Tag: στρατός

Εθνικά παραμύθια

Κυριακή 4 Μάρτη. Όχι, δεν συμφέρει (να λέει το ελληνικό γενικό επιτελείο στρατού) ότι οι δύο έλληνες καραβανάδες χάθηκαν στο δάσος και πέρασαν κατά λάθος στο τουρκικό έδαφος – όπως λένε, άλλωστε, οι ίδιοι στην απολογία τους μετά την σύλληψή τους… Δεν συμφέρει καθόλου!!! Συμφέρει, αντίθετα, να “πούμε” ότι μπήκε ο τουρκικός στρατός στο ελληνικό έδαφος και τους απήγαγε!!!

Τάδε έφη ο “ειδικός γεωπολιτικός αναλυτής” καθηγητής Φίλης. Που τον συμφέρει να γίνει “ειδικός γεωπολιτικός αναλυτής” καθηγητής Μάζης. Έτσι ώστε να αποδειχθεί ότι τα φερέφωνα του ελληνικού βαθέος κράτους (και οι δημαγωγοί του ελληνικού ιμπεριαλισμού) εκτός από “ούνα φάτσα – ούνα ράτσα” είναι και, επιεικώς ηλίθιοι: καλύτερα, παριστάνοντας τα θύματα της τουρκικής επιθετικότητας, να “παραδεχτούμε” ότι δεν μπορούμε να φυλάξουμε ούτε τα χερσαία σύνορα του ελλαδιστάν, παρά να αναγνωρίσουμε ότι γίνονται και λάθη στις διαδρομές των περιπόλων…

Πληρώνονται; Πόσο κοστίζουν;

Ισραήλ

Παρασκευή 29 Δεκέμβρη. Σε αντίθεση με τους κούρδους της βόρειας συρίας (και διάφορους πρώην isis που κατέφυγαν στην αμερικανική προστασία εκεί) που ντύνονται όλο χαρά στο χακί για να συνεχίσουν, υπό αμερικανική διοίκηση, εντολές και σχεδιασμό τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο στη μέση Ανατολή, κάποιοι άλλοι αρνούνται να στρατευτούν. Και κάνουν άγια!

…Ο στρατός εφαρμόζει μια ρατσιστική κυβερνητική πολιτική που παραβιάζει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και χρησιμοποιεί έναν νόμο για τους Ισραηλινούς και έναν διαφορετικό για τους Παλαιστίνιους, στις ίδιες ακριβώς περιοχές.

Γι’ αυτό αποφασίσαμε να μην συμμετάσχουμε στην κατοχή και στην καταπίεση του Παλαιστινιακού έθνους, που χωρίζουν το ανθρώπινο είδος σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Αυτή η «προσωρινή» κατάσταση συνεχίζεται εδώ και 50 χρόνια, κι εμείς δεν θα συνεισφέρουμε σ’ αυτήν.

Αρνούμαστε να υπηρετήσουμε τον στρατό καθώς είμαστε αφοσιωμένοι στις αξίες της ειρήνης, και έχουμε επίγνωση ότι υπάρχει μια άλη πραγματικότητα που μπορούμε να δημιουργήσουμε μαζί. Ένα ολόκληρο έθνος ζει μέσα σε μια θεσμισμένη επιθετικότητα κατά των Παλαιστινίων και στις δύο πλευρές της πράσινης γραμμής, και εμείς εδώ – νεαροί άντρες και γυναίκες από διαφορετικά μέρη της χώρας και διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα – αρνούμαστε να δεχτούμε αυτήν την συστηματική επιθετικότητα και να συμμετάσχουμε στον καταπιεστικό και κατοχικό βραχίονα της κυβέρνησης….

Αυτά γράφουν 63 17χρονοι μαθητές και μαθήτριες από διάφορα λύκεια του ισραήλ σε ανοικτή επιστολή ομαδικής άρνησης στράτευσης που απηύθυναν στις κυβερνώσες πολιτικές βιτρίνες, μέσω media. (Είναι υποχρεωμένοι να καταταχτούν μόλις αποφοιτήσουν).

