Tag: ηπα

Ιμπεριαλιστικά νέα

Παρασκευή 19 Φλεβάρη. Κουβέντιασαν συνετά, κουβέντιασαν με βαθιά σκέψη, κουβέντιασαν ηλεκτρονικά σε δύο (ημερήσιες) δόσεις. Αλλά είναι οι υπουργοί πολέμου των κρατών μελών του νατο, και τι μπορεί να περιμένει κανείς από δαύτους; Να γίνουν καστανάδες;

Ανάμεσα στα πολλά που είχαν να συζητήσουν με τη νέα αμερικανική διοίκηση ήταν κι αυτά τα δύο. Η «αποστολή» του νατο στο αφγανιστάν (δηλαδή η κατοχή του), και η «εκπαιδευτική αποστολή» του νατο στο ιράκ (δηλαδή η κατοχή του). Τι ανακοίνωσαν ότι αποφάσισαν (χτες); Για το αφγανιστάν ότι πρέπει να περιμένουν λίγο ακόμα για να αποφασίσουν… Και για το ιράκ ότι πρέπει να αυξήσουν τους «εκπαιδευτές» από 500 σε 4.400· και να τους σκορπίσουν σε περισσότερες βάσεις, εκτός Βαγδάτης. Λέγαμε μερικά πράγματα χτες (δυνατό τεστ): καλώς ήρθατε λοιπόν στην φρεσκαρισμένη μεσανατολική κόλαση!

Ας τα δούμε ένα ένα.

Για το αφγανιστάν τα (υπόλοιπα) μέλη της συμμαχίας περιμένουν τις τελικές αποφάσεις του Joνυσταλεάν. Στην ενημερωτική συνέντευξή του ο κομψός δανός εκπρόσωπος τύπου της Ουάσιγκτον και των πιο στενών συμμάχων της στην ευρώπη (λέγεται Jens Stoltenberg και πληρώνεται σαν γ.γ. του στρατεύματος) τα μάσαγε. Ναι μεν υπάρχει μια καταληκτική ημερομηνία στις 1 Μάη (για να ξεκουμπιστούν απ’ τα υψίπεδα) αλλά «ξέρετε, η κατάσταση είναι εύθραυστη, και δεν ξέρουμε, πρέπει να περιμένουμε να δούμε, δεν πρέπει να χάσουμε αυτά που κερδίσαμε…» – ιμπεριαλιστική σοφία… Όμως, απ’ την άλλη μεριά, ο Abdul Ghani Baradar, νο 2 στην ιεραρχία των ταλιμπάν και επικεφαλής του «πολιτικού τμήματος» πια (;), δημοσίευσε την περασμένη Τρίτη (μια μέρα πριν την «σύνοδο του νατο») μια ανοικτή επιστολή – προς αυτούς. Όπου καλούσε την Ουάσιγκτον να τιμήσει την υπογραφή της στη «συμφωνία της Doha» (και να τα μαζέψει ως το τέλος Απρίλη), αλλιώς… Αλλιώς οι ταλιμπάν ετοιμάζονται ήδη για την «εκστρατεία της άνοιξης», τις επιχειρήσεις που κάνουν κάθε χρόνο μόλις το τέλος του χειμώνα τους το επιτρέψει. Αυτή τη φορά είναι σαφές ότι ο κατοχικός στρατός δεν θα είναι δευτερεύον στόχος (σε σχέση με τον αμερικανοθρεμμένο «αφγανικό στρατό») αλλά ο κύριος. Το εξυπνότερο που μπορούν να κάνουν οι ταλιμπάν, για τυπικούς λόγους, είναι να μην ξεκινήσουν αυτές τις επιχειρήσεις κατά του κατοχικού στρατού πριν την λήξη της συμφωνίας· και την επίσημη ακύρωση της «συμφωνίας της Doha»… Μετά…

Για το ιράκ όμως οι νατοϊκοί συμφώνησαν… Ότι μπορεί ο isis να ηττήθηκε, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει (στο ιρακινό έδαφος). Οπότε, καλού κακού, πρέπει να αυξηθούν οι κατοχικοί «εκπαιδευτές». Ιμπεριαλιστική σοφία!

Είναι αναμενόμενο ότι απ’ τους 3.500 επιπλέον τέτοιους, το μεγαλύτερο μέρος θα είναι αμερικάνοι… Είναι αναμενόμενο επίσης ότι θα αυξηθούν οι στόχοι για το ιρακινό αντάρτικο, όποιοι κι αν είναι. Το Joνυσταλεάν δείχνει αποφασισμένο να ακολουθήσει την τακτική «για να νικήσουμε φορτώνουμε στρατό», εκείνην δηλαδή που ακολούθησε το αφεντικό του νυσταλέου, ο Obama στο αφγανιστάν· μόνο για να ηττηθεί πανηγυρικά.

Τι μορφή θα έχει η επόμενη, ακόμα πιο εμφατική, ήττα της Ουάσιγκτον; Δεν ξέρουμε…

(φωτογραφία: Η αναμνηστική χειραψία μετά την υπογραφή της “συμφωνίας της Doha”. Δεξιά ο Abdul Ghani Βaradar. Αριστερά ο ειδικός εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον για το “αφγανικό ζήτημα” Zalmay Khalilzad.)

Σπάνιες γαίες

Πέμπτη 18 Φλεβάρη. Η «είδηση» κυκλοφόρησε στα δυτικά media σαν ηλεκτροσόκ: Το Πεκίνο ψάχνει το πόσο θα επηρρεαστεί η αμερικανική παραγωγή των f-35 αν επιβάλει περιορισμό (ή και απαγόρευση) εξαγωγής των σπανίων γαιών στις ηπα! Κάποιοι έτρεξαν να σχολιάσουν ότι αυτή είναι η «πυρηνική επιλογή» του Πεκίνου αν συνεχιστούν οι «τιμωρίες και κυρώσεις» απ’ το Joνυσταλεάν.

Σπάνιες γαίες (rare earths) ονομάζονται 17 μέταλλα / χημικά στοιχεία με φουτουριστικά ονόματα (π.χ.: τέρβιο, πρασεοδύμιο, νεοδύμιο, έρβιο, θούλιο, υτέρβιο, λουτέτσιο, λανθάνιο, κλπ) των οποίων η χρήση είναι στρατηγικής σημασίας στην τωρινή τεχνολογική φάση του καπιταλισμού, απ’ τα λέιζερ και τις οθόνες υγρών κρυστάλλων μέχρι τις μπαταρίες, τα νέα υλικά, τα ηλεκτρονικά καθοδήγησης πυραύλων· και πολλά άλλα. Παρά το όνομα τους δεν είναι και τόσο σπάνια υλικά στον πλανήτη· όμως δεν υπάρχουν «καθαρά», και η ανάκτησή τους ώστε να χρησιμοποιηθούν γίνεται με «βρώμικες» μεθόδους επεξεργασίας, με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Έτσι, το κινέζικο καθεστώς, αν και στο έδαφός του υπάρχει μόνο το 36,5% των γνωστών κοιτασμάτων, έχει φτάσει στο σημείο να εξάγει πάνω απ’ το 80% των καθαρών (δηλαδή επεξεργασμένων) σπανίων γαιών του καπιταλιστικού πλανήτη. Η υπεροχή της κινεζικής παραγωγής ξεκίνησε απ’ την δεκαετία του ’90 χάρη σ’ έναν συνδυασμό χαμηλότερων τιμών (χαμηλού εργατικού κόστους…) και «χαλαρών» περιβαλλοντικών κανόνων.

Αν το Πεκίνο είχε στο έδαφός του την μεγαλύτερη συγκέντρωση αυτών των πρώτων υλών, τότε θα μπορούσε πράγματι να θεωρηθεί μονοπώλιο σε βάθος χρόνου. Αλλά δεν το έχει. Απ’ την μεριά της η Ουάσιγκτον, που κατά κάποιο τρόπο περιόρισε σημαντικά εδώ και τρεις δεκαετίες την εξόρυξη στα δικά της ορυχεία (υπάρχει μόνο μία τέτοια εξορυκτική εταιρεία, η MP materials, με επιφανειακό ορυχείο στο mountain pass στην Καλιφόρνια – η επεξεργασία και ο καθαρισμός των μεταλλευμάτων γίνονται στην κίνα…), έχει αρχίσει από πέρυσι την «επιστροφή». Σήμερα εισάγει το 80% των αναγκών των βιομηχανιών της απ’ την κίνα· αλλά δεν μπορείς να κάνεις εμπορικό (ή και κανονικό…) πόλεμο κατά του rival και, ταυτόχρονα, να μένεις όμηρός του! Το ψόφιο κουνάβι, τις τελευταίες μέρες της βασιλείας του, υπέγραψε την κρατική χρηματοδότηση προγραμμάτων «αυτάρκειας» σε σπάνιες γαίες ύψους 800 εκατομυρίων δολαρίων· ο αμερικανικός στρατός αποφάσισε να χρηματοδοτήσει με 30 εκατομύρια μια αυστραλέζικη εξορυκτική, την Lynas· ενώ μια ακόμα αμερικανική, η usa rare earth, που έχει «κλείσει» για εκμετάλλευση τα κοιτάσματα στο Round Top του Texas, πρόκειται να μπει τους επόμενους μήνες στο χρηματιστήριο για να μαζέψει ρευστό, ελπίζοντας να αρχίσει την δουλειά της εξόρυξης το 2023.

