Tag: γαλλία

Nagorno

Πέμπτη 12 Νοέμβρη. Ένα απ’ τα βασικά χαρακτηριστικά της «Nagorno case» είναι η ταχύτητα με την οποία πετάχτηκε έξω απ’ την διαχείρισή της η «ομάδα του Minsk»! Το «Minsk Group» είχε φτιαχτεί το 1992, μετά από πρωτοβουλία του «οργανισμού για την ειρήνη και την ασφάλεια στην ευρώπη» (OSCE) με επίσημο σκοπό να «λύσει το πρόβλημα του Nagorno Karabakh». Όσες / όσοι έχουν εμπειρία ενήλικης ζωής απ’ την δεκαετία του ’90 θα το θυμούνται: ήταν η εποχή της «οριστικής νίκης της δημοκρατίας» (δυτικού τύπου) στον πλανήτη, όπου όλα τα προβλήματα θα «λύνονταν» απ’ τα δυτικά κράτη, κυρίως τις ηπα και την ε.ε. σαν σύνολο. Ήταν η εποχή της διάλυσης της γιουγκοσλαβικής επικράτειας και της σφαγής δεκάδων χιλιάδων βόσνιων μουσουλμάνων υπό πρωτοκοσμική επίβλεψη, ήταν η εποχή κατά την οποία θα έπρεπε να διαλυθεί και η τουρκική, πάντα υπό την ίδια επίβλεψη (το σχέδιο ματαιώθηκε τότε…), ήταν η εποχή του πολέμου κατά του ιράκ (“καταιγίδα της ερήμου”) και των σχεδίων για αλλαγή των συνόρων στη μέση Ανατολή… Ήταν η εποχή της “ελληνοσερβικής φιλίας” και του “ενιαίου αμυντικού δόγματος”… Για να το πούμε διαφορετικά: ήταν η εποχή που κατ’ αρχήν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και, στη συνέχεια, οι ιμπεριαλισμοί των συμμάχων της Ουάσιγκτον αντίκρυζαν τον πλανήτη σαν δικό τους οικόπεδο, για το οποίο απλά θα έπρεπε να βρουν έναν συναινετικό τρόπο μοιρασιάς…

Ποιά ήταν η σύνθεση των κρατών που θα «έλυναν το πρόβλημα του Nagorno Karabakh»; Πρόεδροι του Minsk Group ήταν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Παρισιού, της Ουάσιγκτον και της Μόσχας (η συμμετοχή της δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί, αφού έχει σύνορα στην περιοχή…). Μέλη ήταν η λευκορωσία, η γερμανία, η ιταλία, η πορτογαλία, η ολλανδία, η σουηδία, η φινλανδία, η τουρκία (για τους ίδιους λόγους με την ρωσία…), και φυσικά η αρμενία και το αζερμπαϊτζάν…. Τι δουλειά είχαν η γαλλία, οι ηπα, η ολλανδία, η πορτογαλία, η φινλανδία, η ιταλία, η σουηδία και η γερμανία με τον Καύκασο; Την δουλειά των ψωνισμένων νικητών του 3ου (“ψυχρού”) παγκόσμιου πολέμου: πλιάτσικο!

Προφανώς οι δυτικοί του Minsk Group ήταν ήσυχοι ότι «το πρόβλημα είχε λυθεί» απ’ τα μέσα των ‘90s… Όταν αρχίσαν οι κανονιές, πρώτα με την επίθεση της Yerevan στις 12 του περασμένου Ιούλη, και στη συνέχεια με την οργανωμένη αντεπίθεση του Baku στις 27 Σεπτέμβρη, αυτοί οι δυτικοί ανασηκώθηκαν τρίβοντας τα χέρια τους: δήλωσαν έτοιμοι να αναλάβουν ξανά την «λύση», σαν καλοί και φιλάνθρωποι ιμπεριαλιστές. Ο πιο εκδηλωτικός ανάμεσά τους ήταν (ποιός άλλος;) ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron! Poor boy!

Ήταν αργά πια! Πολύ αργά! Το θέμα το “διαχειρίστηκαν” – προφανώς για λογαριασμό τους – οι αναδυόμενοι ιμπεριαλισμοί της Άγκυρας, της Μόσχας και της Τεχεράνης, χωρίς να ζητήσουν την άδεια ή την βοήθεια κανενός άλλου! Για να το πούμε διαφορετικά: “άλλοι” δεν χωράνε πια!

Κάποιοι στα μέρη μας μιλούν για το “κενό που άφησε η Ουάσιγκτον” λόγω ψόφιου κουναβιού. Πάσχουν από ανίατη (εθνική) μυωπία. Όταν ο ρωσικός στρατός εμφανίστηκε στη συρία ήταν το 2015· και ένοικος του άσπρου σπιτιού ήταν ο Obama, όχι το ψόφιο κουνάβι… Όταν η Άγκυρα εγκατέλειψε τα αμερικανο-αγγλο-γαλλικά σχέδια για τη «νέα μέση Ανατολή» για να συνδιαμορφώσει το μπλοκ της Αστάνα ήταν και πάλι 2015 ή αρχές του 2016… Όταν έγινε (και απέτυχε) το πραξικόπημα κατά των ισλαμοδημοκρατών στην τουρκία ήταν Ιούλης του 2016, και πάλι ο Obama ήταν πρόεδρος… Με δυο λόγια την υποχώρηση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (το «κενό» για το οποίο κλαψουρίζουν οι ντόπιοι αναλυτές…) δεν την δημιούργησε το ψόφιο κουνάβι! Αυτός ήταν η πολιτική βιτρίνα μιας προσπάθειας διαχείρισης αυτής της υποχώρησης με μη-στρατιωτικά μέσα… Την υποχώρηση την προκάλεσε η ήττα του αμερικανικού στρατού (και του αμερικανικού σχεδιασμού) τόσο στο ιράκ όσο και στο αφγανιστάν – στην ιστορική περίοδο που το Πεκίνο τέντωνε τους μύες του! Zero sum λέγεται αυτό το «παιχνίδι», και προκαλεί πανικό σε όποιον χάνει….

