Tag: ισραήλ

Το κράτος και τα κηπευτικά

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.31) >> Υπάρχουν διάφορα κράτη που απαγόρευσαν την εμφάνιση της παλαιστινιακής σημαίας (μαζί με διάφορα άλλα που αφορούν την παλαιστινιακή απελευθέρωση) με την κατηγορία ότι είναι … «αντισημιτικό σύμβολο»….

Δυστυχώς, αντί να υπερασπιστούν αυτή τη ματωμένη σημαία όποιο τίμημα κι αν είχε πολλοί πρωτοκοσμικοί «αλληλέγγυοι» (;) κατέφυγαν σε ένα τρικ. Υιοθέτησαν ως σύμβολο της «αλληλεγγύης» τους το … καρπούζι (!!!) επειδή τα χρώματά του (πράσινο / κόκκινο / μαύρα σπόρια) είναι τα ίδια με της παλαιστινιακής σημαίας.

Το βρίσκουμε από ηλίθιο ως χυδαίο…

Αλλά τα κράτη αγρυπνούν! Και δεν μασάνε από τέτοιες κουτοπονηριές!!! Δείτε το παρακάτω video, κάπου στην αυστραλία, για ένα μικρό αυτοκόλλητο (με καρπούζι) στο παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου. Προφανώς το όργανο δεν αυτενέργησε. Αυτές ήταν οι εντολές που είχε απ’ το υπουργείο δημόσιας τάξης του κράτους του:

Γελοίο το να κάνει κάποιος το καρπούζι σύμβολο της συμπαράστασής του στην Παλαιστινιακή αντίσταση… Και δέκα φορές γελοίο το να θεωρείται το καρπούζι σύμβολο … αντισημιτισμού!

Ψόφια «ειρήνη»… (1)

Επάνω, χάρτης με την εμπόλεμη ζώνη  στον πόλεμο των 36 ημερών το 2006. Κάτω η ίδια ζώνη στον πόλεμο των 59 ημερών (ως τώρα) – ο χάρτης είναι 2 μέρες πριν την «εκεχειρία». Προσέξτε ότι το 2006 ο θεοναζί στρατός είχε κάνει ναυτικό αποκλεισμό του λιβάνου, κάτι που δεν διανοήθηκε καν και καν τώρα, αφού τότε η Hezb’ Allah είχε κτυπήσει ένα πλοίο του. Προσέξτε επίσης ότι το 2006 είχε καταφέρει να προωθηθεί αισθητά πιο βαθιά απ’ ότι τώρα. Όμως, έχοντας την δυτική άδεια να ισοπεδώσει την Γάζα, προχώρησε τώρα σε πιο μαζικούς βομβαρδισμούς οικισμών, χωριών και πόλεων – φυσικά και της Βηρυτού, και της Σιδώνας…

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.21) >> Δεν ήταν στον ορίζοντα της ανάλυσής μας… Αλλά γιατί θα έπρεπε; Επί μέρες τις τελευταίες εβδομάδες τα «νέα απ’ το μέτωπο» ήταν όλο και χειρότερα για τον θεοναζί στρατό: το καταλάβαινε όποιος έκανε τον κόπο να συγκρίνει τα δημοσιεύματα των δικών του media με τις αναφορές των λιβανέζικων. Επί μέρες τις τελευταίες εβδομάδες αυτός ο θεοναζί στρατός όχι μόνο δεν μπορούσε να προχωρήσει με σταθερότητα αλλά κάποτε αναγκαζόταν να υποχωρήσει πίσω, μέσα στην δική του συνοριακή επικράτεια. Επί μέρες τις τελευταίες εβδομάδες γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρο πως αυτός ο θεοναζί στρατός όχι μόνο δεν θα «καθάριζε» το νότιο λίβανο απ’ τους «τρομοκράτες», όχι μόνο δεν θα έβλεπε ποτέ το όριο που είχε βάλει στον εαυτό του, τον ποταμό Λιτάνι, αλλά μάλλον διακινδύνευε ένα μεγαλειώδες Βατερλώ.

Συνεπώς μια «εκεχειρία», «ανακωχή» (χρησιμοποιείτε όποια λέξη σας ταιριάζει) με «ημερομηνία λήξης» (η οποία ημερομηνία απλά ταιριάζει με την ανάληψη καθηκόντων απ’ το ψόφιο κουνάβι…) που δεν θα είχε στόχο απλά την περισυλλογή-των-νεκρών, ένα μόνο νόημα θα μπορούσε να έχει: με τα τωρινά δεδομένα δεν μπορούμε άλλο! Και αυτό ακριβώς δείχνει. Οι δυτικοί συνεργοί και υποθάλπτες και τροφοδότες των θεοναζί εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας και οπωσδήποτε οι δημαγωγοί τους, παρουσιάζοντας αυτήν την «ανακωχή» ως νίκη δική τους και του χωροφύλακά τους, φρόντισαν να κρύψουν τρία βασικά δεδομένα πριν πανηγυρίσουν για τις «υπογραφές»:

1) Το ομολογημένο ξανά και ξανά εντός του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος ότι το πεζικό του ΔΕΝ αντέχει πλέον την εισβολή στο νότιο λίβανο…

2) Την «ανεξήγητη» ένταση με την οποία ο αρχιχασάπης του Τελ Αβίβ υποστήριζε δημόσια αυτήν την «συμφωνία», και την βιασύνη του να την επιστημοποιήσει στο υπουργικό του συμβούλιο – όταν επί 14 μήνες έκανε το ακριβώς αντίθετο είτε σχετικά με τη Γάζα είτε σχετικά με το νότιο λίβανο μόλις πριν ένα μήνα…

3) Την χλιαρή (δήθεν) αντίδραση των πλέον hard core θεοναζί συμμάχων του… Έκαναν μεν την παράσταση της διαφωνίας τους, αλλά καμία σχέση με τις σταθερές απειλές εδώ και μήνες ότι θα αποχωρήσουν απ’ την κυβέρνηση και θα την ρίξουν «αν…». Με άλλα λόγια συμφωνούσαν κι αυτοί…

