Tag: φασίστες

Ο κανιβαλισμός δεν κρύβεται

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.40) >> Κάθε πληθυσμός έχει τα καθάρματα που του αντιστοιχούν. Στην περίπτωση του ελλαδιστάν ο πραγματικός χαρακτήρας του καθεστώτος (και δεν αναφερόμαστε μόνο στην don Rico & Co αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης, αξιωματικής, υπαξιωματικής κλπ ) κρύβεται εύκολα με δημαγωγικές παραισθήσεις, κοινωνικά μαραζώματα – αλλά και με εκείνο το πληροφοριακό overdose που κάποιοι πριν πολλά χρόνια ονόμασαν ενεργητική λογοκρισία….

Ερωτώμενος τι θα κάνει το ντόπιο γκουβέρνο στην περίπτωση επίσκεψης του φυγόδικου εγκληματία κατά της ανθρωπότητας αρχιχασάπη του Τελ Αβίβ (μια ευθεία δρόμος είναι…), ο εκπρόσωπός του δήλωσε ουσιαστικά ότι για το ελλαδιστάν ο Nentanyahu είναι αθώος. «Δεν έχουμε κρύψει τις συμμαχίες μας…» είπε, «…δεν μπορούμε όμως να εξομοιώνουμε ένα κράτος που δέχτηκε τρομοκρατική επίθεση, εν προκειμένω από την Χαμάς, με άλλες περιπτώσεις κρατών που προκάλεσαν επιθέσεις, όπως η ρωσία στην ουκρανία».

Ποιο κόμμα, κομματίδιο, οργάνωση ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΕΧΘΡΟΣ των παραπάνω; «Καταγγελίες», για νάχουμε να λέμε; Ωωωω! Ποιος εντόπιος «πολιτικός φορέας» με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του ανέλαβε να κάνει εκείνο που του αναλογεί, δηλαδή να απαιτήσει μαχητικά, δυναμικά και με όση διάρκεια χρειαστεί την διακοπή των διπλωματικών, οικονομικών, πολιτιστικών, εκπαιδευτικών σχέσεων με το καθεστώς των εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας; Θα μας άνοιγε ο Χρυσοσφαιρίδης τα κεφάλια σ’ έναν τέτοιο αγώνα; Ας μας τα άνοιγε, να τα πούμε στη συνέχεια.

Δεν θα μπούμε λοιπόν στον κόπο να σχολιάσουμε τις συμμαχίες «τους» ή τους «εξομοιωτές» τους… Υποθέτουμε ότι δεν πρόκειται να υποστηρίξουν κατηγορητήριο κατά συμμαχικού κράτους που προκάλεσε (sic) επιθέσεις χωρίς να δεχτεί καμία, π.χ. στο ιράκ ή στη λιβύη… Οπότε ο εκπρόσωπος του γκουβέρνου λέει απλά και καθαρά ότι είναι ο.κ. το να σκοτώνει κάποιος (ένα κράτος για παράδειγμα) 100 και 1000 αμάχους για κάθε έναν απ’ τους δικούς του αμάχους που κάποιοι «τρομοκράτες» σκότωσαν – αρκεί αυτό το κράτος να είναι συμμαχικό, «ευλογημένο» σα να λέμε απ’ την «πίστη μας στο διεθνές δίκαιο». «Δικαίωμα στην αυτοάμυνα» διάολε, πως το λένε;

Με απλά λόγια: το ελληνικό καθεστώς στηρίζει και υποθάλπτει επίσημα και στο φως της ημέρας συμμαχικούς εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας έχοντας υιοθετήσει τα «επιχειρήματά» τους. Άρα είναι επίσης ένα καθεστώς παρόμοιου είδους εγκληματιών, που οι μάζα των υπηκόων νομίζει ότι δεν έχει εκδηλωθεί ως τέτοιο, και άρα «συγχωρείται» για την «εξωτερική πολιτική» του…

Δεν έχει εκδηλωθεί ως τέτοιο; ΛΑΘΟΣ!!! Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’90 στήριξε, υπέθαλψε και συμμετείχε (μέσω διαλεκτών φασιστών και πρακτόρων του…) στη σφαγή πάνω από 100.000 βόσνιων αντρών και γυναικών απ’ τους σερβοφασίστες – απλά επειδή το Βελιγράδι ήταν επίσης σύμμαχος, και οι βιασμένες γυναίκες, οι σφαγμένοι και εκτοπισμένοι, οι φυλακισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ήταν μουσουλμάνοι. Και, επιπλέον, όταν το νεοσύστατο τότε ICC ζήτησε την έκδοση των φασιστών / εκτελεστών της «εξωτερικής πολιτικής» του έχοντας ακλόνητες αποδείξεις για την συμμετοχή τους τόσο στην πολιορκία και σφαγή στο Sarajevo όσο και στην σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, αυτό το ίδιο καθεστώς, με καθολική συναίνεση απ’ τους φασίστες ως το μεγαλύτερο μέρος της άκρας αριστεράς, έκρυψε και προστάτεψε τους χασάπηδές του – δεν παρέδωσε κανέναν, αν και τους ήξερε καλά έναν έναν (ή επειδή, ακριβώς, τους ήξερε!).

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, παρουσιάζοντας αρκετά απ’ τα τεκμήρια εκείνης της εκδήλωσης των εντόπιων εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας σε όλη τους την πυραμίδα, στη Βοσνία, είπαμε: Προσέξτε!!! Αυτό το καθεστώς, το ελληνικό, θα ξανακάνει τέτοια εγκλήματα όποτε και όπου μπορεί.