Τι σημαίνουν αυτά; Σημαίνουν (κατά την ταπεινή μας άποψη) ότι το Πεκίνο έχει ένα χρονικό περιθώριο δύο, τριών, μπορεί και πέντε χρόνων, για να υπαινίσσεται ότι μπορεί να γονατίσει τις αμερικανικές εταιρείες «νέων τεχνολογιών» ώστε να ανασχέσει, σ’ αυτό το διάστημα, είτε την όξυνση του οικονομικού πολέμου εναντίον του, είτε και έναν κανονικό πόλεμο. Δύο, τρία ή πέντε χρόνια δεν είναι η αιωνιότητα· είναι όμως ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα που χρειάζεται το Πεκίνο για να βελτιώσει ακόμα περισσότερο τόσο τις τεχνολογικές (για εμπορική ή στρατιωτική χρήση) όσο και τις πολεμικές του δυνατότητες. Πολλοί προβλέπουν ότι ως το 2025 ο κινέζικος καπιταλισμός θα έχει ξεπεράσει τον αμερικανικό σε διάφορους τομείς· είναι λογικό ότι το Πεκίνο χρειάζεται μια κάποια σχετική «ηρεμία» τα αμέσως επόμενα χρόνια. (Σ’ αυτό το διάστημα θα εξορθολογίσει και θα κάνει «πιο πράσινη» την εξόρυξη στα δικά του ορυχεία…)

Θα πετύχει αυτή η εκβιαστική «ανάσχεση»; Για ένα διάστημα είναι αρκετά πιθανό, αλλά όλα θα εξαρτηθούν α) απ’ την ένταση της πίεσης που νοιώθει ήδη εδώ και κάποια χρόνια ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, και β) απ’ την πιθανότητα να βρεθούν κι αλλού (πέρα απ’ τα υπάρχοντα: σε αυστραλία, βραζιλία, νότια αφρική – έχει και η ρωσία, αλλά είναι rival…) αξιοποιήσιμα κοιτάσματα, ειδικά για τα πιο «κρίσιμα» απ’ αυτά τα μέταλλα…

(φωτογραφία κάτω: Εργοστάσιο επεξεργασίας σπάνιων γαιών στο Baotou στην εσωτερική μογγολία.)

Δυνατό τεστ

Πέμπτη 18 Φλεβάρη. Μια δωδεκάδα ρουκέτες, απ’ τις ίσως διπλάσιες που εκτοξεύτηκαν, βρήκε τον στόχο της: την αμερικανική βάση μέσα στο αεροδρόμιο της Erbil, στην κουρδική ζώνη του βόρειου ιράκ. Ένας (μη αμερικάνος) μισθοφόρος σκοτώθηκε, άλλοι εννιά (αμερικάνοι…) τραυματίστηκαν. Ήταν το πιο σημαντικό «κτύπημα» μετά των κατοχικών του ιράκ, και έγινε χτες. Στην Ουάσιγκτον έχουν πονοκέφαλο.

Ο προσανατολισμός πολλών ιρακινών (και, φυσικά, πολλών ένοπλων πολιτοφυλάκων) είναι γνωστό: yankess go home! Είναι γνωστή και η μέθοδος που χρησιμοποιούν: επιθέσεις με «φτηνά» μέσα. Αν και οι αμερικανικές βάσεις θεωρούνται καλά φυλασσόμενες, το πεντάγωνο δεν έχει μέσο να εμποδίσει ούτε επιθέσεις με ρουκέτες ούτε επιθέσεις με drones. Το ισραηλινό «iron dome» δουλεύει εναντίον των πρώτων, ίσως όχι εναντίον των δεύτερων· αλλά ως τώρα η Ουάσιγκτον δεν έχει αποφασίσει ότι πρέπει να βασιστεί στην ισραηλινή τεχνολογία. Μήπως θέλει να αξιοποιήσει τέτοιες επιθέσεις χρεώνοντάς τες στην Τεχεράνη;

Ένας απευθείας αμερικανικός πόλεμος κατά του ιράν επί ιρακινού εδάφους θα ήταν, απλά, λιγότερο καταστροφικός (για το Joνυσταλεάν) από μια επίθεση «τιμωρίας» κατά του ίδιου του ιράν… Το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ κάνει έναν τέτοιου είδους πόλεμο στο συριακό έδαφος μόνο και μόνο (και για όσο) το καθεστώς Άσαντ δεν απαντάει· και η Μόσχα δεν ανακατεύεται. Απ’ την άλλη μεριά η αποχώρηση του αμερικανικού στρατού (και των συμμάχων του) απ’ το ιράκ και, αναγκαστικά, και απ’ την συρία ήταν όνειρο του «ειρηνιστικού» ψόφιου κουναβιού – το Joνυσταλεάν δεν θα το συζητούσε ούτε γι’ αστείο. Συνεπώς;

Δεν ξέρουμε κάποιον κατοχικό στρατό που να έφυγε απ’ το έδαφος που είχε καταλάβει επειδή το ήθελαν τα αφεντικά του. Όλοι αναγκάστηκαν. Το Joνυσταλεάν δεν είναι εξαίρεση. Αλλά πρέπει να παραδεχτεί την ήττα του, και δεν το αντέχει. Το μόνο που του απομένει είναι να ξαναοργανώσει έναν εμφύλιο στο ιράκ· να αναστήσει τον isis δηλαδή…

Πίσω παλιο-τρομοκράτες!

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Καλά τα λέγαμε (Δευτέρα 15 Φλεβάρη, Ιμπεριαλιστικά αδιέξοδα). Χτες το Joνυσταλεάν ανακοίνωσε το πως αντιλαμβάνεται το ρόλο του στην υεμένη· αλλά αυτό είναι δείγμα γραφής ευρύτερης σημασίας. Τι, λοιπόν, πρεσβεύει το νέο, υπό τον κυρ Antony (Blinken – θα του βρούμε παρατσούκλι, που θα πάει;) υπ.εξ. γι’ αυτόν τον ευαίσθητο γεωπολιτικά τόπο;

Αφενός καταργεί τον χαρακτηρισμό των Houthis σαν «τρομοκρατικής οργάνωσης» που πρόλαβε να περάσει, στα τελευταία του, ο Πομπηίας… αφετέρου όμως τον διατηρεί για τρεις απ’ τους επικεφαλής τους, και μάλιστα απειλεί να τον επεκτείνει και σε άλλα μέλη της οργάνωσης. Σε αντάλλαγμα (;) και για να θαυμάσει το σύμπαν όλο τον ειρηνευτικό του ρόλο, το Joνυσταλεάν απαιτεί: οι Houthis να σταματήσουν την προώθησή τους στην Marib (την τελευταία σημαντική πόλη που κατέχουν οι μισθοφόροι και οι ευνοούμενοι του τοξικού του Ριάντ στη βόρεια υεμένη), να σταματήσουν όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους τόσο εντός υεμένης όσο και εκτός [κατά της σαουδικής αραβίας δηλαδή…], και να διαπραγματευτούν… Αυτό σημαίνει: «τα δικά μας δικά μας (η υποστήριξη στις πετροχούντες συνεχίζεται. Θέλουμε πάντα και το Aden…) και τα δικά σας δικά μας κι αυτά!»: πέρα απ’ την στρατηγική της θέση η Marib έχει και πετρελαιοπήγαδα…

Δεν συνηθίζεται ένας απελευθερωτικός στρατός (τέτοιοι είναι οι Houthis) που προχωράει σε βάρος των όποιων εισβολέων έχοντας το πάνω χέρι στα πεδία, να σταματάει για να διαπραγματευτεί με τον αντίπαλο που ηττάται σύμφωνα με τους όρους που βάζει ένας σύμμαχος του αντίπαλου… Κάποιος θα έλεγε ότι στην Ουάσιγκτον έχουν χάσει το μυαλό τους αν νομίζουν ότι αυτές οι ιδέες τους θα χειροκροτηθούν σαν «ειρηνευτικές». Η μόνη λογική βάση διαπραγμάτευσης (και συμφωνιών) είναι οι 2 πετροχουντικοί να μαζέψουν τους μισθοφόρους και τα όπλα τους εκτός υεμένης – τι άλλο;

