Tag: γαλλία

Ένας κάποιος πόλεμος 1

Δευτέρα 25 Σεπτέμβρη>> Είναι ο πιο τηλε-οπτικοποιημένος πόλεμος στην ιστορία του είδους μας. Ανά πάσα στιγμή όποιος ενδιαφέρεται μπορεί όχι απλά να μάθει αλλά να δει πλάνα απ’ τις πιο πρόσφατες μάχες. Πλάνα από drones∙ πλάνα απ’ τα κινητά στρατιωτών∙ πλάνα από βομβαρδιστικά ελικόπτερα∙ πλάνα με αιχμαλώτους∙ πλάνα με πτώματα∙ ανατινάξεις τανκς, κτιρίων, πλοίων∙ live χάρτες… Είναι ο πόλεμος που γέννησε ένα καινούργιο είδος καταναλωτών θανάτου: τους στρατηγούς του πληκτρολογίου, που ξέρουν τι θα γίνει, γιατί δεν έγινε εκείνο που δεν έγινε, πως πρέπει να κινηθούν οι μεν και πως οι δε… (Μέχρι να πέσουν βόμβες δίπλα στο σχολείο των παιδιών ή στην κοντινή γωνία ο πόλεμος εννοείται σαν video game…)

Είναι ένας πόλεμος που στην αρχή του και επί μήνες χαιρετίστηκε με πάθος απ’ τους δυτικούς αιχμάλωτους υπηκόους (την μεγάλη πλειοψηφία τους): έφτασαν να ζητούν ακόμα και την κατάργηση του γράμματος Ζ απ’ τα αλφάβητά τους… Αλλά είναι επίσης ένας πόλεμος που βρίσκεται μόνο στην αρχή του∙ κι αν η ως τώρα «μη προβλεπόμενη» εξέλιξή του επηρεάζει ήδη λιγότερο ή περισσότερο τις ζωές των μαζών (των παθητικών μαζών…) στην ευρώπη, δεν έχουν (δεν έχουμε) δει τίποτα ακόμα.

… Θα είμαι πολύ ξεκάθαρος, είναι η Ρωσία που θα υποφέρει, όχι η Ευρώπη. Η Ευρώπη μπορεί πρακτικά να έχει λίγο παραπάνω πληθωρισμό, ίσως επειδή οι τιμές του φυσικού αερίου θα αυξηθούν λίγο, αλλά είναι η Ρωσία που θα υποφέρει, είναι η ρωσική οικονομία που θα υποφέρει. Και είναι το ρωσικό χρηματοπιστωτικό σύστημα που θα καταρρεύσει μπροστά στα μάτια μας. Η Ευρώπη, την μόνη συνέπεια που θα έχει τις ερχόμενες εβδομάδες, είναι μια μικρή άνοδος των τιμών, εξαρτώμενη απ’ την αύξηση των τιμών στην ενέργεια…

… Ναι, οι κυρώσεις είναι αποτελεσματικές. Οι οικονομικές και χρηματοπιστωτικές κυρώσεις είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές. Και δεν θέλω να υπάρχει καμία αμφιθυμία σχετικά με την ευρωπαϊκή αποφασιστικότητα σ’ αυτό το θέμα. Θα κάνουνε έναν ολοκληρωτικό οικονομικό και χρηματοπιστωτικό πόλεμο κατά της Ρωσίας. Η οικονομική και χρηματοπιστωτική ισορροπία δυνάμεων είναι απόλυτα υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχει μπει στη διαδικασία να ανακαλύψει την οικονομική της δύναμη…

… Θα έχουμε μια συνάντηση των G7 το απόγευμα, και έχω καλέσει μια συνάντηση των ευρωπαίων υπουργών οικονομικών αύριο, για να εξασφαλίσουμε την σωστή εφαρμογή των κυρώσεων. Πρέπει οι κυρώσεις να κτυπήσουν γρήγορα, πρέπει να κτυπήσουν σκληρά, και όπως είπες ήδη, μπορούμε να δούμε τα αποτελέσματα. Το ρούβλι έχει καταρρεύσει κατά 30%. Τα συναλλαγματικά αποθέματα της Ρωσίας λιώνουν σα χιόνι κάτω απ’ τον ήλιο, και το διάσημο πολεμικό σεντούκι του Vladimir Putin έχει ήδη πιάσει πάτο. Βλέπουμε κατάρρευση της αγοράς, βλέπουμε επίσης αύξηση του πληθωρισμού. Θα δούμε ουρές Ρώσων να προσπαθούν να βγάλουν ρευστό απ’ τις τράπεζες. Κι ύστερα η κεντρική τράπεζα δεν θα έχει άλλη επιλογή απ’ το να αυξήσει τα επιτόκια από το 10 στο 20%, που σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις δεν θα μπορούν να δανειστούν παρά μόνο με πολύ υψηλά επιτόκια, δεν θα μπορούν να επενδύσουν, δεν θα μπορούν να αναπτύξουν την οικονομία. Έτσι θα προκαλέσουμε την κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας. Πρέπει να κτυπήσουμε σκληρά…

Αυτά έλεγε μεταξύ άλλων ο Bruno Le Maire, ο γάλλος υπουργός οικονομικών και ανάκαμψης, σε συνέντευξή του στο info στις 1 Μάρτη 2022.

