Σάββατο 9 Νοέμβρη. …Την ίδια μούρη έχουν. Όπως λέει μια ψυχή: απ’ τον βαθύ αμερικάνικο νότο στο βαθύ ελλαδιστάν: ένας φλεγόμενος σταυρός δρόμος!
(Στο κάτω κάτω, με τόση εθνική συμμαχία, γιατί το ντόπιο φασισταριό να μην αντιγράφει το αμερικάνικο, έστω και στις εκδοχές των ‘50s;)
Σάββατο 9 Νοέμβρη. Με όχι σπουδαία σοδειά «προθύμων» αλλά με την αποφασιστικότητα των γενναίων που παλεύουν για το καλό της ανθρωπότητας, ξεκίνησαν χτες τις περιπολίες τους στο Περσικό οι «ναυάρχοι» της αμερικανοδιοικούμενης «international maritime security construct». Αποστολή τους; Η “προστασία” των τάνκερ (απ’ τους μοχθηρούς ιρανούς).
Εκτός απ’ την Ουάσιγκτον, συμμετέχουν στο σχέδιο μείζονες ναυτικές δυνάμεις της περιοχής: το μπαχρέιν (είναι η έδρα του 5ου αμερικανικού στόλου…), η σαουδική αραβία, και τα εμιράτα…. Έχουν να το τραγουδούν οι ωκεανοί το ναυτικό μεγαλείο τους!.. Απ’ την καπιταλιστική super league συμμετέχει το Λονδίνο και η Καμπέρα – αλλοίμονο, είναι η μοίρα της «αγγλόσφαιρας» να δαμάζει τα κύματα του πλανήτη…
Και, εσχάτως, μπήκε στο team και η αλβανία!
Όχι χωρίς έκπληξη η ασταμάτητη μηχανή μαθαίνει έτσι ότι τα Τίρανα όχι μόνο διαθέτουν πολεμικό στόλο, αλλά έχουν και περίσσευμα για overseas επιχειρήσεις! Εύγε! (Στην πραγματικότητα τα Τίρανα διαθέτουν ίσα ίσα μια χούφτα περιπολικά του λιμενικού…) Ποιός άνεμος έσπρωξε, λοιπόν, τον ανύπαρκτο πολεμικό στόλο των Τιράνων σ’ αυτή την μακρινή maritime security;
Δεν ξέρουμε. Αν, όμως, τα έξοδα αυτής της επιχείρησης τα πληρώνουν οι πετροχουντικοί που συμμετέχουν (όπως μας φαίνεται λογικό), τότε τα Τίρανα μπορεί να ήταν η πιο φτηνή περίπτωση μεταγραφής για να συμπληρωθεί «εφτάδα» – έξι καπεταναίοι να είναι στον υγρό στίβο και ένας (κωπηλάτης) για «αλλαγή», αν χρειαστεί…
Η κακόβουλη Τεχεράνη έχει άλλη εξήγηση. Στην αλβανική επικράτεια υπάρχει (λέει) ένα στρατόπεδο φιλοξενίας κάμποσων εκατοντάδων μελών μιας αντικαθεστωτικής οργάνωσης, που ως το 2014 βρίσκονταν στο ιράκ, αλλά ύστερα τους μετέφερε ο αμερικανικός στρατός στην αλβανία (γιατί; πάλι για φτηνή λύση ακούγεται…) για να μην πάθουν κανά κακό. Φαίνεται πως το ψοφιοκουναβιστάν (και οι σύμμαχοί του, τύπου Τελ Αβίβ) θεωρούν αυτούς τους αντικαθεστωτικούς «εξελίξιμη πρώτη ύλη» για πιθανές μελλοντικές «επιχειρήσεις» εντός ιράν. Κρέας – δηλαδή…
Και πάλι: αν όχι για τα λεφτά, γιατί τα Τίρανα να θέλουν (έστω συμβολικά) καουμποϋλίκια στον Περσικό; Μήπως κάνουν κατασκοπεία για λογαριασμό της φίλης και συμμάχου Άγκυρας;
Why not? Για ξαναδείτε με άλλο μάτι τους “πρόθυμους”… Δεν χρειάζονται μια κάποια επιτήρηση λέτε;
Παρασκευή 8 Νοέμβρη. Τα λεφτά απ’ τα πετρέλαια στη βόρεια συρία δεν τα παίρνουμε εμείς. Τα παίρνουν οι sdf… Αυτά δήλωσε ο εκπρόσωπος του αμερικανικου πενταγώνου Jonathan Hoffman χτες…
Sdf είναι το δημοσιοσχεσίστικο όνομα των ypg/pkk – των proxies της αμερικανικής κατοχής στην βορειοανατολική συρία. Αυτοί (διεθνώς) που τρώνε το πλιάτσικο και καταπίνουν τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό είναι καταδικασμένοι να δοκιμάσουν τις αντοχές τους σε πολύ περισσότερα. Γιατί, για παράδειγμα, θα ήταν βλακώδες να πιστέψει κανείς ότι η Ουάσιγκτον προσφέρει δωρεάν «προστασία» στους ένοπλους των ypg/pkk, μόνο και μόνο επειδή γλυτώνει τα έξοδα να τους πληρώνει η ίδια. Προφανώς ένα μέρος των εσόδων απ’ το λαθρεμπόριο του συριακού πετρελαίου (το οποίο, απ’ ότι φαίνεται, γίνεται μέσω ιορδανίας και με βασικό πελάτη το Τελ Αβίβ…) πηγαίνει στα χέρια κάποιων αξιωματούχων της cia που βρίσκονται στις κατεχόμενες ζώνες. Όχι για να τα τσεπώνουν, αλλά για πληρώνουν (οι “μαύρες δουλειές” των απανταχού υπηρεσιών…) «τρομοκράτες του isis» – που είναι ακόμα χρήσιμοι αν και ελάχιστοι. Τώρα: το ποια θα είναι η πρακτική χρησιμότητα αυτών των “τρομοκρατών” που θα πληρώνονται απ’ τα κατεχόμενα πετρέλαια της ανατολικής συρίας, σε συνεργασία ηπα και ypg, αυτό ΔΕΝ θα θέλαμε να το δούμε…
