Ιατρικά λάθη, φαρμακοβιομηχανίες – και οργανωμένο έγκλημα

Κυριακή 5 Απρίλη. Να τι έλεγε πριν 5 χρόνια (την 1η Απρίλη του 2015) για τους θανάτους από ιατρικά λάθη (και για πολύ περισσότερα!) ο δανός γιατρός, βιολόγος και ιατρικός ερευνητής Peter Gotzche. Ο Gotzche έχει υπάρξει συνιδρυτής το 1993 του «κέντρου Cochrane» στην Κοπενγχάγη. Πρόκειται για το δανέζικο τμήμα ενός διεθνούς ιατρικού οργανισμού αγγλικής προέλευσης, που πήρε το όνομά του προς τιμήν του σκωτσέζου αντιφασίστα γιατρού Archibald Leman Cochrane (1909 – 1988).

Παρ’ όλα τα σύμβολα «οι καιροί άλλαξαν». Ο Cochrane ο ίδιος, με την εμπειρία του σαν αιχμάλωτος στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης (τον έδεσαν στην Κρήτη το 1941…), υπήρξε πρόδρομος της επιβολής αυστηρών πρωτοκόλλων στην «επιστημοσύνη» των ιατρικών ερευνών, για να τις απελευθερώσει από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα… Αλλά οι φαρμακοβιομηχανίες γιγαντώθηκαν εν τω μεταξύ. Το δανέζικο τμήμα του οργανισμού που έχει το όνομά του δεν έχει πια σαν διευθυντή καν και καν έναν εξειδικευμένο γιατρό ερευνητή – αλλά έναν δημοσιογράφο. Και οι δημοσιογράφοι ασχολούνται με τις «δημόσιες σχέσεις»· τι άλλο;

Λοιπόν το 2018 αυτός ο οργανισμός «απέβαλε», «διέγραψε», «ξεφορτώθηκε» τον Gotzche – είχε γίνει υπερβολικά αποκαλυπτικός για τα εγκλήματα της σύγχρονης ιατρικής και φαρμακευτικής βιομηχανίας… Παρέμενε υπερβολικά προσηλωμένος στην κληρονομιά του Cochrane… Ο Γ. Ιωαννίδης έστειλε τότε μια ανοικτή επιστολή καταγγελίας της «διαγραφής» στον δανό υπουργό υγείας, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Ο Peter είναι αναμφίβολα ένας γίγαντας, ένας απ’ τους μεγαλύτερους επιστήμονες της εποχής μας… Πιστεύω ότι ο στοιχειώδης σεβασμός στον επιστημονικό διάλογο επιβάλει ότι δεν θα εξαφανίζετε τους αντιπάλους σας μέσα από διοικητικές μεθοδεύσεις». 3.500 χιλιάδες γιατροί και σχετικοί με την φροντίδα υγείας υπέγραψαν ένα κείμενο καταγγελίας της μεταχείρισης του Gotzche – αλλά ούτε οι φαρμακο-ιατρικές μαφίες ούτε οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι συγκινήθηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο.

Αυτά στη δανία του βορρά. Σκεφτείτε τι γίνεται στην παραλίγο “δανία του νότου”!…

(Ευχαριστούμε τον Σ. για την επιλογή, την δουλειά του υποτιτλισμού, και όλα τα υπόλοιπα…).

Παλαιστίνη

Παρασκευή 7 Φλεβάρη. Η γενναιόδωρη αμερικανική έγκριση στο ισραηλινό απαρτχάιντ και στην επέκτασή του προκαλεί αυτό που είναι σωστό: μια σειρά «αντιδράσεων» σε διάφορα επίπεδα έντασης. Διαδηλώσεις στην ιορδανία, στον λίβανο· οδομαχίες σε διάφορα σημεία της κατεχόμενης δυτικής Όχθης…

Εδώ απ’ την Ramallah πριν μια βδομάδα:

Διαδηλώσεις όμως εναντίον του «deal» γίνονται και μέσα στην επίσημη ισραηλινή επικράτεια. Εδώ ισραηλινοί αντεθνικιστές και παλαιστίνιοι (πολίτες β διαλογής του ισραήλ), διαδηλώνουν μαζί στο Τελ Αβίβ με κεντρικό σύνθημα «don’t make apartheid great again!»

