Tag: ισραήλ

Παλαιστίνη

Από διαδήλωση στη Sana’a στις 29 Νοέμβρη

Δευτέρα 23 Δεκέμβρη (00.41) >> Δεν σκοτώνουν μόνο τα θεοναζί, απαρτχάιντ καθάρματα. Σκοτώνει και … η «παλαιστινιακή αρχή» του Κουίσλινγκ Αμπάς! Οι μπράβοι της χρησιμοποιούν τα όπλα τους μόνο κατά της αντίστασης. Και επειδή η «αρχή» είναι υπάκουη και πειθαρχημένη το αφεντικό της (το καθεστώς του Τελ Αβίβ) συνεχίζει να την εξοπλίζει με όλα τα απαραίτητα για την καταστολή.

Όπου δεν φτάνει ο θεοναζί στρατός φτάνουν …. οι συνεργάτες του! Η «προεδρική φρουρά» του Αμπάς (ναι, υπάρχει και τέτοια!) έχει αποκλείσει εδώ και 18 μερόνυχτα τις προσφυγικές γειτονιές στη Jenin, για «να ανακτήσει την εξουσία της»∙ ενώ ισραηλινά drones επιβλέπουν αυτό το «θεάρεστο» έργο. Κατά τους θεοναζί μάλιστα η δολοφονία του Yazid Ja’aysa, επικεφαλής του αντιστασιακού «τάγματος της Jenin», έγινε με την συνεργασία μεταξύ «παλαιστινιακής αρχής» και ισραηλινού στρατού… Τόσο καλά…

Στην ερώτηση «γιατί η αντίσταση δεν έχει στρέψει εδώ και καιρό τα όπλα της και κατά αυτών των ελεεινών προδοτών;» μπορεί να υπάρχουν παραπάνω από μία απαντήσεις∙ και δεν τις ξέρουμε. Το γεγονός παραμένει όμως πως όσοι δυτικοί συναγελάζονται με τον Αμπάς και τους μπιστικούς του στη Ραμάλα ενδιαφερόμενοι, δήθεν, για «το καλό των Παλαιστινίων», απλά σχετίζονται με ένα τσούρμο υπαλληλάκους του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, που καλοπληρώνονται για την βρωμιά τους.

Το γιατί οι οργανώσεις της αντίστασης συνεχίζουν να ελπίζουν σε μια «συμφωνία κυρίων» (και ενότητας) μ’ αυτήν την «παλαιστινιακή αρχή» είναι για εμάς ερωτηματικό. Ακόμα κι αν οι θεοναζί δολοφονήσουν 100.000 παλαιστίνιους, τα όργανα αυτής της «αρχής» θα βρουν τον τρόπο (ή θα λάβουν την εντολή) να σκοτώσουν τον 100.001 και τον 100.002.

Κάποια αδυναμία φαίνεται να υπάρχει εδώ – και απολογούμαστε για το θράσος να έχουμε γνώμη.

Εν τω μεταξύ, στη σχεδόν εντελώς ισοπεδωμένη Jabaliya, στα βόρεια της λωρίδας της Γάζα, μέσα απ’ τα ερείπια, η αντίσταση συνεχίζει να επιβάλει μεγάλο κόστος στον θεοναζί, απαρτχάιντ στρατό κατοχής. Από χθεσινή αναφορά στο Palestine Chronicle:

Συριακό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 23 Δεκέμβρη (00.16) >> Οι στρατηγοί-των-πληκτρολογίων οικτίρουν (ή, ανάλογα με τις απόψεις τους, θρηνούν για) την «απώλεια της χερσαίας γέφυρας μεταξύ Τεχεράνης και Χεζμπ’ Αλλάχ» – σε σχέση με τον εξοπλισμό της δεύτερης.

Θα πρέπει να είναι όλοι αυτοί σπουδαίοι γνώστες των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη του «μπλοκ της αντίστασης» για να χύνουν τόση χολή ή τόσα δάκρυα – έτσι δεν είναι; Συνεπώς θα πρέπει να μπορούν εύκολα να απαντήσουν στην ερώτηση: η παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα από ποια «χερσαία γέφυρα» εξοπλίζεται εδώ και 15 μήνες και συνεχίζει αποτελεσματικά τον απελευθερωτικό αγώνα της;

Απάντηση: από καμία!!! Απλά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Οπότε;

Όλοι αυτοί οι σπουδαίοι γνώστες που παπαγαλίζουν την δυτική / θεοναζί προπαγάνδα αγνοούν (ή προσπαθούν να αγνοήσουν) ότι το σχέδιο του Soleimani για την οργάνωση της πολυπολικής αντίστασης περιλάμβανε σε κορυφαία θέση την αυτάρκεια σε υλικό και μέσα κάθε συνιστώσας! Τι σήμαινε / σημαίνει αυτάρκεια; Το localizing του know how για την κατασκευή όπλων (ρουκετών, drones, πυραύλων), την έγκαιρη συγκέντρωση / ασφαλή αποθήκευση «πρώτων υλών», την ανάπτυξη καινοτομιών, την ανάπτυξη αυτοχθόνων τεχνικών, κλπ. Ο σκοπός αυτής της κρίσιμης προτεραιότητας στην αυτάρκεια ήταν και είναι προφανής (αν και όχι για τους … σοφούς γνώστες): η ελαχιστοποίηση της εξάρτησης του εξοπλισμού από «γραμμές μεταφοράς» που μπορεί να αποδειχθούν αβέβαιες ή και να διακοπούν σε πολεμικές συνθήκες.