Είναι «σημείο των καιρών» το ότι δεν έχουν σηκωθεί όλες οι πέτρες του «πολιτισμένου κόσμου» απέναντι σ’ αυτήν την ωμή παραδοχή εκ μέρους του ψοφιοκουναβιστάν. Αναφερόμαστε στις φιλειρηνικές φράξιες του πόπολου εδώ ή εκεί. Ακόμα κι αν ο καθένας είχε εύλογες βεβαιότητες ότι οι διάφορες ιμπεριαλιστικές εκστρατείες των ηπα και των συμμάχων της (αλλά και άλλων) γίνονται με πολύ απτά και υλικά κίνητρα, είναι (νομίζουμε) η πρώτη φορά που αυτό λέγεται τόσο ωμά· σαν πατσαβούρα που εκτοξεύεται στα μούτρα των πάντων.
Για την δική μας πολιτική αντίληψη είναι εγκληματικά (έως και αυτοκτονικά) παράδοξο το να πιστεύει ο κάθε πρωτοκοσμικός πως «θα την γλυτώσει» όταν αναγγέλλεται τόσο κυνικά και χωρίς συνέπειες η εκ νέου μοιρασιά του πλανήτη – για την λεηλασία του…
Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Όχι μία αλλά δύο βάσεις φτιάχνει το ψοφιοκουναβιστάν στην επαρχία της Deir ez Zor, απ’ την ανατολική μεριά του Ευφράτη. Η μία είναι ανακαίνιση της συριακής βάσης της 113ης ταξιαρχίας, και η δεύτερη είναι στην al Suwar, ανατολικότερα.
Φαίνεται όμως ότι το ψόφιο κουνάβι, που του αρέσει το oil, έχει μεγάλες ορέξεις. Την περασμένη εβδομάδα υπέγραψε την παραμονή εκατοντάδων πεζοναυτών στη συριακή επικράτεια, προσδιορίζοντας (με βάση τις εισηγήσεις των συμβούλων του) και τα «σύνορα» της συριακής επαρχίας που έχει πετρέλαια και πρέπει να γίνει αμερικανο-κουρδική. Απ’ την Deir ez Zor ως βόρεια στην al Hassakeh, και απο εκεί προς τα βορειοανατολικά στην al-Kahtanya (φωτογραφία επάνω, κόκκινη γραμμή). Εννοείται ότι το πεζικό θα είναι κυρίως οι γνωστοί πρόθυμοι proxies.
Η Μόσχα συνεχίζει να καταγγέλει: Οποιαδήποτε ενέργεια των ηπα που έχει σκοπό την στρατιωτική παρουσία τους στη συρία είναι απαράδεκτη και παράνομη τόσο απ’ την δική μας οπτική όσο και με βάση την διεθνή νομοθεσία… δήλωσε χτες ο ρώσος υφυπουργός Sergey Vershinin. «Κάντε μου μήνυση» θα μπορούσε να απαντήσει το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακες πίσω του.
Παραμένει ανοικτό το ερώτημα: ο συριακός και ο ρωσικός στρατός θα κινηθούν έγκαιρα, τώρα; Ή υπάρχει άλλος σχεδιασμός (που, φυσικά, μας διαφεύγει);
Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Ινδονησία, ταϋλάνδη, σιγκαπούρη, φιλιππίνες, μαλαισία, βιετνάμ, μπρουνέι, καμπότζη, λάος, μυαμάρ (: τα κράτη μέλη της «ένωσης νοτιοανατολικών ασιατικών κρατών» ASEAN) plus κίνα, ιαπωνία, νότια κορέα, αυστραλία, νέα ζηλανδία: το μόνο που μπορεί να σας λένε κάποια απ’ αυτά τα ονόματα είναι «εξωτισμός». Δεν πειράζει: η καπιταλιστική ιστορία δεν ασχολείται μ’ αυτά… (Ούτε με το θρήσκευμα, ε;)
Πριν 3 μέρες, στην Bangkok (πρωτεύουσα της ταϋλάνδης) υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι αυτών των 15 κρατών συναντήθηκαν για να υπογράψουν την πλήρη περιφερειακή οικονομική συνεργασία (RCEP) μεταξύ τους. Η συμφωνία δεν υπογράφτηκε μόνο και μόνο επειδή υπήρχε και 16ος καλεσμένος, η ινδία· που την τελευταία στιγμή «θυμήθηκε» ότι δεν την βολεύει. Θα υπογραφτεί όμως τον ερχόμενο Φλεβάρη, στην επόμενη σύνοδο της ASEAN, στο Hanoi του βιετνάμ. Τα 15 κράτη έχουν συμφωνήσει. Ακόμα κι αν αποσυρθούν κάποια την τελευταία στιγμή, το deal θα γίνει με τα υπόλοιπα.