Ήταν ο ίδιος ο αρχιχασάπης που αποκάλυψε τους «3 λόγους που υπέγραψε»: Ένας: «να ασχοληθεί με το ιράν»…. Άλλος: «να ασχοληθεί με τη Γάζα»…. (Και τα δύο μαζί;;;) Ο βασικότερος όμως (που ο ίδιος ανέφερε) ήταν το κοινό μυστικό: η κούραση και η λειψανδρία του στρατού του, ακόμα και σε όπλα. Δηλαδή: οι μεγάλες απώλειες τόσο σε «προσωπικό» (εκατοντάδες νεκροί και σοβαρά τραυματίες) όσο και σε «υλικό»: τουλάχιστον 60 τανκς διαλυμένα σε λιγότερες από 60 μέρες, για μια εισβολή που υποτίθεται θα είχε καταλάβει ήδη τον λίβανο κάτω απ’ τον ποταμό Λιτάνι, αλλά κατάφερε μόνο να κάνει νεκροταφείο της μια ζώνη μερικών εκατοντάδων μέτρων δίπλα στα σύνορα.

Από στενά στρατιωτική άποψη η Hezb’ Allah νικούσε! Και ακόμα χειρότερα: δεν υπήρχε καμία ένδειξη καν και καν ότι επρόκειτο να καμφθεί μετά από επιπλέον ένα ή δύο μήνες.

Να και η άποψη της θεοναζί, απαρτχάιντ κοινωνίας για την έκβαση της εισβολής στο νότιο λίβανο – μετά την ανακοίνωση της «εκεχειρίας». Στο ποσοστό των «δεν νικήσαμε» περιλαμβάνεται ένα 20% που θεωρεί ότι νίκησε η Hezb’ Allah και οι υπόλοιποι που έχουν την άποψη ότι δεν νίκησε κανείς…

Συνεπώς, ενώ είναι ξεκάθαρο γιατί οι θεοναζί κάλεσαν τον μεγάλο σύμμαχό τους στην Ουάσιγκτον (προσωποποιημένο σ’ ένα κάθαρμα ονόματι Hochstein, δεξί χέρι του νυσταλέου Jo διορισμένο στο παρελθόν απ’ τον Obama για να βοηθήσει τον οίκο Biden στις βρώμικες τύπου Burisma δουλειές του στην ουκρανία…) να «μεσολαβήσει» μια διακοπή, υπάρχει το ερώτημα: γιατί συμφώνησε (όσο συμφώνησε…) η λιβανέζικη αντίσταση;

Σ’ αυτό το ερώτημα

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ψόφια «ειρήνη»… (2)

(Όχι, δεν εμφανίστηκαν οι caballeros στο λίβανο!) Μοτοδιαδήλωση στην Dahyeh, νότιο προάστειο της Βηρυτού, στις 27 Νοέμβρη, μετά την ανακοίνωση της «εκεχειρίας». Δεν δείχνουν για ηττημένοι…

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.17) >> Η απελευθέρωση της Παλαιστίνης δεν είναι ευκαιριακό ζήτημα ούτε για την Hezb’ Allah ούτε για το σύνολο εκείνου που ονομάζεται «άξονας της αντίστασης». Η αποικιοκρατική κατοχή της απ’ την άλλη μεριά δεν είναι ευκαιριακό ζήτημα ούτε για το θεοναζί καθεστώς ούτε για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς που είναι οι πατρώνες του. Συνεπώς η σύγκρουση εδώ είναι πολλαπλή και πολυεπίπεδη – και εκτείνεται πολύ μακρύτερα απ’ αυτήν καθαυτήν την Παλαιστίνη ή/και τον λίβανο.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ψόφια «ειρήνη»… (3)

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.13) >> Στη διάρκεια αυτών των 59 ημερών Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ σε συνεργασία «δούλεψαν» αυτό το σχέδιο: αντί να προσπαθούμε να κτυπήσουμε την Hezb’ Allah στην έδρα της θα κτυπάμε στον εφοδιασμό της σε όπλα και πυρομαχικά στο συριακό! Το σχέδιο το ίδιο δεν είναι καθόλου καινούργιο. Για χρόνια το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς βομβαρδίσει «στόχους» στα δυτικά της συριακής επικράτειας, ακόμα και στη Δαμασκού – έτσι σκότωσε για παράδειγμα τον Mohammad Reza Zahedi, στρατηγό των ιρανών «φρουρών της επανάστασης», στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό.

Αλλά η πρόσφατη συνεννόηση οργάνωσε μια proxy αναβάθμιση που φάνηκε πολύ γρήγορα.  Μερικές ώρες μετά την ανακοίνωση της «εκεχειρίας» (κι αφού προηγήθηκαν απειλές του αρχιχασάπη προς τον Άσσαντ για τις σχέσεις του με την Τεχεράνη…), κάμποσα χιλιόμετρα βορειότερα, οι ουαχαβίτες ένοπλοι που είναι παρκαρισμένοι μόνιμα στο Idlib στη βόρεια συρία (μαζί με μερικές εκατοντάδες βασάλων των ypg…) κινήθηκαν οργανωμένα και αποτελεσματικά προς το υπό συριακό έλεγχο Aleppo, αιφνιδιάζοντας εντελώς ό,τι ονομάζεται «συριακός στρατός»! Την ανακατάληψη του Aleppo σχεδόν δια περιπάτου από τους πράκτορες των αμερικανικών και ισραηλινών υπηρεσιών (η πόλη είχε ανακαταληφθεί το καλοκαίρι 2016 με την συνεργασία της Μόσχας, της Τεχεράνης, της Δαμασκού και της Hezb’ Allah) θα την ονομάσουμε (χωρίς παρεξήγηση…) «μεσανατολική επιχείρηση Kursk»! Έχει παρόμοια χαρακτηριστικά, παρόμοια επιμελητειακή υποστήριξη «από ψηλά», την ίδια «υποδομή psyop» – αλλά ακόμα χειρότερα εγείρει ορισμένες αμφιβολίες για την «πιστότητα» κάποιων τμημάτων (αξιωματικών δηλαδή) του συριακού στρατού. Σε κάθε περίπτωση είναι δυνατό κτύπημα όχι απλά κατά του καθεστώτος Assad αλλά κατά του «μπλοκ της Αστάνα» συνολικά! Και κατά της Μόσχας, και κατά της Τεχεράνης, και κατά της Άγκυρας (περισσότερα ειδικά γι’ αυτό στη συνέχεια…). Κάποιος θα έλεγε μ’ έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια! (Το γεγονός ότι οι ουαχαβίτες επιτέθηκαν και στο ιρανικό προξενείο στο Aleppo προφανώς έχει την σημασία του… Όπως επίσης ότι «ξαφνικά αφυπνίστηκαν» ανάλογοι ένοπλοι στη Daraa, δίπλα στα κατεχόμενα απ’ τους θεοναζί υψώματα του Γκολάν, ενόσω η θεοναζί αεροπορία βομβάρδιζε συριακές θέσεις λίγο βορειότερα…)

