Tag: γαλλία

Λογοκρισία 2

Δευτέρα 1 Νοέμβρη>> Στη σύμμαχο γαλλία λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Το βασίλειο του Macron βρίσκεται σε πόλεμο, συνεπώς την λογοκρισία έχει αναλάβει να διαφημίσει το υπουργείο πολέμου. Η υπ.αμ. Florence Parly δήλωσε πρόσφατα ότι: … Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις δεν γίνονται πλέον απομονωμένα απ’ τα κοινωνικά δίκτυα εφόσον το τι συμβαίνει σ’ αυτά επηρεάζει πρακτικά αυτές τις επιχειρήσεις… Ο γαλλικός στρατός θα αρχίσει να επιτηρεί τον ψηφιακό χώρο από τώρα και στο εξής, εφαρμόζοντας μέτρα για να εξασφαλίσει την τήρηση των γαλλικών νόμων, αξιών και εθνικών συμφερόντων στον εικονικό κόσμο… Η Parly έχει ήδη προσλάβει 1.100 «κυβερνο-μαχητές» και θα προσλάβει άλλους 770, κάποιοι απ’ τους οποίους θα κάνουν κυβερνο-επιθέσεις και άλλοι θα φυλάνε τα μετόπισθεν, δηλαδή το σύνολο της κίνησης στον κυβερνοχώρο…

Το γαλλικό κράτος (και όχι μόνον αυτό) δεν μυξοκλαίει για τον δήθεν «φόβο» που μπορεί να προκληθεί σε αόριστο αριθμό υπηκόων εξαιτίας των μη εγκεκριμένων (άρα «fake») ειδήσεων. Τις θεωρεί, απλά, έργο των αντιπάλων, της Μόσχας, του Πεκίνου ή όποιου άλλου, κι άρα «δεχόμαστε επίθεση!»… ακόμα κι αν προκαλείται όχι «φόβος» αλλά γέλιο! (Όπως εκείνο το ανέκδοτο / υπερόπλο του Woody Allen…). Κατ’ αυτόν τον τρόπο το γαλλικό κράτος κάνει την λογοκρισία «εθνική απαίτηση» χωρίς μισόλογα – κι όποιος έχει αντίρρηση είναι πράκτορας-του-εχθρού…

Περασμένα μεγαλεία

Δευτέρα 18 Οκτώβρη>> «Κάποτε μας παρακαλούσαν… τώρα τους παρακαλάμε…» Αυτό παρατηρούσε μελαγχολικά μια πρώην αριστερή και νυν καραδεξιά δημαγωγική περσόνα στην πρωϊνή της ραδιοφωνική εκπομπή στις 15 του μήνα. Το πρώτο (το «μας παρακαλούσαν») είναι συζητήσιμο… Το δεύτερο όμως είναι γεγονός. Απ’ τις αρχές του 2015, επί φαιορόζ γκουβέρνου, γιγάντιες πολιτικές βιτρίνες σαν τον ψεκασμένο (τότε) υπ.αμ και τον ογκόλιθο (τότε) υπ.εξ. φίλησαν όσες κατουρημένες ποδιές μπορούσαν στην Ουάσιγκτον προκειμένου να πείσουν τον μεγάλο σύμμαχο ότι το ελληνικό οικόπεδο έχει αξία για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Ο ψεκασμένος υπ.αμ. της «πρώτης φοράς αριστεράς» διέπρεψε στο να κάνει προσφορές κάθε είδους: απ’ τα υποτιθέμενα εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου του Αιγαίου, μέχρι την Κάρπαθο για στρατιωτική βάση. Το ρημαδογκουβέρνο συνέχισε αυτήν την παράδοση των παρακαλιών: και την Σκύρο έδινε… προκειμένου το Joνυσταλεάν να κάνει μια «καλή δήλωση υπέρ…» Κάτι ενδιαφέρον συμβαίνει! Και με δεδομένες τις σταθερές επιλογές του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου», αυτό θα το πληρώσουμε εμείς.

Τα πρώτα δείγματα εμφανίστηκαν αφενός με την «στρατηγική σχέση» ελλαδιστάν – ενωμένων αραβικών εμιράτων (τα οποία εμφανίστηκαν σαν μια «δύναμη της Μεσογείου»!!!), αφετέρου με την αποτυχημένη προσπάθεια οριοθέτησης αοζ με την χούντα της αιγύπτου παρά την απεριόριστη ελληνική υποστήριξη προς τον χασάπη Σίσι και την συμμορία του. Ο θρυλικός «πυλώνας σταθερότητας στην ανατολική Μεσόγειο» (έτσι διαφημίζει εαυτόν το ελλαδιστάν) δεν φαινόταν να πουλάει ιδιαίτερα. Αν προσέθετε κάποιος τις ήττες του ελληνικού ιμπεριαλισμού στη λιβύη και στην αρμενία θα συμπέραινε «μωραίνει ο κύριος…»

Η «στρατηγική σχέση» με το Παρίσι ήρθε να δώσει μια κωμική διάσταση στο έργο «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική». Αν ένα κράτος χρεωμένο ως τις ρίζες των μαλλιών των υπηκόων του δίνει 10 δις ευρώ σε ένα άλλο για να αγοράσει όπλα κρατώντας στοιχειωδώς ζωντανή την πολεμική / ναυπηγική βιομηχανία του δεύτερου, κι αν επίσης δεσμεύεται να δώσει κάποια βοήθεια στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες του δεύτερου, τότε ναι. Ένας βασιλιάς σαν τον Μακρόν μπορεί να δείξει μεγαλοψυχία και να υποσχεθεί ότι «αν δεχτείτε επίθεση πάρτε μας τηλέφωνο». (Το Παρίσι έχει παράδοση σε τέτοιες υποσχέσεις. Είχε δώσει κάποτε μια ανάλογη στην Βαρσοβία…) Όμως αυτό το ολοφάνερα ετεροβαρές deal δεν είναι εκδήλωση σημαντικού ενδιαφέροντος του γαλλικού ιμπεριαλισμού για το ελλαδιστάν, έτσι δεν είναι; Αν πληρώνεις για μια (αμφίβολη μάλιστα) προστασία…;;; Μάλλον για εκδήλωση του «… τους παρακαλάμε» πρόκειται.

Όσο για τις ηπα; Μετά τον φίλο κι αδελφό Πομπηία (Pompeo) ήρθε ο Παρωπίδας (Blinken)…

(φωτογραφία: «Μα κανείς δεν ενδιαφέρεται για την σχέση μας;»)

Ο χάρτινος πυλώνας…

Δευτέρα 18 Οκτώβρη>> «… Η ελλάς πολιτικά, αμυντικά, οικονομικά, πολιτιστικά, ανήκει εις την δύσιν!» Αυτή η φράση του «εθνάρχη» (Καραμανλής ο Α) το καλοκαίρι του 1976, αχρείαστη έτσι κι αλλιώς αφού το ελλαδιστάν δημιουργήθηκε κατ’ αρχήν σαν προτεκτοράτο κυρίως δυτικών ιμπεριαλισμών (αλλά και του ρωσικού, τότε…) και ποτέ στην ιστορία της δικής του ιμπεριαλιστικής ενηλικίωσης και προκοπής δεν άλλαξε «ανήκειν», είναι ένα motto μάλλον εφιαλτικό πια. Στα ‘70ς ο «εθνάρχης» είχε βγάλει το ελλαδιστάν απ’ το νατο (τον μοναδικό δυτικό στρατιωτικό σχηματισμό…), λάνσαρε το «ελλάς – γαλλία – συμμαχία», και είχε εγκαινιάσει την δική του ost politic κάνοντας (αντιτουρκικά) ανοίγματα στην κομμουνιστική (και καθόλου “δυτική”!) Σόφια του βετεράνου Ζίβκοφ. Αλλά τότε μπορούσε κάποιος πράγματι να υποστηρίζει ότι «δύση» ήταν το όνομα ενός σχετικά σταθερού πολιτικού, οικονομικού και στρατιωτικού μπλοκ.