Τα ξανακάνει εδώ και χρόνια, με ένταση «αποδεικτική» του χαρακτήρα του τους τελευταίους 13 μήνες, υποστηρίζοντας το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Συνεπώς η (ρητορική δυστυχώς) ερώτησή μας προς όλους όσους γκρινιάζουν σήμερα είναι αυτή: αν μείωνε ή διέγραφε τον φπα στα είδη διατροφής θα ήσασταν ευχαριστημένοι μ’ αυτό το καθεστώς; Ως εκεί φτάνει η ηθική σας συγκρότηση;

Επειδή η απάντηση είναι «ναι», τα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια είναι μόνο η κατ’ ευθείαν συνέπεια αυτής της απάντησης: αν ρίχνεις σε τρίτη μοίρα την εγκληματική δράση των δικών «σου» αφεντικών για κάποια ψίχουλα συμπόνιας απ’ την μεριά τους, θα έρθει η ώρα που θα σύρουν κι εσένα στο καλοφτιαγμένο «εθνικό» θυσιαστήριό τους…

Παλαιστίνη 1

Δευτέρα 21 Οκτώβρη (00.23) >> Στιγμιότυπα ενός κόσμου που βουλιάζει στους αιματηρούς θριάμβους του…

Ο Gabor Mate, 80 χρονών σήμερα, εβραίος γεννημένος το 1944 στη Βουδαπέστη (κυριολεκτικά «γεννήθηκε-έξω-απ’-το-Auschwitz»: ο παππούς, η γιαγιά του πέθαναν εκεί, ο πατέρας του επέζησε από ‘στρατόπεδο εργασίας’, η μάνα του τον έδωσε σε κάποιον άγνωστο για ένα χρόνο για να τον γλυτώσει…) έχει κάθε λόγο και δίκιο να λέει αυτά για τις σφαγές στη Γάζα:

… Πρώτ’ απ’ όλα, οι εικόνες αυτού του πρωϊνού είναι σα να βλέπαμε το Auschwitz στο TikTok. Αν υπήρχε YouTube και Instagram και TikTok γύρω απ’ το Auschwitz αυτό είναι που θα βλέπαμε: ανθρώπους να καίγονται ζωντανοί. Και είναι πέρα απ’ τη φρίκη, πέρα από ακατανόητο, κι όπως είπες πριν, θα νόμιζες ότι κάπου αυτό θα τελειώσει. Γίνεται το αντίθετο. Όταν τέτοιοι άνθρωποι ενθαρρύνονται και παρακινούνται και έχουν το ελεύθερο και υποστηρίζονται να προκαλούν τέτοιο τρόμο, τρελαίνονται ακόμα περισσότερο, γίνονται ακόμα περισσότερο βίαιοι, γίνονται ακόμα πιο ανελέητοι, πιο αμείλικτοι, πιο αδίστακτοι. Αυτό συνέβη με τους ναζί. Οι ναζί δεν ξεκίνησαν με τους θαλάμους αερίων. 

Δεν λέει (αν και καταλαβαίνει, είμαστε σίγουροι) ότι αν βλέπεις το Νέο Ολοκαύτωμα live κινδυνεύεις να δηλητηριαστείς, να ξεχάσεις (ή να μην σκέφτεσαι) τι πρέπει να κάνεις για να το εμποδίσεις∙ κινδυνεύεις να πράττεις μόνο για να υπάρχεις κάπου, κάπως, απέναντι, χωρίς τη θέληση να το σταματήσεις…

Η Ione Bellare, βουλευτής των Podemos, μοιάζει να λέει κάτι ανάλογο… Μόνο που η εντελώς διαφορετική θέση της, μέλος ενός πρωτοκοσμικού κοινοβουλίου και ενός κόμματος που κουβαλάει κάμποσα στην καμπούρα του, παρόλα τα δίκια της μοιάζει σαν η πολύ μακρινή, ξεθυμασμένη ηχώ ενός καθήκοντος που άλλοτε θα ξεπερνούσε κατά πολύ τις εκκλήσεις στον «διπλοπρόσωπο» σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργό∙ και, το λιγότερο, θα πολιορκούσε για μέρες (και με ανοιγμένα κεφάλια αν χρειαζόταν…) το υπουργείο εξωτερικών αυτής της κυβέρνησης… Ως: «μεταφέρουμε αποφασιστικά τον πόλεμο στις πρωτεύουσες του»…

Την περασμένη Κυριακή το Ισραήλ έκανε αυτό: έκαψαν ζωντανούς δεκάδες ανθρώπους μέσα στις σκηνές τους όπου είχαν καταφύγει για να σωθούν δίπλα σ’ ένα νοσοκομείο. Ποια είναι διαφορά ανάμεσα σ’ αυτό και στους θαλάμους αερίων των ναζί; Ρωτάω εσάς κύριε πρωθυπουργέ. Δεν υπάρχει καμία διαφορά. Και συμμετέχουμε σα χώρα σ’ αυτή τη γενοκτονία. Γυρίζετε τον κόσμο μιλώντας για εμπάργκο όπλων που εσείς ως κυβέρνηση δεν μπορείτε να επιβάλλετε. Η κυβέρνηση, η δική σας κυβέρνηση, έχει πουλήσει όπλα μετά την 7η Οκτώβρη, έχει πουλήσει όπλα αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, ενός δισεκατομμυρίου ευρώ κυρίες και κύριοι, στη διάρκεια αυτής της γενοκτονίας. Έχετε επιτρέψει την μεταφορά όπλων μέσω των λιμανιών μας όλη αυτή τη χρονιά. Αν πραγματικά πιστεύετε στο εμπάργκο όπλων κύριε Sanchez σταματήστε τα ψέματα μια και καλή.

