Ο σύμμαχος σκοτώνει πάντα

Σάββατο 9 Νοέμβρη. Όταν το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ κάνει στρατιωτικές ασκήσεις με τους συμμάχους του (όπως η τωρινή, υπό εξέλιξη, “blue flag 2019”), περιλαμβάνονται άραγε και οι δολοφονίες διαδηλωτών στη Γάζα μέσα στο πρόγραμμα; Ή αυτές γίνονται ανεξάρτητα, με την ρουτίνα του serial killer που έχει πάρει το διεθνές ο.κ. των αφεντικών και των λακέδων τους και, απλά, «κάνει την δουλειά του as usual»; Υποψιαζόμαστε πως έστω και ανεπίσημα γίνεται μια κάποια «ξενάγηση» είτε απ’ την στεριά είτε απ’ τον αέρα· ίσως και κάποια επίδειξη όπλων ή άλλων μέσων καταστολής. Στο κάτω κάτω η «εγγύηση ποιότητας» των ισραηλινών όπλων, στις καθόλου ασήμαντες εξαγωγές τους, είναι η ένδειξη «δοκιμασμένα στην πράξη».

Είτε με την παρουσία συμμάχων (π.χ. ελλήνων) καραβανάδων είτε χωρίς αυτήν, ο ισραηλινός στρατός συνέχισε χτες την φονική καταστολή της εξέγερσης των αιχμάλωτων παλαιστίνιων ανδρών και γυναικών στη Γάζα. Που κρατούν αδιάλειπτα τις διαδηλώσεις της «πορείας της μεγάλης επιστροφής» εδώ και 19 μήνες, απ’ τις 30 Μάρτη του 2018. Η χθεσινή σοδειά ήταν «μέτρια»: μόνο 30 τραυματισμένοι από σφαίρες, κι άλλοι / ες 40 απ’ τα δακρυγόνα, τα ασφυξιογόνα, και τα λοιπά. (Συνολικά έχουν δολοφονηθεί πάνω από 310, και έχουν τραυματιστεί πάνω από 18.000, αρκετοί απ’ τους οποίους έχουν σακατευτεί απ’ τις σφαίρες “dum dum”).

(Έχει καταντήσει «κουραστική» αυτή η επιμονή των παλαιστίνιων… Ε;

Ευτυχώς όμως. Κανείς δεν χάνει τον ύπνο του. Ούτε τον ύπνο του χάνει κανείς, ούτε τα αλλοθί του.

Ωωωω τα άλλοθι!!! Το πιο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο των συνενόχων…)

Τρώγοντας έρχεται η όρεξη

Σάββατο 9 Νοέμβρη.Η «soft power» δεν είναι αρκετή αν η ευρώπη θέλει να γίνει αισθητή στην παγκόσμια σκηνή… Η ευρώπη πρέπει να μάθει τη γλώσσα της δύναμης… Απ’ την μια αυτό σημαίνει να κτίσουμε τα μούσκλια μας εκει που για καιρό βασιζόμασταν σε άλλους, για παράδειγμα στην ασφάλεια. Επίσης αυτό σημαίνει να ασκήσουμε την υπάρχουσα δύναμή μας με πιο στοχευμένο τρόπο στις περιοχές ευρωπαϊκών συμφερόντων…

Αυτά δήλωσε χτες η καινούργια πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής (και πρώην υπ.αμ. στο Bερολίνο) Ursula von der Leyen. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ηχώ των δηλώσεων του Macron, βασιλιά γαλλίας (και πάσης ευρώπης), ότι το νατο είναι κλινικά νεκρό… Αν είναι έτσι δεν θα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κληρονόμοι;

