Tag: στρατός

Αυτοί πληρώνουν!

Παρασκευή 6 Δεκέμβρη. Είναι τέλειος! Ο ψοφιοκούναβος! Είναι τέλειος επειδή φωνάζει αυτά που προετοιμαζόμαστε να δημοσιοποιήσουμε (καλώς εχόντων των πραγμάτων «τετράδιο για εργατική χρήση νο 5», του χρόνου), γραμμένα ήδη απ’ το 2004: …Όταν η αυτοκρατορία γίνεται νταβατζής και πληρώνεται για την «προστασία» της, έχει τελειώσει!…

Εκεί, λοιπόν, που πριν λίγες ώρες το ψόφιο κουνάβι συνεντευξιαζόταν στην Ουάσιγκτον για την «γενέθλια σύνοδο του νατο» (που δεν του άρεσε σαν πάρτυ), το ξεφούρνισε:

Ξέρετε, η σαουδική αραβία – έχουμε μετακινήσει περισσότερο στρατό εκεί. Και μας πληρώνουν δισεκατομύρια δολάρια. Ντάξει; Δεν το έχετε ξανακούσει αυτό ποτέ πριν. Δεν το έχει ξανακούσει σ’ όλη σας την ζωή!..

Όπως βλέπετε έχουμε πάει πολύ στρατό, και μας πληρώνουν δισεκατομύρια γι’ αυτό, και είναι ευχαριστημένοι που μας πληρώνουν… Το πρόβλημα είναι ότι ποτέ δεν τους ζήτησε κανείς κάτι τέτοιο, μέχρι που ήρθα εγώ. Κανείς δεν τους το ζήτησε. Ο Obama δεν τους το ζήτησε. Ο Bush δεν τους το ζήτησε. Ο Clinton δεν τους το ζήτησε. Μου είπαν «Μα κανείς δεν μας ζήτησε να πληρώσουμε». Και τους είπα: «Το ξέρω, αλλά εγώ σας το ζητάω»…

Είναι τέλειο! Πρώτον, επειδή μπορεί να εμφανιστεί κάθε ανταγωνιστής (π.χ. Putin, Xi…) και να πει στη σαουδαραβική χούντα: αν πληρώνετε για προστασία εμείς είμαστε φτηνότεροι, και σίγουρα το ίδιο καλοί – αν όχι καλύτεροι. Δεύτερον, επειδή αν ο τοξικός πληρώνει, μπορεί το ψόφιο κουνάβι να παρκάρει όλον τον αμερικανικό στρατό εκεί, να αράξει στις ηπειρωτικές αμμουδιές του βασίλειου (στην έρημο…), να κάνει αμμόλουτρα – και να πλερώνουν οι σεΐχηδες. Ήδη κάνει βήματα: σκέφτεται να στείλει έως και 14.000 πεζοναύτες στη σαουδική αραβία. Τέρμα το solarium! Saudi sun!!! (Το πόσο στόχος θα γίνουν για το αντάρτικο εκεί δεν τον απασχολεί…).

Τρίτο και τελευταίο. Ξέρουμε ότι το ψοφιοκουναβιστάν ζητάει απ’ την Σεούλ να πληρώσει τα κέρατά της για τον αμερικανικό στρατό και τις βάσεις εκεί… Εδώ; Μπας και παίζει φάση και ντρέπονται να μας το πουν; Αλλά γιατί να μην πλερώνει, όχι μόνο σε είδος αλλά και cush, το ελλαδιστάν για την αμερικανική «προστασία» αφού τρώγεται να την έχει;

Ε;

(φωτογραφία: Μέσα στις ανθοδέσμες έχει επιταγές – και αρβύλες…)

Φίλοι που καίνε: αυτοί που απλά σκοτώνουν

Τετάρτη 20 Νοέμβρη. Η B’nai B’rith International (: Τα Παιδιά της Διαθήκης – Διεθνής) συστήνεται σαν μια απ’ τις πιο παλιές εβραϊκές εθνικιστικές / θρησκευτικο-συντηρητικές οργανώσεις στις ηπα. Εννοείται πως σαν οργάνωση είναι αφοσιωμένος υποστηρικτής του ισραηλινού κράτους από τότε που δημιουργήθηκε ως σήμερα.

