Τρίτη 4 Απρίλη. Η φωτογραφία είναι απ’ την απόδοση τιμών στους δολοφονημένους απ’ τις εκρήξεις στο μετρό…. Ποιας πόλης; Της «αγίας Πετρούπολης»…
Γι’ αυτό αναδημοσιεύουμε την φωτογραφία, ιερόσυλα σε σχέση με την σφαγή στο ψαχνό. Για τα χαρμάνια: κάπου έχει ξεμείνει το άλλο όνομα, το προηγούμενο: Λένινγκραντ.
Σάββατο 1 Απρίλη. Γίνεται “κάτι” στο ξεχασμένο (;) αφγανιστάν; Οι στρατηγοί του αμερικανικού πενταγώνου επιμένουν μονότονα εδώ και μήνες: η ρωσία εξοπλίζει τους ταλιμπάν (!). Τελευταίοι σ’ αυτή τη σειρά καταγγελιών ο “τρελός σκύλος” Jim Mattis (μλώντας απ’ το Λονδίνο) και ο Curtis Scaparrotti, αμερικάνος στρατηγός, επικεφαλής του νατο στην ευρώπη.
Η Μόσχα το αρνείται. Όχι 100%. Πριν κανά δυο χρόνια ο Zamir Kabulov, επικεφαλής του τμήματος του ρωσικού υπ.εξ. που είναι αρμόδιο για το αφγανιστάν, και ειδικός απεσταλμένος της Μόσχας εκεί, είχε αναγνωρίσει ότι η Μόσχα ανταλλάσσει πληροφορίες με τους ταλιμπάν, με δεδομένο ότι έχουν κοινά συμφέροντα εναντίον του isis. Αν, λοιπόν, έχουν κοινά συμφέροντα, γιατί η Μόσχα να αυτοπεριορίζεται και να μην διευκολύνει, έστω ανεπίσημα, τον εξοπλισμό των ταλιμπάν; Πως θα αντιμετωπίσουν τον isis στο αφγανιστάν; Με πέτρες;
Μας φαίνεται λογικό ότι πράγματι η Μόσχα «βοηθάει» τους ταλιμπάν. Αν συνυπολογίσει μάλιστα κανείς ότι θεωρεί τον isis δημιούργημα (και) των αμερικανικών υπηρεσιών, η βοήθεια στους ταλιμπάν έχει και μια καλή αντιαμερικανική δόση.
Κι έτσι το «ξεχασμένο» μέτωπο του αφγανιστάν φαίνεται ότι επικαιροποιείται μέσα στις τωρινές εξελίξεις του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Οι ταλιμπάν επεκτείνουν την κυριαρχία τους στο αφγανιστάν, όχι μόνο εναντίον του isis (που μάλλον δεν πρόλαβε να στήσει κάτι αξιόμαχο) αλλά και κατά του «επίσημου αφγανικού στρατού», που έχει εκπαιδεύσει και εξοπλίσει η Ουάσιγκτον. Η «φιλική προς τις ηπα» κυβέρνηση στη Καμπούλ ανησυχεί.
Απ’ την μεριά της η Ισλαμαμπάντ (ή κάποιες φράξιες των μυστικών υπηρεσιών του πακιστανικού κράτους), που πάντα ενδιαφέρεται έντονα για το αφγανιστάν, προσπαθεί να πείσει την καινούργια αμερικανική διοίκηση να αυξήσει αισθητά τον στρατό της στο αφγανιστάν, για να αντιμετωπίσει τους ταλιμπάν. Μερικοί μυρίζονται «παγίδα», μέσα από υπόγειες συνενοήσεις Ισλαμαμπάντ – Πεκίνου – Μόσχας: να ξεκινήσει πάλι η Ουάσιγκτον εκστρατεία στο αφγανιστάν, και να «κολλήσει» εκεί ματώνοντας. Ίσως το πακιστανικό κράτος (ή καποιες φράξιές του) έχουν ανοικτούς λογαριασμούς με την Ουάσιγκτον, απ’ τις σκαιές απειλές της εναντίον του για να εκβιάσει την συνεργασία του, όταν ετοίμαζε την εισβολή στο αφγανιστάν, το 2001. Ποιός ξέρει;
Προς το παρόν το αμερικανικό πεντάγωνο δεν το έχει αποφασίσει. Μένει στις καταγγελίες κατά της Μόσχας. Αλλά υποθέτουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί το ενδεχόμενο να χάσει τα υψίπεδα και μάλιστα από ρωσικές «επιρροές»: έχει φυτέψει 5 ή 6 βάσεις εκεί, με μεγαλύτερη την αεροπορική στο Bagram. Βάση που δεν είναι “αδιάφορη” για τους ταλιμπάν. Το 2007 έκαναν επίθεση αυτοκτονίας εκεί, με 23 νεκρούς και 20 τραυματίες, την ώρα που ο Dick Cheney, αντιπρόεδρος τότε των ηπα, έκανε επίσκεψη στη συγκεκριμένη βάση… Το 2009, το 2010 και το 2013 επιτέθηκαν με ρουκέτες, σκοτώνοντας συνολικά 6 αμερικάνους πεζοναύτες.