Είναι εύκολο να διαπιστώσει ο καθένας την λύσσα («θα κάνουμε ολοκληρωτικό οικονομικό και χρηματοπιστωτικό πόλεμο»), τις βεβαιότητες περί γρήγορης νίκης («θα κτυπήσουμε μέσω των κυρώσεων γρήγορα και σκληρά»)∙ εν πάσει περιπτώσει την γαλλική (και γενικά δυτική) θριαμβολογία μια μόλις βδομάδα μετά την ρωσική εισβολή στην ουκρανία. Ήταν 1 Μάρτη του 2022…

Αυτό ήταν το δυτικό σχέδιο:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Sahel 1

Δευτέρα 21 Αυγούστου>> Όπως είναι παγκόσμια γνωστό η φιλάνθρωπη, χριστιανική και, κυρίως, πολιτισμένη Δύση (τα δυτικά αφεντικά αλλά και το μεγαλύτερο μέρος των υποτελών τους) έχει μεγάλο πάθος με την ελευθερία και την δημοκρατία. Μην ακούσουν όλοι αυτοί, άρχοντες και αρχόμενοι, ότι έγινε κάπου πραξικόπημα: αμέσως θρηνούν (πρώτα) και γίνονται σωτήρες (ύστερα) της χαμένης δημοκρατίας.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η χούντα του Καϊρου. Με πάνω από 50.000 πολιτικούς κρατούμενους και εκατοντάδες «εξαφανισμένους» είναι ίσως ό,τι πιο βάρβαρο είναι διεθνώς γνωστό. Έχετε δει τι τραβάει απ’ τους δυτικούς εραστές της δημοκρατίας; Τίποτα! Μια χαρά έχουν σχέσεις μαζί της. Τόσο «μια χαρά» ώστε η μπατσαρία της χούντας μπορεί να σκοτώνει μετά από βασανιστήρια ακόμα και λευκούς αντιχουντικούς, όπως έγινε με την δολοφονία του ιταλού φοιτητή Giulio Regeni, στο Κάιρο, τον Γενάρη του 2016. Έχουν περάσει από τότε πάνω από 7 χρόνια, κι ούτε κατά διάνοια η «φιλελεύθερη και δημοκρατική» δύση δεν τόλμησε να «υψώσει την φωνή» της κατά του χασάπη του Καϊρου. Ούτε κατά διάνοια δεν τόλμησε να τον κατηγορήσει για αυτήν, έστω αυτήν, την δολοφονία…

Το δυτικό πάθος για ελευθερία και δημοκρατία στον πλανήτη είναι λοιπόν πασίγνωστο. Συνεπώς η αντίδραση για το πρόσφατο πραξικόπημα στο νίγηρα ήταν αναμενόμενη. Σωστά; Σωστά – αλλά για τους ακριβώς αντίθετους λόγους απ’ την …. αγάπη για ελευθερία.

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν (ακαριαία) οι δυτικοί, τόσο στο Παρίσι όσο και στην Ουάσιγκτον, θα πρέπει να ήταν ότι αυτοί οι παλιάνθρωποι οι  πραξικοπηματίες χρειάζονται μια operation enduring freedom, όπως εκείνη που έκαναν (ως νατο…) στο αφγανιστάν το 2001… Ύστερα θυμήθηκαν ότι στο αφγανιστάν ηττήθηκαν, οπότε θα ήταν καλύτερα την επιχείρηση να την αναλάβουν τίποτα αφρικάνοι, που είναι «πολύ φτηνότεροι». Και πάλι: οι υποψήφιοι (το γειτονικό κράτος της νιγηρίας) απέρριψαν (ως τώρα) την ιδέα μιας τέτοιας εργολαβίας, ειδικά όταν μια σειρά άλλων αφρικανικών κράτων με σημαντικότερο στρατιωτικά εκείνο της αλγερίας, δήλωσαν ότι βρίσκονται στο πλευρό των πραξικοπηματιών της Niamey… Κι ακόμα χειρότερα εφόσον η προοπτική στρατιωτικής εισβολής της νιγηρίας στο νίγηρα θα προκαλούσε εσωτερική κρίση στην πρώτη: οι διαφωνούντες είναι πολλοί και όχι ασήμαντοι.

Τι απέμεινε σ’ αυτή τη φάση; Οι κυρώσεις! Μα βέβαια: οι πλούσιοι πρέπει να τιμωρούν τους φτωχούς όταν γίνονται ανυπάκουοι. Όχι απλά να τους τιμωρούν∙ να τους λιώνουν!!

Η κυρία Emanuela Claudia Del Re είναι «ειδική αποσταλμένη της ε.ε. για το Sahel» – και κοινωνιολόγος. Δεν ξέρουμε αν η υποσαχάρια αφρική διαθέτει κάποιον «ειδικό αποσταλμένο για τα ευρωπαϊκά προβλήματα», μάλλον όχι. Η κυρία Claudia σαν αποικιοκράτης (εκπρόσωπος) είναι σκληρή: αφού δεν θέλουν εμάς και προτιμούν τους ρώσους και τους κινέζους, θα φροντίσουμε να πεθάνουν από πείνα!

Σε όχι και τόσο ανύποπτο χρόνο, το 2019, το αμερικανικό καθεστωτικό ίδρυμα Rand Corporation είχε παρομοιάσει τις κυρώσεις με carpet bombing:

Πιθανόν τα στελέχη του Rand να ήλπιζαν ότι έτσι θα ισοπεδωθεί το ιράν ή και, γιατί όχι, η ρωσία. Αλλά όχι: αυτή η γενοκτονική ισοπέδωση απειλεί τους πιο παρίες του πλανήτη, τους πιο «εύκολους στόχους» του δυτικού έρωτα για την ελευθερία και την δημοκρατία.

