Δευτέρα 27 Φλεβάρη. Η εξοχότατη πρωθυπουργός του ενωμένου βασιλείου κυρία May έχει αρχίσει να αποκτά χαρίσματα του εξοχότατου έλληνα πρωθυπουργού: ελπίζει. Μ’ εκείνη την έκφραση του προσώπου που δείχνει το ακριβώς αντίθετο απ’ τα λόγια: απελπισία! Ελπίζει (λέει) ότι θα βρεθεί η βάση μιας καινούργιας συμφωνίας με το Δουβλίνο, ώστε να μην καταρρεύσει εκείνη της «καλής Παρασκευής». Όμως το Δουβλίνο παραμένει μέλος της ε.ε., και δεν μπορεί να κάνει ξεχωριστά συνοριακά, εμπορικά και οικονομικά νταραβέρια με το Λονδίνο, χωρίς την σύμφωνη γνώμη και των υπόλοιπων μελών της ένωσης. Υποψιαζόμαστε, μάλιστα, ότι έχει λόγους να μην θέλει καν οποιαδήποτε «χωριστή» συμφωνία: είναι μια καλή ευκαιρία να στριμώξει το Λονδίνο όσο δεν γίνεται. Οπωσδήποτε αυτό είναι που απαιτούν ήδη οι ιρλανδοί του βορρά.
Για να γίνει το πράγμα ακόμα χειρότερο: αν ένα μέρος των προτεσταντών της βόρειας ιρλανδίας συμφωνεί κι αυτό (για λόγους οικονομικούς ή/και ιδελογικούς) να παραμείνει στην ε.ε.; Τότε η προοπτική ενός δημοψηφίσματος στη βόρεια ιρλανδία που θα καταλήξει πλειοψηφικά στην «έξοδό» της απ’ το ενωμένο βασίλειο γίνεται πιθανή· και εφιαλτική για τους brexiters…
Την αναβίωση του “βορειοϊρλανδικού προβλήματος” θα πρέπει να την διαχειριστεί το Λονδίνο ενόσω θα διαπραγματεύεται (και δεν θα είναι καθόλου εύκολο) τις λεπτομέρειες της εξόδου του απ’ την ε.ε. Σα να λέμε: μέσα στην πρέσα!
Ήδη, ακόμα και πρωτεργάτες της “συμφωνίας της καλής Παρασκευής”, όπως ο Τζέρυ Άνταμς, προειδοποιούν. Και δεν είναι λόγια του αέρα…