Tag: γαλλία

Το αφεντικό πρώτα και πάντα

Πέμπτη 3 Αυγούστου. Ο σοσιαλφιλελεύθερος γάλλος πρόεδρος δεν είναι φασίστας. Όχι, σίγουρα, του είδους των ‘30s. Εκφράζει εκείνο το (καθόλου αμελητέο) τμήμα του γαλλικού κεφάλαιου που θα ήθελε εδώ και χρόνια κάτι ανάλογο με την «ατζέντα 2010» (που πέρασε στη γερμανία το 2003 ο κυβερνητικός συνασπισμός σοσιαλδημοκρατών / πράσινων) αλλά δεν μπορούσε να το πετύχει παρά μόνο σε δόσεις.

Οι διαδοχικές «μεταρρυθμίσεις» στην γαλλική εργατική νομοθεσία (μια νομοθεσία που είχε διαμορφωθεί στα ’50ς, στα ‘60ς και στα ‘70ς για να κατευνάσει την μη ελέγξιμη εργατική απειθαρχία) έχουν σχεδόν λύσει τα χέρια των αφεντικών και στη γαλλία. Ο Macron θα «σκουπίσει» ό,τι έχει απομείνει. Και σαν σοσιαλφιλελεύθερος το κάνει μετά από «συζήτηση με τα συνδικάτα». Όπως πριν σχεδόν 15 χρόνια οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες του Schroder. Υποθέτουμε ότι θα τους θυμίσει τα “εθνικά καθήκοντά” τους στον ταραγμένο και όλο και πιο σκληρά ανταγωνιστικό καπιταλιστικό κόσμο.

Δεν έχουμε ακόμα πλήρη γνώση των νόμων που πέρασε χτeς ο Macron. Ένα βασικό τους στοιχείο, πάντως, είναι η σχεδόν πλήρης απελευθέρωση του «δίκιου του αφεντικού»: απ’ την ρύθμιση του ωραρίου μέχρι τις απολύσεις, και απ’ την ασφάλεια μέσα στη δουλειά μέχρι…

Αλλά αυτά ήταν λίγο πολύ γνωστά. Και πριν απ’ τον Macron, έκανε σημαντικά βήματα «απορρύθμισης» (δηλαδή μεθοδικής υποτίμησης της εργασίας) ο Hollande. Το πρόβλημα ήταν, είναι και θα παραμείνει δικό μας. Αν η εργατική απάντηση στη γαλλία είναι μια απεργία … στις 12 Σεπτέμβρη (απ’ την και καλά «σκληροπυρηνική» cgt – γνωστός ο ρόλος της εδώ και δεκαετίες…), τότε…

Κυρώσεις 2

Σάββατο 29 Ιούλη. Το 2014 μια απ’ τις μεγάλες γαλλικές τράπεζες, η BNP-Paribas, αναγκάστηκε να κάνει μια εξωδικαστική συμφωνία με το αμερικανικό κράτος, και να δεχτεί να πληρώσει ένα πρόστιμο σχεδόν 9 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η κυριότερη αιτία ήταν ότι είχε μεσολαβήσει στην μεταφορά ποσών σε δολάρια σε χώρες απέναντι στις οποίες οι ηπα έχουν επιβάλλει κυρώσεις. Σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία αυτές οι τραπεζικές πράξεις ήταν νόμιμες. Αφού, όμως, επρόκειτο για δολάρια, η Ουάσιγκτον «είχε λόγο»…

Την ίδια χρονιά η Alstrom, η γνωστή γαλλική κατασκευάστρια τραίνων υψηλής τεχνολογίας, βρέθηκε υπό μεγάλη απειλή απ’ τις ηπα, με την κατηγορία της δωροδοκίας κρατικών υπαλλήλων σε διάφορα κράτη / πελάτες της – όχι στις ηπα. Η μετοχή της Alstrom είναι υπό διαπραγμάτευση και στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης. Μπροστά στον κίνδυνο μιας ανοικτής και πολύχρονης καταστροφικής δημοσιότητας αν η υπόθεση πήγαινε στα αμερικανικά δικαστήρια, η Alstrom δέχτηκε να πουλήσει ένα τμήμα της στην αμερικανική general electric. Προφανώς ο αμερικανικός καπιταλισμός δεν είναι ο φύλακας της ηθικής· και τα αμερικανικά αφεντικά με μίζες δουλεύουν. Έχει όμως ο αμερικανικός καπιταλισμός ακόμα την (θεσμική) ισχύ να μπορεί να καταστρέψει αντίπαλες επιχειρήσεις· να εκβιάζει… Και οι “κυρώσεις” είναι ένα βασικό όπλο.