Με βάση τα τωρινά μεγέθη πρόκειται για την μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ever – στην καπιταλιστική ιστορία. Αφορά σχεδόν το 30% του παγκόσμιου εμπορίου (με τα σημερινά δεδομένα) και πάνω από 3,5 δις υπηκόων. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι οι κινεζικοί «δρόμοι του μεταξιού» στη νοτιοανατολική ασία «εμπλουτίζονται»· και η καπιταλιστική «ανάπτυξη / αναδιάρθρωση» όλης αυτής της περιοχής θα περιστραφεί γύρω απ’ το Πεκίνο, το Τόκιο και την Σεούλ – και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς.
Όμως το ιστορικά (και γεωπολιτικά, αν σας αρέσει…) σημαντικό είναι ότι σ’ αυτήν την «μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ever» δεν υπάρχουν λευκά, χριστιανικά κράτη! Ούτε ηπα, ούτε αγγλία, ούτε γαλλία, ούτε ολλανδία. Οι ιστορικοί «δυτικοί» αποικιοκράτες / ιμπεριαλιστές βρίσκονται, σαν κράτη (δηλαδή σαν γενικά κόμματα των αφεντικών) για πρώτη φορά στην ιστορία των τελευταίων 500 χρόνων ΈΞΩ απ’ αυτό το τεράστιο μέρος του καπιταλιστικού πλανήτη! Δεν αποφασίζουν την «τύχη» του· σίγουρα όχι με τους τρόπους που ήξεραν. Αν αυτό θεωρείται «σημάδι», σημειώστε το: το ψοφιοκουναβιστάν έστειλε σαν αντιπρόσωπο του… τον «σύμβουλο εθνικής ασφαλείας» Robert O’Brien!! Μόλις τον είδαν οι ασιάτες, του γύρισαν την πλάτη: είναι προσβλητικό να στέλνεις τον ασφαλίτη σου σε ραντεβού πρωθυπουργών…
Το προηγούμενο σχέδιο της αμερικανικής διοίκησης (επί Obama) ήταν να υπογραφτεί μια τέτοιας έκτασης και γεωγραφίας συμφωνία με την συμμετοχή – και αρκετούς όρους – της Ουάσιγκτον, ώστε να ανασχεθεί η επέκταση του κινέζικου καπιταλισμού… Το ψόφιο κουνάβι το ακύρωσε, θεωρώντας ότι μπορεί να βγάλει περισσότερα σε deal με κάθε κράτος χωριστά, παρά μέσω «πολυμερών συμφωνιών». Αποδείχθηκε πανηγυρικά ότι δεν ήταν «ένα βήμα μπροστά» υπέρ της ενίσχυσης της αμερικανικής ηγεμονίας, όπως νόμιζε, αλλά «δύο βήματα πίσω». Το μόνο που μπορεί να κάνει τώρα το ψοφιοκουναβιστάν είναι ένας πόλεμος φθοράς τους επόμενους μήνες, με απειλές στο Τόκιο και στην Καμπέρα να βγουν απ’ την συμφωνία. Αλλά αν συμβεί αυτό, τότε ολόκληρη η νοτιοανατολική ασία θα γίνει «κινέζικη» (απ’ την άποψη της οικονομικής και τεχνολογικής ηγεμονίας), δια περιπάτου…
Αντίθετα, ο ρώσος πρωθ. Medvedev που ήταν παρών στη σύνοδο, χάρηκε πολύ: η Μόσχα διαπραγματεύεται ήδη τις σχέσεις της “ευρασιατικής ένωσης” με αυτό το καινούργιο οικονομικό μπλοκ…
Πέρα απ’ την μοναξιά των άλλοτε ηγεμόνων υπάρχει και ο καπιταλισμός – ε;
Δευτέρα 4 Νοέμβρη. Η κυβέρνηση της Κοπεγχάγης στεκόταν για πολύ καιρό εμπόδιο· κι αυτή ήταν ίσως η τελευταία ελπίδα του ψοφιοκουναβιστάν, ότι ο θρυλικός πλέον αγωγός nordstream 2 δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ. Το δανέζικο κράτος προέβαλε διάφορους λόγους (ας τους πούμε «οικολογικούς») για να εμποδίσει το πέρασμα του nordstream 2 στα νοτιοανατολικά του νησιού Bornholm (στη φωτογραφία, η σήμανση με την έλλειψη)· παρότι απ’ την ίδια διαδρομή περνάει ο ήδη λειτουργικός nordstream 1.
Εν τέλει, πριν 5 ημέρες, η δανία ανακοίνωσε ότι εγκρίνει την διέλευση του nordstream 2 απ’ τον βυθό της αοζ της. Απ’ τα σχεδόν 2.100 χιλιόμετρα του μήκους του, ουσιαστικά έλειπαν αυτά τα 147 χιλιόμετρα που «πατάνε» στα νότια του Bornholm. Τώρα η gazprom λέει ότι θα τα έχει στρώσει μέσα σε 5 εβδομάδες. Με τις εγκαταστάσεις εδάφους στη ρωσία και στη γερμανία, στις δύο άκρες του σωλήνα, να είναι σχεδόν έτοιμες, τα έξτρα 55 δις κυβικά μέτρα (τον χρόνο) ρωσικού φυσικού αερίου θα αρχίσουν να διοχετεύονται στον γερμανικό καπιταλισμό στις αρχές του 2020.
