Stand up tragedy

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Να τώρα δυο καλά στιγμιότυπα από τον πιο διάσημο κωμικό (αυτόν τον καιρό…) στον πλανήτη.

Το πρώτο είναι απ’ την εποχή που ήταν διασκεδαστής. Προσέξτε την ημερομηνία: 11 Οκτώβρη 2014: το πραξικόπημα στη Maidan έχει γίνει, πρόεδρος είναι ο αγαπημένος της Ουάσιγκτον φασίστας Poroshenko, αλλά το καθεστώς δεν έχει «ωριμάσει» ακόμα. Έχει «κενά»:

Το χιούμορ του Zelensky είναι συζητήσιμο… Ωστόσο είχε οπωσδήποτε μια γενική επίγνωση του τι συνέβαινε ήδη τότε στην ουκρανία. «Γενική»…

Το δεύτερο είναι απ’ την επίσημη ορκωμοσία του στην ουκρανική βουλή, μετά την συντριπτική νίκη του επί του Poroshenko την άνοιξη του 2019:

Πολλά φαινόταν διατεθειμένος να θυσιάσει τότε ο κωμικός, για την ειρήνη στο Donbass – που σήμαινε εφαρμογή των συμφωνιών του Minsk, τις οποίες είχε κληρονομήσει. Όχι όμως την περιουσία του… και σε καμία περίπτωση την ζωή του! Μήπως ήταν εκεί που αποφάσισε να συνθηκολογήσει;

Ή μήπως αποφάσισε να ελιχθεί; Ξέρουμε ότι ήταν «φιλορώσος» (τέτοιος χαρακτηριζόταν πριν τις εκλογές του 2019 με βάση τις δουλειές και τις σχέσεις του στη ρωσία). Ξέρουμε ότι μεταστράφηκε στο αντίθετο, μετά από αποτυχημένες απόπειρες να πείσει τον στρατό «του» να απομακρυνθεί απ’ την «ζώνη επαφής» στο Donbass∙ αλλά και απειλές όχι μόνο απ’ το εντόπιο φασισταριό αλλά και απ’ την Ουάσιγκτον. Δεν είναι ωστόσο γνωστό πόσο «αντιρώσος» έγινε. 100%; 50%; 45%;

Συμβαίνει καμιά φορά: κάποιος που δεν μπορεί να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα να φέρει τα πράγματα σ’ εκείνο το «σημείο βρασμού» που θα το βγάλουν άλλοι.

Ποιος ξέρει;

Stay in front 1

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Θα πρέπει κάποιος που ενδιαφέρεται να ανατρέξει στο 2017 ή και ακόμα νωρίτερα (στο υλικό του Sarajevo / ασταμάτητη μηχανή) για να δει την απαρχή της εκτίμησής μας για την μετεξέλιξη της (στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου πολέμου) νατοϊκής επιχείρησης «stay behind» σε «stay in front» – για τις αμερικανικές ιμπεριαλιστικές ανάγκες του 4ου παγκόσμιου. Εννοείται ότι περιθωριακοί είμαστε και είναι εύκολο να παρακάμπτονται οι εκτιμήσεις μας. Αν, όμως, επαληθεύονται;


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Stay in front 2

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Αφού αυτά δεν τα υποστηρίζει κάποιος απ’ τους καλοπληρωμένους «ειδικούς», πανεπιστημιακούς, φουλ-διδακτορικούς και λοιπούς του συστήματος, πάει να πει ότι έχουμε «ψεκασμένες» ιδέες, έτσι δεν είναι; Δεν ιδρώνει τ’ αυτί μας – συνεχίζουμε: στην ουκρανία η επιχείρηση «stay in front» με την υποστήριξη όχι μόνο των ουκρανών ναζί, φασιστών, παρακρατικών αλλά και κάθε παρόμοιου πρωτοκοσμικού γίνεται στο φως της ημέρας∙ ταυτόχρονα όμως μοιάζει να αποκρύβεται απ’ τους δημαγωγούς, είτε σαν ανύπαρκτο είτε σαν ασήμαντο στοιχείο, που δεν έχει κεντρική θέση και σημασία για την αμερικανική ιμπεριαλιστική τακτική και την ουκρανική μαφία.

