Tag: γαλλία

Γαλλικά μπατσούνια

Κυριακή 22 Νοέμβρη. Βαθιά πληγωμένος δηλώνει ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron… απ’ την αχαριστία των αφρικανών. Έχει κάνει τόσα πολλά γι’ αυτούς (σαν βασιλιάς και σαν βασίλειο, διαχρονικά)· προσπάθησε τόσο πολύ να τους εκπολιτίσει… κι αυτοί; Τί;

Ο βασιλιάς βγήκε να καταγγείλει την Άγκυρα και την Μόσχα ότι ποντάρουν στην μεταποικιακή μνησικακία! “Μεταποικιακή”; Μα τι κάνει ο γαλλικός στρατός στη ζώνη του Sahel τώρα; Αρμέγει κοτόπουλα βοηθώντας τους ντόπιους να βγάλουν τα προς το ζην τους; «Μνησικακία»; «Μνησικακία» είπε ο βασιλιάς; Εννοεί ότι οι αφρικάνοι είναι ηθικο-συναισθηματικά διαταραγμένοι; Γι’ αυτό θα τους φτιάξει ένα «γαλλικό ισλάμ» για να αποκαταστήσει τις ψυχολογικές τους ισορροπίες;

Θα μπορούσε να αναγνωρίσει την ήττα του· αλλά δεν ταιριάζει σ’ έναν βασιλιά γαλλίας και igonnabe πάσης ευρώπης, που επιπλέον θέλει να ντύσει με την «αγνότητα» μιας σταυροφορίας τον ιμπεριαλισμό του· λες και έχει ξεχαστεί τι ήταν οι σταυροφόροι. «…Όταν αποφάσισα να επιτεθώ στο ριζοσπαστικό ισλάμ…» είπε συντευξιαζόμενος (και κλαψουρίζοντας;) πριν 2 μέρες στο γαλλόφωνο περιοδικό «νέα αφρική» (jeune afrique) αυτός ο real warrior της ελευθερίας «… τα λόγια μου παρερμηνεύτηκαν. Απ’ την μουσουλμανική αδελφότητα – κυρίως – αλλά επίσης και από την τουρκία, που έχει την δυνατότητα να επηρεάζει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, συμπεριλαμβανόμενης της υπο-σαχάριας αφρικής…» Τι να καταλάβουν κυρ βασιλιά μας αυτοί οι υπανάπτυκτοι από διαρκείς «καταστάσεις εξαίρεσης»; Αυτοί μόνο χούντες και στρατιωτικά πραξικόπηματα ξέρουν· καμμία σχέση με την πρωτοκοσμική λεπτότητα στην κατασκευή ορολογιών!

Είναι σίγουρο ότι εκεί, στην υποσαχάρια αφρική πονάει ο βασιλιάς· αν και όχι μόνον εκεί. Πονάει και στη λιβύη, και στην τυνησία, και στη συρία, και στο λίβανο… Γενικά πόνος! Ιμπεριαλιστικά γεράματα; Ποιός ξέρει;…

Το ενδιαφέρον είναι ότι, προς το παρόν, έχει μια κάποια μυωπία: βλέπει την Άγκυρα, βλέπει τη Μόσχα, όμως δεν βλέπει το Πεκίνο (και στην αφρική). Τουλάχιστον δεν είναι αφελής: «… Δεν πρέπει να είμαστε αφελείς σ’ αυτό το θέμα: πολλοί απ’ αυτούς που μιλούν, που κάνουν video, που έχουν παρουσία στα γαλλόφωνα μήντια πληρώνονται απ’ την ρωσία ή την τουρκία για να κάνουν παιχνίδι στην μετα-αποικιακή μνησικακία…»

Οπότε; Οπωσδήποτε μια λογοκρισία, όπου είναι δυνατόν… Ο βασιλιάς Macron θέλει να βάλει την ευρώπη να τιμωρήσει την Άγκυρα – κι αυτός να πάει με ένα μπουκέτο λουλούδια σ’ αυτήν την άπιστη την αφρική… «…Πρέπει να υπάρχει μια ιστορία αγάπης ανάμεσα στη γαλλία και την αφρική…» είπε ο αγαπησιάρης βασιλιάς, δείχνοντας μεγαλοκαρδία απέναντι στη μνησικακία· και μια καρδούλα σχηματίστηκε πάνω απ’ το κεφάλι του.

Καλά το πάει…

Ο μουτζούρης

Κυριακή 22 Νοέμβρη. Πώς όμως είναι δυνατόν, ένας βασιλιάς σαν τον Macron, να αντέξει αυτές τις επανωτές αναποδιές (για να μην πούμε «χαστούκια») της ιστορίας;

Δείτε, για παράδειγμα, αυτήν την ατυχή υπόθεση με το Nagorno Karabakh που έφτασε να μοιάζει σαν «αυγό στα μούτρα» του βασιλιά. Το Παρίσι, μαζί με την Ουάσιγκτον και την Μόσχα ήταν οι συμπροεδρεύοντες του “Minsk group”… Στις 7 Νοέμβρη ο βασιλιάς μίλησε με την ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) τηλεφωνικά για το θέμα του θύλακα και, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Elysee «υπήρξε αμοιβαία κατανόηση για την συνέχιση των συνδυασμένων προσπαθειών μεσολάβησης για την λήξη της σύγκρουσης, απ’ την ρωσία και την γαλλία, ως μελών του Minsk group». Εκείνη την ημέρα πήγε (ο βασιλιάς) ήσυχος για ύπνο, σίγουρος ότι η επιρροή και η ακτινοβολία του κρατάει καλά στο θέμα αυτό…

Τρεις ημέρες μετά τον ξύπνησαν οι αυλικοί για να το πουν … τι; Ότι οι ρώσοι πεζοναύτες / ειρηνευτές έπαιρναν ήδη θέσεις στον θύλακα! Και σα να μην έφτανε αυτό το σοκ, πέρασαν άλλες έξι ημέρες (έφτασε η 16η Νοέμβρη, παραμονή της επετείου!…) για να θυμηθεί η ανεγκέφαλη αλεπού να πάρει τηλέφωνο τον βασιλιά, και να του εξιστορήσει όλα όσα είχαν συμβεί (!!!) καταλήγοντας ότι «η κατάσταση στην περιοχή έχει σταθεροποιηθεί»!!! Με δυο λόγια ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron και, κυρίως, οι ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες του, είχαν φάει ένα ξεγυρισμένο φτύσιμο – και όχι από εξτρεμιστές μουσουλμάνους!!!