Κάποτε η στρατηγική φιλία Παρισιού – Βερολίνου είχε αναγγελθεί σαν η σπονδυλική στήλη του «ευρωστρατού»…. Αλλά όπως είναι γνωστό ποτέ των ποτών δεν πρόκειται το Παρίσι να βάλει τον στρατό του (μαζί με τα πυρηνικά του όπλα) υπό τις διαταγές άλλου πέραν των εκπροσώπων του γαλλικού κεφάλαιου και του γαλλικού ιμπεριαλισμού – αυστηρά. Το Βερολίνο κάτι διαθέτει ακόμα από στρατό· περιγράφεται σε χάλια κατάσταση απ’ την άποψη των υποδομών. Ισχύει πάντως ότι ποτέ δεν θα έβαζε αυτά τα μιλιταριστικά χάλια ή μη χάλια του υπό τις διαταγές γάλλων καραβανάδων· και γιατί να το έκανε άλλωστε;

Συνεπώς τα «μούσκλια της ευρώπης» που ονειρεύεται η κυρά von der Leyen μόνο σαν διακρατικές στρατιωτικές συμφωνίες μπορούν να υπάρξουν· εφόσον, φυσικά, είτε συμπίπτουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, είτε μπορούν να γίνουν κάποιες (και συγγνώμη για την έκφραση) «αλλαξοκωλιές».

Υπάρχει ωστόσο κι ένα επιπλέον ζήτημα. Η μόνη περιοχή του κόσμου (εκτός ευρώπης) που φαίνεται να προσφέρεται ακόμα για «ευρωπαϊκά μούσκλια» είναι η αφρική. Κι αυτό επειδή δεν είναι δίπλα στο Πεκίνο ή στη Μόσχα, δεν είναι ούτε κεντρική ασία ούτε μέση Ανατολή (όπου τα «ευρωπαϊκά μούσκλια» δεν χωράνε πια)· και επειδή τα ήδη υπάρχοντα «μούσκλια» στην αφρική (αμερικανικά, ρωσικά, κινέζικα) δεν έχουν αποκτήσει ακόμα καθολικό έλεγχο εδώ ή εκεί.

Αλλά στην αφρική, ειδικά στη ζώνη του Sahel, υπάρχουν ήδη αρκετά «γαλλικά μούσκλια» – με το «δικαίωμα της γαλλοφωνίας» (δηλαδή της ιστορικής γαλλικής αποικιοκρατίας…). Στο μάλι υπάρχουν ήδη (εκτός απ’ τα αμερικανικές και τις γαλλικές αρβύλες) και γερμανικές· με «αντιτρομοκρατική» αποστολή πάντα… Συνεπώς τι θα την κάνει την επιπλέον χακί ευρωβαρβατίλα που πεθύμησε η κυρά Leyen; Άγνωστο.

Η διάγνωση, πάντως, του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης για τον κλινικό θάνατο του νατο, δεν άφησε αδιάφορη την Μόσχα. Υποψιαζόμαστε ότι ο κυρ Lavrov θα ήθελε να πει φωναχτά «στην κηδεία να μας φωνάξετε – θα στείλουμε και στεφάνι!». Αλλά επειδή είναι έμπειρος κρατήθηκε και δήλωσε μόνο τα εξής ειρωνικά:

… Δεν μπορώ να παρασυρθώ σε μια συζήτηση για την ιατρική πλευρά του θέματος. Αν ο Macron νοιώθει ότι η διάγνωση που έκανε είναι τόσο προφανής, έχει κάθε δικαίωμα να την κάνει δημόσια. Ξέρει το νατο καλύτερα από εμένα, αφού εκπροσωπεί ένα κράτος μέλος της συμμαχίας… Εμείς εξακολουθούμε να ελπίζουμε σε αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με το νατο. Συνεπώς όταν συνέλθει θα είμαστε διαθέσιμοι…

Ναι, ακριβώς: όταν συνέλθει!… Αχ αυτοί οι ειρηνιστές!!! Πόσο χιουμορίστες γίνονται…

(φωτογραφία πάνω: Πριν ένα χρόνο, στα μέσα Νοέμβρη του 2018, η φράου von der Leyen, σαν υπ.αμ. του Βερολίνου, επιθεωρεί το «γερμανικό εκστρατευτικό σώμα» στο μάλι. Υπάρχει μια κάποια γελοιότητα στις πόζες· αλλά όταν η γελοιότητα κρατάει πολυβόλο καλύτερα να κρατάει κανείς το στόμα του κλειστό…

