Tag: αγγλία

Τα υπόλοιπα «κουμπιά» του…

Σάββατο 13 Γενάρη. Το ψόφιο κουνάβι έδωσε ένα “τελεσίγραφο” στα υπόλοιπα μέλη της 5+1 συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν (όχι στην Τεχεράνη, στους υπόλοιπους…) να αλλάξουν αυτή τη συμφωνία για να είναι στα μέτρα του αμερικανικού και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού. Δεν κατήγγειλε χτες την υπάρχουσα συμφωνία (όπως είχε απειλήσει πολλές φορές) αλλά έδωσε περιθώριο 4 μηνών. Είναι η τελευταία ευκαιρία δήλωσε. Αν δεν υπάρξει τέτοια συμφωνία οι ηπα θα αποχωρήσουν απ’ την συμφωνία. Επιπλέον, οποιαδήποτε στιγμή θεωρήσω ότι δεν πρόκειται να υπάρξει, θα αποχωρήσω αμέσως.

Σε ποιον δίνει τέτοια “τελευταία ευκαιρία”; Κίνα, ρωσία, γαλλία, αγγλία, γερμανία και η ε.ε. θεωρούν την συμφωνία σωστή και ότι εφαρμόζεται από το ιράν· το έχουν δηλώσει άπειρες φορές, η τελευταία μόλις προχτές, μετά την συνάντηση των υπ.εξ. αγγλίας, γαλλίας και γερμανίας με τον ιρανό.

Αυτό που καταλαβαίνουμε πίσω απ’ αυτήν την αμερικανική αναβολή – της – τελευταίας – στιγμής είναι μια τακτική αδυναμία της Ουάσιγκτον. Δεν ξέρουμε αν ετοιμάζει κάτι και τι, ωστόσο δεν θα έπρεπε να αποσυνδέσουμε αυτήν την τακτική αδυναμία με τις εξελίξεις στην κορεατική χερσόνησο, στο αφγανιστάν, αλλά και στη μέση ανατολή. Τίποτα δεν πάει καλά αυτή την στιγμή για την Ουάσιγκτον. Πιθανόν, λοιπόν, το διευθυντήριο πίσω απ’ το ψόφιο κουνάβι να έκρινε ότι δεν είναι η καλύτερη στιγμή για την Ουάσιγκτον το να τα “σπάσει” όχι μόνο με την Μόσχα και το Πεκίνο, αλλά και με το Βερολίνο, το Παρίσι και το Λονδίνο, για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.

Φυσικά, σαν παρηγοριά, το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών επέβαλε κάποιες νέες “κυρώσεις” σε αξιωματούχους του ιρανικού καθεστώτος. Αυτή τη φορά, όμως, όχι για τα πυρηνικά· αλλά για την καταστολή των πρόσφατων διαδηλώσεων…

Αν σας διέφυγε, ιδού: το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών είναι a.c.a.b….

Περιστρεφόμενος ογκόλιθος

Τετάρτη 3 Γενάρη. …Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση χωρίς κόκκινη γραμμή. Αυτές βέβαια δεν ανακοινώνονται γιατί θέλω να υπογραμμίσω ότι απορώ με τις δηλώσεις σειράς κομμάτων και προσωπικοτήτων οι οποίοι απαιτούν πριν καν αρχίσει η διαπραγμάτευση να δηλώσω εγώ δημόσια ποιές είναι οι κόκκινες γραμμές, πού πάει η διαπραγμάτευση, ποιοι είναι οι στόχοι κλπ. Νομίζω ότι δεν έχει στοιχείο λογικής, παρά μικροκομματικής αντίληψης, το να θέλεις η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα πριν καν ξεκινήσει η διαπραγμάτευση να έχει παραδώσει όλη την διαπραγματευτική της τακτική και στρατηγική. Τέτοια λάθη δεν τα κάνουμε…