Ο νίγηρας είναι κατ’ αρχήν τέτοια περίπτωση:

Προσέξτε την τελευταία φράση στο κάτω μέρος της φωτογραφίας:

Παρότι είναι ο 7ος μεγαλύτερος προμηθευτής ουρανίου στον κόσμο, ο Νίγηρας είναι επίσης 7ος μεταξύ των φτωχότερων χωρών του κόσμου.

Ένας στρατηγικός «προμηθευτής» ουρανίου είναι, σαν κοινωνία, στον πάτο του βαρελιού; Χμμμ… To 75% των εξαγωγών του νίγηρα είναι το ουράνιο, και ο κύριος εισαγωγέας του είναι ο γαλλικός πυρηνικός καπιταλισμός.

Εδώ τα δυτικά αισθήματα γίνονται λιανά. Πολύ λιανά. Κι εκεί αρχίζουν τα δύσκολα…

Sahel 2

Το καθένα μόνο του δεν χωνεύεται, πόσο μάλλον και τα δύο μαζί: και διαδηλώσεις υπέρ των πραξικοπηματιών, και ρωσικές σημαίες. Αλλά, απ’ την άλλη, όλοι αυτοί οι οργανωτές “χρωματιστών επαναστάσεων” εδώ και χρόνια θα έπρεπε να ξέρουν ότι το μαχαίρι είναι δίκοπο….

Δευτέρα 21 Αυγούστου>> Ο ανατραπείς πρόεδρος του νίγηρα Mohamed Bazoum ήταν πράγματι εκλεγμένος, αλλά όχι και τόσο φίλος-της-δημοκρατίας: είχε απαγορεύσει την αντιπολίτευση, η οποία στις 26 Ιούλη τάχθηκε στο πλευρό του (πραξικοπηματία) στρατηγού Tchiani. Λεπτομέρειες: το μεγαλύτερο προσόν του Bazoum ήταν ότι επέτρεπε στην γαλλική κρατική Orano (πρώην Areva) να λεηλατεί σταθερά το ένα απ’ τα τρία ορυχεία ουρανίου που ελέγχει (τα άλλα δύο είναι «εφεδρικά»), όπως άλλωστε κάνει εδώ και 50 χρόνια.

Και τι σημαίνει πρωτοκοσμική (γαλλική) λεηλασία μιας τόσο στρατηγικής πρώτης ύλης όπως το ουράνιο, πακέτο με την καταδίκη της κοινωνίας σε απόλυτη φτώχια και μιζέρια; Σημαίνει μεταξύ άλλων ότι η Orano έχει ξεφορτωθεί 20 εκατομμύρια τόνους (20.000.000 τόνους…) υπολειμμάτων απ’ την εξόρυξη του ουρανίου σε μια περιοχή κοντά στο ορυχείο, 20 εκατομμύρια τόνους που εκπέμπουν ραδόνιο, μολύνοντας το υπόγειο νερό και 100.000 ντόπιους που ζουν σε κοντινές κοινότητες: αυτό σημαίνει! Συνεπώς η καταδίκη είναι σε θάνατο, είτε έτσι είτε αλλιώς. Τέτοια είναι τα λιανά της πρωτοκοσμικής, δυτικής αγάπης για ελευθερία και δημοκρατία…

Δεν είναι λοιπόν παράξενο που το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Bazoum ήταν αναίμακτο, έχοντας μεγάλη πληβειακή υποστήριξη (φώτο επάνω). Ούτε είναι παράξενο που οι δυτικοί δημαγωγοί, ως το λαιμό στο αίμα των Άλλων κι αυτοί όπως και τ’ αφεντικά τους, παρέλειψαν να τονίσουν ότι ένα αναίμακτο πραξικόπημα «κάτι σοβαρό σημαίνει».

Ωστόσο το σοβαρό είναι σοβαρότερο. Και είναι γνωστό:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Nannuflay

Δευτέρα 7 Αυγούστου>> Κάτι λένε οι Tuareg Tinariwen σ’ αυτό το τραγούδι τους (και στο σχετικό video), κάπως (αλλά όχι πολύ!) συμβολικά, για την ηλεκτροπαραγωγική εκμετάλλευση του ουρανίου σ’ όλη αυτή τη ζώνη του δυτικού Sahel… Κάτι λένε…

Όσο για την δική μας γνώμη για τις αντιγαλλικές (και αντιδυτικές) ανταρσίες στην Αφρική, η μία μετά την άλλη; Ας περιμένουμε λίγο…

Για να μην κατηγορηθούμε, ωστόσο, για υπεκφυγή, και για να υπάρχει μια γενική ιδέα για τον γαλλικό ιμπεριαλισμό και τα τωρινά προβλήματά του στην υποσαχάρια Αφρική, να μια μικρή δόση από κάτι δικό μας, «παλιό», τότε που η Αφρική ήταν εντελώς αδιάφορη στα μέρη μας (τώρα δεν είναι;). Μάης 2014, Sarajevo νο 84 (σε χαρτί), τίτλος françafrique: ο γαλλικός στρατός στην αφρική και ιδού μερικά αποσπάσματα:

Το Παρίσι στέλνει στρατό στο μάλι… Το Παρίσι στέλνει στρατό στην κεντροαφρικανική δημοκρατία… Αφού πρόκειται για “μαύρες περιοχές” του κόσμου, και (κυρίως!) αφού πρόκειται για τον στρατό της “δημοκρατίας του πολιτισμού”, το θέμα δεν απασχολεί. Δυστυχώς για τις ήσυχες συνειδήσεις και στην αφρική γίνεται (και ίσως κλιμακώνεται) ένα μέρος του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Και, πάλι δυστυχώς, οι ιμπεριαλισμοί που συγκρούονται δεν είναι ο εξής ένας (ο αμερικανικός) αλλά πολύ περισσότεροι.

