Tag: πόλεμος

Αποβολή και πέναλντι

Τρίτη 19 Νοέμβρη. Τελικά ίσως υπάρχει μια κάποια εξήγηση για την απόδραση του Morales στο μεξικό: η (ανομολόγητη μεν) παραδοχή (δε) ενοχής. Πολιτικής ενοχής. (Ναι, η ασταμάτητη μηχανή δεν διαπραγματεύεται την θέση της. Ωστόσο οι επιλογές και οι συμπεριφορές «ναπολεοντισμού» έχουν σχεδόν πάντα οικτρά αποτελέσματα).

Το «θεμελιώδες πολιτικό αμάρτημα» του Morales χρονολογείται από μετά το δημοψήφισμα που έγινε στη βολιβία, στις 21 Φλεβάρη του 2016 (πριν 3,5 και βάλε χρόνια) για το αν θα του επιτρεπόταν να παρακάμψει τον συνταγματικό περιορισμό που επιβάλει έως 3 προεδρικές θητείες σε οποιονδήποτε (και να ξαναείναι υποψήφιος για 4η φορά στις προεδρικές εκλογές του περασμένου Οκτώβρη), ή όχι. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν κατά 51% «όχι». Για οποιονδήποτε λόγο κι αν βγήκε αυτό το αποτέλεσμα, ο Morales ήταν υποχρεωμένος να το σεβαστεί. Είχε, άλλωστε, 3,5 ολόκληρα χρόνια για να βρει και να αναδείξει έναν άξιο διάδοχο / συνεχιστή…

Δεν την είδε έτσι, όμως. Με διάφορες νομικές μανούβρες που ήταν, το λιγότερο συζητήσιμες και το περισσότερο τυχοδιωκτικές, ο Morales αγνόησε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που ο ίδιος είχε προκηρύξει, και ξανακατέβηκε στις εκλογές… Αυτό λέγεται νεποτισμός. Λέγεται, επίσης, «παραβίαση του συντάγματος»: αν κάποιος το κάνει για «αριστερούς λόγους» ας είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει εκείνους που θα κάνουν το ίδιο για «δεξιούς λόγους»…

Σε ότι αφορά αυτές καθαυτές τις εκλογές του περασμένου Οκτώβρη (με την το λιγότερο προβληματική συμμετοχή του Morales) οι φασίστες αντίπαλοί του τον κατηγορούν ότι έκανε νοθεία στην καταμέτρηση. Ήθελε οπωσδήποτε να αποφύγει έναν δεύτερο γύρο όπου όλη η αντιπολίτευση θα ενωνόταν, άρα έπρεπε στον πρώτο γύρο να έχει ποσοστό μεγαλύτερο από 40% και διαφορά μεγαλύτερη από 10% απ’ τον δεύτερο κατά σειράν υποψήφιο. Πέτυχε και τα δύο – αλλά, φυσικά, οι φασιστο-αντίπαλοί του δεν θα του χαρίζονταν!! Τα υπόλοιπα, μέσες άκρες, τα ξέρετε.

Ποιό είναι το κρίσιμο ζήτημα; Αν το μέλλον των πληβείων της βολιβίας παιζόταν εντελώς και μόνο στο πρόσωπο του Morales, αν δηλαδή στο κόμμα του δεν υπήρχε κανένας άξιος να συνεχίσει το έργο (;;;) και ο Morales έπρεπε με θεμιτά και αθέμιτα μέσα να μείνει στην προεδρία για μια ακόμα θητεία, όχι για το καλό το δικό του αλλά των ψηφοφόρων του, τότε να ένας ακόμα λόγος να θεωρήσουμε (εμείς εδώ, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά…) προδοτική την φυγή του, μόλις οι χουντικοί κινήθηκαν εναντίον του. Αν κάποιος είναι αναντικατάστατος μένει στη θέση του μέχρι τελικής πτώσης έχοντας φροντίσει έγκαιρα για την άμυνά του· κι αν πάλι δεν είναι αναντικατάστατος, δεν χαλκεύει τα συνταγματικά του στηρίγματα ανοίγοντας ουσιαστικά δρόμο στους εχθρούς του.

Φαίνεται ότι ο Morales (μαζί με τον στενό κύκλο του) «γλυκάθηκε» απ’ τις χάρες της εξουσίας… Καθόλου πρωτότυπο. Δεν θα αμφισβητήσουμε τα όσα πέτυχε στη διάρκεια των 3 θητειών του. Θα αμφισβητήσουμε όμως την πολιτική του επάρκεια στο να φροντίσει την υπεράσπισή τους με τον πιο αποτελεσματικό και ρεαλιστικό τρόπο – χωρίς να επιδιώξει 4η….

Πρακτικά ο Morales, έχοντας την ιδέα ότι «κανείς δεν τον κουνάει», είχε συγκρουστεί ακόμα και με κοινωνικούς / πολιτικούς συμμάχους του. Από σημαντικές οργανώσεις των πληβείων ιθαγενών αγροτών μέχρι την γυναικεία / φεμινιστική οργάνωση Mujeres Creando· που προωθούσαν πιο ριζοσπαστικά αιτήματα από όσα μπορούσε (ή ήθελε) να ικανοποιήσει ως πρόεδρος.

