Tag: ισραήλ

Τα εγκλήματα του φυλετικού εθνικισμού

Πέμπτη 22 Νοέμβρη. Ένα, μόνο ένα, παράδειγμα. Ο πιο φανατικός, μαχητικός σύμμαχος του ισραηλινού ρατσιστικού / μιλιταριστικού / απαρτχάιντ καθεστώτος στην χριστιανική αμερική (και, σε διάφορες περιπτώσεις, «βοηθός» στην προώθηση ελληνικών επαφών και συμφερόντων στην Ουάσιγκτον…) είναι αυτοί που ονομάζονται επίσημα χριστιανοί-σιωνιστές. Ο αμερικάνος αντιπρόεδρος Mike Pence είναι ένας απ’ αυτούς στο αμερικανικό γκουβέρνο· και όχι ο μοναδικός…

Η ιδεολογία αυτών των τύπων είναι και παρανοϊκή, και βαθιά αντι-εβραϊκή! Τι πιστεύουν;

Πρώτον ότι ο Χίτλερ, οι ναζί, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το Ολοκαύτωμα ήταν μέρος του «θεϊκού σχεδίου», της «θεϊκής θέλησης», έτσι ώστε να δημιουργηθεί το ισραηλινό κράτος… Συνεπώς «καλώς καμωμένα»….

Δεύτερον (πιστεύουν αυτοί οι τύποι) πως όταν η Ιερουσαλήμ γίνει πρωτεύουσα του ισραηλινού κράτους θα αρχίσει η … δευτέρα παρουσία! (Θρησκευτική παράνοια, εκτός αν εννοούν τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο τον οποίο οργανώνουν…).

Και τρίτον (κρατηθείτε): πιστεύουν ότι καθώς θα γίνεται η δευτέρα παρουσία όλοι οι εβραίοι του κόσμου θα κληθούν (απ’ τον μεγαλοδύναμο) να γίνουν χριστιανοί – ή, διαφορετικά, θα εξοντωθούν!!! (Επειδή, προφανώς, σκότωσαν τον γυιό του αφεντικού, παρότι κι αυτό μέρος του σχεδίου του μπαμπά ήταν…)

Μπορεί να φανταστεί κανείς πιο αντι-εβραϊκή, αντι-σημιτική ιδεολογία; Όχι – και μάλιστα υποχρεωτικά μέσα στον χριστιανικό φανατισμό, όπως άλλωστε συνέβαινε πάντα με το κυνήγι των εβραίων: οι χριστιανοί ήταν που το έκαναν για αιώνες, όχι οι μουσουλμάνοι, οι ζωροάστρες ή οι άθεοι!

Κι ωστόσο αυτοί οι τύποι είναι οι πιο φανατικοί φίλοι του ισραηλινού κράτους. Κι ωστόσο αυτοί οι τύποι “παράγουν πολιτική”, καθεστωτική τεχνική εξουσίας πρώτης γραμμής. Κι ωστόσο αυτοί οι τύποι σπρώχνουν την μέση Ανατολή (και όχι μόνο) στον όλεθρο. Πράγμα το οποίο απολαμβάνει το Τελ Αβίβ! Γιατί; Μα επειδή τα ισραηλινά αφεντικά θέλουν την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του ισραήλ επειδή αυτό εξυπηρετεί τα δικά τους μιλιταριστικά, ιμπεριαλιστικά σχέδια (… Προφανώς τα υπόλοιπα περί «δευτέρας παρουσίας» δεν τα τρώνε οι ισραηλινοί ρατσιστές…)

Το «ποιόν» αυτών των συμμάχων (που δείχνει από άλλη οπτική γωνία την αλήθεια του ισραηλινού καθεστώτος) είναι βέβαια γνωστό εντός ισραήλ και εκτός. Σε σημείο που ακόμα και δεξιοί καθεστωτικοί να ανησυχούν (φωτο πάνω από Jerusalem Post). Απ’ την άλλη μεριά οι διάφοροι τσατσορούφιανοι των υπηρεσιών, ελληνικών, ισραηλινών και δεν ξέρουμε ποιων άλλων, τα κρύβουν. Όπως κρύβουν και πολλά άλλα, εξίσου σημαντικά. Γιατί;

Για έναν απλό λόγο. Αν γίνονταν ευρύτερα γνωστά πως θα μπορούσαν να κατηγορούν για «αντισημιτισμό» την αλληλεγγύη στην παλαιστινιακή αντίσταση; Πως θα υπηρετούσαν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των αφεντικών τους στην ανατολική Μεσόγειο; Πως θα προβόκαραν;

Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών, σε κάθε πλευρά του: ιδεολογική, ψυχολογική, συναισθηματική, πολιτική!!!

Παλιό σύνθημα… Όμως όσα έχουμε πει ισχύουν!