Η ψοφιοκουναβική έγκριση και υποστήριξη στην επέκταση της κατοχής και του απαρτχάιντ περιλαμβάνει και το ο.κ. για τον εξανδραποδισμό τουλάχιστον 300.000 παλαιστίνιων που ως τώρα ζουν εντός ισραηλινής επικράτειας, στο λεγόμενο «τρίγωνο», στα βόρεια. Είναι ένα σύνολο αραβικών πόλεων, κωμοπόλεων και χωριών (Kafr Qara, Ar’ara, Baqa Al-Gharbiyye, Umm Al-Fahm, Qalansawe, Tayibe, Kafr Qasim, Tira, Kafr Bara, Jaljulia), όπου ζει το 20% των αράβων υπηκόων του ισραηλινού κράτους – με αρκετά μαχητική νεολαία.

Το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς έχει σχέδια για την “εκκένωση” αυτής της περιοχής (42 χιλιάδες στρέμματα) εδώ και πολλά χρόνια. Τώρα μπορεί να δοκιμάσει να κάνει το όνειρο πραγματικότητα, χάρη στο deal και στην προστασία του αμερικανικού κράτους / παρακράτους: να «δώσει» στο υποτιθέμενο «παλαιστινιακό κράτος» κάποιους μικρούς εποικιστικούς οικισμούς στη δυτική Όχθη και να πάρει το «τρίγωνο», εκκαθαρισμένο.

Προφανώς δεν υπάρχει κανένας διατεθειμένος για τέτοια «ανταλλαγή εδαφών». Αλλά αυτό αφήνει αδιάφορο το ισραηλινό καθεστώς. Σε πρώτη φάση θα αφαιρέσει την υπηκοότητα όλων εκείνων που θέλει να εξανδραποδίσει· «λερώνουν» την μονοεθνική / μονοθρησκευτική ταυτότητα του ρατσιστικού κράτους. Ύστερα θα στείλει τον στρατό και εποίκους – την δοκιμασμένη «συνταγή»…

Αυτά και πολλά άλλα είναι ξεκάθαρα όχι μόνο για τους άραβες της Παλαιστίνης, είτε στα κατεχόμενα εδάφη είτε εντός του ρατσιστικού ισραηλινού κράτους· είναι ξεκάθαρα σ’ όλο τον αραβικό κόσμο, κι ακόμα πιο πέρα σ’ όλον τον μουσουλμανικό κόσμο· είναι ξεκάθαρα για τους εβραίους αντεθνικιστές σ’ όλο τον πλανήτη: αυτό που μεθοδεύεται είναι μια «τελική λύση» – με «πολιτισμένη» κάλυψη και με verbal παραπλάνηση.

Το 2020 ή θα είναι μια μαχητική χρονιά ή θα είναι επιτάφιος· κι όχι μόνο για την Παλαιστίνη… Ειδικά εκεί όμως οι Παρασκευές θα είναι πολύ δύσκολες ημέρες…

Μετρώντας παγκόσμιους

Πέμπτη 30 Γενάρη. Ο σωματοφύλακας John Bolton, σύμβουλος ασφάλειας του ψόφιου κουναβιού, φανατικός υπέρμαχος της «γραμμής Pence», απολύθηκε – ως γνωστον – τον περασμένο Σεπτέμβρη. Διάφοροι εκτίμησαν πως η απόλυσή του σήμαινε ότι το ψόφιο κουνάβι «χειραφετήθηκε» απ’ τους σωματοφύλακες· έχει αποδειχθεί το ανάποδο. (Θυμίζουμε ότι η εκτίμηση της ασταμάτητης μηχανής παραμένει πως το ψόφιο κουνάβι είναι εξαιρετικά πιθανό να απολυθεί επίσης, και να αντικατασταθεί απ’ το Pence· αν συμβεί αυτό, θα είναι ο Pence που θα κατέβει σαν υποψήφιος των συντηρητικών στις εκλογές του ερχόμενου Νοέμβρη).

Πριν λίγες ημέρες, οι καθεστωτικοί new york times προδημοσίευσαν αποσπάσματα από επερχόμενο (τον Μάρτη) βιβλίο του Bolton. Στο οποίο ο πρώην σωματοφύλακας δίνει το ψόφιο κουνάβι. Τόσο σε σχέση με την υπόθεση για την οποία δικάζεται ήδη (τους εκβιασμούς στον ουκρανό πρόεδρο Zelensky), όσο και σε σχέση με τις παρτίδες του με τον Erdogan και τον Xi: υποστηρίζει ότι «τους κάνει χάρες» για προσωπικό όφελος.

