Tag: ηπα

Ο εχθρός θέλει το κακό μας – αλλά το κράτος (μας) αγρυπνά

Κυριακή 31 Γενάρη. Το αμερικανικό κράτος ψάχνει να βρει κάθε πιθανό λόγο ή αφορμή να κατηγορήσει τους ανταγωνιστές του, κατά κύριο λόγο τη Μόσχα και το Πεκίνο. Αλλά οι κατηγορίες πρέπει να αφορούν κάτι κρίσιμο, πολύτιμο – ας πούμε ότι η Μόσχα επηρεάζει τις αμερικανικές εκλογές για να κερδίζουν ψόφια κουνάβια (όχι και τόσο πετυχημένα, ε;). Θα μπορούσε να κατηγορήσει η Ουάσιγκτον το Πεκίνο ότι, για παράδειγμα, κλέβει την άμμο απ’ την έρημο Sonoran; Θα ήταν γελοίο: γιατί να κλέψει μια αμερικανική έρημο αφού υπάρχουν τεράστιες κινέζικες;

Η εισαγωγή μας είναι αστεία· αλλά χρειάζεται επειδή υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν ταυτόχρονα να πιστεύουν οτιδήποτε και να μην καταλαβαίνουν τα πιο σοβαρά. Στις 13 του περασμένου Μάη δύο “οργανισμοί ασφαλείας” των ηπα με βαρειά ονόματα, το fbi και η cisa (cybersecurity & infracture security agency) εξέδωσαν μια ανακοίνωση εναντίον του Πεκίνου, άμεσα σχετισμένη με τον covid-19. Όχι ότι τον κατασκεύασε, όχι ότι έκρυψε στοιχεία, αλλά ότι:

Το fbi και η cisa εκδίδουν αυτήν την ανακοίνωση για να ενισχύσουν την ετοιμότητα απέναντι στις απειλές που αφορούν την έρευνα για τον covid-19. Το fbi ερευνά την στοχοποίηση και τους κινδύνους που διατρέχουν οργανισμοί των ΗΠΑ που κάνουν έρευνα σχετιζόμενη με τον covid-19 από cyber παράγοντες και μη παραδοσιακούς συλλέκτες που συνδέονται με την PRC [λαϊκή δημοκρατία της κίνας / people republic of china]. Αυτοί οι παράγοντες έχουν εντοπιστεί να προσπαθούν να ταυτοποιήσουν και να αποκτήσουν παράνομα σημαντική πνευματική ιδιοκτησία και data δημόσιας υγείας σχετιζόμενα με εμβόλια, θεραπείες και τεστ, από δίκτυα και προσωπικό που εργάζεται σε έρευνα σχετική με τον covid 19. Η πιθανή κλοπή αυτής της πληροφορίας βάζει σε κίνδυνο την απόκτηση ασφαλών, και αποτελεσματικών επιλογών θεραπείας.

Θα υπέθετε κανείς ότι η κατηγορία είναι πως το Πεκίνο θέλει να «κλέψει τα μυστικά» των mRNA πλατφορμών… Και θα προσπερνούσε την αμερικάνικη ασφαλίτικη καταγγελία εναντίον του σαν business as usual. Τι ήταν όμως η αφορμή για να κτυπήσουν οι αρχιασφαλίτικοι μηχανισμοί του ψοφιοκουναβιστάν (τότε… βρισκόμαστε στην άνοιξη του 2020) τέτοιον συναγερμό; Το ότι το κινεζικό Beijing Genomics Institute (BGI) με έδρα στην Shenzhen, κορυφαία εταιρεία γενετικής στην κίνα, είχε προσφερθεί να κατασκευάσει (με δικά του έξοδα) εγκαταστάσεις τεσταρίσματος για τον covid σε 6 τουλάχιστον αμερικανικές πολιτείες… Από πρώτη ματιά εντελώς άσχετη δραστηριότητα με τις αμερικανικές έρευνες για τα «εμβόλια», δηλαδή τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής – έτσι δεν είναι;

Έτσι είναι… Τότε, ίσως, οι υποδείξεις του ασφαλίτικου συναγερμού να μην ήταν ακριβείς. Τότε, ίσως, το επίδικο «πολύτιμο», «κρίσιμο» που θα έπρεπε να προστατευτεί να μην ήταν οι έρευνες για τις πλατφόρμες (που είχαν ήδη ολοκληρωθεί στα βασικά τους…)

Όντως, δεν ήταν αυτό. Το BGI δεν ειδικεύεται στην γενετική έρευνα για φάρμακα και λοιπά, αλλά στην ανάλυση dna· και μ’ αυτήν την ειδίκευση διευθύνει την κινεζική εθνική τράπεζα γενετικής, το θησαυροφυλάκιο του dna των κινέζων υπηκόων, όλων μαζί και καθενός χωριστά.

Συνεπώς αυτό που θα μπορούσε να κάνει εγκαθιστώντας κέντρα (PCR) τεστ στο αμέρικα θα ήταν να «κλέβει» το γενετικό υλικό των εξεταζόμενων…

Ουπς!!! Μα δεν έχουν διαβεβαιώσει τα πολιτικά αφεντικά ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα «διακράτησης / αποθήκευσης ατομικά ταυτοποιημένου γενετικού υλικού» απ’ αυτά τα τεστ; Δεν έχουν δώσει όρκους («να, φυλάω σταυρό!») ότι τα ρινοφαρυγγικά δείγματα που χρησιμοποιούνται για αυτά τα τεστ καταστρέφονται; Τι θα έκλεβε (αν έκλεβε) το BGI;

Άμμο;

Personal? Όχι δα….

Κυριακή 31 Γενάρη. Το θέμα προσπεράστηκε τότε (τον περασμένο Μάη). Το πόπολο (το αμερικανικό και όχι μόνο) βρισκόταν σε τέτοιο πανικό που το μόνο που δεν θα έκανε ήταν ερωτήσεις σαν τις πιο πάνω. Επανέρχεται όμως σήμερα Κυριακή (ώρα Joνυσταλεάν…), φρεσκαρισμένο και ξεκαθαρισμένο, απ’ το αμερικανικό καθεστωτικό cbs, μέσω της εκπομπής 60 minutes. Μιας και το ζήτημα των «εμβολίων» (των πλατφορμών γενετικής μηχανικής δηλαδή) έχει τελειώσει προ πολλού, δεν υπάρχει λόγος ή περιθώρια για παρεξηγήσεις! Τα ατομικά, προσωποποιημένα, ταυτοποιημένα «biometric data» είναι ο θησαυρός! Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ειπωθεί καθαρά!

Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο παρερμηνείας! Τα ρινοφαρυγγικά δείγματα απ’ όλους όσους κάνουν τεστ PCR είναι ένας τεράστιος, πολύτιμος «θησαυρός» εξατομικευμένων γενετικών πληροφοριών, data! Ουσιαστικά είναι απλό να δημιουργηθεί μια βάση δεδομένων, με τα στοιχεία dna του καθενός και της καθεμιάς – και το παλιοΠεκίνο θέλει να τα «κλέψει»!

