Tag: ισραήλ

Free Palestine

Δευτέρα 17 Ιούλη>> Μετά από 48 ώρες οδομαχιών και βομβαρδισμών του έκτασης ενός τετραγωγικού χιλιομέτρου προσφυγικού συνοικισμού της Jenin από 1.000 ισραηλινούς ελίτ κομμάντο, εξοπλισμένους με ελικόπτερα, drones, στρατιωτικές μπουλντόζες και πάνω από 250 τεθωρακισμένα, ο ισραηλινός στρατός κήρυξε τη νίκη του και αποχώρησε. Αλλά είχε ηττηθεί. Σκότωσε 12 άτομα, τραυμάτισε πάνω από 100, κατεδάφισε 300 σπίτια και έκανε ζημιές σε άλλα 400. Αλλά ηττήθηκε. Στις αρχές Ιούλη.

Η Jenin δεν είναι στη λωρίδα της Γάζας. Είναι στη Δυτική Όχθη – εκεί που το ισραηλινό απαρτχάιντ ξεδιπλώνει όλο το μεγαλείο του. Υποτίθεται επίσης ότι ελέγχεται απ’ την προδοτική «παλαιστινιακή αρχή». Μ’ αυτά τα δεδομένα μια καθαρά στρατιωτική επίθεση (και όχι, ας πούμε, κάτι φαινομενικά πιο ήπιο, όπως μια αστυνομική επιχείρηση) ήταν ένα άλμα, ακόμα και για τα δεδομένα του φασιστικού ισραηλινού καθεστώτος. Στόχος της επίθεσης ήταν οι ένοπλοι που έχουν δημιουργηθεί στον συνοικισμό («ταξιαρχίες της Jenin»): να δολοφονηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Το αποτέλεσμα όμως της εισβολής ήταν 48 συνεχόμενες ώρες μαχών, από σπίτι σε σπίτι και από καλντερίμι σε καλντερίμι, με αντάρτικη χρήση όπλων και μεθόδων που ο ισραηλινός στρατός αγνοούσε, και αποτέλεσμα καταστροφές διάφορων τεθωρακισμένων.

Μετά την αναγκαστική αποχώρησή του, ακολούθησε επινίκια παρέλαση των ανταρτών.

Η νέα γενιά παλαιστινίων ενόπλων («πιτσιρικάδες» οι περισσότεροι…) στη Δυτική Όχθη είναι πονοκέφαλος και για την «παλαιστινιακή αρχή»: δεν μπορεί πλέον ούτε να την ελέγξει ούτε να την καταστείλει, όπως έκανε στο παρελθόν. Και καθόλου παράξενο: μεγαλώνει στο σύνολο των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών.

Είναι φυσικά αδύνατο να νικήσουν και να απελευθερώσουν την Παλαιστίνη με τα περιορισμένα μέσα τους. Αλλά απ’ την άλλη μεριά το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει εναντίον τους την «ασφαλή» τακτική που χρησιμοποιεί κατά της μεγαλύτερης φυλακής στον κόσμο, της λωρίδας της Γάζας: σκοτώνω απ’ τον αέρα ή από απόσταση. Οι νεαροί ένοπλοι της Δυτικής Όχθης μπορούν να «κτυπήσουν» εδώ ή εκεί, συνήθως τους πιο φασίστες ανάμεσα στους φασίστες εποίκους.

Η επιδρομή στη Jenin έγινε ενόσω ο πληθυσμός που στηρίζει το απαρτχάιντ συνεχίζει την εσωτερική αντιπαράθεσή του για το ποιος φασισμός είναι καλύτερος: εκείνος με κοινοβουλευτικό καπέλο ή άλλος με τον μανδύα του συνταγματικού δικαστηρίου; Και οι δύο πλευρές ορκίζονται στο όνομα της «δημοκρατίας», κι αυτή είναι η μοναδική ιδέα περί «δημοκρατίας» που μπορεί να υπάρξει σ’ ένα ρατσιστικό καθεστώς: οι ελευθερίες των κυρίαρχων. Για να μην υπάρχουν δε τίποτα παρεξηγήσεις ως προς το ιδεολογικό στίγμα των αντιπάλων του φασιστοΝετανιάχου, έδωσαν απ’ την καρδιά τους θερμά συγχαρητήρια στον στρατό τους για την επιδρομή στη Jenin, εκθιάζοντας (τι άλλο;) την αποτελεσματικότητά του σε βάρος των αιχμάλωτων του μπαντουστάν της Δυτικής Όχθης.

Σάπια μυαλά και συνειδήσεις σε μια εποχή γενικευμένης σαπίλας…

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για σφαγή; (3)

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Η κατασκοπεία είναι κατασκοπεία. Η κατασκοπεία που επιδεικνύεται είναι κατασκοπεία-μετά-εξευτελισμού. Η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή θα μπορούσε να θέσει το ζήτημα ως εξής: Ανατινάζετε εσείς τους αγωγούς του φυσικού αερίου μας; Ωραία… Εμείς ανατινάζουμε τα σχέδιά σας και τις υπηρεσίες σας… Κι αν γουστάρετε αποδώστε την ανατίναξη αυτή «σ’ ένα ιδιωτικό γιωτ με 3-4 ψαροντουφεκάδες», όπως κάνατε για τους nord stream 1 και 2!!

