Tag: τουρκία

Τρίτη 18 Ιούλη. Ένα χρόνο μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στην τουρκία και την πετυχημένη αντιμετώπισή του (σε μεγάλο βαθμό απ’ τον κόσμο…), όλοι όσοι (και δεν είναι λίγοι) εύχονταν (ή φρόντισαν) να πετύχει δεν έχουν φάει την αποτυχία. Το τι λέγεται (γράφεται) είναι έξω ακόμα και απ’ την φαντασία, ειδικά αν το συγκρίνει κανείς με το τι λένε οι ίδιοι δημαγωγοί για ένα άλλο στρατιωτικό πραξικόπημα, πετυχημένο, στην αίγυπτο. Το μόνο που δεν έχει υποστηριχτεί ακόμα είναι ότι “δεν έγινε κανένα πραξικόπημα” στην τουρκία, και πως όλα ήταν υπερπαραγωγή ολογραμμάτων που σκάρωσε ο Ερντογάν.

Κι αν το θέμα αφορούσε αποκλειστικά την τουρκία θα ήταν πολύ σοβαρό μεν, αλλά επικεντρωμένο. Όχι. Υπάρχει πολύ ευρύτερη στόχευση. Μετά απ’ την σύντομη “δημοκρατική” και “ανθρωπιστική” ευωχία των ‘90s, λόγω νικηφόρας λήξης του 3^ου παγκόσμιου (ψυχρού) πολέμου, το παραμύθι έχει τελειώσει προ πολλού. Τα πρωτοκοσμικά καθεστώτα και οι πάμπολλοι υπήκοοι / λακέδες τους είναι εμπόλεμα ρεαλιστές: «καλό» είναι ό,τι μας συμφέρει, τελεία και παύλα.

Θυμηθείτε σας παρακαλούμε, και – θα το δείτε αν δεν το έχετε καταλάβει ήδη – δεν είναι καθόλου περιττό. Ο 28χρονος ιταλός φοιτητής Giulio Regeni κατακρεουργήθηκε κυριολεκτικά απ’ την αιγυπτιακή στρατομπατσαρία πριν 1,5 χρόνο… Στη μάνα του επιστράφηκε ένα κουτί του οποίου το περιεχόμενο θύμιζε κάτι απ’ τον γυιό της… Και τι; Το θέμα σπρώχτηκε μέχρι να ξεχαστεί, και μόνο οι οικείοι και οι φίλοι του «τρέχουν» ακόμα για να αποκαλυφθεί και να αναγνωριστεί διεθνώς η φονικότητα και η εγκληματικότητα της αιγυπτιακής χούντας, που είναι ίδια και πολλαπλάσια επί χίλια εναντίον των εσωτερικών αντιπάλων της. Μπορείτε να φανταστείτε αν το ένα δέκατο απ’ τα βασανιστήρια και την εξόντωση του Regeni είχε συμβεί στην τουρκία πόσα και για πόσο καιρό θα γράφονταν και θα λέγονταν; Τι για «εξπρές του μεσονυχτίου», τι για την «απόλυτη δικτατορία», κλπ κλπ.

Το χειρότερα και σοβαρότερα πραξικοπήματα συμβαίνουν τα τελευταία 15 χρόνια στον πρώτο κόσμο. Το στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα της ασφάλειας και οι ιμπεριαλιστικές στοχεύσεις καθορίζουν (με επιτυχία, ας το παραδεχτούμε) την «αλήθεια». Και όλα αυτά συμβαίνουν ανοικτά, στο φως της ημέρας.

Έχει κάνει ακρότητες το τουρκικό καθεστώς στο όνομα της αντιμετώπισης των πραξικοπηματιών; Ναι. Πολλές. Δεν χωρούν αμφιβολίες ή δισταγμοί: η αντιχουντική εκστρατεία ξεκίνησε και προχωράει όπως βολεύει το καθεστώς. Υπάρχει ωστόσο μια κομβική διαφορά αν αντιμετωπίζει κανείς αυτήν την γενική “εγκληματοποίηση” όντας εναντίον του πραξικοπήματος (και κάθε τέτοιου) ή αν τις αντιμετωπίζει υπερασπίζοντάς το. Είναι βέβαιο ότι η ηγετική ομάδα του AKP αξιοποίησε την αποτυχία του πραξικοπήματος για να «ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της» με τον πρώην συνεταίρο Gulen και τους καθόλου ασήμαντους μηχανισμούς του μέσα στο κράτος. Αλλά είναι επίσης βέβαιο ότι ο Gulen ήταν απ’ την αρχή, ακόμα και σαν εταίρος του Ερντογάν, άνθρωπος κάποιος φράξιας του αμερικανικού βαθέος κράτους. Από εκεί άλλαξαν οι «συμπάθειες» όταν ο Ερντογάν τα «έσπασε» με το Τελ Αβίβ· απο εκεί άρχισε ο καυγάς.