Σφίγγουμε θερμά το χέρι οποιουδήποτε αρνείται να στρατευτεί σε κράτη και παρακράτη, με οποιοδήποτε τρόπο, οπουδήποτε στον πλανήτη. Σφίγγουμε 63 φορές τα χέρια αυτών των νεαρών: όχι μόνο επειδή αρνούνται να γίνουν συνένοχοι στη συνεχιζόμενη επί 50 χρόνια “προσωρινή” σφαγή των παλαιστίνιων· όχι μόνο επειδή το φωνάζουν ανοικτά· αλλά και επειδή μπαίνουν στο πλευρό εκείνων των δεκάδων χιλιάδων σ’ όλο τον κόσμο που αγωνίζονται εναντίον του ρατσιστικού, μιλιταριστικού ισραηλινού καθεστώτος. Λέγοντας καθαρά “απ’ τα μέσα” εκείνα που το κράτος τους, οι υπηρεσίες και οι λακέδες του, προσπαθούν να φιμώσουν παντού.

Δεν θα ξεμείνει από “πρόθυμους” ο ισραηλινός στρατός, είναι σίγουρο. Καλό είναι όμως να ξεμείνει από ιδεολογική πλύση εγκεφάλου. Αυτό το μπλοκάρισμα μπορούμε και πρέπει να το προσφέρουμε στους αγωνιζόμενους και στις αγωνιζόμενες της παλαιστίνης…

Παλαιστίνη

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. «Δημοκρατία έχουμε, όποιον θέλουμε πυροβολούμε και σκοτώνουμε»…

Αλλά δεν έχετε ελπίδα: η Ahed Tamini δεν είναι μόνο μία. Είναι χιλιάδες. Μπορεί και εκατομμύρια. Που θα πλακώσουν στις μπουνιές και στις κλωτσιές όχι μόνο τους στρατιώτες σας, αλλά και όλα τα ρατσιστικά σας επιχειρήματα.

Η Ahed Tamini έχει νικήσει. Και θα νικήσει ακόμα περισσότερο· θα κάνουμε το καλύτερό μας γι’ αυτό…

(Για όσες / όσους δεν ξέρουν. Η 17χρονη παλαιστίνια Ahed Tamini δέθηκε απ’ τον ισραηλινό στρατό, και ίσως φυλακιστεί για χρόνια: πέρα απ’ τον ως τώρα αγώνα της, αυτή η νεαρή που κουβαλάει μέσα της τον τσαμπουκά εβδομήντα χρόνων αντίστασης, πλάκωσε στα χαστούκια έναν ισραηλινό στρατιώτη πριν λίγες ημέρες – σαν αυτόν της πάνω φωτογραφίας…

Υποθέτουμε ότι το αντι-σεξιστικό ρεύμα της χώρας θα σταθεί μαχητικά στο πλάι της – ενάντια στο ισραηλινό μιλιταριστικό / ρατσιστικό κράτος / παρακράτος.

Ή κάνουμε λάθος;)

Sahel 1

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. Ίσως, λέμε «ίσως», ο τοξικός πρίγκηπας του Ριάντ και ο εξίσου τοξικός όμοιός του των εμιράτων, να μην είναι τόσο κακοί άνθρωποι… Ή, εν πάσει περιπτώσει, έχουν την «οικονομική επιφάνεια» να αγοράζουν την φιλία πιο δυνατών από δαύτους.

Πριν καμιά δεκαριά μέρες ανακοινώθηκε απ’ το Ριάντ ότι θα δώσει 100 μύρια δολάρια στο ταμείο μιας διεθνούς αντιτρομοκρατικής συμμαχίας που δρα στο Sahel, μια μεγάλη ζώνη νότια της Σαχάρας, που διατρέχει το μάλι, τον νίγηρα και το τσαντ. Τα εμιράτα ανακοίνωσαν με την σειρά τους ότι θα τσοντάρουν με άλλα 30 μύρια. Ποιος έφερε τέτοια χαρμόσυνα νέα; Αυτοπροσώπως ο γάλλος πρόεδρος Macron, που είχε πάει στα μέρη για δουλειές. Ήταν ο αρμοδιότερος: το Παρίσι έχει φτιάξει μια «αντιτρομοκρατική συμμαχία» με στρατό απ’ την μαυριτανία, το μάλι, τον νίγηρα, την μπουρκίνα φάσο και το τσαντ, την οποία (εννοείται!) ότι διοικεί. Είναι οι G5: καμμία σχέση με άλλα “g”! Εντελώς συμπτωματικά τα μέλη της «συμμαχίας» ανήκουν από παλιά στη σφαίρα της γαλλικής ιμπεριαλιστικής «επιρροής».