Θα ξεκρεμαστεί ο τοξικός;

Τετάρτη 21 Νοέμβρη. Παρά τις ελπίδες του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ (στον οποίο συμμετέχει και το ελλαδιστάν…) ο τοξικός παραμένει κρεμασμένος. Κι όχι μόνον αυτό. Το τρενάρισμα, που τα αφεντικά του άξονα είχαν εκτιμήσει ότι θα βοηθήσει να ξεχαστεί η δολοφονία και ο διαμελισμός του Khashoggi, έχει γυρίσει τούμπα: όσο περνούν οι μέρες, τόσο περισσότερο σφίγει η θηλειά στο λαιμό του. Το τουρκικό καθεστώς κάνει υποδειγματική δουλειά επ’ αυτού!

Για τα πρωτοκοσμικά “δημοκρατικά” δεδομένα του ενσωματωμένου θεάματος είναι παράδοξο το ότι ο τοξικός δεν έχει σχολάσει ακόμα. Μοιάζει αναντικατάστατος – είναι; Φαίνεται ότι στις φεουδαρχικές γωνιές του σύγχρονου καπιταλισμού, όπου η πολιτική εξουσία είναι δομημένη γύρω από κλαν, φρατρίες, κλπ, τα πρόσωπα (των αρχόντων) είναι πολύ σημαντικότερα απ’ ότι στον βορρά, όπου λειτουργούν κυρίως σαν εκπρόσωποι τύπου της κυρίαρχης μερίδας / συμμαχίας των αφεντικών, οπότε μπορούν να αντικατασταθούν εύκολα.

Ο τοξικός πρίγκηπας, σαν επικεφαλής μιας πολύ συγκεκριμένης “παλατιανής δομής” στο Ριάντ, φαίνεται να θεωρείται ως τώρα πολύ σημαντικός στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς πρώτα και κύρια του Τελ Αβίβ και ύστερα της Ουάσιγκτον: εναντίον της Τεχεράνης, ύστερα εναντίον της Άγκυρας, και συνολικά κατά του μπλοκ της Αστάνα. (Στην πραγματικότητα εξίσου κεντρικός είναι και ο άλλος πρίγκηπας, εκείνη η αλεπού των εμιράτων· αλλά αυτός δεν ακούγεται..) Πολλά έχουν επενδυθεί στις τσέπες του, και όχι απλά το να αγοράζει όπλα.

Αλλά έτσι, τόσο ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός όσο και ο αμερικανικός εμφανίζονται “όμηροι” του τοξικού. Εμφανίζονται “σαουραβοποιημένοι”. Για το Τελ Αβίβ αυτό δεν είναι πρόβλημα – δεν υπάρχουν εσωτερικές διαφωνίες επ’ αυτού. Για την Ουάσιγκτον όμως είναι. Ας μην ξεχνάει κανείς ότι λίγες μέρες μόνο πριν την δολοφονία του Khashoggi, το ψόφιο κουνάβι εκβίαζε το Ριάντ με την αμίμητη απειλή «χωρίς την προστασία μας έχετε καταρρεύσει μέσα σε δυο βδομάδες». Τώρα εμφανίζεται το ανάποδο: ότι χωρίς τον τοξικό σαν αφεντικό στο Ριάντ θα καταρρεύσει όλος ο αμερικανο-ισραηλινός σχεδιασμός για την ευρύτερη μέση Ανατολή.

Το ζήτημα (που μόνο δευτερεύον δεν είναι!) έχει τώρα δύο διαστάσεις. Πρώτον, αν η Ουάσιγκτον (και το Τελ Αβίβ) έχουν την δυνατότητα να κρατήσουν μάχιμα τα ιμπεριαλιστικά σχέδιά τους κλείνοντας σε μια χρυσή ντουλάπα τον τοξικό. Και δεύτερον, αν στα παλάτια του Ριάντ υπάρχουν οι συσχετισμοί για πραγματική αλλαγή φρουράς και όχι, απλά και μόνο, για μια προσχηματική διαχείριση που, τελικά, δεν θα καταφέρει καν να κουκουλώσει την «κρίση».

Ωστόσο για την Ουάσιγκτον (αλλά όχι και για το Τελ Αβίβ) το να δημοσιοποιούνται σαν διαρροές, την μία το συμπέρασμα της cia και την άλλη οι (χωρίς όνομα) δηλώσεις «ανώτερου αξιωματούχου» ότι ακόμα και οι στραβοί βλέπουν ότι ο bin Salman junior διέταξε την δολοφονία, δημιουργούν μεγάλη «εσωτερική πίεση» κατά του στενού ψοφιοκουναβικού κύκλου. Κι αυτό που κάνει σοβαρή αυτήν την «πίεση» δεν είναι, βέβαια, η καούρα για δικαιοσύνη απ’ την μεριά εκείνων (των δημοκρατικών αλλά και κάποιων συντηρητικών) που δείχνουν τον τοξικό. Είναι το γεγονός ότι είναι αντίθετοι με τον συγκεκριμένο ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό των σκληροπυρηνικών συντηρητικών: με την τόσο σφικτή συμμαχία με το Τελ Αβίβ και το Ριάντ.

