Tag: αίγυπτος

Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός 1

Σάββατο 29 Δεκέμβρη. Όλοι οι ιμπεριαλιστικοί υπολογισμοί του ελληνικού κράτους / παρακράτους, είχαν και έχουν ένα σταθερό σημείο περιστροφής: τον αντιτουρκισμό, και την “ελπίδα” / “ευχή” μόνιμων εσωτερικών και εξωτερικών προβλημάτων για το καθεστώς της Άγκυρας. Η συμμαχία με ό,τι φασιστικό κυκλοφοράει στην ανατολική Μεσόγειο (απαρτχάιντ Τελ Αβίβ, χούντα Καΐρου) για την περικύκλωση / έλεγχο της θάλασσας, για την Αθήνα αυτό τον στόχο υπηρετεί: να μείνει η Άγκυρα έξω απ’ την ανατολική Μεσόγειο στρατιωτικά, οικονομικά, “γεωπολιτικά”.

Ο σχεδιασμός αυτός είναι παρανοϊκός (αρκεί να δει κανείς τον χάρτη)· όμως ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δεν διεκδικεί δάφνες “ορθολογισμού”! Πουλάει εθνικιστικά παραμύθια τρίτης διαλογής για εσωτερική κατανάλωση, τα τρώει, τα χέζει, και ο θαυμαστός κύκλος της ντόπιας μεγαλομανιακής “φύσης” συνεχίζεται. Ωστόσο σ’ αυτόν τον σχεδιασμό ο αποφασιστικός παράγοντας για την “περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου” δεν ήταν / είναι ούτε το ισραηλινό ναυτικό (γενικά μικρό και χωρίς εμπειρία), ούτε το αιγυπτιακό (εντελώς άσχετο με … ναυμαχίες…). Ήταν / είναι ο 6ος στόλος.

Η προηγούμενη διοίκηση (Obama) δεν «αγόραζε» την ιδέα, ούτε για πλάκα… Όταν ανέλαβαν οι συντηρητικοί υπό το ψόφιο κουνάβι, στις αρχές του 2017, ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the Greek έτρεξε και ξανάτρεξε στην Ουάσιγκτον με τους χάρτες παραμάσχαλα για να «πουλήσει» την ελληνική ιδέα. Αρχικά ούτε οι συντηρητικοί έδειξαν ενδιαφέρον. Εν τω μεταξύ το ψοφιοκουναβιστάν ανέδειξε ένα απ’ τα χούγια του: να αλλάζει υπουργούς «άμυνας» και «εξωτερικών» σαν τα πουκάμισα. Προφανώς αυτό δυσκόλευε τα πράγματα.

Ταυτόχρονα και παράλληλα, ο άλλος κρίκος του ημιάξονα Αθήνας – Τελ Αβίβ, η Λευκωσία (και πάλι με την βοήθεια του ογκόλιθου) είχε τις δικές του κρίσεις ιμπεριαλιστικού μεγαλείου. Ό,τι, για παράδειγμα, αν μια αμερικανική ή γαλλική εταιρεία κάνει τρύπες σε αυτό που η Λευκωσία θεωρεί (μονομερώς και αυθαίρετα) «δική της αοζ», δηλαδή «δική της δικαιοδοσία στην ανατολική Μεσόγειο», θα τρέχουν και τα αεροπλανοφόρα (άντε οι φρεγάτες!) γύρω γύρω για να φυλάνε τα τρυπάνια – και την «ελληνοκυπριακή δικαιοδοσία». Για ποιον μυστηριώδη καπιταλιστικό λόγο ένα κοίτασμα που είναι «νοτιοκυπριακό» είναι καλύτερο απ’ το ίδιο κοίτασμα αν αυτό είναι «τουρκικό»; Για ποιον μυστηριώδη καπιταλιστικό λόγο η γαλλική total ή η αμερικανική exxon mobil θέλουν να κάνουν deal εξόρυξης και εμκετάλλευσης μόνο με τη Λευκωσία και όχι, ποτέ – ποτέ – ποτέ με την Άγκυρα;

Άγνωστο…

Η μέση Ανατολή γεμάτη “ειρηνοποιούς”…

Πέμπτη 27 Δεκέμβρη. Σίγουρα δεν έχετε διαβάσει οτιδήποτε που να συσχετίζει την «ειρηνοποιό» διάθεση του ψόφιου κουναβιού με το «κύμα φιλίας» προς το καθεστώς Άσαντ που έχει σηκωθεί απ’ όλους τους άραβες καθεστωτικούς, οι οποίοι μέχρι πριν όχι πολύ καιρό έλεγαν ότι είναι ένα κάθαρμα (είναι!) που πρέπει να του κοπεί το κεφάλι (με ηλεκτρικό πριόνι…)… Ε;

Κι όμως! Το ένα μετά το άλλο διάφορα αραβικά καθεστώτα, σειχάτα, εμιράτα, χούντες, κλπ, έχουν ξεκινήσει την «αποκατάσταση των σχέσεών τους» με τον διάβολο Άσαντ. Το συριακό καθεστώς θα κληθεί στην επόμενη σύνοδο των αραβικών κρατών (απ’ όπου είχε πεταχτεί με τις κλωτσιές πριν 7 χρόνια), ενώ όλοι αυτοί οι χρυσοντυμένοι ποντικοί της ευρύτερης περιοχής έχουν αρχίσει τα βήματα για το ξανα-άνοιγμα των πρεσβειών τους στη Δαμασκό. Το κόλπο διάλυσης της συρίας έληξε, και όλοι προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα… Άλλος πιο γρήγορα κι άλλος πιο αργά.