Η «εξωτερική πολιτική» της Ουάσιγκτον επί Obama απέτυχε στο κέντρο της (στην προσπάθειά της να «δέσει» την ανατολική και τη νοτιοανατολική ασία με μια πολυμερή οικονομική συμφωνία που θα γινόταν η θηλειά για το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο), δηλαδή στο κύριο μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου: τον Ειρηνικό… Η «εξωτερική πολιτική» της Ουάσιγκτον επί ψόφιου κουναβιού απέτυχε κι αυτή με τη σειρά της, αφού τα εμπορικά / οικονομικά όπλα, οι τιμωρίες, οι κυρώσεις και τα υπόλοιπα, απέτυχαν να ανασχέσουν αποτελεσματικά το Πεκίνο και να γονατίσουν την Τεχεράνη…

Τώρα, στη «Nagorno case» οι νέοι (και απειλητικοί για τους δυτικούς καπιταλισμούς) συσχετισμοί αναδεικνύονται ακόμα πιο καθαρά. Εκτιμάμε ότι κάτι ανάλογο θα επιχειρηθεί να γίνει, και μάλιστα γρήγορα, στο συριακό πεδίο μάχης· παρότι εκεί ο αμερικανικός στρατός κατέχει ήδη, μαζί με τους συμμάχους του, ένα μεγάλο μέρος της επικράτειας: το «συριακό» θα το «λύσουν» οι rivals… Στη λιβύη είναι πιθανό να αφεθεί κάποιος χώρος για τον βασιλιά Macron· αλλά σε καμμία περίπτωση η Μόσχα ή/και η Άγκυρα δεν πρόκειται να είναι «γλάστρες της διεθνούς προσπάθειας»…

Και εκκρεμεί η ουκρανία… Η ουκρανία είναι βρωμοδουλειά και του Biden – να ένας παραπάνω λόγος για να ηττηθεί κι αυτός με όσο πιο εμφατικό τρόπο γίνεται…

(φωτογραφία επάνω: Ο νυσταλέος Jo, αντιπρόεδρος υπό τον Obama τότε, με τον προσωρινό «πρόεδρο» / αχυράνθρωπο Yatsenyuk μετά το πραξικόπημα στην πλατεία Maidan. Κανείς δεν έχει ξεχάσει τον ειδικό ρόλο της οικογένειας Biden στο Κίεβο – και σίγουρα όχι η Μόσχα…)

Nagorno – και όχι μόνο

Τρίτη 10 Νοέμβρη. Έτσι όπως τα γράψαμε χτες. Ο τυχοδιώκτης αρμένιος πρωθυπουργός Nikol Pashinyan αναγκάστηκε να υπογράψει μια “συμφωνία ειρήνης” που κατοχυρώνει τις επιτυχίες του αζέρικου στρατού στο Nagorno Karabakh: θα αποσύρει τα βαριά όπλα του απ’ όλες τις περιοχές του αζερμπαϊτζάν που ο στρατός του είχε καταλάβει πριν χρόνια, και σε “αντάλλαγμα” 2000 βαριά οπλισμένοι ρώσοι πεζοναύτες θα πιάσουν δουλειά “ειρηνευτικής δύναμης” με έδρα στο Stepanakert (την μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα του θύλακα): την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές οι πρώτες φουρνιές από δαύτους θα βρίσκονται ήδη στον θύλακα. Η συμφωνία προβλέπει 5 χρόνια παραμονή αυτών των ειρηνευτών στις θέσεις τους, με δυνατότητα ανανέωσης της αποστολής για άλλη μια 5ετία.

Απ’ την μεριά τους, ο αζέρικος στρατός και ο Aliyef, αναμφίβολα νικητές, θα σταματήσουν την προέλασή τους εκεί που βρίσκονται (κρατώντας αυτά τα εδάφη) και θα επιτρέψουν την δημιουργία ενός διαδρόμου επικοινωνίας του αρμενικού τμήματος του θύλακα με την αρμενία πλάτους 5 χιλιομέτρων. Το μόνο που δεν προβλέπεται στη συμφωνία είναι η παρουσία τουρκικού «ειρηνευτικού στρατού». Μπορεί ωστόσο κανείς να υποθέσει ότι μια κάποια στρατιωτική παρουσία της Άγκυρας θα υπάρχει έτσι κι αλλιώς στις γραμμές του αζέρικου στρατού (που τόσο τον βοήθησε), για λόγους «εκπαίδευσης» κλπ κλπ…

Αμέσως μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας ξέσπασαν διαδηλώσεις στην Yerevan – σε βάρος του Pashinyan. Είναι το πολιτικό τμήμα όλης αυτής της επιχειρήσης, για το οποίο επίσης είχαμε γράψει έγκαιρα. Ο τύπος αυτός ηττήθηκε πανηγυρικά, και δεν έχει μέλλον στην αρμενική πολιτική σκηνή – προς μεγάλη χαρά του μπλοκ της Αστάνα. Ο Erdogan άλλωστε το είχε πει από νωρίς: ο αρμενικός λαός πρέπει να ξεφορτωθεί τον Pashinyan! Το πως και πότε θα γίνει αυτό δεν το ξέρουμε· αλλά δεν θα αργήσει. Θα πρέπει να αντικατασταθεί από κάποιον άλλο, πιο ρεαλιστή και, κυρίως, όχι τόσο φιλοαμερικάνο (και φιλοϊσραηλινό).

Ακόμα κι αν εκκρεμεί η τυπική επικύρωση της νίκης του Biden, οι “αναθεωρητικές δυνάμεις” όπως η Ουάσιγκτον ονομάζει τους αντιπάλους της, δεν έχουν καιρό για χάσιμο! Το κεφάλαιο “Καύκασος” (στο οποίο φυσικά περιλαμβάνεται και το γεωργιανό κράτος) κλείνει γρήγορα.

Και έρχεται η σειρά του κεφαλαίου “συρία”. Το τι ακριβώς θα καταφέρει να οριστικοποιήσει εκεί το μπλοκ της Αστάνα (plus Δαμασκός) δεν μας είναι ξεκάθαρο ακόμα. Γίνονται έντονες διαβουλεύσεις πάντως: με την εξαίρεση του θύλακα του Idlib (τον οποίο το δίπολο Μόσχας – Άγκυρας έχει καταφέρει να ελέγξει «κατά κάποιο τρόπο»), και με δεδομένο ότι ο αμερικανικός στρατός στην ανατολική συρία που «φιλοξενείται» απ’ τους βασσάλους του ypg αποκλείεται πια να φύγει με μια αμερικανική κυβέρνηση «δημοκρατικών – νεοσυντηρητικών», θεωρούμε πιθανό και λογικό το μπλοκ της Αστάνα να επιταχύνει μια πολιτική λύση στην υπόλοιπη συρία, έτσι ώστε να δυναμώσει διεθνώς η θέση ότι ο αμερικανικός στρατός είναι κατοχικός.

