Το ένδοξο θανατόμετρο

Κυριακή 19 – Δευτέρα 20 Ιούλη. Κανονικά οι πάντες που έχουν τζογάρει πάνω στους θανάτους απ’ τον covid-19 για να πουλήσουν με τον τόνο υγιεινιστικό τρόμο, απ’ τους ειδικούς θανάτου και τους «προφήτες» των υπολογιστικών μοντέλων μέχρι τον τελευταίο φίλο της καραντίνας, όλοι αυτοί θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης. Να έχουν σκάψει μια τρύπα στο χώμα, for ever… Δυστυχώς είναι πολλοί για να τους σπρώξουμε εμείς στην εξαφάνιση. Τουλάχιστον όμως πρέπει όχι απλά να τους ειρωνευτούμε αλλά να εξοπλιστούμε βαθιά στις συνειδήσεις μας, αφού η τρομοεκστρατεία καθόλου δεν έχει τελειώσει.

Η τελευταία αποκάλυψη της τρομοαθλιότητας έρχεται απ’ την επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, και το «κέντρο για την ιατρική που βασίζεται σε αποδείξεις». Πριν προχωρήσουμε πρέπει να σας ενημερώσουμε για κάτι που το θεωρούμε σημαντικό. Απ’ την αρχή της τρομοεκστρατείας, που στηριζόταν σε «προβλέψεις» και «εκτιμήσεις» (οι οποίες σερβίρονταν στον κόσμο σαν «βεβαιότητες»…) ξεκίνησε ένας σοβαρός και σημαντικός διεθνής πόλεμος στο εσωτερικό των γιατρών και των λοιπών ειδικών υγείας – της “ιατρικής κοινότητας”…. Η πλειονότητα των ειδικών, είτε είναι πουλημένη στις φαρμακοβιομηχανίες είτε για άλλους προσοδοφόρους λόγους, συντάχτηκε με το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, και έπαιξε τον ρόλο της στην τρομοεκστρατεία. Μια καλή μειοψηφία όμως, αυτοί που εδώ ονομάζουμε «αιρετικούς» επέμεινε, επιμένει και θα συνεχίσει να υπερασπίζεται την ιατρική που στηρίζεται σε αποδείξεις· κι όχι σε παραμύθια, συμφέροντα, προπαγάνδα, κλπ. Στην υπεράσπιση της evidence-based medicine ανήκουν ο Ιωαννίδης και πολλές εκατοντάδες γιατροί σχεδόν σ’ όλο τον κόσμο· οι οποίοι όμως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν περιθωριοποιηθεί έως αποκλειστεί απ’ τους δημαγωγούς – για προφανείς λόγους.

Δύο γιατροί / πανεπιστημιακοί μέλη του center for evidence-based medicine / CEBM, ο Yoon Loke, καθηγητής ιατρικής και φαρμακολογίας στην ιατρική σχολή του Norwich, και ο Carl Heneghan, καθηγητής ιατρικής βασισμένης σε αποδείξεις στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, διευθυντής ανάλογων σπουδών στο CEBM, με ειδικότητα στην κλινική επιδημιολογία, δημοσιοποίησαν με άρθρο πριν 3 ημέρες τα συμπέρασματά τους απ’ τον έλεγχο που έκαναν για το πως μετριούνταν οι νεκροί από covid-19 στην αγγλία. Τίτλος του άρθρου; Με άφθονη αγγλική ειρωνεία: Γιατί κανένας δεν μπορεί ποτέ να γίνει καλά απ’ τον covid-19 στην αγγλία· μια στατιστική ανωμαλία.

… Εδώ φαίνεται ότι ο PHE [εθνικός οργανισμός δημόσιας υγείας της αγγλίας – δεν περιλαμβάνει την σκωτία και την ουαλλία] συστηματικά ψάχνει εκείνους που καταγράφτηκαν οποιαδήποτε στιγμή στη βάση δεδομένων του NHS [εθνικό σύστημα υγείας] σαν θετικοί, και απλά ελέγχει αν ζουν ακόμα ή έχουν πεθάνει. Ο PHE δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη του πόσο παλιό ήταν το θετικό τεστ του covid, ούτε το κατά πόσο το άτομο νοσηλεύτηκε με επιτυχία στο νοσοκομεία και επέστρεψε στο σπίτι του. Οποιοσδήποτε βρέθηκε θετικός στον covid αλλά πέθανε αργότερα από οποιαδήποτε αιτία θα περιληφθεί στην καταμέτρηση των νεκρών από covid απ’ τον PHE.

Μ’ αυτόν τον ορισμό του PHE, κανένας που κόλλησε covid στην αγγλία δεν επιτρέπεται να αναρρώσει ποτέ. Ένας ασθενής που βρέθηκε θετικός αλλά νοσηλεύτηκε με επιτυχία και βρήκε απ’ το νοσοκομείο, θα προσμετριέται στους νεκρούς του covid ακόμα και πεθάνει από καρδιακή προσβολή ή τον κτυπήσει ένα λεωφορείο τρεις μήνες αργότερα.

Είναι γι’ αυτό που τα νούμερα του PHE διαφέρουν σημαντικά από μέρα σε μέρα. Για παράδειγμα στις 6 Ιούλη αναφέρθηκαν 16 νέοι θάνατοι, αλλά την επόμενη ημέρα 152 – οι σημερινοί είναι 66…

Όπως καταλαβαίνετε εδώ δεν πρόκειται καν και καν για μια «κοινή δεξαμενή». Πρόκειται για έναν τεράστιο λάκο στον οποίο το αγγλικό κράτος πέταγε επί μήνες (λογιστικά…) τους πάντες, σκυλεύοντας τον θάνατό τους. Κανείς δεν κατήγγειλε αυτήν την συστηματική πλαστογράφηση – αν και προφανώς κάποιοι, ακόμα και απλοί υπάλληλοι, την ήξεραν! Και, φυσικά, δεν είναι ούτε «λάθος» ούτε «στατιστική ανωμαλία» όπως κομψά λένε τώρα οι συγκεκριμένοι ερευνητές. Δεν γίνεται να βάζει κανείς «κατά λάθος» στους νεκρούς του covid-19 θύματα τροχαίων ή αυτοκτονιών επειδή κάποτε βρέθηκαν «θετικοί» – έτσι δεν είναι;

Πρόκειται για συνειδητή μεθόδευση. Για σχέδιο «φουσκώματος» της «φονικότητας του covid-19» με κάθε μέσο και όλα!! Με προφανείς στόχους. Η ασταμάτητη μηχανή, που δεν δεσμεύεται από ακαδημαϊκή κομψότητα ή λεπτή αγγλική ειρωνεία, έχει υποστηρίξει αυτή τη θέση καθαρά απ’ τότε που ξεκίνησαν οι παρελάσεις των φερέτρων στην ιταλία… Και τι έχει ακούσει απ’ τους φίλους της καραντίνας γι’ αυτήν την “κοινωνική ανευθυνότητά” της, ε; Τώρα, φυσικά, θα ακούσει και πάλι τον σκασμό τους – αλλά έχουν κάποια σημασία οι λακέδες;

Όχι, δεν είχαμε δει όραμα! Απλά διαβάζαμε συστηματικά – και ορισμένες πρακτικές τέτοιου είδους «ξέφευγαν» απ’ την καθεστωτική ομερτά, σε διάφορα πρωτοκοσμικά μέρη του κόσμου, είτε από έντιμους γιατρούς, είτε από έντιμους νοσηλευτές….