Ποιός τα λέει αυτά; Ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the greek, συνεντευξιαζόμενος χτες στον φιλικό καθεστωστικό real fm. Για το θέμα του “ονόματος” (που “ειναι η ψυχή μας”…) Μα δεν ήταν αυτός που όχι απλά δήλωνε δημόσια ποια είναι η «κόκκινη γραμμή» του στις τελευταίες διαπραγματεύσεις για το «κυπριακό», αλλά την περιέφερε αυτήν την «κόκκινη γραμμή» ανά την ευρώπη, ξεκινώντας απ’ το Λονδίνο (για να κοιμάται ήσυχο το αγγλικό καθεστώς για τις βάσεις του στην κύπρο), μήνες πριν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις στην ελβετία; Αυτός δεν ήταν;

Αυτός. Ακριβώς. Μήπως τότε «έκανε λάθος» και το παραδέχεται τώρα, με ένα χρόνο καθυστέρηση; Όχι φυσικά. Εκείνο που συμβαίνει τώρα είναι ότι και το Λονδίνο (κι όχι μόνο η Ουάσιγκτον) θέλει μια «λύση» στις σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων, έτσι ώστε να προχωρήσει η ένταξη του μακεδονικού κράτους στο νατο – πριν μπει στην ε.ε… Υπάρχει μια πρεμούρα… Το ελλαδιστάν, απ’ την μεριά του, δεν έχει πολλά περιθώρια ελιγμών· και πάντως δεν μπορεί να κοιτάει κλεφτά και προς Μόσχα μεριά. Επιπλέον η Αθήνα είναι αναγκασμένη να καταπιεί την ενόχλησή της και να πάρει σοβαρά υπόψη της την πολύ γρήγορη «βελτίωση των σχέσεων» μεταξύ Σκοπίων και Σόφιας· που αυτό το εξάμηνο θα έχει και την ευθύνη της προεδρίας της ε.ε.

Θα προσπαθήσει απ’ ότι φαίνεται, λοιπόν, να κάνει έναν συμβιβασμό. Μένει όμως να φανεί πόσο αντέχει, κι αν θα σκεφτεί κανά κόλπο της τελευταίας στιγμής… (Τα έχει κάνει κι αυτά στο παρελθόν στο ελληνικό βαθύ κράτος…)

Η αποκάλυψη

Τετάρτη 27 Δεκέμβρη. Τέτοιο καιρό πριν ένα χρόνο, πολλούς μήνες πριν το παραπάνω άρθρο, προβλήθηκε ένα σε 4 συνέχειες ντοκυμαντέρ, παραγωγής του al Jazeera, με τίτλο “the lobby” (υπάρχει διαθέσιμο μέσω youtube). Ένας δημοσιογράφος, εξοπλισμένος με κρυφή κάμερα, εμφανίστηκε στο Λονδίνο σαν «εθελοντής», διαθέσιμος να στρατολογηθεί εναντίον των φίλων των παλαιστινίων εκεί· ειδικά εναντίον του εργατικού κόμματος του οποίου ο επικεφαλής Jeremy Corbyn έχει τοποθετηθεί καθαρά υπέρ του δίκαιου της παλαιστινιακής αντίστασης στην ισραηλινή κατοχή.

Ο «εθελοντής» κατέγραψε πλήθος συνομιλιών του αλλά και γεγονότων σ’ αυτήν την μισο-φανερή μισο-κρυφή εκστρατεία που διηύθυναν οι ισραηλινές μιστικές υπηρεσίες, με «βάση» την πρεσβεία στο Λονδίνο, εναντίον κατ’ αρχήν της νεολαίας του εργατικού κόμματος, που υποστηρίζει το BDS (Boycott, Divestment, Sactions movement) κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ.

Το ντοκυμαντέρ είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε όσους είναι αφελείς. Όμως προκάλεσε σοβαρό σκάνδαλο στην αγγλία (το ότι στα μέρη μας δεν μαθεύτηκε τίποτα σχετικά έχει την εξήγησή του – δεν νομίζετε;) αφού σ’ αυτό εμφανίζεται ένας «ειδικός» υπάλληλος της ισραηλινής πρεσβείας, που είναι ο χειριστής της «στρατολόγησης και προώθησης της συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών ομάδων…», να συζητάει για τις δυνατότητες και τον στόχο του «να γκρεμίσει διάφορους βουλευτές», αυτούς του εργατικού κόμματος που στρέφονται κατά της ισραηλινής κατοχής. Μ’ άλλα λόγια το Τελ Αβίβ, προκειμένου να προστατέψει τον ιμπεριαλισμό του, εμφανίζεται να διαθέτει όχι μόνο τους undercover μηχανισμούς αλλά και την πρόθεση να «καταστρέψει» άγγλους βουλευτές. Και μπορεί να φανταστεί κανείς πως ακριβώς θα το έκανε, αν δεν πιανόταν στα πράσα η μεθόδευση.