Σκουπίστηκε η διεύθυνση του βασιλείου (τι άλλο να κάνει;) και προσπάθησε να περάσει στην αντεπίθεση. Ο γάλλος υπ.εξ. Jean-Yves Le Drian «απαίτησε» (δημόσια και με τον δέοντα αυστηρό τόνο) απ’ την Μόσχα να ξεκαθαρίσει τις «αβεβαιότητες» γύρω απ’ την συμφωνία εκεχειρίας, και οπωσδήποτε τον ρόλο της Άγκυρας σ’ αυτήν (!!!). Άναψαν και τα τηλέφωνα ανάμεσα στο Παρίσι και την Ουάσιγκτον… Είναι παλιό χούι του γαλλικού βασιλείου αυτό: προσπαθώντας να το παίξει «ανεξάρτητος και ανερχόμενος τρίτος πόλος» στους διπολισμούς μετά τον 2ο παγκόσμιο, κάθε φορά που τρώει τάκλιν απ’ τον ένα πόλο σωριάζεται στην αγκαλιά του άλλου… (Και πάλι απ’ την αρχή…)

Πριν 3 ημέρες, και με τον ισχυρισμό ότι η Μόσχα δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στον Καύκασο, ο βασιλιάς ζήτησε την διεθνή επίβλεψη της εκεχειρίας, δηλαδή το να πάρει το Minsk group το Nagorno Karabakh απ’ τα χέρια της Μόσχας, της Άγκυρας και του Baku… Ούτε η ιταλία, ούτε η ολλανδία, ούτε η φινλανδία, ούτε η γερμανία (μέλη του group) έδειξαν διάθεση να κάνουν στρατιωτική επίθεση για να διώξουν τους ρώσους (και τους τούρκους…) πεζοναύτες / ειρηνευτές απ’ το Nagorno, αντικαθιστώντας τους. Επίσης και το (ακόμα) ψοφιοκουναβιστάν δεν διατίθεται… Ο βασιλιάς είναι γυμνός – συγγνώμη, μόνος!

Και τότε, στις 19 Νοέμβρη, ο εκπρόσωπος τύπου του βασιλιά Macron έκανε αυτή τη δήλωση, που μπορεί χωρίς υπερβολή να την πει κάποιος “σπαρακτική”: ..Καταλαβαίνουμε ότι οι ρώσοι κουβεντιάζουν με τους τούρκους για να διαμορφώσουν μια φόρμουλα, την οποία εμείς δεν την θέλουμε· μια φόρμουλα που θα επαναλάβει την διαδικασία της Astana (για την συρία) για να μοιράσουν τους ρόλους τους σ’ αυτήν την ευαίσθητη περιοχή. Δεν γίνεται να έχουμε απ’ την μια μεριά το Minsk group και απ’ την άλλη την διαδικασία της Astana. Κάποια στιγμή οι ρώσοι θα πρέπει να αποφασίσουν…

Oh poor boy! Ω φτωχέ βασιλιά! Αν διάβαζες, μόνο αυτό αν έκανες, ασταμάτητη μηχανή, θα ήξερες απ’ τις 12 Νοέμβρη (: Nagorno), 4 ολόκληρες ημέρες πριν σε πάρει (για να σε φτύσει) η ανεγκέφαλη αλεπού, ότι οι ρώσοι έχουν αποφασίσει!!! Κι όχι μόνο έχουν αποφασίσει, αλλά (μαζί με τους συμμάχους τους, όχι μόνο την Άγκυρα) σε ρίχνουν στο καναβάτσο! Ω πολυχρονεμένε βασιλιά, αν μπορούσες να διαβάσεις… Ξέχνα το Minsk group! (Ξέχνα και διάφορα άλλα…)

Να πόσο χάλια είναι τα πράγματα: σήμερα (και αύριο) ο ιρανός υπ.εξ. Javad Zarif θα βρίσκεται στη Μόσχα. Ένα απ’ τα θέματα των συναντήσεων του θα είναι και το Nagorno· αλλά σίγουρα όχι μόνον αυτό. Και κανείς δεν θα σηκώσει το τηλέφωνο για να σε ενημερώσει, ω φτωχέ βασιλιά, τι σκοπεύει να κάνει στην ευρύτερη περιοχή…

Oh poor boy! Άσε τα κορδώματα και κοίτα να μην χάσεις εντελώς και την Τεχεράνη… Ούτε ψύλλος στον κόρφο σου…

(Υπάρχει ευτυχώς ένας σύμμαχος με καλές ιδέες! Το ρημαδογκουβέρνο έφτιαξε “στρατηγική συμμαχία” με τον τοξικό των εμιράτων. Σαν κράτος του Περσικού κόλπου και του Ινδικού ωκεανού το ελλαδιστάν έχει πολλά να προσφέρει στη σταθερότητα της περιοχής… Αντίστοιχα, σαν σεϊχάτο της Αιγαίου Πελάγους, η πετροχούντα του Αμπού Ντάμπι θα παίξει τον δικό της σημαντικό ρόλο στα φλέγοντα ζητήματα της ανατολικής Μεσογείου.
Κάπως λέγεται αυτό στην αργκώ του πεζοδρομίου. “Αλλαξο…” κάτι…. Ιμπεριαλιστικός είναι πάντως αυτός ο όρος… ε;)

(φωτογραφία: “… Και όποτε βρεθείς σε ανάγκη θα σου στείλω το βασιλικό μου αεροπλανοφόρο…”)

100%… (2)

Πέμπτη 19 Νοέμβρη. Ο βασιλιάς Macron και το γκουβέρνο του απασχολούνται με το ίδιο θέμα, αλλά το πηγαίνουν «γύρω γύρω». Απ’ την 11η Σεπτέμβρη του 2018 (σημαδιακή ημερομηνία!) ο βασιλιάς έχει στα χέρια του μια πρόταση νόμου που αφορά «το συνεχές απ’ την ασφάλεια στην global ασφάλεια» – με το τελευταίο (την παγκόσμια ασφάλεια) να είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε βασιλιά γαλλίας, πάσης ευρώπης – και γιατί όχι; του σύμπαντος κόσμου!

Θα έπρεπε να έχει περάσει απ’ την κοινοβουλευτική έγκριση στις αρχές του 2020, αλλά για «καλή τύχη» (του νόμου και των νομοθετών) ο φονικός τσαχπίνης άλλαξε τα χρονοδιαγράμματα. Εν τω μεταξύ ένας καθαρόαιμος, αυθεντικός υπηρέτης του νεο-ολοκληρωτισμού, ο Gerald Darmanin, έγινε υπουργός εσωτερικών (άρα και δημόσιας τάξης) στις 6 Ιούλη, και πρόσθεσε κι άλλα άρθρα στον γαλλικό νόμο για την «global security». Ανάμεσα στα υπόλοιπα (το δικαίωμα της αστυνομίας να κάνει βιντεοσκοπήσεις από drones, το δικαίωμά της να κοινοποιεί video καταζητούμενων, η χαλάρωση των περιορισμών στη χρήση όπλων απ’ τους μπάτσους εκτός υπηρεσίας, η ακόμα – πιο – πατριωτική χαλάρωση αυτών των περιορισμών αν οι μπάτσοι είναι της αντιτρομοκρατικής, και άλλα όμορφα) περιλαμβάνεται και το άρθρο 24, που τροποποιεί (για την ακρίβεια ακυρώνει…) το νόμο 1881 περί ελευθερίας του τύπου.