Το τελευταίο που απομένει να αποκαλυφθεί είναι αυτό: καθώς τα δημόσια νοσοκομεία πολλών πρωτοκοσμικών κρατών χρηματοδοτούνταν με το «κεφάλι» σοβαρής νοσηλείας λόγω covid-19, πόσες μάσκες οξυγόνου «έφευγαν απ’ τη θέση τους μυστηριωδώς» τις νύχτες στις εντατικές, για καμμιά ώρα, για να πεθάνουν οι «παλιότεροι» και να νοσηλευτούν οι «καινούργιοι» – με ανανέωση της χρηματοδότησης φυσικά… Τέτοια περιστατικά “μυστηριωδών” νυχτερινών μαζικών θανάτων σε πρωτοκοσμικά νοσοκομεία έχουν αναφερθεί βέβαια… Και έμειναν “μυστηριώδεις”…

Αν νομίζετε ότι «αποκλείεται να έγιναν τέτοια πράγματα» δεν έχετε ιδέα για την πραγματικότητα!!!…

(φωτογραφία κάτω: Να ενδεικτικά η σημασία του να προσθέτουν οι άγγλοι ειδικοί του θανατόμετρου τους πάντες στο λογαριασμό του covid-19: οι κόκκινες γραμμές είναι πιο καμαρωτές, σίγουρα! Και πιο πιασάρικες εμπορικά / δημαγωγικά…)

Ο κυνισμός της εξουσίας

Κυριακή 19 – Δευτέρα 20 Ιούλη. Αυτές οι δύο παράγραφοι επάνω είναι η “απάντηση” του αγγλικού υγιεινιστικού κράτους στις αποκαλύψεις για το μέτρημα στο σωρό των ανθρώπων που υποτίθεται ότι σκότωσε ο covid-19 στην αγγλία. Τις μεταφράζουμε για να τις απολαύσετε:

Αν και μπορεί να φαίνεται ωμό, δεν υπάρχει κάποια μέθοδος εγκεκριμένη απ’ τον Π.Ο.Υ. στο μέτρημα των νεκρών απ’ τον covid-19. Στην Αγγλία μετράμε όλους όσους πεθαίνουν και είχαν βρεθεί θετικοί στον covid-19 οποιαδήποτε στιγμή, για να σιγουρέψουμε ότι τα data μας είναι όσο πιο πλήρη γίνεται.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτή είναι μια καινούργια και αναπτυσσόμενη μόλυνση και υπάρχουν αυξανόμενα στοιχεία για μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας σε κάποιους απ’ αυτούς που μολύνθηκαν. Μολονότι αυτές οι γνώσεις μεγαλώνουν, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να ξαναδούμε πως υπολογίζονται οι νεκροί.

Στις ηπα ένας 20χρονος που σκοτώθηκε στην Φλόριντα την προηγούμενη εβδομάδα σε τροχαίο με μηχανή δηλώθηκε “covid-19”. Ο νεαρός δεν ήταν καν “positive”!!! Απλά κάποιος κατάλληλα δασκαλεμένος υπάλληλος σκέφτηκε: κι αν είχε covid; Σίγουρα γι’ αυτό οδηγούσε απρόσεκτα… Απλό – όχι;

Η ωμότητα είναι δομική σ’ όλη την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία! Δεν ξέρουν άραγε ούτε στην αγγλία ούτε στα υπόλοιπα πρωτοκοσμικά κράτη να «μετρούν τους νεκρούς απ’ τις επιπλοκές του covid-19»; Ο τρόπος είναι πασίγνωστος: νεκροψίες!!! Αλλά οι νεκροψίες ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΑΝ εξ αρχής, ακριβώς για να μην αποδειχθεί ότι ακόμα και απ’ αυτούς που πέθαναν στις εντατικές μικρό ποσοστό μόνο πέθαινε λόγω επιπλοκών του covid-19!!!

Μ’ άλλα λόγια, οι πάγιοι τρόποι και τα πάγια πρωτόκολλα για οποιαδήποτε θανατηφόρα αρρώστια, τρόποι και πρωτόκολλα που έχουν υιοθετηθεί εδώ και δεκαετίες παγκόσμια, έγιναν κουρέλια όταν εμφανίστηκε ο covid-19 – μεθοδικά, συστηματικά, οργανωμένα!… Άλλαξαν επι τούτου οι κανονισμοί, ενώ η επιδημία είχε ξεκινήσει… Δόθηκε «δικαίωμα» σε οποιονδήποτε γιατρό, ακόμα κι αν δεν είχε δει ποτέ έναν ασθενή, να υπογράψει πιστοποιητικό θανάτου από covid-19, επειδή «έτσι του φάνηκε» ή «έτσι άκουσε» ή “έτσι έμαθε απ’ το τηλέφωνο”… Δόθηκε αυτό το δικαίωμα «διάγνωσης θανάτου» ακόμα και στα γραφεία τελετών (στην αγγλία, ίσως και αλλού…)… Κι όχι μόνον αυτά. Έγιναν «πειράματα με φάρμακα» που οδήγησαν ΑΥΤΑ (και όχι ο covid-19…) σε άγνωστο αριθμό θανάτων στα νοσοκομεία… Χρησιμοποιήθηκαν λαθεμένα ή ενώ δεν χρειαζόταν οι μηχανές τεχνητήςς αναπνοής, οδηγώντας επίσης σε άγνωστο αριθμό θανάτων στα νοσοκομεία…

Όταν όλα αποδεικνύουν πως η μόνη πραγματική μέριμνα όλων των πρωτοκοσμικών κρατών ήταν Η ΧΟΝΤΡΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ, ακόμα και λογιστικά, το «ε, αφού δεν υπήρχε διεθνώς ενιαίος τρόπος μετρήματος είπαμε κι εμείς να….» θυμίζει τον έλληνα αρχι-ιερέα: την ίδια «αθωώτητα» προσπάθησε να πουλήσει κι αυτός.

