Tag: γαλλία

Μεσόγειος νεκροταφείο τους!

Πέμπτη 11 Οκτώβρη. Η αγγλική b καθεστωτική εφημερίδα sun αποκάλυψε ότι οι ρώσοι δεν έχουν κατέβει μόνο στην ανατολική, αλλά έχουν πιάσει πόστα και στην κεντρική Μεσόγειο: στη λιβύη. Έχουν ήδη δύο βάσεις (λέει η sun) στο Tobruk και στην Benghazi….

Δεν θα δυσκολευόμαστε να δεχτούμε ότι οι special σχέσεις που έχει (και) η Μόσχα με τον στρατηγό Khalifa Haftar, αφεντικό του μεγαλύτερου μέρους της λιβύης στα ανατολικά και στο κέντρο, μεταφράζονται και σε «στρατιωτική παρουσία» στα μέρη του. (Να θυμίσουμε ότι φίλοι του Haftar εκτός απ’ την Μόσχα είναι το Παρίσι, το Κάιρο και η Ντόχα)… Δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να δεχτούμε ότι αυτή η ρωσική «στρατιωτική παρουσία» στη λιβύη γίνεται μέσω της ΣΔΙΤ εταιρείας μισθοφόρων “wagner group”, μια κρατικά ελεγχόμενη αλλά τυπικά ιδιωτική ρωσική blackwater…

Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι άλλο. Τα κίνητρα που αποδίδει η αγγλική καθεστωτική πατσαβούρα στη ρωσική στρατοπέδευση στη λιβύη. Και είναι σημαντικό επειδή (άθελά της) η sun επιβεβαιώνει την “εξτρεμιστική” θέση της ασταμάτητης μηχανής εδώ και πολύ καιρό.

Τι δουλειά έχει, λοιπόν, η Μόσχα στις όχθες της λιβύης, απέναντι απ’ την Πελοπόννησο, σύμφωνα με την sun; Δεν θα το φανταστείτε: επιδιώκει να βάλει στο χέρι τις “μεταναστευτικές ροές”, για να τις εξαπολύει κατά της ευρώπης!!!

Ναι, είναι εντελώς ηλίθιο από κάθε πλευρά εκτός από μία: δείχνει (με άγαρμπο τρόπο, αλλά ποιος προσέχει τέτοιες λεπτομέρειες πια;) ότι οι μετανάστες / πρόσφυγες έχουν τοποθετηθεί απ’ την πρωτοκοσμική φασιστορατσιστική ευρώπη (τα αφεντικά της δηλαδή) στη θέση βασικού στοιχείου του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, σε πρώτο πλάνο… Προβάλλονται σαν το “πιασάρικο στοιχείο”, εκείνο που αναμοχλεύει τον μικροαστικό εθνικισμό: ο ρατσισμός “γαλβανίζεται” για να γίνει “απόδειξη” του γιατί το ρωσικό κράτος είναι απειλή…

Θα μπορούσε η sun να πει άλλα πράγματα, κοντύτερα στην πραγματικότητα. Ότι, για παράδειγμα, η Μόσχα προσπαθεί να ελέγξει τις θαλάσσιες μεταφορές στη Μεσόγειο (όπως, αυτό είναι ευκολάκι, το Πεκίνο στο δυτικό Ειρηνικό). Ή ότι θέλει να αποκτήσει στρατιωτικό έρεισμα στην Αφρική, απειλώντας του πρωτοκοσμικούς «επενδυτές» εκεί.

Όμως δεν αποδίδει τέτοια κίνητρα στην ρωσική «απόβαση στη λιβύη». Επειδή, αν το κάνει, η αποκάλυψή της θα βρωμάει 4ο παγκόσμιο, και το κοινό της ίσως θορυβηθεί – όχι ειδικά για την ρωσία αλλά μάλλον σ’ ένα στυλ «τι γίνεται ρε μαλάκες; που πάμε;». Προτιμάει να πει κάτι βλακώδες (η Μόσχα στέλνει τους πρόσφυγες / μετανάστες στην ευρώπη!) συνεπές με το IQ του κοινού της. Συνεπές, όμως, κυρίως με τους επίσημους κρατικούς χειρισμούς: στέλνουμε τους θαλασσόμπατσους και τα πολεμικά μας να «περιορίσουν τις μεταναστευτικές ροές» (αυτό σας το λέμε) για να πιάσουμε πόστα στη Μεσόγειο λόγω εξελισσόμενου παγκοσμίου πολέμου (αυτό δεν σας το λέμε).

