Tag: γαλλία

Sahel

Δευτέρα 8 Μάρτη. Στα μέσα του περασμένου Φλεβάρη οι πολιτικές βιτρίνες του μάλι, της μπουρκίνα φάσο, του τσαντ, του νίγηρα και της μαυριτανίας συναντήθηκαν στην πρωτεύουσα του τσαντ N’Djamena για να κουβεντιάσουν και να συντονίσουν την αντιμετώπιση των «ισλαμιστών τρομοκρατών» στα κράτη τους. Αυτά τα 5 κράτη της υποσαχάριας Αφρικής είναι ιδιαίτερου ιμπεριαλιστικού ενδιαφέροντος για τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, σαν του τωρινού εκπροσώπου των συμφέροντων μεγάλων τμημάτων του γαλλικού καπιταλισμού. Χωρίς κίνδυνο λάθους ή υπερβολής: μετά την απώλεια των ερεισμάτων του στη μέση Ανατολή, μετά τα προβλήματα που δημιούργησε η γαλλική υποστήριξη στην χούντα του Ben Ali στην τυνησία ενώ είχε ξεσπάσει η εναντίον του επανάσταση στα τέλη του 2010 αλλά και την πετυχημένη απόβαση της Μόσχας και της Άγκυρας στη λιβύη, η ζώνη του Sahel είναι το τελευταίο μέρος του πλανήτη όπου ο γαλλικός ιμπεριαλισμός παίζει τα «χαρτιά» της ισχύος του. Η παρουσία 5.000 γάλλων πεζοναυτών και κάμποσων γαλλικών βάσεων σ’ αυτήν την περιοχή είναι αρκετή σαν απόδειξη: ο «αντιτρομοκρατικός πόλεμος στην αφρική» είναι η γαλλική version του «αντιτρομοκρατικού πολέμου παντού» της Ουάσιγκτον. Συνεπώς ο βασιλιάς Macron δεν θα μπορούσε να λείπει απ’ την Ν’Djamena στις 16 Φλεβάρη.

Συμμετείχε, τόσο όσο να δηλώσει την παρουσία του… Αλλά από μακρυά… Απ’ το προεδρικό παλάτι στο Elysee… Tηλέ-…. Χαιρέτισε τις αφρικανικές πολιτικές βιτρίνες και τις συμβούλεψε (ή τις διέταξε): καμμία διαπραγμάτευση με τους τρομοκράτες!.. Δήλωσε αργότερα σε γάλλους δημοσιογράφους ότι θα υπακούσουν…

Αλλά όχι! Δυο μέρες μετά ο προσωρινός πρωθ. του μάλι Mictar Quane ανακοίνωσε ότι έχει δημιουργήσει μια επιτροπή για συνομιλίες με τις ένοπλες οργανώσεις: Όλο και περισσότερες φωνές στο μάλι ζητούν να μιλήσουμε με τα αδέλφια μας που συμμετέχουν στις ριζοσπαστικές ομάδες δήλωσε. Στον ίδιο δρόμο προχωρούν και οι πολιτικές βιτρίνες στη μπουρκίνα φάσο. Ο πρωθυπουργός της Christophe Dabire δήλωσε τον περασμένο Γενάρη ότι …. Αν θέλουμε να τελειώσει η κρίση ασφάλειας θα πρέπει να βρούμε μονοπάτια και τρόπους να μιλήσουμε μ’ αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τρομοκρατικές επιθέσεις έτσι ώστε να ζήσουμε ειρηνικά… Ακόμα και οι μη θρησκευόμενες, «κοσμικές» ελίτ στα κράτη της υποσαχάριας αφρικής βλέπουν τον γαλλικό (και όχι μόνο, αλλά κυρίως αυτόν) στρατό να αυξάνεται χωρίς να πετυχαίνει τους «αντιτρομοκρατικούς» στόχους του. Έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε που οι τότε εκπρόσωποι του γαλλικού κράτους είχαν δηλώσει ότι «η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι υπόθεση λίγων εβδομάδων»· και η κατανόηση των πραγματικών κινήτρων του Παρισιού γίνεται όλο και περισσότερο διαταξική κοινοτοπία πια κάτω απ’ την Σαχάρα.

Η ιδέα μυστηριωδών οργανώσεων «ισλαμικής τρομοκρατίας» που, σαν Λερναίες Ύδρες βγάζουν κεφάλια οπουδήποτε συμφέρει δυτικούς ιμπεριαλισμούς είναι εδραιωμένη στις δυτικές κοινωνίες – χωρίς το δεύτερο σκέλος, το συμφέρον. Κι όπως πολλές άλλες δυτικές ιδέες έτσι κι αυτή δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα, ειδικά με την πραγματικότητα στη ζώνη του Sahel. Αυτό που συμβαίνει εκεί είναι η ταυτόχρονη εξέγερση των Τuareg και κοινοτήτων φτωχών αγροτών – κατά των κρατών και των κυβερνήσεων που, όπως καταλαβαίνετε, ζουν και υπάρχουν μέσα στις πολιτικές και τις γεωπολιτικές προσόδους. Ειδικά οι Τuareg εξεγείρονται τακτικά και πάντα για τους ίδιους λόγους – άσχετους με θρησκεία ή «τρομοκρατία». Η προηγούμενη εξέγερσή τους στο μάλι τελείωσε το 2015 με μια συμφωνία που η κεντρική κυβέρνηση δεν τήρησε.

Εννοείται πως η διάδοση / εξάπλωση του θρησκευτικού συντηρητισμού / εξτρεμισμού που χρηματοδοτούσαν επί δεκαετίες οι ουαχαβίτικες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου έπαιξε κάποιο ρόλο (ή προσπάθησε να εγκατασταθεί) και στο Sahel, αν όχι στους Tuareg σίγουρα στις φτωχές αγροτικές κοινότητες. Αλλά η προσπάθεια να δημιουργηθεί «isis» σ’ αυτήν την περιοχή πνίγηκε απ’ τους ίδιους τους εξεγερμένους, μια απόδειξη πως από ιδεολογική άποψη η θρησκευτική ακρότητα είναι ξένη προς τους ντόπιους πληθυσμούς. Ουσιαστικά η εξέγερση εκεί, που έχει απλωθεί μετά την ενοποίηση διάφορων οργανώσεων υπό τον Iyad Ag Ghali (επικεφαλής των εξεγερμένων Tuareg), είναι μια μορφή κοινωνικού / ταξικού πολέμου, με βαθιά αίτια και μια λεπτή θρησκευτική επικάλυψη – όπως είναι της μόδας διεθνώς.