Υπάρχουν πολλές αρρώστιες που έχουν πράγματι μεσομακροπρόθεσμες συνέπειες θανάτου. Οι καρκίνοι ή τα καρδιακά νοσήματα – για παράδειγμα. Εφαρμόζεται μια τέτοια δημιουργική λογιστική θανάτου σ’ αυτές; Μπορεί κάποιος που πέθανε από τροχαίο να χρεωθεί στον καρκίνο επειδή ήταν καρκινοπαθής; Όχι βέβαια!!!

Υποψιαζόμαστε λοιπόν ότι μέσα σ’ όσους είχαν όφελος απ’ αυτήν την δημιουργική λογιστική γύρω απ’ τον covid-19 θα πρέπει να ήταν και οι (ιδιωτικές) ασφαλιστικές. Με τον covid-19 σαν «καινούργια μόλυνση», γιατί να μην επικαλούνται ότι «αααα, ο θάνατος απ’ αυτόν δεν καλύπτεται απ’ το συμβόλαιο ασφάλισης υγείας»;

Εν τέλει το ξεβράκωμα του θανατόμετρου (στην αγγλική του εκδοχή μεν, αλλά γιατί αυτές οι «ωραίες ιδέες» να μην εφαρμόστηκαν και αλλού; θέμα ηθικών ενδοιασμών σίγουρα δεν υπήρξε!) ήταν τέτοιο ώστε ο PHE αποφάσισε ότι ένα μόνο του μένει. Να τρέξει να κρυφτεί! Ανακοίνωσε χτες ότι θα σταματήσει να ανακοινώνει τις «απώλειες» καθημερινά…

Θα κάνει ένα σούμα – μπας και γίνει ακόμα πιο σκοτεινή η απαγόρευση του να πεθάνεις από κάτι άλλο εκτός από covid-19…

Ο φόβος του θανάτου είναι αθάνατος;

Πέμπτη 16 Ιούλη. Η τρομοεκστρατεία συνεχίζεται. Δυστυχώς – αλλά από πολλές απόψεις προβλέψιμο. Το έχουμε ξαναπεί: σ’ αυτήν την δεύτερη φάση του, «ψυχο-ιδεολογικά» (αν μας επιτρέπεται ο νεολογισμός) οι ακροβασίες των τρομοκρατών είναι ακόμα πιο προχωρημένες. Δεν κάνουν μόνο διαδοχικά κεφαλοκλειδώματα στην κοινή λογική. Αν κάποιος επιχειρήσει να αναλύσει κάπως προσεκτικά τι και πως είναι αυτό που διασπείρει αυτόν τον καιρό η δημαγωγία θα καταλάβει ότι τώρα έχουν αρχίσει «να κόβονται κεφάλια».

Τώρα το υπερόπλο ΔΕΝ είναι οι νεκροί, ΔΕΝ είναι οι «κοινές δεξαμενές»! Δεν λέγεται όμως από κανέναν δημαγωγό γιατί οι νεκροί, τα φέρετρα, όλη αυτή η «συσκευασία» και η δημιουργική λογιστική θανάτου που μεγαλούργησε επί μήνες την περασμένη άνοιξη έχουν εξαφανιστεί… Οι 7 φωτογραφίες / πίνακες πιο πάνω δίνουν την απάντηση: οι νεκροί, ακόμα κι αν «ενισχύθηκαν» με κάθε τρόπο, ακόμα και με την χρέωση πολλών (άγνωστο πόσων, οπωσδήποτε πολλών όμως) στον covid-19 που είναι η πιο αιματηρή και απάνθρωπη «ιατρική φάρσα» εδώ και δεκαετίες, το θανατόμετρο λοιπόν πέφτει σταθερά!! Τόσο σταθερά ώστε είναι σαφές, από όποια «επιστημονική» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) πλευρά κι αν το δει κανείς, ότι η επιδημία τέλειωσε· χωρίς να εξαφανιστεί ο covid-19!!!

Το πως και γιατί μια ίωση τελειώνει χωρίς να εξαφανιστεί ο υπεύθυνος ιός, μπορεί να (μας / σας) το εξηγήσει οποιοσδήποτε έντιμος ιο-λόγος. Είτε επειδή έχει κατακτηθεί μια ορισμένη γενική ανοσία του πληθυσμού· είτε επειδή οι ίδιοι οι ιοί εξασθενούν στη διάρκεια του διαρκούς πολλαπλασιασμού / διασποράς τους· πρακτικά εξαιτίας του συνδυασμού αυτών των δύο βασικών παραγόντων, και ανάλογα με την περίπτωση και μερικών ακόμα (κλίμα/εποχή, κλπ).

Και μόνο το γεγονός ότι μέχρι πριν λίγο καιρό ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ήταν στο κέντρο της σκηνής ενώ τα «κρούσματα» ήταν στο βάθος, ενώ τώρα δεν υπάρχει κανένα πανηγύρι για την τόσο μεγάλη μείωση των θανάτων, αποδεικνύει δύο πράγματα. Πρώτον ότι «ο λόγος για τον covid-19» εκ μέρους των κρατών, των ειδικών και των φερεφώνων τους ΠΟΤΕ δεν ήταν «ιατρικός», «επιστημονικός», περιορισμένος στα πραγματικά γεγονότα και στοιχεία… ΠΑΝΤΑ ήταν πολιτικός (με την έννοια της τεχνικής της εξουσίας), χειραγωγικός, ιδεολογικός, επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου… Αν ήταν διαφορετικά τότε οι «αποδείξεις του κινδύνου», το θανατόμετρο δηλαδή, δεν θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί· όπως δεν πετάει κανείς το θερμόμετρο μόλις αρχίσει να πέφτει ο πυρετός…

Το δεύτερο που αποδεικνύεται, σα συνέπεια του πρώτου, είναι ότι ο «πολιτικός», χειραγωγικός, ιδεολογικός, psyop «λόγος για τον covid-19» εκ μέρους των κρατών και των ειδικών τους απ’ το ξεκίνημα αυτής της εκστρατείας αδιαφορούσε απόλυτα για την σωματική και συναισθηματική υγεία των υπηκόων… Δεν τους ένοιαζε και δεν τους νοιάζει «τι κάνουμε»!!! Άλλα είναι τα κίνητρά τους…

Και σ’ αυτά η απειλή του (υγιεινιστικού) θανάτου παραμένει, και σ’ αυτή τη φάση, στρατηγικής σημασίας.