(φωτογραφία πάνω: Έτσι εικονογραφεί η sun την «ρωσική απειλή» από λιβύη μεριά. To μπλε βέλος είναι η απειλή των προσφύγων / μεταναστών…

Κάτω: Το ροζ κομμάτι είναι του στρατηγού Haftar…)

Ανθρωπισμός made in europe

Παρασκευή 5 Οκτώβρη. Η “γραμμή” είναι ξεκάθαρη: έξω οι μ.κ.ο. διάσωσης μεταναστών / προσφύγων απ’ την Μεσόγειο!… (Η σιωπή επί του θέματος στα μέρη μας είναι εκκωφαντική, και μόνο συμφωνία στη “γραμμή” δείχνει).

Έτσι, ενώ το ελληνικό κράτος εφαρμόζει ως τώρα το συγκεκριμένο σχέδιο μέσω της τακτικής να κατηγορούνται διάφορες μ.κ.ο. που κάνουν θαλάσσιες διασώσεις σαν “σωματέμποροι”, η ίδια “γραμμή” εφαρμόζεται στην κεντρική Μεσόγειο πιο ριζοσπαστικά. Αφού, σε μια πρώτη φάση, άφηναν τα γεμάτα με κόσμο πλοία να βολοδέρνουν στη θάλασσα απαγορεύοντάς τους να δέσουν σε λιμάνια, τώρα έχει μπει σε εφαρμογή η δεύτερη φάση: το “δέσιμο” των ίδιων των πλοίων ώστε να μην μπορούν να μαζεύουν ναυαγούς πρόσφυγες.

Τρία πλοία (το Lifeline, το Sea Watch και το SOS Mediterranee) κρατούνται στο λιμάνι της Μάλτας, και άλλο ένα (το Aquarious) στη Μασσαλία: αφού, πρώτα, τα ευρωπαϊκά κράτη τους αφαίρεσαν τις «άδειες κυκλοφορίας», τώρα τα «έδεσαν» κατηγορώντας τους καπετάνιους τους ότι συνεχίζουν τις διασώσεις «παράνομα»…

Έτσι καθαρίζει η Μεσόγειος απ’ τις πολιτικές (δηλαδή όχι αστυνομικές ή/και στρατιωτικές) μαρτυρίες, και παραδίδεται στους αρμόδιους. Για την «διαχείριση των ροών»…

Μεταξύ άλλων; Και στην λιμενική αστυνομία και το πολεμικό ναυτικό της αιγυπτιακής χούντας…

Μεσανατολικές ιδέες

Δευτέρα 1 Οκτώβρη. Το όνομα «Πόλυς Πολυβίου» δεν σας λέει τίποτα. Δεν πειράζει. Είναι ένα απ’ τα «ιερά τέρατα» των ελληνοκυπριακών «διαπραγματευτικών ομάδων»: συμμετέχει σ’ αυτές απ’ το 1974 (!). Είναι αυτό που λέγεται «βαθύς γνώστης του κυπριακού προβλήματος».

Σε μια ανάλυση / πρόταση που δημοσιοποίησε πριν μισό μήνα (στις 18 Σεπτέμβρη) ο βαθύς γνώστης προτείνει μια καινοτόμα προσέγγιση στη «λύση του κυπριακού»: να αναγνωριστεί η βόρεια κύπρος έδαφος της «κυπριακής δημοκρατίας» (για να γεύονται και οι τουρκοκύπριοι τα καλά της ευρωζώνης) με αντάλλαγμα την επιστροφή (στους ελληνοκύπριους) της Αμμοχώστου και την παραμονή στο βορρά του μισού (απ΄ ότι τώρα) τουρκικού στρατού. Αυτά. Ούτε συνομοσπονδία, ούτε νέο σύνταγμα, ούτε τίποτα. Κι αργότερα βλέπουμε.

Αν αφαιρέσουμε τον παράγοντα του προχωρημένου της ηλικίας, ο βαθύς γνώστης θα πρέπει να έστιψε πολύ το μυαλό του για να γεννήσει αυτή την ιδέα. Της οποίας η μόνη χρησιμότητα είναι πως δείχνει πόσο φοβούνται οι ελληνοκύπριοι μετά το πατριωτικό και ρατσιστικό σκάτωμα που με καμάρι έχουν κατορθώσει εδώ και χρόνια.