Κάτω: Επί τη ευκαιρία εγκαινιάζει κι ένα καινούργιο γερμανικό στρατόπεδο δίπλα, στο νίγηρα. Στόχος της «αντιτρομοκρατίας» στη ζώνη του Sahel είναι το απελευθερωτικό κίνημα των Tuareg, που αμφισβητεί την εκμετάλλευση των πρώτων υλών της περιοχής απ’ τα γαλλικά αφεντικά…

Φυσικά υπάρχει και κάτι σαν «isis» – αυτό φυτεύεται εντέχνως παντού και όσο πρέπει…)

Μέδουσες και σκυλόψαρα

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Για να μην χάνει την φόρμα του ο στρατός της αιγυπτιακής χούντας, εκπαιδεύεται μαζί με τον ελληνικό (άντε, και κάτι χωροφύλακες της νότιας κύπρου).

Και μετά, φορμαρισμένος ο ελληνικός στρατός, θα στείλει τους εκλεκτούς τους να εκπαιδευτούν με τον ισραηλινό (και τον αμερικανικό, γερμανικό και ιταλικό) στρατό – στην επικράτεια του απαρτχάιντ καθεστώτος.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την «εθνική γραμμή» ότι δεν έχει φονική συνέχεια… Ούτε απ’ την άλλη μπορεί να κατηγορήσει την «επαναστατική» ύπνωση πως έχει έστω κι ένα μάτι ανοικτό…

Όλα γίνονται κανονικά.

Χύμα και τσουβαλάτα

Σάββατο 26 – Κυριακή 27 Οκτώβρη. Μ’ ένα ολοσέλιδο αφιέρωμα στην 3η της σελίδα η χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή» πανηγυρίζει για την μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σ’ ένα απ’ τα προκεχωρημένα φυλάκια του άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ – Ριάντ στα βαλκάνια. Τα πανηγύρια είναι ωμά, ένδειξη (;) ότι η εθνική γραμμή της συμμετοχής στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο δεν χρειάζεται κουκούλωμα μιας και δεν αντιμετωπίζει σοβαρούς εσωτερικούς αντιπάλους:

… Η Αλεξανδρούπολη μπαίνει για τα καλά στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη. Μια τέτοια επένδυση σε ένα τόσο ευαίσθητο γεωστρατηγική σημείο και σε ένα ασταθές περιβάλλον με πολλούς απρόβλεφτους κινδύνους δεν θα την άφηναν ποτέ απροστάτευτη [οι αμερικάνοι]. Έτσι, εκτός από την εξυπηρέτηση στρατιωτικών αναγκών σε ενδεχόμενες κρίσεις στη Μαύρη Θάλασσα, στη Βαλτική και στον Καυκασο, το λιμάνι θα λειτουργεί και ως ασπίδα προστασίας στον υψίστης σημασίας για τα συμφέροντά τους ενεργειακό τους κόμβο…

Το ότι η Ουάσιγκτον είναι αρμόδια για «κρίσεις» στη Μαύρη Θάλασσα, στην Βαλτική (στην άλλη άκρη της ηπείρου) και στον Καύκασο, αυτό είναι δεδομένο…

… Τον Οκτώβριο του 2018 ο κ. Πάιατ επισκέφτηκε την Αλεξανδρούπολη και ζητησε να συναντηθεί με τον πρόεδρο του επιμελητηρίου Έβρου Χριστόδουλο Τοψίδη. Ο τελευταίος του έστρωσε κόκκινο χαλί… αλλά ο κ. Πάιατ δεν δίστασε να του εκφράσει με έντονο τρόπο τη δυσαρέσκειά του για το θέμα της αδελφοποίησης με το επιμελητήριο Συμφερούπολης, στην προσαρτημένη από τους ρώσους και μη αναγνωρισμένη από καμιά χώρα παγκοσμίως Κριμαία… Όταν στις αρχές του φετεινού Οκτωβρίου ο κ. Πάιατ ξαναπήγε στην Αλεξανδρούπολη, ο κ Τοψίδης του γνωστοποίησε ότι οι «αδελφικοί» δεσμοί με τη Συμφερούπολη διαλύθηκαν. Δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς…