Σε ότι αφορά, δε, το λιβυκό πεδίο μάχης, το «μπλοκ της Σύρτης» θα επιδιώξει να κλείσει τις όποιες «τρύπες» που θα επέτρεπαν μια μελλοντική αξίωση της Ουάσιγκτον να βάλει πόδι στη λιβυκή επικράτεια. Εδώ ο βασιλιάς Macron θα πρέπει να κάνει την καρδιά του πέτρα και να αναγνωρίσει τα δεδομένα επί του εδάφους· δηλαδή και την τουρκική στρατιωτική εγκατάσταση…

Μπορεί να είναι σατυρικός ο βασιλιάς, αλλά στην βόρεια αφρική (όπως και στην υποσαχάρια) δεν υπάρχουν περιθώρια για χοντροκομμένα αντιμουσουλμανικά χωρατά…

Ο νόμος και η τάξη μ.c.1

Δευτέρα 9 Νοέμβρη. Ενώ οι αιρετικοί προσπαθούν τίμια και φιλότιμα, μέσα στην όλο και πιο μεθοδευμένη “θύελλα του δημιουργικού τρόμου”, να ξαναστήσουν αυτό που λέγεται ιατρική με τα πόδια κάτω και το κεφάλι επάνω, τα αφεντικά κινούνται συστηματικά στον δρόμο που άνοιξαν απ’ την περασμένη Άνοιξη με τα πραξικοπήματά τους.

Τον περασμένο Σεπτέμβρη ο γάλλος πρώην υπουργός υγείας και ύστερα εργασίας Xavier Bertand (“κεντροδεξιός”…) παρατήρησε μελαγχολικά ότι “το υπουργικό συμβούλιο σιγά σιγά αντικαθίσταται από το συμβούλιο άμυνας και ασφάλειας”.

Αυτό το τελευταίο είναι παλιό όργανο του γαλλικού κράτους. Με προεδρεύοντα τον πρόεδρο (τώρα τον Macron) συμμετέχουν ο πρωθυπουργός, ο υπ.αμ., ο υπ.οικ. ο υπουργός δημόσιων οικονομικών και εσόδων, ο υπουργός εσωτερικών / δημόσιας τάξης, ο υπ.εξ. – και ανάλογα με το θέμα κάποιοι ακόμα υπουργικοί μπαλαντέρ. Είχε δημιουργηθεί σαν “task force” για την διαχείριση κρίσεων (κυρίως στρατιωτικών επιχειρήσεων) εκτός γαλλικών συνόρων· εργαλείο του γαλλικού ιμπεριαλισμού δηλαδή.

Αλλά απ’ το 2015, υπό τον “σοσιαλιστή” Ολάντ, με αφορμή (ή πρόσχημα) την “ισλαμική τρομοκρατία” έχει αρχίσει όλο και πιο συστηματικά να διαχειρίζεται “κρίσεις” (εντός ή εκτός εισαγωγικών) στην γαλλική επικράτεια. Το 2015 συνεδρίασε 10 φορές, το 2016 32, το 2017 42… Το 2020, έχοντας ειδικά αγαπημένο θέμα την “πανδημία του covid-19”, έχει συνεδριάσει ως τώρα 40 φορές (σχεδόν κάθε βδομάδα) και πάντα πριν τις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου και πολύ πριν τα όποια ζητήματα συζητηθούν (αν συζητηθούν…) στη βουλή. Πρακτικά είναι ο πυρήνας του γαλλικού κράτους, καθορίζει την «γραμμή» του, και φυσικά υπηρετώντας την «διολίσθηση» της υποτιθέμενης γαλλικής δημοκρατίας σε ένα καθεστώς «άμυνας και ασφάλειας» έχει την δέουσα ροπή προς τις στρατοαστυνομικές λύσεις και μια έμφυτη αγάπη για την “κατάτασταση εξαίρεσης”…

Τι σχέση έχει η «άμυνα και η ασφάλεια» με τον τσαχπίνη; Αν αφήσετε έναν τυπικό caradinieri να σας εξηγήσει, η απάντηση θα πηδήσει σαν βάτραχος απ’ το στόμα του: η καταστολή είναι η μόνη θεραπεία! Αλλά σε αντίθεση με τους απλούς caradinieri οπαδούς τους, τα αφεντικά έχουν πολύ πιο διευρυμένο ορίζοντα. Με την «κρίση υγείας» να αλληλοσυμπληρώνεται με την «κρίση τρομοκρατίας» (το βασίλειο Macron έχει καταφέρει να είναι πρότυπο του συνδυασμού τους…) η πειθάρχηση και ο έλεγχος του πληθυσμού έχει πολλές χρήσεις. Κι ούτε να περάσει από κανενός το μυαλό ότι τα αφεντικά και οι λακέδες τους δεν θα τις εξαντλήσουν όλες, μία προς μία.

Όταν λοιπόν ο Bertand παρατηρεί ότι το υπουργικό συμβούλιο σιγά σιγά αντικαθίσταται από το συμβούλιο άμυνας και ασφάλειας εννοεί ότι η εξέλιξη είναι προς μια ακόμα πιο συμπαγή ολοκληρωτική ολιγαρχία, ακόμα και στο επίπεδο των θεσμών. Φυσικά φταίει ο covid, και φυσικά όλα γίνονται για το καλό της υγείας (των γάλλων στη συγκεκριμένη περίπτωση).

Αλλά ο covid είναι ο μόνος αθώος: δεν καταλαβαίνει τίποτα απ’ όσα γίνονται στο όνομά του, αφού είναι ένας ιός. Οι υπήκοοι του βασιλιά; Η εργατική τάξη στη γαλλία; Γιατί δεν καταλαβαίνουν;

Συμμαχική εγκύκλιος

Δευτέρα 2 Νοέμβρη. Σε ένδειξη συμπαράστασης στον σατυρικό βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron σήμερα, όλα τα σχολεία, «καθ’ άπασαν την επικράτειαν» του ελλαδιστάν, θα κρατήσουν ενός λεπτού σιγή… Τυπικά ο λόγος είναι η δολοφονία του καθηγητή Samuel Paty σε ένα προάστειο του Παρισιού – σύμφωνα με την εγκύκλιο του ντόπιου υπουργείου θρησκευμάτων.

Δεν χρειάζεται να πει κανείς οτιδήποτε για την επιλεκτικότητα της ευαισθησίας του χριστιανικού υπουργείου. Είναι φρικτό το να μαχαιρώνεται ένας καθηγητής, αλλά αν δεν κάνουμε λάθος στο (συμμαχικό) αμέρικα έχει συμβεί κάμποσες φορές να γαζώνονται καθηγητές και μαθητές από ένοπλους «πυροβολημένους» – ζήτημα «ενός λεπτού σιγής» δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε, φυσικά, υπήρξε τέτοιο ζήτημα για (ένα παράδειγμα λέμε) την δολοφονία 51 ανθρώπων (και των τραυματισμό άλλων 40) έξω από ένα τζαμί και ένα πολιτιστικό κέντρο στην Christchurch (όνομα και πράμα;) της νέας ζηλανδίας, στις 15 Μάρτη του 2019: υπήρχαν και παιδιά ανάμεσα στους δολοφονημένους, σχολικής ηλικίας – για την περίπτωση που θα χρειαζόταν ένας τυπικός λόγος για το ελληνικό υπουργείο θρησκευμάτων. Αλλά, φυσικά, ήταν όλοι τους μουσουλμάνοι…