Πράγμα που σημαίνει ότι υποδεικνύουμε την Μόσχα σαν τον αυτουργό αυτών των «εφιαλτικών» διαρροών: ζήτημα μεγεθών, τεχνολογίας και επιμελητείας – ίσως και αυθαιρεσίας ή προκαταλήψεων απ’ την μεριά μας. (Έχει το χαριτωμένο ενδιαφέρον του το γεγονός ότι οι φιλορώσοι ιντερνετικοί σχολιαστές κάνουν, σε σχέση με τις διαρροές, το ίδιο που έκαναν οι φιλοαμερικάνοι μετά την ανατίναξη των αγωγών: πετάνε την μπάλα έξω και μακριά απ’ την Μόσχα, όπως οι άλλοι την πετούσαν μακριά απ’ την Ουάσιγκτον… Ουάου! VAR δεν υπάρχει…)

Το «εφιαλτικό» του πράγματος έγκειται στο ότι η ρωσική αντικατασκοπεία θα μπορούσε να ξέρει (να έχει βάλει δηλαδή χέρι σ’ αυτές και άλλες απόρρητες πληροφορίες) χωρίς να το δείχνει – πράγμα συνηθισμένο. Διαρρέοντας όμως «κάποιες» απ’ αυτές α) έδειξε στην Ουάσιγκτον ότι ξέρει∙ β) έδειξε και σε άλλους ότι ξέρει∙ γ) έδειξε και σ’ άλλους, συμμάχους της Ουάσιγκτον, ότι οι ηπα τους κατασκοπεύουν (λίγο πολύ γνωστό) αλλά ότι δεν μπορούν να προφυλάξουν τα μυστικά που αποσπούν – ήδη η Σεούλ δήλωσε θυμωμένη∙ και δ) δεν έδειξε όλα-όσα-ξέρει, αφήνοντας μια «δημιουργική (δηλαδή: διαλυτική) ασάφεια» να βασανίζει τα επιτελεία των … Five Eyes.

Ενόσω, τώρα, οι αρμόδιοι στην Ουάσιγκτον ψάχνουν να βρουν που είναι η «τρύπα» των τόσο σοβαρών διαρροών απόρρητων πληροφοριών, έχουν δημιουργηθεί δύο τουλάχιστον σοβαρά ζητήματα. Το ένα, γενικό, είναι ότι ο όλος ο πλανήτης βλέπει ότι το αμερικανικό στρατοασφαλίτικο σύστημα έχει γίνει σουρωτήρι, πράγμα που προστίθεται στα υπόλοιπα στοιχεία της παρακμής της Ουάσιγκτον… Το δεύτερο, το πιο ειδικό, είναι το ότι η μεγάλη ουκρανική αντεπίθεση έχει ξεβρακωθεί όχι μόνο εξαιτίας των αδυναμιών του ουκρανικού καθεστώτος αλλά (χειρότερα) εξαιτίας των αδυναμιών του αμερικανικού.

Εκεί έγκειται η διαφορά ανάμεσα στην κατασκοπεία-σκέτη και την κατασκοπεία-με-επίδειξη: τώρα που η Ουάσιγκτον, το Κίεβο και όλοι οι υπόλοιποι της «συμμαχίας των προθύμων» ξέρουν ότι η Μόσχα ξέρει με ακρίβεια τα σχέδιά τους και, επιπλέον, ξέρουν ότι έχει αρκετό χρόνο για να οργανωθεί κατάλληλα, θα ξεκινήσουν άραγε την μεγάλη τους; Η λογική λέει ότι έχει προκληθεί μεγάλη ζημιά στα σχέδια, και ότι έχουν αχρηστευτεί. Το «πάμε, κι ότι βγει» δεν θα ήταν έξυπνο∙ και σε καμία περίπτωση υπερασπίσιμο σαν επιλογή. Αλλά πάλι…

Υβριδικός πόλεμος – θα πείτε. Σωστά. Να θυμίσουμε λοιπόν ότι το ουκρανικό πεδίο μάχης είναι αυτή την περίοδο μόνο το πιο φονικό ενός παγκόσμιου πολέμου που οξύνεται σε πολλά και διαφορετικά πεδία: γεωπολιτικό, οικονομικό, νομισματικό, ιδεολογικό. Και η μεγάλη ουκρανική αντεπίθεση δεν είναι ο μόνος σοβαρός πονοκέφαλος (ή το μόνο σοβαρό στραπάτσο) για τον αμερικανικό / δυτικό ιμπεριαλισμό.

Άλλα άσχημα νέα γι’ αυτόν έρχονται απ’ τη μέση Ανατολή. Συγκεκριμένα απ’ την υεμένη και στη συρία…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για ψηφοφόρους!