Ξέροντας η Ουάσιγκτον (αλλά και το Παρίσι με το Λονδίνο) ότι χάνουν στην υεμένη, και νομίζοντας ότι μπορεί/ουν παρ’ όλα αυτά να σώσει/ουν τα προσχήματα πηγαίνοντας τον πόλεμο που ξεκίνησε/αν στο «Χ», φαντασιώνεται/φαντασιώνονται. Κάτι παράλογο: ότι (συγγνώμη για την γλώσσα…) αν φωνάξουν στους Houthis, και μαζί μ’ αυτούς στην Τεχεράνη και στην Χεζμπ’ αλλάχ, “σταθήτε ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας” (για να θυμηθούμε τον θρυλικό, παρά λίμνην της Δοϊράνης, υπαστυνόμο Πετράκη του 1923), ΔΕΝ θα εισπράξουν σαν απάντηση το “κλάστε μας τ’ αρχίδια” – όπως εκείνος…

Θα την εισπράξει αυτή την απάντηση η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της, με τον έναν ή το άλλο τρόπο! Προς το παρόν στέλνουν τον βρετανό πρώην πρεσβευτή Martin Griffiths, που παριστάνει τον ειδικό εκπρόσωπο του οηε για την υεμένη (συγκινητικό…. τι έκανε τόσο καιρό άραγε;), όχι όπου κι όπου αλλά στην Τεχεράνη, για συνάντηση με τον ιρανό υπ.εξ. Javad Zarif, με θέμα την υεμένη…. Ακόμα κι αυτό δείχνει αδυναμία: το ιρανικό καθεστώς έχει κάθε περιθώριο να ακούσει, και στο τέλος να πει «δεν είμαστε οι μπαμπάδες ή οι καθοδηγητές των Houthis, καλύτερα να μιλήσετε με τους ίδιους…»

Να ξαναοριστεί το κρέας!

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Καλά τα νέα για τους vegeterian και τους αντισπισιστές· αν και θα πρέπει να κοντοσταθούν και να εκτιμήσουν καλά την κατάσταση, για να μην γίνουν θέλοντας και μη ουρά της «ριζικής αναδιάρθρωσης της διατροφής του πλανήτη», δηλαδή των αφεντικών που την προωθούν (τα λέγαμε χτες).

Όπως είναι γνωστό τα μοσχάρια κλάνουν· και βγάζουν μεθάνιο. Μπορεί να μην το έχετε προσέξει, αλλά η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής απαιτεί (για να μην συμβούν οι βιβλικές καταστροφές που έρχονται…) πέρα απ’ τα υπόλοιπα, είτε να σταματήσουν τα μοσχάρια να κλάνουν (πράγμα δύσκολο…) είτε να σταματήσει η βιομηχανική καλλιέργειά τους (μέχρις ότου αποκαλυφθεί ότι κλάνουν μεθάνιο και οι άγριες νυχτερίδες, οπότε θα μπούμε σε νέους κινδύνους και νέους αγώνες). Το να σταματήσει η εκτροφή βοοειδών είναι μια καλή ιδέα (εκεί μπαίνουν, αν δεν προσέξουν, σαν back vocals οι vegeterian και οι αντισπισιστές) αλλά οπωσδήποτε ανάγκη κρέατος για φαγητό θα συνεχίσει να υπάρχει – οι άθλιοι σαρκοφάγοι δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν στον πλανήτη (και η ασταμάτητη μηχανή ανήκει σ’ αυτό το ποταπό είδος, ας μην κρυβόμαστε).

Τι θα γίνει λοιπόν για να σωθεί ο πλανήτης; Την απάντηση την έχει (δεν το περιμένατε; χμμμμ… ) ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων! Ο κυρ Βασίλης, το έχουμε εξηγήσει, είναι ένας διάσημος «μπροστινός» του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, κάτι σαν υφυπουργός προπαγάνδας ή εκπρόσωπος τύπου της εξελισσόμενης πραξικοπηματικής και βίαιης μετάβασης προς την καρδιά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Είναι, δε, πολυπράγμων επειδή το σύμπλεγμα είναι ιμπεριαλιστικό πάνω (και ενάντια) στο κοινωνικό εργοστάσιο.

Τώρα: είτε επειδή (το σύμπλεγμα) θεωρεί ότι πέτυχε ό,τι μπορούσε να πετύχει με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, είτε επειδή έχει απογοητευτεί (χωρίς να το φωνάζει) ο μπροστινός κυρ Βασίλης το έχει ρίξει τελευταία στην «κλιματική αλλαγή». Διαφημίζει το πρόσφατο βιβλίο που έγραψε (δηλαδή: του έγραψαν…) How to Avoid a Climate Disaster (θα κυκλοφορήσει την άλλη βδομάδα).

Συνεντευξιαζόμενος στις 14 Φλεβάρη με την επιθέωρηση του MIT (που, κατά πάσα πιθανότητα, εξελίσσεται σε γιάφκα αεροφάγων…) ρωτήθηκε και γι’ αυτό το ζόρικο θέμα. Όπως πάντα σε αποκλειστικότητα η ασταμάτητη μηχανή μεταφέρει τα αποσπάσματα· και ανάβει τα αίματα (όσο ακόμα υπάρχουν τέτοια…):

Ερώτηση: Στο βιβλίο σας καλύπτετε μια μεγάλη γκάμα τομέων που είναι δύσκολο να λυθούν. Εκείνος που μου είναι ο πιο δύσκολος να τον πιάσω είναι τα τρόφιμα. Η κλίμακα είναι μαζική. Δεν έχουμε ξεκινήσει καν. Δεν έχουμε εναλλακτικές για να μειώσουμε εντελώς τις εν δυνάμει υψηλές εκπομπές απ’ το κλάσιμο των κοπαδιών και τα λιπάσματα. Πόσο αισιόδοξος είστε σε σχέση με την αγροτική παραγωγή;

Απάντηση: Υπάρχουν εταιρείες, όπως μια που περιλαμβάνεται στο χαρτοφυλάκιο της Breakthrough Energy Ventures [μαγαζί που έφτιαξε ο κυρ Βασίλης και οι φίλοι του το 2015…] που λέγεται Pivot Bio [βιοτεχνολογική….] που μειώνει αξιοσημείωτα το λίπασμα που χρειάζεσαι…. Αλλά η δυνατότητα να βελτιώσουμε την φωτοσύνθεση και τον μεταβολισμό του αζώτου δεν τραβάει πολλές επενδύσεις.

Σε σχέση με τα ζώα, είναι δύσκολο. Υπάρχουν όλα αυτά τα πράγματα όταν να ταΐζουμε με διαφορετικές ύλες, όπως αυτό το συστατικό [χημικό πρόσθετο ζωϊκών τροφών της ολλανδικής χημικής βιομηχανίας DSM] που σου δίνει 20% μείωση στις εκπομπές μεθανίου. Αλλά δυστυχώς αυτά τα βακτηρίδια (στο πεπτικό τους σύστημα, που παράγουν το μεθάνιο) είναι απαραίτητος παράγοντας της διάσπασης του χορταριού. Οπότε δεν ξέρω αν υπάρχει μια φυσική προσέγγιση σ’ αυτό το θέμα. Φοβάμε ότι οι συνθετικές πρωτεΐνες είναι απαραίτητες, τουλάχιστον σε σχέση με το βοδινό.

Τώρα υπάρχουν αυτοί οι τύποι της Memphis Meats [καλιφορνέζικη βιοτεχνολογική που φτιάχνει ζωϊκές πρωτεΐνες από βακτήρια και τις σερβίρει σαν κρέας – πρόσφατα πήρε άδεια να πουλάει στη Σιγκαπούρη…] που κάνουν αυτή τη δουλειά σε επίπεδο κυττάρου – δεν ξέρω όμως αν θα είναι οικονομική λύση. Αλλά η Impossible1 και η Beyond2 έχουν έναν οδικό χάρτη, έναν ποιοτικό οδικό χάρτη, και έναν χάρτη κόστους, που τις κάνει εντελώς ανταγωνιστικές.3

Όσο για την κλίμακα, δεν αντιπροσωπεύουν παραπάνω απ’ το 1% της αγοράς κρέατος στον κόσμο, αλλά προχωρούν. Και η Breakthrough Energy έχει κάνει 4 διαφορετικές επενδύσεις σ’ αυτόν τον τομέα για να τον κάνει πιο αποτελεσματικό… Λέω ότι βλέπω τον δρόμο. Αλλά έχεις δίκιο το ότι το να πούμε στον κόσμο «αγελάδες τέλος» θα είναι πολιτικά μια μη δημοφιλής προσέγγιση στο θέμα.