Υποτίθεται πως η «οικονομική άνθηση» (το τυράκι…) της Αλεξανδρούπολης θα προέλθει από ένα πλωτό εργοστάσιο εξαέρωσης αμερικανικού φυσικού αερίου, το οποίο θα φέρνουν υγροποιημένο έλληνες εφοπλιστές (αλλοίμονο…), για να διοχετευτεί μέσω αγωγού στα βαλκάνια…

Αυτά τα λαμπρά σχέδια, όπου κατά τους ατζέντηδες της ελληνοαμερικανικής πολεμικής συμμαχίας το αμερικανικό γκάζι θα δίνει κάλυψη στον αμερικανικό στρατό και το ανάποδο, αναγγέλονται την ώρα που η βουλγαρία ένωσε ήδη το δικό της εσωτερικό δίκτυο φυσικού αερίου με τον τουρκικό turkstream 2, για να εφοδιάζεται με ρωσικό φυσικό αέριο. Ενώ, στα μέσα του περασμένου Σεπτέμβρη, υπέγραψε συμφωνία για την κατασκευή ενός σωλήνα 474 χιλιομέτρων, του balkan stream, που θα διασχίζει την βουλγαρική επικράτεια προς βορειοδυτικά, και θα αποτελεί την προέκταση του turkstream 2 προς την σερβία και απο εκεί και την κεντρική ευρώπη. Η κατασκευή (κόστους 1,1 δις ευρώ) θα γίνει όχι απ’ την gazprom, αλλά από κονσόρτσιουμ με επικεφαλής την σαουδαραβική Arkad (έχει το νου της η Μόσχα!), και υπολογίζεται ο σωλήνας να είναι έτοιμος του χρόνου: το συμβόλαιο προβλέπει ότι το κονσόρτιουμ θα πρέπει να έχει φτιάξει τα 308 (απ’ τα 474) χιλιόμετρα του αγωγού απ’ τον σταθμό του βουλγαρικού Polski Tranmbesh ως τα βουλγαρο-σερβικά σύνορα μέσα σε 250 ημέρες. Τα υπόλοιπα χιλιόμετρα θα φτιαχτούν σε άλλες 365 ημέρες. Αυτό σημαίνει ότι το έργο θα πρέπει να είναι έτοιμο το καλοκαίρι του 2021.

Η σοβαρότητα του συγκεκριμένου σχεδίου φαίνεται απ’ το γεγονός ότι την περασμένη Δευτέρα ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov βρισκόταν στη Σόφια. Και στις δηλώσεις του έδειξε επίμονος ότι ο σωλήνας πρέπει να είναι έτοιμος του χρόνου.

Βρίσκεται λοιπόν σε εξέλιξη ένας αγώνας δρόμου δύο αντίπαλων μπλοκ εδώ δίπλα… Και τα μεγάφωνα της εθνικής γραμμής παρουσιάζουν τον συνδυασμό αμερικανού στρατού και γκαζιού σαν «οικονομική ανάπτυξη»….

Όταν οι χαζοχαρούμενοι της «οικονομικής ανάπτυξης» θα ψάχνουν καταφύγια θα είναι αργά.

Ο παλιάτσος…

Κυριακή 20 Οκτώβρη. Μήπως η ιμπεριαλιστική πολιτική του βασιλιά Macron είναι αλλοπρόσαλλη; Η ασταμάτητη μηχανή μπορεί να αναρωτηθεί το ίδιο μ’ άλλον τρόπο. Μήπως η ιμπεριαλιστική πολιτική κάθε κράτους που παρακμάζει είναι υποχρεωτικά αλλοπρόσαλλη; Ο γαλλικός στρατός έχει εγκατασταθεί στη ζώνη του Sahel «αντιτρομοκρατικώ δικαίω» υποτίθεται· στην πράξη για να προστατεύει διάφορες γαλλικές «επενδύσεις» εκμετάλλευσης / κλοπής πρώτων υλών. Εκεί, όμως, η «πολιτική της ατσάλινης φτέρνας» είναι σχετικά εύκολη, μιας και οι όποιες τοπικές ένοπλες αντιστάσεις βαφτίζονται συλλήβδην «τρομοκρατία»… σ’ ένα μέρος του κόσμου στο οποίο κανείς πρωτοκοσμικός δεν ρίχνει ούτε μισή ματιά. Όμως όταν τα πράγματα (σε σχέση με τους ανταγωνιστές) ζορίζουν, τότε…

