Tag: ισραήλ

Φωνάζοντας στον τοίχο…

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Ένας πιτσιρικάς παλαιστίνιος, απ’ τη Γάζα, με το nick MC Abdul (Abdulrahman al-Shantti), σε άπταιστα αγγλικά – με φόντο άπταιστα πρωτοκοσμικά…

Πριν 2 χρόνια, όταν ήταν 12 χρονών – και είχε επιζήσει:

Και πριν ένα μήνα:

Ζήτω οι ευαισθησίες των λευκών, πρωτοκοσμικών! (1)

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Τα βαμπίρ ξυπνάνε πάντα την κατάλληλη στιγμή. Όταν πρέπει να σκίσουν τις πλεξούδες τους για την απανθρωπιά, την βαρβαρότητα… των άλλων φυσικά. Για παράδειγμα (το θυμόμαστε καλά, σαν χτες!!!) ξύπνησαν ξαφνικά στις 26 Ιούνη του 1876 όταν η «μάχη του Little Bighorn» στην μετέπειτα Montana είχε τελειώσει, το αμερικανικό 7ο σύνταγμα πεζικού είχε συντριβεί κυριολεκτικά, ο επικεφαλής αντισυνταγματάρχης Custer μαζί με τους συγγενείς του αξιωματικούς ήταν πτώματα, και οι συνασπισμένοι Σιού, Τσεγιέν και Αραπάχο έπαιρναν τα σκαλπ των σχεδόν 300 νεκρών λευκών κονκισταντόρες πανηγυρίζοντας με τις χαρακτηριστικές και διαπεραστικές κραυγές τους. «Βαρβαρότητα»!!! «Απανθρωπιά»!!! «Ντροπή για την ανθρωπότητα»!!! «Αίσχος»!!! «Είναι ζώα»!!!

Εννοείται: η κλοπή της γης (εκ μέρους των λευκών χριστιανών κατακτητών τότε ή γενικά των λευκών κατακτητών, άσχετα από θρησκεία…) και οι υποσχέσεις για κοιτάσματα χρυσού δίπλα στο ποτάμι της περιοχής των Σιού (ή, ας πούμε, τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο έξω απ’ τη Γάζα…) ήταν / είναι το απαύγασμα της ανθρωπιάς… Οι ιστορικοί με συνείδηση λένε ότι η βόρεια και η κεντρική αμερική είναι κάτι σαν τον «χρυσό κανόνα» της αποικιοκρατίας με αποίκους (όχι μόνο, δηλαδή, με στρατιωτικές βάσεις αλλά και με εγκατάσταση πρόθυμων…). Το μοντέλο είχε πολλές παραλλαγές: στην αυστραλία, στην αφρική…. Και στη μέση Ανατολή, αμέσως μετά το τέλος του β παγκόσμιου…

Συνεπώς δεν έχει καμία αξία, κανένα νόημα, να ασχολείται κάποιος με τα βαμπίρ (της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού). Θα είναι πάντα εκεί, όπου τα καλεί το καθήκον, για να αγανακτήσουν για την «βαρβαρότητα» και την «απανθρωπιά», υπέρ (πάντα) της ανώτερης λευκής ηθικής του κάθε Custer. Θα έχουν μαζί τους και μεγάφωνα. (Στο κάτω κάτω έτσι μαθαίνουμε ποιοι είναι, από που σιτίζονται….)

Δεν τους φταίει η έλλειψη γνώσεων ή επιχειρημάτων που αν τα μάθουν θα το ξανασκεφτούν… Πιστεύουν απλά (έτσι βολεύουν την μικρότητά τους) ότι η Ιστορία είναι μαγαζί τους (καθότι, ως «νικητές», έχουν διαρκείας στη «σωστή πλευρά»…)∙ κάτι σαν μπακάλικο, απ’ όπου ψωνίζουν ό,τι θέλουν, όποτε θέλουν. Φυσικά αυτός ο οπορτουνισμός εκτός από ηλίθιους τους κάνει και ευάλωτους: έρχεται η στιγμή που η πόρνη η Ιστορία τους δαγκώνει, πρώτα στα πισινά και ύστερα στο σβέρκο. Αλλά ποιοι είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε τα βίτσια των τέτοιων συνανθρώπων μας;

Αν τώρα σ’ αυτήν εδώ την σελίδα μπαίνουν άνθρωποι που έχουν αίμα στις φλέβες τους και όχι στα δόντια τους (είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά), αλλά τους λείπει η γνώση τι ακριβώς σημαίνει να ζεις-με-τον-θάνατο ως άραβας / Παλαιστίνιος, ας αναλογιστούν το εξής. Αν κάποιος / κάποια γεννήθηκε στη λωρίδα της Γάζα, ας πούμε το 1995, σήμερα θα είναι 28 χρονών – αν έχει επιζήσει. Αν… Αν επέζησε απ’ την Operation Defencive Shield στη Δυτική Όχθη το 2002∙ αν επέζησε απ’ την Operation Cast Lead στη Γάζα το 2009∙ αν επέζησε απ’ την Operation Protective Edge πάλι στη Γάζα το 2014∙ αν επέζησε απ’ τις στρατοαστυνομικές εκκαθαρίσεις του 2021 («μόνο» 256 δολοφονημένοι στη Γάζα, ανάμεσά τους 66 παιδιά, απ’ αυτά των «άλλων»…)∙ αν επέζησε απ’ την σφαγή εκατοντάδων διαδηλωτών στην Great March of Return ξανά στη Γάζα απ’ τις 30 Μάρτη του 2018 ως τις 27 Δεκέμβρη του 2019…

Αν επέζησε, είδε αδέλφια και αδελφές, συγγενείς και φίλους, πατεράδες και θείους, να δολοφονούνται και να σακατεύονται σύμφωνα με τα δυτικά ανθρωπιστικά ιδεώδη ξανά και ξανά και ξανά∙ έκλαψε, ξανάκλαψε, ξανάκλαψε, μέχρι που τα δάκρυά του στέγνωσαν∙ είδε σπίτια να κατεδαφίζονται για να ανοίξει ο χώρος για τους φασιστοεποίκους∙ είδε χωράφια να καταστρέφονται για να «τσακιστείτε να φύγετε»∙ είχε νερό και ρεύμα 2 – 3 ώρες την μέρα∙ είχε βασικά είδη διατροφής είτε απ’ την δυτική «ανθρωπιστική βοήθεια» είτε απ’ το λαθρεμπόριο μέσω τούνελ και αιγύπτου, οπότε έπρεπε να τα «μετράει»… Αν επέζησε θυμάται καλά τα όσα άκουσε από τους μεγαλύτερους για τη Nakba… για την σφαγή γυναικών και παιδιών στη Sabra και στη Shatila το 1982, «μόνο» 3.500 χιλιάδες…

Και τι νομίζετε ότι κάνει τώρα αυτός ο 28χρονος Παλαιστίνιος ή η 28χρονη Παλαιστίνια απ’ τη Γάζα, απ’ την Χεβρώνα, απ’ την Τζενίν, από… ; Τι θεωρείται σωστό να κάνει; (Να) τελειώνει το διδακτορικό του / της σε κάποιο αγγλικό / αμερικανικό πανεπιστήμιο και (να) ανησυχεί για το επαγγελματικό του / της μέλλον, τρεφόμενος εν τω μεταξύ με το «λίπος» της οικογένειας χαζολογώντας μεταξύ καφενείων και υψηλής διανόησης του κώλου;

Μπααα… Κάποιοι, κάποιες, γόνοι των προσοδικών της εξουσίας, των συμβιβασμένων, των «συνεργατών» της κατοχής, μπορεί να είναι σ’ αυτή την κατάσταση. Αλλά οι υπόλοιποι, οι πολλοί, αυτοί οι «ινδιάνοι», οι γηγενείς, οι αυτόχθονες, είτε εδώ είτε εκεί, έχουν ζήσει τόσο πολύ αγκαλιά με τον θάνατο ώστε άλλα πράγματα τους λείπουν – για να μην πούμε για τις ταξικές διαφορές τους με τους δικούς τους «αναγνωρισμένους» φύλαρχους. Άλλα ζητούν. Ζητούν ανάσα – πριν πεθάνουν από κάποια σφαίρα ή βόμβα, ίσως στα 30 ή στα 35 τους, όταν οι πρωτοκοσμικοί συνομήλικοί τους αρχίζουν να ενηλικιώνονται (ή έτσι νομίζουν). Ζητούν ανάσα πριν πεθάνουν μ’ ένα όπλο στο χέρι, ή ακόμα και χωρίς αυτό.

