Tag: ισραήλ

Απαγόρευση και overdose

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Η εντυπωσιακή επιστροφή της βίαιης λογοκρισίας (αυτό επιχειρεί το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς αλλά και το κυβερνοφασισταριό διεθνώς), αυτού του παλιού, «μοντέρνου» τρόπου ελέγχου των σκέψεων και των συνειδήσεων, ασφαλώς θα εντυπωσίαζε όσους (και δεν είναι ούτε λίγοι ούτε ασήμαντοι) είχαν εκτιμήσει ότι τα καπιταλιστικά καθεστώτα βρήκαν άλλους τρόπους, «μεταμοντέρνους», για να κάνουν την δουλειά τους, μετά την δεκαετία του 1970. Η ισραηλινή περίπτωση ωστόσο, ειδωμένη σαν αυτό που είναι, δηλαδή σαν η πρωτοκοσμική κυριαρχία σε φάση κρίσης / αναδιάρθρωσης, είναι διδακτική: δεν πρόκειται για απλή «επιτροφή στα παλιά». Αλλά για ένα συνδυασμό παλιών («μοντέρνων») και μεταγενέστερων («μεταμοντέρνων») τακτικών.

Η σκέτη απαγόρευση, η κλασσική λογοκρισία, ήταν αποτελεσματική στο βαθμό που υπήρχε μονοδιάστατος έλεγχος των «πληροφοριών». Έχανε την αποτελεσματικότητά της όμως όταν υπήρχαν εναλλακτικές δυνατότητες αντι-πληροφόρησης· συνήθως «εκτός νόμου», με όλους τους κινδύνους που σήμαινε κάτι τέτοιο.

Γι’ αυτό ακριβώς η κλασσική λογοκρισία δεν επανέρχεται πια μόνη της. Η βίαιη απαγόρευση απόψεων που μπορεί να απειλούν την όποια «αλήθεια» ή/και «ευστάθεια» των σύγχρονων καπιταλιστικών καθεστώτων εμφανίζεται μαζί με την εντατικοποίηση της παραπληροφόρησης, της οργανωμένης διασποράς φημών και ψεμμάτων· αυτό που έχει χαρακτηριστεί βομβαρδισμός. Για παράδειγμα οι «θεωρίες συνωμοσίας» που 99 φορές στις 100 δεν είναι καθόλου «αυθόρμητες» αλλά δουλειά συγκεκριμένων μηχανισμών (που ωστόσο δεν φαίνονται) ανήκουν στη δεύτερη μεθοδολογία χειραγώγησης.

Το σχέδιο ελέγχου για τον 21ο αιώνα δεν είναι σκέτη η απαγόρευση. Αλλά η συμπλήρωσή της με έναν εντατικό σχετικισμό (μέσω ψευδολογιών) ώστε να υπερκαλυφθεί , να βραχυκυκλωθεί η πιθανότητα να υπάρχουν ακόμα ζωντανές (έστω και υπόγειες) δυνατότητες αυθεντικής αντιπληροφόρησης, εδώ ή εκεί. Κι αυτή είναι η περίπτωση της χρήσης του όρου «αντισημιτισμός» απ’ το ισραηλινό καθεστώς και τους συμμάχους του, εναντίον όσων τους κάνουν θεωρητική και πρακτική κριτική για τα εγκλήματά τους. Πολύ περισσότερο απ’ το να «πείσει», η σχεδιασμένα παρανοϊκή εκστρατεία αυτού του είδους επιδιώκει να σχετικοποιήσει το τι είναι τι, απονευρώνοντας έτσι («ξενερώνοντας» στην αργκώ) οποιονδήποτε αντιπαλεύει την κρατική / καπιταλιστική βία. Στην παλαιστίνη ή οπουδήποτε αλλού.

Έχει γι’ αυτό σημασία να προσέξετε αυτά που λέει ο Pappe για το θέμα «μετανάστες» και μάλιστα «μουσουλμάνοι μετανάστες»…

Έτσι, για το γούστο του πράγματος

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Μιας και δεν έχει θεωρηθεί (ακόμα) «έγκλημα σκέψης» το να υποδεικνύει κανείς την ιστορία των ιμπεριαλισμών εκτός του ισραηλινού, να δυο φωτογραφίες με δύο αμερικάνους υπ.εξ. Πάνω ο θρυλικός Kissinger, κάτω ο λιγότερο θρυλικός Pompeo.

Ποιός είναι ο άλλος στην πάνω φωτογραφία; Ο χασάπης της χιλής Augusto Pinochet, που έγινε ξαφνικά διάσημος στα μέρη μας. Προφανώς οι ροζ τον μισούν, και έχουν δίκιο.

