Δηλώσεις

Πέμπτη 20 Ιούλη. Η κορυφαία ως τώρα και η πιο εθνικά αγανακτισμένη δήλωση του Nick the greek, για το δίκιο που τον πνίγει σε ότι αφορά την κύπρο, είναι αυτή: δεν είναι δυνατόν κράτος που δεν είναι μέλος της ε.ε. να έχει μόνιμη στρατιωτική παρουσία σε κράτος μέλος της ε.ε.! Αλληλούια!!! Αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!!

Αλλά για πιο κράτος ακριβώς βγαίνει απ’ τα ρούχα του ο ογκόλιθος; Μήπως εννοεί, άραγε, τις ηπα, που έχουν βάσεις σε διάφορα κράτη της ε.ε. και, απ’ όσο ξέρουμε, δεν είναι μέλος της ένωσης; Μήπως εσύ μεγάλε απελευθερωτή Κοτζιά θέλεις να πετάξεις στον Ατλαντικό τις αμερικανικές βάσεις στα μέρη μας που το φιλαράκι σου, ο άλλος ψεκασμένος, φροντίζει να μεγαλώσουν; Όχι!!! Ο γενναίος Nick the greek ΔΕΝ εννοεί να τα σπάσει με την Ουάσιγκτον…

Μήπως, άραγε, εννοεί τις αγγλικές βάσεις στην κύπρο; Το Λονδίνο δεν είναι πια μέλος της ε.ε., και έχει «μόνιμη στρατιωτική παρουσία» στο νησί… Μπας και ο έλληνας φαιορόζ υπ.εξ. αποφάσισε να πετάξει τις αγγλικές βάσεις στην κύπρο στην, χμμμμ, Μεσόγειο; Όχι. Ο γενναίος, ειρηνιστής, αντιμιλιταριστής, πατριώτης, εθνοαπελευθερωτής, σοσιαλιστής, έξυπνος, δίκαιος, σοφός, αρτίστας, παμπαίκτης, βιρτουόζος, πανεπιστημιακός Κοτζιάς ΔΕΝ τσακώνεται με το Λονδίνο. Όπως ΔΕΝ τσακώνεται με την Ουάσιγκτον. Αυτοί είναι οι φίλοι του καθεστώτος που τον καλοπληρώνει!

Με την τουρκία τα έχει. Αυτή δεν είναι μέλος της ε.ε. και έχει μόνιμη στρατιωτική παρουσία στη βόρεια κύπρο… Μάλιστα… Είναι αλήθεια… Πέρα ως πέρα. Τόσο αλήθεια που ούτε οι τουρκοκύπριοι γουστάρουν τις χιλιάδες τουρκικού στρατού στα πόδια τους· και ό,τι αυτός συνεπάγεται.

Αλλά ξέρετε όλοι όσοι / όσες διαβάζετε αυτές τις γραμμές ποιος είναι ο βαθύς ελληνικός μόνιμος εθνικός αυνανισμός; Ότι ο ακροδεξιός υπ.εξ. μιλάει για «κράτη που δεν είναι μέλη της ε.ε.» για να βγάλει έξω απ’ τον λογαριασμό την ελληνική στρατιωτική παρουσία / κατοχή στη νότια κύπρο! Οπότε  αναγκάζεται να βάλει μέσα στην “φιλοσοφία” του, μέσα στην σικέ, κουτοπόνητη, ελληνική «αγανάκτησή» του, μέσα στα παραμύθια που πουλάει στους ηλίθιους της εθνικιστικής πανούκλας, τόσο τις αμερικανικές βάσεις σ’ όλη την ε.ε. όσο και τις αγγλικές στην κύπρο χωρίς φυσικά αυτοί οι θλιβεροί να καταλάβουν τι σκατά λέει ο δημαγωγός τους!! ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ, ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ, ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ: FUCK OFF MOTH… F…ER – δεν είμαστε τόσο μαλάκες πια!