Τότε αρχίζει να διαφημίζεται σαν πηγή έμπνευσης της ιμπεριαλιστικής πολιτικής το «ένστικτο» των πολιτικών βιτρινών… Καταλαβαίνετε… Είναι η ιστορική φάση όπου τα ζόρια της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού ξυπνάνε μέσα τους το ζώο…

(φωτογραφία: Στην επιθεώρηση του γαλλικού κατοχικού στρατού στο Μάλι δεν υπάρχουν γερμανοί να σκοτίζουν τον βασιλιά…. Ούτε άγγλοι…

Μήπως υπάρχουν κρυμμένοι στην έρημο σκουρόχρωμοι Ροβεσπιέροι; Ή Σαλαχαντίν;)

Οι αήττητοι (και ο φόβος του στρατηγού) 1

Πέμπτη 19 Σεπτέμβρη. Γράφαμε χτες πως η υποτίμηση του αντιπάλου είναι οργανικό, εσωτερικευμένο στοιχείο των πολεμοκάπηλων· σίγουρα των δυτικών· και οπωσδήποτε των αμερικάνων. Γράφαμε επίσης ότι παρότι διάφοροι δυτικοί «αναλυτές» λανσάρονται σαν προφήτες του ασύμμετρου πολέμου, όταν τον βλέπουν μπροστά τους θυμούνται πόσο πρωτοκοσμικοί είναι και προσπαθούν να τον απωθήσουν. Να τώρα μια χειροπιαστή (και γνωστή διεθνώς) απόδειξη αυτής της κατάστασης – που έχει προεκτάσεις.

Το καλοκαίρι του 2002 ο αμερικανικός στρατός είχε ήδη εισβάλει (και «νικήσει») στο αφγανιστάν· και ετοιμαζόταν να εισβάλει (και να «νικήσει») στο ιράκ. Θα ακολουθούσε, με το τέμπο του blitzkrieg που εξασφάλιζε η απαράμμιλη τεχνική / τεχνολογική υπεροχή του αμερικανικού στρατού (και η «επανάσταση στη στρατιωτική οργάνωση» που προωθούσε ο Rumsfeld…), η εισβολή, η νίκη και η «τακτοποίηση» διαδοχικά του ιράν, της συρίας, της λιβύης και της βόρειας κορέας. Ήταν ο “άξονας του κακού” και η μοίρα του είχε αναγγελθεί ήδη απ’ τον πρόεδρο Μπους τον Β…

Καλού κακού, και για την χαρά της προετοιμασίας της εξαφάνισης των rogue states από προσώπου γης, το αμερικανικό γενικό επιτελείο οργάνωσε απ’ τις 14 Ιούλη ως τις 15 Αυγούστου του 2002 μια μεγάλη άσκηση / προσομοίωση της εισβολής, νίκης και «τακτοποίησης» του ιρανικού καθεστώτος. Η άσκηση είχε το βαρύγδουπο τίτλο millennium challenge 2002 (MC02) και είναι εύκολο στον καθένα να αναζητήσει τα βασικά που έγιναν στη διάρκειά της στο διαδίκτυο. Έγινε κυρίως με ηλεκτρονικές προσομοιώσεις, αλλά περιλάμβανε και πραγματική άσκηση (απόβασης), φυσικά σε αμερικανικό έδαφος.

Ο αμερικανικός στρατός τέθηκε υπό την ηγεσία του στρατηγού Peter Pace (ήταν οι “μπλε”), και ο αντίπαλος (που δεν αναφερόταν ρητά σαν ιράν) υπό τον απόστρατο αμερικάνο στρατηγό Paul Van Riper (ήταν οι «κόκκινοι»).