Αυτό το άρθρο προβλέπει φυλάκιση ενός χρόνου και πρόστιμο 45.000 ευρώ για την διάδοση «της εικόνας του προσώπου ή οποιουδήποτε άλλου στοιχείου ταυτοποίησης» ενός οργάνου της τάξης, με σκοπό να «υπονομεύσει την φυσική ή την ηθική ακεραιότητά του». Ποιο είναι το πρόβλημα του βασιλιά Macron; Ότι η «δημοσιογραφία των πολιτών» (που άλλοτε υμνούνταν σαν απαραίτητο συμπλήρωμα της ύστερης καπιταλιστικής «δημοκρατίας») έχει πολλά smart phone με κάμερες, βιντεοσκοπεί τα εγκλήματα της αστυνομίας, και τα ανεβάζει στον κυβερνοχώρο· εμποδίζοντας τις αρχές της γαλλικής «δημοκρατίας» να κρύψουν τα κατορθώματά τους κάτω από κάποιο χαλί του είδους «να πάτε τα στοιχεία σας στον εισαγγελέα»… Το πρόβλημα πρωτοεμφανίστηκε σε έκταση στην καταστολή των «κίτρινων γιλέκων» αλλά έχει σαφείς τάσεις γενίκευσης τουλάχιστον όσο και η αύξηση του μπατσικού «υπερβάλλοντα ζήλου» στην επικράτεια του βασιλιά Macron.

Θα πείτε: Mα αυτά δεν έχουν σχέση με τον covid! Έχουν σχέση με την προστασία της αστυνομίας! Πράγματι. Αλλά με δεδομένα τα έργα και τις ημέρες της γαλλικής μπατσαρίας εδώ και χρόνια και, με περισσότερη ένταση τα τελευταία, από κάπου πρέπει να αρχίσει το «δεν μπορείτε να λέτε δημόσια ό,τι θέλετε»! Αρχίζει απ’ το πιο επείγον· αλλά είναι μια αρχή με προοπτικές. Αν το «κοινό» δεν πρέπει να γνωρίζει τα κατορθώματα της αστυνομίας που πληρώνει επειδή αυτό υποσκάπτει και το ηθικό των οργάνων της τάξης και την εμπιστοσύνη του «κοινού» σε δαύτα, τι άλλο υπονομευτικό δεν θα πρέπει να γνωρίζει στο κοντυνότερο ή μεσοπρόθεσμο μέλλον; Ο δρόμος είναι ανοικτός και οι απαντήσεις πολλές. Αρκεί οτιδήποτε να χαρακτηριστεί «εθνικό συμφέρον ασφάλειας» (και η «υγεία» έχει ήδη χαρακτηριστεί τέτοιο!) για να ενταχτεί σε μια εύκολη επέκταση της τωρινής τροποποίησης. Ο Gerald Darmanin λέει ότι «πρέπει να προστατεύσουμε αυτούς που μας προστατεύουν» – και πως δεν θέλει να χαλάσει την ελευθερία δημοσιοποίησης, αλλά…

Αλλά…. η προστασία είναι «προστασία»!

(φωτογραφία: Ακόμα και ο οηε (ποιός;) διαμαρτύρεται στον βασιλιά: …«Η ενημέρωση του κοινού και η δημοσίευση εικόνων και ηχογραφήσεων που σχετίζονται με αστυνομικές παρεμβάσεις δεν είναι μόνο απαραίτητες για τον σεβασμό του δικαιώματος στην ενημέρωση, αλλά είναι επίσης νόμιμες στο πλαίσιο του δημοκρατικού ελέγχου των δημόσιων θεσμών»….)

Μόσχα

Δευτέρα 16 Νοέμβρη. Οι δηλώσεις και οι απόψεις του ρωσικού γκουβέρνου είναι “κρατείστε τα μακριά απ’ τα παιδιά” για το ελλαδιστάν; Ποιός ξέρει; Θα άξιζε πάντως να διαβάσει κανείς την γραπτή απομαγνητοφώνηση μιας συνέντευξης πάνω από 2 ωρών που έδωσε προχτές σε ρώσους και μη δημοσιογράφους ο υπ.εξ. Sergey Lavrov. Είναι ξένο για τα ελληνικά καθεστωτικά ήθη (των πολιτικών βιτρινών και των δημοσιογράφων) αλλά ο Lavrov δίνει αναλυτικές απαντήσεις στις ερωτήσεις που του γίνονται· και επαφίεται ύστερα στον καθένα να τις ερμηνεύσει.

Το πιο ενδιαφέρον ζήτημα που εντοπίσαμε είναι ότι αφού η Μόσχα ανέλαβε «μονομερώς» (μαζί με την Άγκυρα αλλά χωρίς το Minsk group…) την υλοποίηση των αποφάσεων που είχε πάρει αυτό το Minsk group (με την υπογραφή και της Yerevan) πριν 25 χρόνια, δηλαδή την εκκένωση περιοχών του αζερμπαϊτζάν που κατείχε ο αρμενικός στρατός, αλλά τώρα πια με πόλεμο (στον οποίο δεν συμμετείχε αλλά τον οποίο σαφώς ευνόησε)· αφού επέβαλε «μονομερώς» (μαζί με την Άγκυρα αλλά χωρίς άλλους «διεθνείς παράγοντες») την εκεχειρία – μέσω – άμεσης κηδεμονίας στο λιβυκό πεδίο μάχης, θα μπορούσε να σκέφτεται κάποια ανάλογη διαχείριση και του «ουκρανικού προβλήματος». Ο Lavrov κατηγόρησε τα ευρωπαϊκά κράτη ότι δεν τιμούν τις υπογραφές τους σε συμφωνίες που αφορούν και την ρωσία· και είναι απίθανο να λέει ψέμματα. Ειδικότερα ανέφερε ότι το Βερολίνο και το Παρίσι έχουν προδώσει δυο φορές τέτοιες συμφωνίες σε ότι έχει σχέση με την ουκρανία. Την πρώτη τον Φεβρουάριο του 2014, όταν (πράγματι) υπογράφτηκε συμφωνία για εκλογές στην Ουκρανία, για να ακολουθήσει το πραξικόπημα των φασιστών («πλατεία maidan») με την αμερικανική υποστηρίξη (Pyatt, Nuland και σια…) απέναντι στο οποίο Παρίσι και Βερολίνο δεν έκαναν τίποτα· και τώρα με τον Zelensky (πρόεδρο στο Κίεβο) που θέλει να υπονομεύσει τις μεταγενέστερες «συμφωνίες του Minsk» (και πάλι η πρωτεύουσα της λευκορωσίας στον τίτλο…).