Θέλει; Γιατί όχι; – θα σχολιάζαμε. Ωστόσο το βασικό ερώτημα είναι ακριβώς δίπλα: το αμερικανικό κράτος (και οι βιοτεχνολογικές εταιρείες / συνεταίροι του) τι τον κάνουν αυτόν τον θησαυρό; Τον αφήνουν ανεκμετάλλευτο, να είναι στο μάτι των εχθρών, και απλά έχουν παρατάξει γύρω του 25.000 πεζοναύτες να τον φυλάνε, όπως τον άσπρο σπίτι πρόσφατα;

Ξαναγινόμαστε κάπως αστείοι… Προφανώς και όχι!!!! Υπόγεια, λαθραία, βρώμικα, η συνεχιζόμενη εκστρατεία των PCR τεστ είναι (μαζί με τα υπόλοιπα, την δημιουργική λογιστική θανάτου, την «κρουσματο-πανδημία» κλπ) μια  επιχείρηση για την άγρια (δηλαδή εκτός νόμου…) συγκέντρωση εξατομικευμένου γενετικού υλικού· ερήμην των υπηκόων! Και οι επίσημες (κρατικές, δημαγωγικές) διαψεύσεις, του είδους «Μα τι είναι αυτά που λέτε; Πάλι θεωρία συνωμοσίας αληταράδες, ε;» δεν είναι ούτε καν στάχτη στα μάτια!… Πρέπει να βρίσκεται κάποιος σε κώμα για να μην καταλάβει πως αυτό είναι που συμβαίνει· και ότι αφού γίνεται στα μουλωχτά διαψεύδεται…

Αν, όμως, επρόκειτο για συγκέντρωση των ατομικών dna data αποκλειστικά και μόνο για το καλό της δημόσιας υγείας, γιατί να κρατιέται κρυφή; Είναι απλό: δεν πρόκειται για το «καλό της δημόσιας υγείας», αλλά για το καλό της υγείας της κρατικής και παρακρατικής επιτήρησης!!! Όπως επίσης: για το καλό της επιχειρηματικής υγείας του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος! Συνεπώς: κρατιέται κρυφή για να είναι η χρήση όλων αυτών των γενετικών πληροφοριών ανεξέλεγκτη, ασύδοτη.

Τι άλλο; Μπορείτε να σκεφτείτε κάτι άλλο;

(Ο «ευρωπαϊκός κανονισμός προστασίας προσωπικών δεδομένων» (GDPR) που τώρα πια είναι συντρίμια, θεωρούσε τα «προσωπικά δεδομένα υγείας» ιδιαίτερα ευαίσθητα και αντικείμενο αυξημένης προστασίας. Κρατούσε βέβαια ένα παράθυρο ανοικτό, για τις περιπτώσεις ιατρικής χρήσης τους, όπου σε αντίθεση μ’ όλες τις υπόλοιπες πάμπολλες περιπτώσεις «τρύγου» των προσωπικών δεδομένων (γενικά) όπου απαιτούσε συγκεκριμένη και ρητή συγκατάθεση των ατόμων, θα μπορούσε να γίνει αξιοποίηση των προσωπικών δεδομένων υγείας χωρίς την συναίνεση των υποκειμένων. Όχι, όμως, και εν αγνοία τους! Προκειμένου, δε, να αφήσει ανοικτό τον ορίζοντα των ιατρικών ερευνών αλλά να προστατέψει και την ιδιωτικότητα αυτών των «ευαίσθητων» δεδομένων, νομοθετούσε διάφορες προϋποθέσεις και περιορισμούς σε τέτοιου είδους αξιοποίηση. Προϋποθέσεις και περιορισμούς που, προφανώς, είναι εμπόδιο και βάρος για τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος – γι’ αυτό και η δουλειά της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης συγκέντρωσής τους θα έπρεπε να γίνει κρυφά, με αφορμή / κουκούλα…)

Γονιδιακό κεφάλαιο

Κυριακή 31 Γενάρη. Τα πιο πάνω δεν σημαίνουν ότι το BGI είναι ένας «αγαθός ιππότης» της δημόσιας υγείας που οι κακεντρεχείς αμερικάνοι βρήκαν αδύναμο και τον κτυπούν… Καθόλου! Το ακριβώς αντίθετο! Πρόκειται για ένα γιγα-group εταιρειών, έναν βιοτεχνολογικό όμιλο, με ειδίκευση την βιο-πληροφορική, πολλές θυγατρικές στις ηπα, στην ευρώπη, στην ασία και στην αφρική, και συνεργασία με αμερικανικά, ασιατικά και ευρωπαϊκά ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια κλπ. Κάνει έρευνες και κατασκευές μηχανών ανάλυσης οποιουδήποτε γονιδιώματος, ανθρώπινου, ζωϊκού, φυτικού, μικροβιακού, και θεωρείται απ’ τους πρωτοπόρους παγκόσμια και σ’ αυτόν τον τομέα. Με δυο λόγια ανήκει στον στρατό των πράγματι μεγάλων, σοβαρών, υπολογίσιμων αντιπάλων του δυτικού βιο-πληφορορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος.

Έχει το ενδιαφέρον του το γεγονός πως ενώ το BGI υπάρχει και δρα σε αμερικανικό (και ευρωπαϊκό) έδαφος εδώ και μια δεκαετία, η «απειλή» και ο «κίνδυνος» ανακαλύφθηκε τόσο πρόσφατα … μαζί με τα μαζικά PCR τεστ. Κι όμως: σε πείσμα των αμερικανικών λαγωνικών η BGI americas με κεντρικά γραφεία στο Καίμπριτς της Μασσαχουσέτης και η BGI europe με έδρα την Κοπεγχάγη δημιουργήθηκαν το 2010. Το 2018 η κινεζική «μητρική» άνοιξε καινούργια επιπλέον γραφεία και εργαστήρια στο Seattle και στο San Jose (ηπα), όπως και στο Λονδίνο, ενώ δημιούργησε μια τρίτη θυγατρική, την BGI asia pacific, με γραφεία και εργαστήρια στο Hong Kong, στο ιαπωνικό Kobe, στην Bangkok της ταϋλάνδης, στο λάος, στη σιγκραπούρη, στο Brisbane της αυστραλίας. Έχει εδώ και κάποια χρόνια αντίστοιχα ερευνητικά κέντρα στη γερμανία, στο βέλγιο, στη σουηδία, στη ρωσία, και στη νότια αφρική. Με δυο λόγια είναι ο ορισμός του «βιοτεχνολογικού γίγαντα μέσα στο δωμάτιο» (τον καπιταλιστικό πλανήτη).

Γιατί, λοιπόν, υποδείχθηκε σαν «απειλή δημόσιας ασφάλειας» για το αμερικανικό κράτος τόσο πρόσφατα (και τόσο συστηματικά, όπως δείχνει η κάτω φωτογραφία, με ημερομηνία 13 Γενάρη 2021);

Η απάντηση είναι απλή όσο και εύλογη. Μέχρι το ξεδίπλωμα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας τα βιοτεχνολογικά επιτεύγματα (και δεν είναι καθόλου λίγα!) και ειδικά οι εφαρμογές τους στο είδος μας (το ανθρώπινο…) ήταν από εμπορική άποψη περιορισμένα στον στενό ορίζοντα που οριοθετούνταν απ’ την μια μεριά από διάφορες νομοθεσίες και απ’ την άλλη από την αρνητική, καχύποπτη ή σωστά και τεκμηριωμένα κριτική αντίληψη της μεγάλης πλειοψηφίας των υπηκόων (και όχι μόνο των πρωτοκοσμικών) για το bio-engineering.

Η δημιουργία της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας έσπασε όλα τα φράγματα, έκανε σκόνη τα εμπόδια, υπερφαλάγγισε τις ενστάσεις και αντιρρήσεις (πολλές απ’ τις οποίες καθαρά επιστημονικές…), πέταξε στα σκουπίδια αυτό που ήταν αγαπημένη ακαδημαϊκή ενασχόληση και λεγόταν «βιοηθική», μ’ άλλα λόγια έδωσε το σήμα της επίθεσης δίνοντας στο βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα την «απόλυτη ελευθερία» της έκτακτης ανάγκης· και της «σωτηρίας απ’ το κακό». Σ΄αυτές τις καινούργιες συνθήκες μια σειρά τεχνολογικών εφαρμογών που ήταν ώριμες τεχνικά αλλά μπλοκαρισμένες για κοινωνικούς, θεσμικούς, πολιτιστικούς, ιδεολογικούς λόγους, απ’ την συστηματική ψηφιακή «επιτήρηση των επαφών» (των κοινωνικών σχέσεων δηλαδή) ως την υπόγεια νομιμοποίηση της γενετικής μηχανικής ως «εμβολίου», και απ’ την εξίσου υπόγεια μαζική συγκέντρωση προσωπικών δεδομένων υγείας ως την ραγδαία επέκταση του ηλεκτρονικού ζην, έγιναν – επιτέλους για τα αφεντικά του συμπλέγματος! – αλλού πεδία άγριας πρωταρχικής συσσώρευσης και αλλού εξίσου άγρια πεδία κερδοφορίας. Αλλά και αλγοριθμικής επιτήρησης για λογαριασμό των κρατών και των αρμόδιων υπηρεσιών – κι όχι μόνο.