Ο μόνος που φαίνεται «αδικημένος» είναι το ισραηλινό καθεστώς… «Φαίνεται»… Είναι; Αν, για παράδειγμα, μετά την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν πρωτευούσας του, το ψόφιο κουνάβι του αναγνωρίσει τους επόμενους μήνες και τα (κατεχόμενα απ’ το 1967 συριακά) «υψώματα του Γκολάν» σαν δικό του έδαφος, θα εξακολουθεί να νοιώθει «αδικημένο»; Για όνομα του μεγαλοδύναμου: όχι!!! (Αυτό θα είναι, άλλωστε, προκαταβολή άλλων αναγνωρίσεων…)

Προσοχή: δεν θα στραβώσει η Δαμασκός που η Ουάσιγκτον κάνει δώρο στο Τελ Αβίβ συριακό έδαφος; Φυσικά!!! Προέχει όμως ο ρεαλισμός: για να πάρει το συριακό καθεστώς τα εδάφη του («υψώματα του Γκολάν») θα πρέπει να νικήσει κατά κράτος το ισραηλινό. Υπάρχει τέτοια περίπτωση σε μια ένας-μ’-έναν αναμέτρηση; Όχι, ούτε γι’ αστείο! (Σ’ έναν all out παγκόσμιο πόλεμο ίσως – αλλά ποιος ζει ποιος πεθαίνει σ’ αυτόν…)

Οπότε: η Ουάσιγκτον λέει «στο Τελ Αβίβ πάρτε τα», παραβιάζει άλλη μια φορά δεκάδες αποφάσεις του οηε (αλλά ποιος τον …. τον οηε;), η Δαμασκός θυμώνει, η Μόσχα την συμβουλεύει «αυτοσυγκράτηση, πρώτα η ανασυγκρότηση…», το ίδιο και η Τεχεράνη… Κι έτσι η εδαφική / πολιτική πραγματικότητα παραμένει μεν θολή κι αμφισβητούμενη, αλλά …

… Αλλά ποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει η φράση «μεταβατική περίοδος»; Ποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει «αύξηση εκκρεμοτήτων» στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό;

Το πριόνι που καπνίζει

Τετάρτη 5 Δεκέμβρη. «Αρπαγμένοι» βγήκαν συντηρητικοί και δημοκρατικοί γερουσιαστές απ’ την ενημέρωση (για την δολοφονία Khashoggi) που τους έκανε το αφεντικό της cia Gina Haspel. Ένας απ’ αυτούς, συντηρητικός (και οπαδός του ψόφιου κουναβιού…) ονόματι Lindsey Graham, που εξ αρχής ήταν επικριτικός, τώρα πια δηλώνει σίγουρος. «Δεν υπάρχει όπλο που καπνίζει – υπάρχει πριόνι που καπνίζει» δήλωσε.

Ένας άλλος συμπλήρωσε: Δεν έχω πια καμία αμφιβολία ότι αυτός διέταξε την δολοφονία. Αν οδηγούνταν σε δικαστήριο [η ενοχή του θα αποδεικνυόταν τόσο γρήγορα που] θα τον καταδίκαζαν μέσα σε μισή ώρα.

Ένας τρίτος πήγε λίγο πιο πέρα: Τώρα το μόνο ερώτημα είναι πως θα διαχωρίσουμε τον σαουδάραβα πρίγκηπα διάδοχο και την ομάδα του απ’ τους σαουδάραβες.

Η ενημέρωση που τους εξαγρίωσε έγινε «κεκλεισμένων των θυρών». Αλλά από τώρα και μετά αυτά που άκουσαν (οι λίγοι, σαν εκπρόσωποι της γερουσίας) θα τα μεταφέρουν στους υπόλοιπους. (Η βουλή των αντιπροσώπων θα ζητήσει επίσης την ίδια ενημέρωση – και, λόγω της σοβαρότητας του θέματος, την δικαιούται.). Αυτό που μπαίνει πια μπροστά στα μούτρα του ψόφιου κουναβιού και των σωματοφυλάκων του, δεν είναι μόνο το «πάγωμα» των πωλήσεων όπλων στο Ριάντ για την σφαγή που κάνει στην υεμένη. Αλλά και οι κυρώσεις κατά του παλατιού για την δολοφονία Khashoggi. Σίγουρα κατά του τοξικού «και της ομάδας» του. (Που να προχωρήσουν επί τη ευκαιρία και οι μηνύσεις των συγγενών των νεκρών της 11ης/9ου!)

Έτσι όπως μεθοδεύτηκε η διακριτική υποστηρίξη στον τοξικό απ’ το Παρίσι, το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον (και η χοντροκομμένη απ’ το Τελ Αβίβ, τον Αμπάς – της «παλαιστινιακής αρχής»!!!… – και το Κάιρο) όλες αυτές οι πολιτικές βιτρίνες βρίσκονται πλέον εκτεθειμένες – όχι μόνο το ψοφιοκουναβιστάν. Η διακομματική βεβαιότητα των αμερικάνων γερουσιαστών για το πριόνι που καπνίζει είναι απλά η επίσημη επιβεβαίωση εκείνου που όλοι καταλάβαιναν· αλλά μια επίσημη επιβεβαίωση που δεν μπορεί τώρα ούτε να αγνοηθεί, ούτε να παρακαμφθεί. Δεν είναι το κερασάκι αλλά η χειροβομίδα στην τούρτα… Για να το πούμε διαφορετικά: το παραμύθι «δεν είμαστε σίγουροι, δεν έχουμε όλα τα στοιχεία» τέλειωσε χτες. Τώρα δεν χρειάζονται ούτε «διαρροές» ούτε μισόλογα.