Πόσοι είναι όμως αυτοί οι ένοπλοι φασιστοναζί στην ουκρανία;


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Stay in front 3

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Υπάρχει τώρα κάτι σαν ανησυχία έως εκτίμηση για την πιθανότητα η Ουάσιγκτον να χρησιμοποιήσει πιο διευρυμένα τέτοιου είδους «τάγματα θανάτου» σαν αποσταθεροποιητικούς μηχανισμούς στην ευρώπη – ένα «stay in front» σε μεγάλο μέρος του 2ου μετώπου. Το έχει κάνει στη λατινική αμερική, γιατί όχι (λοιπόν) και στην ευρωπαϊκή ήπειρο αν τα πράγματα ξεφύγουν απ’ τα χέρια της; Υπάρχουν κράτη υψηλής γεωπολιτικής σημασίας με μεγάλες συγκεντρώσεις φασιστών διαφόρων ειδών: πολωνία, ουγγαρία, λετονία, εσθονία, λιθουανία. Όμως (τα αφεντικά αυτών των κρατών) θα έπρεπε είτε να αλλάξουν είτε να επιχειρήσουν να αλλάξουν κατεύθυνση έτσι ώστε να κινητοποιηθούν οι παρακρατικοί – κάτι που δεν φαίνεται στον ορίζοντα.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Swift 2

Παρασκευή 18 Μάρτη>> Αν έχουμε εξηγήσει σε αδρές γραμμές την σχέση ανάμεσα στη χρήση διεθνών νομισμάτων και στον μηχανισμό διευκόλυνσης των διεθνών διατραπεζικών συναλλαγών, αν δηλαδή έχει γίνει κατ’ αρχήν διαισθητικά κατανοητό πως το swift απ’ την μια μεριά και η ηγεμονία του δολαρίου (και, σε δεύτερη θέση του ευρώ∙ εδώ πρέπει να θυμίσουμε επιγραμματικά ότι υπάρχει σοβαρός ανταγωνισμός και μεταξύ δολαρίου – ευρώ, δηλαδή των καπιταλισμών που “εκπροσωπούν”…) έχουν υπάρξει οι δύο όψεις της δυτικής ηγεμονίας (με τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς πάντα, που δεν μπορούμε να παρουσιάσουμε εδώ…), θα πρέπει να αναρωτηθείτε: και γιατί αφού το «μεγάλο φράγμα» πληρώνει ενοίκιο (προσόδους) σε συγκεκριμένους νταβάδες (οι ηπα και οι σύμμαχοί τους) έρχονται μετά και λένε «αυτοί θα διψάσουν, εκείνοι θα διψάσουν…»; Δεν υπονομεύουν, άραγε, τόσο την υπόληψη (και την λειτουργία) του «φράγματος» όσο και την αξιοπιστία του «ρευστού» (δηλαδή των νομισμάτων των κεντρικών τραπεζών τους);

Ακριβώς!!! Το ερώτημα τώρα δεν θα έπρεπε να είναι ΑΝ την υπονομεύουν∙ αλλά ποιοι είναι οι λόγοι που το κάνουν! Οι χρονολογίες (όχι μόνες τους!) δίνουν την εξήγηση.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’00, ύστερα από 5 χρόνια «αντιτρομοκρατικής» κατοχής του αφγανιστάν και τουλάχιστον 2 χρόνια «αντιτρομοκρατικής» κατοχής του ιράκ ήταν σαφές (σίγουρα σε κάποια αμερικανικά επιτελεία, ανομολόγητα αλλά με απτό τρόπο) ότι το «σχέδιο για έναν αμερικανικό 21ο αιώνα», που προέβλεπε την βίαιη ανατροπή όχι-φιλικών-προς-τις-ηπα καθεστώτων σε 6 ή 7 κράτη, δεν προχωρούσε! Ο «προληπτικός αντιτρομοκρατικός πόλεμος διαρκείας», που ήταν το ψευδώνυμο της κατάληψης εκείνων των εδαφών που θα μπορούσαν να ελεγχθούν κάποια στιγμή στο μέλλον από rivals, είχε κολλήσει. Θα χρειάζονταν έξτρα όπλα, πέρα απ’ τα βομβαρδιστικά και τις αρβύλες. Ποια θα μπορούσαν να είναι;

Στη διαλεκτική ανάμεσα στην «πολιτική/οικονομική» και στην «πολιτική/στρατιωτική» διάσταση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, η ανεπάρκεια της δεύτερης έδωσε προτεραιότητα στην πρώτη. Ίσως ήταν αναπόφευκτο: πέρα απ’ το να εκμεταλλεύεται το χρηματο/οικονομικό φράγμα σαν πηγή έξτρα προσόδων, η Ουάσιγκτον αποφάσισε ότι θα έπρεπε να το χρησιμοποιήσει για να «στεγνώσει» (δηλαδή να καταστρέψει με μη στρατιωτικά μέσα) τους αντιπάλους της.