Ο άλλος κάτω είναι αναγνωρίσιμος. Είναι φίλος των ροζ, σύμμαχος καλός. Προφανώς τον αγαπούν ή έστω τον ανέχονται, γιατί αυτό επιβάλλουν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.

(Ιμπεριαλιστικά ελληνικά εθνικά συμφέροντα; Μα τι λέτε; Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;)

Εξ οικείων τα βέλη

Τρίτη 11 Σεπτέμβρη. Ωστόσο «δεν κάθονται όλα» στους συμμάχους της Αθήνας – όπως, άλλωστε, ούτε στην ίδια… Ο Richard Clark, αμερικάνος γερουσιαστής απ’ την Βιρτζίνια, ρεπουμπλικάνος μάλιστα, που φαίνεται απ’ τις επισκέψεις του στη Δαμασκό ότι είναι «φίλος του Άσαντ», βγήκε και είπε χτες, συνεντευξιαζόμενος στην Washington Post, ότι:

«… Η αγγλική M16 ετοίμαζε μια fake χημική επίθεση στο Idlib, όχι κανονική, αλλά μια κατά την οποία όντως θα μετακινούνταν άνθρωποι από μια περιοχή, και είχε εκπαιδεύσει αυτούς τους ανθρώπους να παριστάνουν τα θύματα χημικής επίθεσης…. Το σχέδιο προέβλεπε να χρησιμοποιηθούν τα ‘άσπρα κράνη’ που μόνιμα εμπλέκονται σε τέτοιες βρώμικες ιστορίες, για να προβάλλουν την επίθεση…»

Δεν τα λέει η ρωσική fsb αυτά, ούτε ο ρωσικός στρατός. Τα λέει ένας αμερικάνος ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής. Μπορείς να τον πεις «πράκτορα»; Μπορείς – αλλά έτσι μεγαλώνεις το πρόβλημα…

Αυτός ο Clark δίνει βέβαια τους άγγλους, όχι τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Η καταγγελία του κατά συνέπεια μαζεύει πολλά “like” απ’ την Μόσχα, που θα έχει ένα επιπλέον επιχείρημα να φωνάζει ότι και η περιβόητη «δηλητηρίαση των Skripal» δουλειά των ίδιων (αγγλικών) υπηρεσιών ήταν.

Απ’ την άλλη όμως δεν δημιουργείται, έτσι, μια κάποια «κρίση εμπιστοσύνης» στις γραμμές των πιστών συμμάχων, όπως είναι οι έλληνες; Όχι επειδή το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον κάνουν προβοκάτσιες – αλλοίμονο, αυτή είναι η δουλειά κάθε κράτους που σέβεται τον εαυτό του. Όμως ούτε μια σφικτή «εθνική ενότητα» βρε αδερφέ, τέτοια που να εμποδίζει τις διαρροές και τα from inside «καρφώματα»; Ούτε μια απαγόρευση για λόγους εθνικής ασφάλειας; Που πάμε έτσι;

Ώρα είναι τώρα να παραδειγματιστούν κι εδώ τίποτα αλαφροΐσκιωτοι, και να βγει κανάς βουλευτής του συ.ριζ.α. με αποκαλύψεις για τα εθνικά κομπρεμί με το Τελ Αβίβ – (λέμε, για παράδειγμα…)

Ένας καλός γείτονας…

Πέμπτη 6 Σεπτέμβρη. Δημοσιοποιήθηκε προχτές απ’ την ισραηλινή καθεστωτική εφημερίδα Jerusalem Post· και εξαφανίστηκε μετά από λίγες ώρες, για «λόγους εθνικής ασφάλειας»… Το μιλιταριστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ παραδέχεται ότι χρηματοδοτούσε και εξόπλιζε αντικαθεστωτικούς ένοπλους στο συριακό πεδίο μάχης. Αυτούς τους «τζιχαντιστές», τους «τρομοκράτες», τους «πρωτόγονους» – τους εκλεκτούς του Ριάντ.