Κάποιοι είπαν ότι η Κοπεγχάγη άλλαξε στάση επειδή στράβωσε που το ψόφιο κουνάβι δήλωσε ότι θέλει να αγοράσει την Γροιλανδία. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, η έγκριση της διέλευσης του nordstream 2 θα είναι η πιο ακριβοπληρωμένη μη-αγορά στην παγκόσμια ιστορία της αγοραπωλησίας ακινήτων: ο real estater πρόεδρος την πάτησε! (Ωστόσο μπορεί οι λόγοι να είναι διαφορετικοί).
Η ολοκλήρωση και η λειτουργία του nordstream 2 και η υπό κατασκευή προέκταση του turkstream 2 προς την κεντρική ευρώπη μέσω βουλγαρίας και σερβίας έχουν σοβαρές παρενέργειες, εφόσον η Ουάσιγκτον έχει επιλέξει να κηρύξει, μεταξύ άλλων, και «ενεργειακό πόλεμο» στην ε.ε. – και ειδικά στο Βερολίνο.
Πρώτον, αδειάζει την ουκρανική επικράτεια: η Μόσχα θα την έχει ανάγκη από ελάχιστα έως καθόλου για να πουλάει το φυσικό της αέριο στην ευρώπη. Χάνοντας αυτόν τον ως πρόσφατα σημαντικό γεωπολιτικά προσοδικό ρόλο το ουκρανικό καθεστώς (και οι σύμμαχοί του στην Ουάσιγκτον) θα μείνει με τους φασίστες και το παπαδαριό του. Χωρίς σπουδαία αξία, εκτός αν κάποιοι σκαρφιστούν κάποιο καινούργιο κόλπο.
Δεύτερον, μειώνει τις προοπτικές του αμερικανικού υγροποιημένου αερίου (LNG). To ελλαδιστάν, σαν καλός σύμμαχος, είναι πρόθυμο να δώσει την Αλεξανδρούπολη για να ξεπαγώνει το αμερικανικό LNG (που θα μεταφέρουν έλληνες εφοπλιστές…) για να πάει προς τα βόρεια, όταν φτιαχτούν οι σχετικοί αγωγοί. Αλλά από μόνος του ο nordstream 2 χαλάει αυτά τα προξενιά, αφού ό,τι περισσεύει απ’ τις γερμανικές ανάγκες θα μοιράζεται στο κέντρο της ευρώπης. Αν προσθέσει κανείς και τον turkstream 2, τότε…
Το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές τους λύσσαξαν κατά του nordstream 2 και γι’ αυτό το λόγο: για να πουλάνε το αμερικανικό LNG στην ευρώπη. Δυστυχώς για το αμερικανικό εμπορικό δαιμόνιο το κονσερβαρισμένο γκάζι του είναι σαφώς ακριβότερο απ’ το τρεχούμενο μέσω αγωγών ρωσικό· και μόνο πιστοί σύμμαχοι (τύπου Βαρσοβία για παράδειγμα) είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν αισθητά παραπάνω για να είναι «ανεξάρτητοι». (Ούτε λόγος ότι τα κερατιάτικα της «ανεξαρτησίας» τα πληρώνουν οι απλοί πολωνοί…).
Μ’ αυτά τα δεδομένα αναμένεται το ξέσπασμα του θυμού του ψόφιου κουναβιού. Κυρώσεις βέβαια, όχι πύραυλοι – ελπίζουμε… Αλλά πόσο να αντέξει κι αυτός ο παλιοκαπιταλισμός το κρυφτούλι πίσω απ’ τις «οικονομικές τιμωρίες»;
Αν είναι να πυροβολήσεις πυροβόλα… Μην μιλάς.
Δευτέρα 4 Νοέμβρη. Εδώ λοιπόν, στο συριακό / μεσανατολικό πεδίο μάχης, για το οποίο υποστηρίζουμε πάντα πως είναι δευτερεύον στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο· εδώ που η χρήση εργολάβων, proxies, έγινε κοινοτοπία ακριβώς επειδή φαινόταν η φτηνή λύση σ’ ένα φτηνό πρόβλημα· εδώ που ωστόσο οι περιφερειακές ηγεμονίες βαραίνουν στους παγκόσμιους συσχετισμούς και όπου τώρα πυκνώνουν και επισημοποιούνται οι επίσημες στρατιωτικές «παρουσίες» των αντίπαλων, του μπλοκ της Αστάνα απ’ την μια μεριά και της Ουάσιγκτον με τους λακέδες της απ’ την άλλη, εδώ θα πρέπει να ετοιμαστούμε γι’ αυτό το ενδεχόμενο: οι διπλές και τριπλές ατζέντες τακτικής (για όσους τις είχαν) σταδιακά να «συμπυκνωθούν»… Αφού όμως πρώτα ενταθεί η σύγχιση.