Τώρα είναι διαφορετικό το θέμα. Ο αστείος χριστιανός βασιλιάς κρατικοποίησε και ιδεολογικοποίησε τόσο ακραία την καταδίκη του εγκλήματος ώστε, πρακτικά, κήρυξε πόλεμο στους μουσουλμάνους μέσα και έξω απ’ την επικράτειά του – επειδή είναι μουσουλμάνοι. Οπότε, απ’ την εγγύς Ανατολή (της επικράτειας του βασιλιά) και την ανατολική Μεσόγειο, η υπουργική διαταγή μιας χριστιανικής όασης για ενός «λεπτού σιγή» σημαίνει, απλά, συγχαρητήρια στον σύμμαχο. Και μια κάποια «παιδαγωγική πίεση» προς τους μαθητές και τις μαθήτριες των ντόπιων σχολείων που πιστεύουν στο ισλάμ…

Αυθεντικά βλακώδης και ρατσιστική η ευαισθησία του υπουργείου θρησκευμάτων – αλλά ποιος περιμένει κάτι άλλο; Ο βασιλιάς, έχοντας κάνει συλλογή αποτυχιών, ψάχνει απεγνωσμένα φασιστικά κουκιά ενόψει των του ερχόμενου Απρίλη…

Το ελληνικό υπουργείο τι ψάχνει; Την «διεθνή» του αντιμουσουλμανισμού; Τα κουκιά των βοθρολυμάτων; Την δόξα τους;

(άσχετη φωτογραφία: Αυτός στη μέση, κάπως ταλαίπωρος, πίσω από τα αστεία σήματα, δεν είναι βέβαια ο βασιλιάς Macron. Είναι ο ένδοξος αντίπαλός του, ο Borduk (κατά κόσμο Johnson), καθώς αναγγέλει έναν ακόμα γενικό αποκλεισμό και κατ’ οίκον εγκλεισμό στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας. Θα βγάλει και τον στρατό στο μεϊντάνι είπε – αλλοίμονο. Σιγά μην έμενε πίσω απ’ τον βασιλιά Macron.

Υγεία χωρίς στρατοαστυνομία δεν γίνεται! Αλλά ειδικά στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας προκύπτει ότι υγεία δεν γίνεται ούτε χωρίς το Imperial College, τον Ferguson και την συμμορία του… Αφού δεν έχει ξεσπάσει ακόμα ένα γιγάντιο κύμα punk 2.0 “βρίσκουν και τα κάνουν”…

Αυτά βλέπουν οι ντόπιοι caradinieri και ξερογλύφονται! “Άιντε και στα δικά μας” εύχονται…)

Ζήτω και η 4η βιομηχανική επανάσταση!

Σάββατο 31 Οκτώβρη. Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε διορατικότητα στα ευρωπαϊκά κράτη; Έτσι φαίνεται: την κήρυξη παράλληλων και ταυτόχρονων «lockdown» (lockout και lockin δηλαδή…) τέλη Οκτώβρη – Νοέμβρη, πριν τα χριστούγεννα, την κουβέντιαζαν «ανεπίσημα» τον περασμένο Σεπτέμβρη… Υπήρχε μάλιστα μια αντίθεση (τότε) απ’ το Λονδίνο, που προτιμούσε ο αποκλεισμός να γίνει στα χριστούγεννα… Έβλεπαν μακριά, δεν συμφωνείτε; Ήξεραν έγκαιρα, απ’ τα μέσα του Σεπτέμβρη, ότι ο καταραμένος covid τον Οκτώβρη θα έχει πολλά «κρούσματα» – δηλαδή θάνατος – θάνατος – θάνατος!!! Κοίτα να δεις κάτι πράματα!!…

Επειδή υπάρχει τόση διορατικότητα στα ανώτατα κλιμάκια των ευρωπαϊκών κρατών, έχουν αρχίσει ήδη οι «σπόντες» … για το «τρίτο κύμα» του φονιά… Και φυσικά για το «τρίτο κύμα» των πραξικοπημάτων, των απαγορεύσεων, κλπ. Τοποθετούνται αυτά κάπου στον Γενάρη / Φλεβάρη…. Βέβαια, την περασμένη άνοιξη, που έπρεπε να flatten the curve, δεν λεγόταν τίποτα για «δεύτερο κύμα». Όπως και τώρα δεν λέγεται ανοικτά τίποτα για «τρίτο κύμα». Αλλά έτσι συμβαίνει με τις κυματικές θεωρίες για όλο το λαό: πάντα υπάρχει μια έκπληξη. Το επόμενο κύμα…

Μπορεί κανείς να το δει αλλιώς (ακατάλληλο για caradinieri!). Την περασμένη άνοιξη οι πολύ αισιόδοξοι εκπρόσωποι των φαρμακοβιομηχανιών (και οι λακέδες τους στις ιερές συνόδους) υπόσχονταν ότι το εμβόλιο θα είναι έτοιμο τον Οκτώβρη. Συνεπώς ένα κύμα, μια curve και καλή, ήταν ό,τι χρειαζόταν για να πεταχτούμε στα βράχια των φαρμακοβιομηχανιών. Το καλοκαίρι έγινε σαφές ότι ο Οκτώβρης δεν παίζει, είναι όμως πιθανός ο Δεκέμβρης, άντε αρχές Γενάρη. Πώς, όμως, θα πήγαιναν οι πληθυσμοί πάνω στα βράχια των εμβολίων χωρίς ένα δεύτερο κύμα φόβου; Έπρεπε να φτιαχτεί· και φτιάχτηκε. Τώρα, πάλι, η πρεμιέρα των εμβολίων έχει μετατεθεί για κάπου ανάμεσα στον Μάρτη και τον Απρίλη… Να η αναγκαιότητα ενός «τρίτου κύματος» λοιπόν… Πάρτε τις σανίδες σας και μπρος: η αναδιάρθρωση έχει πολύ αέρα!

Εν τω μεταξύ η φιλομαθής ασταμάτητη μηχανή παρατήρησε κάτι περίεργο στη σύγκριση μεταξύ «δεύτερου» και «πρώτου» κύματος. Δείτε:

– στην γαλλία, που τόσο υποφέρει, ανάμεσα στις 25 Μάρτη και στις 31 Μάη δηλώθηκαν 27.446 νεκροί. Ήταν το «πρώτο» κύμα. Ανάμεσα στις 1 Ιούνη και στις 29 Οκτώβρη (2,5 φορές περισσότερος καιρός…) έχουν δηλωθεί 7.212. Αυτό είναι το «δεύτερο»… Η σχέση, το κλάσμα, ο λόγος «δεύτερου» προς «πρώτο» είναι 0,26.