Τι ρόλο έχει παίξει, παίζει και θα παίξει η παρουσία των rivals (της Άγκυρας, της Μόσχας, του Πεκίνου) στην αναζήτηση (απ’ τις πολιτικές βιτρίνες των κρατών του Sahel) ενός άλλου δρόμου που απομακρύνεται απ’ τον γαλλικό (και τον πρωτοκοσμικό ευρύτερα) μιλιταρισμό, ενός δρόμου συζήτησης και διαπραγματεύσεων με τους εξεγερμένους; Δεν έχουμε ακόμα αποδείξεις, αλλά μπορούμε να το συμπεράνουμε λογικά. Στο βαθμό που «κι άλλες πορτοκαλιές κάνουν πορτοκάλια» είναι εύλογο ότι οι τοπικές ελίτ δεν έχουν λόγο πια να στηρίζονται αποκλειστικά, κυρίως ή έστω και λίγο στον βασιλιά Μacron και τον στρατό του. Επιπλέον τόσο τα τουρκικά όσο και τα κινεζικά αφεντικά ενδιαφέρονται για «δουλειές» και στο Sahel. «Δουλειές» σημαίνουν λεφτά, και μάλιστα από μεριές που είτε ευνοούν την απελευθέρωση των μουσουλμανικών πληθυσμών απ’ τους σχεδιασμούς των τοξικών και των συμμάχων τους (: Άγκυρα) είτε ευνοούν την υπέρβαση των εσωτερικών αντιθέσεων σε κάθε κράτος μέσω καπιταλιστικής ανάπτυξης (: Πεκίνο).

Αν και είναι νωρίς ακόμα για να υπάρξουν οριστικά αποτελέσματα, δεν είναι καθόλου νωρίς στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό και σε ότι αφορά την Αφρική. Ο βασιλιάς Macron προσπάθησε πρόσφατα να παραστήσει τον φιλάνθρωπο προτείνοντας να δώσουν τα ευρωπαϊκά κράτη το 5% των εμβολίων τους στην αφρική· … διαφορετικά η ρωσία και η κίνα θα αμφισβητήσουν αποτελεσματικά την επιρροή μας… Αν δεν κάνουμε λάθος πήρε ήδη μια απάντηση απ’ τη Ρώμη που, μην έχοντας πρώην αποικίες στη δυτική αφρική, δεν έχει λόγους φιλανθρωπίας· οπότε ζητάει την απαγόρευση της εξαγωγής «εμβολίων» που παράγονται από εργοστάσια εντός ευρώπης…

Με ή χωρίς εμβολιαστική καλωσύνη τι θα κάνει με την «φιλοδημοκρατική» απόβαση του στρατού του στο Sahel ο βασιλιάς Macron αν, στην προοπτική σοβαρών «επενδύσεων» από μη πρωτοκοσμικούς, οι εκεί ελίτ βρούν σημεία ισορροπίας με τους εξεγερμένους; Εκτός από προβοκάτσιες (στις οποίες οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες έχουν την δική τους μεγάλη ιστορία…) δεν μπορεί να κάνει πολλά.

Η αναγνώριση της πραγματικότητας και ο συμβιβασμός μαζί της είναι πάντα μια κάποια έξοδος κινδύνου· που δεν αρέσει όμως στους μεγάλους βασιλιάδες και στους μεγάλους «απελευθερωτές»…

(φωτογραφία: Ο βασιλιάς έτοιμος να πυροβολήσει με το χέρι (;) στην αεροπορική βάση του στη Niamey, στον νίγηρα, στις 22 Δεκέμβρη του 2017. Τότε νόμιζε ότι θα κατακτούσε τον “άγριο Νότο”…).

Έκτακτη είδηση!

Σάββατο 6 Μάρτη. Η επιδημία [Χ] «γονατίζει» τα εθνικά συστήματα υγείας σε χώρες της Ευρώπης.

Στη Γαλλία η κατάσταση στα τμήματα επειγόντων περιστατικών έφτασε σε οριακό σημείο.

Για το λόγο αυτό αποφασίστηκαν έκτακτα μέτρα.

Μεταξύ άλλων, όπως είπε η υπουργός Υγείας, θα αναβληθούν τα μη επείγοντα χειρουργεία, ώστε να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία

«Παραμένουμε σε κινητοποίηση, απαιτείται διαρκής ενημέρωση. Τα νοσοκομεία σήμερα αντιμετωπίζουν μια τεταμένη κατάσταση. Βρίσκονται στα όριά τους και εμείς αντιμετωπίζουμε αυτήν την πίεση με την εφαρμογή των μέτρων που λάβαμε», τόνισε η Μαρισόλ Τουρέν, μετά την σύσκεψη που έγινε στο Μέγαρο των Ηλυσίων για το θέμα.

Στη Βρετανία, το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται το τελευταίο διάστημα υπό κατάρρευση, γεγονός που προκαλεί σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση.

Στην Αγγλία 23 νοσοκομεία βρίσκονται σε «μαύρο συναγερμό» και ανακοίνωσαν ότι δεν μπορούν να εγγυηθούν στο εξής την ασφάλεια των ασθενών.

Μάλιστα αποφασίστηκε να αναβληθούν χειρουργεία για καρκίκους ή αποφασίστηκε να εξετάζονται ενήλικες σε παιδιατρικές κλινικές.

Μια ασθενής δηλώνει συγκλονισμένη.

«Φοβήθηκα τόσο πολύ, ήθελα μόνο να γυρίσω σπίτι μου. Δεν υπήρχε καμιά φροντίδα, τίποτε απολύτως. Ζητούσες βοήθεια αλλά δεν σου την παρείχαν. Έβλεπες ανθρώπους να προσπαθούν να σηκωθούν από το κρεββάτι, προφανώς καταβεβλημένοι, και ουδείς τους πρόσεχε», δηλώνει χαρακτηριστικά.