Φοβούνται; Ναι! Αυτό που νόμιζαν το «γερό χαρτί» τους, τα υποθαλάσσια κοιτάσματα, κινδυνεύει να γυρίσει τούμπα. Οι εταιρείες που (σύμφωνα με την ελληνική και ελληνοκυπριακή «στρατηγική σύλληψη») θα έκαναν γεωτρήσεις και εκμετάλλευση (των μυθικών κοιτασμάτων) κάτω απ’ τις εθνικές τους σημαίες (δηλαδή παρέα με τους εθνικούς στρατούς τους) είναι σκέτες εταιρείες. Που μάλιστα έχουν – ή μπορεί να κάνουν δουλειές – και με την Άγκυρα.

Γι’ αυτό ο δεξιός Αναστασιάδης έκανε μια προσπάθεια μπας και ξαναρχίσει το αγαπημένο παραμύθι των διαπραγματεύσεων (με οηέδικη μεσολάβηση). Να κερδηθεί χρόνος, να πιεστεί η Άγκυρα, να μην αρχίσει δικές της γεωτρήσεις στην περιοχή… Αλλά ακόμα και οι οηέδες δεν είναι απεριόριστα ηλίθιοι. Κομψά κι ευγενικά θα βγάλουν όπου νάναι μια ανακοίνωση ότι «δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για επανάληψη του διαλόγου» και θα αφήσουν τον Αναστασιάδη με την παρέα του Netanyahou και του Sisi. (Για διαφορετικούς λόγους θα έπρεπε να είναι πίσω απ’ τα κάγκελα και οι τρεις).

Είναι τόσο ωραία η ατμόσφαιρα στην ανατολική Μεσόγειο ώστε ο ογκόλιθος δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα. Απλά να περιμένει να σχολάσει.

Ααα: μια ξόφαλτση πληροφορία λέει ότι ο Αναστασιάδης θέλει να δώσει ναυτική βάση (στη νότια κύπρο) στο Παρίσι…

Ε ρε γλέντια ανατολικομεσογειακά!!! Όπου νάναι τις ξαπλώστες των μπητσόμπαρων θα τις έχουν ρεζερβέ πεζοναύτες…

Ένας Erdogan στο Βερολίνο

Δευτέρα 1 Οκτώβρη. Σε αντίθεση με το ψόφιο κουνάβι που δηλώνει, μεταξύ αστείου και σοβαρoύ (τι είναι τι στο ψοφιοκουναβιστάν;) ότι υπάρχει έρωτας με τον Kim, ο Erdogan και η Merkel δεν χρειάζεται να φτιάχνουν καρδούλες ο ένας στον άλλον. Οι γερμανο-τουρκικές σχέσεις είναι πολλών δεκαετιών· και πραγματιστικές.

Ακόμα περισσότερο εφόσον το τουρκικό καθεστώς έχει αφήσει στην άκρη ουσιαστικά (αν και όχι τυπικά) το θέμα της ένταξης στην ε.ε., προχωρώντας προς την κατεύθυνση που ήταν εξ αρχής η μόνη ρεαλιστική: αυτή των «ειδικών σχέσεων». Απ’ την μεριά του το Βερολίνο θα πρέπει να χαίρεται που δεν υπάρχει «κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική». Ποιος ξέρει τι θα υπέφερε αν έπρεπε να συμφωνήσει με την Βαρσοβία ή την Βουδαπέστη για τις οικονομικές (και γεωπολιτικές) σχέσεις με την Άγκυρα;

Η Άγκυρα έχει σοβαρούς λόγους να απευθύνεται στο Βερολίνο· το ίδιο ισχύει και ανάποδα. Οι γερμανικές επιχειρήσεις είναι έντονα παρούσες στην (σχετικά χαμηλού κόστους αλλά υψηλής ποιότητας) τουρκική «αγορά βιομηχανικής εργασίας» (την εκμετάλλευση των εργατών / εργατριών δηλαδή)· και ο τουρκικός καπιταλισμός αποδεικνύεται ανθεκτικός παρά τα ζόρια. Όταν, λοιπόν, Merkel και Erdogan ανακοινώνουν συνεργασία στους τομείς της ενέργειας και της ασφάλειας κάτι ετοιμάζονται να προσθέσουν στην ήδη υπάρχουσα καπιταλιστική / κρατική σχέση. Αλλά για την Άγκυρα τέτοιες συμφωνίες είναι διεθνής αναγνώριση· ποιος θέλει να παίξει, λοιπόν, με την «τουρκική λίρα»; Όταν μια απ’ τις μεγαλύτερες τουρκικές τράπεζες, η AK, παίρνει κοινοπρακτικό δάνειο από 17 ευρωπαϊκές τράπεζες ύψους σχεδόν 1 δισεκατομμύριου ευρώ (με επιτόκιο 2,5% πάνω απ’ το euribor) ποιος αμφιβάλει για την «εμπιστοσύνη»;

