Tag: ισραήλ

Που πας ωρέ θεία Λίτσα;

Τρίτη 8 Μάη. Η θεία Λίτσα δεν καταλαβαίνει («χριστό»). Δεν πα να είναι το συνεταιράκι της ένας ξεπεσμένος stand up comedian; Δεν πα να είναι επικεφαλής της εκτέλεσης εν ψυχρώ δεκάδων άοπλων διαδηλωτών (και του τραυματισμού χιλιάδων);.Οι δουλειές είναι δουλειές είναι το motto της, και το εννοεί. Υποθέτουμε (στη γειτονιά) ότι ένας μετανοιωμένος «αριστερός» είναι χίλιες φορές χειρότερος από έναν οριτζινάλ «δεξιό»: επειδή ο πρώτος θέλει να ντουμπλάρει τον δεύτερο, οπότε πρέπει να δίνει κάτι παραπάνω. Σε πάθος, αλλά και σε άλλα. Αφού οι παλιοί το έχουν φιλοσοφήσει έτσι: μακριά από παλιά πουτάνα και αριστερό αφεντικό! Κάτι θα ξέρουν…

Όσο για τον Endy Zemenides, αν δεν τον ξέρετε, κακό της κεφαλής σας. Απ’ το γνωστό Σικάγο ορμώμενος, είναι εδώ και 5 χρόνια ceo του hellenic american leadership counsil, ενός απ’ τα καθεστωτικά «ελληνοαμερικανικά» λόμπυ που ευδοκιμούν στην «χώρα των ευκαιριών». Το counsil διαφημίζει τον εαυτό του σαν πανάρχαιο (απ’ το 1922). Σύμφωνα με την αυτοπαρουσίασή του, σε συνδυασμό με τις εργατικές γνώσεις μας, είναι 110% εγγυημένα αφεντικίσιο…

Αυτός, λοιπόν, ο κυρ Endy, σε συνέντευξη (: διαφήμιση) στην καθεστωτική «καθημερινή» στις 6 Μάη, βάζει τα πράγματα στη θέση τους· από κάθε άποψη. Κάναμε τον κόπο να την αντιγράψουμε, κάντε τον κόπο να την διαβάσετε (οι τονισμοί με υπογραμμίσεις εντελώς δικοί μας):

Η ελληνοαμερικανική κοινότητα, σε συνεργασία με την εβραϊκή, προωθεί νομοσχέδια στο Κογκρέσσο για την αμυντική θωράκιση της Κύπρου, όπως και για τη μη πώληση μαχητιών F-35 στην Τουρκία, τονίζει στην «Κ» ο εκτελεστικός διευθυντής του Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC) Έντις Ζεμενίδης, με αφορμή το συνέδριο που διοργανώνουν από κοινού με την Αμερικανική ΕβραΪκή Επιτροπή (AJC), αύριο και μεθαύριο στην Ουάσιγκτον.

Ερώτηση: Τι φέρνει μαζί την AJC και το HALC στην Ουάσιγκτον;

Απάντηση: Το 2013 βοηθήσαμε τους βουλευτές Γκας Μπιλιράκη και Τεντ Ντόιτς να εγκαινιάσουν την οργάνωση Ελληνοϊσραηλινή Συμμαχία στο Κογκρέσσο (CHIA). Από τότε, προωθούμε κοινές δράσεις στην Ουάσιγκτον, και στο φετινό μας, πέμπτο, ετήσιο συνέδριο, που θα διεξαχθεί την Δευτέρα και την Τρίτη, έχουμε τη μεγαλύτερη ομάδα συμμετεχόντων και την ευρύτερη ατζέντα που είχαμε ποτέ.

Ερώτηση: Ποιοι είναι οι στόχοι σας;

Απάντηση: Το HALC και η AJC δεν κάνουν απλώς ένα συνέδριο ή ένα ταξίδι στο εξωτερικό κάθε χρόνο. Είμαστε σε συνεχή επαφή για τις αντίστοιχες προτεραιότητές μας, σε σημείο που γιορτάζουμε μαζί την 28η Οκτωβρίου και την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.