Σε πρώτο χρόνο το νόμιμο φιλο-ισραηλινό λόμπυ στην αγγλία προσπάθησε να απαγορεύσει την προβολή του ντοκυμαντέρ στην αγγλία. Επειδή δεν μπορούσε να υποστηρίξει ότι «λέει ψέμματα» ή ότι «είναι κατασκευασμένο» (αφού όλοι και όλες που μιλάνε σ’ αυτό ανήκουν στον παρακρατικό μηχανισμό του Τελ Αβίβ), κατέφυγε στα δικαστήρια κατηγορώντας το για αντισημιτισμό (!!!) Η κατηγορία περί «αντισημιτισμού» είναι βασικό εργαλείο στα «βρώμικα κόλπα» του Τελ Αβίβ, αφού επιχειρεί να ταυτίσει όποιον κάνει κριτική στο ισραηλινό κράτος, κεφάλαιο, ιμπεριαλισμό με τους … ναζί.

Εννοείται ότι το αγγλικό δικαστήριο δεν βρήκε τίποτα «αντισημιτικό» στο ντοκυμαντέρ, αφού άλλωστε τα μόνα λόγια σ’ αυτό ήταν είτε ισραηλινών πρακτόρων είτε «εθελοντών» (συχνά εν αγνοία τους) στο σχέδιο. Επετρεψε την προβολή, επαινώντας το σαν μια δουλειά που τηρεί όλα τα δημοσιογραφικά στάνταρ.

Μετά απ’ αυτό το Τελ Αβίβ αναγκάστηκε να ανακαλέσει πίσω τον πρώην καραβανά «χειριστή» και ένα ακόμα στέλεχος των υπηρεσιών που εμφανίζεται στο ντοκυμαντέρ· και να ζητήσει συγγνώμη για τις απειλές κατά των βουλευτών…

(φωτογραφία: Σκηνή απ’ το “the lobby”. Ο χειριστής ξηγιέται…)

Η αποβλάκωση

Τετάρτη 27 Δεκέμβρη. Τυπικά το ισραηλινό καθεστώς κάνει αυτό που θα έκανε κάθε κράτος· ειδικά τα κράτη των οποίων τα συμφέροντα μπορούν να θιγούν σοβαρά από κινηματικές και δημόσιες δράσεις εναντίον τους, ακόμα και στην άλλη άκρη του πλανήτη: προβοκάρει με κάθε διαθέσιμο τρόπο, φτάνοντας όσο μακρυά χρειάζεται.

Ουσιαστικά, τόσο το “the lobby” όσο και το άρθρο της haaretz δείχνουν ότι προκειμένου να επιβάλλει σιωπή στις εναντίον του κριτικές το Τελ Αβίβ (και προφανώς δεν είναι το μόνο…), μέσω φανερών ή/και undercover μηχανισμών δρα ακόμα και σε κράτη που είναι συμμαχικά του· ίσως ειδικά σ’ αυτά. Το αγγλικό δεν είναι δευτερεύον συμμαχος, έτσι δεν είναι; Υποθέτουμε ότι αυτό μπορεί να το κάνει και μέσω των κρατικών ή των παρακρατικών μηχανισμών κάθε συμμάχου· έχει ενδιαφέρον όμως (και, τελικά, ιδιαίτερο βάρος) ότι αναπτύσσει και δικούς του, ανεξάρτητους μηχανισμούς. Προφανώς δεν ακολουθεί παντού τις ίδιες τακτικές. Πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα συγκεκριμένα δεδομένα (πολιτικά, ιδελογικά, κοινωνικά, οικονομικά, γεωγραφικά, ιστορικά) κάθε «στόχου», να προσαρμόζει τις τακτικές, να χαμαιλεοντίζει όπου χρειάζεται, να γαυγίζει όπου μπορεί, να πλαστογραφεί πειστικά, να χρηματοδοτεί χωρίς να φαίνεται, και λοιπά.