– στην ισπανία, που επίσης υποφέρει, ανάμεσα 25 Μάρτη και 31 Μάη είχαν δηλωθεί 24.383 νεκροί. Ανάμεσα 1 Ιούνη και 29 Οκτώβρη 7.581. Η σχέση «δεύτερου» κύματος προς «πρώτο» στην ισπανία είναι 0,31.

– στην ιταλία, άλλη παλιά ευρωπαϊκή βιομηχανική δύναμη που προσπαθεί να αναδιαρθρώσει τις συνήθειες των υπηκόων της μπας και κρατήσει καλή θέση στην 4η βιομηχανική επανάσταση, ανάμεσα στις 25 Μάρτη και στις 31 Μάη δηλώθηκαν 25.981 νεκροί. Ανάμεσα 1 Ιούνη και 29 Οκτώβρη 4.554. Σχέση «δεύτερου» κύματος προς «πρώτο» 0,17.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρονικό διάστημα του (ως τώρα) «δεύτερου» κύματος είναι 2,5 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του «πρώτου», θα έλεγε κανείς ότι το να επαναλαμβάνονται οι ίδιες εκφοβιστικές μαλακίες είναι, απλά, απόδειξη της έλλειψης «όπλων» απ’ τους δημαγωγούς / τρομοκράτες. Όμως επειδή έχουν την εξουσία δεν τους νοιάζει να πείσουν. Διατάζουν, και αυτό είναι όλο…

Μέσα σ’ αυτήν την συγχρονισμένη «κυματική θεωρία θανάτου» υπάρχει όμως ένα λαμπρό φως που ξεχωρίζει. Το ελλαδιστάν! Ανάμεσα 25 Μάρτη και 31 Μάη η ελληνική «κοινή δεξαμενή» χώρεσε 153 νεκρούς. Όμως ανάμεσα στις 1 Ιούνη και 29 Οκτώβρη δηλώθηκαν 436!!! Το «δεύτερο» κύμα στο ελλαδιστάν είναι πολύ ψηλότερο απ’ το «πρώτο». Η σχέση μεταξύ τους είναι 2,85! Καμμία σχέση με τους παλιοευρωπαίους!!! Τι να φταίει για αυτό το τόσο μεγάλο «δεύτερο» κύμα; Τα μποφόρια του Αιγαίου; Ή η ελληνική δημιουργική λογιστική θανάτου είναι προσαρμοσμένη στη “βαριά βιομηχανία” του τόπου;

Έχουμε, λοιπόν, μια μοναδική ευκαιρία σαν αιχμάλωτοι του ελληνικού κράτους. Μπορούμε βάσιμα να υποστηρίξουμε πως πριν το καλοκαίρι, παρότι είχε ανοίξει η «κοινή δεξαμενή» (το παραδέχτηκε και ο αρχι-ιερέας άλλωστε), υπήρχε αυτοσυγκράτηση. Για να κρατηθεί ένα κάποιο «υγιεινό προφίλ», μπας και σκάσει κανάς τουρίστας. Διαφημίστηκε δεόντως, μέχρι και διακρατικές συμφωνίες (με το Τελ Αβίβ) για 1 εκατομύριο ισραηλινούς τουρίστες εμφάνισαν οι δημαγωγοί. Απ’ την στιγμή που δεν έσκασαν και πολλοί, και έφυγε απ’ την μέση η σαιζόν, το γέμισμα της «κοινής δεξαμενής» απογειώθηκε!!!

Εύγε!!! Σας ευχαριστούμε κύριοι – των – κρατικών – και – παρακρατικών – δυνάμεων γι’ αυτήν την παράσταση stand up tragedy…

Ζήτω η ιδιόμορφη, έκτακτη και εξαιρετική «δημοκρατία»!

Παρασκευή 30 Οκτώβρη. Αφού ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron εξασφάλισε ότι στο σατυρικό βασίλειό του επικρατεί «δημοκρατία και ελευθερία» από άκρου εις άκρον, τράβηξε ξανά ένα ξεγυρισμένο πραξικόπημα (υγιεινιστικό φυσικά) με όλες του τις απαγορεύσεις, που ξανακουρελιάζει το ήδη κουρελιασμένο γαλλικό σύνταγμα (για το καλό του λαού πάντα). Κι έτσι οι υπήκοοι του βασιλιά Macron μπορούν να απολαύσουν αυτό το ιστορικό προνόμιο (όπως λίγο πολύ όλοι μας άλλωστε): η μόνη τους ελευθερία είναι να συμφωνούν στις απαγορεύσεις της ελευθερίας τους· η μόνη δημοκρατία που τους έχει απομείνει είναι να αποφασίζει το εκτελεστικό του κράτους τους απερίσπαστο.

Μια χαρά πάνε τα πράγματα, λοιπόν, στο Μεγάλο Σατυρικό Βασίλειο. Μόνο που υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Αν ο βασιλιάς Macron αποφασίσει να κολλήσει στη στολή του μερικά ακόμα γαλόνια δημοκρατίας και ελευθερίας προβάλλοντας στα ντουβάρια των κτιρίων ό,τι κακόγουστο έως προσβλητικό θεωρεί «απελευθερωτικό χιούμορ», δεν θα υπάρχει κανείς στους δρόμους για να το δει.

Θα πρέπει να το στείλει στα κινητά των εκατομμυρίων κατ’ οίκον κρατούμενων – μπας και διασκεδάσουν την κλεισούρα τους….

(Εν τω μεταξύ ξαναβγάζει τον στρατό του στους δρόμους, για «αντιτρομοκρατικούς» λόγους. Είναι κι αυτό εντελώς δημοκρατικό και ελευθεριακό· αλλά θα πρέπει να προσέξει κανείς ότι τώρα αυτή η στρατιωτικοποίηση της δημόσιας τάξης «συμπίπτει» με την γενική απαγόρευση κυκλοφορίας. Θα τολμούσε κάποιος να σκεφτεί ότι η ιδιόμορφη, έκτακτη, εξαιρετική και σατυρική γαλλική δημοκρατία έχει συγκεντρώσει πια όλα τα βασικά χαρακτηριστικά μιας τυπικής χούντας· αλλά σε μια light, post modern και «δεν τρέχει τίποτα» συσκευασία…

Καταλαβαίνουν κάτι οι υπήκοοι; Τι θα πουν άραγε γι’ αυτούς οι ιστορικοί του μέλλοντος;)

(φωτογραφία: Ο βασιλιάς και το επιτελείο του μπαίνουν στο μόλις απελευθερωμένο απ’ τους χωρίς χιούμορ μουσουλμάνους Παρίσι… Αποκλειστικότητα: ασταμάτητη μηχανή…)

Θανατόμετρο 2

Παρασκευή 30 Οκτώβρη. Το πρώτο που θα άξιζε προσοχή (και πράγματι τράβηξε την προσοχή μερικών ανήσυχων ερευνητικών μυαλών) ήταν πως την περασμένη άνοιξη στο βέλγιο, στη γαλλία, στην ιταλία, στην ισπανία (πολύ έντονα), στην ελβετία και στην αγγλία προέκυψε ταυτόχρονα και μόνο για 2 ή 3 εβδομάδες του Απρίλη, μια απότομη αύξηση των νεκρών που χρεώνονταν στον covid. Με μικρή χρονική καθυστέρηση το ίδιο συνέβη και στις ηπα. Αντίθετα κάτι τέτοιο δεν έγινε στην γερμανία, στην αυστρία και στην πορτογαλία.