ΚΑΝΕΝΑΣ! Πράγμα που αποδεικνύει ότι…

“Κυπριακό” 3

Τετάρτη 12 Ιούλη. Τον ρόλο «εγγύητριας δύναμης» στην κύπρο τον εξασφαλίζει το ίδιο το κυπριακό σύνταγμα στην Άγκυρα! Μαζί με την Αθήνα και το Λονδίνο. Το αναφέρει ρητά και δεν χωράει παρερμηνεία! Η ελληνική εθνικιστική γραμμή εμφανίζεται να θέλει την κατάργηση αυτού του καθεστώτος, κάτι που είναι αντιφατικό στον πυρήνα του με την μόνιμη “αγγλοφιλία” της: αν καταργηθεί θα πρέπει είτε να φύγει και ο αγγλικός στρατός, είτε το ζήτημα των αγγλικών βάσεων να ξαναγίνει «θέμα» από μηδενική αφετηρία· κάτι που το Λονδίνο δεν θέλει καθόλου!!

Στο Sarajevo 114a είχαμε εξηγήσει αναλυτικά τι συμβαίνει επ’ αυτού. Και μάλιστα μέσα απ’ τα διαφωτιστικά λεγόμενα ενός (συνταξιούχου πια) ελληνοκύπριου καθεστωτικού, πρώην υπ.εξ. της νότιας κύπρου, «διαπραγματευτή» κλπ. Του Νίκου Ρολάνδη. Το γεγονός είναι ότι η κατάργηση της συνθήκης εγγυήσεων, που ο δήθεν «ειρηνόφιλος» Nick the greek θέλει οπωσδήποτε, μ’ έναν τρόπο ΜΟΝΟ μπορεί να γίνει: με κατάργηση του υπάρχοντος συντάγματος και την δημιουργία καινούργιου. Κι αυτό επειδή το άρθρο 181 που καθορίζει αυτή τη συνθήκη εγγυήσεων είναι «θεμελιώδες άρθρο» του κυπριακού συντάγματος (του 1960), και δεν μπορεί ούτε να αλλάξει ούτε να καταργηθεί μόνο του. Μόνο με συνολική αλλαγή συντάγματος μπορεί να πεταχτεί στην άκρη…

Με δυο λόγια η ελληνική εθνικιστική γραμμή πουλάει καθαρά τρέλα και μόνο – προκειμένου να κρατήσει, εν τέλει, τον ελληνικό στρατό και τις αγγλικές βάσεις στην κύπρο!!! Παριστάνει ότι θέλει την κατάργηση των εγγυήσεων, δηλαδή την κατάργηση του υπάρχοντος κυπριακού συντάγματος· δηλαδή την δημιουργία ενός καινούργιου… Από ποιο πολιτικό / κοινωνικό υποκείμενο όμως; Υποχρεωτικά από όλους τους μόνιμους κατοίκους του νησιού, ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους, με πολιτική ισότητα… Άρα ο κάθε Κοτζιάς και σια απαιτεί κάτι που θα οδηγούσε (εν τέλει) στη δημιουργία μιας καινούργιας «κυπριακής δημοκρατίας» (διάδοχης της υπάρχουσας), κάτι που όμως φαίνεται απόλυτα αδιανόητο για κάθε έλληνα «πατριώτη»!!!

Ας το επαναλάβουμε: ακολουθώντας μόνιμα την τακτική «βλέποντας και κάνοντας· πάνω απ’ όλα να συντηρήσουμε την εκκρεμότητα!» (προκειμένου, το επαναλαμβάνουμε, να μείνουν ο ελληνικός στρατός και οι αγγλικές βάσεις στην κύπρο…) και έχοντας σαν «εθνικό στόχο» το να μην έχει η Άγκυρα κανένα λόγο και καμία ευθύνη για τους τουρκοκύπριους, Αθήνα και Λευκωσία πουλάνε τρέλα. Πράγμα που τους αναγκάζει να κάνουν πια τέτοιες και τόσες «διαπραγματευτικές» ακροβασίες, που οι πάντες (πλην ελλήνων) έχουν βαρεθεί να παρακολουθούν.

