Tag: φασίστες

Σάββατο 10 Ιούνη. Μπορεί να μην πάρουν υπουργικές καρέκλες. Το γεγονός ωστόσο ότι οι άγγλοι συντηρητικοί θα στηριχτούν (για όσο…) όχι απλά για να κυβερνήσουν αλλά για να διαπραγματευτούν το διαζύγιό τους με την ε.ε. σ’ αυτούς τους προτεστάντες ακροδεξιούς της β. ιρλανδίας, θα βγάλει πολύ γέλιο. Μπορεί όμως να βγάλει και κλάμα. Ακόμα κι αν οι καθολικοί ιρλανδοί δεν έχουν σε πρώτη προτεραιότητα την επανέναρξη του ένοπλου αγώνα, το γεγονός ότι η αγγλική έξοδος θα δυσκολέψει σοβαρά την καθημερινότητά τους και τις σχέσεις τους με την υπόλοιπη ιρλανδία ενώ ταυτόχρονα θα τρώνε στη μάπα την αναβάθμιση των φασιστών του ulster, μόνο σε εντάσεις θα οδηγεί.

Ως τώρα θα μπορούσαν να θεωρούνται ένα περιθωριακό φαινόμενο· από τώρα και στο εξής όμως οι αποψάρες τους θα γίνονται viral. Το μόνο που λείπει απ’ την συλλογή των πεποιθήσεών τους είναι ότι η γη είναι επίπεδη. Και το διαμάντι τους είναι η «ευφυής δημιουργία»: αυτούς ο μεγαλοδύναμος τους έφτιαξε μια κι έξω!!! Στο ίδιο καλούπι με τους αμερικάνους φασίστες ομοϊδεάτες τους…

(Θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι οι συντηρητικοί θα τους κρατούν «μαζεμένους». Όμως το να ασχολείται μια κυβέρνηση με το να κρατάει δεμένο τον σκύλο απ’ τον οποίο εξαρτιέται δεν είναι απλή δουλειά· που γίνεται ακόμα δυσκολότερη αν ταυτόχρονα πρέπει να «διαπραγματεύεται σκληρά», εντείνοντας ταυτόχρονα την εσωτερική «οικονομική» κατοχή.)

Κυριακή 26 Μάρτη. Δεν το λέμε για σίγουρο. Έχουμε, όμως, την εντύπωση ότι απ’ την εποχή της, ας την πούμε έτσι, “άτυχης” εκστρατείας του Ναπολέοντα στη ρωσία, οι γάλλοι δεν βλέπουν με καλό μάτι την Μόσχα. (Εδώ κοτζάμ κομμουνιστικό κόμμα είχαν, αλλά έξω απ’ την 3η Διεθνή…)

Συνεπώς, άλλη μια επίσκεψη εκεί κι άλλη μια χειραψία με τον Πούτιν να κάνει η φασιστοΛεπέν, και άνετα τερματίζει 3η (προς 4η) στον Α γύρο των επερχόμενων γαλλικών προεδρικών εκλογών. (Προς το παρόν πήγε 2η…)

(Έτσι, για να αποδειχθεί πρακτικά πόσο μπορεί να επηρεάσει ο δαιμόνιος και μοχθηρός καγκεμπίτης τις εκλογές στην ευρώπη…)