Ποια είναι η ως τώρα αντίδραση των θεσμών του εξίσου καπιταλιστικού και ανερχόμενου project europe; Κυρώσεις αντίστοιχου είδους δεν μπορεί να επιβάλει. Βάζει όμως πρόστιμα (επίσης τεράστια ποσά) σε αμερικανικές επιχειρήσεις που έχουν εγκαταστάσεις και στην ευρώπη· για φοροδιαφυγή. Αυτά ως τώρα.

Τα προβλήματα του αμερικανικού καπιταλισμού σα σύνολο (και όχι 5 εταιρειών παγκόσμιας εμβέλειας) είναι τόσο μεγάλα ώστε δεν έχει καταφέρει να ρεφάρει με τον ως τώρα οικονομικό / εμπορικό πόλεμο. Γι’ αυτό οι πολιτικές βιτρίνες της Ουάσιγκτον, διακομματικά, τον κλιμακώνουν. Ελπίζοντας ότι ακόμα κι αν υπάρξουν αντίμετρα, θα έχουν μικρότερες συνέπειες απ’ τις δικές τους κυρώσεις…

Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Όπως και στον κανονικό, στρατιωτικό πόλεμο, έτσι και στις «οικονομικές» εκδοχές της ενδοκαπιταλιστικής αναμέτρησης, τίποτα δεν τελειώνει αν δεν γονατίσει κάποια απ’ τις αντιμαχόμενες πλευρές.

Η «ειρήνη» απαιτεί καθαρά ηττημένους και καθαρά νικητές. Τίποτα λιγότερο.

Ο ειρηνοποιός (;)

Τετάρτη 26 Ιούλη. Ο Macron θα πουλήσει το αυξημένο βάρος του γαλλικού ιμπεριαλισμού, στην «ειρηνική» εκδοχή του· αλλά δεν είναι βέβαιο το πόσο θα κρατήσει το deal. Το γεγονός είναι ότι ο αναγνωρισμένος απ’ τον οηε (και σχεδόν μόνο απ’ αυτόν) και υποστηριζόμενος απ’ την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο πρωθυπουργός της λιβύης Fayez Serraj και ο εχθρός του, υποστηριζόμενος απ’ την χούντα του Sisi, την Μόσχα, το Παρίσι και την Ντόχα στρατηγός Khalifa Hifter (του οποίου ο στρατός ελέγχει πλέον το μεγαλύτερο μέρος της λιβυκής επικράτειας) συναντήθηκαν χτες στο Παρίσι. Υπέγραψαν ανακωχή μεταξύ τους· και κάποια στιγμή (υποσχέθηκαν ο ένας στον άλλον) εκλογές. Του χρόνου – και βλέπουμε…

Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για μια ακόμα ήττα της Ουάσιγκτον. Το γεγονός είναι πάντως ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν είχε ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στη λιβύη· έδρασε, όσο έδρασε, σαν στήριγμα στο Λονδίνο. Το είχε δηλώσει θυμωμένος και ο Ομπάμα. Ο Khalifa Hifter πάντως, καλού κακού, πριν πάει στο Παρίσι πέρασε απ’ τα ενωμένα αραβικά εμιράτα, όπου είχε κουβεντούλα με τον αμερικάνο πρέσβη στη λιβύη (που για σιγουριά μένει στην αραβική χερσόνησο…) και με τον επικεφαλής της africom· της αμερικανικής στρατιωτικής διοίκησης της αφρικής…

Θα μπορούσε να πρόκειται για μια σιωπηλή μοιρασιά και της λιβυκής επικράτειας. Έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα πετρελαιοπήγαδα τα ελέγχει ο Khalifa· η ρωσική rosneft κάνει ήδη άντληση και εξαγωγή απ’ την περιοχή του. Ίσως το Λονδίνο, στην κατάσταση που βρίσκεται, βολεύεται και με τα λίγα…

Porka mizeria!