Μια τέτοια απότομη “άνοδος και πτώση” των τέτοιων θανάτων δεν μπορεί να εξηγηθεί “ιο-λογικά” – δεν “συμπεριφέρονται” έτσι οι ιοί, ακόμα και οι πολύ πιο φονικοί απ’ τον covid 19. (Εννοείται ότι αυτές οι γρήγορες «αυξήσεις» θανάτων τόνωσαν την τρομοεκστρατεία· συνεπώς από ιδεολογική, δημαγωγική άποψη ήταν ευπρόσδεκτες για τους τρομοκράτες…)

Ακολουθώντας οι συγκεκριμένοι ερευνητές προσεκτικά, χώρα – χώρα, τις ημερομηνίες, το τι συνέβη χωριστά σε κάθε μία, καθώς και τις επίσημες (καταγεγραμμένες) δηλώσεις, προέκυψε η αιτία αυτής της ανεξήγητης αύξησης των νεκρών: εκτεταμένες «δοκιμές» κοκτέιλ διάφορων φαρμάκων, και μάλιστα έξω απ’ την χρήση για την οποία είχαν κατασκευαστεί!

Για παράδειγμα (ένα απ’ τα πολλά, δεν θα κουράσουμε…), ο νευρολόγος Francesco Alberti, πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου της Imperia (επαρχία στην ιταλική Λιγουρία, στα σύνορα με την γαλλία) δήλωνε στον γαλλικό ρ/σ france culture στις αρχές του περασμένου Απρίλη:

… Κάνουμε πολλά πειράματα και δοκιμές… Αν ο ασθενής έχει μόνο πυρετό που δεν κρατάει πάνω από 4 ή 5 ημέρες, συνταγογραφούμε παρακεταμόλη. Πέρα απ’ αυτήν, χρησιμοποιούμε αντιμικροβιακά για να μειώσουμε την εξέλιξη της αρρώστιας: αυτό που χρησιμοποιούμε συνήθως είναι η υδροξυλοχλωροκίνη (εμπορικό όνομα Plaquenil) σε συνδυασμό με ένα αντιβιοτικό, την αζυθρομικίνη, επειδή έχουμε κατά νου ότι η υδροχλωροκίνη μπορεί να προκαλέσει καρδιακές αρρυθμίες. Δίνουμε επίσης και άλλα αντι-ιικά όπως το remdesivir και το favipiravir. Αν υπάρχει πρόβλημα ανοσοποιητικής αντίδρασης, πειραματιζόμαστε επίσης με το tocilizumab, ένα ανοσολογικό φάρμακο που συνήθως χρησιμοποιείται σε προβλήματα ρευματισμών… Δεν υπάρχει κανένα θεραπευτικό πρωτόκολλο. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε είναι «off label», δηλαδή τα χρησιμοποιούμε έξω απ’ τις ενδείξεις τους. Το υπουργείο υγείας και ο ιταλικός φαρμακευτικός οργανισμός μας έχουν δώσει το δικαίωμα να τα χρησιμοποιούμε, ακόμα κι αν έχουν κατασκευαστεί για άλλες ασθένειες…

Φαίνεται «καλή πρόθεση»; Δεν είναι. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα φάρμακα είναι τοξικά και έχουν σοβαρές έως θανατηφόρες παρενέργειες ακόμα και μόνα τους, ειδικά αν χορηγηθούν σε υψηλές δόσεις και χωρίς να υπάρχει το πρόβλημα για το οποίο φτιάχτηκαν. Πολύ χειρότερα είναι τα πράγματα αν χορηγούνται σε συνδυασμό (με άγνωστο πολλαπλασιασμό των παρενέργειων). Και είναι εγκληματικά αν χορηγούνται σε ανθρώπους με ήδη επιβαρυμένη υγεία.

Στην ισπανία, η agencia espanola de medicamentos y productos sanitarios άρχισε την ευρεία διανομή υδροξυλοχλωροκίνης και της ακόμα πιο τοξικής εκδοχής της, της χλωροκίνης, στα νοσοκομεία, απ’ τις 16 Μάρτη, για «πειράματα» – με την έγκριση της αρμόδιας ισπανικής αρχής. Ο Miquel Barcelo, γιατρός σε νοσοκομείο της Cerdanya, 150 χιλιόμετρα βόρεια της Βαρκελώνης και δίπλα απ’ τα γαλλοϊσπανικά σύνορα, είπε στο france culture στις αρχές του Απρίλη:

… Υπάρχει λίγο πολύ ριψοκίνδυνη συμπεριφορά σε σχέση με αυτό το φάρμακο (την υδροξυλοχλωροκίνη)… Υπάρχουν πολλοί ασθενείς στις εντατικές και πολλοί θάνατοι στο νοσοκομείο μας σε σχέση με τον Occitania (ακριβώς απέναντι, στη γαλλική πλευρά των συνόρων). Οι γιατροί λένε: πρέπει να κάνουμε κάτι…

Στη γερμανία, αντίθετα, η πλειονότητα των γιατρών δεν μπήκε σ’ αυτόν τον «πειραματικό» χορό. Στις 20 Μάρτη ο Claus Kohnlein, γιατρός και ειδικός στον HIV και στις εσωτερικές μολύνσεις, ανάρτησε ένα video στο youtube όπου έκανε κριτική στην «πειραματική» χρήση τοξικών φαρμάκων – είχε 900.000 views σε λίγες ημέρες. Σε ένα γράμμα του στην ιατρική επιθεώρηση Arzteblatt αργότερα, σημείωνε: …Ένας βασικός λόγος που στη γερμανία τα πήγαμε καλά ήταν ότι ως προς τους θεραπευτικούς χειρισμούς είμασταν συγκρατημένοι απ’ την αρχή, και εξαιτίας των κακών εμπειριών της ιταλίας, της ισπανίας, της γαλλίας και της αγγλίας πολύ δύσκολα χορηγούσαμε οποιοδήποτε αντι-ιικό που αναστέλει την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

