Το άγχος του Νοέμβρη

Για να αντιστραφεί η υπερθέρμανση του πλανήτη χρειάζονται γενναίες κινήσεις. Σε αποκλειστική φωτογραφία της ασταμάτητης μηχανής (χα!) η Alexanderplatz τον ερχόμενο  Δεκέμβρη. (Διακρίνονται 3 μέλη του γερμανικού υπουργικού συμβουλίου – και καμία «άσκοπη μετακίνηση» τρίτων…

Τι σας παραξενεύει με το χιούμορ μας; Ανάμεσα στο «πολιτικό» και στο «πολικό» ένα «τι» κάνει όλη όλη την διαφορά…)

Δευτέρα 22 Αυγούστου>> Οι πολιτικές βιτρίνες (και όχι μόνο στο ελλαδιστάν) καμαρώνουν. Κορδώνονται. Έχουν αυτό το σάπιο πατερναλιστικό ύφος του «σωτήρα», για μια ακόμη φορά – ή σε ένα διαφορετικό πεδίο – μετά την υγιειονομική τρομοεκστρατεία. Είναι έτοιμες «να βοηθήσουν τους ευάλωτους» εν όψει ενός κατά πως λένε «κρύου χειμώνα».

Το περίεργο όμως δεν είναι η καλωσύνη της εξουσίας (!!!) Είναι το γεγονός ότι οι υπήκοοι εξακολουθούν να αγνοούν (ή να παριστάνουν ότι αγνοούν) ότι η ενεργειακή τους καθημερινότητα παίζεται κάθε μέρα, κάθε ώρα, στα «χρηματιστήρια ενέργειας» που έχουν δημιουργήσει τα κράτη μέλη της ε.ε. – για το καλό τους υποτίθεται.

Χρηματιστήριο σημαίνει τζόγος, ποιος δεν το ξέρει; Και χρηματιστηριακός τζόγος σημαίνει πως οτιδήποτε μπορεί να βαφτιστεί «σοβαρή αιτία» για κερδοσκοπία. Έπεσε μια τρίχα απ’ τα μαλλιά του Putin; «Ωωωωωω! Η ρωσία στριμώχνεται (στην ουκρανία) και θα αντιδράσει ρίχνοντας πετραδάκια στον nord stream. Bingo!!

Είναι τόσο εύκολο να φανεί αυτό. Οι τιμές των «συμβολαίων μελλοντικής παράδοσης» (αερίου) ή οι τιμές ρεύματος αλλάζουν κάθε μέρα, και συχνά κάθε ώρα μέσα στο ωράριο λειτουργίας των χρηματιστηρίων ενέργειας, χωρίς να έχει αλλάξει κάτι ούτε στην «προσφορά» ούτε στη «ζήτηση». Έχουμε γράψει στο παρελθόν, με παραδείγματα. Τα χρηματιστήρια και ο τζόγος τους είναι ο ναός των φημών και της σπέκουλας – οι δημαγωγοί συμπαρίστανται προβάλοντας κάθε βλακεία με κάθε σοβαρότητα….

«Μα!» θα πει κάποιος. «Δεν γίνεται πόλεμος στην ουκρανία; Δεν έχουν περιοριστεί – λόγω τιμωριών – οι όγκοι φυσικού αερίου που φτάνουν στην ευρώπη;» Ναι, αλλά κανείς δεν ξέρει ποια είναι η πραγματική επίπτωση αυτών των περιορισμών στις τιμές και ποια είναι η σπέκουλα. Όταν, για παράδειγμα, μερικές βδομάδες πριν η gazprom περιόρισε την παροχή μέσω nord stream 1 για τις συνηθισμένες δουλειές συντήρησης αυτό προβλήθηκε σπεκουλαδόρικα σαν τα «ρωσικά αντίποινα»∙ τέτοιοι περιορισμοί και τέτοιες δουλειές συντήρησης όμως γίνονται κάθε καλοκαίρι, εδώ και χρόνια, και φυσικά περνάνε απαρατήρητοι.

Είναι σαφές. Τα δυτικά καπιταλιστικά κράτη σπονσονάρουν τους τζογαδόρους ενέργειας για να κάνουν αυτήν την άγρια, «πρωταρχικού» τύπου συσσώρευση (σε χρήμα) που αργότερα θα «επενδύσουν» σε «πράσινα πυρηνικά». Ταυτόχρονα, χωρίς να διαταράξουν ούτε μια κεραία σ’ αυτήν την διαδικασία άγριας κερδοσκοπίας, επιδοτούν πατερναλιστικά τους φουκαράδες υπηκόους του, πράγμα που σημαίνει ότι τους χρησιμοποιούν σαν ενδιάμεσους για να επιδοτήσουν τις τζογαδόρικες τιμές: τα λεφτά των επιδοτήσεων καταλήγουν στις ενεργειο-μαφίες φυσικά.