Σύμφωνα με το σύντομο δημοσίευμα, μέσω της «επιχείρησης καλός γείτονας» ο ισραηλινός στρατός έδωσε απ’ το 2016 σε εφτά τουλάχιστον διαφορετικές ομάδες «τζιχαντιστών» 1.524 τόνους τροφίμων, 250 τόνους ρούχων και στολών, 947.520 λίτρα καυσίμων, 21 γεννήτριες, 30.000 παλέτες ιατρικού εξοπλισμού και φαρμάκων. Αλλά και χρήματα. Και όπλα. Και πυρομαχικά. Το δημοσίευμα δεν έχει νούμερα γι’ αυτά. Αλλά μνημόνευε την σχετική παραδοχή του ισραηλινού επιτελείου. Αν προσθέσει κανείς και τις πάνω από 200 (πυραυλικές κατά κύριο λόγο) επιθέσεις που το ίδιο επιτελείο ανακοίνωσε ότι έχει κάνει τον τελευταίο 1,5 χρόνο – όχι κατά των «τζιχαντιστών», αλλά κατά του συριακού στρατού και των συμμάχων του… – έχει ένα καλό πανόραμα του ισραηλινού ιμπεριαλισμού.

Από την άποψη του κρατικού / καπιταλιστικού ρεαλισμού δεν υπάρχει κανένα ζήτημα! Το ισραηλινό κράτος είναι ένα κανονικό ιμπεριαλιστικό κράτος, με τους εργολάβους του, τους proxies του… Κανονικότατα. Το ζήτημα δημιουργείται στην ιδεολογία / ρητορική που θέλει να πουλάει το Τελ Αβίβ, όχι μόνο στο εσωτερικό του αλλά (κυρίως) εκτός συνόρων, στην προσπάθειά του να προβοκάρει και να καταστείλει την εναντίον του πρακτική, κινηματική κριτική. Το ζήτημα είναι τα θεωρήματα περί «ειρηνικού κράτους», που «είναι μόνιμα αμυνόμενο», καθώς «απειλείται απ’ τον μουσουλμανικό πρωτογονισμό που το κυκλώνει»… Το ζήτημα είναι τα θεωρήματα περί “σεξιστών και τρομοκρατών παλαιστινίων”… Μ’ αυτόν ακριβώς τον πρωτογονισμό στην μόνη καθαρή και επίσημη εκδήλωσή του, τον ουαχαβιτισμό, συμμαχεί! Αυτόν ενισχύει με κάθε τρόπο!

Και, φυσικά, δεν το κάνει για λόγους άμυνας, ούτε μέσα ούτε έξω από εισαγωγικά. Ούτε ο συριακός στρατός ούτε οι σύμμαχοί του επιτέθηκαν στο ισραήλ… Αντίθετα το Τελ Αβίβ επιτίθεται, απρόκλητα. Ωμότητα; Ασφαλώς, Καμμία σχέση με την «αθωώτητα» πάντως!!!

Κανονικά οι ανά τον κόσμο πρόθυμοι υπερασπιστές του ισραηλινού μιλιταρισμού / ρατσισμού / ιμπεριαλισμού θα έπρεπε να έχουν ανοίξει βαθιές τρύπες στο χώμα για να κρυφτούν. Δεν θα το κάνουν – θα συνεχίσουν την θρασύδειλη δουλειά τους, με τις πλάτες διάφορων υπηρεσιών.

Ποια «προκοπή» περιμένουν άραγε; (Εεεε, όλο και κάτι βρίσκεται για τους υπηρέτες – δεν ξέρετε;)

… Κι ένας ακόμα καλύτερος!

Πέμπτη 6 Σεπτέμβρη. Όλα αυτά τα χρόνια που το ισραηλινό «ηθικό πλεονέκτημα» ασκείται απ’ την μια στις δολοφονίες, στο σακάτεμα, στις στερήσεις σε βάρος των παλαιστίνιων και απ’ την άλλη στο συριακό πεδίο μάχης, το ελλαδιστάν είναι δίπλα του. Το ροζ «ηθικό πλεονέκτημα», με ένα ωραίο μαύρο περίγραμμα απ’ τους ψεκασμένους, έχει βρει το ταίρι του στο Τελ Αβίβ. Ασκήσεις και ξανά και ξανά, επισκέψεις ξανά και ξανά, φιλίες, αγκαλιές, δηλώσεις, ανταλλαγές, επιχειρηματικά deal, ακαδημαϊκά deal, ασφαλίτικα deal, σχέδια με σωλήνες και χωρίς, συνέδρια, σπορ…: ο ορισμός της ιμπεριαλιστικής συνεργασίας, της ιμπεριαλιστικής συνενοχής, του «αδελφώματος» με τον ρατσισμό και το ισραηλινό απαρτχάιντ…