“Θεραπευτικοί χειρισμοί”: άγνωστες λέξεις και άγνωστη έννοια μέσα στο carpet bombing που έχει παράξει ένα μαζικό παραλήρημα πότε για νεκρούς και πότε για κρούσματα. Κι αυτό παρότι είναι διεθνώς γνωστό εδώ και δεκαετίες ότι οι γιατροί συνταγογραφούν φάρμακα για την πάθηση της ειδικότητάς τους (συχνά δωροδοκούμενοι απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες…) αγνοώντας τι άλλα φάρμακα για άλλες παθήσεις παίρνουν οι ασθενείς τους, και τι συνέπειες έχουν οι χημικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους. (Θα προσθέταμε: αγωγή που αναστέλει την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς την ώρα που το χρειάζεται περισσότερο από ποτέ; Παράξενη αντίληψη για την “θεραπεία”…)

Πράγμα που σημαίνει ότι ενώ, τελικά, θα έπρεπε να είναι προ πολλού κοινωνική απαίτηση η «αποφαρμακοποίηση» των θεραπειών, η τρομοεκστρατεία με σημαία τον covid 19 τη νομιμοποίησε ως τα έσχατα όριά της: η «πολυφαρμακία», και μάλιστα σαν επιλογή των γιατρών, σκοτώνει, και σκοτώνει μαζικά! Κι αυτό μας λένε ότι πρέπει να εκλαμβάνεται σαν «απόδειξη» της φονικότητας του covid και όχι σαν απόδειξη της φονικότητας μιας mainstream «θεραπευτικής τακτικής» που είναι χημική, τοξική και φονική ακόμα και στους «καλούς καιρούς»!

Γαλλικοί κυνόδοντες

Τετάρτη 28 Οκτώβρη. Δεν προχωράει καλά η εκστρατεία του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron για την δημιουργία ενός «γαλλικού ισλάμ». Είτε αποκτάει καινούργιους εχθρούς, είτε εκδηλώνονται εκείνοι που είχε ήδη. Κι αφού υιοθέτησε (σαν βασιλιάς) ένα έντυπο με ακροδεξιά «αίσθηση του χιούμορ», ότι ψυχωτικό κι αν ξερνάει από χτες το charlie hebdo θα έχει νοερά την υπογραφή του, φαρδιά πλατειά. Και οι μεν εκδότες θα αυξήσουν προσωρινά τις πωλήσεις τους – τα φράγκα κυνηγούν άλλωστε, εδώ και πολλά χρόνια. Όσο για τον προστάτη τους βασιλιά; Θα αυξήσει μόνιμα τους εχθρούς του.

Εν τω μεταξύ, όπως και άλλοι στη θέση του, πρέπει να διαχειριστεί και το Θ.Θ. (Θέαμα του Θανάτου από τον covid…) με μια «ευέλικτη» γενική απαγόρευση… Αξίζει τόσο πολύ το εμβόλιο της γαλλικής Sanofi; Αξίζουν τόσο πολύ οι γαλλικές tech; Ή απλά πέφτει στον λάκο που άνοιξε; Καλά ξεμπερδέματα!

Eπειδή “κόσμος” δεν είναι πια (προ πολλού) τα ευρωπαϊκά κράτη, ενδεικτικά οι παρενέργειες του βασιλικού λουμπενισμού αλλού…

Τα σύννεφα δεν φοβούνται τα σκυλιά: Nablus, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Ο βασιλιάς σαν χαλάκι εισόδου σε κοτοπουλάδικο: Idlib, συρία.

Aντι-Macron διαδήλωση: Dhaka , μπαγκλαντές.

Οδηγίες για το πως μπορεί ο βασιλιάς Macron να γίνει ο βασιλιάς Guy de Lusignan

Τρίτη 27 Οκτώβρη. Δεν ήταν δύσκολο να προβλέψει κανείς τις αντιδράσεις στη μεγαλοφυώς βλακώδη λούμπεν ιδέα του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης να προβάλει τα (κακόγουστα πέρα απ’ τα υπόλοιπα) αντιμουσουλμανικά σκίτσα του charlie hebdo σε κυβερνητικά κτήρια της επικράτειάς του…

Για τον Erdogan ήταν λάδι στα γρανάζια του: … Οι μουσουλμάνοι στην ευρώπη υφίστανται μια εκστρατεία λυντσαρίσματος παρόμοια με εκείνη που υπέστησαν οι εβραίοι πριν τον β παγκόσμιο… Οι επιθέσεις εναντίον τους έχουν γίνει πολιτική ενός επικεφαλής κράτους… Ακούστε: είστε φασίστες, είστε ένα κρίκος απ’ την αλυσίδα του ναζισμού… Αυτά δήλωσε και ανέβηκε κι άλλο στην εκτίμηση εκατομμυρίων· σε σχέση, για παράδειγμα, με τον τοξικό του Ριάντ ή τον χασάπη του Καΐρου, που δεν έβγαλαν κιχ…

Ο Erdogan απευθύνεται ταυτόχρονα στους μουσουλμάνους της ευρώπης και στους μουσουλμάνους εκτός· κυρίως τους άραβες σουνίτες. Οπωσδήποτε η αναφορά του σε «κρίκο του ναζισμού» είναι άκυρη για τους δεύτερους. Ιστορικά, έχοντας υποστεί τα πάνδεινα απ’ την αγγλική και την γαλλική αποικιοκρατία, μεγάλο μέρος των αράβων είχαν θεωρήσει τους ναζί στον β παγκόσμιο συμμάχους και απελευθερωτές…

Αλλά το λάδι εξασφαλίστηκε για τους τούρκους ισλαμοδημοκράτες.

Εκείνο που απομένει στον βασιλιά Macron είναι να πάει την ερχόμενη Κυριακή σε εκκλησία: υπάρχει μια κεντρική χριστιανική θρησκευτική γιορτή / αργία στη γαλλία (η αργία ισχύει αν πέφτει σε εργάσιμη ημέρα), των «αγίων πάντων». Αν το κάνει (οι φήμες λένε ότι θα το κάνει) θα έχει «βαφτιστεί» οριστικά σαν σταυροφόρος. Και επειδή ένας γάλλος βασιλιάς σήμερα δεν μπορεί να είναι κάτι λιγότερο από ένας βασιλιάς τότε, θα έχει γίνει ο Guy de Lusignan: ο σύντομος (τελευταίος) σταυροφόρος / χριστιανός βασιλιάς της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ.

Βασική λεπτομέρεια για δαύτον. Ήταν αλαζόνας και επιθετικός – μέχρι που τον τσάκισε κυριολεκτικά o An-Nasir Salah ad-Din Yusuf ibn Ayyub, γνωστός ως Salah ad-Din ή Saladin, στη μάχη του Χαττίν, το 1187, απελευθερώνοντας την Ιερουσαλήμ (και όχι μόνο).