(σημείωση: Χρειάζεται μια προσοχή στην ανάγνωση των πιο πάνω πινάκων. Ο κάθετος άξονας, στ’ αριστερά, δεν μετράει πάντα με τον ίδιο τρόπο. Αλλού μετράει μονάδες [: ελλάδα], αλλού εκατοντάδες και αλλού χιλιάδες [: ηπα])

Αυτός, πάλι, τι δουλειά έχει;

Παρασκευή 10 Ιούλη. Ως γνωστόν είναι οι «συνωμοσιολόγοι» που ανησυχούν για το ψηφιακό φακέλωμα των data υγείας… Οι υπόλοιποι προσεύχονται και το οργανώνουν. Ο κυρ Βασίλης, ο άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, μέσω μιας απ’ τις θυγατρικές του που λέγεται π.ο.υ., είναι ένας από δαύτους…

Και να που ξεφυτρώνει… ποιός λέτε; Ο Tony Blair! Το γνωστό κάθαρμα του αγγλικού (και ευρωπαϊκού) «σοσιαλφιλελευθερισμού», που είναι τόσο φίρμα ώστε για κάθε φράση που λέει δημόσια τσεπώνει τουλάχιστον εικοσαχίλιαρο, βγήκε να μας πει πόσο καλό είναι το ψηφιακό φακέλωμα … για να λυθούν τα προβλήματα με τον covid-19…

Και μόνο που το υποστηρίζει ο Blair, τελείωσε! Πάρτε πέτρες!!!

(Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση:)

… Μπορεί να φτιαχτεί μια ψηφιακή ταυτότητα σήμερα, που μπορεί να προστατευτεί πολύ εύκολα, οπότε μπορούν να αντιμετωπιστούν πολλά ζητήματα ιδιωτικότητας και επιτήρησης που ανησυχούν τον κόσμο, αλλά θα είναι μια φυσική εξέλιξη του τρόπου που θα χρησιμοποιούμε την τεχνολογία παντού, στις λειτουργίες της καθημερινής ζωής. Κι αυτή η κρίση του covid δίνει έναν επιπλέον λόγο να το κάνουμε αυτό. Γιατί, κοιτάξτε, μπορεί να κάνω λάθος, αλλά όταν σκέφτομαι για παράδειγμα πως ξανα-ανοίγουν κάποιες επιχειρήσεις, πως ξανα-ξεκινούν τα διεθνή ταξίδια, νομίζω ότι η κατάσταση ασθένειας των ανθρώπων, για παράδειγμα το αν έχουν κάνει τεστ, ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτού του τεστ, είναι άρρωστοι;, δεν είναι άρρωστοι;, νομίζω λοιπόν ότι αν δεν μπορείς να καταγράψεις αυτά τα data με τρόπο που να μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν οι άνθρωποι, νομίζω ότι θα είναι δύσκολο να επιστρέψεις σε κάτι σαν περίπου η κανονικότητα σε πράγματα σαν… σαν τις μεταφορές. Οπότε αν πρόκειται να ξεκινήσεις τα διεθνή ταξίδια πάλι, πως μπορείς να το κάνεις αυτό αν οι άνθρωποι δεν μπορούν εύκολα να ελεγχθούν και να έχουν μια καταγραφή αυτών των τεστ;

Έλα ντε! Αυτά τα σύνορα που ανοιγοκλείνουν σαν ακκορντεόν πώς θα γίνουν «έξυπνα» αν δεν υπάρχουν «διαβατήρια υγείας»; Και το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα πώς θα προχωρήσει αν δεν έχει τέτοιο Διαβατήριο;

You’ll never walk alone!

Κυριακή 28 Ιούνη. Εφτά ολόκληρες αγωνιστικές πριν τελειώσει το πρωτάθλημα… Τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά… Θα ήταν ποτέ δυνατόν για τους οπαδούς και τους φίλους της Liverpool να μην πανηγυρίσουν την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με τον γνήσιο αλλά «απαγορευμένο» πια τρόπο;

Στο γήπεδο δεν μπορούσαν να είναι… Μπορούσαν όμως να είναι έξω απ’ το Anfield, μπορούσαν να πλημμυρίσουν το κέντρο της πόλης. Η αστυνομία (λέει) ότι «προσπάθησε να τους αραιώσει». Ευτυχώς που δεν προσπάθησε πολύ: μια ή περισσότερες riot νύχτες δεν είναι αυτό που θα λυπόταν η πόλη!

Εδώ συγκρούονται δύο κόσμοι! Ένας «παλιός», όπου το μαζικό θέαμα (και τα ανάλογα πανηγύρια) ήταν η εξέλιξη της αρχαίας και πάντα έντονης γιορτής. Ο θεός Διόνυσος όπως διέσχισε εμπορικά τον 20ο αιώνα… Κι ένας «καινούργιος», περιφραγμένος από υγιεινομικές διατάξεις, γεμάτος αποξενωμένους αλλά δήθεν αμόλυντους Εαυτούς, όπου η μόνη κατάλληλη «γιορτή» είναι τα ευχάριστα νέα απ’ τις ιατρικές εξετάσεις. Η εμπορική θεά άσπρη μπλούζα… Ο «παλιός» κόσμος έχει πραγματικούς οπαδούς και φιλάθλους, με σάρκα και οστά· που είναι άρρωστοι με την ομάδα τους, και μπορούν να ξανα-αρρωστήσουν από οτιδήποτε. Ο «καινούργιος» κόσμος έχει προσομοιώσεις οπαδών, λίγο πολύ ιδιωτική «ατμόσφαιρα»· και μια πλαστή επιταγή αθανασίας…

Θα τιμωρήσει ο «καινούργιος» κόσμος τον «παλιό»; Ναι, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Μήνες τώρα αμαρτωλό τον ανεβάζει, ανεύθυνο και επικίνδυνο τον κατεβάζει! Δεν μπορεί (και δεν πρόκειται) να κάνει πίσω… Θα ανακαλύψει υπαρκτά και ανύπαρκτα «κρούσματα»· θα ανοίξει και θα φωταγωγήσει «κοινές δεξαμενές»· θα ελεεινολογήσει την ανευθυνότητα και την αφροσύνη· θα φτιάξει καινούργιες τιμωρίες και απαγορεύσεις· αν χρειαστεί θα φτιάξει και καινούργιες αρρώστιες…