«Αν πραγματικά…» τι; Τιιι; Πώς το είπατε;

Για να διορθωθούν αυτές οι αφέλειες, ιδού η καθαρή προσταγή: Σκοτώστε τους όλους!!! Πρόκειται ίσως για την πιο αιμοβόρα ύαινα της ευρωπαϊκής «πολιτικής σκηνής» αυτά τα χρόνια! Την οποία υποθέτουμε ότι χαίρονται τα μέλη του κόμματός της, οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι της: είναι «πράσινοι» (κάποτε ήταν!!!! τώρα είναι κατάμαυροι!!!), πράγμα που θα πρέπει να πάρετε σοβαρά υπόψη όταν σκέφτεσθε ή κουβεντιάζετε για την «αναβίωση του φασισμού» στον πρώτο κόσμο.

Γιατί αυτό το κράμα ολοκληρωτισμών, βίας και κυνισμού που αποτελεί την «καθεστωτική πολιτική της μετάβασης» δεν έχει μια μονάχα αφετηρία, μια μονάχα πηγή. Ξεχύνεται από διάφορες μεριές, που επιφανειακά μπορεί να δείχνουν αντίπαλες. Κι αν η «πλημμύρα του al Aqsa» ήταν η γενναία, τολμηρή και ευφάνταστη απόδραση μερικών εκατοντάδων αιχμαλώτων απ’ την μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή στον κόσμο εδώ και δεκαετίες, η τιμωρία τους (χωρίς εισαγωγικά) γι’ αυτό το τόλμημα, γι’ αυτήν την «αποκοτιά» τους, για την αμφισβήτηση της απόλυτης, παραδειγματικής εξουσίας των αποικιοκρατών και των αφεντικών τους (δηλαδή: η τιμωρία τους απ’ την μεριά της «γενικής δύσης» και των κολαούζων της) είναι μια άλλη πλημμύρα…. Αίματος.

Θα πρέπει να το έχετε καταλάβει… Αν όχι (;;;;) προσέξτε όχι μόνο τα λόγια αλλά και το ύφος της κυρίας στη συνέχεια:

Η αυτοάμυνα φυσικά δεν σημαίνει μόνο να επιτίθεσαι στους τρομοκράτες, αλλά να τους εξοντώνεις. Αυτός είναι ο λόγος που έχω ξεκαθαρίσει τόσο πολύ πως όταν οι τρομοκράτες της Hamas κρύβονται πίσω από ανθρώπους, πίσω από σχολεία, τότε έχουμε πολύ δύσκολα θέματα αλλά δεν τα αποφεύγουμε. Γι’ αυτό ξεκαθάρισα στον ΟΗΕ ότι τα μέρη όπου υπάρχουν πολίτες μπορούν να χάσουν το καθεστώς της προστασίας τους επειδή το παραβιάζουν οι τρομοκράτες. Αυτό υποστηρίζει η Γερμανία. Κι αυτό σημαίνει η ασφάλεια του Ισραήλ για εμάς.

Είναι τυχερή η αγαπημένη Annalena, η τόσο φανατική οπαδός του Νέου Ολοκαυτώματος. Είναι τυχερή που δεν γεννήθηκε έναν αιώνα πριν – θα είχε εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο της «χαμένης προστασίας των αμάχων» σε κάποια κρεμάλα, ως ναζί – και θα ήταν πολλοί που θα έφτυναν στον τάφο της… Είναι τυχερή που οι υπήκοοι στη γερμανία ζουν σαν υπνοβάτες (και κάποιοι, γιατί όχι; γουστάρουν αυτήν την στιβαρή εξόντωση των μαυριδερών…). Είναι τυχερή που οι μεσανατολίτες μετανάστες εκεί, στα μέρη που διαφεντεύει, είναι συγκρατημένοι∙ φοβούνται, δικαιολογημένα, ένα κράτος που έχει τέτοια υπουργό.

Είναι τυχερή που δεν βρίσκεται στη Βαγδάτη. Γιατί, όταν το σαουδαραβικό κανάλι MBC τόλμησε να πει ότι ο Yahya Sinwar και η αντίσταση στο ιράκ είναι «τρομοκράτες», 500 απ’ αυτούς τους … τρομοκράτες έκαναν τα γραφεία του MBC στην Βαγδάτη ελαφρώς … καλοκαιρινά:

Για να μπορείς να κουβαλήσεις τόσες χιλιάδες δολοφονημένους στην πλάτη σου και να στέκεσαι ορθός δεν φτάνει να έχεις ατσάλινα γόνατα. Πρέπει να έχεις μια ατσάλινη θέληση για δικαιοσύνη, και για κάτι ακόμα: για εκείνο που ο σοφός Walter Benjamin υπέδειξε κάποτε ως καθήκον…

Ποιος ξέρει; (Πότε πότε αποδεικνύεται προφητικός).

Συμπαράσταση

Δευτέρα 7 Οκτώβρη (00.07) >> Ποτέ πριν τα τελευταία 30 χρόνια ο αγώνας των Παλαιστινίων δεν είχε τόσους πολλούς συμπαραστάτες σ’ όλο τον πλανήτη! Και ποτέ πριν δεν δολοφονούνταν τόσο μαζικά, τόσο σαδιστικά, τόσο ανεμπόδιστα επί εκατοντάδες μέρες και νύχτες∙ ατιμώρητα, χωρίς καμιά – καμιά – απολύτως καμιά πρακτική συνέπεια. Ακόμα και οι δημαγωγοί τους feel fine…

Αν οι δολοφονημένοι / ες αυτής μόνο της χρονιάς ανασταίνονταν για μια μέρα, τότε μαζί με τους τραυματισμένους θα έκαναν την μεγαλύτερη διαδήλωση!

Όμως… Όμως νέες σημαίες προστίθενται στις διαδηλώσεις συμπαράστασης (τώρα του λιβάνου)… και ο δυτικός ιμπεριαλισμός / φασισμός προελαύνει…  

Κάτι συμβαίνει και κάτι λείπει, δε νομίζετε;

(Όλες οι διαδηλώσεις των φωτογραφιών στη συνέχεια έγιναν κάποια στιγμή τις τρεις τελευταίες ημέρες. Σίγουρα υπάρχουν πολύ περισσότερες πόλεις στις οποίες έγιναν διαδηλώσεις συμπαράστασης στην Παλαιστινιακή και λιβανέζικη αντίσταση – αλλά δεν είχαμε χρόνο για ψάξιμο…).