Με την έναρξη του πολέμου / άσκησης οι «μπλε» (ο αμερικανικός στρατός) έστειλε τελεσίγραφο στους «κόκκινους» να παραδοθούν μέσα σε 24 ώρες. Αντιδρώντας οι «κόκκινοι» υπό τον Riper αποφάσισαν να ακολουθήσουν τακτικές ασύμμετρου πολέμου. Χρησιμοποίησαν για την διαβίβαση των εντολών τους κήρυκες στα τζαμιά και ταχυδρόμους με δίκυκλα (και τα δύο άφθονα στο ιράν…) ώστε να μην μπορούν να υποκλέψουν ή να μπλοκάρουν τις επικοινωνίες οι «μπλε». Με μια επίθεση με πυραύλους cruise που υπερφαλάγγισαν τα ηλεκτρονικά συστήματα ανίχνευσης και ανάσχεσης των «μπλε» οι «κόκκινοι» βούλιαξαν σε λίγες ώρες 17 πολεμικά πλοία των «μπλε»: ένα αεροπλανοφόρο, δέκα φρεγάτες και έξι αμφίβια. (Σε πραγματικές συνθήκες αυτό θα σήμαινε 20.000 νεκρούς απ’ την μεριά των επιτεθέμενων «μπλε») Αμέσως μετά οι «κόκκινοι», χρησιμοποιώντας μικρά ταχύπλοα που έκαναν συμβατικές επιθέσεις και επιθέσεις αυτοκτονίας βούλιαξαν κι άλλα πλοία των «μπλε»…

Αυτά έγιναν μόλις την πρώτη ημέρα της άσκησης / προσομοίωσης MC02. Ο στόλος των “μπλέ” είχε πιάσει πάτο, και μαζί του όλη η επίθεση… Κανονικά η άσκηση θα έπρεπε να τελειώσει εκεί, με πανηγυρική και χωρίς προηγούμενο ήττα των «μπλε», δηλαδή του αμερικανικού στρατού….

Αμ δε!!! Μετά απ’ αυτήν την φρικιαστική πρώτη ημέρα, το αμερικανικό πεντάγωνο σταμάτησε για λίγο την άσκηση… Και: α) «ξεβούλιαξε» τον κατεστραμμένο στόλο, ενώ β) άλλαξε εντελώς τους κανόνες του «παιγνίου»… Για παράδειγμα οι «κόκκινοι» (το ιράν σα να λέμε) υποχρεώθηκαν να έχουν συνέχεια ανοικτά τα ραντάρ τους για να τα εντοπίζουν οι πύραυλοι των «μπλε» και να ισοπεδώνουν, ενώ τους απαγορεύτηκε να καταρρίψουν οποιοδήποτε αεροπλάνο (των «μπλε») θα συμμετείχε στην χερσαία αποβίβαση. Απαγορεύτηκε στον Riper να ξαναχρησιμοποιήσει «ανορθόδοξες» τακτικές, του απαγορεύτηκε να χρησιμοποιήσει συγκεκριμένα όπλα, και του επιβλήθηκε να δηλώσει τις θέσεις όλων των μονάδων του, ώστε να διευκολυνθεί η εξόντωσή τους. Οι «κόκκινοι» θα έπρεπε, ουσιαστικά, να ακολουθούν τις εντολές των «μπλε» και να κάθονται μπροστά τις κάνες τους – ώστε να ηττηθούν…

Με δυο λόγια: ο αμερικανικός στρατός ο ίδιος μετέτρεψε μια άσκηση / προσομοίωση (για κάτι που σκόπευε να κάνει πραγματικά) κόστους 250 εκατομυρίων δολαρίων σ’ έναν στημένο μονόλογο ικανοποίησης του ναρκισσισμού του, απλά «δένοντας» τον αντίπαλο (στην άσκηση) χειροπόδαρα… Και, φυσικά, έτσι “νίκησε”!… Εννοείται ότι ο Van Riper παραιτήθηκε στη μέση της άσκησης· και την κατήγγειλε ανοικτά σαν αυτό που ήταν. Φιάσκο.