Και πάλι δεν θα έπρεπε να ξαφνιάζεται κανείς. Οι προθέσεις και οι σχεδιασμοί πληροφοριακής χειραγώγησης στις καπιταλιστικές κοινωνίες είναι τόσο «φυσικοί» όσο το γεγονός ότι τα αφεντικά δεν αυτοπεριορίζονται στην υλική τους κυριαρχία αλλά δίνουν μεγάλο, στρατηγικό βάρος στην ιδεολογική συσκότιση. Αυτονόητο είναι, επίσης, πως όταν δυναμώνουν οι (όποιες) αρνήσεις ή όσο οξύνεται ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, τόσο πιο επείγουσα είναι η διανοητική χειραγώγηση· το «κάψιμο των μυαλών».

Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμιά δικαιολογία σε όσους φουσκώνουν σαν επαναστατικά παγώνια υιοθετώντας τις (αντίπαλες μεταξύ τους) βρωμιές του Τελ Αβίβ, της Ουάσιγκτον, της Μόσχας ή του Πεκίνου, του Λονδίνου, του Παρισιού, του Βερολίνου ή της Ρώμης, της Αθήνας ή της Άγκυρας. Σ’ έναν καπιταλισμό σχεδόν δύο αιώνων κανείς δεν μπορεί να το παίζει «εγώ τώρα ήρθα, δεν ξέρω…».

Οι «φτωχοί τω πνεύματι» είναι μακάριοι από παπάδες και βασιλιάδες (έστω: των ουρανών) – όχι στον ταξικό ανταγωνισμό…

Ταξίδι στο παζάρι

Πέμπτη 30 Νοέμβρη. Όταν θα φτάσει με το καλό, θα μπορέσουν να μετρήσουν τις “καμπούρες” τους – με την μεταφορική έννοια: τίνος τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα; Η Theresa May πάει άλλη μια φορά στο Ριάντ, και… «κράτα με να σε κρατώ ν’ ανεβούμε το βουνό».

Το Λονδίνο είναι παραδοσιακά απ’ τους μεγαλύτερους προμηθευτές όπλων στη σαουδαραβική χούντα (ενώ οι έλληνες ούτε βλήματα δεν μπορούν να πουλήσουν σωστά…) Είναι τόσο μεγάλος προμηθευτής βαρέων όπλων, ώστε ο επόμενος «Λώρενς της Αραβίας» (στην εντελώς υποθετική περίπτωση που θα υπήρχε τέτοιος) θα τα έβρισκε σε ντάνες κάτω από αμμόλοφους.

Αυτή τη φορά το καθεστώς του τοξικού πρίγκηπα θέλει περισσότερα από αγγλικά τανκς, αεροπλάνα, drones κλπ. Θέλει αναγνώριση του ιμπεριαλιστικού του feeling. Τι θα κάνατε αν το ιράν έριχνε έναν πύραυλο στο Heathrow? ρώτησε τις προάλλες ο προφανώς ανιστόρητος Adel al-Jubeir, της παρέας του τοξικού, που παριστάνει τον υπ.εξ. της σαουδικής αραβίας. Η May έχει το περιθώριο του αγγλικού χιούμορ, με μια καλή δόση πίκρας εν προκειμένω: Υπομονή νεαρέ μου, υπομονή· όπως με τους γερμανικούς πυραύλους στον Β παγκόσμιο… Και θα φωνάζαμε τους αμερικάνους να καθαρίσουν…

Αυτό το τελευταίο θα το ήθελε και το Ριάντ – έγκαιρα, πριν γίνει άμμος παντού. Κατά τα άλλα το Λονδίνο, σαν μέλος της 5 + 1 συμφωνίας με το ιράν (και έχοντας κατά νου ότι εκεί, στην επικράτεια της Τεχεράνης, υπάρχουν νέες πιθανότητες για δουλίτσες) δεν το έχει εύκολο να σιγοντάρει τις κατάρες του τοξικού πρίγκηπα. Όχι φανερά τουλάχιστον.