Υπάρχει μια φράση που λέει κάτι τέτοιο: θα πάω, κι ας μου βγει και σε κακό… Αφορά έρωτες και τρέλες – του «παλιού» κόσμου…

Οι καινουργιοκοσμίτες ούτε θα καταλάβουν ποτέ ούτε θα θυμούνται…

Το μουσείο των ηρώων του τρόμου

Πέμπτη 25 Ιούνη. Η ασταμάτητη μηχανή βρίσκει περίεργα ενδιαφέρουσα αυτήν την τάση κατεδάφισης αγαλμάτων και αδριάντων – τώρα (αλλά όχι πάντα…) λευκών ρατσιστών στις ηπα και στην αγγλία. Πρόκειται για συμβολικές ενέργειες· τελειώνει όμως η κατεδάφιση στον συμβολισμό της;

Δεν είναι μόνο τα αγάλματα και οι αδριάντες αυτοί καθ’ αυτοί· είναι επίσης σημαντικό το που βρίσκονται. Το άγαλμα ενός έφιππου ρατσιστή στήθηκε σε μια εποχή που τον επαινούσε· συνεπώς σε μέρος (της Χ ή της Ψ πόλης) κεντρικό, περίοπτο. Τέτοιο που να τραβάει την προσοχή, να προκαλεί εντύπωση, αν είναι δυνατόν και θαυμασμό. Αν, όμως, το έβαζε κανείς αλλού, μέσα σ’ ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον και πλέγμα συμφραζόμενων;

Ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη είναι αγώνας ενάντια στην εξουσία έγραψε κάποτε ο Κούντερα. Και είχε / έχει δίκιο. Η μνήμη του πως διαμορφώθηκαν τα καθεστώτα που λανσάρονται σαν «δημοκρατικά», «ανθρωπιστικά» και «εξισωτικά» είναι στρατηγικής σημασίας για τον συνεχιζόμενο αγώνα της απελευθέρωσης απ’ τους κερδοφόρους καταναγκασμούς και όλες τις μορφές βίας. Κι αν θριαμβευτικά, σε άλλες εποχές, αυτά τα καθεστώτα έστησαν τα μνημεία της βίας τους με τέτοιον τρόπο ώστε να την δοξολογούν, αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι η εξαφάνιση αυτών των «μνημείων». Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η διατήρησή τους μέσα σ’ ένα εντελώς διαφορετικό νοηματικό περιβάλλον! Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η αφαίρεση, η κατάργηση της δόξας τους!

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε εξαφανίζοντας όλα τα ένδοξα ίχνη που οι προηγούμενοι νικητές άφησαν πίσω τους. Χρειάζεται το αντίθετο: να θυμόμαστε, με ανταγωνιστικό τρόπο. Δεν πρέπει να εξαφανίσουμε τις πυραμίδες επειδή ήταν προϊόν της δουλειάς δούλων (προς εξύμνηση του αυτοκρατορικού μεγαλείου). Χρειάζεται να βλέπουμε τις πυραμίδες σαν αυτό που πράγματι ήταν / είναι: έκφραση της εκμετάλλευσης και της βίας. Δεν χρειάζεται να γκρεμίσουμε τις ρωμαϊκές θριαμβευτικές αψίδες. Χρειάζεται αντίθετα να θυμόμαστε οπωσδήποτε την κουβέντα του Benjamin:

…Oι εκάστοτε κυρίαρχοι είναι οι κληρονόμοι όλων όσων νίκησαν κατά το παρελθόν. Έτσι η ταύτιση με τον νικητή αποβαίνει κάθε φορά προς όφελος των εκάστοτε κυρίαρχων. Ο ιστορικός υλιστής ξέρει τι σημαίνει αυτό. Όποιοι μέχρι σήμερα αναδείχτηκαν νικητές βαδίζουν στη θριαμβευτική πομπή μαζί με τους σημερινούς κυρίαρχους πάνω από τους υποταγμένους. Τα λάφυρα συνοδεύουν, όπως συνέβαινε πάντοτε, τη θριαμβευτική πομπή. Ονομάζονται όλα αυτά πολιτιστική κληρονομιά και στο πρόσωπο του ιστορικού υλιστή θα συναντήσουν έναν αποστασιοποιημένο παρατηρητή. Γιατί, χωρίς εξαίρεση, οτιδήποτε εξετάζει από αυτά έχει μια καταγωγή που δεν μπορεί να τη σκεφτεί δίχως φρίκη. Χρωστάνε την ύπαρξή τους όχι μόνο στον κόπο των μεγαλοφυών που τα δημιούργησαν, αλλά και στην ανώνυμη βαριά δουλική εργασία των συγχρόνων τους. Δεν έχει υπάρξει ποτέ τεκμήριο πολιτισμού που να μην είναι ταυτόχρονα τεκμήριο βαρβαρότητας. Κι όπως ένα τέτοιο τεκμήριο δεν στερείται βαρβαρότητας, το ίδιο ισχύει και για τη διαδικασία μεταβίβασης, με την οποία πέφτει από το ένα χέρι στο άλλο…

Μπορεί να είναι αιρετικό, αλλά τα αγάλματα των ρατσιστών στον πάτο της θάλασσας είναι μια πολύ συγκινησιακή και ταυτόχρονα αντι-ιστορική επιλογή. Τα αγάλματα των ρατσιστών θα έπρεπε να συγκεντρωθούν σ’ έναν «κήπο των ηρώων του τρόμου». Με κατάλληλες πινακίδες που να εξηγούν ποιός, πότε, γιατί, πότε ηρωποιήθηκε, από ποιούς και γιατί – και πότε κατέληξε στην αποκαθήλωση της δόξας του.

Συνέβαινε ήδη στον 20ο αιώνα η παραγραφή και η εκ νέου εγγραφή της ιστορίας – όπλο στα χέρια των κάθε φορά κυρίαρχων. Αλλά στον 21ο αιώνα, με τις ψηφιακές / ηλεκτρονικές εγγραφές, αυτό θα είναι «παιχνιδάκι». Η μνήμη περνάει ήδη στις μηχανές· κι από εκεί είναι ήδη εύκολα χειραγωγίσιμη.

Δεν θέλουμε να ξεχάσουμε τίποτα! Ούτε το παρελθόν, ούτε το παρόν, ούτε το μέλλον· ούτε τα ίχνη που οι κυρίαρχοι προσπάθησαν να επιβάλλουν σαν την δική τους αιωνιότητα. Δεν θέλουμε τον θαυμασμό ή τον έπαινο των αγαλμάτων ή των μεγάρων και των παλατιών – θέλουμε όμως οπωσδήποτε τον ψόγο, τον θυμό για την βαρβαρότητα που επέτρεψε τα μεγαλεία τους. Όχι εναντίον των άψυχων υλικών· αλλά εναντίον των ζωντανών διαδικασιών που τα δημιούργησαν, και των νοσταλγικών αναθυμήσεών τους.

Δεν πολεμιέται ούτε ο ρατσισμός ούτε ο φασισμός «σβήνοντας» τα ίχνη τους. Η ιδέα της συμβολικής (ή και όχι μόνο…) απολύμανσης της ιστορίας είναι επικίνδυνη…

(φωτογραφία: Το άγαλμα του πλούσιου άλλοτε δήμαρχου και ύστερα πρόεδρου των ηπα Theodore Roosevelt (1858 – 1919), που βρίσκεται στην είσοδο του μουσείου φυσικής ιστορίας της Ν. Υόρκης από το 1940, είναι ένα καλό παράδειγμα. Παρά τις προσπάθειες όσων υποστηρίζουν και το άγαλμα και την κεντρική θέση του, είναι αρκετή η σύνθεση ανάμεσα στον έφιππο λευκό και τους δύο πεζούς – έναν αφρικάνο και έναν γηγενή της ηπείρου – για να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς εκφράζεται σ’ αυτό το σύμπλεγμα. Κι όχι τυχαία. Ο T. Roosevelt ήταν υπερασπιστής της ιεραρχίας των φυλών (με την λευκή στην κορυφή), του ευγονισμού, και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Αλλά όλα αυτά – και πολύ περισσότερα σχετικά – είναι ένας δείκτης της ιστορίας των λευκών στην αμερική. Δηλαδή μάθημα. Η θέση του αγάλματος είναι σε μια γωνιά ενός μουσείου που θα έπρεπε να λέγεται ακριβώς έτσι: των ηρώων του τρόμου…)

Οι σωτήρες

Τρίτη 9 Ιούνη. Όσοι / όσες δεν το έχετε καταλάβει προλαβαίνετε για λίγο ακόμα. Ένας απ’ τους βασικότερους λόγους (όχι, πάντως, ο μοναδικός) για τα πραξικοπήματα, τις απαγορεύσεις, την «συλλογική ευθύνη / τιμωρία», ήταν η παράταση της «γυροβολιάς» του covid-19 έτσι ώστε να προλάβουν οι φαρμακοβιομηχανίες να φτιάξουν και να μοσχοπουλήσουν ένα κάποιο εμβόλιο.

Οι πιο ένοχοι ανάμεσα στους πρωταγωνιστές αυτής της επιχείρησης παριστάνουν βέβαια ότι – μέσω των πραξικοπημάτων – έσωσαν την ανθρωπότητα. Αυτή η παράσταση μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες. Αυτή η σφιγγοφωλιά, για παράδειγμα, που λέγεται «imperial college» του Λονδίνου, το παραμάγαζο του Ferguson και του κυρ Βασίλη του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων, διατείνεται ότι οι καθολικές απαγορεύσεις μπορεί να έσωσαν (στην ευρώπη) 3,1 εκατομμύρια ζωές. Πρόκειται για ένα ίδρυμα διάσημο για την ακρίβεια των προβλέψεών του: βάζει δεδομένα στις μηχανές και παίρνει συμπεράσματα. Όπως παρατήρησε κάποιος πικρόχολα για την περίπτωση imperial college: όταν βάζεις σκουπίδια στους αλγόριθμούς σου, σκουπίδια θα βγάλεις…

Το σχήμα που παρουσίασε η έρευνα αυτού του εαυγούς ιδρύματος θυμίζει το αντίστοιχο που παρουσίασε μια ελληνική μελετητική ομάδα, περί τον ντόπιο αρχι-ιερέα (την δείξαμε πριν λίγες ημέρες): με το που εφαρμόζονται οι απαγορεύσεις του να υπάρχεις με έναν κοινωνικό τρόπο, η μολυσματικότητα (ο ρυθμός μετάδοσης του covid-19) καταρρέει κάτω απ’ το “1”… Οπότε σώζονται εκατομμύρια ζωές… (Καταρρέει μεν, αλλά αυτό μένει κρατικό μυστικό: δεν λέγεται σε κανέναν, για να μην πάρουν τα μυαλά αέρα….) Ένα απ’ τα υπόλοιπα μυστικά αυτών των σχημάτων / ερευνών είναι ότι (για να δικαιολογήσουν τις απαγορεύσεις) ΔΕΝ στηρίζονται σε ισοδύναμες και ανάλογες αναζητήσεις κρουσμάτων μέσω τεστ πριν και μετά. Κάνουν «εκτιμήσεις» των κρουσμάτων…

Και μόνο η υπογραφή του «imperial college» βρωμάει. Αν είσαι απ’ τους βασικούς ηθικούς («επιστημονικούς») αυτουργούς του θανάτου άγνωστου αριθμού ανθρώπων επειδή πετάχτηκαν έξω απ’ το θρυλικό NHS λόγω τρόμου και απαγορεύσεων, αν είσαι serial killer με «επιστημονικό πρόσωπο» δηλαδή, προφανώς και θα παραστήσεις τον αθώο. Και τον ωφέλιμο για τους υπηκόους. Άλλωστε οι υπηρεσίες σου θα ξαναχρειαστούν…

Υπάρχουν όμως κι άλλες σχετικές έρευνες. Που δεν έχουν την κορώνα του “imperial” στην υπογραφή τους. Το κακό για τους απατεώνες είναι ότι τέτοιες έρευνες έχουν γίνει αρκετές, σε διάφορα μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανόμενης της Wuhan. Και δείχνουν όλες το ίδιο πράγμα.

Η πιο κάτω είναι από ομάδα υπό την διεύθυνση του Simon Wood, απ’ το πρωτοκλασσάτο πανεπιστήμιο του Bristol. Και δείχνει (κόκκινη γραμμή) ότι ο ρυθμός φονικής μετάδοσης του covid-19 στην αγγλία και την ουαλλία κορυφώθηκε 5 ημέρες πριν την καθολική απαγόρευση· και έκτοτε μειωνόταν ραγδαία, πριν το lockdown. Συνέχισε μετά, αλλά το συμπέρασμα και αυτής της έρευνας είναι ότι η καθολική απαγόρευση είχε τελικά αμελητέα επίδραση. Δύο άλλοι παράγοντες ήταν που έπαιξαν ρόλο. Πρώτον ο φυσικός κύκλος της ίωσης, που σε συνάρτηση με τον χρόνο παρουσιάζει τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά με εκείνα της εποχιακής γρίπης. Και δεύτερον τα εθελοντικά μέτρα προστασίας που είχαν προηγηθεί – ήταν αρκετά.