Εξίσου σημαντικό είναι ότι φεύγοντας απ’ το Βερολίνο ο Erdogan ανήγγειλε για τα μέσα Οκτώβρη (μετά τις εκλογές στη Βαυαρία) την τετραμερή συνάντηση στην Istanbul, μεταξύ Βερολίνου, Παρισιού, Μόσχας και Άγκυρας. (Είχε προγραμματιστεί αρχικά για τον Σεπτέμβρη, αλλά έπρεπε να βρεθεί πριν μια λύση για το Idlib…) – με θέμα την συρία. Αυτοί που εγγυώνται την προσέγγιση του Βερολίνου (και την όχι στρατιωτική προσέγγιση του Παρισιού) στη Δαμασκό είναι το μπλοκ της Αστάνα – κανένας άλλος. Φυσικά ο γαλλικός ιμπεριαλισμός κάνει τα παιχνιδάκια του· μήπως, τελικά, θα χρειαστεί σύντομα έναν λιγότερο PR εκπρόσωπο απ’ τον Macron;

(φωτογραφίες: Πάνω, πρόγευμα εργασίας για «γκριζαρισμένους» κουστουμαρισμένους ενηλίκους.

Κάτω, νεανική συμμορία στη γαλλική αποικία του Saint Martin, στην Καραϊβική. Ο δεξιά δηλώνει κλεφτρόνι, ο μεσαίος δεν ξέρουμε. Στο φακό απευθύνει το κωλοδάκτυλο ο νεαρός στα αριστέρα της φωτο ή στον διπλανό του;)

Μια τρύπα ή ένα γκρέμισμα;

Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη. Απορρίπτουμε την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης!!! Μ’ αυτήν την πρόταση το ψόφιο κουνάβι τέλειωσε την χθεσινή ομιλία του στη γενική συνέλευση του οηε. Μια ιστορική δήλωση που, είμαστε σίγουροι, γέμισε με χαρά τις καρδιές και τα μυαλά όλων των εχθρών της παγκοσμιοποίησης. Οπωσδήποτε και στα μέρη μας (είναι παρά πολλοί και εκλεκτοί – πολιτικά μιλώντας πάντα…). Επιτέλους άργησε αλλά ήταν δίκαιο και έγινε: η “αντιπαγκοσμιοποίηση” σαν αίτημα εκατοντάδων χιλιάδων πρωτοκοσμικών βρήκε τον ιδανικό της ηγέτη!! Όπως, εξάλλου, και το ιδανικό ιδεολογικό πλαίσιό της: τον εθνικισμό…

Είπε κι άλλα ο “ηγέτης της αντιπαγκοσμιοποίησης”. Όπως, για παράδειγμα, ότι θα συνεχίσει να επιβάλει κυρώσεις στην Τεχεράνη. Μόνο που…

Μόνο που με ευκαιρία την ίδια γενική συνέλευση, στη Ν. Υόρκη, συναντήθηκαν υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι εκείνων που έχουν υπογράψει την συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν: του ιράν φυσικά, αλλά και της αγγλίας, της γερμανίας, της ρωσίας, της κίνας – και της ε.ε. σα σύνολο.

Κι αφού συμφώνησαν, η κυρά Federica Mogherini (επίτροπος εξωτερικών της ε.ε.) και ο κυρ Javad Zarif (υπ.εξ. του ιράν), δίπλα δίπλα, ανακοίνωσαν (στα αγγλικά και στα farsi) κάτι εντελώς «αντιπαγκοσμιοποιητικό»: τον τρόπο που θα παρακάμψουν τις αμερικανικές κυρώσεις στο μεταξύ τους εμπόριο!! Την από κοινού δημιουργία ενός «οχήματος ειδικού σκοπού» (όχι, δεν είναι τροχοφόρο! είναι κάτι ανάμεσα σε ταμείο και τράπεζα…) που θα διεκπεραιώνει όλες τις πληρωμές και τις συναλλαγές ανάμεσα στην ε.ε. και το ιράν, παρακάμπτωντας το διεθνές swift, το οποίο ελέγχει η Ουάσιγκτον.