Το καραβάνι έχει κολλήσει…

Ταραγμένα νερά, κινούμενη άμμος 3

Τετάρτη 21 Νοέμβρη. Χρειάζεται, μήπως, να δείξουμε ότι τα ζόρια του άξονα στον οποίο έχει ενταχθεί φανατικά ο ελληνικός ιμπεριαλισμός θα έχουν συνέπειες και σ’ αυτόν; Ή ότι ένας turkstream φέρνει χειμώνα στα ελληνικά «όνειρα με γκάζι»;

Ασφαλώς ναι! Αλλά επ’ αυτού χρωστάμε ένα .pdf.

Στην ώρα του…

(φωτογραφίες: Και μπίζνες κάνουμε, τι στο διάολο; Στην πάνω φωτο είναι βασιλιάς – πατέρας τοξικού – και πρόεδρος. Στη μεσαία είναι επιχειρηματικό συνέδριο. Δεξιά ο τότε γενικός πρόξενος στην Τζέντα και σήμερα πρεσβευτής στο Ριάντ Χρόνης Πολυχρονίου… Και καλά βλήματα έχουμε, και πριόνια καλά έχουμε!

Αλλά για τους φίλους της ειρήνης, της καλοπέρασης, της κόκας, και των συνοδών πολυτελείας έχουμε και ports για κότερα. Κάτω, λοιπόν, παρουσίαση των μαγευτικών ελληνικών ακρογιαλιών στο Ριάντ, τον περασμένο Μάρτη).

Α ναι: απ’ όλα τα υπόλοιπα ξεχωρίζει ακόμα ένα άταφο πτώμα πάνω στον πάγκο της ιστορίας της μέσης Ανατολής

Δευτέρα 19 Νοέμβρη. Κατά την καλά πληροφορημένη washington post η cia έχει καταλήξει στο τεκμηριωμένο συμπέρασμα ότι ο τοξικός ήταν που διέταξε την δολοφονία, τον διαμελισμό και την «εξαφάνιση από προσώπου γης» του Khashoggi…

Μα ελάτε τώρα! Το ξέρουμε ότι η cia δεν τον γούσταρε απ’ την αρχή τον τοξικό (τον θεωρούσε επικίνδυνα φελλό). Όσο για την καθεστωτική washington post; Αφήνει ευκαιρία να μην πάει κόντρα στο ψόφιο κουνάβι;

Εκεί παίζεται τώρα το θέαμα της «αντικατάστασης» του τοξικού. Στο γραφείο του ψόφιου κουναβιού. Το οποίο ψόφιο κουνάβι (δια του υπ.εξ. και των συμβούλων του) έχει ακόμα «αναπάντητα ερωτήματα» – διάολε! (Ας φωνάξει τον Ηρακλή Πουαρώ!!!) Αλλά επίσης δεν έχει όρεξη να ακούσει μαγνητοφωνημένα ουρλιαχτά, γιατί δεν το αντέχει ο τρυφερός, ψοφιοκουναβικός ψυχισμός του. Είναι το γνωστό ελάττωμα των πρωτοκοσμικών αναπτυγμένων κοινωνιών, που είναι μαζί «ανθρωπιστικές» και καπιταλιστικές. Μπορούν να σκοτώσουν χιλιάδες μονομιάς. Έναν μόνο του, όμως;;; Με ηλεκτρικό πριόνι; «Χειροποίητα»; Α πα πα!!!

Έχουμε την εντύπωση ότι ο τοξικός «κάπως» θα παροπλιστεί, χωρίς όμως να εξαφανιστεί. Ίσως μ’ έναν θείο δίπλα του, σε κάτι σαν διανδρία· ή με κάποιον άλλο τρόπο που απ’ την μια μεριά για το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον θα είναι το μη χείρον βέλτιστον, και απ’ την άλλη κάπως θα διαχειρίζεται τις «σοβαρές μεν αλλά αναπόδεικτες υποψίες» για την ευθύνη του.

Η αμερικανο-ισραηλινή λύση θα πρέπει να έχει (και) προληπτική δράση – κάτι σαν υγεινή διατροφή. Αν, για παράδειγμα, η Άγκυρα βγάλει μια ακόμα ηχογράφηση όπου οι 15 του αποσπάσματος θανάτου ουρλιάζουν μια μέρα, μια ώρα, ένα λεπτό πριν ή μετά το μακέλεμα «ζήτω ο πρίγκηπας που μας ανέθεσε αυτό το εθνικό έργο!», να μπορούν οι εκπρόσωποι του άξονα να πουν: σιγά, μην γινόμαστε παιδιά, το λένε για να εμψυχωθούν μεταξύ τους… Υπάρχει γραπτή εντολή, πρωτοκολλημένη; Όχι! Ε, τότε, μην λέμε ό,τι θέλουμε…

Σε κανά δυο μέρες θα ανακοινωθεί απ’ την Ουάσιγκτον η full report για την υπόθεση. Πιθανότατα να είναι μια χαρά σενάριο για ταινία…

(Η Αθήνα δεν έχει γνώμη ακόμα, ε; Περίεργο για «δημοκράτες», δε νομίζετε;)

Χάσαμε τον Lieberman, stop!