Ο δρόμος για την κόλαση (του “εθνικού συμφέροντος”…) είναι ο ίδιος… Αλλά ποιος είναι ο ομορφότερος για οδηγός; Ε; Ο λαός ας αποφασίσει!

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Το ελλαδιστάν βρίσκεται ως γνωστόν (διακομματικά…) στη «σωστή πλευρά της ιστορίας»: στον Ατλαντικό, κάπου ανάμεσα στις βρετανικές και στις αμερικανικές ακτές… Ο υπολογισμός του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, των εφοπλιστών, που καθορίζουν τις βασικές γραμμές της «εξωτερικής πολιτικής» της Αθήνας, είναι γνωστός: με τον θαλασσοκράτορα στόλο, τελεία και παύλα.

Ως τώρα η «ισχύς» του αμερικανικού ναυτικού δεν αμφισβητείται άμεσα∙ κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο μ’ έναν all out πόλεμο. Αμφισβητείται όμως άμεσα, πρακτικά και αποτελεσματικά η αποτελεσματικότητα αυτής της ισχύος στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή: απ’ τον Ινδικό ως την Μαύρη Θάλασσα.

Το πρώτο και κύριο μέτωπο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι ο Ειρηνικός και η ανατολική Aσία (η ζώνη επιρροής του Πεκίνου…) Αλλά οι εξελίξεις στην εδώ «γειτονιά», στο δεύτερο μέτωπο του 4ου παγκόσμιου, δεν είναι καθόλου αδιάφορες τόσο για την Ουάσιγκτον όσο και για τον άξονα συνολικά: έχουν επενδυθεί για πάνω από 30 χρόνια πάρα πολλά στο μαζικό έγκλημα και στην καταστροφή για να ανασχεθεί το ευρασιατικό project στο άπλωμά του τόσο προς την ευρώπη όσο και προς την αφρική ώστε ο άξονας να μείνει τώρα πια αδρανής απέναντι στις όλο και πιο συστηματικές απώλειές του∙ απώλειες όχι (ακόμα…) σε στρατό ή σε όπλα αλλά σε όλα τα υπόλοιπα.

Το ελλαδιστάν «πουλάει Αιγαίο» στον άξονα (στο ναυτικό και αεροπορικό σκέλος του) σαν τμήμα της ανάσχεσης. Έχει κάνει τα πάντα (διακομματικά) για να στήσει τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του στην περιοχή σαν αντίγραφο και υποσύνολο του αμερικανικού, του αγγλικού και του γαλλικού ιμπεριαλισμού (στον βαθμό που αυτοί δεν συγκρούονται μεταξύ τους): απ’ τις αγκαλιές και τα φιλιά με τον χασάπη του Καϊρου και το ισραηλινό φασισταριό ως την αντι-ιρανική «προστασία» στον τοξικό του Ριάντ (θυμάστε την συστοιχία patriot;) και τις αγκαλιές με τον «τζενεράλ Χαφτάρ» της Βεγγάζης και τον άλλο τοξικό, των εμιράτων… Όλα αυτά, φυσικά, υπό την προϋπόθεση της «προστασίας του εθνικού συμφέροντος» που με λίγες λέξεις λέγεται «ο αιώνιος εχθρός πρέπει να διαλυθεί»!

Όμως η λεγόμενη «σωστή πλευρά της ιστορίας» δεν έχει μόνο επιφάνεια και ελαφρύ κυματισμό. Έχει και δυνατά μπουρίνια, έχει και βυθό. Η πολεμική, μιλιταριστική, φονική «σταθερότητα στην ανατολική Μεσόγειο» την οποία καμάρωνε ότι υπηρετεί το ελλαδιστάν εδώ και χρόνια αντικαθίσταται γρήγορα από μια άλλη, που είναι ιμπεριαλιστική βέβαια, αλλά με «ανθρώπινο πρόσωπο», μέσα ή έξω από εισαγωγικά. Το βέβαιο είναι πως όλες οι πολεμοκάπηλες λιτανείες στην περιοχή (στο όνομα της «ειρήνης» φυσικά!!!) χάνουν γρήγορα την αίγλη και την επιρροή τους απ’ την στιγμή που μια αναδυόμενη «μεγάλη δύναμη» (η κίνα και οι δικοί της σύμμαχοι) έχει να προτείνει κάτι αισθητά καλύτερο, και έχει τα μέσα να το κάνει ρεαλιστικό.

Σε τέτοιες περιπτώσεις δύο και μόνο δύο είναι τα ενδεχόμενα. Είτε βία, ακόμα περισσότερη βία και καταστροφή απ’ την μεριά των παλιών αφεντικών για να σώσουν ό,τι μπορούν∙ είτε αναγνώριση της καινούργιας πραγματικότητας, των καινούργιων συσχετισμών, και προσαρμογή στα δεδομένα τους.