Amman

Amsterdam

Athens

Baghdad

Barcelona

Berlin

Cairo

Caracas

Detroit

Doha

Dublin

Istanbul

Jakarta

Johannesburg

Karachi

Kuala Lumpur

L.A.

Lisbon

London

Madrid

Melbourne

MexicoCity

Ν. York

Najaf (Iraq)

Paris

Rome (απαγορευμένη)

Shana’a (υεμένη)

Stockholm

Tokyo

Toronto

Tunis

Το παλάτι του φωτός (και του σκότους)

Δευτέρα 23 Σεπτέμβρη (1.51) >> Ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα διόρισε κυβέρνηση – του γούστου του. «Παράτολμο» θα έλεγε κάποιος: είναι κυβέρνηση μειοψηφίας, δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και, θεωρητικά, θα είναι εύκολο να πέσει.

Όχι τώρα όμως. Έχει κρυφή (ή όχι και τόσο κρυφή…) υποστήριξη:

Το ακροδεξιό, αντιμεταναστευτικό κόμμα εθνική συσπείρωση της Marine Le Pen δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση του Barnier, αλλά έχει αρκετές ψήφους για να την ανατρέψει. Αυτό το κόμμα πέτυχε μια έμμεση νίκη με τον διορισμό του ένθερμου συντηρητικού Bruno Retailleau ως υπουργού εσωτερικών, στου οποίου τις αρμοδιότητες περιλαμβάνονται σημαντικά εσωτερικά ζητήματα όπως η εθνική ασφάλεια, η μετανάστευση και η δημόσια τάξη.

Με μια τέτοια ακροδεξιά όσμωση, η κυβέρνηση του Μικρού Δούκα του Λίγηρα μπορεί να ελπίζει σε κάμποσους μήνες κατανόησης απ’ την μεριά του ακροδεξιού / αντιμεταναστευτικού.

Κατ’ αρχήν πρέπει να περάσει ο προϋπολογισμός – αυτό είναι επείγον με βάση τις προθεσμίες. Θα είναι το αντίθετο των «παροχών» – άλλωστε ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα έχει δηλώσει προς τους υποτελείς του τέλος στα δικαιώματα, τώρα υποχρεώσεις. Με το γαλλικό δημόσιο χρέος να διογκώνεται, μια κυβέρνηση που στα χαρτιά είναι μειοψηφική αλλά κυνηγάει όσο πρέπει τους μετανάστες και επιδεικνύει αρκετό εθνικισμό, έχει ακροδεξιές ευλογίες και μια κάποια πίστωση. Εσωτερικού και εξωτερικού.

Αν τα πράγματα ζορίσουν, κάποια στιγμή του χρόνου ο Μικρός Δούκας μπορεί να ξαναέχει μια εκλογική έμπνευση. Ή να την εκβιάσει…

Τι «Μικρός Δούκας» είσαι την σήμερον ημέρα αν δεν κατέχεις τις μαφιόζικες τεχνικές;

Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται;

Δευτέρα 15 Ιούλη>> Για λόγους που αφορούν την ψυχολογία και όχι την πολιτική ως τεχνική της εξουσίας, διάφοροι της αριστεράς του κράτους και του κεφάλαιου (και στα μέρη μας…) πανηγύρισαν για τα τελικά αποτελέσματα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών. Κατά την γνώμη τους «αντιμετωπίστηκε με επιτυχία ο φασισμός» (άλλη μια φορά).

Πριν δούμε τι είναι αυτό που τελικά αντιμετωπίστηκε, μια αναγκαία διευκρίνιση για το γαλλικό εκλογικό σύστημα. Αυτό που στο ελλαδιστάν εφαρμόζεται στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, στη χώρα-της-δημοκρατίας εφαρμόζεται για τις βουλευτικές! Αν γινόταν και στα μέρη μας το ίδιο οι πάντες θα μιλούσαν για καλπονοθευτικό σύστημα! Δεν θα είχαν άδικο.

Γιατί; Προσέξτε. Με το σαφώς αναλογικότερο (σε σχέση με το γαλλικό) εκλογικό σύστημα στα μέρη μας, στις εκλογές του 2023 το κκε (είναι ένα καλό παράδειγμα) με ποσοστό 7,69% εξέλεξε 21 βουλευτές. 21 στους 300, πήρε δηλαδή το 7% των εδρών…. Με το «γαλλικό» σύστημα στις ελληνικές δημοτικές εκλογές που ακολούθησαν (πλειοψηφικό, αν χρειαστεί δύο γύροι, σε μονοεδρικές κάλπες) το κκε εξέλεξε μόλις 6 δημάρχους (σε 332 δήμους συνολικά) και κανέναν περιφερειάρχη (στις 13 συνολικά περιφέρειες). Αν αυτό το σύστημα εφαρμοζόταν και για την βουλή, με 300 μονοεδρικές περιφέρειες, τότε το κκε με ποσοστό 7,7% πιθανότατα θα εξέλεγε το μάξιμουμ 6 βουλευτές (όσους και δημάρχους) αντί για 21…  Έξι στους 300 ή μόλις το 2% των εδρών…

Τέτοιο είναι το γαλλικό εκλογικό σύστημα: δεν υπάρχει καμία αναλογία ψήφων και εκλεγόμενων βουλευτών!… Το έφτιαξε ο Ντε Γκωλ για να εμποδίσει την ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία (ακόμα και πλειοψηφία) του άλλοτε μαζικού κομμουνιστικού κόμματος: αφού οι ψήφοι στο «επικίνδυνο» κκ δεν έβγαζαν τους αντίστοιχους βουλευτές (και, εννοείται, ούτε κατά διάνοια κυβέρνηση), η υπερψήφισή τους καταντούσε συν τω χρόνω άχρηστη και περιττή…