… Για την Αφρική και άλλα φτωχά κράτη πρέπει να χρησιμοποιήσουμε γενετική μηχανική στα ζώα για να αυξήσουμε σημαντικά την ποσότητα του βοδινού ανά εκπομπή διοξειδίου. Στο αμερικανικό ζωϊκό κεφάλαιο, επειδή είναι τόσο παραγωγικό, οι εκπομπές ανά κιλό βοδινού είναι πολύ λιγότερες απ’ τις εκπομπές ανά κιλό βοδινού της Αφρικής. Και σαν μέρος της δουλειάς του Ιδρύματος Bill and Melinda Gates, παίρνουμε τα καλά του αφρικανικού ζωϊκού κεφαλαίου, το γεγονός δηλαδή ότι αντέχει στη ζέστη, και προσπαθούμε να προσαρμόσουμε την χαμηλή παραγωγικότητά του σε κρέας και γάλα στα επίπεδα των καλύτερων αμερικανικών γραμμών παραγωγής μοσχαριού.

Οπότε όχι, δεν είμαι της γνώμης ότι οι φτωχότερες 80 χώρες θα πρέπει να τρώνε συνθετικό κρέας. Είμαι της γνώμης ότι όλες οι πλούσιες χώρες θα πρέπει να μετακινηθούν 100% στο συνθετικό βοδινό. Θα συνηθίσουν στην διαφορετική γεύση, και οι κατασκευαστές λένε ότι θα την βελτιώσουν με τον καιρό. Αλλά το όφελος της μείωσης των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου θα είναι αρκετό για να επιδιώξουμε μια αλλαγή στις συνήθειες των ανθρώπων ή κάποιο είδος κρατικής ρύθμισης για να αλλάξει η κατεύθυνση της ζήτησης σε κρέας….

Αλλά υπάρχουν ακόμα εμπόδια. Ξέρετε, είναι όλες αυτές οι νομοθεσίες που λένε ότι πρέπει να γράφει στη συσκευασία πως είναι εργαστηριακά σκουπίδια. Δεν μας αφήνουν να το πούμε βοδινό.

1 – Η Imposible Foods, καλιφορνέζικη βιοχημική / βιοτεχνολογική που φτιάχτηκε το 2011, παράγει “σανκρέας” από γενετικά τροποποιημένους ζυμομήκυτες, και το πουλάει σε 10.000 μεγαλομπακάλικα στις ηπα σαν burger… – έχει τον μετριοπαθή στόχο να αντικατασταθεί ως το 2035 παγκόσμια η «πιο καταστροφική τεχνολογία, η εκτροφή ζώων»…

2 – Η Beyond meat, καλιφορνέζικη επίσης, απ’ το 2009, παράγει «σανκρέας» με ένα μίγμα φυτικών πρωτεϊνών, αμύλου, λεκιθίνης και άλλων συστατικών που αρωματίζονται για να θυμίζουν μοσχάρι ή χοιρινό… Πουλάει την παραγωγή της με μορφή μπιφτεκιών ή λουκάνικων σε 30.000 μεγαλομπακάλικα στις ηπα, ενώ κάνει και εξαγωγές, κυρίως στην κίνα…

3 – Αχρείαστο να το πούμε, αλλά και οι δύο έχουν χρηματοδοτηθεί από μαγαζιά του κυρ Βασίλη και των φίλων του…

Να γίνει πάπας ο κυρ Βασίλης!

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Σ’ αυτήν την παλιοζωή που οι χαρές έχουν λιγοστέψει τόσο, κάποιοι θα ανάψουν καπνογόνα! Ο κυρ Βασίλης σώζει την παγκόσμια υγεία!.. Ο κυρ Βασίλης σώζει την φύση!.. Αυτός είναι ο αληθινός, ο προκομένος γυιός του μεγαλο-αδύναμου (αν δεν είναι ο ίδιος ο μεγαλο-αδύναμος!) – όχι ο άλλος που σαλιάριζε συνέχεια με τα κορίτσια, παρίστανε τον διαιτητή στο beach volley των φίλων του, έτρωγε κι έπινε στους γάμους, κι έκανε καυγάδες με τους γραμματείς!

Αλλά γιατί όλοι αυτοί οι μαφιόζοι θέλουν να μας σώσουν με κάθε τρόπο και όλους; Έτσι κι αλλιώς η βιομηχανία τροφίμων (κάθε είδους) είναι καλά οργανωμένη, με υψηλή συγκέντρωση κεφαλαίου· και ώριμα επιθετική (και βρώμικη) προπαγάνδα πωλήσεων. Τί θέλουν οι μαφιόζοι του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος;

Πρώτον, το ότι υπάρχει συγκέντρωση κεφαλαίου στη βιομηχανία τροφίμων δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη! Σε αντίθεση με τα μοσχάρια ο καπιταλισμός δεν πέρδεται! Όμως η όχι-και-τόσο-κρυφή ατζέντα δεν περιορίζεται σ’ ένα οικονομικό παιχνίδι…. Το άγιο δισκοπότηρο είναι τα τροφο-φάρμακα, η επίσημη ενοποίηση τροφίμων και φαρμάκων! Που έχει αναγγελθεί εδώ και κάτι χρόνια σαν επιδίωξη των φαρμακομαφιών (κατά κύριο λόγο).

Αν το καλοσκεφτεί κανείς τα τροφο-φάρμακα είναι η άγρια, καθαρή καπιταλιστική αξιοποίηση / κεφαλαιοποίηση διαδικασιών που βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και 20, 30, μπορεί και 40 χρόνια στις «αναπτυγμένες» κοινωνίες. Πρώτον, η στενή συσχέτιση διατροφής και υγείας που έχει πάρει διάφορες μορφές (απ’ την θερμοδομέτρηση μέχρι τους ειδικούς διατροφής). Δεύτερον, η έτσι κι αλλιώς «αόρατη (;) σύμφυση» φαρμάκων (π.χ. αντιβιοτικών) και πρώτων υλών διατροφής, εξαιτίας της εντατικής βιομηχανικής καλλιέργειας τόσο των ζώων όσο και των φυτών. Τρίτον η νοσηρότητα που προκαλεί αυτή η εντατική βιομηχανική καλλιέργεια. Το πιθανότερο είναι να μην δώσατε σημασία αλλά μια πολύ πρόφατη επιδημία αφρικανικής πανώλης σε χοιρινά (στην κίνα…) είναι εξαιρετικά πιθανό να οφειλόταν σε εμβόλιο γενετικής μηχανικής κατά της συγκεκριμένης αρρώστιας, που οδήγησε σε πιο βελτιωμένη μετάλλαξη του ιού!!! (Ε, ξέρετε τώρα, η τεχνοεπιστήμη δεν πετυχαίνει πάντα… Αλλά μην ανησυχείτε… Ο Johnny Bananas είπε ότι η γενετική μηχανική για ανθρώπους είναι ο.κ. και νόστιμη, γιατί είναι κουλουράκια…)

Σ’ αυτό το τρίτο ζήτημα, της ζωϊκής νοσηρότητας, υπάρχει ένα «κουτί της Πανδώρας» που έχει μισοανοίξει προς το παρόν· και είναι χρέος της ασταμάτητης μηχανής να ενημερώσει έγκαιρα τι περιέχει (φυσικά, όπως συμβαίνει, κι αυτό θα έχει ξεχαστεί την στιγμή που θα πρέπει να συμβεί το αντίθετο). Το περιεχόμενο λέγεται zoonotic diseases που σημαίνει «μεταδοτικές, μολυσματικές αρρώστιες που πηδάνε από ζώα σε ανθρώπους»… Ξέρετε κάποια τέτοια; Ασφαλώς ναι! Τέτοιος είναι ο τσαχπίνης!

Υπάρχουν διάφοροι που υποστηρίζουν, για διάφορους λόγους (κάποιοι απ’ τους οποίους όντως ευσταθούν), ότι η βιομηχανική καλλιέργεια ζώων έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνη για την υγεία του είδους μας. Γιατί; Επειδή ιοί που έχουν φυσικούς ξενιστές άγρια είδη μεταπηδάνε σε καλλιεργούμενα βιομηχανιών που έχουν κατακτήσει εδάφη (εκτάσεις) της άγριας φύσης, μεταλλάσσονται, κι απο ‘κει μεταπηδάνε στους ανθρώπους (: το σενάριο του Event 201!!!). Τα εντατικά καλλιεργούμενα ζώα λειτουργούν, δηλαδή, σαν “γέφυρες μολυσματικότητας” για ιούς που …. μπορούν να ξεκάνουν το ανθρώπινο είδος (αλλά ευτυχώς υπάρχει ο κυρ Βασίλης, οι φίλοι του και οι σφουγγοκωλάριοί τους που μας σώζουν!)