Όταν, λοιπόν, διάφοροι χουντικοί, ειδικά οι 8 καραβανάδες στο ελλαδιστάν, βρίσκουν πολιτικό άσυλο, ποιος ευρωπαίος καθεστωτικός μπορεί να κάνει κηρύγματα περί «δημοκρατίας»;

Η τουρκική κοινωνική αντιπολίτευση έχει δύσκολη δουλειά. Όμως ένα απ’ τα πιο βαριά της καθήκοντα είναι να ξεφορτωθεί οριστικά τον «ατατουρκισμό» της: είναι υπεύθυνος για πλήθος στρατιωτικών πραξικοπημάτων στην ιστορία του σύγχρονου τουρκικού κράτους, και κανείς δεν θα πιει δημοκρατία, ούτε κάν «αστικού τύπου», απ’ την πηγή του!

Επιπλέον το σίγουρο (για εμάς) είναι ότι αυτή η κοινωνική αντιπολίτευση ΔΕΝ πρέπει να παραμυθιαστεί απ’ τον πρωτοκοσμικό «αντιερντογανισμό», ούτε για μισό δευτερόλεπτο. Δεν υπάρχει ούτε μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να κερδίσει κάτι απ’ τους κρυφούς ή φανερούς υποστηρικτές της «επαναφοράς της Άγκυρας στο μαντρί» μέσω κάποιας χούντας. Ο ριζοσπαστικός κοινωνικός / εργατικός ανταγωνισμός είναι πολύ δύσκολος στην τουρκία όπως και παντού. Αν, όμως, κάνει έστω και την ελάχιστη παραχώρηση στην πρωτοκοσμική ρητορική, που εμφανίζεται σαν «φίλη της δημοκρατίας» ενώ είναι ακριβώς το αντίθετο, θα έχει υπογράψει την καταδίκη του για όλον τον 21^ο αιώνα.

Τρίτη 18 Ιούλη. Η άλλοτε ακροαριστέρη και εδώ και δεκαετίες καθεστωτική γαλλική liberation αναρωτιέται για το «ποιος θα σταματήσει τον Ερντογάν». Καλά κάνει – καθεστωτική είναι. Μόνο που δεν δείχνει τον ίδιο καϋμό για το «ποιος θα σταματήσει τον Σίσι». Ο καραβανάς δικτάτορας της αιγύπτου δεν είναι πρόβλημα. Δεν ήταν ούτε όταν το γαλλικό κράτος του πούλησε τα δύο mistral, που προορίζονταν για την Μόσχα, αλλά μετά τις κυρώσεις θα τα έλουζε με βαζελίνη…. Δεν είναι ούτε τώρα που συνεργάζονται στη “αντιτρομοκρατικη εκστρατεία” στη λιβύη…

Δεν είναι μόνιμο θέμα η χούντα της αιγύπτου για την liberation, δεν ζητάει να πέσουν κεφάλια για τις καλές γαλλο-αιγυπτιακές σχέσεις. Δεν είναι μόνιμο θέμα ούτε ο γαλλικός στρατός στην υποσαχάρια αφρική· το μάλι και αλλού. Ούτε εκεί πρέπει “κάποιος να σταματήσει” τον γαλλικό ιμπεριαλισμό.