Εν τω μεταξύ και το ρωσικό καθεστώς έχει καταλάβει πόσο βολικός είναι αυτός ο δυτικός τζόγος. Όχι μόνο επειδή ανεβάσει τις τιμές (άλλοτε του αερίου, άλλοτε του πετρελαίου, άλλοτε και των δύο) επιτρέποντάς του να πουλάει στα φιλικά κράτη με έκπτωση αλλά αισθητά ψηλά. Επιπλέον επειδή, ασήμαντες ειδήσεις του είδους «έχουμε επισκευές για 2 μέρες» εκτοξεύουν τιμές (και τον πανικό των αιχμαλώτων)… Συνεπώς είναι μια χαρά για τα συμφέροντά της να φωνάζει δυνατά η Μόσχα «εεε, που είστε; αύριο θα σταματήσει να δουλεύει μια τουρμπίνα, ε; μην το ξεχάσετε!»

Κι αυτό είναι το πρόβλημα. Πριν 4 δεκαετίες, είμαστε σίγουροι, αυτό το κόλπο δεν θα είχε αντέξει ούτε εβδομάδα! Οι υπήκοοι θα το είχαν αποκαλύψει «χαλαρά» και, με τον θυμό και την αποφασιστικότητα που αναλογεί στο θέμα, θα απαιτούσαν μαζικά να κλείσουν τα «χρηματιστήρια ενέργειας»!

Τώρα; Τι συνεχόμενη υπνοβασία είναι αυτή εδώ και χρόνια;

Μέτωπο του Ειρηνικού 3

Αμφίβια κινεζικά τεθωρακισμένα στις πρόσφατες ασκήσεις…

Πέμπτη 18 Αυγούστου>> Τι θα κάνει λοιπόν η Ουάσιγκτον στο μέτωπο του Ειρηνικού;

Σε «ανύποπτες» στιγμές η ασταμάτητη μηχανή έχει πει την γνώμη της κάνοντας προβλέψεις:

Στις 22 Απρίλη του 2018 γράφαμε (: ανατολική ασία):

Χωρίς έναν εχθρό που να παρουσιάζεται (απ’ τις ηπα και τους συμμάχους της) σαν «παγκόσμιος κίνδυνος» πώς μπορεί η Ουάσιγκτον να κρατήσει τον στρατιωτικό έλεγχο του Ειρηνικού και της ανατολικής Ασίας; Έχοντας «καβάτζα» την βόρεια κορέα, δοκίμασε επί Ομπάμα να «απλώσει» την ζώνη «διαφύλαξης των συμφερόντων του πλανήτη», αξιοποιώντας τις εδαφικές διαφορές ανάμεσα στη Μανίλα και στο Πεκίνο, στη νότια θάλασσα της κίνας. Όταν ο φρεσκοεκλεγμένος ημι-δικτάτορας των φιλιππίνων Duterte αναποδογύρισε το τραπέζι αρνούμενος να συνεχίσει την κόντρα με το Πεκίνο, η «καβάτζα» της βόρειας κορέας (και των πυρηνικών της) έγινε ο κύριος παράγοντας νομιμοποίησης του αμερικανικού μιλιταριστικού ηγεμονισμού. Τι θα απογίνει αυτός λοιπόν χωρίς τον βάρβαρο «rocket man»;

Υπάρχει, δυστυχώς, ένα ακόμα γεωγραφικό σημείο μέσω του οποίου η Ουάσιγκτον (και το Τόκιο) θα μπορούσαν να υποδαυλίσουν εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή, κατά της κίνας: η ταϊβάν.

Και στις 11 Μάη του 2019 (: όλα πάνε καλά 2):

Πριν μήνες η ασταμάτητη μηχανή είχε εκθέσει την εκτίμησή της: κάθε πόντο νομιμοποίησης της μιλιταριστικής της δράσης στον Ειρηνικό που χάνει η Ουάσιγκτον εξαιτίας της διαχείρισης που κάνει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ στο ζήτημα της βόρειας κορέας, θα επιχειρήσει να τον κερδίσει τραβώντας το χαρτί της ταϊβάν. Και είναι σαφές ότι αυτό κάνει.