Για κατάρρευση των τμημάτων επειγόντων περιστατικών και στην Ισπανία μιλούν τα ΜΜΕ της χώρας, λόγω της εκρηκτικής αύξησης των κρουσμάτων [Χ]

Αυξημένα περιστατικά [Χ] καταγράφονται και στην Ελλάδα.

Πριν λίγες ημέρες έγινε γνωστό ότι στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας ο αριθμός των ασθενών που προσήλθαν, μόνο σε ένα 24ωρο, ξεπέρασε τους 400.

Καταλάβατε, έτσι δεν είναι; Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη!! Τα συστήματα υγείας καταρρέουν … εξαιτίας της επικινδυνότητας του ιού (όχι για άλλους λόγους, ε; όχι λόγω της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης του συνόλου της βιομηχανίας και της ιδεολογίας της υγείας, ε;)

Συνεπώς η απάντηση στην ερώτηση τι είναι το [Χ] είναι εύκολη: ο τσαχπίνης φυσικά!

Αμ δε! Κανένας τσαχπίνης!! Είναι η εποχική γρίπη!… Χρονολογία; 12 Γενάρη 2017…. (Ευχαριστούμε την Π. που ξετρύπωσε το ρεπορτάζ). Το θυμάστε μήπως; Μόλις πριν 4 χρόνια έγινε αυτή η καταστροφή… Όχι, δεν το θυμάστε: τότε δεν εκδόθηκαν ιατρο-πολιτικο-εισαγγελικές αποφάσεις για μαζική κατ’ οίκον φυλάκιση των υπηκόων, ούτε εντάλματα σύλληψης, εξοστρακισμού, προβοκαρίσματος, χρηματικής τιμωρίας των αντιφρονούντων….

Όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμα τι είναι η πρόσφατη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, ποιά είναι η γενεαλογία, η προετοιμασία και οι σκοποί της, ποιά είναι τα αφεντικά της και τι επιδιώκουν, να σηκώσει το μανίκι απ’ το μπράτσο του!

(φωτογραφία: Ο.Κ., δεν είχε φέρετρα η εικονογράφηση της “υγιειονομικής έκτακτης ανάγκης”… Το 2017 ίσως να μην ήταν σίγουροι οι δημαγωγοί και τ’ αφεντικά τους για το πόσο carpet θα πρέπει να είναι το bombing… Το 2020 ήταν… Όπως είπε, άλλωστε, εκείνο το γνωστό κάθαρμα, ο Ferguson, αν δεν υπήρχε η Κίνα τα πράγματα θα ήταν αλλιώς…)

Οι ειρηνευτές

Τρίτη 2 Μάρτη. Αν είναι να πάρει κανείς τοις μετρητοίς την κοινή δήλωση των υπεξ ηπα, αγγλίας, γαλλίας και γερμανίας (στις 18 Φλεβάρη) τότε μόνο να τον ζώσουν τα φίδια μπορεί.

Το δεύτερο τηλε-ραντεβού μεταξύ τους (ο αμερικάνος υπ.εξ. Blinken ανέλαβε επίσημα στις 21 Γενάρη – συνεπώς διαφαίνεται μια κάποια βιασύνη εκ μέρους του) αφιερώθηκε κυρίως στο ιράν (και την συμφωνία 5 + 1) και την υεμένη. Σ’ ότι αφορά το πρώτο, παρότι δεν απαγορεύεται σε κανέναν να μιλάει με οποιονδήποτε, είναι το λιγότερο χοντροκομένο να εμφανίζονται αυτοί οι 1 + 3 σαν οι «θεματοφύλακες» της συμφωνίας του 2015 αγνοώντας ότι εκείνη την συμφωνία την είχαν συνυπογράψει (και άρα εγγυηθεί) και η Μόσχα και το Πεκίνο.

Όμως αυτό ακριβώς κάνουν… Κατ’ αρχήν αποδεχόμενοι την αμερικανική άποψη πως πρώτα θα πρέπει η Τεχεράνη να «επανέλθει» στην συμφωνία και ύστερα θα της κάνει την χάρη η Ουάσιγκτον, λες και ήταν το ιράν που την έσκισε· πράγμα που θα χαρακτηριζόταν παρανοϊκή απαίτηση αν δεν ήταν απλά ιμπεριαλιστική…. Ύστερα κατηγορώντας την Τεχεράνη για τον περιορισμό της πρόσβασης στις εγκαταστάσεις της εκ μέρους των επιθεωρητών του ΙΑΕΑ, αν και αυτό ήταν το αναγγελμένο απ’ το ιρανικό καθεστώς βήμα εάν η Ουάσιγκτον δεν σταματούσε τις εναντίον του «τιμωρίες» («δεν»…). Τρίτον, με ουσιαστικά ακυρωμένη πια την συμφωνία του 2015, ονειρευόμενοι ότι θα την «ενισχύσουν», μαζί με «εταίρους στην περιοχή» (: πετροχούντες των σαούντ και των εμιράτων…), περιλαμβάνοντας σ’ αυτήν το πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης καθώς και τις «περιφερειακές δραστηριότητές» της…

Στον παλιό καπιταλιστικό κόσμο, πριν την έφοδο της εικονικής πραγματικότητας, τέτοιες απαιτήσεις διατυπώνονταν μετά την ήττα ενός αντιπάλου, σε βάρος του. Έχει ηττηθεί η Τεχεράνη; Μήπως έχει ηττηθεί το ευρασιατικό project του οποίου είναι οργανικό τμήμα; Όχι. Μήπως πρόκειται να ηττηθούν όλοι αυτοί σύντομα; Όχι. Τότε; Στην παράλληλη πραγματικότητα της δυτικής παρακμής τα αφεντικά είναι πάντα νικητές!