Υπάρχει και μια αυξανόμενη κατακραυγή για τις μεθόδους του: απαγωγές, εκβιασμοί, βασανιστήρια, δολοφονίες, μισθοφόροι προστασίας… Αν δεν το πει κάποιος «θαυμάσιο επενδυτικό κλίμα» το λέει «τρις ισόβια» – σύμφωνα με το φημισμένο αγγλικό δίκαιο.

Αλλά η αλήθεια είναι πικρή: η May ηγείται της αγγλικής decay. Θα ζητήσει απ’ τον τοξικό να είναι πιο ανθρώπινος με την υεμένη· κι αυτός θα της ξαναπεί κάτι για τα αγγλικά αεροδρόμια. Δεν βγαίνει άκρη με τα λόγια στην αραβική χερσόνησο. Και το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι brexiters είναι να δείξει η May τόση πονοψυχιά ώστε να βρεθούν να περιθάλπτουν υεμενίτες, ειδικά εντός έδρας….

(η φωτογραφία είναι απ’ το προηγούμενο ταξίδι της May στο Ριάντ, τον περασμένο Απρίλη. Αν συνεχίσει να πηγαίνει εκεί κάθε εξάμηνο, θα γίνει παρεξήγηση. Ότι παίζει φάση…)

Καλά ξεμπερδέματα

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Δεν ήξεραν τι ψήφιζαν· αλλά για τέτοια κοσμικά ζητήματα δεν υπάρχει ο παράδεισος σαν ανταμοιβή του ηλίθιου στη μεταθάνατο ζωή. Κι έτσι οι brexiters, «λαός και Κολωνάκι», μαζί με την κυβέρνηση της αυτού μεγαλειότητας, προχωρούν σαν τους τυφλούς στον Άδη. Μεγάλος ξεπεσμός για μια άλλοτε αυτοκρατορία. Αλλά δεν είναι η πρώτη στην ανθρώπινη ιστορία που παρακμάζει τόσο έντονα και δραματικά.

Το ζήτημα των συνόρων (ή των μη συνόρων) ανάμεσα στην ιρλανδία και στην αγγλοκρατούμενη βόρεια ιρλανδία ανάβει όλο και περισσότερο. Το Λονδίνο έχει οχυρωθεί πίσω απ’ την γραμμή «ας κάνουμε τις εμπορικές συμφωνίες που θα διαδεχθούν τις υπάρχουσες μέσα στην ε.ε. και μετά βλέπουμε για τα σύνορα». Το Δουβλίνο, σαν μέλος της ε.ε., όπως και τα υπόλοιπα κράτη μέλη το εννοούν ακριβώς ανάποδα: πρώτα θα υπάρξει συμφωνία Λονδίνου – ε.ε. για τα σύνορα στην βόρεια ιρλανδία, το ποσό που θα πληρώσει για το διαζύγιο, και τα δικαιώματα των πολιτών της ε.ε. στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, και μετά θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τις εμπορικές σχέσεις.

Τόμπολα! Μόνο που είναι μια τόμπολα που μυρίζει μπαρούτι: οι καθολικοί της βόρειας ιρλανδίας θέλουν α) να συνεχίσουν να είναι στην ε.ε. και β) σε καμία περίπτωση να μην ξαναδημιουργηθούν «κανονικά» σύνορα με την υπόλοιπη ιρλανδία. Το Δουβλίνο συμφωνεί, σίγουρα στο δεύτερο. Οι άγγλοι φασίστες της βόρειας ιρλανδίας όπως και η πλειοψηφία του περήφανου λαού θέλει το αντίθετο. Ή, έστω, επειδή μπορεί να μην ξέρει τι θέλει, δεν μπορεί να βρει μια λύση που και την έξοδο απ’ την ε.ε. δεν θα εμποδίζει, αλλά και τα σύνορα θα εξαφανίζει. Κάτι μουρμουράνε για «τεχνικές λύσεις που υπάρχουν», αλλά δεν τις λένε. Το θέμα είναι ότι το Δουβλίνο μπορεί να εμποδίσει οποιαδήποτε συμφωνία· την ώρα που το Λονδίνο δεν μπορεί να εμποδίσει τίποτα και κανέναν… Ξαφνικά (;) η αυτού μεγαλειότης είναι όμηρος μιας κυβερνησούλας…