Η αρχή έγινε με το ιράν. Η «λογική» έμοιαζε να έχει μια κάποια βάση: κόβοντας τους πόρους απ’ το διεθνές εμπόριο (πετρελαίου και όχι μόνο) απ’ το ιρανικό καθεστώς η Ουάσιγκτον ήλπιζε σε κτύπημα («πτώχευση») των μεσοστρωμάτων, έντονη εσωτερική κρίση, και τελικά ανατροπή του καθεστώτος (προς «φιλοδυτική» κατεύθυνση…) – χωρίς να χρειαστεί να ρίξει ούτε μια σφαίρα…  Το μοντέλο των «χρωματιστών επαναστάσεων», ο συνδυασμός «οικονομικής πίεσης» προερχόμενης απ’ έξω με την χρηματοδότηση της μεσοαστικής δυσθυμίας, αναστάτωσης, οργής, ήταν φτηνό (για την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της) και «political correct» κόλπο. Στην «επανάσταση των ρόδων» στη γεωργία το 2003 – 2004, στην «πορτοκαλί επανάσταση» στην ουκρανία στο τέλος του 2004, και στην «επανάσταση της τουλίπας» στο κιργιζιστάν στις αρχές του 2005, το πράγμα έδειχνε να δουλεύει. Αλλά στην περίπτωση του ιράν (και μελλοντικά άλλων rivals) θα χρειαζόταν μια πιο ασφυκτική πίεση (οικονομική) απ’ έξω, δεδομένου του εσωτερικού ελέγχου επί της κοινωνίας απ’ τις δομές εξουσίας. Και, κατά συνέπεια, η απαγόρευση διεθνών συναλλαγών, μέσα απ’ τον έλεγχο τόσο των κινήσεων του διεθνώς αποδεκτού «ρευστού» όσο και του «φράγματος», ήταν απαραίτητη.

Η «πράσινη επανάσταση» έγινε τελικά στο ιράν, το καλοκαίρι του 2009 – αλλά πνίγηκε στο αίμα… Το καθεστώς δεν αποσταθεροποιήθηκε. Συνεπώς θα χρειαζόταν ακόμα περισσότερο απ’ το ίδιο: περισσότερες απαγορεύσεις χρήσης του «φράγματος» και του «ρευστού»…

Πολλά ειπώθηκαν (πάντα από δυτικούς, λευκούς σχολιαστές) για τις 3 πρώτες «χρωματιστές επαναστάσεις» και την τελική αποτυχία τους, κοιτώντας το ζήτημα «εσωτερικά»: η δύσκολη μετάβαση απ’ το σοβιετικό παρελθόν στη «δημοκρατία», οι δυνατότητες και οι αδυναμίες, κλπ. Η «εξωτερική» προσέγγιση όμως έδειχνε κάτι που δεν έπρεπε να περάσει απαρατήρητο: η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στην ευρώπη επιχείρησαν «αθώες» και «ειρηνικές» εξαγωγές δημοκρατίας μόνο όταν διαπίστωσαν ότι αυτήν (την «δημοκρατία») δεν θα μπορούσαν να την επιβάλλουν με πεζοναύτες, που ήταν η πρώτη επιλογή!! Κατά συνέπεια άρχιζαν να μετατρέπουν το «φράγμα» και το «ρευστό», καπιταλιστικές λειτουργίες δηλαδή που ως τότε ήταν «σημαίες της ειρηνικής συνύπαρξης» στον καπιταλιστικό πλανήτη, ειδικά μετά το «τέλος της ιστορίας» στις αρχές των ‘90s, σε όπλα.

Σε αντίθεση με τα ευγενή ιδανικά της δημοκρατίας και της ελευθερίας των οποίων οι εχθροί δεν μπορεί παρά να είναι αυταρχικοί, σατράπηδες, τύραννοι (άρα «ηθικά έκπτωτοι» με βάση τον δυτικό κώδικα), η οπλοποίηση τόσο των διεθνούς χρήσης νομισμάτων (: οπωσδήποτε του δολαρίου) όσο και των ουδέτερων μηχανισμών διευκόλυνσης των διεθνώς συναλλαγών (: swift) δεν προσάπτει ηθική απαξίωση στην αντίπαλη πλευρά: πρόκειται για καπιταλιστικά συμφέροντα που θίγονται, όχι για «τρελούς» και μανιακούς! Η Μόσχα, το Πεκίνο, αλλά και μια σειρά άλλων κρατών του πλανήτη διάβασαν σωστά το νόημα των «κυρώσεων» απ’ την αρχή: τα ίδια κράτη που είχαν πρωτοστατήσει στην «παγκοσμιοποίηση» όταν θεωρούσαν ότι έχουν το πάνω χέρι οικονομικής κυριαρχίας μέσω του εμπορίου και της τεχνολογικής υπεροχής τους, οι ηπα και η αγγλία κατ’ αρχήν, όντας στριμωγμένα ως προς τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες τους, μετέτρεπαν τα μέσα της υπεροχής τους σε ποινολόγια!