(φωτογραφία πάνω: H ροζ περιοχή είναι του Khalifa… Η μπλε είναι του Serraj… Η μωβ νομαδικών φυλών…

κάτω: στο κεφάλι του τραπεζιού αριστέρα, με τα σταυρωμένα χέρια ο Serraj, δεξιά ο Khalifa… Δείχνουν σοβαροι κύριοι…

Κάτι ακόμα. Για δείτε που είναι η κύπρος με τις αγγλικές βάσεις… Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι το Λονδίνο θα αφήσει το κυπριακό οικόπεδό του όταν χάνει και παντού αλλού; Και πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι οι έλληνες φασιστοπατριώτες, όπως κι αν το παίζουν τώρα, “αριστεροί” ή “δεξιοί”, δύσκολο δεν είναι τίποτα, ότι αυτοί λοιπόν δεν είναι πάντα έτοιμοι να κουνήσουν την ουρά τους σ’ αυτό το παλιό αφεντικό; Όποιος πιστεύει στα “αγνά” κίνητρά τους, πιστεύει και στον batman…)

Liberation

Τρίτη 18 Ιούλη. Η άλλοτε ακροαριστέρη και εδώ και δεκαετίες καθεστωτική γαλλική liberation αναρωτιέται για το «ποιος θα σταματήσει τον Ερντογάν». Καλά κάνει – καθεστωτική είναι. Μόνο που δεν δείχνει τον ίδιο καϋμό για το «ποιος θα σταματήσει τον Σίσι». Ο καραβανάς δικτάτορας της αιγύπτου δεν είναι πρόβλημα. Δεν ήταν ούτε όταν το γαλλικό κράτος του πούλησε τα δύο mistral, που προορίζονταν για την Μόσχα, αλλά μετά τις κυρώσεις θα τα έλουζε με βαζελίνη…. Δεν είναι ούτε τώρα που συνεργάζονται στη “αντιτρομοκρατικη εκστρατεία” στη λιβύη…

Δεν είναι μόνιμο θέμα η χούντα της αιγύπτου για την liberation, δεν ζητάει να πέσουν κεφάλια για τις καλές γαλλο-αιγυπτιακές σχέσεις. Δεν είναι μόνιμο θέμα ούτε ο γαλλικός στρατός στην υποσαχάρια αφρική· το μάλι και αλλού. Ούτε εκεί πρέπει “κάποιος να σταματήσει” τον γαλλικό ιμπεριαλισμό.

Όποιος αναρωτιέται τι έκανε η γαλλική αριστερά όταν ο στρατός του κράτους της έσφαζε ανελέητα στο αλγέρι, στα ‘50s, είναι εύκολο να βρει την απάντηση: έβγαζε, στην συντριπτική πλειοψηφία της, τον εθνικά χρήσιμο σκασμό…

Έτσι και τώρα: η μπάλα μακρυά για να κάνουμε παιχνίδι…

Total eclipse

Παρασκευή 7 Ιούλη. Φουριόζος ο νέος γάλλος πρόεδρος. Επηρεασμένος απ’ τα προχθεσινά σχόλια της ασταμάτησης μηχανής (αλλοίμονο!…) ανακοίνωσε χτες το τέλος της εσωτερικής καύσης, στη γαλλία – ως το 2050. Σ’ αυτήν την απόφαση, μάλιστα, έδωσε και μια αντι-αμερικανική απόχρωση – ξανά αλλοίμονο!

O Macron σήκωσε τα μανίκια και ανήγγειλε: ως το 2040 θα απαγορευτούν εντελώς τα μη ηλεκτρικά αυτοκίνητα· ως το 2022 (σε πέντε χρόνια) θα έχουν κλείσει τα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος από λιθάνθρακα· ως το 2025 θα έχει μειωθεί κατά 50% η παραγωγή πυρηνικής ενέργειας (;;;;;)· και θα σταματήσει η έκδοση νέων αδειών για έρευνες πετρελαίου και αερίου (άγνωστο πότε).

Για την πυρηνική ενέργεια ο νεαρός και ενθουσιώδης πρόεδρος μπορεί και να παρασύρθηκε. Αυτό για τις άδειες όμως; Γαλλική δεν είναι η total; Δεν είναι αλήθεια ότι ανακατεύεται σε έρευνες στους ελληνικούς (αλλά και τους ελληνοκυπριακούς) βυθούς; Δηλαδή θα μείνουν αμανάτι τα τεράστια ελληνικά κοιτάσματα; Δεν θα γίνουμε κι εμείς πλούσιοι σαν τους σαουδάραβες;

Θα μας παρατήσουν σύξυλους οι πετροεπενδυτές; Ααααα…

Παρίσι – Sahel

Δευτέρα 3 Ιούλη. Η επίσκεψη στο Μάλι είχε σκοπό να δείξει στους γάλλους αλλά και στους κατοίκους της δυτικής Αφρικής, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, ότι δεν είναι απλά ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, είναι επίσης ο αρχιστράτηγος του γαλλικού στρατού που πολεμάει εναντίον μιας εξέγερσης στο βόρειο Μάλι και στο Sahel.