Σε καμμία περίπτωση δεν του αξίζει το “καλά να πάθει” – εξάλλου, σαν αυτοεξόριστος, δεν παθαίνει κάτι· οι απλοί διαδηλωτές υπέρ του είναι που δολοφονούνται. Πρέπει ωστόσο να θυμίσουμε ότι σ’ έναν πολυεπίπεδο πόλεμο, παγκόσμιο και με πάμπολλες τοπικές παραλλαγές, που είναι ταξικός, είναι κοινωνικός, αλλά είναι και διακρατικός, λάθη σαν αυτά του Morales είναι υπερβολικά χοντρά για τα παρακάμψει κανείς: κρίνουν την εξέλιξη των καταστάσεων εδώ κι εκεί, σε μια εποχή όπου δεν χωράει το «συγγνώμη λάθος, πάμε απ’ την αρχή»…

(φωτογραφία: Οδομαχίες χτες στην Cochabamba. Οι δολοφονημένοι είναι πάντα διαδηλωτές. Έχουν τα κότσια να υπερασπιστούν εαυτούς ενάντια στους πραξικοπηματίες και τους κοινωνικούς τους συμμάχους· πράγμα που σημαίνει: αξίζουν περισσότερα!)

Συρία

Σάββατο 16 Νοέμβρη. Ενώ ο αμερικανικός στρατός ενισχύει τις θέσεις του στα ανατολικά του Ευφράτη, το μπλοκ της Αστάνα, εκτός από δηλώσεις δεν φαίνεται να κάνει κάτι άλλο για να αμφισβητήσει την αμερικανική κατοχή.

Σύμφωνα με δηλώσεις της ανεγκεφαλης αλεπούς (Putin ) απ’ την Μπραζίλια, μετά την εξασφάλιση των συρο-τουρκικών συνόρων, η επόμενη προτεραιότητα είναι ο θύλακας του Idlib. Όντως, ο ρωσικός στρατός έχει φτιάξει βάσεις (ή «βασούλες») κατά μήκος των συρο-τουρκικών συνόρων, συμπεριλαμβανόμενων και (μόνιμων;) αεροπορικών. Και όντως, επίσης, οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί στα νότια του Idlib είναι καθημερινή ρουτίνα.

Οι καταγγελίες περί «παράνομης εισβολής και κατοχής» δεν σημαίνουν τίποτα – πάντως. Το Τελ Αβίβ ξέρει: σκότωνε, κάνε τις δουλειές σου, κι άσε τους άλλους να σε καταγγέλουν…

Τρώγοντας έρχεται η όρεξη

Σάββατο 9 Νοέμβρη. …Η «soft power» δεν είναι αρκετή αν η ευρώπη θέλει να γίνει αισθητή στην παγκόσμια σκηνή… Η ευρώπη πρέπει να μάθει τη γλώσσα της δύναμης… Απ’ την μια αυτό σημαίνει να κτίσουμε τα μούσκλια μας εκει που για καιρό βασιζόμασταν σε άλλους, για παράδειγμα στην ασφάλεια. Επίσης αυτό σημαίνει να ασκήσουμε την υπάρχουσα δύναμή μας με πιο στοχευμένο τρόπο στις περιοχές ευρωπαϊκών συμφερόντων…

Αυτά δήλωσε χτες η καινούργια πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής (και πρώην υπ.αμ. στο Bερολίνο) Ursula von der Leyen. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ηχώ των δηλώσεων του Macron, βασιλιά γαλλίας (και πάσης ευρώπης), ότι το νατο είναι κλινικά νεκρό… Αν είναι έτσι δεν θα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κληρονόμοι;

Κάποτε η στρατηγική φιλία Παρισιού – Βερολίνου είχε αναγγελθεί σαν η σπονδυλική στήλη του «ευρωστρατού»…. Αλλά όπως είναι γνωστό ποτέ των ποτών δεν πρόκειται το Παρίσι να βάλει τον στρατό του (μαζί με τα πυρηνικά του όπλα) υπό τις διαταγές άλλου πέραν των εκπροσώπων του γαλλικού κεφάλαιου και του γαλλικού ιμπεριαλισμού – αυστηρά. Το Βερολίνο κάτι διαθέτει ακόμα από στρατό· περιγράφεται σε χάλια κατάσταση απ’ την άποψη των υποδομών. Ισχύει πάντως ότι ποτέ δεν θα έβαζε αυτά τα μιλιταριστικά χάλια ή μη χάλια του υπό τις διαταγές γάλλων καραβανάδων· και γιατί να το έκανε άλλωστε;

Συνεπώς τα «μούσκλια της ευρώπης» που ονειρεύεται η κυρά von der Leyen μόνο σαν διακρατικές στρατιωτικές συμφωνίες μπορούν να υπάρξουν· εφόσον, φυσικά, είτε συμπίπτουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, είτε μπορούν να γίνουν κάποιες (και συγγνώμη για την έκφραση) «αλλαξοκωλιές».

Υπάρχει ωστόσο κι ένα επιπλέον ζήτημα. Η μόνη περιοχή του κόσμου (εκτός ευρώπης) που φαίνεται να προσφέρεται ακόμα για «ευρωπαϊκά μούσκλια» είναι η αφρική. Κι αυτό επειδή δεν είναι δίπλα στο Πεκίνο ή στη Μόσχα, δεν είναι ούτε κεντρική ασία ούτε μέση Ανατολή (όπου τα «ευρωπαϊκά μούσκλια» δεν χωράνε πια)· και επειδή τα ήδη υπάρχοντα «μούσκλια» στην αφρική (αμερικανικά, ρωσικά, κινέζικα) δεν έχουν αποκτήσει ακόμα καθολικό έλεγχο εδώ ή εκεί.