Συνεπώς η πρόσφατη πρωτοβουλία της «… για την δημιουργία ενός ισραηλινο-ελληνικού φόρουμ … με τη συμμετοχή ακαδημαϊκών και δημοσιογράφων για να συσφικτούν οι σχέσεις ελλάδας, ισραήλ και κύπρου και σε επίπεδο κοινωνίας πολιτών…» είναι μια θεάρεστη επιλογή. Υποθέτουμε πως θα υπάρχουν παράδες σ’ αυτήν την σύσφιξη, αφού οι έλληνες πανεπιστημιακοί και δημοσιογράφοι μπορεί να συναγελάζονται ευχάριστα με οτιδήποτε φασιστικό επιβάλλουν τα εθνικά συμφέροντα, αλλά έχουν και «υλικές ανάγκες».

Αυτές οι ελληνοϊσραηλινές συσφίξεις παρουσιάζουν, όπως είναι γνωστό, εντυπωσιακό πληθωρισμό τα τελευταία χρόνια. Απ’ τον στρατό ως την αγορά ακινήτων, απ’ τον τουρισμό μέχρι τις πανεπιστημιακές έρευνες (δηλαδή μπίζνες), και απ’ την δημοσιογραφία / δημαγωγία ως τις μυστικές υπηρεσίες θα έλεγε κανείς ότι δεν υπάρχει τομέας που να μην έχει κατασκευαστεί ένας ωραιότατος ελληνο-ισραηλινός «κόμπος». Ένα «δέσιμο» σα να λέμε που συμπληρώνει τους άλλους, τους ελληνο-αμερικανικούς «κόμπους». Αν, τώρα, αναρωτηθείτε ποιος είναι ο ισχυρός και πιο ο σαφώς λιγότερο ισχυρός «εταίρος» σ’ αυτούς τους «δεσμούς» (σε ότι αφορά τα αντίστοιχα κράτη, παρακράτη, κυκλώματα, κλπ) δεν είναι δύσκολο να βρείτε την απάντηση.

Ανάλογα έχουν εξαφανιστεί ΟΡΙΣΤΙΚΑ ακόμα και οι πιο ελάχιστες, έστω και προσχηματικές αναφορές στην παλαιστινιακή αντίσταση. Έχουν γίνει θαύματα! Και συνεχίζουν, όλο και περισσότερα. Η ελληνική «πολιτική κοινωνία» αποδεικνύεται τόσο κρατικοποιημένη / παρακρατικοποιημένη ώστε μπορεί να συναγωνίζεται στα ίσα την ισραηλινή! Αν για το ισραηλινό απαρτχάιντ καθεστώς η εξαφάνιση των παλαιστινίων είναι ο πυλώνας του ιμπεριαλισμού / ρατσισμού του, για το ελληνικό καθεστώς η εξαφάνιση των παλαιστινίων είναι βασικός όρος του αντι-τουρκικού (και αντι-αραβικού / αντι-μουσουλμανικού) ιμπεριαλισμού του.

(φωτογραφία κάτω: Η κονσομασιόν υπέρ της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας, άσχετα με το ποιος την χρηματοδοτεί, θα οξύνεται και θα γίνεται όλο και πιο επιθετική. Η πρόσφατη ελληνική στρατιωτική συμμετοχή στην πολυεθνική ισραηλινή άσκηση blue flag 2019, την οποία χτες διαφήμιζε πρωτοσέλιδα η καθεστωτική «καθημερινή», δεν ήταν σπουδαία.

Εκείνο όμως που δεν λέγεται – ακόμα – (και πως να λεχθεί αφού υπάρχει “σύσφιξη” και δημαγωγών;) είναι ότι μέρος της άσκησης ήταν η «διάτρηση» του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400!… Το συγκεκριμένο επεισόδιο της blue flag έγινε, φυσικά, με παραμύθια: τα όσα στοιχεία έχουν εκμαιευτεί απ’ τους ελληνικής ιδιοκτησίας S-300, plus «τεχνικές υποθέσεις» διαφόρων για τις δυνατότητες των S-400· με προσομοίωση … τους αμερικανικούς patriot…

Όμως επρόκειτο για άσκηση επίκαιρου πραγματικού πολέμου… Αυτό ο «λαός» θα το καταλάβει στο τέλος, όταν θα είναι αργά…)