Η πρόσφατη διακομματική υπερψήφιση του «νόμου για την βοήθεια στην ταϊβάν 2019» και του «νόμου επιβεβαίωσης της προσήλωσης των ηπα στην ταϊβάν 2019» απ’ τη αμερικανική βουλή των αντιπροσώπων (με ψήφους 414 υπέρ και μηδέν κατά…) είναι ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο παλιών (και επανειλημμένων) δεσμεύσεων της Ουάσιγκτον ότι (θα) τηρεί την «πολιτική της μίας κίνας» και ότι δεν θα ανακατεύεται στα ζητήματα της ταϊβάν με τρόπο που να προκαλεί το Πεκίνο. Η τωρινή ακροδεξιά κυβέρνηση του νησιού στηρίζεται πολύ στην Ουάσιγκτον· στην απέναντι μεριά ο Xi δήλωσε ήδη απ’ τον περασμένο Γενάρη ότι δεν αποκλείει την «στρατιωτική λύση» αν η επανένωση της ταϊβάν με την κίνα (στο μοντέλο «ένα κράτος δύο συστήματα» δεν γίνει ειρηνικά). Ακόμα κι αν το κινεζικό καθεστώς έχει την υπομονή να περιμένει την αλλαγή κυβέρνησης στην ταϊβάν στις επόμενες προεδρικές εκλογές (στις 20 Μάη του 2020), δεν έχει σίγουρα την διάθεση να παρακολουθεί το ψοφιοκουναβιστάν να προσπαθεί να το κυκλώσει με διαρκώς επιθετικότερες «πρωτοβουλίες».

Σ’ ένα τέτοιο γενικό ταμπλώ, αυτό το κινεζικό καλάααααααα… στους νέους δασμούς θα έπρεπε να ανησυχεί τους ψοφιοκουναβικούς του αμερικανικού ιμπεριαλισμού…

Στο αμερικανικό άσπρο σπίτι βρισκόταν τότε το ψόφιο κουνάβι. Συνεπώς είναι καθαρό ότι η κλιμάκωση της έντασης κατά της κίνας ως τώρα είναι διακομματική. Στις ταϊβανέζικες εκλογές του 2020 κέρδισε ξανά το φιλοαμερικάνικο “δημοκρατικό, προοδευτικό” κόμμα. Καμία βελτίωση!

Σε σχέση με την αμερικανική επιθετικότητα είναι σημαντικά κι αυτά:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Κι άλλη άγνοια!

Δευτέρα 15 Αυγούστου>> Ίσως αυτό το «ααα, δεν ξέρω» να είναι μια καινούργια, ύπουλη «πανδημία» και μας το κρύβουν. Θέλουν να την κρατήσουν για τους εαυτούς τους! Επεκτείνεται γρήγορα πάντως!

Θα έχετε ακούσει για ένα πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος στην ZaporizhziaΤο μεγαλύτερο στην ευρώπη – λένε. Με έξι αντιδραστήρες.

Το προφορικό (από καθεστωτικό ρ/σ υψηλής ακροαματικότητας, τον «real fm») σχετικό ρεπορτάζ, ξεκινούσε την περασμένη Παρασκευή με την “προειδοποίηση του ουκρανού υπουργού εσωτερικών προς την ευρώπη ότι μπορεί να συμβεί μεγάλη καταστροφή στην Zaporizhzia”, και συνέχιζε επί λέξει μ’ αυτήν ακριβώς την φράση:

Ο υπό ρωσικό έλεγχο σταθμός δέχεται βομβαρδισμούς…

Το αντίστοιχο γραπτό ρεπορτάζ (από την καθεστωτική «καθημερινή») την ίδια ημέρα, κάτω απ’ τον παραπλανητικό τίτλο «Το Ντονμπάς θα κτυπήσουν οι Ρώσοι», ξεκινούσε ως εξής:

Συνεχίστηκαν οι ρωσικοί βομβαρδισμοί χθες σε όλη τη γραμμή του μετώπου στην Ουκρανία, με πυρά να δέχεται και η περιοχή γύρω από τον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια…

Τι καταλαβαίνετε; Απ’ το δεύτερο ότι οι ρώσοι «ρίχνουν πυρά στην περιοχή γύρω από τον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια»… αλλά απ’ το πρώτο ότι «ο σταθμός είναι υπό ρωσικό έλεγχο». Οπότε προκύπτουν δύο ενδεχόμενα, και τα δύο σαν παραδείγματα της αποβλάκωσης που συστηματικά προάγει το καθεστώς:

-είτε ο ρώσικος στρατός αυτοβομβαρδίζεται, για άγνωστους λόγους∙

– είτε κάποιοι άγνωστοι, μυστηριώδεις, για τους οποίους «κανείς δεν ξέρει τίποτα» βομβαρδίζουν έναν πυρηνικό σταθμό… ίσως να είναι από τον Δ του Κενταύρου…