Αλλά στην αφρική, ειδικά στη ζώνη του Sahel, υπάρχουν ήδη αρκετά «γαλλικά μούσκλια» – με το «δικαίωμα της γαλλοφωνίας» (δηλαδή της ιστορικής γαλλικής αποικιοκρατίας…). Στο μάλι υπάρχουν ήδη (εκτός απ’ τα αμερικανικές και τις γαλλικές αρβύλες) και γερμανικές· με «αντιτρομοκρατική» αποστολή πάντα… Συνεπώς τι θα την κάνει την επιπλέον χακί ευρωβαρβατίλα που πεθύμησε η κυρά Leyen; Άγνωστο.

Η διάγνωση, πάντως, του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης για τον κλινικό θάνατο του νατο, δεν άφησε αδιάφορη την Μόσχα. Υποψιαζόμαστε ότι ο κυρ Lavrov θα ήθελε να πει φωναχτά «στην κηδεία να μας φωνάξετε – θα στείλουμε και στεφάνι!». Αλλά επειδή είναι έμπειρος κρατήθηκε και δήλωσε μόνο τα εξής ειρωνικά:

… Δεν μπορώ να παρασυρθώ σε μια συζήτηση για την ιατρική πλευρά του θέματος. Αν ο Macron νοιώθει ότι η διάγνωση που έκανε είναι τόσο προφανής, έχει κάθε δικαίωμα να την κάνει δημόσια. Ξέρει το νατο καλύτερα από εμένα, αφού εκπροσωπεί ένα κράτος μέλος της συμμαχίας… Εμείς εξακολουθούμε να ελπίζουμε σε αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με το νατο. Συνεπώς όταν συνέλθει θα είμαστε διαθέσιμοι…

Ναι, ακριβώς: όταν συνέλθει!… Αχ αυτοί οι ειρηνιστές!!! Πόσο χιουμορίστες γίνονται…

(φωτογραφία πάνω: Πριν ένα χρόνο, στα μέσα Νοέμβρη του 2018, η φράου von der Leyen, σαν υπ.αμ. του Βερολίνου, επιθεωρεί το «γερμανικό εκστρατευτικό σώμα» στο μάλι. Υπάρχει μια κάποια γελοιότητα στις πόζες· αλλά όταν η γελοιότητα κρατάει πολυβόλο καλύτερα να κρατάει κανείς το στόμα του κλειστό…

Κάτω: Επί τη ευκαιρία εγκαινιάζει κι ένα καινούργιο γερμανικό στρατόπεδο δίπλα, στο νίγηρα. Στόχος της «αντιτρομοκρατίας» στη ζώνη του Sahel είναι το απελευθερωτικό κίνημα των Tuareg, που αμφισβητεί την εκμετάλλευση των πρώτων υλών της περιοχής απ’ τα γαλλικά αφεντικά…

Φυσικά υπάρχει και κάτι σαν «isis» – αυτό φυτεύεται εντέχνως παντού και όσο πρέπει…)

Follow the money

Παρασκευή 8 Νοέμβρη. Τα λεφτά απ’ τα πετρέλαια στη βόρεια συρία δεν τα παίρνουμε εμείς. Τα παίρνουν οι sdf… Αυτά δήλωσε ο εκπρόσωπος του αμερικανικου πενταγώνου Jonathan Hoffman χτες…

Sdf είναι το δημοσιοσχεσίστικο όνομα των ypg/pkk – των proxies της αμερικανικής κατοχής στην βορειοανατολική συρία. Αυτοί (διεθνώς) που τρώνε το πλιάτσικο και καταπίνουν τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό είναι καταδικασμένοι να δοκιμάσουν τις αντοχές τους σε πολύ περισσότερα. Γιατί, για παράδειγμα, θα ήταν βλακώδες να πιστέψει κανείς ότι η Ουάσιγκτον προσφέρει δωρεάν «προστασία» στους ένοπλους των ypg/pkk, μόνο και μόνο επειδή γλυτώνει τα έξοδα να τους πληρώνει η ίδια. Προφανώς ένα μέρος των εσόδων απ’ το λαθρεμπόριο του συριακού πετρελαίου (το οποίο, απ’ ότι φαίνεται, γίνεται μέσω ιορδανίας και με βασικό πελάτη το Τελ Αβίβ…) πηγαίνει στα χέρια κάποιων αξιωματούχων της cia που βρίσκονται στις κατεχόμενες ζώνες. Όχι για να τα τσεπώνουν, αλλά για πληρώνουν (οι “μαύρες δουλειές” των απανταχού υπηρεσιών…) «τρομοκράτες του isis» – που είναι ακόμα χρήσιμοι αν και ελάχιστοι. Τώρα: το ποια θα είναι η πρακτική χρησιμότητα αυτών των “τρομοκρατών” που θα πληρώνονται απ’ τα κατεχόμενα πετρέλαια της ανατολικής συρίας, σε συνεργασία ηπα και ypg, αυτό ΔΕΝ θα θέλαμε να το δούμε…