Χονγκ Κονγκ

Κυριακή 17 Νοέμβρη. Αν είχατε την απορία για το πότε θα μπει ο κινεζικός στρατός στο Χονγκ Κονγκ (λέμε: «αν»…), ιδού: μπήκε. Μπήκε ο κινεζικός στρατός χτες στο Χονγκ Κονγκ, μ’ έναν τρόπο που επιβάλει την αναγνώριση της «φαντασίας στην εξουσία»: με ελαφρύ ντύσιμο, σκούπες, κουβάδες, για να καθαρίσει δρόμους της πόλης απ’ τα οικοδομικά υλικά / πολεμοφόδια των αντικινέζων διαδηλωτών. Μπήκε σαν σώμα προσκόπων…

Παρότι ο «ανθρωπισμός» (και οι «οικολογικές ευαισθησίες») όλων των πρωτοκλασσάτων στρατών του καπιταλιστικού πλανήτη είναι ευρύτερα γνωστά (ε;) η περίπτωση του Χονγκ Κόνγκ είναι κάπως διαφορετική. Εκτός απ’ τους μπάτσους που έχουν αρχίσει να σκοτώνουν, σκοτώνουν και οι διαδηλωτές. Με δυο λόγια η πολιτική καθοδήγηση των τελευταίων έχει φέρει τα πράγματα λίγο πριν την κατάσταση «πλατεία Maidan»… Ακριβώς, δηλαδή, σ’ εκείνο το «ποιοτικό σημείο» που το Πεκίνο μπορεί να δικαιολόγησει το γιατί οι σκούπες μπορεί να ξεράσουν και καυτό μολύβι αν χρειαστεί: οι διαδηλωτές έχουν ξεφύγει, η αστυνομία της πόλης δεν μπορεί να τους μαζέψει, οπότε η ειρήνη και η ευνομία πρέπει να επιβληθούν. Για να το πούμε με οικεία γλώσσα: ΟΧΙ ΚΩΛΟΠΑΙΔΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΤΗΣΕΤΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΣΕ Ο ΛΑΪΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ! Πού είναι το παράξενο;

Πριν αποδειχθεί ότι τα αμερικανικά στρατηγεία πέταξαν τα λεφτά τους στηρίζοντας τον «αγώνα για δημοκρατία» στο Χονγκ Κονγκ μπορείτε να απολαύσετε τι έργα ειρηνικά και προκομένα μπορεί να κάνει ένας στρατός σαν το κινέζικο.

Επειδή μάλλον δεν θα τον ξαναδείτε έτσι…

Κορεατική χερσόνησος

Σάββατο 16 Νοέμβρη. Δεν παιρνούν την καλύτερη εποχή τους οι σχέσεις Σεούλ – Ουάσιγκτον. Μπορεί να περνούν και μία απ’ τις χειρότερες. Απ’ την μια το ψοφιοκουναβιστάν εξακολουθεί να «πιέζει» την κυβέρνηση Moon «να τα βρει» με το Τόκιο, και να μην επιμείνει στον τερματισμό της διακρατικής συμφωνίας «μοιράσματος πληροφοριών» – που, επίσημα, τελειώνει σε μια βδομάδα. Απ’ την άλλη μεριά επιμένει ότι η Σεούλ θα πρέπει να πληρώσει 5 δις δολάρια το 2020, για τα έξοδα του αμερικανικού στρατού («προστασίας; κατοχής;) στη νότια κορέα.

Είναι ένα διπλό πακέτο αμερικανικών απαιτήσεων που έχει μπλοκάρει ακόμα και την παραδοσιακά φιλοαμερικάνικη νοτιοκορεατική δεξιά / ακροδεξιά. Τα ερωτήματα του είδους «είναι μισθοφόροι μας οι αμερικάνοι πεζοναύτες;» δίνουν και παίρνουν, σε μια κοινωνία που έχει το οικονομικό δυναμικό πλέον να γίνει πιο εθνικιστική, είτε απ’ τα «δεξιά» είτε απ’ τα «αριστερά»· χωρίς αμερικάνους φύλακες. Επιπλέον, το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον δεν πιέζει το Τόκιο να κάνει πίσω στις αιτίες που προκάλεσαν την διάλυση της κατασκοπευτικής συμφωνίας, δεν επιτρέπει σε καμμία νοτιοκορεατική πλευρά την εκδήλωση συμπάθειας προς τους αμερικάνους… Μιλώντας λίγο πιο γενικά, το νταβατζίδικο στυλ που είναι το προτελευταίο στάδιο της παρακμής κάθε «μεγάλης δύναμης» στην ιστορία δεν είναι καλοδεχούμενο ούτε στη νότια κορέα.