Σε ότι αφορά το υεμενίτικο πεδίο μάχης, ύστερα από 5 χρόνια αεροπορικών σφαγών σε βάρος αμάχων απ’ τα πολεμικά των πετροχουντικών και των μισθοφόρων, αφού οι 1 + 3 υπ.εξ. δήλωσαν την διαθεσιμότητά τους υπέρ της ειρήνης (ανατριχιαστικό: εκτός απ’ το Βερολίνο οι υπόλοιποι αρκεί να αποσύρουν τους μισθοφόρους και τους «συμβούλους» τους…) εξέφρασαν την ανησυχία τους για την πρόσφατη επίθεση των Houthi στην Marib και τις επιθέσεις εναντίον πολιτικών υποδομών στη σαουδική αραβία (!). Η Marib είναι προάστειο του Παρισιού ή του Λονδίνου άραγε; Η σαουδική αραβία της οποίας τα αεροδρόμια δέχονται πυραυλικές επιθέσεις δίνει ιερό αμυντικό αγώνα κατά … της εισβολής των Houthi άραγε;

Φιλοπόλεμη αυτή η «κοινή δήλωση» – αλλά τι είναι πραγματικό πίσω απ’ τις γραμμές της; Ο άξονας (Ουάσιγκτον – Λονδίνο – Τελ Αβίβ – Ριάντ, το ελλαδιστάν και η Λευκωσία σηκώνουν παραπάνω κουβέντα) χάνουν στη μέση Ανατολή· το Παρίσι, σαν παλιό ιμπεριαλιστικό αφεντικό στην ευρύτερη περιοχή θα προτιμούσε να επωφεληθεί απ’ αυτήν την ήττα παρά να την μοιραστεί (όμως ο βασιλιάς Macron θα πρέπει ρίξει τα μούτρα του στη Μόσχα, στην Άγκυρα και στην Τεχεράνη…)· όσο για το Βερολίνο δεν έχει κανένα λόγο να υιοθετήσει ούτε τα αμερικανικά, ούτε τα αγγλικά, ούτε τα γαλλικά ιμπεριαλιστικά αδιέξοδα.

Δεν είναι ωστόσο η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί, ένας ένας ή/και (καμμιά φορά…) περισσότεροι μαζί «χάνουν τον βηματισμό» τους τόσο στη μέση Ανατολή όσο και στην Αφρική, βόρεια και υποσαχάρια. Κι αν θεωρούν το ιρανικό καθεστώς «εύκολη περίπτωση» για να εξωτερικεύουν τις φαντασιώσεις τους, αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι διασώζονται… στην πραγματική πραγματικότητα…

Οτιδήποτε άλλο (εκτός από εμβόλια)

Σάββατο 20 Φλεβάρη. Τι βασιλιάς (γαλλίας και πάσης ευρώπης) θα ήταν … αν δεν έδειχνε πονοψυχιά και γενναιοδωρία; Ο Macron «έσπασε» απ’ την παγκόσμια αδικία, και αποκάλυψε τον άνθρωπο πίσω απ’ τον σκληρό και αποφασισμένο ηγέτη. Συνεντευξιαζόμενος τις προάλλες (από απόσταση) με τους financial times σπάραξε:

…Επιτρέπουμε στους εαυτούς μας την ιδέα να κλείσουμε εκατοντάδες εκατομμύρια εμβολίων για τις πλούσιες χώρες, και οι φτωχές να ξεμείνουν… Αυτό είναι μια χωρίς προηγούμενο επιτάχυνση της παγκόσμιας ανισότητας και της πολιτικής αστάθειας, γιατί έτσι ανοίγουμε έναν πόλεμο επιρροής μέσω των εμβολίων… Βλέπετε την κινεζική στρατηγική, και επίσης την ρωσική…

«Πόλεμος επιρροής»; Μα ο βασιλιάς / στρατηγός δεν είχε πει ότι πρόκειται για «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού»; Έγινε, επιτέλους, ορατός; Έτσι φαίνεται!…

… Το να δώσουμε το 4% ή το 5% απ’ τις δόσεις που παίρνει η ευρώπη στην αφρική δεν θα κάνει διαφορά για ‘μας· αλλά πρέπει να γίνει το γρηγορότερο… Το κλειδί είναι να κινηθούμε γρήγορα. Δεν μιλάμε για εκατομύρια δόσεις αμέσως, ή για δισεκατομύρια και δισεκατομύρια ευρώ…. Αν κάθε χώρα βάλει στην άκρη έναν μικρό αριθμό δόσεων απ’ αυτές που έχει… αλλά πολύ γρήγορα, ώστε ο κόσμος να δει τι κάνουμε…

Λαχάνιασε απ’ την βιασύνη ο βασιλιάς! Και στο Joνυσταλεάν έχουν αρχίσει να ιδρώνουν! Και στο Λονδίνο επίσης! «Χάνουμε την αφρική» φωνάζουν απελπισμένοι (κι όχι μόνον αυτήν, θα προσθέταμε)! “Χάνουμε τον κόσμο (που επρόκειτο να κερδίσουμε μέσω της τρομοεκστρατείας) απ’ τους παλιορώσους και τους παλιοκινέζους!”

Για παράδειγμα η κυρία Ursula (von den Leyen), συνεντευξιαζόμενη την περασμένη Τετάρτη, σπάραξε κι αυτή:

… Αναρωτιόμαστε ακόμα γιατί η ρωσία προσφέρει, θεωρητικά, εκατομύρια επί εκατομυρίων δόσεις ενόσω δεν προχωράει αποτελεσματικά στον εμβολιασμό του λαού της… Πρέπει να βρεθεί η απάντηση… Κυρία Ursula: αν διαβάζατε ασταμάτητη μηχανή θα την ξέρατε εδώ και καιρό!!! Αλλά μπορείτε, αν θέλετε, να επιβάλετε κυρώσεις στη Μόσχα με την κατηγορία ότι “δεν φροντίζει τον λαό της” – ε;

Και οι καθεστωτικοί new york times σπαράζουν επίσης. Ένα χθεσινό άρθρο τους (φωτογραφία επάνω) ξεκινούσε έτσι:

Στην εξωτερική της πολιτική η ρωσία τείνει να επιλέγει την σκληρή δύναμη των στρατιωτικών μέσων και τις εξαγωγές πετρελαίου και αερίου. Αλλά τους τελευταίους μήνες, το Κρεμλίνο έχει πετύχει μια σαρωτική διπλωματική νίκη από μια μεριά που δεν ήταν αναμενόμενη: την επιτυχία του εμβολίου της για τον κορονοϊό, του Sputnik V.