Παρασκευή 16 Νοέμβρη. Μα τόσο άκαρδος είναι αυτός ο φασίστας (πρώην πια) υπ.αμ. του Τελ Αβίβ Avingor Lieberman; Όλους αυτούς που τον υπερασπίστηκαν αυτά τα χρόνια σαν αληθινό δημοκράτη (και μην τολμήσει κανείς από σας να πει κακή κουβέντα για πάρτη του – θα είναι ‘αντισημίτης’!) δεν τους σκέφτηκε;

Και καλά, αυτούς δεν τους σκέφτηκε – θα ξανασυναντηθούν. Τα ίδια αφεντικά έχουν… Τον φίλο, τον αδελφό, τον σύμμαχο ψεκασμένο δεν τον σκέφτηκε; Γιατί δεν περίμενε να παραιτηθούν παρέα;

Απ’ την άλλη μεριά γιατί η Hamas πανηγυρίζει, ότι η παραίτηση του ισραηλινού «τρελού σκύλου» είναι νίκη της αντίστασης; Μόνο επειδή η παλαιστινιακή αντίσταση (ή η Hamas) έχουν ανάγκη από ηχηρές επιτυχίες. Ανθρώπινο, αλλά και άκυρο: στον διαγωνισμό μεταξύ φασιστών δεν έχει καμία αξία αν ξεπέφτει πότε ο ένας και πότε ο άλλος. Και ο επόμενος υπουργός, και η επόμενη ισραηλινή κυβέρνηση, του ίδιου «ιδεολογικού στίγματος» θα είναι.

Ο Lieberman παραιτήθηκε επειδή ήθελε άλλο ένα carpet bombing της Γάζας. Ο Netanyahu εμφανίστηκε πιο «μετριοπαθής»: συνέχεια τους βομβαρδίζουμε και πάλι εκεί είναι φέρεται να είπε. Ετοιμάζει κάτι πιο αποτελεσματικό; Περιμένει την αμερικανική «συμφωνία του αιώνα»; Έχει θορυβηθεί με τα ζόρια του τοξικού συμμάχου του και αναρωτιέται για το πως θα πάει την εξόντωση των παλαιστινίων στην επόμενη φάση της;

Το σίγουρο είναι ότι δεν πάσχει από ειρηνοφιλία…

Δεν χάσαμε, όμως, τα ισραηλινά drones

Παρασκευή 16 Νοέμβρη. «Ειδικοί στην επιτήρηση»; Φυσικά. Η ισραηλινή βιομηχανία επιτήρησης έχει να το παινεύεται: η στρατιωτική εταιρεία Elbit Systems ltd με έδρα στην Haifa, σε συνεργασία με την πορτογαλική CeiiA, κέρδισε ένα διετές συμβόλαιο (με δυνατότητα επέκτασης για άλλα δύο χρόνια) 68 εκατομύριων ευρώ για την προμήθεια, λειτουργία και διαχείριση ενός συστήματος επιτήρησης μέσω drones (το ισραηλινό μοντέλο Hermes 900) των μεσογειακών ευρωπαϊκών ακτών. Για λογαριασμό της ευρωπαϊκής υπηρεσίας θαλάσσιας ασφάλειας (european maritime safety agency / EMSA). Το σετάκι περιλαμβάνει εκτός από τα drones, χερσαία (παραλιακά) ραντάρ, δορυφορικές επικοινωνίες, δέκτες αυτόματης ταυτοποίησης, και τα λοιπά.

Μην σκεφτείτε ούτε πως θα χάσουν την δουλειά τους οι ναυαγοσώστες ούτε ότι δεν θα ξαναπνιγεί άνθρωπος την ώρα που κάνει μπάνιο. Η Elbit, περήφανη για το συμβόλαιο (που, προφανώς, θα φέρει κι άλλους πελάτες) το ξεκαθαρίζει στο site της:

Το αναβαθμισμένο σύστημα θαλάσσιων περιπολιών Hermes 900 θα κάνει εφικτή την μόνιμη επιτήρηση εκτενών θαλάσσιων περιοχών και μεγάλων ακτογραμμών, ταυτοποιώντας αποτελεσματικά τις ύποπτες δραστηριότητες και τις πιθανές απειλές.