Χρειάζεται ένας κάποιος τονισμός εδώ.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Swift 3

Παρασκευή 18 Μάρτη>> Εκείνο που είχε ξεκινήσει ήδη απ’ την στιγμή που η Τεχεράνη είδε τις κάνες των πολυβόλων πάνω στο «φράγμα» ήταν η αναζήτηση τρόπων παράκαμψης (και ενδεχομένως εγκατάλειψης σε μεγάλο βαθμό) τόσο του δολαρίου όσο και του ευρώ στις διεθνείς συναλλαγές κρατών και αφεντικών. Ήδη το 2014 τα πολυβόλα τα είδε και η Μόσχα (μετά το φασιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο, την εξέγερση στο Donbass, και την αποτυχημένη προσπάθεια του ουκρανοφασιστικού στρατού να την καταστείλει). Το Πεκίνο ήταν το επόμενο, το Καράκας επίσης…

Μακριά απ’ την ατομική εμπειρία του καθενός και της καθεμιάς μας, το ζήτημα της παράκαμψης νομισμάτων που επί δεκαετίες έχουν υπάρξει ο διεθνής «μεσολαβητής» των τιμών δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Η πιο προφανής λύση είναι οι συναλλαγές στα εθνικά νομίσματα των εμπλεκόμενων. Όμως για να λειτουργεί κάτι τέτοιο θα πρέπει α) αυτά τα νομίσματα να έχουν σταθερή ή σχετικά σταθερή ισοτιμία μεταξύ τους, πράγμα που με την σειρά του απαιτεί είτε να βγουν εκτός του διεθνούς εμπορίου (τζόγου…) νομισμάτων είτε να έχουν ισχυρή υποστήριξη απ’ τα κεντρικές τους τράπεζες για να μην υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις, και β) το εμπόριο μεταξύ αυτών των εθνικών νομισμάτων να είναι στοιχειωδώς συμμετρικό: για παράδειγμα δεν έχει ιδιαίτερη αξία να πουλάει η ρωσία φυσικό αέριο στην κίνα έναντι γουάν, αν αυτά τα γουάν δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει στην ίδια περίπου ποσότητα για να αγοράσει εμπορεύματα είτε απ’ την κίνα είτε από αλλού.

Επιπλέον υπάρχει το ζήτημα των αποθεματικών των κεντρικών (εθνικών) τραπεζών – βασικό στοιχείο της υποστήριξης, in case of emergency, των νομισμάτων τους. Η αποθήκευση χρυσού είναι μια λύση, αλλά ο χρυσός δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθ’ αυτός για πληρωμές. Το πιο συνηθισμένο απόθεμα είναι «χρηματοπιστωτικά προϊόντα» κρατών με ισχυρά νομίσματα – κρατικά ομόλογα για παράδειγμα. (Τα νομισματικά αποθεματικά της κεντρικής ρωσικής τράπεζας ήταν στις 31 Γενάρη αξίας 469 δις δολαρίων. Απ’ αυτό το ποσό το 22% ήταν αμερικανικά ομόλογα, σε δολάριο∙ το 29% ευρωπαϊκά ομόλογα, σε ευρώ∙ και το 6% βρετανικά ομόλογα, σε στερλίνα. Το πρόβλημα μ’ αυτά είναι ότι δεν διακρατούνται στην κεντρική τράπεζα του αγοραστή – της Μόσχας εν προκειμένω – αλλά στην κεντρική τράπεζα του εκδότη – στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στις Βρυξέλες. Αυτό κάνει εύκολη την απαγόρευση χρήσης τους, το «πάγωμα» τους δηλαδή…).

Παρότι το δολάριο χάνει σταθερά το ποσοστό συμμετοχής του στις διεθνείς τρέχουσες συναλλαγές (κάτω από 50%) παραμένει το επικρατέστερο (γενικά) στα αποθεματικά των περισσότερων κεντρικών τραπεζών (πάνω από 60%). Όταν, όμως, τα οπλοπολυβόλα πάνω στη ρύθμιση της κυκλοφορίας του ξερνάνε μολύβι, η καπιταλιστική «κρίση» που δημιουργείται απαιτεί λύση το συντομότερο.

Κι έτσι ακριβώς επιταχύνονται οι τάσεις που είχαν δημιουργηθεί την τελευταία δεκαετία.