Που θα καταλήξει αυτός ο «χειμώνας» στις σχέσεις των δύο κρατών; Άγνωστο, αν και το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ ευχαρίστως θα έβλεπε την πλήρη αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ την κορεατική χερσόνησο. Είναι, ωστόσο, προχωρημένο ενδεχόμενο: εδώ το ψόφιο κουνάβι δεν κατάφερε να αποσύρει τους 1000 πεζοναύτες του απ’ το δευτερεύον πεδίο μάχης της συρίας· θα καταφέρει να αποσύρει 28.500 απ’ το πρωτεύον της ανατολικής ασίας;

Ποιό πιθανή θα ήταν η μείωση του αμερικανικού στρατού κατοχής· αντί για την πλήρη απόσυρσή του. Έτσι το ψοφιοκουναβιστάν θα μπορούσε να κάνει «μια καλύτερη τιμή» στη Σεούλ…

Εκτός αν αντικατασταθεί…

Morales: λάθος!

Τετάρτη 13 Νοέμβρη. Ο Evo Morales, για τρεις θητείες πρόεδρος στη βολιβία, ο πρώτος (και μοναδικός) ιθαγενής («ινδιάνος») σ’ αυτό το αξίωμα, «κιότεψε» – και συγγνώμη για την έκφραση. Μαζί με καμμιά 20αριά ακόμα στελέχη της κυβέρνησής του, κατέφυγαν στο μεξικό, που τους έδωσε πολιτικό άσυλο…

Δεν ψάχνουμε για ήρωες· πέρα απ’ το ότι είμαστε πολύ πολύ μακριά και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα. Όταν όμως κάποιος που ήταν (και θα ήθελε να συνεχίσει να είναι) ο «πολιτικός ηγέτης» των πληβείων σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου φοβάται ότι θα τον σκοτώσουν και βάζει την προσωπική του ασφάλεια πάνω απ’ την «μοίρα» όσων λέει ότι εκπροσωπεί, τότε χάνει την εμπιστοσύνη τους. Τους προδίδει. Στην πιο «καλή» περίπτωση: τους ξενερώνει.

Τι θα κάνει τώρα ο Morales και το όποιο επιτελείο του απ’ το μακρινό μεξικό; Θα παρακολουθεί εκ του ασφαλούς τον εμφύλιο στην βολιβία; Θα παρακολουθεί εκ του ασφαλούς κάποιο στρατιωτικό πραξικόπημα; Φεύγοντας εγκατέλειψε την θέση μάχης που του αναλογούσε. Ακόμα κι αν οι οπαδοί του παραμείνουν πιστοί, δεν μπορεί παρά να το θυμούνται: τόβαλε στα πόδια…

Εκείνος ο Αλιέντε, εκείνη την «11η Σεπτέμβρη» του 1973, δεν ήταν γεννημένος για «ήρωας». Εκλεγμένος πρόεδρος ήταν, σοσιαλδημοκράτης, και πέθανε με το όπλο στο χέρι. Τον σκότωσαν οι πραξικοπηματίες· αλλά έμεινε στη θέση του ως το τέλος.

Ω Evo Morales: δεν θα είσαι εσύ ο Tupac Amaru 2…. (Αυτός δεν έφυγε. Δέθηκε και εκτελέστηκε απ’ τους ισπανούς… Παρότι η εξέγερση ηττήθηκε στρατιωτικά, έγινε πηγή έμπνευσης για διαδοχικές εξεγέρσεις των ιθαγενών στο μεγαλύτερο μέρος της νότιας αμερικής).

(φωτογραφία πάνω: Ο Morales πριν σχεδόν 20 χρόνια. Τότε ήταν πρόεδρος του συνδικάτου των καλλιεργητών φυτών κόκας στη βολιβία. Στη φωτογραφία απέναντι σε στρατοκαραβανάδες, που πρόκειται να εμποδίσουν διαδήλωση των αγροτών, που ζητούν τη νομιμοποίηση της καλλιέργειας του φυτού που έχει διάφορες ιατρικές ιδιότητες· ενάντια στην επεξεργασία της κόκας ως «άσπρη σκόνη» για τους πρωτοκοσμικούς.