Αυτό δεν μπορεί παρά να έχει κάποιες συνέπειες. Αργά ή γρήγορα.

Μνημόσυνο

Τετάρτη 28 Ιούνη. Η ημέρα της επετείου (23 Ιούνη) πέρασε. Και η επόμενη, και η μεθεπόμενη, και η παραμεθεπόμενη… Τίποτα… Περιμέναμε κάποιες αναμνηστικές εκδηλώσεις, κάποιον θρίαμβο, έστω πύρινες ομιλίες… Τίποτα…

Κι έτσι η πρώτος χρόνος απ’ το αγγλικό δημοψήφισμα ολοκληρώθηκε, και άρχισε ο δεύτερος. Δεν είναι σίγουρο ότι ο «αγγλικός λαός» είναι σε καλή διάθεση καθώς βρίσκεται μπροστά στο κατόρθωμα της ελεύθερης (ελεύθερα χειραγωγημένης δηλαδή) βούλησής του. Μια αμηχανία, όσο νάναι, υπάρχει.

Δεν πανηγύρισαν επετειακά ούτε οι ντόπιοι «επαναστάτες», «απελευθερωτές», «ανατροπείς» κλπ, που πριν ένα χρόνο έβλεπαν (με χαρά) την ε.ε. και την ευρωζώνη να διαλύονται· με αφετηρία την αγγλία. Κάπου στον κυβερνοχώρο θα επιπλέουν, φυσικά, σαν κουφάρια, οι επινίκειες απόψεις τους, οι βαθυστόχαστες αναλύσεις τους, και όλα τους τα σέα… (Κουφάρια είναι και οι ίδιοι, αλλά ας μην τους το πείτε: δείξτε κατανόηση στη ντόπια διανόηση που έλεγε κι ένα παλιό τραγούδι).

Κρίμα!… Μόλις ένα χρόνο πριν ο αγγλικός μικροαστικός εθνικισμός έμοιαζε σαν προπομπός. Έκανε ζευγάρι με τον αμερικανικό λίγους μήνες αργότερα, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που περίμεναν οι αφελείς.

Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιοι θα θέλαμε να φωνάξουμε…. Αλλά σε ποια αυτιά, σε ποια μυαλά;

London sinking

Τρίτη 13 Ιούνη. Αντί να διευκολύνει τον εαυτό της και, κυρίως, εκείνα τα συμφέροντα που εκπροσωπεί, η (ακόμα…) πρωθυπουργός του Λονδίνου May φαίνεται να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Η προοπτική κυβερνητικής συμμαχίας με το ακροδεξιό βορειοϊρλανδικό και «ενωτικό» κόμμμα dup κινδυνεύει να λειτουργήσει διαλυτικά για την βόρεια ιρλανδία. Όπου, ας το θυμίσουμε, οι (καθολικοί) ιρλανδοί όχι μόνο ψήφισαν υπέρ της παραμονής στην ε.ε. στο περσινό δημοψήφισμα αλλά έχουν πια σοβαρές ανησυχίες για την δημιουργία ενός αυστηρού συνόρου με την (υπόλοιπη) ιρλανδία, πράγμα που θα δυσκολέψει σοβαρά την καθημερινή ζωή τους.

Το πρόβλημα είναι ότι εδώ και μερικούς μήνες, μετά τις (τοπικές) εκλογές στην βόρεια ιρλανδία, δεν έχει φτιαχτεί κυβέρνηση εκεί. Με βάση την συμφωνία της «καλής Παρασκευής» (του 1998) πρωθυπουργός θα πρέπει να είναι ο επικεφαλής του όποιου μεγαλύτερου προτεσταντικού κόμματος (του dup) και αντιπρόεδρος της (τοπικής) κυβέρνησης ο επικεφαλής του όποιου μεγαλύτερου κόμματος των καθολικών (του sinn fein) – λόγω του αριθμού των δύο “κοινοτήτων”. Όμως βασικός όρος της συμφωνίας της «καλής Παρασκευής» είναι ότι κανένα απ’ τα κυβερνώντα κόμματα στη βόρεια ιρλανδία δεν θα πρέπει να έχει σχέσεις με την αγγλική και την ιρλανδική κυβέρνηση – έτσι ώστε οι «μητέρες κυβερνήσεις» να φαίνονται «ουδέτερες» απέναντι στην βόρεια ιρλανδία.