Ενόσω οι ηπα και τα ευρωπαϊκά κράτη σκέφτηκαν ή επέβαλαν απαγορεύσεις στις εξαγωγές εμβολίων, η ρωσία κέρδισε επαίνους μοιράζοντας το εμβόλιό της σε χώρες σ’ όλο τον κόσμο σε μια ξεκάθαρη πράξη πεφωτισμένου συμφέροντος.

Ως τώρα περισσότερα από 50 κράτη απ’ την λατινική αμερική ως την ασία έχουν παραγγείλει 1,2 δισεκατομύρια δόσεις απ’ το ρωσικό εμβόλιο, γυαλίζοντας την εικόμα της ρωσικής επιστήμης και ανεβάζοντας την επιρροή της Μόσχας σ’ όλο τον κόσμο…

Ακριβώς αυτό: οι λέξεις “δεν ήταν αναμενόμενη” δείχνουν στην καρδιά της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και των σκοπών του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος!!!! Τρομακτικά πράγματα συμβαίνουν· πολύ πιο τρομακτικά απ’ τον τσαχπίνη… Αλλά ο ανταποκριτής των n.y.t. είναι καθησυχαστικός: δεν μπορούν να τα φτιάξουν (τόσα εμβόλια) οι ρώσοι… Και έχουν οικονομικά προβλήματα… Και δεν εμπιστεύονται τον Putin (μόνο τον Navalny….) Και… θα διαλυθούν (όχι, αυτή είναι ελληνική προσευχή, για τον “αιώνιο εχθρό”!)… Αλλά… «θα τους περιποιηθούμε!» (Προς το παρόν το sputnik V έχει πατήσει πόδι εκτός απ’ την βενεζουέλα στην αργεντινή και στην βολιβία – στην «πίσω αυλή» της Ουάσιγκτον. Τα κινέζικα, ως γνωστόν, στη χιλή, στη βραζιλία και στο περού… Έρχεται και το κουβανέζικο…).

Τελικά τι είναι αυτά τα εμβόλια, οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, τα πλασμίδια dna; Και ο τσαχπίνης; Αυτός τι είναι; Πού ακριβώς έχει κάνει λάθος στις αναλύσεις, τις εκτιμήσεις και την άποψή της εδώ κι ένα χρόνο η ασταμάτητη μηχανή;

Ας μας πουν οι ντόπιοι pfizerοι… Και γι’ αυτό: τα data; Με τα data τι γίνεται; Τα προσωπικά δεδομένα όσων πλατφορμιάζονται ποιός τα παίρνει προς επεξεργασία; Ε;

Να τους περιποιηθούμε μαζί!

Σάββατο 20 Φλεβάρη. Στην πρώτη διεθνή του εμφάνιση ο νυσταλέος Jo μίλησε χτες (τηλε-) με τους υπόλοιπους g6. Για ποιο πράγμα; Για την απο κοινού, συμμαχική, αντιμετώπιση της Μόσχας και του Πεκίνου. Εμπορικά, οικονομικά, τεχνολογικά βέβαια· δεν μίλησε για πόλεμο. Αλλάζοντας τακτική (σε σχέση με το ψόφιο κουνάβι) ο νυσταλέος καλοπιάνει τα 4 ευρωπαϊκά κράτη και το Τόκιο – την Οττάβα την θεωρεί δεδομένη.

Δεν είναι όλα στην ίδια φάση της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Το Λονδίνο για παράδειγμα, ονειρεύεται να ξαναγίνει παγκόσμια δύναμη· κι αυτό το όνειρο δεν είναι παρενέργεια της γενετικής μηχανικής!… Η Ρώμη (που είναι κατ’ όνομα “g”) και το Βερολίνο (που είναι “g” με τα όλα του) για διαφορετικούς λόγους βλέπουν με κάποια οικονομική συμπάθεια το ευρασιατικό project. Η μεν Ρώμη επειδή ελπίζει ότι μέσω αυτού θα ξανασταθεί στα πόδια της (αυξάνοντας την επιρροή της στα πέριξ – προς μεγάλο εκνευρισμό του ελλαδιστάν)· το δε δεύτερο για προφανείς λόγους. Όσο για τον βασιλιά Μacron; Αφού νομοθέτησε υπέρ του ανύπαρκτου «σωστού ισλάμ» ετοιμάζεται να κουβαλήσει με τα χεράκια του κασόνια με πλατφόρμες στη ζώνη του Sahel. (Δεν είναι σίγουρο ότι τις έχουν ζητήσει, αλλά θα τις πάρουν, θέλουν δεν θέλουν…) Ήταν επίμονος χτες:

… Πρέπει να δώσουμε στην αφρική 13 εκατομύρια εμβόλια για να καλυφθούν όσοι δουλεύουν στα συστήματα υγείας… είπε, κι ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό του. …Αν είναι να ανακοινώσουμε σήμερα ότι θα δώσουμε μερικά δισεκατομύρια για να τους πάμε εμβόλια σε έξι μήνες, σε οκτώ μήνες, σ’ ένα χρόνο, οι φίλοι μας στην αφρική, κάτω απ’ την δικαιολογημένη πίεση των λαών τους, θα αγοράσουν δόσεις απ’ τους κινέζους και τους ρώσους… Και τότε η δύναμη της δύσης θα είναι απλά μια ιδέα, όχι η πραγματικότητα…

Κρίμα…

Μπορεί να υπάρξει αναβίωση του ιστορικού «ατλαντισμού»; Κι αν ναι με τι όρους και σε ποιον βαθμό; Καθαρά απ’ τον β παγκόσμιο ως και το τελευταίο ξέσπασμα της κρίσης / αναδιάρθρωσης, το 2009, η Ουάσιγκτον μπορούσε να εμφανίζεται (και στο μεγαλύτερο διάστημα να είναι) ο «ηγεμόνας». Αλλά οι σοβαρές ρωγμές εκδηλώθηκαν υποδειγματικά ήδη το 2003, όταν Παρίσι και Βερολίνο αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην εισβολή και στην κατοχή του ιράκ, για να βαφτιστούν από έναν άλλο γιγαντιαίο Donald, τον υπ.αμ. του Μπους του Β, τον Rumsfeld, «παλιά ευρώπη» (παλιοευρώπη δηλαδή…). Ήταν από τότε ξεκάθαρο πως οι ιμπεριαλιστικοί προσανατολισμοί τόσο του Παρισιού όσο και του Βερολίνου δεν συνέπιπταν με τον αμερικανικό (και θα μπορούσαν να είναι ακόμα και αντίπαλοί του).