Όχι πια! Ελάχιστα είναι τα χρόνια από τότε που άρχισαν τα (δυτικά) κλάματα και οι (δυτικοί) οδυρμοί για το τέλος της δύσης∙ για την διάλυσή της! Δεν υπάρχει πια μία «δύση». Υπάρχουν πολλές. Υπάρχει μια «δύση» των κρατών του Βίτζεγκραντ και μια άλλη «δύση» του Βερολίνου. Υπάρχει μια «δύση» του Παρισιού και μια άλλη «δύση» της Ρώμης. Υπάρχει μια «δύση» της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου που δεν είναι ίδια με την «δύση» της αυστρίας…

Αυτό είναι ό,τι θα περίμενε κανείς μετά την εμφάνιση μιας «ανατολής» που ούτε πολιτικά, ούτε στρατιωτικά, ούτε οικονομικά, ούτε πολιτιστικά, ούτε τεχνολογικά (με δυο λόγια: από καμμία καπιταλιστική άποψη!) δεν μπορεί πια να ελεγθεί από την όποια ενιαία «δύση»! Καθώς το στρατηγείο εκείνης της παλιάς, σύντομης ιστορικά ενιαίας «δύσης» (έξι δεκαετίες βαριά βαριά είναι ασήμαντος χρόνος για την ιστορία…), η Ουάσιγκτον δηλαδή, παρακμάζει με μεγάλη ταχύτητα, οι παλιοί ιστορικοί ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί προσπαθούν να φτιάξουν ο καθένας την δική του «τύχη», το δικό του μέλλον…

Παρότι όλο και πιο διακριτές μεταξύ τους αυτές οι παραλλαγές «δύσης», δεν είναι στρατηγικά αντίπαλες μεταξύ τους. Όλων τ’ αφεντικά ανησυχούν για το ίδιο πράγμα: ένα καπιταλιστικό μέλλον που το κουμάντο θα το κάνει το Πεκίνο και οι σύμμαχοί του. Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός / γεωπολιτικός προσοδισμός είχε μάθει (ως το τέλος του 3ου παγκόσμιου) να επιπλέει και να επωφελείται από τις ευρωπαϊκές στρατηγικές αντιπαλότητες∙ όταν η «δύση» ήταν το σημείο έκρηξης αυτών των αντιπαλοτήτων. Τώρα, που αυτό δεν ισχύει αλλά ξετυλίγεται μια ιστορικά ενδιαφέρουσα αποσύνθεση, προσπαθεί να αποκτήσει εικονική αξία κατασκευάζοντας (για εσωτερική κυρίως κατανάλωση) εικονικές ενδο-δυτικές στρατηγικές αντιπαλότητες. Όπως αυτή την υποτιθέμενη ανάμεσα στο Παρίσι και στην Ουάσιγκτον.

Αυτή η αντίθεση πάνω στην οποία προσπαθεί ο ελληνικός ιμπεριαλισμός να ανατιμηθεί είναι εντελώς ρηχή. Η άλλη αντίθεση, η πραγματική, η αβυσσαλέα, ανάμεσα στον αμερικανο-αγγλο-ισραηλινό άξονα και το ευρασιατικό project είναι τόσο global (και τόσο hi tech…) ώστε το ελληνικό οικόπεδο έχει πολύ μικρότερη γεωπολιτική αξία απ’ αυτήν της μαλαισίας ας πούμε. Επιπλέον, σε σχέση με τις δύο «στρατηγικές σχέσεις», το ελλαδιστάν κάνει βρώμικο παιχνίδι. Το είπαμε ήδη: στα λόγια ορκίζεται στην ευρώπη και στην «ενιαία, κοινή άμυνα»… Στην πράξη δίνει βάσεις κι άλλες βάσεις στον us army επιβεβαιώνοντας ότι οι ελληνικοί όρκοι είναι πέτσινοι… Εν τω μεταξύ όλες οι δυτικές «δύσεις» προσπαθούν να τα έχουν καλά με τον «αιώνιο εχθρό» των ελλήνων. Την Άγκυρα. Εκείνο το οικόπεδο έχει πράγματι global στρατηγική σημασία από πολλές απόψεις!

Απομένει η πραγματική αντίθεση – ο υπαρκτός 4ος παγκόσμιος πόλεμος. Αδιάφορο τι φαντασιώνονται οι εντόπιες πολιτικές βιτρίνες, όσο πιο οργανικά και μιλιταριστικά προσχωρεί το ελλαδιστάν στον άξονα, όσες περισσότερες αμερικανικές αρβύλες παρακαλάει να έχει, τόσο περισσότερο γίνεται στόχος της άλλης πλευράς. Και μάλιστα ένας εύκολος στόχος. Η Αλεξανδρούπολη σα λιμάνι και αεροδρόμιο είναι ήδη «στη λίστα», in case of… Σαν επιπλέον parking αμερικάνων πεζοναυτών ακόμα περισσότερο: οτιδήποτε έχει σχέση με την ανατολική ευρώπη, την Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο δεν ενδιαφέρει στρατηγικά μόνο το τουρκικό καθεστώς. Αλλά και το ρωσικό και το κινέζικο.

Να θρηνήσουμε; Να θρηνήσουμε για την βλακεία και την αδιαφορία των υποτελών και του εθνικισμού τους; Ή να συνεχίσουμε τον πόλεμο που μας αντιστοιχεί, και αντι-ιμπεριαλιστικό, πρώτα και κύρια εναντίον του ελληνικού ιμπεριαλισμού;

Το δεύτερο… αν και το πρώτο, η βλακεία, η αδιαφορία, ο εθνικισμός, είναι ικανότατα στο να γίνουν (να είναι ήδη) λάδι στα γρανάζια της καταστροφής…

(φωτογραφία κάτω: Ο κτηνίατρος ceo της φαρμακομαφίας pfizer (αριστερά) και ο μάνατζερ ρημαδοΚούλης συγκινημένοι μπροστά στο μεγάλο κουμπί. Το μισό υπουργικό συμβούλιο ανέβηκε στη Σαλονίκη για να φιλήσει χεράκι∙ πράγμα που ενισχύει την καχυποψία μας για το πόσες δολοφονίες – με – πλατφόρμες – γενετικής – μηχανικής χρειάζονται για να «βγει η υποχρέωση για την επένδυση»…)

God save the king!

Πέμπτη 30 Σεπτέμβρη>> Δεν είναι ασυνήθιστος ο μελοδραματισμός και ο θεατρινισμός στις επίσημες (: δημόσιες) διακρατικές σχέσεις. Αν όμως είναι κυρίως τέτοιες, το θέμα αποκτά ειδικό ενδιαφέρον: καλλιτεχνικό!

Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron και ο ρημαδοΚούλης, εκπροσωπώντας τα αντίστοιχα καθεστώτα πανηγυρίζουν για μια (σεμνή) «αγορά του αιώνα» απ’ τον δεύτερο και την παροχή «στρατιωτικής προστασίας» απ’ τον πρώτο, in case of emergency…

Ας αρχίσουμε απ’ το δεύτερο. Διορθώστε μας αν κάνουμε λάθος αλλά αν θυμόμαστε καλά ο γαλλικός στρατός έχει να νικήσει απ’ την εποχή του Βοναπάρτη! Και σίγουρα όχι απ’ τον 20ο αιώνα και μετά. Στον Α παγκόσμιο δεν κέρδισε, άσχετα με το τι έγραψε το ταμπλώ. Στον Β ηττήθηκε συντριπτικά (ακόμα και τον γαλλικό στόλο βούλιαξε η αγγλία, που ήταν σύμμαχος…). Τόσο συντριπτικά ώστε ο πολύς Ντε Γκώλ ίδρωσε για να βάλει ένα γαλλικό τάγμα επικεφαλής του στρατού των συμμάχων καθώς θα έμπαινε στο Παρίσι… για να γλυτώσει την «εθνική» ταπείνωση ότι την γαλλική πρωτεύουσα θα την απελευθέρωναν οι μισητοί άγγλοι….

Από τότε μόνο ήττες και συντριβές. Στην αλγερία, στο βιετνάμ, στη λιβύη, και τώρα στο μάλι (περισσότερα στο επόμενο σχόλιο). Ακόμα και εκεί που το γαλλικό επιτελείο έστειλε undercover «δυνάμεις», στη συρία (στο πλευρό του isis…) και στην υεμένη (για λογαριασμό του τοξικού…), κι εκεί ήττες. Αυτός ο στρατός, λοιπόν, θα είναι «ο προστάτης της ελλάδας» στην εντελώς υποθετική περίπτωση ενός ελληνο-τουρκικού πολέμου; Κλείνουμε τα μάτια από τρόμο και μόνο με την σκέψη ότι το καμάρι του βασιλιά Macron, το 30χρονο αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle, θα μπορούσε να αφήσει το κουφάρι του στο Αιγαίο…

Μ’ άλλα λόγια, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε ο βασιλιάς Macron αλλά και οποιοσδήποτε διάδοχός του, θα ήταν ένας πόλεμος με την Άγκυρα! Ή, ακόμα, και μια «περιορισμένη εμπλοκή». Γιατί να θέλει οτιδήποτε άλλο; Ποιά είναι τα συμφέροντα του γαλλικού ιμπεριαλισμού στην ανατολική Μεσόγειο; Αν κρατούσε την επιρροή που είχε στη μέση Ανατολή (στον λίβανο και στην  συρία) θα μπορούσε να πει κάποιος «αααα, θέλει να κρατήσει μια αεροναυτική γραμμή ως εκεί». Αλλά κι αυτήν την έχει χάσει. Και δεν πρόκειται να την ξανακερδίσει…

Επιπλέον το Αιγαίο (σα συνέχεια της Μαύρης Θάλασσας) και η ανατολική Μεσόγειος είναι ήδη πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ του Joνυσταλεάν και του ευρασιατικού project συνολικά. Ειδικά της Μόσχας. Το ελλαδιστάν το ξέρει και το εννοεί, προσφέροντας όλο και περισσότερες βάσεις στον us army, εδώ και 6 χρόνια – τόσες πολλές που το αμερικανικό πεντάγωνο δεν τις χρειάζεται όλες! Θέλουν πράγματι οι εκπρόσωποι του γαλλικού ιμπεριαλισμού να χωθούν στα ρουθούνια τίνος; Της Μόσχας; Της Ουάσιγκτον; (Βοηθείστε μας please… Για παράδειγμα θεωρείται σοβαρό το σημείο της “προστασίας” που αναφέρεται στο ενδεχόμενο “μια χώρα μέλος του νατο να επιτεθεί σε άλλη χώρα μέλος”;)

Τα περί «γαλλικής προστασίας» είναι μόνο ένας θεατρινισμός για να χρυσωθεί το χάπι προς τους ντόπιους υπηκόους ότι το ελλαδιστάν, μ’ ένα δημόσιο χρέος χωρίς ιστορικό προηγούμενο, θα δώσει την επόμενη δεκαετία 10 δισεκατομύρια ευρώ για πλοία και αεροπλάνα που μπορεί να είναι εν μέρει ξεπερασμένα όταν θα παραδοθούν.

Για να γίνει η κωμωδία ακόμα πιο ξεκαρδιστική, οι περιώνυμες φρεγάτες Belh@arra ΔΕΝ υπάρχουν!! Το ελλαδιστάν ψωνίζει «μακέτο» (όπως έγινε με τα υποβρύχια για την αυστραλία)! Ένα τέτοιο «μακέτο» επιδείχθηκε για πρώτη φορά σε εμπορική έκθεση στο Παρίσι το 2016… Τον Απρίλη του 2017 το γαλλικό κράτος υπέγραψε ένα συμβόλαιο με τις κατασκευάστριες (Naval Group και Thales) για 5 κομμάτια παραδοτέα απ’ το 2023 και μετά, με την προοπτική να είναι επιχειρησιακά έτοιμα (μετά τις δοκιμές και τα λοιπά) το 2025. Η σιδεροδουλειά για το κήτος του πρώτου άρχισε τον Οκτώβρη του 2019, αλλά μετά ήρθε ο τσαχπίνης… Όλα αυτά σημαίνουν πως ως σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία τέτοια φρεγάτα έτοιμη – μόνο μακέτες και πλάνα… Και επειδή (ειδικά στην αρχή) σε τέτοιες κατασκευές διαπιστώνονται λάθη, ατέλειες, προβλήματα όταν το πρώτο ή το δεύτερο κομμάτι «κτιστεί» και εξοπλιστεί, μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι οι αληθινές Belh@arra θα αργήσουν για χρόνια να σκίσουν στα σοβαρά τα νερά της Μεσογείου.

Υποτίθεται τώρα πως επειδή ο βασιλιάς Macron είναι τρελά ερωτευμένος με το ελλαδιστάν, τα δύο πρώτα κομμάτια Belh@arra που προορίζονται για το δικό του ιμπεριαλιστικό ναυτικό και ίσως να είναι έτοιμα το 2023 (ίσως και όχι…) δεν θα τα κρατήσει αλλά θα τα δώσει στην Αθήνα!!! Πράγμα που σημαίνει ότι ένα κρατικό συμβόλαιο που έχει υπογραφτεί απ’ το 2017 και αφορά τις γαλλικές μιλιταριστικές ανάγκες θα πάει στα σκουπίδια για χάρη ενός κρατικού συμβολαίου που θα υπογραφτεί το 2022 και αφορά τις ελληνικές μιλιταριστικές ανάγκες… Συγκινητικό!!! Ανατριχιαστικό!!! (Αλλά τότε, ξεβράκωτο από Belh@arra για τα επόμενα χρόνια, πώς θα προστατεύει το γαλλικό ναυτικό το ελλαδιστάν; Ε;;)

(φωτογραφία: Το «μακέτο». Οτιδήποτε άλλο δείτε είναι προϊόν δημιουργικής δουλειάς σε υπολογιστή…)

Υποσαχάρια αφρική

Πέμπτη 30 Σεπτέμβρη>> Σε ανταπόδοση της «προστασίας» που θα προσφέρει ο βασιλιάς και οι διαδοχοί του στο φτωχό πλην τίμιο ελλαδιστάν, αυτό το τελευταίο «θα» στείλει στρατό στο μάλι… Όπου, ως γνωστόν, φτάνουν τα γαλλικά σύνορα…

«Θα»; «Θα στείλει»; Λάθος! Το ελληνικό κράτος / παρακράτος έχει στείλει ήδη «ενισχύσεις» (ίσως μικρές αλλά σίγουρα «θαυματουργές»!) στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που κάνει το Παρίσι στη ζώνη του Sahel, για να προστατέψει τα ορυχεία διάφορων στρατηγικών πρώτων υλών (με πρώτο το ουράνιο) που έχουν ανάγκη οι βιομηχανίες του…