Πρακτικά ο Lavrov τονίζει ότι η Μόσχα δεν πρόκειται να συνεχίσει να εμπιστεύεται τους ευρωπαίους ή/και τους αμερικάνους «εταίρους» της… Μια κομψή έκφραση για το «βρισκόμαστε με τα όπλα παρά πόδας»… Στη δική μας αντίληψη αυτό σημαίνει ότι θα ενισχύσει τις συμμαχίες της που αποδεικνύονται πρακτικές, λειτουργικές και αποτελεσματικές και θα φέρνει, όπου και όπως μπορεί, το δυτικό μπλοκ (ή τα κομμάτια του) προ τετελεσμένων. Όπως έχει κάνει ήδη τρεις φορές: στο συριακό, στο λιβυκό και στο καυκασιανό πεδίο μάχης…

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει ο καθένας ότι πρόκειται για όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Και βρισκόμαστε μόνο στα τέλη του 2020, οπότε όσα έχουν ήδη γίνει φωτίζουν (κάπως αόριστα είναι αλήθεια, αλλά με συγκεκριμένη κατεύθυνση) εκείνα που θα ακολουθήσουν…

(φωτογραφία: Ο νυν αμερικάνος πρεσβευτής στην Αθήνα και η “fuck EU” Nuland κάνουν έναν γύρο θριάμβου στην πλατεία Maidan, στο κέντρο του Κιέβου… Τον Φλεβάρη του 2014. Έχουν περάσει 7 χρόνια από τότε, και ο λογαριασμός παραμένει ανοικτός…)

Συνεχόμενες ταφές…

Σάββατο 14 Νοέμβρη. Στη γαλλία “θάφτηκε”, όπως είναι σίγουρο ότι θα “θαφτεί” και εδώ – παρότι η Μαρία Δεναξά είναι γνωστή ανταποκρίτρια απ’ το Παρίσι. Αλλά δεν συμφέρουν οι κριτικές. Ούτε οι πολύ βάσιμες αμφιβολίες… Κι άλλωστε γιατί κατασκευάστηκε το “δεύτερο κύμα”, ίσως κι ένα “τρίτο” και ένα “τέταρτο” αν χρειαστεί; Για να λέει ο καθένας “βάλτε τα fast track / high tech εμβόλιά σας εκεί που ξέρετε;”

Οπότε χωρίς περισσότερα σχόλια:

Nagorno

Πέμπτη 12 Νοέμβρη. Ένα απ’ τα βασικά χαρακτηριστικά της «Nagorno case» είναι η ταχύτητα με την οποία πετάχτηκε έξω απ’ την διαχείρισή της η «ομάδα του Minsk»! Το «Minsk Group» είχε φτιαχτεί το 1992, μετά από πρωτοβουλία του «οργανισμού για την ειρήνη και την ασφάλεια στην ευρώπη» (OSCE) με επίσημο σκοπό να «λύσει το πρόβλημα του Nagorno Karabakh». Όσες / όσοι έχουν εμπειρία ενήλικης ζωής απ’ την δεκαετία του ’90 θα το θυμούνται: ήταν η εποχή της «οριστικής νίκης της δημοκρατίας» (δυτικού τύπου) στον πλανήτη, όπου όλα τα προβλήματα θα «λύνονταν» απ’ τα δυτικά κράτη, κυρίως τις ηπα και την ε.ε. σαν σύνολο. Ήταν η εποχή της διάλυσης της γιουγκοσλαβικής επικράτειας και της σφαγής δεκάδων χιλιάδων βόσνιων μουσουλμάνων υπό πρωτοκοσμική επίβλεψη, ήταν η εποχή κατά την οποία θα έπρεπε να διαλυθεί και η τουρκική, πάντα υπό την ίδια επίβλεψη (το σχέδιο ματαιώθηκε τότε…), ήταν η εποχή του πολέμου κατά του ιράκ (“καταιγίδα της ερήμου”) και των σχεδίων για αλλαγή των συνόρων στη μέση Ανατολή… Ήταν η εποχή της “ελληνοσερβικής φιλίας” και του “ενιαίου αμυντικού δόγματος”… Για να το πούμε διαφορετικά: ήταν η εποχή που κατ’ αρχήν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και, στη συνέχεια, οι ιμπεριαλισμοί των συμμάχων της Ουάσιγκτον αντίκρυζαν τον πλανήτη σαν δικό τους οικόπεδο, για το οποίο απλά θα έπρεπε να βρουν έναν συναινετικό τρόπο μοιρασιάς…

Ποιά ήταν η σύνθεση των κρατών που θα «έλυναν το πρόβλημα του Nagorno Karabakh»; Πρόεδροι του Minsk Group ήταν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Παρισιού, της Ουάσιγκτον και της Μόσχας (η συμμετοχή της δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί, αφού έχει σύνορα στην περιοχή…). Μέλη ήταν η λευκορωσία, η γερμανία, η ιταλία, η πορτογαλία, η ολλανδία, η σουηδία, η φινλανδία, η τουρκία (για τους ίδιους λόγους με την ρωσία…), και φυσικά η αρμενία και το αζερμπαϊτζάν…. Τι δουλειά είχαν η γαλλία, οι ηπα, η ολλανδία, η πορτογαλία, η φινλανδία, η ιταλία, η σουηδία και η γερμανία με τον Καύκασο; Την δουλειά των ψωνισμένων νικητών του 3ου (“ψυχρού”) παγκόσμιου πολέμου: πλιάτσικο!

Προφανώς οι δυτικοί του Minsk Group ήταν ήσυχοι ότι «το πρόβλημα είχε λυθεί» απ’ τα μέσα των ‘90s… Όταν αρχίσαν οι κανονιές, πρώτα με την επίθεση της Yerevan στις 12 του περασμένου Ιούλη, και στη συνέχεια με την οργανωμένη αντεπίθεση του Baku στις 27 Σεπτέμβρη, αυτοί οι δυτικοί ανασηκώθηκαν τρίβοντας τα χέρια τους: δήλωσαν έτοιμοι να αναλάβουν ξανά την «λύση», σαν καλοί και φιλάνθρωποι ιμπεριαλιστές. Ο πιο εκδηλωτικός ανάμεσά τους ήταν (ποιός άλλος;) ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron! Poor boy!