Όποιος θέλει να του πει (του 28χρονου, του 20χρονου, του 40χρονου στην κατεχόμενη Παλαιστίνη…) «αααα, αυτό που κάνεις δεν είναι καθόλου σωστό, σκοτώνεις και ‘αθώους’» παρακαλείται να πάει εκεί. Να το πει εκεί. Στη Γάζα. Στη Δυτική Όχθη. Στους προσφυγικούς καταυλισμούς του λιβάνου. Να το πει αυτοπροσώπως. Τζάμπα κτυπιούνται τα βαμπίρ στα πληκτρολόγια τους και στα μήντια: η digital αυτοϊκανοποίηση, το πολύ το τάκα – τάκα (στα πλήκτρα), κάνει το παιδί μαλάκα – με το συμπάθειο…

Για τους υπόλοιπους / ες που ασχολούνται με την ασήμαντη ασταμάτητη μηχανή, κατ’ αρχήν παρουσιάζουμε λίγο στρατηγό Benny Gantz. Αυτός ο ισραηλινός καραβανάς δεν είναι καραφασίστας όπως, π.χ. ο Netanyahu και οι υπόλοιποι της τωρινής κυβέρνησης. Είναι απλά αρχηγός της αντιπολίτευσης, καραβανοφασίστας. Συμμετέχει πλέον στην «τριανδρία» κορυφής της «κυβέρνησης εθνικής ενότητας / έκτακτης ανάγκης»… Είχε διατελέσει επικεφαλής της Operation Protective Edge που ισοπέδωσε τη Γάζα, το 2014 – άρα ξέρει την δουλειά.

Ιδού το video του κατά την προεκλογική περίοδο του 2018 (μην το δείξετε σε βαμπίρ, θα αρχίσουν να τραυλίζουν και να τους τρέχουν τα σάλια…):

Εσείς, αν έχετε αίμα στις φλέβες σας, τι θα θεωρούσατε αυτόν τον «δημοκράτη» και όλους τους ψηφοφόρους του που χάρηκαν ως τα βάθη τους για «την επιστροφή της Γάζα στη λίθινη εποχή» το 2014; Επαναλαμβάνουμε: το 2014, πριν 9 χρόνια∙ τότε που τα βαμπίρ δεν ασχολούνταν με μωρά, εφόσον άλλωστε ήταν παλαιστινιάκια και μόνο.

Πως λοιπόν θα χαρακτηρίζατε όλους αυτούς τους χασάπηδες και τους υποστηρικτές τους; «Αθώους» μήπως; Με το χέρι στην καρδιά; (Αλλά απ’ την άλλη βρίζετε το «41%» επειδή ψήφισε τον don Rico & Co; Το 55% κάποιων επαρχιωτών που γουστάρουν έναν τραμπούκο; Αυτούς μεν τους ψηφοφόρους τους θεωρείται υπεύθυνους – για το τίποτα αν γίνει σύγκριση – και τους άλλους, τους kill – kill – kill,  όχι;)

 

Άχρηστες απορίες…

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Κάτι ακόμα: έχουμε άραγε δικαίωμα να «συμβουλεύουμε» αυτόχθονες πληθυσμούς που βρίσκονται υπό βάρβαρη κατοχή επί δεκαετίες, για το κάτω από ποιες βολικές-για-εμάς σημαίες θα αγωνιστούν για την απελευθέρωσή τους; Να κάνουμε υποδείξεις σ’ αυτούς που ματώνουν, από μακριά, με ασφάλεια, χωρίς κανέναν κίνδυνο;

Επαναλαμβάνοντας μονότονα το «Χαμάς = ισλαμιστές = isis» η δυτική προπαγάνδα προσπαθεί να διαστρέψει την πραγματική πολιτική και ιδεολογική σύνθεση της παλαιστινιακής αντίστασης στη λωρίδα της Γάζα, προκαλώντας “αντι-isis” αντανακλαστικά στους δυτικούς αιχμαλώτους / υπνοβάτες πληθυσμούς. «Όνειρα γλυκά!» λοιπόν.

Στη Γάζα υπάρχουν οι παρακάτω ένοπλες οργανώσεις, ένοπλα τμήματα των αντίστοιχων πολιτικών κομμάτων, ένοπλοι που δρουν συνήθως από κοινού:

– Οι ταξιαρχίες al-Qassam, της Χαμάς∙

– Οι ταξιαρχίες al Quds, της Ισλαμικής Jihad∙

– Οι ταξιαρχίες των μαρτύρων του al-Aqsa, της Fatah (το κόμμα του Αραφάτ, συμμετέχει στη διοίκηση της «παλαιστινιακής αρχής» στη Δυτική Όχθη)∙

– Οι ταξιαρχίες al Nasser, των Λαϊκών Επιτροπών Αντίστασης∙

– Οι ταξιαρχίες Abu Ali Mustafa, του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (δρουν και στη Δυτική Όχθη)∙

– Οι ταξιαρχίες Εθνικής Αντίστασης, του Δημοκρατικού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης∙

– Οι ταξιαρχίες των Mujahideen.

Οι Λαϊκές Επιτροπές Αντίστασης, το Λαϊκό Μέτωπο και το Δημοκρατικό Μέτωπο ανήκουν σ’ αυτό που θα λεγόταν «ιστορική παλαιστινιακή αριστερά»∙ ενώ η Fatah στη Γάζα, επίσης, ανήκει σ’ αυτήν την ιστορική κατηγορία. Αν και τυπικά από οργανωτική άποψη συνυπολογίζεται στους προδότες της «παλαιστινιακής αρχής» στη Ramallah, ουσιαστικά ανήκει στη φράξια (της Fatah) του ριζοσπάστη Marwan Barghouti, του πλέον δημοφιλούς στελέχους της συγκεκριμένης οργάνωσης, που βρίσκεται φυλακισμένος στο ισραήλ. Ο Barghouti, που θεωρείται βασικός οργανωτής της πρώτης (1988 – 1991) και της δεύτερης (2000 – 2005) Intifada και έχει καταδικαστεί σε 5άκις ισόβια (απ’ το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ) για ένοπλες και βομβιστικές επιθέσεις εναντίον ισραηλινών στρατιωτικών στόχων, είναι σημαντικός πολιτικός της ένοπλης αντίστασης, όχι μόνο στη λωρίδα της Γάζα αλλά και στη Δυτική Όχθη. Καμία απορία λοιπόν για την φράξια που τον υποστηρίζει.

Το ότι η παλαιστινιακή, μη θρησκευτική (από ιδεολογική άποψη), αριστερών / σοσιαλιστικών ιστορικών αναφορών ένοπλη αντίσταση στη Γάζα (και όχι μόνο) συγχρονίζεται με την Hamas, είναι κάτι εξαιρετικά ενοχλητικό για την δυτική μιλιταριστική, ιμπεριαλιστική δημαγωγία. Αναδεικνύει τα βασικά χαρακτηριστικά της αντίστασης όχι ως ιδεολογική αλλά ως πολιτική στάση – ανάθεμα για τους δυτικούς και τους χωροφύλακές τους! Το φασιστικό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ και οι ιμπεριαλιστικές δυτικές ολιγαρχίες είναι αδύνατο να αναγνωρίσουν ότι στη Γάζα, όπως και παντού, οι ιδεολογίες επενδύουν την κοινωνική κίνηση, αλλά αυτή η κοινωνική κίνηση αντίστασης πληθυσμών σε βίαιη, ανελέητη, αιματηρή κατοχή εδώ και δεκαετίες είναι πρώτα και κύρια δικαιϊκή και πολιτική∙ και εκδηλώνεται μέσα από διάφορες και διαφορετικές ιδεολογίες στο βαθμό που αυτές υπηρετούν πραγματικά τον επιδιωκόμενο σκοπό (της κοινωνικής δικαιοσύνης / απελευθέρωσης).