Πρόκειται για σημαντική εξέλιξη. Δεν βγάζει γλώσσα μόνο στην αποχώρηση της Ουάσιγκτον απ’ την συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν· ούτε μόνο στις αντι-ιρανικές κυρώσεις, στο εμπόριο πετρελαίου ή ότιδήποτε άλλο. Προκαλεί τον διεθνή (παγκόσμιο) κύκλο κυκλοφορίας / αξιοποίησης του δολαρίου: οι συναλλαγές (ξεκινώντας απ’ τις τιμολογήσεις) του ευρω-ιρανικού «οχήματος ειδικού σκοπού» θα γίνονται σε ευρώ και σε στερλίνες… Σ’ αυτά τα νομίσματα θα τιμολογείται και θα γίνεται και η αγορά του ιρανικού πετρελαίου… Και αυτή η πρόκληση δεν γίνεται απ’ τους στοχοποιημένους απ’ το αμερικανικό δόγμα εθνικής ασφάλειας «αναθεωρητές» (ρωσία, κίνα) αλλά απ’ την ε.ε.

Το γεγονός ότι μια διαδικασία που είχε παγκοσμιοποιηθεί (η εκκαθάριση των διεθνών συναλλαγών μέσω του swift) αρχίζει να κομματιάζεται και, καθώς σπάει σε κομμάτια, ξεφεύγει απ’ τον αμερικανικό έλεγχο, είναι tres antiglobal!!! Κανονικά η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να το υποδεχθεί με πανηγυρισμούς… Αλλά δεν πρόκειται. Η απόφαση που ανακοινώθηκε μετά απ’ την συμφωνία αυτών των καθόλου αδιάφορων καπιταλιστικών κρατών (άσχετα με το αν θα χρησιμοποιήσουν το συγκεκριμένο «όχημα…» και η Μόσχα και το Πεκίνο ή ακολουθήσουν άλλη μέθοδο) μπορεί να επαναληφθεί εύκολα όσες φορές χρειαστεί, απ’ όσους ενδιαφέρονται. Και οι ενδιαφερόμενοι αυξάνονται.

Όσα κράτη βγαίνουν απ’ τον δολαριακό κύκλο αχρηστεύουν πολλά απ’ τα «τιμωρητικά» όπλα της Ουάσιγκτον. Θεωρητικά το αμερικανικό καθεστώς έχει ακόμα ένα όπλο: να επιβάλει κυρώσεις κατά των κεντρικών τραπεζών των κρατών που συμμετέχουν στο «όχημα ειδικου σκοπού…» «τιμωρώντας» πια όχι την μία ή την άλλη επιχείρηση αλλά την γερμανία, την αγγλία, την γαλλία, την ισπανία, την ιταλία, κλπ… Αλλά αυτό είναι «πυρηνικό όπλο» για τον διεθνή χρηματοπιστωτισμό: αν η Ουάσιγκτον προχωρήσει έτσι, τότε το ένα μετά το άλλο τα ευρωπαϊκά κράτη θα αποχωρήσουν απ’ το swift – και θα συγκεντρωθούν σε διάφορες «αλάνες» (της διεθνούς χρηματο-πιστωτικής κυκλοφορίας) κοροϊδεύοντας τους γιάνκηδες.

Τελευταίο αλλά καθόλου ασήμαντο: το «όχημα ειδικού σκοπού» θα καλύπτει κι όσους θέλουν να κάνουν δουλειές στο ιράν… Μήπως γι’ αυτό διάφορα ονομαστά ευρωπαϊκά καπιταλιστικά μαγαζιά, γερμανικά και γαλλικά κυρίως, δήλωσαν τόσο εύκολα ότι «σταματούν τις δουλειές στην Τεχεράνη»; Επειδή θα τις κάνουν undercover και μακριά απ’ τα αμερικανικά ραντάρ;

Συρία

Πέμπτη 6 Σεπτέμβρη. Πριν 3 ημέρες, στις 3 Σεπτέμβρη, ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov έκανε μια σύντομη διάλεξη και απάντησε σε ερωτήσεις φοιτητών / φοιτητριών στο κρατικό ινστιτούτο διεθνών σχέσεων του πανεπιστημίου της Μόσχας. Ανάμεσα στις υπόλοιπες του έγινε ερώτηση και για το τι γίνεται / πρόκειται να γίνει στη συρία. Στο idlib. Προφανώς άνετα θα μπορούσε να πουλήσει παραμύθια, αλλά σε κάθε περίπτωση μεταφέρουμε την ερώτηση και την απάντηση – στην κρίση σας:

Ερώτηση: … Πρόσφατα είχατε συνομιλίες με τον αναπληρωτή πρωθυπουργό και υπουργό εξωτερικών και μεταναστών της συρίας Walid Muallem. Πόσο εποικοδομητικές ήταν, τι αποφάσεις πήρατε και πως θα ελεγχθούν οι «προκλήσεις» στο Idlib;