(Παρότι δεν είναι το πιο σημαντικό αυτή την στιγμή, να θυμίσουμε ότι στην αργεντινή έχει ξεκινήσει δικαστική έρευνα κατά του τοξικού…)

Όμως… Δεν πρόκειται απλά για έναν, έστω αξιωματούχο, έστω καθισμένο πάνω σε πολλές και μεγάλες πετρελαιοπηγές, μανιακό δολοφόνο με το πριόνι. Τώρα είναι στον πάγκο πολύ περισσότερα και σοβαρότερα.

East med αέρια, πάρτους τα κ-μέρια!

Δευτέρα 3 Δεκέμβρη. Αυτά τα κυριλέ και πολύ φραγκάτα και γραβάτα project που είναι στ’ αλήθεια trash (: σκουπίδια), και γι’ αυτό αγαπιούνται απ’ το φιλοθεάμον κοινό, είναι μια αναμφίβολη επίδειξη παρακμής – σε συσκευασία δώρου. Να, λοιπόν, αποσπάσματα απ’ τον ελληνοκυπριακό “πολίτη” (2/11/18, Διονύσης Διονυσίου, «το παραμύθι του east med») για τον “θρυλικό”αγωγό για τον οποίο όσο νάναι, οι ρεπόρτερ του χρυσοπράσινου φύλλου ξέρουν από κοντά διάφορες πικάντικες λεπτομέρειες:

Πώς μπορεί ένας υπουργός Ενέργειας μιας σοβαρής χώρας μέσα σε τόσο λίγα λεπτά να λέει τόσες ανακρίβειες; Ο υπουργός Ενέργειας του Ισραήλ Γιούβαλ Στάινιτς την περασμένη Κυριακή εξήγγειλε μέσα από ένα θριαμβευτικό ρεπορτάζ της ισραηλινής τηλεόρασης την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ της χώρας του, της Κύπρου, της Ελλάδας και της Ιταλίας, με βάση την οποία ξεκινά άμεσα η κατασκευή του αγωγού EastMed. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όλα τα κανάλια της Κύπρου και της Ελλάδας «έπαιξαν» την πληροφορία αυτή ως την κύριά τους είδηση.

Πρόκειται για τον ίδιο υπουργό ο οποίος τον Ιούλιο του 2016 δήλωνε με πάσα σοβαρότητα «ότι επίκειται η υπογραφή συμφωνίας για τη μεταφορά του ισραηλινού αερίου στην Τουρκία, ότι η συμφωνία ήταν έτοιμη κατά 90% και ότι ανέμενε τον τότε Τούρκο υπουργό Ενέργειας Αλ Μπαϊράκ να μεταβεί στο Τελ Αβίβ για να πέσουν οι τελικές υπογραφές».

…

Εν τέλει, η κατασκευή αγωγών δεν προσφέρεται για δημιουργία εντυπώσεων του τύπου σε 2-3 χρόνια θα έχουμε έτοιμο αγωγό μήκους 2.000 χιλιομέτρων μέσω του οποίου θα μεταφέρουμε 20 δισ. κυβικά μέτρα φυσικό αέριο τον χρόνο στην Ευρώπη με hub την Ελλάδα και την Ιταλία. Τη στιγμή που για την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού από το κοίτασμα Ταμάρ στην ισραηλινή ΑΟΖ μέχρι τα παράλια του Ισραήλ, μήκους μόλις 90 χιλιομέτρων, χρειάστηκαν κατασκευαστικές εργασίες 4 χρόνων! Αυτό το δεδομένο σίγουρα το είχε ενώπιόν του ο Ισραηλινός υπουργός Εμπορίου εξ ου και διάφοροι αναλυτές στο Ισραήλ του άσκησαν σκληρή κριτική, σημειώνοντας ότι είναι καλός μεν ο ενθουσιασμός, οφείλει ωστόσο να εδράζεται σε πραγματικά δεδομένα.

…

Πίσω από τις δηλώσεις του κ. Στάινιτς, οι οποίες έγιναν κύριο θέμα σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία της Κύπρου, κρύβεται και μια πραγματική σκοπιμότητα. Ο EastMed αφέθηκε να πετάξει ως φούσκα, διότι το Ισραήλ ετοιμάζεται για έναν νέο γύρο αδειοδοτήσεων στην ΑΟΖ του. Η τελευταία προκήρυξη κρίθηκε εντελώς αποτυχημένη αφού ενδιαφέρον έδειξαν εταιρείες πολύ πιο μικρές από τη Noble και την Delek. Θεωρήθηκε λοιπόν ότι η εξαγγελία περί της κατασκευής του EastMed θα προσελκύσει το ενδιαφέρον κάποιων μεγάλων εταιρειών. Μόνο που οι εταιρείες-κολοσσοί δεν είναι τηλεοπτικοί σταθμοί για να τσιμπούν παραπληροφορώντας τους μετόχους τους. Οι μεγάλες εταιρείες απέχουν από την ισραηλινή ΑΟΖ γιατί δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν τους Άραβες.