Αυτήν την φορά το συριακό πεδίο μάχης εισάγεται «επίσημα» απ’ τον άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνου – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο, σαν ο «κρίκος» που ενώνει το μέχρι τώρα μεσανατολικό πεδίο μάχης (Παλαιστίνη / λίβανος) με το ουκρανικό πεδίο μάχης!

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε την απάντηση του «μπλοκ της Αστάνα»∙ μην έχετε όμως καμία αμφιβολία πως όχι μόνο θα υπάρξει αλλά ενδεχομένως να είναι και ιδιαίτερα σκληρή. Ήδη Μόσχα, Τεχεράνη και Άγκυρα συζητούν επ’ αυτού – σήμερα για παράδειγμα ο ιρανός υπ.εξ. θα βρίσκεται στην τουρκική πρωτεύουσα. Χτες ήταν στη Δαμασκό. Ο τούρκος υπ.εξ δήλωσε ότι δεν θα επιτρέψουμε σε τρομοκράτες να φτιάξουν δικό τους κράτος στην επικράτεια της συρίας – αλλά αυτό πιθανότατα δεν θα το μάθετε απ’ τους δημαγωγούς.

Κάποιοι βιάστηκαν να υποστηρίξουν ότι αυτή η επίθεση των ουαχαβιτών υποστηρίζεται απ’ το τουρκικό καθεστώς. Πολύ βολικό, πολύ μηντιακό, και εξαιρετικά ρηχό! Οι «εξηγήσεις» που δίνονται για το συμφέρον του τουρκικού καθεστώτος σ’ αυτήν την εξέλιξη δεν θα άντεχαν ούτε σε νηπιαγωγείο. Και θυμίζουν αρκετές άλλες «πληροφορικές επιχειρήσεις» σχετικά με την μέση Ανατολή και όχι μόνο.

Το ενοχοποιητικό στοιχείο κατά της Άγκυρας είναι η επιρροή που έχει σε κάποια ή κάποιες απ’ τις φράξιες των ουαχαβιτών του Idlib… Αυτό είναι εν μέρει σωστό∙ όμως η Άγκυρα θα ήταν ενθουσιασμένη αν ήταν η μοναδική με επιρροή επάνω τους!! Έχει κάνει σοβαρές συμφωνίες με την Μόσχα (με την Μόσχα… όχι με κανά πιτσιρίκι…) για τον έλεγχό τους ως το σημείο να συνδυαλλαγούν με το καθεστώς Άσσαντ –  και έχει αποτύχει. Η αιτία της αποτυχίας δεν είναι μυστηριώδης. Κάτω απ’ το τραπέζι ή και κάτω απ’ το πάτωμα υπάρχουν κι άλλοι που «πληρώνουν» στο Idlib, με διαφορετικούς σχεδιασμούς. Σε ότι αφορά δε αυτό που η δυτική δημαγωγία ονομάζει «συριακή αντιπολίτευση» είναι αποδεδειγμένο ξανά και ξανά ότι πρόκειται για μισθοφόρους από πολλά μέρη της ασίας που διαλέγουν τους εργοδότες που πληρώνουν καλύτερα! Θυμάται κανείς τα «άσπρα κράνη», την δήθεν «ανθρωπιστική οργάνωση» αυτής της «αντιπολίτευσης»; Μάλλον όχι.

Με δυο κουβέντες: οι στρατηγικοί εργοδότες στο σχέδιο «χαλιφάτο isis στη συρία και στο ιράκ» και στα απόνερά του ήταν και είναι αυτοί: Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Τελ Αβίβ. (Το Ριάντ κι ως ένα σημείο η Ντόχα έβαζαν την ιδεολογία και λεφτά…)

Το πιο πρόσφατο, με θεοναζί / αμερικανική / αγγλική προέλευση (και σατανικό!) «επιχείρημα» του γιατί είναι η Άγκυρα πίσω απ’ την «μεσανατολική επιχείρηση Kursk», είναι ότι το τουρκικό καθεστώς θέλει (λέει) να δημιουργήσει μια buffer zone κατά μήκος του συνόλου των συροτουρκικών συνόρων, απ’ την Μεσόγειο ως το ιράκ!!! Οπότε; Θα εισβάλει στη συρία από παντού ή κούτσα κούτσα την buffer zone θα την φτιάξουν οι “προστατευόμενοί” του; Αυτό το «επιχείρημα» το υποστηρίζουν σοβαρά σοβαρά ακόμα και οι «ειδικοί» του γνωστού aljazeera (!!!)

Λοιπόν. Πρώτον, το μήκος των συροτουρκικών συνόρων είναι 909 χιλιόμετρα, κυρίως σε ορεινό έδαφος. Δεύτερον, είναι αποδεδειγμένο (λόγω της μορφολογίας) ότι είναι δύσκολο να ελεγχθούν στρατιωτικά ακόμα και 100 χιλιόμετρα αυτής της συνοριακής γραμμής – όχι 900… Τρίτο και σημαντικό: buffer zone 900 χιλιόμετρα με ένα καθεστώς (το συριακό) που με αυτήν την ιδέα της buffer zone στο έδαφός του το κάνεις εχθρικό προς εσένα; Άστο καλύτερα!!!