Όποιος αναρωτιέται τι έκανε η γαλλική αριστερά όταν ο στρατός του κράτους της έσφαζε ανελέητα στο αλγέρι, στα ‘50s, είναι εύκολο να βρει την απάντηση: έβγαζε, στην συντριπτική πλειοψηφία της, τον εθνικά χρήσιμο σκασμό…

Έτσι και τώρα: η μπάλα μακρυά για να κάνουμε παιχνίδι…

Κυριακή 16 Ιούλη. Η καθεστωτική νοτιοκυπριακή εφημερίδα «πολίτης» τα πήρε. Σε μια σύντομη «άποψη της εφημερίδας» που ανήρτησε στην ιστοσελίδα της πριν δυο μέρες (στις 14 Ιούλη), κάτω απ’ τον τίτλο «ο πόλεμος των ανεγκέφαλων», ξεκινάει ως εξής:

Η ελευθερία του λόγου και η ελευθερία του Τύπου αποτελούν την πεμπτουσία της δημοκρατίας. Ωστόσο πρόκειται για δικαιώματα τα οποία δεν ασκούνται ανεξέλεγκτα και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να παραβιάζουν άλλα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην ορθή πληροφόρηση. Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία 24ωρα, κυρίως από ελλαδικές ιστοσελίδες, δεν αποτελεί πρωτοτυπία. Η διασπορά ψευδών ειδήσεων είναι καθημερινό φαινόμενο, αλλά όταν αυτές αφορούν την ασφάλεια ενός κράτους, τα πράγματα γίνονται εξόχως σοβαρά. Ας μην ξεχνάμε ότι η κρίση των Ιμίων, που στοίχισε τη ζωή σε τρεις αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού και έφερε στα πρόθυρα ένοπλης σύγκρουσης την Ελλάδα και την Τουρκία, προκλήθηκε από παρόμοιες συμπεριφορές. «Ειδήσεις» που φέρουν αμερικανικά υποβρύχια, γαλλικές φρεγάτες, ισραηλινές κορβέτες και ελληνικούς στολίσκους να σπεύδουν στην κυπριακή ΑΟΖ, για να απαντήσουν στις τουρκικές προκλήσεις που, τουλάχιστον μέχρι αυτή την ώρα, δεν υπήρξαν, μπορεί να προκαλούν θυμηδία σε όσους παρακολουθούν στοιχειωδώς τις εξελίξεις, αλλά δεν τις παρακολουθούν όλοι και όχι από τις πιο αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης. Η προσπάθεια πρόκλησης τρόμου δεν είναι παιχνίδι που μπορεί να το παίζει κανείς. Ιδιαιτέρως δεν μπορούν να το παίζουν άνθρωποι που στοχεύουν μόνο στην αποκόμιση κάποιων κερδών από τα περίφημα «likes» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Αυτό που καταγγέλεται είναι ένας ακόμα γύρος της γνωστής πολεμοκάπηλης εθνοπατριωτικής δημαγωγίας, που φτάνει (πως αλλιώς;) ως και την «κατασκευή γεγονότων». Εναλλακτικές πραγματικότητες που λένε και στο ψοφιοκουναβιστάν…

Όμως ο καθεστωτικός «πολίτης» παρεμένει μέσα στα όρια της κρατικής / παρακρατικής «εθνικής υπευθυνότητας» όταν θεωρεί πως αυτή η δημαγωγία γίνεται με κίνητρο … τα “likes”. Είναι πολύ παλιότερη απ’ τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης / αποβλάκωσης», και τα “likes” είναι απλά η τωρινη επιφανειακή σαβούρα. Εκείνο που επιδιώκει η εθνικιστική δημαγωγία σε ελλάδα και νότια κύπρο είναι η επιβεβαίωση – μέσω – της – επανάληψης: «οι τούρκοι είναι τρελοί», «ο Ερντογάν είναι παρανοϊκός», «εμείς έχουμε όλα τα δίκια του κόσμου», κλπ κλπ. Το επιδιώκει τακτικά, το επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία για να εμπεδώνεται, και απ’ όσο καταλαβαίνουμε αυτή η δημαγωγία είναι πετυχημένη. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για «ανεγκέφαλους». Αλλά για φασίστες και τσατσορούφιανους. Αρκεί να ακούσει ή να διαβάσει κανείς τους διάφορους έλληνες «ειδικούς της γεωπολιτικής», συνήθως με πανεπιστημιακές καρέκλες: με το στόμα τους μιλάει το ελληνικό βαθύ κράτος· τελεία και παύλα.