Αυτός είναι ο λόγος που η Παλαιστινιακή αντίσταση «αντέχει» ακόμα, μετά από 15 μήνες σκληρών μαχών με απόλυτο αποκλεισμό της Γάζα!!! Αυτός είναι ο λόγος που η Χεζμπ’ Αλλάχ (η οποία δεν χρησιμοποίησε καθόλου το καλύτερο και πιο καταστροφικό μέρος του οπλοστασίου της στις 66 ημέρες του πολέμου με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς στο νότιο λίβανο) «αντέχει» για πολλούς μήνες σφοδρού πολέμου ακόμα ή όποτε, χωρίς «χερσαίες γέφυρες»!

Φυσικά απόλυτη αυτάρκεια δεν μπορεί να υπάρξει επ’ άπειρον. Αλλά εδώ το παράδειγμα της Ansar Allah (Houthis) διαφωτίζει: δεν διαθέτει καμία «χερσαία γέφυρα» με κανέναν! Και φυσικά έχει υιοθετήσει τις οδηγίες Soleimani. Υπάρχουν όμως θαλάσσιες και εναέριες διαδρομές που, με τις κατάλληλες προφυλάξεις, κάνουν την δουλειά που χρειάζεται, όσο και όταν χρειάζεται. Αυτό ισχύει και για την Χεζμπ’ Αλλάχ. Όσο για την Παλαιστινιακή αντίσταση; Πιθανόν βάρκες από και προς τα κοντινά αιγυπτιακά παράλια του Σινά νύχτες χωρίς φεγγάρι… Ή κάποια πολύ βαθιά τούνελ προς το Σινά που δεν έχουν ανακαλυφθεί…

Τα «κηδειόχαρτα» για την δήθεν εφοδιαστική αποσύνδεση του μπλοκ της αντίστασης είναι καταγέλαστα. Όσο εκείνοι που τα ανεμίζουν…

Κάποιες δυσκολίες, αλλαγή σε κάποιες μεθόδους; Ναι, φυσικά. Αδυναμία; Χα!! Η εφευρετικότητα ήταν πάντα μια απ’ τις δυνάμεις των αδυνάτων!

Συριακό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 16 Δεκέμβρη (00.34) >> Με την βοήθεια των δυτικών συμμάχων του το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς βρήκε μια καλή ευκαιρία εδαφικής επέκτασης – σε βάρος της τυπικά συριακής επικράτειας. Απ’ την μεριά της η καινούργια (ουαχαβίτικη) διοίκηση, και πάλι με την δυτική βοήθεια, δηλώνει ότι δεν πρόκειται να μπλέξει σε πόλεμο κατά των θεοναζί… Πράγμα που σημαίνει «μπάτε σκύλοι αλέστε». Θα τολμούσε κάποιος να πει ότι η εδαφική διαφορά μεγέθους ανάμεσα στον θύλακα του Idlib και στην τυπική συριακή επικράτεια είναι τέτοια που η καινούργια διοίκηση, «εκ του Idlib ορμώμενη», μπορεί να «χαρίσει» και μερικές χιλιάδες στρέμματα – με αντάλλαγμα την «αναγνώρισή» της.

Να θεωρηθούν αυτά οριστικές εδαφικές διευθετήσεις; Επιτρέψτε μας: όχι! Είναι μάλλον υλικό για έναν καινούργιο γύρο αντάρτικου (ακόμα και μετά από καιρό), πατριωτικού ως προς τον ιδεολογικό προσανατολισμό του. Τα υποκείμενα για ένα τέτοιο αντάρτικο υπάρχουν. Θα χρειαστεί να οργανωθούν…

Σ’ αυτήν την (θεωρητική προς το παρόν) περίπτωση πού θα βρουν στήριγμα οι «αντιπολιτευόμενοι» του μέλλοντος; Ίσως σε κάποιους απ’ αυτούς που τώρα ορκίζονται στην εδαφική ακεραιότητα της συρίας…. Σε κάποιους… Το Τελ Αβίβ, στη θεοναζί παράνοιά του, θεωρεί ότι έχει βρει την ευκαιρία να «μεγαλώσει». Προς το παρόν είναι έτσι, πράγματι. Αλλά αυτό το «προς το παρόν» δεν θα κρατήσει επ’ άπειρον (όπως δηλώνει ο αρχιχασάπης). Ίσως μάλιστα κρατήσει λιγότερο, πολύ λιγότερο απ’ όσο φαίνεται τώρα. (Αυτό που έχει ονομαστεί «εικονική πραγματικότητα» – εμείς το λέμε οργανωμένες παραισθήσεις – έχει γίνει ιδιαίτερα αγαπητό…)

Μπορεί ο Soleimani να έχει δολοφονηθεί, αλλά το σχέδιο που υπηρετούσε όχι. Κι αυτό δεν είναι μεταφυσική απώθηση της πραγματικότητας του είδους «πάλι με χρόνια και καιρούς…»

Για να το πούμε διαφορετικά, χωρίς εξηγήσεις: ποιος στο Πεκίνο θα ήθελε οι ουϊγούροι «αυτονομιστές» να έχουν μια φιλική έδρα στο συριακό έδαφος – στο όνομα της «συμπερίληψης»;