Ήταν αργά πια! Πολύ αργά! Το θέμα το “διαχειρίστηκαν” – προφανώς για λογαριασμό τους – οι αναδυόμενοι ιμπεριαλισμοί της Άγκυρας, της Μόσχας και της Τεχεράνης, χωρίς να ζητήσουν την άδεια ή την βοήθεια κανενός άλλου! Για να το πούμε διαφορετικά: “άλλοι” δεν χωράνε πια!

Κάποιοι στα μέρη μας μιλούν για το “κενό που άφησε η Ουάσιγκτον” λόγω ψόφιου κουναβιού. Πάσχουν από ανίατη (εθνική) μυωπία. Όταν ο ρωσικός στρατός εμφανίστηκε στη συρία ήταν το 2015· και ένοικος του άσπρου σπιτιού ήταν ο Obama, όχι το ψόφιο κουνάβι… Όταν η Άγκυρα εγκατέλειψε τα αμερικανο-αγγλο-γαλλικά σχέδια για τη «νέα μέση Ανατολή» για να συνδιαμορφώσει το μπλοκ της Αστάνα ήταν και πάλι 2015 ή αρχές του 2016… Όταν έγινε (και απέτυχε) το πραξικόπημα κατά των ισλαμοδημοκρατών στην τουρκία ήταν Ιούλης του 2016, και πάλι ο Obama ήταν πρόεδρος… Με δυο λόγια την υποχώρηση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (το «κενό» για το οποίο κλαψουρίζουν οι ντόπιοι αναλυτές…) δεν την δημιούργησε το ψόφιο κουνάβι! Αυτός ήταν η πολιτική βιτρίνα μιας προσπάθειας διαχείρισης αυτής της υποχώρησης με μη-στρατιωτικά μέσα… Την υποχώρηση την προκάλεσε η ήττα του αμερικανικού στρατού (και του αμερικανικού σχεδιασμού) τόσο στο ιράκ όσο και στο αφγανιστάν – στην ιστορική περίοδο που το Πεκίνο τέντωνε τους μύες του! Zero sum λέγεται αυτό το «παιχνίδι», και προκαλεί πανικό σε όποιον χάνει….

Η «εξωτερική πολιτική» της Ουάσιγκτον επί Obama απέτυχε στο κέντρο της (στην προσπάθειά της να «δέσει» την ανατολική και τη νοτιοανατολική ασία με μια πολυμερή οικονομική συμφωνία που θα γινόταν η θηλειά για το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο), δηλαδή στο κύριο μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου: τον Ειρηνικό… Η «εξωτερική πολιτική» της Ουάσιγκτον επί ψόφιου κουναβιού απέτυχε κι αυτή με τη σειρά της, αφού τα εμπορικά / οικονομικά όπλα, οι τιμωρίες, οι κυρώσεις και τα υπόλοιπα, απέτυχαν να ανασχέσουν αποτελεσματικά το Πεκίνο και να γονατίσουν την Τεχεράνη…

Τώρα, στη «Nagorno case» οι νέοι (και απειλητικοί για τους δυτικούς καπιταλισμούς) συσχετισμοί αναδεικνύονται ακόμα πιο καθαρά. Εκτιμάμε ότι κάτι ανάλογο θα επιχειρηθεί να γίνει, και μάλιστα γρήγορα, στο συριακό πεδίο μάχης· παρότι εκεί ο αμερικανικός στρατός κατέχει ήδη, μαζί με τους συμμάχους του, ένα μεγάλο μέρος της επικράτειας: το «συριακό» θα το «λύσουν» οι rivals… Στη λιβύη είναι πιθανό να αφεθεί κάποιος χώρος για τον βασιλιά Macron· αλλά σε καμμία περίπτωση η Μόσχα ή/και η Άγκυρα δεν πρόκειται να είναι «γλάστρες της διεθνούς προσπάθειας»…

Και εκκρεμεί η ουκρανία… Η ουκρανία είναι βρωμοδουλειά και του Biden – να ένας παραπάνω λόγος για να ηττηθεί κι αυτός με όσο πιο εμφατικό τρόπο γίνεται…

(φωτογραφία επάνω: Ο νυσταλέος Jo, αντιπρόεδρος υπό τον Obama τότε, με τον προσωρινό «πρόεδρο» / αχυράνθρωπο Yatsenyuk μετά το πραξικόπημα στην πλατεία Maidan. Κανείς δεν έχει ξεχάσει τον ειδικό ρόλο της οικογένειας Biden στο Κίεβο – και σίγουρα όχι η Μόσχα…)

Nagorno – και όχι μόνο

Τρίτη 10 Νοέμβρη. Έτσι όπως τα γράψαμε χτες. Ο τυχοδιώκτης αρμένιος πρωθυπουργός Nikol Pashinyan αναγκάστηκε να υπογράψει μια “συμφωνία ειρήνης” που κατοχυρώνει τις επιτυχίες του αζέρικου στρατού στο Nagorno Karabakh: θα αποσύρει τα βαριά όπλα του απ’ όλες τις περιοχές του αζερμπαϊτζάν που ο στρατός του είχε καταλάβει πριν χρόνια, και σε “αντάλλαγμα” 2000 βαριά οπλισμένοι ρώσοι πεζοναύτες θα πιάσουν δουλειά “ειρηνευτικής δύναμης” με έδρα στο Stepanakert (την μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα του θύλακα): την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές οι πρώτες φουρνιές από δαύτους θα βρίσκονται ήδη στον θύλακα. Η συμφωνία προβλέπει 5 χρόνια παραμονή αυτών των ειρηνευτών στις θέσεις τους, με δυνατότητα ανανέωσης της αποστολής για άλλη μια 5ετία.

Απ’ την μεριά τους, ο αζέρικος στρατός και ο Aliyef, αναμφίβολα νικητές, θα σταματήσουν την προέλασή τους εκεί που βρίσκονται (κρατώντας αυτά τα εδάφη) και θα επιτρέψουν την δημιουργία ενός διαδρόμου επικοινωνίας του αρμενικού τμήματος του θύλακα με την αρμενία πλάτους 5 χιλιομέτρων. Το μόνο που δεν προβλέπεται στη συμφωνία είναι η παρουσία τουρκικού «ειρηνευτικού στρατού». Μπορεί ωστόσο κανείς να υποθέσει ότι μια κάποια στρατιωτική παρουσία της Άγκυρας θα υπάρχει έτσι κι αλλιώς στις γραμμές του αζέρικου στρατού (που τόσο τον βοήθησε), για λόγους «εκπαίδευσης» κλπ κλπ…

Αμέσως μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας ξέσπασαν διαδηλώσεις στην Yerevan – σε βάρος του Pashinyan. Είναι το πολιτικό τμήμα όλης αυτής της επιχειρήσης, για το οποίο επίσης είχαμε γράψει έγκαιρα. Ο τύπος αυτός ηττήθηκε πανηγυρικά, και δεν έχει μέλλον στην αρμενική πολιτική σκηνή – προς μεγάλη χαρά του μπλοκ της Αστάνα. Ο Erdogan άλλωστε το είχε πει από νωρίς: ο αρμενικός λαός πρέπει να ξεφορτωθεί τον Pashinyan! Το πως και πότε θα γίνει αυτό δεν το ξέρουμε· αλλά δεν θα αργήσει. Θα πρέπει να αντικατασταθεί από κάποιον άλλο, πιο ρεαλιστή και, κυρίως, όχι τόσο φιλοαμερικάνο (και φιλοϊσραηλινό).