Τα 130 αραβικά εκατομμύρια, μαζί με άλλα 80 που έχει υποσχεθεί η Ουάσιγκτον για την ίδια «πολυεθνική δύναμη» είναι 210 στο σύνολο· ο Macron υπολόγισε ότι χρειάζονται άλλα 40· ίσως τα βάλει το Παρίσι, ίσως τα βρει από αλλού.

Χρειάζεται να το υπενθυμίσουμε; Το Παρίσι (μαζί με την Ουάσιγκτον μεν, αλλά αλλά κινούμενο στον ιστορικά «ζωτικό χώρο» του) κυνηγάει τρομοκράτες στην υποσαχάρια Αφρική… Αλλοίμονό τους των παλιοτρομοκρατών!!!

Operation Barkhane

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. Αυτό που γενναιόδωρα χρηματοδοτεί ο τοξικός (με τα ανάλογα ανταλλάγματα…) έχει σκοπό, σύμφωνα με τον Jean-Yves Le Drian, πρώην (ως το 2017) υπ.αμ. της γαλλίας και τώρα υπουργό “ευρωπαϊκών και διεθνών υποθέσεων” της κυβέρνησης Macron, να περιφρουρήσει την “ασφάλεια” της γαλλίας. Μεγάλο κράτος η γαλλία, τα σύνορά της απλώνονται…

…Σκοπός [της “επιχείρησης Barkhane”: barkhane είναι ένα είδος αμμόλοφων της Σαχάρα…] είναι να εμποδίσουμε να μονιμοποιηθεί αυτό που αποκαλώ highway όλων των ειδών μεταφορών, επιτρέποντας στις τζιχαντιστικές ομάδες ανάμεσα στη λιβύη και στον Ατλαντικό να ανασυγκροτούνται… έχει δηλώσει πριν 3 χρόνια. Με λίγη προσοχή (και μια βοήθεια απ’ το τετράδιο για εργατική χρήση 2…) μπορεί κανείς να προσέξει ότι (και) η γαλλική αντιτρομοκρατική καραβανίλα δεν διακηρύσσει καν και καν ότι σκοπεύει να «εξαλείψει την τρομοκρατία». Απλά να την ελέγχει θέλει. Να μην μονιμοποιηθεί… Εικονική «νομιμότητα»; Ακριβώς!

Η «αντιτρομοκρατία» του Παρισιού είναι απ’ το ίδιο καλούπι με την αντιτρομοκρατία της Ουάσιγκτον ή/και της Μόσχας (και όποιου άλλου), το ίδιο εικονική και το ίδιο ιμπεριαλιστική. Συνεπώς ποια είναι η πραγματική διακύβευση;

Αυτή: στην «μαύρη ήπειρο» βρίσκεται το 89% των παγκόσμια γνωστών κοιτασμάτων πλατίνας, το 81% των παγκόσμια γνωστών κοιτασμάτων χρωμίου, το 61% των κοιτασμάτων μαγγανίου και το 60% των κοιτασμάτων κοβαλτίου. Το 2015, όταν η operation Barkhane είχε ήδη εγκαινιαστεί (σαν διάδοχος και ενοποίηση των γαλλικών operation serval στο μάλι και operation epervier στο τσάντ) απ’ την αφρική εξορύχθηκε το 78% της παγκόσμιας ποσότητας πλατίνας εκείνης της χρονιάς, το 60% κοβαλτίου, το 57% μαγγανίου και διαμαντιών, το 34% του παλλάδιου, το 22% του χρυσού και ουρανίου, το 15% του βωξίτη, το 9% του χαλκού και το 7% του ψευδαργύρου. Μπορείτε να ψάξετε (και εύκολα να βρείτε) που χρησιμοποιούνται αυτά τα υλικά· πόσο πολύ έχουμε τα περισσότερα μέσα στα σπίτια μας… Και πόσο πολύ χρειάζεται το αφρικανικό ουράνιο η γαλλική πυρηνική βιομηχανία…

Αυτή είναι η διακύβευση: στρατηγικές πρώτες ύλες. Οπότε πίσω απ’ την εικονική διακήρυξη του στρατιωτικού ελέγχου «των ροών τρομοκρατών» στην υποσαχάρια Αφρική βρίσκεται ο ουσιαστικός στόχος: ο στρατιωτικός και πολιτικός έλεγχος και της εξόρυξης και της διακίνησης (των “ροών”) στρατηγικών πρώτων υλών…