Για την Ουάσιγκτον ξέρουμε τι θα προσπαθήσει να κάνει… αν προλάβει. Όσο για το ελλαδιστάν; Εδώ έχουμε άνοιξη… και κυβερνο-καλλιστεία…

Sarajevo 178a – “τελική λύση” για τους Παλαιστίνιους;

Η συγκεκριμένη settler colony δημιουργήθηκε απ’ τα δυτικά καπιταλιστικά καθεστώτα μετά το τέλος του β παγκόσμιου, όταν οι απευθείας δυτικές αποικίες στη μέση Ανατολή και στην αραβική χερσόνησο «τέλειωσαν», ως προκεχωρημένο φυλάκιο για την επιτήρηση και τον έλεγχο της ομαλής ροής των αραβικών πετρελαίων προς τις δυτικές βιομηχανίες. Τι θα μπορούσε όμως να συμβεί αν αυτή η ιστορική γεωπολιτική αναγκαιότητα, η αναγκαιότητα του χωροφύλακα έχανε την σημασία της; Τι θα μπορούσε να συμβεί αν η δυτική χρήση υδρογονανθράκων περιοριζόταν σταδιακά ή, ακόμα πιο σημαντικό, αν το κέντρο του καπιταλιστικού πλανήτη (άρα και η ανάγκη για υδρογονάνθρακες) μετατοπιζόταν προς την ασία, την κίνα και όχι μόνο;

[ Συνδεθείτε για να διαβάσετε ή κατεβάσετε το pdf αρχείο ]

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η μηχανή!

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Για τους μιλιταριστές (και όλα τα συναφή) ο τεχνοφετιχισμός είναι προσόν. Ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για τεχνολογίες «διπλής χρήσης», για όπλα δηλαδή που χρησιμοποιούνται υποτίθεται και για «ειρηνικούς» σκοπούς. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που o πολιτικός εκπρόσωπος ενός απ’ τους διάσημους μιλιταρισμούς του πλανήτη, ο πολύς Netanyahu, αποφάσισε (στην προηγούμενη πρωθυπουργία του) να υιοθετήσει και να αξιοποιήσει την γενετική μηχανική που πουλιόταν ως «εμβόλιο».

Το παράξενο (ίσως μόνο από πρώτη ματιά) ήταν ότι αυτήν την οπλική τεχνολογία αποφάσισε να την χρησιμοποιήσει εναντίον των ίδιων των υπηκόων του! Υπηκόων πιστών στην συντριπτική πλειονότητά τους στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς. Ήταν εκείνη η απόφασή του πράξη αχαριστίας; (Ή μήπως θα έπρεπε να αποκαλύψει σ’ αυτούς τους υπηκόους ότι καθεστώτα που ζουν προκαλώντας θάνατο δεν θα διστάσουν ούτε απέναντι στους υποστηρικτές τους;)

Όχι… Τίποτα απ’ αυτά. Σαν γνήσιος φασίστας δεν χρειάζεται να ξέρει τα χαρακτηριστικά κάθε όπλου διπλής χρήσης. Απλά ο τεχνοφετιχισμός είναι must…

Στο παρακάτω σύντομο και υποτιτλισμένο video απόσπασμα μιας συνέντευξής του στις 7 Δεκέμβρη του 2022 (ευχαριστούμε τους Σ. και Β.) ο πρωθυπουργός του Τελ Αβίβ (το 2020/21 αλλά και σήμερα…) εξηγεί με μεγάλο καμάρι το πως το ψηφιακό ιατρικό φακέλωμα μπορεί να εξελιχθεί εύκολα κι απλά σε ψηφιακό βιοτεχνολογικό φακέλωμα… για το καλό της «επιστήμης» και της βιομηχανίας της υγείας φυσικά. Κι έτσι οι εξηγήσεις του έχουν ευρύτερη σημασία: μιλάει για μια «καλή κι αγαθή» όψη της θηριώδους μηχανής που όντως δεν αφορά καθόλου μόνο τους υπηκόους του.

Δώστε προσοχή παρακαλούμε:

Φυσικά ο Netanyahu λέει και τα δόλια ψέματα του – πώς αλλιώς;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Apartheid plus

Κατά τους ισραηλινούς φασίστες η κεντρώα Ha’aretz είναι «εφημερίδα της Hamas»… Αφού η ακτίνα δράσης του περιορίζεται, ο σύγχρονος κανιβαλισμός επιστρέφει εκεί που γεννήθηκε και τον αγάπησαν: στις δυτικές “δημοκρατίες”…