Φέτος κάνουμε το πρώτο ταξίδι των νεαρών μελών HALC και AJC κάτω των 40 ετών, στην Αθήνα, στη Λευκωσία, όπως και στην Ιερουσαλήμ, όπου θα συμμετάσχουν στο Παγκόμιο Φόρουμ της AJC. Επίσης, το φετινό συνέδριο συμπίπτει με την τριμερή σύνοδο κορυφής Κύπρου – Ελλάδας – Ισραήλ, στις 8 Μαΐου στη Λευκωσία, που πραγματοποιείται στην αρχή της θητείας του νέου υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο και σε μια εποχή όπου όλα τα ζητήματά μας, από την ενέργεια στην Αν. Μεσόγειο, τα ανθρώπινα δικαίωματα στην περιοχή, μέχρι την αμυντική συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ, Κύπρου, Ελλάδας και Ισραήλ στο προσκήνιο.

Ερώτηση: Συγκεκριμένες δράσεις;

Απάντηση: Προωθούμε δύο νομοσχέδια που έχουν ήδη εισαχθεί προς συζήτηση και εργαζόμαστε για ένα τρίτο. Το πρώτο είναι το ψήφισμα 835 της Βουλής, το οποίο στηρίζει και ενθαρρύνει τις ισχυρές και συνεχώς διευρυνόμενες σχέσεις μεταξύ όλων των εθνών με το Ισραήλ στην 70ή επέτειο από την ίδρυση του ισραηλινού κράτους. Έχουμε επίσης το ψήφισμα 5508 του σώματος, για τον τερματισμό της απαγόρευσης της πώλησης όπλων στην Κύπρο. Αυτή η νομοθεσία θα εξαλείψει τα εμπόδια που δυσχεραίνουν τη μετεξέλιξη της Κύπρου σε χώρα «πρώτης γραμμής» για τα συμφέροντα και την ασφάλεια της Δύσης και θα δυσκολέψει την Τουρκία από το να συνεχίσει να κρατά όμηρο τη διμερή συνεργασία ΗΠΑ – Κύπρου μέσω της αδιαλλαξίας της στο Κυπριακό. Τέλος, θα συνεχίσουμε την πίεση για να μη δοθούν μαχητικά F-35 στην Τουρκία έως ότου η χώρα αυτή αρχίσει να συμπεριφέρεται υπεύθυνα.

Ερώτηση: Πού στοχεύει η κοινή επίσκεψη σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ;

Απάντηση: Το ταξίδι σε Αθήνα, Λευκωσία και Ιερουσαλήμ θα δημιουργήσει το υπόβαθρο για την προώθηση μιας επιθετικής ατζέντας στο Κογκρέσο. Το επόμενο διάστημα θα προωθήσουμε τα νομοσχέδια που αποσκοπούν στην εμβάθυνση της συνεργασίας στους τομείς της ασφάλειας και της άμυνας μεταξύ Αμερικής, Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, και την προώθηση ερευνών για τον εντοπισμό και την αξιοποίηση πηγών ενέργειας στην Αν. Μεσόγειο. Δεν επικεντρωνόμαστε μόνο σε νομοθέτες και διπλωμάτες, αλλά και σε διαμορφωτές γνώμης. Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες μας είναι η ενημέρωση που κάνουμε από κοινού σε εμπειρογνώμονες του Κογκρέσου και συμβούλους γερουσιαστών και βουλευτών. Είτε εξασφαλίσουμε συγκεκριμένη στήριξη στο Κογκρέσο είτε όχι, η κοινή μας ατζέντα θα γίνει γνωστή.

Η ασταμάτητη μηχανή σεβόμενη στην σοβαρότητα αυτών των σχεδίων, σας αφήνει για λίγες ώρες να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας… Ωστόσο αξίζει να σημειώσετε την πλήρη και αγαστή συνεργασία των δύο λόμπυ: του ελληνικού και του ισραηλινού. Προφανώς υπό τις ευλογίες των μητέρων πατρίδων…. Όπως και την κομψότητα της έκφρασης “πρώτη γραμμή” για το μεσανατολικό σφαγείο (η θέση για την οποία προορίζεται η νότια κύπρος…), το οποίο φυσικά κάθε Zemenides θα απολαμβάνει (απολαμβάνει ήδη) από απόσταση ασφαλείας. (Ή σ’ αυτό ελπίζει…)

Τέλος σημειώστε κι αυτό: πόσο έλληνας και πόσο φασίστας μπορεί να είναι κάποιος που θέλει να εμποδίσει την Άγκυρα να πάρει f-35 ενώ το πραγματικό του πρόβλημα είναι οι s-400· πλην δεν τολμάει ούτε να το πει;

Α, και κάτι ακόμα. Μπορεί να πείτε ότι περιαυτολογούμε, αλλά ελάτε αύριο στο Πολυτεχνείο στην εκδήλωση του συμβουλίου για την εργατική αυτονομία. Θα ρισκάρετε να ανακαλύψετε ότι έχετε σοβαρούς λόγους όχι μόνο να ανησυχείτε αλλά και να δράσετε ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία…

(φωτογραφία μέση: Ο κυρ Endy τότε που το έπαιζε με τον Obama και όχι με τον Πομπηΐα/Pompeo…

φωτογραφία κάτω: Καλά, αυτός είναι Zemenides, εκείνος στα δεξιά μπροστά του και ο άλλος πίσω του, με την γλώσσα έξω, ποιοί είναι;

Κάτι παιδιά μωρέ, που δουλεύουν σ’ ένα μαγαζί του αφεντικού….)