Καθότι στην Αφρική γυροφέρνει με αξιώσεις και η κίνα. Που έχει «αποβιβαστεί» ήδη στη δυτική Αφρική, κλείνοντας μεγάλα project (όχι μόνο με οικονομικό αλλά και πολιτικό βάρος) με διάφορα καθεστώτα: στην κένυα το νέο αεροδρόμιο του Nairobi· στην αιθιοπία τον εκσυγχρονισμό των τηλεπικοινωνιών και την εγκατάσταση του «επενδυτικού στρατηγείου» της στην Addis Ababa· στην τανζανία την κατασκευή του μεγάλου λιμανιού του Bagamoyo…

Operation exploitation

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. Δεν υπάρχει ειδική επιχείρηση μ’ αυτό το όνομα: είναι η γενική καπιταλιστική «επιχείρηση». Δεν είναι μόνο οι στρατηγικές πρώτες ύλες της Αφρικής στον πάγκο του χασάπη· είναι και η εργασία. Και μάλιστα σ’ αυτά τα είδη της που στον πρώτο κόσμο ούτε σαν αναμνήσεις δεν επιτρέπεται να υπάρχουν: ορυχεία, μεταφορές / χαμαλίκια, πρώιμη επεξεργασία βιομηχανικών ορυκτών.

Η διαχείριση δεν αφορά μόνο την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων σε επίκαιρες θέσεις σε σχέση με κοιτάσματα ή χερσαίους και θαλάσσιους δρόμους μεταφοράς των στρατηγικών πρώτων υλών. Αλλά και την μεθοδική κατασκευή μεγάλων μεταναστευτικών κινήσεων από περιοχές που έχουν μικρότερο «επενδυτικό» ενδιαφέρον (ή προορίζονται σαν back up γεωργικής γης) σε περιοχές που χρειάζεται μαζικά ανειδίκευτη εργασία. Κατ’ αρχήν μέσα στην αφρική.

Αυτό το δίπολο στρατιωτικός έλεγχος εδώ – καταστροφή, δυστυχία και εξανδραποδισμός εκεί παράγεται και μέσα απ’ την χρήση (την κατασκευή…) των «τρομοκρατών». Αυτές οι ένοπλες συμμορίες κατάκτησης και μοιρασιάς του «σχεδόν τίποτα», του «σχεδόν τίποτα» που μπορεί να έχει την μορφή υπόγειων χρηματοδοτήσεων από αόρατες μυστικές υπηρεσίες (ακόμα και του Ριάντ… γιατί όχι;), ή την μορφή λεηλασιών και σφαγών, επιταχύνουν, εκβιάζουν, εκείνο που άλλοτε ο καπιταλιστικός πρώτος κόσμος ήλπιζε να γίνεται μέσω «φυσικών καταστροφών». Ή δικτατοριών: την διαχείριση της εργασίας, την μοιρασιά του εδάφους, την ανεπίσημη και ωμή αστυνόμευση.

Είναι τόσο πετυχημένη ως τώρα αυτή η διαδικασία, ώστε ξεχυλίζει: οι αφρικανοί μετανάστες εργάτες φτάνουν ως το χείλος της ηπείρου προς τον πρώτο κόσμο: την Μεσόγειο. Εκεί τους περιμένουν (κανονικοί) δουλέμποροι· ή πάλι ο πρωτοκοσμικός στρατός απ’ τον οποίο πιθανότατα προσπάθησαν να διαφύγουν στα μέρη τους…

Εν τω μεταξύ υπάρχει κι αυτή η παράπλευρη μεν καθόλου ασήμαντη δε αξιοποίηση της κατασκευής των «τρομοκρατών»: πλαστογραφούν και τα όποια απελευθερωτικά κινήματα (όπως των Tuareg για παράδειγμα). Υπό τον γενικό τίτλο «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας» η πρωτοκοσμική νεο-αποικιοκρατία ξεμπερδεύει (και) με τους πραγματικούς (και υπαρκτούς) ταξικούς αντιπάλους της, όπου καταφέρνουν να εμφανιστούν τέτοιοι.

(φωτογραφία: προστατεύοντας επενδύσεις με οπλοπολυβόλα).