Δεν είναι μόνο λόγια. Θυμάστε εκείνη την ωραία ιστορία με τα 300 (χιλιάδες) βλήματα; Τσάκισε επειδή έγινε γνωστή από έναν μεσαίο καραβανά… Είδατε πόσο όμορφα, μετά τους αρχικούς ενδοκαθεστωτικούς δήθεν καυγάδες, κουκουλώθηκε; Κι αν αυτή η υπόθεση (που ήταν για εμάς προφανές ότι είχε «άδηλους» παραλήπτες…) δεν προχώρησε (ή, μήπως, προχώρησε τελικά;) υπάρχουν άλλες που πήγαν καλά· σιωπηλά, όμορφα κι ωραία…

Δεν είναι θεωρία συνωμοσίας απ’ την μεριά μας! Είναι τεκμηριωμένο ότι ο εφοδιασμός των αντικαθεστωτικών στη συρία με όπλα και «αναλώσιμα» έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό από βαλκανικά κράτη. Υπό την προστασία των ηπα και του ισραήλ, συνήθως με τα λεφτά του ριάντ. Κροατία, σερβία, βουλγαρία – και ουκρανία. Έβρεχε στη γύρα λαθρεμπόριο και οι έλληνες κρατούσαν ομπρέλα; Γελοίο έως υποτιμητικό! Κάποιοι έλληνες μεσάζοντες, κάποιοι έλληνες εφοπλιστές, πάντα σε γνώση και με την κάλυψη των υπηρεσιών και των «αρμόδιων υπουργείων» (ψεκασμένος / ογκόλιθος) έβγαζαν «το κάτι τις» τους – απ’ τον ιμπεριαλισμό των φίλων και συμμάχων. Της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ.

Ελάτε όμως!!! Αυτά είναι ασήμαντα! Σημαντικά είναι τα καραγκιοζιλίκια επί της πολιτικής σκηνής, αντιπολιτευόμενα και συμπολιτευόμενα… Σημαντικός είναι ο τενεκές πρωθυπουργός και οι υποσχέσεις του. Ε, ας μας δώσει κανά ευρώ τη μέρα να νοιώσουμε κι εμείς την λιακάδα της εξόδου απ’ τα μνημόνια.

Γαία πυρί μιχθήτω, αλλά και μακρυά απ’ τον κώλο μου κι ας είναι δέκα πόντους…

(Φωτογραφία: Σε αντίθεση με τα 300 (χιλιάδες) βλήματα, το συγκεκριμένο θεματάκι, το οποίο εντόπισαν και τεκμηρίωσαν ευρωπαϊκές μυστικές υπηρεσίες μνημονεύοντας, μάλιστα, το όνομα του εθνικού λαθρέμπορου όπλων – δικαιούται τον τίτλο! – αλλά και συνεργάτη των υπηρεσιών Βασίλη Παπαδόπουλου, πνίγηκε εν τη γεννέσει του….

Για να μη νομίζετε ότι έχει διαλυθεί το εθνικό (παρα)κράτος!!!)

Συρία 1

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. …Σ’ αυτή τη φάση η δουλειά μας είναι να φτιάχνουμε βάλτους για την ρωσία και το συριακό καθεστώς, μέχρις ότου πάρουμε αυτό που θέλουμε… Αυτή είναι, κατά την καθεστωτική washington post, η δήλωση ενός αμερικάνου αξιωματούχου (με την προϋπόθεση ανωνυμίας).

Αφήνοντας στην άκρη το πόσο κατασκευάσιμοι και διαχειρίσιμοι είναι τέτοιοι «βάλτοι», τι θέλει η Ουάσιγκτον απ’ την Μόσχα (και τους συμμάχους της); Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι δρώντας για λογαριασμό του Τελ Αβίβ θέλει να φύγει ο ιρανικός στρατός απ’ την συριακή επικράτεια. Μοιάζει λογικό απ’ την μεριά του ισραηλινού καθεστώτος, αλλά είναι αδύνατο για διάφορους λόγους – σοβαρούς. Ο συριακός στρατός μπορεί να απέκτησε μεγάλη εμπειρία τα 3 τελευταία χρόνια της αντεπίθεσης, αλλά αριθμητικά παραμένει μικρός (νεκροί συν οι δεκάδες χιλιάδες λιποτάκτες που έφυγαν), πολύ μικρότερος απ’ όσο χρειάζεται για να κρατήσει την συριακή επικράτεια στο ενδεχόμενο σποραδικών αντάρτικων ενεργειών από πυρήνες αντικαθεστωτικών.

Φυσικά το Τελ Αβίβ θα ήταν εξαιρετικά ευχαριστημένο και με την συριακή (στρατιωτική) λειψανδρία. Όμως ποιος βάλτος είναι τόσο αποτελεσματικός ώστε να γίνει το χατίρι στο ισραηλινό καθεστώς να μπορεί να συνεχίσει να δρα διαλυτικά στην συριακή επικράτεια μέσω διάφορων εργολάβων / proxies του;

Το Τελ Αβίβ έπαιξε και έχασε (ως τώρα) στο συριακό πεδίο μάχης. Είναι χαρακτηριστικό εκείνων που πιστεύουν ότι είναι αήττητοι το να είναι ανίκανοι να διαχειριστούν τις ήττες τους. Τις απωθούν, κάνουν ότι δεν υπήρξαν, ελπίζουν ότι θα ρεφάρουν με κάποιο φτηνό τρικ.

Το να είσαι ανίκανος να διαχειριστείς έντιμα την χθεσινή σου ήττα κάνει την αυριανή ακόμα πιο πιθανή. Το Τελ Αβίβ (και η Ουάσιγκτον) θέλει να πιστεύει ότι αν η Μόσχα πέσει σε «βάλτο» θα υποχωρήσει στις στρατηγικές συμμαχίες της, και θα πείσει την Τεχεράνη πως όσο αίμα κι αν έδωσαν στη συριακή υπόθεση (όχι οι πεζικάριοι αλλά) οι κάμποσοι αξιωματικοί των «φρουρών της επανάστασης» πρέπει να το «ξεχάσει»… Επειδή το Τελ Αβίβ έχει υπαρξιακά άγχη. Αν είναι έτσι, ούτε το ισραηλινό ούτε το αμερικανικό καθεστώς έχουν ιδέα από την ιστορία – και πολλά άλλα.

Και σαν ανίδεοι διακινδυνεύουν να γίνουν μοιραίοι.

(φωτογραφία: ψόφιο κουνάβι στην κεφαλή, αλλά στο στόμα βάτραχος…)

Παλαιστίνη 1

Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Αφού «η Ιερουσαλήμ είναι η πρωτεύουσα του ισραήλ» πως είναι δυνατό να υπάρχουν παλαιστίνιοι ανέστιοι, εξανδραποδισμένοι, πρόσφυγες; Η συσχέτιση μπορεί να φαίνεται από πρώτη ματιά ανύπαρκτη απ’ όσους συνειδητά ή όχι επιμένουν να αγνοούν τι συμβαίνει στη μέση Ανατολή και, ειδικά, σε ότι αφορά το φασιστικό, μιλιταριστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ.

Η Ουάσιγκτον, όμως, ξέρει. Γι’ αυτό αποφάσισε να κόψει την συμμετοχή της στη χρηματοδότηση της UNRWA, της υπηρεσίας του οηε που φροντίζει τους παλαιστίνιους πρόσφυγες στη συρία, στην ιορδανία, στο λίβανο, αλλά και στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, τη λωρίδα της Γάζας και την Δυτική Όχθη. Γύρω στα 350 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο ήταν η αμερικανική συμβολή στον περίπου 1,3 δις δολάρια ετήσιο προϋπολογισμό της UNRWA (για πάνω από 5 εκατομμύρια πρόσφυγες). Εννοείται ότι χρησιμοποιήθηκαν διάφορες φτηνές δικαιολογίες για το κόψιμο του ποσού.

Αλλά το Τελ Αβίβ ξέρει ακόμα καλύτερα. …Πέρα απ’ το να δίνει κάλυψη σε τρομοκράτες η UNRWA είναι υπεύθυνη για το γεγονός ότι απ’ τους 750.000 πρόσφυγες που είχε αρχικά στις λίστες της (οι περισσότεροι απ’ τους οποίους έχουν πεθάνει από τότε) βρέθηκε να έχει 5,5 εκατομύρια ψευτο-πρόσφυγες. Τα δισέγγονα των προσφύγων δεν είναι πρόσφυγες…. λένε διάφοροι φασίστες βουλευτές στην Κνεσέτ.

Για την μιλιταριστική ρητορική του Τελ Αβίβ τα δισέγγονα των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, και τα τρισέγγονα, και τα τετρακισέγγονα, δικαιούνται (αιώνια) ηθική κάλυψη (δηλαδή απόκρυψη των δικών τους εγκλημάτων)· όμως τα εγγόνια και τα δισέγγονα των παλαιστινίων που έδιωξε ο ισραηλινός στρατός δια της βίας το 1948 και το 1967 δεν δικαιούνται ούτε την αναγνώριση της προσφυγιάς. Αν υπάρχει ιστορικό δικαίωμα αυτό είναι μόνο για το πρωτοκοσμικό απαρτχάιντ κατασκεύασμα· για κανέναν άλλον!!! Μόνο οι “ευλογημένοι απ’ τον θεό” μπορούν να μεταβιβάζουν κληρονομικά / γενετικά, επ’ αόριστο, την “αθωώτητά” τους…

Θαύμα; Ναι. Κι ο λόγος είναι απλός: καθώς ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός προελαύνει στην Παλαιστίνη με την διαρκή προσάρτηση παλαιστινιακής γης, οι πρόσφυγες απαγορεύεται να διεκδικήσουν την επιστροφή τους. Οι παλιοί πέθαναν· τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους είναι «μαϊμού»· οι καινούργιοι είναι «τρομοκράτες». Πράγμα που σημαίνει (αυτό θέλει το Τελ Αβίβ) ότι ο δρόμος είναι ανοικτός για το μεγάλο φασιστικό ισραήλ.

Μπροστά στην μεγαλοσύνη αυτού του στόχου γιατί η Ουάσιγκτον να δίνει 350 μύρια για την συντήρηση «ανύπαρκτων προσφύγων» και να μην τα προσθέσει στη στρατιωτική βοήθεια προς το Τελ Αβίβ;

Παλαιστίνη 2

Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Οι φασίστες κάθε εποχής και είδους εφάρμοζαν μια τακτική «συνήθειας μέσω της διαρκούς επανάληψης» – σε βάρος των εχθρών τους. Για παράδειγμα «θα τρως κάθε μέρα ξύλο» – στο τέλος θα το συνηθίσεις και δεν θα διαμαρτύρεσαι.

Έχει μια ελεεινή βάση ψυχολογικής βίας αυτό, και μπορεί να το επιβεβαιώσει κανείς στις περιπτώσεις των αιχμάλωτων γυναικών που είναι θύματα βιασμού για καιρό. Οι βιαστές / ανθρωποφύλακες σ’ αυτό ελπίζουν: στη δύναμη της συνήθειας της υποδούλωσης…

Αυτή η «δύναμη της συνήθειας» δεν πιάνει τους άραβες παλαιστίνιους: συνεχίζουν τον πόλεμο για την απελευθέρωσή τους εδώ και 70 χρόνια, γενιά μετά την γενιά, παρά τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τις φυλακίσεις, τις καταστροφές. Αυτή η μαχητική επιμονή αντίστασης και αξιοπρέπειας, σχεδόν χωρίς ιστορικά κενά, ξεπερνάει κατά πολύ τα ήθη και τα έθιμα των πρωτοκοσμικών, που θα τα είχαν παρατήσει και θα είχαν βρει τρόπους να βολευτούν, να συμβιβαστούν, να μην “προκαλούν”.

Την περασμένη Παρασκευή ο ισραηλινός στρατός τραυμάτισε τουλάχιστον 80 διαδηλωτές στη λωρίδα της Γάζας – κάποιους απ’ αυτούς σοβαρά. Η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής συνεχίζεται απ’ τα τέλη του περασμένου Μάρτη· όπως συνεχίζεται η ισραηλινή κτηνωδία της καταστολής της. Τουλάχιστον 170 διαδηλωτές έχουν δολοφονηθεί· δεκαπλάσιοι έχουν τραυματιστεί /σακατευτεί.

Είναι μια εξέγερση. Μια ιντιφάντα. Οι σιωπηλοί ή και ομιλητικοί ντόπιοι σύμμαχοι των δεσμοφυλάκων έχουν, όμως, την άνεση και τις σιγουριές του βασανιστή… (: μην κατηγορείτε τους χασάπηδες, είναι «αντισημιτισμός»….)

The Lobby-USA

Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Το ντοκυμαντέρ του al Jazeera, που αποκαλύπτει πως δουλεύει το ισραηλινό κράτος / παρακράτος στις ηπα, αφενός σαν κλασσικό λόμπυ και αφετέρου σαν undercover κύκλωμα προβοκατσιών κατά του κινήματος BDS «κόπηκε» πριν να προβληθεί, όταν η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ απείλησαν / εκβίασαν το καθεστώς του κατάρ (που είναι ο ιδιοκτήτης του al Jazeera).

Δεν θα μπορούσε, όμως, να μείνει αιώνια κρυφό, ειδικά καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός εντείνεται. Έτσι διαρρέει «κομμάτι κομμάτι». Στο πιο πρόσφατο clip που δημοσιοποιήθηκε (όχι, βέβαια, επίσημα απ’ το al Jazeera!) δείχνονται μεταξύ άλλων οι προετοιμασίες μιας μαϊμού «αντισυγκέντρωσης» εναντίον μιας συγκέντρωσης της οργάνωσης «φοιτητές για δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη» (Students for Justice in Palestine – SJP), το 2016. Μιλάνε διάφορα undercover στελέχη του ισραηλινού κράτους και των υπηρεσιών του (που εμφανίζονται σαν οργανωτές της «συγκέντρωσης ενάντια στον αντι-σημιτισμό») αλλά και απλοί πρόθυμοι. Ένας απ’ τους τελευταίους σε κάποιο σημείο της προετοιμασίας λέει αυτοσαρκαστικά και κυνικά: «Ωραία, το κάναμε! Στοιχίσαμε 50.000 δολάρια συν την ασφάλιση!!..» Αργότερα, καθώς πλησιάζουν με το λεωφορείο στο σημείο της συγκέντρωσής τους, εμφανίζεται να έχει αμφιβολίες: Όχι, όχι, είναι στημένο… Είναι μαϊμού συγκέντρωση…

Τα συγκεκριμένα πλάνα αφορούν την προσπάθεια των κρατικών / παρακρατικών μηχανισμών τόσο του Τελ Αβίβ όσο και της Ουάσιγκτον να στήσουν «κίνημα κατά του αντισημιτισμού» μέσα στα πανεπιστήμια, με μόνο και πραγματικό στόχο τις προβοκατόρικες επιθέσεις κατά του BDS. Εννοείται ότι πολύτιμη βοήθεια σ’ αυτό είναι διάφοροι αμερικάνοι ακροδεξιοί φίλοι (ή και υπάλληλοι…) του ισραηλινού μιλιταρισμού, δικτυωμένοι κατάλληλα. Ένας απ’ αυτούς, ο Noah Pollak, σε άλλο σημείο των τμημάτων του “the lobby – usa” που διέρρευσαν, εξηγεί στον undercover δημοσιογράφο του al Jazeera (“Tony”), ότι με δεδομένο πως η πλειοψηφία των αμερικάνων είναι φιλο-ισραηλινοί, «… η δράση μας πρέπει να είναι πολύ προβοκατόρικη για να τραβάει την προσοχή και να γράφουμε στ’ αρχίδια μας τις όποιες αντιδράσεις. Θα γίνουμε πολύ περισσότερο φιλο-ισραηλινοί απ’ όσο μπορείς να φανταστείς. Έτσι, για να προκαλούμε τους πάντες…» Σ’ αυτή τη «λογική» οι επιθέσεις είναι αδίστακτες. Κατηγορούν, για παράδειγμα, τα μέλη του SJP και του BDS ότι είναι «φιλοτρομοκράτες» και ότι «υποστηρίζουν βιαστές γυναικών». (Δεν θα πρέπει να σας παραξενεύει αυτό το προβοκατόρικο ρεπερτόριο· είναι δουλεμένο σαν psyop…)

Δεν ξέρουμε τι συγκεκριμένες οδηγίες έχουν οι ανάλογοι μηχανισμοί και τα τσιράκια τους στα μέρη μας, ούτε τι θα έδειχνε ένα ντοκυμαντέρ με θέμα «the lobby – greece». Ξέρουμε, όμως, μερικά βασικά που θα μπορούσε να βγάλει στο φως, για σχέσεις που μόνο οι αφελείς έως ηλίθιοι δεν βλέπουν – μπροστά στα μάτια τους…

Δουλειές των υπηρεσιών

Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Μία απ’ τις προβοκατόρικες μεθόδους του ισραηλινού μιλιταρισμού / απαρτχάιντ και των κατά τόπους συμμαχικών μηχανισμών του είναι η ψευδολογία / χυδαιολογία, μέσω διαδικτύου, σε βάρος συγκεκριμένων ατόμων που θεωρούνται επικίνδυνα σαν επικριτές του καθεστώτος του Τελ Αβίβ. Τέτοια site / blog πρέπει να φαίνονται «άσχετα» και «ανεξάρτητα» από άλλες προβοκατόρικες κινήσεις, ώστε να διεκδικούν κάποιο κύρος. Ωστόσο η έρευνα του al Jazeera στις ηπα έβγαλε λαβράκια, καθώς ο ρεπόρτερ του μπήκε μέσα στο «lobby» σαν “πρόθυμος”, και βιντεοσκόπησε με κρυμμένη κάμερα τις «εσωτερικές συζητήσεις» των οργανωτών. Έτσι αποκαλύφθηκαν διάφοροι χρηματοδότες τέτοιων «ανώνυμων» site, ιδιαίτερα «επώνυμοι»…

Μια άλλη μέθοδος είναι η κατασκευή «οργανώσεων» των οποίων τα ονόματα είναι παραπλανητικά. Του είδους «επιτροπή για την ειρήνη στη μέση ανατολή» και άλλα παρόμοια. (Όχι, φιλοαπαρτχάιντ «αντιφά» (!!!!) δεν φτιάχνουν ακόμα στις ηπα – αυτά είναι για αλλού…). Μέσω τέτοιων οργανώσεων τσιμπάνε αφελείς, που ούτε ξέρουν ούτε τους ενδιαφέρει να μάθουν έγκαιρα και σωστά τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη, αλλά κινούνται μάλλον από ένα συναισθηματικό “peace”, το οποίο οι ατζέντηδες του Τελ Αβίβ καναλιζάρουν κατά των «φιλοτρομοκρατών», «σεξιστικών», «φιλοβιαστών» και «σχεδόν ναζί» κινημάτων αλληλεγγύης στην παλαστινιακή αντίσταση. Για να μην καταλαβαίνουν οι αφελείς “ακτιβιστές” / ενεργούμενα τι είναι τι, οι καθοδηγητές τέτοιων οργανώσεων βάζουν στο μενού και άλλα θέματα «ισότητας και δικαιωμάτων», επιλέγοντάς τα απ’ τον κατάλογο των δημοφιλών στη νεολαία εντός της οποίας πραγματοποιούν τις προβοκάτσιές τους. (Το πόσο τους νοιάζουν αυτά αποκαλύπτεται όταν κάποιος τους ρωτήσει επίμονα για το ισραηλινό απαρτχάιντ, την χωροτακτική αποικιοποίηση της δυτικής Όχθης ή τις δολοφονίες δεκάδων άοπλων διαδηλωτών).

Μια τρίτη μέθοδος είναι να εμφανίζουν την Χαμάς σαν «υπεύθυνη για τα δεινά των παλαιστινίων», και το ισραηλινό κράτος μόνιμα σε «αυτοάμυνα». Θέλει κόπο και έρευνα για να μάθει κανείς τι είναι και τι δεν είναι η Χαμάς (στη λωρίδα της Γάζας…) κι αν όσα τις καταλογίζουν τα πρωτοκοσμικά κράτη και οι τσατσορούφιανοί τους ισχύουν ή όχι. Ας μην ξεχνάει κανείς όμως ότι δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση δυναμικής αντίστασης αυτοχθόνων και υποτελών κατά πρωτοκοσμικών κατακτητών, οπουδήποτε στον πλανήτη, είτε επρόκειτο για τους «ινδιάνους» στην αμερικανική ήπειρο, είτε για τους γηγενείς της αυστραλίας, είτε για την αντίσταση των μαύρων στην αφρική, είτε για την αντίστασή τους κατά της δουλείας στον πρώτο κόσμο, που να μην προβοκαρίστηκε συστηματικά και μεθοδευμένα για δεκαετίες με πάνω κάτω τα ίδια «επιχειρήματα»: ότι είναι «απολίτιστοι», «κανίβαλοι», κλπ κλπ… Τα ίδια λέγονταν, άλλωστε, και εναντίον των εβραίων στην ευρώπη, από τους χριστιανούς φασίστες!

Πέρα απ’ αυτά το σίγουρο για την παλαιστινιακή αντίσταση είναι πως υπάρχουν κι άλλες δραστήριες και μαχητικές οργανώσεις, μικρότερες μεν, όχι ισλαμικές, αλλά με παρόμοιους πολιτικούς στόχους με την Χαμάς. Το να στηρίζει κανείς έναν αγώνα απελευθέρωσης με πολλά πρόσωπα δεν σημαίνει ότι απαιτείται η ταύτισή του με κάποια απ’ αυτά. Όμως ακόμα κι αν συμφωνεί ιδεολογικά με την Α ή την Β οργάνωση, αυτό καθόλου δεν σημαίνει πως οποιοσδήποτε κρατικός μηχανισμός έχει δίκιο, μόνο και μόνο επειδή διαθέτει χρήμα, πράκτορες και εκτεταμένους μηχανισμούς προπαγάνδας. Ούτε η άγνοια ή/και η βλακεία είναι άλλοθι όταν στηρίζει μαζικούς, κρατικούς εγκληματίες.

Τελικά το ισραηλινό καθεστώς ήταν ρατσιστικό, μιλιταριστικό και δολοφονικό πολύ πριν δημιουργηθεί η όποια Χαμάς!!! Ήταν τέτοιο και τις δεκαετίες που η ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση ήταν κοσμική και ακροαριστερή!!!