Ακόμα κι αν εκκρεμεί η τυπική επικύρωση της νίκης του Biden, οι “αναθεωρητικές δυνάμεις” όπως η Ουάσιγκτον ονομάζει τους αντιπάλους της, δεν έχουν καιρό για χάσιμο! Το κεφάλαιο “Καύκασος” (στο οποίο φυσικά περιλαμβάνεται και το γεωργιανό κράτος) κλείνει γρήγορα.

Και έρχεται η σειρά του κεφαλαίου “συρία”. Το τι ακριβώς θα καταφέρει να οριστικοποιήσει εκεί το μπλοκ της Αστάνα (plus Δαμασκός) δεν μας είναι ξεκάθαρο ακόμα. Γίνονται έντονες διαβουλεύσεις πάντως: με την εξαίρεση του θύλακα του Idlib (τον οποίο το δίπολο Μόσχας – Άγκυρας έχει καταφέρει να ελέγξει «κατά κάποιο τρόπο»), και με δεδομένο ότι ο αμερικανικός στρατός στην ανατολική συρία που «φιλοξενείται» απ’ τους βασσάλους του ypg αποκλείεται πια να φύγει με μια αμερικανική κυβέρνηση «δημοκρατικών – νεοσυντηρητικών», θεωρούμε πιθανό και λογικό το μπλοκ της Αστάνα να επιταχύνει μια πολιτική λύση στην υπόλοιπη συρία, έτσι ώστε να δυναμώσει διεθνώς η θέση ότι ο αμερικανικός στρατός είναι κατοχικός.

Σε ότι αφορά, δε, το λιβυκό πεδίο μάχης, το «μπλοκ της Σύρτης» θα επιδιώξει να κλείσει τις όποιες «τρύπες» που θα επέτρεπαν μια μελλοντική αξίωση της Ουάσιγκτον να βάλει πόδι στη λιβυκή επικράτεια. Εδώ ο βασιλιάς Macron θα πρέπει να κάνει την καρδιά του πέτρα και να αναγνωρίσει τα δεδομένα επί του εδάφους· δηλαδή και την τουρκική στρατιωτική εγκατάσταση…

Μπορεί να είναι σατυρικός ο βασιλιάς, αλλά στην βόρεια αφρική (όπως και στην υποσαχάρια) δεν υπάρχουν περιθώρια για χοντροκομμένα αντιμουσουλμανικά χωρατά…

Ο νόμος και η τάξη μ.c.1

Δευτέρα 9 Νοέμβρη. Ενώ οι αιρετικοί προσπαθούν τίμια και φιλότιμα, μέσα στην όλο και πιο μεθοδευμένη “θύελλα του δημιουργικού τρόμου”, να ξαναστήσουν αυτό που λέγεται ιατρική με τα πόδια κάτω και το κεφάλι επάνω, τα αφεντικά κινούνται συστηματικά στον δρόμο που άνοιξαν απ’ την περασμένη Άνοιξη με τα πραξικοπήματά τους.

Τον περασμένο Σεπτέμβρη ο γάλλος πρώην υπουργός υγείας και ύστερα εργασίας Xavier Bertand (“κεντροδεξιός”…) παρατήρησε μελαγχολικά ότι “το υπουργικό συμβούλιο σιγά σιγά αντικαθίσταται από το συμβούλιο άμυνας και ασφάλειας”.

Αυτό το τελευταίο είναι παλιό όργανο του γαλλικού κράτους. Με προεδρεύοντα τον πρόεδρο (τώρα τον Macron) συμμετέχουν ο πρωθυπουργός, ο υπ.αμ., ο υπ.οικ. ο υπουργός δημόσιων οικονομικών και εσόδων, ο υπουργός εσωτερικών / δημόσιας τάξης, ο υπ.εξ. – και ανάλογα με το θέμα κάποιοι ακόμα υπουργικοί μπαλαντέρ. Είχε δημιουργηθεί σαν “task force” για την διαχείριση κρίσεων (κυρίως στρατιωτικών επιχειρήσεων) εκτός γαλλικών συνόρων· εργαλείο του γαλλικού ιμπεριαλισμού δηλαδή.

Αλλά απ’ το 2015, υπό τον “σοσιαλιστή” Ολάντ, με αφορμή (ή πρόσχημα) την “ισλαμική τρομοκρατία” έχει αρχίσει όλο και πιο συστηματικά να διαχειρίζεται “κρίσεις” (εντός ή εκτός εισαγωγικών) στην γαλλική επικράτεια. Το 2015 συνεδρίασε 10 φορές, το 2016 32, το 2017 42… Το 2020, έχοντας ειδικά αγαπημένο θέμα την “πανδημία του covid-19”, έχει συνεδριάσει ως τώρα 40 φορές (σχεδόν κάθε βδομάδα) και πάντα πριν τις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου και πολύ πριν τα όποια ζητήματα συζητηθούν (αν συζητηθούν…) στη βουλή. Πρακτικά είναι ο πυρήνας του γαλλικού κράτους, καθορίζει την «γραμμή» του, και φυσικά υπηρετώντας την «διολίσθηση» της υποτιθέμενης γαλλικής δημοκρατίας σε ένα καθεστώς «άμυνας και ασφάλειας» έχει την δέουσα ροπή προς τις στρατοαστυνομικές λύσεις και μια έμφυτη αγάπη για την “κατάτασταση εξαίρεσης”…

Τι σχέση έχει η «άμυνα και η ασφάλεια» με τον τσαχπίνη; Αν αφήσετε έναν τυπικό caradinieri να σας εξηγήσει, η απάντηση θα πηδήσει σαν βάτραχος απ’ το στόμα του: η καταστολή είναι η μόνη θεραπεία! Αλλά σε αντίθεση με τους απλούς caradinieri οπαδούς τους, τα αφεντικά έχουν πολύ πιο διευρυμένο ορίζοντα. Με την «κρίση υγείας» να αλληλοσυμπληρώνεται με την «κρίση τρομοκρατίας» (το βασίλειο Macron έχει καταφέρει να είναι πρότυπο του συνδυασμού τους…) η πειθάρχηση και ο έλεγχος του πληθυσμού έχει πολλές χρήσεις. Κι ούτε να περάσει από κανενός το μυαλό ότι τα αφεντικά και οι λακέδες τους δεν θα τις εξαντλήσουν όλες, μία προς μία.