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Οι φίλοι του ρατσιστικού καθεστώτος του Τελ Αβίβ, επαγγελματίες ή όχι, νοιώθουν κάπως άβολα. Σε μια κοινωνία της οποίας η συντριπτική πλειοψηφία των υπηκόων διαφοροποιείται ιδεολογικά στο εσωτερικό της κυρίως ως προς τον βαθμό σκληρότητας και βαρβαρότητας της κατοχής επί των Παλαιστινίων, οι πρόσφατες (1η Νοέμβρη 2022) εκλογές ανέδειξαν στην εξουσία έναν συνασπισμό κομμάτων που όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει κάτι απ’ τις «καλύτερες παραδόσεις» του διεθνούς φασισμού, αλλά δεν έχει και κανένα λόγο να το κρύψει. Το ακροδεξιό «κοσμικό» Likud, του κανονικά-θα-έπρεπε-να-είναι-βαθιά-πίσω-απ’-τα-κάγκελα Netanyahu («φίλου κι αδελφού» του ελλαδιστάν) ήρθε πρώτο (23,4% των ψήφων, 32 καρέκλες στην 120 εδρών ισραηλινή βουλή / knesset). Και οι εταίροι στο καινούργιο γκουβέρνο είναι επίσης «εκλεκτοί», τόσο πολύ ώστε ακόμα και τα πιο σκληρά επίθετα δεν μπορούν να αποδώσουν την «αξία» τους: το κόμμα «θρησκευτικού» φασισμού Religious Zionism σε συνεργασία με το ακροδεξιό, φανατικά ρατσιστικό Otzma Yehudit και το ακροδεξιό Noam (10,85% και 14 θέσεις), το επίσης «θρησκευτικό» Shas (8,25% και 11 θέσεις), το εξίσου «θρησκευτικό» United Torah Judaism (5,88% και 7 θέσεις): αυτή είναι η ακροδεξιά κυβερνητική κομματική εξάδα στο Τελ Αβίβ, εκπροσωπώντας το καθόλου ευκαταφρόνητο 48,4% των ψηφοφόρων.

Με τέτοια σύνθεση ανάλογη πρέπει να είναι η κατανομή των νευραλγικών πόστων, έτσι δεν πάει; Έτσι, για παράδειγμα, ο Itamar Ben-Gvir, γνωστός παρακρατικός «έποικος» στη κατεχόμενη Δυτική Όχθη (αρχηγός του Otzma Yehudit: «εβραϊκή δύναμη») έγινε υπουργός δημόσιας τάξης / εθνικής ασφάλειας∙ ενώ ο σύμμαχός του Bezalel Smotrich (του Religious Zionism) έγινε υπουργός άμυνας «υπεύθυνος για τους οικισμούς και τις άκτιστες περιοχές» (της Δυτικής Όχθης)… Για τον ακόμα πιο γρήγορο και βίαιο εποικισμό της…

Με τα όσα υφίστανται ήδη εδώ και δεκαετίες (κι όλο και πιο συστηματικά εδώ και μήνες) οι Παλαιστίνιοι της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης δεν μπορούν ίσως να φανταστούν τι χειρότερο μπορεί να τους περιμένει. Αλλά οι προαγωγοί και οι εκτελεστές του ισραηλινού partheid μπορούν πάντα να σκεφτούν και να μεθοδεύσουν «κάτι παραπάνω». Και οι διεθνείς δυτικοί υποστηρικτές τους, κρατικοί και παρακρατικοί, θα πρέπει να κάνουν ακόμα πιο έντονα ότι «δεν βλέπουν», ότι «δεν ξέρουν» και ότι «δεν καταλαβαίνουν».

Ο γνωστός δημοσιογράφος Jonathan Cook σημείωνε μεταξύ άλλων στις 6 Δεκέμβρη:

… Η μόνιμη πλέον κατοχή θα διοικείται από ηγέτες εποίκων. Και θα είναι αυτοί που θα καθορίζουν την πολιτική τόσο για την αστυνομία εντός Ισραήλ όσο και για την συνοριακή αστυνομία που δρα κυρίως στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Το δόλιο επιχείρημα ότι υπάρχει κάποιο είδος διαχωριστικής γραμμής μεταξύ του «κυρίως Ισραήλ» και των κατεχόμενων περιοχών, με την μια μεριά να είναι μια πρότυπη δημοκρατία που διοικείται από πολιτικούς και την άλλη να είναι η απαραίτητη «ζώνη ασφαλείας» που διαχειρίζεται ο στρατός, θα καταρρεύσει.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι πολύ ξεκάθαρο: το Ισραήλ και οι κατεχόμενες περιοχές λειτουργούν σαν ενιαίος πολιτικός χώρος, όπου οι νόμιμοι φασίστες ελέγχουν, καταπιέζουν, εκκαθαρίζουν και σκοτώνουν τους Παλαιστίνιους χωρίς να κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε «πολίτες» και υποκείμενα της κατοχής.

Αυτό ακριβώς απαιτούσαν εδώ και καιρό οι Ben–Gvir και Smotrich και οι οπαδοί τους. Υποστηρίζουν ότι η αποκαλούμενη «πράσινη γραμμή» που διαχωρίζει την επίσημη ισραηλινή επικράτεια απ’ τις κατεχόμενες περιοχές είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη, και ότι οι ισραηλινοί δεν πρέπει να απολογούνται όταν κυβερνούν με ατσάλινη γροθιά την «γη της επαγγελίας».