Κάτω: Ο Αλιέντε, στο κέντρο της φωτογραφίας, με τα γυαλιά και το πιστόλι στο χέρι, ενώ βομβαρδίζεται το προεδρικό μέγαρο απ’ τους χουντικούς…)

Η ελληνική εθνική γραμμή στον χάρτη – 1

Δευτέρα 11 Νοέμβρη. Όταν ο ελληνικός ιμπεριαλισμός ήταν στα φόρτε του, στη δεκαετία του ’90, είχε φτιάξει την «γραμμή άμυνάς του»… Ήταν γραμμή επίθεσης που προβαλλόταν σαν «αμυντική» μόνο για χάρη των ηλίθιων υπηκόων: Έβρος – Κύπρος. Πρακτικά αυτή η γραμμή συμπληρωνόταν απ’ την συμμαχία με το pkk («η ειρήνη στο Αιγαίο κρίνεται στα βουνά του Κουρδιστάν» ήταν το σλόγκαν…) και με το αρμενικό κράτος: επρόκειτο για την ιδέα της «στρατηγικής περικύκλωσης της τουρκίας» ώστε όταν διαλυθεί (έτσι πήγαινε το σχέδιο) το ελλαδιστάν να φάει το μικρασιατικό κομμάτι… Φρούδες ελπίδες, που ωστόσο δεν έχουν πεθάνει…

Τα χρόνια πέρασαν και οι συσχετισμοί δύναμης μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας έγιναν συντριπτικοί σε βάρος της πρώτης. Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός ούτε στα πιο ροζ (δηλαδή: συ.ριζ.α.) ονειρά του δεν μπορεί να φανταστεί πια (όπως φανταζόταν στα ‘90s) ότι είναι «μούρη» και θα δράσει αυτοτελώς. Θέλει επειγόντως συμμάχους, ισχυρούς συμμάχους. Και τους ψάχνει όπου υπάρχουν φασιστικά καθεστώτα (στο Κάιρο και στο Τελ Αβίβ). Αλλά, φυσικά και κυρίως, στον «μεγάλο σύμμαχο». Μπορεί αυτός να βουλιάζει στην παρακμή, αλλά το νο 1 εθνικό κεφάλαιο, που καθορίζει αυτές τις συμμαχίες (οι εφοπλιστές) δεν έχει, ούτε πρόκειται να βρει, καλύτερο “εταίρο”….

Έτσι η «γραμμή εθνικής άμυνας» που στα ‘90s ήταν «Έβρος – Κύπρος» έχει μετατοπιστεί βορειότερα. Τώρα έχει γίνει Καστελόριζο – Constanta…

Καστελόριζο – Constanta; Πού στο διάολο είναι αυτή; Και τι σχέση έχει με την «εθνική άμυνα» (δηλαδή τον εθνικό ιμπεριαλισμό), ε;

Η ελληνική εθνική γραμμή στον χάρτη – 2

Δευτέρα 11 Νοέμβρη. Δεν είναι αμιγώς «εθνική» αυτή η «γραμμή άμυνας». Όμως αυτό προκύπτει υποχρεωτικά απ’ το γεγονός ότι είναι η «γραμμή» μιας συμμαχίας, και όχι ενός αμιγώς «εθνικού σχεδίου», μοναχικού σε μεγάλο βαθμό, όπως τότε, στα ηρωϊκά ‘90s. Απ’ αυτή την άποψη το τωρινό ελληνικό ιμπεριαλιστικό σχέδιο, δηλαδή τα αφεντικά του, θα έλεγαν ότι είναι πιο ρεαλιστικό από άλλοτε: πατάει σε συμμαχίες… Αν σχεδιάζεις μαζί με τους συμμάχους σου, πρέπει να αποδεχτείς και τα δικά τους συμφέροντα· προσαρμόζοντας ανάλογα τα δικά σου.