Το δημοσιογραφικό σχόλιο είναι ακριβές. Μπορεί ο Macron να χαρακτήρισε εγκληματική την πολιτική του Παρισιού στην αλγερία, αλλά αυτή είναι μια παλιά ιστορία. Η υποσαχάρια Αφρική είναι καινούργια. Και είναι αρχιστράτηγος 4.000 γάλλων στρατιωτών που βρίσκονται στο μάλι, εναντίον μιας εξέγερσης… ποιών; Των Tuareg…

Η κυβέρνηση του μάλι είχε υπογράψει το 2015 μια «ειρηνευτική συμφωνία» με τους εξεγερμένους Tuareg. Δεν την τήρησε. Ο «καλοπροαίρετος» Macron ζήτησε απ’ τον πρόεδρο Ibrahim Boubacar Keita να την εφαρμόσει. Αλλά απ’ την μεριά του θα ενισχύσει τον «αντιτρομοκρατικό» στρατό του καθώς και εκείνον μιας συμμαχίας 5 κρατών της περιοχής. Μάλι, τσάντ, μαυριτανία, μπουρκίνα φάσο και νίγηρας ανησυχούν για τους «τρομοκράτες» νομάδες της δυτικής Σαχάρας.

Και ο Macron ανησυχεί για την ζωτικότητα του γαλλικού ιμπεριαλισμού.

Project europe

Παρασκευή 30 Ιούνη. Μιλώντας στο γερμανικό κοινοβούλιο παραμονές της συνόδου των g20 στο Αμβούργο η Μέρκελ επιβεβαιώσε ότι Βερολίνο και Παρίσι διαμορφώνουν ένα κοινό μεσοπρόθεσμο σχέδιο για την θεσμική εμβάθυνση τόσο της ε.ε. όσο και της ευρωζώνης. Προφανώς δεν μπήκε σε λεπτομέρειες. Επίσης είναι λογικό ότι η δουλειά δεν γίνεται μόνο απ’ αυτά τα δύο κράτη.

Θα χωρέσουν όλοι στην «επιτάχυνση» ακόμα κι αν κινούνται μόνιμα με ασθενοφόρο; Όπως και νάχει η ευρωπαϊκή αναβάθμιση (και η όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών αντιπαλοτήτων που θα προκαλέσει) δεν θα μείνει κρυφή.

Λεφτά; Ποια λεφτά;

Τρίτη 27 Ιούνη. Το εντόπιο «κοινωνικό υποκείμενο», δηλαδή η τάξη μας (άντε: μαζί και οι «απελευθερωτές» της) σφυρίζουν αδιάφορα στα βασικά ζητήματα της ανατίμησής μας. Είναι εύκολο άλλωστε. Οι 7ψχ είναι μια μικρή ομάδα, κι αυτά που λένε είναι «τρελά».

Τα αφεντικά απ’ την άλλη έχουν πολύ καλύτερη επίγνωση του τι σημαίνει μισθός (και ωράρια). Και δεν σφυρίζουν όταν πρόκειται για τέτοια βασικά (για την κερδοφορία τους).

Στην τελευταία σύνοδο των κρατών μελών της ε.ε. (την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή) το enfant terrible της γαλλικής πολιτικής σκηνής, ο Macron, είχε μια ιδέα ακριβώς στην «καρδιά» (αυτήν που επιμένει να προσπερνάει η τάξη μας…).

Πως προέκυψε το brexit; αναρωτήθηκε. Επειδή εργάτες απ’ την ανατολική ευρώπη παίρνουν τις δουλειές των άγγλων. Και πως θα αποφευγόταν αυτό; Με το να πληρώνονται αυτοί οι “φτηνοί” ανατολικοί με βάση τους μισθούς που ισχύουν τοπικά στη δύση, εκεί που βρίσκουν δουλειά.