Η περίπτωση του τσαχπίνη ΔΕΝ έκατσε καλά, ούτε απ’ αυτή την άποψη. Στο σενάριο που ισχύει ως τώρα (αλλά γίνεται δουλειά για να αλλάξει…) ο τσαχπίνης πήγε από άγριο είδος (νυχτερίδα) σε άγριο είδος (μυρμηγκοφάγο)· κι έφταιγε η κακή συνήθεια των κινέζων μερακλήδων να τρώνε τέτοια ζώα που ευνόησε την μεταπήδησή του στο δικό μας είδος. Σ’ αυτό λοιπόν το σενάριο ο τσαχπίνης προσπέρασε τα βιομηχανικά καλλιεργούμενα ζώα, πράγμα που στέρησε (στον κυρ Βασίλη και τους φίλους του) ορισμένα κρίσιμα επιχειρήματα υπέρ της αναδιάρθρωσης της βιομηχανίας των τροφίμων (οι μοσχαροπορδές δεν είναι τόσο «επιβλητικό» χαρτί).

Αυτό, κατά την ταπεινή και δυσοίωνη γνώμη της ασταμάτητης μηχανής (προφανώς φταίει που είναι «ψεκά»…), κάνει αρκετά πιθανό έναν ακόμα γύρο (άλλου…) «φονικού ιού», που θα πρέπει οπωσδήποτε να ικανοποιεί βασικές απαιτήσεις του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Πρώτον να ξεκινήσει όχι απ’ την κίνα αλλά είτε απ’ την λατινική αμερική είτε απ’ την αφρική, από περιοχές (τέλος πάντων) όπου ο δυτικός κόσμος πατάει με τις αρβύλες του οπότε μπορεί να κρατήσει μακριά το Πεκίνο. Και δεύτερον να χρησιμοποιήσει την γέφυρα καλλιεργούμενων ζώων έτσι ώστε να εμπλουτιστούν (και να επιβληθούν) τα επιχειρήματα υπέρ του ότι «κοινωνική ευθύνη» σημαίνει κρέας από εκτυπωτή…

(φωτογραφίες: η redefine meat είναι ισραηλινή start up εκτύπωσης κρέατος… Στο site της μπορεί κάθε κρεατοφάγος να μάθει την φρικτή αλήθεια – και την φρικτή ενοχή του / της! – γι’ αυτήν την εγκληματική συνήθεια της κρεατόσουπας. Αντιγράφουμε:

Η βιομηχανία κρέατος και η χρήση ζώων είναι η πιο αναποτελεσματική βιομηχανία του κόσμου. Η διαρκώς αυξανόμενη επιθυμία της ανθρωπότητας για κρέας και τα δισεκατομύρια ζώων που χρειάζονται για να χορτάσει η πείνα μας έχουν τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος.

Ένα δισεκατομύριο καλλιεργούμενα μοσχάρια χρησιμοποιούνται για να καλυφθεί η ζήτηση. Αυτές οι αγελάδες καταναλώνουν περισσότερο καθαρό νερό απ’ ότι όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη, προκαλούν μεγαλύτερη περιβαλλοντική μόλυνση απ’ ότι όλα μαζί τα αυτοκίνητα παγκόσμια, και τρώνε φαγητό που θα μπορούσε να θρέψει δισεκατομύρια ανθρώπων.

Σ’ έναν πλανήτη με τόσο λίγους πόρους για να υποστηριχτεί ένας διαρκώς αυξανόμενος πληθυσμός, γιατί θα έπρεπε να συνεχίσουνε να τρώμε μοσχαρίσιο κρέας;

Χμμμμ… Δισεκατομύρια άνθρωποι που βοσκάνε κι έρχονται τα μοσχάρια να τους πάρουν την μπουκιά απ’ το στόμα; Δεν το ξέραμε… Αν το δει βέβαια κάποιος απ’ την μεριά των βοδιών, το ανθρώπινο είδος εκτός απ’ την καταστροφή του περιβάλλοντος και την κατανάλωση του νερού, πολεμάει και σκοτώνει. Συνεπώς, και για το δικό τους το καλό, μήπως θα έπρεπε τα βόδια να αλλάξουν διατροφικές συνήθειες, να σκεφτούν «γιατί θα έπρεπε να συνεχίσουμε να τους δίνουμε το κρεατάκι μας;» και να γίνουν ανθρωποφάγα;

Μια ιδέα λέμε…)

Ιμπεριαλιστικά αδιέξοδα

Δευτέρα 15 Φλεβάρη. Όλο ενδιαφέρον η ασταμάτητη μηχανή παρακολουθεί τι περιθώρια έχει το Joνυσταλεάν να αποφύγει την επίσημη κήρυξη πολέμου κατά των rivals, μετά την αποτυχία της τακτικής που δοκίμασε το ψόφιο κουνάβι, των οικονομικών τιμωριών, αποκλεισμών· του νεο-μερκαντιλισμού για να το πούμε αλλιώς.

Τα ως τώρα δείγματα (είναι η αρχή σίγουρα) είναι ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα ο νυσταλέος Jo πήρε τηλέφωνο τον κινέζο αυτοκράτορα να του ευχηθεί για την κινέζικη πρωτοχρονιά! Αρχίζει η χρονιά του βοδιού σύμφωνα με το κινέζικο ημερολόγιο, φαίνεται όμως ότι στην Ουάσιγκτον υπάρχουν μεγάλα κοπάδια, που θέλουν να πιστεύουν ότι με «κινήσεις αβροφροσύνης» απέναντι στο Πεκίνο θα χωρίσει το ζευγάρι Μόσχας – Πεκίνου, και η πρώτη θα στριμωχτεί. Άβυσσος…

Σε ότι αφορά το ιράν και την συμφωνία 5 + 1, ο νυσταλέος Jo λέει ότι θέλει να γυρίσει· αλλά σε μια άλλη συμφωνία, κι αφού πρώτα η Τεχεράνη κάνει στριπτίζ… Άβυσσος…

Σ’ ότι αφορά τον πόλεμο που οι δύο τοξικοί του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι κάνουν στην υεμένη, ο νυσταλέος Jo θέλει να εμφανιστεί σαν ειρηνιστής. Θα διακόψει (λέει) την τροφοδοσία του τοξικού του Ριάντ με επιθετικά όπλα (αλλά όχι με «αμυντικά»…) και, επίσης, θα κάνει ότι μπορεί για να σταματήσει το κακό (στο οποίο ως τώρα έχει συμμετάσχει ενεργά και η Ουάσιγκτον, και το Παρίσι, και το Λονδίνο…). Αλλά και πάλι υπό όρους. Θα πρέπει οι Houthis να σταματήσουν να νικάνε και να προωθούνται σε βάρος των μισθοφόρων των δύο τοξικών.

Αυτός είναι ο αμερικανικός πόνος με την υεμένη: οι Houthis νικούν, υποστηριζόμενοι φανερά απ’ την Τεχεράνη και την λιβανέζικη Χεζμπ’ αλλάχ. Εν μέρει ανακαταλαμβάνουν υεμενίτικα εδάφη, εν μέρει επιτίθενται στην σαουδική αραβία: μέσα στις 4 τελευταίες ημέρες έχουν κτυπήσει με drones και πυραύλους 5 φορές στο σαουδαραβικό αεροδρόμιο της Αdha στα νότια.

Μπροστά στο ενδεχόμενο να πρέπει να στείλει και εκεί, φανερά, «αντιτρομοκρατικό» στρατό, ο νυσταλέος Jo προτιμάει να το παίξει “give peace a chance”!! Πρόκειται για τον ίδιο νυσταλέο που σαν υπ.εξ. του Obama είχε δώσει το ο.κ. στους πετροχουντικούς, το 2015, να εισβάλουν στην υεμένη… Οι Houthis απαντούν, με όλο τους το δίκιο, ότι «peace» σημαίνει αφενός να φύγουν όλοι οι μισθοφόροι απ’ το υεμενίτικο έδαφος και αφετέρου οι δύο τοξικοί να πληρώσουν για όλες τις καταστροφές που έχουν κάνει αυτά τα χρόνια, και αποζημιώσεις για όλους τους άμαχους που έχουν δολοφονήσει· παράδες έχουν. Παράξενες ιδέες που, φυσικά, η παρακμιακή υπερδύναμη τις θεωρεί σαν όρους και τις απορρίπτει. Άβυσσος…

Αν δείχνουν κάτι οι ως τώρα πρώτες κινήσεις του νέου αμερικανικού γκουβέρνου στην ευρύτερη μέση Ανατολή, είναι μια τακτική (;) νοσταλγίας του είδους «θα ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος επειδή είμαστε οι αμερικάνοι· και κάποτε μας φοβούνταν όλοι».

Αποκλείεται να κρατήσει πολύ. Και η διάψευση (η επιβολή της ωμής πραγματικότητας δηλαδή πάνω στις αναμνήσεις περασμένων μεγαλείων) θα εκνευρίσει πολύ το Joνυσταλεάν.