From the river

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη >> Δεν ξεχνάμε, δεν ξεχνιόμαστε: στην Παλαιστίνη συνεχίζεται ο απελευθερωτικός αγώνας… Στην Παλαιστίνη συνεχίζουν οι καρδιές να κτυπούν…

Δεν ξεχνάμε:

Συριακό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη (00.41) >> Διαβάσαμε… ακούσαμε… όλες τις βλακείες που θα μπορούσαν να πουν οι «ειδικοί». Όχι μόνο στο ελλαδιστάν – υπάρχουν πολλοί ανάλογοι διεθνώς: ότι η Άγκυρα κήρυξε τον πόλεμο στη Μόσχα!!! (στο συριακό πεδίο μάχης…)… Ότι αυτός είναι «ο πρώτος ενδο-BRICS πόλεμος!!!»… Ότι το «μπλοκ της Αστάνα διαλύθηκε!!!»… Ακόμα και ότι «η Τεχεράνη μαχαίρωσε πισώπλατα την Μόσχα!!!»… Και πολλά ενδιάμεσα: μια απελπιστική συλλογή οργανωμένου διανοητικού πλιάτσικου… (Φαίνεται ως εάν διάφορες «αναλύσεις» να γίνονται πλέον από σύνθετους αλγόριθμους – ΑΙ – και απλά να υπογράφονται…)

Από την μεριά μας την προηγούμενη εβδομάδα κάναμε πράγματι λάθος. Ξαφνιαστήκαμε επίσης απ’ την ταχύτητα της α λα “οργανωμένη κατεδάφιση” κατάρρευσης… Θεωρούσαμε ότι ο Άσσαντ και το καθεστώς του παρέμεναν χρήσιμοι και ό,τι, κατά συνέπεια, θα είχαν την αποτελεσματική υποστήριξη της Μόσχας, της Τεχεράνης, της Hezb’ Allah – και υπόγεια της Άγκυρας. Χρειάστηκε να κάνουμε αναδρομική έρευνα σε βάθος χρόνου για να καταλάβουμε τι συνέβαινε και ποιο ήταν το λάθος μας. Γράφαμε (την προηγούμενη εβδομάδα):

Αυτήν την φορά το συριακό πεδίο μάχης εισάγεται «επίσημα» απ’ τον άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνου – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο, σαν ο «κρίκος» που ενώνει το μέχρι τώρα μεσανατολικό πεδίο μάχης (Παλαιστίνη / λίβανος) με το ουκρανικό πεδίο μάχης!

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε την απάντηση του «μπλοκ της Αστάνα»∙ μην έχετε όμως καμία αμφιβολία πως όχι μόνο θα υπάρξει αλλά ενδεχομένως να είναι και ιδιαίτερα σκληρή.

Η «επίσημη» εισαγωγή του συριακού πεδίου μάχης ισχύει. Και πράγματι η απάντηση του «μπλοκ της Αστάνα» είναι σκληρή… Όχι όμως κατά των rebranded ουαχαβιτών του Idlib∙ αλλά, με απρόσμενο (για εμάς) τρόπο, εναντίον του καθεστώτος Άσσαντ!! Και από πολλές απόψεις δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς Μόσχα, Τεχεράνη και Άγκυρα (αλλά και την Hezb’ Allah) γι’ αυτό.

Ο Άσσαντ και το στενό επιτελείο του αποδείχθηκαν αποτυχημένοι-κατά-συρροή να διαχειριστούν και να επιλύσουν πολιτικά τα προβλήματα που είχαν δημιουργήσει και (όχι μόνον αλλά και) οι ίδιοι, έχοντας στρογγυλοκαθίσει στην ασφάλεια που τους προσέφερε το «μπλοκ της Αστάνα»… Εν τέλει, η συντήρηση ενός καθεστώτος με τέτοιους και τόσους αντιπάλους και εχθρούς που αδιαφορεί στο να μειώσει τα προβλήματά του και αδυνατεί να ασχοληθεί στα σοβαρά με την (έστω) μείωση αυτών των εχθρών επειδή έχει γερές πλάτες, αυτή λοιπόν η υποστήριξη / συντήρηση σε συνθήκες όξυνσης του 4ου παγκόσμιου πολέμου και πολλαπλών μετώπων θα ήταν όχι απλά προβληματική, αλλά ακόμα και επικίνδυνη: θα εξέθετε τα μέλη του μπλοκ της Αστάνα σε απρόοπτους και περιττούς κινδύνους. Σε τελευταία ανάλυση όταν θες συμμάχους θες ικανούς συμμάχους – όχι τεμπέληδες προσοδιστές.

Διάφοροι επιμένουν ότι η Μόσχα και η Τεχεράνη δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν πια το καθεστώς Άσσαντ… Η μεν πρώτη λόγω του ουκρανικού πεδίου μάχης, η δε δεύτερη επειδή έχει ανοίξει λογαριασμούς με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Λάθος, ανόητο λάθος – για να μην πούμε τίποτα χειρότερο! H μόνη που θα είχε δυσκολίες (αν και όχι ανυπέρβλητες) θα ήταν η Hezb’ Allah (που ωστόσο έστειλε 2.000 ένοπλα μέλη της στην Qusayr στη συριακή επικράτεια κοντά στα βόρεια σύνορα του λιβάνου, για να κρατήσουν αυτή τη θέση – και όχι για να υπερασπιστούν το Άσσαντ!!!)

