Tag: στρατός

Ο νόμος και η τάξη μ.c. 2

Δευτέρα 9 Νοέμβρη. Στην επικράτεια της άλλης βασίλισσας, της κανονικής, υπό τον κάπως στραπατσαρισμένο πρωθυπουργό Borduk, ο στρατός αναλαμβάνει καθήκοντα μαζικού παιδιάτρου – επειδή οι συνθήκες το απαιτούν… Ο διευθυντής μιας ιδιωτικής τεχνικής σχολής στο Liverpool έστειλε πριν 3ημέρες στους γονείς και κηδεμόνες ένα ενημερωτικό και πανηγυρικό γράμμα:

…Όπως γνωρίζεται το Liverpool ανήκει στην κατηγορία 3 των κανόνων ασφαλείας [υγιεινιστικής εννοεί, τουλάχιστον κατ’ αρχήν].

Με χαρά μου σας ενημερώνω ότι το Broadgreen International School βρίσκεται στην προνομιούχο θέση να είναι ένα απ’ τα πρώτα σχολεία που θα κάνουν το τεστ στην περιοχή μας.

Συνάντησα σήμερα το απόγευμα αντιπροσώπους του Βρετανικού Στρατού που θα βρίσκονται στο σχολείο την επόμενη εβδομάδα για να κάνουν τεστ covid-19 σε όλους τους μαθητές και το προσωπικό μας. Κάθε παιδί και ενήλικος θα ταυτοποιηθεί με έναν μοναδικό barcode για να διασφαλιστεί η ατομική ταυτοποίηση του τεστ και των σχετικών αποτελεσμάτων…

… Περιμένω ότι το τεστ στο BGIS θα αρχίσει την Δευτέρα 9 Νοέμβρη…

… Υπό την συνηθισμένες συνθήκες η γονική άδεια είναι απαραίτητη για το τεστ σε παιδιά, αλλά υπ’ αυτές τις προκλητικές και χωρίς προηγούμενο συνθήκες αυτό δεν είναι δυνατόν, οπότε σας ρωτάμε αν θέλετε να εξαιρεθεί το παιδί σας απ’ αυτό το τεστ. Σ’ αυτήν την περίπτωση απαντήστε γραπτά την Δευτέρα το πρωί…

Ηθικό δίδαγμα αγγλικού τύπου:

Α) Υπό τις συνηθισμένες συνθήκες είναι απαραίτητη η γονική συναίνεση για ιατρικές εξετάσεις στο σχολείο… Υπό τις καινούργιες «κανονικές» συνθήκες αντιστρέφουμε αυτά που ξέρατε, και την θεωρούμε δεδομένη… Αν έχετε αντίρρηση και τολμάτε, ας μας το πείτε (θα έχουμε ανάψει μια φωτιά στο προαύλιο για να πετάξουμε τους «αρνητές» και τα παιδιά τους…)

Β) Είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα έρθει ο British Army να μας τσεκάρει, και δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθούμε που το θρυλικό NHS του βασιλείου μας αντιμετωπίζει σαν κατεχόμενο πληθυσμό και στέλνει φαντάρους και αξιωματικούς να μας κοιτάξουν, αντί να στείλει πολιτικούς γιατρούς και νοσοκόμους. Υποθέτουμε ότι κατ’ αρχήν είναι θέμα κόστους· και αμέσως μετά θέμα καθεστώτος…

Γ) Μην ανησυχείτε, έχουμε φροντίσει να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος να μπερδευτούν τα δείγματα. Κάθε παιδί (και μέλος του προσωπικού) θα πάρει τον barcode του, που θα συνοδεύει τα δείγματα και τα αποτελέσματα. Έτσι προστατεύονται οι (πολιτικές) ταυτότητες απ’ το πιθανόν αδιάκριτο βλέμμα του British Army, αλλά επίσης συνηθίζουμε στην ιδέα της ψηφιακής ταυτότητας υγείας.

Δ) Είμαστε στη θέση του «πιλότου» του νέου συστήματος τεστ για τον covid. Αυτό το σύστημα λέγεται “Lateral Flow System” (που σημαίνει στα ελληνικά: στιγμιαίος, γρήγορος έλεγχος). Είναι ένα σύστημα με μέλλον, όπως έχουμε κουβεντιάσει με τους εκπροσώπους της Public Health: γενικά μιλώντας εκτός απ’ τις διαρκείς εκπαιδευτικές εξετάσεις ας συνηθίσουμε και στις εξίσου διαρκείς ιατρικές. (Υποχρεωτικά…)

Ντάξει. Στην ώρα τους συμβαίνουν όλα αυτά…

(φωτογραφία μέση: Πείτε το προκατάληψη, αλλά αυτό το πλάνο στρατού – που – κάνει – τεστ – σε – σχολείο δεν ταιριάζει περισσότερο με βασανιστήρια σε φυλακές;

φωτογραφία κάτω: Φοιτητές στο Μάτζεστερ κατεβάζουν τα κάγκελα με τα οποία το πανεπιστήμιο οχύρωσε τις εστίες, απέναντι στον covid και όσους μπορεί να τον μεταφέρουν… «Είναι σα να βρισκόμαστε σε φυλακή» δήλωσαν… Και ποιό είναι το πρόβλημα; Είστε ανεύθυνοι και «covididiots» θα έλεγε ο κάθε καλός και κοινωνικά υπεύθυνος στρατιώτης…)

Ζήτω ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος!

Σάββατο 31 Οκτώβρη. … Με δεδομένη την επισφάλεια των Στενών του Βοσπόρου, μολονότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά όχι και τόσο πιστό, όπως δείχνουν οι «έρωτές» της τελευταία με τη Ρωσίακαιη αλλοπρόσσαλη πολιτική του Ερντογάν, οι Αμερικανοί επιλέγουν την Αλεξανδρούπολη για την ανεμπόδιστη στρατιωτική είσοδό τους στη Μαύρη Θάλασσα, με άλλα λόγια ανοίγουν για τις στρατιωτικές ανάγκες τους έναν χερσαίο Ελλήσποντο – προσέθεταν «στρατιωτικές πηγές».

Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων η καθεστωτική “καθημερινή” χτες. Hurah!!! Αλληλουία!! Μιας και η Μαύρη Θάλασσα είναι έξω απ’ την Φλόριντα, τι συνεπέστερο για έναν λακέ / σύμμαχο του ψοφιοκουναβιστάν σαν το ελλαδιστάν απ’ το να βοηθάει στην «ανεπόδιστη στρατιωτική είσοδο» των αμερικάνων πεζοναυτών σ’ αυτήν;

Για την περίπτωση, πάντως, που η Μαύρη Θάλασσα είναι εκεί που είναι, τα ελληνικά πανηγύρια για την «στρατηγική βοήθεια» στην (τον ερχόμενο Μάρτη) αμερικανική / νατοϊκή άσκηση “Defender 21”, είναι – για να το πούμε κομψά – η προσπάθεια προσπορισμού γεωπολιτικών προσόδων (διαφόρων ειδών οφελημάτων) στην παρούσα φάση του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Σαράντα χιλιάδες πεζοναύτες, πέντε χιλιάδες τάνκς, ελικόπτερα, δέκα χιλιάδες μεγάλα στρατιωτικά κοντέινερ, και όλα τα υπόλοιπα θα ξεφορτωθούν στο ελληνο-αμερικανικό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για να ανηφορίσουν προς ρουμανία μεριά, και ύστερα να “ασκηθούν” μπαίνοντας στα ρουθούνια τόσο της Μόσχας όσο και (έμμεσα έστω) της Άγκυρας. Ο Εύξεινος δεν είναι αμερικανική λίμνη· αντίθετα είναι τόσο κοντά στο μπλοκ της Αστάνα (και στο ευρασιατικό project) ώστε οι μεν αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους ξέρουν γιατί “εκπαιδεύονται” να κτυπήσουν (και) εκεί, αλλά απ’ την άλλη μεριά οι άμεσα θιγόμενοι ξέρουν που θα πρέπει να κτυπήσουν για να διαλύσουν αυτήν την μιλιταριστική υπεροψία: (και) στον “χερσαίο Ελλήσποντο”…

Δίκαια τα πανηγύρια τόσο του νο 1 εθνικού κεφάλαιου (των εφοπλιστών) όσο και των πολιτικών τους βιτρινών για την αμερικανική αξία της Αλεξανδρούπολης: αυτό που θα συμβεί σ’ αυτό το λιμάνι όταν η αντιπαράθεση χοντρύνει δεν τους αφορά. Μερικοί εχθρικοί πύραυλοι θα διαλύσουν και το λιμάνι και τα πέριξ – αλλά μπρος τα κάλλη της γεωπολιτικής προσόδου τι αξία έχει ο πόνος;

Θα έλεγε κανείς ότι ο πόνος αφορά τους κατοίκους της πόλης και της περιοχής… Έχει πέτρες αυτή η περιοχή (για να θυμίσουμε το πιο ήπιο και εύκολα διαθέσιμο); Αν έχει και δεν ξέρουν τι να τις κάνουν (οι κάτοικοι) ας γεμίσουν τις τσέπες τους με δαύτες, για να πάνε γρηγορότερα στον πάτο της θάλασσας…

Θα γλυτώσουν την μακάβρια αναμονή – τουλάχιστον…

(φωτογραφία πάνω: Η άσκηση του 2020 ήταν η μεγαλύτερη ever, αλλά μπροστά σ’ εκείνη του 2021 θα διεκδικεί θέση νηπιαγωγείου.

Φωτογραφία κάτω: Οι caradinieri θα πρέπει να κοιτάξουν μπροστά και να επιμείνουν από τώρα: γενικό lockdown (πλην στρατών) τον ερχόμενο Μάρτη!!! Ή είσαι στρατιώτης του έθνους ή δεν είσαι!)

Προβοκάτορες

Κυριακή 20 Σεπτέμβρη. Τόσο για το παρακμιακό ψοφιοκουναβιστάν όσο και το εξίσου παρακμιακό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, ένας πόλεμος που θα μπορούσαν να τον πουλήσουν σαν «αμυντικό» στο εσωτερικό τους αλλά και στους συμμάχους τους (μην ξεχνάτε, το ελλαδιστάν είναι ένας απ’ αυτούς…) παραμένει πάντα μια ριψοκίνδυνη αλλά επιθυμητή επιλογή. Αυτό πάρτε το σαν δυσοίωνη πρόβλεψη, καθώς απ’ την μια μεριά ο ρωσικός στρατός ενισχύει τις θέσεις του (και όχι μόνο στην δυτική συρία αλλά και στην ανατολική), πράγμα που κάνει και ο αμερικανικός, στην ypgκρατούμενη ανατολική συρία… ενώ το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ αποκτάει «δικαίωμα στρατιωτικών εξυπηρετήσων» στον περσικό, απέναντι απ’ τις ιρανικές ακτές.

Στην πιο πρόσφατη εξέλιξη, το ψοφιοκουναβιστάν έστειλε τις προηγούμενες ημέρες το αεροπλανοφόρο Nimitz με την συνοδεία του μέσα στον Περσικό. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Μπορεί όμως αυτή η φορά να είναι διαφορετική. Τι την κάνει τέτοια; Ότι σήμερα εκπνέουν οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις στην αγορά όπλων, σε βάρος της Τεχεράνης, που ίσχυαν με την 5 + 1 συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Από αύριο το ιρανικό καθεστώς θα μπορεί να αγοράζει όποιο όπλο θέλει, νόμιμα κι ωραία. Και θα το κάνει, με μια εύκολα εξηγήσιμη προτίμηση στα ρωσικά και στα κινεζικά οπλοστάσια.

Δεν είναι σήμερα ή αύριο η ημέρα που η Τεχεράνη θα είναι τόσο «αστακός» ώστε ούτε το φασιστικό Τελ Αβίβ ούτε οι πετροχουντικοί σύμμαχοί του στην αραβική χερσόνησο θα τολμούν κάτι άλλο απ’ το να καταπίνουν το σάλιο τους. Είναι όμως σήμερα και αύριο οι μέρες της αφετηρίας μιας πλήρους ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων στη μέση Ανατολή, σε βάρος του άξονα – αν αυτός δεν κάνει «κάτι». Η Τεχεράνη με δικές τις τεχνολογίες κτύπησε πυραυλικά αμερικανικές βάσεις στο ιράκ σαν αντίποινα για την δολοφονία του Soleimani, χωρίς η αμερικανική αντιπυραυλική άμυνα να πάρει χαμπάρι… Με δικές της τεχνολογίες και όπλα εξόπλισε την Χεζμπ’ αλλάχ και τους υεμενίτες Houthis που προελαύνουν σταθερά σε βάρος των μισθοφόρων των πετρουχουντικών… Υπάρχει αμφιβολία τι θα συμβεί αν αύριο ή μεθαύριο αγοράσει ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα S 400 ή τις θρυλικές υπερηχητικές / αντιαεροπλανοφορικές κινεζικές τορπίλες / πυραύλους; Υπάρχει αμφιβολία ότι οι «μεγάλες» δυνάμεις του ευρασιατικού project θα κάνουν φιλική τιμή και ευκολίες πληρωμής στην Τεχεράνη;

Αυτά είναι δεδομένα αναμφισβήτητα – εκτός αν ο άξονας «κάνει κάτι» τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες, ή λίγους μήνες. Τι είναι αυτό το «κάτι» που μπορεί να κάνει; Κάποια προβοκάτσια! Να αρχίσει, για παράδειγμα, να «δένει» ιρανικά πετρελαιοφόρα μέσα στον Περσικό, («εμείς συνεχίζουμε να επιβάλλουμε κυρώσεις»…) προκαλώντας μια οποιαδήποτε αντίδραση εκ μέρους της Τεχεράνης. Ακόμα και κατασκευάζοντας μία, αν το ιρανικό καθεστώς δείξει θηριώδη αυτοσυγκράτηση. Εννοείται ότι ένα «θερμό επεισόδιο» στον περσικό είναι ριψοκίνδυνο, και δεν θα μοιάζει καθόλου με αυτά που συνηθίζεται να πουλιούνται σαν ενδεχόμενα μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Ο άξονας θέλει να προκαλέσει στρατηγικές καταστροφές στην ιρανική επικράτεια (κι αυτό, επιπλέον, σαν προειδοποίηση και προς «άλλους», μιας και ο οικονομικός πόλεμος με τις κυρώσεις και τις τιμωρίες έχει φάει τα ψωμιά του), ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα κτυπηθούν βάσεις του στο ιράκ ή/και στη σαουδική αραβία.

Γιατί όμως να επείγεται αυτό που έχουμε ονομάσει «γραμμή Pence»; Δεν θα μπορούσε να περιμένει τον επόμενο πρόεδρο, απ’ τις αρχές του 2021; Θα μπορούσε… ανάλογα με το ποιές είναι οι εκτιμήσεις για τον καινούργιο τρόφιμο του άσπρου σπιτιού. Έτσι κι αλλιώς το πολεμοκάπηλο «team Μπους Β» βρίσκεται ήδη στο πλευρό του νυσταλέου Jo, κι αυτός στο δικό του…

Είτε πριν είτε μετά τις αμερικανικές εκλογές, μοιάζει να έχει «γραφτεί στον τοίχο»: Et preterea censeo Carthago delenda est!

(φωτογραφία: Και η νότια κύπρος θέλει ένα κομματάκι απ’ τις προσπάθειες του άξονα. Κι έτσι γεμίζει βάσεις, βασούλες, κέντρα εκπαίδευσης – όλα τα καλούδια του μιλιταρισμού… Επιπλέον, όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν, ακόμα κι αν την κρύβουν για λόγους δημόσιων σχέσεων!)

Ταρατατζούμ!

Παρασκευή 4 Σεπτέμβρη. Την Τρίτη 1 Σεπτέμβρη (: εμπόριο πολέμου χοντρική λιανική) θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει από εδώ μεταξύ άλλων τα εξής περιθωριακά (όπως πάντα) – ο τονισμός είναι τωρινός: …Οι αλλοπαρμένες βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού, με διαδοχικές κυβερνήσεις, και σίγουρα τα 5 τελευταία χρόνια, δεν δείχνουν να έχουν ιδιαίτερη επαφή με την πραγματικότητα. Το παρανοϊκά φιλόδοξο (και γελοίο) σχέδιο για την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου απέτυχε· αλλά έπεισε την Άγκυρα να βγει δυναμικά στην περιοχή. Το εξίσου παρανοϊκά φιλόδοξο σχέδιο να γίνει το ελλαδιστάν βάση για την περικύκλωση της ρωσίας απ’ τις ηπα (και) στη Μαύρη Θάλασσα και, ταυτόχρονα, στήριγμα του βασιλιά Macron, θα βγάλει εξίσου δυναμικά και την Μόσχα σ’ αυτήν την περιοχή… Όποιος παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει τους συσχετισμούς δύναμης είναι καταδικασμένος να τους δει μπροστά του…

Τους είδαν τους συσχετισμούς οι αλλοπαρμένες βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού· χτες!! Και θα τους δουν οπωσδήποτε μεταξύ 8 με 22 Σεπτέμβρη στη μια μεριά και 17 με 25 στην άλλη μεριά του χρυσοπράσινου φύλλου: δυο αεροναυτικές ασκήσεις όχι της Μόσχας μόνης της αλλά παρέα με την Άγκυρα, σε θαλάσσιες περιοχές που έκλεισε η Άγκυρα για λογαριασμό και των δύο, τις οποίες το ελλαδιστάν χαρακτηρίζει μονότονα δικές του, με back vocals του βασιλιά Macron! Πώς αλλιώς θα μπορούσε η Μόσχα να τρίψει στα μούτρα του ρημαδογκουβέρνου της επιλογές του μικρομέγαλου ελληνικού ιμπεριαλισμού (πάντα «σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου» όπως δήλωσε η κυρία Zakharova), ε;. Αν και η ιδιοκτησία επί της όποιας αοζ δεν δεσμεύει την επιφάνεια της θάλασσας, η μούρη που οι αλλοπαρμένες βιτρίνες προσπαθούν να πουλήσουν στην ανατολική Μεσόγειο, με την όποια βοήθεια του βασιλιά Macron, έφαγε δυο ξεγυρισμένα χαστούκια. Είναι οι συσχετισμοί δύναμης ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα και σια! (Αν έχει αντιρρήσεις ο βασιλιάς ας τηλεφωνήσει στο Κρεμλίνο: υπάρχουν κάτι εκκρεμότητες στην ανατολική λιβύη, αν ενδιαφέρεται…)

Αυτό που προβλέπαμε έγινε… Αλλά σ’ αυτή τη φάση (θεωρούμε πως) πρόκειται μόνο για «προειδοποίηση». Τι πάει να πει «προειδοποίηση»; Η Μόσχα έχει δυο καλά οχυρωμένες βάσεις στη δυτική συρία, μία ναυτική (Tartus) και μία αεροπορική (Khmeimin). Αγνοώντας τι ξεφόρτωναν τα πάνω από 10 μεγάλα ρωσικά στρατιωτικά μεταγωγικά πριν λίγες ημέρες στη Khmeimin, ξέρουμε ως τώρα ότι οι ρωσικές βάσεις δεν έχουν μέγεθος υποστήριξης μεγάλης κλίμακας πολέμου. Αλλά – και αυτό είναι πολύ μεγάλης σημασίας – αποκλείεται η Μόσχα να κάτσει αδρανής στις προσπάθειες του άξονα (και του βασιλιά Macron) να την περικυκλώσουν ή, σε κάθε περίπτωση, να δυσκολέψουν την θαλάσσια κίνησή της μεταξύ Μαύρης Θάλασσας και ανατολικής Μεσογείου.

Προσέξτε τώρα την διάταξη αυτής της εξελισσόμενης περικύκλωσης του ευρασιατικού project. Στη νότια κύπρο έχει βάσεις (κυρίως κατασκοπείας, αλλά όχι μόνο) το Λονδίνο, και απέκτησε «διευκολύνσεις» (δηλαδή βάσεις) και ο βασιλιάς Macron. Στην Κρήτη, η μεν Σούδα μεγαλώνει και μεγαλώνει, ενώ το Τελ Αβίβ αποκτάει «διευκολύνσεις», βάση ραντάρ ακτίνας 550 χιλιομέτρων, στην ανατολική μεριά, στον Ζήρο. Και η Αλεξανδρούπολη μετατράπηκε σε αμερικανική βάση, με στόχο ειδικά τον ρωσοτουρκικό έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας. (Όλα αυτά είναι σπουδαίες προσφορές των αφεντικών του ελληνικού ιμπεριαλισμού προς τους συμμάχους τους….)

Για την Μόσχα ειδικά και για το ευρασιατικό project γενικά η ανατολική Μεσόγειος είναι ιδιαίτερα σημαντική. Έτσι όπως διαμορφώνονται τα πράγματα στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο στη ανατολική Μεσόγειο, η Μόσχα δεν μπορεί να περιοριστεί σε ασκήσεις (του στρατού που έχει στη συρία) ισχυρού συμβολισμού μεν σε σχέση με τα ελληνικά «ιδιοκτησιακά» παραμύθια και την γαλλική “προστασία”, αλλά περιορισμένης απειλητικότητας. Θα χρειαστεί οπωσδήποτε κάποιου είδους παρουσία κάπου στην γραμμή απ’ τα Δαρδανέλια ως την κύπρο. Κάποιου είδους «διευκόλυνση» σε τουρκικό έδαφος / ακτές.

Πρέπει να θυμίσουμε ότι η Άγκυρα και Μόσχα, αξιοποιώντας την «τακτική της πένσας» (το όνομα το έχουμε δώσει εμείς), έχουν ήδη βάσεις στη λιβύη. Μια νοητή ευθεία γραμμή απ’ τις ακτές της δυτικής λιβύης ως εκείνες της δυτικής συρίας και μια κάθετη απ’ τα Δαρβανέλια προς το νότο, δείχνει το γιατί το ελλαδιστάν σπρώχνει την όλο και πιο βαθιά συμμετοχή του στον 4ο παγκόσμιο βοηθώντας τους ετερόκλητους συμμάχους να «γεμίσουν» όσο μπορούν αυτές τις γραμμές. Σε βάρος όχι μόνο της Άγκυρας (αυτό είναι το αιώνιο ελληνικό εθνικιστικό παραμύθι) αλλά και της Μόσχας· άρα του ευρασιατικού project στο σύνολό του…

(φωτογραφία μέση: Η κίτρινη γραμμή είναι η θρυλική ελληνική αοζ… Η θαλασσί επιφάνεια είναι η τουρκική αοζ. Οι περιοχές των ασκήσεων είναι τα σχήματα μέσα στα κόκκινα τετράγωνα. Οι μωβ επιφάνειες είναι οι navtex των τουρκικών σεισμικών ερευνών).

Μήπως ο covid-19 είναι, τελικά, ο «σουλτάνος» με φερετζέ;

Σάββατο 15 – Κυριακή 16 Αυγούστου. Όπως είναι γνωστό (ή όχι;) «αλήθεια» είναι αυτό που η (πραγματική) εξουσία λέει ό,τι είναι. Όπως είναι γνωστό (ή όχι;) «πραγματικότητα» είναι αυτό που τα φερέφωνά της λένε ό,τι είναι. Οι αμφισβητίες είναι επικίνδυνοι – για – το – λαό· μπορεί να είναι και «τρελοί». Γιατί, όπως είναι γνωστό (ή όχι;) όταν η αμφισβήτηση γίνεται ενοχλητική ή και επικίνδυνη για εκείνους που έχουν την (πραγματική) εξουσία, τότε εξαπολύουν όλα τα κατασταλτικά τους όπλα. Έτσι ο βασιλίας μπορεί να παρελαύνει εντελώς ξεβράκωτος· αλλά οι υπήκοοι πρέπει να θαυμάζουν και να χειροκροτούν τα καινούργια του ρούχα.

Στην περίπτωση της αμφισβήτησης της επικινδυνότητας του covid-19 (και όχι της ύπαρξής του!) και της ανάδειξης των πραγματικών καπιταλιστικών συμφερόντων που επωφελούνται απ’ την τερατώδη διόγκωσή της, η τακτοποίηση στα μέρη μας έχει γίνει: «συνωμοσιολόγοι», που θα πρέπει να δικαστούν. Αλλά …. φευ, δεν είναι μόνον αυτοί «συνωμοσιολόγοι», ακόμα κι αν οι άλλοι δεν αποκαλούνται ακόμα έτσι. Όσοι αμφισβητούν την «αοζ Καστελορίζου» πλησιάζουν επικίνδυνα στο σημείο εκείνο όπου η εθνική «αλήθεια» και η εθνική «πραγματικότητα» θα πέσουν πάνω τους και θα τους στείλουν για θεραπεία…

Προσέξτε τα παρακάτω αποσπάσματα ενός απ’ τους δημαγωγούς της καθεστωτικής «καθημερινής» σε χθεσινό του πόνημα. Η ορθογραφία του πρωτότυπου:

Τίτλος: «πολιτική ορθότητα» και υφαλοκρηπίδα…

Κείμενο: Η ανησυχία και η ανασφάλεια που φυσιολογικά προκαλούν στον μέσο Έλληνα η συνεχής κρίση και οι εντάσεις που τη συνοδεύουν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις προσφέρουν ευκαιρίες για να τοποθετηθούν δημοσίως, μεταξύ άλλων, και ορισμένοι δημοσιολογούντες και δημοσιογραφούντες, οπαδοί του «πολιτικώς ορθού» και των «ίσων αποστάσεων».

Αυτοί που συνεχώς επισημαίνουν τον «μαξιμαλισμό» των ελληνικών θέσεων, τον «παραλογισμό» κάποιων ελληνικών ισχυρισμών και επιχειρημάτων, την «απροθυμία» της ελληνικής πλευράς να προσέλθει σε διάλογο / διαπραγμάτευση με την Τουρκία, την «αστοχία» ή το «άκαιρο» κάποιων ελληνικών χειρισμών. Δεν φτάνουν ασφαλώς στο σημείο να υποστηρίξουν ότι είναι δίκαιες ή έστω «εύλογες» οι ενέργειες της Άγκυρας, αλλά τα όντως καλογραμμένα δημοσιεύματά τους εύκολα παρασύρουν καλοπροαίρετους και φιλήσυχους αναγνώστες, οι οποίοι τρέμουν, όπως όλοι οι λογικοί άνθρωποι, μπροστά στο ενδεχόμενο μιας σύρραξης που θα προκαλέσει ανθρώπινες απώλειες και δυσάρεστες συνέπειες…

Σαφέστατο: ό,τι είναι σε εισαγωγικά (ο μαξιμαλισμός, ο παραλογισμός, κλπ) είναι ανύπαρκτα. Είναι κατασκευές, ψέμματα, «fake news», που έχουν δόλιο σκοπό: να παρασύρουν τους καλοπροαίρετους και φιλήσυχους … ώστε να μην φοράνε την αντιτουρκική μάσκα και να μην κάνουν το εθνικιστικό / ιμπεριαλιστικό εμβόλιο (λέμε εμείς…). Προδοσία δηλαδή!

Τι γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις όταν η εθνικόφρων πραγματικότητα έχει να κάνει με δόλιους που παρασέρνουν τους καλοπροαίρετους; Ο αρθρογράφος δεν φτάνει ασφαλώς στο σημείο να τους πει «συνωμιολόγους» ούτε καλεί τον τεταρτοαυγουστιανό του ’20 να δράσει, αλλά ο συλλογισμός του έχει συνέχεια:

Σε μια δημοκρατία είναι ασφαλώς αποδεκτό να εκφράζονται όλες οι απόψεις. Στην προκειμένη περίπτωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όμως….

ΌΜΩΣ! Όμως; Τι “όμως”; Ποιανού ο ώμος θα εξαρθρωθεί;

Όπως δεν μπορεί κανείς να κάνει κριτική στην κυρίαρχη αλήθεια περί του covid-19 (είναι «εθνικό ζήτημα») έτσι δεν μπορεί να κάνει κριτική και στην εθνικιστική / ιμπεριαλιστική αλήθεια. Είναι ασφαλώς αποδεκτό να εκφράζονται όλες οι απόψεις … για τα σαμπουάν και τις μάρκες αυτοκινήτων… ΌΜΩΣ οι «εθνικές αλήθειες» είναι ιερές. Και δεν πρέπει να προσβάλλονται.

Οπότε: «οι νέοι μας», που έχουν γίνει αδέσποτες υγιεινομικές βόμβες (η μία εθνική αλήθεια) καλό θα είναι να προσανατολίζονται στο να γίνουν κρέας για άλλες βόμβες (η άλλη εθνική αλήθεια).

Πόσα σοφά επικοινωνούν μεταξύ τους οι αλήθειες και οι πραγματικότητες των αφεντικών!!!

(Μην πείτε: Ντάξει μωρέ, προσωπικές απόψεις ενός αρθρογράφου σε μια δεξιά εφημερίδα… Μυρίζουν τόσο έντονα πατριωτική φορμόλη επειδή συμφωνούν πολλοί ακόμα…)

H «επακούμβηση»! (Οι εθνικοί εφαψίες…)

Σάββατο 15 – Κυριακή 16 Αυγούστου. Είναι εθνικά έγκυρο, αφού το έγραψε χτες η καθεστωτική «καθημερινή». Είναι εθνικά έγκυρο αφού απέκτησε και όνομα: «επακούμβηση»!! (Ξέρουμε τι σκέφτεσθε… είστε σεξιστικά γουρούνια!) Είναι επίσης απόδειξη του πόσο ομαλή είναι η εθνοπαραφροσύνη, και πόσο απλά διεκδικεί την αξία της «αλήθειας». Αντιγράφουμε:

Παρ’ ολίγον θερμό επεισόδιο σημειώθηκε προχθές, όταν η τουρκική φρεγάτα «Καμάλ Ρέις» από λάθος χειρισμούς του κυβερνήτη της προσέκρουσε στην ελληνική «Λήμνος». Το τουρκικό σκάφος, σύμφωνα με πληροφοφορίες, δεν κράτησε σταθερή την πορεία του και το πίσω μέρος του συγκρούστηκε με το μπροστινό της ελληνικής φρεγάτας. Αποτέλεσμα ήταν να υποστεί σημαντικές ζημιές στην πρύμνη του σε αντίθεση με τη «Λήμνος» που συμμετείχε κανονικά χθες στα κοινά ελληνογαλλική γυμνάσια…

… Σήμερα, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου εξωτερικών, ο κ. Νίκος Δένδιας θα ενημερώσει τους ομολόγους του «σχετικά με ισχυρισμούς της τουρκικής πλευράς». Στην ανακοίνωση αναφέρεται πως, μεταξύ άλλων, η ενημέρωση θα αφορά «τα πραγματικά γεγονότα των τελευταίων ημερών ως προς τα επιχειρησιακά συμβάντα στην περιοχή»….

Ποιοί να ήταν οι τουρκικοί «λάθος χειρισμοί»; Έβαλε ξαφνικά όπισθεν; Εθνική κοροϊδία. Ως γνωστόν όταν γίνεται σύγκρουση μπρος-πίσω φταίει ο πίσω. Που πέφτει πάνω στον μπροστά. Με δυο λόγια: η ελληνική φρεγάτα κτύπησε συνειδητά την τουρκική από πίσω… Μαγκιά! Ψευτομαγκιά για την ακρίβεια: το ελληνικό πέσιμο έγινε επειδή υπήρχαν καβάτζα στη γύρα γαλλικά πολεμικά…

Προκύπτει πως δεν ήταν ο «υπερβάλλων ζήλος» του «ναύαρχου Κανάρη» (ή όποιος άλλος νομίζει πως είναι) της «Λήμνος». Αν ήταν έτσι, το γεγονός ότι «εξέθεσε την χώρα σε κίνδυνο» και το ότι «προκάλεσε ζημιές στο πλοίο» θα ήταν αρκετό για να έχει ξηλωθεί. Μάλλον θα πάρει παράσημο. Εν τω μεταξύ ο γύπας υπ.εξ. προσπαθεί να τηλε-πουλήσει «εξηγήσεις για τα πραγματικά γεγονότα» εις τα ευρώπας. Εκεί δεν ξέρουν από θάλασσα και κατορθώματα…

(Αυτοί οι τύποι προστατεύουν την υγεία μας, και δέχονται τα συγχαρητήρια κάθε φίλου της καραντίνας και των φαρμακοβιομηχανιών…)

Μυρίζει κάτι;

Τρίτη 4 Αυγούστου. Πριν λίγες μέρες (Πέμπτη 30 Ιούλη, ο αιώνιος εχθρός 1) γράφαμε μεταξύ άλλων:

…Απόδειξη (αν χρειάζεται κάποια επιπλέον) ότι έριξαν άλλη μια navtex, αυτή τη φορά στα ανατολικά του χρυσοπράσινου φύλλου. Αλλά η Αθήνα αυτό δεν θα το κάνει θέμα: η διάταξη της τρομερής και φοβερής “περικύκλωσης”, όπου Αθήνα και Λευκωσία έκαναν τους τσαμπουκάδες παρέα, έχει τελειώσει προ πολλού. “Ο καθένας τα δικά του χάλια”…

Και το τουρκικό καθεστώς απλά το θυμίζει…

Αν πρέπει να δώσουμε βάση στα γραφόμενα του «εκπροσώπου τύπου της εθνικής γραμμής» στην καθεστωτική «καθημερινή» την περασμένη Κυριακή (κάτω απ’ τον τίτλο τα μυστικά του μορατόριουμ) τότε απλά, πολύ απλά, επιβεβαιωνόμαστε. Αναφερόμενος στο διήμερο συζητήσεων (12 και 13 Ιουλίου) της διπλωματικής συμβούλου του ρημαδοΚούλη Ελένης Σουρανή και του αντίστοιχου του τύραννου Ibrahim Kalin, στο Βερολίνο, υπό την αιγίδα της γερμανικής κυβέρνησης, έγραψε:

… Κάπως έτσι και έπειτα από πολλές ώρες κοπιαστικών συζητήσεων συμφωνήθηκε επί της αρχής η επανέναρξη των διερευνητικών επαφών, ενώ έπεσε στο τραπέζι και μορατόριουμ ερευνών στην Ανατολική Μεσόγειο, κάτι που, βεβαίως, θα αφορούσε και την Κυπριακή Δημοκρατία. Στο σημείο αυτό, η ελληνική πλευρά εξήγησε ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να αφορά την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία είναι ανεξάρτητη χώρα…

Είναι αυτές οι εθνικές ευαισθησίες που ώρες ώρες σε κάνουν να βουρκώσεις! Όμορφα κι ωραία η Αθήνα άφησε την Λευκωσία απ’ έξω (απ’ το μορατόριουμ πετροτρυπημάτων) επειδή είναι … ανεξάρτητη χώρα. Αλλά, ως γνωστόν, αυτή η “ανεξάρτητη χώρα” είναι παντελώς αδύνατο να εξασφαλίσει κάτι αντίστοιχο απ’ την Άγκυρα (παρότι οι πετροέρευνες στη νοτιοκυπριακή αοζ έχουν πρακτικά σταματήσει προ πολλού…) επειδή, για να γίνει οποιαδήποτε τέτοια κουβέντα, πρέπει πρώτον να θέλει το νοτιοκυπριακό φασισταριό να την κάνει στα σοβαρά (αλλά δεν θέλει…) και δεύτερον να μπει στον πάγκο τουλάχιστον το θέμα της μοιρασιάς των όποιων πετροκερδών με τον τουρκοκυπριακό βορρά (σιγά μην!).

Η Αθήνα, λοιπόν, διαφύλαξε στις 12 και στις 13 Ιούλη την πολύτιμη ανεξαρτησία της Λευκωσίας, δηλαδή την άφησε να σηκώσει μόνη της τα πεσμένα βρακιά της. Not bad! Δεν είναι παράλογο που κατόπιν αυτού ο τύραννος έβγαλε το barbaros να κόψει βόλτες στην υποτιθέμενη ελληνοκυπριακή αοζ…

Ο καλοκάγαθος ρεπόρτερ όμως, άθελά του (;) μαρτυράει και κάτι ακόμα ενδιαφέρον, για το οποίο έχουμε κάνει νύξεις. Αφού, δηλαδή, στις 12 και στις 13 Ιούλη Αθήνα και Άγκυρα είχαν διακριτικά συμφωνήσει «το πάμε cool», περίπου 2 βδομάδες μετά το ελλαδιστάν και ο εθνικός του οίστρος άρχισαν να κτυπιούνται με λύσσα. Μία με την «αοζ Καστελορίζου» και το Oruc Reis κι άλλη μια με την “αγιασοφιά”!… Δεν σας φαίνεται κάπως περίεργο αυτό;

Η ασταμάτητη μηχανή είχε υποστηρίξει (Πέμπτη 30 Ιούλη, ο αιώνιος εχθρός 1) τα εξής περιθωριακά:

…Μήπως, τελικά, δεν υποχώρησε ο τύρρανος; Ξανά και ξανά, αλλά μόνο απ’ την μεριά της Άγκυρας, μαθαίνουμε πως γίνονται ήδη «συζητήσεις» με την Αθήνα – σε «επίπεδο τεχνοκρατών» υποθέτουμε. Αυτές, βέβαια, είχαν ξεκινήσει πριν την «κρίση» – αν πράγματι υπήρξε τέτοια και δεν ήταν απλά μια έντονη φαντασίωση, μια παραίσθηση των εθνικοφρόνων του ελλαδιστάν. Στα μέρη μας, φυσικά, βρυχώνται ότι «θα σκίζουν όποιον τολμήσει να…» – πουλάει το μελόδραμα. Αν, όμως, έχουν ξεκινήσει τέτοιες «συζητήσεις» για τις οποίες το ρημαδογκουβέρνο δεν θέλει να πει τίποτα στο πόπολο, τότε ο Erdogan δεν υποχώρησε. Γιατί δεν χρειαζόταν να υποχωρήσει. Απλά πέταξε μια navtex 100 μίλια νοτιοανατολικά του Καστελόριζου για να «δέσει» χειροπόδαρα τον ρεαλιστή ρημαδοΚούλη…

Τώρα που η μεριά του ρημαδογκουβέρνου επιβεβαιώνει κατ’ αρχήν την χρονική σειρά των γεγονότων, δύο μόνο εξηγήσεις μπορούν να δοθούν. Η πρώτη είναι ότι ο Erdogan απλά ανακοίνωσε κάτι τις με navtex και Oruc Reis για να δει αν όντως ο ρημαδοΚούλης ελέγχει τους μηχανισμούς του ελληνικού βαθέος κράτους (σε ότι αφορά τον όποιο «ελληνοτουρκικό διάλογο») ή όχι. Η δεύτερη εξήγηση είναι ότι εθνικοί κρατικοί / παρακρατικοί μηχανισμοί, ξέροντας τι προσπαθεί να κάνει ο ρημαδοΚούλης, φρόντισαν να φτιάξουν τέτοιο «κλίμα» (με εικονική αφορμή…) ώστε να μην μπορεί να πάει μακριά.

Πρακτικά πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Το νόμισμα είναι εθνικό, δεν έχει καμμία αξία στη διεθνή αγορά, αλλά είναι «ισχυρό» στο εσωτερικό.

Ο διάσημος αρχιδημαγωγός Πρετεντέρης, των καθεστωτικών «νέων», έγραφε στις 27 Ιούλη:

…Τα δυσάρεστα είναι ότι μπλέξαμε άσχημα. Αποφεύχθηκε τώρα η σύγκρουση αλλά κανείς δεν ξέρει για πόσο. Ο ίδιος ο Ερντογάν άλλωστε έθεσε το δίλημμα ωμά. «Ή βγείτε στο πεδίο (σ.σ.: της μάχης) και πληρώστε το τίμημα. Ή ξεκινήστε διαπραγματεύσεις» (25/7). Σε απλά ελληνικά: πολεμήστε ή ξεβρακωθείτε. Τα ευχάριστα είναι ότι λούφαξαν οι ημέτεροι λουφαδόροι. Άντε τώρα να μιλήσουν για Χάγη!…

Ο σύμβουλος του ακροδεξιού Σαμαρά εθνικόφρων Χρ. Λαζαρίδης έγραφε στην καθεστωτική «καθημερινή» στις 2 Αυγούστου, κάτω απ’ τον τίτλο «καμμία συνθηκολόγηση με κράτος-ταραξία!», βγάζοντας καπνούς από παντού:

Ο διάλογος είναι «ρουτίνα» της εξωτερικής πολιτικής. Αλλά σήμερα μας εμφανίζουν ως «αθώο διάλογο» κάτι εντελώς διαφορετικό: Να συρθούμε σε διαπραγματεύσεις παραχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων (δικών μας), υπό καθεστώς αλλεπάλληλων εκβιασμών (της Τουρκίας). Όμως καμία χώρα δεν συζητάει με «πειρατές»!…

…«Συνθηκολόγηση» μας ζητούν κάποιοι! Με ένα κράτος-ταραξία που κλιμακώνει συνεχώς τις προκλήσεις προς πάσα κατεύθυνση, απομονώνεται εξωτερικά – ενώ εσωτερικά βρίσκεται στο κατώφλι της χρεοκοπίας! Και μας το ζητάνε όσοι επιμένουν ότι είναι … «μαξιμαλισμός» να επιμένουμε στα κυριαρχικά μας δικαίωματα!… Τώρα η Ελλάδα θα έπρεπε να πρωτοστατεί στην αντι-τουρκική συσπείρωση! Όχι να πάει να … συνθηκολογήσει με την Τουρκία!!!

Ποιοί νάναι οι «λουφαδόροι» που «άντε τώρα να μιλήσουν για Χάγη»; Ποιοί νάναι οι «κάποιοι», οι «προσκυνημένοι», που θέλουν «διάλογο»; Κι απ’ την άλλη μεριά αυτοί που έχουν προτάξει τα στήθια, τις φουστανέλες και τα καριοφύλια τους είναι οι ίδιοι που έστησαν (για εσωτερική κατανάλωση) το θέαμα του εικονικού καυγά για κάτι 100 μίλια νότια του Καστελόριζου ξέροντας ότι πουλάνε τσάμπα μαγκιές; (Προφανώς!!)

Κάτι μυρίζει στο ρημαδογκουβέρνο. Μυρίζει και τρίζει. Οι εθνικόφρονες φονταμενταλιστές (και όχι μόνο της ν.δ.) δείχνουν ότι θέλουν τους ευρω-παράδες για τις δικές τους μπάκες…

Την επόμενη φορά – γιατί θα υπάρξει, αυτό είναι βέβαιο – ας έχετε την όσφρησή σας σε ετοιμότητα…

Το εθνικό συμφέρον κάνει μακροβούτια

Σάββατο 25 Ιούλη. Ενώ οι ντόπιοι εθνικόφρονες συνεχίζουν να κτυπούν τα πολεμικά τους τύμπανα, δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι στο να δείξουν που είναι το “σημείο του κακού” – στο οποίο ο άθλιος εθνικός εχθρός “προκαλεί τα ελληνικά δίκαια”. Ο πάνω χάρτης το κάνει: είναι η κίτρινη έλλειψη (η περιοχή της navtex δεν έχει αυτό το σχήμα – την θέση δείχνουμε)…

Μεγάλη η ελληνική χάρη! Απο πού ως πού ο βυθός εκεί, καταμεσής της Μεσογείου, είναι “ελληνικός”; Ποιός το λέει; Μα οι έλληνες πατριώτες / ιμπεριαλιστές – δεν φτάνει αυτό; Πρόκειται για τους γνωστούς εθνικούς χάρτες (φωτογραφία κάτω), με την θηριώδη αοζ … του Καστελόριζου, που έκανε την μεγάλη χάρη στον εθνικό εχθρό να του αφήσει ένα τρίγωνο, νάχει κι αυτός κάτι τις.

Επειδή πρόκειται για πατενταρισμένη ελληνική εθνικιστική προβοκάτσια, αυτή η υποτιθέμενη «ελληνική αοζ» ΔΕΝ έχει συμφωνηθεί και ΔΕΝ έχει οριοθετηθεί καν και καν με την αντίστοιχη υποτιθέμενη «ελληνοκυπριακή αοζ»! Με άλλα λόγια, όσο κι αν γαυγίζει ο ελληνικός ιμπεριαλισμός απ’ την Αθήνα, ΔΕΝ έχει τολμήσει να κάνει ούτε μια σικέ συμφωνία με τη Λευκωσία και να την καταθέσει στον οηε… Δεν το έχει τολμήσει επειδή, απλά, θα γίνει επίσημα και διεθνώς περίγελως.

Το Καστελόριζο δεν έχει (δεν δικαιούται να έχει) σαν αοζ τίποτα περισσότερο από κάτι ελάχιστο παραπάνω απ’ ότι αντιστοιχεί στα χωρικά του ύδατα: 6 μίλια αν δεν κάνουμε λάθος, με την δυνατότητα να γίνουν έως 12. Η απόσταση της περιοχής που έχει «κλείσει» η Άγκυρα για τις έρευνες του Oruc Reis απ’ το Καστελόριζο είναι χοντρικά 100 μίλια. Ποιός είναι λοιπόν ο πολεμοκάπηλος (και) στην προκειμένη περίπτωση;

Το εντόπιο μιλιταριστικό προσωπικό γαυγίζει ότι το Oruc Reis μπορεί βέβαια να πλεύσει όπου θέλει (αλλοίμονο: η επιφάνεια της θάλασσας παραμένει διεθνούς χρήσης όσες αοζ κι αν βρυκολοκιάζουν ή συμφωνούνται!) αλλά «αν τολμήσει να ρίξει τα καλώδιά του στον βυθό»… θα δει τι θα πάθει!!! Δηλαδή; Πώς θα το καταλάβουν; Κι αν το καταλάβουν θα πάνε οι γενναίοι έλληνες ναύαρχοι να ναυμαχήσουν, δηλαδή να βουλιάξουν τα πλοία τους εκεί; Ή θα πουν τελικά «μπααα μωρέ, μάσησαν οι τούρκοι και δεν έκαναν έρευνες»;

Επανερχόμαστε στη χθεσινή ανάρτηση… Ο σκληρός πυρήνας του φιλοαμερικανικού εντόπιου ιμπεριαλισμού, οι πιο αποφασισμένοι σύμμαχοι του άξονα, παίζουν ένα θέατρο εσωτερικής κατανάλωσης, για να «φρεσκάρουν» στα μυαλά των υποτελών ότι το Καστελόριζο έχει αοζ… Έχουν αρχίσει να εφευρίσκουν και νέους όρους, που τους διαδίδουν οι δημαγωγοί τους. Π.χ. η «νησιωτικότητα»! Τι είναι αυτό; Ουσία; Ιδιότητα; Είναι κάτι που το έχει και το Καρπε-νήσι; Άγνωστο. Αλλά (έτσι πάει το παραμύθι) «το Καστελόριζο έχει πλήρη αοζ γιατί αν δεν έχει χαλάει η ελληνική νησιωτικότητα»!… Συντριπτικό επιχείρημα, πράγματι…

Αυτό το θέατρο έχει σκοπό να αφαιρέσει την “συναίνεση” για κάθε πιθανότητα σοβαρής συζήτησης με την Άγκυρα· να υπονομεύσει την πιθανότητα συμφωνίας για κοινή προσφυγή στη Χάγη. Για ποιον βαράει η καμπάνα;

Και πέρα απ’ τις κωδωνοκρουσίες: Περιμένουν, άραγε, να τους παραχωρήσει η Ουάσιγκτον την ανατολική Μεσόγειο όπως έδωσε στο ρατσιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ την Δυτική Όχθη; Περιμένουν να τους την παραχωρήσει ο βασιλιάς Macron; Ή περιμένουν ότι το τουρκικό καθεστώς θα κάνει οτιδήποτε λιγότερο απ’ το να υπερασπιστεί με κάθε διαθέσιμο μέσο τα δικά του συμφέροντα;

 

Αυτός είναι ο αληθινός πατριωτισμός!

Παρασκευή 24 Ιούλη. … Η Αλεξανδρούπολη, όπως και ο Έβρος όλος, βιώνει απο χθες – με ψυχραιμία σε ό,τι αφορά την ένταση με τους απέναντι – την αμερικανονατοϊκή κινητικότητα γύρω από τη μεταφορά εξοπλισμού αλλά και ανθρώπινου δυναμικού προς τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας (Ρουμανία), για τη μεγάλη στρατιωτική άσκηση «Atlantic Resolve» της Βορειοατλαντικης Συμμαχίας.

Πλέον είναι σαφές ότι η Αλεξανδρούπολη με το λιμάνι της και ο ακριτικός νομός με το οδικό και σιδηροδρομικό του δίκτυο καταχωρίζονται στους στρατιωτικούς χάρτες της Δύσης ως υψίστης σημασίας δίαυλος για την μεταφορά στρατευμάτων και οπλισμού προς και από τη Μαύρη Θάλασσα…

Θριαμβολογεί στην χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή» ο πατριώτης δημοσιογράφος: η Αλεξανδρούπολη και ο νομός Έβρου συνολικά έγιναν αμερικανική βάση – ωσαννά εν τοις υψίστοις!

Υπάρχουν ωστόσο ορισμένα ζητηματάκια, που καλύτερα να μην τα πολυξέρουν οι αφελείς πατριώτες υπήκοοι. Σοβαρά ζητηματάκια.

Α) Η (ετήσια) άσκηση «atlantic resolve» είναι επίσημα και δηλωμένα αντιρωσική. Όπως και όλες οι υπόλοιπες στρατιωτικές / νατοϊκές ασκήσεις που γίνονται κατά καιρούς σ’ όλη την ανατολική ευρώπη, μπροστά στα ρωσικά σύνορα…

Β) Στη ρουμανική επικράτεια ο αμερικανικός στρατός έχει βάσεις. Όχι μόνο χερσαίες ή/και αεροπορικές, αλλά και ναυτική, στην Κοστάντζα. Στη Μαύρη Θάλασσα.

Γ) Το ρουμανικό καθεστώς είναι αυτήν την περίοδο το πιο «φιλοαμερικανικό» στα βαλκάνια, μετά το ελληνικό φυσικά… Πρόσφατα έκλεισε deal για αγορά διάφορων αμερικανικών όπλων, αξίας 1,5 δις.

Δ) Η Αλεξανδρούπολη και ο νομός Έβρου συνολικά βρίσκονται κοντά, επικίνδυνα κοντά στα Δαρδανέλια. Που είναι η θαλάσσια είσοδος και έξοδος στη Μαύρη Θάλασσα.

Ε) Δυτικά αυτής της ευρείας αμερικανικής βάσης βρίσκεται η τουρκική Θράκη, η Edirne, η Istanbul…

ΣΤ) Η Μόσχα και η Άγκυρα είναι «σύμμαχοι in arms» στην ανακατανομή των ζωνών επιρροής στη μέση Ανατολή, την βόρεια Αφρική και την ανατολική Μεσόγειο. Είναι σύμμαχοι, επίσης, στο «πριόνισμα» και στη μείωση (έως εξαφάνιση) της αμερικανικής, της αγγλικής και της γαλλικής επιρροής στις ίδιες περιοχές. Οποιοσδήποτε ενισχύει, υπηρετεί ή συνεργάζεται στην αυξανόμενη αμερικανική παρουσία σ’ όλη αυτήν την περιοχή, είναι da facto εν δυνάμει στόχος· αν και όταν τα πράγματα αγριέψουν…

Με απλά λόγια: αυτό για το οποίο κάθε γνήσιος πατριώτης θριαμβολογεί, η καινούργια αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη και στον Έβρο συνολικά, είναι μια σαφέστατα επιθετική επιλογή των ντόπιων αφεντικών (και, οπωσδήποτε, του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου», των εφοπλιστών) εναντίον του ευρασιατικού project, δηλαδή σε πρώτο πλάνο της Μόσχας και της Άγκυρας, και στη συνέχεια των υπόλοιπων εταίρων αυτού του project, ως το μακρινό Πεκίνο.

Λιβύη

Πέμπτη 9 Ιούλη. Είτε επειδή δεν μπορεί πια είτε επειδή δεν θέλει να παραδεχτεί εντελώς την ήττα του, το ελλαδιστάν συνεχίζει να προσπαθεί να βρει «κρατήματα» στο λιβυκό πεδίο μάχης. Μέσω των συμμάχων που του έχουν απομείνει. Μια (μη διασταυρωμένη) πληροφορία μιλάει για σούρτα φέρτα ελλήνων καραβανάδων (τί είδους άραγε;) στην Αλεξάνδρεια, του χασάπη φίλου και αδελφού Sisi. Ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας θα πάρει ίσως μερικούς πόντους σε ύψος συμμετέχοντας στη σύνοδο του (συμβουλίου ασφαλείας του) οηε για την λιβύη· μία απ’ αυτές τις πλέον βαρετές διεθνείς κοινωνικές εκδηλώσεις που τώρα θα γίνει μέσω video.

Ενώ η ρωσοτουρκική “πένσα” έχει δουλέψει και είναι στη θέση της (η λιβυκή επικράτεια είναι μοιρασμένη περίπου στα δύο) το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ακόμα “θεαματικά αποτελέσματα” επίσημων συμβιβασμών οφείλεται στον μεγάλο αριθμό και στις ιδιαιτερότητες όσων έχουν εμπλακεί στο λιβυκό πεδίο μάχης. Κάποιοι απ’ αυτούς παίζουν τα ρέστα τους… Όμως αν η εκτίμησή μας ισχύει, τότε…

Δείτε για παράδειγμα την επίθεση στο αεροδρόμιο Al-Watiya το βράδυ της 4ης Ιούλη, στα εντελώς δυτικά της επικράτειας, σε μικρή απόσταση απ’ τα σύνορα με την τυνησία, σε περιοχή που ελέγχει τους τελευταίους μήνες ο Sarraj ‘n’ friends. Είναι τουρκική αεροπορική βάση – αλλά ποιός έκανε τέτοια επίθεση εναντίον των τουρκικών αντιαεροπορικών συστημάτων που δεν είχαν ενεργοποιηθεί ακόμα; Τα αεροπλάνα ήταν γαλλικά, σ’ αυτό συμφωνούν όλοι – ενδιαφέρον… Ο «τζενεράλ» άργησε τόσο πολύ να «αναλάβει την ευθύνη», ώστε ούτε για γραφείο τύπου του isis δεν κάνει. Οι ύποπτοι για την επίθεση (καθόλου αυθαίρετα) είναι τρεις: η γαλλία (ναι!), η αύγυπτος… και τα εμιράτα… Το πιο πιθανό είναι ότι επρόκειτο για δουλειά των εμιράτων (διαθέτουν τέτοιου τύπου γαλλικά πολεμικά), που σηκώθηκαν από αιγυπτιακό στρατιωτικό αεροδρόμιο κοντά στα σύνορα με τη λιβύη, με μισθοφόρους (άγνωστης ταυτότητας) πιλότους, και μάλλον γαλλική τεχνική υποστηρίξη… Συμπαραγωγή δηλαδή…

Οι δράστες παραμένουν ακόμα στο ημίφως των εκτιμήσεων· η επίθεση όμως ήταν πραγματική. Είχε κάποιο λόγο η επίθεση; Στο matrix του λιβυκού πεδίου μάχης οι λόγοι άνετα μπορεί να είναι παραπάνω από ένας· αλλά το συμπέρασμα δεν είναι τόσο σύνθετο. Το Παρίσι (και το Κάιρο) θα είχαν λόγους να «τιμωρήσουν» την Άγκυρα για τις επιτυχίες της στη δυτική λιβύη. Το Αμπού Ντάμπι θα μπορούσε να νοιώθει ένα υπαρξιακό άγχος επιπλέον, αφού έχει ξεκινήσει η δίκη (ερήμην…) για την δολοφονία του Kashoghi στην τουρκία. Το συμπέρασμα δείχνει να είναι ότι: με την Μόσχα και την Άγκυρα να έχουν το πάνω χέρι, οι «ιδιαιτερότητες» άλλων εμπλεκόμενων στη λιβύη (πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου γαρ!) κρατάνε ακόμα ένα σύννεφο ομίχλης ως προς τις κόντρες, τα σπρωξίματα, και την πιθανότητα (ή όχι) μιας κάποιας εκεχειρίας εκεί.

Φυσικά εκκρεμεί η απάντηση της Άγκυρας στην επίθεση. Μπορεί να αργήσει, αλλά ποιος έχει αμφιβολίες ότι θα υπάρξει; Κάποιοι που υποστηρίζουν ότι ο δράστης της επίθεσης ήταν ο τοξικός των εμιράτων, λένε ότι δεν κινδυνεύει αφού είναι οχυρωμένος πίσω απ’ το ότι η τουρκία είναι μακρυά απ’ την επικράτειά του. Αλλά ο τουρκικός ιμπεριαλισμός δεν είναι καθόλου μακρυά απ’ τον τοξικό του Αμπού Ντάμπι! Είναι δίπλα. Βρίσκεται στο κατάρ (όπου έχει στρατιωτική βάση). Και μέσω της συμμαχίας του με την Τεχεράνη μπορεί να βρεθεί έστω έμμεσα στην υεμένη, εκεί όπου οι Houthis εκτός απ’ το να ανακαταλαμβάνουν σταθερά έδαφος βελτιώνουν διαρκώς τις πυραυλικές και τις drone δυνατότητές τους. Αν το Αμπού Ντάμπι επιμένει ότι έχει λόγο στο λιβυκό πεδίο μάχης, τότε πριονίζει το κλαδί που πάνω του κάθεται…

Το ελληνικό ιμπεριαλιστικό καθεστώς, σε ότι αφορά το λιβυκό πεδίο μάχης, δεν έχει κρύψει την συμμαχία του ούτε με τον τοξικό των εμιράτων, ούτε με το χασάπη του Καΐρου. Είναι αυτά αρκετά για να έχει κάποιες «ελπίδες»; Και τι είδους θα μπορούσαν να είναι αυτές;

Όχι – λέμε! Ο φίλος κι αδελφός του «τζενεράλ», ο ύαινας ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, σαν εκπρόσωπος μιας ιμπεριαλιστικής στρατηγικής που έχει ηττηθεί πανηγυρικά, μόνο σαν κλόουν μπορεί να περιφέρεται είτε στην ανατολική λιβύη, είτε στις συνεδριάσεις του οηε. Είναι τόσοι και τέτοιοι εκείνοι που έχουν επενδεδυμένα συμφέροντα σ’ αυτό το πεδίο του 4ου παγκόσμιου, και τέτοιοι οι συσχετισμοί δύναμης εκεί, που το τελευταίο που χωράει είναι τα asset του ψοφιοκουναβιστάν.

Έτσι είναι. Ο καθένας έχει την κόλαση που του αναλογεί…

(ΥΓ: Η Ρώμη δείχνει μια αξιοσημείωτη σταθερότητα στην τακτική της στο λιβυκό πεδίο μάχης. Και σίγουρα δεν φαίνεται να προκαλεί αβεβαιότητα. Πριν 2 μέρες, στις 7 Απρίλη, ο ιταλός υπ.αμ. Lorenzo Guerini πετάχτηκε μέχρι την Άγκυρα για να τα πει με τον Hulusi Akar. Αν η ασταμάτητη μηχανή υποψιαστεί πως οι δύο συγκεκριμένοι υπ.αμ. κουβέντιασαν για την πολιτιστική ανάπτυξη της λιβύης, θα σκίσει τις πλεξούδες της! Ο Akar, ευτυχώς, δεν αφήνει περιθώρια για τέτοιο χαρακίρι:

«Ας το ξεκαθαρίσουμε: μιλάμε για την ιταλία και την τουρκία, δύο μεγάλες και σημαντικές χώρες στην περιοχή της Μεσογείου. Πιστεύουμε ότι η αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ μας σ’ όλους τους τομείς, ειδικά της άμυνας και της ασφάλειας, τόσο στο πολιτικό όσο και στο στρατιωτικό σκέλος, θα φέρει πολύ σημαντικά οφέλη όχι μόνο για τις χώρες μας αλλά για όλη την περιοχή».

Ησυχάσαμε…)