Λαθραία λεπτομέρεια

Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη. Στη Λέρο υπάρχει στρατός, υπάρχουν και οπλοστάσια. Τα οποία μπορεί να ξαλαφρώνονται, για τον α ή β λόγο… Αυτά είναι “ειδήσεις”, που καταναλώνονται ομαλά. “Αστυνομικό ρεπορτάζ”…

Υπάρχει, μόνο, κι αυτή η μικρή λεπτομέρεια. Η Λέρος ανήκει στα Δωδεκάνησα. Τα οποία, σύμφωνα με την (διεθνή) συνθήκη του 1947 με την οποία αποδόθηκαν απ’ την ιταλία στο ελλαδιστάν, απαγορεύεται να έχουν στρατό. Είναι αποστρατιωτικοποιημένα τα Δωδεκάνησα σύμφωνα με την διεθνή ορολογία και νομοθεσία… Και επειδή ο όρος της αποστρατιωτικοποίησης μπήκε το 1947 με επιμονή της εσσδ για πολύ προφανείς λόγους, για τους ίδιους ακριβώς λόγους που ισχύουν ακόμα υποψιαζόμαστε ότι η Μόσχα δεν χαίρεται τώρα που το ελλαδιστάν το έχει γυρίσει στο τσάμικο. (Ούτε χαιρόταν που ο ψεκασμένος ήθελε να δώσει την Κάρπαθο, επίσης των Δωδεκανήσων, για αμερικανική βάση…)

Τα Δωδεκάνησα, λοιπόν, έχουν στρατό, μαζί με τα οπλοστάσιά του – κατά παράβαση ακόμα και της ελληνικής υπογραφής του 1947. Πράγμα που σημαίνει ότι την επόμενη φορά που κάποιος έλληνας “λάτρης της διεθνούς νομοθεσίας” θα υποδείξει στο τουρκικό καθεστώς ότι είναι “παράνομο”, θα πρέπει να έχει και μια απάντηση…. για το αν βρέθηκαν τα κλεμμένα όπλα…

Way of death…

Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη. Αν υπάρχει “ευρωπαϊκός τρόπος ζωής”, διακριτός (ας πούμε) απ’ τον “αμερικανικό τρόπο ζωής”, αυτός περιορίζεται όλος κι όλος στη φαντασίωση της ύπαρξής του….

Να, ας πούμε, ο “γαλλικός τρόπος ζωής”. Πας να πάρεις το λεωφορείο και υπόκεισαι στην προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού του κράτους σου. Πολιτισμένα πράγματα. Τουλάχιστον (αυτός ο ιμπεριαλισμός) δεν κάνει έμφυλες διακρίσεις. Λίγο είναι;

Κατατάχτηκα για να ξεφύγω απ’ τον σωρό, Lucie, εύελπις, γαλλία. Θα παρατηρήσει βέβαια το τμήμα ερευνών της ορθότητας: χμμμ… Η Lucie ξεφεύγει απ’ τον σωρό “μπαίνοντας στη γραμμή”, αλλά ο Romain (χθεσινή παρουσίαση) φοράει τις αρβύλες για να βασίζονται πάνω του…. Δεν είναι αυτό καραμπινάτος σεξισμός;

Μην βιάζεσθε! Θα μπορούσαν οι λεζάντες να είναι και ανάποδα. Άλλωστε η διοίκηση Macron κατάργησε τις λέξεις «πατέρας» και «μητέρα» στις ληξιαρχικές πράξεις, αντικαθιστώντας τες με «γονιός 1» και «γονιός 2». Οπότε έχει περάσει τις αντισεξιστικές εξετάσεις του ενσωματωμένου Θεάματος…

Η κάθε Lucie και ο κάθε Romain ανήκουν λοιπόν, ανάλογα, στις κατηγορίες «νεκρός 1» και «νεκρός 2». Αλλά η δουλειά τους είναι να απωθούν αυτό το «τέλος», να απωθούν τέτοιες ληξιαρχικές πράξεις για πάρτη τους, σκοτώνοντας τους Άλλους. Για τους οποίους Άλλους (εκεί, στην υποσαχάρια Αφρική για παράδειγμα) δεν υπάρχει ζήτημα. Ειδικά αν σαν νεκροί κάνουν σωρούς, που πάνω τους βασίζεται ο γαλλικός (και όχι μόνο…) καπιταλισμός.