Για τους μετανάστες / πρόσφυγες πρόκειται – λοιπόν… Αν σκεφτείτε ότι η εταιρεία ανέπτυξε το σύστημά της στην ακτογραμμή της λωρίδας της Γάζας είστε παλιάνθρωποι! Μην πούμε και τίποτα χειρότερο, δηλαδή – ξέρετε εσείς τι…

Μπορείτε όμως να εκφραστείτε ελεύθερα για τα ευρωπαϊκά κράτη… Και πρέπει κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Γιατί συμβαίνει το εξής «παράξενο»: ο αριθμός των προσφύγων / μεταναστών που προσπαθούν να φτάσουν στο ευρωπαϊκό φρούριο μικραίνει. Ως τώρα, για το 2018, ήταν πάνω από 30% μικρότερος απ’ ότι το 2017 (119.000 άνθρωποι).

Αφού, λοιπόν, το «πρόβλημα» ελαχιστοποιείται (δες το πρώτο σχόλιο) προς τι η έξτρα τεχνοστρατιωτική θωράκιση; Μήπως υπάρχουν τίποτα «σχέδια» που θα αναγκάσουν στο κοντινό μέλλον ακόμα περισσότερους/ες να προσπαθήσουν να διαφύγουν προς την ευρωπαϊκή «ασφάλεια»;

Ή το πρωτοκοσμικό «πάθος για στρατιωτικοποίηση» είναι πια, απλά, ανεξέλεγκτο;

Μια γρήγορη αλλαγή της (ροής της) ιστορίας

Τρίτη 13 Νοέμβρη. Πριν μόλις έξι μήνες, τον περασμένο Μάη, Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ και Ριάντ θεωρούσαν ότι παρά την σχεδόν εξαφάνιση του «παράγοντα isis» απ’ το συριακό και ιρακινό πεδίο (ο θύλακας του idlib ήταν μια αξιοποιήσιμη εξαίρεση) είχαν ακόμα τον άνεμο στα πανιά τους. Η Ουάσιγκτον είχε ήδη μεταφέρει την πρεσβεία της στην Ιερουσαλήμ, και ετοιμαζόταν για το τελικό κτύπημα, την επιβολή της «συμφωνίας του αιώνα» (για την «λύση του παλαιστινιακού προβλήματος»), κομμένης και ραμένης στα μέτρα του Τελ Αβίβ. Οι φήμες ότι «σήμερα, αύριο, την άλλη βδομάδα» (θα γίνει η παρουσίαση…) έδειχναν, βέβαια, ότι υπήρχαν κάποια προβλήματα στην αποδοχή του σχεδίου, όχι μόνο απ’ το γενικά άθλιο καθεστώς του Αμπάς, αλλά και απ’ το Αμμάν.

Οι παράπλευρες, υποστηρικτικές κινήσεις θεωρούνταν πάντως δεδομένες. Πρώτον, η Μόσχα θα συμφωνούσε (έτσι έλεγαν οι εκτιμήσεις) με το Τελ Αβίβ να μην το εμποδίζει να βομβαρδίζει ιρανικές θέσεις οπουδήποτε στο συριακό πεδίο μάχης. Και δεύτερον, ο τοξικός, θα αναδεικνυόταν σε μοντέλο «μεταρρυθμιστή» στο Ριάντ, παρασέρνοντας και τις υπόλοιπες κοντινές του πετροχούντες. Όλοι αυτοί μαζί (πετροχούντες, χούντα του Καΐρου, Τελ Αβίβ), μόλις «έλυναν το παλαιστινιακό» θα σχημάτιζαν μια αντι-ιρανική συμμαχία που γρυλίζοντας, γαυγίζοντας ή και πυροβολώντας θα στρίμωχνε την Τεχεράνη, θα αδυνάτιζε το μπλοκ της Αστάνα, και θα επέτρεπε στον άξονα την ανάκτηση αρκετού απ’ το χαμένο έδαφος στη συρία και στο ιράκ…

Σήμερα, έξι μήνες μετά, έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ό,τι είχε επενδυθεί στον θύλακα του Idlib φαλήρισε, κι αυτό ήταν κυρίως δουλειά της Άγκυρας και των υπηρεσιών της. Η Μόσχα όχι μόνο δεν συναίνεσε στις αεροπορικές εκκαθαρίσεις του Τελ Αβίβ, αλλά μετά την κατάρριψη του αεροπλάνου της έχει μετατρέψει την δυτική συρία σε «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» για το ισραήλ· που προσπαθεί να παρηγορήσει τους υπηκόους του με παιδικά ψέμματα του είδους «μπαααα, εμείς συνεχίσουμε να κτυπάμε χωρίς να μας παίρνουν χαμπάρι». Όσο για τον τοξικό; Η όμορφη ιδέα του να σφάξει έναν τουρκικής καταγωγής (ο παππούς του ήταν τούρκος) σαουδάραβα δημοσιογράφο στο προξενείο της Istanbul τον έχει παραδώσει χειροπόδαρα δεμένο στο δεύτερο μεγαλύτερο εχθρό του, το καθεστώς Erdogan. Σα να μην έφταναν αυτά, Βερολίνο και Παρίσι «ήρθαν κοντά» στο μπλοκ της Αστάνα – με άλλοθι την ανοικοδόμηση της συρίας….