Και τώρα η May θέλει να κάνει κυβερνητικό εταίρο το dup… Πράγμα που προσθέτει επιπλέον προβλήματα στη συμφωνία του 1998… Σε σημείο ώστε ο πρωθυπουργός της ιρλανδίας να προειδοποιεί ήδη (ευγενικά είναι η αλήθεια…) την May …. «να μην κάνει καμιά μαλακία»… Το sinn fein δήλωσε εν τω μεταξύ ότι μια τέτοια κυβερνητική συνεργασία είναι προδοσία όσων συμφωνήθηκαν πριν σχεδόν 20 χρόνια…

Πως ξεκίνησαν όλα αυτά; Επειδή ένας δεξιός πρωθυπουργός, ο Kameron, σκέφτηκε να κάνει ένα δημοψήφισμα για την έξοδο ή όχι του Λονδίνου απ’ την ε.ε., προκειμένου να «ταπώσει» τους φιλο-brexit βουλευτές του (αυτός ήταν υπέρ της παραμονής…) Ήλπιζε ότι θα το κέρδιζε άνετα… Άσσοι της πολιτικής οι γιάπηδες!!

Όση κι αν είναι η παρακμή της άλλοτε «μεγάλης» βρετανίας, δεν παύει να είναι ένα παλιό, πολύ παλιό κρατικό μαγαζί: θεωρητικά έχει το «ιστορικό βάθος» να δέσει ξανά, κάποια στιγμή, το βρακί του στη μέση του. Όμως προς το παρόν, μετά το περσινό δημοψήφισμα, μοιάζει σα να κυλάει στην κατηφόρα με χαλασμένα φρένα: κανένα κόλπο δεν πιάνει…

(φωτογραφία: η φωτογραφία εντείνει την προσωποποίηση ενός προβλήματος καπιταλιστικού… Αλλά πείτε μας: τι ύφος είναι αυτό για πρωθυπουργό της αυτού μεγαλειότητας;)

Καθ’ εικόνα και ομοίωση…

Σάββατο 10 Ιούνη. Μπορεί να μην πάρουν υπουργικές καρέκλες. Το γεγονός ωστόσο ότι οι άγγλοι συντηρητικοί θα στηριχτούν (για όσο…) όχι απλά για να κυβερνήσουν αλλά για να διαπραγματευτούν το διαζύγιό τους με την ε.ε. σ’ αυτούς τους προτεστάντες ακροδεξιούς της β. ιρλανδίας, θα βγάλει πολύ γέλιο. Μπορεί όμως να βγάλει και κλάμα. Ακόμα κι αν οι καθολικοί ιρλανδοί δεν έχουν σε πρώτη προτεραιότητα την επανέναρξη του ένοπλου αγώνα, το γεγονός ότι η αγγλική έξοδος θα δυσκολέψει σοβαρά την καθημερινότητά τους και τις σχέσεις τους με την υπόλοιπη ιρλανδία ενώ ταυτόχρονα θα τρώνε στη μάπα την αναβάθμιση των φασιστών του ulster, μόνο σε εντάσεις θα οδηγεί.