Να όμως που συμβαίνουν «ανεξήγητα» πράγματα! Το τουρκικό ωκεανογραφικό barbaros, για παράδειγμα, που θα «πάταγε» τα υποτιθέμενα ελληνοκυπριακά θαλάσσια οικόπεδα «προκαλώντας ένταση», έφυγε απ’ την περιοχή. Κι ούτε υπήρξε οποιαδήποτε άλλη «τουρκική πρόκληση» ως τώρα. Ακόμα και οι δήθεν «εμπρηστικές δηλώσεις» μεταφράζονται συστηματικά κατά βούληση.

Κυριακή 16 Ιούλη. Να μια ακόμα μικρή δόση: η παρέλαση των υποτιθέμενων «ανεγκέφαλων» στη νότια κύπρο. Είναι ένα απόσπασμα από χθεσινό σχόλιο του αρθρογράφου του «πολίτη» Γιώργου Κασκάνη που δείχνει τι είδους ακριβώς είναι αυτοί οι «έχουμε όλα τα δίκια του κόσμου» (προσέξτε ιδιαίτερα την αναφορά σε «τραμπούκους»):

…. Ωραία, λοιπόν, 43 χρόνια μετά την εισβολή και κατοχή αντιληφθήκαμε πως αποφασιστικός παράγοντας επίτευξης λύσης είναι και οι Τουρκοκύπριοι. Αλήθεια, ποιος θα πείσει τώρα γι’ αυτή τη θέση; Και ποιος μπορεί να υλοποιήσει μια πολιτική που να αναδεικνύει αυτό τον παράγοντα και να τον αξιοποιεί;

– Θα το κάνουν το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ, η Αλληλεγγύη, οι Οικολόγοι, η Συμμαχία που ποτέ δεν είχαν την οποιαδήποτε ουσιαστική επαφή με τις μάζες των Τ/Κ και που από την πρώτη στιγμή ενοχοποίησαν τις επαφές μεταξύ των δύο κοινοτήτων;

– Θα το κάνουν αυτοί που προσγείωσαν ανώμαλα ακόμα και τον Σενέρ Λεβέντ λίγη μόνο ώρα μετά που τον τίμησαν;

– Θα το κάνουν όσοι επαναφέρουν όρους πλειοψηφίας-μειοψηφίας, ανατρέποντας ακόμα και τις πρόνοιες του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας;

– Θα το κάνουν όσοι με ευκολία μιλούν για «κκιλίντζιρους» που καλύτερα να μην έχουμε καμία επαφή;

– Θα το κάνει άραγε το επίσημο κράτος που δεν κατάφερε ποτέ να δείξει πυγμή έναντι τραμπούκων που δέρνουν ανυποψίαστους ανθρώπους και ξεσκίζουν τα λάστιχα των αυτοκινήτων τους;

– Θα το κάνει η Εκκλησία μας με τον λόγο του μίσους που εκφέρει μέσα από την αθυροστομία του Αρχιεπισκόπου;

– Θα το κάνουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μας που αρνούνται να πλησιάσουν τους συνάδελφούς τους στην άλλη πλευρά ακόμα κι όταν αυτοί καταγγέλλουν, με κίνδυνο τη ζωή τους, την τουρκική κατοχή;

– Θα το κάνουν όσοι λοιδορούν την κάθε κοινή εκδήλωση Ε/Κ και Τ/Κ;

– Θα το κάνει ο Πρόεδρός μας που στη σκέψη του έχει πάντα το ελληνοκυπριακό ακροατήριο που φέρνει ψήφους και όχι το όραμα ενός λαού σε μιαν επανενωμένη χώρα;

– Θα το κάνει μια δηλητηριασμένη κοινωνία που δεν έμαθε τίποτα από τις τραγωδίες που έζησε;

Η απάντηση είναι γνωστή. Κανένας απ’ αυτούς, δηλαδή κανένας απ’ την εθνική πλειοψηφία.

Κυριακή 16 Ιούλη. Κάποιον τέτοιον, τέλος πάντων, πρέπει να χρεώσουμε για το χθεσινό μας λάθος να κάνουμε τον Τσαβούσογλου, υπ.εξ. της Άγκυρας, πρωθυπουργό.

Τα υπόλοιπα ισχύουν.