Η ε.ε. έχει δώσει στην Theresa May προθεσμία μέχρι τις 4 Δεκέμβρη (σε μια βδομάδα δηλαδή) για να φέρει ρεαλιστικές προτάσεις για τα 3 «προαπαιτούμενα» του διαζυγίου. Θα πετύχει η όχι καλότυχη May κάτι που δεν έχει καταφέρει να κάνει εδώ και σχεδόν 1,5 χρόνο; God save her – and the queen…

Αυτά είναι δράματα να βουρκώνει ο κάθε ευγενικός και καλόπιστος άνθρωπος!!! Όχι τα ελληνικά παλιοβλήματα!…

Πολύτιμη σιωπή

Παρασκευή 24 Νοέμβρη. Η ίδια “πολυεθνική” προπαγανδιστική μηχανή σωπαίνει, όσο μπορεί, για ζητήματα που θίγουν το αγγλικό καθεστώς – για παράδειγμα. Οι διαπραγματεύσεις για την έξοδο απ’ την ε.ε. έχουν σκαλώσει στο πρώτο βήμα, και απομένουν μόλις 6 μήνες ως την τυπική λήξη της σχετικής διαδικασίας. Φυσικά μπορεί να παραταθεί. Όμως εδώ και 1,5 χρόνο το αγγλικό καθεστώς δείχνει τεράστια αδυναμία να διαχειριστεί με ομαλό τρόπο αυτό που “αποφάσισε ο λαός”. Και δεν πείθει ότι θα χρειαζόταν μια μικρή παράταση για να βρει αυτά που δεν έχει καταφέρει ως τώρα. Δεν είναι αυτή η παρακμιακή κατάσταση, άραγε, ζήτημα πρώτης γραμμής για την καπιταλιστική δύση;

Το τι συνεπάγεται αυτή η πολιτική, οικονομική και τεχνοκρατική αδυναμία του Λονδίνου φαίνεται σε δύο σημεία της ευρώπης. Στο Γιβλαρτάρ και στην βόρεια Ιρλανδία. Οι κάτοικοι και των δύο “επαρχιών” της επικράτειας της αυτού μεγαλειότητας ψήφισαν υπέρ της παραμονής στην ε.ε.· στο γιβλαρτάρ σε συντριπτικό ποσοστό. Και οι δύο περιοχές θα ήθελαν να τύχουν ειδικής μεταχείρισης στην μετα-ε.ε. κατάσταση της αγγλίας, αφού πέρα απ’ την θέληση των ντόπιων υπάρχουν ειδικές συνθήκες στη συνύπαρξη με τους γείτονες. Το Γιβλαρτάρ διεκδικείται απ’ την ισπανία, ενώ ένα “σκληρό brexit” (σαν αποτέλεσμα της ανικανότητας του Λονδίνου να πετύχει οτιδήποτε άλλο) θα ξανα-απομονώσει την βόρεια απ’ την υπόλοιπη ιρλανδία, με σοβαρές οικονομικές και πολιτικοϊδεολογικές συνέπειες. Κατά συνέπεια και οι δύο περιοχές κινδυνεύουν από ζόρικες συνέπειες από κάτι που δεν θέλησαν.

Αυτά δεν θεωρούνται ούτε συμπτώματα «κρίσης» στη διεύθυνση του κράτους ούτε εστίες μελλοντικών εντάσεων… Αυτά δεν θεωρούνται άξια δημοσιότητας και ευρύτερης γνώσης… Το φλέγον είναι, υποτίθεται, ότι στη γερμανία δεν έχει σχηματιστεί ακόμα κυβέρνηση συνεργασίας και μπορεί να ξαναγίνουν εκλογές…

Να το διδακτικό της ιστορίας: ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ!!! Όχι μόνο για όσα λέγονται απ’ τα καθεστωτικά φερέφωνα κάθε είδους και μεγέθους· αλλά και για εκείνα που δεν λέγονται…