Το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον ωμά και καθαρά δηλώνει ότι θα κατσικωθεί στα συριακά πετρελαιοπήγαδα απλά επειδή έτσι γουστάρει (και είναι σίγουρη ότι κανείς δεν θα την κουνήσει) αλλάζει εντελώς τις νομιμοποιητικές ρητορίες της σύγκρουσης. Και, κατά συνέπεια, σπρώχνει ήδη σε επανεξέταση τα μέσα που χρησιμοποιούνται εναντίον του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον τα πράγματα είναι τόσο φανερά ώστε το μόνο σχετικό που μπορεί να γίνει είναι η ανάλυση του πόσοι είναι πράκτορες και πόσοι ηλίθιοι απ’ αυτούς που την υποστηρίζουν άμεσα ή έμμεσα. Απ’ την μεριά του μπλοκ της Αστάνα τα επιχειρήματα της «αντιτρομοκρατίας» (ακόμα και στην τουρκική εκδοχή τους) φτάνουν στο όριό τους. Ισχύουν ακόμα για τον θύλακα του Idlib· με την διαφορά ότι ο θύλακας «επικοινωνεί» υπόγεια με το τι συμβαίνει στην ανατολικά του Ευφράτη συρία. Αλλά σε ότι αφορά το «θέλω τα πετρέλαια και θα τα πάρω» η «αντιτρομοκρατική» ρητορική είναι ξεπερασμένη.
Ο αμερικανικός στρατός και οι ypg υπάλληλοί του ετοιμάζονται να «αξιοποιήσουν» μια εκ των πραγμάτων εγκαταλειμένη συριακή βάση (της 113ης ταξιαρχίας) στην ανατολική μεριά του Ευφράτη, απέναντι απ’ την Deir ez Zor. (Μια ακόμη βάση, για ακόμα καλύτερες μέρες!). Προχτές έσκασε το αμερικανικό «μηχανικό» για να κάνει την «αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης». Το μαχαίρι στο λαιμό του μπλοκ της Αστάνα δεν είναι λόγια: αν, μ’ αυτήν την έξω απ’ τα δόντια «δικαιολογία» (θέλουμε τα πετρέλαιά σας για να βγάζουν παραδάκι μέσω λαθρεμπορίου οι φίλοι μας), ο αμερικανικός στρατός σταθεροποιήσει την κατάκτηση της ανατολικής συρίας, θα φύγει απο εκεί μόνο με την λήψη του 4ου παγκόσμιου. Αυτό που εννοούμε είναι απλό: Θεωρητικά ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» θα μπορούσε να έχει ένα κάποιο χρονικό τέλος, του είδους mission accomplished… Η ωμή κατοχή εδάφους «για το πετρέλαιο» (ή για οτιδήποτε άλλο) το μόνο τέλος που μπορεί να έχει είναι η καθαρή στρατιωτική ήττα.
Μιας και είναι λίγα αυτά που έχει εντοπίσει η ασταμάτητη μηχανή για την στάση του μπλοκ της Αστάνα απέναντι σ’ αυτήν την πρόκληση (περί πρόκλησης πρόκειται), είναι σε αναμονή. Είναι βέβαιο ότι Μόσχα και Δαμασκός συγκεντρώνουν στρατό στη δυτική όχθη του Ευφράτη, στη Deir ez Zor… Αλλά “διαβεβαίωσαν” (;) υποτίθεται τους αμερικανούς ότι δεν θα περάσουν το ποτάμι… Ο “ειδικός απεσταλμένος” του ψόφιου κουναβιού για την συρία Jim Jeffrey το ομολόγησε μ’ αυτά τα λόγια συνεντευξιαζόμενος πριν 3 ημέρες με θέμα την αναδιάρθρωση της αμερικανικής κατοχής στη συρία:
… Ανησυχούμε πολύ για συγκεκριμένες εξελίξεις στο νότο, ειδικά στην περιοχή της Deir ez Zor. Μίλησα με τον ρώσο συνάδελφό μου για το θέμα και είχαμε επαφές και με άλλους ρώσους γι’ αυτό. Νομίζουμε ότι τώρα το ελέγχουμε το θέμα…
Σιγά μην τους δώσει λογαριασμό το Astana bloc (θα λέγαμε)… Σε κάθε περίπτωση, απ’ τα χαρακτηριστικά της τα ίδια, η κατοχή επειδή «I like oil» βάζει εντελώς διαφορετικά ζητήματα τακτικής. Ως πρόσφατα, Μόσχα και Ουάσιγκτον είχαν υποτίθεται κοινό συμφέρον να μην πλακωθούν άμεσα μεταξύ τους στο συριακό πεδίο μάχης· άφηναν την δουλειά στους υπόλοιπους. Όμως τώρα, αν το μπλοκ της Αστάνα δεν κινηθεί τόσο γρήγορα «αυτοπροσώπως» ώστε να προλάβει το επιπλέον αμερικανικό μπαστάκωμα (ή αν η ανεγκέφαλη αλεπού Putin δεν «πείσει» το ψόφιο κουνάβι ότι δεν αξίζει το κόπο η αγάπη του για το συγκεκριμμένο πετρέλαιο…), είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα φύγουν «ειρηνικά» οι αμερικάνοι πεζοναύτες απ’ αυτό το συριακό νοτιοανατολικό τρίγωνο τα επόμενα χρόνια. Κι αν μείνουν εκεί, δεν θα είναι βέβαια για καλό.