…

Στην Ανατολική Μεσόγειο μέχρι στιγμής έγιναν πάνω από 30 γεωτρήσεις (η Κύπρος έκανε 7) και ξοδεύτηκαν από όλες τις εταιρείες που έχουν εμπλακεί αστρονομικά ποσά. Υπολογίζεται ότι μόνο στην κυπριακή ΑΟΖ οι εταιρείες Total, Exxon, Eni και Νoble έχουν ξοδέψει κοντά στα 4 δισ. δολάρια για τα ερευνητικά και γεωτρητικά τους προγράμματα.

Μέχρι στιγμής σημαντικές ποσότητες έχουν βρει το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Το Ισραήλ έχει αποδεδειγμένα αποθέματα γύρω στα 860 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου (32 τρισ. κυβικά πόδια) και η Αίγυπτος κοντά στα 2.800 τρισ. (107 τρισ. κυβικά πόδια). Η Κύπρος, με μόνο επιβεβαιωμένο κοίτασμα την Αφροδίτη, διαθέτει γύρω στα 108 δισ. κυβικά μέτρα φυσικό αέριο (4 τρισ. κυβικά πόδια). Πόσες από αυτές τις ποσότητες θα μπορούσαν να διατεθούν σήμερα, αν και το ερώτημα αυτό πάντα θα είναι σχετικό. Και είναι σχετικό γιατί άλλη είναι η επιβεβαίωση αποθεμάτων σε ένα τόσο μεγάλο βάθος, και άλλη η δυνατότητα άντλησης ολόκληρης της ποσότητας.

– Η Αίγυπτος χρησιμοποιεί το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων της για εσωτερική χρήση, ενώ μικρότερες ποσότητες διατίθενται στα 2 τερματικά LNG που διαθέτει στο Ιντκού και στην Νταμιέτα, μέσω των οποίων θα ξεκινήσει τις εξαγωγές υγροποιημένου αερίου κυρίως στις αγορές της νότιας Ευρώπης, σε Ισπανία και Ιταλία. Με βάση τα αποθέματα που διαθέτει σήμερα δεν φαίνεται ιδιάιτερα πρόθυμη να εμπλακεί στην κατασκευή του EastMed…

– Το Ισραήλ έχει κηρύξει περίπου το 60% των αποθεμάτων του ως στρατηγικά, δηλαδή θα διατεθούν για την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας. Διαθέσιμα αποθέματα προς πώληση είναι γύρω στα 480 δις κυβικά μέτρα. Το Ισραήλ έχει ήδη υπογράψει συμφωνίες πώλησης φυσικού αερίου με την Ιορδανία και την Αίγυπτο, οπότε τα πραγματικά διαθέσιμα αποθέματά του είναι ακόμα πιο λίγα.

– Η Κύπρος διαθέτει προς πώληση το κοίτασμα Αφροδίτη και συζητά με την Αίγυπτο. Το θέμα σκαλώνει (το ίδιο συμβαίνει και με το Ισραήλ) στο υψηλό κόστος ανόρυξης, το οποίο πλησιάζει τα 4 δολάρια το κυβικό μέτρο, ενώ η μέση τιμή του φυσικού αερίου παγκοσμίως on the spot είναι χαμηλότερη, δήλαδή 3,29 δολάρια ανά κυβικό μέτρο. Με αποτέλεσμα, οι εταιρείες που έχουν το δικαίωμα εκμετάλλευσης, Noble και Delek, να ζητούν αλλαγή της συμφωνίας κατανομής των κερδών με την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Κύπρος, σε αντίθεση με το Ισραήλ, λόγω μικρών ποσοτήτων, δεν έχει σοβαρή διαπραγματευτική δυνατότητα στον καθορισμό της τιμής…

Προς το παρόν τα νούμερα δεν βγαίνουν για την κατασκευή του EastMed…

Ούτε προς το παρόν, ούτε προς το μέλλον – υποστηρίζει η ασταμάτητη μηχανή. Never mind. Έχετε ακούσει ότι με πορδές δεν βάφονται αυγά; Ε, κάποιοι λένε ότι με πορδές γεμίζουν αγωγοί. Μπορεί να είναι για καλό, να μην πηγαίνουν χαμένες…

Εμπρός λοιπόν πατριώτες: κλάστε γιατί χανόσαστε!!…

(Ζητάμε συγγνώμη αν το πήξαμε στις φωτογραφίες, αλλά είναι όλες πλάνα απ’ το «θριαμβευτικό ρεπορτάζ» της ισραηλινής τηλεόρασης πριν μια βδομάδα και κάτι… Ο κυρ Γιούβαλ είναι στην δεύτερη και στην τρίτη φωτό. Ελπίζουμε να καταλαβαίνετε πόσο family affair είναι οι σωλήνες και οι απάτες με δαύτους. Τι σύμμαχοι θα ήταν Αθήνα, Λευκωσία και Τελ Αβίβ αν δεν διέδιδαν τις ίδιες παπαριές φτιάχνοντας ένα κάποιο προπέτασμα καπνού για την ηλίθια μάζα που διαφεντεύουν;

Όσο για εμάς, προσέχουμε ότι όλοι αυτοί οι κυβερνοκαραγκιόζηδες, και όσοι είναι αποπίσω τους, δείχνουν (και είναι) καλοθρεμμένοι. Θρεφτάρια! Ας αρχίσουν λοιπόν να κλάνουν, με μια ημερήσια κατά κ-τρυπίδα παραγωγή 10 κυβικά φυσικού αερίου το 24 ωρο – για αρχή –έχοντας όμως τον σωλήνα στο γνωστό τρυφερό σημείο της ανθρώπινης ανατομίας τους. Να αρχίσει να γεμίζει ο east med, σιγά σιγά, με ποιοτικό γκάζι… Τι σκατά πληρώνονται έναν περίδρομο λεφτά; Ας κάνουν την αρχή!