19/2/2017. Στα μέρη μας, πολλοί και διάφοροι που ορκίζονται ότι είναι “δημοκράτες”, μιλούν με μια μαζοχιστική ευχαρίστηση για το ενδεχόμενο στις ολλανδικές εκλογές να βγει πρώτο κόμμα το φασιστικό· και στις γαλλικές προεδρικές να κερδίσουν, επίσης, οι φασίστες της Λεπέν. Είναι οι ίδιοι που ήλπιζαν ότι στις αυστριακές προεδρικές εκλογές θα κέρδιζε ο φασίστας, σαν απόδειξη της “διάλυσης της ευρώπης”… κι όταν έχασε, απλά σταμάτησαν να αναφέρονται στην αυστριακή απόδειξη της “μη διάλυσης”… Εκφράζουν αυτοί οι δημαγωγοί την παράνοια του ντόπιου ανορθολογισμού – την οποία πουλάνε, μάλλον με επιτυχία, για “ανάλυση”.
Δεν διανοούνται καν και καν (πως θα ήταν δυνατόν;) τι μπορεί να σημαίνει για μεγάλα τμήματα των “εθνικών” πληθυσμών στα ευρωπαϊκά κράτη η εκλογική επιτυχία των αμερικάνων φασιστών. Όχι επειδή έχουν αυτά τα “μεγάλα τμήματα” κάποια βαθιά αντιφασιστική συνείδηση. Αλλά επειδή ενστικτώδικα καταλαβαίνουν ότι ο αντι-ευρωπαϊσμός που εκδηλώνουν οι αμερικάνοι συντηρητικοί υπό το ψόφιο κουνάβι έχει και ευρωπαίους συμμάχους· και ότι το “έξω από….” περισσότερο απ’ το να είναι το φάντασμα της “εθνικής απελευθέρωσης” υπηρετεί τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον.
Αυτό που θα ήταν λογικό να συμβεί (είναι μια υπόθεση εργασίας απ’ την μεριά μας) είναι ότι ένα τμήμα των ευρωπαίων ψηφοφόρων που ως τώρα απείχε απ’ τις εκλογές (και υπάρχουν διάφοροι λόγοι γι’ αυτό, πέρα απ’ το “όλοι ίδιοι είναι”) στις φετινές εκλογές θα πάει να ψηφίσει. Και θα ψηφίσει “αντι-Τραμπ”, δηλαδή εναντίον εκείνων που είναι οι “εθνικοί” σύμμαχοί του εδώ κι εκεί στην ευρώπη. Θα ψηφίσει εναντίον εκείνου που αποδεικνύεται όλο και περισσότερο αυτό που ήταν απ’ την αρχή: όχι η “ζεστασιά του έθνους κράτους” αλλά εργαλείο της Ουάσιγκτον. Αυτό είναι λογικό να συμβεί ειδικά σε κράτη της “παλιάς ευρώπης”, όπως η γαλλία, ολλανδία ή γερμανία: εδώ και 2 ή 3 δεκαετίες οι ηπα ΔΕΝ είναι αντικείμενο θαυμασμού. Μάλλον το αντίθετο. Η προεδρία Ομπάμα μπορεί να προκάλεσε συμπάθειες για το πρόσωπό του· όχι για το αμερικανικό καθεστώς.
Το λέμε από τώρα: μην παραξενευτείτε αν τα “ποσοστά” των ευρωπαίων φίλων του ψόφιου κουναβιού πέσουν αντί να ανέβουν, στις εκλογές αυτής της χρονιάς. (Κόντρα στις προσδοκίες, στις φαντασιώσεις και τα συμφέροντα των ελλήνων “πατριωτών”…)

30/1/2017. Ποιος αμερικάνος πρόεδρος στην πρόσφατη ιστορία κατάφερε τόσα πολλά τόσο γρήγορα; Ο ψόφιος κουνάβις (δηλαδή το επιτελείο του) αναδεικνύεται σε μετρ της προβοκάτσιας· αν και είναι δύσκολο να συνεχίσει για καιρό σε τέτοιο καταιγιστικό ρυθμό, με τέτοιο λίγο πολύ συμβολικό ρεπερτόριο. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να περάσει στο “ζουμί”.
Με μια του μόνο υπογραφή, απαγορεύοντας την είσοδο στις γιουνάιτεντ στέιτς σε υπηκόους άλλων (μουσουλμανικών) κρατών που είχαν κανονική βίζα, ακόμα κι αν είναι τουρίστες, κατάφερε:
Α) Να κάνει καινούργιους, προσωπικούς “φίλους” σ’ όλον τον μουσουλμανικό κόσμο·
Β) Να αποδείξει ότι η “χώρα της ελευθερίας” δεν υπάρχει πια ούτε καν σαν μύθος·
Γ) Να κάνει τις ηπα “πύργο Trump”·
Δ) Να ξεπλύνει διάφορους light φασίστες καθεστωτικούς στην ευρώπη, που το παίζουν τώρα εχθροί της “συλλογικής ενοχοποίησης” (των μουσουλμάνων εν προκειμένω), αν και κατά βάθος (ή όχι και τόσο βάθος) πιστεύουν τα ίδια με το ψόφιο κουνάβι.
Εν τω μεταξύ, δεν πα να κάνει κηρύγματα υπέρ των βασανιστηρίων και να οργανώνει μεθοδικά τον θεσμικό ρατσισμό του; Δεν πα να σχεδιάζει παραγγελίες για ακόμα περισσότερα όπλα και να δείχνει τον υπόλοιπο πλανήτη σαν “υπο προθεσμία”; Το ψόφιο κουνάβι έχει σταθερούς φίλους στα μέρη μας. Ορισμένοι μάλιστα, “αριστεροί” κατά τα λεγόμενά τους, δεν μπορούν να κρύψουν την χαρά τους που θα “διαλύσει το 4ο ράιχ”. Υποθέτουμε ότι θα θαύμαζαν οποιονδήποτε εξασφάλιζε ότι τελικά το κόμμα της δραχμής θα κερδίσει και ότι, άρα, το “κομπόδεμά” τους σε ευρώ σε ευρωπαϊκές τράπεζες θα πολλαπλασιάσει την ανταλλακτική του αξία…
Έχουμε αρχίσει την συλλογή των ντοκουμέντων της ξεφτίλας. Και όχι, δεν θα τους θεωρήσουμε πληρωμένους δημαγωγούς, εκτός αν εντοπίσουμε αδιάσειστες αποδείξεις. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν άφθονοι λακέδες τόσο εθελοντικά διατειθεμένοι να φιλίσουν κατουρημένες ποδιές ώστε δεν αξίζουν ούτε μια χούφτα (αμερικανικά) σεντς. Και θα ήταν λογικό αυτούς να μην τους πληρώνει κανείς… Ή να τους έχει στο “έναντι”.