Αυτή η γρήγορη αλλαγή δεδομένων και συσχετισμών, δίπλα μας, έγινε σχετικά «αθόρυβα» (αν υπολογίσει κανείς την σημασία της). Και είναι αμφίβολο αν εκτός απ’ την ασταμάτητη μηχανή την έχει καταγράψει / περιγράψει οποιοσδήποτε άλλος. Ειδικά στα φιλοαμερικανικά και φιλοϊσραηλινά μέρη μας, όπου τα χέρια της «εθνικής γραμμής» φτάνουν πολύ μακρύτερα απ’ όσο νομίζετε…

Στρατηγική αναδίπλωση;

Τρίτη 13 Νοέμβρη. Η ελληνική «εθνική γραμμή» διαφημίζει τώρα όλο καμάρι εκείνο που η ασταμάτητη μηχανή φωνάζει απ’ τις αρχές του 2017: τον άξονα Ουάσιγκτον – (Λονδίνου) – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ – (Ριάντ) με την προσθήκη (όχι βέβαιη) του Καΐρου.

Ο άξονας αυτός δεν είναι καινούργιος… Αλλά δεν ήταν αυτό που πουλάει ο ελληνικός ιμπεριαλισμός σήμερα. Στην ουσία ήταν στρατιωτικός άξονας ελέγχου της ανατολικής Μεσογείου σαν «μετόπισθεν» και σαν «επιμελητειακή ζώνη» σε σχέση με την βασική «γραμμή αντιπαράθεσης» που, αν όλα πήγαιναν καλά για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ και του Ριάντ θα ήταν αρκετά ανατολικότερα: στον περσικό κόλπο.

Τίποτα δεν έχει πάει καλά… Τι είναι, λοιπόν, αυτό που διαφημίζει το ελληνικό βαθύ κράτος «μέσα απ’ τα δόντια»; Την γεωπολιτική «αναβάθμιση» του ελλαδιστάν λόγω της μετατροπής της ανατολικής Μεσογείου σε βασική γραμμή αντιπαράθεσης του 4ου παγκόσμιου; Διαφημίζει δηλαδή (ή εύχεται, ή έχει συμπεράνει) την υποχώρηση του αμερικανικού, του ισραηλινού και του σαουδαραβικού ιμπεριαλισμού απ’ τα ανατολικά του 35ου μεσηβρινού (εκείνου που περνάει απ’ το ισραήλ) στα δυτικά του;

Μόνο στις ελληνικές φαντασιώσεις μια τέτοια «στρατηγική αναδίπλωση» των υπόλοιπων συμμάχων του άξονα θα είχε νόημα!! Για το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, για παράδειγμα, η αοζ του δεν είναι χώρος για ναυμαχίες (δεν διαθέτει καν αξιόλογο πολεμικό ναυτικό) αλλά μέρος για να ρουφάει γκάζι, για να καλύψει κατ’ αρχήν τις ενεργειακές του ανάγκες. Ούτε για την Ουάσιγκτον (που ελέγχει έτσι κι αλλιώς την περιοχή) ζητούμενο είναι να μην φτάσει η ευρασιατική επιρροή στην … ιταλία!

Φυσικά είναι αλήθεια ότι με τα τωρινά δεδομένα αυτή η επιρροή έχει «αγγίξει» πράγματι τα ανατολικά παράλια της Μεσογείου. Αλλά τα έχει μόνο αγγίξει: η ρωσική αεροναυτική παρουσία είναι γενικά μικρή, η ιρανική μέσω φρουρών της επανάστασης επίσης μικρή· όσο για την κινεζική «οικονομική σφαίρα» δεν έχει φτάσει ακόμα στη συρία (παρότι πρόκειται να φτάσει). Εννοείται πως ο άξονας είναι θορυβημένος απ’ αυτές τις εξελίξεις και τον συνδυασμό τους. Όμως σε κάθε περίπτωση η κρίσιμη (γεωγραφική) θέση «ανάσχεσης» που θα ήθελαν οι ιμπεριαλισμοί της Ουάσιγκτον, της Τελ Αβίβ και του Ριάντ (ή, ειπωμένο αλλιώς, η θέση «σπασίματος» του ευρασιατικού project στη μέση Ανατολή) είναι το ιράν.