Από πρώτη ματιά η ιδέα φαίνεται σοσιαλιστική: ίδιοι μισθοί για ίδια δουλειά… Όμως το κίνητρο είναι διαφορετικό: αν το «εργατικό κόστος» είναι το ίδιο, γιατί τα αφεντικά να προτιμήσουν τους «ξένους»; Και τι θα κάνουν οι γαλλικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις αν πρέπει να αυξήσουν τους μισθούς και τα μεροκάματα των «ανατολικών» εργατών και εργατριών τους; Θέλει μήπως ο Macron να τις κλείσει;

Όχι, βέβαια. Να ποιο είναι το χάσμα ανάμεσα στο να πολεμούν για την ανατίμησή τους οι ίδιοι οι εργάτες / εργάτριες, εμείς δηλαδή, και να εμφανίζεται κάποιος «καλός κύριος» (εκπρόσωπος των αφεντικών) που να νοιάζεται για το θέμα… Ο κυρ Macron έχει δύο πράγματα στο μυαλό του. Πρώτον την σχετική μείωση των «γαλλικών μισθών» (και υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να γίνει αυτό) έτσι ώστε να πλησιάσει το γαλλικό μεροκάματο στο «ανατολικό», και όχι το ανάποδο. Και δεύτερο τις όποιες δυνατότητες της εντελώς «μαύρης» δουλειάς: αφού εκεί ο εργάτης είναι ανύπαρκτος δεν υπάρχει θέμα «εργασιακού κόστους»…. Έτσι δεν είναι; Στο κάτω κάτω ο Macron δεν ήθελε να προσβάλει τον ιταλό συνάδελφό του Gentiloni, θυμίζοντάς του τι συμβαίνει με τις εργάτριες γης απ’ την ρουμανία στον ιταλικό νότο…

Δεν είναι (φρικτά) ενδιαφέρον το γεγονός ότι με τους χαμηλούς, βασικούς μισθούς ασχολούνται όλοι οι άλλοι εκτός από εκείνους που πληρώνονται με δαύτους; Αν, δηλαδή, κάποιος ήθελε να μας αποκαλέσει (σαν τάξη) «μαλάκες με περικεφαλαία» τι άλλο θα έκανε απ’ το να δείξει ότι για τα βασικά κάνετε γαργάρα;

Και πόσο άδικο θα είχε;

Εξωδικαστικές εκτελέσεις

Τρίτη 13 Ιούνη. Το γεγονός ότι το Παρίσι (και, προφανώς, όχι μόνον αυτό) έχει στείλει στο ιράκ (κι όχι μόνον εκεί) ειδικούς φονιάδες για να «καθαρίζουν» τους «τζιχαντιστές γαλλικής υπηκοότητας» δεν πρόκειται να απασχολήσει. Σε τελευταία ανάλυση «πόλεμος γίνεται»…

Όμως και αυτό το γεγονός (όπως και όλα όσα σχετίζονται με την «τρομοκρατία» και την «αντι-τρομοκρατία») είναι ισχυρή απόδειξη μιας βαθιάς «θεσμικής μετάλλαξης» των πρωτοκοσμικών «δημοκρατιών» (κατά δήλωσή τους). Κι αυτή η μετάλλαξη, ή αναδιάρθρωση, ή όπως αλλιώς ονομαστεί, χρησιμοποιεί την «τρομοκρατία» σαν αφορμή και σα νομιμοποίηση· δεν πρόκειται να περιοριστεί εκεί. Το λέμε, το ξαναλέμε, ξέρουμε ότι συναντάει αδιαφορία, κι αυτό είναι τρομακτικό. Όπως και οι συνέπειες.

Θα το έχετε προσέξει: γενικά δεν υπάρχουν «ζωντανοί τρομοκράτες» στις πρωτοκοσμικές φυλακές· εκείνοι που πετάχτηκαν στο Γκουαντανάμο δεν ήταν καν και καν τέτοιοι. Με μία εξαίρεση: τον Σαλάχ Αμπντεσλάμ. Είναι αυτός που το γαλλικό κράτος «κυνηγούσε σ’ όλο τον κόσμο σαν τον εγκέφαλο της σφαγής στο Μπατακλάν»… Για να αποδειχθεί ότι ήταν κάτι λιγότερο από «τελευταίος τροχός» (ήταν ο ένας απ’ τους δύο που πέταξε το εκρηκτικό γιλέκο έξω απ’ το γήπεδο, χωρίς να το πυροδοτήσει – και έκτοτε κρυβόταν στη γειτονιά του στις Βρυξέλες). Όταν τον έδεσε η βελγική αστυνομία πέταξε κάτι εξαιρετικά βιτριολικό προς την γαλλική, που απαιτούσε άμεσα την έκδοσή του: τουλάχιστον εμείς δεν τους σκοτώνουμε!… Ξεχάστηκε (φυσικά!) αυτή η κουβέντα, αλλά είχε σοβαρό νόημα. Ξεχάστηκε και ο ίδιος, όταν εκδόθηκε στο γαλλικό κράτος, που έχει πάψει να μιλάει για τον “εγκέφαλο”…