Ένα απ’ τα κρίσιμα κέντρα αυτής της νέας «γραμμής άμυνας» είναι η Αλεξανδρούπολη. Η Αλεξανδρούπολη, στη γραμμή Έβρος – Κύπρος, ήταν στην άκρη, και μάλλον καταδικασμένη. Όπως παραδέχονται όλα τα ντόπια καραβοεπιτελεία, εάν επρόκειτο τουρκικά τανκς να περάσουν ποτέ το ποτάμι, δεν θα τα σταματούσε τίποτα για πολλές δεκάδες χιλιόμετρα. Το Δεγεαγάτς θα χανόταν…

Τώρα η Αλεξανδρούπολη βρίσκεται στο «κέντρο» της γραμμής Καστελόριζο – Constanta! Πήρε προαγωγή! Εκεί φορτώνει και ξεφορτώνει το ψοφιοκουναβιστάν πεζοναύτες, υλικά επιμελητείας, ελικόπτερα, πυρομαχικά κλπ, προς τις βάσεις στη βουλγαρία και στη ρουμανία. Γι’ αυτό, άλλωστε, το γνωστό φασιστόμουτρο Pyatt, πρώην αμερικάνος πρεσβευτής στο Κίεβο και τώρα, με «παράταση» μάλιστα, στην Αθήνα, κάθε τρεις και λίγο βρίσκεται στην Αλεξανδρούπολη.

Μεγάλα πανηγύρια, λοιπόν, γι’ αυτές τις εξελίξεις! Τι σημαίνουν όμως πρακτικά και μεσοπρόθεσμα;

Η ελληνική εθνική γραμμή στον χάρτη – 3

Δευτέρα 11 Νοέμβρη. Ο αμερικανικός στρατός στα ανατολικά βαλκάνια, με τις μόνιμες και on demand βάσεις του, δεν σημαδεύει ούτε τον isis, ούτε τα συριακά πετρέλαια!! Την Μόσχα σημαδεύει, με τρία συγκεκριμμένα υπο-πεδία: το Αιγαίο, την Μαύρη Θάλασσα και την Ουκρανία. Συνεπώς η ελληνική ιμπεριαλιστική «γραμμή άμυνας» έχει ενταχθεί με χαρά σ’ αυτόν τον σχεδιασμό. Όπως απ’ τη Σούδα το ελλαδιστάν διευκολύνει τις αμερικανικές επιχειρήσεις στη μέση Ανατολή, έτσι τώρα πια απ’ την Αλεξανδρούπολη διευκολύνει τις αμερικανικές επιχειρήσεις φάτσα κάρτα σε μια θάλασσα που ούτε η Μόσχα ούτε η Άγκυρα σκοπεύουν να μοιραστούν με έναν στρατό (και ένα κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο) που έρχεται απ’ του διαόλου τον κώλο.

Το γεγονός ότι τα ελληνικά αφεντικά έχουν μπει στο αμερικανικό κόλπο, η «διεθνιστική» δηλαδή μετατόπιση της ιμπεριαλιστικής ελληνικής «εθνικής γραμμής άμυνας» ώστε να φτάνει ως την Constanta, δεν είναι ένα αστείο που μπορείτε να θάψετε κάτω απ’ το μαξιλάρι σας ενόσω θα βλέπετε όνειρα! Το ψοφιοκουναβιστάν κάνει σχέδια και προετοιμασίες εντελώς διαφορετικού είδους απ’ αυτά που (νομίζετε ότι) κάνει το ελλαδιστάν!

Δεν θα πούμε πως αύριο, ημέρα Τρίτη, θα ξεκινήσει αμερικανο – ρωσικός all out πόλεμος στα βαλκάνια. Θα πούμε ότι γίνονται προετοιμασίες γι’ αυτόν. Και, εν τω μεταξύ, είναι σε εξέλιξη πόλεμος «χαμηλής έντασης». Παπάδες, μπάλα, ιδεολογία, εξαγορές και δωροδοκίες εκατέρωθεν, κλπ. Όταν, όμως, σας (μας) σέρνουν σε τέτοιου είδους προετοιμασίες (εν όψει…) δεν σας διαπερνάει ηλεκτρικό ρεύμα; Δεν νοιώθετε οι ηλίθιοι της Ιστορίας;

Αν όχι κρίμα. Κρίμα στα εγκεφαλικά σας κύτταρα. Καμμένα δείχνουν.

Η ελληνική εθνική γραμμή στον χάρτη – 4

Δευτέρα 11 Νοέμβρη. Μέχρι πρόσφατα η ελληνική ιμπεριαλιστική «εθνική γραμμή» ήθελε να πιστεύει ότι θα περικυκλώσει την Άγκυρα αρχίζοντας απ’ την Μεσόγειο… Οι διάφορες φασισοτριμερείς συμμαχίες, πάντα με το όλο αφρούς ξεπλύματος νοτιοκυπριακό καθεστώς, την μία με το Τελ Αβίβ και την άλλη με το Κάιρο, αποσκοπούσαν στην αμερικανική στρατιωτική ομπρέλλα, έτσι ώστε το τουρκικό καθεστώς να πάθει νίλα.