Μπορούσαν και παραμπορούσαν: οι προετοιμασίες των rebranded ουαχαβιτών στο Idlib γίνονταν στο φως της ημέρας εδώ και τουλάχιστον 1,5 χρόνο∙ αποκλείεται να μην είχαν γίνει αντιληπτές απ’ όλες τις υπηρεσίες: ρωσικές, ιρανικές, συριακές… (Οι πολεμικές «ικανότητες» των ουαχαβιτών είναι συζητήσιμες∙ όμως δεν χρειάστηκε καν να πολεμήσουν!) Απ’ την άλλη μεριά ο μεν Άσσαντ θεωρούσε πως όποτε χρειαστεί «θα καθαρίσουν οι άλλοι», οι δε «άλλοι» τον «παρακαλούσαν και τον ξαναπαρακαλούσαν» να ξεκινήσει έντιμες διαπραγματεύσεις μ’ αυτούς τους ουαχαβίτες, όσους ήταν σύριοι (για σοβαρές μεταρρυθμίσεις στο καθεστώς…), όχι μόνο για να λύσει ένα απ’ τα προβλήματά του, αλλά και για να δημιουργηθεί η βάση, το «παράδειγμα», το «μοντέλο» για να πιεστούν στη συνέχεια οι ypg πολιτικά (απ’ την Μόσχα και την Τεχεράνη) και στρατιωτικά (απ’ την Άγκυρα) ώστε να επιτευχθεί η απελευθέρωση του 1/3 της συριακής επικράτειας απ’ την αμερικανική – ypg κατοχή.

Σημαντικό μέρος αυτών των προσπαθειών Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας ήταν η επίσημη αποκατάσταση των σχέσεων Δαμασκού – Άγκυρας, υπό τον όρο (προφανώς) της σταδιακής, μεθοδικής επιστροφής του συριακού κράτους στο Idlib. Αλλά ο Άσσαντ; Επίμονα αρνητικός! «Πρώτα θα φύγει ο τουρκικός στρατός…» Εκλάμβανε αυτήν την αποκατάσταση ως δημόσιες σχέσεις, και όχι ως την αφετηρία μιας τελικής φάσης διευθετήσεων και μεταρρυθμίσεων του καθεστώτος του, που θα οδηγούσαν μεταξύ άλλων και στην αποχώρηση του τουρκικού στρατού… «Να φύγει ο τουρκικός στρατός…» ναι, σωστά… Αλλά θα είχε την δυνατότητα το καθεστώς Άσσαντ να αποκαταστήσει την εξουσία του στο Idlib χωρίς μεταρρυθμίσεις μετά την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού; Αποδείχθηκε στην πράξη (δεν κράτησε τίποτα, και το εμπόδιο δεν ήταν ο τουρκικός στρατός!) πως όχι…

25 Ιούνη 2024: Ο ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin συναντήθηκε με τον Bashar al–Assad στο Κρεμλίνο καθώς η Μόσχα πιέζει τον σύριο ηγέτη για συνάντηση με τον τούρκο πρόεδρο Tayyip Erdogan και η Δαμασκός προσβλέπει στην βοήθεια του Κρεμλίνου για την συγκράτηση του ισραήλ… Ας σημειώσουμε επιγραμματικά εδώ ότι Άγκυρα και Μόσχα είχαν και έχουν εμπειρία και επίγνωση ότι μια ένοπλη ανταρσία στην επικράτειά σου, με κατοχή εδάφους κλπ, μόνο ως ένα σημείο μπορεί να αντιμετωπιστεί στρατιωτικά∙ και πως η ουσιαστική «λύση» έρχεται μόνο όταν θεραπευτούν οι αιτίες – με πολιτικά μέσα.

Δυστυχώς ο Άσσαντ και ο κύκλος των αξιωματούχων του κράτησαν σταθερά εκείνα τα «παλατιανά», τα βασιλικά-χαρακτηριστικά-χωρίς-βασίλειο που είχαν το 2011, όταν αντί να διαπραγματευτούν έγκαιρα με τους χιλιάδες διαδηλωτές που ζητούσαν μεταρρυθμίσεις στο σύστημα προτίμησαν να στείλουν εναντίον τους το πιο βρώμικο και αιμοσταγές όπλο που διέθεταν, την προεδρική φρουρά∙ ένα σώμα εσωτερικής καταστολής άχρηστο για οτιδήποτε άλλο, όπως συμβαίνει κατά κόρο σε τέτοια καθεστώτα. Απ’ τα τέλη του 2015 και μετά τον έσωσαν κυριολεκτικά απ’ του χάρου τα δόντια η Μόσχα, η Τεχεράνη, η Άγκυρα και η Hezb’ Allah – αλλά ακόμα και η δική τους εμπλοκή δεν ήταν δικό του κατόρθωμα! Ήταν επιτυχία ενός ιρανού, ονόματι Kassam Soleimani, που κατάφερε να σχεδιάσει και να κάνει ρεαλιστική την ανατροπή του αμερικανο-δυτικού σχεδίου για τη «νέα μέση Ανατολή»…