Προφανώς έχει ξεχαστεί αλλά ο Ερντογάν είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Άσσαντ, έως και οικογενειακές. Οι σχέσεις χάλασαν το 2011, με την εξέγερση στη συρία, όταν ο Ερντογάν μαζί με την Μόσχα, την Τεχεράνη και της Hezb’ Allah «έκαναν χρυσό» τον Άσσαντ να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, αλλά αυτός προτίμησε να στείλει κατά των διαδηλωτών την προεδρική φρουρά που είχε επικεφαλής τον χασάπη αδελφό του – και απ’ τις σφαγές της προεδρικής φρουράς ξεκίνησαν όλα. Βουτήχτηκε στο αίμα δίνοντας την ευκαιρία στον άξονα (με την σημαντική συμμετοχή τότε του τοξικού του ριάντ) να τον πνίξουν στη Μεσόγειο. Ήρθε η Μόσχα, η Τεχεράνη και η Hezb’ Allah και τον έσωσαν κυριολεκτικά!

Εξαιτίας αυτής της εγκληματικής πολιτικής του συριακού καθεστώτος το 2011, και το 2012 και το 2013, η Άγκυρα απέκτησε ένα πρόβλημα που δεν είχε: τους κούρδους της συρίας, που με την χρηματοδότηση, την εκπαίδευση και την προστασία της μοσάντ και του u.s. army έχουν γίνει «κράτος» καταλαμβάνοντας συριακό έδαφος, όλη τη συρία ανατολικά του ευφράτη. Σχεδόν το 1/3 της επικράτειας. Φυσικά (η Άγκυρα) προσπάθησε να ελέγξει τους ουαχαβίτες που απερίσκεπτα συγκέντρωσε το καθεστώς Άσσαντ στο Idlib, κι αυτό επειδή δεν έχει ξεχάσει ότι αυτοί ακριβώς οι ουαχαβίτες ήταν το «εργαλείο» για την διάλυση και της τουρκίας (όχι μόνο της συρίας και του ιράκ: η αμερικανο-αγγλικο-ισραηλινή «νέα μέση ανατολή»!) Τους έλεγξε ως το σημείο να μην δρουν στην τουρκική επικράτεια – το υπόλοιπο ήταν και είναι αρμοδιότητα εκείνων που τους συγκέντρωσαν εκεί, δηλαδή της Δαμασκού (αλλά και της Μόσχας…)

Η ιδέα περί “buffer zone” είναι μια ιδέα που βολεύει όσους θέλουν να είναι μόνιμα στη φωτιά η μέση Ανατολή! Η ιδέα περί «τουρκικής καθοδήγησης» των ουαχαβιτών βολεύει αυτούς που φοβούνται την κρατική ισλαμική διεθνή. Στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν έχει κανένα όφελος η Άγκυρα απ’ αυτήν την εξέλιξη, αλλά αντίθετα έχει κόστος: εμποδίζει την δημόσια ανακοίνωση της αποκατάστασης των σχέσεών της με την Δαμασκό (σχέσεις που σε επίπεδο υπηρεσιών ποτέ δεν σταμάτησαν!!!). Πρόκειται για μια δημόσια αποκατάσταση σχέσεων που μεθοδεύεται εδώ και πολύ καιρό, κάτω απ’ τον στρατηγικό στόχο (απ’ το σύνολο των μελών του «μπλοκ της Αστάνα») της αντιμετώπισης των βασάλων ypg του αμερικανικού κατοχικού στρατού στην ανατολική συρία, και τελικά την εκδίωξη του u.s. army τόσο απ’ την συρία όσο και απ’ το ιράκ! (Αυτός δεν είναι στρατηγικός στόχος που εγκαταλείπεται έτσι, για μερικά hired arms!)

Επιπλέον αυτή η επίθεση, οργανωμένη ακριβώς για τις ανάγκες της «διευκόλυνσης» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος και των συμμάχων του, επιβεβαιώνει την τουρκική εκτίμηση ότι και η τουρκική επικράτεια είναι στόχος του Τελ Αβίβ!!! (Όντως: η Άγκυρα πρέπει να τιμωρηθεί για την ρητορική της σχετικά με την Παλαιστίνη!!)

Να πως παρουσίαζε το θέμα η τουρκική καθεστωτική yenisafak το περασμένο Σάββατο:

Επειδή πρόκειται για το (θεωρούμενο) πιο φιλοAKP μήντιο στην τουρκία, μοιάζει αυτή η παρουσίαση να υπονοεί «α, τι ωραία που τα κατάφεραν οι δικοί μας!»; Ή ίσως το αντίθετο, ότι δηλαδή θα χρειαστεί να δράσει και ο τουρκικός στρατός κατά των ενόπλων που έχουν ως τώρα στριμώξει τον συριακό στρατό;

Κάτι «σωστές μεριές»… (Μια Νυρεμβέργη σε αργή κίνηση…)

H Γάζα έχει προετοιμάσει κιόλας τον κόσμο για πυρηνικό πόλεμο… Κανείς πια δεν μπορεί να υποστηρίξει την αξία της ανθρώπινης ζωής. Δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού…

Δευτέρα 25 Νοέμβρη (00.25) >> Ήθελαν να πουν «είμαστε νικητές»!!! Αλλά ντράπηκαν να το πουν ωμά. Το διατύπωσαν με χυδαία «φιλοσοφικότητα»: είμαστε στη σωστή μεριά της ιστορίας (!!!) Η Ύβρις της αλαζονείας τους ήταν διπλή. Πρώτον, έπιασαν στο στόμα τους την Ιστορία, λες και είναι προϊόν κάποιας βιομηχανίας τους, ή το χαρτί στις τουαλέτες τους… Και δεύτερον, ανακηρύχτηκαν «νικητές – από – τα – αποδυτήρια», αφού έτσι καταλαβαίνουν τους ιμπεριαλισμούς τους: ως επέλαση χωρίς σοβαρό αντίπαλο… «Προπόνηση»…

Για το ουκρανικό πεδίο μάχης περισσότερα στη συνέχεια. Στο μεσανατολικό πεδίο μάχης; Μήπως εκεί τουλάχιστον τα δυτικά αφεντικά ακουμπάνε έστω την «σωστή μεριά…» τους;

Η λιβανέζικη αντίσταση γίνεται από μέρα σε μέρα και από βδομάδα σε βδομάδα ακόμα πιο επιθετική και πιο καταστροφική για το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Χτες κτύπησε (με επιτυχία) τη ναυτική βάση Asdod 150 χιλιόμετρα νότια απ’ τα λιβανέζικα σύνορα∙ μια ακόμα στρατιωτική βάση έξω απ’ την πρωτεύουσα Τελ Αβίβ∙ και διάφορους στόχους κοντά στα σύνορα. Εννοείται ότι οι ενέδρες και τα αποτελεσματικά κτυπήματα εναντίον θεοναζί τανκς και πεζικού στον νότο του λιβάνου είναι πλέον ρουτίνα.