Ώρα Ουάσιγκτον

Τρίτη 8 Μάη. Το ψόφιο κουνάβι ανακοίνωσε ότι (δεν μπορεί να περιμένει ως το Σάββατο, που ο Μάης έχει 12, αλλά βιάζεται, οπότε) θα ανακοινώσει σήμερα τις βουλές του για την συμφωνία περί το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Φαίνεται ότι τον εκνεύρισε ιδιαίτερα όχι μόνο η συνάντηση του πρώην υπ.εξ. Kerry με τον ιρανό υπ.εξ. Zarif πριν δύο βδομάδες στη Ν. Υόρκη (στο περιθώριο συνόδου του οηε) αλλά και ο σχολιασμός του ιρανικού υπ.εξ. για την συνάντηση:

…Δεν βλέπουμε τις ηπα απλά σαν τον κύριο Trump· οι ηπα δεν είναι μόνο η τωρινή διοικητική δομή, και υπάρχουν πολλά πρόσωπα που έχουν διαφορετική άποψη στα διεθνή και περιφερειακά ζητήματα… δήλωσε ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπ.εξ. Bahram Qassemi.

Να θυμίσουμε ότι ο Kerry ήταν υπ.εξ. του Ομπάμα όταν είχε υπογραφτεί η συμφωνία 5+1, και λέγεται ότι την υποστηρίζει ακόμα.

Αυτό λοιπόν; Τέτοιο ιρανικό θράσος; Αυτό είναι χειρότερη «παρέμβαση στα εσωτερικά ξένης χώρας» απ’ την ρωσικής προέλευσης «νοθεία» στις αμερικανικές εκλογές!!! Αυτό σημαίνει ότι η Τεχεράνη σκοπεύει να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις (τακτικής…) μέσα στο αμερικανικό establisment!!! Αμφισβητεί ο Zarif ότι ΟΙ ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΟΦΙΟ ΚΟΥΝΑΒΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ;

Τώρα θα δει!!!

(φωτογραφία: Εν τω μεταξύ οι προετοιμασίες για την μετεγκατάσταση της αμερικανικής πρεσβείας απ’ το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, συνεχίζονται κανονικά. Ήδη τοποθετούνται οι ταμπέλες: είτε επειδή θα ορμήξει πολύ κόσμος για να αγγίξει το καινούργιο ιερό μνημείο της πόλης, είτε επειδή μπορεί να χαθούν οι επίσημοι που θα πάνε για τα εγκαίνια: ο προεδρικός γαμπρός και σύμβουλος – άνθρωπος του Τελ Αβίβ – Jared Kushner και η προεδρική θυγατέρα, σύμβουλος και πριγκίπισσα Ivanka Trump… Να χαθούν και να πέσουν στα χέρια τίποτα ενόπλων; Α πα πα!

Φαίνεται ότι το ψόφιο κουνάβι δεν θα κοσμήσει με την παρουσία του την αφορμή (αν και όχι την αιτία) για την γένεση του επόμενου An-Nasir Salah ad-Din Yusuf ibn Ayyub.

Δείλιασε!…. )

Καμπάνια Μ15

(Πόσο σκουλίκια μπορεί να είναι αυτοί που σκίζουν ή “πατάνε” τις αφίσες της καμπάνιας Μ15; Πόσο ενεργούμενα του Τελ Αβίβ και των ελληνικών υπηρεσιών;

Και σε ποιά “τύχη” ελπίζουν άραγε; Ε;)

https://www.youtube.com/watch?v=pGk20HZqOwo

 

Σωλήνες για όλους

Δευτέρα 7 Μάη. Στην ερώτηση «γιατί αυτός στη μέση έχει λυθεί στα γέλια» η απάντηση είναι διαθέσιμη από παλιά: γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον εί… Η απάντηση στην ίδια ερώτηση για τον δεξιά στο πλάνο είναι διαφορετική: αυτός γελάει επειδή ξέρει πως κοροϊδεύει…