Χμμμμ…. Το Παρίσι έχει σοβαρά προβλήματα πλέον σ’ αυτήν την «αντιτρομοκρατική» κατοχική εκστρατεία: το μάλι είναι το γαλλικό «αφγανιστάν»! Τον περασμένο Ιούνη το γαλλικό πεντάγωνο ανακοίνωσε πως «αναδιπλώνεται» από 3 βάσεις στο βορρά (στο Kidal, στο Timbuctu και στο Tessalit) και μειώνει τον δικό του στρατό κατοχής από 5.000 σε 2.500. Πράγμα που σημαίνει πως ίσως χρειάζεται μια έξτρα αναπλήρωση από συμμαχικούς κρατικούς μισθοφόρους, όπως ας πούμε οι έλληνες…

Ναι, το Παρίσι έχει σοβαρά προβλήματα στη ζώνη του Sahel που θεωρούσε, περίπου, ιδιοκτησία του. Η στρατιωτική κυβέρνηση του μάλι, δείχνει έντονο αντι-γαλλισμό (στο παρελθόν το μάλι ήταν γαλλική αποικία, οπότε είναι πολλοί οι μαλινέζοι που δεν θέλουν να ξαναγίνει…) και κανονίζει να προσλάβει για λογαριασμό της και υπό τις διαταγές της 1.000 μισθοφόρους απ’ την ρωσική εταιρεία wagner!!! Η wagner είναι το ρωσικό αντίστοιχο της αμερικανικής blackwater. Με μια ουσιαστική διαφορά: η wagner, αν και τυπικά ιδιωτική, βρίσκεται υπό τον «διακριτικό έλεγχο» του ρωσικού υπ.εξ. – για να μην γίνονται «λάθη» και «υπερβολές» που θα δυσφημίσουν την Μόσχα… Επίσημα, φυσικά, το ρωσικό καθεστώς όχι μόνο αρνείται οποιαδήποτε σχέση μ’ αυτήν την ιδιωτική εταιρεία σκυλιών του πολέμου, αλλά αμφισβητεί ακόμα και την ύπαρξή της! Αλλά μισθοφόροι της wagner ήταν στην ανατολική λιβύη μαζί με τον τζενεράλ Haftar…

Ρώσικος στρατός στο Sahel; Τυπικά μισθοφορικός αλλά ρώσικος; Αυτό είναι εφιάλτης για τον βασιλιά Macron, που βλέπει ότι το δικό του αφρικανικό «αφγανιστάν» θα έχει την τύχη του ασιατικού: κερδίζουν, τελικά, οι rivals!

Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, έστω και σαν δεύτερο βιολί, μέσω των πολιτικών του εκπροσώπων έχει υπογράψει συμφωνία ότι θα βοηθάει τον γαλλικό στην υποσαχάρια εκστρατεία του. Σε αντίθεση με την «προστασία απ’ την τουρκία» που είναι επί πιστώσει, η «προστασία απ’ το αντάρτικο των Tuareg και διάφορων ισλαμιστικών οργανώσεων» είναι τοις μετρητοίς. Αυτό δείχνει την μεγάλη ελληνική καρδιά – ή το «χέσιμο», έτσι δεν είναι;

Όπως τοις μετρητοίς είναι και η προστασία της πετροχούντας του τοξικού, στο Ριάντ. Αδειάζουν πόστα οι αμερικάνοι; Τσουπ γαλανόλευκη! Αδειάζουν πόστα οι γάλλοι; Τσουπ γαλανόλευκη! Βγάζει γλώσσα το ελλαδιστάν, και θα έρθει η στιγμή που κάποιος θα του την κόψει…

Ευρωστρατός

Πέμπτη 30 Σεπτέμβρη>> Το άλλο ανέκδοτο για το «ελλάς – γαλλία – συμμαχία 2.0» είναι ότι αυτά τα δύο κράτη πρωτοπορούν (με την «ειδική στρατηγική σχέση τους») στη στρατιωτική χειραφέτηση της ευρώπης απ’ τις ηπα…

Το ανέκδοτο περί ενιαίου «ευρωπαϊκού» μιλιταρισμού / ιμπεριαλισμού είναι παλιό. Πολύ παλιό. Ο «ευρωστρατός» έχει ακουστεί και ξανακουστεί καμμιά δεκαριά φορές τα τελευταία 30 χρόνια, πάντα με το ίδιο επιχείρημα, την ίδια αναγκαιότητα: την «ευρωπαϊκή χειραφέτηση». Αν υπάρχει – και υπάρχει – ένα κράτος που έχει κάνει τα πάντα για να εμποδίσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αυτό είναι το γαλλικό! Ακριβώς: το γαλλικό!

Σοβαρές πραγματικές αλλά και ιδεολογικές αιτίες φταίνε γι’ αυτό. Το Παρίσι είναι το μόνο κράτος της ηπειρωτικής ευρώπης με πυρηνικά όπλα… Είναι εύλογο, λοιπόν, ότι δεν θα έβαζε τις ατομικές του βόμβες στην υπηρεσία οποιουδήποτε άλλου καπιταλιστικού συμφέροντος εκτός απ’ τα αυστηρά εννοημένα δικά του.

Επιπλέον: πέρα απ’ το Λονδίνο ο πραγματικός αντίπαλος του Παρισιού και η πραγματική πηγή των «εθνικών» φόβων του δεν είναι η Ουάσιγκτον αλλά το Βερολίνο. Εν μέρει εξαιτίας της ιστορίας των ευρωπαϊκών ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών στον 20ο αιώνα, και κυρίως της συντριβής στον Β παγκόσμιο. Κυρίως όμως επειδή ο γερμανικός καπιταλισμός έχει αποδειχθεί πολύ πιο δυναμικός απ’ τον γαλλικό. Θα ήταν, λοιπόν, κάτι χειρότερο από «εθνική προδοσία» το να μπει, στα πλαίσια κάποιου «ευρωστρατού», γαλλικός στρατός υπό τις διαταγές γερμανού στρατηγού!!

Πράγμα που σημαίνει: όταν γάλλοι καθεστωτικοί μιλούν για «στρατιωτική χειραφέτηση της ευρώπης» εννοούν υπό γαλλικές διαταγές αποκλειστικά και μόνο!!! Πράγμα που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ – απλά…

Δεν τελειώνει εκεί η φάρσα της δήθεν «γαλλικής πρωτοπορείας» για την «ευρωπαϊκή στρατιωτική χειραφέτηση», με συνεταίρο το ελλαδιστάν πια… Έχουν περάσει λίγοι μόνο μήνες απ’ την περασμένη άνοιξη όταν, με δύο διαδοχικές «ανοικτές επιστολές» εκατοντάδες γάλλοι καραβανάδες, απόστρατοι και εν ενεργεία, προειδοποίησαν για (ή απείλησαν με, ανάλογα με το πως το καταλαβαίνει κανείς) εμφύλιο πόλεμο. Ακροδεξιοί αναμφίβολα, ανεμίζοντας τον «πατριωτισμό» τους, δεν παρέλειψαν να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους:

… Είμαστε απ’ αυτούς που υπηρέτησαν στο Αφγανιστάν, στο Μάλι και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ή σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό της χώρας… Δώσαμε το αίμα μας για να καταστρέψουμε τον Ισλαμισμό….