Συνεπώς η τωρινή κάπως «χύμα» κατάσταση στη βόρεια και στην ανατολική συρία δεν είναι απλά «μεταβατική». Είναι υποχρεωτικά δυναμική. Το πόσο θα διαρκέσει το «χύμα» δεν μπορούμε να το προβλέψουμε: όλοι να φτιάχνουν βάσεις χωρίς να τους νοιάζει αν οι αντίπαλοί τους φτιάχνουν παραδίπλα, λες και κτίζουν εξοχικά… Όχι, δεν στέκει.
Δεν είναι εξοχή· και δεν υπάρχει συμφωνημένη «μοιρασιά».
Κυριακή 3 Νοέμβρη. Όχι ότι η ασταμάτητη μηχανή δεν το είχε καταλάβει· το εντόπισε έγκαιρα το θέμα. Όμως τεκμηριώνεται πια ότι η ιστορία με το σχίσμα στο ουκρανικό παπαδαριό και τον ρόλο τόσο του αρχιαρχιτράγου Istanbul όσο και του αρχιτράγου Αθηνών είναι πιο βρώμικη και γεωπολιτικά εμπόλεμη απ’ όσο έχουμε ήδη πει. Είναι «πολλών θαλασσών» οι κινήσεις.
Το βάρος το προσθέτει η συστηματική εμπλοκή της Ουάσιγκτον σ’ αυτήν την ιστορία. Ίσως κάτι παραπάνω από «εμπλοκή»: σχεδιασμός και καθοδήγηση θα ήταν πιο σωστοί χαρακτηρισμοί.
Το σχίσμα (εναντίον του αρχιαρχιτραγάτου Μόσχας) έγινε επίσημα στις 5 Γενάρη του 2019, όταν ο αρχιαρχιτράγος Istanbul «αναγνώρισε επίσημα» την σχισματική ουκρανική κλίκα με το όνομα «ορθόδοξη εκκλησία της ουκρανίας». Είκοσι μέρες νωρίτερα, ο σχισματικός «Φιλάρετος», που είχε αυτοανακηρυχθεί αρχιαρχιτράγος Κιέβου, παρασημοφόρησε με το μετάλλιο του «Αγίου Ανδρέα του πρωτόκλητου» τον Jack Devaine, πρώην εκτελεστικό διευθυντή της cia και υπεύθυνο για τις επιχειρήσεις της cia εκτός ηπα. Ο Devaine άξιζε αυτό το μετάλλιο. Έχει σημαντικές επιτυχίες στη διάρκεια της πολλών δεκαετιών καριέρα του στη cia: την χούντα στη χιλή και την δολοφονία του Αλλιέντε το 1973· την υπόθεση «ιράν – κόντρας» κατά των Σαντινίστας στη νικαράγουα στα μέσα της δεκαετίας του ’80· και τον πόλεμο κατά των σοβιετικών στο αφγανιστάν, και πάλι την δεκαετία του ’80. Το ότι ο «Φιλάρετος» τον παρασημοφόρησε τώρα στα γεράματα είναι ισοδύναμο με το να φυλάει δημόσια το χεράκι της υπηρεσίας. Και όποια άλλο χεράκι υπηρεσίας βρει μπροστά του.
Αλλά ο Devaine έχει μπαγιατέψει πια. Το πραγματικά «φρέσκο αίμα» ήταν και είναι ο Samuel Brownback, «πρεσβευτής των ηπα για τις διεθνείς θρησκευτικές ελευθερίες». Ο Brownback όργωσε τα βαλκάνια και το ελλαδιστάν τους περασμένους μήνες, για να πείσει τους διάφορους αρχιτράγους να «αναγνωρίσουν» την σχισματική ο.ε.ουκ· και να κάνουν τα μούτρα κρέας του αρχιαρχιτραγάτου Μόσχας – και της ανεγκάφαλης αλεπούς της ίδιας. Η εκστρατεία του Brownback δεν ήταν 100% πετυχημένη. Ακόμα και στο παπαδαριό Αθηνών και πάσης ελλάδας (εννοείτε ότι τα είπαν με τον Jeronimo!) που τήρησε την εθνική γραμμή και αναγνώρισε τους σχισματικούς της ουκρανίας, υπάρχει ισχυρό «ρωσικό κόμμα», που διαφώνησε. Κάτι φασιστόμουτρα δηλαδή, ανάμεσα στα υπόλοιπα φασιστόμουτρα… (Συμβαίνουν και στις καλύτερες φαμίλιες!).
Never mind: τέτοιες διαφωνίες είναι ανεκτές. Οι έλληνες είναι «εκ φύσεως» φανατικοί δημοκράτες…
(φωτογραφίες, από πάνω προς τα κάτω.