Στο εσωτερικό του θεοναζί καθεστώτος εκτός απ’ τις αυτοκτονίες στρατιωτών (επίσημα πάνω από 10…), τους περισσότερους από 11.000 (επίσημα δηλωμένους) τραυματίες του στρατού (οι περισσότεροι σοβαρά έως πολύ σοβαρά) και την καταιγίδα σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων (εντός ή εκτός εισαγωγικών) αφού οι «προβληματικοί» δεν θέλουν με τίποτα να γυρίσουν μετά τις άδειές τους στα μέτωπα είτε της Γάζα είτε του λιβάνου, η πρόσφατη απόφαση του ICC είναι μια εμπρηστική βόμβα διασποράς.

Το ICC είναι το χειρότερο διεθνές δικαστήριο που θα ήταν ποτέ δυνατόν να κατηγορήσει (και μάλιστα ως εγκληματία κατά της ανθρωπότητας και εγκληματία πολέμου) οποιονδήποτε δυτικό!!! Έχουμε εξηγήσει στο παρελθόν περί τίνος πρόκειται (για το ICC). Κι όμως: το έκανε! Και μάλιστα κάτω απ’ τον προκλητικό τίτλο: Η κατάσταση στο κράτος της Παλαιστίνης!

Έτσι απ’ τις 21 Νοέμβρη του 2024 δύο απ’ τους αρχιχασάπηδες, ο Netanyahu και ο Gallant, είναι wanted στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη – και φυγόδικοι!!! Γιατί βέβαια μπορούν να ξερνάνε όσο γουστάρουν περί «αντισημιτισμού»…. Αλλά δεν πρόκειται να εμφανιστούν στο δικαστήριο, να απολογηθούν, να δικαστούν, να επιδιώξουν να αθωωθούν για να «σώσουν την υπόληψή τους»!!! Όχι βέβαια!!!

Αυτά ενόσω εκκρεμεί η απόφαση του σοβαρότερου διεθνούς δικαστηρίου, του ICJ (international court of justice) για την γενοκτονία στην κατεχόμενη Παλαιστίνη – απόφαση που εκτιμάμε ότι δεν θα αργήσει πια.

Πώς όμως έγινε εφικτή η απόφαση για τους εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας / και πολέμου απ’ το ICC; Και τι ουσιαστικές συνέπειες μπορεί να έχει;

Είναι δεδομένο πως το ICC βρίσκεται απ’ την δημιουργία του την ίδια, στις αρχές του 21ου αιώνα, υπό την απειλητική μπότα των αμερικανικών (και όλων των πρωτοκοσμικών) υπηρεσιών∙ εν προκειμένω και της θεοναζί, απαρτχάιντ μοσάντ. Πως μπόρεσαν λοιπόν οι 3 δικαστές (η Reine Alapini-Gansou απ’ το μπενίν∙ η Beti Hohler απ’ την σλοβενία∙ και ο Nicolas Guillou απ’ την γαλλία) να πουν το προφανές μεν, αλλά απαγορευμένο απ’ τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς;

Βεβαιότητες δεν μπορούμε να έχουμε! Στην πιο πιθανή εκδοχή: η «μπογιά» (και οι απειλές…) της δύσης ΔΕΝ περνάνε πια! Στην πολύ λιγότερο πιθανή αλλά ας μην αποκλείουμε τίποτα: αυτές ακριβώς οι δυτικές υπηρεσίες θέλουν να «ξεφορτωθούν» τους πλέον φανερούς θεοναζί, απαρτχάιντ συνεργάτες τους (το έχουν ξανακάνει κάμποσες φορές σε επίπεδο κεντρικών πολιτικών βιτρινών!…) επειδή έχουν «αυτονομηθεί».

Όποια κι αν είναι η εξήγηση, το γεγονός παραμένει: η πολιτικο/στρατιωτική «κορυφή» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος είναι εγκληματίες παγκόσμιου βεληνεκούς με δικαστική βούλα. Εννοείται πως θα συνεχίσουν όσο μπορούν να είναι τέτοιοι∙ δεν θα σταματήσουν. Εξάλλου δεν είναι μόνοι τους! Εντός και εκτός καθεστώτος έχουν τόσους υποστηρικτές. Ενώ, λοιπόν, στα σφαγεία οι χασάπηδες θα συνεχίσουν το έργο τους, είναι λάθος να υποτιμηθεί η σημασία της απόφασης του ICC σε ότι αφορά τους διεθνείς φίλους, υποστηρικτές και τροφοδότες τους.