Σάββατο 15 Ιούλη. Τάκουσε ο εξοχότατος απ’ το τουρκικό υπ.εξ. για την σύντομη αντι-τουρκική διάλεξή του περί ποιμενικών σκύλων. Λογικό. Δεν είναι τρόπος αυτός να μιλάει ένας πρωθυπουργός απάντησαν απ’ την Άγκυρα. Λογικό. Μπορεί να φανταστεί κανείς ακόμα και το ψόφιο κουνάβι να μιλάει επίσημα για …αετούς και βουβάλια;

Για να βοηθήσουμε την κατάσταση πριν ξεφύγει και σε άλλα είδους ζωντανά (τσαλαπετεινούς, παγώνια, κλπ) και γίνει ζωολογία, συντάξαμε μια επιστολή προς την τουρκική κυβέρνηση που θα μπορούσε να στείλει ο εξοχότατος. Την προσφέρουμε δωρεάν σαν «υπεύθυνοι πολίτες» (!!!). Όχι για να ζητήσει συγγνώμη ο εξοχότατος. Αλλά για να εξηγήσει την εθνική ροπή προς τον βουκολισμό. Η επιστολή απευθύνεται στον τούρκο πρωθ.

Αγαπητέ κύριε Τσαβούσογλου.

Όπως γνωρίζεται χτες ήταν η επέτειος της γαλλικής επανάστασης. Εμείς δεν βιαζόμαστε. Περιμένουμε εδώ και δύο αιώνες μπας κι έρθει η εθνική αστική τάξη μας να κάνει την αστική επανάστασή της, να μπούνε τα πράγματα σε μια σειρά. Δυστυχώς κάπου έχει μπλέξει στο δρόμο (σαν τον μυθικό της πρόγονο, τον Οδυσσέα) και μας έχει στήσει.

Περιμένοντας, τραμπαλιζόμαστε μόνιμα στο χείλος μιας κρίσιμης απόφασης που την αναβάλουμε εν αναμονή. Να πηδήξουμε στην πρώτη βιομηχανική επανάσταση; Στην δεύτερη; Στην τρίτη; Στην τέταρτη; Μήπως καλύτερα να περιμένουμε την πέμπτη ή την έκτη;

Καθώς δυσκολευόμαστε να αποφασίσουμε κρατάμε σφικτά τον αγροτικό, με άρωμα από φλισκούνι, άγρια μέντα και γκάβαλα χαρακτήρα μας. Όχι μόνο τις «ρήσεις» με σκυλιά. Κρατάμε την οικογενειοκρατία, την πατρωνεία, τον ηθικό σχετικισμό, τον οππορτουνισμό, την μοιραλατρεία, την κοινωνική μυωπία, το παπαδαριό και τα ιερά πτώματα (ακόμα και, που να το φανταστείτε, τα ιερά κάστανα!!!), και αυτόν τον αδιάλλακτο συντηρητισμό που διατηρεί τις περιουσίες μας στη θέση τους ακόμα κι όταν λαλάνε οι καραμπίνες για «κτηματικές διαφορές» – κάτι που ήταν το εθνικό μας σπορ μέχρι πρόσφατα, που καθιερώθηκαν στα δικαστήρια. Τα οποία είναι επίσης εθνικό μας σπορ· κάτι σαν πυροβόλα με σιγαστήρα. 

Όπως ίσως δεν ξέρετε αγαπητέ συνάδελφε υπάρχει άλλη μια ρήση που κρατώ πάντα στο μυαλό μου: «εξ ιδίων κρίνω τα αλλότρια…» Παραδοσιακή μικροαστική συνταγή, απ’ το χωριό. Αυτό σημαίνει ότι η μυωπία μας παρασέρνει! Αλλά απ’ την άλλη μεριά ποιοί είναι ανοιχτομάτηδες πια; Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω που είπε και ο γυιός του αφεντικού, το οποίο ερμηνεύουμε όπως μας βολεύει: θα ρίχνουμε πρώτοι, και όποιον πάρει ο χάρος.

Δείξτε κατανόηση. Γείτονες είμαστε· κι αυτούς, όπως και τους συγγενείς, δεν τους διαλέγει κανείς.

Μετά τιμής Αλεξιπράδο Ντελαφαζάν.