Κάτω απ’ την αγωνιώδη δυτική αναμονή για «ρωσική ήττα» στο ουκρανικό πεδίο μάχης, κάτω απ’ την εξαγριωμένα συστηματική δυτική παραπληροφόρηση (αναμενόμενη, όλο και πιο έντονη όταν η εξέλιξη των πραγμάτων είναι αντίθετη…), την Παρασκευή 11 Μαρτίου 2022, ύστερα από σύντομη τηλεσυνεννόηση μεταξύ τους, οι εκπρόσωποι της «ευρασιατικής οικονομικής ένωσης» (EAEU) και της κίνας ανακοίνωσαν το σχεδιασμό ενός νέου νομίσματος διεθνούς χρήσης και ενός νέου διεθνούς χρηματοπιστωτικού μηχανισμού! Αν η αποκοπή διάφορων ρωσικών τραπεζών απ’ το swift και η «διακράτηση» (δηλαδή η απαγόρευση χρήσης) των ρωσικών αποθεμάτων σε δολάριο, ευρώ και στερλίνα ήταν μια «πυρηνική βόμβα» με χρηματοπιστωτικούς / οικονομικούς όρους (μέχρι και ο γάλλος υπ.οικ. Bruno Le Maire το αναγνώρισε!), το «νέο διεθνές νόμισμα / σύστημα συναλλαγών» είναι η εξίσου «πυρηνική» απάντηση και κάτι παραπάνω.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Not so deep fakes…

Δευτέρα 14 Μάρτη>>

Πάνω φωτογραφία: «έκκληση για στρατιωτική σωτηρία των παιδιών στην ουκρανία», από το τμήμα προπαγάνδας των φασιστο-ουκρανών… Κάτω: ίσως το πρωτότυπο πριν 4 χρόνια (το «ίσως» με την έννοια ότι θα μπορούσε να είναι από παλιότερη στιγμή, ίσως μετά από σεισμό κάπου).

Ένα μικρό, ελάχιστο δείγμα απ’ την συστηματική εκστρατεία σύγχισης και πρόκλησης συγκινήσεων στις κοινωνίες του Ώριμου, Ενσωματωμένου Θεάματος – για λογαριασμό του δυτικού ιμπεριαλιστικού ανθρωπισμού και των στρατών του…

Ποιος πόλεμος;

Δευτέρα 14 Μάρτη>> Μερικά τεκμήρια ακόμα για την αποσαφήνιση του «είδους και της πραγματικότητας» του πολέμου∙ και τον περιορισμό των πρόσφατων συγκινησιακών αντι-δράσεων που, 11 φορές στις 10, δηλώνουν την αυτο-υποδούλωση που έχει προηγηθεί και, ίσως, στερεωθεί.

Πρόκειται για μια έκθεση πρόταση της αμερικανικής RAND (προβάλλεται σαν το σημαντικότερο και πιο επιδραστικό απ’ τα αμερικανικά μιλιταριστικά think tanks) το 2019, για το πως ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός θα πρέπει να αντιμετωπίσει την Μόσχα. Μεταφράζουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα (ολόκληρη η εκτενής περίληψη της έκθεσης : https://www.rand.org/pubs/research_briefs/RB10014.html)

… Αυτή η δουλειά στηρίζεται στην αντίληψη του μακρόχρονου στρατηγικού ανταγωνισμού που αναπτύχθηκε στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, που ως ένα βαθμό κατάγεται απ’ την RAND. Μια αναφορά της RAND το 1972 διατύπωσε την θέση ότι οι ΗΠΑ έπρεπε να μετατοπίσουν την στρατηγική σκέψη τους πέρα απ’ την προσπάθεια να βρίσκονται πιο μπροστά απ’ την Σοβιετική Ένωση απ’ όλες τις απόψεις, προς την κατεύθυνση της προσπάθειας να ελέγξουν τον ανταγωνισμό και να τον διοχετεύσουν σε περιοχές όπου οι ΗΠΑ έχουν πλεονέκτημα. Αν αυτή η αλλαγή εστίασης μπορούσε να γίνει πετυχημένα (κατέληγε η έκθεση του 1972) οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να σπρώξουν την Σοβιετική Ένωση να μετατοπίσει τους περιορισμένους πόρους της σε περιοχές που είναι οι λιγότερο απειλητικές.

Η νέα έκθεση εφαρμόζει αυτήν την προσέγγιση στην σημερινή Ρωσία. Μια ομάδα ειδικών της RAND διαμόρφωσε οικονομικές, γεωπολιτικές, ιδεολογικές, πληροφορικές, και στρατιωτικές επιλογές και τις εκτίμησε από ποιοτική άποψη σε σχέση με την πιθανότητα επιτυχίας τους αν επιβληθούν στη Ρωσία, τα οφέλη τους, και τους κινδύνους και το κόστος τους.