Να γιατί:

α) Στις 17 Μάρτη του 2023, ένα χρόνο μετά την ρωσική εισβολή στην ουκρανία, αυτό το ίδιο δικαστήριο εξέδωσε εντάλματα σύλληψης κατά της ανεγκέφαλης αλεπούς και της Maria Lvova-Belona (ρωσίδας επιτρόπου για τα δικαίωματα των παιδιών) με την γελοία κατηγορία ότι «έχουν απαγάγει παιδιά απ’ το Donbass»… Τον Ιούνη του 2024 το ίδιο ICC εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για τους ρώσους καραβανάδες Victor Sokolov, Sergey Kobylash, τον αρχιστράτηγο Valery Gerasimov και τον (τότε) υπ.αμ. Sergei Shoigu, με την κατηγορία επιθέσεων σε ουκρανούς αμάχους, άρα «εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας». Όλοι αυτοί είναι wanted…

Οι δυτικοί φίλοι, υποστηρικτές και τροφοδότες των ναζί στο Κίεβο (και φυσικά των θεοναζί στο Τελ Αβίβ!!!) χάρηκαν πολύ μ’ αυτά τα εντάλματα… Τώρα όμως αρκετοί από δαύτους (αρχίζοντας απ’ τις ηπα) έχουν θυμώσει ακόμα περισσότερο για τους απαρτχάιντ φίλους τους! Αν ακολουθήσουν την αντίθεση στάση (όχι, δεν θα τους συλλάβουμε!!) γίνονται κυριολεκτικά «ρόμπα» στα μάτια οποιουδήποτε στον υπόλοιπο πλανήτη∙ ακόμα και στα μάτια πραγματικά κακούργων δικτατόρων, που θα μπορούσαν επίσης να κατηγορηθούν. Έχει δημιουργηθεί λοιπόν ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα στις «διεθνείς σχέσεις» τους, σε ότι αφορά το πως οι δυτικοί εννοούν την «διεθνή νομιμότητα» και τους «κανόνες δικαίου» που πουλάνε ακόμα ως σημαία τους…

β) Στις 7 Νοέμβρη του 2024 το γερμανικό κοινοβούλιο έκανε νόμο του κράτους το «Never again is now: protecting, preserving and strengthening the jewish life in Germany». Αν αυτός ο νόμος ήταν κατά του αντισημιτισμού θα ήταν απόλυτα καλοδεχούμενος (και οι πρώτοι σε βάρος των οποίων θα έπρεπε να εφαρμοστεί θα έπρεπε να είναι τα αφεντικά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος!) Αλλά όχι! Ο νόμος υιοθέτησε έναν δήθεν «διευρυμένο» ορισμό του αντισημιτισμού σχετικά πρόσφατης κατασκευής, που υποστηρίζει πως όποιος κάνει κριτική στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, στην ιδεολογία και στις πρακτικές του, είναι …. «αντισημίτης», και ως εκ τούτου διώκεται! Ο νόμος φτιάχτηκε για να «βγάλει στην παρανομία» τόσο το BDS όσο και το σύνολο του κινήματος υποστήριξης στους Παλαιστίνιους, ξεκινώντας απ’ τα πανεπιστήμια, τους δημόσιους οργανισμούς, και προχωρώντας…

Τώρα λοιπόν, μετά την απόφαση του ICC η γερμανική ολιγαρχία που παριστάνει την «δημοκρατία» βρέθηκε ξαφνικά σ’ ένα δάσος από παλούκια! Απ’ την μια μεριά είναι υποχρεωμένη να δεχτεί την απόφαση (είναι μέλος του δικαστηρίου), που σημαίνει πως η κριτική που προσπαθεί να απαγορεύσει δεν είναι απλά νόμιμη αλλά, ακόμα χειρότερα, καθήκον της! Απ’ την άλλη μεριά αυτή ακριβώς η απόφαση του ICC εκθέτει τους γερμανικούς κρατικούς μηχανισμούς (και την τωρινή πλειοψηφία του κοινοβουλίου) στην κατηγορία της συνεργασίας και της υποστήριξης εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας και εγκληματιών πολέμου! Κι αν κάποιοι τολμηροί κάνουν τέτοια προσφυγή στα γερμανικά δικαστήρια, τότε αυτά θα πρέπει να την εξετάσουν με την γνωστή προτεσταντική σχολαστικότητα… Ακόμα κι αν το Βερολίνο (όπως, κατά τα φαινόμενα, και το Παρίσι) αρχίσει να πουλάει τρέλα, του είδους «το θέμα – η απόφαση του ICC – είναι πολύπλοκο και πρέπει να το εξετάσουμε προσεκτικά» κλωτσώντας την χειροβομβίδα λίγο πιο κάτω μπας και το θέμα ξεχαστεί, όλα τα παλούκια στη γύρα είναι εκρηκτικά! Κυρίως επειδή στηρίζει πάντα με φανατισμό τις «ρωσικές» αποφάσεις του ICC…

γ) Το ζήτημα των δυτικών συνεργατών των θεοναζί καίει τους πάντες (και στο ελλαδιστάν): το διάστημα που εξέτασε το ICC δεν είναι «τώρα» ή «αύριο» αλλά απ’ τις 8 Οκτώβρη 2023 ως τις 20 Μάη 2024 (τότε έγινε η προσφυγή), αφορά δηλαδή πράξεις τετελεσμένες ήδη! Και μάλιστα πράξεις που όλοι οι δυτικοί (πολιτικές βιτρίνες, δημαγωγοί, κλπ) βάφτιζαν «το δικαίωμα του Τελ Αβίβ στην αυτοάμυνα»! Υπάρχουν όλα τα σχετικά τεκμήρια και ντοκουμέντα για να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία της συνεργασίας, υποστήριξης, υπόθαλψης εγκληματιών γι’ αυτό το διάστημα των σχεδόν 7 μηνών – και έκτοτε. Ακόμα κι αν αυτή η κατηγορία δεν αποδοθεί μ’ όλο το δικονομικό τυπικό, μπορεί τώρα «επίσημα» να αποδοθεί πολιτικά, ανοικτά και με ένταση!  

Θα πείτε και θα έχετε δίκιο: ναι∙ όμως όλα αυτά κινούνται πολύ μακριά απ’ την Γάζα, το νότιο λίβανο, την συρία… Πράγματι, έτσι είναι. Όμως εκεί η απάντηση (θα) είναι δια των όπλων – αυτό δεν γίνεται να αλλάξει…

δ) Σε ιδιαίτερη κατηγορία συνεργασίας, υποστήριξης, υπόθαλψης εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας / πολέμου μπορεί να μπουν τα αμερικανικά «βέτο» στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε, τα οποία ως γνωστόν είναι το «κερασάκι» της διαρκούς παροχής όπλων, βομβών, κλπ.  Το γκουβέρνο του ψόφιου κουναβιού θα έχει ορισμένα προβληματάκια στη συμμαχία του με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Το ίδιο ισχύει για τις πρωτοκοσμικές βιομηχανίες όπλων και λογισμικού στρατιωτικής χρήσης – ούτε λίγες ούτε ασήμαντες!!! (Φυσικά μπορεί να προσπαθήσουν τα λύσουν, μαζί με όλα τα υπόλοιπα, με τον τρόπο τους… Του far west… Ή με έναν τρόπο ελληνικό: δεν μιλάμε γι’ αυτά, οπότε δεν υπάρχουν…)

Προσέξτε το συνένοχο τακτ της καθεστωτικής «καθημερινής»: «φερόμενα» εγκλήματα…. Δεν έχουν αποδειχθεί, έτσι δεν είναι; Πενήντα ή εκατό χιλιάδες δολοφονίες μπορεί και να μην είναι έγκλημα, έτσι δεν είναι; Και επ’ ευκαιρία θα μας θυμίσουν πως μέχρι την τελεσίδικη δικαστική επιβεβαίωση μιας ενοχής όλοι είναι αθώοι, και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά…  

Η εντόπια δημαγωγία (και «πολιτική σκηνή») αφού αντιμετώπισε αρχικά την απόφαση του ICC όσο πιο περιθωριακά μπορούσε για μια ή δυο μέρες, στη συνέχεια απλά την εξαφάνισε. Υποθέτουμε βάσιμα ότι αυτή είναι η «γραμμή» του ελληνικού καθεστώτος σε όλο το πλάτος και μήκος του: κάνουμε το κουνέλι, δεν μιλάμε γι’ αυτό…  Οι κατηγορούμενοι είναι φίλοι, συνεταίροι, ίσως και χρηματοδότες μας…

Palestine will be free!

Δευτέρα 18 Νοέμβρη >> Η Παλαιστίνη μας έχει προειδοποιήσει… Κι αν η τύφλα είναι τόσο μεγάλη ώστε να μην βλέπουμε ότι η Παλαιστίνη δεν είναι μόνον εκεί, τόσο το χειρότερο για ‘μας… Κι αν η απώθηση μοιάζει καταφύγιο, τότε πάλι τόσο το χειρότερο για ‘μας…

Σ’ έναν τοίχο στη Rafah γράφει: τίποτα δεν θα σώσουμε αν δεν σώσουμε τα πάντα… (Ή μήπως είναι αλλού γραμμένο, σε άλλες πόλεις, σε άλλα μήκη και πλάτη; Ποιος το είδε, ποιος το ξέρει;)

Επαναλαμβάνουμε το Hind’s Hall 2 του Macklemore:

Παλαιστίνη

Η σκυμμένη γυναίκα με τον μαρκαδόρο υπογράφει μια οβίδα, που φωτογραφημένη από κοντά είναι το δεξιό μισό της φωτογραφίας: Τελειώστε τους! Η Αμερική αγαπάει (καρδούλα…) το Ισραήλ Πάντα. Nikki Haley…

Γνωρίζετε την κυρία; Αμερικανίδα πολιτικός, 52 ετών σήμερα: πρώην κυβερνήτης της νότιας Καρολίνας, πρώην πρεσβευτής της usa στον οηε, ρεπουμπλικάνα υποψήφια για το άσπρο σπίτι στις πρόσφατες εκλογές.

 Ύαινα. Αλλά όχι solo. Ύαινα μέσα σε μια μεγάλη, πολύ μεγάλη πρωτοκοσμική, δυτική, αγέλη από ύαινες.

Οποιοσδήποτε στοιχειωδώς κανονικός άνθρωπος θα έλεγε ότι το να υπογράφει κάποιος / κάποια οβίδες είναι σοβαρή ψυχοπάθεια. Ωστόσο τέτοιου είδους ψυχοπαθείς, έχοντας εξουσίες, διαμορφώνουν τη «νέα κανονικότητα» – πιστεύοντας ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο…

Δευτέρα 18 Νοέμβρη (00.28) >> Αν νομίζετε ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς είναι ικανό για κάτι «περισσότερο» στη Γάζα εκτός απ’ το να δολοφονεί αμάχους, κι αν ανησυχείτε ότι η παλαιστινιακή αντίσταση μπορεί να καμφθεί, να μερικά απ’ αυτά που συμβαίνουν εκεί (αλλά, φυσικά, δεν πρέπει να μαθαίνονται αφού οι Παλαιστίνιοι / ες μόνο ως «φουκαράδες» επιτρέπεται να έχουν μια φευγαλέα θέση στον πρωτοκοσμικό ορίζοντα…)

Αυτό στις επόμενες δύο φωτογραφίες δεν θα το αναγνωρίσετε. Είναι θεοναζί, απαρτχάιντ τανκ στη βόρεια Γάζα. Σε κομμάτια. Δεν είναι όμως ένα οποιοδήποτε τανκ. Είναι το σούπερ ντούπερ mervava 4 barak, ό,τι πιο αναβαθμισμένο υπάρχει στον τομέα του, «5ης γενιάς» τανκ, που τα με σούπερ ντούπερ γκάτζετ για τα πάντα (μεταξύ των οποίων και «ενεργητική προστασία» απέναντι σε ρουκέτες…)∙ ένα τανκ «ικανό για όλα» – εν τέλει ακόμα και για να φάει χώμα. (Ανατινάχτηκε με roadside bomb, η παραδοσιακή απάντηση των «ξυπόλυτων» στις σούπερ ντούπερ φονικές μηχανές… Τα τρία απ’ τα τέσσερα μέλη του πληρώματος σκοτώθηκαν επί τόπου…)

Και εδώ, στη συνέχεια, ένα σύντομο video για το πως η Γάζα γεμίζει, εκτός από δολοφονημένους αμάχους και από τα ατσάλινα σκουπίδια (συμπεριλαμβανόμενων των χειριστών τους…) μιας γενοκτονικής εκστρατείας που μετράει βδομάδες και μήνες στρατιωτικής αποτυχίας / ήττας – ό,τι το χειρότερο δηλαδή για το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς:

Τα ερείπια είναι τα οδοφράγματα και τα χερσαία «τούνελ» της Παλαιστινιακής αντίστασης! Λέγεται τεκμηριωμένα πως ενόσω ο θεοναζί στρατός έχοντας σοβαρές απώλειες ψάχνει για την στελέχωσή του με το ζόρι (και ξέπεσε πια στο να ψάχνει μισθοφόρους οπουδήποτε!) η Παλαιστινιακή αντίσταση έχει το ανάποδο «πρόβλημα»: εκατοντάδες Παλαιστίνιοι ζητούν καθημερινά να καταταχτούν, και είναι τόσοι πολλοί ώστε συχνά οι οργανώσεις δεν έχουν αρκετά όπλα για να τους εκπαιδεύσουν όλους… Όσο για τα εκρηκτικά των roadside bombs; Τα προσφέρουν άφθονα οι άσκαστες θεοναζί βόμβες!!!