Αν ο «άξονας» δεν καταφέρει να ανασυστήσει την επιθετικότητά του εκεί, κι αν πρέπει να «οχυρωθεί» στην ανατολική Μεσόγειο εγκαταλείποντας όλες τις ενδιάμεσες περιοχές, τότε δύο τουλάχιστον απ’ τα κράτη / μέλη του (το ισραήλ και η σαουδική αραβία…) την «έχουν κάτσει την βάρκα» – για να το πούμε πρόχειρα… Πρακτικά ωστόσο ακόμα κι αυτή η «οχύρωση» είναι αδύνατη με την Άγκυρα αντίπαλο… Γι’ αυτό ο αμερικανικός στρατός φυτεύτηκε στην βορειοανατολική συρία, με “κάλυψη” τις ypg: επειδή απο εκεί ελέγχει όλη την γύρα… (Ρίξτε μια ματιά στον πάνω χάρτη).

Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δένεται με τον αμερικανικό και τον ισραηλινό, αλλά σ’ αυτήν την «παρέα» δεν μπορεί να σχεδιάσει οτιδήποτε. Κι έτσι δεν αποκλείεται να βρεθεί μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις…

Μόνο να μας κόψει τους λαιμούς μπορεί – πράγμα που θα κάνει όποτε χρειαστεί…

Combat-proven

Δευτέρα 12 Νοέμβρη. Το ελλαδιστάν, μαθημένο στα κόλπα του γεωπολιτικού προσοδισμού, προσπαθεί να επωφεληθεί μέσω της ιδιαίτερης συμμαχίας και αδελφοποίησής του με το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς όχι μόνο σαν θέση πάνω στον άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνο – Τελ Αβίβ – Ριάντ, αλλά και μέσα απ’ τις μπίζνες της frontex με ισραηλινές εταιρείες θανάτου.

Τον περασμένο Σεπτέμβρη η frontex ανακοίνωσε την έναρξη δοκιμαστικών πτήσεων drones στην ιταλία, την ελλάδα και την πορτογαλία – για την αντιμετώπιση των «μεταναστευτικών ροών». Η israel aerospace industries ήταν η μία απ’ τις δύο εταιρείες που κέρδισαν ένα συμβόλαιο: 5,5 μύρια δολάρια για 600 ώρες δοκιμαστικών πτήσεων, του drone Heron. Η ισραηλινή εταιρεία είναι περήφανη για τις δυνατότητες του Heron, εφόσον το διαφημίζει στο site της σαν «δοκιμασμένο στη μάχη». Σύμφωνα με την ορολογία του ισραηλινού μιλιταρισμού, την διάκριση combat-proven παίρνουν όπλα που έχουν χρησιμοποιηθεί σε τρεις τουλάχιστον σημαντικές επιθέσεις στη λωρίδα της Γάζας τα τελευταία δέκα χρόνια. Και, πράγματι, το Heron είναι «διαμάντι» στο στέμμα της israel aerospace industries. Στην εκστρατεία μαζικής σφαγής με το όνομα operation cast lead που έκανε ο ισραηλινός στρατός στη Γάζα απ’ τα τέλη του 2008 ως τα μέσα του 2009 (μεταξύ της εκλογής και της ανάληψης καθηκόντων απ’ τον Obama…) πολλές δεκάδες άμαχοι δολοφονήθηκαν από πυραύλους που εκτοξεύτηκαν από drones Heron.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η frontex συνεργάζεται με το ισραηλινό στρατο-αστυνομικό σύμπλεγμα· εναντίον των προσφύγων μεταναστών, ακόμα κι αν προς το παρόν δεν τους σκοτώνει όπως κάνει το Τελ Αβίβ στους παλαιστίνιους. Οι ρατσιστικές / μιλιταριστικές δυνατότητες του ισραηλινού κράτους και, κυρίως, το δικαίωμα που έχει αποκτήσει (απ’ όλα τα πρωτοκοσμικά κράτη…) να τις δοκιμάζει πρακτικά και να διαπιστώνει τοις μετρητοίς την αποτελεσματικότητά τους, τοποθετούν τα επιτεύγματά του στο πάνω ράφι της σχετικής αγοράς. Σκεφτείτε αυτό το (ωωω, απίστευτο!): η israel aerospace industries (όπως και άλλες παρόμοιες) έχει πελάτη και το ψόφιο κουνάβι, προμηθεύοντάς του εξοπλισμό για το τείχος στα σύνορα ηπα-μεξικό…

Ωστόσο ας μην πέρασει απ’ το μυαλό των όποιων «ευαίσθητων φίλων των μεταναστών» ότι η αντιπαλότητά τους στο ισραηλινό, μιλιταριστικό, απαρτχάιντ καθεστώς (και η υποστηρίξη της παλαιστινιακής εξέγερσης) θα έπρεπε να είναι μέρος των βασικών αντιρατσιστικών και antifa καθηκόντων τους εδώ και χρόνια… Όχι, μην τους περάσει απ’ το μυαλό τέτοιο πράγμα.