Ο πρώην πρωθ. του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος Ehud Olmert αναγνωρίζει συντευξιαζόμενος στις 8 Φλεβάρη του 2023 την αιτία του εμφυλίου στη συρία: ότι το καθεστώς Άσσαντ δεν έγινε παραμάγαζό του…

Κι εδώ η κυρία Dana Stroul, μεγαλοστέλεχος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, εξηγεί το 2019 το γιατί η αμερικανο-ypg κατοχή του 1/3 της συρίας είναι σπουδαίο πράγμα:

Αντί να καταλάβει (ο Άσσαντ και οι παρατρεχάμενοί του) ότι το παλάτι του δεν είναι μέσα σε απόρθητο κάστρο, ότι δεν μπορεί να κρατάει επ’ αόριστον την εξουσία με δανεικά μέσα, και ότι η γεωγραφία και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, για να σταθεί όρθιος (πάντα ως καθεστώς) και για να είναι 100% άξιος για το «μπλοκ της αντίστασης», απαιτούσαν να διορθώσει ο ίδιος τα μοιραία και εγκληματικά λάθη που έκανε το 2011, το 2012 και το 2013, επαναπαύτηκε. Από το τέλος του 2016, όταν η πετυχημένη ανακατάληψη του Aleppo παγίωσε ουσιαστικά τους εδαφικούς συσχετισμούς υπέρ του Άσσαντ στη δυτική συρία δημιουργώντας τον «θύλακα του Idlib» ως το Νοέμβρη του 2024 πέρασαν 8 ολόκληρα χρόνια∙ αλλά το καθεστώς Άσσαντ δεν βρήκε ούτε χρόνο ούτε όρεξη να «στριμώξει» τους ουαχαβίτες με σοβαρές μεταρρυθμιστικές προτάσεις, με μια γενναία αμνηστία στους κρατούμενους της εξέγερσης του 2011∙ να αναγκάσει τους πολλούς μη σύριους ουαχαβίτες / μισθοφόρους (τουρκμένους, ουιγούρους, ουζμπέκους…) να ξεκουμπιστούν, να κλείσει οριστικά αυτήν την πληγή, να ανοίξει τον δρόμο για την επιτροφή όσων προσφύγων θα ήθελαν να γυρίσουν – παρά τις πολλές υπομονετικές προσπάθειες, σε διάφορα επίπεδα, που έκαναν οι σύμμαχοί του. Το γεγονός ότι διάφορες μικρότερες και μεγαλύτερες κωμοπόλεις απ’ την Hama ως την Δαμασκό δεν καταλήφθηκαν την τελευταία εβδομάδα απ’ τους ουαχαβίτες αλλά απ’ τους ίδιους τους κατοίκους τους εναντίον του Άσαντ, δείχνει πολλά… Το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του συριακού στρατού αρνήθηκε να πολεμήσει δείχνει ακόμα περισσότερα… Ας μην προσθέσουμε ότι άλλα τμήματά του αυτομόλησαν προς τους rebranded και άλλα κατέφυγαν στο ιράκ…

Αμερικανικά και θεοναζί βομβαρδιστικά συμμετείχαν ενεργά στην υποστήριξη της προέλασης των rebranded ουαχαβιτών. Αλλά ήταν κυρίως η αδιαφορία του συριακού στρατού που τους άνοιξε τον δρόμο… Αν η Μόσχα, η Τεχεράνη και η Hezb’ Allah ήξεραν έγκαιρα την «κατάσταση» αυτού του στρατού (και την ήξεραν!!), γιατί θα έπρεπε να τον αντικαταστήσουν για μια ακόμα φορά με δικό τους τίμημα; Και ως πότε θα γινόταν αυτό ξανά και ξανά;

 

 

Συριακό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη (00.27) >> Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι ουαχαβίτες του Idlib έχουν υπάρξει για χρόνια ενεργούμενα του άξονα της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Τελ Αβίβ. Οι ίδιοι δεν χάνουν την ευκαιρία να το δηλώσουν∙ η σχέση τους, άλλωστε, με τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς είναι πολύχρονη:

(Ωστόσο, ας το θίξουμε βιαστικά, είναι άλλο πράγμα άτακτοι που «χατζηλικώνονται» και την βγάζουν με λαθρεμπόριο ανθρωπιστικής βοήθειας, και άλλο ένα καθεστώς με τους δικούς του πόρους, τα δικά του χρέη και, υποχρεωτικά, με διαφορετικές ευθύνες. Αυτό ισχύει γενικά, ισχύει και ειδικά για ουαχαβίτες, ακόμα κι αν τρόχισαν-τις-γωνίες τους. Άλλο πράγμα η διαχείριση «έξωθεν βοήθειας» και τα νταραβέρια και άλλο η διαχείριση κρατικού προϋπολογισμού, τραπεζών και διεθνών σχέσεων. Άλλο πράγμα να υπόσχεσαι «συμπερίληψη» και άλλο να βρεις λεφτά για να αποκαταστήσεις χιλιάδες πρόσφυγες αν επιστρέψουν ή να ελέγξεις την ανεργία. Άλλο πράγμα να παίρνεις έτοιμα τα ντουφέκια του επίσημου συριακού στρατού και να πυροβολείς στον αέρα, και άλλο το να βρεις ανταλλακτικά για τα βαριά όπλα που κληρονόμησες…)

Είναι επίσης σίγουρο πως ουσιαστικά το μπλοκ της Αστάνα αυτή τη φορά άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν-από-μόνα-τους∙ με τον Erdogan να βγαίνει και να το φωνάζει (!!!)

Για να συμπληρώσει ακριβώς μετά το αντίθετο, ότι «ανησυχεί για τους τρομοκράτες που συμμετέχουν σ’ αυτήν την ‘κάθοδο-προς-την-Δασμασκό’!!!» Πάντως δεν κήρυξε πόλεμο στη Μόσχα και στην Τεχεράνη!!! Μια μέρα μετά στη Doha:

Κι εδώ είναι (δεν κάνουμε λάθος!) που …το συριακό πεδίο μάχης εισάγεται «επίσημα» απ’ τον άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνου – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο, σαν ο «κρίκος» που ενώνει το μέχρι τώρα μεσανατολικό πεδίο μάχης (Παλαιστίνη / λίβανος) με το ουκρανικό πεδίο μάχης! Ακόμα κι αν ο Άσσαντ αποδείχθηκε ο τελευταίος που θα άξιζε να έχει εξουσία σ’ έναν βασικό παράγοντα του «μπλοκ της αντίστασης» (στη συριακή επικράτεια), τα συμφέροντα όλων των μελών αυτού του μπλοκ, κρατικών και μη, παραμένουν απόλυτα αντίθετα με εκείνα του άξονα! Δεν υπάρχει «σύμπτωση», ούτε στιγμιαία. Ο άξονας προωθεί σε παραλλαγή το σχέδιό του (σχέδιο που είχε ηττηθεί επί μια δεκαετία…) για τη «νέα μέση ανατολή», και οι rebranded ουαχαβίτες είναι η βελτιωμένη εκδοχή του project isis. Οι δυτικοί δημαγωγοί έχουν ξελιγωθεί με την «γοητεία» του αφεντικού της HTS Jolani, και δεν κρύβουν πόσο «γλυκούλης» είναι (με βάση τα δυτικά κριτήρια και για τα δυτικά συμφέροντα πάντα…). Έχει γίνει πια και «συμπεριληπτικός» (!!! αυτά τα είδαμε και αλλού στη συρία, σε τσιράκια της δύσης φυσικά: εκστρατείες PR με τα βασικά «συγκινητικά» στερεότυπα των δυτικών αιχμαλώτων):

Επικηρυγμένος (απ’ την Ουάσιγκτον) με 10 εκατομμύρια δολάρια, ένας «αναγνωρισμένος» (άμεσα ή έμμεσα…) Jolani θα κάνει οικονομία στον αμερικανικό προϋπολογισμό… Χαρά για το ψόφιο κουνάβι!!!

Για το μπλοκ της Αστάνα όμως; Για το ευρασιατικό project; Ακόμα κι αν υπάρχουν εγγυήσεις ότι οι ρωσικές βάσεις στη συρία δεν θα θιχτούν,

σε ποιο βαθμό η Τεχεράνη (και η Hezb’ Allah, και έμμεσα η παλαιστινιακή αντίσταση) είναι δυνατόν να κρατήσουν από εδώ και στο εξής την Δαμασκό αν όχι μέσα στο «μπλοκ της αντίστασης» τουλάχιστον όχι εναντίον του; Άνθρωποι που δηλώνουν φανατικά αντι-σιίτες αλλά δεν κούνησαν ούτε το μικρό τους δάκτυλο προς υπεράσπιση των σουνιτών παλαιστινίων είναι προφανώς επικίνδυνα καιροσκόποι∙ άρα ιδανικά διαθέσιμοι για οποιαδήποτε καλή προσφορά / εξαγορά. Οι αμερικανικές βάσεις στην ανατολική συρία και οι βάσαλοι ypg δεν φαίνονται να έχουν ενοχληθεί απ’ τις εξελίξεις – τι σημαίνει όμως η επαναλαμβανόμενη ως χτες και επίμονη δήλωση περί «ακεραιότητας της συριακής επικράτειας» από την Άγκυρα, την Τεχεράνη και την Μόσχα σχετικά με δαύτους; Ειδικά η Άγκυρα περιμένει απ’ τα νέα αφεντικά στη Δαμασκό να επανακατακτήσουν την επικράτεια στα ανατολικά του Ευφράτη; Και ύστερα, για καθαρά «πατριωτικούς» λόγους θα ανακτήσουν τα υψώματα του Γκολάν και την επιπλέον «buffer zone» πολεμώντας και νικώντας τον θεοναζί στρατό; (Όχι βέβαια!!!) Οι πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου και ο «αραβικός σύνδεσμος» σα σύνολο, κράτη που είχαν αποκαταστήσει τις σχέσεις τους με το καθεστώς Άσσαντ, νοιώθουν ασφαλή και δικαιωμένα ή όχι;

Αφού “κατέρρευσε η συνοριακή συμφωνία με τη συρία” τι να κάνουν και οι θεοναζί; Θα απλωθούν…

Α, ναι: πετάχτηκε και η ….