Θα πείτε: είναι δυνατόν να νικήσει η Παλαιστινιακή αντίσταση; Θα θυμίσουμε: χρέος των όπου γης απελευθερωτικών οργανώσεων και κινημάτων, όταν επιχειρείται η καταστολή τους, είναι να συνεχίσουν να υπάρχουν∙ όχι υποχρεωτικά να καταλάβουν τα χειμερινά ανάκτορα με κάποια εντυπωσιακή αντεπίθεση! Απ’ αυτή την άποψη η Παλαιστινιακή αντίσταση ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΝΙΚΗΣΕΙ: έχει κάνει αδύνατο για το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς το να πετύχει τους στόχους του… Το έχει καθηλώσει σε μια κατάσταση που ενώ σκοτώνει – σκοτώνει – σκοτώνει αναμετριέται ήδη με τον εφιάλτη της ήττας του!

Εννοείται πως δεν είναι αυτή όλη η ιστορία. Έχει και η αντίσταση τους δικούς της στόχους, πέρα απ’ αυτή καθαυτή την ύπαρξή της. Γι’ αυτούς εμείς οι μακρινοί θα πρέπει να περιμένουμε…

 

Abdallah

Δευτέρα 18 Νοέμβρη (00.24) >> Ύστερα από 40 χρόνια φυλάκισης γαλλικό δικαστήριο έκανε πριν 3 ημέρες (στις 15 Νοέμβρη, την ημέρα που οι Παλαιστίνιοι έχουν ορίσει ως «επέτειο εθνικής ανεξαρτησίας»*) δεκτή την (11η…) αίτηση αποφυλάκισης του λιβανέζικης καταγωγής Georges Ibrahim Abdallah, υπό τον όρο «να φύγει απ’ την γαλλική επικράτεια και μην επιστρέψει ποτέ». Ο Abdallah, μέλος του κομμουνιστικού κόμματος του λιβάνου και του λαϊκού μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), καταδικάστηκε το 1984 σε ισόβια για συμμετοχή στη δολοφονία του αμερικάνου στρατιωτικού ακολούθου Charles Ray και του ισραηλινού διπλωμάτη Yaakov Barsimentov, στο Παρίσι, το 1982: ήταν η εποχή της κορύφωσης του αντιαποικιακού αγώνα στο λίβανο, εναντίον του ισραηλινού στρατού κατοχής και της αμερικανικής και γαλλικής στρατιωτικής υποστήριξης.

Επειδή η απόφαση έχει ισχύ απ’ τις 6 Δεκέμβρη, αφήνει περιθώριο για εισαγγελική έφεση – κάτι που έχει γίνει και στο παρελθόν, κατ’ απαίτηση της Ουάσιγκτον που έχει ρόλο «πολιτικής αγωγής». Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα περάσει η μπογιά της, και ότι ο δεσμώτης θα γυρίσει στα μέρη του, στον Λίβανο.

Ο 73χρονος σήμερα Abdallah ανακηρύχτηκε τον Δεκέμβρη του 2013 απ’ το δημοτικό συμβούλιο του παρισινού προαστείου Bagnolet «επίτιμος δημότης», αναγνωρίζοντάς τον ως κομμουνιστή αγωνιστή, πολιτικό κρατούμενο, μέλος του λιβανέζικου αντιστασιακού κινήματος και αποφασιστικό υπερασπιστή των Παλαιστινιακών δικαίων.

*Λίγο μετά την έναρξη της 1ης intifada, ο Yasser Arafat υιοθέτησε στις 15 Νοέμβρη του 1988 απ’ το Αλγέρι την «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Παλαιστίνης» που είχε διαμορφώσει ο ποιητής Mahmoud Darwish. Με 146 κράτη / μέλη του οηε να έχουν αναγνωρίσει ως τώρα «παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967» υπάρχει ένας ωκεανός αίματος μεταξύ της Διακήρυξης του 1988 και της σημερινής κατάστασης∙ μέχρις ότου τα όπλα και όχι τα ψηφίσματα κάνουν πράξη την απελευθέρωση της Παλαιστίνης απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι…

Palestine free

Δευτέρα 11 Νοέμβρη >> Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να κάνουν μια βόλτα κι από Παρίσι μεριά αυτοί οι λεβέντες οπαδοί, οι IDF-με-πολιτικά∙ να φωνάξουν τα ωραία συνθήματά τους («σκοτώστε τους άραβες!», «δεν υπάρχουν σχολεία στη Γάζα γιατί δεν υπάρχουν πια παιδιά εκεί!»), να σκίσουν καμιά παλαιστινιακή σημαία, να την πέσουν σε κανά «μαυριδερό» οδηγό ταξί… όπως στο Άμστερνταμ…. Ας μην πάνε με ομάδα. Ας πάνε με τον Smotrich σε δυο μέρες… Το ίδιο είναι.

Οι οργανωμένοι της Paris Saint Germain έχουν καθαρή άποψη επ’ αυτών.

Στο βίντεο ξεδιπλώνουν ένα τεράστιο πανό πριν το ματς με την Ατλέτικο Μαδρίτης στην έδρα τους, στο πέταλο του Parc des Princes, στις 6 Νοέμβρη. Πολλή δουλειά, καλή δουλειά, με μεράκι – και αλληλεγγύη.