Μπορεί να μην φαίνεται στον ορίζοντα ένας τέτοιος «εφιάλτης» για τύπους σαν τον βασιλιά Macron, ειδικά μετά την δολοφονία του Soleimani… Ή μπορεί να προετοιμάζεται…

(φωτογραφία: Ο de Lusignan (Marton Csokas) στην ταινία του Ridley Scott του 2005 Kingdom of Ηeaven).

Ο βασιλιάς δεν είναι τρελός. Είναι γυμνός

Δευτέρα 26 Οκτώβρη. Θα αρκούσε μόνη της η απόφαση του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron να φτιάξει «δικό του ισλάμ» (που μετά, όπως δήλωσε, θα το εξάγει στην υπόλοιπη ευρώπη…) για να αναρωτηθεί ο οποιοσδήποτε για το τι είδους καυγά θέλει να ανοίξει. Οι θρησκείες δεν φτιάχονται με διατάγματα…

Ωστόσο αυτός ακριβώς ο μέγας κατασκευαστής θρησκειών φρόντισε να καταστρέψει το φιλόδοξο σχέδιό του διατάσσοντας την προβολή των αντιμουσουλμανικών σκίτσων του charlie hebdo στις φάτσες δημόσιων κτιρίων· σαν εκδήλωση τιμής στον δολοφονημένο καθηγητή Samuel Paty.

Μια μεγαλοφυώς βλακώδης λούμπεν ιδέα. Γιατί όποιο βαθμό θρησκευτικότητας κι αν κουβαλάει ο οποιοσδήποτε μουσουλμάνος, ξέρει (όπως ξέρουν οι σχετικά ενημερωμένοι των υπόλοιπων θρησκειών) ότι το ισλάμ, όπως άλλωστε και ο εβραϊσμός, είναι ανεικονικές θρησκείες. Σε αντίθεση με τον χριστιανισμό που είναι ουσιαστικά ειδωλολατρικός. Το πως συγκροτούνται αυτές οι θρησκείες εφόσον δεν έχουν «ιερά» σύμβολα είναι ενδιαφέρον ζήτημα, που ξεπερνάει τον χώρο της ασταμάτητης μηχανής. Το γεγονός ότι έχουν στοχοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό επειδή οι ειδωλολάτρες χριστιανοί δεν μπορούν να διανοηθούν τι σημαίνει «λατρεία συμβόλων» και τι η ανυπαρξία τους, αυτό είναι γνωστό.

Η αν-εικονικότητα του ισλάμ δεν είναι διαπραγματεύσιμη… Είτε σκληροπυρηνικός πιστός είναι κάποιος, είτε απλά τυπικός σε κάποια θρησκευτικά έθιμα, δεν θα συζητούσε την «υπέρβαση» αυτού του χαρακτηριστικού. Όπως και κανένας χριστιανός δεν θα αποδεχόταν μια φράξια αν-εικονικού χριστιανισμού, χωρίς εικόνες, σταυρούς και τα λοιπά: θα την θεωρούσε επικίνδυνα αιρετική. (Όπως είναι γνωστό οι εικονοκλάστες μιας άλλη εποχής σφάχτηκαν στο γόνατο. Και οι σφαγείς τους έγιναν άγιοι και εορτάζονται απ’ το χριστεπώνυμο πλήθος με τιμές και φανφάρες…)

Ο βασιλιάς Macron είχε λοιπόν την ιδέα να «προβάλει» τα ρατσιστικά σκίτσα κατά του Μωάμεθ πάνω στα κυβερνητικά κτίρια – θεωρώντας ότι έτσι υπερασπίζεται την κοσμικότητα του γαλλικού κράτους…. Ξέχασε πως άλλο είναι ένα σατυρικό περιοδικό και άλλο το κράτος (του). Εκτός αν του ξέφυγε η παραδοχή ότι είναι βασιλιάς σ’ ένα κράτος σατυρικό…

Εν τω μεταξύ πριν λίγες ημέρες ο υπουργός του επί των εσωτερικών Gerald Darmanin είχε δηλώσει ότι τα γαλλικά σούπερ μάρκετ δεν πρέπει να έχουν χωριστά ράφια με χαλάλ προϊόντα, γιατί αυτά ενισχύουν την «κοινοτική αυτάρκεια» των μουσουλμάνων υπηκόων του βασιλείου… η κοσμικότητα του οποίου εκτός απ’ τα συνταγματικά πραξικοπήματα και τις υγιεινιστικές απαγορεύσεις θα πρέπει να περνάει πια και απ’ τα «πολιτιστικά ορθά» ράφια των μπακάλικων… (Ίσως αύριο διατάξουν να κλείσουν και τα μικρομάγαζά τους…)

Σαν πολιτική βιτρίνα του γαλλικού ιμπεριαλισμού ο βασιλιάς Macron έχει βλέψεις στην υποσαχάρια αφρική (Sahel), στη λιβύη, στον λίβανο. Στον λίβανο οι εκβιασμοί του δεν πέρασαν. Στη λιβύη ο εκλεκτός του «τζενεράλ» έχασε έξω απ’ την Tripoli, και η «πένσα» Άγκυρας και Μόσχας εγκαταστάθηκε χωρίς να νοιαστεί για τους βασιλικούς καϋμούς. Στο Nagorno Karabakh, όπου ο βασιλιάς δεν θα ανεχόταν αζέρικο πόδι, ο στρατός του Baku (με την βοήθεια της Άγκυρας) έχει καταλάβει το 1/3 του θύλακα. Και στο μάλι, μετά την ανατροπή του φιλογάλλου προέδρου, μεγάλες διαδηλώσεις απαιτούν το ξεκούμπισμα του γαλλικού «αντιτρομοκρατικού» στρατού – φωτογραφία επάνω.

Εντελώς συμπτωματικά ο βασιλιάς έχει απλώσει (ή προσπαθεί να απλώσει) τα πόδια του σε κοινωνίες μουσουλμανικές. Ο πρωτοκοσμικός, χριστιανικός «γαλλισμός» που υπηρετεί μπορεί να συγκινήσει μερικούς γάλλους φασίστες, αλλά δεν θα καταφέρει να φτιάξει το «σωστό ισλάμ» που φαντασιώνεται· και θα εξαγριώσει ακόμα περισσότερο τους υποτελείς στις υποψήφιες αποικίες του.

Δεν θα φταίει ο Erdogan γι’ αυτές τις ήττες του βασιλιά Macron – απλά θα τις αξιοποιήσει… Όντας σε ανομολόγητο στρίμωγμα ο βασιλιάς βάζει τα χεράκια του και βγάζει τα ματάκια του. Αλλά τέτοιους μεταβατικούς καιρούς αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες…