Tag: ρωσία

Το νατο στους πάγους

Δευτέρα 16 Μάη>> Το 2012 το γκουβέρνο στο Ελσίνκι προετοίμαζε την ένταξη στο νατο, αλλά απέναντι στη Μόσχα παρίστανε τον ανήξερο. To 2015 αποφάσισε ότι πρέπει να εκσυγχρονίσει την πολεμική αεροπορία του (παρά το καθεστώς ουδετερότητας…). Στις 10 Δεκέμβρη του 2021 ανακοίνωσε τον νικητή του σχετικού διεθνούς διαγωνισμού: το πανάκριβο (και προβληματικό) f-35 της lockheed martin: 64 κομμάτια και ένα καλό μέρος «υποστηρικτικών υπηρεσιών», στις οποίες περιλαμβάνονται η κατασκευή τμημάτων του σκάφους σε φινλανδικά εργοστάσια, ένα τμήμα των επισκευών και της συντήρησης, ένα τμήμα της τελικής συναρμολόγησης, εν τέλει ένα 30% «προστιθέμενης αξίας» σε φινλανδικό έδαφος… Έναντι 9,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό το deal θα εξασφαλίσει (κατά το φινλανδικό υπ.αμ.) 4.500 άμεσες και 1.500 έμμεσες θέσεις εργασίας για τα επόμενα χρόνια…. Συγκινητικό… Αργότερα (φέτος) θα υπογραφτούν ξεχωριστές συμφωνίες για την αγορά των (αμερικανικών) πυραύλων που θα φορτώνονται στα f-35… Τα πρώτα κομμάτια αεροπλάνων (σχεδιάζεται) να παραδοθούν το 2030.

Γιατί; θα μπορούσε να ρωτήσει η ανεγκέφαλη αλεπού, αλλά δεν το κάνει πια. Ξέρει.

Υπάρχει (από το 1952) ένας θεσμός πολιτικών συνεργασιών ονόματι nordic council, στον οποίο συμμετέχουν κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι απ’ την δανία, την φινλανδία, την νορβηγία, την σουηδία, την ισλανδία, τα νησιά Faroe, την γροιλανδία και τα νησιά του αυτόνομου και ουδέτερου (φινλανδικού) συμπλέγματος Aland. Μισό ευκαιρία για ταξίδια και δημόσιες σχέσεις, μισό πεδίο για οικονομικά, εμπορικά και πολιτιστικά νταραβέρια, το nordic council απέφευγε συζητήσεις για «θέματα ασφάλειας» λόγω της ουδετερότητας της Στοκχόλμης και του Ελσίνκι.

Όχι πια – κι αυτό πριν οποιαδήποτε ρωσική εισβολή!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι πρωτοκοσμικοί υπήκοοι στον πάγο

Δευτέρα 16 Μάη>> Καμία σχέση, λοιπόν, των αιτήσεων Στοκχόλμης και Ελσίνκι για ένταξη στο νατο με τον δήθεν φόβο τους ότι η παλιο-ανεγκέφαλη αλεπού θα τα πάρει όλα σβάρνα μετά την ουκρανία! Αυτά είναι παραμύθια για να νομιμοποιήσουν απ’ τους υποτελείς (μερικά γκάλοπ, ίσως και κανά στημένο δημοψήφισμα θα δείξουν την αποτελέσματικότητα του κρατικού παραμυθιού) αποφάσεις που έχουν ληφθεί προ πολλού, σχέδια πολεμικά που ετοιμάζονται εδώ και χρόνια, επιλογές των αφεντικών εδώ κι εκεί που είναι ιμπεριαλιστικές:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Viva Ursula!

Δευτέρα 16 Μάη>> Όλες οι ευρωπαϊκές εταιρείες που εμπορεύονται ρωσικό γκάζι (εκτός απ’ τις πολωνικές και τις βουλγάρικες…) συμφώνησαν στον μηχανισμό πληρωμής που πρότεινε η Μόσχα. Και συνεχίζουν τις δουλειές τους. Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν αν δεν αγόραζαν γκάζι; Θα αγόραζαν και θα πουλούσαν κάστανα, με φουφούδες στις διαστραυρώσεις; Όχι. Παρεπιπτόντως το ότι μ’ αυτόν τον τρόπο «χρηματοδοτούν τον πόλεμο του Putin» ή (το λιγότερο φωναχτό) ότι «ενισχύουν το ρωσικό νόμισμα», πάνε στην άκρη…

Οι πολιτικές βιτρίνες των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών είχαν όμως προτάξει τα στήθια τους, εκτόξευαν πύρινα «ποτέ το ρούβλι!» και έδειχναν διατεθειμένες ακόμα και να οδηγήσουν τους πληθυσμούς τους, σαν άλλοι Μωϋσήδες, στη ζεστή-από-φυσικού της υποσαχάρια Αφρική παρά να «υποκύψουν στους εκβιασμούς του Putin»! Ήταν μια γενναία κωμική στάση, αντάξια ενός αναγνωρισμένου κλόουν όπως αυτός του Κιέβου, που γινόταν ξεκαρδιστική απ’ το γεγονός ότι ήξεραν πολύ καλά τι θα κάνουν οι εθνικοί γκαζο-προμηθευτές τους όταν αυτοί, πάνω στο σανίδι, έσκιζαν τις πλεξούδες τους… Θίασος!

Δυστυχώς σ’ αυτά τα εμπορικά deal («θα πληρώνουμε όπως ζητήσατε»…) δεν προβλέπονται γενναιοδωρίες (του είδους «… και θα σας στείλουμε για δώρο τις πολιτικές μας βιτρίνες»…). Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο του συγκεκριμένου τομέα συμπεριφέρθηκε ρεαλιστικά σαν αυτό που είναι, αλλά οι «πολιτικοί εκπρόσωποί» του, ξεβράκωτοι, τσίτσιδοι (πολιτικά), παραμένουν στα πόστα τους, εξακολουθούν να χρυσοπληρώνονται, και οπωσδήποτε η κυρία Ursula θα μας φέρει καμιά καραβιά mRNA πλατφόρμες (κατά της γρίπης ίσως…) το φθινόπωρο, να στρώσουν τους ισολογισμούς των εταιρειών τους οι φίλοι της…

Πάρε τον ένα και βάρα τον άλλον (συγγνώμη για την προσωποποίηση, το ζήτημα είναι δομικό)! Ο υφιστάμενος της κυρίας Ursula που πληρώνεται σαν «υπ.εξ. της ε.ε.», αυτός ο ανεκδιήγητος Josep Borrell, είχε μια «καλή ιδέα»: τα «παγωμένα» στις ευρωπαϊκές τράπεζες ρωσικά περιουσιακά στοιχεία να κατασχεθούν και να δοθούν στους ουκρανούς μαφιόζους για να «ανοικοδομήσουν την χώρα». «Γιατί σας φαίνεται παράξενο;» απάντησαν οι κολαούζοι του. «Το έκανε και ο νυσταλέος Jo με τα παγωμένα περιουσιακά στοιχεία του αφγανιστάν». (Ο νυσταλέος το έκανε ακόμα πιο χοντρά: θα τα κατασχέσει και με τα μισά απ’ αυτά θα αποζημιώσει τις οικογένειες των θυμάτων της 11ης/9ου/2001… Μόνο που οι ταλιμπάν δεν είχαν καμία σχέση, ούτε κατηγορήθηκαν ποτέ ότι έχουν!)

Αυτά λέγονται ένοπλες ληστείες και μετατρέπουν το άλλοτε αγέρωχο «διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα» σε wild west – με πολλούς νεκροθάφτες. Οι διάφοροι / ες Borrell της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας θα πληρώσουν για τις μεγαλοφυείς ιδέες τους ή μόνο θα πληρώνονται;

Υπάρχει μια έκφραση που λέγεται «αυτονομία των πολιτικών». Σημαίνει, χοντρικά, ότι οι πολιτικές βιτρίνες δρουν αφ’ εαυτές, όπως γουστάρουν. Μας είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι οι πολιτικές βιτρίνες των ευρωπαϊκών κρατών δεν δίνουν λογαριασμό έστω σε κάποια τμήματα του κεφάλαιου. Μας είναι πιο εύκολο να φανταστούμε ότι τύποι σαν τον Borrell εκπροσωπούν τμήματα των ευρωπαϊκών μαφιών∙ ας πούμε τις κατασκευαστικές επιχειρήσεις τους. Όπως άλλωστε η κυρία Ursula εκπροσωπεί (και) τους φαρμακομαφιόζους.

Να μας ζήσουν να τους χαιρόμαστε!…

Μην την χάσετε!

Δευτέρα 9 Μάη>> Μπορεί να το ξέρετε, μπορεί όχι, αλλά σήμερα η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) θα ανακοινώσει … την «συντέλεια του κόσμου»!!! Θα πρέπει να το είπαν σ’ αυτό το παρακμιακό δυτικό μαγαζί δημαγωγίας «ασφαλείς πηγές», το αναπαρήγαγε φυσικά, και δείχνει να είναι η αγαπημένη τις τελευταίες ημέρες δυτική «πρόγνωση». Αν όχι για άλλους λόγους, επειδή αποδεικνύει ότι η ανεγκέφαλη αλεπού είναι ο Σατανάς ο ίδιος…

Απ’ την μεριά της η ασταμάτητη μηχανή έχει να συμβουλέψει πως ένα τέτοιο κοσμοϊστορικό γεγονός σαν την «συντέλεια του κόσμου» δεν πρέπει να το χάσετε με τίποτα! Τι θα έχετε να λέτε στα εγγόνια σας; Κλείστε εισιτήρια, αν είναι δυνατόν στο «πέταλο» (πάντα εκεί πάει ο καλός ο κόσμος), όσο ακριβά κι αν είναι!!!

Αν, πάλι, ούτε ανακοινωθεί αύριο ούτε γίνει μεθαύριο, μην στεναχωρηθείτε. Οι δυτικοί δημαγωγοί δείχνουν να πίνουν πολλά κιλά απ’ τους τόνους κόκας που διακινούνται στα μαγαζιά τους, οπότε κάτι άλλο συγκλονιστικό θα βρουν να ανακοινώσουν το συντομότερο. (Εδώ που τα λέμε, απ’ το πολύ κάψιμο, έχουν ξεχάσει τα βασικά. Αν η ανεγκέφαλη αλεπού φέρει την «συντέλεια του κόσμου», ο αυτοκράτορας Xi που είναι ο βασικότερος και πιο επικίνδυνος εχθρός, τι θα κάνει; Το Big Bang 2.0, με κινέζικα χαρακτηριστικά, για να ξαναφτιάξει τον κόσμο;)

Κάτοψη του ουκρανικού πεδίου μάχης, με τους ίσως φιλόδοξους νατοϊκούς γείτονες στα δυτικά…

Εν τω μεταξύ ο «άξονας» (στον οποίο έχει προστεθεί η Βαρσοβία…) φαίνεται να επιδιώκει απελπισμένα την δημιουργία κάποιου «δεύτερου μετώπου» στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Μια φήμη (αλλά μόνο φήμη) θέλει τον κλόουν να ζήτησε απ’ το γεωργιανό κράτος να επιτεθεί στο ρωσικό∙ αν αυτό αληθεύει τότε πήρε την απάντηση «τί πίνεις;». (Ξέρουμε…) Πιο πιθανό (και παρ’ όλα αυτά απελπιστικό) είναι είτε να εισβάλει στην ουκρανία πολωνικός στρατός απ’ τα βορειοδυτικά, είτε ρουμανικός απ’ τα νοτιοδυτικά (στα βόρεια έχει βουνά). Η Βαρσοβία κάνει «ασκήσεις» κοντά στα πολωνο-ουκρανικά σύνορα, για προθέρμανση (;), προκειμένου να καταλάβει (για «ανθρωπιστικούς» πάντα λόγους…) τα παλιά εδάφη της στην τώρα ουκρανική Γαλικία (Lviv…). Κάτι τέτοιο θα σήμαινε διαμελισμό της ουκρανικής επικράτειας… Ωστόσο, αν όντως το φασιστοπολωνικό καθεστώς ορέγεται κατακτήσεις, ίσως να μην προλάβει: έκτακτες ασκήσεις κάνει και ο στρατός της λευκορωσίας, ακριβώς δίπλα, στα σύνορα με την ουκρανία∙ κι ένα «πουλάκι» λέει πως αν χρειαστεί θα εισβάλει πρώτος (μαζί με ρωσικές ενισχύσεις…), για να κόψει τον Μίνσκ τον δρόμο (και την όρεξη) στη Βαρσοβία… Ποιός ξέρει;

Νοτιότερα, προς την μεριά της Μαύρης Θάλασσας, ένα «δεύτερο μέτωπο» θα αφορούσε την λωρίδα της τρανσδνειστερίας, ανάμεσα στη μολδαβία και την ουκρανία. Και πάλι πρόκειται για φήμη (ή για ανεφάρμοστα σχέδια του άξονα): να επιτεθεί το Βουκουρέστι στην τρανσδνειστερία, να την «απελεθερώσει» απ’ τον ρωσικό στρατό, και να την «χαρίσει» στην μολδαβία. Όμως και πάλι απόγνωση: με το που θα πατήσουν ρουμανικές αρβύλες στο ουκρανικό έδαφος στα νοτιοδυτικά της Οδησσού, θα είναι στο έλεος των ρωσικών υπερηχητικών (και διαπιστωμένα φονικών) πυραύλων. Βέβαια το Βουκουρέστι είναι μέλος του νατο (από το 2004) κι ίσως κάποιοι σκέφτονται ότι η Μόσχα «δεν θα τολμήσει να κτυπήσει νατοϊκό στρατό»… Χμμμμ… Τί πίνουν; Ποιός ξέρει;

Αυτά θα μπορούσαν να είναι μόνο «σκέψεις τρελές». Και έτσι θα έπρεπε να μείνουν. Όμως… Όμως οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες (και, προφανώς κάποιοι από εκείνους που εκπροσωπούν) βλέπουν εφιάλτες στην προοπτική (ή στην βεβαιότητα) «να νικήσει η ρωσία». (Είναι όλοι τους παλιοί «ειρηνοποιοί» όταν τους συνέφερε, συνεπώς τώρα έχουν στριμωχτεί και φοβούνται…). Και επειδή φοβούνται αυτούς τους δυόμισυ μήνες του πολέμου στην ουκρανία τα στρατηγεία του «άξονα» κάνουν την μια λάθος εκτίμηση πάνω στην άλλη – και συνεχίζουν.

Τι άλλο μπορεί να περιμένει κάποιος από δαύτους εκτός απ’ το επόμενο «αισιόδοξο» λάθος; Αν έχουν αρχίσει να ερωτοτροπούν με την “συντέλεια του κόσμου” τι να περιμένει κανείς;

(Υ.Γ. Στις 3 Μάη η ανεγκέφαλη αλεπού υπέγραψε διάσταγμα που δίνει ένα δεκαήμερο στις σχετικές υπηρεσίες για να φτιάξουν μια λίστα των εμπορευμάτων – κυρίως πρώτων υλών – που είτε θα σταματήσει εντελώς η πώλησή τους σε “μη φιλικούς πελάτες”, είτε αυτοί θα πληρώνουν όπως και το φυσικό αέριο. Η προθεσμία λήγει στις 13 Μάη.

Δεν θα έρθει τότε η “συντέλεια του κόσμου”… Αν, όμως, ακούσετε γύρω ένα έντονο, γοερό κλάμα θα φταίνε αυτές οι αντι-κυρώσεις…)

«Νέα παγκόσμια τάξη»;

Δευτέρα 9 Μάη>> Κάθε φορά που ακούγονται οι λέξεις «παγκόσμια τάξη» (σχεδόν πάντα με την «αισιόδοξη» προσθήκη ενός «νέα») μυρίζει ανθρώπινο κρέας. Όμως αυτό, δυστυχώς, δεν είναι καινούργιο: απ’ το τέλος του 3ου παγκόσμιου (με την διάλυση του «ανατολικού μπλοκ») και ύστερα, διαδοχικά δυτικά βασιλικά παράσιτα (δηλαδή διάφοροι ειδικοί, πολιτικοί, δημαγωγοί) μιλούν, αναζητούν, υπόσχονται, μεθοδεύουν μια νέα παγκόσμια τάξη – στα μέτρα τους. Αυτή είναι εδώ και 3 δεκαετίες η κωδική ονομασία του 4ου παγκόσμιου πολέμου…

Συνεπώς δεν ήταν ακριβώς «φρέσκα κουλούρια» το ότι την πρώτη ημέρα του world government summit 2022 που έγινε στα τέλη του περασμένου Μάρτη στο cool Dubai (του cool τοξικού των εμιράτων…) το θέμα-προς-συζήτηση ήταν Are we ready for a new world order? (Είμαστε έτοιμοι για μια νέα παγκόσμια τάξη;) (Η ερώτηση δεν απευθυνόταν σε ρώσους, κινέζους και λοιπούς άθλιους αλλά φιλόδοξους αμφισβητίες).

Εκείνο που τράβηξε την προσοχή της ασταμάτητης μηχανής ήταν η ορθή – κοφτή γνώμη της κυρίας Pippa Malmgrem, original βασιλικού παράσιτου οπωσδήποτε, αμερικανίδας, μεταξύ άλλων επιχειρηματία, οικονομολόγου, ειδικής συμβούλου του αμερικάνου προέδρου Bush B (τότε που παίχτηκε και χάθηκε ο «αμερικανικός 21ος αιώνας» του πλανήτη…) και διάφορα άλλα. Προσέξτε την λίγο στο τέλος του παρακάτω σύντομου video. (Στο σανίδι καθοδηγεί η anchorwoman του cnn Becky Anderson, και συμμετέχουν επιπλέον ο Frederick Kempe, πρόεδρος και ceo του δηλητηριώδους, ιμπεριαλιστικού “atlantic council” – είναι αυτός που μνημονεύει τον μέντορά του Κίσινγκερ∙ ο Anwar bin Mohammed Gargash, σύμβουλος του τοξικού των εμιράτων∙ και ο George Friedman, ιδρυτής και πρόεδρος του think tank geopolitical futures).

Προσέξτε λοιπόν την άνετη κυρία Malmgrem να αγορεύει στα τέλη του περασμένου Μάρτη:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Είμαστε τα εξαίσια θύματα;

Δευτέρα 9 Μάη>> Ενώ είναι απόλυτη αλήθεια ότι οι «έξτρα κρίσεις» (πέρα απ’ την «υγιειονιστική»…), η «κρίση ενέργειας», η «κρίση τροφίμων», η ακρίβεια και ο πληθωρισμός (και όποια άλλη ακολουθήσει) μαστορεύονταν στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο απ’ τα μέσα του 2021 αν όχι νωρίτερα, τώρα έχουν προσδεθεί πολιτικά (η λέξη με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας) στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Αυτή η δημαγωγική πρόσδεση αποτελεί αντεστραμμένη αναγνώριση της πραγματικότητας: όπως το ουκρανικό πεδίο μάχης έτσι κι όλες οι υπόλοιπες «κρίσεις» (ξεκινώντας από την κατασκευασμένη με σημαία τον τσαχπίνη) είναι τμήματα του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου. Αλλά η συσχέτιση μεταξύ τους δεν είναι γραμμική όπως προβάλλεται∙ έχουν, μάλλον, κοινή προέλευση παρά οριζόντια σχέση αιτίου αποτελέσματος μεταξύ τους:

– η «υγιεινιστική κρίση» δημιουργήθηκε απ’ τις ανάγκες και τις προτεραιότητες του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου καπιταλιτικού συμπλέγματος, ουσιαστικά του δυτικού, στην προσπάθειά του να ηγεμονεύσει παγκόσμια (ελέγχοντας τις κοινωνίες στη βάση τους…)∙

– η «κρίση τροφίμων» προέρχεται επίσης απ’ το ίδιο (δυτικό) σύμπλεγμα, πιθανόν όμως η επιδίωξη «επισιτιστικής / τεχνολογικής» ηγεμονίας να αφορά μικρότερο μέρος του πλανήτη (μέση ανατολή, αφρική, νότια αμερική) και όχι το σύνολό του… (Υποθέτουμε πως αν δημιουργείται εντέχνως πρόβλημα με το στάρι, οι δημιουργοί του καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο με το ρύζι)∙

– η «ενεργειακή κρίση» προέρχεται απ’ τις ανάγκες της πυρηνικής βιομηχανίας∙

– η αναγγελμένη και αναμενόμενη «κρίση στον κυβερνοχώρο» προέρχεται απ’ τις ανάγκες καθολικού ψηφιακού ελέγχου ατόμων και κοινωνιών∙ τα πρώτα βήματα αυτής της εκστρατείας καθολικού ελέγχου έγιναν ή επιταχύνθηκαν στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοκρατίας∙

– η «νομισματική κρίση» προκύπτει μεν απ’ την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, είναι όμως και το απαραίτητο πέρασμα προς το «ψηφιακό χρήμα», και τον έλεγχο μέσω αυτού.

Αν αυτή η προσέγγισή μας είναι σωστή, τότε η μεν ουκρανική επικράτεια είναι ένα απ’ τα σημαντικά πεδία μάχης (ένα ανάμεσα σε άλλα εξίσου σημαντικά…), δεν βρίσκεται όμως στο πολιτικό κέντρο του 4ου παγκόσμιου. ΔΕΝ βρίσκεται επίσης (υποστηρίζουμε) στο κέντρο της όποιας πιθανής απάντησης στην ερώτηση «τι πρέπει να κάνουμε σαν σύγχρονη εργατική τάξη» – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι (όπως και όλα τα υπόλοιπα πεδία μάχης) είναι (ή πρέπει να μας είναι) αδιάφορο.

Η μονοδιάστατη, ρηχή, επιδερμική «ανθρωπιστική ευαισθησία» παράγει έτσι κι αλλιώς (συνειδητά ή όχι) τσιράκια των μιλιταριστικών εκφάνσεων του «γενικά δυτικού» καπιταλισμού: του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος… του νατο… (Οι μπηχεβιοριστές των αφεντικών και οι δημαγωγοί παίζουν στα δάκτυλα την χειραγώγηση-μέσω-εντυπώσεων-και-συγκινήσεων!). Από την άλλη μεριά η υποστήριξη στη Μόσχα (στο ουκρανικό πεδίο μάχης ή και γενικά) είναι μια μανιχαϊστική αυτο-παγίδευση: σ’ έναν ενδοκαπιταλιστικό παγκόσμιο πόλεμο οι σίγουρα ηττημένοι είμαστε εμείς, οι γυναίκες και οι άντρες της σύγχρονης εργατικής τάξης∙ και δεν έχουμε κανένα ταξικό συμφέρον να «διαλέξουμε» σε ποια καπιταλιστική μεριά θα γίνουμε κομμάτια!

Αντί να πέφτουμε στην παγίδα τέτοιων διλημμάτων έχουμε υποχρέωση (ιστορικό εργατικό καθήκον τολμάμε να πούμε!) να στραφούμε εναντίον εκείνων που άμεσα και έμμεσα μας τραβάνε στα σφαγεία: του ελληνικού ιμπεριαλισμού και των συμμάχων του. (Το ίδιο ακριβώς καθήκον έχουν όλοι οι εργάτες / εργάτριες οπουδήποτε στον πλανήτη απέναντι στα «δικά τους» κράτη / αφεντικά …) Το παλιό σύνθημά μας (σαν αυτόνομων εργατών) Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ – Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! έχει γίνει δραματικά επίκαιρο, και δεν χωράει διαπραγμάτευση. Δεν χωράει επίσης διαπραγμάτευση η απόρριψη της αυτοκτονικής ιδέας «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου»! Θυμάστε; Σ’ έναν άλλο παγκόσμιο πόλεμο «ο εχθρός του εχθρού» (και άρα «φίλος») ήταν το Λονδίνο… Κι ύστερα;

Για να το πούμε όσο πιο ωμά και παραδειγματικά γίνεται: η Αλεξανδρούπολη είναι πια αμερικανική βάση, κρίσιμη για τον us army στον «μέτωπο της ουκρανίας»… Ποιο θα είναι το όφελος για εμάς, σαν τάξη, όταν θα την κτυπήσουν οι ρωσικοί πύραυλοι; Κα-νέ-να!!!

Να η μετριοπαθής αλλά σωστή προσέγγιση ενός τμήματος της εργατικής τάξης στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού (όχι, δυστυχώς, δεν προέρχεται απ’ το BLM: αυτό φαίνεται να έχει απαλλοτριωθεί απ’ το κόμμα του νυσταλέου Jo, κόμμα εντελώς πολεμοκάπηλο πλέον ακόμα και στις θεωρούμενες «ακραίες» τάσεις του):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Επίσημη κήρυξη

Πέμπτη 28 Απρίλη>> Προσέξτε παρακαλούμε αυτές τις φράσεις: …Θέλουμε να δούμε την Ρωσία να αδυνατίσει σε βαθμό που δεν θα μπορεί να κάνει τα πράγματα που κάνει έχοντας εισβάλει στην Ουκρανία… Στόχος μας είναι να ηττηθεί η Ρωσία στο πεδίο της μάχης έτσι ώστε να απόσχει οριστικά από νέες επιθέσεις… Θα κινήσουμε γη και ουρανό για να εξοπλίσουμε την Ουκρανία…

Πρόκειται για δηλώσεις του αμερικάνου υπ.αμ. Lloyd Austin (με την συνηγορία του υπ.εξ. Παρωπίδα – aka Blinken) μετά από πρόσφατη επίσκεψή τους στον κλόουν αλλά και στη Βαρσοβία, στη Σόφια, και στο «στρατηγείο» του αμερικανικού / νατοϊκού στρατηγείου στο Ramstein της γερμανίας. Είναι μόνο δική μας η ερμηνεία αυτών των φράσεων ότι πρόκειται για επίσημη κήρυξη πολέμου της Ουάσιγκτον κατά της Μόσχας (προς το παρόν) μέσω τρίτων; (Τυπικά μια τέτοια επίσημη κήρυξη πολέμου πρέπει να την κάνει ο «αρχηγός του κράτους», δηλαδή προς το παρόν ο νυσταλέος Jo, και όχι κάποιοι υπουργοί του. Ουσιαστικά όμως το να την κάνουν οι υπουργοί βάζει την κήρυξη πολέμου σε «γκρίζα ζώνη», χωρίς να μειώνει την σημασία της…)

Τι σημαίνει «θέλουμε να δούμε…» όταν το ρωσικό καθεστώς (και όχι μόνον αυτό) έχει ανακηρυχτεί «εχθρός» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ανεξάρτητα απ’ την ουκρανία και την ρωσική εισβολή εκεί; Αυτό που «θέλει να δει» η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να το πετύχει ο ουκρανικός στρατός, όσο «ενισχυμένος» κι αν είναι. Η Μόσχα είναι πυρηνική υπερδύναμη με όπλα (τα δείχνει ένα ένα…) που δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει ούτε καν ο αμερικανικός στρατός∙ πολύ λιγότερο ο ουκρανικός…

Τι σημαίνει «στόχος μας είναι να ηττηθεί η ρωσία… έτσι ώστε» όταν πρόκειται για τέτοιο στρατό; Και τι σημαίνει, μετά απ’ αυτά, το «θα κινήσουμε γη και ουρανό…» όταν είναι γνωστό ότι ο διαρκής εφοδιασμός του φασιστοκαθεστώτος του Κιέβου απλά γεμίζει την ουκρανική επικράτεια με παλιοσίδερα και κρατήρες αφού η Μόσχα έχει πλήρη έλεγχο του τι σημαντικό (απ’ την άποψη του οπλισμού) διακινείται σ’ όλη την ουκρανική επικράτεια, και οπωσδήποτε στα δυτικά της;

Κάποιος θα πει επιπόλαια «έλα μωρέ, λόγια του αέρα!». Αλλά η Ουάσιγκτον έχει πράγματι στριμωχτεί πολύ σοβαρά. Όχι μόνο απ’ αυτές καθαυτές τις εξελίξεις στο ουκρανικό πεδίο μάχης, αλλά απ’ το γεγονός ότι εκτός από μερικά ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια, συν το αυστραλιανό, το καναδικό, το ιαπωνικό και το νοτιοκορεατικό (υπό καινούργια, «δεξιά» διοίκηση αυτό το τελευταίο) κανένας άλλος στον πλανήτη δεν συμμερίζεται την δυτική, πρωτοκοσμική αγανάκτηση και έχθρα απέναντι στη Μόσχα, στο Πεκίνο, στο ευρασιατικό project. Συμπεριλαμβανόμενων κρατών πάνω στα οποία η Ουάσιγκτον είχε στηρίξει πολλά για την αντιμετώπιση του άλλου εχθρού, του Πεκίνου, όπως είναι το ινδικό. Ή του όχι-και-τόσο-swing τουρκικού.

Έχουμε εξηγήσει συστηματικά στο παρελθόν την σημασία που έχει η ουκρανική επικράτεια + η Μαύρη Θάλασσα για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, στο 2ο μέτωπο του σε εξέλιξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Όμως είναι τώρα πια η ίδια η Ουάσιγκτον που ανακηρύσσει αυτή την περιοχή του πλανήτη σε «ζήτημα ζωής και θανάτου» για τον ιμπεριαλισμό της, δηλώνοντας ανοικτά και καθαρά ότι όχι μόνο δεν θέλει καμία ειρήνη εκεί… όχι μόνο ότι δεν θέλει μια αξιοπρεπή συνθηκολόγηση των εργολάβων της εκεί… όχι μόνο ότι δεν θέλει καν μια «ρωσική ήττα» στο ουκρανικό πεδίο μάχης… Αλλά ότι θέλει το maximum, την στρατιωτική καταστροφή της Μόσχας, έτσι ώστε να πάψει να είναι υπολογίσιμος εχθρός / αντίπαλος!

Ας το τονίσουμε: αυτή η επίσημη διακήρυξη των αμερικανικών στόχων γίνεται αφού πρώτα απέτυχαν παταγωδώς οι «οικονομικές τιμωρίες», «κυρώσεις» κλπ (κάτι αναμενόμενο…), έτσι ώστε να απομένουν πια για τον άξονα μόνο στρατιωτικά μέσα…

Μην σας παραπλανεί ότι η Ουάσιγκτον ελπίζει (αυτό δηλώνει…) ότι μια τέτοια καταστροφή θα την πετύχει ο ουκρανικός στρατός (με την κατάλληλη αμερικανική υποστήριξη / καθοδήγηση). Αυτό είναι αδύνατο, το ξέρουν και οι πέτρες. Συνεπώς, απ’ αυτό το χρονικό σημείο και την συγκυρία όπως διαμορφώνεται απ’ τα δημόσια δηλωμένα αμερικανικά «θέλω», δύο μόνο ενδεχόμενα υπάρχουν. Είτε η Ουάσιγκτον να αναγκαστεί αργά ή γρήγορα σε άτακτη υποχώρηση που θα είναι όμως ήττα κυριολεκτική και κρίσιμη∙ είτε να προχωρήσει σε ανοικτή όλο και πιο συστηματική κλιμάκωση, «ρίχνοντας στη μάχη» τους συμμάχους της στην περιοχή (Βαρσοβία και Βουκουρέστι), αν φυσικά είναι διαθέσιμοι όπως δείχνουν – πριν αναγκαστεί να μπει η ίδια.

Αντί για απώθηση ας προετοιμαζόμαστε ηθικά, συναισθηματικά, πολιτικά, οργανωτικά: η αμερικανική βάση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης σπρώχνεται (απ’ την Ουάσιγκτον) όλο και κοντύτερα στο να γίνει στόχος – και ίσως όχι μόνον αυτή… Η στενή συμμαχία του ελληνικού ιμπεριαλισμού με τον αμερικανικό δεν είναι κουβέντες καφενείου…

Βοήθειες απ’ το Βερολίνο

Πέμπτη 28 Απρίλη>> Η περίπτωση του γερμανικού κράτους / κεφάλαιου μας έχει απασχολήσει: είναι ο δεύτερος (αμερικανικός κατ’ αρχήν) στόχος μετά την ουκρανία / Μαύρη Θάλασσα. Το Βερολίνο αποφεύγει να πάρει καθαρή θέση, και προσπαθεί να πετάει την μπάλα στην κερκίδα. Μια στάση (το λιγότερο) άγονη, συμβιβαστική – και μεσοπρόθεσμα αδιέξοδη.

Το τελευταίο κατόρθωμα αυτής της τακτικής ήταν η ανακοίνωση του αξιολύπητου σοσιαλδημοκράτη πρωθ. Olaf Scholz, ότι (μετά από πολλούς δισταγμούς) θα παραχωρήσει στον κλόουν μερικά αντι-αεροπορικά τανκς μάρκας gepard. Είναι, άραγε, ένα όπλο που μπορεί να βοηθήσει το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου;

Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για «τανκς», αλλά για κινητά αντιαεροπορικά, με ιδιαίτερα ευάλωτη θωράκιση. Είναι μικρού βεληνεκούς (έως 5 χιλιόμετρα) και όταν φτιάχτηκαν θα χρησιμοποιούνταν κατά ελικοπτέρων και χαμηλά πετούμενων αεροπλάνων. Αλλά το γερμανικό κράτος τα έχει αποσύρει απ’ το 2010: θεωρούνται ξεπερασμένα. Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα: χρειάζονται αρκετοί μήνες εκπαίδευση για να μάθει κάποιος να χρησιμοποιεί ένα gepard σωστά, αφού τα ραντάρ του κινούνται (περιστρέφονται) με πολύ μεγάλη ταχύτητα.

Και το τελικό κτύπημα: οι κάνες και τα βλήματα του gepard κατασκευάζονται στην ελβετία. Το ελβετικό κράτος / κεφάλαιο, τηρώντας την ουδετερότητά του, απαγορεύει την μεταφορά όπλων δικής του κατασκευής σε εμπόλεμες ζώνες! Και, φυσικά, έστειλε ραβασάκι στο Βερολίνο, ότι δεν εγκρίνει την παράδοση των gepard στο Κίεβο, και ότι σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται να στείλει βλήματα στο πακέτο.

Ο ελιγμός της αξιολύπητης γερμανικής πολιτικής βιτρίνας παραείναι ρηχός για να περάσει απαρατήρητος. Μπορεί να πει «εγώ ήθελα, αλλά αυτοί οι ελβετοί δεν με άφησαν». Μπορεί να τσακωθεί με τους ελβετούς και να ξεστοκάρει μερικά gepard, ελπίζοντας ότι μέχρι να μάθουν κάποιοι ουκρανοί να τα χειρίζονται ή θα έχει τελειώσει ο πόλεμος στην ουκρανία ή θα έχει γενικευτεί τόσο ώστε… Μπορεί επίσης να ξεστοκάρει τα μπαγιάτικα βλήματα απ’ τις γερμανικές αποθήκες συμβουλεύοντας (τους εκπαιδευόμενους) να κάνουν οικονομία γιατί δεν υπάρχουν άλλα.

Μπορεί επίσης να κοιτάξει πιο βαθιά στις αποθήκες, μήπως έχει ξεμείνει κανά zeppelin, απ’ τον 1ο παγκόσμιο. Ή, καλύτερα, να αναθέσει αυτό το ψάξιμο τους πολεμοκάπηλους, καραδεξιούς «πράσινους» κυβερνοεταίρους του.

(Εκείνο που δεν μπορεί να κάνει για καιρό ακόμα είναι υπομονή…)

Λίγη πραγματικότητα παρακαλώ!

Δευτέρα 25 Απρίλη>> Στις 24 Μάρτη ήταν απόλυτα κατηγορηματικοί: «δεν πρόκειται να πληρώσουμε σε ρούβλια για το παλιοαέριο σας!!»

Στις 14 Απρίλη ήταν πάλι κατηγορηματικοί αλλά διακριτικά σκεπτικοί: «αν πληρώνουμε σε ρούβλια θα παραβιάσουμε τις κυρώσεις μας…»

Στις 22 Απρίλη βρήκαν την λύση! Θα κάνουν αυτό που ζητάει η Μόσχα – αλλά θα παριστάνουν ότι δεν το κάνουν!

Τι ζητούσε το τρισκατάρατο ρωσικό καθεστώς; Οι πληρωμές για το γκάζι – σε ευρώ ή δολάρια… – να μην γίνονται στα επί ευρωπαϊκού εδάφους υποκαταστήματα της gazprombank (επειδή εκεί μπορεί να «παγώσουν») αλλά στα κεντρικά της τράπεζας στη Μόσχα, όπου όσοι αγοράζουν θα ανοίξουν έναν λογαριασμό σε ευρώ (ή δολάρια) και έναν σε ρούβλια. Η gazprombank θα έχει εξουσιοδότηση να μετατρέπει τα ευρώ (ή δολάρια) σε ρούβλια, να τα μεταφέρει στον λογαριασμό β, και από κει να πληρώνεται…

Τι αποφάσισε η σοφή ε.ε.; Ότι είναι ο.κ. να πληρώνουν οι αγοραστές φυσικού αερίου σε ευρώ (ή δολάρια) στα κεντρικά της gazprombank, στη Μόσχα… ΑΛΛΑ (λένε οι υπηρεσίες της ε.ε.) υπάρχει ένα νομικό ζήτημα. Πότε θα θεωρείται η πληρωμή ολοκληρωμένη; Όταν τα ευρώ (ή δολάρια) θα μεταφέρονται απ’ τον λογαριασμό των ευρωπαϊκών εταιρειών στο λογιστήριο της gazprom; Ή αφού πρώτα τα ευρώ (ή δολάρια) κάνουν ένα γύρο μετατροπής τους σε ρούβλια (με την εγγύηση της gazprombank), επιστροφής στον β λογαριασμό (των ευρωπαϊκών εταιρειών) και μεταφοράς τους τότε στην gazprom; Οι υπηρεσίες (της ε.ε.) λένε ότι πρέπει να ισχύει το πρώτο, πράγμα που πρακτικά σημαίνει ότι οι εταιρείες δεν θα ανοίγουν β λογαριασμό…

Μοιάζει σαν «σολομώντια λύση» έτσι ώστε οι πολιτικές βιτρίνες της ε.ε. να σώσουν τα προσχήματα: το μείζον (η πληρωμή επί ρωσικού εδάφους, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος «παγώματος») γίνεται δεκτό∙ οι ευρωπαϊκοί λογαριασμοί σε ρούβλια όχι. Τα επιχειρήματα που επικαλούνται (οι νομικές υπηρεσίες της ε.ε.) κατά των λογαριασμών σε ρούβλια είτε είναι αόριστα (: έτσι παραβιάζονται οι «κυρώσεις»…) είτε αυθαίρετα (: η μετατροπή από νόμισμα σε νόμισμα θα επιβαρύνει τους αγοραστές με αβέβαια έξτρα κόστη). Εκείνο που προφανώς «καίει» είναι η αναγνώριση ενός παράδοξου δικαιώματος στην κεντρική τράπεζα της ρωσίας: το να μετατρέπει σε ρούβλια τις καταθέσεις δυτικών σε ευρώ (ή δολάρια) ενόσω τα ποσά είναι ακόμα στην ιδιοκτησία των δεύτερων (εφόσον βρίσκονται σε δικούς τους τραπεζικούς λογαριασμούς στην gazprombank). Ωστόσο η θέση της ε.ε. είναι εξαιρετικά αδύναμη για να μην πούμε γελοία: έχει σχεδόν κατάσχει ποσά κατατεθειμένα σε τράπεζες επί ευρωπαϊκού εδάφους παραβιάζοντας τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των κατόχων των αντίστοιχων λογαριασμών! Πώς μπορεί, μετά απ’ αυτό, να διαμαρτύρεται για την παραβίαση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας σε ευρωπαϊκούς λογαριασμούς επί ρωσικού εδάφους; Στο κάτω κάτω αυτοί οι λογαριασμοί δεν «παγώνουν»!…

Εκείνο που δεν μπορούν να παραδεχτούν οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες είναι ότι διαλύοντας τις δεσμεύσεις του διεθνούς χρηματοπιστωτισμού (εδώ και χρόνια, με τις διάφορες «κυρώσεις» εδώ κι εκεί) ήρθε η ώρα να υποστούν τις συνέπειες: η κρισιμότητα των εμπορευμάτων (εν προκειμένω πρώτων υλών) είναι ανώτερης τάξης απ’ την χρησιμότητα των νομισμάτων και του (υπό δυτικό έλεγχο) χρηματοπιστωτισμού. Το να έχει ο δυτικός καπιταλισμός «διπλά δικαιώματα», αφενός σαν πελάτης / αγοραστής (που έχει πάντα δίκιο) και αφετέρου σαν κεντρικός τραπεζίτης του πλανήτη (που έχει όλη την εξουσία και πυροβολεί κατά βούληση), τελειώνει!! Και, ας το πούμε σύντομα: κανένα καπιταλιστικό κράτος του πλανήτη πλην των δυτικών (ευρώ, δολάριο…) δεν στεναχωριέται γι’ αυτό!

Ηθικό δίδαγμα; Οι φοβερές και τρομερές χρηματοπιστωτικές «κυρώσεις» κατά της Μόσχας έχουν φτάσει στη λογική τους κατάληξη: τρακάρουν με τον τοίχο της προτεραιότητας των εμπορευματικών (: πρώτες ύλες) αγορών. Η υποτιθέμενη «σχετική αυτονομία» του χρήματος (και η οπλοποίησή του…) απέτυχε – αλλά οι δυτικοί υποτελείς δεν πρέπει να το μάθουν. Το χρήμα (το νόμισμα) είναι μέτρο της αξίας κι όχι αξία καθαυτή∙ όπως το χιλιόμετρο είναι μέτρο των αποστάσεων στο χώρο κι όχι απόσταση καθ’ αυτή! Οι κεντρικές τράπεζες (των ηπα και τις ε.ε.) σαν εκδότριες του δολαρίου και του ευρώ, μπορούν να μαζεύουν όσες ποσότητες θέλουν (εξαιρετικότατος πληθωρισμός!)∙ μπορούν επίσης να φτιάχνουν και σαίτες! Όμως τα νομίσματα ούτε τρώγονται ούτε κινούν τις μηχανές των εργοστασίων! Στοιχειώδες, αλλά τρέχα γύρευε με τους κοκάκηδες μανατζαρέους των «πολιτικών επιστημών»…  

Κι έτσι αφού δεν είναι πια ντροπή να πληρώνεται το ρωσικό καθεστώς στην έδρα του για το φυσικό αέριο, πάει να πει ότι δεν είναι ντροπή το ίδιο για όλες τις υπόλοιπες στρατηγικές πρώτες ύλες. Που δεν είναι ούτε λίγες ούτε ασήμαντες.

Προκύπτει όμως ένα θέμα σοβαρό τώρα. Οι «κυρώσεις», το «δεν χρηματοδοτούμε τον πόλεμο του Putin», ήταν το δυτικό υπερόπλο – πριν οποιοδήποτε άλλο «κανονικό». Τώρα που η τρισκατάρατη ανεγκέφαλη αλεπού θα εισπράττει σε «σκληρό νόμισμα» στην έδρα του χωρίς δυνατότητα «παγώματος» των εισπράξεων / εσόδων τι θα γίνει;

(Η καπιταλιστική πραγματικότητα είναι σκληρή για τις φαντασιώσεις των δυτικών πολιτικών βιτρινών και των «στρατηγικών» τζογαδόρων τους…)

Η προέλαση της πανούκλας: απ’ τους Critical Art Ensemble στη Σαγκάη…

Δευτέρα 25 Απρίλη>> Στις 24 Φλεβάρη του 2007 η αμερικανική avant garde ομάδα C.A.E. οργάνωσε στη πόλη γερμανική Leipzig, έξω απ’ το αμερικανικό προξενείο, ένα “event” με τίτλο Target Deception 2007 και θέμα τον βιολογικό πόλεμο και την βιοτρομοκρατία. Το “event” ήταν προσομοίωση ενός «πειράματος» διασποράς βακίλου του άνθρακα που έκανε ο αμερικανικός στρατός στο San Francisco το 1950.  Ήταν μια ακόμα πολιτικο-καλλιτεχνική δράση της ομάδας που έγινε διεθνώς γνωστή (κυρίως) για τον κριτικό προσανατολισμό της στα βιολογικά όπλα και στη χρήση τους (Ενδεικτικά: Η προέλαση της πανούκλας: βιολογικός πόλεμος και παγκόσμια δημόσια υγεία, έκδοση απ’ την Λέσχη Κατασκόπων του 21ου αιώνα).

Σύμφωνα με την άποψη της CAE βιολογικά όπλα δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από «τρομοκράτες» (όπως ήταν και παραμένει η κυρίαρχη καθεστωτική άποψη), είναι όμως χρήσιμα στα κράτη για την συντήρηση καθολικών φόβων στους πληθυσμούς και την στρατιωτικοποίηση των κοινωνιών. Σύμφωνα με την CAE το ανυπέρβλητο όριο στην πολεμική χρήση (κατασκευασμένων) παθογόνων οργανισμών βρίσκεται στο ότι μπορούν να διασπαρούν ανεξέλεγκτα, «κτυπώντας» κι εκείνον που τους εξαπέλυσε.

Αν και η κριτική προσέγγιση της CAE είναι (ή ήταν;) αρκετά διεισδυτική, ο άξονας περιστροφής της (και, κατά τη γνώμη μας, το αδύνατο σημείο της) ήταν αυτό το ανεξέλεγκτο της διασποράς ενός παθογόνου μικρο-οργανισμού / όπλου. Η CAE δεν λάμβανε υπόψη της (επειδή, το πιθανότερο, δεν υπήρχε τότε σαν τεχνολογική δυνατότητα ή τα μέλη της δεν ήξεραν) την πιθανότητα αντιδότων που θα «προστάτευαν» όσους (μεταξύ των επιτιθέμενων) θα έπρεπε να προστατευτούν∙ ή, ακόμα, και την βιο-τεχνολογική δυνατότητα διαφοροποίησης / εστίασης ενός κατασκευασμένου ιού / όπλου σε συγκεκριμένο (ανθρώπινο) γονιδίωμα. Τέλος δεν λάμβαναν υπόψη τους το ενδεχόμενο ορισμένες τεχνικές της γενετικής μηχανικής να οπλοποιηθούν (ή να είναι οπλοποιημένες εξ αρχής) και να χρησιμοποιηθούν μέσω τροποποιημένων μικρο-οργανισμών, όχι άμεσα εναντίον πληθυσμών αλλά εναντίον των πρώτων υλών διατροφής τους (φυτικών ή/και ζωϊκών).

Έχουν γίνει (και συνεχίζουν να γίνονται) τεράστια βήματα στο genetic engineering, και σχεδόν όλες οι σχετικές έρευνες και εφαρμογές έχουν «διπλή χρήση». Ιατρική (υποτίθεται) αλλά και στρατιωτική. Ακόμα και η «ιατρική» ωστόσο είναι προσανατολισμένη στον «μετα-ανθρωπισμό», έναν διαφορετικού είδους πόλεμο κυριαρχίας και βίαιης κατάκτησης των σωμάτων. Η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι σε θέση να ξέρει με ακρίβεια ποια είναι τα τωρινά σημεία αιχμής αυτών των ερευνών – διαβάζει όμως και παρακολουθεί. Ξέρει ότι στόχος τους είναι να ξεπεραστούν τα εμπόδια της «εντελώς ανεξέλεγκτης» διασποράς.

Εκτιμάει επίσης ότι απ’ την καπιταλιστική άποψη της «δημιουργικής καταστροφής» τα βιολογικά όπλα είναι ελκυστικά! Επειδή μπορεί να κρυφτεί ο κατασκευαστής τους, και να αποδοθεί η ευθύνη της ύπαρξης ενός ισχυρά νοσογόνου ή και φονικού μικρο-οργανισμού στην «φύση». Εκτιμάει επίσης (χωρίς ακράδαντες απόδειξεις αλλά με αυστηρά λογικές / ιστορικές συσχετίσεις) ότι μεγάλο μέρος της υγιεινιστικής τρομοκρατίας είχε ΚΑΙ βασικά στοιχεία «ασκήσεων βιολογικού πολέμου».

Μ’ αυτήν την προσέγγιση (και μόνο για λογαριασμό της όσο το δυνατόν καλύτερης πολιτικής εργατικής ετοιμότητας, ανάλυσης και δράσης κατά των genetics) σε δύο συνέχειες, σήμερα και την ερχόμενη Πέμπτη 28 Απρίλη, παρουσιάζουμε ορισμένα δεδομένα – που φτάνουν (ή μπορεί να φτάνουν) ως τον ανεξήγητο έως παρανοϊκό επιδημιολογικά αποκλεισμό (τμημάτων) της Σαγκάης… μέσω Κιέβου…

(Περισσότερα για το θέμα και με άνεση χώρου στο επόμενο cyborg, νο 24, στις αρχές Ιούνη).

Συντονιστείτε!