Ως τώρα θα μπορούσαν να θεωρούνται ένα περιθωριακό φαινόμενο· από τώρα και στο εξής όμως οι αποψάρες τους θα γίνονται viral. Το μόνο που λείπει απ’ την συλλογή των πεποιθήσεών τους είναι ότι η γη είναι επίπεδη. Και το διαμάντι τους είναι η «ευφυής δημιουργία»: αυτούς ο μεγαλοδύναμος τους έφτιαξε μια κι έξω!!! Στο ίδιο καλούπι με τους αμερικάνους φασίστες ομοϊδεάτες τους…

(Θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι οι συντηρητικοί θα τους κρατούν «μαζεμένους». Όμως το να ασχολείται μια κυβέρνηση με το να κρατάει δεμένο τον σκύλο απ’ τον οποίο εξαρτιέται δεν είναι απλή δουλειά· που γίνεται ακόμα δυσκολότερη αν ταυτόχρονα πρέπει να «διαπραγματεύεται σκληρά», εντείνοντας ταυτόχρονα την εσωτερική «οικονομική» κατοχή.)

London calling

Παρασκευή 9 Ιούνη. Μα καλά. Τόσον κόσμο σκότωσε («εκ των ενόντων»…) ο isis για να καταφέρει η κυρά Τερέζα να έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και τίποτα; (Κάποιοι ήδη λένε: σκέψου και να μην είχαν παρακινηθεί οι ψήφοι «του νόμου και της τάξης»… Αντιπολίτευση θα ήταν οι συντηρητικοί…)

Δηλαδή τι θέλουν αυτοί οι ξεροκέφαλοι ψηφοφόροι; Να βγάλει ο isis T-shirt με το σλόγκαν «σκέψου αντι-τρομοκρατικά / ψήφισε σωστά»;

Όπως και νάχει νοιώθουμε ότι στην ευρώπη κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους. Όχι ότι είχαν κάτι να φοβηθούν αν υπήρχε η «ισχυρή διαπραγματευτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία» που ονειρεύτηκε η May. Σκέψου, όμως, το να μην υπάρχει…

(Α, εν τω μεταξύ, εξαφανίστηκαν οι φασίστες του ukip – όχι σαν ιδεολογία, σαν κουκιά! Τι στο διάολο; Δεν έμαθαν ότι στην ελλάδα πολλοί περίμεναν πολλά από δαύτους; Ααααααα….)

It rules ok!

Δευτέρα 5 Ιούνη. Τέλειο το timing των τρομοκρατών: μόλις η κυρά Τερέζα και το κόμμα της άρχισαν να απειλούνται στα σοβαρά με απώλεια της πλειοψηφίας (αν και όχι και της πρώτης θέσης) στις εκλογές της ερχόμενης Πέμπτης, «τσουπ»!!! Να η υπενθύμιση της αναγκαιότητας του ρατσισμού, του νόμου και της τάξης!

Γιατί η κυρά Τερέζα άρχισε να χάνει τόσο έντονα λάδια με κίνδυνο να μην μπορεί να φτιάξει μονοκομματική συντηρητική κυβέρνηση, πράγμα που θα είχε διάφορες συνέπειες; Επειδή ανακοίνωσε στα τέλη Απρίλη ότι οι συντάξεις θα αρχίσουν να μειώνονται. Κι έτσι ένας καλός αριθμός δεξιών ψηφοφόρων ψυχανεμίστηκε ότι η αγαπημένη και εθνικά υπερήφανη (καπιταλιστική) κυβέρνησή τους, παράλληλα με την απελευθέρωση απ’ τα ευρωπαϊκά δεσμά, έχει και κάτι ράματα για τις δικές τους γούνες.

Αλλά όχι!!! Στο όνομα της αυτού μεγαλειότητας: Βρετανικέ λαέ μην τα σκέφεται αυτά! Υπάρχουν χειρότεροι κίνδυνοι: να σε τρώνε σα σκυλί στο αμπέλι!!! Ψήφισε λοιπόν «σωστά» – και άντε στο καλό…

It rules ok! (2)