Είναι «σημείο των καιρών» το ότι δεν έχουν σηκωθεί όλες οι πέτρες του «πολιτισμένου κόσμου» απέναντι σ’ αυτήν την ωμή παραδοχή εκ μέρους του ψοφιοκουναβιστάν. Αναφερόμαστε στις φιλειρηνικές φράξιες του πόπολου εδώ ή εκεί. Ακόμα κι αν ο καθένας είχε εύλογες βεβαιότητες ότι οι διάφορες ιμπεριαλιστικές εκστρατείες των ηπα και των συμμάχων της (αλλά και άλλων) γίνονται με πολύ απτά και υλικά κίνητρα, είναι (νομίζουμε) η πρώτη φορά που αυτό λέγεται τόσο ωμά· σαν πατσαβούρα που εκτοξεύεται στα μούτρα των πάντων.

Για την δική μας πολιτική αντίληψη είναι εγκληματικά (έως και αυτοκτονικά) παράδοξο το να πιστεύει ο κάθε πρωτοκοσμικός πως «θα την γλυτώσει» όταν αναγγέλλεται τόσο κυνικά και χωρίς συνέπειες η εκ νέου μοιρασιά του πλανήτη – για την λεηλασία του…

Μέδουσες και σκυλόψαρα

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Για να μην χάνει την φόρμα του ο στρατός της αιγυπτιακής χούντας, εκπαιδεύεται μαζί με τον ελληνικό (άντε, και κάτι χωροφύλακες της νότιας κύπρου).

Και μετά, φορμαρισμένος ο ελληνικός στρατός, θα στείλει τους εκλεκτούς τους να εκπαιδευτούν με τον ισραηλινό (και τον αμερικανικό, γερμανικό και ιταλικό) στρατό – στην επικράτεια του απαρτχάιντ καθεστώτος.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την «εθνική γραμμή» ότι δεν έχει φονική συνέχεια… Ούτε απ’ την άλλη μπορεί να κατηγορήσει την «επαναστατική» ύπνωση πως έχει έστω κι ένα μάτι ανοικτό…

Όλα γίνονται κανονικά.

Συρία

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Όχι μία αλλά δύο βάσεις φτιάχνει το ψοφιοκουναβιστάν στην επαρχία της Deir ez Zor, απ’ την ανατολική μεριά του Ευφράτη. Η μία είναι ανακαίνιση της συριακής βάσης της 113ης ταξιαρχίας, και η δεύτερη είναι στην al Suwar, ανατολικότερα.

Φαίνεται όμως ότι το ψόφιο κουνάβι, που του αρέσει το oil, έχει μεγάλες ορέξεις. Την περασμένη εβδομάδα υπέγραψε την παραμονή εκατοντάδων πεζοναυτών στη συριακή επικράτεια, προσδιορίζοντας (με βάση τις εισηγήσεις των συμβούλων του) και τα «σύνορα» της συριακής επαρχίας που έχει πετρέλαια και πρέπει να γίνει αμερικανο-κουρδική. Απ’ την Deir ez Zor ως βόρεια στην al Hassakeh, και απο εκεί προς τα βορειοανατολικά στην al-Kahtanya (φωτογραφία επάνω, κόκκινη γραμμή). Εννοείται ότι το πεζικό θα είναι κυρίως οι γνωστοί πρόθυμοι proxies.

Η Μόσχα συνεχίζει να καταγγέλει: Οποιαδήποτε ενέργεια των ηπα που έχει σκοπό την στρατιωτική παρουσία τους στη συρία είναι απαράδεκτη και παράνομη τόσο απ’ την δική μας οπτική όσο και με βάση την διεθνή νομοθεσία… δήλωσε χτες ο ρώσος υφυπουργός Sergey Vershinin. «Κάντε μου μήνυση» θα μπορούσε να απαντήσει το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακες πίσω του.

Παραμένει ανοικτό το ερώτημα: ο συριακός και ο ρωσικός στρατός θα κινηθούν έγκαιρα, τώρα; Ή υπάρχει άλλος σχεδιασμός (που, φυσικά, μας διαφεύγει);

Το βόρειο γκάζι

Δευτέρα 4 Νοέμβρη. Η κυβέρνηση της Κοπεγχάγης στεκόταν για πολύ καιρό εμπόδιο· κι αυτή ήταν ίσως η τελευταία ελπίδα του ψοφιοκουναβιστάν, ότι ο θρυλικός πλέον αγωγός nordstream 2 δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ. Το δανέζικο κράτος προέβαλε διάφορους λόγους (ας τους πούμε «οικολογικούς») για να εμποδίσει το πέρασμα του nordstream 2 στα νοτιοανατολικά του νησιού Bornholm (στη φωτογραφία, η σήμανση με την έλλειψη)· παρότι απ’ την ίδια διαδρομή περνάει ο ήδη λειτουργικός nordstream 1.

Εν τέλει, πριν 5 ημέρες, η δανία ανακοίνωσε ότι εγκρίνει την διέλευση του nordstream 2 απ’ τον βυθό της αοζ της. Απ’ τα σχεδόν 2.100 χιλιόμετρα του μήκους του, ουσιαστικά έλειπαν αυτά τα 147 χιλιόμετρα που «πατάνε» στα νότια του Bornholm. Τώρα η gazprom λέει ότι θα τα έχει στρώσει μέσα σε 5 εβδομάδες. Με τις εγκαταστάσεις εδάφους στη ρωσία και στη γερμανία, στις δύο άκρες του σωλήνα, να είναι σχεδόν έτοιμες, τα έξτρα 55 δις κυβικά μέτρα (τον χρόνο) ρωσικού φυσικού αερίου θα αρχίσουν να διοχετεύονται στον γερμανικό καπιταλισμό στις αρχές του 2020.

Κάποιοι είπαν ότι η Κοπεγχάγη άλλαξε στάση επειδή στράβωσε που το ψόφιο κουνάβι δήλωσε ότι θέλει να αγοράσει την Γροιλανδία. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, η έγκριση της διέλευσης του nordstream 2 θα είναι η πιο ακριβοπληρωμένη μη-αγορά στην παγκόσμια ιστορία της αγοραπωλησίας ακινήτων: ο real estater πρόεδρος την πάτησε! (Ωστόσο μπορεί οι λόγοι να είναι διαφορετικοί).

Η ολοκλήρωση και η λειτουργία του nordstream 2 και η υπό κατασκευή προέκταση του turkstream 2 προς την κεντρική ευρώπη μέσω βουλγαρίας και σερβίας έχουν σοβαρές παρενέργειες, εφόσον η Ουάσιγκτον έχει επιλέξει να κηρύξει, μεταξύ άλλων, και «ενεργειακό πόλεμο» στην ε.ε. – και ειδικά στο Βερολίνο.

Πρώτον, αδειάζει την ουκρανική επικράτεια: η Μόσχα θα την έχει ανάγκη από ελάχιστα έως καθόλου για να πουλάει το φυσικό της αέριο στην ευρώπη. Χάνοντας αυτόν τον ως πρόσφατα σημαντικό γεωπολιτικά προσοδικό ρόλο το ουκρανικό καθεστώς (και οι σύμμαχοί του στην Ουάσιγκτον) θα μείνει με τους φασίστες και το παπαδαριό του. Χωρίς σπουδαία αξία, εκτός αν κάποιοι σκαρφιστούν κάποιο καινούργιο κόλπο.

Δεύτερον, μειώνει τις προοπτικές του αμερικανικού υγροποιημένου αερίου (LNG). To ελλαδιστάν, σαν καλός σύμμαχος, είναι πρόθυμο να δώσει την Αλεξανδρούπολη για να ξεπαγώνει το αμερικανικό LNG (που θα μεταφέρουν έλληνες εφοπλιστές…) για να πάει προς τα βόρεια, όταν φτιαχτούν οι σχετικοί αγωγοί. Αλλά από μόνος του ο nordstream 2 χαλάει αυτά τα προξενιά, αφού ό,τι περισσεύει απ’ τις γερμανικές ανάγκες θα μοιράζεται στο κέντρο της ευρώπης. Αν προσθέσει κανείς και τον turkstream 2, τότε…

Το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές τους λύσσαξαν κατά του nordstream 2 και γι’ αυτό το λόγο: για να πουλάνε το αμερικανικό LNG στην ευρώπη. Δυστυχώς για το αμερικανικό εμπορικό δαιμόνιο το κονσερβαρισμένο γκάζι του είναι σαφώς ακριβότερο απ’ το τρεχούμενο μέσω αγωγών ρωσικό· και μόνο πιστοί σύμμαχοι (τύπου Βαρσοβία για παράδειγμα) είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν αισθητά παραπάνω για να είναι «ανεξάρτητοι». (Ούτε λόγος ότι τα κερατιάτικα της «ανεξαρτησίας» τα πληρώνουν οι απλοί πολωνοί…).

Μ’ αυτά τα δεδομένα αναμένεται το ξέσπασμα του θυμού του ψόφιου κουναβιού. Κυρώσεις βέβαια, όχι πύραυλοι – ελπίζουμε… Αλλά πόσο να αντέξει κι αυτός ο παλιοκαπιταλισμός το κρυφτούλι πίσω απ’ τις «οικονομικές τιμωρίες»;

Αν είναι να πυροβολήσεις πυροβόλα… Μην μιλάς.

Συρία: παίζουν «ψιλές»

Δευτέρα 4 Νοέμβρη. Καθώς το κομβόι με νταλίκες φορτωμένες με αμερικανικά στρατιωτικά οχήματα και λοιπά υλικά περνούσε έξω απ’ την συριακή Tel Tamer, στα βορειοανατολικά, προχωρώντας στον highway M4 προς το ιράκ (το σχέδιο «φεύγουμε – αλλά θα ξανάρθουμε»…) το συριακό πεζικό της Άγκυρας είδε τις αμερικανικές σημαίες και υποτροπίασε. Οπότε έριξε κάτι κανονιές προς την μεριά τους… (στην ελληνική δημαγωγία αυτό θα μπορούσε να σερβιριστεί σαν «ξεκίνησε ο αμερικανοτουρκικός πόλεμος!)

Το πιθανότερο είναι ότι οι βολές ήταν εκτός γραμμής. Σε αντίθεση με τις αμερικανικές επιθέσεις στον συριακό στρατό στην Deir ez Zor. Το είπαμε ωστόσο χτες: πολλοί μάγκες έχουν μαζευτεί στο συριακό σαλόνι.

Έχει γίνει εντελώς postmodern η κατάσταση, πράγμα που διευκολύνει το ψοφιοκουναβιστάν και τους ypg proxies του. Δεν υπάρχουν καθαρές «γραμμές αντιπαράθεσης». Το ποιος είναι που πάει, σχεδόν, στρέμμα στρέμμα σε διάφορα σημεία. Αυτά σε ότι αφορά το έδαφος.

Σε ότι αφορά τον αέρα τα πράγματα είναι κάπως απλούστερα, με την έννοια ότι είναι λιγότεροι αυτοί που είναι «σε θέση να…». Έχουν, πάντως, την δική τους σοβαρότητα.

Να, για παράδειγμα. Γιατί συνόδεψαν το αμερικανικό «στρατηγικό βομβαρδιστικό» B–52 τα δύο ελληνικά (καμάρια μας!) f-16; Διατυπωμένο αλλιώς: που πήγαινε το ρημάδι και ακολούθησε αυτήν την πορεία, όρτσα προς τα ανατολικά;

Το συγκεκριμένο ρημαδοβομβαρδιστικό, λοιπόν, φαίνεται ότι έχει συμμετάσχει και στο παρελθόν σε άσκηση κτυπήματος της ρωσικής αεροπορικής βάσης Khmeimin, στο συριακό έδαφος. Και στην συγκεκριμένη πτήση προς τα εκεί πήγε· αν και ο τελικός του προορισμός ήταν αμερικανική βάση στην ιορδανία. Αν πήγαινε κατευθείαν προς τα εκεί (προς την ιορδανία) θα ήταν μάλλον αιγυπτιακά τα καμάρια (και όχι ελληνικά) που θα το «συνόδευαν», για να μην κρυώνει μόνο του.

Αλλά όχι. Πήγαινε να ρίξει μια ματιά στη ρωσική βάση. Δηλαδή να τσεκάρει συστήματα εντοπισμού, κλπ κλπ. Και επειδή το ελλαδιστάν είναι σύμμαχος και φίλος, προφανώς και ήξερε την αιτία που έστειλε μπράβους συνοδείας γι’ αυτήν την πτήση.

Θα πείτε: Ντάξει… αλλά αυτά είναι “ψιλά”. Σωστά… Το ότι ο ρημαδοΚούλης, συνεπέστερος των συνεπών στον άξονα τελικά, προσπαθεί να χαρίσει τις ελληνικές χρεωκοπημένες πολεμικές βιομηχανίες στο απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς θα μπορούσε να είναι ένα απ’ τα “χοντρά”…

Ευτυχώς που από πεποίθηση η ντόπια μικροαστική μάζα είναι ειρηνόφιλη (χα!). Γιατί αλλιώς μπορεί και να ανησυχούσε για το πόσο μακριά θα πάει το τράβηγμα απ’ το μανίκι με τέτοια (και άλλα) κόλπα. Ευτυχώς, επίσης, που τα ντόπια γομαρόπαιδα “φίλοι του Τελ Αβίβ”, που κοιμούνται και ξυπνάνε με τον βορΒορίδη αγκαλιά, έχουν πάψει να πουλάνε “ανθελληνισμό”. Ό,τι βγάλανε βγάλανε…

Γενικά μιλώντας: μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…

Συρία: άσκηση σκέψης

Δευτέρα 4 Νοέμβρη. Εδώ λοιπόν, στο συριακό / μεσανατολικό πεδίο μάχης, για το οποίο υποστηρίζουμε πάντα πως είναι δευτερεύον στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο· εδώ που η χρήση εργολάβων, proxies, έγινε κοινοτοπία ακριβώς επειδή φαινόταν η φτηνή λύση σ’ ένα φτηνό πρόβλημα· εδώ που ωστόσο οι περιφερειακές ηγεμονίες βαραίνουν στους παγκόσμιους συσχετισμούς και όπου τώρα πυκνώνουν και επισημοποιούνται οι επίσημες στρατιωτικές «παρουσίες» των αντίπαλων, του μπλοκ της Αστάνα απ’ την μια μεριά και της Ουάσιγκτον με τους λακέδες της απ’ την άλλη, εδώ θα πρέπει να ετοιμαστούμε γι’ αυτό το ενδεχόμενο: οι διπλές και τριπλές ατζέντες τακτικής (για όσους τις είχαν) σταδιακά να «συμπυκνωθούν»… Αφού όμως πρώτα ενταθεί η σύγχιση.

Το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον ωμά και καθαρά δηλώνει ότι θα κατσικωθεί στα συριακά πετρελαιοπήγαδα απλά επειδή έτσι γουστάρει (και είναι σίγουρη ότι κανείς δεν θα την κουνήσει) αλλάζει εντελώς τις νομιμοποιητικές ρητορίες της σύγκρουσης. Και, κατά συνέπεια, σπρώχνει ήδη σε επανεξέταση τα μέσα που χρησιμοποιούνται εναντίον του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον τα πράγματα είναι τόσο φανερά ώστε το μόνο σχετικό που μπορεί να γίνει είναι η ανάλυση του πόσοι είναι πράκτορες και πόσοι ηλίθιοι απ’ αυτούς που την υποστηρίζουν άμεσα ή έμμεσα. Απ’ την μεριά του μπλοκ της Αστάνα τα επιχειρήματα της «αντιτρομοκρατίας» (ακόμα και στην τουρκική εκδοχή τους) φτάνουν στο όριό τους. Ισχύουν ακόμα για τον θύλακα του Idlib· με την διαφορά ότι ο θύλακας «επικοινωνεί» υπόγεια με το τι συμβαίνει στην ανατολικά του Ευφράτη συρία. Αλλά σε ότι αφορά το «θέλω τα πετρέλαια και θα τα πάρω» η «αντιτρομοκρατική» ρητορική είναι ξεπερασμένη.

Ο αμερικανικός στρατός και οι ypg υπάλληλοί του ετοιμάζονται να «αξιοποιήσουν» μια εκ των πραγμάτων εγκαταλειμένη συριακή βάση (της 113ης ταξιαρχίας) στην ανατολική μεριά του Ευφράτη, απέναντι απ’ την Deir ez Zor. (Μια ακόμη βάση, για ακόμα καλύτερες μέρες!). Προχτές έσκασε το αμερικανικό «μηχανικό» για να κάνει την «αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης». Το μαχαίρι στο λαιμό του μπλοκ της Αστάνα δεν είναι λόγια: αν, μ’ αυτήν την έξω απ’ τα δόντια «δικαιολογία» (θέλουμε τα πετρέλαιά σας για να βγάζουν παραδάκι μέσω λαθρεμπορίου οι φίλοι μας), ο αμερικανικός στρατός σταθεροποιήσει την κατάκτηση της ανατολικής συρίας, θα φύγει απο εκεί μόνο με την λήψη του 4ου παγκόσμιου. Αυτό που εννοούμε είναι απλό: Θεωρητικά ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» θα μπορούσε να έχει ένα κάποιο χρονικό τέλος, του είδους mission accomplished… Η ωμή κατοχή εδάφους «για το πετρέλαιο» (ή για οτιδήποτε άλλο) το μόνο τέλος που μπορεί να έχει είναι η καθαρή στρατιωτική ήττα.

Μιας και είναι λίγα αυτά που έχει εντοπίσει η ασταμάτητη μηχανή για την στάση του μπλοκ της Αστάνα απέναντι σ’ αυτήν την πρόκληση (περί πρόκλησης πρόκειται), είναι σε αναμονή. Είναι βέβαιο ότι Μόσχα και Δαμασκός συγκεντρώνουν στρατό στη δυτική όχθη του Ευφράτη, στη Deir ez Zor… Αλλά “διαβεβαίωσαν” (;) υποτίθεται τους αμερικανούς ότι δεν θα περάσουν το ποτάμι… Ο “ειδικός απεσταλμένος” του ψόφιου κουναβιού για την συρία Jim Jeffrey το ομολόγησε μ’ αυτά τα λόγια συνεντευξιαζόμενος πριν 3 ημέρες με θέμα την αναδιάρθρωση της αμερικανικής κατοχής στη συρία:

… Ανησυχούμε πολύ για συγκεκριμένες εξελίξεις στο νότο, ειδικά στην περιοχή της Deir ez Zor. Μίλησα με τον ρώσο συνάδελφό μου για το θέμα και είχαμε επαφές και με άλλους ρώσους γι’ αυτό. Νομίζουμε ότι τώρα το ελέγχουμε το θέμα…

Σιγά μην τους δώσει λογαριασμό το Astana bloc (θα λέγαμε)… Σε κάθε περίπτωση, απ’ τα χαρακτηριστικά της τα ίδια, η κατοχή επειδή «I like oil» βάζει εντελώς διαφορετικά ζητήματα τακτικής. Ως πρόσφατα, Μόσχα και Ουάσιγκτον είχαν υποτίθεται κοινό συμφέρον να μην πλακωθούν άμεσα μεταξύ τους στο συριακό πεδίο μάχης· άφηναν την δουλειά στους υπόλοιπους. Όμως τώρα, αν το μπλοκ της Αστάνα δεν κινηθεί τόσο γρήγορα «αυτοπροσώπως» ώστε να προλάβει το επιπλέον αμερικανικό μπαστάκωμα (ή αν η ανεγκέφαλη αλεπού Putin δεν «πείσει» το ψόφιο κουνάβι ότι δεν αξίζει το κόπο η αγάπη του για το συγκεκριμμένο πετρέλαιο…), είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα φύγουν «ειρηνικά» οι αμερικάνοι πεζοναύτες απ’ αυτό το συριακό νοτιοανατολικό τρίγωνο τα επόμενα χρόνια. Κι αν μείνουν εκεί, δεν θα είναι βέβαια για καλό.

Συνεπώς η τωρινή κάπως «χύμα» κατάσταση στη βόρεια και στην ανατολική συρία δεν είναι απλά «μεταβατική». Είναι υποχρεωτικά δυναμική. Το πόσο θα διαρκέσει το «χύμα» δεν μπορούμε να το προβλέψουμε: όλοι να φτιάχνουν βάσεις χωρίς να τους νοιάζει αν οι αντίπαλοί τους φτιάχνουν παραδίπλα, λες και κτίζουν εξοχικά… Όχι, δεν στέκει.

Δεν είναι εξοχή· και δεν υπάρχει συμφωνημένη «μοιρασιά».

Οι χασάπηδες, ε;

Κυριακή 3 Νοέμβρη. Αυτά τα μυρωμένα και «εθνικά επωφελή» των συμμοριών – με – τα – μαύρα τρέχουν παράλληλα με όσα συμβαίνουν στη μέση Ανατολή. Το ψόφιο κουνάβι δηλώνει «I like oil» με την ίδια φυσικότητα που στους έλληνες άρεσαν οι αστακομακαρονάδες· αν και η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει ενδείξεις ότι το ψόφιο κουνάβι είναι ντηζελοκίνητο. Απλά, στον ψοφιοκούναβο πάντα άρεσε το oil, κι ακόμα περισσότερο αν ήταν άλλων. Δεν είναι ρατσιστής κατά των σύριων. Έγκαιρα, όταν ήταν απλά μια μηντιακή περσόνα, είχε δηλώσει ότι του αρέσει το ιρακινό oil, και ότι απ’ τα έσοδά του η Βαγδάτη θα έπρεπε να πληρώνει τα έξοδα των αμερικανικών βάσεων στο ιράκ. Αυτό λέγεται νταβατζιλίκι – σ’ όλο τον κόσμο. Ένας πλυντηριάς δικαιούται να του αρέσει το νταβατζιλίκι.

Έτσι, κι ενώ στη βορειοανατολική συρία μαζεύονται πολλοί και διάφοροι στρατοί και ένοπλοι (εκτιμάμε πως αν το πιο προχωρημένο όπλο τους ήταν τόξα και βέλη θα χωρούσαν· όχι όμως με τις σημερινές αεροπορίες και τους σημερινούς πυραύλους… όχι!… είναι too much!) το ελλαδιστάν καμαρώνει επειδή δύο δικά του f – 16 (νάναι οι μέρες τους!!!) «συνόδευσαν» ένα αμερικανικό στρατηγικό βομβαρδιστικό B – 52 καθοδόν προς συρία. Είναι γαλόνια αυτά – μας λένε! Το ελλαδιστάν είναι ο ανερχόμενος Joe Pesci της μέσης Ανατολής μας λένε: αγαπείστε το και διασκεδάστε το!

Σπουδαία. Όταν περνάει ένα αμερικανικό Β – 52 προς την συρία οι ηλίθιοι βλέπουν τα κουστούμια της ελληνικής συνοδείας! Ωωωω! Τι λεβεντόπαιδα είναι αυτά με τα f 16! Όμως όταν οι μπράβοι περιστοιχίζουν το κάθαρμα αφεντικό, αυτό δεν λέγεται απλά «υπόθαλψη εγκληματία». Λέγεται (η αστική νομοθεσία τα λέει αυτά…) εγκληματική συμμορία. Στο δικαστήριο βέβαια ο μπράβος δεν θα έχει τις ίδιες κατηγορίες με το αφεντικό. Ξεμπερδεύει ευκολότερα. Το παίζει “εγώ ένας υπάλληλος είμαι” (Και ο κυρ Αχιλλέας έτσι ξεκίνησε!)… Όταν όμως το «δικαστήριο» είναι του δρόμου, όταν δηλαδή οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι, ο μπράβος θα μαζέψει πολλές. Μπορεί και τις περισσότερες. Στις ανακοινώσεις κηδειών δεν θα αναφέρουν καν το όνομα του· ούτε στα στεφάνια. Το «γεγονός» είναι ο θάνατος του αφεντικού του. Μόνον αυτό.

Λοιπόν, να το ξαναπούμε. Αν την έχετε δει ότι χαζεύοντας θα την βγάλετε καθαρή, ας έχετε και κανα plan B, in case of emergency. Δεν είναι καθόλου αστείο, και κανονικά (δηλαδή εργατικά…) απαιτεί όχι φόβο αλλά θαρραλέο anti-imp αγώνα, χωρίς εθνικές υποσημειώσεις και αστερίσκους! (Δύσκολα πράγματα δηλαδή, ε;…) Επειδή τα ντόπια αφεντικά μας σέρνουν απ’ το μανίκι να τα περιστοιχίσουμε – δεν το έχετε καταλάβει το τράβηγμα; Όσο για το τι θα γίνει, και πότε θα ρίξει χαλάζι, αυτό εξαρτιέται από άλλους. Μην βάλετε στοίχημα. Και μην εμπιστεύεσθε τους γνωστούς μετερεωλόγους.

Το «γεγονός» είναι σε εξέλιξη… Και ο άξονας το πάει, αν το έχετε καταλάβει, ορθοπεταλιά. Μπας και αναστηθεί – πάνω στους τάφους ημών και αλλήλων….

(φωτογραφία κάτω: Όταν λέμε «I like oil» εννοούμε «Ι like oil»!!! Διάβολε! Τι άλλο; Θέλω oil στο budget μου!!!

H φωτογραφία είναι κατευθείαν απ’ την συριακή «πετρελαϊκή κουζίνα» όπου η αμερικανική «τραπεζαρία» έχει απλώσει τα ξερά της· αλλά όχι απ’ την Deir ez Zor. Είναι απ’ την βορειοανατολική συρία, άκρη άκρη, κοντά στα σύνορα με το ιράκ…

Υπάρχει θέμα σοβαρό…)