Μια ακόμα διαφορά του γαλλικού κυβερνητικού συστήματος (με το ελληνικό και άλλα) είναι αυτή: μια κυβέρνηση που σχηματίζεται μετά τις εκλογές ΔΕΝ ζητάει ούτε λαμβάνει «ψήφο εμπιστοσύνης» απ’ την βουλή. Με δυο λόγια ΔΕΝ χρειάζεται να έχει την πλειοψηφία. Μπορεί (ακόμα και μειοψηφική) να νομοθετήσει με διατάγματα (ως έναν αριθμό) παρακάμπτωντας τη βουλή – ο Μικρός Πρίγκηπας του Λίγηρα (η κυβέρνησή του δηλαδή) το έκανε κατά κόρο στην προηγούμενη περίοδο. Μόνο αν φέρει στη βουλή νόμο για κανονική έγκριση μπορεί να βρεθεί μπροστά σε «πρόταση μομφής», που απαιτεί οπωσδήποτε μια πλειοψηφία που καταγγέλει. Όμως ακόμα κι αν «πέσει», δεν είναι υποχρεωτικές νέες εκλογές! Ο πρόεδρος έχει την δυνατότητα να «αναζητήσει» την δημιουργία άλλης κυβέρνησης, απ’ την ίδια βουλή και κοινοβουλευτική σύνθεση, με διαφορετικές συμμαχίες∙ πλειοψηφική ή ξανά μειοψηφική…

Με αυτά τα δεδομένα κατά νου παραθέτουμε τα αποτελέσματα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών (αριθμός εδρών / αριθμός ψήφων) από το 1986 μέχρι φέτος. Το 1986 ήταν η χρονιά που το πατενταρισμένο φασιστόμουτρο Λεπέν (πατέρας) πέτυχε για πρώτη φορά την εκλογή 35 βουλευτών – και άρχισε ο … κρατικός «αντιφασισμός»!! Τα στοιχεία και οι χαρακτηρισμοί είναι απ’ την Wikipedia (το νεοφιλ «κέντρο» από το 2017 και μετά είναι οι υποστηρικτές του Μικρού Πρίγκηπα…):

1986:

Σιράκ (δεξιά, 277 έδρες / 11.492.450),

Φαμπιούς (σοσιαλ, 207 / 8.705.163),

Μαρσαί (κομμουνιστικό κόμμα 35 / 2.740.972)

Λεπέν (πατέρας 35 / 2.705.336)

1988:

Rocard (σοσιαλ 262 / 9.198.778)

Lecanuet (κεντροδεξιά 130 / 4.299.370),

Σιράκ (128 / 4.6888.493)

Λεπέν (πατέρας 1 / 2.359.528)

1993:

Σιράκ (247 / 5.832.987)

Ντ’ Εσταίν (κεντροδεξιά 213 / 5.331.935)

Beregovoy (σοσιαλ 53 / 5.829.493)

Μαρσαί (κομμουνιστικό κόμμα 24 / 2.336.254)

Λεπέν (πατέρας 0 / 3.159.477)

1997:

Jospin (σοσιαλ 255 / 9.751.423),

Juppe (δεξιά 139 / 5.846.717)

Leotard (κεντροδεξιά 112 / 5.323.177)

Hue (κομμουνιστικό κόμμα 35 / 2.519.281)

Λεπέν (πατέρας 1 / 3.785.383)

2002:

Raffarin (δεξιά 357 / 10.026.669)

Hollande (σοσιαλ 140 / 7.482.169)

Λεπέν (πατέρας 0 / 2.862.960)

2007:

Fillon (δεξιά 313 / 10.289.737),

Hollande (σοσιαλ 186 / 8.624.861),

Bayrou (κεντροδεξιά 3 / 1.981.107)

2012:

Ayrault (σοσιαλ 280 / 9.420.889),

Cope (δεξιά 194 / 8.740.628),

Duflot (οικολόγοι 17 / 1.418.264)

Melenchon (αριστερό μέτωπο 10 / 1.793.192),

Λεπέν (κόρη 2 / 3.528.663)

2017:

Philippe (νεοφιλ κέντρο 350 / 8.926.901),

Baroin (δεξιά 136 / 4.898.061),

Cazeneuve (σοσιαλ 45 / 2.154.269)

Melenchon (17 / 2.497.622),

Λεπέν (κόρη 8 / 2.990.454)

2022:

Ferrand (νεοφιλ «κέντρο» 245 / 8.002.419),

Melenchon (131 / 6.556.198)

Λεπέν (κόρη 89 / 4.248.537),

Jacob (δεξιά 64 / 2.568.502)

2024:

Λαϊκό Μέτωπο (182 / 9.042.485),

Sejourne (νεοφιλ «κέντρο» 168 / 6.820.446)

Λεπέν (κόρη 142 / 10.647.914)

Δεξιοί (56 / 2.106.166)

Είναι εξώφθαλμη η διαρκής αναντιστοιχία ανάμεσα σε ψήφους και καρέκλες! Για παράδειγμα με σχεδόν 9 μύρια κουκιά το κόμμα του Μικρού Πρίγκηπα έβγαλε το 2017 350 έδρες ενώ τα 9,5 εκατομμύρια έδωσαν στους σοσιαλδημοκράτες το 2012 μόνο 280.