Sahel 2

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. Οι εκπρόσωποι του γαλλικού ιμπεριαλισμού υποστηρίζουν ότι έχουν μόνο 3.000 – 4.000 στρατιώτες σ’ αυτήν την εκστρατεία τους. Δεν είναι υποχρεωμένοι να λένε την αλήθεια· και δεν την λένε. Επιπλέον, όπως πασίγνωστα κάνει η Ουάσιγκτον, τα στρατιωτικά τμήματα των G5 είναι οι proxies (και) του Παρισιού: αυτοί που θα έχουν μακράν τα περισσότερα θύματα στην εκστρατεία. Και επειδή ούτε αυτοί οι ντόπιοι φτάνουν (άσε που μπορεί να αλλάξουν γνώμη…), προκύπτει (π.χ. από ένα αεροπορικό / στρατιωτικό ατύχημα που έγινε στα μέσα του περασμένου Οκτώβρη στην ακτή ελεφαντοστού…) ότι το Παρίσι πληρώνει και κανονικούς μισθοφόρους απ’ την ανατολική ευρώπη, προφανώς για διάφορες πιο «βρωμοδουλειές» απ’ όσες επιτρέπει το πρωτοκοσμικό πρεστίζ: τα guns for hire είναι μια δουλειά με παγκόσμια προοπτική!

Έτσι ώστε αποδεικνύεται το αληθινά κυνικό νόημα της light αντι-μεταναστευτικής στάσης διάφορων τμημάτων των πρωτοκοσμικών κοινωνιών που ναι μεν λυπούνται για το ανθρώπινο κατάντημα όσων θαλασσοπνίγονται ή επιζούν προσπαθώντας να περάσουν την Μεσόγειο («ανθρωπισμός» γαρ…), κατηγορούν όμως τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που δεν μένουν στα μέρη τους να πολεμήσουν εκεί για μια καλύτερη ζωή…

Πότε και πως πολέμησαν, άραγε, αυτοί οι «σύμβουλοι επανάστασης» κατά των δικών τους αφεντικών που, εντελώς συμπτωματικά, είναι μεγάλο μέρος των ίδιων εκείνων αφεντικών που καταστρέφουν τις ζωές των «τριτοκοσμικών»; Εκτός από φτηνές και εύκολες συμβουλές προς τρίτους ποιο πολεμικό έργο έχουν άραγε να επιδείξουν οι ίδιοι; Κανένα. Μόνο συνένοχους συμβιβασμούς…

(φωτογραφία: ο αρχιστράτηγος Macron με το επιτελείο του στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, χτες, στο αρχηγείο της Operation Barkhane, στην N’Djamena, πρωτεύουσα του τσαντ).

Τα κόκκαλα;

Πέμπτη 30 Νοέμβρη. Κάποιες πληροφορίες επιμένουν: όπου νάναι θα σκάσουν στο συριακό πεδίο μάχης και “εκλεκτές περικοπές” απ’ τα κινεζικά ειδικά κομμάντα. Κατά τα φαινόμενα η περιοχή δράσης τους (εκπαίδευσής τους καλύτερα) θα είναι η ζώνη του Idlib.

Θα έλεγε κάποιος φίλος των ταινιών δράσης «καλώς τους κι ας αργήσανε»! Όμως, στα σοβαρά, είναι δυνατόν ένα φιλόδοξο, ιμπεριαλιστικό κράτος σαν την κίνα να στέλνει τα κομμάντα του για εκπαίδευση στο συγκεκριμένο είδος πολέμου (καθόλου άχρηστη η εκπαίδευση) στο 90φεύγα; Είναι δυνατόν;

Εκτός αν αυτό το χρονικό σημείο, το 90φεύγα, είναι η κατάλληλη στιγμή για να δείξει ο κινεζικός στρατός, οι «ειδικές δυνάμεις» του έστω, κάποιες ιδιαίτερες έως μοναδικές ικανότητες. Όπως: περπατάμε στα σύννεφα· μετακινούμαστε στον αέρα με το ελάχιστο φύσημα· πετάμε ταυτόχρονα 75 μαχαίρια εκ των οποίων τα μισά ανατινάζουν ισάριθμα τανκς του εχθρού, ενώ τα υπόλοιπα φτιάχνουν στο χώμα το σήμα του «λαϊκού στρατού».