Γιατί τώρα κλάνουν στα μούτρα μας. Και βρωμάει…)

Κορδοθείτε γενναίοι!

Τρίτη 27 Νοέμβρη. Με όλες τις τιμές ο τοξικός έγινε χτες δεκτός στο Κάιρο. Η χούντα του Sisi, παρότι δεν ψοφάει για το σαουδαραβικό καθεστώς, θέλει οπωσδήποτε τα λεφτά του (δεν είναι ασυνήθιστη ιδέα…) Στα ζόρια που βρίσκεται ο τοξικός προφανώς θα πληρώνει κάτι παραπάνω για να έχει φίλους.

Το γεγονός ότι ο τοξικός ξαναμοστράρεται σαν ηγέτης έχει δύο αντίθετες ερμηνείες. Είτε νοιώθει «άνετος» μετά τα καλά ψοφιοκουναβικά λόγια, είτε εξακολουθεί να νοιώθει στριμωγμένος και προσπαθεί να επιδείξει τα διεθνή του ερείσματα.

Δίνουμε περισσότερες πιθανότητες στο πρώτο. Αλλά πόσο στέρεη είναι ακόμα και η καλωσύνη του άσπρου σπιτιού όταν πολλαπλασιάζονται στις ηπα εκείνοι οι αξιωματούχοι που είτε δηλώνουν σιγουριά ότι ο τοξικός διέταξε την εκκαθάριση του Khashoggi, είτε περιμένουν το επόμενο κτύπημα απ’ την cia;

Σε λίγο παραπάνω από μήνα, στην αρχή του 2019, παίρνει τις καρέκλες της η νέα σύνθεση της αμερικανικής βουλής των αντιπροσώπων – υπό τον έλεγχο των δημοκρατικών. Αν και τις αρμοδιότητες της δεν τις ξέρουμε, θεωρούμε σίγουρο ότι οι δημοκρατικοί θα κάνουν οτιδήποτε για να μαυρίσουν την ζωή του ψόφιου κουναβιού· σε ζητήματα φυσικά που δεν βάζουν σε κίνδυνο τις ηπα. Η υποστηρίξη στον τοξικό είναι ευκολάκι: αν όχι νωρίτερα σε δύο μήνες από τώρα θεωρούμε πιθανό ότι οι λαγοί και οι μπανανόφλουδες για το θέμα Khashoggi (και όχι μόνο) θα βγαίνουν απ’ το καπέλο σαδιστικά.

Αν η ελπίδα του τοξικού είναι ότι ως τότε «περασμένα ξεχασμένα» είναι βέβαιο πως είναι αυθεντικά ηλίθιος. Λογαριάζει σίγουρα χωρίς τον (τούρκο) ξενοδόχο…

(φωτογραφία: Πότε επιτέλους θα πάει ο τενεκεδένιος να ακουμπήσει τα μαλακά του οπίσθια στην καρέκλα που έκατσε χτες ο τοξικός; Πότε θα πάει να δει τις πυραμίδες; Τι ντροπές είναι αυτές απέναντι στην βέβαιη φιλοξενία του χασάπη;)

Ο αμερικάνος φίλος

Παρασκευή 23 Νοέμβρη. Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο – σε ιμπεριαλιστική κίνηση – συνεχίζουν, φυσικά, την συμμαχία τους με την Ουάσιγκτον. Αυτήν την Ουάσιγκτον. Όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Γνωρίζοντας τα χαρακτηριστικά του ελληνικού συμπλέγματος κράτους / κεφάλαιου, και χωρίς να έχουμε αποδείξεις, είναι βάσιμο να εκτιμάμε ότι κάνει «υπόγειο» παιχνίδι και με το σαουδαραβικό καθεστώς. Και με τα εμιράτα, των οποίων το αφεντικό, ο Mohammed bin Zayed al-Νahyan (ΜΒΖ) είναι συνεταίρος του τοξικού σ’ όλα τα κόλπα, και κάθαρμα περιωπής. Το ότι δεν ξέρουμε ακριβώς την ελληνική εμπλοκή ας μην θεωρηθεί μειονέκτημα: είναι το ελληνικό γεωπροσοδικό «άγριο ένστικτο» που αποκλείει οποιαδήποτε αποστασιοποίηση από σκατά που μυρίζουν χρήμα. Χωρίς πολλές φανφάρες.