Δεν έχουν έρθει κοντύτερα από τότε· το αντίθετο. Το ψόφιο κουνάβι και όσοι εκπροσωπεί κινήθηκαν ενεργητικά πάνω στην γραμμή του παθητικού παράπονου του Obama, ότι δηλαδή Λονδίνο και Παρίσι χρησιμοποίησαν τον αμερικανικό στρατό κατά της λιβύης για να εξυπηρετήσουν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα. Με δυο λόγια είπε σχεδόν ανοικτά (το ψόφιο κουνάβι προς τους ευρωπαίους) ότι «αν θέλετε να μας χρησιμοποιείτε σαν στρατιωτική υπερδύναμη θα μας πληρώνετε – αγοράζοντας τα όπλα μας». Και, επίσης, «θα βάζουμε περιορισμούς στις εξαγωγές σας στις ηπα για να πουλάνε οι δικές μας εταιρείες».

Ήταν ζήτημα στυλ αυτή η στάση ώστε να αλλάξει απ’ τον νυσταλέο; Ή ανάγκη; Το δεύτερο… Όμως μετά την αποτυχία της ανάσχεσης του Πεκίνου και της καταστροφής της Τεχεράνης (με οικονομικά μέσα) η Ουάσιγκτον έχει μεγαλύτερη ανάγκη παρά ποτέ κάποιους συμμάχους· κι αυτοί το ξέρουν. Ή, για να το πούμε πιο σωστά: έχει ανάγκη λιγότερους εχθρούς, επειδή έχει ήδη αρκετούς και αρκετά ισχυρούς. Όμως σ’ αυτόν τον μάταιο αλλά καπιταλιστικό κόσμο εξακολουθεί να ισχύει ότι «δεν υπάρχουν ‘φιλοι’ κι ‘εχθροί’, υπάρχουν μόνο συμφέροντα». Αν τέτοιοι είναι οι καινούργιοι κανόνες του παιχνιδιού, κι αν (αρέσει δεν αρέσει στην Ουάσιγκτον) ο πλανήτης είναι περισσότερο «πολυπολικός» από ποτέ τα τελευταία 70 χρόνια, το Joνυσταλεάν θα πρέπει να πληρώνει αντί να το πληρώνουν για να κρατήσει μια κάποια συμβατική σχέση με κράτη / μείζονες ιμπεριαλισμούς της δυτικής ευρώπης.

Μπορεί; Έχει το περιθώριο; Το αντέχει; Κι αν η απάντηση αποδειχθεί «ναι», νομίζουν εκεί στην Ουάσιγκτον ότι οι rivals θα φοβηθούν;

«Φιλία»!

Σάββατο 13 Φλεβάρη. Ο καλύτερος κόσμος! Μία φασιστοχούντα βουτηγμένη ως το γόνατο στο αίμα: η αιγυπτιακή. Δύο + μία πετροχούντες, με αρκετό αίμα στα παλάτια τους και εξαιρετικά αβέβαιο μέλλον: σαουδική αραβία, ενωμένα αραβικά εμιράτα, μπαχρέιν. Ένα μαφιόζικο καθεστώς / πλυντήριο: η νότια κύπρος. Το ελλαδιστάν (τα χαρακτηριστικά του τ’ αφήνουμε στο γούστο σας…). Και, για την υψηλή εποπτεία (με τηλεδιάσκεψη…. ), το βασίλειο της γαλλίας. Εκτός απ’ τις δουλειές (πάνω και κάτω απ’ τα τραπέζια) τι μπορεί να ενώνει όλους αυτούς τους διαλεκτούς κυρίους; Ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος, και ο αμερικανο-αγγλο-ισραηλινός άξονας· τι άλλο;

Μπορεί να μοιάζει με «μάζεμα μπάζων», αλλά δεν είναι αστείο. Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, στριμωγμένος στα σκοινιά, συνεχίζει να κτίζει πάνω στον «αντιτουρκισμό»· ή αυτό είναι που ταιριάζει στην εθνικιστική ιδεολογία και άρα πουλιέται σ’ όποιον αγοράζει. Όμως αυτός ο χορός βρυκολάκων παίρνει μέρος σε πολύ ευρύτερη αναμέτρηση· των οποίων τα σχέδια γίνονται αλλού…

Ο ρημαδο—–Νικόλας, χαιρετίζοντας την «ειρήνη» που αυτό το ραντεβού χασάπηδων ‘n’ friends προωθεί, δεν έχασε την ευκαιρία να ξαναβγάλει τα νεύρα του για την συμφωνία Άγκυρας – Tripoli περί αοζ και όχι μόνο. Νομίζαμε ότι το είχε ξεχάσει, ειδικά αφού η Αθήνα «χαιρέτισε» την καινούργια, ενιαία μεταβατική κυβέρνηση της λιβύης, που συμφωνήθηκε πριν μια βδομάδα στη Γενεύη· με πρωθυπουργό τον Abdul Hamid Ddeibeh. Φαίνεται ότι ο «χαιρετισμός» ήταν για την παρηγοριά: στις πρώτες επίσημες δηλώσεις του ο Ddeibeh χαρακτήρισε την Άγκυρα «φίλο», «σύμμαχο» και κάτι παραπάνω: στρατηγικό εταίρο με τον οποίο η μεταβατική κυβέρνηση θα επιδιώξει συνεργασία στο ανώτατο επίπεδο…

Έμεινε έτσι το ρημαδογκουβέρνο να βγάζει το άχτι του στον ώμο των τοξικών της αραβικής χερσονήσου, που ξυπνάνε κάθε μέρα με χαρά επειδή τα drones των Houthis δεν έχουν σκάσει ακόμα πάνω τα παλάτια τους.