Sergey Lavrov: Έχω περιγράψει με αρκετές λεπτομέρειες το περιεχόμενο των συζητήσεων με τον σύρο συνάδελφό μου, καθώς και εκείνων με εκπροσώπους της τουρκίας, συγκεκριμένα τον τούρκο υπ.αμ. Hulusi Akar και τον υπ.εξ. Mevlut Cavusoglou, όταν ήρθαν στη Μόσχα. Όλα είναι εντελώς ξεκάθαρα εκεί. Ανάμεσα σε άλλα η ζώνη αποκλιμάκωσης του Idlib δημιουργήθηκε και υπήρχε η ελπίδα ότι θα είναι μια περιοχή χωρίς συγκρούσεις. Επιπλέον η κατάπαυση του πυρός δεν ισχύει για τους τρομοκράτες (βασικά την Jabhat al-Nusra και μερικές ομάδες ακόμα που έχουν συγχωνευτεί μαζί της).

Υπάρχει ένα ζητούμενο να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στις ένοπλες οργανώσεις τις αντιπολίτευσης που θέλουν να συμμετάσχουν στην πολιτική επίλυση των προβλημάτων απ’ τους ένοπλους και τους τρομοκράτες που έχουν χαρακτηριστεί έτσι απ’ το συμβούλιο ασφαλείας του οηε, και δεν έχουν διάθεση να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε συμφωνία.

Με σκοπό να διατηρηθεί η κατάπαυση του πυρός που εξαιρεί μόνο τους τρομοκράτες, δημιουργήθηκαν 12 τουρκικά παρατηρητήρια στην εσωτερική περίμετρο της περιοχής. Η εξωτερική περίμετρος φυλάσσεται απ’ τον συριακό στρατό και την δική μας στρατιωτική αστυνομία. Η εκεχειρία παραβιάζεται συστηματικά εδώ και πάνω από 2 μήνες. Αυτή η περιοχή χρησιμοποιείται για βολές πυροβολικού κατά των θέσεων του συριακού στρατού, για να γίνονται επιθέσεις εναντίον του, και για να στέλνονται μεγάλοι αριθμοί από drones σε επιθέσεις εναντίον της βάσης μας στο Khmeimin (πάνω από 50 έχουν καταρριφθεί). Είναι αδύνατο να ανεχτούμε άλλο αυτήν την κατάσταση.

Σε συνεργασία με τους τούρκους συναδέλφους μου, την συριακή κυβέρνηση και τους ιρανούς σαν μέλη της συμφωνίας της Αστάνα, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να χωρίσουμε τις κανονικές ένοπλες αντιπολιτευόμενες ομάδες απ’ τους τρομοκράτες, στο έδαφος, (για προφανείς λόγους αυτό είναι βασικά δουλειά του στρατού) και να σιγουρέψουμε ότι δεν θα κτυπηθούν άμαχοι….

Έχει το ενδιαφέρον του όταν εδώ κι εκεί Άγκυρα και Μόσχα εμφανίζονται να έχουν «αντίθετες απόψεις» για το Idlib, να διαπιστώνει ακόμα και ο πιο δύσπιστος (όχι εμείς!) πως αυτές οι «αντιθέσεις» είναι για συγκεκριμένους λόγους. Και πάντως όχι πραγματικές…

(φωτογραφία: Και το Βερολίνο στηρίζει την διάσκεψη της Τεχεράνης αύριο Παρασκευή, μεταξύ Putin, Erdogan και Rouhani. Το είπε ο γερμανός υπ.εξ. Heiko Maas χτες απ’ την Άγκυρα, δικαιολογώντας και τις τουρκικές ανησυχίες για το τι θα μπορούσε να γίνει στο Idlib.

Μετά την αναβολή της 4μερούς που ήταν να γίνει στις 7 του Σεπτέμβρη στην Άγκυρα (με γαλλία, γερμανία, ρωσία και τουρκία) μήπως το «πνεύμα του Βερολίνου» θα πλανάται κάπου στην Τεχεράνη; Ο εκπρόσωπος τύπου του Κρεμλίνου Yuri Ushakov δήλωσε πάντως χτες ότι η Μόσχα εξακολουθεί να θέλει να τα πει με το Παρίσι και το Βερολίνο για την συρία…

Αλλά το Παρίσι κρατάει μούτρα…)

Συμμαχικοί καυγάδες

Τρίτη 28 Αυγούστου. Με την γερμανία είμαστε αποφασισμένοι να δημιουργήσουμε ένα ανεξάρτητο ευρωπαϊκό ή γαλλο-γερμανικό χρηματοδοτικό εργαλείο που θα μας επιτρέψει να πάψουμε να είμαστε τα παράπλευρα θύματα των αμερικανικών διεθνών κυρώσεων…. Θέλω μια ευρώπη που θα είναι κυρίαρχη ήπειρος και όχι βάσσαλος, κι αυτό σημαίνει το να έχει εντελώς ανεξάρτητους χρηματοπιστωτικούς μηχανισμούς, που σήμερα δεν υπάρχουν.