Χωρίς πολλές φανφράρες ξεκινάει σήμερα και η έβδομη (7η) κοινή στρατιωτική άσκηση ανάμεσα στον χουντικό στρατό του Sisi, τον ελληνικό, και κάτι νοτιοκυπριακές τσόντες. Για μια βδομάδα. Για κάποιο λόγο που από πρώτη ματιά (και μόνο) διαφεύγει, το όνομα της άσκησης είναι «Μέδουσα 7 – Αλεξανδρούπολη 18». Πρώτη φορά μπαίνει η Αλεξανδρούπολη στον τίτλο αυτής της άσκησης. Επειδή κάποτε θα φτάνει εκεί αιγυπτιακό (υγροποιημένο) γκάζι;

Υπάρχει κάτι σαν «ενιαίο ελληνο-αιγυπτιακό αμυντικό δόγμα» απ’ την Αλεξανδρούπολη ως το Πορτ Σάιντ, μια γραμμή τομής της ανατολικής Μεσογείου; Τυπικά – απ’ όσα λίγα ξέρουμε – η άσκηση αυτή θα γίνει στην Κρήτη και στα νότιά της· η Αλεξανδρούπολη πέφτει μακρυά. Όμως τίποτα δεν είναι μακριά για τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα που θα κάνουν παιχνίδι στη «μέδουσα 7». Θεωρούμε ότι χωρίς πολλές φανφάρες η Αθήνα θέλει να «τραβήξει» την αιγυπτιακή χουντική στρατοεκπαίδευση σε μια ξεκάθαρα αντιτουρκική γραμμή, ακόμα κι αν από πρακτική άποψη φαίνεται άκυρη: αιγυπτιακή αεροπορία στο Αιγαίο; Ποτέ δεν ξέρεις… (Έχει κι ένα «πάτημα» στην Καβάλα το Κάιρο…)

Όλα αυτά, φυσικά βγάζουν ένα κάποιο νόημα (ωστόσο μην βιαστείτε για το πιο είναι αυτό!… υπάρχουν «εναλλακτικές πραγματικότητες» και εδώ…) μόνο στο βαθμό που ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ είναι ακμαίος και ακέραιος σε κάθε του κρίκο. Ή στο βαθμό που με σπασμένο τον κρίκο του Ριάντ θα αναλάβει τις δουλειές του το Κάιρο…

Να γιατί λέμε ότι ένα κάποιο «υπόγειο παιχνίδι» με το Ριάντ είναι εντελώς μέσα στις προδιαγραφές του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Θα μπορούσε να είναι, ακόμα ακόμα, και ένα τηλεγράφημα / οδηγία του υπ.εξ. – τενεκεδένιο – προς τις ελληνικές πρεσβείες σε διάφορα μέρη του κόσμου: όταν σας ρωτάνε να λέτε ότι «ο κόσμος είναι ένα πολύ επικίνδυνο μέρος» και ότι «ίσως ποτέ δεν μάθουμε την πλήρη αλήθεια»…

(φωτογραφία: Το δημοσίευμα αφορά την περσινή «μέδουσα», το ισραηλινό ενδιαφέρον όμως είναι διαχρονικό. Και μην ρωτήσετε «γιατί»! Θα είναι σα να δείχνετε τον κώλο σας σε σκηνοθέτη πορνό…)

Ο κυνισμός στα καλύτερά του

Σάββατο 17 Νοέμβρη. Γίνεται να «τιμά» κανείς μια εξέγερση εναντίον μιας δικτατορίας και, μαζί και ταυτόχρονα, μια δικτατορία; Αυτόν τον βρώμικο συνδυασμό δεν τον κάνουν αυθεντικά βοθρολύματα. Τον κάνουν «δημοκράτες», κι ακόμα πιο πετυχημένα «αριστεροί». Είναι πιο πετυχημένος ο δικός τους συνδυασμός γιατί έχει αυτό το πολύτιμο προσόν: βαθύ αμοραλισμό.

Δεν θα ήταν δυνατόν να αναφέρουμε τα ονόματα των δολοφονημένων, των φυλακισμένων, των βασανισμένων, των εξαφανισμένων, απ’ την χούντα του στρατηγού Sisi στην αίγυπτο, απ’ το καλοκαίρι του 2013 ως σήμερα. Είναι χιλιάδες. Θεωρείται – και είναι – μια απ’ τις πιο αιμοσταγείς χούντες στην ιστορία όχι μόνο της αιγύπτου αλλά του πλανήτη.

Κι ωστόσο αυτή ακριβώς η χούντα έχει ανακηρυχτεί, απ’ την πρώτη της στιγμή, σύμμαχος και «εταίρος ειρήνης και σταθερότητας» απ’ το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο. Και τους εκπροσώπους του· οι τωρινοί έχουν δείξει μεγάλη επιμέλεια.

Υπάρχουν δικαιολογίες; Ναι. Πάντα υπάρχουν δικαιολογίες που μια χούντα είναι χρήσιμη – και για την ελληνική υπήρχαν τέτοιες. Τα οικονομικά συμφέροντα (οι μπίζνες των ελληνικών αφεντικών στην αίγυπτο)· τα «εθνικά συμφέροντα»· η φαντασίωση κοινού ναυτικού αποκλεισμού της Άγκυρας απ’ την ανατολική Μεσόγειο· και πάει λέγοντας.

Ο κυνισμός λοιπόν, αυτή η ικανότητα του να παριστάνει κάποιος τον «αγωνιστή» ενώ είναι κάθαρμα, αυτός είναι που γιορτάζει σήμερα. Ίσως, συμβολικά, ακόμα περισσότερο απ’ ότι κάθε μέρα.

Θα τρίζουν τα κόκκαλα των δολοφονημένων στη διάρκεια της εξέγερσης του ’73. Αλλά τι σημασία έχει; Για ποιόν;

Μερικοί δρόμοι οδηγούν στη Μόσχα 2

Σάββατο 10 Νοέμβρη. Τον καραβανά με τα γυαλιά στη μέση της πάνω φωτογραφίας θα πρέπει να τον αναγνωρίσετε: είναι ο ρώσος υπ.αμ. στρατηγός Sergei Shoigu· (τα είπε ένα χεράκι, πρόσφατα, στον ψεκασμένο).