Πού γίνονται, λοιπόν, τα σχέδια του άξονα; Και πόσες «ψήφους» έχουν σ’ αυτά τα επιτελεία ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, το αιγυπτιακό χασάπικο ή οι πετροχούντες; Βγάλτε συμπέρασμα: σε μια κίνηση που περιγράφεται (με κάποια υπερβολή ίσως) σαν «σεισμική», τον περασμένο Γενάρη, το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ «ενσωμάτωσε» τον στρατό του (σε επίπεδο επιτελείων, σχεδιασμών και πληροφοριών) στην αμερικανική στρατιωτική «κεντρική διοίκηση» (centcom). Μέχρι τις αρχές Γενάρη του 2021 το Τελ Αβίβ συμμετείχε στην «ευρωπαϊκή διοίκηση» (eucom). Το ζητούμενο των αφεντικών του ήταν βέβαια η τωρινή του θέση· αλλά οι όχι-αποκατεστημένες-σχέσεις του με τις αραβικές χούντες εμπόδιζαν την μετακόμιση. (Η centcom έχει επιχειρησιακή ευθύνη στη μέση Ανατολή ως και το αφγανιστάν…)

Τώρα αυτή η μετακόμιση έγινε, αφού οι πετροχούντες χάνουν το «στρατηγικό έδαφος» (την σημασία του πετρελαίου τους) κάτω απ’ τα πόδια τους και αγάπησαν ανοικτά το Τελ Αβίβ. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Πρώτον, ότι αν αυτές οι αραβικές χούντες έχουν κάποια «στρατιωτικά μυστικά», τώρα – μέσω αμερικανικού πενταγώνου – θα περνάνε επίσημα στη γνώση του ισραηλινού στρατού· χωρίς, εννοείται, να συμβαίνει το ανάποδο. Δεύτερον, ο νούμερο 1 στόχος της centcom είναι η «αντιμετώπιση» της Τεχεράνης· ο αγαπημένος του Τελ Αβίβ. Αυτό σημαίνει πως οι συνδαιτημόνες και φίλοι του ελληνικού ιμπεριαλισμού βλέπουν ήδη την «μοίρα» τους γραμμένη στον τοίχο· αλλά προς τον Περσικό, κι όχι στην ανατολική ή/και στην κεντρική Μεσόγειο που ψάχνει αυτός την δική του.

Τρίτο, που περιλαμβάνει τα δύο προηγούμενα: όλα αυτά συμβαίνουν υπό το βλέμμα του ευρασιατικού project και των κρατών που το υποστηρίζουν. Το τουρκικό είναι ένα απ’ αυτά, όχι το μοναδικό….

(φωτογραφία κάτω: Ενώ ο ρημαδοΚούλης «ανοίγει την αγκαλιά του» ο γύπας που καραδοκεί στο πλάι του έχει καρφωθεί στην υπουργό επικρατείας των εμιράτων Reem Ebrahim Al-Hashimy – δεξιά, στα μαύρα. Αυτές οι χειρονομίες και εκφράσεις θεωρούνται σεξουαλική παρενόχληση ή είναι απλά ειλικρινής έκφραση διπλωματικού θαυμασμού για τον καπιταλισμό των εμιράτων;

Ας απαντήσει ο ελαφρά μελαγχολικός Faisal bin Farfan al Saud, ο υπ.εξ. του τοξικού του Ριάντ, που μεσ’ τη μέση νοιώθει σα να εμποδίζει…)

Να γίνουμε φίλοι

Τετάρτη 3 Φλεβάρη. … Πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειες μας για να έναν κανονικό, βαθύ και σημαντικό διάλογο… Πάντα είμασταν υπέρ του διαλόγου. Πρέπει να μπορούμε να κουβεντιάσουμε τις διαφωνίες μας σαν σύμμαχοι… Ζήσαμε μια σημαντική κλιμάκωση το 2020. Πρέπει να το παραδεχτούμε… Η κατάσταση έχει βελτιωθεί τώρα, αλλά πρέπει να κτίσουμε την αμοιβαία εμπιστοσύνη…

Αυτά ανάμεσα σε άλλα γλυκούτσικα είπε χτες ο γάλλος πρεσβευτής στην Άγκυρα Herve Magro συνεντευξιαζόμενος στην καθεστωτική hurriyet. Πρεσβευτής είναι, δεν θα ξεκινούσε καυγά. Ωστόσο είναι σαφές ότι το Παρίσι έχει βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρει με την Άγκυρα με τσαμπουκάδες. Δεν έστειλε το τουρκικό καθεστώς πολεμικά στ’ ανοικτά της Μασσαλίας· ο βασιλιάς Macron ήταν που έστειλε το αεροπλανοφόρο και κανά δυο πολεμικά αεροπλάνα του να κάνουν βόλτες μεταξύ Κρήτης και Κύπρου. Αλλά δείχνει να λογικεύεται.

Το είχαμε προβλέψει, την εποχή που ο βασιλιάς Macron έδειχνε πολύ σκληρός· το ξέρετε. Έγινε, μάλιστα, γρήγορα: το άπλωμα του τουρκικού ιμπεριαλισμού σε περιοχές που το Παρίσι θα ήθελε για δικές του δεν σηκώνει αμφισβήτηση. Τι σημαίνει όμως για τις ελληνικές ιμπεριαλιστικές ελπίδες αυτή η επαναπροσέγγιση Παρισιού – Άγκυρας, ειδικά όταν είναι δεδομένη η στάση του Βερολίνου; Ξεμένει από συμμάχους;

Κι αυτό είναι κάτι που το έχουμε υποστηρίξει: κατά την ταπεινή ασταμάτητη μηχανή η «σχέση» του ελλαδιστάν με το βασίλειο του Macron ήταν αμοιβαία περιστασιακή. Και απ’ την μεριά της Αθήνας χαρακτηριστικά προσοδική. Κατέληξε στην αγορά όπλων, κάτι που είναι επιτυχία του Παρισιού μάλλον. (Θα μπορούσε να πουλήσει rafale και στην Άγκυρα; Γιατί όχι;)

Ο κύριος προσανατολισμός των αφεντικών του ελληνικού ιμπεριαλισμού στην αναζήτηση συμμάχων δεν βρίσκεται στην ευρώπη αλλά στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί έχουν σχετικά παλιά ιστορία στη μέση Ανατολή, και γι’ αυτό καταλαβαίνουν καλά (όχι όλοι με χαρά) τι σημαίνει η τουρκική ιμπεριαλιστική αναγέννηση: δεν μπορούν ούτε να την αγνοήσουν ούτε να την αντιμετωπίσουν με στρατιωτικά μέσα – όπως θα ήθελε το ελλαδιστάν.