Μην το δείξετε στα βαμπίρ, και προσέξτε: πρώτον πάνω αριστερά την «πηγή» της πληροφορίας (τους εντελώς καθεστωτικούς, «δεξιούς» Times of Israel) και δεύτερον την είδηση: μια ομάδα που έχει σχέση με την Fatah καλεί σε επιθέσεις κατά του Iσραήλ. «Οι επιθέσεις είναι διαμαρτυρία κατά της προσπάθειας ‘Ιουδαιοποίησης και διαίρεσης’ της Ιερουσαλήμ και του τζαμιού του Al Aqsa… Ημερομηνία; 12 Σεπτέμβρη 2013… Δέκα χρόνια μετά, το 2023, ποια πόστα άραγε να είχαν αυτοί οι «καθόλου ισλαμιστές» ένοπλοι στις 7 Οκτώβρη;

Κάποια μισοψόφια βαμπίρ θα πουν: ναι, αλλά η Χαμάς είναι η μεγαλύτερη οργάνωση στη Γάζα. Πράγματι. Είναι η μεγαλύτερη οργάνωση εκεί, και θα ήταν η μεγαλύτερη και στη δυτική Όχθη αν γίνονταν ποτέ στοιχειωδώς τίμιες εκλογές. Όμως γιατί είναι μεγαλύτερη σε σχέση με το Λαϊκό Μέτωπο ή το Δημοκρατικό Μέτωπο; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη: ήταν μέσα στις οργανώσεις που απέρριψαν τις παραπλανητικές «συμφωνίες του Όσλο», συν το ότι ο ιδεολογικός συντηρητισμός αποδείχθηκε πιο σταθερό στήριγμα απ’ τα ‘90s και μετά για μια κοινωνία (την Παλαιστινιακή) που βρισκόταν μέσα στο πόνο και τα δάκρυα, πότε με το καλάσνικοφ στο χέρι και πότε με την πέτρα, ενόσω η αριστερή, κοσμική της έκφραση, η ΟΑΠ, την πρόδιδε γινόμενη κυβέρνηση Κουίσλιγκ, στη Ραμάλα.

Προφανώς και δεν περιμένουμε απ’ τους κατά συρροή δολοφόνους και τους οπαδούς τους να αναγνωρίσουν αυτήν την αλήθεια. Δεν υπάρχει καμία «θρησκευτική καθήλωση» στο … dna των παλαιστινίων, ούτε των αράβων, ούτε των μουσουλμάνων συνολικά! Το αντίθετο: έχουν αναδείξει εκπληκτικούς διανοούμενους, λογοτέχνες, καλλιτέχνες, φεμινίστριες, ιστορικούς, οικολόγους… και στρατηγούς! (Τα πρώτα πανεπιστήμια σ’ αυτή τη μεριά του κόσμου, δυτικά του Ινδού ποταμού κι ως τον Ατλαντικό, ήταν αραβικά…)

Όμως κοινωνίες κάτω απ’ την δυτική μιλιταριστική μπότα άμεσα ή έμμεσα, δεν μπορούν να κρίνονται σα να ήταν «ελεύθερες να αποφασίζουν»!!! Μόνο τα πρωτοκοσμικά καθάρματα θα είχαν τέτοια απαίτηση! Για να κρατήσουν σε χρήση το δηλητήριο του οριενταλισμού τους, του ρατσισμού τους, του φασιστομιλιταρισμού τους∙ για να επιβεβαιώσουν ότι «αυτοί δεν είναι άνθρωποι, είναι ζώα»∙ και για να ξαναζεστάνουν το θεώρημα του 2001, της «11ης/9ου», της «ισλαμικής τρομοκρατίας»…

Αλλά ποιος σ’ αυτόν τον πλανήτη τρώει πλέον τα δυτικά σκατά; Κανείς – εκτός απ’ τα κοπρολάγνα βαμπίρ.

(Άχρηστες απορίες…)

Ζήτω οι ευαισθησίες των λευκών, πρωτοκοσμικών! (2)

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Υπάρχει πολλή αθωώτητα σε κάθε κατοχική κοινωνία εποίκων – αν έτσι γουστάρουν τα βαμπίρ…*

Αν όμως έχετε αμφιβολίες γι’ αυτό, θα σας προτείναμε, εφόσον αντέχετε το διάβασμα, να ανατρέξετε μέσω site («έντυπα» στην πάνω μπάρα…) στο Sarajevo 26 (Φλεβάρης 2009) στην παρουσίαση μιας άλλης «αθώας» ισραηλινής ισοπέδωσης της Γάζα, με τίτλο «Επιχείρηση Καυτό Μολύβι»… που πάει να πει: δείτε πως τους κατακρεουργούμε. Στη διάρκεια εκείνης της εκστρατείας κατακρεούργησης των Παλαιστινίων, όποιος / όποια γεννήθηκε το 1995 θα ήταν 13 – 14 χρονών…

Μεταφέρουμε εδώ ένα μικρό απόσπασμα ενός απ’ τα 8 κείμενα εκείνης της έκθεσης:

O Arnon Soffer, καθηγητής γεωστρατηγικής στο πανεπιστήμιο της Xάιφα, είναι ένας απ’ τους οργανικούς διανοούμενους του ισραηλινού κράτους / χασάπικου. Σαν επικεφαλής του τμήματος ερευνών του ισραηλινού στρατού (τουλάχιστον ήταν τέτοιος την εποχή που πάρθηκε η συνέντευξη, πριν 14 μήνες) μπορεί να θεωρηθεί σημαίνον πρόσωπο του καθεστώτος. Tου αναγνωρίζεται πως ήταν ο εμπνευστής της αποχώρησης του ισραηλινού στρατού και των εποίκων απ’ την λωρίδα της Γάζας το 2005. H αποχώρηση εκείνη είχε θεωρηθεί, απ’ την παλαιστινιακή αντίσταση, «ήττα» του Iσραήλ. Tελικά ήταν ένας ελιγμός. Mετά την αποχώρηση ο στρατός του μπορεί να βομβαρδίζει και να σκοτώνει ασύστολα· γιατί δεν υπάρχουν πια μέσα στη Γάζα οι θύλακες των εποίκων, οι οποίοι θα έπρεπε να προστατεύονται 25 ώρες το 24ωρο έναντι παλαιστινιακών αντιποίνων.
O Arnon Soffer είναι ένας τυπικός φασίστας, αν και σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια είναι «κεντρώος». Aυτό επιβεβαιώνει ότι οι «αριστεροί» και οι «δεξιοί» στην πολιτική σκηνή του ισραήλ είναι μονάχα λεπτές αποχρώσεις του κατάμαυρου. H πιο πάνω δήλωσή του περί των παλαιστινίων γυναικών (: «οι μήτρες των παλαιστινίων είναι βιολογικό όπλο») τοποθετεί κι αυτόν, και τους οπαδούς του, κι όσους απλά τον ανέχονται, στην κορυφή της πυραμίδας των σύγχρονων νεοναζί.
Παρακάτω ένα τμήμα της συνέντευξής που έδωσε στην Ruthie Blum Leibowitz, και δημοσιεύτηκε στη («δεξιά») Jerusalem Post στις 10/10/2007.