Οικονομικά επιβλαβή μέτρα

Η αύξηση της ενεργειακής παραγωγής των ΗΠΑ θα πιέσει τη ρωσική οικονομία, εν δυνάμει περιορίζοντας τον κρατικό προϋπολογισμό και, κατά συνέπεια, τις αμυντικές της δαπάνες. Υιοθετώντας πολιτικές που αυξάνουν την παγκόσμια προσφορά και ρίχνουν τις παγκόσμιες τιμές, οι ΗΠΑ μπορούν να περιορίσουν τα Ρωσικά έσοδα. Κάτι τέτοιο έχει μικρό κόστος ή ρίσκο, παράγει δευτερογενή οφέλη για την οικονομία των ΗΠΑ και δεν απαιτεί πολυμερή υποστήριξη.

Η επιβολή βαρύτερων εμπορικών και χρηματοπιστωτικών κυρώσεων μπορεί επίσης να επιδεινώσει την Ρωσική οικονομία, ειδικά αν αυτές οι κυρώσεις είναι περιεκτικές και πολυμερείς. Ωστόσο η αποτελεσματικότητά τους θα εξαρτηθεί απ’ την διαθεσιμότητα άλλων κρατών να συμμετάσχουν σε μια τέτοια διαδικασία. Αλλά οι κυρώσεις έχουν κόστος και, ανάλογα με την σοβαρότητά τους, αξιοσημείωτους κινδύνους.

Η αύξηση της δυνατότητας της Ευρώπης να εισάγει αέριο από προμηθευτές πέραν της Ρωσίας μπορεί να πιέσει οικονομικά την Ρωσία και να θωρακίσει την Ευρώπη έναντι της Ρωσικής ενεργειακής εξάρτησης. Η Ευρώπη κινείται αργά προς αυτή την κατεύθυνση κατασκευάζοντας εγκαταστάσεις επανα-αεριοποίησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου (LVG). Αλλά για να υπάρχει πραγματικό αποτέλεσμα, αυτή η επιλογή θα απαιτούσε να γίνουν πιο ευέλικτες οι παγκόσμιες αγορές LNG σε σχέση με την τωρινή κατάσταση, και θα πρέπει το LNG να γίνει περισσότερο ανταγωνιστικό στην τιμή του σε σχέση με το Ρωσικό αέριο.

Η ενθάρρυνση της μετανάστευσης απ’ την Ρωσία της ειδικευμένης εργασίας και της καλά εκπαιδευμένης νεολαίας έχει ελάχιστο κόστος ή κινδύνους και θα ωφελούσε τις ΗΠΑ και άλλες χώρες υποδοχής ενώ θα δημιουργούσε πρόβλημα στη Ρωσία, αλλά οποιοδήποτε αποτέλεσμα – θετικό για τις χώρες υποδοχής και αρνητικό για την Ρωσία – θα είναι δύσκολο να φανεί παρά μόνο μετά από αρκετά μακριά περίοδο. Αυτή η επιλογή έχει επίσης μικρή πιθανότητα να πιέσει την Ρωσία.

Γεωπολιτικά επιβλαβή μέτρα

Η παροχή φονικών στρατιωτικών μέσων στην Ουκρανία θα αναδείξει τον ισχυρότερο σημείο εξωτερικής αδυναμίας της Ρωσίας. Αλλά κάθε αύξηση των αμερικανικών όπλων και των οδηγιών προς την Ουκρανία πρέπει να είναι προσεκτικά ζυγισμένη έτσι ώστε να αυξήσει το κόστος για την Ρωσία χωρίς να προκαλέσει μια αρκετά ευρύτερη σύγκρουση μαζί της, που εξαιτίας της εγγύτητας έχει αξιοσημείωτα πλεονεκτήματα.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Λίγες ερωτήσεις και απαντήσεις περί φασιστο-ουκρανών

Δευτέρα 14 Μάρτη>> Η καθεστωτική, μιλιταριστική δημαγωγία προσπαθεί να κάνει τα άσπρα μαύρα σχετικά με την ουκρανία – αυτή είναι άλλωστε η δουλειά των πληρωμένων και των εθελοντών σ’ έναν πόλεμο. Ακόμα χειρότερα σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο. Δεν παρεξηγιόμαστε.

Ένα απ’ τα «επιχειρήματα» των δημαγωγών είναι «Μα πως είναι δυνατόν να λέτε ότι είναι ναζί ένας εβραϊκής καταγωγής πολιτικός;» – για τον κλόουν Zelensky ο λόγος. Ας δούμε λοιπόν πως έχουν τα πράγματα.