Γιατί, λοιπόν, οι «τρομοκράτες», είτε στον πρώτο κόσμο είτε στο ιράκ ή στη συρία πρέπει να δολοφονούνται ακόμα κι όταν είναι δυνατόν να συλληφθούν ζωντανοί; Το γαλλικό κράτος (και κάθε παρόμοιο) ισχυρίζεται ότι έχει στείλει τους κεφαλοκυνηγούς του να «καθαρίζουν» επειδή φοβάται μήπως αυτοί οι «τζιχαντιστές» γυρίσουν κάποτε πίσω. Αφού, όμως, τους ξέρει τόσο καλά, όχι απλά με όνομα και επώνυμο αλλά με τόσα στοιχεία ώστε να τους ξετρυπώνει ακόμα και στην πολιορκούμενη Μουσούλη, εύκολα θα τους εντόπιζε στα σύνορά του· και θα τους έδενε, για να δικαστούν…

Φαίνεται πως εκεί υπάρχει ένα σοβαρό ζήτημα: αυτοί οι τύποι δεν πρέπει να μένουν ζωντανοί, γιατί δεν πρέπει να μιλήσουν. Το τι θα μπορούσαν να πουν αν έμεναν ζωντανοί (έστω και φυλακισμένοι) δεν το ξέρουμε. Επειδή, όμως, έχουμε (τεκμηριωμένη) την άποψη που ξέρετε για το δίπολο «τρομοκρατία – αντιτρομοκρατία», είμαστε βέβαιοι ότι τα πρωτοκοσμικά κράτη φοβούνται οτιδήποτε κι αν πουν. Είτε μιλήσουν για τον ρόλο των μυστικών υπηρεσιών στον πρώτο κόσμο, είτε μιλήσουν για τον ρόλο των πρωτοκοσμικών κρατών και των συμμάχων τους στη δημιουργία του «τζιχαντισμού». Με λεπτομέρειες… Φοβούνται ακόμα και το ενδεχόμενο να αποδειχθεί ότι δεν είναι τέρατα αλλά ευκολόπιστοι που κάπως “ψήθηκαν”…

Εκεί βρίσκεται ένα απ’ τα στοιχεία της «θεσμικής μετάλλαξης» των πρωτοκοσμικών κρατών: σκοτώνουν και θα σκοτώνουν «νομιμοποιημένα» για να κλείνουν στόματα. Κι αυτό δεν (θα) είναι πια μυστικό. (Θα) είναι ευρύτερα γνωστό και «νομιμοποιημένο» μέσω της ανοχής ή της βαρεμάρας. Άλλοτε αυτό θα σερβίρεται σαν «αντιτρομοκρατία». Άλλοτε σαν «ατύχημα». Άλλοτε σαν «τρομοκρατία». Άλλοτε σαν «ξεκαθάρισμα λογαριασμών»….

Είναι η διαδικασία όπου τα κράτη γίνονται ανοικτά παρακράτη. Κι αυτό θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά – θυμηθείτε το…

Toumast Tincha

Δευτέρα 12 Ιούνη. Σημαίνει «αυτοί που ξεπουλήθηκαν». Και οι μαλινέζοι tuareg Tinariwen, τραγουδούν ότι καμία ειρήνη δεν επιβάλλεται με βία ενώ καλούν σε αφύπνιση την ακεραιότητα, την αυτοπεποίθηση και την πνευματική ομορφιά της φυλής τους. Είναι τραγούδι του 2013 ή του 2014. Αφιερωμένο εξαιρετικά στον καινούργιο γάλλο «αυτοκράτορα»: ο στρατός του (ο ιμπεριαλισμός του) βρίσκεται στο βόρειο μάλι (και όχι μόνο) για να επιβάλλει δια της βίας την ειρήνη.

Δηλαδή τα γαλλικά συμφέροντα…