Αυτόν με το μουστάκι και τον μπερέ στη μέση της κάτω φωτογραφίας δεν τον ξέρετε. Είναι ο στρατηγός Khalifa Belqaim Haftar. Ο στρατός του ελέγχει περίπου τα δύο τρίτα της λιβυκής επικράτειας (κόκκινο χρώμα στον χάρτη). Είναι σύμμαχος της Μόσχας (και των εξής: Καΐρου, Ντόχα, Παρισιού) αλλά καθόλου ο εκλεκτός του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον. Το αντίθετο… Δεν είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεται την Μόσχα· όμως αυτή τη φορά έγινε δεκτός με την δημοσιοποιημένη επισημότητα αρχηγού κράτους… Χωρίς να είναι πράγματι τέτοιος…

Τι συμβαίνει, λοιπόν, στη λιβύη; Ένα ακόμα πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου, αυτό συμβαίνει! Αν και η αμερικανική / νατοϊκή επιδρομή που έριξε τον Καντάφι ήταν, κυρίως, απαίτηση του Λονδίνου και του Παρισιού προς την σύμμαχο Ουάσιγκτον (τα έχει πει αυτά ο Obama…), o κερδισμένος προς το παρόν είναι ο δεύτερος (το Παρίσι). Μέσω μιας τακτικά αναγκαίας συνεργασίας με την χούντα του Καΐρου και την Μόσχα. Κι έτσι ο ρωσικός ιμπεριαλισμός έχει αποκτήσει έρεισμα (κάποιοι μιλάνε και για άτυπες βάσεις, καθόλου απίθανο…) στη μέση της Μεσογείου. Απέναντι απ’ την Πελοπόννησο…

Εννοείται ότι το θέμα «λιβύη» ενδιαφέρει έντονα πλέον και την Ρώμη.

Μερικοί δρόμοι οδηγούν… άγνωστο που

Σάββατο 10 Νοέμβρη. Αυτή η συμμαχία μεταξύ Καΐρου και Μόσχας σε σχέση με την λιβύη θα πρέπει να προκαλεί μια κάποια αμηχανία στο ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο. Θα ήθελε να έχει το Κάιρο στο πλευρό του (στη δημαγωγία για τις αοζ στην ανατολική Μεσόγειο), και πράγματι η αιγυπτιακή χούντα έχει αντιπαλότητα με το τουρκικό καθεστώς. Όχι όμως για τον βυθό της Μεσογείου, αλλά για την επιρροή και τον έλεγχο επί των σουνιτών, ειδικά αν η πετροχούντα του Ριάντ κλατάρει. Εφόσον, όμως, Άγκυρα και Κάιρο έχουν τον ίδιο «εταίρο» (την Μόσχα), αυτή η αντιπαλότητα δεν πρόκειται να πάρει στο ορατό μέλλον την ένταση που θα βόλευε την Αθήνα.

Το πράγμα προχωράει ακόμα μακρύτερα. Η Ουάσιγκτον ονειρεύεται μια «αραβική στρατιωτική συμμαχία» που θα περιλαμβάνει το αιγυπτιακό καθεστώς και όλα τα αραβικά νότια του ιράκ, εναντίον του ιράν. Και το Τελ Αβίβ γουστάρει πολύ· (για να μην το ξεχνάτε: το Τελ Αβίβ, η Ουάσιγκτον και το Ριάντ είναι στον ίδιο άξονα με την Αθήνα και τη Λευκωσία). Η Ουάσιγκτον έχει προγραμματίσει για τον ερχόμενο Γενάρη μια πρώτη «σύνοδο» αυτής της υπό διαμόρφωση συμμαχίας…

Όμως…. Πρώτον, η Ντόχα (και το Κουβέιτ…) αποκλείεται να στραφούν κατά της Τεχεράνης (έμμεσα και κατά της Άγκυρας, της Μόσχας, της Δαμασκού και της Βαγδάτης…). Δεύτερον, το Ριάντ τραβάει κάτι ζόρια – με την δολοφονία του Khashoggi. Τρίτον, απ’ όλα τα υποψήφια αραβικά κράτη αυτής της αμερικανο-ισραηλινο εμπνευσμένης συμμαχίας το μόνο που έχει κανονικό μαζικό στρατό (μαζικό αλλά κακής ποιότητας, εφόσον το κύριο καθήκον του είναι η χούντα…) είναι η αίγυπτος. Αλλά το Κάιρο μόνο δευτερεύον πρόβλημα έχει με την Τεχεράνη· το βασικό του είναι η Άγκυρα. Απ’ την άλλη μεριά, πέρα απ’ την de facto συμμαχία του με την Μόσχα σε ότι αφορά τη λιβύη, θέλει οπωσδήποτε γενικά καλές σχέσεις με το ρωσικό καθεστώς…

Συνεπώς, σ’ αυτό το «τουρλουμπούκι» περιφερειακών ιμπεριαλισμών στη μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειο η Μόσχα δείχνει σαφώς καλύτερα τοποθετημένη (ως προς τις συμμαχίες της) σε σχέση με την Ουάσιγκτον, που έχει – μαζί με το Τελ Αβίβ – εξαιρετικά «φλογερά» όνειρα. Όμως το ελλαδιστάν στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ έχει βάλει τους ιμπεριαλιστικούς παράδες του. Προσπαθεί να βγάλει τα γεωπολιτικά προσοδικά κέρδη του καβάλα σε ένα κόλπο (τον αμερικανικό έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου) που δεν έχει τα ατού που θα ήθελε…

Κι ακόμα χειρότερα: εκκρεμούν οι κινήσεις του ιταλικού ιμπεριαλισμού σ’ αυτή τη ζώνη του κόσμου, που με κάποια καθυστέρηση προσπαθεί να ελιχθεί μεταξύ Μόσχας, Ουάσιγκτον και Παρισιού.