Ο Bolton δεν έχει να κληθεί να καταθέσει επίσημα στην επιτροπή τους γερουσίας – σε βάρος του ψόφιου κουναβιού. Αυτό δεν μειώνει καθόλου το γεγονός ότι ανήκει στους σκληροπυρηνικούς «νεοσυντηρητικούς» που δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι με την αποτυχία της «γραμμής Trump» (: των οικονομικών κυρώσεων και τιμωριών), ειδικά εφόσον επανέρχεται τακτικά στην απόσυρση του αμερικανικού στρατού απ’ τη μέση Ανατολή… Οπότε αναγκάζονται να τον «κυνηγάνε», να τον «μαζεύουν» και να ακυρώνουν τις αρχικές του δηλώσεις…

Είναι φανερό ότι δεύτερη τετραετία, απ’ το 2021 ως το 2024 σ’ αυτό το ψοφιοκουναβικό «στυλ» δεν αντέχεται – για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Μια δεύτερη τετραετία τέτοιου είδους, θα σημαίνει ότι το Πεκίνο θα αγοράσει την μισή αμερική – για να πούμε κάτι όχι υπερβολικό. Το ότι βγαίνει, λοιπόν, ο Bolton, και σκάβει τον λάκο του ψόφιου κουναβιου γραπτά, μέσω βιβλίου (με ανοικτή την προοπτική να καταθέσει κιόλας) είναι υπολογισμένη κίνηση, όχι απλά προσωπικής αντεκδίκησης («με απέλυσες – θα φροντίσω να απολύσουν και σένα») αλλά εκ μέρους κάποιου κυκλώματος «νεο»συντηρητικών.

Εν τω μεταξύ το ψόφιο κουνάβι κελάηδησε σε άψογα ψοφιοκουναβικά εναντίον του πρώην συμβούλου του:

Έναν τύπο που δεν μπόρεσε να επιλεγεί σαν πρεσβευτής στον οηε πριν χρόνια, δεν μπορούσε να επιλεγεί για οτιδήποτε έκτοτε, «με παρακάλεσε» για ένα πόστο που δεν χρειαζόταν την έκριση της γερουσίας, το οποίο του το έδωσα παρότι πολλοί μου έλεγαν «Μην το κάνετε αυτό κύριε», οπότε παίρνει την δουλειά, λανθασμένα αναφέρεται στο «Λιβυκό μοντέλο» στην τηλεόραση, και κάνει πολύ περισσότερα λάθη στη γνώμη του, οπότε τον απολύω επειδή, έντιμα, αν τον άκουγα θα βρισκόμασταν τώρα στον Παγκόσμιο Πόλεμο νο 6, και φεύγει και ΑΜΕΣΩΣ γράφει ένα απαίσιο βιβλίο γεμάτο ψέμματα. Με στοιχεία εθνικής ασφάλειας διαβαθμισμένα. Ποιός θα έκανε κάτι τέτοιο;

Παγκόσμιος πόλεμος νούμερο 6 κύριε ψοφιοκούναβε; Όχι, είναι μεγάλο το νούμερο… Για έναν με σειρά κατάταξης νο 4 υπάρχει όμως καιρός (και αναγκαιότητα…)

Παλαιστίνη

Πέμπτη 30 Γενάρη. Η πρώτη ημέρα του «deal του αιώνα» πέρασε όπως περιμέναμε. Με την εξαίρεση των παλαιστινιακών διαδηλώσεων στη δυτική Όχθη, τα υπόλοιπα ήταν χλιαρές δηλώσεις και «προβληματισμένα» σχόλια.

Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί: μα αφού αυτή η συμφωνία είναι παράνομη πώς θα εφαρμοστεί; Η απάντηση είναι: ποιός θα εμποδίσει την όποια εφαρμογή της; Είναι μια διμερής συμφωνία μεταξύ συμμάχων, που θα σύρει και τα υπόλοιπα κράτη / μέλη της συμμορίας (μεταξύ των οποίων και το ελληνικό) και θα αμφισβητείται από άλλες κρατικές πλευρές… Αλλά θα αμφισβητείται φιλολογικά, αφού – έτσι κι αλλιώς – το λεγόμενο «παλαιστινιακό πρόβλημα» εγγράφεται απ’ την μεριά όλων των κρατικών πολιτικών σε πολύ ευρύτερες διακρατικές, ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις. Όσοι δεν είναι οπαδοί της τελικής όξυνσης του 4ου παγκόσμιου πολέμου (απ’ την έκβαση του οποίου να ελπίζουν ότι θα «λυθεί» ή όχι το «παλαιστινιακό πρόβλημα»…) έχουν καθήκον να αντιληφθούν ότι το δίκαιο της παλαιστινιακής αντίστασης δεν θα αποδοθεί με βομβαρδιστικά. Γιατί, πολύ απλά, αν το ισραηλινό φασισταριό αντιληφθεί ότι χάνει έναν τέτοιο πόλεμο, θα συμπεριφερθεί όπως ακριβώς το γερμανικό, ναζιστικό κράτος, το οποίο αντιγράφει βήμα βήμα: θα επιταχύνει την εξόντωση των αιχμαλώτων του.