Ο εχθρός

Κυριακή 15 Οκτώβρη. Για παράδειγμα το αγγλικό καθεστώς, που προσπαθεί να βρει την «γραμμή» του στις διαπραγματεύσεις για την έξοδό του απ’ την ε.ε., σίγουρα θα ήθελε να ξέρει πως μπορεί να αξιοποιήσει τις πιθανολογούμενες εμπορικές κυρώσεις κατά γαλλικών και γερμανικών εταιρειών που έχουν δουλειές στο ιράν…

Ο άγγλος υπουργός οικονομικών, συνεντευξιαζόμενος την περασμένη Παρασκευή στο κανάλι sky news, ήταν κάπως ωμός, μεταφέροντας το «κλίμα» αυτών των διαπραγματεύσεων:

Καταλαβαίνω ότι τα πάθη είναι έντονα, καταλαβαίνω ότι ο κόσμος έχει πολύ ισχυρές απόψεις για το θέμα [: αναφέρεται στις διαφορετικές απόψεις εντός αγγλίας…] αλλά είμαστε όλοι απ’ την ίδια μεριά, έχουμε την ίδια ατζέντα. Ο εχθρός, οι αντίπαλοι, είναι εκεί, στην άλλη μεριά του τραπεζιού. Μ’ αυτούς είναι που πρέπει να διαπραγματευτούμε, να διαπραγματευτούμε σκληρά για να πετύχουμε την καλύτερη δυνατή συμφωνία για την βρετανία.

Αυτό το «ο εχθρός είναι εκεί» μιλώντας για την ε.ε., δεν ακούστηκε σαν «πολιτικά σωστό»… Μετά από μερικές ώρες ο Philip Hammond αναγκάστηκε να το μαζέψει. Ήταν όμως ακριβές…

Γλώσσα λανθάνουσα…

Ο ελέφαντας στο δωμάτιο

Κυριακή 20 Αυγούστου. Το ότι το Ριάντ είναι ο βασικός παραγωγός (από ιδεολογική άποψη) και χρηματοδότης του ουαχαβιτισμού, αυτής της ακροδεξιάς πολιτικής που είναι μασκαρεμένη με θρησκευτικά στολίδια, είναι γνωστό. Όταν, λοιπόν, ένα πρωτοκοσμικό κράτος αποφασίζει να κάνει μια έρευνα «για τον ρόλο της σαουδικής αραβίας στην υποστηρίξη του ισλαμικού εξτρεμισμού» στην επικράτειά του, υποθέτει κανείς ότι θέλει να ξεσκεπάσει τον διεθνή ρόλο της σαουδαραβικής χούντας.

Αμ δε!!! Η κυρία May, πρωθ. της αγγλίας, της σκωτίας, της ουαλίας και της βόρειας ιρλανδίας, ανακοίνωσε προχτές ότι η σχετική έρευνα (για τον ρόλο του σαουδαραβικού σπόνσορινγκ «τρομοκρατών» εντός της επικράτειάς της), που ολοκληρώθηκε πριν 6 μήνες, θα παραμείνει κρυφή κι απόρρητη. Γιατί; Επειδή (λέει) αυτό επιβάλλουν «λόγοι εθνικής ασφάλειας» αλλά και επειδή (λέει) «πρέπει να προστατευτούν τα προσωπικά δεδομένα». Συμπεραίνει κανείς ότι η έρευνα έγινε μόνο και μόνο για να προστεθούν «διαπραγματευτικά χαρτιά» στο επόμενο εμπορικό deal μεταξύ Λονδίνου και Ριάντ. Όσο για τα εξαίσια θύματα; Έτσι κι αλλιώς είναι όλοι νεκροί – λέει η κυρία May.