Δεν είναι καθόλου παράξενο ή πρωτότυπο: όταν οι ιμπεριαλιστικές εκστρατείες εκτός συνόρων αποτυγχάνουν, όταν ηττώνται, πολλοί πιστοί τους «επιστρέφουν» εντός συνόρων δριμύτεροι συνήθως σαν εσωτερικός ιμπεριαλισμός προκαλώντας (ή ελπίζοντας να αξιοποιήσουν) μια σοβαρή εσωτερική κρίση. Σπάνια, πολύ σπάνια, τέτοιου είδους εσωτερική κρίση είναι χειραφετική / αντι-ιμπεριαλιστική – τέτοια ήταν η περίπτωση της πορτογαλίας και της «επανάστασης των γαρυφάλλων»…

(Συμβαίνουν και στην Ουάσιγκτον τα ίδια με το Παρίσι τον ίδιο καιρό, με ανάλογες επιστολές και προφητείες περί επερχόμενου εμφυλίου, πάλι από καραβανάδες, για τους ίδιους ακριβώς πραγματικούς λόγους…)

Τί νομίζει, λοιπόν, ότι είναι ο βασιλιάς Macron; Πού προσπαθεί να κρύψει την παρακμή του βασιλείου του;

(φωτογραφίες: 27 Απρίλη και 10 Μάη, το γαλλικό φασιστοκαραβαναριό είχε εαρινή φαγούρα. Δεν είναι η καλύτερη διαφήμιση του “γαλλικού πολιτισμού” και της “προσήλωσης στη δημοκρατία”, έτσι δεν είναι; Ούτε το ιδανικό εξαγώγιμο είδος…)

Ελλαδιστάν uber alles!

Πέμπτη 30 Σεπτέμβρη>> Ό,τι κι αν νομίζει πως είναι ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης, το δικό μας «ριζικό» είναι εδώ.

Έχουμε γράψει αναλυτικά στο παρελθόν για την πολιτική γεω-πρόσοδο που είναι η «καρδιά» του νέου ελληνικού κράτους, απ’ την εποχή της δημιουργίας του τον 19ο αιώνα. Για το γεγονός δηλαδή ότι οι «άρχοντες του λαού και του τόπου» προσπαθούν να παρεμβάλλονται στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις των «μεγάλων δυνάμεων» για να αυξάνουν την γεωπολιτική αξία του οικοπέδου που διοικούν – και τα δικά τους, συχνά προσωπικά οφέλη.

Το κόλπο αυτό το έχουν κάνει πολλές φορές οι κατά καιρούς άρχοντες (πολιτικοί, θρησκευτικοί, στρατιωτικοί) – και όσες φορές τα κατάφεραν ακόνισαν τον ελληνικό ιμπεριαλισμό. Όσες φορές απ’ την άλλη έκαναν λάθος υπολογισμούς, κατέληξαν σε «εθνικές καταστροφές».

Το τωρινό πρόβλημα αυτού του μοντέλου και των εκπροσώπων του είναι ότι, από πολιτική γεωγραφική άποψη, το ελληνικό οικόπεδο ΔΕΝ μπορεί να παρεμβληθεί (ή δεν έχει ιδιαίτερη αξία σαν θέση) στον οξυνόμενο παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό / 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Το ευρασιατικό project κινείται ταυτόχρονα σε πολλούς “δρόμους” και έχει κατακτήσει ήδη θέσεις στην αφρική, βόρεια και υποσαχάρια. Αντίθετα, σ’ αυτήν την καινούργια γεωγραφία της ενδοκαπιταλιστικής σύγκρουσης, εντελώς καινούργια εδώ και αιώνες, το τουρκικό καθεστώς / έδαφος έχει καίρια θέση και δυνατότητες. Είναι στρατηγικά πολύτιμο, είτε για την όποια «δύση» είτε για το ευρασιατικό project. Πράγμα που σημαίνει ότι έχει πολλαπλάσιες δυνατότητες κινήσεων, ελιγμών, επιλογών – σε σχέση με το ελλαδιστάν.

Ελλείψει μιας «καλής θέσης» στις πραγματικές ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, τόσο οι φαιορόζ όσο και το ρημαδογκουβέρνο, έχουν επιλέξει να συμμαχήσουν ακόμα πιο σφικτά, σχεδόν «παθολογικά», με την παρακμιακή πρώην υπερδύναμη – αυτή είναι η «γραμμή» του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου», του εφοπλιστικού, που δεν έχει άλλες επιλογές εκτός απ’ το να ελπίζει στο αμερικανικό πολεμικό ναυτικό. (Δεν έχει ξανασυμβεί στην πρόσφατη ιστορία να  κυκλοφορούν από το 2015, κατά κύματα, οι εντόπιες πολιτικές βιτρίνες με χάρτες για να πείσουν τους «γιάνκηδες» ότι χρειάζονται κι άλλες βάσεις στα μέρη μας εκτός απ’ αυτές που ήδη έχουν!) Δευτερευόντως οι βιτρίνες του ελλαδιστάν ψάχνουν μια θέση σε πλαστές ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, όπως η υποτιθέμενη ανάμεσα στο Παρίσι και την Ουάσιγκτον.

Η ιστορία με τα υποβρύχια της αυστραλίας προβλήθηκε απ’ τους εντόπιους δημαγωγούς (και υιοθετήθηκε απ’ το πόπολο) σαν «σοβαρή ρήξη» στις σχέσεις γαλλίας – ηπα ή ευρώπης – ηπα. Προφανώς έχει ξεχαστεί σαν ασήμαντο το τι είχε γίνει το 2003, παραμονές της αμερικανικής εισβολής στο ιράκ, όταν κοτζάμ Ράμσφελντ είχε δηλώσει πανηγυρικά ότι «η παλιά ευρώπη πεθαίνει» (δηλαδή η γαλλία και η γερμανία) επειδή τα συγκεκριμένα κράτη δεν θα συμμετείχαν στην εκστρατεία… Έχει ξεχαστεί το τι είχε γίνει όταν αποκαλύφθηκε ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν το προσωπικό τηλέφωνο της Μέρκελ…

Με δυο λόγια υπάρχει πράγματι μια κάποια ένταση στις σχέσεις της Ουάσιγκτον … όχι με την μυθική «ευρώπη» (στην οποία ανήκουν η πολωνία και τα βαλτικά κράτη, ε;…) αλλά με πολύ συγκεκριμένα κράτη. Στα οποία ΔΕΝ ανήκει το γαλλικό. Η ένταση αφορά κυρίως το γερμανικό. Οφείλεται στους διαφορετικούς προσανατολισμούς των κρατών / καπιταλισμών – τι άλλο;

Παρίσι και Ουάσιγκτον βρίσκονται στην ίδια μεριά, μαζί με το Λονδίνο (παρότι, φυσικά, το Παρίσι γρυλίζει πότε πότε προς την άλλη μεριά της Μάγχης). Την μεριά της ιμπεριαλιστικής παρακμής εξαιτίας της ανάδυσης και της διαρκούς εξέλιξης και δυναμικής του ευρασιατικού project. Αν και όποτε υπάρχουν τριβές μεταξύ αυτών των τριών κρατών, οφείλονται μόνο στο ότι είναι υποχρεωμένα να κινούνται σε όλο και μικρότερο τμήμα του κόσμου έχοντας πάντα μεγάλη όρεξη και παγκόσμιες φιλοδοξίες – οπότε πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο…

Δεν υπάρχει λοιπόν αντιπαλότητα μεταξύ Παρισιού και Ουάσιγκτον τέτοια ώστε ένας γεωπροσοδικός σχηματισμός σαν το ελλαδιστάν να μπορεί να τζογάρει επάνω της! Κι όταν χάνεται ο ιστορικός / γεωγραφικός παράγοντας «πρόσθεσης αξίας» στο οικόπεδο, διάφορα άσχημα έπονται. Όπως το να κάνεις deal με μακέτες…