Ενώ, λοιπόν, τυπικά το deal κατηγορείται ήδη σαν «παράνομο με βάση το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του οηε» πρακτικά θα εφαρμοστεί. Θα εφαρμοστεί με τον ειδικό τρόπο που προβλέπει το άρθρο του που φωνάζει ότι «αν οι παλαιστίνιοι δεν δεχτούν αυτή τη συμφωνία και τους όρους της, το Τελ Αβίβ θα προχωρήσει κανονικά». Δηλαδή με κάθε βία που μπορεί να ασκήσει.

Και (θα) έχει πολλές μορφές αυτή η βία, κάποιες ήδη γνωστές. Απ’ την καταστολή των διαδηλώσεων και κάθε πράξης αντίστασης, μέχρι την ακόμα πιο συστηματική καταστροφή σπιτιών και καλλιεργειών, στις περιοχές που η Ουάσιγκτον παραχωρεί στο Τελ Αβίβ. Είναι όμως πιθανό ότι θα υπάρξουν και καινούργιες μορφές εθνοκάθαρσης.

Για παράδειγμα Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ απαιτούν απ’ τους παλαιστίνιους να αναγνωρίσουν το ισραήλ σαν εβραϊκό κράτος. (Πρόκειται για την πρόσφατη ρατσιστική / εθνικιστική συνταγματική ρύθμιση, που καταγγέλθηκε ακόμα και από ισραηλινούς σα ναζιστική…). Μονοεθνικό / μονοθρησκευτικό κράτος σημαίνει ότι οι παλαιστίνιοι που είναι ακόμα (τυπικά) πολίτες αυτού του κράτους, μουσουλμάνοι ή και χριστιανοί, αποτελούν επίσημα υποτελή μειονότητα. Που μπορεί να θεωρηθεί εχθρική αφού δεν αναγνωρίζουν τη μονοεθνικότητα / μονοθρησκευτικότητα. Επικίνδυνη, για λόγους “δημόσιας τάξης”…

Αυτός ο όρος σημαίνει ότι το ρατσιστικό, φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ μπορεί να αρχίσει όποτε κρίνει τον βίαιο εξανδραποδισμό / εκκαθάριση των αράβων που ζουν ακόμα στη (διευρυμένη) επικράτειά του· αν κρίνει ότι μπορεί να τους αντικαταστήσει από άλλους φτηνούς εργάτες. Ουσιαστικά αυτή η εθνοκάθαρση έχει ήδη ξεκινήσει τόσο στην ανατολική Ιερουσαλήμ / al Quds όσο και στη Χεβρώνα. Ένα επόμενο βήμα (που υπόγεια έχει αναγγελθεί…) θα είναι η αφαίρεση της (ισραηλινής) υπηκοότητας από κάμποσες χιλιάδες άραβες / παλαιστίνιους, που ζουν τώρα μέσα στην ισραηλινή επικράτεια (άλλη μια κίνηση ναζιστικής έμπνευσης). Η εθνοθρησκευτική ομογενοποίηση υπονοείται σαφώς στην απαίτηση περί αναγνώρισης της «εβραϊκότητας» του ισραηλινού κράτους – κι αυτό είναι επιστέγασμα προηγούμενων ενεργειών και βημάτων του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ.

Τώρα είναι η στιγμή που τόσο οι παλαιστίνιοι της αντίστασης όσο και η διεθνής συμπαράσταση πρέπει να ξεμπερδεύουν με την αυταπάτη των «δύο κρατών». Οι προϋποθέσεις έχουν δημιουργηθεί· αλλά είναι μόνο προϋποθέσεις.

(Μικρή διόρθωση: Χτες γράφαμε ότι το πολυβόλο δικαίωσης του ισραηλινού απαρτχάιντ, το «deal του αιώνα», είναι 80 σελίδες. Τώρα που το έχουμε στα χέρια μας διορθώνουμε: είναι 180 σελίδες… Θέλει φλυαρία την σήμερον ημέρα για να υπερασπιστεί κανείς τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των αυτοχθόνων…)

Η παγκόσμια Παλαιστίνη 2

Τρίτη 28 Γενάρη. Μπορεί ο οηε να είναι ένας χρεωκοπημένος «διεθνής οργανισμός επίλυσης διαφορών», αλλά ακόμα και χωρίς αυτόν τα κράτη που τον συγκροτούν υπάρχουν. Οι εκατοντάδες αποφάσεις του οηε, απ’ την πρώτη του 1948 που ενέκρινε την κατασκευή το ρατσιστικού πρωτοκοσμικού προγεφυρώματος στη μέση Ανατολή ως την πιο πρόσφατη, πριν λίγες εβδομάδες, δεν έχουν ληφθεί από κάποιον μυστήριο «κύριο οηε», αλλά από εκπροσώπους κρατών.