Δευτέρα 5 Ιούνη. Μετά από 15,5 χρόνια «τρομοκρατίας – αντιτρομοκρατίας» το συμπέρασμα, τεράστιου μεγέθους, μπορεί να θεωρείται ασφαλές: οι υπήκοοι δεν στρέφονται κατά των κυβερνήσεων / κρατών τους, ακόμα και αν είναι ολοφάνερο ότι η χ ή ψ «τρομοκρατική ενέργεια» μπάζει από παντού σαν inside job. Η μόνη εξαίρεση ήταν των ισπανών το 2004. Όμως εκεί η οργή τους οφειλόταν στο ότι η (δεξιά τότε) κυβέρνηση τους είπε ψέματα, πως οι βόμβες στο τραίνο στη Μαδρίτη ήταν δουλειά των βάσκων. Δεν φάνηκε πάντως εκείνο το μοιραίο λάθος του Αθνάρ να ψύλλιασε στο βαθμό που έπρεπε: αν οι «ευθύνες για τις σφαγές» αποδίδονται όπως βολεύουν την ατζέντα των τάδε ή των δείνα πρωτοκοσμικών βιτρινών (έτσι ώστε να γίνονται ακόμα και «μπερδέματα» στην απόδοσή τους) τότε μήπως οι πραγματικοί σχεδιαστές των σφαγών είναι άλλοι;

Οπότε το πράγμα δουλεύει: οι ψυχαναγκαστικές αντιδράσεις, ο ψυχαναγκασμός σαν κοινωνική συνθήκη, η συγκινησιακή πανούκλα, αποτελούν την βασική και συχνά την κύρια «πρώτη ύλη» της σύγχρονης πρωτοκοσμικής κοινωνικής συγκρότησης. Είναι μια πειθαρχική, παραλυτική οικονομία του φόβου που έχει καθιερωθεί. Αλλά και κάτι πολύ ευρύτερο: μια πειθαρχική, παραλυτική οικονομία των «συγκινήσεων» και των «συναισθηματικών αντιδράσεων». Δεν τίθεται ζήτημα λογικής συνοχής, κι ούτε κουβέντα για κριτική σκέψη που να αντέχει το όνομά της. Το αντίθετο: μόνο «εκλογικεύσεις» της όποιας έκφρασης της συγκινησιακής πανούκλας, του καθοδηγούμενου «συναισθηματισμού». Η αγοραία εκδοχή της «λογικής» της οποίας τυπικό δείγμα είναι αυτό: ε, άνεργοι, φτωχοί, εργάτες… τι άλλο θα γίνουν; Φασίστες! Περιθωριακοί, ξένοι… τι άλλο θα γίνουν; Τρομοκράτες!

Και ιδού το κωμικοτραγικό (από ιστορική άποψη: το εμβληματικό) αυτής της κατάστασης: όσο περισσότερο βυθίζονται στον βούρκο των «δικαιολογημένων συναισθηματικών αντιδράσεων» οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες, τόσο ευκολότερο το έχουν να ενοχοποιούν, συχνά με λύσσα, όποιον τους υποδειχθεί κατάλληλα απ’ τους άρχοντες. Και ενώ δεν το ξέρουν καν και καν, τόσο περισσότερο επιβεβαιώνουν και ενσωματώνουν εκείνο που είχε προδιαγράψει «κάποιος» σαν τον πιο αποτελεσματικό μαζικό χειρισμό για τον 21ο αιώνα. Δίνοντάς του μάλιστα ένα υβριδικό αλλά ακριβές όνομα: tittytainment…

Ποιος, πότε και που ήταν αυτός ο “κάποιος”, ο “νονός” της μαζικής διανοητικής πειθάρχησης που είναι, πια, η κοινοτοπία της εποχής; Ο πολύς Zbigniew Brzezinski, στο “παγκόσμιο φόρουμ” των αφεντικών στο San Francisco, το 1995. Πέθανε, αλλά η «φιλοσοφία» του βασιλεύει.