Απομένει, οπωσδήποτε, το θέατρο. Το ελληνικό κοινό είναι αποδεδειγμένα πιστό στις σαπουνόπερες. Συνεπώς συγκινείται εύκολα…

(φωτογραφία: ο αριστερά, μέσα στα υπόλοιπα μεγαλεπήβολα και αυτοκρατορικά, έχει βάλει σκοπό να φτιάξει δικό του ισλάμ… Ο δεξιά προσπαθεί να κάνει «εκσυγχρονισμό του παραγωγικού μοντέλου»… Ο πρώτος έχει εκλογές την ερχόμενη άνοιξη… Ο δεύτερος ακούει το κρίτσι-κρίτσι απ’ το ίδιο του το κόμμα στα πόδια της καρέκλας του… Το οποίο κόμμα λέει ανοικτά την μεγάλη αλήθεια: ο ρημαδοΚούλης είναι «ποτάμι»! Ουάου! Ξένο σώμα δηλαδή, ε;)

Vingt mille lieues sous les mers*

Δευτέρα 20 Σεπτέμβρη>> Το συμβόλαιο ήταν παχύ παχύ. Πενήντα δισεκατομύρια αυστραλέζικα δολάρια, για 12 υποβρύχια. Ήταν τέλος του 2015 ή αρχές του 2016, και νικητής στο διαγωνισμό ήταν η γαλλική DCNS (μετέπειτα Naval Group). Ο τότε γάλλος πρόεδρος Hollande πανηγύρισε για την «συμφωνία του αιώνα»: χιλιάδες θέσεις εργασίας για το γαλλικό στρατοβιομηχανικό σύμπλεγμα…

Υπήρχαν, βέβαια, κάποια προβληματάκια. Ο εν λόγω τύπος υποβρυχίων ήταν στα σχέδια, δεν είχε κατασκευαστεί ούτε ένα. Με δυο λόγια η Καμπέρα αγόραζε «μακέτο». Μετά προέκυψε αυτό που στα ελληνικά λέγεται «υπερκοστολόγηση εκ των υστέρων»: άλλα 50 δισεκατομυριάκια θα ήταν απαραίτητα για την συντήρηση των 12 υποβρυχίων, υπό την καθοδήγηση φυσικά της κατασκευάστριας. Εν τω μεταξύ είχαν αρχίσει οι γκρίνιες. Πόσο κομμάτι της κατασκευής θα γίνει στη γαλλία και πόσο στην αυστραλία; Η δεύτερη δεν έχει ναυπηγείο κατάλληλο για υποβρύχια, αλλά κάποιες καλές υπεργολαβίες για τα ηλεκτρονικά συστήματα θα μπορούσε (και θα έπρεπε) να τις αναλάβει…

Η παράδοση των πρώτων κομματιών είχε κανονιστεί για το 2030… Αλλά απ’ τον περασμένο Μάη το deal έδειχνε ότι πάει για ναυάγιο σε ρηχά νερά. Πολύ περισσότερο που διάφοροι ανταγωνιστές της Naval Group δεν είχαν πάψει να πηγαίνουν με ντοσιέ στο αυστραλέζικο υπ.αμ. για φτηνότερες και γρηγορότερες προσφορές…

Μπορεί ο τρόπος της αλλαγής παραγγελίας να μην ήταν και τόσο κομψός. Αλλά η Καμπέρα είχε αλλάξει ήδη σχεδιασμούς. Θα προτιμούσε να πληρώσει την ρήτρα ακύρωσής της και να ξεφορτωθεί τα έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτα γαλλικά υποβρύχια. Όμως ο πομπώδης τρόπος που αυτό ανακοινώθηκε έσπασε τα νεύρα του βασιλιά Μακρόν: ήταν κομμένος και ραμμένος γι’ αυτό. Είχε και ο βασιλιάς τα δίκια του: τον ξεφτύλισαν…

Το τι τα θέλει τα made in usa υποβρύχια το αυστραλέζικο καθεστώς είναι προφανές: να κάνουν παρέα στα αμερικανικά στις περιπολίες τους στη νότια θάλασσα της κίνας. Συμβατά συστήματα επικοινωνιών, συμβατά όπλα… μια ωραία ατμόσφαιρα. Όμως δεν θα είναι έτοιμα ούτε αύριο ούτε σ’ ένα χρόνο, ούτε σε δύο.

Κι εκεί θα προκύψει σίγουρα ένα πρόβλημα: δεν είναι σοφό να λέγεσαι αυστραλία και να προκαλείς τόσο ανοικτά το Πεκίνο. Το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έχει αποδεδειγμένα την δυνατότητα να ναυπηγεί 4 υποβρύχια ταυτόχρονα, στο ίδιο διάστημα που οπουδήποτε αλλού στον καπιταλιστικό πλανήτη ναυπηγούν ένα. Πράγμα που σημαίνει ότι ο αυστραλέζικος υποβρύχιος στόλος, όταν θα είναι έτοιμος, δεν θα αλλάξει στο ελάχιστο τους συσχετισμούς όπλων (και δυνάμεων) στην ευρύτερη περιοχή υπέρ των αμερικανο-αγγλο-αυστραλών…

Αντίθετα θα σπρώξει κάποιους γείτονες προς την μεριά της κίνας. Εκτός απ’ το θυμωμένο Παρίσι με την τελευταία αμερικανική παραγγελία έχει θορυβηθεί και η ισλαμική Τζακάρτα (ινδονησία): βρίσκεται ακριβώς απέναντι.

Τι απομένει απ’ αυτήν την σύντομη οικονομική – πολιτική διαμάχη; Κάποτε το Παρίσι είχε μεγάλες αποικίες στην ινδοκίνα. Κάποτε… Τώρα δεν μπορεί να ελπίζει σε οποιαδήποτε σημαντική επιρροή χωρίς την άδεια (και τον έλεγχο) της Ουάσιγκτον. Τον περασμένο Ιούλη ο γάλλος υπ.αμ. Jean-Yves Le Drian ευρισκόμενος στην αμερικανική πρωτεύουσα, είχε την έμπνευση να δηλώσει αλαζονικά τις φιλοδοξίες του γαλλικού ιμπεριαλισμού: Η Γαλλία είπε ήταν ένα έθνος του ινδικού-ειρηνικού, κατέχοντας περιοχές που της έδιναν την δεύτερη σε μέγεθος αποκλειστική οικονομική ζώνη, και μόνιμη στρατιωτική παρουσία 8.500 ανδρών…

Η απάντηση της Ουάσιγκτον δεν άργησε: «ήταν!!» “Πάρτε τα υποβρύχιά σας και δρόμο!!”, χοντροκομμένα… Περασμένα μεγαλεία… Αλλά ο βασιλιάς Μακρόν φαίνεται πως έχει ξεχάσει την μάχη και την ήττα του γαλλικού στρατού και των συμμάχων του στο Dien Bien Phu του βιετνάμ. Είναι «παλιά» βέβαια, του 1954. Οπότε λίγος ρεαλισμός δεν θα έβλαπτε. Καλύτερα μια χαμένη παραγγελία τώρα παρά ένα, δύο, τρία πολλά Dien Bien Phu στο μέλλον…

* Είκοσι χιλιάδες λεύγες υπό την θάλασσα – Ιούλιος Βερν, 1859 (;)…

(φωτογραφία: Οι Viet Minh σηκώνουν την σημαία τους στο αρχηγείο του γαλλικού στρατού στο Dien Ben Phu. Μετά την συντριπτική ήττα του το Παρίσι αναγκάστηκε, το 1954, να αποχωρήσει απ’ όλες τις αποικίες του στην ινδοκίνα…)