Συνεπώς το γεγονός ότι το ψοφιοκουναβιστάν παρέα με το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβιβ και τους λιγοστούς συμμάχους τους πετάνε μια βρώμικη πατσαβούρα σ’ αυτές τις εκατοντάδες αποφάσεις, σημαίνει φτύσιμο σε πολλές δεκάδες καπιταλιστικών κρατών του πλανήτη· πρακτικά στην πλειοψηφία τους. Πολύ πολύ περισσότερο, λοιπόν, από μια συμφωνία real estate μεταξύ δύο συνεταίρων, το «deal του αιώνα» κορυφώνει την διεθνοποίηση της κατοχής και του ισραηλινού απαρτχάιντ. Είτε σε επίπεδο κρατών κλπ, είτε – αντίθετα – σε επίπεδο κινημάτων, πολιτικών οργανώσεων, ανταγωνισμού.

Ό,τι κι αν προτείνει το ψόφιο κουνάβι, κι ό,τι κι αν αποδεχτεί με χαρά το φασιστικό εξουσιαστικό δίδυμο Netanyahu – Grantz, θα έχουν πολλούς, πάρα πολλούς αντιπάλους. Και στα δύο επίπεδα. Κι όσο κι αν χτυπιέται το ισραηλινό φασισταριό πως όποιος είναι αντίπαλος του απαρτχάιντ (τώρα πια στην επίσημη εκδοχή του αμερικανικού γαλβανισμού του) είναι αντι-σημίτης, δηλαδή φασίστας, είναι ο άξονας που έχει κηρύξει και εντείνει τον πόλεμο· και άρα θα υποστεί και τις συνέπειες αυτής της επιλογής του.

«Πόλεμο»;… Πρακτικά, και για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον κόσμο οι φασίστες του 21ου αιώνα, το να κλείσεις εκατομμύρια παλαιστινίων / αράβων σε φυλακές / μπαντουστάν δεν είναι δυσκολότερο (ούτε έχει περισσότερες συνέπειες) απ’ το να πνίγεις πρόσφυγες και μετανάστες στη Μεσόγειο. Υπάρχει, όμως, μια διαφορά: η κατοχή της Παλαιστίνης και το ισραηλινό απαρτχάιντ είναι ήδη διεθνές ζήτημα, εδώ και δεκαετίες. Πράγμα που σημαίνει ότι ο «ηθικός πνιγμός» δεν αφορά μερικές χιλιάδες προσφύγων και μεταναστών· αλλά εκατοντάδες εκατομμύρια ανδρών και γυναικών σε όλο τον πλανήτη.

Απ’ αυτούς μεταμοντέρνοι, δηλαδή κυνικοί σε βαθμό κακουργήματος, είναι η δυτική μειοψηφία. Για την ανατολή, την ανατολή που έρχεται να πάρει την θέση της στο κέντρο του παγκόσμιου καπιταλισμού, οι αντιλήψεις είναι διαφορετικές: αν πατάς κάτω κάποιον τόσο αδύναμο όσο οι παλαιστίνιοι επειδή έχεις πυρηνικά, αυτό εγγράφεται σε άλλους λογαριασμούς, έξω απ’ τις ρατσιστικές πρωτοκοσμικές αυταπάτες.

Η παγκόσμια Παλαιστίνη 3

Τρίτη 28 Γενάρη. Παρότι υπάρχουν εκεί πολλοί ρουφιάνοι (παλαιστίνιοι…) η δυτική Όχθη θα εκραγεί. Αυτό για τον άξονα είναι ασήμαντο πρόβλημα: οι «ταραξίες» («τρομοκράτες») θα δολοφονούνται όπως εκείνοι κι εκείνες στη λωρίδα της Γάζας. Δύο + τέσσερα κράτη (Άγκυρα, Τεχεράνη, Δαμασκός, Βαγδάτη, Βηρυτός, Ντόχα) θα πάρουν θέση υπέρ τους· και δεν θα είναι προοπτικά «στα λόγια».