Έτσι η όχι και τόσο κρυφή καρδιά του γαλλικού εκλογικού συστήματος είναι η πολιτική πρόσοδος! Το είδος, δηλαδή, των «συνεννοήσεων» (μπορείτε να πείτε και συναλλαγών) μεταξύ υποψηφίων περιφέρεια – περιφέρεια, είτε πάνω είτε κάτω απ’ το τραπέζι, για το πως θα κατευθύνουν (αν μπορούν…) τους ψηφοφόρους τους. Είναι δύσκολο άραγε, υπ’ αυτές τις συνθήκες, να εξηγηθεί το περίεργο (;) φαινόμενο του ότι απ’ το 2012 και μετά το γαλλικό «όλοι μαζί να εξουδετερώσουμε τον φασισμό» καταλήγει απ’ την μια μεριά στην αύξηση των ψήφων της φασιστοΛεπέν και απ’ την άλλη στη συντήρηση της δυνατότητας των νεοφιλελεύθερων (του «κέντρου») και των δεξιών να κυβερνούν (κάνοντας συχνά εκείνα που θα έκανε η φασιστοΛεπέν); Όχι, δεν είναι.

Προς τι λοιπόν τα πανηγύρια; Αν τα στελέχη της «ανυπότακτης γαλλίας» δεν πάσχουν από αδιόρθωτο οππορτουνισμό (κάτι για το οποίο δεν είμαστε σίγουροι…) θα πρέπει να παραδεχτούν ότι υπό το «νέο λαϊκό μέτωπο» οι (κυβερνο)σοσιαλδημοκράτες κατάφεραν να βγάλουν 59 βουλευτές (περισσότερους απ’ το 2017 και μετά, ένα είδος “μικρής ανάστασης”!) οι οποίοι, αν αποσκιρτήσουν απ’ τον συνασπισμό και συνεργαστούν με τους δήθεν «κεντρώους» του Μικρού Πρίγκηπα θα του εξασφαλίσουν μια μειοψηφία μεν λειτουργικότατη δε 227 εδρών που θα μπορεί να «κάνει παιχνίδι» κατά βούληση με τους 56 δεξιούς πλησιάζοντας στο όριο της πλειοψηφίας∙ συνεχίζοντας να υποκαθιστούν εδώ κι εκεί την φασιστοΛεπέν.

Σε άλλα γεωγραφικά πλάτη και μήκη (ή σε άλλες εποχές) αυτό λεγόταν βάζω τα χεράκια μου και βγάζω τα ματάκια μου…

Εκείνη η θεμελιώδης εγκατάλειψη 3…

Τετάρτη 3 Ιούλη>> Στη διάρκεια της πρόσφατης υγιειονομικής τρομοκρατικής εκστρατείας, νωρίς νωρίς, βρεθήκαμε μπροστά στον σοβαρό κίνδυνο η εργατική αντικαπιταλιστική / αντικρατική κριτική να είναι ξανά απούσα, και το κενό της να καλυφθεί εντελώς (και με προοπτικές για το μέλλον!!!) απ’ τις αντιδράσεις των συντηρητικών ως τις όποιες hard core φασιστικές εκφάνσεις τους. Με σκληρή και επίμονη δουλειά τα «κόκκινα μαντήλια» και άλλες αντιεξουσιαστικές ομάδες κατάφεραν να αναδείξουν αυτήν την κριτική, τόσο θεωρητικά όσο και πολιτικά: με διαδηλώσεις, αφίσες, καμπάνιες έντυπης μαζικής αντιπληροφόρησης. (Αυτή ήταν στο σύνολό της, απ’ όλους και όλες που συμμετείχαν, η μοναδική τέτοια περίπτωση δύσκολης και αποτελεσματικής πολιτικής δουλειάς στην ευρώπη – όχι όμως και σε σχέση με ανάλογα που έγιναν σε άλλα μέρη του πλανήτη… Απ’ τις ινδίες ως την αφρική οι ριζοσπάστες έκαναν εκείνο που έπρεπε!)

Εννοείται ότι οι πρωτοκοσμικές μάζες της «αριστεράς» αντί να κάνουν έστω την έσχατη στιγμή το καθήκον τους εξαντλήθηκαν σε κατηγορίες για «ψέκα» και τσουβαλιάσματα ενισχύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο παραδειγματικά τους συντηρητικούς, τον οργανικό φόβο που προκαλεί η αναδιάρθρωση, άρα τελικά το κράτος και το κεφάλαιο! Με άλλα λόγια «δούλεψαν γι’ αυτούς»…

Όλα τα πιο πάνω είναι ενδεικτικά και τηλεγραφικά – τα πολύ περισσότερα και αναλυτικότερα δεν χωρούν εδώ. (Για παράδειγμα: τι θα σημαίνει, αν και εφόσον γίνει, η επιβολή / καθιέρωση αποκλειστικά «ψηφιακών» νομισμάτων και συναλλαγών; Ή τι θα σημαίνει για την κοινωνική εργατική αναπαραγωγή η γενίκευση της «ενοικίασης» των βασικών της καθημερινής ζωής; Ή τι σημαίνει η όλο και πιο κτηνώδης συγκέντρωση και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων από εταιρείες και κρατικές υπηρεσίες; Ή τι θα προκαλέσει στις ζωές των δυτικών πληβείων η από-δολαριοποίηση; Ή… κλπ κλπ)

Διαβεβαιώνουμε εν τέλει: ενώ το μπετονάρισμα των πληθυσμών μέσα από εθνοκρατικές, «σκληρά» εγωϊκές, νηπιακές (ακόμα κι αν είναι μιλιταριστικές…) θέσεις ήταν / είναι η προβλέψιμη κατεύθυνση των αφεντικών σε συνθήκες αφενός 4ης βιομηχανικής επανάστασης και άρα ανακατανομής των αναγκών τους για πρώτες ύλες και εργασία και αφετέρου όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, η ιδεο-οργανωτικο-πολιτική καθήλωση στον καπιταλισμό των μέσων του 20ου αιώνα (δηλαδή η εξαφάνιση της σύγχρονης εργατικής κριτικής και στη βάση της της σύγχρονης εργατικής οργάνωσης) έχει τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα με … την σοσιαλδημοκρατία!