Δεν μπορούμε να απαντήσουμε τώρα σ’ αυτές και πολλές παρόμοιες ερωτήσεις. Θεωρούμε για παράδειγμα αρκετά πιθανό ότι κάποια ροή όπλων και πυρομαχικών προς τον λίβανο θα συνεχίσει, σε μικρότερη κλίμακα και με όρους λαθρεμπορίου. Αλλά οι «φρουροί της επανάστασης» δεν θα είναι στο συριακό έδαφος: επειδή είναι σιίτες…

Θεωρούμε επίσης ότι η πτώση του καθεστώτος Άσσαντ δεν έχει δείξει ακόμα τις πιο σοβαρές συνέπειές της – υπάρχουν σημαντικά ζητήματα ανοικτά, που φτάνουν μακριά, πολύ μακριά. Με τα πραγματικές σύγχρονες καπιταλιστικές συνθήκες η (τωρινή) συριακή επικράτεια, μετά την καθεστωτική αλλαγή, έχει πολλές πιθανότητες να παραμείνει ένα failed σύστημα, και κατά συνέπεια «πεδίο βολής». Ειδικά ο ουαχαβίτικος συντηρητισμός / μεγαλοϊδεατισμός είναι εγγύηση για κάτι τέτοιο…

Κι ενώ τα φανερά δεδομένα δείχνουν ότι αυτή η κατάρρευση προκαλεί σοβαρή ζημιά στο «μπλοκ της Αστάνα» και στους μεσοπρόθεσμους στόχους του, μας είναι αδύνατο να συμπεράνουμε ότι η Τεχεράνη ή η Μόσχα αποφάσισαν να «αυτοκτονήσουν» ήρεμα αφήνοντας απλά τον Άσσαντ-στην-τύχη-του, προσφέροντας μια κρίσιμη νίκη-περίπατο στην Ουάσιγκτον, στο Τελ Αβίβ, και στους συμμάχους τους… χωρίς εναλλακτικό σχεδιασμό. (Χρησιμοποιούμε την λέξη «αποφάσισαν» επειδή αποκλείουμε το ενδεχόμενο να αιφνιδιάστηκαν..)

Κι ούτε λόγος ότι ηττήθηκαν στρατιωτικά!! (Ωστόσο υπάρχουν ήττες που δεν είναι στρατιωτικές. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις όπου η φαινομενική αρχική ήττα αποδεικνύεται στην εξέλιξη των πραγμάτων τακτική αναδίπλωση…)

Κατά τον Lavrov (Σάββατο 7 Δεκέμβρη, απ’ την Doha) το συριακό πεδίο μάχης είναι ένα τμήμα της γενικής σύγκρουσης κατά του δυτικού ηγεμονισμού… Πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνει: «οι τίτλοι τέλους αργούν ακόμα»…

Η παλαιστινιακή αντίσταση

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.43) >> Όταν οι δυτικοί κανίβαλοι δεν χρειαζόταν να απαντούν σε δύσκολες (;) ερωτήσεις, κι όταν οι δυτικές μάζες κοιτούσαν μόνο τον αφαλό τους (επωφελούμενες, είτε το ήξεραν είτε όχι, απ’ τον ιμπεριαλισμό των αφεντικών τους) κάπου όχι μακριά πολλοί μεγάλωναν ώστε να μπορούν να χειρίζονται ένα αυτόματο. Για να αντισταθούν, για να ζήσουν ή να πεθάνουν με αξιοπρέπεια.

Τον καιρό εκείνο, για τους δυτικούς δεν υπήρχε Παλαιστίνη. Αλλά τι αξία έχουν οι δυτικοί; Μόνο για να σκοτώνουν…

Το παρακάτω video, διάρκειας 13 λεπτών και κάτι (με αγγλικούς υπότιτλους) ρίχνει μια ματιά στην προσφυγούπολη κι ανταρτομάνα Jenin, στη δυτική Όχθη, πριν σχεδόν 1,5 χρόνο. Τον Ιούλη του 2023. Είναι μια σύντομη ιστορία για τους Παλαιστίνιους αντάρτες στη δυτική Όχθη, μια ιστορία γεμάτη (όπως το φαντάζεσθε…) «τρομοκράτες»…

 

Ο κανιβαλισμός δεν κρύβεται

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.40) >> Κάθε πληθυσμός έχει τα καθάρματα που του αντιστοιχούν. Στην περίπτωση του ελλαδιστάν ο πραγματικός χαρακτήρας του καθεστώτος (και δεν αναφερόμαστε μόνο στην don Rico & Co αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης, αξιωματικής, υπαξιωματικής κλπ ) κρύβεται εύκολα με δημαγωγικές παραισθήσεις, κοινωνικά μαραζώματα – αλλά και με εκείνο το πληροφοριακό overdose που κάποιοι πριν πολλά χρόνια ονόμασαν ενεργητική λογοκρισία….

Ερωτώμενος τι θα κάνει το ντόπιο γκουβέρνο στην περίπτωση επίσκεψης του φυγόδικου εγκληματία κατά της ανθρωπότητας αρχιχασάπη του Τελ Αβίβ (μια ευθεία δρόμος είναι…), ο εκπρόσωπός του δήλωσε ουσιαστικά ότι για το ελλαδιστάν ο Nentanyahu είναι αθώος. «Δεν έχουμε κρύψει τις συμμαχίες μας…» είπε, «…δεν μπορούμε όμως να εξομοιώνουμε ένα κράτος που δέχτηκε τρομοκρατική επίθεση, εν προκειμένω από την Χαμάς, με άλλες περιπτώσεις κρατών που προκάλεσαν επιθέσεις, όπως η ρωσία στην ουκρανία».

Ποιο κόμμα, κομματίδιο, οργάνωση ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΕΧΘΡΟΣ των παραπάνω; «Καταγγελίες», για νάχουμε να λέμε; Ωωωω! Ποιος εντόπιος «πολιτικός φορέας» με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του ανέλαβε να κάνει εκείνο που του αναλογεί, δηλαδή να απαιτήσει μαχητικά, δυναμικά και με όση διάρκεια χρειαστεί την διακοπή των διπλωματικών, οικονομικών, πολιτιστικών, εκπαιδευτικών σχέσεων με το καθεστώς των εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας; Θα μας άνοιγε ο Χρυσοσφαιρίδης τα κεφάλια σ’ έναν τέτοιο αγώνα; Ας μας τα άνοιγε, να τα πούμε στη συνέχεια.

Δεν θα μπούμε λοιπόν στον κόπο να σχολιάσουμε τις συμμαχίες «τους» ή τους «εξομοιωτές» τους… Υποθέτουμε ότι δεν πρόκειται να υποστηρίξουν κατηγορητήριο κατά συμμαχικού κράτους που προκάλεσε (sic) επιθέσεις χωρίς να δεχτεί καμία, π.χ. στο ιράκ ή στη λιβύη… Οπότε ο εκπρόσωπος του γκουβέρνου λέει απλά και καθαρά ότι είναι ο.κ. το να σκοτώνει κάποιος (ένα κράτος για παράδειγμα) 100 και 1000 αμάχους για κάθε έναν απ’ τους δικούς του αμάχους που κάποιοι «τρομοκράτες» σκότωσαν – αρκεί αυτό το κράτος να είναι συμμαχικό, «ευλογημένο» σα να λέμε απ’ την «πίστη μας στο διεθνές δίκαιο». «Δικαίωμα στην αυτοάμυνα» διάολε, πως το λένε;

Με απλά λόγια: το ελληνικό καθεστώς στηρίζει και υποθάλπτει επίσημα και στο φως της ημέρας συμμαχικούς εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας έχοντας υιοθετήσει τα «επιχειρήματά» τους. Άρα είναι επίσης ένα καθεστώς παρόμοιου είδους εγκληματιών, που οι μάζα των υπηκόων νομίζει ότι δεν έχει εκδηλωθεί ως τέτοιο, και άρα «συγχωρείται» για την «εξωτερική πολιτική» του…

Δεν έχει εκδηλωθεί ως τέτοιο; ΛΑΘΟΣ!!! Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’90 στήριξε, υπέθαλψε και συμμετείχε (μέσω διαλεκτών φασιστών και πρακτόρων του…) στη σφαγή πάνω από 100.000 βόσνιων αντρών και γυναικών απ’ τους σερβοφασίστες – απλά επειδή το Βελιγράδι ήταν επίσης σύμμαχος, και οι βιασμένες γυναίκες, οι σφαγμένοι και εκτοπισμένοι, οι φυλακισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ήταν μουσουλμάνοι. Και, επιπλέον, όταν το νεοσύστατο τότε ICC ζήτησε την έκδοση των φασιστών / εκτελεστών της «εξωτερικής πολιτικής» του έχοντας ακλόνητες αποδείξεις για την συμμετοχή τους τόσο στην πολιορκία και σφαγή στο Sarajevo όσο και στην σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, αυτό το ίδιο καθεστώς, με καθολική συναίνεση απ’ τους φασίστες ως το μεγαλύτερο μέρος της άκρας αριστεράς, έκρυψε και προστάτεψε τους χασάπηδές του – δεν παρέδωσε κανέναν, αν και τους ήξερε καλά έναν έναν (ή επειδή, ακριβώς, τους ήξερε!).

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, παρουσιάζοντας αρκετά απ’ τα τεκμήρια εκείνης της εκδήλωσης των εντόπιων εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας σε όλη τους την πυραμίδα, στη Βοσνία, είπαμε: Προσέξτε!!! Αυτό το καθεστώς, το ελληνικό, θα ξανακάνει τέτοια εγκλήματα όποτε και όπου μπορεί.

Τα ξανακάνει εδώ και χρόνια, με ένταση «αποδεικτική» του χαρακτήρα του τους τελευταίους 13 μήνες, υποστηρίζοντας το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Συνεπώς η (ρητορική δυστυχώς) ερώτησή μας προς όλους όσους γκρινιάζουν σήμερα είναι αυτή: αν μείωνε ή διέγραφε τον φπα στα είδη διατροφής θα ήσασταν ευχαριστημένοι μ’ αυτό το καθεστώς; Ως εκεί φτάνει η ηθική σας συγκρότηση;

Επειδή η απάντηση είναι «ναι», τα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια είναι μόνο η κατ’ ευθείαν συνέπεια αυτής της απάντησης: αν ρίχνεις σε τρίτη μοίρα την εγκληματική δράση των δικών «σου» αφεντικών για κάποια ψίχουλα συμπόνιας απ’ την μεριά τους, θα έρθει η ώρα που θα σύρουν κι εσένα στο καλοφτιαγμένο «εθνικό» θυσιαστήριό τους…