Ούτε η γεωγραφία…

Δευτέρα 6 Σεπτέμβρη>> Το ρουμανικό κράτος κλείνει το ¼ των εμβολιαστικών κέντρων του (117), και μειώνει το προσωπικό στα υπόλοιπα: δεν υπάρχει πλέον «ζήτηση» για τις πλατφόρμες… Επιπλέον, καταστρέφει εκατοντάδες χιλιάδες δόσεις επειδή πλησιάζουν στη λήξη τους, και άλλες τις πουλάει σε χαμηλή τιμή (ή τις χαρίζει) δεξιά κι αριστερά. (Το να χαρίζει το Βουκουρέστι 450.000 δόσεις moderna στη Σεούλ είναι κάπως κωμικό – ε;…) Κι ούτε σκέφεται το ρουμανικό κράτος να εξαναγκάσει όσους δεν θέλουν τις πλατφόρμες. «Είναι ανήθικο» δήλωσε ο ρουμάνος πρωθ. Florin Citu. “Δεν είμαι οπαδός των εμβολιασμών, αλλά σε κάθε περίπτωση έχουμε περάσει μαζί ένα τουλάχιστον χρόνο που δεν υπήρχαν εμβόλια ούτε και διαχωρισμοί. Δεν θα τους κάνουμε τώρα!»

Οι φανατικοί, άρρωστα εμμονικοί pfizerοι του (εντόπιου) λαού και του τόπου θα πουν ότι αυτά γίνονται στη ρουμανία επειδή οι περισσότεροι υπήκοοι έχουν πλατφορμιαστεί. Λάθος! Η ρουμανία έχει ένα απ’ τα χαμηλότερα ποσοστά πλατοφορμιαμού στην ευρώπη (25%) και το 70% του πληθυσμού αρνείται σταθερά να πλατφορμιαστεί. Αλλά σε πείσμα των «ιπποτών της Αποκάλυψης» που φυτρώνουν σαν τα πεύκα αλλού (στα μέρη μας), έχει ελάχιστα κρούσματα, νοσηλείες και θανάτους χρεωμένους στον τσαχπίνη.

Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για το βουλγαρικό κράτος. To ποσοστό πλατφρομιασμού είναι μεγαλύτερο μεν απ’ αυτό της ρουμανίας, αλλά επίσης προς τον πάτο της ευρωπαϊκής κατάταξης.* Παρόλα αυτά τόσο τα «κρούσματα» όσο και οι θάνατοι παραμένουν χαμηλά. Όσο για την αλβανία; Η ασταμάτητη μηχανή μπορεί να σας διαβεβειώσει ότι το είδος «μάσκα» δεν υπάρχει πουθενά, ούτε σε εξωτερικούς ούτε σε εσωτερικούς χώρους (λεωφορεία, σούπερ μάρκετς…) ούτε βέβαια το είδος «αντισηπτικό» με όλες τις σχετικές νευρώσεις. Παρόλη αυτή την «εγκατάλειψη» και την «αντιεπιστημονικότητα» το μέγιστο ημερήσιων θανάτων που αποδίδονται στον τσαχπίνη είναι 3 ή 4 (10 με 12 αν κάποιος κάνει πληθυσμιακή αναγωγή με το ελλαδιστάν).

Ευτυχώς υπάρχει το μέρος που «έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στον γαλαξία ολόκληρο» – η νοτιοανατολική πτέρυγα του συμπλέγματος. Είναι καταγέλαστο βέβαια, καθώς οι υπόλοιποι βαλκάνιοι αναρωτιούνται αν η ελληνική (κοινωνική και καθεστωτική) μανία έχει αρχαίες καταβολές ή άλλες αιτίες. Όμως τι να καταλάβουν όλοι αυτοί οι “απολίτιστοι”;

Απ’ την άλλη μεριά υπάρχει το φιλικό και συμμαχικό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Με το 78% του πληθυσμού άνω των 12 να χαρακτηρίζεται «πλήρως εμβολισμένο» (με δυο δόσεις pfizer) το ισραηλινό καθεστώς πήρε έγκαιρα το «χρυσό» στην ολυμπιάδα της γενετικής δηλητηρίασης. Μόνο για να καταλήξει να έχει πλέον το παγκόσμιο ρεκόρ ημερήσιων «κρουσμάτων» με βάση τον πληθυσμό του, και να επιβάλλει άλλο έναν γύρο απ’ το ίδιο: τρίτη δόση, και πορεία προς την τέταρτη. Επιπλέον μια όχι αυθαίρετη φήμη υποστηρίζει ότι στο συμβόλαιο που υπέγραψε το καθεστώς με την φαρμακομαφία, μεταξύ των μυστικών όρων, περιλαμβάνεται και το να μείνουν απόρρητα τα στοιχεία για τις «παράπλευρες συνέπειες» των πλατφορμιασμών για δέκα τουλάχιστον χρόνια.

Τώρα πια οι “εμβολιασμένοι” υπήκοοι του Τελ Αβίβ συσσωρεύονται στα νοσοκομεία – και, με μια απλή αλλαγή ορολογίας, χαρακτηρίζονται “ανεμβολίαστοι”. Η “ελευθερία” τους αποδείχθηκε περιορισμένης διάρκειας, και θα ανανεώνεται αρμοδίως μόνο αν δίνουν και ξαναδίνουν μπράτσο, data (και απόρρητες παρενέργειες…) Επι δεκαετίες κρατάνε φυλακισμένους εκατομύρια Παλαιστίνιους. Τώρα μπαίνουν οι ίδιοι στη γενετική, αλγοριθμική φυλακή – ισόβια…

Στο Τελ Αβίβ καταγράφουν μεν τις δολοφονίες και τα σακατέματα απ’ την γενετική μηχανική αλλά τα κρύβουν. Οπότε είναι σα να μην υπάρχουν. Στο ελλαδιστάν δεν καταγράφουν τίποτα, οπότε είναι σα να μην υπάρχουν. Δεν πρέπει να έχετε παράπονο: τα «ήθη και τα έθιμα» στις διάφορες πτέρυγες του συμπλέγματος έχουν τις εκλεκτικές συμμαχικές τους συγγένειες.

Εν τω μεταξύ, στο εμβολιαστικό κέντρο της πόλης Quimper, στη γαλλική βρετάνη, οι υγιειονομικοί αποφάσισαν να κάνουν το σωστό. Τύπωσαν ένα φυλλάδιο που ενημέρωνε για τις «παράπλευρες απώλειες» της πλατφόρμας της pfizer, και το μοίραζαν στους ενδιαφερόμενους. Οι προϊστάμενοί τους δεν χάρηκαν καθόλου – δεν συμφωνούν ότι «σωστός πολίτης είναι ο ενήμερος πολίτης»… Απαγόρευσαν την διανομή του φυλλαδίου επειδή, όπως δήλωσαν  «όποιος το διαβάσει κάνει στροφή και φεύγει απ’ το κέντρο… χωρίς να πλατφορμιαστεί»….