Eρ: Στην προηγούμενή μας συνέντευξη [21/5/2004, υπό τον τίτλο «Eίναι η δημογραφία, βλάκα!»], ισχυριστήκατε πολλά για το τι θα μπορούσε και τι θα έπρεπε να περιμένει κανείς να συμβεί μετά την απεμπλοκή μας [αποχώρηση του στρατού] από την Γάζα. Tώρα λέτε πως όλα έγιναν όπως τα περιμένατε.
Aπ: Nαι. Eίχα πει «H πίεση στα σύνορα θα είναι φρικτή. Θα είναι ένας φοβερός πόλεμος. Oπότε, «αν πρόκειται να μείνουμε ζωντανοί, πρέπει να σκοτώνουμε, να σκοτώνουμε, να σκοτώνουμε».
Eκείνη η δήλωση προκάλεσε μεγάλο σάλο τότε, και έχει πλάκα να δει κανείς ότι ακόμα λαμβάνω πάρα πολλές εξαγριωμένες και γεμάτες ασχετοσύνη αντιδράσεις, από αριστερούς στο Iσραήλ και αντισημίτες διεθνώς, οι οποίοι βγάζουν τα λόγια μου απ’ τα συμφραζόμενα. Δεν πρότεινα εγώ να σκοτώνουμε Παλαιστίνιους! Eίπα ότι οφείλουμε να τους σκοτώνουμε!!
Eίχα δίκιο για τις ογκούμενες δημογραφικές πιέσεις. Eίμαι πάντα αποφασισμένος να προστατέψω τον εαυτό μου και τη χώρα μου. Oπότε σήμερα θα βελτίωνα τον τίτλο που έδωσες στην προηγούμενη συνέντευξη και θα τον έκανα «Eίναι η δημογραφία και ο αντισημιτισμός, βλάκα!»

 

* Τα «40 αποκεφαλισμένα μωρά» (απ’ τους θηριώδεις ισλαμιστές φυσικά) άρεσαν στα βαμπίρ. Γι’ αυτό και αγκάλιασαν την «είδηση». Το 1991 είχαν αγκαλιάσει με την ίδια ζέση μια παρόμοια «είδηση»: ότι ο ιρακινός στρατός που είχε εισβάλει στο κουβέιτ, πετούσε τα μωρά μιας κλινικής απ’ τις θερμοκοιτίδες, και τα τσαλαπατούσε.

Υποθέτουμε ότι δεν χρειάζεται να πούμε κάτι για την διεστραμμένη ιδιοσυγκρασία τόσο εκείνων που φτιάχνουν και πλασσάρουν τέτοια παραμύθια, όσο και εκείνων που τα καταναλώνουν και τα αναπαράγουν με απόλαυση….

Ωστόσο ζουν ανάμεσά μας. Ή, αν οι συσχετισμοί είναι διαφορετικοί, ζούμε εμείς ανάμεσά τους.

Η δύση του αίματος

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Τους καιρούς που τα δυτικά κράτη / κεφάλαια είχαν υπέρ τους τους διεθνείς συσχετισμούς δύναμης και την ηγεμονία στον πλανήτη, κάθε φορά που ο χωροφύλακάς τους (: το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ) ισοπέδωνε, σκότωνε, κατέστρεφε, είτε στη λωρίδα της Γάζα είτε στη Δυτική Όχθη, ντύνονταν τα κουρέλια του ειρηνοποιού, του «give peace a chance», και όλα τα υπόλοιπα με το φωτοστέφανο.

Αλλά ήδη απ’ τις αρχές του 2018 αν όχι νωρίτερα, ήταν σαφές ότι η πρωτοκοσμική καλοσύνη είχε τελειώσει ακόμα κι ως πρόσχημα. Και ότι τα όπλα για τον θάνατο των Άλλων, μόνον αυτά, θα μπορούσαν (έτσι ήλπιζαν στη δύση…) να εμποδίσουν ή και να αντιστρέψουν την παρακμή και την οριστική απώλεια της πλανητικής ηγεμονίας απ’ τη μεριά της. Το τίμιο, ειρηνικό και διορατικό κίνημα BDS απαγορεύτηκε ή έγινε κάθε προσπάθεια να απαγορευτεί στη δύση∙ οι υποστηρικτές των Παλαιστινίων ελεεινολογήθηκαν απ’ τις δυτικές ολιγαρχίες και κάθε τσατσορούφιανο ως «αντι-σημίτες», δηλαδή σχεδόν-ναζί, σύμφωνα με τον σχεδιασμό των ισραηλινών υπηρεσιών, παρότι (ή ίσως ακριβώς επειδή συνέβαινε αυτό) χιλιάδες νεαροί εβραίοι της παγκόσμιας διασποράς, με σοσιαλιστικές ιδέες, στρέφονταν ανοικτά κατά του απαρτχάιντ κράτους που υποτίθεται ότι τους εκπροσωπούσε. Ο μεσανατολίτης χωροφύλακας των δυτικών ιμπεριαλισμών είχε πια το ελεύθερο να προβοκάρει και σκοτώνει κατά βούληση, χωρίς τις ενοχλητικές υποδείξεις για «αυτοσυγκράτηση» και για «σεβασμό του διεθνούς δικαίου».

Κι αυτό ακριβώς έκανε, υπό τις ευλογίες κάθε δυτικού φασιστικού καθάρματος. Από τις 30 Μάρτη του 2018 ως τις 27 Δεκέμβρη του 2019 τα εκατομμύρια των φυλακισμένων στη λωρίδα της Γάζα, ναι, σ’ αυτό το κομμάτι γης των «τρομοκρατών της Χαμάς», εξεγέρθηκαν άοπλα, απόλυτα και εντελώς άοπλα (εκτός αν οι σφεντόνες…), – δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 250 απ’ αυτούς κι αυτές, και πολλές χιλιάδες τραυματίστηκαν έως σακατέματος (πάνω από 2.000 κτυπήθηκαν από 3 έως 5 σφαίρες…), ανάμεσά τους πολλές εκατοντάδες ανήλικοι, παιδιά∙ καθώς απ’ την άλλη μεριά του φράχτη ο «δυνατότερος στρατός στη μέση Ανατολή» σαδιστικά έβαζε στοιχήματα για το πόσους μπορεί να «φάει για μεσημεριανό»…

Ήταν η ηρωϊκή και πένθιμη Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής κι όλοι οι φόνοι έγιναν στο φως της ημέρας, κάθε μέρα, πέντε πέντε, δέκα δέκα, άμα χρειαζόταν και τριάντα σε μια μέρα, ακόμα και πενήντα, μπροστά στα μάτια όχι μόνο του πλανήτη αλλά ολόκληρου του γαλαξία.

Ούτε ένα δάκρυ, ούτε καν ένας μικρός μορφασμός αποστροφής απ’ τους πρωτοκοσμικούς «φύλακες της ειρήνης και της ανθρωπιάς». Και γιατί άλλωστε κάτι διαφορετικό απ’ το «σας έχουμε γραμμένους στ’ αρχίδια μας»; Τα όπλα, μόνον αυτά, έχουν λόγο πια, κι όταν σκοτώνουμε δεν θα κάνουμε διακρίσεις μεταξύ «αθώων» και «ενόχων», μεταξύ ηλικιών, μεταξύ φύλων – απλά θα σκοτώνουμε όσους περισσότερους μπορούμε…: η δύση το διατράνωσε με κάθε τρόπο, πιστεύοντας ότι έχει την υπερ-οπλία, το τελευταίο της χαρτί, πριν μόλις 4 χρόνια.