Όμως υπάρχει και η «κορυφή»: η Μόσχα, το Πεκίνο (ενδεχομένως και το Βερολίνο). Η διεθνής γραμμή των δύο πρώτων είναι η «υπεράσπιση της διεθνούς νομιμότητας» – στο τυπικό μέρος της. Η γραμμή του άξονα είναι η καταστροφή της – και η δια της βίας επιδίωξη μιας άλλης, υπέρ του. Παρότι η Παλαιστίνη είναι ένας ασήμαντος κρίκος στην αλληλουχία των εμπόλεμων πράξεων του 4ου παγκόσμιου· παρότι οι παλαιστίνιοι δεν έχουν πολλά να περιμένουν για την απελευθέρωσή τους από κράτη και ιμπεριαλισμούς· έχει (η Παλαιστίνη) εκείνον τον συμβολικό δυναμισμό που την τοποθετεί στο κέντρο.

Όχι όμως, μόνο, στο κέντρο των διακρατικών αντιθέσεων, όπως βολεύει διάφορους τσατσορούφιανους που συμβουλεύουν εδώ και χρόνια «να μην ανακατευόμαστε μ’ αυτά…» Αλλά και στο κέντρο του εργατικού κοινωνικού ανταγωνισμού. Επειδή είναι αυτός και μόνον αυτός που μπορεί να περιορίσει (ή και να εμποδίσει) τις κρατικές πρωτοβουλίες ή ελιγμούς ή «αναβολές»… Είναι αυτός και μόνον αυτός που μπορεί να δώσει ζωή στις ταξικές, εργατικές αναμετρήσεις του παρόντος και του μέλλοντος ενισχύοντας τες με τον πρακτικό, συγκεκριμένο διεθνισμό και τον αντιρατσισμό που τους είναι απαραίτητοι σα ζήτημα ζωής και θανάτου…

Η Παλαιστίνη είναι παγκόσμια, επίσημα και κατηγορηματικά πια: θέλουν να την κάνουν οριστικά ένα παραδειγματικό Νταχάου για τον 21ο αιώνα.

Γι’ αυτό οφείλουμε να γίνει το δικό μας κέντρο της εργατικής ανταγωνιστικής οικουμενικότητας…

Του αγίου brexit ανήμερα…

Πέμπτη 12 Δεκέμβρη. Μεγάλη μέρα η σημερινή στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας! Ο BorDuk, ακολουθώντας μια ανορθόδοξη πολιτική τακτική, μετά από πάμπολλες «ήττες» (οι κριτικοί του πολιτικού θεάματος δεν έχασαν καμμία ευκαιρία να τον χαρακτηρίζουν looser…) θα απολαύσει την στρατηγική του νίκη: έσωσε το κόμμα των συντηρητικών, κι όχι απλά το έσωσε… Θα είναι και πρώτο. Μπορεί ο ίδιος να ξαναστεφτεί πρωθυπουργός. Το βασικό πάντως είναι το πρώτο: διασώζοντας τους tories δίνει παράταση ζωής στο αγγλικό πολιτικό σύστημα. (Για πόσο; Θα φανεί.)

Ο «αλλοπρόσαλλος», «ψεύτης», «καραγκιόζης» (όλα αυτά και πολλά άλλα ισχύουν!) απόφοιτος του Eton έπαιξε τον ρόλο του σωστά. Κάθε επιμέρους αποτυχία του την πούλαγε σαν θυματοποίηση. Έπιασε έτσι τον ψυχοσυναισθηματικό σφιγμό όλων εκείνων στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας που νοιώθουν «θύματα» – και τους μάζεψε γινόμενος ο πιο γνήσιος εκπρόσωπός τους. Το ότι η σημαία του γράφει “brexit” είναι βασικό· αλλά τα «θύματα» που βρήκαν το φως τους στο ακατάστατο μαλλί του Borduk δεν ξέρουν τι τους περιμένει.

Τι τους περιμένει αλήθεια; Η απαλλαγή του καπιταλισμού της αυτού μεγαλειότητας απ’ τις δεσμεύσεις της νομοθεσίας της ε.ε. σημαίνει «απελευθέρωσή» του σε δύο κυρίως πεδία. Εκείνο της εργατικής νομοθεσίας, και εκείνο της περιβαλλοντικής προστασίας και της προστασίας της υγείας των υπηκόων. Ο «απελευθερωμένος» απ’ αυτά τα δεσμά αγγλικός καπιταλισμός θα επιδιώξει να γίνει αφεντικό μιας «εθνικής» offshore, με ελάχιστα εμπόδια για το επιχειρείν παντού όπου τα αφεντικά νοιώθουν ότι εμποδίζονται. Χρήση χημικών στα τρόφιμα, μεταλλαγμένα, καλλυντικά, φάρμακα, προστασία προσωπικών δεδομένων: να ένα μέρος του «ζουρλομανδύα» της ε.ε. απ’ τον οποίο δραπετεύει πλέον ο βρετανικός λέων. Όσο για μισθούς, μεροκάματα, κλπ; Το ντάμπινγκ είναι πάντα παράδεισος (για τους σφετεριστές της παραγωγής του πλούτου…).

