Tag: ισραήλ

Οι συνένοχοι 2

Δευτέρα 21 Μάη. Πρόκειται, τι σύμπτωση κι αυτή, για διεθνή τάση. Ο γνωστός δημοσιογράφος Robert Fisk γράφει:

… Έχω μια ακόμα ερώτηση. Αν δολοφονήθηκαν 60 Παλαιστίνιοι μέσα σε μια μέρα αυτή τη βδομάδα, τι κι αν είναι 600 την επόμενη; Ή 6.000 τον επόμενο μήνα;… Αν αποδεχόμαστε μια σφαγή τέτοιας κλίμακας, πόσο μακριά μπορεί να πάει το «ανοσοποιητικό μας σύστημα» τις μέρες, τις βδομάδες και τους μήνες που έρχονται;

Ναι, τις ξέρω όλες τις δικαιολογίες. Η Χαμάς – διεφθαρμένη, κυνική, δεν υπάρχει «καθαρότητα» εδώ – ήταν πίσω απ’ τις διαδηλώσεις στη Γάζα. Μερικοί διαδηλωτές ήταν βίαιοι, έστελναν φλεγόμενους χαρταετούς (χαρταετούς, για όνομα του θεού!!) στην άλλη μεριά του φράχτη, άλλοι έριχναν πέτρες· αλλά από πότε το να πετάς πέτρες είναι κακούργημα που τιμωρείται με θάνατο σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα; Κι αν ένα μωρό 8 μηνών πέθανε από δακρυγόνο, τι ήθελαν οι γονείς του και το πήγαν κοντά στα σύνορα της Γάζας; Και τα λοιπά. Γιατί να διαμαρτυρηθούμε για τους νεκρούς Παλαιστίνιους όταν έχουμε τους Sissis στην Αίγυπτο, και τους Assads στη συρία και τους Sauids στην Υεμένη; Αλλά όχι, οι Παλαιστίνιοι πρέπει πάντα να κρίνονται ένοχοι.

Τα θύματα είναι οι ένοχοι. Αυτοί φταίνε. Αυτό υφίστανται οι Παλαιστίνιοι εδώ και 70 χρόνια…

… Κι έτσι φτάνουμε στο πιο φρικτό απ’ όλα τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας: την παράλληλη σφαγή στη Γάζα και τα πανηγυρικά εγκαίνια της νέας αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ… Σε τέτοιους καιρούς είναι παρηγοριά να ανακαλύπτεις ότι εφημερίδες σαν την ισραηλινή καθημερινή εφημερίδα Haaretz έσωσαν την τιμή τους. Και σ’ ένα αξιοσημείωτο ρεπορτάζ της στους New York Times, η Michelle Goldberg συνέλαβε με ακρίβεια την τρομακτικότητα της σφαγής στη Γάζα και των εγκαινίων της πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ.

Αυτά τα τελευταία, έγραψε, ήταν «μια χοντροκομμένη εκδήλωση της συμμαχίας ανάμεσα σε γεράκια Εβραίους και σιωνιστές χριστιανούς ευαγγελιστές που πιστεύουν ότι η επιστροφή των Εβραίων στο Ισραήλ θα φέρει την Αποκάλυψη και την επιστροφή του Χριστού, και μετά, όσοι Εβραίοι δεν έχουν πιστέψει θα καούν στο πυρ το εξώτερο».

Η Goldberg σημείωσε ότι την αρχική προσευχή στα εγκαίνια της αμερικανικής πρεσβείας την έκανε ο Robert Jeffress, ένας παπάς απ’ το Dallas. Αυτός ο Jeffress είχε πεί κάποτε ότι θρησκείες σαν τον «μορμονισμό, το ισλάμ, τον ιουδαϊσμό και τον ινδουϊσμό» οδηγούν τους ανθρώπους «στην αιώνια κόλαση». Όσο για την τελευταία προσευχή, πάντα στη διάρκεια των εγκαινίων, αυτή έγινε απ’ τον John Hagee, έναν εσχατολόγο ιεροκήρυκα, που η Goldberg θύμισε ότι είχε πει κάποτε ότι ο Χίτλερ ήταν απεσταλμένος του θεού για να οδηγήσει τους Εβραίους πίσω στην αρχαία πατρίδα τους…

… Πόσοι ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές θα χρειαστούν αν δεκάδες χιλιάδες ξεριζωμένοι απ’ τα σπίτια τους Παλαιστίνιοι επιχειρήσουν ποτέ την δική τους επιστροφή;

Καμπάνια Μ15 +

Νότια αφρική, 1976

(11λεπτο video)

Πριν 42 χρόνια… Το 1976, πριν 42 χρόνια ο κόσμος, ένα σημαντικό τμήμα των καπιταλιστικών κοινωνιών εν πάσει περιπτώσει, είχε ακόμα ψυχή. Ή, αν το θέλει κανείς έτσι: δεν είχε ποτίσει ως το μεδούλι με το θέαμα και την αναισθησία του.