…

Αφού το γαλλικό κράτος, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και μετά, έπρεπε να υφίσταται (ή να παριστάνει πως υφίσταται) την σχετική ανεξαρτησία αποφάσεων των πρώην αποικιών του, έπρεπε να ιεραρχήσει τις ανάγκες του. Για πολλές δεκαετίες (και ώσπου η πληροφορική / ρομποτική να ανοίξει καινούργιες ανάγκες σε μια σειρά “νέων υλικών”, όπως οι σπάνιες γαίες) οι στρατηγικής σημασίας ανάγκες του καπιταλισμού της “πόλης του φωτός” ήταν ενεργειακές. πετρέλαιο και (αφού η γαλλία επέλεξε την μαζική επένδυση στην πυρηνική ενέργεια) ουράνιο. Για κακή της τύχη η “μαύρη ήπειρος” έχει, ανάμεσα σε πολλές άλλες πρώτες ύλες, και αυτές τις δύο. Και οι πρώην γαλλικές κτήσεις της δυτικής αφρικής επίσης. Συνεπώς θα ήταν ένα λεπτό όσο και κρίσιμο ζήτημα για το γαλλικό κράτος (ως εκπρόσωπο των κρατικών εταιρειών ενέργειας) να διευθετήσει, με τους εκάστοτε προέδρους των σχετικών κρατών, τις λεπτομέρειες αφενός περί πειθαρχημένης και φτηνής εργασίας των ντόπιων στην εξόρυξη είτε πετρελαίου είτε ουρανίου, και αφετέρου περί απρόσκοπτης και σε “λογικές τιμές” τροφοδοσίας σ’ αυτές τις πρώτες ύλες (και σε άλλες φυσικά). Κατά συνέπεια η françafrique για δεκαετίες ήταν αυτό που θα έπρεπε να περιμένει κανείς: “μυστική διπλωματία” με επίδοξους φίλους – της – γαλλίας και εγκατάστασή τους στα προεδρικά μέγαρα με πραξικοπήματα ή εκτεταμένες νοθείες στις εκλογές· γενναίες δωροδοκίες αφρικάνων “ηγετών” αλλά και δωροδοκίες όλης της γαλλικής πολιτικής σκηνής από τέτοιους “ηγέτες”· μυστηριώδεις δολοφονίες επικίνδυνων αμφισβητιών του γαλλικού imperium· στρατιωτική ενίσχυση δικτατόρων ή, ανάλογα με την περίσταση, αντικαθεστωτικών ανταρτών· ανθρωπιστικές αποστολές· παράτες, τελετές, συνέδρια, παράσημα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να εντυπωσιάζει (είτε στη μητέρα γαλλία είτε στις αφρικανικές κόρες)· προσανατολισμένες σφαγές που να επιδέχονται (ή όχι) “ανθρωπιστικό ενδιαφέρον”… Και: 30 άμεσες στρατιωτικές εισβολές, καλεσμένες από κάποιον· ή, απλά, απ’ τον γαλλικό ανθρωπισμό. Το αρχικό αρχηγείο της françafrique εγκατάστάθηκε στη γκαμπόν, της οποίας το πολιτικό αφεντικό, ο Omar Bongo, όχι μόνο υπήρξε ο μακροβιότερος στην καρέκλα του, αλλά έχοντας νταραβεριστεί με διάφορες διαδοχικές γαλλικές κυβερνήσεις έφτασε να έχει πολύ καλύτερη γνώση για το πως δουλεύει το πολιτικό σύστημα στο Παρίσι απ’ ότι η πλειοψηφία των εκλεκτών αποφοίτων των École normale supérieure και École nationale d‘administration.

…

Στις αρχές του 2013 το γαλλικό πεντάγωνο, αξιοποιώντας την “έκκληση βοήθειας” μιας διεφθαρμένης και καταρρέουσας χούντας και διάφορα “αντιτρομοκρατικά” προσχήματα, έστειλε στρατιώτες “με όλα τα απαραίτητα” στο μάλι, για να αντιμετωπίσουν μια πρόσκαιρη συμμαχία ισλαμιστικών οργανώσεων και Τουαρέγκ, που είχε καταλάβει την μισή (βόρεια) επικράτεια. Μαντέψτε τώρα τι ελκυστικό είχε αυτό το άνυδρο, ερημικό, εξαιρετικά αραιοκατοικημένο, βόρειο κομμάτι του μάλι, που συγκίνησε το Παρίσι και τον στρατό του… Το βρήκατε: ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα ουρανίου.
Ύστερα, στα τέλη φθινοπώρου της ίδιας χρονιάς, αξιοποιώντας έναν εμφύλιο στην “failed state” κεντροαφρικανική δημοκρατία (επίσης άλλοτε γαλλική αποικία), ο οποίος (εμφύλιος) εμφανίστηκε σαν γενοκτονία, ο γαλλικός στρατός, ως επικεφαλής “αφρικανικής δύναμης”, αποβιβάστηκε στην πρωτεύουσα Bangui. Με “εντολή του οηε” φυσικά, και για ανθρωπιστικούς λόγους. Τώρα την ερώτηση πρέπει να (μας) την κάνετε εσείς: μήπως έχει ουράνιο η κεντροαφρικανική δημοκρατία; Έχει και παραέχει, ανάμεσα σε άλλα (χρυσό, διαμάντια, ψευδάργυρο) και ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα ουρανίου. Επιπλέον είναι δίπλα στο σουδάν, όπου (ως γνωστόν) έχει βάλει πόδι το Πεκίνο.