Θα κάνει «αυτοδύναμη κυβέρνηση» ο Borduk; Η ασταμάτητη μηχανή δεν διακινδυνεύει τέτοια πρόβλεψη – δεν «πιάνει» αυτά τα εκλογικά συστήματα με τις πολλές μονοεδρικές περιφέρειες…

Είναι και κάτι προβληματάκια με την βόρεια ιρλανδία ή την σκωτία. Υποθέτουμε ότι επ’ αυτών η κυβερνοτακτική του BorDuk, αν γίνει ξανά πρωθυπουργός, θα είναι «βλέποντας και κάνοντας»…

Πετρέλαιο και θάνατος

Δευτέρα 25 Νοέμβρη. Τον Ιούλη του 2018 η ιταλική πετρελαϊκή eni (την οποία το νοτιοκυπριακό καθεστώς θέλει να κάνει «ασπίδα» των οικοπέδων του) υπέγραψε συμφωνία με την libyan national oil corporation για την δημιουργία μιας κοινής επιχείρησης εκμετάλλευσης και εμπορίου λιβυκών πετρελαίων. Την mellitah oil and gas company.

Η mog εκμεταλλεύεται κοιτάσματα στην επαρχία zawiya, στα δυτικά της Τρίπολης, μια περιοχή που ελέγχεται απ’ την μία απ’ τις δύο «διεθνώς αναγνωρισμένες» κυβερνήσεις στη λιβύη. Η eni, σαν ο φραγκάτος εταίρος, προέλαβε ένοπλους για να προστατεύουν τις εγκαταστάσεις. Αλλά το security δεν είναι η πρώτη, ούτε η μόνη δουλειά αυτών των ένοπλων. Πληρώνονται από το 2017 απ’ το ιταλικό κράτος για να «συντηρούν» στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων / μεταναστών σε λιβυκό έδαφος.

Το τι σημαίνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων / μεταναστών στη λιβύη δεν θα θέλατε να το ξέρετε… Είναι, σίγουρα, μια επικερδής επιχείρηση άπαξ και μια περιοχή αυτοχαρακτηριστεί σαν «συνοριακή ζώνη» – της ιταλίας ή/και της ε.ε. Υποθέτουμε πως έχετε παρακολουθήσει την ασταμάτητη μηχανή και τις προηγούμενες ημέρες· οπότε μπορούμε να συνεννοηθούμε.

Η δουλειά, λοιπόν, των ένοπλων συμμοριών στο λιβυκό έδαφος, που αν χρειαστεί «ξεπλένονται» σαν φύλακες καθώς πρέπει πετρελαϊκών επιχειρήσεων, είναι να εμποδίζουν αφρικάνους πρόσφυγες / μετανάστες να φύγουν προς λιβύη μεριά. Όσοι «συλλαμβάνονται» είτε στις λιβυκές ακτές είτε στα λιβυκά χωρικά ύδατα, αν είναι «τυχεροί», βασανίζονται με διάφορους τρόπους· προς παραδειγματισμό των υπόλοιπων. Αλλά οι πληρωμένες και απ’ το ιταλικό κράτος συμμορίες έχουν κι άλλη μέθοδο: από τότε που η Ρώμη τους χάρισε μερικά ταχύπλοα «λιμενοαστυνομίας» κυνηγούν τα πλοιάρια των δραπετών και τα βουλιάζουν. Επειδή (έτσι λένε τα συμβόλαιά τους) δεν πρέπει να φτάνουν ούτε τις ιταλικές ακτές ούτε τα πλοία των βορειευρωπαϊκών μκο που προσπαθούν να τους σώσουν…

Καταλαβαίνετε τώρα τι ακριβώς ήταν η «πολιτική» καθαρμάτων σαν τον Salvini: πρόκειται για την ιταλική εφαρμογή της συμφωνίας που έχει γίνει με τις λιβυκές συμμορίες ανθρωποκυνηγών, οι οποίοι μπορεί να χρειαστούν και σαν σεκιουριτάδες της eni· και ό,τι άλλο, μελλοντικά.