Θα πει κάποιος: και γιατί να πάρουμε τοις μετρητοίς τον κυρ Wood και όχι κοτζάμ imperial; Ενδεχομένως για έναν απλό λόγο: γιατί η προηγούμενη «έρευνα» αυτού του διάσημου καταστήματος μιλούσε για εκατομμύρια νεκρούς· αλλά δεν δόθηκε ποτέ στην «επιστημονική κοινότητα» για να ελεγχθεί ως προς την μεθοδολογία και την ακρίβειά της. Και όταν κάποιος τερατολογεί για να επιβάλει ένα πραξικόπημα (του οποίου τις απαγορεύσεις γράφει στη συνέχεια στα genitals του, όπως ο κυρ Ferguson) προφανέστατα έχει κάποιο δόλο.

Απ’ την άλλη μεριά βέβαια όποιοι έχουν αγαπήσει τους τρόμους τους μπορούν να χαρακτηρίσουν αυτό το τελευταίο imperial «αν δεν είχαν γίνει οι αποκλεισμοί τότε…» μετριοπαθές. Γιατί να σώθηκαν μόνο 3 εκατομμύρια ευρωπαίοι και όχι 30;

Much better!

Οι σαμποτέρ

Τρίτη 9 Ιούνη. Το σωτήριο, δυτικής προέλευσης, εμβόλιο ήταν λοιπόν ένα απ’ τα βασικά κίνητρα της θρυλικής «ισοπέδωσης της καμπύλης». Κι αυτό για έναν σαφή, ιστορικό λόγο: την προηγούμενη φορά που κάποιες big pharma μοσχοπούλησαν ένα (αντιγριππικό) φάρμακο, το tamiflu, ήταν άχρηστο και καθυστερημένο. Και έγινε ένας σχετικά μεγάλος σάλος στον δυτικό κόσμο. Δεν πήγε κανένας φυλακή όπως θα έπρεπε· δημιουργήθηκε όμως ένα πανάκριβα πληρωμένο αλλά και δακτυλοδειχτούμενο προηγούμενο, όπου οι φαρμακοβιομηχανίες τζιράρουν τρελά ακόμα και στον αέρα του φόβου… (Ήταν και ο νυν αρχι-ιερέας ανακατεμένος σ’ εκείνο το deal, στην ελληνική εκδοχή του, σαν «ειδικός σύμβουλος» – όλοι το ξέρουν. Στοιχειώδης εντιμότητα θα του επέβαλε, με λερωμένη την φωλιά του, να μην ξαναπαίξει τον ίδιο ρόλο… Ψιλά γράμματα…).

Φαίνεται όμως ότι αυτή η τωρινή επιχείρηση μπορεί να μην πηγαίνει κατ’ ευχήν. Πρώτον, επειδή ο κύκλος της μετάδοσης του covid-19 ολοκληρώθηκε εν πολλοίς στην ευρώπη, παρά τις όποιες εκβιασμένες καθυστερήσεις και τα φρεναρίσματα της κοινωνικής αποξένωσης. Δεύτερον επειδή ένα τμήμα των πρωτοκοσμικών πληθυσμών (συμπεριλαμβανομένων, δυστυχώς, διάφορων μόνιμα «πυροβολημένων» που αξιοποιούνται κατάλληλα…) αντιδρά ήδη στην προοπτική ενός υποχρεωτικού εμβολιασμού που θα είναι – το λιγότερο – άχρηστος ξανά. (Η απειλή περί «δεύτερου κύματος» είναι όλο και περισσότερο ένα πραξικοπηματικό «μετα-πραξικόπημα». Θα εξηγήσουμε εν καιρώ…) Και τρίτον επειδή έγινε αυτή η «κακή κέντα»: ο τσαχπίνης covid-19 έσκασε πρώτα στην κίνα, εξασφαλίζοντας ένα χρονικό προβάδισμα τουλάχιστον 1,5 μήνα στις κινεζικές έρευνες για το όποιο αντίδοτο.

Μπορεί κανείς να βγάλει μισό συμπέρασμα γι’ αυτήν την αγωνία των δυτικών big pharma + big tech + big insu μην χάσουν τελικά το πολλά billion dollars στοίχημά τους, απ’ τα λεγόμενα ενός δεξιού αμερικάνου γερουσιαστή ονόματι Rick Scott, που συνεντευξιάστηκε την περασμένη Κυριακή στο bbc. Είναι φασιστόμουτρο και σινο-μάχος· δηλαδή ο κατάλληλος άνθρωπος για να αποκαλύψει ότι:

…Η κίνα προσπαθεί να μπλοκάρει την ανάπτυξη ενός εμβολίου για τον covid-19 στη δύση… Η κίνα δεν θα χαρεί καθόλου αν οι ηπα και η αγγλία το βρουν πρώτες. Κι αν αυτή το βρει πρώτη δεν πρόκειται να το μοιραστεί….

Πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς το πως μπορεί η κίνα (ή οποιοσδήποτε άλλος) να εμποδίσει τις δυτικές big pharma στις έρευνές τους· οι ίδιες δεν έχουν καν καταγγείλει κάτι τέτοιο δημόσια. Είναι ευκολότερο να υποθέσει την αγωνία, που μπορεί να είναι και μισοβεβαιότητα, ότι οι κινέζοι «ειδικοί» είναι πιο μπροστά στην τελική ευθεία των δοκιμών. Και κάτι επιπλέον: ότι ψάχνουν ένα εμβόλιο φιλικό στη μέση διεθνή κοινωνική εμπειρία εμβολιασμού, ένα συμβατικό εμβόλιο· κι όχι τον βιοτεχνολογικό “φραγκεστάιν” στον οποίο έχει ακουμπήσει τα όνειρά του το βιο-πληροφορικο-ασφαλίστικο σύμπλεγμα: mRNA…

Απ’ αυτή την άποψη ο Scott μπορεί να είναι ένα «παιδί για τα θελήματα» της προπαγάνδας του συμπλέγματος: αν χάσουμε θα εντείνουμε τον πόλεμο κατά του Πεκίνου…

Τεντώστε τα νεύρα σας!

Δευτέρα 8 Ιούνη. Είναι «sir» και πρώην επικεφαλής της αγγλικής MI6 – των μυστικών υπηρεσιών «εξωτερικού». Κι όταν αναφέρεται στην προέλευση του τσαχπίνη covid 19 έχει το ειδικό βάρος του. (Ακόμα κι ένας συνταξιούχος αρχιπράκτορας είναι χρήσιμος).