Project ευρασία

Πέμπτη 11 Φλεβάρη. Η χθεσινή αναφορά μας στην άδοξη επίσκεψη του “οτι-πιο-κοντά-σε-υπουργό-εξωτερικών-διαθέτει-η-ε.ε.” επίτροπου Josep Borrell στην Μόσχα και των σχολίων γύρω απ’ τον «ρώσο Guaido» μπορεί να θεωρηθεί σαν εισαγωγή. Με δεδομένο ότι το μπλοκ ε.ε. δεν έχει «κοινή εξωτερική πολιτική» (ειδικά για τέτοια κεντρικά ζητήματα όπως το ευρασιατικό project) κι ούτε πρόκειται να αποκτήσει, το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo θα προσπαθήσει να «πιέσει» (δηλαδή να εκβιάσει) διάφορα ευρωπαϊκά κράτη υπέρ του. Και το αντίστοιχο έχει ξεκινήσει ήδη απ’ την μεριά της η Μόσχα.

Μια ενδεικτική κουβέντα του Lavrov (δεν είναι η πρώτη φορά που λέγεται τους τελευταίους μήνες) ήταν αυτή:

…Έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε το γεγονός ότι η Ε.Ε. προσπαθεί να επιβάλει μονομερείς κυρώσεις, παράνομες απαγορεύσεις, και καταλήγουμε σ’ αυτή τη φάση στην παραδοχή ότι η Ε.Ε. είναι αναξιόπιστος εταίρος… Το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλοι είναι η έλλειψη ομαλότητας στις σχέσεις ανάμεσα στη Ρωσία και την Ε.Ε. – τους δύο μεγαλύτερους παίκτες στον Ευρασιατικό χώρο. Είναι μια όχι υγιής κατάσταση, που δεν ωφελεί κανέναν…

Τι θέλει η Μόσχα; Όχι, βέβαια, την φιλία της ε.ε. σαν σύνολο· για πολλά θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς το ρωσικό καθεστώς, όχι όμως για έλλειψη ρεαλισμού. Εκείνο που θέλει είναι μια σταθερή και μόνιμη «τήρηση αποστάσεων» προς την Ουάσιγκτον απ’ το Βερολίνο (κατά κύριο λόγο) και το Παρίσι. Με δεδομένο τον (ιστορικό) ιμπεριαλιστικό οππορτουνισμό του δεύτερου, το Βερολίνο είναι – κυρίως – εκείνο που ακόμα κι αν δεν αντιπροσωπεύει το σύνολο της ε.ε., μπορεί να σταθεί σαν αντίβαρο στις δεδομένες επιλογές τόσο των κρατών της Βαλτικής όσο και της Βαρσοβίας στο πλευρό των ηπα (και του Λονδίνου).

Με δεδομένη την αναμενόμενη «επιστροφή» (ή προσπάθεια επιστροφής) του Joνυσταλεάν στην «παλιά ευρώπη», η Μόσχα απειλεί ότι αν αυτή η «παλιά ευρώπη» συνεχίσει να κάνει back vocals στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, τότε θα την αντιμετωπίσει σαν εχθρό και στρατιωτικά. Είναι μια δύσκολη επιλογή, με βάση τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα του ρωσικού καθεστώτος: η αξία του μέσα στο ευρασιατικό project πολλαπλασιάζεται αν αυτό το project προεκτείνεται ως τον Ατλαντικό· ενώ ο μόνιμος ακρωτηριασμός (που προσπαθεί να επιβάλει η Ουάσιγκτον) θα ήταν στρατηγική ήττα.

Για τους ίδιους ακριβώς λόγους η Μόσχα, σαν μέλος του μπλοκ της Αστάνα, έχει ανάγκη να αποκρούσει την ανανέωση των αμερικανικών σχεδιασμών για τη μέση Ανατολή. Το Joνυσταλεάν προσπαθεί να νεκραναστήσει το κόλπο isis οπουδήποτε αυτό είναι εφικτό απ’ την ανατολική Μεσόγειος ως τα αφγανικά υψίπεδα. Ήδη, η «γραμμή» για την στρατιωτική κατοχή της ανατολικής συρίας άλλαξε, και από το «φυλάμε τα πετρέλαια για να μην πάρει ο Άσσαντ» του ψοφιοκουναβιστάν έγινε «πολεμάμε τον isis» (;;;). Στο αφγανιστάν επίσης, όπου οι μισθοφόροι του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι είχαν ασήμαντη παρουσία, φαίνεται να «ζωντανεύουν» – εναντίον και των ταλιμπάν.

Το συριακό / ιρακινό πεδίο μάχης (όπως και το αφγανικό) γίνονται όλο και περισσότερο «εκκρεμότητες» που η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει. Ήδη αυτό το διατυμπανίζει (ποιός άλλος;) το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Οι αεροπορικές / πυραυλικές επιθέσεις στη δυτική συρία έχουν γίνει ακόμα πιο συστηματικές αλλά, κυρίως, απροσχημάτιστες. Το «κτυπάμε θέσεις του ιράν στη συρία» έχει εξελιχθεί σε πλήρη (και προς το παρόν μονομερή) κανονικό πόλεμο απ’ την μεριά του ισραηλινού μιλιταρισμού.

Υποτίθεται πως η «αλλαγή» του Joνυσταλεάν, διαφημισμένη εντατικά, αφορά την στάση απέναντι στην Τεχεράνη. Δεν πρόκειται για καμμία «αλλαγή», το έχουμε ξαναπεί. Το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo θέλει να ελπίζει ότι θα προσεταιριστεί τους ευρωπαίους που υπέγραψαν το 2015 την 5 + 1 συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν στην απαίτηση επαναδιαπραγμάτευσής της, για να περιλάβει και το πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης – προσθέτοντας στα κράτη / διαπραγματευτές και … το Ριάντ. Αλλά το ιρανικό καθεστώς δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί τίποτα επιπλέον απ’ όσα συμφωνήθηκαν πριν 5,5 χρόνια· κι ούτε λόγος να ανεχτεί την πετροχούντα του τοξικού σαν «επιτηρητή»! (Ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο πρόκειται να στηρίξουν τους αμερικανικούς ή αμερικανο-αγγλικούς σχεδιασμούς). Η Τεχεράνη έχει δώσει στην Ουάσιγκτον ένα μήνα διορία μετά την επίσημη ενθρόνιση του νυσταλέου, για να επιστρέψει χωρίς όρους στην συμφωνία, αναιρώντας τις εναντίον της κυρώσεις. Η διορία τελειώνει στις 21 Φλεβάρη. Απειλεί πως μετά απ’ αυτήν την ημερομηνία θα ενεργοποιήσει την παράγραφο 36 της συμφωνίας του ’15, που τις επιτρέπουν να αποχωρήσει απ’ τα «πρόσθετα πρωτόκολλά» της περιορίζοντας σημαντικά τις επιθεωρήσεις του οηε στις (πυρηνικές) εγκαταστάσεις του. Εντέλει και η Τεχεράνη κάνει το ίδιο με την Μόσχα, απ’ την δική της μεριά. Ο υφ.υπ.εξ Abbas Araqchi ξεκαθάρισε χτες:

… Όταν διαπραγματευτήκαμε την JCPOA με την Κίνα, την Ρωσία, τους Ευρωπαίοιυ και τις ΗΠΑ, αποφασίσαμε όλοι στα σοβαρά να μην εμπλακούμε σε άλλα θέματα πλην του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Αυτός είναι ο λόγος που η JCPOA έχει εφικτό να υπογραφτεί. Δεν πρόκειται να εμπλακούμε σε διαπραγματεύσεις για άλλα ζητήματα, είτε είναι περιφερειακά θέματα είτε οι αμυντικές μας δυνατότητες, κι ακόμα περισσότερο [δεν θα κάνουμε κάτι τέτοιο] αφού οι ΗΠΑ αποδείχθηκαν αναξιόπιστο μέλος των διαπραγματεύσεων. Και οι Ευρωπαίοι έχουν αποδειχθεί ανίκανοι να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους…

(Στα μέσα του ερχόμενου Ιούνη στο ιράν έχουν προκηρυγμένες προεδρικές εκλογές… Και, φυσικά, δεν έχουν ξεχάσει την δολοφονία του Soleimani…)

(φωτογραφία: Πανηγυρισμοί στην Τεχεράνη για την 42η επέτειο απ’ την επανάσταση που ανέτρεψε την δικτατορία του Σάχη. Οι ελπίδες και οι δυνατότητες ήταν τότε, το 1979, διαφορετικές…)

Αυτοάνοση παρενέργεια…

Πέμπτη 11 Φλεβάρη. Είναι λίγοι οι βεβαιωμένοι (μέχρι τώρα). Επιπλέον η «τύχη» τους σερβίρεται με τέτοιον τρόπο ώστε να απωθηθεί σαν ασήμαντη – οι σεφ ξέρουν την δουλειά τους. Ωστόσο αυτές οι λίγες δεκάδες (36 ως χτες) πλατφορμιασμένοι στις ηπα με τα κατασκευάσματα της pfizer και της moderna, εμφανίζουν εκείνο που φοβούνται εδώ και μήνες ανοσολόγοι και ιολόγοι: αυτο-άνοση αντίδραση του οργανισμού στην γενετική πειρατεία.

Εμφανίζουν αυτοάνοση θρομβοπενία. Δεν την ξέρετε, δεν την ξέραμε, έπρεπε να διαβάσουμε (και συγγνώμη δηλαδή…). Πρόκειται για την ανεξήγητη (για την «επιστήμη») ανάπτυξη αντισωμάτων ή (λιγότερο συχνά) κυτταροτοξικών Τ-λεμφοκυττάρων εναντίον του σώματος, που στην συγκεκριμένη περίπτωση οδηγεί στην καταστροφή των αιμοπεταλίων του αίματος. Το ανοσοποιητικό στρέφεται κατά του οργανισμού του: το αποτέλεσμα της αυτοάνοσης θρομβοπενίας (της καταστροφής των αιμοπεταλίων δηλαδή) είναι η πρόκληση (εσωτερικών) αιμοραγιών· ακόμα και θανάτων εξαιτίας τους. Ο Gregory Michael, 56χρονος γυναικολόγος, πέθανε τον περασμένο Γενάρη από εγκεφαλική αιμορραγία, δυο βδομάδες μετά τον πλατφορμιασμό του με την πλατφόρμα των pfizer/biontech. Κάποιοι άλλοι σώθηκαν «στο παραπέντε», με μεγάλη δυσκολία και ιατρική κινητοποίηση…

Η αυτοάνοση θρομβοπενία δεν είναι άγνωστη. Στις ηπα προσβάλει 50.000 άτομα τον χρόνο· και όπως όλες οι ασθένειες που χαρακτηρίζονται σαν «αυτοάνοσες» είναι άγνωστη η αιτία της και το γιατί δρα όπως δρα. Έχει συσχετιστεί και με ιώσεις· και πάλι όμως μόνο πιθανολογικά.

Μπορούν να αποδοθούν αυτές οι τωρινές περιπτώσεις των πλατφορμιασμένων στις πλατφόρμες; Πιστοί στο δόγμα «για τους positive από covid κάθε θάνατος ή σοβαρή επιπλοκή χρεώνεται σ’ αυτόν· για τους πλατφορμιασμένους κάθε θάνατος ή σοβαρή επιπλοκή χρεώνεται οπουδήποτε αλλού» ειδικοί και δημαγωγοί καθησυχάζουν. Είναι πάνω κάτω η αναλογία που συναντιέται η θρομβοπενία στον γενικό πληθυσμό λένε… Κάτι που μπορεί να ισχύει προς στιγμήν.

Αλλά η (επιστημονική) άγνοια είναι πλήρης άγνοια. Κι όταν υπάρχει άφθονη τέτοια ομολογημένη, η απόδοση (ή η μη απόδοση) ευθυνών υπακούει, πιθανότατα, σε κίνητρα άσχετα τόσο με την επιστήμη όσο, πιθανότατα, και με την ηθική…

Σε άλλες εποχές θα σταματούσε ο πλατφορμιασμός μέχρι να βρεθούν σίγουρες απαντήσεις για την αιτία αυτών των επικίνδυνων έως θανατηφόρων παρενεργειών. Σε άλλες…

Φάρμακα;

Τρίτη 9 Φλεβάρη. … Ως πρόσφατα, η βιομηχανία εμβολίων της κίνας θεωρούνταν ένας σχετικά ήσσονος σημασίας παίκτης στην παγκόσμια αγορά. Αλλά ο αγώνας για την ανάπτυξη και την διανομή εμβολίων για τον covid-19 έδωσε στην Κίνα την ώθηση να αναβαθμίσει μαζικά τις ικανότητές της, καθιερωνόμενη σαν ένας βασικός παγκόσμιος προμηθευτής…

Αυτό είναι απόσπασμα από χθεσινό άρθρο στους “asia times” (φωτο επάνω). Η ασταμάτητη μηχανή συνδυάζει αυτήν την προφανή παραδοχή με αξιόπιστες αλλά όχι διασταυρωμένες πληροφορίες, ότι οι δυτικές φαρμακο-μαφίες (ή οι κυριότερες ανάμεσά τους) επιδίδονται ήδη σ’ έναν “αγώνα δρόμου” για να μην χάσουν το πλανήτη (τον οποίο ως πρόσφατα ηγεμόνευαν ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο) στέλνοντας πλασιέ σε διάφορα γεωγραφικά μήκη και πλάτη για να κλείσουν συμφωνίες· και (ως τώρα) τρώνε πόρτα…

Αν η αναλυτική / πολιτική προσέγγισή μας όλους αυτούς τους μήνες σχετικά με τις πραγματικές αιτίες της (βασικά δυτικής) υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας είναι σωστή (τέτοια την θεωρούμε!) τότε η πιο πάνω παράγραφος (όπως και όλο το άρθρο) συνοψίζει την όλο και πιο έντονα διαγραφόμενη ήττα του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος στην παγκόσμια αναμέτρηση με σημαία τον covid!

Το ρωσικό sputnik V ίσως να μην καίγεται (οικονομικά) για πελάτες στην ευρώπη – μόνο ο γεωπολιτικός συμβολισμός έχει κάποια σημασία. Η εταιρεία που το σχεδίασε, το κατασκευάζει και το προωθεί έχει κλείσει ήδη συμφωνίες και έχει κάνει τις πρώτες αποστολές σε 18 κράτη του πλανήτη, και έπεται άλλη μία μεγάλη παραγγελία από μεξικό που θα αρχίσει να ξεφορτώνεται στην Mexico City τον Μάρτη. (Για τα κινεζικά έχουμε γράψει πρόσφατα. Ένα ινδικό εμβόλιο κινείται επίσης «επιθετικά» στην «παγκόσμια αγορά»…).

Έχει επιπλέον ενδιαφέρον το ότι το ρωσικό και το κινεζικό κράτος συνεργάζονται (και δεν ανταγωνίζονται για την «παγκόσμια αγορά») κυρίως σ’ ότι αφορά τις αλυσίδες παραγωγής μεταξύ τους αλλά και έρευνες· αλλά και την αξιοποίηση εργοστασίων που υπάρχουν ήδη σε διάφορα κράτη του πλανήτη. Αυτό το τελευταίο λέγεται «προστιθέμενη αξία» και εξυπηρετεί τα κράτη / κεφάλαια που είναι πελάτες της Μόσχας και του Πεκίνου.

Ξεδιπλώνεται πια όλο και πιο καθαρά το επίδικο που για τους αιχμάλωτους της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας παραμένει ακόμα μυστηριώδες. Οι εντατικά κατασκευαζόμενοι και συντηρούμενοι φόβοι τους· τα «κυματιστά» πραξικοπήματα· η κατασκευή της «κρουσματοπανδημίας» και των κοινών δεξαμενών, είναι οι μορφές που αντιστοιχούν στην πρωταρχική συσσώρευση της (δυτικής) «βιομηχανίας της υγείας»!!! Οι έντιμοι και ενημερωμένοι μαρξιστές θα έπρεπε να το έχουν αναγνωρίσει αυτό προ πολλού: παντού και πάντα η πρωταρχική συσσώρευση είναι ταυτόσημη με την λεηλασία και την κατασκευή αναγκών και σπανιότητας στην ικανοποίησή τους!

Εκτιμάμε ωστόσο ότι το σχέδιο του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος δεν ήταν ακριβώς αυτό! Στην πιο άγρια εκδοχή της αυτή η βίαιη πρωταρχική συσσώρευση «αναγκών υγείας» προοριζόταν να γίνει κυρίως στην (θεσμικά λιγότερο οχυρωμένη) αφρική, την οποία οι δυτικές φαρμακο-μαφίες χρησιμοποιούσαν επί δεκαετίες σαν πεδίο πειραμάτων και «ευσπλαχνίας» – συχνά θανάτου. Συμπληρωματικά σε τμήματα της λατινικής αμερικής και της ασίας. Στις δυτικές μητροπόλεις το «κακό» και η «αντιμετώπισή» του μέσω γενετικής μηχανικής θα ερχόταν σε δεύτερο χρόνο· με απόδειξη αποτελεσματικότητας την «σωτηρία» της περιφέρειας. (Αυτή είναι η γνώμη μας, την οποία έχουμε παρουσιάσει έγκαιρα τους προηγούμενους μήνες).