Το κουνέλωμα είναι προτιμότερο… Όχι τόσο βολικό απ’ την άποψη της συνείδησης, αλλά ποιος την γαμάει και την συνείδηση την σήμερον ημέρα;

Στόματα να υπάρχουν, να εκτοξεύουν δικαιολογίες (επιπέδου καφενείου) και σύγχυση (επιπέδου νηπιαγωγείου)….

Θα γίνει κι αυτό…

Κυριακή 11 Νοέμβρη. Ήταν μια «ιδέα» για ένα κατοχικό outsourcing, στην ίδια κατηγορία με το outsourcing των κάτεργων / φυλακών του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας»· σε μια κάπως πιο «φιλάνθρωπη» εκδοχή… Κουβεντιαζόταν κατά καιρούς εδώ και χρόνια. Τελικά ήρθε η στιγμή να πάρει σάρκα και οστά: η νότια (ελληνική) κύπρος γίνεται επίσημα πια ένα βασικό σημείο του ισραηλινού αποκλεισμού της λωρίδας της Γάζας.

Η παλιά «ιδέα» (ισραηλινής προέλευσης), που διαμορφώθηκε μετά την σφαγή στο mavi marmara την άνοιξη του 2010, ήταν να δοθεί στους παλαιστίνιους της Γάζας ένα λιμάνι… στη νότια κύπρο, και υπό αυστηρό ισραηλινό έλεγχο… Τώρα, μετά από πολλά χρόνια ασφυκτικής πολιορκίας / αποκλεισμού της μεγαλύτερης φυλακής στον κόσμο, και προκειμένου το Τελ Αβίβ να αποκρούσει τις διεθνείς επικρίσεις, συμφώνησε με την Ντόχα (που είναι βασικός υποστηρικτής των παλαιστινίων στη Γάζα σε χρήμα και σε είδη πρώτης ανάγκης) και την Λευκωσία (δεν χρειάζεται συστάσεις…) ότι θα διατεθεί ένα νοτιοκυπριακό λιμάνι, στο οποίο θα ξεφορτώνεται η όποια ανθρωπιστική βοήθεια προς την Γάζα, θα ελέγχεται από ισραηλινούς στρατόμπατσους, και ό,τι απ’ αυτήν «εγκρίνεται» θα ξαναφορτώνεται σε εγκεκριμένα πλοία για να μεταφερθεί στον τελικό προορισμό του…

Κατ’ αυτόν τον τρόπο το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ διπλασιάζει τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας (απ’ το 2007…), έχοντας τώρα σαν συνεταίρο το νοτιοκυπριακό καθεστώς. «Δίνει βάθος» στον ρατσισμό / ιμπεριαλισμό του, εφόσον η γραμμή Λάρνακα (ή Λεμεσός) – Γάζα στην ανατολική Μεσόγειο βαφτίζεται «ανθρωπιστικός διάδρομος» υπό τον έλεγχο, προφανώς, του ισραηλινού ναυτικού (μην και φορτωθούν λαθραία τίποτα «παράνομα»). Άντε και του αμερικανικού… Μετατρέπονται έτσι, κοινή συναινέσει, το νοτιοκυπριακό έδαφος, τα χωρικά ύδατα και τα λοιπά σε ισραηλινό προκεχωρημένο φυλάκιο. Με “βοήθειες” απ’ τους συμμάχους του.

Γιατί χρειάστηκαν τόσα χρόνια για να «ωριμάσει» η ιδέα; Όταν είχε πρωτοακουστεί πολλοί (και όχι μόνο οι παλαιστίνιοι) είχαν φρίξει. Αλλά τώρα ο άξονας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, σαν τμήμα του ευρύτερου άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνο – Ριάντ, έχει «δέσει». Αυτό που πριν δέκα χρόνια έμοιαζε αδιανόητο τώρα σερβίρεται σε μια επίδειξη ισραηλινής «καλωσύνης» προς τους αιχμάλωτους της Γάζας (τους οποίους ο ισραηλινός στρατός συνεχίζει να δολοφονεί) χάρη σ’ αυτή τη συμμαχία, και στη δημαγωγία που την συνοδεύει. Η Λευκωσία θα καμαρώνει: και τα φράγκα απ’ το κατάρ θα τσεπώνει (κάποιος θα πρέπει να πληρώνει για το νοίκι του λιμανιού και των εγκαταστάσεων «ελέγχου και απολύμανσης» της όποιας ανθρωπιστικής βοήθειας), και το συμμαχικό Τελ Αβίβ θα αποκτήσει μια μισο-βάση σε νοτιοκυπριακό έδαφος.

Και η Αθήνα θα χαίρεται επίσης. Δεν είναι μόνο «πυλώνας σταθερότητας» στην ανατολική Μεσόγειο. Είναι και «πυλώνας ανθρωπισμού». Το ιδανικό θα ήταν αυτό: απ’ τη Μόρια ως τη Γάζα μια γαλανόλευκη δρόμος… στην άκρη της κάνης…

(φωτογραφία κάτω: αυτό είναι πλάνο ξηράς…)