Κατά τον Richard Dearlove λοιπόν μια «σημαντική» όπως την χαρακτηρίζει βρετανο-νορβηγική έρευνα έχει βρει στοιχεία κι αποδείξεις ότι ο Ιός ο Αναμενόμενος ήταν γενετικά τροποποιημένος. Και ότι διέφυγε απ’ το γνωστό ερευνητικό κέντρο στη Wuhan (μάλλον με τα πόδια) όχι επίτηδες, αλλά κατά λάθος… Πράγμα που ωστόσο συνεπάγεται ότι το Πεκίνο πρέπει να πληρώσει κτηνώδεις αποζημιώσεις στον υπόλοιπο πλανήτη, για το κακό που (του) έκανε…

Αυτή η «σημαντική» (έρευνα) είχε βέβαια προβλήματα: γράφτηκε και σβήστηκε πολλές φορές αφού η δημοσίευσή της απορρίφθηκε από διάφορες επιστημονικές επιθεωρήσεις. Επιπλέον ο ένας απ’ αυτούς που την συνυπέγραφαν, ο επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος του νορβηγικού στρατού John Fredrik Moxnes, απέσυρε την υπογραφή του…

Πολλές δεκάδες έρευνες για το ποιόν του covid-19, σε διάφορα μήκη και πλάτη του κόσμου, έχουν καταλήξει στο αντίθετο συμπέρασμα: ότι ο covid-19 εξελίχθηκε με φυσικό για το είδος του τρόπο, μετακομίζοντας απ’ το ζώο ξενιστή του σε ανθρώπους. Αλλά το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές του (το σύνολο του αμερικανικού κράτους ή κάποιες φράξιές του) δεν βολεύονται μ’ αυτήν την φυσικότητα. Θέλουν οπωσδήποτε να χρεώσουν το Πεκίνο (ο Πομπηίας το έχει δηλώσει άπειρες φορές ότι είναι «σίγουρος» ότι το κινεζικό καθεστώς έχει ευθύνη για την μόλυνση του πλανήτη…) για να εντείνουν τον εναντίον του «οικονομικό» πόλεμο. Στην απέναντι άκρη του Ατλαντικού έχουν αποδεδειγμένα πιστούς συμμάχους.

Ακόμα, λοιπόν, κι αν η «σημαντική» έρευνα που αρέσει στον κύριο Αξιαγάπητο (: Dearlove…) είναι ο ορισμός της πλαστότητας, ταιριάζει. «Κουμπώνει». Άλλωστε υπάρχει μια «εγγύηση σκοπιμότητας», ένα πιστοποιητικό ότι η «εναλλακτική πραγματικότητα» της κατασκευής ενοχοποιητικών στοιχείων κατά του Πεκίνου δεν γίνεται στην τύχη: ο κυρ Dearlove ήταν επικεφαλής της ΜΙ6 την λαμπρή εκείνη εποχή που κατασκευάζονταν από τις αγγλικές και τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες οι «αποδείξεις» ότι ο Χουσεΐν είχε χημικά και βιολογικά όπλα… Το 2002 και το 2003… Και δεν κρύβει την αγάπη του για την ειρήνη: …Αν η κίνα παραδεχτεί την ευθύνη της… αυτό θα κάνει κάθε κράτος στον πλανήτη να ξανασκεφτεί τις σχέσεις του μαζί της, και επίσης θα αλλάξει τον τρόπο που η διεθνής κοινότητα συμπεριφέρεται απέναντι στην κινεζική ηγεσία…

Είναι άνθρωπος της δουλειάς σα να λέμε. Επαγγελματίας προβοκάτορας. Kαι τις έμπειρες καραβάνες δεν πρέπει να τις υποτιμάει κανείς· ειδικά όταν κατασκευάζουν «αποδείξεις»….

Θανατόμετρα

Παρασκευή 5 Ιούνη. Τα πιο πάνω ισχύουν στο ακέραιο και για την πρόσφατη, μακρόσυρτη, υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Μπορεί ο υπολογισμός να ήταν χοντροκομμένος ή μπορεί να ήταν πολύ «σοφός» απ’ την μεριά της εξουσίας: το καθημερινό κοντέρ των θανάτων έφτιαξε σταγόνα σταγόνα έναν τεράστιο συγκινησιακό βάλτο στις «συνειδήσεις» (σκόπιμα τα εισαγωγικά…) πολλών εκατομμυρίων υπηκόων. Ο Θάνατος! Τα Φέρετρα! Η Αρίθμηση! Φτηνά μεν σαν μέσα – αποτελεσματικά όμως σε μεγάλο βαθμό!

Είναι σημαντικό το ότι αυτή η δημιουργική λογιστική θανάτου αμφισβητήθηκε έγκαιρα, και καθόλου από «συνωμοσιολόγους»… Είναι σημαντικό ότι επιδείχθηκαν έγκαιρα τα ντοκουμέντα της σχεδιασμένης και συντονισμένης κατασκευής αυτής της τόσο χρήσιμης (για διάφορες μορφές εξουσίας) αιτίας θανάτου που ονομάστηκε “covid-19”… Ωστόσο σαν γενική εντύπωση έμεινε (εκτιμάμε) εκείνη που ήθελαν τ’ αφεντικά: εντέλει μια μόνιμη δηλητηρίαση, που θα αξιοποιηθεί…

Όμως φαίνεται πως ακόμα κι όσοι “δεν έφαγαν” τα θανατόμετρα διστάζουν. Διστάζουν ξεκινώντας απ’ αυτό το κεντρικό ζήτημα (το ζήτημα της σικέ “κοινής δεξαμενής”) να αρχίσουν το ξήλωμα ολόκληρης της καθεστωτικής παράστασης θανάτου. Διστάζουν να αρχίσουν να ξηλώνουν πόντο πόντο όλο το συγκινησιακό οπλοστάσιο που παρατάχτηκε εναντίον τους. Ίσως ενστικτώδικα φοβούνται για το τι θα βρουν πίσω απ’ αυτό το παραπέτασμα των υγιεινιστικών απειλών. Η σύγχρονη καπιταλιστική αλήθεια και η γνώση της δεν επιτρέπει συμβιβασμούς· κι αυτό είναι κάτι που “πλανιέται στον αέρα”…

Αν η “έξοδος κινδύνου” είναι το κάπου να κρυφτούμε, τότε – πολύ φοβόμαστε – θα γίνουν όργια…