Εκεί, στη Γάζα… Εκεί, στο δυτικό προκεχωρημένο φυλάκιο στη Μέση Ανατολή… (Το είχε ξαναδηλώσει στη Βοσνία, πάλι εναντίον των μουσουλμάνων ανδρών και γυναικών, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘90…)

(Το δεύτερο video προέρχεται απ’ την ισραηλινή αντιρατσιστική, αντιμιλιταριστική, αντι-απαρτχάιντ οργάνωση B’ tselem):

Πόλεμο θέλει η δύση; Πόλεμο θα λάβει! (1)

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Τώρα, ύστερα απ’ την ήττα στην κεντρική ασία (αφγανιστάν), την ήττα στο συριακό πεδίο μάχης («σχέδιο νέα μέση ανατολή» / isis), την αποτυχία στην ανατολική ευρώπη (ουκρανικό πεδίο μάχης), την ήττα του γαλλικού ιμπεριαλισμού στο Sahel, ο φονιάς χωροφύλακας είναι η μόνη αιχμή του γενικού «υπαρξιακού δράματος» των δυτικών κρατών / κεφαλαίων σε μια μεγάλη ζώνη του πλανήτη. Απ’ την Μέση Ανατολή ως την βόρεια (και όχι μόνο) Αφρική.

Εδώ έγκειται το απίστευτο, η κλωτσιά στα genitals!! H παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα (όλες οι οργανώσεις, όχι μόνο η Χαμάς!!!) με ελάχιστα όπλα αμφισβήτησε πανηγυρικά το τελευταίο χαρτί, την δυτική υπερ-οπλία στην μεσανατολική αιχμή της, την μιλιταριστική υπερδύναμη του φασιστικού, απαρτχάιντ Τελ Αβίβ. Αν το ισραηλινό «κάστρο» δεν είναι ασφαλές απέναντι στους ξυπόλυτους (και τους συμμάχους τους…) τότε κανένα δυτικό κάστρο δεν είναι ασφαλές!!! Έγκλημα καθοσίωσης!!

Τρέμουν οι πρωτοκοσμικές πολιτικές βιτρίνες με το ενδεχόμενο (βεβαιότητα κατά την γνώμη μας) ότι η τόσο αριστοτεχνικά οργανωμένη και τόσο πετυχημένη προσβολή του κάστρου του μεσανατολίτη χωροφύλακα δεν είναι «όλο το έργο», αλλά μόνο η αρχή του. Τρέμουν και απαγορεύουν (οι «ναοί της δημοκρατίας»!!!!) η μία μετά την άλλη τις διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστινιακής αντίστασης – λες κι αυτό θα αλλάξει κάτι… (Αλλά τι λέμε; Εδώ απαγόρευσαν τον Τσαϊκόφσκι, τον Σοστακόβιτς και τον Ντοστογιέφσκι∙ ήθελαν να απαγορεύσουν και το γράμμα Ζ!…)

Τρέμουν με το ενδεχόμενο ότι δεν πρόκειται για μια ακόμα version του έργου που τους βόλευε, μιας τάχα «βεντέτας» μεταξύ «απαίσιων ισλαμιστών παλαιστινίων» και «λίγο υπερβολικών και κάπως άκαρδων αλλά πάντως δημοκρατών ισραηλινών», αλλά για κάτι πολύ πιο ευρύ και σύνθετο. Τρέμουν με την ιδέα ότι μπορεί να χρειαστεί να υπερασπίσουν αυτοπροσώπως τον χωροφύλακά τους∙ ή να τον παρατήσουν∙ ενόσω οι μεγάλες επενδύσεις τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης δεν είναι πια σκέτη αποτυχία αλλά καθημερινά όλο και πιο ξεκάθαρη ήττα.

Το είπαμε την περασμένη βδομάδα: …Με τον τρόπο της η ένοπλη αντίσταση στην κατοχή της Παλαιστίνης βγάζει το «παλαιστινιακό πρόβλημα» απ’ τα αραχνιασμένα συρτάρια του 3ου παγκόσμιου πολέμου (1946 – 1990), το βγάζει επίσης απ’ τις επιφάσεις, τους αποπροσανατολισμούς και την εθελοδουλεία των «συμφωνιών του Όσλο», και το τοποθετεί στα επίδικα, στις εκκρεμότητες του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Η κατοχή της Παλαιστίνης δεν είναι πια μια παλιά, βαρετή, ξεχασμένη ιστορία!!!

Για να μην υπάρχει παρανόηση, το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς φρόντισε να το επιβεβαιώσει άλλη μια φορά: βομβάρδισε τα αεροδρόμια της Δαμασκού και του Aleppo, στη συριακή επικράτεια, που την θεωρεί του χεριού του, οπότε δεν χρειάζεται καν επίσημη κήρυξη πολέμου. Γιατί το έκανε αυτό; Για να μην ενισχυθεί με όπλα απ’ το ιράν η Hamas… (Ναι, αλλά «πολλές φορές πάει η στάμνα στην πηγή, μια φορά όμως σπάει…»)

Μάταιος κόπος!!! Το καταλαβαίνουν οι πάντες: οι Quds force, οι επίλεκτοι των IRGC (των επίφοβων ιρανών φρουρών της επανάστασης), βετεράνοι των πολέμων στο ιράκ, στη συρία και στην υεμένη, βρίσκονται ήδη στη θέση τους (ανεπίσημα φυσικά!!!) γύρω απ’ την επικράτεια του ισραηλινού καθεστώτος: στο βορρά, στα ανατολικά, και μέσα στη λωρίδα της Γάζα. Οι μπαρουτοκαπνισμένοι απ’ τις μάχες κατά του isis στη συρία της λιβανέζικης Χεζμπ’ Αλλάχ, βρίσκονται κι αυτοί στη θέση τους: στο νότιο Λίβανο (τα κτήματα Shebaa είναι λιβανέζικη γη που έχουν καταλάβει οι ισραηλινοί, άρα επιδέχονται απελευθέρωση…), και λίγο ανατολικότερα απ’ τα υψώματα του Golan (συριακή γη που έχει καταλάβει και εποικίσει το Τελ Αβίβ, άρα επιδέχεται επίσης απελευθέρωση…).

 

Πόλεμο θέλει η δύση; Πόλεμο θα λάβει! (2)

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Οι ρωσικές βάσεις στην Tartus και στην Khmeimin της συρίας βρίσκονται σε υψηλή ετοιμότητα, καθώς πλησιάζει ο 6ος στόλος. Σκληραγωγημένοι αντάρτες απ’ την υεμενίτικη al Asnar (Houthis) και απ’ της ιρακινές Kata’ib Hezbollah, Asa’ib Ahl ap-Haq και Harakat al-Nujaba είναι σε ετοιμότητα ή μπορεί καθ’ οδόν προς το παλαιστινιακό μέτωπο. Ο Soleimani, ίσως από κάπου στον ουρανό, διορθώνει τις τελευταίες λεπτομέρειες… Και Άγκυρα, Ισλαμαμπάντ, Μόσχα, Κάιρο, και Πεκίνο, παρακολουθούν κλείνοντας το μάτι: δεν είναι πια για την Παλαιστίνη μόνο! Είναι ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος! (Αν θέλετε το καταλαβαίνετε. Αν όχι… λυπούμαστε).

Το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ παίζει, όχι μόνο για λογαριασμό του αλλά και για λογαριασμό των δυτικών ιμπεριαλισμών που τόσο πιστά υπηρέτησε εδώ και σχεδόν 80 χρόνια, το τελευταίο χαρτί της εμπροσθοφυλακής… (Το ίδιο που έπαιξε και το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου… και έχασε).

Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Σύμφωνα με τον αξιόπιστο Scott Ritter στις αρχές της χρονιάς (2023) το ισραηλινό επιτελείο έκανε μια άσκηση-επί-χάρτου για το ενδεχόμενο ταυτόχρονης «προσβολής» από 3 ή και 4 (: + αίγυπτος…) μεριές. Το συμπέρασμα ήταν: θα ηττηθούμε… Το ισραηλινό πεντάγωνο μπορεί να μην περίμενε να ανάψουν το φυτίλι οι ξυπόλητοι της Γάζα, καταλαβαίνει όμως καλά την συγκυρία και τις αντιπαλότητες στις οποίες συμμετέχει ή και προκαλεί ή και οξύνει.