Ξέρουν τον δρόμο…
Σάββατο 1 Απρίλη. Η Μόσχα θεωρεί πάντα, επίσημα, “τρομοκράτες” τους ταλιμπάν. Υπάρχει όμως και ρεαλισμός· του ιδίου τύπου με τον ρεαλισμό της Ουάσιγκτον: αν οι “τρομοκράτες” έχουν κοινά μ’ εμάς συμφέροντα, τότε αξίζουν υποστήριξη.
Να, λοιπόν, μια ερώτηση (που την αφήνουμε αναπάντητη προς το παρόν): τώρα που η Ουάσιγκτον αναγκάζεται να στείλει δικό της στρατό, και μάλιστα πεζικό, στη συρία (για να διασώσει το σχέδιό της για την διάλυσή της…) θα ήταν άραγε εφικτό για την Μόσχα (και για την Τεχεράνη, και για την Δαμασκό…) “να αγοράσει / αγοράσουν κάποιους τρομοκράτες”, σε καλή ποιότητα και ποσότητα, για να κάνουν την ζωή δύσκολη στον u.s. army;
Θα δείξει.
Διαγράφεται στον ορίζοντα, ωστόσο, μια ορισμένη τακτική· έστω, η ισχυρή πιθανότητά της. Εκ μέρους της Μόσχας αλλά και του Πεκίνου (και όχι μόνο): αφού ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έχει κάνει το καλύτερό του να αποσταθεροποιήσει μια μεγάλη ζώνη του πλανήτη, απ’ την βόρεια αφρική μέχρι το ινδοκούς, να τον αναγκάσουν να δίνει για καιρό μικρομεσαίες μάχες φθοράς σ’ αυτό το δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου. Εναντίον «τρομοκρατών» φυσικά, αλλά των «άλλων» τέτοιων… Με ότι συνεπάγεται αυτό.
Αν είναι βάσιμη η σκέψη μας, τότε η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της θα βρεθούν στην καθόλου ευχάριστη θέση να έχουν κατουρήσει κόντρα στον άνεμο…
Πάντως προς το παρόν, χωρίς μεγάλο θόρυβο, η Μόσχα έχει καταφέρει να βρει τα δικά της στηρίγματα (άντε, μαζί με το Παρίσι…) και στο πεδίο μάχης που λέγεται «λιβύη»…
Παρασκευή 31 Μάρτη. Ο κυρ Βλαδίμηρος ρωτήθηκε χτες από δυτικό δημοσιογράφο, σε συνέντευξη τύπου, για το αν οι μυστικές του υπηρεσίες ανακατεύτηκαν στις αμερικανικές εκλογές. Και πως απάντησε ο παμπόνηρος;
Έκανε αναφορά στον Ronald Reagan (παλιότερο πρόεδρο των ηπα) ο οποίος (κατά τον Πούτιν…), σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν θα αυξήσει τους φόρους απάντησε «Διαβάστε τα χείλη μου… Όχι!» Διαβάστε τα χείλη μου.. Όχι! έπαιξε τον σύντομο ρόλο του ο Πούτιν, με την απαραίτητη έμφαση στο “No!” – και με ένα θριαμβευτικό υφάκι.
Και ύστερα ακολούθησε μια “αποκάλυψη”: αυτή η κουβέντα δεν ήταν το Reagan αλλά του Bush πατρός, το 1988… Το χειρότερο; Έμεινε στην αμερικανική ιστορία σαν καραμπινάτο ψέμα, αφού δυο χρόνια μετά ο Bush αύξησε τους φόρους.
Τι έγινε λοιπόν με τον Πουτινάκο; Δύο είναι τα ενδεχόμενα. Το ένα πως έχει αρχίσει να ρετάρει. Μπερδεύει τους αμερικάνους προέδρους (μικρό το κακό) και, κυρίως, του διέφυγε ότι το “No!” που αντέγραψε ήταν ψέμα.
Πιθανό, γιατί όχι; Υπάρχει όμως άλλο ένα ενδεχόμενο: ότι σκόπιμα μπέρδεψε τους προέδρους, επειδή σκόπιμα μιμήθηκε μια απάντηση που το ξέρει ότι ήταν ψέμα. Εν ολίγοις ο Πούτιν είπε “διαβάστε τα χείλη μου … Όχι!» εν γνώσει του ότι το παράδειγμα που χρησιμοποίησε διαψεύστηκε, στην αμερικανική πολιτική ιστορία είναι ένας θρύλος ψεύτικης δήλωσης, άρα εύκολα θα θεωρηθεί ότι είπε ψέματα. Όμως αυτός είπε «Όχι!», με πόζα. Αν εσείς καταλάβατε «Ναι!», τότε εσείς το είπατε!…
Τι νόημα θα είχε κάτι τέτοιο; Κάτι που ένα στοιχειωδώς καθαρό μυαλό θα το είχε καταλάβει, απ’ την πρώτη στιγμή που ο Πούτιν κατηγορήθηκε ότι «ανακατεύτηκε στις εκλογές υπέρ του Τραμπ»: πολύ περισσότερο απ’ το αν όντως έγινε κάτι τέτοιο (πως;), το σημαντικό όφελος για το ρωσικό καθεστώς είναι να γίνεται διαρκώς κουβέντα ότι α) το αμερικανικό καθεστώς είναι ευάλωτο, και μάλιστα ακόμα και στην κορυφαία «δημοκρατική» στιγμή του, τις εκλογές, και β) το ρωσικό καθεστώς είναι σε θέση να διαμορφώνει την αμερικανική κοινή γνώμη (!!!)
Αν το αφεντικό της Μόσχας ήθελε να συντηρήσει (ίσως και δυναμώσει) αυτήν την αυτο-υπονομευτική φλυαρία των αμερικάνων, τότε στην αρχική ερώτηση θα απαντούσε «Όχι!» (τι άλλο δηλαδή;) αλλά με τρόπο που, μέσω «λάθους», ή ακόμα καλύτερα μέσω «λάθους πάνω σε λάθος», να μπορούσε να ερμηνευτεί σαν λανθάνουσα ομολογία. Σαν «Ναι!» που ξέφυγε.
Ε, κάτι θα ξέρει για τα ψυχαναλυτικά κολλήματα της δύσης και η fsb… Ε;
Πέμπτη 30 Μάρτη. Σύμφωνα με ρώσους (αλλά και άγγλους) ειδικούς το ρωσικό στρατοβιομηχανικό σύμπλεγμα βρίσκεται κοντά στο να αποκτήσει ένα αξιοσημείωτο “χρονικό παράθυρο” υπεροχής στην πυραυλική τεχνολογία. Κάποια στιγμή την ερχόμενη άνοιξη θα δοκιμάσει έναν υπερηχητικό πύραυλο (Zircon) που κινούμενος με ταχύτητα 7.400 χιλιομέτρων την ώρα (έξι φορές την ταχύτητα του ήχου, που είναι 1.235 χιλ. την ώρα) θα αχρηστέψει όλα τα αμυντικά αντιπυραυλικά συστήματα που είναι διαθέσιμα διεθνώς. Μια απόσταση 250 χιλιομέτρων ο Zircon θα την καλύπτει σε 2 λεπτά· χρόνος στα όρια του dt, που κάνει αδύνατη την πετυχημένη αντίδραση της ως τώρα αντιπυραυλικής τεχνολογίας.
Αν η δοκιμή αποδειχθεί πετυχημένη, οδηγεί στο περιθώριο μεταξύ άλλων όλα τα αεροπλανοφόρα (με τα υπάρχοντα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας). Κακό αυτό για τις “θαλάσσιες δυνάμεις”… Και έχει το «μαύρο» ενδιαφέρον του το γεγονός ότι αχρηστεύονται όχι μόνο τα υπάρχοντα τέτοια, αλλά και εκείνα που είναι υπό κατασκευήν. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον independent, τα δύο καινούργια αγγλικά αεροπλανοφόρα που βρίσκονται υπό ναυπήγηση με κόστος 8 δις ευρώ (και θα είναι έτοιμα το 2020) μπορούν να αντιμετωπίσουν πυραύλους που κινούνται το μέγιστο με την μισή ταχύτητα του Zircon. (Ε, ας βάζουν όπισθεν άμα βρίσκουν τα δύσκολα. Με την άλλη μισή ταχύτητα του Zicron…)
Με τα ως τώρα γνωστά δεδομένα, τόσο το Πεκίνο όσο και η Μόσχα βρίσκονται αρκετά πιο μπροστά απ’ τους δυτικούς στην έρευνα και στις εφαρμογές υπερηχητικών πυραύλων. Εκτός αν υπάρχουν μυστικά προγράμματα, εδώ κι εκεί, για τα οποία δεν μπορεί να γίνει κουβέντα.
Χαρήκατε; Δεν θα έπρεπε. Η πιθανότητα “χρονικού παραθύρου” σαφούς πολεμικής τεχνολογικής υπεροχής δεν είναι παράγοντας αποτροπής της όξυνσης του 4ου παγκόσμιου…. Μάλλον το αντίθετο.
Πέμπτη 30 Μάρτη. Ήταν (μόνο «ήταν»;) συμπλήρωμα της σερβικής μαφίας, ήδη απ’ την εποχή της παντοκρατορίας του (αδελφού των ελλήνων) Μιλόσεβιτς. Ήταν και παραμένει ένα κράτος / μαφία. Με πληθυσμό λιγότερο από 700.000 είναι εύκολα χειραγωγήσιμη περίπτωση. Έχει σα νόμισμα το ευρώ, χωρίς να ανήκει όχι στην ευρωζώνη αλλά ούτε καν στην ε.ε. – μια προσπάθεια να ελεγχθεί, με οικονομικά μέσα…
Τον περασμένο Οκτώβρη ένα σχέδιο της ρωσικής fsb για την δολοφονία του Τζουγκάνοβιτς (του «αφεντικού» του κράτους / μαφία, απ’ το 1991) ώστε να αποτραπεί η ένταξή του montenegro στο νατο, αποκαλύφθηκε την τελευταία στιγμή. Και τώρα αυτό το βαλκανικό κράτος / μαφία ετοιμάζεται επίσημα για μέλος του νατο (υποθέτουμε ότι θα πληρώνει το μερδικό του για την «προστασία»…), μετά την έγκριση της αμερικανικής γερουσίας. Τελικά θα ελεγχθεί με στρατιωτικά μέσα…
Άσχημα νέα, έτσι κι αλλιώς. Υποσχόμαστε να ασχοληθούμε σύντομα και αναλυτικά με το θέμα, αλλά για τις εδώ ανάγκες αυτό: η Ουάσιγκτον (εκτιμάμε ότι) θα χρησιμοποιήσει τα δυτικά βαλκάνια εναντίον του project europe. Όπως έκανε (χωρίς να φαίνεται τότε, μέσω του αδελφού Μιλόσεβιτς) στο πρώτο μισό των ‘90s … τώρα κάτω από άλλα δεδομένα. Και ενώ έχει βάσεις και αλλού στην περιοχή, θέλει «επίσημα» στο κόλπο το montenegro. Ίσως επειδή έχει άμεση πρόσβαση στην Αδριατική.
(Ενστικτώδικα, εντελώς ενστικτώδικα, χωρίς στοιχεία, έχουμε συνδέσει τις πρόσφατες μαζεμένες εκκαθαρίσεις διάφορων στελεχών του ρωσικού υπ.εξ. – και προφανώς και των μυστικών υπηρεσιών – όπως π.χ. πρεσβευτών, με την αποτυχία του ρωσικού σχεδίου στο montenegro. Ποιος ξέρει;)
(φωτογραφία: Δεξιά ο γνωστός αμερικανικός «τρελός σκύλος». Αριστέρα ο Predrag Boskovic, υπ.αμ. του montenegro… Απ’ τη σύνοδο του νατο τον περασμένο Φλεβάρη. Θα μπορούσε να είναι στο καρέ και ο ψεκασμένος, υπ.αμ. ενός άλλου “κανονικού βαλκανικού κράτους”. Αλλά φαίνεται ότι γελάνε μόνο δυο δυο…)
Κυριακή 26 Μάρτη. Δεν το λέμε για σίγουρο. Έχουμε, όμως, την εντύπωση ότι απ’ την εποχή της, ας την πούμε έτσι, “άτυχης” εκστρατείας του Ναπολέοντα στη ρωσία, οι γάλλοι δεν βλέπουν με καλό μάτι την Μόσχα. (Εδώ κοτζάμ κομμουνιστικό κόμμα είχαν, αλλά έξω απ’ την 3η Διεθνή…)
Συνεπώς, άλλη μια επίσκεψη εκεί κι άλλη μια χειραψία με τον Πούτιν να κάνει η φασιστοΛεπέν, και άνετα τερματίζει 3η (προς 4η) στον Α γύρο των επερχόμενων γαλλικών προεδρικών εκλογών. (Προς το παρόν πήγε 2η…)
(Έτσι, για να αποδειχθεί πρακτικά πόσο μπορεί να επηρεάσει ο δαιμόνιος και μοχθηρός καγκεμπίτης τις εκλογές στην ευρώπη…)
Τρίτη 21 Μάρτη. Για ορισμένους (που λένε ότι στηρίζονται σε πληροφορίες) η επίθεση του Τελ Αβίβ στο λίβανο, εναντίον της Χεζμπ’ Αλλάχ, είναι θέμα χρόνου. Η λιβανέζικη οργάνωση απ’ τη μεριά τους υπόσχεται δυσάρεστες εκπλήξεις σε βάρος του ισραηλινού στρατού. Αυτό που πρέπει να θεωρούμε βέβαιο είναι το μιλιταριστικό / φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ έχει το “ελεύθερο” απ’ την Ουάσιγκτον να κάνει ό,τι γουστάρει. Είναι αυτό, όμως, αρκετό;
To Τελ Αβίβ στις αρχές Απρίλη (υποστηρίζει ότι) ολοκληρώνει την θωράκισή του μέσω αντιπυραυλικών συστημάτων αεράμυνας (Iron Dome project) με την εγκατάσταση του τρίτου συστατικού (μετά τους Arrow 2 και 3), των πυραύλων David’s Sling. Το ισραηλινό καθεστώς θέλει να πιστεύει ότι μ’ αυτά τα εργαλεία θα είναι άτρωτο, ή σχεδόν άτρωτο, από οτιδήποτε μπορεί να διαθέτει είτε η Χεζμπ’ Αλλάχ, είτε ο συριακός στρατός, είτε ο ιρανικός. Είναι αυτό, όμως, αρκετό;
Δεν φαίνεται να είναι. Η αιτία λέγεται «Μόσχα». Τα ραντάρ των S-400 που βρίσκονται στα μεσογειακά παράλια της συρίας είναι υπεραρκετά για να εντοπίζουν κάθε κίνηση ισραηλινού αεροπλάνου ή πυραύλου, στην αφετηρία τους. Τι ρόλο σκοπεύει να δώσει σ’ αυτές τις πληροφορίες η Μόσχα; Θα τις διοχετεύει στους συμμάχους της στο συριακό πεδίο μάχης; Κι αν ναι, με τι όπλα τους έχει εξοπλίσει;
Μόλις προχτές το Τελ Αβίβ επιχείρησε μια απ’ τις συνηθισμένες αεροπορικές επιθέσεις του στο συριακό έδαφος· μία απ’ αυτές στις οποίες η συριακή αεράμυνα δεν μπορούσε μέχρι προχτές να αντιδράσει. Αυτή τη φορά αντέδρασε. Καθυστερημένα, χωρίς αποτέλεσμα (παρά τις περί αντιθέτου συριακές δηλώσεις), αλλά αντέδρασε. Το ισραηλινό πεντάγωνο αναγκάστηκε να ακυρώσει την επίθεση που είχε ξεκινήσει· καλού κακού… Πως τα κατάφερε να αντιδράσει (έστω και αργοπορημένα) η συριακή αεράμυνα; Τι ρόλο έπαιξε σ’ αυτό η Μόσχα; Το φασιστόμουτρο ο ισραηλινός υπ.αμ. Avigdor Lieberman, φίλος του έλληνα ψεκασμένου, έγινε έξαλλος: Την επόμενη φορά δήλωσε που ο συριακός στρατός θα μας εμποδίσει να κτυπήσουμε στο συριακό έδαφος θα καταστρέψουμε τα συστήματα αεράμυνάς του, χωρίς δεύτερη κουβέντα! Α χα!!!! Τόσο πολύ, ε;
Το ρωσικό υπ.εξ. κάλεσε τον ισραηλινό πρεσβευτή στη Μόσχα Gary Koren για να δώσει εξηγήσεις γι’ αυτήν την ισραηλινή επίθεση. Πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο, τόσο φανερά και σ’ αυτό το διπλωματικό επίπεδο. Το Τελ Αβίβ είχε μάθει ως τώρα ότι μπορεί να βομβαρδίζει στο συριακό έδαφος χωρίς να δίνει εξηγήσεις στη Μόσχα. Έχει αλλάξει κάτι;
Δεν διακινδυνεύουμε να απαντήσουμε με βεβαιότητα. Είναι όμως δύσκολο τα ισραηλινά σχέδια για την περιοχή να είναι συμβατά με τα ρωσικά. Κι αν είναι αλήθεια ότι το Τελ Αβίβ ετοιμάζεται να ισοπεδώσει το νότιο λίβανο ελπίζοντας ότι θα θάψει στα μπάζα τις στρατιωτικές ικανότητες της Χεζμπ’ Αλλάχ, μετά την πανηγυρική ήττα του παρόμοιου σχεδίου του το 2006 δεν έχει κανένα περιθώριο. Όχι να ηττηθεί. Ούτε καν να αποτύχει. Συνεπώς η όποια, έστω και έμμεση (π.χ. πληροφοριακή) υποστηρίξη της Μόσχας στη Χεζμπ’ Αλλάχ είναι ιδιαίτερα κρίσιμος παράγοντας για να γίνει ή να μην γίνει η ισραηλινή εκστρατεία.
(η φωτογραφία είναι τραβηγμένη πριν δυο βδομάδες στο Aleppo…)
Τρίτη 21 Μάρτη. Να μια ενδιαφέρουσα και απρόοπτη εξέλιξη στο συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου. Την ώρα που το αμερικανικό πεντάγωνο “φορτώνει” πεζοναύτες στην κουρδοκρατούμενη ζώνη στη βόρεια συρία (για “αντιτρομοκρατικούς” λόγους πάντα), το ρωσικό πεντάγωνο έχει αποκτήσει τα ίδια “δικαιώματα” στο μικρότερο κουρδοκρατούμενο θύλακα της Afrin, στη βορειοδυτική συρία. Στο χωριό Kaf Jina έφτασαν ήδη ρώσοι “εκπαιδευτές”, με τα τεθωρακισμένα τους για την “μεταφορά προσωπικού”, και τα υπόλοιπα σέα τους. Επίσημος σκοπός; Να εκπαιδεύσουν τις εκεί ypg στην «αντιτρομοκρατία»….
Πως αντιδρά η Άγκυρα σ’ αυτήν την εξέλιξη; Ο υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Numan Kurtulmus έκανε μια συβιλλική δήλωση για το θέμα. Ότι η τουρκία δεν πρόκειται να δεχτεί την ύπαρξη μιας ζώνης τρομοκρατών στη βόρεια συρία… και ότι η εθνική σύσταση της βόρειας συρίας δεν θα πρέπει να αλλάξει.
Αυτό, είν’ αλήθεια, θα μπορούσε να το πει και πριν 1 χρόνο. Συνεπώς, σαν πρώτη αντίδραση, την ερμηνεύουμε σαν «Ο.Κ.». Άλλωστε, την ώρα που συμβαίνουν αυτά, η Άγκυρα τσακώνεται πότε με το Άμστερνταμ και πότε με το Βερολίνο περί «όνου σκιάς».
Αυτός ο αντιπερισπασμός κάτι θα πρέπει να σημαίνει. Όχι για πάντα. Προς το παρόν, σίγουρα….
Τετάρτη 15 Μάρτη. Στο ξεχασμένο (ακόμα κι από εμάς: ντροπή μας!) πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου που λέγεται λιβύη, υπάρχουν εξελίξεις. Ο πολέμαρχος (στρατηγός) Khalifa Hifter (Haftar), αγαπημένος του Παρισιού, της Μόσχας και του Καΐρου, ορμώμενος απ’ την Βεγγάζη την οποία ελέγχει εδώ και χρόνια, επεκτείνει τον έλεγχό του στην παραγωγή και στο (λαθρ)εμπόριο του λιβυκού πετρελαίου, καταλαμβάνοντας διαδοχικά διυλιστήρια στην ανατολική και κεντρική λιβύη. Τελευταία κατάκτηση τα κεντρικά μεγάλα διυλιστήρια στην al-Sidra και στην Ras Lanuf.
Αξιωματικοί του δηλώνουν ότι έχουν εκπαιδευτεί στη ρωσία. Οι φήμες μιλούν ακόμα και για την παρουσία ρώσων «εκπαιδευτών» στο επιτελείο του Hifter. Η Μόσχα το αρνείται – παλιοφήμες! Αρνείται επίσης ότι έχει οργανώσει στρατόπεδο εκπαίδευσης στην δυτική πόλη της αιγύπτου Sidi Barrani, 100 χιλιόμετρα απ’ τα αιγυπτο-λιβυκά σύνορα, όπως υποστηρίζει η Ουάσιγκτον. Και το Κάιρο το αρνείται. Ο.Κ., δεν το πιστεύουμε. Μια χαρά ιμπεριαλισμό ξεδιπλώνει και το ρωσικό καθεστώς· γιατί, όμως, θα έπρεπε να κάνει βούκινο τις κινήσεις του;
(Όταν, τον περασμένο Νοέμβρη, το ρωσικό αεροπλανοφόρο Admiral Kuznetsov, μαζί με τα υπόλοιπα πλοία συνοδείας, έπλεε στα ανοικτά της λιβύης πηγαίνοντας προς συρία μεριά, ο Haftar έκανε ένα «τσακ» και φιλοξενήθηκε στο deck του. Όμως αυτό δεν σημαίνει κάτι, έτσι δεν είναι; Πολλά αγόρια στον κόσμο έχουν όνειρο να κάνουν ηλιοθεραπεία χειμωνιάτικα πάνω σε λαμαρίνες αεροπλανοφοφόρου· που είναι το παράξενο που ο Haftar το πέτυχε;)
Το μόνο θέμα (όχι εκρηκτικό ως τώρα αλλά οπωσδήποτε προβληματικό) είναι ότι ο Haftar είναι αντίπαλος της πιο πρόσφατης (αν και όχι της μοναδικής) «διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της λιβύης», που φυτεύτηκε στην Τρίπολη, και έχει (ακόμα…) την υποστήριξη της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου. Ο Haftar θα συμφωνούσε με οποιαδήποτε κυβέρνηση, υπό έναν όρο: να είναι ο αρχηγός του στρατού. Όχι ασήμαντο πόστο σε μια από εκείνες τις περιοχές του κόσμου όπου ο στρατός ήταν πάντα το αφεντικό. Κι αυτή είναι η «χάρη» που δεν θέλουν να του κάνουν η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, ειδικά τώρα που τα ΄χει βρει με την Μόσχα και το Παρίσι. Θα είναι σα να του παραδίδουν τη λιβύη.
Όχι, δεν προβλέπουμε σύγκρουση πρωτοκοσμικών «δυνάμεων» στην βόρεια αφρική!!! Αλλά να… Θα μπορούσε η κυρία May, ανάμεσα στους υπόλοιπους μπελάδες της που δεν είναι και λίγοι, να ασχοληθεί λίγο και με το θέμα «λιβύη» πριν χαθεί κάθε έλεγχος; Και το επιτελείο του κυρ ψόφιο κουνάβι τι γνώμη έχει για το θέμα; Αξίζει ο κόπος αμεσότερης εμπλοκής των αμερικανικών δυνάμεων;