Είναι η αόρατη πλευρά της.

Ωραίες πούναι οι ευρωεκλογές!

Δευτέρα 27 Μάη (00.47) >> Οι προφήτες το ‘χουν αναγγείλει: στις φετεινές ευρωεκλογές οι ακροδεξιοί θα «ανέβουν». Έχει γίνει μεγάλη καθεστωτική προσπάθεια γι’ αυτό, απ’ την εποχή (θυμάστε;) που οι ακροδεξιοί είχαν βαπτιστεί «αντισυστημικοί». Είναι όμως τέτοιου είδους η (πιθανή) «έξοδος της ε.ε.» απ’ την πολλαπλή κρίση των τελευταίων χρόνων;

Από μόνη της η λέξη «κρίση» δεν λέει τίποτα. Είναι καραμέλα. Το πρόβλημα ξεπερνάει τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς: αφορά την αναγκαστική υποχώρηση του συνόλου της δύσης, καθώς οι ιμπεριαλισμοί της αμφισβητούνται πλέον πρακτικά, εξαιτίας κυρίως την πολύ γρήγορης «ανάπτυξης» του κινέζικου καπιταλισμού, που έχει γίνει πλέον το κέντρο βάρους της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης σ’ όλο τον πλανήτη.

Κανονικά (όπου αυτή τη λέξη μπορείτε να την βάλετε σε πολλά εισαγωγικά) η ε.ε. θα έπρεπε να έχει προχωρήσει στην πολιτική ενοποίησή της (και άρα στη δημιουργία ενός ενιαίου ιμπεριαλιστικού πόλου διακριτού από εκείνον των ηπα/αγγλία/αυστραλία/ιαπωνία) απ’ την δεκαετία του 1990. Η ιστορική στιγμή ήταν τότε∙ και μα τις χίλιες ξεχυλωμένες ομοσπονδίες το μόνο κράτος που το προσπάθησε τότε ήταν η πρόσφατα ενοποιημένη γερμανία. Αλλά απέτυχε. Και απέτυχε επειδή οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί, που είναι συστατικοί της «ταυτότητας» των σημερινών ευρωπαϊκών κρατών, έχουν μεγάλο ιστορικό βάθος∙ συμπεριλαμβανόμενης της αντιπαλότητας μεταξύ τους.

Οι δεκαετίες πέρασαν.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Καστανή βίβλος

Δευτέρα 8 Απρίλη>> Εις το Πταισματοδικείον εγένετο χθες η δίκη δια την υπό των ενταύθα κομμουνιστών έκδοσιν της διεθνούς «Καστανής Βίβλου» η οποία, συνταχθείσα υπό της διεθνούς μαρξιστικής επιτροπής κατά του Χίτλερ, υβρίζει ως γνωστόν τους σημερινούς ηγέτας της Γερμανίας αποδίδουσα εις αυτούς τον εμπρησμόν του Ράιχσταγκ […] Ο κ. δημόσιος κατήγορος […] εζήτησε την τιμωρία των κατηγορουμένων χαρακτηρίσας το έργον των ως εμπρηστική προσπάθειαν της γαλήνης και της ειρήνης του τόπου.

Αντιγραφή απ’ την στήλη «Φιλίστωρ» της καθεστωτικής «καθημερινής»… Χρονολογία: 4 Απρίλη 1934… Η «βίβλος» δεν θα πρέπει να ήταν «καστανή» αλλά φαιά… Όσο για τον κυρ εισαγγελέα και όλους τους όμοιούς του, επαγγελματίες δημόσιους κατήγορους της εποχής ή ερασιτέχνες; Ασφαλώς καμάρωναν στη … «σωστή μεριά της ιστορίας»…

(Σαν κάτι άλλους…)

Παλαιστίνη

Δευτέρα 25 Μάρτη>> Πλησιάζει ο θεοναζί φασισμός στο σημείο μιας αυτοδιαλυτικής σύντηξης; Τα αφεντικά του απειλούν ότι θα ισοπεδώσουν την Rafah∙ αλλά την ίδια στιγμή ο στρατός τους συναντάει σοβαρή και φονική αντίσταση στα βόρεια της λωρίδας της Γάζα, την οποία υποτίθεται είχε «καθαρίσει». Ο μεγάλος σύμμαχος στην Ουάσιγκτον παριστάνει ότι μαλώνει το Τελ Αβίβ, την ίδια στιγμή που τα επιτελεία των δύο πρωταθλητών στις σφαγές κουβεντιάζουν «υπόγεια» για το πως η εισβολή στη Rafah θα γίνει με «ανθρωπισμό»… Οι τωρινές πολιτικές βιτρίνες εκεί προσπαθούν να διαλέξουν από που θα χάσουν τις επερχόμενες εκλογές: απ’ την βάση των ψηφοφόρων τους ή απ’ τους πάμπλουτους θεοναζί χρηματοδότες τους; Αντίστοιχα οι πολιτικές βιτρίνες στο Τελ Αβίβ σπρώχνονται μεταξύ τους για το ποιος θα χρεωθεί την αποτυχία / ήττα. Κι όλα αυτά χωρίς οι σύμμαχοι των Παλαιστινίων (Χεζμπ’ Αλλάχ, Houthis) να έχουν μπει στον πόλεμο «κανονικά»: οι θεοναζί μεγαλώνουν με βιασύνη τους εποικισμούς στη δυτική Όχθη, λες και οι βιλίτσες κτίζονται εκεί με διαφορετικά υλικά από εκείνα των σπιτιών στη Γάζα, λες και δεν καταστρέφονται εύκολα από σμήνη πυραύλων…