Τι συμβαίνει, λοιπόν, εκεί; Γιατί στη δύση «κανείς δεν ξέρει» ποιοι βομβαρδίζουν τον μεγαλύτερο πυρηνικό σταθμό της ευρώπης; Γιατί στη δύση «κανείς δεν ξέρει» τον λόγο που τον βομβαρδίζουν; Γιατί στη δύση κανείς δεν κάνει κεφαλοκλείδωμα σ’ αυτούς που παίζουν με το ενδεχόμενο μιας πυρηνικής καταστροφής κολοσσιαίου μεγέθους; Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει αυτή η ελεεινή εγκληματική συνενοχή;

Να πως έχουν τα πράγματα:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

100 βαθμοί Κελσίου

Δευτέρα 1 Αυγούστου>> Κακώς τον κορόιδεψαν, τον οικτίραν, τον κακολόγησαν. Εδώ έχουμε εκείνη την ιστορική στιγμή που (ίσως ξαφνικά ίσως από κάποιο νόμο της φυσικής) βλέπουμε το σημείο βρασμού των δυτικών ιδεωδών: δημοκρατία, ελευθερία, τα γνωστά… Ποιο Vogue θα φωτογράφιζε ποιον γελωτοποιό τίνος Κιέβου αν πριν αυτός δεν είχε ανακηρυχτεί στον κατεξοχήν εκπρόσωπο των δυτικών «πολύτιμων» αξιών; Και ποιος γελωτοποιός, βαπτισμένος και ξαναβαπτισμένος στα νάματα του δυτικού «πνεύματος», θα αρνούνταν την τιμή του να φτάσει στο ύψιστο, στο κορυφαίο σημείο του θεάματος, στο μαστορεμένο για πάρτη του ιλουστρασιόν εξώφυλλο;

Οι φωτογραφήσεις εκ μέρους τέτοιων διεθνών τεράτων της μόδας δεν είναι ένας σωρός από στιγμιαίες selfie όπως νομίζει το ανόητο πλήθος. Είναι παραγωγή: δεκάδες τεχνικοί, φωτισμοί, ενδυματολόγοι, μακιγιέρ, σκηνοθέτες, αμπιγιέρ∙ λήψεις, διορθώσεις, νέες λήψεις, νέες διορθώσεις, επιλογή πλάνων∙ αστεία, χαριτωμενιές, cool ατμόσφαιρα, οικειότητα… Χρόνος αρκετός (όσος χρειάζεται για να γίνουν κομμάτια καμιά 500αριά απ’ τους δύστυχους που ο γελωτοποιός διατάζει καθημερινά να πεθαίνουν στα χαρακώματα… μέχρι να καταρρεύσει η ρωσία…)

Πρόκειται για παραγωγή και μάλιστα συγκεκριμένη τέτοια: παραγωγή πόζας. Είναι το αντίθετο των φωτογραφήσεων των παπαράτσι, που «πιάνουν» στιγμές. Η παραγωγή πόζας οφείλει να είναι μελετημένη ώστε να διηγείται με ακρίβεια μια ιστορία, έστω και σύντομη∙ πρέπει να έχει ένα εύστοχο, εύπεπτο νόημα. Καναπές ή πεζούλι; Σύγχρονος καναπές ή vintage; Αυτή η γωνία λήψης ή η άλλη; Τέτοιες σκιές ή αλλιώτικες; Το ύφος; Βάλε έναν προβολέα εδώ για να γυαλίζουν τα μάτια… Αγκαλιά σαν προστασία ή κάτι χαλαρό κι ανέμελο; Να σηκώσουμε την φράτζα να μην κάνει σκιά στο θεληματικό κούτελο; Τέτοιου είδους είναι οι πάμπολλες σημειωτικές λεπτομέρειες για τις οποίες πρέπει να γίνουν εγγραφές, εκτιμήσεις, συγκρίσεις – πριν οριστικοποιηθεί η «έκφραση του νοήματος». Αυτές οι παραγωγές δεν είναι «γουρούνι στο σακί», ακόμα κι αν επιδεικνύουν γουρούνια.

Αυτό, ακριβώς, είναι το σημείο βρασμού των δυτικών ιδεωδών: αποδεικνύουν, παραδέχονται, προβάλουν ότι είναι πόζες∙ πως η ιδεολογική πανοπλία της δύσης είναι πια μια ξεπεσμένη ποζεριά. Που δεν είναι καν εξαγώγιμη: απευθύνεται αναδιπλωμένη στο πρωτοκοσμικό κοινό-της-μόδας∙ επιτέλους! Επιτέλους ακούστε το: vogue! Μόδα!