– Το χαμογελαστά αιμοβόρο ύφος του αριστερά παραπέμπει στις δουλειές του κάνει: είναι ο συνδιοργανωτής της σφαγής στην πλατεία Maidan του Κιέβου, τότε πρεσβευτής στην ουκρανία και τώρα στο ελλαδιστάν, Geoffrey Pyatt. Την ουκρανία την κουβαλάει στις αποσκευές και στο αίμα του. Ο δεξιά, με το ύφος πασόκου στελέχους δεκο στα late ‘90s, είναι ο Samuel Brownback – περισσότερα πιο πάνω. Και ο μεσαίος; Κάτι θυμίζει, κάτι θυμίζει… Ποιός είναι; Ρεεε: είναι ο Μάρκος ο Μπόλαρης, βεριτάμπλ χριστιανο-πασοκ, απ’ αυτούς που είδαν φως στην Κουμουνδούρου και μπήκαν. Και ανταμοίφθηκαν για την πίστη τους. Οπότε η χάρη του βρίσκεται εν μέσω των πυλώνων της ελληνοαμερικανικής συμμαχίας ως χάρη υφυπουργού εξωτερικής πολιτικής, υπό τον ογκόλιθο Nick the greek. Των φαιορόζ κυβερνητών βέβαια – το επιβεβαιώνει η ημερομηνία πάνω αριστέρα. Για να μην λέτε ότι δεν υπάρχει κρατική συνέχεια εκεί που πρέπει.
– Ο «Samuel ο προστάτης των εν χριστώ αδελφών» πέρασε και απ’ το ιερό βουνό, για κονσομασιόν και ψάρεμα. Αφενός για να βρει πρόθυμους να στηρίξουν το ουκρανικό σχίσμα· αφετέρου να κόψει φάση με κάτι ρωσόφιλους μαφιόζους τύπου Εφραίμ και σία…)
Κυριακή 3 Νοέμβρη. Το ψοφιοκουναβιστάν δεν πόνταρε ότι θα πεισθούν όλοι. Εκείνο που ήθελε (και γι’ αυτό η «αναγνώριση» είναι μέσο και όχι τελικός σκοπός) είναι να αποκτήσει «βάσεις» και μεταξύ των ορθόδοξων χριστιανοβοσκών. Και σ’ αυτό ο Brownback πέτυχε. Τί τις θέλει (και) αυτές τις «βάσεις» η Ουάσιγκτον; Ό,τι θέλει και τις υπόλοιπες, τις στρατιωτικές, τις πολιτικές, τις ενεργειακές: σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο που κάποια στιγμή θα χρειαστεί ανθρώπινο κρέας, θα πρέπει να υπάρχουν κι εκείνοι που θα το προμηθεύσουν. Ευλογημένο…
Εν τω μεταξύ τα λιλιά συνεχίζουν. Αυτά καθεαυτά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, οι αρχιτράγοι έχουν πολλά από δαύτα. Αλλά τα βραβεία και τα παράσημα για τους τράγους έχουν την αξία που έχουν οι γάμοι και τα βαφτίσια για τους παραδοσιακούς μαφιόζους: μια ευκαιρία να τα πουν από κοντά στο ξεκάρφωτο, και να κανονίσουν τις δουλειές τους. Έτσι, πριν 2 βδομάδες, στις 19 Οκτώβρη, ο σχισματικός αρχιτράγος της ο.ε.ουκ. «Επιφάνιος» πετάχτηκε ως τη Ν. Υόρκη όπου ο νέος αρχιτράγος αμερικής «Ελπιδοφόρος» (όλοι οι υποκοσμιακοί έχουν παρατσούκλια!) τον τίμησε με το βραβείο υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων «πατριάρχης Αθηναγόρας». Ουάου! Δεν υπάρχουν καλύτεροι υπερασπιστές της ανθρωπότητας απ’ τους τσατσορούφιανους του μεγάλου αφεντικού!! Σε θάβουν υμνώντας!!!
Με την ευκαιρία ο «Ελπιδοφόρος», που παίρνει γραμμή απ’ τον Brownback, το τερμάτισε. Αν και παραδέχτηκε ότι η σχισματική ο.ε.ουκ. έχει ακόμα λίγους φίλους μεταξύ των παρόμοιων χριστιανικών θρησκευτικών εταιρειών (ελάχιστες την έχουν αναγνωρίσει), ξεκαθάρισε:
…Παρότι μπορεί να υπάρξουν πένες που θα θελήσουν να ξαναγράψουν την Ιστορία, εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά από ποια πηγή ανάβλυσε η ουκρανική Εκκλησία – από την ζωοδόχο πηγή της βασιλίδας των Πόλεων, την Κωνσταντινούπολη- και για αυτό το Κίεβο είναι η μητέρα της Μόσχας και όχι το αντίστροφο…
Τι να πούμε κι εμείς οι αντί-θεοι της “ζωοδόχου πηγής”, ε; Να πούμε κακές κουβέντες; Να πούμε ότι στην τραγολογιώτατη αργκώ (της δεύτερης παρουσίας) η “ελπιδοφόρα” δήλωση θα μπορούσε να σημαίνει: όταν το αποφασίσουν οι σύμμαχοι, η “μάνα” θα στείλει τους ένοπλους πιστούς της και τότε θα δει η “κόρη” τι θα πάθει! – τέτοιες παλιοκουβέντες να πούμε; Α πα πα! Αγάπη ρε!…
(φωτογραφίες, από πάνω προς τα κάτω.