Έχουμε την υποψία ότι το Πεκίνο είχε στείλει ήδη αξιωματικούς του στη συρία να εκπαιδευτούν (μάλλον από ρώσους) χωρίς να εκτίθενται στην πρώτη γραμμή. Αν, τώρα, κατεβάσει όντως και «πρώτη γραμμή», παρακαλούμε ταπεινά για τα εξής δύο: όχι κάτι λιγότερο απ’ τα «ιπτάμενα στιλέτα» (έστω, χωρίς την ντίβα Zhang Ziyi) και όχι στο idlib. Καλύτερα κάπου κοντά στις αμερικανικές βάσεις στη ζώνη των ypg. Να βλέπουν οι κοκκινόσβερκοι live και να ζηλεύουν…

(φωτογραφία πάνω: Αυτό θα συμβεί μέσα στο άσπρο σπίτι, στην τελευταία επική σκηνή. Εννοείται με σπαθιά, αλλά καμμία σχέση μ’ αυτό που νομίζετε… ξεπεσμένοι φίλοι των star wars…

κάτω: το στιγμιότυπο είναι πιο mainstream, αλλά έχετε το νου σας: ο μπερές είναι ΤΟ όπλο!!!)

Πολεμοφόδια

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Ο ένας (η σαουδαραβική χούντα) θέλει να αγοράσει 100 (χιλιάδες βλήματα). Του φτάνουν… Ο άλλος (το ελληνικό κράτος / παρακράτος) θέλει να “διοχετεύσει” 300 (χιλιάδες βλήματα), και για να το πετύχει κάνει deal με μεσίτη.

Τι είναι δυσνόητο; Για λαθρεμπόριο πρόκειται, και κανείς δεν το λέει με το όνομά του. Τι έγινε; Γιατί τέτοιες ντροπές; Στην πειρατεία και στο λαθρεμπόριο στήθηκε το εθνικό μεγαλείο, το ξέχασαν οι κυβερνήτες; Δεν θα μαθευτεί πάντως ποτέ «έγκυρα» που θα πήγαιναν τα 200 (χιλιάδες βλήματα) που περίσσευαν. “Τάφοι” όλοι.

Πως ήλπιζε το ελληνικό βαθύ κράτος να γίνει η δουλειά; Θα φορτώνονταν στον Πειραιά 300 (χιλιάδες βλήματα) με προορισμό, υποτίθεται, την σαουδαραβική χούντα· που δεν τα ήθελε όλα. Κάπου στη διαδρομή λοιπόν (στη νότια κύπρο; προσφέρεται… ) τα φορτία θα χωρίζονταν: οι 100 (χιλιάδες βλήματα) θα συνέχιζαν προς σαουδαραβία και οι 200 (χιλιάδες βλήματα) θα λοξοδρομούσαν.

Την δουλειά την χάλασε ο ταξίαρχος που έδωσε διευθύνσεις και τηλέφωνα εταιρειών μεταφοράς των 100 (χιλιάδων βλημάτων) στους σαουδάραβες, για να κάνουν μόνοι τους την μεταφορά. Μόνοι τους;;;;;; Τι;;;;; Άμα την εκαναν μόνοι τους πως θα έπαιζε τα 100 (χιλιάδες βλήματα) να γίνουν ο φερετζές των υπόλοιπων 200 (χιλιάδων βλημάτων); Τα πήρε στο κρανίο ο ψεκασμένος (και όχι μόνον αυτός) που του χάλασε ο ταξίαρχος τη δουλειά, και ήθελε να τον κρεμάσει ανάποδα· έδωσε δωρεάν (μαλακία του, αλλά έχει εκρηκτικό ταμπεραμέντο…) την ιδέα στον τοξικό του Ριάντ. Μετά τον ηρέμησαν τα επιτελεία, για «να μη γίνει θέμα».

Έγινε μεν, αλλά έχει αυτή τη λοξάδα που χρειάζεται όταν πρέπει να κουκουλωθεί μια «εθνικά υπεύθυνη» βρωμοδουλειά αλλά να βγάλει και η αντιπολίτευση το μεροκάματό της. Ο νταλκάς είναι ο μεσίτης, και όχι τι τον έκανε απαραίτητο (παρά την διαφωνία των σαουδαραβοπελατών). Τι τον έκανε απαραίτητο λοιπόν; Σκεφτείτε λίγο… : Ότι, προφανώς, θα έπρεπε να φροντίσει τα περισσευάμενα 200 (χιλιάδες βλήματα) να φτάσουν στον προορισμό τους…

Ένα μόνο δεν έχει ακουστεί ακόμα: και τι θέλετε να κάνουμε ρε βούρλα με τα βλήματα; Βλήματα είναι, σε εμπόλεμους θα τα πουλήσουμε, να γίνει «δημιουργική καταστροφή» μπας και πάρουμε και καμιά δουλειά ανοικοδόμησης μετά. Βλήματα είναι, όχι καραμέλες.