…

Είναι χαριτωμένο (όσο μπορεί να είναι οτιδήποτε χαριτωμένο με τον ιμπεριαλισμό) ότι τις 2 – 2,5 τελευταίες δεκαετίες, κάθε καινούργια γαλλική κυβέρνηση αναγγέλει “το τέλος της εκμετάλλευσης – την αρχή της ισότητας” στις σχέσεις της με τις πρώην αφρικανικές κτήσεις της. Ακόμα και σαν δημόσιες σχέσεις, αυτό το “τέλος” έχει γίνει βαρετό.
Για παράδειγμα, την άνοιξη του 1997, ο φρεσκοεκλεγμένος “σοσιαλιστής” πρωθυπουργός Lionel Jospin ανήγγειλε τη νέα αφρικανική πολιτική της κυβέρνησής του με 4 λέξεις: “ούτε επεμβάσεις ούτε αδιαφορία”. Αυτό πρακτικά σήμαινε ό,τι τις προηγούμενες δεκαετίες: ούτε τις επεμβάσεις ούτε την “αδιαφορία” θα τις πολυδιαφημίζουμε…
Τον Γενάρη του 2008 ένας καινούργιος και νεωτεριστής γάλλος “υπουργός συνεργασίας” (με τις πρώην αποικίες), ο Jean – Marie Bockel, δήλωσε στη monde: “θέλω να υπογράψω το πιστοποιητικό θανάτου της françafrique”· πράγμα που σήμαινε ότι αυτή ζούσε ακόμα. Αλλά ο Bockel δεν έμεινε πολύ στο πόστο του. Δύο μήνες μετά απολύθηκε· οι φήμες τότε είπαν ότι αυτό ήταν απαίτηση του ισχυρού άνδρα της françafrique, του γκαμπονέζου προέδρου Omar Bongo. Καλά έκανε το Παρίσι: εκείνη την εποχή “δεν αδιαφορούσε” (δηλαδή βοηθούσε…) τον πρόεδρο του τσαντ Idriss Diby να αντιμετωπίσει μια εναντίον του εξέγερση. Το πτώμα του επικεφαλής αυτής της εξέγερσης Ibni Oumar δεν βρέθηκε ποτέ…
Απ’ την άλλη, τον Φεβρουάριο του 2008 το Παρίσι “δεν επενέβαινε” (δηλαδή στήριζε σιωπηλά) το καθεστώς του καμερούν, για να καταστείλει μια εναντίον του απεργία πείνας. Πάνω από 100 απεργοί πείνας πέθαναν, σ’ εκείνη την αδιάφορη υπόθεση.

…

Χάρτης των δυτικών αποικιών στην Αφρική το 1912. Εκτός απ’ την αιθιοπία όλη η υπόλοιπη ήπειρος ήταν σε «λευκά χέρια»… «Χρυσές εποχές, μεγαλεία!!!»

 

Πόλεμος για το νερό

Δευτέρα 17 Απρίλη>> Ο νεαρός δημοσιογράφος – αφηγητής στη συνέχεια είναι μετριοπαθής, ίσως και no violent. Συμβαίνει ωστόσο τέτοιοι άνθρωποι, είτε από περιέργεια είτε από καθήκον να βρεθούν σε καταστάσεις που δεν είναι στα μέτρα τους. Συγχωρείστε τον λοιπόν αν κάποια σχόλιά του δείχνουν έκπληξη ή και φόβο για μια σύγκρουση που για τους διαδηλωτές ήταν αναμενόμενη.

Κατά τα υπόλοιπα επαναλαμβάνουμε όσα γράφαμε πριν 2 βδομάδες.

Στη γαλλική Sainte-Soline στα δυτικά γίνεται απ’ τον περασμένο Οκτώβρη «πόλεμος για το νερό»… Ένα κλαμπ μεγάλων αγρο-ιδιοκτητών και αγρο-βιομηχάνων της περιοχής, χρησιμοποιώντας σαν επιχείρημα την «κλιματική κρίση» (ιδού ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ του ιδιωτικού ελέγχου του νερού!! Κρατείστε το κι αυτό…) προσπαθούν να φτιάξουν έναν χερσαίο μεγα-ταμιευτήρα, που θα χωράει έως και 650.000 κυβικά νερού∙ που θα αντλείται τον χειμώνα απ’ τις υπόγειες υδροφόρες συγκεντρώσεις για να χρησιμοποιείται για άδρευση το καλοκαίρι… Έτσι λένε…