Δεκαπέντε άτομα, αγγλικής υπηκοότητας, που ήταν στους δίδυμους πύργους στη Ν. Υόρκη στις 11 Σεπτέμβρη του 2001 και επέζησαν, είναι έξαλλα με την κυρία May. Έχουν δίκιο, αλλά πρέπει να ξεκουνήσουν πολύ περισσότερους. Αφού το ξέρουν: η πολεμική βιομηχανία της αγγλίας ζει απ’ τις αγορές του Ριάντ…

Εφόσον, λοιπόν, η σαουδαραβική και οι λοιπές πετρελαιοπαραγωγές χούντες της αραβικής χερσονήσου κάνουν δύο πράγματα ταυτόχρονα, χρηματοδοτούν τους ουαχαβίτες και χρηματοδοτούν και τις πρωτοκοσμικές πολεμικές βιομηχανίες (και πολλές μπίζνες ακόμα…), θα πρέπει να αναγνωριστεί δημόσια, ανοικτά και σε ικανή κοινωνική κλίμακα η σχέση της «ισλαμικής τρομοκρατίας» με τα πρωτοκοσμικά καπιταλιστικά συμφέροντα! Μην το βασανίζουμε άλλο!

Εκεί είναι το αδύνατο σημείο δεκαετιών σφαγών…

Ο ειρηνοποιός (;)

Τετάρτη 26 Ιούλη. Ο Macron θα πουλήσει το αυξημένο βάρος του γαλλικού ιμπεριαλισμού, στην «ειρηνική» εκδοχή του· αλλά δεν είναι βέβαιο το πόσο θα κρατήσει το deal. Το γεγονός είναι ότι ο αναγνωρισμένος απ’ τον οηε (και σχεδόν μόνο απ’ αυτόν) και υποστηριζόμενος απ’ την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο πρωθυπουργός της λιβύης Fayez Serraj και ο εχθρός του, υποστηριζόμενος απ’ την χούντα του Sisi, την Μόσχα, το Παρίσι και την Ντόχα στρατηγός Khalifa Hifter (του οποίου ο στρατός ελέγχει πλέον το μεγαλύτερο μέρος της λιβυκής επικράτειας) συναντήθηκαν χτες στο Παρίσι. Υπέγραψαν ανακωχή μεταξύ τους· και κάποια στιγμή (υποσχέθηκαν ο ένας στον άλλον) εκλογές. Του χρόνου – και βλέπουμε…

Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για μια ακόμα ήττα της Ουάσιγκτον. Το γεγονός είναι πάντως ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν είχε ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στη λιβύη· έδρασε, όσο έδρασε, σαν στήριγμα στο Λονδίνο. Το είχε δηλώσει θυμωμένος και ο Ομπάμα. Ο Khalifa Hifter πάντως, καλού κακού, πριν πάει στο Παρίσι πέρασε απ’ τα ενωμένα αραβικά εμιράτα, όπου είχε κουβεντούλα με τον αμερικάνο πρέσβη στη λιβύη (που για σιγουριά μένει στην αραβική χερσόνησο…) και με τον επικεφαλής της africom· της αμερικανικής στρατιωτικής διοίκησης της αφρικής…

Θα μπορούσε να πρόκειται για μια σιωπηλή μοιρασιά και της λιβυκής επικράτειας. Έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα πετρελαιοπήγαδα τα ελέγχει ο Khalifa· η ρωσική rosneft κάνει ήδη άντληση και εξαγωγή απ’ την περιοχή του. Ίσως το Λονδίνο, στην κατάσταση που βρίσκεται, βολεύεται και με τα λίγα…

Porka mizeria!

(φωτογραφία πάνω: H ροζ περιοχή είναι του Khalifa… Η μπλε είναι του Serraj… Η μωβ νομαδικών φυλών…

κάτω: στο κεφάλι του τραπεζιού αριστέρα, με τα σταυρωμένα χέρια ο Serraj, δεξιά ο Khalifa… Δείχνουν σοβαροι κύριοι…

Κάτι ακόμα. Για δείτε που είναι η κύπρος με τις αγγλικές βάσεις… Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι το Λονδίνο θα αφήσει το κυπριακό οικόπεδό του όταν χάνει και παντού αλλού; Και πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι οι έλληνες φασιστοπατριώτες, όπως κι αν το παίζουν τώρα, “αριστεροί” ή “δεξιοί”, δύσκολο δεν είναι τίποτα, ότι αυτοί λοιπόν δεν είναι πάντα έτοιμοι να κουνήσουν την ουρά τους σ’ αυτό το παλιό αφεντικό; Όποιος πιστεύει στα “αγνά” κίνητρά τους, πιστεύει και στον batman…)