Αλλά η ετοιμότητα του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και η απεριόριστη καπιταλιστική / κανιβαλική όρεξη των αφεντικών του έκαναν ένα πολύ σοβαρό στρατηγικό λάθος, όταν έσπευσαν να θεωρήσουν έναν ιό που εμφανίστηκε στην κίνα και όχι στη δυτική αφρική ή στις λατινοαμερικάνικες φαβέλες σαν κατάλληλη εκπυρσοκρότηση για την επίθεση που ετοίμαζαν χρόνια. Το ότι η «αφετηρία» ήταν ο στρατηγικός ανταγωνιστής (το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο) και όχι κάποιο κομμάτι της «περιφέρειας» στην οποία η δύση θεωρεί ότι έχει το «πάνω χέρι», μετέτρεψε τον χαρακτήρα του συγκεκριμένου πολέμου: δεν θα ήταν η (εύκολη, όπως φαντάζονταν οι δυτικοί) κατάκτηση της «περιφέρειας» και μετά η αποικιοποίηση του «κέντρου», αλλά το ανάποδο. Πρώτα αναμέτρηση του (δυτικού) «κέντρου» με το (ανατολικό) «κέντρο» για την ταχύτητα, την ποιότητα, τα χαρακτηριστικά και τα τεχνολογικά πλεονεκτήματα της «σωτηρίας». Και μετά τα υπόλοιπα…

Ε, αυτήν την «κεντρική» αναμέτρηση τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος την έχασαν ήδη απ’ τον περασμένο Απρίλη, χωρίς καν εμβόλια! Και δεν το κατάλαβαν, τυφλωμένα απ’ τις ρατσιστικές προκαταλήψεις τους. «Εισήγαγαν» (δήθεν) απ’ το Πεκίνο την μιλιταριστική πλευρά της διαχείρισης του covid (για να κατακτήσουν δια της βίας κατ’ αρχήν τις δυτικές κοινωνίες σ’ έναν βαθμό που να μοιάζει κοντινός με τον τρόπο που το κινεζικό καθεστώς κατέχει και ελέγχει την κινέζικη…) υποσχόμενα, ελπίζοντας, ότι σύντομα θα έχουν αρκετά τεχνολογικά τεχνολογικά πλεονεκτήματα ώστε να εκστρατεύσουν, να κατακτήσουν (ή να σιγουρέψουν) μεγάλα κομμάτια του υπόλοιπου πλανήτη.

Αν μπορούσαν να ξεκινήσουν την «γενετική επίθεση» (με υπερ-επαρκή ποσότητα «πυρομαχικών»…) τόσο στο δυτικό «κέντρο» όσο και στην «περιφέρεια» το περασμένο καλοκαίρι, είχαν ελπίδες να νικήσουν. Δεν μπορούσαν (αν και το ήθελαν πολύ). Απο εκεί και μετά κάθε βδομάδα, κάθε μέρα, περνούσε υπέρ του Πεκίνου.

Γιατί; Επειδή στις μεν δυτικές κοινωνίες έπρεπε να ανανεώνεται το «πάγωμα», τα πραξικοπήματα, για να αποφευχθεί η φυσική ανοσία των πληθυσμών· αλλά το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έβαζε ήδη σε πλήρη λειτουργία τις μηχανές για την επέκταση ή/και την σταθεροποίηση της «εμβολιαστικής» / ανθρωπιστικής επιρροής του στον υπόλοιπο πλανήτη. Όπως είχε κάνει την περασμένη άνοιξη στέλνοντας χαμηλής τεχνολογίας υλικά (μάσκες, στολές, αναπνευστήρες) παντού όπου του ζητούνταν. Soft power λέγεται αυτό, και είναι δυτική εφεύρεση…

Το γεγονός ότι τόσο το κινέζικο όσο και το ρωσικό καθεστώς κάνουν ήδη εξαγωγές των αντι covid εμπορευμάτων τους χωρίς να έχουν πρώτα «εμβολιάσει τους δικούς τους πληθυσμούς», χωρίς όμως να προκαλείται αντίδραση απ’ αυτούς τους πληθυσμούς, οφείλεται (κατά την γνώμη μας…) στο ότι ΔΕΝ χρησιμοποίησαν τρομοκρατικές, δημαγωγικές μεθόδους για να τους πειθαρχήσουν / καταστείλουν! Δεν τους είπαν «θα πεθάνετε αν δεν εμβολιαστείτε!!» (όπως δεν το έκανε το Τόκιο, η Σεούλ και πολλά ακόμα κράτη του πλανήτη).

Με δυο λόγια Μόσχα και Πεκίνο φρόντισαν να διαμορφώσουν τέτοιους «εσωτερικούς όρους» διαχείρισης (στην πραγματικότητα: πολύ πιο ρεαλιστικούς) ώστε να είναι τα χέρια τους λυμένα για να κάνουν «εξωτερική πολιτική»· την ώρα που το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα εφάρμοζε στην έδρα του το τρομοκρατικό μοντέλο που κανονικά προόριζε για την «περιφέρεια», «δένοντας» έτσι τα δικά του (παρά τα όνειρά του).

Στρατηγικό λάθος! Το “Event 201” ήταν μια άσκηση επί χάρτου (για την γρήγορη και αποτελεσματική κυριαρχία της δυτικής υγιεινιστικής κυριαρχίας) στην οποία οι rivals δεν υπήρχαν… Ήταν ήσσονος σημασίας σ’ αυτό το πεδίο – όπως παραδέχεται και το άρθρο που μνημονεύσαμε στην αρχή… Για διακοσμητικούς και μόνο λόγους ήταν καλεσμένος σ’ εκείνη την άσηση και ένας εκπρόσωπος του κινέζικου CDC – και φυσικά (για την δυτική άποψη περί του κόσμου) κανένας απ’ την ιαπωνία, τη νότια κορέα ή την ρωσία… Έβγαινε απ’ όλους τους πόρους των οργανωτών και των συμμετεχόντων στο “Event 201”: ο δυτικός καπιταλισμός προορίζεται να (ξανα)σώσει τον κόσμο… Και ο κόσμος θα πρέπει να υπακούσει αν θέλει να σωθεί…

Η δυτική υπεροχή (ή, πιο σωστά, η δυτική πρωτοβουλία των κινήσεων) θα μπορούσε να ισχύσει μόνο αν ο «ιικός εχθρός» εμφανιζόταν μακριά απ’ τα εδάφη των rivals… Τότε και μόνον τότε θα μπορούσαν ίσως οι δυτικοί να τους κρατήσουν σε απόσταση απ’ τα σημεία των δικών τους υγιεινιστικών ιεραποστολών, δηλαδή τις ζώνες επιρροής τους… Απ’ την στιγμή όμως που εμφανίστηκε στην Wuhan, η γρήγορη και αποτελεσματική αντίδραση του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου αποδείχθηκε μια εξαιρετικά γρήγορη «ωρίμανση» των καπιταλιστικών δυνατοτήτων (που υπήρχαν ήδη διαθέσιμες) και στον τομέα της βιομηχανίας της υγείας, έναν τομέα όπου οι δυτικοί θεωρούσαν ότι δεν έχουν αντίπαλο. Κι ενώ τα δυτικά αφεντικά προσπαθούσαν (και συνεχίζουν να προσπαθούν) να εφαρμόσουν τις αποικιοκρατικές, ιμπεριαλιστικές μεθόδους τρόμου και κυριαρχίας που επί δεκαετίες χρησιμοποιούν σε βάρος των Άλλων μέσα στις δυτικές μητροπόλεις (αναγκαστικός όρος πια για την πρωταρχική τους συσσώρευση…) οι rivals κινούνται άνετα και αποτελεσματικά· κυρίως δε κυκλωτικά.

Κάνοντας και ξανακάνοντας «ασκήσεις», δηλώσεις, θεσμικές κινήσεις εδώ και χρόνια, τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, θεωρούσαν ότι θα έχουν οπωσδήποτε την πρωτοβουλία των (υγιεινιστικών) κινήσεων· κι άρα την άνεση να επιβάλουν τους όρους τους. Όταν εμφανίστηκε ένας «καινούργιος ιός» στην Wuhan «θυμήθηκαν» ότι έρχεται το τέλος του κινέζικου καπιταλισμού (το είπαν και το ξαναείπαν οι υπάλληλοί τους στα μέσα μαζικής εξαχρείωσης…) ως εάν η Ιστορία να τους έκανε ένα θεϊκό δώρο, βγάζοντάς απ’ τον δρόμο τους ένα σοβαρό εμπόδιο· πλην όμως σε άλλους τομείς. Αποδεικνύεται ένα χρόνο μετά ότι την στιγμή που πανηγύριζαν για το «Τσέρνομπιλ της κίνας» άρχιζε η ήττα τους στον πλανητικό ανταγωνισμό.

Τώρα; Τώρα στη δύση συνεχίζουν να μετράνε «κρούσματα» και κοινές δεξαμενές· αλλά οι rivals μετράνε διεθνείς παραγγελίες και κανονίζουν τις παραγωγικές και επιμελητειακές διαστάσεις της επέκτασής τους.

Τι συνέπειες θα έχουν όλα αυτά σ’ εμάς, τους εργάτες / υποτελείς; Χμμμμ…. Επ’ αυτού προσεχώς.