Από πρώτη ματιά πρόκειται για ηλίθια ιδέα: το νερό του μεγα-ταμιευτήρα θα εξατμίζεται, σε ποσοστό από 20% έως 60% (όπως έχουν δείξει σχετικές μελέτες). Αλλά όχι. Πρόκειται για την δόλια ιδέα κατασκευής σπανιότητας του νερού! Με μικρότερες ποσότητες, αποθηκευμένες για χρήση πρώτα και κύρια των ίδιων των ιδιωτών ιδιοκτητών του μεγα-ταμιευτήρα, όσοι είναι εκτός του κλαμπ των ιδιοκτητών είτε θα ποτίζουν τα χωράφια τους πολύ πολύ ακριβότερα είτε θα τα παρατήσουν / πουλήσουν…

Αυτοί οι μικρότεροι ιδιοκτήτες γης και πολλές οικολογικές ομάδες και οργανώσεις έχουν στραφεί κατά της «ιδέας» και της κατασκευής της. Το περασμένο Σάββατο 25 Μάρτη οι συγκρούσεις οξύνθηκαν καθώς ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα έστειλε στην περιοχή όση στρατοαστυνομία του περίσσευε (απ’ τις μεγάλες διαδηλώσεις κατά του «ασφαλιστικού») κατάλληλα εξοπλισμένη και αποφασισμένη. Γιατί στην εξοχή η «αποκατάσταση της τάξης» (της ιδιοκτησίας επί του νερού) μπορεί να γίνει πολύ βίαιη: δύο διαδηλωτές βρίσκονται από τότε σε κώμα…

Κοπάνα…

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Την επόμενη Δευτέρα, 17 Απρίλη, η ασταμάτητη μηχανή … θα λείπει.

Όχι εντελώς όμως! Θα υπάρχει το 12λεπτο video του πολέμου για το νερό που είχαμε την προηγούμενη βδομάδα, απ’ τις συγκρούσεις στη γαλλική Sainte-Soline, υποτιτλισμένο (ευχαριστούμε την Α. και τον Σ. για την δουλειά!).

Οπότε…

Όχι το νερό! (4)

Δευτέρα 3 Απρίλη>> Πίσω στην ιδιωτικοποίηση των δικτύων ύδρευσης / αποχέτευσης: το αστρονομικό «ποσοστό κέρδους» που έχει η ιδιωτικοποίηση του νερού μέσω εμφιάλωσης είναι αδύνατον να επιτευχθεί με το νερό της βρύσης! Γι’ αυτό και δεν είναι καθόλου απαραίτητο για τους βαρώνους-του-νερού να σημαδεύουν κατευθείαν εκεί, στις βρύσες.

Όταν το ρημαδογκουβέρνο (και οι φανεροί ή κρυφοί πολιτικοί του σύμμαχοι…) ορκίζεται ότι «δεν θα ιδιωτικοποιηθεί το νερό» με τον πρόσφατο νόμο περί υπαγωγής των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στη «ρυθμιστική αρχή» λέει μια ελάχιστη αλήθεια μέσα σ’ ένα τεράστιο ψέμα. Εννοεί: οι λογαριασμοί δεν θα σας έρχονται από ιδιωτικές φίρμες. Πράγματι. Τα αφεντικά της μπίζνας των δικτύων νερού και αποχέτευσης ενδιαφέρονται για τις εργολαβίες των υποδομών! Μέσω αυτών των εργολαβιών θα προκύπτουν και οι τιμές που θα εξασφαλίζουν τα κέρδη τους. Απ’ τα δίκτυα τα ίδια ως τις εγκαταστάσεις αφαλάτωσης και επεξεργασίας λυμάτων∙ απ’ τις ενεργειακές υποδομές άντλησης και καθαρισμού του πόσιμου νερού ως τις υποδομές «εξοικονόμησης» του νερού για αγροτική άδρευση…

Να ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα για το τελευταίο.

Στη γαλλική Sainte-Soline στα δυτικά γίνεται απ’ τον περασμένο Οκτώβρη «πόλεμος για το νερό»… Ένα κλαμπ μεγάλων αγρο-ιδιοκτητών και αγρο-βιομηχάνων της περιοχής, χρησιμοποιώντας σαν επιχείρημα την «κλιματική κρίση» (ιδού ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ του ιδιωτικού ελέγχου του νερού!! Κρατείστε το κι αυτό…) προσπαθούν να φτιάξουν έναν χερσαίο μεγα-ταμιευτήρα, που θα χωράει έως και 650.000 κυβικά νερού∙ που θα αντλείται τον χειμώνα απ’ τις υπόγειες υδροφόρες συγκεντρώσεις για να χρησιμοποιείται για άδρευση το καλοκαίρι… Έτσι λένε…

Από πρώτη ματιά πρόκειται για ηλίθια ιδέα: το νερό του μεγα-ταμιευτήρα θα εξατμίζεται, σε ποσοστό από 20% έως 60% (όπως έχουν δείξει σχετικές μελέτες). Αλλά όχι. Πρόκειται για την δόλια ιδέα κατασκευής σπανιότητας του νερού! Με μικρότερες ποσότητες, αποθηκευμένες για χρήση πρώτα και κύρια των ίδιων των ιδιωτών ιδιοκτητών του μεγα-ταμιευτήρα, όσοι είναι εκτός του κλαμπ των ιδιοκτητών είτε θα ποτίζουν τα χωράφια τους πολύ πολύ ακριβότερα είτε θα τα παρατήσουν / πουλήσουν…