Πριν 42 χρόνια έγινε μια εξέγερση σ’ ένα άλλο ρατσιστικό καθεστώς, εκείνο της νότιας αφρικής. Στην “ανοικτή φυλακή” του Σοβέτο. Οι μπάτσοι πυροβόλησαν στο ψαχνό, όπως ακριβώς κάνει ο ισραηλινός στρατός. Σκότωσαν «μόνο» 4 διαδηλωτές εκείνη την ημέρα, 23 συνολικά στη διάρκεια της πολυήμερης εξέγερσης – («μόνο»: μια μακάβρια υπενθύμιση για το ότι η πρωτοκοσμική θεαματική πόρωση μεταφράζεται στο «ελευθέρας» για δεκάδες δολοφονίες διαδηλωτών, εδώ κοντά, από ένα αιμοβόρο καθεστώς απαρτχάιντ).

Μια μόνο φωτογραφία από εκείνη την καταστολή, ενός δολοφονημένου 13χρονου πιτσιρικά, ήταν αρκετή για να εντείνει τον παγκόσμιο αγώνα του πρωτοκοσμικού αντιφασιστικού / αντιρατσιστικού κινήματος εναντίον του νοτιο-αφρικάνικου απαρτχάιντ. Οι κινητοποιήσεις κράτησαν χρόνια, και εστίαζαν κυρίως την επιβολή διεθνούς οικονομικού αποκλεισμού, σ’ ένα καθεστώς που ήταν εντελώς πρωτοκοσμικό δημιούργημα, αγγλο-αμερικάνικο κατά κύριο λόγο, και είχε μεγάλη διεθνή υποστήριξη.

Κι όμως. Επειδή ακόμα τότε έτρεχε αίμα στις φλέβες κι όχι “likes”, ο αγώνας ήταν σταθερός, επίμονος, μέσα κι έξω απ’ τα νοτιοαφρικάνικα «μπαντουστάν», και νίκησε: στα τέλη των ‘80s η λευκή μειοψηφία της νότιας αφρικής αναγκάστηκε να παραδόσει την εξουσία στην μεγάλη πλειοψηφία των μαύρων, φροντίζοντας φυσικά να διαφυλάξει την ζωή και την περιουσία της. Ναι, δημιουργήθηκε ένα «κανονικό καπιταλιστικό κράτος», αυτό είναι βέβαιο· νέες ταξικές διαστρωματώσεις, νέα κρατική εξουσία. Ωστόσο εκείνο που συνέβαινε πριν ήταν πολύ πολύ χειρότερο. Και είναι συνένοχη υπεκφυγή στην ανοικτή δουλεία το να υποστηρίζει ο οποιοσδήποτε “ε, και τι έγινε;” στη βάση του «ή αταξική κοινωνία ή τίποτα», όταν «απολαμβάνει» αισθητά περισσότερα απ’ το «τίποτα» που πρεσβεύει για άλλους…

Είναι το ίδιο ακριβώς που αποτελεί τον νόμιμο στόχο και σήμερα: το σύνθημα απ’ το ποτάμι μέχρι την θάλασσα ελεύθερη Παλαιστίνη σημαίνει κατάργηση του ισραηλινού απαρτχάιντ, και δημιουργία ενός και μόνο ενός πολυεθνικού κράτους για όλους και όλες, εβραίους, χριστιανούς, μουσουλμάνους, με βάση τα «ιερά και όσια» της αστικής δημοκρατίας…

Το διεθνές κίνημα BDS (Boycott, Divestments, Sanctions) δρά ήδη μ’ αυτόν τον στόχο.

Πρόκειται για…

Κυριακή 20 Μάη. Πρόκειται για πόλεμο, χωρίς εισαγωγικά. Το «οικονομικός» ή το «εμπορικός» είναι ευφημισμός. Κάθε ενδοκαπιταλιστική σύγκρουση έχει υλικά κίνητρα!

Η Ουάσιγκτον, λοιπόν, θέλει να επιβάλλει στην ευρώπη από που θα ψωνίζει φυσικό αέριο… Θέλει να της επιβάλλει να αγοράζει από εκεί που συμφέρει τις ΗΠΑ είτε οικονομικά, είτε γεωπολιτικά…. Θέλει να της επιβάλει μια ενεργειακή θηλειά για να την ελέγχει… Και φυσικά θέλει να σπάσει οποιοδήποτε ενδεχόμενο ενίσχυσης της ρωσο-ευρωπαϊκής ενεργειακής σχέσης· επειδή μια τέτοια σχέση μεταξύ των συγκεκριμένων κρατών μπορεί να πάει και μακρύτερα…

Στην εισήγηση που έγινε στις 9 Μάη, στα πλαίσια της Καμπάνιας Μ15, απ’ το «συμβούλιο για την εργατική αυτονομία» με θέμα τις συγκρούσεις για το φυσικό αέριο στην ανατολική Μεσόγειο και στη μέση Ανατολή και τον ρόλο της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας σ’ αυτές τις συγκρούσεις (εισήγηση εδώ) τονίσαμε ακριβώς αυτήν την ουσιαστική παράμετρο. Το γεγονός, δηλαδή, ότι η διακίνηση φυσικού αερίου μέσω χερσαίων αγωγών στερεί τις ΗΠΑ απ’ τον ενεργειακό έλεγχο του πλανήτη, που όσο το βασικό ενεργειακό εμπόρευμα ήταν το πετρέλαιο (που μεταφερόταν από τάνκερ) ήταν βασικό ιμπεριαλιστικό εργαλείο της Ουάσιγκτον μέσω της ναυτικής κυριαρχίας της.

Να που στο τέλος ενός ανάλογου ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής» (18 Μάη) αναφέρει κάτι «ελληνικού ενδιαφέροντος» (ο τονισμός με υπογράμμιση δικός μας), επιβεβαιώνοντας τόσο την γενική όσο και την ειδική θέση μας:

… Η κ. Oudkirk απέρριψε ως ανεφάρμοστη την πρόταση που είχε κάνει την περασμένη εβδομάδα η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, πως η Ουκρανία θα αποζημιωθεί για απώλεια εσόδων που θα έχει, εξαιτίας της λειτουργίας του Nord Stream 2, ο οποίος θα την παρακάμπτει. Ως εναλλακτικές λύσεις, η Oudkirk πρότεινε η Ευρώπη να προμηθεύεται φυσικό αέριο από την Κασπία Θάλασσα, την ανατολική Μεσόγειο, την Αλγερία και, τελικά, από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία…

Ποιος σηκώνει τους ώμους;

Κυριακή 20 Μάη. Η (πολιτική / αντιπληροφοριακή) επιμονή της ασταμάτητης μηχανής εδώ και μήνες σε ότι αφορά την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου»· η επιμονή μας ότι ο ο «εθνικός αντιτουρκισμός» είναι η πίσω όψη της «εθνικής ισραηλ-φιλίας» (που περνάει πάνω και απ’ τα πτώματα των παλαιστινίων..)· η θέση μας ότι ο άξονας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ είναι τμήμα του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ… αποδεικνύονται σωστά. Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο συμμετέχει στην αμερικανική επιθετικότητα τόσο κατά της Μόσχας όσο και κατά του Βερολίνου και της κεντρικής ευρώπης, αν και σαν ήσσονος σημασίας «παράγοντας».

Οι τωρινές κυβερνώσες λέρες (ωστόσο αυτή η «εξωτερική πολιτική» είναι διακομματική!!!) πετάνε στους υποτελείς το «κόκκαλο» ενός «αγωγού φυσικού αερίου» (ονόματι «east med»…) που θα μεταφέρει, υποτίθεται το περισσευάμενο φυσικό αέριο του ισραήλ (και της νότιας κύπρου, αν βρεθεί και εξορυχθεί…) με “οικονομικά οφέλη” για το ελλαδιστάν…. Επειδή θα περνάει νότια της Κρήτης, δηλαδή από ελληνική αοζ…. “Θα εισπράτουμε νοίκι” (: πρόσοδος!!) υποτίθεται….

Αυτός ο αγωγός δεν πρόκειται να φτιαχτεί ποτέ, για πολλούς και διάφορους λόγους (αναφέρονται κάποιοι στην εισήγηση της 9ης Μάη). Το παραμύθι του “αγωγού” που θα είναι, δήθεν, “εθνικά χρήσιμος” χρησιμοποείται για να κρυφτεί ότι το κόλπο ενδιαφέρει πολύ συγκεκριμένα αφεντικά· αλλά αυτό ΔΕΝ είναι κάτι που μπορεί να διαφημιζεται!

Ένας σοβαρός λόγος, λοιπόν, είναι ότι ακόμα και υποθαλάσσιος να είναι ένας αγωγός ΔΕΝ συμφέρει το “εθνικό κεφάλαιο”, δηλαδή τους έλληνες εφοπλιστές· ειδικά εκείνους που έχουν lng τάνκερ. Αντίθετα, εκείνο που τους συμφέρει (και είναι σαφώς ρεαλιστικότερο) είναι αυτό που μεθοδεύεται ήδη, εφόσον τόσο το Τελ Αβίβ όσο και η Λευκωσία έχουν υπογράψει συμφωνίες με την χούντα του Καΐρου, για κατασκευή μικρών αγωγών που θα μεταφέρουν το φυσικό αέριο (απ’ τα ισραηλινά και τα πιθανά νοτιοκυπριακά κοιτάσματα) στα αιγυπτιακά υγροποιητήρια… Απ’ όπου θα φορτώνεται σε υγρή μορφή στα ειδικά LNG πλοία – των ελλήνων εφοπλιστών – προς ευρώπη μεριά…

Φυσικά ισχύει και γι’ αυτήν την τροφοδοσία το ίδιο που ισχύει για την αμερικανική: το υγροποιημένο φυσικό αέριο είναι αισθητά ακριβότερο απ’ το «χύμα», είτε της ρωσίας, είτε του ιράν και του ιράν (μέσω ρωσικών αγωγών, της gazprom…). Οπότε δεν θα βρίσκει αγορά, «εκτός αν…»

Πράγμα που σημαίνει ότι τα ελληνικά καπιταλιστικά συμφέροντα (των εφοπλιστών φυσικού αερίου) συντονίζονται και συγχρονίζονται οργανικά με τα αμερικανικά… Και τα ελληνικά αφεντικά θέλουν την «νίκη» των αμερικανικών απαγορεύσεων πάνω στον nord stream 2! Όχι μόνο επειδή «θα έκοβε» σε σημαντικό βαθμό την παροχή φτηνού ρωσικού φυσικού αερίου στην γερμανία ανοίγοντάς τους κάποιο χώρο στην γερμανική αγορά. Αλλά και επειδή θα ήταν ένα καλό προηγούμενο για μελλοντικές απαγορεύσεις άλλων αγωγών (από κατάρ και ιράν), επίσης εχθρικών (και) προς τα ελληνικά εφοπλιστικά / καπιταλιστικά συμφέροντα.

Ο κύριος πρέσβης

Κυριακή 20 Μάη. Τεκμηριώνεται έτσι, δια στόματος της κυρίας Oudkirk μια απ’ τις βασικές αποστολές του αμερικάνου πρεσβευτή Geoffrey R. Pyatt στην Αθήνα. Και, κυρίως, το γιατί επιλέχτηκε σαν κατάλληλος γι’ αυτό το πόστο κάποιος που μόλις πριν είχε υπηρετήσει (και διαπρέψει) στο Κίεβο…

Η Ουάσιγκτον είναι αναγκασμένη πια να αναγνωρίσει έμμεσα αλλά καθαρά ότι η αποσταθεροποιητική, εμφυλιοπολεμική δράση της στην ουκρανία και η υποστήριξη (με κάθε τρόπο) που απλόχερα προσέφερε στο ουκρανικό φασισταριό είχαν σαν σκοπό να αποκτήσει τον έλεγχο των αγωγών που μετέφεραν, transit, ρωσικό φυσικό αέριο στην κεντρική ευρώπη. Τώρα που η Μόσχα σκοπεύει να ελαχιστοποιήσει την χρήση αυτού του «δρόμου» αντικαθιστώντας την παροχή αφενός με τον nord stream 2 και αφετέρου με τον (προς το παρόν ως την τουρκία) south stream· τώρα, δηλαδή, που το ρωσικό φυσικό αέριο θα βρίσκεται από βορρά στην καρδιά της ευρώπης και απ’ το νότο στην πόρτα της (χωρίς να μπορούν οι ηπα να εμποδίσουν ή να ελέγξουν την ροή), ο Pyatt μετατέθηκε νοτιότερα: στην Αθήνα. Αφενός για να κάνει αντιτουρκικές δηλώσεις (αυτά είναι μέρος της προπαγανδιστικής του αρμοδιότητας), αφετέρου για να επιβλέπει το γκάζι της ανατολικής Μεσογείου και την μεταφορά του.

Έτσι όμορφα κι ωραία, «μοιραίοι και άβουλοι» (όσο συνεχίζουμε να είμαστε τέτοιοι!!…) γινόμαστε το κρέας στην όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού…

Καμπάνια Μ15+

Νότια αφρική, 1976

(11λεπτο video)

Πριν 42 χρόνια… Το 1976, πριν 42 χρόνια ο κόσμος, ένα σημαντικό τμήμα των καπιταλιστικών κοινωνιών εν πάσει περιπτώσει, είχε ακόμα ψυχή. Ή, αν το θέλει κανείς έτσι: δεν είχε ποτίσει ως το μεδούλι με το θέαμα και την αναισθησία του.

Πριν 42 χρόνια έγινε μια εξέγερση σ’ ένα άλλο ρατσιστικό καθεστώς, εκείνο της νότιας αφρικής. Στην “ανοικτή φυλακή” του Σοβέτο. Οι μπάτσοι πυροβόλησαν στο ψαχνό, όπως ακριβώς κάνει ο ισραηλινός στρατός. Σκότωσαν «μόνο» 4 διαδηλωτές εκείνη την ημέρα, 23 συνολικά στη διάρκεια της πολυήμερης εξέγερσης – («μόνο»: μια μακάβρια υπενθύμιση για το ότι η πρωτοκοσμική θεαματική πόρωση μεταφράζεται στο «ελευθέρας» για δεκάδες δολοφονίες διαδηλωτών, εδώ κοντά, από ένα αιμοβόρο καθεστώς απαρτχάιντ).

Μια μόνο φωτογραφία από εκείνη την καταστολή, ενός δολοφονημένου 13χρονου πιτσιρικά, ήταν αρκετή για να εντείνει τον παγκόσμιο αγώνα του πρωτοκοσμικού αντιφασιστικού / αντιρατσιστικού κινήματος εναντίον του νοτιο-αφρικάνικου απαρτχάιντ. Οι κινητοποιήσεις κράτησαν χρόνια, και εστίαζαν κυρίως την επιβολή διεθνούς οικονομικού αποκλεισμού, σ’ ένα καθεστώς που ήταν εντελώς πρωτοκοσμικό δημιούργημα, αγγλο-αμερικάνικο κατά κύριο λόγο, και είχε μεγάλη διεθνή υποστήριξη.

Κι όμως. Επειδή ακόμα τότε έτρεχε αίμα στις φλέβες κι όχι “likes”, ο αγώνας ήταν σταθερός, επίμονος, μέσα κι έξω απ’ τα νοτιοαφρικάνικα «μπαντουστάν», και νίκησε: στα τέλη των ‘80s η λευκή μειοψηφία της νότιας αφρικής αναγκάστηκε να παραδόσει την εξουσία στην μεγάλη πλειοψηφία των μαύρων, φροντίζοντας φυσικά να διαφυλάξει την ζωή και την περιουσία της. Ναι, δημιουργήθηκε ένα «κανονικό καπιταλιστικό κράτος», αυτό είναι βέβαιο· νέες ταξικές διαστρωματώσεις, νέα κρατική εξουσία. Ωστόσο εκείνο που συνέβαινε πριν ήταν πολύ πολύ χειρότερο. Και είναι συνένοχη υπεκφυγή στην ανοικτή δουλεία το να υποστηρίζει ο οποιοσδήποτε “ε, και τι έγινε;” στη βάση του «ή αταξική κοινωνία ή τίποτα», όταν «απολαμβάνει» αισθητά περισσότερα απ’ το «τίποτα» που πρεσβεύει για άλλους…

Είναι το ίδιο ακριβώς που αποτελεί τον νόμιμο στόχο και σήμερα: το σύνθημα απ’ το ποτάμι μέχρι την θάλασσα ελεύθερη Παλαιστίνη σημαίνει κατάργηση του ισραηλινού απαρτχάιντ, και δημιουργία ενός και μόνο ενός πολυεθνικού κράτους για όλους και όλες, εβραίους, χριστιανούς, μουσουλμάνους, με βάση τα «ιερά και όσια» της αστικής δημοκρατίας…

Το διεθνές κίνημα BDS (Boycott, Divestments, Sanctions) δρά ήδη μ’ αυτόν τον στόχο.

Καμπάνια Μ15

Στο 3.29 του ιρλανδικού βίντεο, ο ρεπόρτερ ρωτάει την εκπρόσωπο τύπου του ισραηλινού υπ.εξ. Γιατί σκοτώνετε τους παλαιστίνιους διαδήλωτες στον φράχτη της Γάζας;

Και η απάντησή της; Ωμή: we can’t put all these people in jail… Είναι πολλές εκατοντάδες και δεν μπορούμε να τους κλείσουμε φυλακή όλους…

https://www.rte.ie/player/gr/show/rte-news-nine-oclock-30003250/10879481/

Η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία είναι ό,τι πιο αιμοβόρο και πρόστυχο έχει να επιδείξει η «εξωτερική πολιτική» του ελλαδιστάν τα τελευταία 30 χρόνια, μετά την ελληνο-σερβική συμμαχία στο πρώτο μισό των ‘90s. Η γεωγραφία είναι διαφορετική, τα κίνητρα ίδια: «να φάμε».

Υπάρχουν διαφορές που θα μπορούσαν να ξεγελάσουν. Για παράδειγμα τώρα δεν χρειάζονται ντόπιοι φασίστες να βοηθήσουν στην εξόντωση των παλαιστινίων ανδρών και γυναικών: ο ισραηλινός στρατός είναι υπεραρκετός σ’ αυτή τη δουλειά, ειδικά όταν «καθαρίζει» άοπλους διαδηλωτές. Ή δεν υπάρχει η κατασκευασμένη θολούρα μήπως οι παλαιστίνιοι σκοτώνονται μεταξύ τους και προσπαθούν να τα φορτώσουν στο ισραήλ επιδιώκοντας το «πρωτοκοσμικό ενδιαφέρον» (όπως ήταν η κατηγορία κατά των βόσνιων): όλα γίνονται στο φως της ημέρας, είναι ξεκάθαρα· γι’ αυτό και η σιωπή για τις μαζικές δολοφονίες, τους εξανδραποδισμούς, τις καταστροφές, τον πανηγυρικό ρατσισμό, είναι κυνισμός χωρίς προσχήματα, χωρίς κατασκευασμένα άλλοθι, χωρίς το απαλλακτικό «αααα, δεν ήξερα!»… Απειλή «μουσουλμανικού τόξου» δεν υπάρχει· αρκεί ο ελληνο-ισραηλινός αντιτουρκισμός. Ούτε πρόκειται για κάτι χθεσινό. Είναι μια απαρτχάιντ μιλιταριστική εκστρατεία δεκαετιών, με την πλήρη γνώση και την πρακτική συγκατάνευση του «πολιτισμένου» πρώτου κόσμου.

Η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία πατάει λοιπόν γερά στα συμφέροντα του ελληνικού κράτους / παρακράτους και του ντόπιου κεφάλαιου και, άρα, στις πολεμικές συμμαχίες της Αθήνας. ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΕΙ ΚΑΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ!!! Είναι μια εγκληματική συμμορία, και το χαίρεται!!! Το απολαμβάνει!!! Μπορεί να το διαφημίζει κιόλας!!! Έχει εξασφαλίσει την ουσιαστική διακομματική συναίνεση, και το «επικοινωνιακό black out» (δύσκολο δεν είναι). Ωστόσο η αλήθεια αιμορραγεί: για κάθε σφαίρα που ρίχνεται εναντίον των παλαιστίνιων διαδηλωτών, υπάρχει πίσω της μια θερμή χειραψία ελλήνων, ελληνοκύπριων και ισραηλινών καθεστωτικών: «πολιτικών», καραβανάδων, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, πανεπιστημιακών, λόμπυ στην αμερική, μυστικών υπηρεσιών…

Η ερώτηση δεν είναι «τι θα κάνουμε» σαν οργανωμένη αυτονομία. Ό,τι και να κάνουμε λίγο είναι… Το ερώτημα είναι αν «κάπου εκεί έξω» (δηλαδή παντού) υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ακόμα ψυχή, αίμα να κυλάει στις φλέβες τους και όχι καμένο μυαλό. Αν υπάρχουν άνθρωποι που να καταλαβαίνουν, ακόμα και απ’ τις καθημερινές τους εμπειρίες, τι σημαίνει «ο πόλεμός τους είναι παντού, ο εχθρός μας είναι εδώ»!

Γιατί η αγνόηση της συνενοχής του ελληνικού κράτους στα εγκλήματα του ισραηλινού, είναι η ίδια συνένοχη. Και για τα αφεντικά δεν υπάρχουν σύνορα εγκλημάτων, όταν υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους…

Όσο για εμάς, τους «περιθωριακούς»;

– 4 Μάη 2018: Προπαγανδιστική μοτοπορεία στα δυτικά, αλληλεγγύης στους παλαιστίνιους, ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία – antifa community. (φωτογραφίες)

– 9 Μάη 2018: Πολιτική εκδήλωση. «Αξίζει τον κόπο: ενέργεια, έργο, θάνατος, στην ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή»: Τετάρτη 9 Μάη, ΕΜΠ, κτ. Γκίνη, 7.30 μμ (αυστηρά) – συμβούλιο για την εργατική αυτονομία (αφίσα, φωτογραφίες – εισήγηση, βίντεο)

– 11 Μάη 2018: Μοτοπορεία ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Συγκέντρωση: Παρασκευή 11 Μάη, πλατεία Κοραή, 7.00 μμ – antifa community (αφίσα, φωτογραφίες)

– 14 Μάη 2018: Συγκέντρωση έξω απ’ το υπουργείο εξωτερικών, αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση και ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Δευτέρα 14 Μάη, στην αρχή της λεωφόρου βασ. Σοφίας, απέναντι απ’ την βουλή, 6.30 μμ – συμβούλιο για την εργατική αυτονομία (αφίσα, φωτογραφίες)

Την «έξοδό» σου κι αν την πλένεις…

Παρασκευή 18 Μάη. Όχι σπουδαίες «οικονομολογικές», αλλά απλά εργατικές (και, ας το παραδεχτούμε: μαρξιστικές…) γνώσεις πολιτικής οικονομίας είχαν επιτρέψει εδώ και μήνες στην ασταμάτητη μηχανή το θράσος να υποστηρίζει ότι η ρητορική περί «καθαρής εξόδου στις αγορές» ήταν μια ακόμα επίδειξη βλακείας απ’ το πολιτικό προσωπικό· το οποίο, φυσικά, είναι αυτό που αναλογεί στα δεδομένα του συμπλέγματος κοινωνία / κράτος / κεφάλαιο. Απλά πράγματα. Είχαμε θυμίσει, για παράδειγμα, ότι το διεθνές εμπόριο χρήματος (οι «αγορές») είναι πολύ πιο κυνικό απ’ τους πολιτικούς δανειστές του ελλαδιστάν· και ότι ανικανότητα της ντόπιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ και των μικροαστών συμμάχων της να αναγνωρίσει, καν και καν, ότι το ελληνικό μοντέλο κράτους / κεφάλαιου είναι αναξιόπιστο σαν δανειστής (κι ούτε κουβέντα να βρει, έστω, κάποιες μισολύσεις…) είναι, απ’ τα ’10s, «γεννήτρια επιτοκίων δανεισμού».

Είχαμε υποστηρίξει και κάτι ακόμα: ακριβώς επειδή το διεθνές εμπόριο χρήματος είναι ένας ωκεανός γεμάτος καρχαρίες, δεν είναι καν αρκετό να παριστάνει κανείς ότι βρίσκεται σε σωσίβιο αν υπάρχει τρικυμία, ακόμα κι αν δεν φταίει αυτός (αλλά, π.χ., η γειτονική ιταλία…). Πράγμα που σημαίνει ότι για να σταθεί ένα κράτος / κεφάλαιο σ’ αυτήν την «αγορά» δεν αρκεί καθόλου να παριστάνει τον ψόφιο κοριό…

Χτες, το επιτόκιο του 10ετούς ελληνικού ομολόγου (στην «αγορά») πήγε στο 4,4%, ενώ του 5ετούς στα 3,43%. Ασφαλώς δεν ήταν μέρα γιορτής για το ελλαδιστάν και τους έωλους υπολογισμούς των πολιτικών βιτρινών: με τέτοια επιτόκια (με ανοδική τάση, μάλιστα) το «καθαρή έξοδος» ούτε σαν ανέκδοτο δεν παίζει.

Δεν χαιρόμαστε· ως γνωστόν: Δούλευε ρε! Το παλάτι έχει ζόρια! Απ’ την άλλη μεριά, το μόνο πρακτικό που έχει πετύχει το φαιορόζ γκουβέρνο σε «διεθνή κλίμακα», είναι η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Οι στρατιωτικές ασκήσεις γίνονται και προχωράνε· τα υπόλοιπα είναι ασκήσεις επί χάρτου.

Που χάθηκε αυτή η ψυχή;

Παρασκευή 18 Μάη. Τις τελευταίες δεκαετίες η παλαιστινιακή ηγεσία έχει χάσει την μία ευκαιρία μετά την άλλη, και έχει απορρίψει όλες τις προτάσεις ειρήνης που της έγιναν… Είναι καιρός πια για τους Παλαιστίνιους να δεχτούν τις προτάσεις και να συμφωνήσουν να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Διαφορετικά ας βγάλουν τον σκασμό κι ας σταματήσουν να παραπονιούνται…

Σοφά λόγια ενός σοφού ηγεμόνα: του τοξικού πρίγκηπα και διαδόχου του θρόνου της σαουδικής αραβίας (από πέρυσι, υποτίθεται, θα τον έχριζε βασιλιά ο πατέρας του…) Mohammed bin Salman, στη συνάντησή του με εκπροσώπους του ισραηλινού λόμπυ στις ηπα, στα τέλη του περασμένου Μάρτη.

Μετά, στις 21 του περασμένου Απρίλη, «κάτι έγινε» γύρω απ’ το ανάκτορό του. Ήταν επίθεση κάποιου στρατιωτικού σώματος που διαφωνεί με τον βίο και την πολιτεία του τοξικού. Υποτίθεται ότι αυτή η ανταρσία αντιμετωπίστηκε… Αλλά από τότε (πάει κοντά ένας μήνας) ο τοξικός χάθηκε. Κι όταν λέμε «χάθηκε» το εννοούμε: εκτός απ’ την περίπτωση να γυρνάει σαν φάντασμα στους διαδρόμους του παλατιού, δημόσια δεν ακούγεται.

Πράγμα που επιτρέπει – το καταλαβαίνετε – στις φήμες να οργιάζουν. Κάποιες απ’ αυτές θέλουν την επίθεση εκείνη να πέτυχε: ο τοξικός έφαγε δυο σφαίρες και…

Η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί να ξέρει· θα της λείψει ο τοξικός αν έγινε το μοιραίο, αλλά δεν θα τα βάψει και μαύρα. Μπορεί να είναι ζωντανός και να φοβάται να εμφανιστεί – ποιος ξέρει; Ή μπορεί να είναι βαριά τραυματισμένος, αλλά όχι ψόφιος. Απ’ την άλλη μεριά πήγε κοτζάμ Pompeo στο Ριάντ στις 28 Απρίλη και δεν βγήκε ούτε μια φωτογραφία με τον «τοξικό»; Τι σεμνότητες να ήταν αυτές αν στεκόταν στα πόδια του;

Αν, λέμε «αν», έγινε το «κακό», τότε…

(φωτογραφία. Απ’ τη μια μεριά δεν είμαστε τόσο παλιάνθρωποι ώστε να λέμε “έτσι να τον θυμάστε” ή “ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει”. Απ’ την άλλη αυτή η inner punk ψυχολογία μας δεν αντέχει τον πειρασμό: o τοξικός, μαζί με τον Macron, στις 9 Απρίλη, στο Λούβρο… Τυχαία μπροστά στον πίνακα του Ντελακρουά “η ελλάδα στα ερείπα του Μεσολογγίου”….

Συμπτωματικό; Ή προφητικό; “Ερείπια”; Τι “ερείπια”;

Πάντως εκείνα τα 300 (χιλιάδες) βλήματα που ήταν να αγοράσει ξέμειναν…)