Όταν λοιπόν ο Bertand παρατηρεί ότι το υπουργικό συμβούλιο σιγά σιγά αντικαθίσταται από το συμβούλιο άμυνας και ασφάλειας εννοεί ότι η εξέλιξη είναι προς μια ακόμα πιο συμπαγή ολοκληρωτική ολιγαρχία, ακόμα και στο επίπεδο των θεσμών. Φυσικά φταίει ο covid, και φυσικά όλα γίνονται για το καλό της υγείας (των γάλλων στη συγκεκριμένη περίπτωση).

Αλλά ο covid είναι ο μόνος αθώος: δεν καταλαβαίνει τίποτα απ’ όσα γίνονται στο όνομά του, αφού είναι ένας ιός. Οι υπήκοοι του βασιλιά; Η εργατική τάξη στη γαλλία; Γιατί δεν καταλαβαίνουν;

Συμμαχική εγκύκλιος

Δευτέρα 2 Νοέμβρη. Σε ένδειξη συμπαράστασης στον σατυρικό βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron σήμερα, όλα τα σχολεία, «καθ’ άπασαν την επικράτειαν» του ελλαδιστάν, θα κρατήσουν ενός λεπτού σιγή… Τυπικά ο λόγος είναι η δολοφονία του καθηγητή Samuel Paty σε ένα προάστειο του Παρισιού – σύμφωνα με την εγκύκλιο του ντόπιου υπουργείου θρησκευμάτων.

Δεν χρειάζεται να πει κανείς οτιδήποτε για την επιλεκτικότητα της ευαισθησίας του χριστιανικού υπουργείου. Είναι φρικτό το να μαχαιρώνεται ένας καθηγητής, αλλά αν δεν κάνουμε λάθος στο (συμμαχικό) αμέρικα έχει συμβεί κάμποσες φορές να γαζώνονται καθηγητές και μαθητές από ένοπλους «πυροβολημένους» – ζήτημα «ενός λεπτού σιγής» δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε, φυσικά, υπήρξε τέτοιο ζήτημα για (ένα παράδειγμα λέμε) την δολοφονία 51 ανθρώπων (και των τραυματισμό άλλων 40) έξω από ένα τζαμί και ένα πολιτιστικό κέντρο στην Christchurch (όνομα και πράμα;) της νέας ζηλανδίας, στις 15 Μάρτη του 2019: υπήρχαν και παιδιά ανάμεσα στους δολοφονημένους, σχολικής ηλικίας – για την περίπτωση που θα χρειαζόταν ένας τυπικός λόγος για το ελληνικό υπουργείο θρησκευμάτων. Αλλά, φυσικά, ήταν όλοι τους μουσουλμάνοι…

Τώρα είναι διαφορετικό το θέμα. Ο αστείος χριστιανός βασιλιάς κρατικοποίησε και ιδεολογικοποίησε τόσο ακραία την καταδίκη του εγκλήματος ώστε, πρακτικά, κήρυξε πόλεμο στους μουσουλμάνους μέσα και έξω απ’ την επικράτειά του – επειδή είναι μουσουλμάνοι. Οπότε, απ’ την εγγύς Ανατολή (της επικράτειας του βασιλιά) και την ανατολική Μεσόγειο, η υπουργική διαταγή μιας χριστιανικής όασης για ενός «λεπτού σιγή» σημαίνει, απλά, συγχαρητήρια στον σύμμαχο. Και μια κάποια «παιδαγωγική πίεση» προς τους μαθητές και τις μαθήτριες των ντόπιων σχολείων που πιστεύουν στο ισλάμ…

Αυθεντικά βλακώδης και ρατσιστική η ευαισθησία του υπουργείου θρησκευμάτων – αλλά ποιος περιμένει κάτι άλλο; Ο βασιλιάς, έχοντας κάνει συλλογή αποτυχιών, ψάχνει απεγνωσμένα φασιστικά κουκιά ενόψει των του ερχόμενου Απρίλη…

Το ελληνικό υπουργείο τι ψάχνει; Την «διεθνή» του αντιμουσουλμανισμού; Τα κουκιά των βοθρολυμάτων; Την δόξα τους;

(άσχετη φωτογραφία: Αυτός στη μέση, κάπως ταλαίπωρος, πίσω από τα αστεία σήματα, δεν είναι βέβαια ο βασιλιάς Macron. Είναι ο ένδοξος αντίπαλός του, ο Borduk (κατά κόσμο Johnson), καθώς αναγγέλει έναν ακόμα γενικό αποκλεισμό και κατ’ οίκον εγκλεισμό στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας. Θα βγάλει και τον στρατό στο μεϊντάνι είπε – αλλοίμονο. Σιγά μην έμενε πίσω απ’ τον βασιλιά Macron.

Υγεία χωρίς στρατοαστυνομία δεν γίνεται! Αλλά ειδικά στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας προκύπτει ότι υγεία δεν γίνεται ούτε χωρίς το Imperial College, τον Ferguson και την συμμορία του… Αφού δεν έχει ξεσπάσει ακόμα ένα γιγάντιο κύμα punk 2.0 “βρίσκουν και τα κάνουν”…

Αυτά βλέπουν οι ντόπιοι caradinieri και ξερογλύφονται! “Άιντε και στα δικά μας” εύχονται…)

Ζήτω και η 4η βιομηχανική επανάσταση!