(φωτογραφία: Φαιορόζ κυβερνόσκυλος, φύλακας καλός και πιστός. Δεν γαυγίζει. Κάνει μόνο «κάι κάι».)

Τετάρτη 12 Ιούλη. … Λίγη ώρα πριν από τη συνάντησή του με τον κ. Κοτζιά, και μετά από συνάντηση με τον πρόεδρο της βουλής κ. Βούτση, ο γγ του ακελ είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στο σκάι, ότι θα μπορούσε να υπήρχε καλύτερη παρουσία από την ελληνοκυπριακή πλευρά στο Κραν Μοντανά, “δίχως να θέλω να πω με αυτό πως εμείς είμαστε η αιτία που έχει καταρρεύσει αυτή η προσπάθεια”.

Στην παρατήρηση του δημοσιογράφου Παύλου Τσίμα ότι είναι παράξενο που τα Ηνωμένα Έθνη δεν αποδίδουν στην Άγκυρα αυτήν την ευθύνη [σ.σ.: για την “κατάρρευση”], αντίθετα υπάρχουν αξιωματούχοι του που θεωρούν ότι η τουρκία έκανε κάποια βήματα και ότι η δική μας πλευρά δεν έκανε, ο Άντρος Κυπριανού απάντησε:

“Η τουρκία έκανε κάποια βήμα τα οποία δεν ήταν αρκετά. Κι ό,τι αφορά εμάς, κάναμε βήματα που κατά την άποψή μου θα μπορούσαν να είχαν γίνει νωρίτερα, αφού εμείς στο ακελ είναι εδώ και έξη μήνες που επιμένουμε ότι ο κ. Αναστασιάδης έπρεπε να είχε αναλάβει ο ίδιος την πρωτοβουλία για συζήτηση των θεμάτων ουσίας, αυτά δηλαδή που κατέγραφε ο γγ στην ελβετία ως ζητήματα σημαντικά, που εάν επιλύονταν, τότε θα δινόταν ώθηση στη διαδικασία. Επίσης, θεωρώ πως εκεί στην ελβετία θα έπρεπε να ήμασταν πιο αποφασιστικοί, χωρίς αυτό να σημαίνει υποχώρηση στα ζητήματα αρχών”.

Μπορεί το ελληνοκυπριακό ακελ να “στρογγυλεύει” την κριτική του στην κυβέρνησή του για την “αποτυχία” στο Κραν Μοντανά (ειδικά εφόσον ο δεξιός Αναστασιάδης το κατηγόρησε ότι ‘μ αυτά που λέτε βοηθάτε την άλλη πλευρά’, κάτι σαν light προδοσία δηλαδή) αλλά έστω κι έτσι μπορεί να καταλάβει όποιος θέλει ότι η ελληνική και η ελληνοκυπριακή πλευρά «καρφώθηκαν» για μια ακόμα φορά διεθνώς σε ότι αφορά το «κυπριακό».

Όμως το «κυπριακό» είναι «εθνικό θέμα», με το έψιλον κεφαλαίο! Η ελληνική εθνικιστική προπαγάνδα είναι δουλεμένη τόσο συστηματικά απ’ την δεκαετία του ’60, για πάνω από μισό αιώνα, ώστε είναι εύκολο, για παράδειγμα, στον εθνικιστή υπ.εξ. Nick the greek, να αντιστρέφει τα πάντα – όταν μιλάει στο εθνικό ακροατήριο. Είναι προπαγάνδα διακομματική, δια-καθεστωτική, δια-ιδεολογική, έχει ποτίσει τα πάντα: στην κύπρο οι μόνοι που έχουν δίκιο και θα έχουν δίκιο στον αιώνα τον άπαντα είναι οι έλληνες…

Έχουν κι ένα ωραιότατο πλυντήριο…

Τετάρτη 12 Ιούλη. Όσες / όσοι είναι στις αόρατες πόλεις ξέρουν (Sarajevo 114a, Συμβαίνει στην ανατολική Μεσόγειο…) ποια ήταν η εθνικιστική γραμμή της Αθήνας και της Λευκωσίας, όχι μόνο τώρα αλλά απ’ την περσινή χρονιά: πρώτα να φύγει ο τουρκικός στρατός απ’ την βόρεια κύπρο και να καταργηθεί το καθεστώς των τριπλών εγγυήσεων, και μετά …. “τα βρίσκουμε”…