Ψάξτε το και θα καταλάβετε. (Όχι, δεν έχει υπάρξει καμία «συνωμοσία»! Όλα έχουν γίνει και γίνονται μπροστά στα μάτια μας…)

(Και πως αντιμετωπίζεται αυτό; Εμείς εδώ το πολεμάμε χρόνια! Χωρίς σπουδαίες επιτυχίες – αυτό είναι αλήθεια! Εκτός αν αποφασίσετε κι εσείς ότι σας αντιστοιχεί ένα καλό κομμάτι ενεργητικής αναμέτρησης με τα θηρία· και βρεθούμε δίπλα δίπλα όχι στα λόγια μόνο αλλά και στα έργα.

Ως τότε; Θάνατος στη λογική, ζήτω η πανούκλα!!)

Επείγον!

Παρασκευή 2 Ιούνη. Σε λιγότερο από μια βδομάδα, στις 8 Ιούνη, στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας ψηφίζουν πρόωρα για κυβέρνηση. Και ακόμα, ΑΚΟΜΑ, δεν έχουμε ακούσει τίποτα για το ποιος μπαγάσας αντιδημοκράτης προσπαθεί, με ηλεκτρονικό τρόπο, να επηρεάσει το αποτέλεσμα των εκλογών! Το επαναλαμβάνουμε τονισμένο: ΑΚΟΜΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΓΑΝΩΣΕΙ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΘΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΗΡΕΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ!!!

Το ακούσαμε (και ακούγεται ακόμα) για τις ηπα. Μισοακούστηκε για την ολλανδία και την γαλλία. Για την αγγλία; Κανείς; Κανείς αλλότριος δεν θέλει να «βγάλει» ή να «μην βγάλει» κάποιον; Τίποτα;

Εεεε… Αυτό κι αν είναι απόδειξη παρακμής: η παντελής έλλειψη συνωμοτικού ενδιαφέροντος!!! Διεθνώς…

Πόρκα μιζέρια…

Κυριλέ φονιάδες

Παρασκευή 26 Μάη. Αυτό το «love from Manchester» γράφτηκε πάνω σε αγγλική βόμβα. Που φορτώθηκε σε αγγλικό βομβαρδιστικό, σε κάποια απ’ τις αγγλικές βάσεις στη νότια κύπρο. Και θα ριχτεί… ξέρετε που…

Όμως αυτό δεν λέγεται «ανάληψη ευθύνης» για το μακελειό στο Μάτζεστερ! Όχι. Αυτό λέγεται «οργισμένη αλλά δικαιολογημένη αντίδραση». Και επειδή εκείνοι που θα δολοφονηθούν απ’ αυτήν την βόμβα δεν θα προλάβουν να διαβάσουν την «αφιέρωση», οι πρωτοκοσμικοί δολοφόνοι φρόντισαν να την φωτογραφήσουν και να την διανείμουν ηλεκτρονικά. Για να το μάθουν οι πάντες. Σημερινοί και αυριανοί νεκροί απ’ τα πρωτοκοσμικά βομβαρδιστικά.

Η συγκεκριμένη αγγλική ιδέα (όπως και αρκετές άλλες) μπορεί να προέρχεται κατευθείαν απ’ το φασιστικό καθεστώς του ισραήλ και τους υποστηρικτές του. Εκεί το έχουν παράδοση να γράφουν οι πολίτες συνθήματα πάνω στις βόμβες που ρίχνονται κατά των παλαιστινίων. Στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας αυτό το κάνουν ακόμα οι καραβανάδες. Σιγά σιγά…

Δεν είναι, λοιπόν, αυτοί οι τύποι άξιοι διάδοχοι των πιο αντι-ανθρώπινων στιγμών όλων των πολιτισμών; Είναι! Ενδιαφέρονται για «δικαιοσύνη»; Όχι. Ενδιαφέρονται να χορτάσουν αίμα. Ενδιαφέρονται για αντίποινα…

Στις επόμενες φάσεις του 4ου παγκόσμιου οι βόμβες και οι οβίδες θα έχουν μόνο «καρδούλες». Και «like». Τα υπόλοιπα θα εννοούνται…