Αν σας ενδιαφέρει και βρίσκεστε σε απόσταση που το επιτρέπει, ελάτε την ερχόμενη Τετάρτη 9 του Μάη, στο εμπ, στην εκδήλωση του συμβουλίου για την εργατική αυτονομία, για να ακούσετε πιο αναλυτικά τι και πως. Από εδώ μόνο κάτι τηλεγραφικό: αυτός ο θρυλικός αγωγός με τον οποίο ψωνίζονται οι ελληνάρες δεν διαφέρει ιδιαίτερα απ’ τον άλλον, που θα έφτιαχνε ο καπετάν Παναγιώτης (ο Λαφαζάνης), με το ρωσικό γκάζι – και την ρωσική προστάτζα! – τότε που το ελλαδιστάν θα χεζόταν στο ρούβλι… Και ο καπετάν Παναγιώτης δεν ήταν τότε κανάς μίζερος κομματάρχης! Ήταν κοτζάμ υπουργός «παραγωγικής ανασυγκρότησης», για να μην ξεχνιόμαστε… Πράγμα που σημαίνει πως τότε ο ρωσικός σωλήνας εμφανιζόταν σα “σοβαρή, τελειωμένη μπίζνα” – όπως συμβαίνει πάλι τώρα με τον ισραηλινό… Οι σωλήνες είναι εθνική νεύρωση: επειδή η Ουάσιγκτον κτυπάει τον ώμο των ντόπιων υποτακτικών της λέγοντας “μια χαρά ενεργειακό hub θα γίνετε… κάποια στιγμή”….

Πολύ απλά: αυτός ο ισραηλινο-κυπριακο-ελληνικός αγωγός που τόσες ελπίδες έχει εναποθέσει επάνω του το πεινασμένο για διεθνή αξία ελλαδιστάν, δεν θα φτιαχτεί ποτέ! Για διάφορους και όχι αμελητέους λόγους.

Ωστόσο είναι ένα πράγμα η πραγματικότητα (καπιταλιστική απ’ την μία άκρη ως την άλλη) και εντελώς διαφορετικό πως την αντιλαμβάνονται ο μέχρι το μεδούλι πορωμένος εθνικός μικροαστισμός, τα διάφορα συλλογικά σύνδρομα κατωτερότητας / ανωτερότητας, και οι «πολιτικοί εκπρόσωποί» τους μαζί με τους δημαγωγούς του. Στο κάτω κάτω πρόκειται για γνήσιους απόγονους κάτι παρόμοιων που είχαν (αυτό πίστευαν…) την Άγκυρα στο πιάτο και τον Σαγγάριο ένα τελευταίο εμποδιάκι· μέχρι να υπερισχύσει το ρεαλιστικότερο «τρεχάτε ποδαράκια μου να μην σας χέσει ο κώλος μου». Έτσι και τώρα: νομίζουν ότι η Άγκυρα θα πει α, θέλετε όλη την Μεσογειακή αοζ μας για πάρτη σας για να περνάτε σωλήνες; Εεε, πείτε το ρε παιδιά να μη ανησυχούμε…

Είναι τετριμένο: ακόμα και στα οράματά της η θεία Λίτσα παράγει πολιτική και αναπαράγει ιδεολογία. Κρατική πολιτική και μικροαστική ιδεολογία. Ακόμα και καθοδηγούμενη απ’ τα οράματά της, ακόμα και σαν postmodern u.f.o., η θεία Λίτσα συμμετέχει σε πραγματικούς πολέμους – ελπίζοντας ότι… Δεν είναι αυστηρά ορθολογική η κρατική πολιτική, ειδικά σε περιπτώσεις σαν του ελλαδιστάν. Αυτό όχι μόνο δεν την κάνει ακίνδυνη, αλλά μάλλον το αντίθετο. Πάνω στα καπιταλιστικά συμφέροντα προστίθεται ο έξτρα κίνδυνος της εθνικιστικής διάψευσης, της ψωροκωσταίικης παράκρουσης… (Τα γράφαμε για άλλη μια φορά μόλις χτες…)

Εδώ είμαστε κι εδώ είσαστε λοιπόν. Όπως ο αγωγός «Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης» που ήταν θρυλικός για πολλά χρόνια στα ‘90s· όπως ο σωλήνας που θα έφερνε ο καπετάν Παναγιώτης κατευθείαν απ’ την Μόσχα (χάρη στο κομματικό παρελθόν και τις άκρες του φυσικά), σωλήνες που είχαν δοξαστεί σαν, περίπου, έτοιμοι, έτσι και ο «east med pipeline» είναι ένα όνειρο που έχει βουλιάξει ήδη στον πολύ βαθύ και σκοτεινό και εχθρικό πάτο της Μεσογείου, νότια της Κρήτης. Στους υποθαλάσσιους πρόποδες του Δειναροταυρικού τόξου, πάνω στο χείλος κάτι τεκτονικών πλακών που σπρώχνονται – αν θυμάστε απ’ το σχολείο…

Ας το επαναλάβουμε όμως: αυτό καθόλου δεν αμβλύνει την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία, ούτε μειώνει την αθλιότητα και τα εγκλήματα που προέρχονται από δαύτην… Μπορεί, μάλιστα, να την κάνει ακόμα πιο ωμή απ’ την μεριά του απειλούμενου από μια ακόμα διάψευση ελλαδιστάν… Σαν εκείνους που για κάθε “πόρτα” που τρώνε στις σχέσεις τους τα συμπλέγματά τους αγριεύουν περισσότερο… “Θολώνουν”… Και μετά το φόνο κλαίγονται ότι “δεν ήξερα τι έκανα…”

(φωτογραφία: Η εικόνα προέρχεται απ’ το φιλοκυβερνητικό tvxs.gr… Η ερώτηση «τι πίνετε;» θα ήταν και άκομψη και άστοχη απ’ την μεριά μας – απέναντι σε επαγγελματίες δημαγωγούς… Μια δουλειά είναι να γίνει…

Ακόμα και σαν dirty job, someone has to do it…)

Εμπόριο συμμάχων, γενικά

Δευτέρα 7 Μάη. Το γεγονός, ωστόσο, ότι η Ουάσιγκτον βρίσκεται σ’ αυτό το σημείο (να απειλεί με «κυρώσεις» ένα μέλος του νατο, τέτοια εποχή και σε τέτοιο μέρος…) δείχνει την άσχημη θέση στην οποία βρίσκεται. Άλλες εποχές, όταν η αμερικανική πλανητική ηγεμονία ήταν αναμφισβήτητη, κανένα τουρκικό καθεστώς (ούτε οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες) δεν θα σκεφτόταν ότι έχει το «δικαίωμα» να συνδυάσει αμερικανικά πολεμικά με ρωσικά αντιαεροπορικά.

Όταν, για παράδειγμα, το ελληνικό καθεστώς σκέφτηκε ότι μπορεί να αγοράσει η νότια κύπρος s-300 (που ήταν τότε το τελευταίο μοντέλο του είδους) το ξέχασε γρήγορα, και αναγκάστηκε να τους παρκάρει κάπου στην Κρήτη (έχοντας παραλάβει μάλλον κάποια ξεδοντιασμένη παραλλαγή) – για να εκπαιδεύονται οι «σύμμαχοι».

Η Άγκυρα δεν θέλει τους s-400 για να εκπαιδεύονται οι νατοϊκοί. Κι αν κανείς αναρωτηθεί «ποια πολεμική αεροπορία φοβάται και θέλει τέτοια αναβαθμισμένα συστήματα;» (παρότι έχει ήδη δική της αντιπυραυλική παραγωγή), η μόνη υποψήφια σ’ αυτήν την φάση είναι εκείνη του ισραήλ· εκτός απ’ την αμερικανική, φυσικά.

Καμπάνια Μ15

Το βίντεο είναι μια παραγωγή του bbc, και προβλήθηκε τον Μάρτη του 2003, με τίτλο “το κρυφό όπλο του ισραήλ”. Δείχνει τι σημαίνει προκεχωρημένο πρωτοκοσμικό φυλάκιο στη μέση Ανατολή / κράτος μπάτσος.

Μόλις βρούμε χρόνο για το υποτιτλίσουμε στα ελληνικά. Όμως ως τότε θα πρέπει να βασιστείτε στα αγγλικά σας…

Κλόουν 1

Κυριακή 6 Μάη. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Netanyahu δεν απέτυχε, απλά, να πείσει με το πρόσφατο show του με τις δήθεν αποδείξεις του δήθεν «κρυφού» πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης… Γελοιοποιήθηκε διεθνώς! Έγινε ρεζίλι. Έχοντας παρακολουθήσει το show και, βλέποντας τις επόμενες ημέρες τις αντιδράσεις εκτός (αλλά και εντός) ισραήλ, κρίνουμε ότι μπήκε πανάξια στη διάσημη κατηγορία ελλήνων «αντιμνημονιακών» πολιτικών, την εποχή της ακμής τους. Στην κατηγορία «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν».

Όμως θα πρέπει να δώσουμε περισσότερη και κάπως πιο απρόσωπη σημασία στο ζήτημα. Σε μια σειρά κρατών (που «τυχαίνει» να είναι συμμαχικά…) συμβαίνει ταυτόχρονα το ίδιο: πολιτικές βιτρίνες – καραγκιόζηδες, στον έναν ή στον άλλο βαθμό. Ουάσιγκτον, Αθήνα, Λευκωσία, Τελ Αβίβ· και σε κάποιο βαθμό Λονδίνο. Αν οι πολιτικές βιτρίνες αποτελούν εκπρόσωπους του κεφάλαιου σε κάθε κράτος (ολόκληρου ή της ηγεμονικής μερίδας του), πράγμα που θεωρούμε ότι ισχύει πάντα, τι σημαίνει το να έχουν αυτές οι πολιτικές βιτρίνες στοιχεία (συχνά έντονα) γελοιότητας; Μήπως έτσι εκφράζεται δημόσια κάποιου είδους υπόγεια «σύγχιση» στις τάξεις αυτών των «εθνικών» κεφαλαίων; Κι αν αυτό ισχύει, τι είδους είναι αυτή η «σύγχιση», και ποια είναι τα ιστορικά της χαρακτηριστικά;

Δεν θα ήταν σωστή κάποια ενιαία απάντηση. Τα μεγέθη είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, ώστε δεν επιτρέπουν μια συνολική γενίκευση. Ωστόσο πρέπει να υποδειχθεί ότι υπάρχει ένα τουλάχιστον κοινό ανάμεσα σ’ αυτούς τους «συμμάχους», με τις όποιες ιδιαιτερότητες ανά περίπτωση: σύγχιση μεσομακροπρόθεσμου προσανατολισμού σ’ έναν καπιταλιστικό κόσμο που οι συσχετισμοί αλλάζουν πολύ γρήγορα. Ή, για να το πούμε διαφορά: τακτικισμός χωρίς ουσιαστικό στρατηγικό ορίζοντα και βάθος.

Ας πάρουμε το ελληνικό παράδειγμα, αφού είμαστε υποχρεωμένοι να το τρώμε στα μούτρα. Το εντόπιο «εθνικό κεφάλαιο», τα ντόπια αφεντικά όλων των κατηγοριών και μεγεθών, αρνήθηκαν κατηγορηματικά το 2009 και το 2010 ότι έχουν σοβαρό, δομικό πρόβλημα συγκρότησης και «λειτουργίας» (με κριτήρια ορθολογισμού), παρότι η χρεωκοπία τόσο του κράτους όσο και των τραπεζών ήταν δεδομένη. Έπεισαν εύκολα τους υποτελείς ότι «φταίνε οι ξένοι» (άλλο που δεν ήθελε η μικροαστική μάζα) και προώθησαν διαδοχικά στο κέντρο της σκηνής διάφορες πολιτικές βιτρίνες που εκπροσωπούσαν αυτό ακριβώς το ελληνικό, εθνικό, καπιταλιστικό. μελοδραματικό δόγμα: «εμείς δεν φταίμε».

Χάρη σ’ αυτό το δόγμα πέρασαν 8 γεμάτα χρόνια, κατά τα οποία το ελληνικό «εθνικό» κεφάλαιο (και, κατά συνέπεια, οι πολιτικοί του εκπρόσωποι) απέδειξε σ’ όλο τον κόσμο πως ούτε έχει ούτε μπορεί να φτιάξει ένα δικό του σχέδιο για την δική του διάσωση / διεθνή αναβάθμιση. Οκτώ γεμάτα χρόνια κατά τα οποία η μόνη δραστηριότητα ήταν ο «λομπισμός» μέσα στις γραμμές των «σχεδίων διάσωσης» που ήρθαν απ’ έξω, η προσπάθεια δηλαδή να διασωθούν οι πολιτικές πρόσοδοι για το ένα ή το άλλο «υποκείμενο»: αφεντικά της μεσαίας τάξης, «μεγάλα» αφεντικά, μικροαστικά αφεντικά διάφορων κατηγοριών.

Μετά από 8 γεμάτα χρόνια πολιτικού δανεισμού και επιτήρησης οι πολιτικές βιτρίνες (σαν εκπρόσωποι του «εθνικού» κεφάλαιου που έχει αποτύχει όχι στο να «βγάζει» φράγκα, ξύγκι κι απ’ την μύγα – άγρια υποτίμηση της εργασίας – αλλά στο να σχεδιάζει μεσο-μακροπρόθεσμα) μιλάνε στα σοβαρά για «έξοδο». «Έξοδο» από που; Απ’ την ανυποληψία δεν φεύγεις έτσι!!! Μια (κινέζικη;) παροιμία, με γενική αξία, λέει ότι η εμπιστοσύνη είναι κάτι που φεύγει γρήγορα καβάλα σε άλογο, και έρχεται δύσκολα κι αργά, περπατώντας με πολύ μικρά βήματα.

Η ελληνική κρατική και καπιταλιστική ανυποληψία, πεταμένη πάνω στον πάγκο του διεθνούς εμπορίου χρήματος, ήταν που εκτόξευσε τα επιτόκια δανεισμού στα τέλη του ’09 και στις αρχές του ’10. Έκτοτε, το μόνο που έκανε το «εθνικό κεφάλαιο» και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι μ’ αυτήν την ανυποληψία, ήταν να την βάλουν να χορεύει κάνοντας στριπτίζ. Ακόμα κι εκείνοι (διεθνώς) που στις αρχές αυτής της οκταετίας δεν ήξεραν τώρα ξέρουν.

Κλόουν 2

Κυριακή 6 Μάη. Δεν είναι εντυπωσιακό που τόσο το «εθνικό κεφάλαιο» όσο και οι λακέδες υπήκοοί του δεν ξέρουν να σχεδιάζουν· πρόκειται για σταθερά του ελληνικού κράτους, εδώ και 180 χρόνια. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν έχουν συναίσθηση της ανικανότητάς τους· το ότι νομίζουν ότι «ξέρουν»! Κι έτσι καταλήγουν, ανάμεσα στα υπόλοιπα, να συμμαχούν με όμοιούς τους, εξίσου παρακμιακούς τακτικιστές.

Εδώ ξαναμπαίνουν στη σκηνή ο Netanyahu και το ψόφιο κουνάβι… Για τις ηπα, για παράδειγμα, κάποιοι εκτιμούν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη υπόγειος αλλά έντονος «ενδοσυστημικός πόλεμος» στις γραμμές του σκληρού πυρήνα του αμερικανικού κράτους (στρατός και μυστικές υπηρεσίες) για την γραμμή που πρέπει να ακολουθηθεί μέσα στα όλα και πιο στενά περιθώρια που αφήνει η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Άλλοι, για παράδειγμα, υποστηρίζουν ότι ο κινέζικος καπιταλισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά ή κυρίως με «οικονομικά μέσα» (προστατευτισμός)· και άλλοι ότι μόνο μ’ έναν κανονικό πόλεμο θα γίνει η δουλειά. Το ότι οι δεύτεροι προέρχονται απ’ το στρατο-βιομηχανικό σύμπλεγμα είναι γεγονός… Έχει σημασία ωστόσο ότι παραδέχονται ότι θα χρειαστούν χρόνια (πέρα απ’ τα μυθικά ποσά…) για να φτάσει ο αμερικανικός στρατός στο σημείο να μπορεί να κάνει με επιτυχία έναν πόλεμο εναντίον του κινέζικου έχοντας περιθώρια να πολεμάει και εναντίον των συμμάχων του Πεκίνου. Και μέχρι τότε τι φαντάζονται ότι θα κάνει το Πεκίνο;

Δική τους είναι, άλλωστε, η πρόβλεψη ότι ως το 2030 (δηλαδή μέσα στην επόμενη δεκαετία!) … η ενδυνάμωση των ιδιωτών και η διασπορά της δύναμης μεταξύ κρατών και απ’ τα κράτη σε ανεπίσημα δίκτυα θα έχει δραματική επίδραση, αντιστρέφοντας σε μεγάλο βαθμό την ιστορική άνοδο της Δύσης από το 1750, και αποκαθιστώντας το βάρος της Ασίας στην παγκόσμια οικονομία… Και ότι … Η Ασία θα ξεπεράσει την βόρεια Αμερική και την Ευρώπη μαζί, με κριτήρια την παγκόσμια δύναμη βασισμένη στο αεπ της, το μέγεθος του πληθυσμού, τις στρατιωτικές δαπάνες και τις τεχνολογικές επενδύσεις. Η Κίνα μόνη της θα είναι πιθανόν η μεγαλύτερη οικονομία, ξεπερνώντας τις ΗΠΑ μερικά χρόνια πριν το 2030… (Πρόκειται για δημοσιευμένη έκθεση 160 σελίδων, των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, στα τέλη του 2012).

Κι ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, ο ισραηλινό «εθνικό κεφάλαιο» ονειρεύεται να συντρίψει το ιρανικό, σέρνοντας τον αμερικανικό στρατό σ’ αυτή τη δουλειά. Αγνοώντας ότι επί 8 χρόνια, την δεκαετία του ’80, αυτός ο πόλεμος έγινε! Με αιχμή τον ιρακινό στρατό, και πλάτη τους πάντες: τις ηπα, την τότε εσσδ, διάφορα ευρωπαϊκά κράτη… Ενόσω το ιράν ήταν πολύ πιο πίσω (με όρους καπιταλιστικής και ειδικά στρατιωτικής «ανάπτυξης»), και χωρίς συμμάχους… Έγινε αυτός ο πόλεμος που ονειρεύεται το ισραηλινό «εθνικό κεφάλαιο» και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι… Και τον κέρδισε η Τεχεράνη!!

Παρακμή αφεντικών! Λυσσασμένη και άρα εξαιρετικά επικίνδυνη!…

Το μάδημα της μαργαρίτας 2

Σάββατο 5 Μάη. Διάφοροι διεθνείς δημαγωγοί διαφόρων κατηγοριών υποστηρίζουν ότι αν η Ουάσιγκτον αποχωρήσει απ’ την 5+1 συμφωνία, τότε η Τεχεράνη θα θεωρήσει ότι η συμφωνία έχει ακυρωθεί, και θα ξαναρχίσει το πολεμικό πυρηνικό της πρόγραμμα· και τότε θα επιτεθεί το Τελ Αβίβ… Οπότε (λένε): στον ορίζοντα μεγάλος πόλεμος στη μέση Ανατολή…

Πράγματι αυτό απειλεί η Τεχεράνη: να ξαναρχίσει τον εμπλουτισμό ουρανίου…. Αλλά δεν βρίσκουμε τον λόγο που θα την συνέφερε να κάνει κάτι τέτοιο φανερά! Έχει μαζί της δύο σταθερούς συμμάχους (την Μόσχα και το Πεκίνο) που υποστηρίζουν (χωρίς υπόγεια «ναι μεν αλλά») ότι η συμφωνία είναι μια χαρά. Έχει, επίσης άλλους 3 που την έχουν υπογράψει (Παρίσι, Βερολίνο και Λονδίνο) που δεν θέλουν να συνταχτούν με την Ουάσιγκτον, και στα λόγια τουλάχιστον θεωρούν την συμφωνία ο.κ. Ακόμα κι αν κάποιοι απ’ αυτούς ή και 3 θέλουν να βάλουν «πανωσήκωμα» (προσθήκες για το πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης) αυτό δεν είναι υποχρεωτικό να το δεχτεί, και σίγουρα μπορεί να το τραινάρει για καιρό.

Γιατί, λοιπόν, η Τεχεράνη να «τσιμπίσει» στα αμερικανικά κόλπα και, φωνάζοντας «αρχίζω τον πυρηνικό εξοπλισμό μου» να δώσει χώρο και χρόνο στην «στρατιωτική απάντηση» είτε της Ουάσιγκτον είτε του Τελ Αβίβ; Γιατί να σπρώξει ακόμα περισσότερο στην «αμερικανική αγκαλιά» τους 3 της ευρώπης, και γιατί να συμβάλει στην απομόνωση της Μόσχας, που είναι επίσης μέρος της συμφωνίας;

Όχι, δεν στέκει με καμία έννοια!!! Ό,τι κι αν είναι το ιρανικό καθεστώς δεν θέλει έναν «μεγάλο πόλεμο στη μέση Ανατολή» – μια χαρά έχει αξιοποιήσει ως τώρα τους «μικρούς»… Εκείνος που καίγεται για έναν τέτοιο «μεγάλο πόλεμο» αλλά δεν μπορεί να τον κάνει μόνος του (δηλαδή: χωρίς την πλήρη συμμετοχή της Ουάσιγκτον) είναι γνωστός: το Τελ Αβίβ.

Όπως, όμως, αποδεικνύει η «σοφή» κορεατική σχολή (ή, ευρύτερα, η τακτική του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ) δεν κάνεις δώρο στον αντίπαλό σου τον πόλεμο που θέλει, την ώρα που τον θέλει!!! Αντίθετα, του πριονίζεις έξυπνα και αποτελεσματικά τα πόδια…