Αντί να διακωμωδήσουμε την στιγμή, στεκόμαστε εντυπωσιασμένοι μπροστά στην ιστορική Νέμεση. Ο γελωτοποιός μπορεί να γίνει ακόμα και αμερικανική, χολυγουντιανή ταινία («ο πρόεδρος»…) ή μπορεί το netflix να προλάβει – με τον ίδιο σαν πρωταγωνιστή πάντως. Όμως η φωτογράφιση μετά της συζύγου είναι το καρφί που έλειπε απ’ το φέρετρο της «ακτινοβολίας» του λευκού «αγωνιστή εκπροσώπου της δυτικής ανωτερότητας» και της “δυτικής ανωτερότητας” στο σύνολό της: όπως σε κάθε έκδοση έτσι και σ’ αυτήν τα τεύχη του vogue, κι εκείνα που θα πουληθούν και όσα περισσέψουν, θα πάνε αργά ή γρήγορα για πολτοποίηση / ανακύκλωση…

Μαζί με τις πόζες.

Ο καιρός της πολτοποίησης…

Αφρική

Το 1965 ο Che προσπάθησε να οργανώσει το αντι-αποικιακό, επαναστατικό κίνημα στην αφρική, αρχίζοντας απ’ το κονγκό. Το εγχείρημά του αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο, κυρίως εξαιτίας της υποκειμενικότητας των ριζοσπαστών αφρικανών…

Δευτέρα 1 Αυγούστου>> Οι προσπάθειες του Μικρού Δούκα του Λίγηρα στη δυτική αφρική (σε πρώην γαλλικές αποικίες που έχουν αρχίσει το «έξω οι γάλλοι!»…) συνέπεσαν χρονικά με ένα ταξίδι του ρώσου υπ.εξ. στην ήπειρο, αλλά και του «ειδικού εκπροσώπου» της Ουάσιγκτον για το «αφρικανικό κέρας». Ο Mike Hammer πέρασε απ’ την αιθιοπία, την αίγυπτο και κατέληξε στα αραβικά εμιράτα. Ο Lavrov ξεκίνησε απ’ την αίγυπτο, συνέχισε στην αιθιοπία, στην ουγκάντα και τέλειωσε την δική του βόλτα στην άλλη άκρη της ηπείρου, το κονγκό-Μπραζαβίλ.

Γενικά τα αφρικανικά κράτη έχουν ανεβάσει ιδιαίτερα τις γεωπολιτικές τους προσόδους, φαίνεται όμως ότι ποντάρουν περισσότερα στο ευρασιατικό project (και στα βασικά κράτη μέλη του, την κίνα, την τουρκία, το ιράν και την ρωσία), παρά στην άλλοτε και πάντοτε αποικιοκρατική δύση. Η φράση «500 χρόνια δυτικής κυριαρχίας είναι αρκετά!» είναι ένα σταθερό motto στους αφρικανικούς πληθυσμούς, ειδικά εφόσον η οξυνόμενη (παγκόσμια) αντίθεση δεν είναι ιδεολογική. Ο Lavrov πάντως δεν παρέλειψε να θυμίσει ότι «η Μόσχα πάντα ήταν με την μεριά των αφρικανικών κρατών ενάντια στην αποικιοκρατία»

Υποτίθεται ότι βασικό μέρος της αποστολής του ρώσου υπ.εξ. ήταν να καθησυχάσει τις πολιτικές βιτρίνες των αφρικανικών κρατών σε σχέση με τις προμήθειες σταριού, αλεύρων και λιπασμάτων. Αλλά η σχέση της Μόσχας (όπως και του Πεκίνου) με την αφρική κοιτάει πολύ μακρύτερα∙ και οι ανταλλαγές επισκέψεων το δείχνουν. Τον περασμένο Ιούνη για παράδειγμα, πέταξαν ως το Sochi για συζητήσεις με την ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) ο Macky Sall, πρόεδρος της σενεγάλης και της «αφρικανικής ένωσης», και ο Moussa Faki Mahamat, υπ.εξ. της γκάνας και εκτελεστικός διευθυντής της «αφρικανικής ένωσης»… Επιπλέον προς το τέλος της χρονιάς θα γίνει μια ακόμα συνάντηση κορυφής μεταξύ της ένωσης και της Μόσχας, στην αιθιοπία. (Ο νυσταλέος Jo, αν είναι ακόμα στην καρέκλα του, θέλει να κάνει κάτι ανάλογο τον Δεκέμβρη – αλλά στην Ουάσιγκτον..)

Την προηγούμενη φορά που ο δυτικός ιμπεριαλισμός / καπιταλισμός έχανε έδαφος στην αφρική ήταν στις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 με τις αντιαποικιακές / εθνικαπελευθερωτικές επαναστάσεις, τις οποίες στήριζε φανερά ή καλυμμένα η σοβιετική ένωση.