Αυτή η άποψη κέρδισε στις εκλογές…. Οι ακροδεξιοί, συχνά σε συνεργασία με την αστυνομία, κτυπούν και κυνηγούν τους Παλαιστίνιους στις ελάχιστες περιοχές εντός Ισραήλ όπου ο εθνοτικός διαχωρισμός δεν είναι ακόμα απόλυτος – αυτό που το Τελ Αβίβ αποκαλεί παραπλανητικά «μεικτές πόλεις». Και η ακροδεξιά εξαπλώνεται σταθερά στην αστυνομία, όπως νωρίτερα έκανε στον στρατό.

… Οι δυτικές πρωτεύουσες θα συνεχίσουν αναμφίβολα να υπερασπίζονται το ισραηλινό απαρτχάιντ ως «φάρο της δημοκρατίας», αφού είναι πολύ πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο στη Μέση Ανατολή για να θυσιαστεί. Αλλά ο μύθος ενός «δημοκρατικού Ισραήλ» γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί. Οι Ben–Gvir και Smotrich μπορεί να είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρό του.

Τόσο τα αφεντικά των δυτικών ολιγαρχιών όσο και οι αγαπημένοι τους φασίστες μπορούν να ζήσουν μια χαρά ακόμα και χωρίς «μύθους περί δημοκρατίας». Γιατί πλέον (κι αυτό αρνούνται ακόμα να το καταλάβουν οι όποιοι αιχμάλωτοι των δυτικών ολιγαρχιών) η συστημική βία (όχι πάντα σωματική αλλά πάντα συναισθηματική, αισθητική, διανοητική και ψυχολογική) θα γίνεται όλο και πιο συμπαγής στο εσωτερικό αυτών των «δημοκρατιών»: τα εισιτήρια της μετάβασης στους παραδείσους της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, στις «νέες κανονικότητες», θα είναι ματοβαμμένα.

Πάντα έτσι γινόταν… Γι’ αυτό ακριβώς (ή, πιο σωστά και γι’ αυτό) οι αγνοούμενοι, οι περιθωριοποιημένοι, οι «να ξεμπερδεύουμε με δαύτους», στην Παλαιστίνη και οπουδήποτε αλλού, κουβαλούσαν και κουβαλούν πάνω τους το σήμα του κινδύνου – για όλους…

Το σήμα κινδύνου που οι πρωτοκοσμικοί απωθούν.

Αρπακτικά 1

Δευτέρα 21 Νοέμβρη>> Έχει την πλάκα του γεγονός ότι το ελληνικό καθεστώς (και στη λέξη «καθεστώς» να συμπεριλάβετε τους πάντες και τα πάντα, θεσμούς, μηχανισμούς, κυκλώματα, συμφέροντα, εξουσίες μεγαλύτερες και μικρότερες, πολιτικά πρόσωπα, αξιωματούχους, τεχνικούς… ) παριστάνει ότι τα προσπαθήσει να «συμμαζέψει» και να «πειθαρχήσει» όσους / όσες ασχολούνται (μέσα στο υποτιθέμενο «κρατικό μονοπώλιο») με την συλλογή πληροφοριών, τις παρακολουθήσεις, κλπ, στην ιστορική εποχή που ακόμα και τα καθεστώτα που υποτίθεται επιδείκνυαν στο παρελθόν τέτοιου είδους ορθολογισμό και πειθαρχία έχουν χάσει κάθε έλεγχο. Στις ηπα για παράδειγμα, όπου το εκτελεστικό (: κογκρέσσο) είναι ο θεσμικός προϊστάμενος της cia, κανείς δεν ήξερε ότι αυτή η υπηρεσία διαθέτει μυστικό στρατό 70.000 ατόμων (!!), που δρουν έξω και πέρα από κάθε «συνταγματική πρόνοια». Το ποιος παρακολουθεί ποιον και για ποιον σκοπό (μιλώντας πάντα για τις επίσημες, κρατικές υπηρεσίες) έχει ιδιωτικοποιηθεί / εγκληματοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε το μόνο που συμβαίνει πραγματικά στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο ή στη Ρώμη (ενδεικτική η αναφορά) είναι ότι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε διαφορετικές φράξιες των κρατικών / παρακρατικών μηχανισμών «παράγουν αποκαλύψεις και διαρροές»∙ οι οποίες, με την σειρά τους, λειτουργούν σαν de facto «έλεγχος». Ή, πιο σωστά, σαν το θεαματικό υποκατάστατό του.