Σάββατο 31 Οκτώβρη. Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε διορατικότητα στα ευρωπαϊκά κράτη; Έτσι φαίνεται: την κήρυξη παράλληλων και ταυτόχρονων «lockdown» (lockout και lockin δηλαδή…) τέλη Οκτώβρη – Νοέμβρη, πριν τα χριστούγεννα, την κουβέντιαζαν «ανεπίσημα» τον περασμένο Σεπτέμβρη… Υπήρχε μάλιστα μια αντίθεση (τότε) απ’ το Λονδίνο, που προτιμούσε ο αποκλεισμός να γίνει στα χριστούγεννα… Έβλεπαν μακριά, δεν συμφωνείτε; Ήξεραν έγκαιρα, απ’ τα μέσα του Σεπτέμβρη, ότι ο καταραμένος covid τον Οκτώβρη θα έχει πολλά «κρούσματα» – δηλαδή θάνατος – θάνατος – θάνατος!!! Κοίτα να δεις κάτι πράματα!!…

Επειδή υπάρχει τόση διορατικότητα στα ανώτατα κλιμάκια των ευρωπαϊκών κρατών, έχουν αρχίσει ήδη οι «σπόντες» … για το «τρίτο κύμα» του φονιά… Και φυσικά για το «τρίτο κύμα» των πραξικοπημάτων, των απαγορεύσεων, κλπ. Τοποθετούνται αυτά κάπου στον Γενάρη / Φλεβάρη…. Βέβαια, την περασμένη άνοιξη, που έπρεπε να flatten the curve, δεν λεγόταν τίποτα για «δεύτερο κύμα». Όπως και τώρα δεν λέγεται ανοικτά τίποτα για «τρίτο κύμα». Αλλά έτσι συμβαίνει με τις κυματικές θεωρίες για όλο το λαό: πάντα υπάρχει μια έκπληξη. Το επόμενο κύμα…

Μπορεί κανείς να το δει αλλιώς (ακατάλληλο για caradinieri!). Την περασμένη άνοιξη οι πολύ αισιόδοξοι εκπρόσωποι των φαρμακοβιομηχανιών (και οι λακέδες τους στις ιερές συνόδους) υπόσχονταν ότι το εμβόλιο θα είναι έτοιμο τον Οκτώβρη. Συνεπώς ένα κύμα, μια curve και καλή, ήταν ό,τι χρειαζόταν για να πεταχτούμε στα βράχια των φαρμακοβιομηχανιών. Το καλοκαίρι έγινε σαφές ότι ο Οκτώβρης δεν παίζει, είναι όμως πιθανός ο Δεκέμβρης, άντε αρχές Γενάρη. Πώς, όμως, θα πήγαιναν οι πληθυσμοί πάνω στα βράχια των εμβολίων χωρίς ένα δεύτερο κύμα φόβου; Έπρεπε να φτιαχτεί· και φτιάχτηκε. Τώρα, πάλι, η πρεμιέρα των εμβολίων έχει μετατεθεί για κάπου ανάμεσα στον Μάρτη και τον Απρίλη… Να η αναγκαιότητα ενός «τρίτου κύματος» λοιπόν… Πάρτε τις σανίδες σας και μπρος: η αναδιάρθρωση έχει πολύ αέρα!

Εν τω μεταξύ η φιλομαθής ασταμάτητη μηχανή παρατήρησε κάτι περίεργο στη σύγκριση μεταξύ «δεύτερου» και «πρώτου» κύματος. Δείτε:

– στην γαλλία, που τόσο υποφέρει, ανάμεσα στις 25 Μάρτη και στις 31 Μάη δηλώθηκαν 27.446 νεκροί. Ήταν το «πρώτο» κύμα. Ανάμεσα στις 1 Ιούνη και στις 29 Οκτώβρη (2,5 φορές περισσότερος καιρός…) έχουν δηλωθεί 7.212. Αυτό είναι το «δεύτερο»… Η σχέση, το κλάσμα, ο λόγος «δεύτερου» προς «πρώτο» είναι 0,26.

– στην ισπανία, που επίσης υποφέρει, ανάμεσα 25 Μάρτη και 31 Μάη είχαν δηλωθεί 24.383 νεκροί. Ανάμεσα 1 Ιούνη και 29 Οκτώβρη 7.581. Η σχέση «δεύτερου» κύματος προς «πρώτο» στην ισπανία είναι 0,31.

– στην ιταλία, άλλη παλιά ευρωπαϊκή βιομηχανική δύναμη που προσπαθεί να αναδιαρθρώσει τις συνήθειες των υπηκόων της μπας και κρατήσει καλή θέση στην 4η βιομηχανική επανάσταση, ανάμεσα στις 25 Μάρτη και στις 31 Μάη δηλώθηκαν 25.981 νεκροί. Ανάμεσα 1 Ιούνη και 29 Οκτώβρη 4.554. Σχέση «δεύτερου» κύματος προς «πρώτο» 0,17.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρονικό διάστημα του (ως τώρα) «δεύτερου» κύματος είναι 2,5 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του «πρώτου», θα έλεγε κανείς ότι το να επαναλαμβάνονται οι ίδιες εκφοβιστικές μαλακίες είναι, απλά, απόδειξη της έλλειψης «όπλων» απ’ τους δημαγωγούς / τρομοκράτες. Όμως επειδή έχουν την εξουσία δεν τους νοιάζει να πείσουν. Διατάζουν, και αυτό είναι όλο…

Μέσα σ’ αυτήν την συγχρονισμένη «κυματική θεωρία θανάτου» υπάρχει όμως ένα λαμπρό φως που ξεχωρίζει. Το ελλαδιστάν! Ανάμεσα 25 Μάρτη και 31 Μάη η ελληνική «κοινή δεξαμενή» χώρεσε 153 νεκρούς. Όμως ανάμεσα στις 1 Ιούνη και 29 Οκτώβρη δηλώθηκαν 436!!! Το «δεύτερο» κύμα στο ελλαδιστάν είναι πολύ ψηλότερο απ’ το «πρώτο». Η σχέση μεταξύ τους είναι 2,85! Καμμία σχέση με τους παλιοευρωπαίους!!! Τι να φταίει για αυτό το τόσο μεγάλο «δεύτερο» κύμα; Τα μποφόρια του Αιγαίου; Ή η ελληνική δημιουργική λογιστική θανάτου είναι προσαρμοσμένη στη “βαριά βιομηχανία” του τόπου;

Έχουμε, λοιπόν, μια μοναδική ευκαιρία σαν αιχμάλωτοι του ελληνικού κράτους. Μπορούμε βάσιμα να υποστηρίξουμε πως πριν το καλοκαίρι, παρότι είχε ανοίξει η «κοινή δεξαμενή» (το παραδέχτηκε και ο αρχι-ιερέας άλλωστε), υπήρχε αυτοσυγκράτηση. Για να κρατηθεί ένα κάποιο «υγιεινό προφίλ», μπας και σκάσει κανάς τουρίστας. Διαφημίστηκε δεόντως, μέχρι και διακρατικές συμφωνίες (με το Τελ Αβίβ) για 1 εκατομύριο ισραηλινούς τουρίστες εμφάνισαν οι δημαγωγοί. Απ’ την στιγμή που δεν έσκασαν και πολλοί, και έφυγε απ’ την μέση η σαιζόν, το γέμισμα της «κοινής δεξαμενής» απογειώθηκε!!!

Εύγε!!! Σας ευχαριστούμε κύριοι – των – κρατικών – και – παρακρατικών – δυνάμεων γι’ αυτήν την παράσταση stand up tragedy…