Όμως οι νίκες αυτών των επαναστάσεων έγιναν πικρές όταν, προκειμένου να αναπτύξουν τους καπιταλισμούς τους αυτά τα καινούργια κράτη βρέθηκαν αναγκασμένα να πάρουν δάνεια πρώτα απ’ τις «αγορές» και την παγκόσμια τράπεζα – με τους όρους αυτών των τελευταίων φυσικά – και, στη συνέχεια, απ’ το δντ. Δεν υπήρχε αλλού διαθέσιμο χρήμα εκείνη την ιστορική περίοδο… Αυτό οδήγησε τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 σε μια καταστροφική «κρίση χρέους» των περισσότερων αφρικανικών κρατών – οι τζογαδόροι των χρηματιστηρίων έκαναν «χρυσές δουλειές» με τα ομόλογά τους…


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το μπλοκ της Αστάνα

Δευτέρα 1 Αυγούστου>> «Όταν δεν μπορείς να χωνέψεις κάτι, κάνε ότι δεν το έφαγες»: αυτό είναι το δόγμα της δυτικής δημαγωγίας, των αφεντικών και των πολιτικών βιτρινών από πίσω, και γενικά κάθε πικραμένου στη δύση.

Η διήμερη συνάντηση στην Τεχεράνη των Putin, Erdogan και Raisi (: ο ιρανός πρόεδρος) στις 19 και 20 Ιούλη ήταν απ’ αυτά που «δεν χωνεύονται»: δεν γίνεται οι «καταραμένοι» να έχουν και να κάνουν σχέδια τα οποία δεν μπορεί να ελέγξει η «γενική δύση». (Έλειπε, βέβαια, ο αυτοκρατόρας Xi – αλλά η σκιά του είναι έτσι κι αλλιώς παντού).

Υπήρχε η οικονομική διάσταση αυτών των συναντήσεων (έγιναν πρώτα ανά δυο κι ύστερα και οι τρεις μαζί). Η gazprom και η national iranian oil company υπέγραψαν ένα προσύμφωνο ύφους 40 δις δολαρίων για την συνεκμετάλλευση των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου του ιράν, αλλά και των πετρελαίων του – το μεγαλύτερο deal στην σύγχρονη ιστορία του ιράν στον τομέα των υδρογονανθράκων. Ο Erdogan και ο Raisi υπέγραψαν μια άλλη συμφωνία ύψους 30 δις δολαρίων για την δημιουργία κοινών εργοστασίων επεξεργασίας του πετρελαίου και του αερίου∙ συν μερικές ακόμα εμπορικές συμφωνίες σε άλλους τομείς.

Παρά τα εντυπωσιακά μεγέθη τέτοια deal είναι μεσο/μακροπρόθεσμα στην υλοποίησή τους, και οι αρχικές συμφωνίες δεν καταλήγουν υποχρεωτικά στο αντίστοιχο τέλος.

Υπήρξε όμως μια άλλη κοινή δήλωση των 3, σχετική με την συρία, που προκάλεσε βλακώδη ευωχία μεταξύ των «ενσωματωμένων» ειδικών, κι όχι μόνο στα μέρη μας: Επιβεβαιώνουμε την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε την συνεργασία μας με σκοπό να καταστείλουμε τους τρομοκράτες, είτε πρόκειται για άτομα, είτε για ομάδες, μαζί με τις υποδομές τους… «Αποκλείεται, τα έχουν χαμένα!» ήταν το σοφό συμπέρασμα των φανερών ή όχι και τόσο λακέδων του νατο: για την Άγκυρα τρομοκράτες είναι κυρίως οι ypg, οι proxies της Ουάσιγκτον∙ για την Μόσχα (αλλά και τον Άσσαντ…) τρομοκράτες είναι κυρίως οι ουαχαβίτες στον θύλακα του Idlib∙ για την Τεχεράνη και οι μεν και οι δε∙ πώς είναι λοιπόν δυνατόν να λένε ότι «θα συνεργαστούν αντιτρομοκρατικά» όταν έχουν διαφορετικούς στόχους;

Έχουν στ’ αλήθεια;


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Πριν οι ευρωπαίοι αρχίσουν να καίνε τις πόρτες τους…

Δευτέρα 25 Ιούλη>> Η έκταση και η ένταση της τρομοκρατικής / πειθαρχικής (κατασκευής και της) αξιοποίησης της «ενεργειακής κρίσης» στην ευρώπη (για την οποία φταίει, ποιος άλλος;, ο μοχθηρός Putin…) συναγωνίζεται ήδη την έκταση και την ένταση των αρχικών φάσεων της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Σε αντίθεση όμως με την δεύτερη, που κρύφτηκε πίσω από δήθεν «επιστημοσύνη» για να γίνει εντελώς ψυχο-μεταφυσική και ανεξέλεγκτη, η πρώτη δεν μπορεί να κρυφτεί έτσι. Η «ενεργειακή κρίση» και η τρομοκρατία / πειθάρχηση που επεξεργάζονται τα ευρωπαϊκά αφεντικά είναι εντελώς γυμνή από «επιστημονικά» και «ιατρικά» φτιασίδια. Είναι εντελώς ωμή. Απ’ αυτή την άποψη μπορεί να θεωρηθεί ένα-βήμα-μπροστά για τ’αφεντικά, στο βαθμό που πετύχει∙ ή ένα βήμα προς τον γκρεμό αν αποτύχει. (Και θα πρέπει να αποτύχει!)

Στις 11 Οκτώβρη του 2021, μια δεκάδα ευρωπαϊκών πολιτικών βιτρινών οικονομικών και ενέργειας (γαλλίας, πολωνίας, βουλγαρίας, κροατίας, ουγγαρίας, ρουμανίας, σλοβακίας, σλοβενίας, τσεχίας και φινλανδίας) υπέγραψαν μανιφέστο σύμφωνα με το οποίο «… χρειαζόμαστε την πυρηνική ενέργεια προκειμένου να κερδίσουμε την μάχη της κλιματικής αλλαγής…. Αποτελεί για όλους μας ένα σημαντικό και αξιόπιστο κεφάλαιο για ένα μέλλον με χαμηλές εκπομπές άνθρακα…» Προσέξτε: στα μέσα Οκτώβρη του 2021 ΔΕΝ υπήρχε ρωσική εισβολή στην ουκρανία… Και φυσικά οι 10 ευρωπαίοι «ιππότες των πράσινων πυρηνικών» ΔΕΝ χρησιμοποιούν τον Οκτώβρη του 2021 αυτήν σαν δικαιολογία∙ μιλούν κατευθείαν για την «κλιματική αλλαγή»….

Ποια είναι λοιπόν η σχέση αιτίου – αποτελέσματος ανάμεσα σε ρωσική εισβολή, ενεργειακή κρίση, και πυρηνική σωτηρία;

– Είναι άραγε ο πόλεμος στην Ουκρανία η «αιτία του προβλήματος», και τα πυρηνικά η αναγκαστική («επιστημονική» και «κοινωνικά υπεύθυνη», για να μην ξεχνάμε την ορολογία των 2,5 τελευταίων χρόνων) λύση,

Ή

– Η παλινόρθωση της δυτικής πυρηνικής βιομηχανίας (μέσα στις νόρμες, τις προδιαγραφές και τις απαιτήσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης) ήταν εξαρχής η κρυφή αιτία, και η «ενεργειακή κρίση» είναι η κατασκευασμένη (από τμήματα των δυτικών αφεντικών…) ενεργειακή τρομοκρατία για να επιβληθεί / νομιμοποιηθεί αυτή η παλινόρθωση;

Όποιος είναι δοκιμασμένα και αποδεδειγμένα λογικός ξέρει την απάντηση. Μπορεί επίσης να βρει τις εξόφθαλμες αναλογίες ανάμεσα στην υγιεινιστική τρομοκρατία, την ενεργειακή τρομοκρατία και (αργά ή γρήγορα…) την διατροφική τρομοκρατία!

Πριν οι ευρωπαίοι αρχίσουν να αγοράζουν παλτά…

Δευτέρα 25 Ιούλη>> Πώς έχει η ευρωπαϊκή ενεργειακή πραγματικότητα σε ότι αφορά την προμήθεια ρωσικού φυσικού αερίου; Αρχίζουμε απ’ τα βασικά.

Λόγω γεωγραφικής / εδαφικής συνέχειας ένας μεγάλος αριθμός κρατών της ε.ε. προμηθευόταν φυσικό αέριο μέσω αγωγών (της gazprom, με ή χωρίς συνεταίρους). Αυτού του είδους η προμήθεια διαρκούς ροής γίνεται στη βάση μακρόχρονων συμβολαίων και τιμών είτε εντελώς σταθερών σ’ όλη τη διάρκειά τους, είτε τροποποιήσιμων με συγκεκριμένους όρους και διαδικασίες, και νέες συμφωνίες μεταξύ πωλητών / αγοραστών. Συμβόλαια μακρόχρονα μπορούν θεωρητικά να γίνουν και στο εμπόριο υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Αλλά εκεί υπεισέρχεται και το κόστος μεταφοράς («γκαζάδικα»), η διαθεσιμότητα τέτοιων πλοίων, οι προορισμοί τους (ασία ή ευρώπη;), η ύπαρξη ή όχι χώρων αποθήκευσης και εξαέρωσης – είναι, τελικά, μια εκδοχή έντονα ακριβότερη και ρευστή. Εν τέλει στη διακίνηση LNG χρησιμοποιείται η τακτική παραγγελίας συγκεκριμένων φορτίων κάθε φορά∙ και πάνω σ’ αυτό το «κάθε φορά» στήνεται ο χρηματιστηριακός τζόγος σε σχέση με τις «τιμές spot» του φυσικού αερίου… Οι οποίες (όπως συμβαίνει γενικά στα χρηματιστήρια και τον σχετικό τζόγο…) αλλάζουν συνέχεια ακόμα και μέσα στην ίδια ημέρα… Και είναι «ελεύθερες» να ανεβαίνουν όσο γουστάρουν οι τζογαδόροι.

Οι βασικοί αγωγοί ρωσικού φυσικού αερίου (της Gazprom) σε ευρωπαϊκά κράτη, είναι οι εξής:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Αχαριστία!

Δευτέρα 25 Ιούλη>> Εν τω μεταξύ προέκυψε ένας κάποιος θόρυβος «παλαιού τύπου», που κουκουλώθηκε γρήγορα, αλλά αξίζει την προσοχή μας. Αφορά τον πόλεμο στην ουκρανία, την ενέργεια… και το νο 1 εθνικό κεφάλαιο:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Μπρρρρ…

Δευτέρα 11 Ιούλη>> Χρειάζονται, άραγε, προσόντα ντετέκτιβ για να εντοπίσει κανείς την τρέχουσα σκηνοθεσία της «ενεργειακής κρίσης στην ευρώπη» που οφείλεται, που αλλού;, στον μοχθηρό της Μόσχας;

Οι διακοπές παροχής αερίου μέσω αγωγών για λόγους συντήρησης και επισκευών είναι χρόνια πρακτική. Γίνονται καλοκαίρι, οι πελάτες έχουν γεμίσει τα καζάνια τους, διαρκούν λίγο, κι έτσι κανείς δεν καταλαβαίνει έλλειψη.

Όχι πια! Το γεγονός ότι από αύριο και για δέκα μέρες θα διακοπεί η παροχή γκαζιού απ’ τον nord stream 1 έχει μετατραπεί στο Θέαμα του Επερχόμενου Θανάτου από Κρύο σε κράτη και κοινωνίες που θέλουν να θεωρούνται πολιτισμένες. Γερμανοί και γάλλοι αξιωματούχοι διαγωνίζονται σε προειδοποιήσεις ότι οι (μοχθηροί) ρώσοι μπορεί να μην ξανασυνδέσουν την παροχή όταν τελειώσει η συντήρηση∙ ή μπορεί να προφασιστούν έλλειψη ανταλλακτικών (λόγω των κυρώσεων) για να την παρατείνουν. Επ’ αόριστον.

Το ενδιαφέρον είναι ότι σ’ αυτές τις «ώριμες» (μέχρι σαπίλας) καπιταλιστικές κοινωνίες, με την αφθονία media, κανείς δεν ρωτάει την gazprom «πως βλέπει την φετεινή συντήρηση», αν έχει τα ανταλλακτικά που χρειάζεται, αν προβλέπει προβλήματα λόγω κυρώσεων!!! Όχι μόνο οι «μοχθηροί» είναι ανύπαρκτοι, αλλά επιπλέον η ανυπαρξία τους, το γεγονός ότι δεν τους ρωτάνε για τίποτα, είναι η βάση για να τρομοκρατεί ο καθένας κατά βούληση.

Έτσι η 22η Ιούλη έχει ήδη ανακηρυχτεί, περίπου, σαν η μέρα-που-όλα-θα-κριθούν! Είναι η ημέρα κατά την οποία, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, θα γίνει η πρώτη δοκιμή λειτουργίας του nord stream 1 μετά την συντήρηση.

Τρέμετε! Μπορεί να γίνει, μπορεί να μην γίνει – ζήτω η μεταφυσική!!!!

(φωτογραφία: ο γάλλος υπουργός οικονομικών Bruno Le Maire δεν έχει το πόστο για να φροντίσει να τρέχει κανονικά το γκάζι, ούτε καν για να συνεννοηθεί έγκαιρα με τους τεχνικούς της gazprom για το αν υπάρχει μηχανικό πρόβλημα, λόγοι καθυστέρησης, κλπ.

Είναι υπουργός για να μαδάει μαργαρίτες και να κάνει προφητείες…. Ακόμα καλύτερα: για να τρομοκρατεί.)