Η Ουάσιγκτον απ’ την μεριά της έχει πια όλο και περισσότερους μπελάδες στο κεφάλι της. Μπορεί να αντιλαμβάνεται την μέση Ανατολή μέσα απ’ την κάνη του όπλου, με σαφώς πιο μιλιταριστική οπτική· αλλά ακριβώς γι’ αυτό δεν έχει την πολυτέλεια να «χάσει» την όποια σχέση θα μπορούσε να έχει με την Άγκυρα. Οι γκουβέρνοι του ελλαδιστάν μπορεί να έφτασαν να διαδίδουν ότι το ψόφιο κουνάβι δεν τους έκανε (επειδή ήταν …. φίλος με τον Erdogan…) αλλά ίσως να νοσταλγήσουν τα επόμενα χρόνια τα όποια αντιτουρκικά μέτρα πήρε η διοίκησή του.

Κι αυτό για λόγους πεζούς, τόσο πεζούς όσο η γεωγραφία. Αν το Joνυσταλεάν προσπαθήσει να «πιέσει» ακόμα περισσότερο την Μόσχα (όπως όλα δείχνουν), το τελευταίο που θα ήθελε θα ήταν να στριμώξει την Άγκυρα τόσο ώστε να την έχει (κι αυτήν…) απέναντί του. Στο βαθμό που οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες δεν επιλέξουν κάποιου είδους ανοικτή αντιπαράθεση με την Ουάσιγκτον στην ανατολική Μεσόγειο, το Joνυσταλεάν θα δείξει τον ίδιο ρεαλισμό με τον βασιλιά Macron: μια κάποια mutuan trust, όχι ιδιαίτερα καυτή, μερικές φορές προσχηματική, αλλά πάντως όχι ρήξη…

Αυτά είναι που θα ψαλλιδίσουν τα όποια φτερά και πούπουλα έχουν απομείνει για τον ελληνικό ιμπεριαλισμό σε σχέση με τον «αιώνιο εχθρό» – αν, φυσικά, τα πράγματα εξελιχθούν έτσι. Απ’ την άλλη μεριά όμως θα πρέπει να αποδείξει την πιστότητά του στον μεγάλο σύμμαχο όπου εκείνος επιλέξει! Θα είναι απέναντι στη Μόσχα; Απέναντι στην Τεχεράνη; Απέναντι στο Πεκίνο;

Η πατρίς δεν θα ξεμείνει από εξωτερικούς κινδύνους που να την απειλούν! Αυτό είναι βέβαιο…

(φωτογραφία: Ο κυρ Magro είναι δεξιά… Πίσω κάποια ένδοξη στιγμή της οθωμανικής αυτοκρατορίας.)

Νέες υγιειονομικές προδιαγραφές

Τρίτη 2 Φλεβάρη. Ξεκίνησε απ’ την ισπανία. Αλλά οι επίκαιρες ιδέες έχουν την δυναμική να επεκτείνονται. Η επικοινωνία μέσω μηχανών είναι η μόνη αντισηπτική – και, κατά συνέπεια, η μόνη εγκεκριμένη!

«Μα…» θα πείτε «…. είναι δυνατόν να απαγορευτούν οι πρόσωπο με πρόσωπο συζητήσεις;». Ίσως όχι… ίσως όχι ακόμα… Αλλά η προπαγανδιστική εκπαίδευση έτσι ξεκινάει. Από κάτι που φαίνεται αδιανόητο…

Τα ωραία τους rafale

Τρίτη 26 Γενάρη. Ποιός θα το περίμενε; Στα 200χρονα της φετεινής επετείου ελληνικός στρατός θα βρίσκεται και στο μάλι! Η σεμνότητα και ταπεινότητα του ρημαδογκουβέρνου ίσως δεν επιτρέψει να συμπεριληφθεί κι αυτή η εκστρατεία στους εορτασμούς, όμως αυτό δεν μειώνει την αξία της! Κριμαία, κορέα, σομαλία, αφγανιστάν… Μάλι!!! Sahel!!! Στο πλευρό του βασιλιά Μακρόν, για χάρη των ελληνικών συμφερόντων, οι greek special forces θα βρεθούν στο σημάδι των ένοπλων Touareg, τους οποίους η ασταμάτητη μηχανή σέβεται και τιμά.

Νατοϊκή δεν είναι η επιχείρηση, κάτι που ίσως δυσκολέψει όσους επιμένουν να ζυγίσουν τον ελληνικό ιμπεριαλισμό με την ζυγαριά της δήθεν εξάρτησής του απ’ την Ουάσιγκτον. Ευρωπαϊκή είναι, αλλά κυρίως είναι γαλλική. Συνεπώς θα μπορούσε να θεωρηθεί αντίδωρο για την γρήγορη (;) άφιξη μερικών (μεταχειρισμένων) rafale στο ελλαδιστάν.

Καλά το πάει το ρημαδογκουβέρνο… Ας σταυροκοπηθεί μόνο μην κάτσει καμμιά στραβή και πρέπει να υποδεχθεί απώλειες…

(φωτογραφίες επάνω και μέση: «Γίνε κάποιος» λέει η διαφήμιση του γαλλικού μιλιταρισμού. Εύκολο είναι να γίνεις: πτώμα…)