Τώρα είναι που οξύνεται ο (και πλανητικός) ανταγωνισμός για την κατάκτηση, την επεξεργασία, την αξιοποίηση τεράστιων όγκων προσωπικών data· για την επιχειρηματική και κρατική εγκατάσταση νέων πανοπτικών· για την διαμόρφωση των χαρακτηριστικών νέων αγορών και νέων «γυάλινων φυλακών»! Και, κατά συνέπεια, τώρα ανακοινώνονται με κάθε επισημότητα καινούργιες «εθνικές περιουσίες», καινούργια παρθένα εδάφη που είναι υπό κατάκτηση αλλά εποφθαλμιούν οι ανταγωνιστές….

Τόσο σαν timing όσο και σαν περιεχόμενο οι αμερικανικές ανησυχίες επιβεβαιώνουν, αναγνωρίζουν, διατρανώνουν με τον πιο επίσημο και αδιάψευστο τρόπο, εκείνο που οι βουλιαγμένοι μέσα στους δημαγωγικούς βούρκους υποτελείς πρέπει να αγνοούν…

Φροντίζουν οι δημαγωγοί για τα βαρίδια στο μυαλό!

Ινδοκούς

Σάββατο 30 Γενάρη. Το ψόφιο κουνάβι υπέγραψε τον περασμένο Φλεβάρη συμφωνία με τους ταλιμπάν, για την (σχεδόν πλήρη) αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ τα αφγανικά υψίπεδα. Πρόκειται για την «συμφωνία της Doha». Που εκτός απ’ την μόνιμη κατάπαυση του πυρός και την ανταλλαγή αιχμαλώτων με την επίσημη κυβέρνηση (μάλλον περί ενισχυμένης δημαρχίας πρόκειται) της Καμπούλ, περιελάμβανε και την δέσμευση των ταλιμπάν να διακόψουν κάθε σχέση με οργανώσεις που η Ουάσιγκτον θεωρεί τρομοκρατικές. Το isis και την (λεγόμενη…) al Qaeda… Για τον πρώτο, έτσι κι αλλιώς, δεν χρειαζόταν συμφωνία: πρόκειται για ενεργούμενο της Ουάσιγκτον άμεσα ή/και έμμεσα, και είναι εντελώς εχθρικός με τους ταλιμπάν… Όσο για την al Qaeda; Υπάρχει άραγε ακόμα;

Το βέβαιο είναι ότι η «συμφωνία της Doha» άρεσε ιδιαίτερα στην Ισλαμαμπάντ, στη Μόσχα, στο Πεκίνο και στην Τεχεράνη… Και δεν άρεσε καθόλου στο Ριάντ, στο Τελ Αβίβ, στην κυβέρνηση της Καμπούλ (ο πρόεδρος / φύλαρχος Asharf Ghani δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει στο πόστο του χωρίς την στήριξη του u.s. army), στο Ν. Δελχί – και στην Ουάσιγκτον! Στον μιλιταριστικό «σκληρό πυρήνα» της παρακμάζουσας υπερδύναμης, τον οποίο ποτέ δεν «ένοιωσε» το ψόφιο κουνάβι.

Αλλά τώρα κουμάντο κάνει ο νυσταλέος Jo και το δικό του γκουβέρνο. Κανονικά, με βάση την συμφωνία, ως τον ερχόμενο Μάη το αμερικανικό πεντάγωνο θα πρέπει να έχει αφήσει στην Καμπούλ ελάχιστους «συμβούλους», και τους αφγανούς να τα βρουν μεταξύ τους… Θα γίνει έτσι; Φαίνεται χλωμό – κι αυτό δεν είναι πρωτότυπο.

Η διοίκηση Μπους του Β του Μικρού χρέωσε τις επιθέσεις (: inside job) της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 στον bin Laden και την «αντιαμερικανική / αντι-ιμπεριαλιστική ισλαμική διεθνή» που αυτός είχε δημιουργήσει όχι επειδή όντως αυτοί είχαν κάνει τις συγκεκριμένες επιθέσεις, αλλά επειδή ΔΕΝ τις είχαν κάνει! Ήταν μια ανταπόδοση προς την σαουδαραβική χούντα (που κυνηγούσε τον bin Laden), τις οποίες οι μυστικές υπηρεσίες, σε συνεργασία με φράξιες των αμερικανικών και τις ισραηλινές, ήταν οι πραγματικοί σχεδιαστές και υποστηρικτές τους. Στη συνέχεια ο αμερικανικός στρατός κατέλαβε το αφγανιστάν όχι για να αποδώσει δικαιοσύνη. Αλλά για να αποκτήσει μια μόνιμη έδραση στην κεντρική ασία, στο «μαλακό υπογάστριο» της Μόσχας και του Πεκίνου. Παρά την ουσιαστική ήττα της (απ’ τους ταλιμπάν) είναι δυνατόν η Ουάσιγκτον, μετά από 20 χρόνια, να αφήσει αυτήν την «κεντρική θέση»; Το ψόφιο κουνάβι δεν καταλάβαινε από μιλιταριστική γεωπολιτική, και έλεγε «ναι»· ο νυσταλέος Jo όμως καταλαβαίνει, και με το παραπάνω.

Έχει αρχίσει, κατά συνέπεια, η διαδικασία εξόδου της Ουάσιγκτον απ’ την συμφωνία της Doha. Πρώτον με (αμερικανικές) κατηγορίες (του νέου αμερικάνου υπ..οικ…) ότι «η al-Qaeda επεκτείνει την παρουσία της στο αφγανιστάν, υπό την προστασία των ταλιμπάν» και ότι «από κοινού σχεδιάζεται η δημιουργία νέων ομάδων ενόπλων»…. Δεύτερο με ανακοίνωση του νέου αμερικάνου υπ.εξ. Blinken ότι «θέλει να επανεξετάσει την συμφωνία της Doha για να καταλάβει καλά τις υποχρεώσεις των ταλιμπάν». Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το Joνυσταλεάν ψάχνει προσχήματα για να ξεμπερδεύει με την συμφωνία της Doha· μια υπενθύμιση του ότι σε μια όλο και πιο παρακμιακή υπερδύναμη κάθε γκουβέρνο σκίζει μερικά deal του προηγούμενου.

Το θέμα είναι σοβαρό· πολύ σοβαρότερο απ’ την τύχη αυτού καθ’ αυτού του αφγανιστάν. Οι ταλιμπάν ποτέ δεν ήταν «διεθνιστές» με την έννοια των «εξαγωγέων επανάστασης»· και το άσυλο / κάλυψη που παρείχαν στον bin Laden είχε να κάνει κυρίως με την προσωπικότητα, την ιστορία και το κύρος του παρά με την συμμετοχή της τότε ταλιμπανοκρατούμενης Καμπούλ στις όποιες δράσεις της ισλαμικής διεθνούς. Αυτή, απ’ τη μεριά της, μπορεί να χρησιμοποιούσε κάποιες άκρες των αφγανικών βουνών για βασική εκπαίδευση, αλλά το ίδιο έκανε και στο σουδάν. Όχι το 2021 αλλά και ποτέ πριν οι ταλιμπάν, σαν αφγανικό καθεστώς, δεν είχαν οργανωτική σχέση με την όποια al-Qaeda· μια οργανωτική σχέση που άλλωστε δεν την χρειαζόταν καμμία πλευρά.