Δεν ήταν και δεν είναι ένας μαξιμαλισμός πολιτικών που δεν έχουν εμπειρία από διεθνείς διαπραγματεύσεις. Πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή να αποτυγχάνει οποιαδήποτε προσπάθεια επανένωσης του νησιού, όσες υποχωρήσεις (εντός ή εκτός εισαγωγικών) κι αν κάνουν οι τουρκοκύπριοι και η Άγκυρα. Η Αθήνα και η Λευκωσία θέλουν τα πράγματα να μείνουν όπως διαμορφώθηκαν το ’74· όμως αυτό, ταυτόχρονα, να μην γίνει επίσημα! Και πίσω τους, πάντα διακριτικά, έχουν την υποστήριξη του Λονδίνου: ΜΟΝΟ ΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΤΙΣ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΚΕΙ!!!

Ο ελληνικός και ελληνοκυπριακός εθνικισμός είναι αγγλόφιλοι μέχρι θανάτου!!!

Απ’ την μεριά του το καθεστώς Ερντογάν έχει δείξει διαχρονικά ότι έχει σοβαρούς λόγους να “λυθεί το κυπριακό”. Είχε προτείνει στον προηγούμενο γύρο “διαπραγματεύσεων” (στο Μοντ Πελεράν) αλλά και σ’ αυτόν να μειωθούν και οι δύο στρατοί (ως γνωστόν υπάρχει και ελληνικός στρατός στη νότια κύπρο – επ’ αυτού το ντόπιο φασισταριό δεν ξέρει τίποτα….) στο μέγεθος και στην αναλογία που είχε προβλεφτεί στη συνθήκη ίδρυσης του κυπριακού κράτους: 950 έλληνες, 650 τούρκοι. Σωστά διαβάζετε: η Άγκυρα προτείνει αυτήν την μάλλον συμβολική στρατιωτική παρουσία στην κύπρο, και μάλιστα λιγότερους τούρκους στρατιώτες απ’ ότι έλληνες! Αλλά όχι, τύποι σαν τον Nick the greek, εκφράζοντας τα “εθνικά δίκαια” και παριστάνοντας τους «αντιμιλιταριστές», βρίσκουν απαράδεκτη μια τέτοια φόρμουλα…

Το ενδιαφέρον είναι ότι η Άγκυρα δεν έχει κανένα στρατιωτικό πρόβλημα στη συγκεκριμένη ιστορία. Η κύπρος θα είναι πάντα εκεί που είναι τώρα, δύο βήματα απ’ τα τουρκικά παράλια (σε απόσταση πυραύλων μικρού βεληνεκούς για να το πούμε απλά…), άρα δίπλα στον τουρκικό στρατό· πολύ κοντύτερα απ’ τον ελληνικό. Συνεπώς θα μπορούσε, ακόμα και μονομερώς, να αποσύρει οποτεδήποτε μεγάλο μέρος του στρατού που έχει παρκάρει στην βόρεια κύπρο (για να κάνει, λίγο πολύ, διακοπές). Το ζήτημα είναι πίσω απ’ αυτό: αν, δηλαδή, θα αναγνωρίζεται διεθνώς στην Άγκυρα, όπως ισχύει ως τώρα, κάποιο δικαίωμα «προστασίας» των τουρκοκυπρίων στην περίπτωση που οι ελληνοκύπριοι φασίστες τους ξαναεπιτεθούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, όπως γινόταν στρατιωτικά απ’ το 1963 ως το 1974.

Αυτήν την «προστασία» είναι που θέλουν να εξαφανίσουν οι έλληνες και οι ελληνοκύπριοι εθνοφασίστες. Χωρίς καν να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα πογκρόμ που έκαναν εναντίον των τουρκοκυπρίων επί μια δεκαετία… Χωρίς να πληρωθούν οι αποζημιώσεις για τις δολοφονίες και τις καταστροφές… Χωρίς να αναγνωριστεί η δολοφονική ευθύνη των ελλήνων (Γρίβας) και ελληνοκυπρίων φασιστών στο «κυπριακό πρόβλημα»… Χωρίς να αναγνωρίσουν τα εγκλήματά τους που είναι γνωστά σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη…