Tag: πόλεμος

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για σφαγή; (2)

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Η μεγάλη ουκρανική αντεπίθεση είναι ένας θρύλος που πλανάται πάνω απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης απ’ το περασμένο φθινόπωρο – εδώ και 6 μήνες το λιγότερο. Πότε στο Α σημείο του μετώπου, πότε στο Β… Στο διάστημα αυτό έχουν ακουστεί εντυπωσιακές φήμες: για εκατοντάδες χιλιάδες ουκρανούς πεζοναύτες καλοεκπαιδευμένους και καλοεξοπλισμένους απ’ το νατο, για άφθονα τανκς και πυροβόλα, για υψηλού επιπέδου σχέδια και ελιγμούς… Καμία τέτοια δεν έγινε ως τώρα. Ακόμα και η αντεπίθεση στα νοτιοανατολικά του Χαρκόβου δεν ήταν καθόλου «μεγάλη»: αξιοποίησε απλά το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη ζώνη ο ρωσικός στρατός ήταν τόσο ολιγάριθμος ώστε αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να ανασυνταχτεί περίπου στα σύνορα του Λουγκάνσκ. Από τότε και μετά ο στρατός του Κιέβου όχι μόνο δεν έχει προχωρήσει ούτε μισό μέτρο με τις δικές του δυνάμεις αλλά, αντίθετα, υποχωρεί σταθερά με πολύ μεγάλες απώλειες υλικού κι ακόμα περισσότερο αίμα. Ως το σημείο να στρατολογεί στα μετόπισθεν δια της βίας ανήλικους και υπερήλικες, μετατρέποντάς τους σε κρέας για κανόνια. (Επιπλέον οι διαδοχικές προσπάθειες των σούπερ κομμάντο του, τον Οκτώβρη και το Νοέμβρη του 2022, να ανακαταλάβουν τον πυρηνικό σταθμό της Zaporizhzhia, κατέληξαν σε οδυνηρά λουτρά αίματος των ίδιων…)

Θα πει κάποιος: αυτό δεν εμποδίσει την οργάνωση μιας μεγάλης αντεπίθεσης. Σωστά… Όμως η ανακοίνωση (δηλαδή η βεβαιότητα) ότι ένας στρατός (ο ουκρανικός) που εδώ και μήνες αμύνεται και υποχωρεί με πολύ μεγάλες απώλειες τόσο σε ανθρώπους όσο και σε όπλα μπορεί να επιτεθεί με αξιώσεις και σε μεγάλο βάθος και εύρος εναντίον ενός αντιπάλου (του ρωσικού στρατού) που χρησιμοποιεί ως τώρα μικρό μόνο μέρος των δυνατότητων του (κυρίως σε όπλα, και δεν εννοούμε τα πυρηνικά…) και που, παρ’ όλα αυτά, μπορεί να σκοτώνει δεκάδες undercover αξιωματικούς του νατο (ναι, σωστά διαβάσατε: δεκάδες undercover αξιωματικούς του νατο…) μέσα σε υπόγειο καταφύγιο όπως έγινε πρόσφατα στο Lviv, αυτή η ανακοίνωση λοιπόν πρέπει να βρει την θέση της στις εγκυκλοπαίδειες του πολέμου. Για να φωτίζονται οι επόμενες γενιές καραβανάδων. Και για τον επιπλέον λόγο ότι αυτός ο αντίπαλος (ο ρωσικός στρατός) έχει περικυκλώσει παραπάνω απ’ την μισή ουκρανική επικράτεια, όλα τα ανατολικά σύνορα και το μεγαλύτερο μέρος των βόρειων, παραμένοντας ως τώρα ουσιαστικά ακίνητος εκεί. Αν κάποιος είναι, τελικά, σε θέση για κάτι «μεγάλο», αυτός δεν είναι το Κίεβο και οι σύμμαχοί του∙ είναι η Μόσχα. Απλά ζήτημα μεγεθών, τεχνολογίας και επιμελητείας…

Ας το επαναλάβουμε: ζήτημα μεγεθών, τεχνολογίας και επιμελητείας και εκτός πεδίου μάχης. Κι αυτό συμβαίνει, χωρίς αναγγελίες, προειδοποιήσεις και φαντασιώσεις τις τρεις ή τέσσερις τελευταίες ημέρες. Στην Ουάσιγκτον (και υποθέτουμε όχι μόνο) μιλούν για εφιάλτη:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για σφαγή; (3)

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Η κατασκοπεία είναι κατασκοπεία. Η κατασκοπεία που επιδεικνύεται είναι κατασκοπεία-μετά-εξευτελισμού. Η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή θα μπορούσε να θέσει το ζήτημα ως εξής: Ανατινάζετε εσείς τους αγωγούς του φυσικού αερίου μας; Ωραία… Εμείς ανατινάζουμε τα σχέδιά σας και τις υπηρεσίες σας… Κι αν γουστάρετε αποδώστε την ανατίναξη αυτή «σ’ ένα ιδιωτικό γιωτ με 3-4 ψαροντουφεκάδες», όπως κάνατε για τους nord stream 1 και 2!!

Πράγμα που σημαίνει ότι υποδεικνύουμε την Μόσχα σαν τον αυτουργό αυτών των «εφιαλτικών» διαρροών: ζήτημα μεγεθών, τεχνολογίας και επιμελητείας – ίσως και αυθαιρεσίας ή προκαταλήψεων απ’ την μεριά μας. (Έχει το χαριτωμένο ενδιαφέρον του το γεγονός ότι οι φιλορώσοι ιντερνετικοί σχολιαστές κάνουν, σε σχέση με τις διαρροές, το ίδιο που έκαναν οι φιλοαμερικάνοι μετά την ανατίναξη των αγωγών: πετάνε την μπάλα έξω και μακριά απ’ την Μόσχα, όπως οι άλλοι την πετούσαν μακριά απ’ την Ουάσιγκτον… Ουάου! VAR δεν υπάρχει…)

Το «εφιαλτικό» του πράγματος έγκειται στο ότι η ρωσική αντικατασκοπεία θα μπορούσε να ξέρει (να έχει βάλει δηλαδή χέρι σ’ αυτές και άλλες απόρρητες πληροφορίες) χωρίς να το δείχνει – πράγμα συνηθισμένο. Διαρρέοντας όμως «κάποιες» απ’ αυτές α) έδειξε στην Ουάσιγκτον ότι ξέρει∙ β) έδειξε και σε άλλους ότι ξέρει∙ γ) έδειξε και σ’ άλλους, συμμάχους της Ουάσιγκτον, ότι οι ηπα τους κατασκοπεύουν (λίγο πολύ γνωστό) αλλά ότι δεν μπορούν να προφυλάξουν τα μυστικά που αποσπούν – ήδη η Σεούλ δήλωσε θυμωμένη∙ και δ) δεν έδειξε όλα-όσα-ξέρει, αφήνοντας μια «δημιουργική (δηλαδή: διαλυτική) ασάφεια» να βασανίζει τα επιτελεία των … Five Eyes.

Ενόσω, τώρα, οι αρμόδιοι στην Ουάσιγκτον ψάχνουν να βρουν που είναι η «τρύπα» των τόσο σοβαρών διαρροών απόρρητων πληροφοριών, έχουν δημιουργηθεί δύο τουλάχιστον σοβαρά ζητήματα. Το ένα, γενικό, είναι ότι ο όλος ο πλανήτης βλέπει ότι το αμερικανικό στρατοασφαλίτικο σύστημα έχει γίνει σουρωτήρι, πράγμα που προστίθεται στα υπόλοιπα στοιχεία της παρακμής της Ουάσιγκτον… Το δεύτερο, το πιο ειδικό, είναι το ότι η μεγάλη ουκρανική αντεπίθεση έχει ξεβρακωθεί όχι μόνο εξαιτίας των αδυναμιών του ουκρανικού καθεστώτος αλλά (χειρότερα) εξαιτίας των αδυναμιών του αμερικανικού.

Εκεί έγκειται η διαφορά ανάμεσα στην κατασκοπεία-σκέτη και την κατασκοπεία-με-επίδειξη: τώρα που η Ουάσιγκτον, το Κίεβο και όλοι οι υπόλοιποι της «συμμαχίας των προθύμων» ξέρουν ότι η Μόσχα ξέρει με ακρίβεια τα σχέδιά τους και, επιπλέον, ξέρουν ότι έχει αρκετό χρόνο για να οργανωθεί κατάλληλα, θα ξεκινήσουν άραγε την μεγάλη τους; Η λογική λέει ότι έχει προκληθεί μεγάλη ζημιά στα σχέδια, και ότι έχουν αχρηστευτεί. Το «πάμε, κι ότι βγει» δεν θα ήταν έξυπνο∙ και σε καμία περίπτωση υπερασπίσιμο σαν επιλογή. Αλλά πάλι…

Υβριδικός πόλεμος – θα πείτε. Σωστά. Να θυμίσουμε λοιπόν ότι το ουκρανικό πεδίο μάχης είναι αυτή την περίοδο μόνο το πιο φονικό ενός παγκόσμιου πολέμου που οξύνεται σε πολλά και διαφορετικά πεδία: γεωπολιτικό, οικονομικό, νομισματικό, ιδεολογικό. Και η μεγάλη ουκρανική αντεπίθεση δεν είναι ο μόνος σοβαρός πονοκέφαλος (ή το μόνο σοβαρό στραπάτσο) για τον αμερικανικό / δυτικό ιμπεριαλισμό.

Άλλα άσχημα νέα γι’ αυτόν έρχονται απ’ τη μέση Ανατολή. Συγκεκριμένα απ’ την υεμένη και στη συρία…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για ψηφοφόρους!

Ο δρόμος για την κόλαση (του “εθνικού συμφέροντος”…) είναι ο ίδιος… Αλλά ποιος είναι ο ομορφότερος για οδηγός; Ε; Ο λαός ας αποφασίσει!

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Το ελλαδιστάν βρίσκεται ως γνωστόν (διακομματικά…) στη «σωστή πλευρά της ιστορίας»: στον Ατλαντικό, κάπου ανάμεσα στις βρετανικές και στις αμερικανικές ακτές… Ο υπολογισμός του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, των εφοπλιστών, που καθορίζουν τις βασικές γραμμές της «εξωτερικής πολιτικής» της Αθήνας, είναι γνωστός: με τον θαλασσοκράτορα στόλο, τελεία και παύλα.

Ως τώρα η «ισχύς» του αμερικανικού ναυτικού δεν αμφισβητείται άμεσα∙ κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο μ’ έναν all out πόλεμο. Αμφισβητείται όμως άμεσα, πρακτικά και αποτελεσματικά η αποτελεσματικότητα αυτής της ισχύος στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή: απ’ τον Ινδικό ως την Μαύρη Θάλασσα.

Το πρώτο και κύριο μέτωπο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι ο Ειρηνικός και η ανατολική Aσία (η ζώνη επιρροής του Πεκίνου…) Αλλά οι εξελίξεις στην εδώ «γειτονιά», στο δεύτερο μέτωπο του 4ου παγκόσμιου, δεν είναι καθόλου αδιάφορες τόσο για την Ουάσιγκτον όσο και για τον άξονα συνολικά: έχουν επενδυθεί για πάνω από 30 χρόνια πάρα πολλά στο μαζικό έγκλημα και στην καταστροφή για να ανασχεθεί το ευρασιατικό project στο άπλωμά του τόσο προς την ευρώπη όσο και προς την αφρική ώστε ο άξονας να μείνει τώρα πια αδρανής απέναντι στις όλο και πιο συστηματικές απώλειές του∙ απώλειες όχι (ακόμα…) σε στρατό ή σε όπλα αλλά σε όλα τα υπόλοιπα.

Το ελλαδιστάν «πουλάει Αιγαίο» στον άξονα (στο ναυτικό και αεροπορικό σκέλος του) σαν τμήμα της ανάσχεσης. Έχει κάνει τα πάντα (διακομματικά) για να στήσει τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του στην περιοχή σαν αντίγραφο και υποσύνολο του αμερικανικού, του αγγλικού και του γαλλικού ιμπεριαλισμού (στον βαθμό που αυτοί δεν συγκρούονται μεταξύ τους): απ’ τις αγκαλιές και τα φιλιά με τον χασάπη του Καϊρου και το ισραηλινό φασισταριό ως την αντι-ιρανική «προστασία» στον τοξικό του Ριάντ (θυμάστε την συστοιχία patriot;) και τις αγκαλιές με τον «τζενεράλ Χαφτάρ» της Βεγγάζης και τον άλλο τοξικό, των εμιράτων… Όλα αυτά, φυσικά, υπό την προϋπόθεση της «προστασίας του εθνικού συμφέροντος» που με λίγες λέξεις λέγεται «ο αιώνιος εχθρός πρέπει να διαλυθεί»!

Όμως η λεγόμενη «σωστή πλευρά της ιστορίας» δεν έχει μόνο επιφάνεια και ελαφρύ κυματισμό. Έχει και δυνατά μπουρίνια, έχει και βυθό. Η πολεμική, μιλιταριστική, φονική «σταθερότητα στην ανατολική Μεσόγειο» την οποία καμάρωνε ότι υπηρετεί το ελλαδιστάν εδώ και χρόνια αντικαθίσταται γρήγορα από μια άλλη, που είναι ιμπεριαλιστική βέβαια, αλλά με «ανθρώπινο πρόσωπο», μέσα ή έξω από εισαγωγικά. Το βέβαιο είναι πως όλες οι πολεμοκάπηλες λιτανείες στην περιοχή (στο όνομα της «ειρήνης» φυσικά!!!) χάνουν γρήγορα την αίγλη και την επιρροή τους απ’ την στιγμή που μια αναδυόμενη «μεγάλη δύναμη» (η κίνα και οι δικοί της σύμμαχοι) έχει να προτείνει κάτι αισθητά καλύτερο, και έχει τα μέσα να το κάνει ρεαλιστικό.

Σε τέτοιες περιπτώσεις δύο και μόνο δύο είναι τα ενδεχόμενα. Είτε βία, ακόμα περισσότερη βία και καταστροφή απ’ την μεριά των παλιών αφεντικών για να σώσουν ό,τι μπορούν∙ είτε αναγνώριση της καινούργιας πραγματικότητας, των καινούργιων συσχετισμών, και προσαρμογή στα δεδομένα τους.

Για την Ουάσιγκτον ξέρουμε τι θα προσπαθήσει να κάνει… αν προλάβει. Όσο για το ελλαδιστάν; Εδώ έχουμε άνοιξη… και κυβερνο-καλλιστεία…

Τρικυμία…

Δευτέρα 27 Μάρτη>> Καθώς ετοιμάζουμε μια πιο αναλυτική αναφορά σε σχέση με τον (δυτικού ελέγχου) χρηματοπιστωτισμό και το σκοτεινό μέλλον του, ειδικά μετά την τελική «οπλοποίηση» βασικών μηχανισμών του και την ουσιαστική κατάσχεση των δολαριακών και σε ευρώ αποθεμάτων της Μόσχας (σε ευρωπαϊκές τράπεζες), εδώ μόνο νύξεις θα κάνουμε για το θέμα.

Η κυριότερη υπόδειξη: αυτή τη φορά είναι διαφορετικά∙ σε σχέση με την περίοδο 2008 – 2009. Δεν θα μιλήσουμε (ακόμα) για «κρίση» – η λέξη είναι χιλιοπαιγμένη και χάνει το νόημά της. Θα μιλήσουμε για την «ιδιοσυχνότητα» του δυτικού χρηματοπιστωτισμού (όρος αινιγματικός εκτός αν έχετε γνώσεις μηχανικής) και για «ταλάντωση» του συστήματος.

Για παράδειγμα χρεωκοπίες τραπεζών δεν είναι υποχρεωτικό να συμβούν: τα κράτη θα δανειστούν για να τις «σώσουν» αν δεν υπάρχει άλλος σωτήρας, κρατικοποιώντας τες ουσιαστικά. Και παρότι τα παράγωγα παίζουν και πάλι τον αποσταθεροποιητικό τους ρόλο, αυτή τη φορά καίρια θέση φαίνεται να κατέχουν τα παράγωγα του εμπορίου νομισμάτων. Αυτό είναι διαφορετικό∙ και σχετίζεται άμεσα με την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Δείτε επ’ αυτού, ενδεικτικά, τον παρακάτω πίνακα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το μεσανατολικό μέτωπο (: συρία)

Παρέλαση κάπου κοντά στην Hasakah…

Δευτέρα 27 Μάρτη>> Πριν σχεδόν 3 μήνες, στις 2 Γενάρη 2023 («Μέση Ανατολή: το μπλοκ της Αστάνα κινείται») ανάμεσα σ’ άλλα γράφαμε:

…

Με το φτωχό της μυαλό η ασταμάτητη μηχανή εικάζει ότι: η άσκηση όλο και πιο έντονης στρατιωτικής «πίεσης» σε βάρος της Ουάσιγκτον και των βασσάλων της στη συρία (: ypg αλλά και κάποια τμήματα των ενόπλων στο Idlib) είτε απ’ την μεριά της Άγκυρας (: ypg) είτε απ’ τη μεριά της Μόσχας και της Δαμασκού (: Idlib)∙ η άσκηση όλο και εντονότερης «πίεσης» σε βάρος των αμερικανικών βάσεων στη συρία απ’ την Τεχεράνη (από τους «φρουρούς της επανάστασης» και τους σύριους πολιτοφύλακές τους)∙ σε συνδυασμό με τον έλεγχο της αμερικανικής βουλής απ’ τους ρεπουμπλικάνους απ’ την αρχή του 2023 θα μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση (στην Ουάσιγκτον) του ρεύματος που εκπροσωπούσε το ψόφιο κουνάβι: πάμε να φύγουμε από ‘κει, τι δουλειά έχουμε πια στη συρία; Η αμερικανική εξήγηση «φυλάμε τους ypg για να κλέβουν το συριακό πετρέλαιο, να κάνουν λαθρεμπόριο, να πληρώνουν μισθούς στους πολλές δεκάδες χιλιάδες ‘δημόσιους υπαλλήλους’ τους και να είναι μαζί μας, οπότε μας έρχεται πολύ φθηνότερα απ’ το να τους πληρώνουμε εμείς οι ίδιοι» μπορεί να περνάει απαρατήρητη όσο η δημαγωγική προσοχή είναι στραμμένη στην ήττα της ρωσίας. Αν, όμως, εμφανιστούν κάποια εύστοχα drones;

…

Και πριν δυο βδομάδες (13 Μάρτη, «Οι ανοικτές φλέβες της μέσης Ανατολής 3»):

…

Το μπλοκ κινείται στον δύσκολο δρόμο της απώθησης του αμερικανικού στρατού απ’ το 1/3 της συριακής επικράτειας (και, στη συνέχεια, της επιστροφής του ρεαλισμού στους βασάλους της Ουάσιγκτον, τους ypg…):

Η Ουάσιγκτον νοιώθει την «πίεση»: οι επιθέσεις με ρουκέτες κατά των αμερικανικών βάσεων στα ανατολικά του Ευφράτη πληθαίνουν. Σε μια κίνηση «συμβολικής επίδειξης» έστειλε (προφανώς απροειδοποίητα…) στις 4 Μάρτη σ’ αυτό το κατεχόμενο τμήμα της συρίας τον κοτζάμ αρχιστράτηγο Mark Milley, επικεφαλής του αμερικανικού γενικού επιτελείου… Για να δηλώσει «δεν πρόκειται να φύγουμε από δω».

Την Δευτέρα 6 Μάρτη το τουρκικό υπ.εξ. κάλεσε τον πρεσβευτή των ηπα στην Άγκυρα Jeff Flake για να του επιδώσει την «δυσφορία και διαφωνία» του μ’ αυτήν την επίσκεψη, θεωρώντας την κάλυψη των «τρομοκρατών» ypg (κάτι που ισχύει…). Και στις 10 Μάρτη το κινεζικό υπ.εξ. κατήγγειλε την Ουάσιγκτον για «την ωμή παραβίαση της κυριότητας και της εδαφικής ακεραιότητας της συρίας», ζητώντας «τον άμεσο τερματισμό της κατοχής, της υποστηρίξης σε αποσχιστικές ένοπλες ομάδες και της λεηλασίας του πλούτου της συρίας».

…

Αυτό που εκτιμούσαμε ως αναμενόμενο, «τα εύστοχα drones», εμφανίστηκε στις 23 Μάρτη: ένα τέτοιο ξέφυγε απ’ τα αμερικανικά ραντάρ και κτύπησε την βάση του u.s. army στην πόλη Hasakah, στα βορειοανατολικά της συρίας, κοντά στα σύνορα με το ιράκ, σκοτώνοντας (βεβαιωμένα) έναν αμερικάνο πεζοναύτη και τραυματίζοντας άλλους έξι, συμπεριλαμβανόμενου ενός μισθοφόρου.

Η Ουάσιγκτον εκτίμησε (μάλλον σωστά) ότι το drone ήταν ιρανικό. Απάντησε την ίδια μέρα με πυραύλους στην πόλη Deir Ez Zor, στη δυτική όχθη του Ευφράτη, σε θέσεις είτε των ιρανών φρουρών της επανάστασης είτε εντόπιων αράβων συμμάχων τους – σκοτώνοντας 11. Την επόμενη μέρα, στις 24 Μάρτη, 10 ρουκέτες κτύπησαν στην απέναντι όχθη τα «κεντρικά» της αμερικανικής κατοχής της ανατολικής συρίας και μια εγκατάσταση εξόρυξης φυσικού αερίου που βρίσκεται μέσα στη βάση, τραυματίζοντας τουλάχιστον έναν πεζοναύτη. Οι ένοπλοι στη συρία που «πιέζουν» τους κατοχικούς ανακοίνωσαν ότι «θα απαντάμε στις επιθέσεις εναντίον μας»∙ ο νυσταλέος Jo απ’ την Οττάβα δήλωσε «δεν θέλουμε σύγκρουση με το ιράν, αλλά προστατεύουμε τους ανθρώπους μας».

Όλοι σε άμυνα λοιπόν, και η αναμέτρηση τελείωσε… Ή μήπως όχι;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι ανοικτές φλέβες της μέσης Ανατολής (3)

Δευτέρα 13 Μάρτη>> Δεν είναι όμως η «συμφωνία του Πεκίνου» η μοναδική αξιοσημείωτη εξέλιξη σε σχέση με την μέση Ανατολή. Το μπλοκ της Αστάνα ετοιμάζεται να κάνει δημόσια εμφάνιση με πλήρη σύνθεση: Cavusoglu και Lavrov ασχολήθηκαν οι δυο τους μ’ αυτό το θέμα στην πρόσφατη σύνοδο των g20 στο Ν. Δελχί∙ ο Assad το κουβέντιασε στη Δαμασκό με τον ιρανο υπ.εξ. Hussein Amir Abdollahia στις 9 Μάρτη∙ και οι υφ.υπ.εξ. των 4 κρατών του μπλοκ πρόκειται να συναντηθούν στη Μόσχα αυτή τη βδομάδα με θέμα την διαμόρφωση της «ισορροπίας» που θα κάνει εφικτή σύντομα, ίσως ως τις αρχές Μάη (και πάντως πριν τις τουρκικές εκλογές) την «συνάντηση κορυφής» του μπλοκ της Αστάνα. Πιθανόν να προηγηθεί τις επόμενες εβδομάδες επίσκεψη του Assad στη Μόσχα.

Η βασική δυσκολία έγκειται στο ότι ο Assad ζητάει (καθόλου παράλογο!) κάποιου είδους «μερική αποχώρηση» του τουρκικού στρατού απ’ το Idlib, ώστε να μην θεωρηθεί προδότης. Απ’ την μεριά του το τουρκικό καθεστώς δεν δείχνει να έχει πρόβλημα μ’ αυτό, αρκεί να κρατήσει τον έλεγχο που έχει αποκτήσει σε ένα μέρος των εκεί ένοπλων…

Κι ωστόσο, αφήνοντας προς το παρόν στην άκρη τέτοιους αναγκαίους και αναπόφευκτους συμβολισμούς, το μπλοκ κινείται στον δύσκολο δρόμο της απώθησης του αμερικανικού στρατού απ’ το 1/3 της συριακής επικράτειας (και, στη συνέχεια, της επιστροφής του ρεαλισμού στους βασάλους της Ουάσιγκτον, τους ypg…):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ανατολική (και κεντρική) Μεσόγειος

Αυτά συμβαίνουν… αν κάθονται πολλοί (και φαρδύκωλοι…) μαζεμένοι στη «σωστή μεριά»….

Δευτέρα 13 Μάρτη>> Όπως είναι γνωστό το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο έχει ονομάσει τις ιμπεριαλιστικές επιλογές του «σωστή πλευρά της ιστορίας»… Χαϊδευτικά «άξονας». Και οπωσδήποτε: us army… Είναι λοιπόν εύλογο ότι οι εξελίξεις που περιγράφουμε πιο πάνω προκαλούν (ανομολόγητο) εκνευρισμό στην Αθήνα∙ ίσως και κάτι ακόμα πιο έντονο. Αν οι «δυνάμεις του φωτός» δεν νικούν στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, ακόμα χειρότερα, υποχωρούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο απ’ την μέση Ανατολή, τότε η «σωστή πλευρά της ιστορίας» μπάζει νερά και βουλιάζει.

Αλλά σύντομα τα πράγματα θα γίνουν κάπως χειρότερα με φανερό τρόπο – στη θάλασσα, την οποία ο ελληνικός ιμπεριαλισμός (και το νο 1 εθνικό κεφάλαιο: οι εφοπλιστές) θεωρούν προνομιακό τους χώρο έως «ιδιοκτησία» τους. Το τουρκικό καθεστώς θα βγάλει σε επίσημη κοινή θέα το μίνι αεροπλανοφόρο Anadolu, με όλα του τα σέα (είχαμε προειδοποιήσει πριν 3 μήνες). Υποθέτουμε πως αυτό θα γίνει τους επόμενους 2 μήνες, και οπωσδήποτε πριν τις τουρκικές εκλογές του Μάη.

Περι τίνος πρόκειται; Το Anadolu (ναυπηγήθηκε σε τουρκικό ναυπηγείο, με σχεδιασμό και επίβλεψη από ισπανούς μηχανικούς των ναυπηγείων Navantia) είναι ένα αεροπλανοφόρο 231 μέτρων και θεωρείται «ελαφρύ», προσανατολισμένο σε αμφίβια δράση. Στον αρχικό σχεδιασμό του προβλεπόταν να κουβαλάει δέκα F-35 κάθετης απογείωσης – πέρα απ’ τα υπόλοιπα. Ως γνωστόν τα F-35 οποιασδήποτε απογείωσης απαγορεύονται απ’ την Ουάσιγκτον για την Άγκυρα, κι αυτό (όσο νάναι…) είναι μια ανακούφιση για τον ελληνικό μιλιταρισμό, που έσπευσε να χαρακτηρίσει (ανεπίσημα βέβαια…) το Anadolu «άδειο ντενεκέ»…

Αλλά τα πράγματα δείχνουν χειρότερα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το κυρίως μέτωπο (του 4ου παγκόσμιου πολέμου) 1

Δευτέρα 6 Μάρτη>> Είναι και φαίνεται: το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo, με διακομματική υποστήριξη, δείχνει ότι έχει ξεκινήσει να «ζεσταίνει» προπαγανδιστικά το κυρίως μέτωπο του πολέμου, αυτό κατά του Πεκίνου. Κάτι τα «κατασκοπευτικά μπαλόνια», κάτι το «μην τολμήσετε να δώσετε όπλα στη Μόσχα», και ενδιάμεσα η ημιεπίσημη νεκρανάσταση της εκδοχής περί διαφυγής του τσαχπίνη απ’ το εργαστήριο της Wuhan.

Πριν συνεχίσουμε, χρειάζεται οπωσδήποτε εδώ μια υπενθύμιση. Αυτή η ιδέα (της διαφυγής…) είχε φανατικό υποστηρικτή το ψόφιο κουνάβι (κατά κόσμον Trump). Το πράγμα θα πήγαινε στο ξεδίπλωμά του ως εξής: ο ιός διέφυγε απ’ την Wuhan > συνεπώς το κινεζικό καθεστώς είναι υπεύθυνο > δεν μας ειδοποίησε καν έγκαιρα > άρα δικαιολογείται κάθε αίτημα αποζημίωσης από παθόντες (άτομα) και το αμερικανικό κράτος > η σχετική δίκη θα γίνει σε αμερικανικό δικαστήριο και η απόφαση (θα) είναι προφανής: αποζημίωση πολλών τρισεκατομυρίων δολαρίων (όσα λείπουν απ’ τον αμερικανικό προϋπολογισμό…) > το Πεκίνο φυσικά θα αρνηθεί και την διαφυγή, και την ευθύνη του και την τιμωρία του > κανένα πρόβλημα, εδώ υπάρχει καταδικαστική απόφαση που πρέπει να εφαρμοστεί > αρχίζουμε από τις κατασχέσεις οποιουδήποτε κινεζικού περιουσιακού στοιχείου όπου μπορούμε> και μπορεί να φτάσουμε ως την απειλή πολέμου, ή και πόλεμο, για τις «αποζημιώσεις» > εννοείται ότι αυτή η διαχείριση χωράει κι όλους τους συμμάχους μας….

Αν αυτή η ιδέα δεν προχώρησε τότε ήταν για έναν και μόνον έναν λόγο: οι gain-of-function βιοτεχνολογικές «έρευνες», η οπλοποίηση δηλαδή ιών μέσω κατάλληλων μεταλλάξεων, γίνονταν απ’ όσο μπορούμε να ξέρουμε και στο κινεζικό εργαστήριο της Wuhan, αλλά με αμερικανικό σχεδιασμό και χρηματοδότηση. Οι κινέζοι γενετιστές ήταν, στην καλύτερη γι’ αυτούς περίπτωση, υπεργολάβοι της DARPA. (Μην ρωτήσετε «γιατί;»!!! Πρέπει να δώσετε μόνοι σας την όχι συνωμοσιολογική απάντηση…). Ήταν λοιπόν ο «πάπας» Fauci και η συμμορία του, χωμένοι ως τις ρίζες των μαλλιών τους σ’ αυτές τις gain-of-function μεταλλάξεις κωρονοϊών, που έκοψαν κάθε τέτοια ιδέα περί «διαφυγής» κλπ, ενόσω η φοβερή και τρομερή (δημαγωγικά) «πανδημία» βρισκόταν σε εξέλιξη και ο «πάπας» ήταν κεντρικό πρόσωπο στη διαχείρισή της.

Τώρα η «πανδημία» έχει προς το παρόν ξεχαστεί, και ο «πάπας» έχει βγει στη σύνταξη. Απ’ την άλλη ο διακομματικός αμερικανικός αντι-σινισμός χρειάζεται επειγόντως πυρομαχικά που να συγκινούν τον μέσο αμερικάνο∙ ούτε οι Ουιγούροι και η Xinjiang ούτε η Ταϊβάν προσφέρουν συγκινήσεις. Να γιατί το φρεσκάρισμα της  «κινεζικής ενοχής για το θανατικό», σερβιρισμένο δημαγωγικά / carpet bombing με τέτοιο τρόπο ώστε να αφήνει κάπως στη σκιά τον αμερικανικό ρόλο στις έρευνες βιολογικού πολέμου, είναι μια “option” (που λένε…) πάνω στον πάγκο του χασάπη∙ και δεν πρέπει να υποτιμηθεί. (Γι’ αυτό επιπλέον η Μόσχα έχει αναδείξει έγκαιρα και διεθνώς τα αμερικανικά πειράματα βιολογικού πολέμου στο ουκρανικό έδαφος…)

Προς το παρόν πάντως, καθώς βρίσκεται στη φάση των προετοιμασιών και δεν έχει ξεμπλέξει καθόλου με το ουκρανικό πεδίο μάχης, η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί την Ταϊβάν.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το κυρίως μέτωπο (του 4ου παγκόσμιου πολέμου) 2

Δευτέρα 6 Μάρτη>> Αυτά δεν είναι μυστικά κι απόρρητα. Έτσι η Ουάσιγκτον ενώ «προετοιμάζεται στρατιωτικά διαφημίζοντας την κινεζική επιθετικότητα»

προσπαθεί (ακόμα…) αφενός να προκαλέσει σοβαρή οικονομική ζημιά στον κινεζικό καπιταλισμό, και αφετέρου να σύρει / δέσει πάνω της (και με οικονομικό όφελος…) όσα περισσότερα κράτη του πλανήτη μπορεί, και οπωσδήποτε τα ευρωπαϊκά. Πρόκειται για την τακτική των «κυρώσεων» και των «τιμωριών», που δεν απέδωσε στο πρώτο σκέλος της κατά της Μόσχας, φαίνεται όμως ως τώρα να αποδίδει στο δεύτερο, ειδικά σε ότι αφορά το Βερολίνο.

Ο θλιβερός γερμανός πρωθυπουργός δικαιούται το (εκ μέρους μας) παρατσούκλι «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό!» Με την έννοια ότι ξεκινάει λέγοντας «όχι» (σε κάθε κύμα πώλησης όπλων στο φασιστοκαθεστώς του Κιέβου…) και τελειώνει λέγοντας «ναι». Αν και δεν είναι το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο ο βασικός έμπορος όπλων προς τον κλόουν, έχει κάνει μια καλή διαδρομή αντιρωσικού (και αντι – ευρασιατικό project) μιλιταρισμού, ακόμα κι αν η αγαπημένη Annalena και το υπόλοιπο πολεμοκάπηλο «πράσινο» σκυλολόι δεν είναι ευχαριστημένοι θέλοντας πολύ περισσότερα.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο αγοράζει και ρωσικό φυσικό αέριο και ρωσικό πετρέλαιο… Το πρώτο υγροποιημένο (άρα πολύ ακριβότερα απ’ το τρεχούμενο των αγωγών…), το δεύτερο «ανακατεμένο» με δυο σταγόνες ινδικό ανά βαρέλι ή και με καθόλου σταγόνες λιθουανικό. (Διότι ναι: η ε.ε. έχει αποφασίσει ότι αν το ρωσικό πετρέλαιο ανακατευτεί με άλλης προέλευσης παραγράφονται οι αμαρτίες του∙ ή, ακόμα, αν το βαρέλι γράφει “made in οτιδήποτε άλλο εκτός από ρωσία” (η λιθουανία δεν έχει πετρέλαιο…) Είναι η παλιά παράδοση των συγχωροχαρτιών…)

Το αντάλλαγμα γι’ αυτές τις political correct επιλογές του Βερολίνου είναι γνωστό: η κήρυξη πολέμου απ’ την Ουάσιγκτον, απ’ την μια μεριά με την ανατίναξη των nord stream και απ’ την άλλη με την έλξη προς την γερμανική βιομηχανία να μετακομίσει στις ηπα με δώρο επιδοτήσεις, κλπ.

Θα ανταποκριθούν λοιπόν οι πολιτικές βιτρίνες του γερμανικού κεφάλαιου το ίδιο «καλά» στον αντι-σινισμό του άξονα; Κι αν έχουν διαφωνίες ή ενστάσεις ή διαφορετικά συμφέροντα διάολε, τι θα (τους) ανατιναχτεί αυτή τη φορά; Η πύλη του Βραδεμβούργου; Το ράιχσταγκ;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Καθόλου λεπτομέρειες

Πάνω: επίδειξη «κινητικότητας φιλικής προς το περιβάλλον» απ’ την Rheinmetall στα μέρη μας….

Κάτω: επιχειρηματικές συνεργασίες…

Δευτέρα 6 Μάρτη>> Μήπως θα πρέπει να ξέρουμε περισσότερα για αυτούς τους «κάποιους» που εκπροσωπούν οι τωρινές πολιτικές βιτρίνες στο Βερολίνο; Ναι. Να ένα παράδειγμα που μπορεί να μην είναι εξαίρεση ή κάτι περιθωριακό.

Η εταιρεία φέρεται ως γερμανική και λέγεται Rheinmetall. Έκανε καλές δουλειές τόσο στη διάρκεια του 1ου όσο και του 2ου παγκόσμιου πολέμου, με τον γερμανικό στρατό. Στη διάρκεια του 3ου δούλεψε για τον αμερικανικό στρατό στην κορέα. Σήμερα φτιάχνει τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού, αντιαεροπορικά συστήματα και drones, εξοπλισμό για υποβρύχια, συστήματα προώθησης για διάφορα οπλικά συστήματα, βλήματα για τα Leopard. Φτιάχνει επίσης το δικό της τανκ, το “panther” – για όσους είναι λάτρεις της φύσης και της περιπέτειας.

Όχι, δεν αστειευόμαστε. Στο site της η Rheinmetall δεν συστήνεται σαν πολεμική βιομηχανία. Αλλά ως «ένας όμιλος αναβαθμισμένης τεχνολογίας για κινητικότητα φιλική προς το περιβάλλον»(!!!!) Που «αναπτύσσει καινοτόμες λύσεις για ένα ασφαλές και βιώσιμο μέλλον» (!!!) Και που ως το 2035 θα έχει «ουδέτερο αποτύπωμα CO2» (!!!!) Δεν είναι, λοιπόν, αξιολάτρευτη από κάθε γερμανό και όχι μόνο, καθεστωτικό «πράσινο»;

Οι «φιλικές στο περιβάλλον, με ουδέτερο αποτύπωμα», οι οικολογικές με δυο λόγια πολεμικές βιομηχανίες, που φροντίζουν για την «κινητικότητα» των τανκς και των πυραύλων τους προς ένα βιώσιμο μέλλον, είναι το μέλλον του (αξιαγάπητου) καπιταλισμού∙ υποθέτουμε ότι συμφωνεί κάθε Γκρέτα. Κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα στην περίπτωση της Rheinmetall και των μετόχων της. Αντιγράφουμε μεταφράζοντας από ένα κατατοπιστικό άρθρο του Werner Rugemer στο site strategic culture (στις 5 Μάρτη):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.