– Η εθνική γραμμή περνάει από νεκροταφεία όπως και από εκκλησίες – δίπλα είναι. Πρώτη επίσημη επίσκεψη, για σεφτέ, στον αρχιτράγο αμερικής, ο «Samuel ο επιτήδειος»· ποιός άλλος;
– Η πολύ πρόσφατη επιβράβευση ως είδηση στα γαλλικά. Ενδιαφέρεται το Παρίσι για τα βαλκάνια; Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;
Κυριακή 3 Νοέμβρη. Αυτά τα μυρωμένα και «εθνικά επωφελή» των συμμοριών – με – τα – μαύρα τρέχουν παράλληλα με όσα συμβαίνουν στη μέση Ανατολή. Το ψόφιο κουνάβι δηλώνει «I like oil» με την ίδια φυσικότητα που στους έλληνες άρεσαν οι αστακομακαρονάδες· αν και η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει ενδείξεις ότι το ψόφιο κουνάβι είναι ντηζελοκίνητο. Απλά, στον ψοφιοκούναβο πάντα άρεσε το oil, κι ακόμα περισσότερο αν ήταν άλλων. Δεν είναι ρατσιστής κατά των σύριων. Έγκαιρα, όταν ήταν απλά μια μηντιακή περσόνα, είχε δηλώσει ότι του αρέσει το ιρακινό oil, και ότι απ’ τα έσοδά του η Βαγδάτη θα έπρεπε να πληρώνει τα έξοδα των αμερικανικών βάσεων στο ιράκ. Αυτό λέγεται νταβατζιλίκι – σ’ όλο τον κόσμο. Ένας πλυντηριάς δικαιούται να του αρέσει το νταβατζιλίκι.
Έτσι, κι ενώ στη βορειοανατολική συρία μαζεύονται πολλοί και διάφοροι στρατοί και ένοπλοι (εκτιμάμε πως αν το πιο προχωρημένο όπλο τους ήταν τόξα και βέλη θα χωρούσαν· όχι όμως με τις σημερινές αεροπορίες και τους σημερινούς πυραύλους… όχι!… είναι too much!) το ελλαδιστάν καμαρώνει επειδή δύο δικά του f – 16 (νάναι οι μέρες τους!!!) «συνόδευσαν» ένα αμερικανικό στρατηγικό βομβαρδιστικό B – 52 καθοδόν προς συρία. Είναι γαλόνια αυτά – μας λένε! Το ελλαδιστάν είναι ο ανερχόμενος Joe Pesci της μέσης Ανατολής μας λένε: αγαπείστε το και διασκεδάστε το!
Σπουδαία. Όταν περνάει ένα αμερικανικό Β – 52 προς την συρία οι ηλίθιοι βλέπουν τα κουστούμια της ελληνικής συνοδείας! Ωωωω! Τι λεβεντόπαιδα είναι αυτά με τα f 16! Όμως όταν οι μπράβοι περιστοιχίζουν το κάθαρμα αφεντικό, αυτό δεν λέγεται απλά «υπόθαλψη εγκληματία». Λέγεται (η αστική νομοθεσία τα λέει αυτά…) εγκληματική συμμορία. Στο δικαστήριο βέβαια ο μπράβος δεν θα έχει τις ίδιες κατηγορίες με το αφεντικό. Ξεμπερδεύει ευκολότερα. Το παίζει “εγώ ένας υπάλληλος είμαι” (Και ο κυρ Αχιλλέας έτσι ξεκίνησε!)… Όταν όμως το «δικαστήριο» είναι του δρόμου, όταν δηλαδή οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι, ο μπράβος θα μαζέψει πολλές. Μπορεί και τις περισσότερες. Στις ανακοινώσεις κηδειών δεν θα αναφέρουν καν το όνομα του· ούτε στα στεφάνια. Το «γεγονός» είναι ο θάνατος του αφεντικού του. Μόνον αυτό.
Λοιπόν, να το ξαναπούμε. Αν την έχετε δει ότι χαζεύοντας θα την βγάλετε καθαρή, ας έχετε και κανα plan B, in case of emergency. Δεν είναι καθόλου αστείο, και κανονικά (δηλαδή εργατικά…) απαιτεί όχι φόβο αλλά θαρραλέο anti-imp αγώνα, χωρίς εθνικές υποσημειώσεις και αστερίσκους! (Δύσκολα πράγματα δηλαδή, ε;…) Επειδή τα ντόπια αφεντικά μας σέρνουν απ’ το μανίκι να τα περιστοιχίσουμε – δεν το έχετε καταλάβει το τράβηγμα; Όσο για το τι θα γίνει, και πότε θα ρίξει χαλάζι, αυτό εξαρτιέται από άλλους. Μην βάλετε στοίχημα. Και μην εμπιστεύεσθε τους γνωστούς μετερεωλόγους.
Το «γεγονός» είναι σε εξέλιξη… Και ο άξονας το πάει, αν το έχετε καταλάβει, ορθοπεταλιά. Μπας και αναστηθεί – πάνω στους τάφους ημών και αλλήλων….
(φωτογραφία κάτω: Όταν λέμε «I like oil» εννοούμε «Ι like oil»!!! Διάβολε! Τι άλλο; Θέλω oil στο budget μου!!!
H φωτογραφία είναι κατευθείαν απ’ την συριακή «πετρελαϊκή κουζίνα» όπου η αμερικανική «τραπεζαρία» έχει απλώσει τα ξερά της· αλλά όχι απ’ την Deir ez Zor. Είναι απ’ την βορειοανατολική συρία, άκρη άκρη, κοντά στα σύνορα με το ιράκ…
Υπάρχει θέμα σοβαρό…)