Η πάγια ιδέα που υπάρχει για την μορφή-κράτος (κι όλα της τα παρακλάδια), η ιδέα μιας συμπαγούς ιεραρχικής πυραμίδας μέσα στην οποία τα επίπεδα της γραφειοκρατίας υπόκεινται σε αυστηρή πειθαρχία και ενότητα στόχων, μεθόδων και σκοπών, είναι αρχαιολογία∙ αν υποθέσουμε ότι ίσχυε άλλοτε. Εδώ και 4 τουλάχιστον δεκαετίες η μορφή-κράτος έγινε σταδιακά ένα αρχιπέλαγος / δίκτυο επιμέρους ομαδοποιήσεων με διαφορετικές (έως και αντίπαλες) ατζέντες, σε διαρκείς λίγο πολύ ρευστές τακτικές συμμαχίες και αντιπαραθέσεις – κι αυτό δεν ισχύει μόνο για το ελλαδιστάν! Το πιο κοντινό μοντέλο για την πραγματική δομή της μορφής – κράτους στον ύστερο καπιταλισμό (δηλαδή στη διάρκεια της 3ης και ακόμα περισσότερο τώρα, στην 4η βιομηχανική επανάσταση) είναι ο υπόκοσμος∙ κι αυτό το υποστηρίζουμε χωρίς ηθικολογία. Όποιος / όποια έκανε κάποτε τον κόπο να διαβάσει σχετικά με την κρατικοποίηση του εγκλήματος (: τετράδιο για εργατική χρήση νο 2), μια διεξοδική αναλυτική επεξεργασία της οποίας οι βασικές θέσεις παρουσιάστηκαν δημόσια το 2007, καταλαβαίνει.

Απ’ αυτή την σκοπιά η «υπόθεση predator» έχει διδακτικό ενδιαφέρον. Ενώ πρόκειται για διεθνές ζήτημα (με την έννοια ότι οι «πελάτες» είναι υπηρεσίες ή/και κυκλώματα διαφόρων κρατικών προελεύσεων) υπάρχει – διεθνώς – ιδιαίτερη εστίαση στην ελληνική περίπτωση. Κι αυτό καθόλου τυχαία: η δημόσια αποκάλυψη της ύπαρξης και της χρήσης του συγκεκριμένου λογισμικού υποκλοπών έγινε σχεδόν ταυτόχρονα απ’ το (καναδικό) CitizenLab (στις 16 Δεκέμβρη του 2021 με όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες) και απ’ το Meta του Ζούντεμπεργκ (στις 17 Δεκέμβρη του 2021 με κάποια σημαντικά επιπλέον στοιχεία)∙ ανακοινώσεις που περιλάμβαναν καθαρά και το ελλαδιστάν στο «πελατολόγιο» της εταιρείας που διαθέτει το Predator. Μόλις ένα μήνα μετά, στις 11 Γενάρη του 2022, θα μπορούσε κάθε ενδιαφερόμενος (εντός ή εκτός εισαγωγικών) να μάθει αυτά:

Μεταφράζουμε (ο τονισμός με υπογραμμίσεις δικός μας, τα bold στο πρωτότυπο) και τονίζουμε: αυτά γράφονταν στις 11 Γενάρη του 2022….

Τίτλος: Κατασκοπεύει η ελληνική κυβέρνηση τους πολίτες της μέσω του spyware Predator;

Υπότιτλος: Συνεπώς η ελληνική κυβέρνηση ελέγχει παράνομα τις συσκευές των πολιτών της μέσω του spyware Predator και κανείς δεν φαίνεται να κάνει οτιδήποτε επ’ αυτού.

Κείμενο: Το spyware Predator είναι, σύμφωνα με αναφορές ξένων sites, το καινούργιο κατασκοπευτικό εργαλείο της ελληνικής κυβέρνησης κατά των πολιτών της. Αυτό είναι το συμπέρασμα μας διαβάζοντας την πρόσφατη έρευνα του CitizenLab, μιας ομάδας ερευνητών και ειδικών ασφάλειας απ’ τον Καναδά: χρησιμοποιείται από κυβερνήσεις και αστυνομίες για να παρακολουθεί ανυποψίαστους πολίτες σ’ όλο τον κόσμο.

Ανάμεσα στις κυβερνήσεις που χρησιμοποιούν παράνομα αυτό το μέσο παρακολούθησης είναι η Ελληνική, σύμφωνα με την έρευνα του CitizenLab και του Meta (Facebook). Αλλά η ελληνική σχέση με το spyware φαίνεται να είναι πιο σύνθετη και βαθιά απ’ ότι δείχνει από πρώτη ματιά.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Αρπακτικά 2

Δευτέρα 21 Νοέμβρη>> Απ’ την άλλη μεριά η ασταμάτητη μηχανή είναι σίγουρη ότι οι δημαγωγοί «έπνιξαν» το θέμα για αρκετούς μήνες (στην ελλάδα μέχρι να «σκάσει» η περίπτωση Ανδρουλάκη…) δίνοντας έτσι αρκετό χρόνο στο κύκλωμα να φροντίσει για την όσο το δυνατόν καλύτερη προστασία / διάσωσή του. (Να θυμίσουμε ότι η περίπτωση Ανδρουλάκη δημοσιοποιήθηκε τον Ιούλιο / αρχές Αυγούστου του 2022 κι ενόσω πριν είχε «πνιγεί» με χαρακτηριστική δημαγωγική άνεση, ήδη απ’ τον Απρίλη του 2022, η περίπτωση του δημοσιογράφου Κουκάκη).