Ερ.: Είναι όλοι οι ουκρανοί φασίστες;

Απ.: Φυσικά όχι!!! Ούτε καν στη ναζιστική γερμανία δεν ήταν όλοι οι γερμανοί ναζί! Στην ουκρανία έχει υπάρξει και κομμουνιστικό κόμμα (απαγορεύτηκε μετά το πραξικόπημα του 2014, με την κατηγορία ότι «υποστηρίζει τους αυτονομιστές στο Donbass» – και, παραδόξως, αυτό έχει «ξεχαστεί»…) καθώς και λίγοι αναρχικοί. Η μεγάλη πλειοψηφία που εξέλεξε τον Zelensky (73,2%) υποδεικνύει ότι ίσως το μεγαλύτερο μέρος των ουκρανών ήθελε την άνοιξη του 2019 την ειρηνική συνύπαρξη με την ρωσία μέσα από συμφωνημένες διευθετήσεις των ζητημάτων του Donbass και όχι μόνο. Έχει την αξία του ότι οι τότε προτάσεις του Zelensky νίκησαν σ’ όλο το πλάτος και μήκος της ουκρανικός επικράτειας εκτός απ’ την δυτική «φασιστοπεριοχή» του Lviv (δες τον χάρτη από κάτω). Εννοείται πως αυτό ήταν απολύτως αδιάφορο για το φασισταριό και τα αφεντικά του.

Ερ.: Είναι ο Zelensky ναζί;

Απ.: Όχι, κι αυτό είναι άσχετο με την εβραϊκή καταγωγή του! Ο Zelensky είναι ένας θεατρίνος που όταν ανακάλυψε ότι το αξίωμά του δεν είχε καμία σχέση με τον ρόλο του στο σήριαλ που τον έκανε γνωστό, επέλεξε να υποκύψει στους φασιστοναζί της ουκρανίας αντί να παραιτηθεί, που μαζί με τους χρηματοδότες τους (ντόπιους μαφιόζους και Ουάσιγκτον / Λονδίνο) συγκροτούν την πραγματική εξουσία στο Κίεβο.

Ερ.: Μα έστω κι έτσι είναι δυνατό κάποιος εβραϊκής καταγωγής να ανεχτεί ή και να συνεργαστεί με ναζί;

Απ.: Διαβάστε το βιβλίο «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ: έκθεση για την κοινοτοπία του κακού» της Hannah Arendt για να λύσετε τέτοιες και άλλες απορίες σας…

Ερ.: Έχει κάποιο υλικό όφελος ο Zelensky παραμένοντας ένας υποτακτικός, εικονικός πρόεδρος υπό την εξουσία των ουκρανών ακροδεξιών και των διεθνών συμμάχων τους;

Απ.: Τα λεγόμενα «panama papers» έχουν την απάντηση. Δεν είναι δύσκολο να την βρείτε με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο (έως ότου παίξει και επ’αυτού συσκότιση αφού ξεβρακώνεται ο «ήρωας της ελευθερίας»…)

Ερ.: Τι συνέβει λοιπόν μετά την εκλογή του κλόουν Zelensky;

Απ.: Ο κλόουν εξελέξη πράγματι υποσχόμενος να αντιμετωπίσει την κτηνώδη «διαφθορά» στην ουκρανία και να λύσει μέσω διαλόγου τα όποια προβλήματα με τις αντάρτικες περιοχές του Donbass και, κατά συνέπεια, με την Μόσχα. Μεταξύ άλλων υποσχόμενος να εφαρμόσει την «πρόταση Steinmeier» (Steinmeier formula). Περί τίνος επρόκειτο;

Το 2016, σαν υπουργός εξωτερικών τότε στο Βερολίνο (σήμερα είναι πρόεδρος της γερμανίας) ο Frank-Walter Steinmeier πρότεινε ότι στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές του Donetsk και του Luhansk θα έπρεπε να προταθεί «ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης», στη συνέχεια να γίνει δημοψήφισμα, και αν η επιλογή ήταν παραμονή στην ουκρανία να εφαρμοστεί αυτό το ειδικό καθεστώς.

Στις 1 Οκτώβρη του 2019 ο Zelensky, σαν πρόεδρος λίγων μηνών, ανακοίνωσε ότι συμφώνησε σ’ αυτό το σχέδιο, στη διάρκεια μιας απ’ τις συναντήσεις μεταξύ εκπροσώπων της Μόσχας, του Κιέβου και του ΟΑΣΕ. Η συμφωνία του ήταν συνέπεια των υποσχέσεών του, ήταν συνεπής με τις «συμφωνίες του Μινσκ», και είχαν προηγηθεί άλλες συναντήσεις για να διευθετηθούν οι λεπτομέρειες της εφαρμογής της «φόρμουλας»…

Αλλά η πραγματική εξουσία στο Κίεβο είχε αντίθετη γνώμη. Ξεκίνησε μια εκστρατεία με τίτλο «όχι στη συνθηκολόγηση», απειλές (και όχι μόνο απ’ το εσωτερικό…) ότι θα βρεθεί (ο Zelensky) σε κάποιο χαντάκι, και σε λίγες μέρες (στις 6 Οκτώβρη του 2019) μια μεγάλη συγκέντρωση εθνοφασιστών στο Κίεβο.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ποιος πόλεμος; 0

Δευτέρα 7 Μάρτη>>Μας δίνουν τώρα τόσα πολλά όπλα όχι επειδή, όπως λένε μερικοί, «η Δύση μας βοηθάει», όχι επειδή θέλουν το καλύτερο για εμάς, αλλά επειδή εκτελούμε τα καθήκοντα που μας έχει αναθέσει η Δύση, επειδή είμαστε οι μόνοι έτοιμοι να το κάνουμε, επειδή το διασκεδάζουμε, διασκεδάζουμε να σκοτώνουμε και διασκεδάζουμε να πολεμάμε, κι αυτό τους αρέσει: «Ωου, ας δούμε τι θα γίνει».