Αυτά δήλωσε ο γάλλος υπ.οικ. Bruno Le Maire χτες σε συνέντευξη τύπου. Είναι κάτι σα συνέχεια παρόμοιων δηλώσεων του γερμανού υπ.οικ. Heiko Maas: σε μεγάλο βαθμό αφορά το προσπέρασμα του swift. Η αφορμή είναι οι αμερικανικές κυρώσεις κατά της Τεχεράνης. Οι αιτίες είναι πολύ πιο πλατιές: αφορούν, επίσης, τις οικονομικές σχέσεις με την Μόσχα, το Πεκίνο (αλλά, γιατί όχι; ακόμα και την Πγιονγκγιάνγκ) – με άλλα λόγια το ποιος κάνει κουμάντο στον πλανήτη.

Το swift (το όνομα είναι απ’ τα αρχικά του society for worldwide interbank financial telecommunication) είναι ο διεθνής μηχανισμός διακανονισμού των διασυνοριακών πληρωμών: διασυνδέει και διαχειρίζεται τις μεταβιβάσεις χρήματος μεταξύ 11.000 «οντοτήτων», από περισσότερα από 200 κράτη και ανεξάρτητες περιοχές. Η έδρα του είναι στο βέλγιο (όπως και του νατο…) και στο διοικητικό του συμβούλιο έχει ceo από 2 αμερικανικές τράπεζες (citigroup και j.p. morgan) που τροφοδοτούν την αμερικανική fed με τα στοιχεία που χρειάζεται για να μαστορεύει τις κυρώσεις.

Αυτό σημαίνει ότι η «ανεξαρτησία» που διακηρύσσουν γερμανοί και γάλλοι σημαίνει μηχανισμούς χρηματικών διαβιβάσεων στη διοίκηση των οποίων δεν θα συμμετέχουν εκπρόσωποι / πράκτορες των αμερικανικών τραπεζών· ή, σε κάθε περίπτωση, δεν θα μεταφέρονται στοιχεία αυτών των συναλλαγών στην Ουάσιγκτον. Όμως αυτό δεν θα είναι όλη η «απελευθέρωση». Γιατί η πρόσφατη εμπειρία δείχνει ότι ο αμερικανικός «πυρετός κυρώσεων» δεν εξαρτιέται αποκλειστικά απ’ το swift: οι απειλές σχετικά με τον nord stream 2 είναι σαφώς πιο «πολιτικές», και είναι αντίποινα που ξεπερνούν την δικαιοδοσία του swift…

Ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός

Σάββατο 25 Αυγούστου. Οι ερχόμενοι μήνες, οπωσδήποτε ο Σεπτέμβρης και ο Οκτώβρης, θα είναι ιδιαίτερα πυκνοί σε διακρατικές συναντήσεις, με τα κάθε φορά «κέντρα βάρους» σαφώς ανατολικότερα των δικών μας μεσημβρινών. (Σ’ αυτές τις συναντήσεις περιλαμβάνουμε και εκείνες ανάμεσα σε Βερολίνο και Άγκυρα).

Θα είναι, ταυτόχρονα, περίοδος μιας κάποιας εσωστρέφειας στην Ουάσιγκτον: η ψοφιοκουναβική σαπουνόπερα θα κορυφώνεται, αφενός λόγω των ενδιάμεσων εκλογών του Νοέμβρη, αφετέρου λόγω της προόδου των ανακρίσεων για τα έργα και τις ημέρες του Trump. Χωρίς «συμπάθειες» εκτός συνόρων, τα πάθη (και τα τιτιβίσματα) του ψόφιου κουναβιού θα κάνουν τον γύρο του πλανήτη μέσα σε μια θάλασσα χαιρεκακίας· ό,τι χειρότερο όταν οι «αντίπαλοι» (έστω: οι ανταγωνιστές) και οι «έπαρχοι» «συνωμοτούν» τόσο ανοικτά.