Ways of death…

“Security personnel” – στα κινεζικά

Πέμπτη 12 Σεπτέμβρη. Το ιράν δίνει μεγάλη σημασία στις σχέσεις του με τη λαϊκή δημοκρατία της κίνας σε όλους τους τομείς. Έχουμε μακρόχρονους δεσμούς στον στρατιωτικό τομέα επίσης, και ελπίζουμε ότι αυτή η επίσκεψη θα είναι ένα σημείο καμπής στην ανάπτυξη και στην ενίσχυση αυτών των σχέσεων.

Ο λόγος δεν είναι για την 25ετή συμφωνία οικονομικής συνεργασίας Τεχεράνης – Πεκίνου (γράφαμε πριν 2 ημέρες Η άλλη εκδοχή του Indian – Pacific). Μάλλον το «security personnel» αφορά, αφού τα πιο πάνω ήταν δηλώσεις του επικεφαλής του (τακτικού) ιρανικού στρατού στρατηγού Mohammad Baqeri, που πετάχτηκε χτες ως το Πεκίνο. Για συζητήσεις περί “σχέσεων”. Αυτό που προκύπτει από άλλα σημεία των δηλώσεών του, είναι ότι η πρώτη φάση της παρουσίας του κινεζικού στρατιωτικού «personnel» στο ιράν θα έχει την (επίσημη) μορφή μικτών επιτροπών (με τον ιρανικό στρατό)…

Πολύς κόσμος πηγαινοέρχεται στα κινέζικα ανάκτορα. Όλοι κάτι έχουν να κερδίσουν… Για παράδειγμα η κυρία Μέρκελ (και οι επιχειρηματίες που την συνόδευαν) έφυγε με 11 συμφωνίες.

Χωρίς security personnel… Αλλά με security; Οι γερμανικές επιχειρήσεις που έχουν ή πρόκειται να ανοίξουν εγκαταστάσεις στην κινεζική επικράτεια δεν γουστάρουν να δουλεύει το κινεζικό καθεστωτικό πανοπτικό (γνωστό σαν social credit system) μέσα σ’ αυτές…

Πάλι «σχέσεις»: το Πεκίνο βασίζει πολλά για την επίδειξη καπιταλιστικής «ανοιχτοσύνης» στις εμπορικές / οικονομικές σχέσεις με την ε.ε. – και ειδικά με τον γερμανικό καπιταλισμό. Υπάρχει, άλλωστε, κοινός αντίπαλος: το ψοφιοκουναβιστάν. Θα πρέπει να υποχωρήσει λοιπόν, και να εξαιρέσει τις ευρωπαϊκές εγκαταστάσεις απ’ την εκ των έσω επιτήρηση.

Να που το ψοφιοκουναβιστάν, έστω και στην παρακμή του, έχει μια «παραγωγική» συνέπεια· που καθόλου δεν γουστάρει: επιταχύνει και διαρθρώσει τις σχέσεις των «υπόλοιπων».

Σφαίρες στο ψαχνό 3

Τετάρτη 7 Αυγούστου. Το ψόφιο κουνάβι τιτίβισε κάτι περί “τρομοκρατίας” μετά τις τελευταίες σφαγές. Η αλήθεια είναι (και δεν εκδηλώνεται πρώτη φορά στην ιστορία..) πως υπάρχει μια διαλεκτική θανάτου ανάμεσα στην κορυφή και στη βάση των πολεμοχαρών, ιμπεριαλιστικών σχηματισμών. Το “εσωτερικό δυναμικό θανάτου” εξάγεται – ή/και επαναεισάγεται.

Η πιο στενή, εστιασμένη απόδειξη αυτής της διαλεκτικής: οι αυτοκτονίες “βετεράνων πολέμου” του αμερικανικού στρατού. Εδώ και χρόνια αυτοκτονούν κατά μέσο όρο 20 κάθε μέρα…