Είναι σαφές τι είναι τι; Ή θα το καταλάβουν μόνο οι ιστορικοί του μακρινού μέλλοντος;

* Τα λάθη γίνονται και πρέπει να διορθώνονται, χωρίς να εξαφανίζονται. Το σωστό λοιπόν είναι ότι στη ρουμανία το ποσοστό πλατφορμιασμού είναι 26%, αλλά στη βουλγαρία σαφώς χαμηλότερο: 17,2%. Στην αλβανία 23%, στη βόρεια μακεδονία 26%, και στη σερβία 40%. Στο δρόμο δεν πεθαίνουν πάντως πουθενά στα βαλκάνια. Ούτε τα αντίστοιχα κράτη ζουν με πλατφορμιαστική λύσσα. Προφανώς το σύμπλεγμα δεν τα έχει κεφαλοκλειδώσει… (Ευχαριστούμε τον Σ. για την υπόδειξη των σωστών στοιχείων)

Το γαρ πολύ της δέσμευσης γεννά παραφροσύνη;

Δευτέρα 26 Ιούλη>> Δεν ξέρουμε τι συμβόλαια έχουν υπογράψει γκουβέρνα σαν το ελληνικό ή το γαλλικό. Όταν, όμως, η μορφή-κράτος εμφανίζεται σαν ο γενικός υγειονομικός νταβατζής της «αγοράς εργασίας» αποκαλύπτει την καρδιά της θρυλικής «νέας κανονικότητας»: μόνο οι αιχμάλωτοι της γενετικής μηχανικής, του post humanism, του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα παίρνουν την πιστοποίηση “ακινδυνότητας”. Όχι επειδή θα είναι οι καλύτεροι ή οι υγιέστεροι. Επειδή θα είναι οι παραδομένοι. Σκατά λεφτά θα παίρνουν πάντα – η υποτέλεια είναι συνώνυμη της υποτίμησης.

Αυτό δεν θα γίνει αύριο – φέγγει όμως στον όχι μακρινό ορίζοντα. Για αύριο δουλεύουν οι μπηχεβιοριστές της εξουσίας: οξύνοντας τις απειλές (λένε) μερικές χιλιάδες ακόμα θα αναγκαστούν να παραδοθούν στην κάθε pfizer, moderna, johnson & johnson, κλπ. Κλασσική τακτική κατοχικών (σε αναβάθμιση): απειλούμε με εκτελεστικό απόσπασμα τα γυναικόπαιδα για να παραδοθούν οι αντάρτες. Τώρα απειλούμε τα παιδιά σου ότι θα πεινάσουν, για να σε αναγκάσουν να πέσεις πάνω στη σύριγγα. Είναι πιθανό να συμβεί έτσι, ακόμα μερικές χιλιάδες να μπουν στο χασάπικο της γενετικής μηχανικής με βαριά καρδιά. Κι όταν πολλαπλασιαστούν οι «παράπλευρες απώλειες»; Τα αφεντικά έχουν φροντίσει για την δική τους ανευθυνότητα: έχουν δώσει ασυλία στους εαυτούς τους. Πιθανότερο είναι όμως ότι θα εκτοξευτούν δύο κοινωνικά στοιχεία απ’ αυτά που δεν θεωρούνται αρετή: το μίσος και η κατάθλιψη.

Εν τω μεταξύ η δημαγωγία απολαμβάνει να δείχνει τους ακροδεξιούς / φασίστες των πλατειών. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει: οι μέθοδοί της είναι πια γνωστές. Θυμάστε την προηγούμενη δεκαετία (της όξυνσης της κρίσης) που τα αντίστοιχα υποκείμενα βαφτίζονταν «αντι-συστημικά»; Τα αφεντικά της κρίσης / αναδιάρθρωσης (και όλοι οι πρόθυμοι λακέδες) διαφημίζουν τον ιστορικό φασισμό για να μαντρώσουν / βραχυκυκλώσουν οποιαδήποτε αντικαπιταλιστική, αντικρατική, εργατική ριζοσπαστικοποίηση. Το έκαναν τότε (με επιτυχία…), το ίδιο κάνουν τώρα: οι εθνικιστικές, ρατσιστικές διαστροφές (της πραγματικότητας) είναι πάντα αξιοποιήσιμες.

Τι θα γίνει λοιπόν; Ήδη γίνεται. Πρώτον: ο ατομισμός δεν είναι σωσίβιο. Πενήντα ή τριάντα υγιειονομικοί σ’ ένα νοσοκομείο, ενωμένοι και αποφασισμένοι, δεν είναι απλό άθροισμα πενήντα ή τριάντα ανθρώπων. Δεν είναι “μειοψηφία”… Είναι μια πολύ σκληρή μπουκιά για να την καταπιεί ο νέος ολοκληρωτισμός· του κάθεται στο λαιμό. Στην επικράτεια του βασιλιά Macron δείχνουν τον δρόμο.

Δεύτερον: ο συνδικαλισμός της αριστεράς του κράτους και του κεφάλαιου έχει πεθάνει ακόμα και σαν φάντασμα. (Το απέδειξε, αν χρειαζόταν όντως απόδειξη, με το πρόσφατο νομοσχέδιο που διαλύει τα ωράρια προς όφελος των αφεντικών…) Αυτά τα «ναι μεν (καθολικός εμβολιασμός) αλλά όχι με καταναγκασμό, με πειθώ», θα ήταν γελοία αν δεν ήταν παράλογα και απάνθρωπα. Ενάμισυ χρόνο τώρα το ένα και μοναδικό επιχείρημα «πειθούς» που έχει επιστρατευτεί είναι αυτό: θάνατος! Τώρα προστέθηκε άλλο ένα: ανεργία. Η αριστερά αρκείται στο πρώτο, της φαίνεται προτιμότερο… (Ανήκει στο ρεπερτόριο της κυριαρχίας στον 21ο αιώνα…)

Οι ιστορικές μορφές οργάνωσης (συνδικάτα, κόμματα), παρακμιακά εδώ και πολύ καιρό στα μέρη μας, αγκομαχούν τώρα καθώς δεν μπορούν να σώσουν ούτε καν τα προσχήματα. Αποδέχονται το υγιεινιστικό πραξικόπημα σε όλο του το μεγαλείο, αλλά θα ήθελαν ακόμα εντονότερες εκστρατείες ψυχολογικού πολέμου… Θυμίζουν, τηρουμένων των αναλογιών, την ρατσιστική “αριστερά” του Τελ Αβίβ: δεν συμφωνεί με την φυσική εξόντωση των Παλαιστινίων που θέλει η “δεξιά”, την θεωρεί σκληρή και θέλει κάτι ανθρωπιστικό: να κλειστούν στα μπαντουστάν…

Προχωράμε προς το τέλος της δεύτερης χρονιάς του πολέμου. Τι χρειαζόμαστε; Αντιπολεμικές επιτροπές; Σοβιέτ κατά του πολέμου; Πείτε τα όπως νομίζετε: θα είναι ιδιαίτερα μειοψηφικά στη σύνθεσή τους, και στις τωρινές συνθήκες δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο!

Τρίτον: μαζί με τις πλατφόρμες απορρίπτουμε και τα ψυχοφάρμακα! Είναι ο επιτάφιος του ατομισμού.

(φωτογραφία κάτω. Στη γαλλική επικράτεια ένα μεγάλο μέρος της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, που περιλαμβάνει απ’ τις πρώτες βοήθειες ως τον προσανατολισμό του ασθενή σε δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια βαθμίδα, το κάνει η πυροσβεστική. Οι πυροσβέστες τρέχουν, όχι μόνο για τις φωτιές αλλά και για τα στραμπουλήγματα ή τα κοψίματα. Αυτό έχει κάνει την πυροσβεστική μακράν το πιο αγαπητό σώμα στη γαλλική κοινωνία, ενώ και οι ίδιοι οι πυροσβέστες απαιτούν να μην αντιμετωπίζονται σαν «σώμα ασφαλείας».

Όταν ο βασιλιάς Macron ανήγγειλε τον καταναγκαστικό πλατφορμιασμό, οι πυροσβέστες απάντησαν «ξεχάστε το!». Τώρα 7 συνδικάτα των πυροσβεστών, ζητούν επίσημα να βγουν απ’ τον λογαριασμό του καταναγκασμού. Υποθέτουμε ότι προετοιμάζονται και για απεργίες…)