Εν τω μεταξύ το Παρίσι ανακοίνωσε αργά χτες ότι δεν θα γίνει η τετραμερής κορυφής (ρωσία, τουρκία, γερμανία, γαλλία) που είχε ανακοινωθεί για τις 7 Σεπτέμβρη – με θέμα την συρία. Επειδή, λέει, είναι νωρίς ακόμα… Κρατάει τίποτα μούτρα το γκουβέρνο του Μακρόν; Ή θέλει να έχει την “ελευθερία” να βομβαρδίσει λίγο συριακό στρατό στα περίξ του Idlib επειδή “…πάλι χρήση χημικών”;

Συρία

Πέμπτη 23 Αυγούστου. Έχουν ξεμείνει τίποτα «άσπρα κράνη» στον θύλακα του Idlib; Ποιός ξέρει; Είτε έτσι είτε αλλιώς η «δουλειά» μπορεί , πάντως, να γίνει…

Γράφαμε χτες: …Αλλά η τουρκική περίκυκλωση δεν εξαφάνισε τους proxies του Ριάντ απ’ τον θύλακα. Και δεν τους εξαφάνισε επειδή ο τοξικός εξακολουθεί να ελπίζει σε κάποιου είδους αμερικανική επέμβαση αν ο συριακός στρατός (και η ρωσική αεροπορία) αρχίσουν κάποιο μακελειό εκεί….

Ιδού λοιπόν: «Σαν μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, ξαναεπιβεβαιώνουμε την κοινή μας πρόθεση να εμποδίσουμε την χρήση χημικών όπλων απ’ το Συριακό καθεστώς, και να το θεωρήσουμε υπεύθυνο σε κάθε τέτοια χρήση… Θα απαντήσουμε κατάλληλα σε οποιαδήποτε χρήση χημικών όπλων απ’ το Συριακό καθεστώς».

Αυτά είπαν χτες εκπρόσωποι της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Παρισιού (απορία: ο Macron θα τα ξαναπεί στις 7 Σεπτέμβρη, στα μούτρα του Πούτιν;). Σαφές το νόημα, σαφέστερο όμως το γεγονός ότι ο Γκαίμπελς θα στριφογυρίζει ευχαριστημένος στον τάφο του. Αφού το «πες, πες, κάτι θα μείνει» έχει γίνει «δημοκρατικό» χαρακτηριστικό. Δεν υπάρχει ερώτημα αν ο Άσαντ έχει (και χρησιμοποιεί) χημικά· έχει και τα ρίχνει!!! “Μην τολμήσει” όμως (να το ξανακάνει…)

Δημοκρατικότατο από κάθε άποψη…

Πάστορες – και κάστορες 2

Παρασκευή 17 Αυγούστου. Προς λύπη του ντόπιου αντι-τουρκισμού (και της επιβεβαιωμένης έλλειψης οποιασδήποτε ελληνικής σχέσης με την πραγματικότητα), όλες οι επαφές του Erdogan με το Βερολίνο και το Παρίσι, τηλεφωνικές ή live (στο Βερολίνο μπορεί να συμπέσει και ο Putin…) δεν θα αντικαταστήσουν την τετραμερή κορυφής που έχει κανονιστεί για τις 7 Σεπτέμβρη, στην Άγκυρα. Θα γίνει κανονικά: Merkel, Macron, Putin, Erdogan…

Αυτό σημαίνει μια εντατικοποίηση των διεθνών ευρωπαϊκών επαφών του τουρκικού καθεστώτος (και βέβαια όχι από θέση επαίτη) αλλά και το ανάποδο (του Βερολίνου και του Παρισιού με την Άγκυρα), στη σκιά της bull αμερικανικής πολιτικής. Που έχει κάνει ένα σημαντικό τακτικό λάθος: έχει δεσμευτεί πως όσο ο πάστορας δεν ελευθερώνεται θα ανεβάζει στροφές (ακόμα κι αν αποδειχθούν ότι είναι στροφές στο κενό). Που σημαίνει πως είναι αρκετό να κρατάει η Άγκυρα έναν παπά σε κατ’ οίκον περιορισμό για να κουρδίζεται το αμερικανικό καθεστώς εκτιθέμενο διεθνώς…

Στον τρωϊκό πόλεμο η «αρπαγή της ωραίας Ελένης» ήταν απλά ένας νομιμοποιητικός μύθος. Τώρα όμως οι νομιμοποιητικοί μύθοι («ο πάστορας»!!!) έχουν περιορισμένη ισχύ. Και χαροποιούν τους αντιπάλους – αν δεν τους διευκολύνουν κιόλας…