(φωτογραφία πάνω: Στη μέση ο Abd Al-Rahman Milad –“Bija”. Γνωστός αρχισυμμορίτης στη λιβύη, απ’ την zawiyah… και επίσημος συνομιλητής του ιταλικού υπ.αμ…

κάτω: Αυτοί είναι όσοι επέζησαν απ’ την βύθιση ενός πλοιαρίου, 5 μίλια απ’ την ακτή της al-Khoms, στις 25 Ιούλη του 2019. Τουλάχιστον 150 άλλοι πνίγηκαν…)

Φίλοι που καίνε : αυτοί που απολυμαίνουν τις γυναίκες

Τετάρτη 20 Νοέμβρη. Έχει ένα ειδικό ενδιαφέρον η υπαγωγή συγκεκριμένων πρωτοκοσμικών «κινημάτων» (στην πραγματικότητα είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από «κινήματα»!…) στις αντίστοιχες κρατικές και παρακρατικές επιλογές εναντίον των παλαιστίνιων και υπέρ της πρωτοκοσμικής εποικιστικής αποικιοκρατίας σε βάρος τους. Το γεγονός ότι αυτήν την υπαγωγή μπορούμε να την διακρίνουμε καθαρά απ’ την Αθήνα δεν οφείλεται στην «ειδική σχέση» του ελληνικού και του ισραηλινού καθεστώτος· αλλά μόνο στον πολιτικό μας προσανατολισμό και στα αναλυτικά του μέσα.

Τον περασμένο Αύγουστο το ισραηλινό κράτος ξεκίνησε μια μεγάλη καμπάνια (εντός ισραήλ) για να πείσει τις ισραηλινές (αλλά και τους ισραηλινούς!!!) πως όταν αδιαθετούν είναι μιαρές, και πως για να απαλλαγούν απ’ την «βρωμιά της περιόδου» πρέπει να υφίστανται τελετουργικό, θρησκευτικό καθαρμό…

Αυτή η φαλλοκρατική, θρησκευτική αντίληψη, γνωστή και στον χριστιανισμό, έχει υπάρξει ένα απ’ τα πρώτα ιδεολογικά μέτωπα του ανταγωνιστικού φεμινισμού, απ’ τα μέσα του 20ου αιώνα. Η γυναικεία «μιαρότητα» για κάτι τόσο φυσιολογικό και σωματικό όσο το αίμα της περιόδου, «επαναλαμβανόμενη κάθε μήνα», έχει υπάρξει βάση της ριζικής υποτίμησης του γυναικείου σώματος – συνδεδεμένη με πάμπολλες προκαταλήψεις για το τι επιτρέπεται και το τι απαγορεύεται να κάνουν οι γυναίκες όταν έχουν περίοδο· ακόμα και για το πόσο επικίνδυνες είναι.

Το γεγονός ότι το ακροδεξιό ισραηλινό κράτος, μέσω του υπουργείου «θρησκευτικών υποθέσεων», επανέφερε αυτήν την αντιγυναικεία, σεξιστική ιδέα στην ημερήσια διάταξη μέσω μιας πανάκριβης μηντιακής καμπάνιας , θα ήταν αρκετό όχι μόνο για να αποδείξει τον πραγματικό του χαρακτήρα, αλλά και για να ξεδιπλώσει όλο το κουβάρι του ρατσισμού του…

Είδατε, ακούσατε μήπως κάποια απ’ τις πάμπολλες ομάδες που ορκίζονται στον αντισεξισμό να καταγγείλει με την ένταση που θα έπρεπε το ισραηλινό κράτος για φαλλοκρατία και υποτίμηση των γυναικών; Όχι. Θα προσπαθήσουν να κρυφτούν ίσως πίσω απ’ το «δεν το μάθαμε»… Αστείο… Ο πραγματικός λόγος είναι ότι το Τελ Αβίβ είναι κρατικός σύμμαχος· και η «εθνική γραμμή» απαιτεί πειθαρχία…

(Άλλωστε είναι πάντα εύκολο και συνεπές στον πρωτοκοσμικό φασισμό / αντιμουσουλμανισμό, άσχετα από φύλα και σεξουαλικότητα, να καταγγέλεται παντού και πάντα … η μαντήλα…)

Όλα τα γουρούνια…

Σάββατο 9 Νοέμβρη. …Την ίδια μούρη έχουν. Όπως λέει μια ψυχή: απ’ τον βαθύ αμερικάνικο νότο στο βαθύ ελλαδιστάν: ένας φλεγόμενος σταυρός δρόμος!

(Στο κάτω κάτω, με τόση εθνική συμμαχία, γιατί το ντόπιο φασισταριό να μην αντιγράφει το αμερικάνικο, έστω και στις εκδοχές των ‘50s;)