Αυτοί οι μικρότεροι ιδιοκτήτες γης και πολλές οικολογικές ομάδες και οργανώσεις έχουν στραφεί κατά της «ιδέας» και της κατασκευής της. Το περασμένο Σάββατο 25 Μάρτη οι συγκρούσεις οξύνθηκαν καθώς ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα έστειλε στην περιοχή όση στρατοαστυνομία του περίσσευε (απ’ τις μεγάλες διαδηλώσεις κατά του «ασφαλιστικού») κατάλληλα εξοπλισμένη και αποφασισμένη. Γιατί στην εξοχή η «αποκατάσταση της τάξης» (της ιδιοκτησίας επί του νερού) μπορεί να γίνει πολύ βίαιη: δύο διαδηλωτές βρίσκονται από τότε σε κώμα…

Παρακάτω ένα 12λεπτο βίντεο, τραβηγμένο απ’ την μεριά των διαδηλωτών. Είναι στα γαλλικά, αλλά οι εικόνες είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικές σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Μπορεί να είναι ακόμα και «εικόνες απ’ το μέλλον» στις δυτικές καπιταλιστικές μητροπόλεις…

Ένα δουκάτο σε ζόρια

Αν θέλαμε να μας πηδάει η κυβέρνηση θα είχαμε ψηφίσει τον Brad Pitt

(Υποκλινόμαστε στο δηλητηριώδες χιούμορ της κυρίας! Η κυβέρνηση θα πρέπει να καταδικαστεί για σεξισμό, και για πολλά ακόμα σχετικά…)

Δευτέρα 20 Μάρτη>> Τα μεν πρόσφατα είναι γνωστά ή, σε κάθε περίπτωση, εύκολο να γίνουν γνωστά: ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα (aka Macron) ζορίζεται για να αναγκάσει τους υπηκόους του να δουλεύουν περισσότερα χρόνια∙ πράγμα λίγο πολύ πρωτοφανές εφόσον άλλοι υπήκοοι της παρακμιακής (και όχι σκέτα γηραιάς) ηπείρου αυτό ακριβώς κάνουν! Και επειδή ζορίζεται αποφάσισε να «περάσει» τον σχετικό νόμο κάνοντας χρήση της υπεροπλίας που δίνει το γαλλικό σύνταγμα στην εκτελεστική εξουσία (κυβέρνηση) έναντι της νομοθετικής (βουλή), το άρθρο 49.3. Ήταν προβλεπόμενο μεν∙ όμως ο Μικρός Δούκας, παριστάνοντας ότι «την έχω την κοινοβουλευτική πλειοψηφία» είχε υποσχεθεί νωρίς νωρίς ότι δεν χρειάζεται (και δεν θα χρησιμοποιήσει) το 49.3. Οπότε εκτός από ατζέντης των αφεντικών (πράγμα γνωστό) αποδείχθηκε περίτρανα και ψεύτης (επίσης γενικά γνωστό) – πράγμα που μπορεί να συμβαίνει στους μικρούς δούκες ανά την ιστορία αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να το χωνέψουν οι υπήκοοι του συγκεκριμένου.

Θα επανέλθουμε, αλλά υπάρχουν και τα παλιότερα. Τι είναι αυτό το άρθρο, τι προβλέπει, και πως προέκυψε; Μήπως η «5η γαλλική δημοκρατία» έχει το όνομα αλλά δεν είναι ιδιαίτερα «δημοκρατική» εδώ και 65 χρόνια;

Ακριβώς! Ιδού στη συνέχεια πως ο γαλλικός ιμπεριαλισμός εδραιώθηκε συνταγματικά για να χρησιμοποιείται (εδώ και χρόνια) κατά των υποτελών – εσωτερικού. Ιδού, επίσης, πως και γιατί αν ο πρόεδρος Erdogan έκανε το 10% απ’ αυτά που κάνει ο πρόεδρος Macron θα ήταν δικτάτορας, σουλτάνος, άθλιος, τύραννος και τα λοιπά, αλλά αν ένας γάλλος πρόεδρος κάνει το 100% + είναι δημοκράτης, φίλος της δημοκρατίας, κι «αδελφός».

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ρεφορμισμός

Δευτέρα 20 Μάρτη>> Τα πιο πάνω αφορούν τα γαλλικά αφεντικά: η παράταση του «εργάσιμου βίου» (και η ταυτόχρονη και ανάλογη μείωση του «συνταξιοδοτούμενου βίου») είναι στρατηγικός στόχος των αφεντικών όχι μόνο επειδή έτσι ξηλώνουν τα υπόλοιπα του όποιου «κοινωνικού συμβολαίου» υπήρξε για μερικές δεκαετίες μετά τον β παγκόσμιο στη δύση αλλά, κυρίως, επειδή τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων λεηλατήθηκαν απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και μετά με «χρηματιστηριακές επενδύσεις» (η ελληνική περίπτωση υπήρξε απ’ τις πιο άγριες) έτσι ώστε οποιαδήποτε διατήρηση των «παλιών» δεσμεύσεων για τις συντάξεις θα σήμαινε μεγαλύτερες εργοδοτικές εισφορές. Άρα…

Το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης του γαλλικού καπιταλισμού (τα 62 χρόνια) είναι το πιο χαμηλό στην ε.ε. (μαζί με εκείνο της σλοβακίας) αν και ο χρόνος-εργασίας-για-πλήρη-σύνταξη είναι μεγάλος: τα 43 χρόνια. Δουλειά, δηλαδή, απ’ τα 19∙ είναι ένα ερώτημα ποιοι και πόσοι νεαροί και νεαρές στη γαλλία δουλεύουν συνέχεια από μια τέτοια ηλικία. Υπάρχουν όμως και τα ειδικά συνταξιοδοτικά καθεστώτα, με μικρότερο ηλικιακό όριο∙ αποτέλεσμα, προφανώς, εργατικών αγώνων του παρελθόντος ή/και παροχών προς τους μηχανισμούς του κράτους (καραβανάδες, μπάτσοι, δικαστές).