Αλλά η Ουάσιγκτον δεν θέλει να μπει στο μάτι της Άγκυρας· και σε καμμία περίπτωση δεν ονειρεύεται ναυμαχίες εναντίον της στην ανατολική Μεσόγειο, όπως θα ήθελαν να ελπίζουν τα αφεντικά του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Έτσι η ελληνική εθνική γραμμή έχασε την θαλάσσια συνέχεια μεταξύ Καστελόριζου και νότιας κύπρου· τις θρυλικές σιαμαίες αοζ… Πρέπει να κινηθεί πλέον χωρίς «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου»….

Μετά απ’ αυτήν την ήττα, και επειδή στηρίζεται πάντα στον μεγάλο σύμμαχο, η ελληνική ιμπεριαλιστική γραμμή μετακόμισε βορειότερα. Απ’ το Καστελόριζο ως την ρουμανική Constanta. Με την ελπίδα (;) ίσως (;) ότι δεν θα χρειαστεί αίμα· το πράγμα θα μείνει αιώνια σε ανώδυνες «διευκολύνσεις»… Είναι αυτό ρεαλιστική προσδοκία;

Η εκτίμηση της ασταμάτητης μηχανής είναι πως όχι, δεν είναι καθόλου ρεαλιστική. Πρέπει να θυμίσουμε (αν αυτό έχει κάποια αξία…) ότι στη διάρκεια του 3ου (ψυχρού λεγόμενου) πολέμου η Ουάσιγκτον, που ήταν στα ντουζένια της, δεν είχε βάσεις ούτε στη βουλγαρία ούτε στη ρουμανία, ούτε πουθενά αλλού στα βαλκάνια εκτός απ’ το ελλαδιστάν… Αυτό σημαίνει ότι θα αντιμετώπιζε τον «κόκκινο στρατό» (που θα εισέβαλλε για να κατακτήσει την ευρώπη…) με όπλα και λοιπά μέσα αισθητά μακριά απ’ τα τωρινά σύνορα της «ρωσικής ομοσπονδίας».

Οι αμερικανικές βάσεις στην ρουμανία και στην βουλγαρία (άρα και οι ελληνικές «διευκολύνσεις») έχουν από μικρή έως ελάχιστη στρατιωτική αξία σαν τέτοιες. Έχουν, όμως, «πολιτικοστρατιωτική»: να δεθούν οι ρουμάνοι και οι βούλγαροι καραβανάδες στο αμερικανικό πεντάγωνο, με όλους τους γνωστούς και άγνωστους τρόπους. Από λεφτά μέχρι γυναίκες. Σ’ αυτό το κόλπο όμως οι ελληνικές «διευκολύνσεις» δεν μπορούν να βγάλουν πολλά απ’ τον αμερικανικό σχεδιασμό. Απ’ την άλλη μεριά εάν, όμως, «ζεσταθεί» τόσο πολύ η αντίθεση ώστε να πάρει τροπή all out πολέμου, η Ουάσιγκτον ΔΕΝ πρόκειται να αμυνθεί στις επικράτειες των proxies της! Ακόμα και τεχνικά θα είναι αδιάφορο – με τόσους και τέτοιων ειδών διηπειρωτικούς πυραύλους… Οι βαλκανικές βάσεις του ψοφιοκουναβιστάν απλά θα σβηστούν απ’ τον χάρτη στα πρώτα 5 λεπτά ενός τέτοιου all out πολέμου…. Το Δεγέαγατς; Το καινούργιο στρατιωτικής χρήσης λιμάνι του; Ωωωωω… Θα “πέσει ηρωϊκά”…

Τα αφεντικά του ελληνικού ιμπεριαλισμού μας (σας) σέρνουν, λοιπόν, στις συμμαχίες τους που πρακτικά ένα νόημα μόνο έχουν: κρέας. Φυσικά δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ το νο 1 «εθνικό κεφάλαιο» (τους εφοπλιστές) κάτι διαφορετικό. Όπως συμβαίνει πάντα και παντού, μόνο για κρέας σας (μας) έχουν τα αφεντικά. Κρέας εργασίας καθημερινά. Και κρέας πατριωτισμού όποτε χρειαστεί…