Σωστά, σωστά…

Europe in arms

Τρίτη 21 Νοέμβρη. Οι δύο στυλοβάτες, ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the greek και ο ψεκασμένος κύριος Πάνος, χάρηκαν πολύ με την αρχική υπογραφή, σε «επίπεδο» υπουργών της ε.ε., της συμφωνίας για την «μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία» (PESCO). Δεν πρόκειται για “ευρωπαϊκό στρατό”, αλλά για μια προσπάθεια να οργανωθεί και να αυξηθεί το ενδο-ευρωπαϊκό εμπόριο όπλων. Δηλαδή οι κρατικές προμήθειες των μελών να προτιμούν τα made in e.u. – σε βάρος των αμερικανικών. Αυτό δεν είναι μόνο εμπορικό ζήτημα. Πρέπει να ομογενοποιηθούν τα πρότυπα, να βελτιωθούν οι τιμές και να απογαλακτιστούν οι ευρωπαϊκοί μιλιταριστικοί εξοπλισμοί απ’ τις αμερικανικές εταιρείες. Όλα αυτά, εννοείται, στον οξυνόμενο παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό – 4ο παγκόσμιο πόλεμο…

Το ελλαδιστάν έχει υπάρξει απ’ τους μεγαλύτερους αγοραστές όπλων σαν μέλος του νατο· αλλά σε γενικές γραμμές ψωνίζει αμερικανικά. Τα τελευταία χρόνια, λόγω «κρίσης» και «επιτήρησης» τραβάει ζόρια, δεν μπορεί να κάνει «αγορές του αιώνα» όπως τις χρυσές εποχές, αλλά και πάλι μπαλώνει τα αμερικανικά (κάτι f-16 ας πούμε). Μπορεί λοιπόν να προσφέρει κάτι, έστω μελλοντικά, στο ευρωπαϊκό μιλιταριστικό business plan;

Να τι απαντάει και ορέγεται η Αθήνα, δια στόματος του πλέον αρμόδιου, του ψεκασμένου: … Δημιουργείται η δυνατότητα χρηματοδότησης της αμυντικής βιομηχανίας από την ΕΕ. Η Ελλάδα αποτελεί πύλη για βιομηχανίες τόσο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όσο και για τρίτες χώρες που δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αγορές όπως η Ινδονησία, η Αρμενία, η Αίγυπτος ή το Ισραήλ. Οι χώρες-παραγωγοί πολεμικού υλικού που δεν είναι ΕΕ και ΝΑΤΟ, για να πιστοποιήσουν τα προϊόντα τους, έχουν κάθε συμφέρον για συνέργειες με την Ελλάδα…

Τι σημαίνει πάλι αυτό με την “πύλη”; Η “ελληνική συμβολή”, σύμφωνα με τις προδιαγραφές και τις δυνατότητες του ελληνικού βαθέος κράτους, προσανατολίζεται στη δουλειά του μεσάζοντα. Και μάλιστα για συμμάχους πολύτιμους, σαν το Τελ Αβίβ (και σε μικρότερο βαθμό το Κάιρο): για να πουλήσετε στην ε.ε. ας παραστήσουμε ότι κάνετε συμπαραγωγή στα ευλογημένα ελληνικά χώματα. Θα βάζουμε ένα αυτοκόλλητο “made in e.u.” και θα κάνετε τη δουλειά σας…

Μπορεί να είναι μεγαλεπήβολο το σχέδιο “pesco”, αλλά οι έλληνες ξέρουν την δουλειά τους: να είναι εκεί γύρω, όπου παίζει, ό,τι παίζει, μπας και τσιμπήσουν τίποτα. Πράγμα που, αφού επιβεβαιώνει τον εθνικό ελληνικό μεταπρατισμό, αναπόφευκτα μας οδηγεί στη σκέψη: μήπως σκοπεύουν εκείνα τα 300.000 βλήματα που ξέμειναν απ’ το deal που χάλασε να τα σπρώξουν σε καμιά άλλη «τρίτη χώρα»· πριν λήξουν;