Σε κάθε περίπτωση το «πάρε άλλα 2 χρόνια δουλειάς» (και η κατάργηση των ειδικών καθεστώτων της εργατικής τάξης, όχι των μηχανισμών…) είναι κοινότοπη απαίτηση των αφεντικών. Τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις;

Το προτιμότερο (και αυθεντικά ρεφορμιστικό) θα ήταν έγκαιρα, πριν κινηθεί η εξουσία, η εργατική βάση να έχει οργανωθεί και να απαιτεί συστηματικά και αποφασιστικά μείωση του συνολικού χρόνου / ετών εργασίας. Όχι 62 αλλά 55, για όλους και όλες! Τα στοιχεία και τα επιχειρήματα υπέρ αυτής της μείωσης είναι υπεραρκετά: λέγονται «παραγωγικότητα της εργασίας» ή, με διαφορετικό όνομα, «θυελλώδης αύξηση της αποσπώμενης υπεραξίας». Γιατί θα έπρεπε να δουλεύουμε περισσότερο;

Λογική η ρητορική ερώτηση, αλλά ας μην κάνουμε υποδείξεις που είναι άχρηστες τέτοιους καιρούς… Έστω ότι η πρόθεση των αφεντικών γίνεται ορατή στον ορίζοντα και πρέπει να εμποδιστεί, αυτό και μόνο. Τότε;

Οι κινητοποιήσεις των συνδικάτων στη γαλλία είναι, μέσα στον αμυντισμό τους, διαφωτιστικές ειδικά αν συγκριθούν με τα εντόπια συνδικάτα. Από πολλές απόψεις είναι η μέρα με τα νύχτα – μέσα, πάντα, στις ίδιες συντεταγμένες, αυτές του ρεφορμιστικού συνδικαλισμού.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Μαύρα πανιά

Ranking Fire – African King (African Pride Riddim 2011)

Δευτέρα 20 Μάρτη>> Ο αγαπημένος φίλος και σύμμαχος του ελληνικού ιμπεριαλισμού, εκείνος που θα προφυλάξει το ελλαδιστάν απ’ όλα τα κακά, ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα σαν εκπρόσωπος του γαλλικού δυναμικού κεφάλαιου, δεν τα πάει καθόλου καλά μέσα. Αλλά τα πάει ακόμα χειρότερα έξω: όσο κι αν αναδιπλωθεί σα φίδι ο γαλλικός ιμπεριαλισμός τείνει να αποδειχθεί φίδι κολοβό. (Κι αυτό δεν είναι καθόλου κακό!)

Η άλλοτε françafrique, ο ευφημισμός των κάποτε γαλλικών αποικιών στη δυτική αφρική, βγάζει γλώσσα, ειρωνεύεται, ανταποδίδει ένα ελάχιστο μόνο μέρος, προς το παρόν, της υποτίμησης απ’ την μεριά του λευκού, χριστιανικού, ανώτερου (γαλλικού / πρωτοκοσμικού) πολιτισμού που τις λεηλάτησε και προσπαθεί να συνεχίσει.

Ο Μικρός Δούκας είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει αυτήν την εντεινόμενη «αναίδεια» από πρώτο χέρι, στην πρόσφατη τουρνέ του σε μια σειρά κρατών της περιοχής, τέλη Φλεβάρη – αρχές Μάρτη. Πήγε για να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί. Για να υποσχεθεί ότι το Παρίσι «μετάνοιωσε», ότι «δεν θα το ξανακάνει», ότι η françafrique ανήκει στο παρελθόν, και ότι «ναι, τώρα, θα είμαστε ισότιμοι». (Δεν τον φώναξαν όμως στην 2η διεθνή κοινοβουλευτική σύνοδο «ρωσία – αφρική» που ξεκίνησε χτες στη Μόσχα για να προετοιμάσει την 2η σύνοδο κορυφής της Μόσχας με δεκάδες αφρικανικά κράτη τον ερχόμενο Ιούλη).

Δεν γίνεται! «Ισότητα, αδελφότητα» δεν γίνεται! Η φωτογραφία επάνω, απ’ την αγκόλα, έκανε τον μηντιακό γύρο του πλανήτη επιδεικνύοντας συμβολικά αλλά καθαρά την γαλλική εκδοχή περί ισοτιμίας. Προφανώς ο Μικρός Δούκας έχει κόμπλεξ με το μπόι του (γιατί; όλοι οι «μεγάλοι» της ιστορίας ήταν κοντοί…) και φρόντισε να φωτογραφηθεί πάνω σε βάθρο, όχι όμως για την συγκεκριμένη φωτό αλλά για τις κλασσικές, που δείχνουν τις βιτρίνες και τους ειδικούς τους απ’ την μέση και πάνω: Θα έδειχνε πελώριος, γίγαντας!  Έλα, όμως, που κάποιος φωτογράφος ήταν ασεβής! Και ιδού ο Μικρός Δούκας καμαρωτός καμαρωτός με ενίσχυση 20 πόντων τουλάχιστον.

Ούτε στο κονγκό πέρασε καλά. Δείτε αυτό το σύντομο video, αλλά κι εκείνα που ακολουθούν:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.