Ανάμεσα στα μέσα Δεκέμβρη του 2021 (ανακοινώσεις των CitizenLab και Meta που ξεκάθαρα έδειχναν (και) ελλαδιστάν) και στις αρχές Αυγούστου του 2022 μεσολάβησαν 7,5 μήνες – χρόνος υπεραρκετός για να γίνει οποιοδήποτε deal και να οργανωθεί οποιαδήποτε μεθόδευση μεταξύ διαφορετικών κυκλωμάτων του ενιαίου ελληνικού (κρατικού / ιδιωτικού) υπόκοσμου!!!

Ποια θα μπορούσαν να είναι τα επίδικα αυτών των όποιων deal και των όποιων μεθοδεύσεων σ’ αυτούς τους 7,5 τουλάχιστον μήνες ανάμεσα στο «ααα, δεν ξέρω τίποτα» και στο «ωπ, εδώ έχουμε σοβαρό σκάνδαλο με κέντρο το Μαξίμου»;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Nakba

Δευτέρα 16 Μάη>> Η 15η Μάη είναι επέτειος, αλλά όχι μέρα γιορτής. Είναι ημέρα πένθους και υπενθύμισης, αν χρειαζόταν κάποια, ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, που συνεχίζεται – αμείωτο και ατιμώρητο – εδώ και 74 χρόνια: της κατοχής της Παλαιστίνης. Το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς δεν είναι μόνο του σ’ αυτό το έγκλημα. Έχει συνεργούς όλες τις αυτοχαρακτηριζόμενες «δημοκρατίες» του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου, την συντριπτική πλειοψηφία των λευκών, χριστιανών, πρωτοκοσμικών, κατά την γνώμη τους «ανθρωπιστών».

Δεν συνεχίζεται μόνο το έγκλημα. Συνεχίζεται ακατάβλητη και η παλαιστινιακή αντίσταση. Η μία γενιά μετά την άλλη. Η πεισματάρικη ζωή κόντρα στη ρατσιστική θανατοπολιτική.

Σαν ελάχιστη συμβολή μνήμης και υποστήριξης, αυτό το 3λεπτο video (σπικάζ και υπότιτλοι στα αγγλικά):

Παλαιστίνη

Δευτέρα 25 Απρίλη>> Ας μην θορυβηθεί κανείς… Μετά από δεκαετίες ρατσισμού, φασισμού, απαρτχάιντ, κατοχής, δολοφονιών, μαζικών φυλακίσεων, καταστροφών σπιτιών και χωραφιών, η κατεχόμενη Παλαιστίνη δεν μοιάζει σε τίποτα με την ουκρανία… Για την ακρίβεια του φασιστοκαθεστώς του Κιέβου μοιάζει παιδική χαρά μπροστά σ’ εκείνο του Τελ Αβίβ – αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ποιο Donbass; Την «διαχείριση» της λωρίδας της Γάζας αντέγραφε το ουκρανικό φασισταριό – αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η επί δεκαετίες κατοχή της Παλαιστίνης  είναι μέρος της δυτικής ρουτίνας, και πρέπει να είναι κάποιος οτιδήποτε άλλο εκτός από λευκό, ανθρωπιστικό, ιμπεριαλιστικό σκουπίδι για να καταλάβει πόσο αίμα πίνει αυτή η ρουτίνα. Δεν χρειάζονται αυστηρές κυρώσεις, οικονομικοί αποκλεισμοί και άλλα παρόμοια κατά του καθεστώτος του Τελ Αβίβ. Ούτε δωρεές όπλων, κι άλλων όπλων, κι ακόμα περισσότερων όπλων προς τους παλαιστίνιους.

(Στην τελική, μια χαρά οι δυτικοί καπιταλισμοί θα ήθελαν να «εξαρτηθούν» απ’ το ισραηλινό φυσικό αέριο, αν υπήρχε τρόπος να φτάνει γρήγορα και έγκαιρα).

Όποιος νομίζει πως οι μόνοι πληθυσμοί του πλανήτη είναι οι δυτικοί, οπότε αυτοί έχουν την πρώτη και τελευταία κουβέντα για το ποιους πολέμους γουστάρουν και ποιους όχι, ποιοι είναι οι «σωστοί» και ποιοι όχι, κάνει τραγικό λάθος. Η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού πυροδοτεί μια όλο και λιγότερο καλυμμένη πολυεπίπεδη ανταρσία του «παγκόσμιου νότου» κατά των πρωτοκοσμικών ιμπεριαλισμών και των παραφυάδων τους.

Όποιος νομίζει επίσης ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του «παγκόσμιου νότου» δεν κατάλαβε καλά τον ουσιαστικό χαρακτήρα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, είναι βαθιά νυχτωμένος. Ξανά: ο «παγκόσμιος νότος» ξέρει… (Το πάνω video είναι ινδικής προέλευσης).