Ακόμα και η μεγάλη μάζα των θεοναζί υπηκόων εντός του καθεστώτος έχει αρχίσει να διατρέχεται από υπόγεια ρεύματα μόνιμης κατάθλιψης. Από την διαβρωτική υποψία ότι μετά από 6 σχεδον μήνες η στρατιωτική αποτυχία στις 7 Οκτώβρη δεν ήταν συγκυριακή αλλά μόνιμη, και ότι η παλαιστινιακή αντίσταση δεν μπορεί τελικά να κατανικηθεί στρατιωτικά… μόνο που δεν τους έχει απομείνει άλλο μέσο… Δεν εκδηλώνονται φυσικά∙ εξακολουθούν να ελπίζουν σε κάποιο θαύμα, και διψάνε πάντα για αίμα…. Ταυτόχρονα όμως ξεσκονίζουν τα ευρωπαϊκά (ή βορειοαμερικανικά) διαβατήριά τους, κι όσοι δεν έχουν τέτοια και μπορούν βγάζουν: να είναι έτοιμοι να πάρουν την πρώτη πτήση…

Μέσα σ’ όλα αυτά, ο Itzhak Brik, στρατηγός των εφέδρων, επιμένει να φωνάζει τα «κακά νέα»! Σε πρόσφατο άρθρο του στην καθεστωτική ισραηλινή εφημερίδα maariv επιμένει ότι η πραγματικότητα έχει στραφεί κατά του ισραήλ∙ ότι οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες συνεχίζουν να λένε ψέματα στον κόσμο∙ ότι ο στόχος της καταστροφής της Hamas είναι πλέον εκτός πολεμικής ατζέντας∙ ότι οι στρατιώτες μας σκοτώνονται μέσα σε σπίτια-παγίδες∙ ότι αν οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί συνεχίσουν έτσι όπως τώρα θα βρεθούμε σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ ότι όταν άρχισε η εισβολή στη Γάζα∙ και ότι, τελικά, αυτοί οι ηγέτες μας έχουν οδηγήσει στην χειρότερη κόλαση στην ιστορία μας, και θα μας οδηγήσουν στην επόμενη ακόμα χειρότερη χωρίς στρατηγική και λογική.

Δεν ξέρουμε τι επίδραση μπορούν να έχουν τέτοιες δημόσιες καταγγελίες / προφητείες στον θεοναζί πληθυσμό. Ξέρουμε όμως τι είναι και πως δουλεύει η μαζική απώθηση: συμβαίνει ήδη στο μεγαλύτερο μέρος του «δυτικού κόσμου», σε άρχοντες και αρχόμενους, με διάφορες αφορμές. Ποτέ αυτοί οι πληθυσμοί και οι αντίστοιχοι τεχνικοί της εξουσίας δεν είχαν φανταστεί ότι θα αμφισβητηθεί έμπρακτα και αποφασιστικά η επί αιώνες πλανητική ανωτερότητα και ηγεμονία τους είτε σε μεγάλη είτε σε μικρή κλίμακα. Επαναπαύονταν πάντα στην υποτίμηση όσων τους αμφισβητούσαν, και ονειρεύονταν «χρυσούς αιώνες» τον ένα μετά τον άλλο…

Δείτε, για παράδειγμα, αυτόν τον χρυσοσκώληκα ονόματι Josep Borrell, που επαγγέλλεται τον «αντιπρόεδρο της ευρωπαϊκής επιτροπής, και τον επίτροπο εξωτερικών και ασφάλειας της ε.ε.». Δείτε τον με τα δικά σας μάτια, αλλά δείτε τον και με τα μάτια οποιουδήποτε «αδύναμου» σ’ αυτόν τον πλανήτη (το “international criminal court” στο οποίο αναφέρεται είναι το «εντελώς δυτικό» διεθνές δικαστήριο, αυτό που ψάχνει ακόμα να βρει τι έγινε στην προηγούμενη μεγάλη σφαγή στη Γάζα, το 2014…). Προσέξτε το ειρωνικό, αναιδές ύφος του:

Κι εδώ είναι ένας άλλος χρυσοσκώληκας, απ’ την άλλη μεριά του Ατλαντικού, ονόματι Jared Kushner. Σώγαμπρος του ψόφιου κουναβιού και δεξί «χέρι» του (για να μην πούμε κάτι άλλο, σεξιστικό…) ειδικός στην «επίλυση του μεσανατολικού», ο Kushner εκπροσωπεί πειστικά και εύκολα το είδος της (πιθανά επόμενης) αμερικανικής διοίκησης για την οποία διάφοροι επιμένουν να πιστεύουν ότι θα σώσει-τον-πλανήτη-απ’-το-νατο, οπότε τι ωραία τι καλά! Βρίσκει την ακτογραμμή της Παλαιστίνης εξαιρετική για επενδύσεις, οπότε καλά θα κάνει το θεοναζί καθεστώς (λέει: «αν ήμουν εγώ στη θέση τους»…) να ξεφορτωθεί τους παλαιστίνιους οδηγώντας τους στην έρημο, για να γίνει η δουλειά. Μίλησε στο Harvard στις 15 Φλεβάρη του 2024, και προσέξτε την επιχειρηματική, γιάπικη, real estate ωμότητά του:

Ποιο ον, ανθρώπινο ή ακόμα και μη ανθρώπινο, με δυο σταγόνες αίμα στις φλέβες του δεν θα ήθελε να τους περιλάβει κατάλληλα, κι αυτούς κι όλους τους όχι λίγους όμοιούς τους;

Πύλος

Δευτέρα 25 Μάρτη>> Πώς θα ονομαζόταν άραγε η εξαιρετική κυρία Καρυστιανού αν ήταν απ’ το πακιστάν, απ’ την συρία ή απ’ την αίγυπτο; Δεν έχει σημασία∙ έτσι κι αλλιώς απαγορεύεται να υπάρχει τέτοια… Το απαγορεύει ο ευσυγκίνητος ελληνικός ρατσισμός.