… Είμαστε οι σημαιοφόροι εδώ, γιατί αρχίσαμε έναν πόλεμο που δεν είχε ξαναγίνει εδώ και 60 χρόνια…

Έτσι ξεκινάει την παρούσιαση της κατάστασης στην ουκρανία αυτός που θα δείτε – πρέπει να δείτε, όλοι πρέπει να δουν! – στο video από κάτω. Η συνέντευξη αυτή δόθηκε στο Κίεβο στις 5 Φλεβάρη ΠΡΙΝ «αρχίσει ο πόλεμος» όπως νομίζουν και διαδίδουν διάφοροι (με την εισβολή του ρωσικού στρατού).

Το φασιστοκάθαρμα αυτό λέγεται Yevhen Karas, είναι 35 χρονών και επικεφαλής της ουκρανικής νεοναζιστικής οργάνωσης C14. Το σχέδιο της Δύσης (άρα και τα καθήκοντα που έχει αναθέσει στο ουκρανικό φασισταριό) είναι – κατά τον Karas – η διάλυση της ρωσικής ομοσπονδίας σε 5 – 6 κομμάτια… Έχει άκρες με (φασίστες) βουλευτές, και έχει καταδικαστεί (ερήμην) από ρωσικό δικαστήριο για συμμετοχή στην επίθεση στην ρωσική πρεσβεία στο Κίεβο, τον Σεπτέμβρη του 2016. Έχει «πολεμήσει» (και διασκεδάσει σκοτώνοντας) στο Donbass από το 2014 ως και το 2015, πρώτα με τo τάγμα «Κίεβο-2» του υπουργείου εσωτερικών (ένα απ’ τα επίσημα φασιστοτάγματα του ουκρανικού κράτους, που εμφανίζονται σαν «αστυνομία για ειδικές αποστολές», αλλά είναι εξοπλισμένα σαν στρατός…), και στη συνέχεια σαν «εθελοντής» στο τάγμα Harpun.

Και καμαρώνει: … Έχουμε τις περισσότερες “Javelins[αντιαρματικές ρουκέτες αμερικανικής κατασκευής…) στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, μπορεί μόνο το Ενωμένο Βασίλειο να έχει περισσότερες….

(Οι φίλοι του νατο όλων των ειδών θα πουν «έλα μωρέ, φασίστας είναι, μαλακίες λέει». Το πρώτο ισχύει, καθόλου το δεύτερο. To κάθαρμα και η οργάνωσή του είναι άλλωστε γνωστά και εκτός ουκρανικών συνόρων. Τρεις φωτογραφίες επ’ αυτού μετά το video διάρκειας 2.15 λεπτών. Οι υπότιτλοι είναι στα αγγλικά…

To video ανακάλυψε και υποτίτλισε ο Alex Rubinstein, ανεξάρτητος ρεπόρτερ του mintpress και του anti-imp / anti-capital site the gray zone, και αναδημοσιεύτηκε απ’ τον Θανάση Αυγερινό στο λογαριασμό του στο twitter).

Επικουρικά κάποια λίγα πρόσφατα στοιχεία (απ’ τα πολλά που υπάρχουν) για να ξέρετε ποιος μιλάει.

Αύγουστος 2019, ουκρανικό δικαστήριο τιμωρεί ένα κανάλι στο internet επειδή τόλμησε να αποκαλέσει την συμμορία του Karas «νεο-ναζί»…

Νοέμβριος 2019, γίνεται επερώτηση στο ευρωκοινοβούλιο για το αν το ευρωπαϊκό «υπ.εξ.» σκοπεύει να βάλει κυρώσεις στον Karas και άλλους παρόμοιους («όχι», εννοείται – τα παιδιά σκοτώνουν για εμάς!)…

Δεκέμβρης 2019, ο κλόουν πρόεδρος Zelensky τα λέει με τους επικεφαλής διάφορων φασιστο-οργανώσεων. “Να οργανωθούμε!”… Ο Karas είναι ο καράφλας με την πλάτη στον φακό, στα δεξιά της φωτογραφίας….