Ο χάρτης…

Δευτέρα 11 Νοέμβρη. Αν δεν έχετε πάει στο Καστελόριζο να πάτε (μέσω τουρκίας είναι πολύ εύκολο…). Είναι όμορφο μέρος (η ασταμάτητη μηχανή έχει πάει…) Ένα απ’ τα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά του νησιού, πέρα απ’ την ιταλική αρχιτεκτονική του, είναι ότι μπορεί κάποιος να πάει κολυμπώντας στις τουρκικές ακτές απέναντι, στο Kas. Όπως συμβαίνει με όλες τις συνοριακές περιοχές του πλανήτη, οι πληθυσμοί είναι γείτονες, φίλοι, και το εννοούν. Εμπειρικά δεν υπάρχει σύνορο αν πλέεις στη θάλασσα· δεν το βλέπεις πουθενά όπως στην ξηρά. Κι αν υπάρχει σύνορο μεταξύ Καστελόριζου και Kas, είναι τόσο αισθητό όσο θα ήταν δυνατόν να εντοπιστεί ανάμεσα στο Ρίο και στο Αντίρριο… Οι καστελοριζιώτες ψωνίζουν τα μαναβικά, τα μπακαλικά τους, και ότι άλλο χρειάζονται καθημερινά, από απέναντι, απ’ το τουρκικό Kas. Είναι πιο φτηνά και, σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ πιο κοντά από οποιοδήποτε άλλο σημείο της ελληνικής εθνικής επικράτειας… Αν περίμεναν να ζήσουν με εμπορεύματα καθημερινής ανάγκης / χρήσης απ’ την Ρόδο, θα είχαν πεθάνει προ πολλού….

Εκεί, λοιπόν, έκανε τις προάλλες ασκήσεις ο ελληνικός στρατός. Λογικό θα φαινόταν, αλλά υπάρχει κι αυτό: όλα τα Δωδεκάνησα – άρα και το Καστελόριζο – είναι αποστρατιωτικοποιημένα με βάση την συνθήκη παράδοσής τους απ’ τους ιταλούς (συνθήκη των Παρισίων, 1947…), που έχει υπογράψει φαρδιά πλατιά και το ελληνικό κράτος. Κι όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων (το ότι, δηλαδή, απαγορεύεται να υπάρχει εκεί στρατιωτικό έστω και ρουθούνι, δηλαδή στρατόπεδα, όπλα, στρατιωτικά αεροδρόμια και λιμάνια, αποθήκες όπλων, κλπ) δεν ήταν απαίτηση της Άγκυρας – αλλά της Μόσχας…. Ελπίζουμε να καταλαβαίνετε το γιατί…

Η Αθήνα γράφει στα αχαμνά της τις διεθνείς δεσμεύσεις της, αυτό είναι σαφές. Έστω. Αλλά ας σταματήσουν να βγαίνουν τα εθνικά καθάρματα για να καταγγείλουν την Άγκυρα ότι παραβιάζει την “διεθνή νομιμότητα” ενώ αυτά, και καλά, την υπερασπίζουν! Ας σταματήσουν! Ας μας πουν: ακούστε παλιομαλάκες, δεν υπάρχει “διεθνής νομιμότητα”, όπως δεν υπάρχει καν “νομιμότητα” γενικά, πουθενά… όλα είναι παραμύθια… όποιος προλάβει και φάει, κι έχει και τα όπλα για να μην τον φάνε… τόσο απλά…

Θα ήταν στοιχειωδώς τίμιο… (Θα ήταν και “αντεθνικό”!!!)

Δεν θα το κάνουν… Κάτι “υψηλό” πρέπει να υπερασπίζονται οι κανάγιες, ακόμα κι αν μ’ αυτό τρέφεται μόνο το μελλοντικό εθνικά χρήσιμο κρέας. Λίγο είναι το εθνικό χόρτο; Και σε χάπια παίζει ο εθνικισμός, και σε σκόνες…

Κι αλλοίμονο στους “ναρκοφοβικούς” – νέα λέξη στο political correct λεξικό…: θα φάνε μια ξεγυρισμένη καταγγελία απ’ το “νέο κοινωνικό δουλοπρεπές υποκείμενο”, που θα είναι όλη δική τους!