Πολλοί και πεινασμένοι καρχαρίες στην ίδια θάλασσα… Δεν θα χορτάσουν με μετανάστες / πρόσφυγες· αυτοί κι αυτές είναι το «ορεκτικό» τους…

Χορεύουν τα zombie?

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. … Ο τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan προσπαθεί να μετατρέψει ένα φρικτό έγκλημα στην Istanbul σε καταλύτη για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στη σαουδική αραβία, ώστε να κερδίσει επιρροή σ’ όλη τη μέση Ανατολή…

Πρόκειται για «θείο δώρο» για τον Erdogan είπε ένα ανώτερος δυτικός διπλωμάτης στην τουρκία που μίλησε υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας, εκφράζοντας την άποψη αρκετών άλλων…

Αυτά (μεταξύ άλλων) δεν είναι από ισραηλινή σκοπία αλλά από αμερικανική (παρότι δεν υπάρχει μόνο μία τέτοια)· απ’ το bloomberg χτες. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο / αρχιστέλεχος του πρακτορείου (Benjamin Harvey) η Άγκυρα θέλει η Ουάσιγκτον να αναγκάσει τον 82χρονο (ακόμα) βασιλιά Salman να καθαιρέσει και να αντικαταστήσει τον γυιό του (τον τοξικό). Και, για να επιβεβαιωθούν αυτά που γράφαμε:

… “Ο Erdogan έβαλε όλα τα λεφτά του στη [μουσουλμανική] αδελφότητα στη διάρκεια των αραβικών εξεγέρσεων και τα έχασε όλα” λέει ο Soner Cagaptay, διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος για την τουρκία στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτική στην Εγγύς Ανατολή. “Αλλά κέρδισε πλήθος εχθρών: ο MBS [ο τοξικός] είναι ένας απ’ αυτούς”…

Ο Erdogan έχει τώρα την δυνατότητα να στριμώξει ταυτόχρονα τον MBS και τον Trump, αλλά το κρατάει για το τέλος. Τώρα αξιοποιεί την ευκαιρία να υπονομεύσει την αντι-Erdogan και αντι-αδελφότητα συμμαχία MBS – MBZ [το αφεντικό των εμιράτων Mohammed bin Zayed, που θεωρείται ο καθοδηγητής του τοξικού] – Sisi, αφού ο MBS έγινε ο αδύναμος κρίκος…

Γράψαμε απ’ την αρχή ότι ο Khashoggi δεν είναι ο αρχιδούκας Φερδινάνδος. Η δολοφονία του (και ο διαμελισμός του) έχουν γίνει ωστόσο το κέντρο μιας επιταχυνόμενης περιστροφής στο δευτερεύον πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου, που είναι η μέση Ανατολή και η ανατολική Μεσόγειος – και δεν είναι μόνος του ο Erdogan στη μια μεριά, όσο κι αν οι δημαγωγοί της απέναντι μεριάς προσπαθούν να τον παρουσιάσουν έτσι. Στη πράξη η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της (συμπεριλαμβανομένου του ελλαδιστάν) θα ήθελαν το τουρκικό καθεστώς να αποδειχθεί ο “αδύναμος κρίκος” του ευρασιατικού project· αλλά οι ως τώρα προσπάθειες απέτυχαν.

Με δυο λόγια: οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και συγκρούσεις (και) στην περιοχή, που έχουν περάσει από έναν πολύχρονο πόλεμο ο οποίος, σε ότι αφορά την συρία, έχει σχεδόν-κερδηθεί απ’ την μια μεριά (το μπλοκ της Αστάνα) ακροβολίζονται γύρω απ’ την δολοφονία του Khashoggi οι μεν για να βελτιώσουν ακόμα πιο σταθερά και σε βάθος τις θέσεις τους και οι δε για να περιορίσουν όσο μπορούν τις απώλειές τους.

Σε λίγες ημέρες θα συναντηθούν στην τουρκία Erdogan, Putin, Merkel και Macron – με θέμα «το μέλλον της συρίας». Ενδιαφέρων τίτλος αφού, είναι ολοφάνερο αυτό, το συριακό μέλλον είναι το πέρασμα για συζήτηση (και «ανίχνευση των γερμανο-γαλλικών προθέσεων») για την ευρύτερη περιοχή…

Και να σκεφτεί κανείς ότι το ελλαδιστάν, που ανήκει στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ, ήταν να πουλήσει κάτι χιλιάδες (βλήματα) στον τοξικό (και στους proxies του)· και η δουλειά τσάκισε. Τι άλλο να έχει πουλήσει άραγε σ’ αυτόν τον πελάτη; Ή μήπως όταν ο τοξικός έβρεχε ντάλαρς το ελληνικό κράτος / βαθύ κράτος κρατούσε ομπρέλλα;

Τα αφεντικά του ψεκασμένου (και των φαιορόζ συνολικά) ξέρουν…