Τώρα πρέπει να αποφύγει ένα τέτοιο ενδεχόμενο αυτοπεριοριζόμενο στην «τιμωρία της Γάζα»; Αυτό του λένε οι δυτικοί φίλοι του: μην σκοτώσεις πολλές χιλιάδες, σκότωσε μόνο 10, 15 άντε 20 χιλιάδες κι εμείς θα πούμε ότι είναι λίγοι, μόνο 2.000, ότι οι άλλοι πέθαναν λόγω covid… γιατί μπορεί να μπουκάρουν οι ιρανοί και δικοί τους, και τότε θα έρθουμε σε δύσκολη θέση… Όμως απ’ την άλλη μεριά, ακόμα κι αν τώρα αποφύγει τα χειρότερα, θα υπάρξει επόμενη φορά – και το ξέρει. Ο χρόνος δεν είναι υπέρ του. Συνεπώς αυτό το ανθρωποφάγο δυτικογενές αποικιοκρατικό καθεστώς πλησιάζει ίσως (ίσως λέμε…) τα δάκτυλά του στο έσχατο σημείο του: στο σημείο Dimona. (Δεν θα πούμε περισσότερα, και ευχόμαστε να μην χρειαστεί. Απλά κρατείστε το σε κάποια άκρη…)

Κατά τα άλλα είναι γνωστό: παρά την φήμη του ο IDF ένα μόνο όπλο διαθέτει, κι αυτό είναι που χρησιμοποιεί (όταν δεν έχει τους ανάλογους αντιπάλους..): την αεροπορία του. Το πεζικό του; Οπουδήποτε μπλέχτηκε τα τελευταία 20 χρόνια, απ’ το νότιο λίβανο το 2006 ως το προσφυγικό στρατόπεδο της Jenin το περασμένο καλοκαίρι (και λίγες φορές μέσα στη Γάζα), ηττήθηκε. Μάχες πόλεων, μάχες ανάμεσα σε ερείπια στη Γάζα; Αν χρησιμοποιηθούν τεθωρακισμένα, θα είναι στο έλεος των αντιαρματικών. Αν δεν χρησιμοποιηθούν, το «σκέτο» πεζικό θα υποφέρει από τους ελεύθερους σκοπευτές. Εν τέλει πάνω απ’ τις άγνωστης έκτασης κατακόμβες κανείς σώφρων δεν θα πλησίαζε!!! Κάποιος το παρατήρησε: κάνοντας την Γάζα μπάζα απλά κάνουν αδύνατο να κρατήσουν οι αρβύλες τους εκεί… Κι αν δεν τις κρατήσουν πως θα πουν ότι νίκησαν-το-κακό; Πως θα τρομοκρατήσουν όσους τους αμφισβητούν πλέον πρακτικά και απειλητικά αλλά και τους πολύ περισσότερους σ’ όλο τον πλανήτη που χειροκροτούν τους αμφισβητίες;

Όλοι οι ξαφνιασμένοι (και οι πάντες είναι τέτοιοι, ποιος ασχολείται εδώ και μήνες με τη Μέση Ανατολή και μάλιστα από εργατικές, ανταγωνιστικές θέσεις;) δεν έχουν καταλάβει όχι τι έγινε στις 7 Οκτώβρη, αλλά το τι επιταχύνθηκε εκείνη την ημέρα!! Ούτε οι απωθήσεις ούτε η άγνοια είναι καλοί σύμβουλοι∙ ούτε όμως η ασταμάτητη μηχανή έχει προφητικό «χάρισμα».

Πόλεμο θέλει η δύση; Πόλεμο θα λάβει! (3)

Οδομαχίες βρίσκονται καθημερινά σε εξέλιξη σε διάφορες πόλεις της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης… αλλά οι Παλαιστίνιοι χρησιμοποιούν ακόμα πέτρες. ‘Ενοπλες παλαιστινιακές ομάδες προς το παρόν δρουν μόνο στην Jenin, κρατώντας του ισραηλινούς μακριά απ’ τον προσφυγικό καταυλισμό. Ο στρατός, φυσικά, έχει κλειδώσει τα δεκάδες «μπαντουστάν» και σκοτώνει όπου μπορεί: τουλάχιστον 55 διαδηλωτές ως το περασμένο Σάββατο, 7/10… (Αλλά αυτά είναι ασήμαντα νούμερα δολοφονιών, έτσι δεν είναι;)

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Ας το επαναλάβουμε (και που ξέρεις; η επανάληψη λένε ότι είναι η μητέρα της μάθησης!): δεν πρόκειται πια μόνο για την Παλαιστίνη – ακόμα κι αν οι δυτικοί προσπαθούν να περιορίσουν την σύγκρουση εκεί, ακόμα κι αν τα λόγια είναι παλιά και τετριμμένα, του είδους «η λύση των δύο κρατών»… Την Παλαιστίνη την είχαν «διαγράψει» απ’ τα κατάστιχά τους οι δυτικοί (πρώην ηγεμόνες), την θυμόνταν μόνο οι άραβες ή/και οι μουσουλμάνοι χωρίς όμως ορατούς συσχετισμούς δύναμης υπέρ τους. Εκείνο που έκανε η Παλαιστινιακή αντίσταση στις 7 Οκτώβρη το πρωί αντήχησε σε όλο τον πλανήτη! Ήταν μια εκκωφαντική έκρηξη: κατέρρευσαν σε λίγες ώρες, σαν χάρτινος πύργος, δυτικά μιλιταριστικά «έργα και ημέρες» δεκαετιών! «Έγραψε» παντού, σε φίλους και εχθρούς – πως να το πούμε; Συνεπώς το παρακμιακό δυτικό χωροφυλακείο στη μέση Ανατολή δεν μπορεί να «ισοφαρίσει» ισοπεδώνοντας και σκοτώνοντας απλά στη Γάζα, όπως συνήθως, όταν οι Παλαιστίνιοι θεωρούνταν απλά «πρόβλημα δημόσιας τάξης» του Τελ Αβίβ. Δεν είναι η «παλιά και τετριμμένη» παλαιστινιακή αντίδραση∙ είναι κάτι καινούργιο, διαφορετικό, σαφώς μεγαλύτερο. Αρκεί να διαβάσει κανείς προσεκτικά την ανακοίνωση του κινέζου υπ.εξ. Wang Yi μετά την συνάντησή του με τον ανεκδιήγητο κηπουρό Borrel που πληρώνεται για να παριστάνει τον υπ.εξ. της ε.ε., ειδικά το πρώτο μισό της – για να καταλάβει.

Αν το ισραηλινό καθεστώς προκαλέσει την «μοίρα του» κι υποχρεωθεί σ’ έναν πόλεμο φθοράς γύρω γύρω στα σύνορά του, δεν έχει καμία ελπίδα. Ούτε «ηθικής ανωτερότητας», ούτε καν οικονομικής και κοινωνικής επιβίωσης. Κι αφού όλοι καταλαβαίνουν την διακύβευση∙ αφού οι δυτικές ολιγαρχίες και μεγάλο μέρος των πληθυσμών τους έχουν εγκαταλείψει προ πολλού (όπως έχουν δείξει καθαρά στην ουκρανία) οποιαδήποτε έκκληση, έστω και προσχηματική, για «ειρήνη»∙ αφού στρέφονται όλο και πιο καθαρά στο πόλεμος – πόλεμος – πόλεμος (με έξοδα άλλων ει δυνατόν παρακαλούμε!) νοιώθοντας ότι το έδαφος του πλανήτη γη φεύγει κάτω απ’ τα πόδια τους∙ αφού η καπιταλιστική αναδιάρθρωση πλησιάζει με δρασκελιές στην γεωπολιτική της έκρηξη∙ αφού – αφού – αφού, η εργατική ανάλυσή μας δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα πια. Δυστυχώς.

Θα πει κάποιος: ο ισραηλινός φασισμός μπορεί να εκκενώσει την λωρίδα της Γάζα και χωρίς … (: η λέξη από «π», απαγορευμένη προς το παρόν!)  – το έχει ξεκινήσει ήδη. Λάθος! Δεν μπορεί, παρότι στις αρχές του 2023 ο φασιστοNetanyahou το είχε ανακοινώσει σαν πρόθεση, με τη φράση οι Εβραίοι έχουν αποκλειστικό και αναφαίρετο δικαίωμα σε όλες τις περιοχές της Γης του Ισραήλ.

Οι πρόσφυγες άμαχοι που τώρα φεύγουν, θα σταθούν στη νότια Γάζα ή στα αιγυπτιακά σύνορα δίπλα∙ αλλά η χούντα του Sisi δεν θέλει με τίποτα παλαιστίνιους πρόσφυγες. Συνεπώς θα κάνει τα πάντα για να τους εμποδίσει να φύγουν, ή να τους ξανασπρώξει πίσω αν περάσουν τα σύνορα. Κυρίως όμως: πως ο ισραηλινός στρατός θα διώξει τους ένοπλους απ’ τα άγνωστης έκτασης υπόγεια τούνελ; Με χημικά αέρια; Απαγορεύονται διεθνώς (υποτίθεται)…

Και πάλι: η λωρίδα της Γάζας, η Παλαιστίνη, οι Παλαιστίνιες και οι Παλαιστίνιοι, δεν είναι πια το μόνο «πρόβλημα» για τον χωροφύλακα και τους δυτικούς συμμάχους του. Το πρόβλημά του, σαν καθεστώς και σαν κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία, είναι ότι έχει επιλέξει να συνεχίσει και να οξύνει το νταβατζιλίκι στη μέση Ανατολή για λογαριασμό δικό του και των παρακμιακών ιμπεριαλιστών / μαφιόζων∙ ενόσω οι συσχετισμοί δύναμης έχουν αλλάξει, και οι καινούργιες «μεγάλες δυνάμεις» δεν χρειάζονται ούτε τις υπηρεσίες του, ούτε τα προβλήματα που δημιουργεί…

Όσο μπακάλικο στα μέτρα σου κι αν θεωρείς την Ιστορία, έρχεται η στιγμή που θα σε δαγκώσει…

Παλαιστίνη 2023: η επίθεση του Al Aqsa

Δευτέρα 9 Οκτώβρη>> Η ξαφνική, γενική και καλά σχεδιασμένη επίθεση των ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων (προφανώς δεν είναι μόνη της η Hamas!!!) της «μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής» στον κόσμο κατά του απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ στο έδαφός του έχει αρκετά απ’ τα βασικά χαρακτηριστικά της επίθεσης του Τετ∙ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι προεξοφλούμε το πότε και πως θα τελειώσει. Έχει ωστόσο πετύχει ήδη πολλά μέσα σε ελάχιστο χρόνο:

Πρώτον, η ιδέα του αήττητου του ισραηλινού στρατού, τσαλακωμένη ήδη σοβαρά απ’ την ήττα στο λίβανο απ’ την Χεζμπ’ Αλλάχ το 2006, καταρρέει ακόμα και μέσα στην επικράτεια του απαρτχάιντ καθεστώτος – κάτι που αν δεν κάνουμε λάθος δεν έχει συμβεί ποτέ. Για να γίνει η κατάρρευση ακόμα πιο εμφατική προέρχεται από ένοπλους «φυλακισμένους», εξοπλισμένους με ελάχιστα όπλα σε σχέση με την υπερτεχνολογική θωράκιση του IDF. Σε κάθε περίπτωση το να χάνεις δύο στρατιωτικές βάσεις μέσα σε λίγες ώρες από τους «ξυπόλητους» είναι κάτι ανεξίτηλο, ακόμα κι αν τις πάρεις πίσω μετά από μια ή δυο μέρες.

Δεύτερον, ακόμα και με τις ως τώρα εξελίξεις (και ανεξάρτητα απ’ την συνέχεια) έχει προκληθεί σοβαρό σοκ σ’ όλους τους δυτικούς συμμάχους του απαρτχάιντ καθεστώτος, κρατικούς, δημαγωγικούς ή απλά εθελοντές λακέδες.

Τρίτον, η οργάνωση, ο συντονισμός και οι ως τώρα επιτυχίες της επίθεσης του Al Aqsa αμφισβητούν σοβαρά και πρακτικά τις γεωπολιτικές ισορροπίες που διαμορφώθηκαν μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο στη μέση Ανατολή, σε μια ιστορική συγκυρία που το Τελ Αβίβ–χωροφύλακας των δυτικών προμηθειών σε μεσανατολικό πετρέλαιο παραπέει (ως γεωπολιτικός «ρόλος»).

Τέταρτον, οι κροκοδείλιες «καταγγελίες» των δυτικών ιμπεριαλισμών κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ και των διαρκών εγκλημάτων του (εκκαθαρίσεων, μαζικών φυλακίσεων, ισοπέδωσης της Γάζα το 2008, το 2014 – πάνω από 18.000 σπίτια και 73 ιατρικές δομές καταστράφηκαν μέσα σε ελάχιστες ημέρες από 6.000 ισραηλινούς βομβαρδισμούς – και ξανά το 2016, μαζικών δολοφονιών αμάχων διαδηλωτών – πάνω από 250 νεκροί στη διάρκεια της Μεγάλης Διαδήλωσης της Επιστροφής το 2018 / 2019) πάνε στα σκουπίδια όπου ανήκουν, μαζί με τους «ευαίσθητους» δυτικούς και τους δήθεν «ειρηνοποιούς» θεσμούς τους… Με τον τρόπο της η ένοπλη αντίσταση στην κατοχή της Παλαιστίνης βγάζει το «παλαιστινιακό πρόβλημα» απ’ τα αραχνιασμένα συρτάρια του 3ου παγκόσμιου πολέμου (1946 – 1990), το βγάζει επίσης απ’ τις επιφάσεις, τους αποπροσανατολισμούς και την εθελοδουλεία των «συμφωνιών του Όσλο», και το τοποθετεί στα επίδικα, στις εκκρεμότητες του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Η κατοχή της Παλαιστίνης δεν είναι πια μια παλιά, βαρετή, ξεχασμένη ιστορία, όπως βόλευε ως τώρα!!!

Μεγάλες διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστινιακής αντίστασης μετά την επίθεση του Al Aqsa. Πάνω: Istanbul. Κάτω: Sana’a (υεμένη)

Καταλαβαίνουμε πολύ καλά την χαρά των υποστηρικτών της παλαιστινιακής αντίστασης σ’ όλο τον κόσμο∙ παρ’ όλα αυτά πρέπει να τονίσουμε ότι η φονικότητα του απαρτχάιντ του Τελ Αβίβ θα προκαλέσει γρήγορα πολύ μεγάλο πόνο στους παλαιστίνιους και παλαιστίνιες∙ παρότι αμφιβάλουμε αν υπάρχει στοιχειώδες σχέδιο για να βομβαρδίζει το δικό του έδαφος (ώστε να διώξει τους εισβολείς απ’ τις πόλεις και κωμοπόλεις που έχουν καταλάβει). Η τελική νίκη της Παλαιστινιακής αντίστασης είναι εξαιρετικά απίθανο να επιτευχθεί μόνο απ’ τα δικά της όπλα∙ ενόσω το φασιστικό καθεστώς βρισκόταν σε «υπαρξιακή» (: ορολογία της εποχής!) περιδίνηση πολύ πριν την επίθεση του Al Aqsa. Προς το παρόν οι στενά εννοημένοι «συσχετισμοί δύναμης» είναι υπέρ του, ενώ μπορεί να «παγώσει» για χάρη της «εθνικής ενότητας έκτακτης ανάγκης» τις σοβαρές, δομικές, εσωτερικές του κρίσεις.

Δεν υπάρχει (επίσημος) αραβικός στρατός για να σταθεί στο πλευρό των Παλαιστίνιων όπως στο παρελθόν (με αποτυχίες…). Η Άγκυρα και η Τεχεράνη που εκδηλώνονται σαφώς υπέρ τους δεν πρόκειται να εμπλακούν σε ανοικτό πόλεμο με το Τελ Αβίβ. (Ειδικά η δεύτερη: όχι ακόμα…)

Σίγουρα δεν είναι ελληνικό αυτό το λάδι που τολμάει να ρίξει ο αιώνιος εχθρός;

Αυτό σημαίνει ότι η Παλαιστινιακή αντίσταση θα κρατήσει μεν τα κέρδη που έχει ήδη πετύχει με την επίθεση του Al Aqsa, αλλά συν τω χρόνω θα πρέπει να συγχρονιστεί με τα καινούργια «κέντρα ισχύος» του καπιταλιστικού πλανήτη…

Μέση Ανατολή 2023

Μπα; Πως κι έτσι; Ποιός «συριζα»; Ο παλιός ή ο καινούργιος; Μήπως και οι δύο μαζί; Και «απερίφραστα»; Τς τς τς τς: καταλυτική αυτή η «καταδίκη»!!!

Δευτέρα 9 Οκτώβρη>> Τους τελευταίους μήνες το ισραηλινό καθεστώς, προσπαθώντας να συντηρήσει την αναγκαιότητα του μεσανατολίτη χωροφύλακα για λογαριασμό των δυτικών ιμπεριαλισμών (και τα οφέλη για τον δικό του…), έχει αναλάβει να βομβαρδίζει την συριακή επικράτεια, όχι μόνο στα δυτικά (στην Δαμασκό ή/και κοντά στα υψώματα του Γκολάν) αλλά και στην όλο και πιο εμπόλεμη ζώνη της αμερικανικής + ypg κατοχής στα ανατολικά του Ευφράτη. Κυρίως αν και όχι αποκλειστικά γύρω απ’ την πόλη Deir Ez Zor. Ουσιαστικά ο ισραηλινός στρατός δρα σαν εργολάβος του αμερικανικού, κάνοντας εκείνα που ο τελευταίος δεν θέλει ως τώρα να κάνει, αφού δεν έχει κηρύξει επίσημα τον πόλεμο στη Δαμασκό: να βομβαρδίζει συριακές θέσεις και θέσεις των αράβων ενόπλων αυτής της περιοχής, που δρουν κατά των ypg.

Όμως σ’ αυτόν τον «ξεχασμένο πόλεμο» στο συριακό πεδίο μάχης, το «μπλοκ της Αστάνα», με ενεργητικό τρόπο η Δαμασκός, η Άγκυρα και η Τεχεράνη (η Μόσχα κρατάει αποστάσεις όχι επειδή διαφωνεί αλλά για να παίξει, όταν και αν χρειαστεί, τον ρόλο του μεσολαβητή), έρχεται σε όλο και εντονότερη αντιπαράθεση όχι μόνο τους βασάλους της Ουάσιγκτον αλλά και με τον αμερικανικό στρατό. Για τον στόχο έχουμε μιλήσει ήδη: να αναγκαστεί η Ουάσιγκτον να αποσυρθεί τόσο απ’ τη συρία όσο και απ’ το ιράκ.

Συνεπώς οι καινούργιες εργολαβίες του Τελ Αβίβ στο συριακό πεδίο μάχης σημαίνουν οξυνόμενη αντιπαράθεση με το «μπλοκ της Αστάνα».

Η αμερικανική κατάρριψη ενός τουρκικού drone επειδή «πλησίασε πολύ κοντά» σε αμερικανική βάση στη συριακή αλλά ypg-κρατούμενη Hasaka, στα βορειοανατολικά, κοντά στα σύνορα με το ιράκ, μπορεί να θεωρηθεί αμελητέο γεγονός. Ισχύει το ίδιο για την δήλωση του Erdogan αμέσως μετά τις αμερικανικές δικαιολογίες για την κατάρριψη ότι «αυτό που έχει να κάνει ο αμερικανικός στρατός είναι να φύγει απ’ την συρία»;

Δίνουμε έμφαση στο επίθετο «οξυνόμενη». Δεν έχει κορυφωθεί – ακόμα. Αυτή η κατάσταση προβλέπουμε ότι θα συνεχιστεί όλο το 2024, βάζοντας το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ έμμεσα αλλά καθαρά στα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Το «μπλοκ της Αστάνα» μπορεί να περιμένει τις αμερικανικές εκλογές στα τέλη του 2024, για την πιθανότητα μια επανεκλογή του ψόφιου κουναβιού στην αμερικανική προεδρία, σε συνδυασμό με την πίεση στο έδαφος, να οδηγήσει στην τελική αποχώρηση του us army. Όμως είτε έτσι είτε αλλιώς κανένα κράτος δεν μπορεί να αλλάξει την γεωγραφική του θέση. Το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ έχοντας υπό την κατοχή του την Παλαιστίνη δρα σαν φραγμός της χερσαίας εξόδου του ευρασιατικού project στην ανατολική Μεσόγειο. Εφόσον μια τέτοια επιλογή συνεπάγεται την γεωπολιτική του υποβάθμιση, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί μπροστά στην υπερένταση των συνεπειών της∙ και δεν θα είναι η Hamas η αιτία!

Απ’ την μεριά της παλαιστινιακής αντίστασης, η φαντασία και η εφευρετικότητα που δείχνει στο να χρησιμοποιεί «φτηνά» μέσα με ανορθόδοξα καινοτόμο αλλά εντυπωσιακά πετυχημένο τρόπο, έχει ένα μάθημα και προς την δυτική εργατική τάξη: αν πρόκειται να αντισταθείς κάντο στα σοβαρά, παράτα τα τετριμμένα και τις εύκολες συνήθειες, και βάλε όλο το (συλλογικό) μυαλό σου να δουλέψει! Στο μυαλό και στην κατάλληλη οργάνωση βρίσκεται η δύναμη των αδυνάτων!

Οι μαζικές αιχμαλωσίες (υψηλόβαθμων καραβανάδων, πεζοναυτών αλλά και πολιτών) απ’ την μεριά της παλαιστινιακής αντίστασης θα είναι όχι ένα αλλά πολλά αγκάθια μαζεμένα στα πλευρά του απαρτχάιντ καθεστώτος. Η μυθολογία του αήττητου συμπεριλαμβάνει την μυθολογία του ασύλληπτου – και είναι σοβαρότατο πρόβλημα όταν καταρρέουν και οι δύο μαζί. Σε ότι αφορά τα μέλη του IDF που κατά καιρούς έχουν αιχμαλωτιστεί από παλαιστινιακές οργανώσεις, το επιτελείο τους δεν έχει κανένα ενδοιασμό αν βρει που κρατούνται να τους σκοτώσει, ώστε να μην αναγκαστεί να διαπραγματευτεί την ανταλλαγή τους με παλαιστίνιους κρατούμενους. (Τα σώματα των νεκρών έχουν πολύ χαμηλότερη «ανταλλακτική αξία»). Αυτό γίνεται στη βάση του δόγματος ότι «αφού ανήκουν στον στρατό ξέρουν ότι μπορεί να πεθάνουν (ακόμα κι αν τους σκοτώσουμε εμείς…»). Δεν ισχύει το ίδιο για τους αιχμάλωτους ισραηλινούς πολίτες∙ ή, εν πάσει περιπτώσει, δεν ξέρουμε να έχει υπάρξει τέτοιο περιστατικό ως τώρα.

Όπως κι αν τελειώσει η επίθεση του Al Aksa το όποιο πολιτικό προσωπικό στο Τελ Αβίβ θα πρέπει να διαπραγματευτεί ανταλλαγές αιχμαλώτων. Μακρόσυρτο, καθόλου εύκολο και καθόλου τιμητικό σε τέτοια κλίμακα…