Μια υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία τους (φωτογραφία επάνω) έκανε τις τελευταίες ημέρες μια σημαδιακή περιοδεία, πρώτα στην Τεχεράνη και στη συνέχεια στη Μόσχα. Το τι κουβεντιάστηκε, φυσικά, δεν ανακοινώθηκε· οι δηλώσεις περιορίστηκαν την «ισχυρή επιμονή των πλευρών ότι η συμφωνία της Doha πρέπει να τηρηθεί». Η Τεχεράνη, η Μόσχα αλλά και η Ισλαμαμπάντ με το Πεκίνο θέλουν να δουν το «κουτάκι» του αφγανιστάν να αδειάζει απ’ τον αμερικανικό στρατό. Οι ταλιμπάν έχουν κάθε συμφέρον να τηρήσουν το δικό του κομμάτι της συμφωνίας· αλλά απειλούν ήδη πως αν δεν φύγει ο u.s. army θα αρχίσουν επιθέσεις εναντίον του.

Έχει ακόμα περιθώρια η Ουάσιγκτον να συντηρήσει τις βάσεις της εκεί, εναντίον επιθέσεων που θα είναι σκληρές; Και μπορεί να σταθεί εκεί κόντρα στην Ισλαμαμπάντ, που έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τους ταλιμπάν;

Θα φανεί… Αλλά οι οιωνοί δεν είναι καλοί…

Εκλεκτές συμμαχίες

Σάββατο 30 Γενάρη. Καθώς χιλιάδες συγκεντρώνονταν στην Ουάσιγκτον στις 6 Ιανουαρίου για την διαδήλωση των πιστών στον Donald Trump που κατέληξε στην εισβολή στο αμερικανικό Καπιτώλιο, μια Ισραηλινή σημαία μπορούσε να ειδωθεί μέσα στο πλήθος, να ανεμίζει μαζί με άλλες που υποστήριζαν την συνωμσιολογία του Qanon, την πολιτοφυλακή 111%, και άλλες πολυπληθείς ακροδεξιές κινήσεις. «Η Βίβλος λέει ότι αν ευλογήσεις το Ισραήλ θα είσαι ευλογημένος» εξήγησε ο διαδηλωτής που κρατούσε την σημαία, επαναλαμβάνοντας μια φράση της Βίβλου που είναι απ’ τις αγαπημένες του κινήματος των Χριστιανών Σιωνιστών. «Οπότε είμαστε ένα έθνος που υποστηρίζει το Ισραήλ». Αργότερα η σημαία βρέθηκε έξω απ’ το Καπιτώλιο στη διάρκεια της πολιορκίας του, ενώ ένας άλλος μασκοφορεμένος διαδηλωτής είχε μια ασπρόμαυρη Ισραηλινή σημαία ραμμένη στο παραστρατιωτικό του γιλέκο, μαζί με μια σημαία φίλων της αστυνομίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ισραηλινή σημαία εμφανίζεται σε ακροδεξιές διαδηλώσεις στις ΗΠΑ, σε περιπτώσεις που φαινομενικά έχουν ελάχιστη σχέση με την πολιτική για τη Μέση Ανατολή. Έχει ανεμίσει μαζί με την σημαία των νοτίων σε μια διαδήλωση στο Αρκάνσας και κρέμεται σε μπαλκόνια απ’ το Μανχάταν ως την Ιερουσαλήμ· ήταν παρούσα στην παρέλαση “Straight Pride” στη Βοστώνη, και σε μια αυτοκινητοπομπή οπαδών του Trump…

Έτσι ξεκινούσε ένα άρθρο στο διεθνιστικό site +972 στις 22 Γενάρη (φωτογραφία επάνω). Μια σημαία εδώ ή εκεί μπορεί να δείχνει μερικά πράγματα· όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση δείχνει πολύ λίγα απ’ την θρησκευτική παράνοια ενός ικανού αριθμού αμερικάνων που είναι ευαγγελιστές και αυτοχαρακτηρίζονται χαρούμενα σαν “χριστιανοί σιωνιστές”…. Χριστιανοί υποστηρικτές του ισραηλινού ιμπεριαλισμού / μιλιταρισμού δηλαδή. Από πρώτη ματιά τίποτα περίεργο…

Πολλών ειδών υποστηρικτές έχει στον δυτικό κόσμο το ισραηλινό απαρτχάιντ, αλλά αυτοί οι ευαγγελιστές (αρκετοί και στη βραζιλία – ψηφοφόροι του Μπολσονάρο φυσικά!) είναι μια ειδική κατηγορία (και ο Πομπηίας τέτοιος είναι, έχει δηλώσει ότι κοιμάται με την βίβλο στο προσκεφάλι του…). Κι αυτό επειδή στον πυρήνα του το ιδεολογικό / θρησκευτικό τους δόγμα είναι σκληρά και βαθιά αντι-σημιτικό!

Η ιδέα (και η ερμηνεία του «χριστιανισμού – σιωνισμού») είναι ότι η επιστροφή των εβραίων στους «άγιους τόπους» είναι βασικό τμήμα του θεϊκού σχεδίου για την «δευτέρα παρουσία»!! Η ισραηλινή ιστορικός Anita Shapira έχει βρει μάλιστα στοιχεία ότι ήταν οι «χριστιανοί σιωνιστές» της αγγλίας που «έσπρωξαν» την ιδέα αυτής της «επιστροφής» σε κύκλους εβραίων αστών της ευρώπης την δεκαετία του 1840· διαμορφώνοντας εκείνο που εξελίχθηκε (με την βοήθεια και της αντι-σημιτικής αγγλικής πολιτικής) σε «εβραϊκό εθνικισμό» τις επόμενες δεκαετίες. Στην ουσία αυτή η ιδέα της «επιστροφής» ήταν η κουκούλα της εκδίωξης των ευρωπαίων εβραίων απ’ τα σπίτια και την ιστορία τους στο ευρωπαϊκό έδαφος· και νομιμοποίησε όλους τους διωγμούς και τα εγκλήματα κατά των εβραίων (εναντίον κυρίως των αντεθνικιστών / σοσιαλιστών της ανατολικής ευρώπης: Bund…) απ’ τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου ως το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Με αποκορύφωμα το Ολοκαύτωμα.

Αλλά η υποστήριξη απ’ τους ευαγγελιστές του (απαρτχάιντ) ισραηλινού κράτους δεν είναι το τέλος του θεϊκού σχεδίου για την «δευτέρα παρουσία»!! Όταν ο γυιός του αφεντικού γυρίσει στον πλανήτη για να ξεκαθαρίσει οριστικά τα πράγματα, θα βάλει στους εβραίους (λένε οι ευαγγελιστές…), συμπεριλαμβανόμενων όλων όσων θα βρίσκονται στο δικό τους κράτος, ένα σκληρό δίλημμα: είτε να γίνουν κι αυτοί χριστιανοί, είτε να εξοντωθούν (απ’ τον γυιό του αφεντικού)!!! Είναι παρανοϊκό, αλλά είναι αληθινό: αυτοί οι ακροδεξιοί χριστιανοί υποστηρίζουν το ισραηλινό κράτος σαν ένα βήμα προς την «δευτέρα παρουσία» με τελική φάση είτε τον εκχριστιανισμό όλων των εβραίων του πλανήτη είτε την σφαγή τους! Θα έπρεπε να είναι δακτυλοδεικτούμενοι σαν επίγονοι του ναζισμού· αλλά όχι! Απολαμβάνουν ασυλίας, φιλίας, ‘n’ much more…

Γιατί έτσι; Είναι απλό. Τα αφεντικά του απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ είναι ρεαλιστές και, προφανώς, δεν φοβούνται την «δευτέρα παρουσία» του γυιού του αφεντικού των χριστιανών. Δεν φοβούνται το «τέλος του έργου» που φαντασιώνουν οι χριστιανο-φασίστες υποστηρικτές τους. Αντίθετα τους θέλουν για συμμάχους στον υπαρκτό, πραγματικό καπιταλιστικό κόσμο. Πολύ περισσότερο αφού στελεχώνουν υψηλά ως πολύ υψηλά κλιμάκια της εξουσίας – στις ηπα, και όχι μόνο. Αδιαφορούν για το «επί πιστώσει» τέλος του κόσμου που περιμένουν οι ψωνισμένοι χριστιανοί· ενδιαφέρονται μόνο για την «τοις μετρητοίς» υποστήριξή τους χθες, σήμερα, αύριο.

Από στενά πολιτική άποψη αυτή η συμμαχία στέκει. Αν όμως κριθεί με ιδεολογικά κριτήρια είναι, απλά, αποκαλυπτική: το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ και οι υποστηρικτές του κατηγορούν όσους τους εναντιώνονται σαν φασίστες· ενώ ταυτόχρονα εκφράζουν τις χειρότερες ρατσιστικές και αντι-σημιτικές εκδοχές στην πρωτοκοσμική ιστορία εδώ και αιώνες!

Σε ποιές κοινωνίες και σε ποια εποχή θα μπορούσε να συμβαίνει τέτοια εφιαλτική αντιστροφή των εννοιών αν όχι στις «μεταμοντέρνες» δυτικές του 21ο αιώνα;

Gamestop

Παρασκευή 29 Γενάρη. Οι λεγόμενοι «σορτάκηδες» είναι ένα είδος αγέλης ύαινας που ζει στα χρηματιστήρια. Βγάζουν λεφτά, πολλά λεφτά, ποσά με πολλά μηδενικά ποντάροντας (κυριολεκτικά), για παράδειγμα, στο ότι οι μετοχές της Χ ή της Ψ εταιρείας θα κατρακυλήσουν ως ένα συγκεκριμένο σημείο σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Φροντίζουν και οι ίδιοι γι’ αυτό με τις κατάλληλες «οικονομικές ειδήσεις» για τα χάλια αυτής της Χ ή της Ψ εταιρείας.

Αλλά τις τελευταίες ημέρες έγινε στο αμερικανικό χρηματιστήριο κάτι πρωτοφανές. Κάποιοι «μικροεπενδυτές» (πολλοί όμως) διάλεξαν μια εταιρεία σε μετριο-χάλια κατάσταση, την εταιρεία video gaming gamestop, για την οποία οι «μεγάλοι σορτάκηδες» είχαν ποντάρει πολλά (για να κερδίσουν πολλαπλάσια) ότι θα βουλιάξει μαζί με την μετοχή της… και άρχισαν να αγοράζουν επιθετικά αυτή τη μετοχή… ανεβάζοντάς την… Οι «μεγάλοι σορτάκηδες» είχαν ποντάρει ότι απ’ τα 10 δολάρια η μετοχή της gamestop θα πέσει σε λίγες ημέρες στα 5. Αλλά η μεγάλη αγέλη των «μικροεπενδυτών» ανέβασε την μετοχή απ’ τα 10 σχεδόν στα 300 δολάρια!

Αν κάποιος στοιχηματίσει ότι η μετοχή θα πέσει κι αυτή ανέβει θα χάσει πολλά, ανάλογα με την άνοδο. Φαίνεται ότι οι «μικροεπενδυτές» είχαν στόχο ένα τουλάχιστον συγκεκριμένο hedge fund, το Melvin Capital, το οποίο εξαιτίας αυτής της ξαφνικής και ορμητικής ανόδου της gamestop (είχε ποντάρει στο αντίθετο) έχασε σε ελάχιστες ημέρες πάνω από 2 δις δολάρια – φτάνοντας στα όρια της χρεωκοπίας!

Θα ήταν κάπως ζόρικο να εξηγήσουμε πως ακριβώς επιτέθηκαν αυτοί οι θεωρούμενοι «ερασιτέχνες επενδυτές» στα μεγάλα πεπόνια. Το ενδιαφέρον είναι ότι προκλήθηκε πανικός χωρίς προηγούμενο στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης, με πολιτικές και τεχνολογικές προεκτάσεις. Πλατφόρμες ψηφιακής μεσολάβησης χρηματιστηριακών αγορών και πωλήσεων «κατέβασαν τους διακόπτες» τους για να σταματήσουν την επίθεση των «ερασιτεχνών» και να προστατέψουν τους «επαγγελματίες»· στη συνέχεια η «αριστερά των δημοκρατικών» πολιτικοποίησε το ζήτημα σαν δίκαιη επίθεση των φτωχών (επενδυτών) εναντίον των πλούσιων· φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν ότι οι «φτωχοί» (επενδυτές) ήταν απλά η βιτρίνα κάποιων πλούσιων που είχαν ανοικτούς λογαριασμούς με κάποια hedge funds· κι άλλοι, πιο “κοινωνιολόγοι”, διέβλεψαν την ανερχόμενη “δύναμη των μαζών” (μέσω ψηφιακών επικοινωνιών και συντονισμού) ενάντια στους κυριλέ τζογαδόρους. Ευτυχώς δεν μίλησε κανείς (ακόμα) για την “επανάσταση του Γενάρη”, για “μπολσεβίκους επενδυτές” και για “επίθεση στα χειμερινά ανάκτορα”!…

Το περιστατικό αυτό θα ξεχαστεί γρήγορα: η gamestop έχει όντως τα χάλια της, και η τεχνητή αύξηση της τιμής της δεν πρόκειται να αντέξει. Επίσης δεν πρόκειται για το «κίνημα occupy wall street».

Στο τέλος ίσως υποδειχθεί ρωσικός ή/και κινέζικος δάκτυλος. Μπορεί και παλάμη ολόκληρη, απ’ την Τεχεράνη ή το Καράκας. Γιατί όχι;

Κομήτες…

Παρασκευή 29 Γενάρη. Θα πει κάποιος καλόπιστος: μα που βρίσκεται το ύποπτο στο να προετοιμάζονται οι «ειδικοί» για παν ενδεχόμενο;

Είναι απλό: το ύποπτο (και όχι μόνο!) βρίσκεται στην κατασκευή των ενδεχόμενων στα μέτρα τους· και εκείνα των αφεντικών τους. Να ένα παράδειγμα. Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η κατάρρευση του «ανατολικού μπλοκ» έγινε οριστική, υπήρχαν κάποιοι παρά πολύ δυσαρεστημένοι: το πυρηνικό / πυραυλικό λόμπυ των ηπα, δηλαδή σχεδόν ολόκληρο το στρατο-βιομηχανικό σύμπλεγμα! Αν δεν υπάρχει ένας εχθρός τόσο επικίνδυνος όσο η πυρηνικά εξοπλισμένη ε.σ.σ.δ., τότε πως θα συνεχίσει η χρηματοδότηση, οι έρευνες, η κατασκευή όλο και περισσότερων βαλλιστικών πυραύλων με πυρηνικές κεφαλές; Ένας καινούργιος εχθρός έπρεπε να βρεθεί επειγόντως, εκεί στις αρχές των ‘90s – τέτοιος που να χρειάζεται «πυρηνική αποτροπή»! Και φτιάχτηκε.

Οι κομήτες, οι μετεωρίτες, οι βράχοι του διαστήματος! Εντελώς ξαφνικά – αλλά συστηματικά… – οι τότε δημαγωγοί, διεθνώς, άρχισαν να προβάλουν τον κίνδυνο να πέσει πάνω στον ενοποιημένο υπό την ηγεσία της δύσης και των ηπα πλανήτη μια μεγάλη πέτρα – προκαλώντας μεγάλη καταστροφή. Ποιός θα μπορούσε να αποκλείσει τέτοιο ενδεχόμενο; Κανείς!!! Και ποιός θα μπορούσε να σώσει την ανθρωπότητα απ’ αυτόν τον κίνδυνο; Μα το αμερικανικό πυρηνικό / πυραυλικό λόμπυ!!! Μόλις εμφανιζόταν στο αχανές σύμπαν ο κίνδυνος, η ανθρωπότητα (δηλαδή οι συγκεκριμένες αμερικανικές εταιρείες…) θα έριχναν επάνω του πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές, για να τον κάνουν σκόνη πριν τολμήσει να πλησιάσει! Τότε, στο πρώτο μισό των ‘90s, κατασκευάστηκε για πρώτη φορά η απειλή των μετεωριτών προς κατανάλωση των υποτελών· και απο τότε δεν εξαφανίστηκε ποτέ. Έρχεται και ξανάρχεται – αν και πια έχουν επανέλθει και οι κλασσικοί «επίγειοι» εχθροί, οι κλασσικές απειλές. Η Μόσχα και το Πεκίνο σίγουρα…

Η “disease X” είναι το αντίστοιχο των κομητών (του “κομήτη Χ” ας πούμε) για τις φαρμακο-μαφίες (και για το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα συνολικά). Ένα «παν ενδεχόμενο» που θεωρητικά δεν μπορεί να αποκλειστεί, και άρα η χρησιμότητά του είναι να ανοίξει τον δρόμο για πολύ στέρεες μεθοδεύσεις, για πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα, για πολύ συγκεκριμένα κέρδη (και όχι μόνον οικονομικά). Ένα «παν ενδεχόμενο» που, όπως με το πυρηνικο / πυραυλικό λόμπυ, μπορεί να κατασκευαστεί κατά βούληση· μπορεί να ανακαλέσει μάλιστα και «παραδείγματα απ’ το παρελθόν» για να αποδείξει το πόσο πιθανό και πόσο καταστροφικό θα μπορούσε να είναι… Για το αμερικανικό πυρηνικό λόμπυ τότε το παράδειγμα / απόδειξη ήταν ο μετεωρίτης που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους… Κανείς δεν το θυμάται, περί θεωρήματος πρόκειται, αλλά για τις ανάγκες της προπαγάνδας απ’ τα ‘90s και μετά έγινε «σκληρό επιστημονικό δεδομένο»…. Θα μπορούσε ένας τέτοιος μετεωρίτης θα έχει καταστρέψει την γη το 1960, το 1970 ή το 1980; Αναμφίβολα ναι… Γιατί δεν είχε προκύψει τότε η ιδέα και η προπαγάνδα μιας τέτοιας απειλής; Επειδή δεν χρειαζόταν…

Για τις φαρμακομαφίες και τους συμμάχους τους το παράδειγμα / απόδειξη ήταν η «γρίπη του 1918». Κανείς δεν την θυμάται και, επιπλέον, είναι σίγουρο ότι δεν επρόκειτο ούτε μόνο ούτε σκέτα για γρίπη – δεν έχει σημασία… Θα μπορούσε ένας τέτοιος υγιεινομικός Αρμαγεδώνας να έχει εμφανιστεί το 1960, το 1980 ή το 1990; Αναμφίβολα ναι.. Γιατί δεν είχε προκύψει τότε η ιδέα και η προπαγάνδα μιας τέτοιας απειλής; Επειδή δεν χρειαζόταν. Και επειδή δεν υπήρχε το τεχνολογικό bottleneck που απαιτούσε ένα βίαιο άλμα στην αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων.

Ζωολογικός κήπος

Πέμπτη 28 Γενάρη. Στην αρχή μας κόπηκαν τα πόδια! Ζούσαμε σε τέτοια άγνοια; Υπήρχαν δύο κουνάβια στην Ουάσιγκτον, ένα ψόφιο και ένα ζωντανό, και δεν είχαμε καταλάβει τίποτα; Ένα ρεπορτάζ (μεταφρασμένη περίληψη μάλλον) της καθεστωτικής «καθημερινής» με προχθεσινή ημερομηνία και τίτλο «το δράμα του Φαούτσι και οι μύθοι του Τραμπ» ξεκινούσε έτσι:

Τις δυσκολίες της συνεργασίας με τον Λευκό Οίκο του Ντόναλντ Τραμπ περιέγραψε σε συνέντευξή του στους Times της Νέας Υόρκης ο επιδημιολόγος Αντόνι Φάουτσι, παρομοιάζοντας τον εαυτό του με κουνάβι που επέμενε να χαλάει με τη δυσάρεστη οσμή του το πικνίκ….

Ωιμέ! Αν ήταν έτσι τότε το ψόφιο κουνάβι πέθανε (πολιτικά μιλώντας), το ζωντανό ζει – και ο αγώνας για την υγεία του πλανήτη συνεχίζεται…

Αλλά η ασταμάτητη μηχανή δεν αφήνει τίποτα χωρίς διασταύρωση· ούτε καν τέτοιες χαριτωμενιές που δίνουν υλικό για δυσώδεις σκέψεις. Λάθος στην μετάφραση, λοιπόν! Ο πολύς Fauci δεν είπε «κουνάβι»… Είπε «νυφίτσα»! Skunk. (Και ο τίτλος του πρωτότυπου ρεπορτάζ ήταν «Η νυφίτσα στο πικνίκ»: o δρ. Anthony Fauci για την δουλειά του με τον Trump).

Άλλο κουνάβι (ακόμα και ψόφιο) κι άλλο νυφίτσα (ζωντανή)!! Απ’ τα κάμποσα είδη κουναβιού μόνο ένα βρωμάει, το “βρωμοκούναβο” (mustela putorius). Επίσης – έτσι για να ξέρετε… – NOKIA (η γνωστή φινλανδική φίρμα κινητών) είναι το όνομα ενός είδους κουναβιού. Το κουνάβι, τέλος, το κυνηγούν για την γούνα του σε διάφορα μέρη και σε διάφορες εποχές. Αντίθετα η νυφίτσα εκκρίνει (απ’ την κωλοτρυπίδα της) ένα δύσοσμο υγρό – σαν αμυντικό όπλο… Βρωμοβόμβα… Δεν έχει σπουδαία γούνα, οπότε έχει λιγότερους μπελάδες με το ανθρώπινο είδος.

Ούτε που θέλουμε να φανταστούμε το γιατί κοτζάμ Fauci αναγκαζόταν να κάνει (για αμυντικούς λόγους υποθέτουμε…) αυτό που κάνουν οι νυφίτσες. Απ’ την άλλη, στη ντόπια λαϊκή αργκώ, «νυφίτσα» χαρακτηρίζεται κάποιος που είναι κατεργάρης, πονηρός, αρπακτικούλης στα μουλωχτά…

Αυτή η διευκρίνιση είναι καθησυχαστική. Μπορεί η Ουάσιγκτον να έχει γίνει «φάρμα των ζώων» – κουνάβι όμως είναι ένα και μοναδικό. Το ψόφιο!

Και η μπόχα της νυφίτσας μπόχα!

Αλληλλούια….

(φωτογραφία επάνω: Η νυφίτσα ανφάς. Τον άλλον ποιός τον είδε ποιος τον ξέρει!)

Μέση ανατολή

Τετάρτη 27 Γενάρη. Η εκλογή του νυσταλέου Jo, το επιτελείο που διόρισε σε διάφορα κρίσιμα πόστα, μαζί με την αποτυχία της τακτικής του ψόφιου κουναβιού («οικονομικός πόλεμος») είναι αρκετά πιθανό να εντείνουν την αναμέτρηση στο δευτερεύον πεδίο του 4ου παγκόσμιου, αυτό που απλώνεται πια απ’ την αφρική ως την κεντρική ασία.

Στο συριακό πεδίο μάχης τόσο η Μόσχα όσο και η Ουάσιγκτον «φορτώνουν» όπλα, στρατό και «επιχειρήσεις» – κυρίως σε σχέση με το κατεχόμενο απ’ το Joνυσταλεάν και τους βασάλους του των ypg ανατολικό τμήμα της επικράτειας. (Η κυρία Hilary Clinton σκοπεύει να φτιάξει και ταινία με τα κατορθώματα αυτών των τελευταίων…) Η Deir ez Zor έχει ξαναγίνει «θερμή ζώνη», ενώ κάποιοι θύλακες του isis που είχαν απομείνει στην έρημο της κεντρικής συρίας έχουν «αναστηθεί» – εντελώς συμπτωματικά… Το Τελ Αβίβ κτυπάει συστηματικά (ή προσπαθεί να κτυπήσει) συριακές και ιρανικές θέσεις στη δυτική συρία. Η Ουάσιγκτον δημιουργεί καινούργιες βάσεις στην επικράτεια του τοξικού, δύο αεροπορικές και μία ναυτική στην Ερυθρά Θάλασσα, πέρα απ’ αυτήν που έχει ήδη, μια αεροπορική βορειοανατολικά του Ριάντ με 2500 πεζοναύτες. Απ’ την μεριά τους οι ιρακινές σιιτικές πολιτοφυλακές κτυπούν όλο και πιο συστηματικά είτε τις μεταφορές του αμερικανικού κατοχικού στρατού, είτε και την ίδια την «πράσινη ζώνη» στη Βαγδάτη, γύρω απ’ την αμερικανική πρεσβεία / βάση.

Νοτιότερα οι υεμενίτες Houthis, που προχωρούν αργά αλλά σταθερά σε βάρος των μισθοφόρων του Ριάντ και του Ντουμπάι, είτε με την ιρανική βοήθεια είτε με δικές τους τεχνικές γνώσεις, έχουν κάνει ήδη απόπειρες να κτυπήσουν την πρωτεύουσα και τα παλάτια του τοξικού (το Ριάντ βρίσκεται πολύ μακριά απ’ την εμπόλεμη ζώνη της υεμένης αλλά σταθερά πια μέσα στην εμβέλεια των πυραύλων και των drones των Houthis).

Στο λιβυκό πεδίο μάχης, που είναι σταθερά μοιρασμένο ανάμεσα στην Άγκυρα και στη Μόσχα, ο νυσταλέος Jo (υποτίθεται ότι) θα κάνει προσπάθεια πιο άμεσης αμερικανικής στρατιωτικής εμφάνισης· μια προσπάθεια που είχε γίνει και επί ψόφιου κουναβιού, αλλά απέτυχε. Ρωσικά και τουρκικά μεταγωγικά πηγαινοέρχονται τακτικά, τα πρώτα απ’ τις ρωσικές βάσεις στο συριακό πεδίο μάχης προς και από την Benghazi, τα δεύτερα από την Istanbul προς και από την Tripoli. Νοτιότερα στην αφρικανική ήπειρο, κάτω απ’ το (με γαλλικές βάσεις) τσαντ, στην κεντροαφρικανική δημοκρατία, η Μόσχα ενισχύει επίσης διαρκώς την στρατιωτική της παρουσία μέσω «συμβούλων» (μισθοφόρων δηλαδή) κατά εκατοντάδες· αλλά και μέσω όπλων. Επιπλέον μισθοφόροι απ’ την ρουάντα συμπληρώνουν την “παρέα”…

Είναι αναμενόμενο ότι το Joνυσταλεάν θα προσπαθήσει αφενός να αντιστρέψει τις απώλειες που (λαθεμένα και οπορτουνιστικά) χρεώνει στο ψόφιο κουνάβι και, αφετέρου, να περάσει σε κάποιο είδος αντεπίθεσης έναντι των ανταγωνιστών του. Αν έχουμε δίκιο (θα φανεί σύντομα) τα σφυριά και οι σφυροκέφαλοι θα κάνουν όλο και περισσότερο κουμάντο…

Ο θάνατος στη Δύση (1)

Τρίτη 26 Γενάρη. Χτες το διατυπώσαμε με την μορφή ερωτήματος: πως είναι δυνατόν στον δυτικό (κατά κύριο λόγο) καπιταλιστικό κόσμο ο covid να εμφανίζεται σαν ο απόλυτος φονιάς ενώ στον ανατολικό (με παράδειγμα την κίνα) καπιταλιστικό κόσμο να μην ισχύει καθόλου αυτό και να μην εγείρονται – στον δυτικό κόσμο – τεράστια ερωτήματα για το τι (ΤΟΥ) συμβαίνει;; Είχαμε ξανακάνει το ίδιο πριν ένα μήνα (25 Δεκέμβρη: δύση εναντίον κίνας και το ανλαποδο: η περίπτωση ενός τσαχπίνη – 4) αναφερόμενοι όχι στον ανατολικό καπιταλιστικό κόσμο αλλά στον παγκόσμιο νότο, ειδικά στη δυτική αφρική, στα κράτη γκάνα, σενεγάλη, ακτή ελεφαντοστού και μπουρκίνα φάσο.

Η ασταμάτητη μηχανή, σαν περιθωριακή που είναι, δεν μπορεί να ελπίζει σε κάποια σοβαρή απάντηση απ’ τους διάφορους caradinieri και φίλους των pfizer κλπ. (Αυτοί είναι, συνήθως, περισπούδαστοι άνθρωποι, που στέκονται πολύ ψηλά… Η ασταμάτητη μηχανή είναι εργάτρια, και η ταξική θέση παίζει πάντα τον ρόλο της…). Αλλά το ερώτημα παραμένει: σε 5 καπιταλιστικά δυτικά κράτη (γαλλία, ιταλία, ισπανία, μεγάλη βρετανία, ηπα) 570.883 δηλωμένοι θάνατοι απ’ τον covid μέσα σε 9 μήνες. Σε 1 καπιταλιστικό ανατολικό κράτος (κίνα) με υπερδιπλάσιο πληθυσμό σε σχέση με το σύνολο των 5 συγκεκριμένων δυτικών, 3 (τρεις) δηλωμένοι θάνατοι απ’ τον covid μέσα στο ίδιο 9μηνο. Η διαφορά ανάμεσα στον αριθμό 570.883 και τον αριθμό 3 είναι τεράστια, ό,τι κι αν μετράει κανείς! Πολύ περισσότερο αν πρόκειται για θανάτους που αποδίδονται στην ίδια ακριβώς αιτία…

Γιατί, λοιπόν, ο μέσος (ή ο «ανώτερος μορφωτικά») δυτικός άνθρωπος δεν γυρνάει το βλέμμα του, γιατί δεν αναρωτιέται «βρε, τι να γίνεται στην κίνα;» (ή στην μπουρκίνα φάσο…), γιατί δεν ψάχνει να βρει και να εκπλαγεί άσχημα; Ή, πράγμα που είναι το ίδιο, γιατί τα δυτικά αφεντικά και οι δημαγωγοί τους μιλάνε και ξαναμιλάνε για παγκόσμιο πρόβλημα, για την παγκόσμια συμβολή των (δυτικών) φαρμακο-μαφιών γενετικής μηχανικής στην σωτηρία της ανθρωπότητας και αυτό γίνεται πιστευτό απ’ τους υπηκόους; Πως ανανεώνεται διαρκώς η δυτική κατασκευή ενός «κόσμου» που ταυτίζεται (όταν βολεύει…) αποκλειστικά με τον δυτικό καπιταλισμό;

Μια απάντηση την οποία προτείνουμε στην ερώτηση του «πως είναι δυνατόν να μην συγκρίνει κανείς την κατάσταση εδώ ή εκεί» είναι, απλά, το ότι το «εκεί» δεν υπάρχει! Δεν υπάρχει στο κοσμοείδωλο του δυτικού αν αυτό το «εκεί» δεν έχει την μορφή και το περιεχόμενο που τον βολεύει: να είναι κατώτερο απ’ την δύση σε διάφορους τομείς, να είναι αξιολύπητο… Δεν υπάρχει, επιπλέον, κανένα «εκεί» που να αμφισβητεί με οποιονδήποτε τρόπο την δυτική (καθολική) ανωτερότητα: στους θεσμούς, στην ηθική, στις ιδέες, στις τεχνικές, στις επιστήμες!! Τέτοιο «εκεί» δεν υπάρχει – να γιατί (προτείνουμε) κανείς δεν γυρνάει το βλέμμα του σε αυτές τις περιστάσεις που λέγονται «πανδημία». Το μόνο «εκεί» που έχει γίνει ιστορικά δεκτό για την μυθολογία της δυτικής ανωτερότητας είναι το «εκεί» που είναι εχθρικό, μοχθηρό, ύπουλο, επικίνδυνο, νοσηρό, απολίτιστο…

Όταν ο Edward Said εξέδωσε τον Οριενταλισμό μας άνοιξε τα μάτια!! Μας έδειξε με τον πιο λεπτομερή, αναλυτικό και συνεκτικό τρόπο το πως η δυτική μυθολογική ανωτερότητα αυτο-κατασκευάστηκε κατασκευάζοντας ταυτόχρονα το «κατώτερο Άλλο»· τις βολικές (για την «αυταπόδεικτη») δυτική ανωτερότητα εννοήσεις και παραστάσεις για τον ισλαμικό κόσμο της «εγγύς ανατολής». Θα μπορούσε κάποιος άλλος να κάνει ακριβώς το ίδιο έργο για το πως η δυτική μυθολογία κατασκεύασε την κατωτερότητα των αυτοχθόνων της «νέας ηπείρου» (την «άγρια δύση» της αμερικανικής) ή της αυστραλίας· την κατωτερότητα των ινδών, των ασιατών, των αφρικανών. Παντού όπου άπλωνε τα χέρια του (τα όπλα του και τους σταυρούς του) η δυτική αποικιοκρατία / ο δυτικός ιμπεριαλισμός αυτο-νομιμοποιούνταν μέσα απ’ την κατασκευή κατώτερων· κατώτερων που χρειάζονταν άλλοτε την ευεργετική «καθοδήγηση» του λευκού, χριστιανού κατακτητή και άλλοτε την εξόντωσή τους (συχνά και τα δύο μαζί).

Σε κάποιο σημείο ο Said συμπυκνώνει αυτήν την διαδικασία σε μια φράση: …Το πλέγμα της γνώσης και της εξουσίας που δημιουργεί τον «Ανατολίτη» και κατά μία έννοια τον εξαφανίζει ως ανθρώπινο ον δεν είναι λοιπόν για μένα ένα αποκλειστικά ακαδημαϊκό πρόβλημα…. Είναι αλήθεια. Η διαδικασία της κατασκευής της δυτικής πολιτιστικής, ηθικής, τεχνικής, θεσμικής, αισθητικής, ιδεολογικής “παγκόσμιας” ανωτερότητας ήταν (και παραμένει…) διαδικασία εξαφάνισης των Άλλων ως ανθρώπινων όντων – με τις δικές τους πολιτιστικές, ηθικές, τεχνικές, θεσμικές, αισθητικές και ιδεολογικές ποιότητες. Η γυμνή ζωή που ο Agamben παρατήρησε να φτιάχνεται τώρα στις δυτικές ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις επιβαλλόταν επί αιώνες σαν «εξαγώγιμο είδος». Πριν και μετά τον 19ο αιώνα. Πιο σωστά: επειδή έγινε εφικτή η άγρια, πρωταρχική συσσώρευση σε βάρος αυτών των βίαια απογυμνωμένων / υποτιμημένων ζωών σ’ όλο τον πλανήτη, σε συνδυασμό με το «προτεσταντικό πνεύμα», έγιναν εφικτά τα πρώτα καπιταλιστικά βήματα – στη δύση. Που εδραίωσαν την «παγκόσμια» δυτική ανωτερότητα…. Μέχρι χτες. (Θα δούμε αργότερα πως και γιατί αυτό που ήταν κυρίως «για χρήση εξωτερικού» επιστρέφει τώρα στις δυτικές μητροπόλεις· κι αν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο).

Να γιατί, υποψιαζόμαστε, ότι είναι αδιανόητο, απίστευτο, έξω από οποιονδήποτε (δυτικό) κανόνα εννοήσεων του κόσμου το να υπάρχουν μεγάλα μέρη αυτού ακριβώς του ίδιου κόσμου, του ίδιου πλανήτη, όπου ο θρυλικός covid19-φονιάς δεν σκοτώνει· σίγουρα όχι έτσι όπως δηλώνεται πολιτικά ότι συμβαίνει στην δύση. Να γιατί δεν υπάρχει καμμία απάντηση στα ερωτήματά μας: αυτά θεωρούνται α-νόητα!!!

Αυτή η δυτική «παγκόσμια» ανωτερότητα φτιάχτηκε συστηματικά επί τουλάχιστον 500 χρόνια. Ανανεώθηκε, διορθώθηκε, έγινε πιο «λεπτή» και πιο διειδυτική, εξοπλίστηκε ξανά και ξανά τόσο με μπαρούτι όσο και με «ανθρωπιστικές επιστήμες» (κοινωνιολογία, ανθρωπολογία, ψυχολογία, σημειολογία) επί πάμπολλες γενιές. Είμαστε όλοι τέκνα της, στον ένα ή στον άλλο βαθμό. Η τελευταία φορά που γυαλίστηκε ήταν μετά το τέλος του 3ου παγκόσμιου και την εξαφάνιση του μοχθηρού, επικίνδυνου (αλλά και κατώτερου σε καθε τι εκτός απ’ τα όπλα) «Άλλου» που αντιπροσώπευε στο δυτικό φιλελεύθερο φαντασιακό η (εν πολλοίς «δυτική») ε.σ.σ.δ. Τότε κάποιοι διακήρυξαν «το τέλος της ιστορίας»· και πολλοί περισσότεροι το δέχτηκαν με ανακούφιση: το αιώνιο παρόν (του αιώνιου παλιμπαιδισμού…) θα ήταν, σίγουρα, δυτικό. Δηλαδή: δικό μας!

Το ερώτημα του ενός δισεκατομυρίου νεκρών είναι τώρα αυτό: τι θα συμβεί (και τι συμβαίνει ήδη!) σ’ αυτόν τον δυτικό κόσμο αν η 5 αιώνων ανωτερότητά του όχι απλά αμφισβητείται αλλά έχει ουσιαστικά ξεπεραστεί εκεί που πονάει περισσότερο, στις τεχνοεπιστήμες και στις εφαρμογές τους; Το ερώτημα μπορεί να διατυπωθεί διαφορετικά: αν ο «μέσος» (ή και «ανώτερος»…) γάλλος, ιταλός, ισπανός, αμερικάνος, καναδός, άγγλος, έλληνας, ούγγρος, πολωνός γυρίσει το βλέμμα του στα ανατολικά (ή στα νότια…) και διαπιστώσει πόσο κατώτερος είναι ΗΔΗ στην «αντιμετώπιση της πανδημίας» – αυτό το τόσο «φλέγον ζήτημα» της δυτικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης – πώς θα νοιώσει; Τι θα σκεφτεί; Πόσο έδαφος θα χάσει κάτω απ’ τα πόδια του;

Και πώς, με πόση λύσσα και με τι μέσα θα επιχειρήσει να ανακτήσει την ανωτερότητά του;

(φωτογραφία: Καραβάνι στον παλιό “δρόμο του μεταξιού”)