Tag: ηπα

Μέση Ανατολή

Δευτέρα 19 Ιούλη>> Αφού λοιπόν (λέμε τώρα….) η Ουάσιγκτον ανακαλύπτει τον δρόμο της «καπιταλιστικής αρετής» (ειρήνη και ανάπτυξη…. λέμε τώρα…) ίσως θα πρέπει να κρατήσει κάμποσο βούτυρο και για την μέση Ανατολή. Ο αεικίνητος υπ.εξ. Wang Yi βρέθηκε το περασμένο Σάββατο στη Δαμασκό, εντελώς συμπτωματικά την ημέρα που ο Άσσαντ ορκίστηκε για 4η φορά πρόεδρος, μετά την νίκη του στις τελευταίες εκλογές… Εντελώς συμπτωματικά.

Ο Wang Yi δεν είναι σε ταξίδι για φανφάρες· είναι για δουλειές (αυτή τη βδομάδα θα πάει στο Κάιρο και στο Αλγέρι – η δεύτερη φορά μέσα σε 6 μήνες που βρίσκεται στην περιοχή). Παρότι δεν έγινε γνωστό τι συμφωνήθηκε, δεν πρέπει να αποκλείσουμε ότι το Πεκίνο θα ενδιαφερόταν για κάποια (όχι να βγάζει μάτι) στρατιωτική παρουσία στο συριακό πεδίο μάχης, σε επίπεδο καραβανο-ειδικών.

Θα υπάρξει συνέχεια…

(φωτογραφία: Μην σας ξεγελούν οι μάσκες. Αυτοί είναι: ο Άσσαντ και ο Wang Yi)

Ινδοκούς

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Καθώς στα μέρη μας και όχι μόνο η δημόσια σφαίρα είναι βαριά «νοσογόνα» λόγω της συνεχιζόμενης εγκληματικής διαχείρισης του τσαχπίνη (όλες οι επόμενες αναφορές αφιερωμένες σ’ αυτήν…) σε άλλα σημεία του πλανήτη υπάρχουν εξελίξεις που θα είναι καθοριστικές. Ένα απ’ αυτά (που παρακολουθούμε στοιχειωδώς) είναι το αφγανιστάν. Εδώ η Ιστορία δεν σούρνεται. Προχωράει με δρασκελιές.

Ως γνωστόν ο αμερικανικός στρατός και οι νατοϊκοί σύμμαχοί του αποχωρούν μετά από 20 χρόνια πολέμου / κατοχής και μια δεινή ήττα. Το «αποχωρούν» έχει σχετική σημασία: το Joνυσταλεάν ψάχνει στα γύρω κράτη έδαφος για να παρκάρει στρατό και μέσα ώστε το αφγανιστάν (δηλαδή το μαλακό υπογράστριο κίνας και ρωσίας) να παραμείνει υπό επιτήρηση. Ψάχνει κυρίως στο ουζμπεκιστάν και στο τατζικιστάν – και εισπράτει ευγενικές αρνήσεις. Θεωρητικά θα βόλευε η ινδία. Όμως τα πολιτικά αφεντικά της δεν φαίνονται διατιθέμενα να ρισκάρουν, αφού ακόμα κι ένας αεροπορικός βομβαρδισμός με drone που ξεκίνησε από ινδικό έδαφος θα μετατρέψει την ινδία σε μέρος του πολέμου…. Και υπάρχουν εκατομμύρια μουσουλμάνοι ινδοί υπήκοοι.

Συνεπώς η Ουάσιγκτον προσπαθεί να δει αν και πόσο βολεύεται απ’ τις βάσεις που έχει στο κατάρ και στη σαουδική αραβία.

Απ’ την άλλη μεριά οι ταλιμπάν κατακτούν όλο και μεγαλύτερο μέρος του αφγανικού εδάφους, και μάλιστα χωρίς ή με ελάχιστες μάχες. Μεγάλα τμήματα του επίσημου τακτικού στρατού της Καμπούλ (αυτοί που εκπαίδευαν επί χρόνια οι αμερικάνοι), είτε παραδίδονται και γυρνούν στα σπίτια τους, είτε περνάνε στις τάξεις των ταλιμπάν, είτε (αν οι αποστάσεις βολεύουν) διαφεύγουν ζητώντας άσυλο σε διπλανά κράτη. Τελευταία επιτυχία των ταλιμπάν είναι η κατάληψη (χωρίς μάχη) της Κανταχάρ – της μεγαλύτερης και στρατηγικότερης πόλης στα νοτιοανατολικά, δεύτερης σε μέγεθος στο αφγανιστάν. Οι ταλιμπάν υποστηρίζουν ότι ελέγχουν ήδη το 85% της αφγανικής επικράτειας· ένα νούμερο που είναι μάλλον υπερβολικό σήμερα, αλλά πολύ πιθανό σε μια βδομάδα ή δυο.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η «δημαρχία» της Καμπούλ, που υποτίθεται πως είναι κυβέρνηση ολόκληρου του αφγανιστάν, είτε μετράει ημέρες είτε ελπίζει ότι οι σύμμαχοί της (ηπα, νατο) δεν θα την εγκαταλείψουν εντελώς. Οι ταλιμπάν έχουν δηλώσει ότι δεν θα επιχειρήσουν να καταλάβουν την Καμπούλ, εννοώντας ίσως «προς το παρόν». Ένα υβριδικό καθεστώς, με τους ταλιμπάν να ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος του αφγανιστάν και τον Ashraf Ghani να παριστάνει τον κυβερνήτη της χώρας απ’ την περικυκλωμένη Καμπούλ, είναι πιθανό για τους επόμενους μήνες. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, αυτό εξαρτιέται απ’ τους ταλιμπάν.

Όμως αυτοί οι ταλιμπάν δεν είναι στην ίδια φάση όπως ήταν στα ‘90ς (όταν πήραν την εξουσία και πάλι με έναν πόλεμο αστραπή) κι ως το 2001, όταν άρχισε η αμερικανική εισβολή. Τα χρόνια της αντίστασης στην κατοχή τους εκπαίδευσαν στη διεθνή διπλωματία και στη σημασία των συμμάχων, πέρα απ’ την σίγουρη Ισλαμαμπάντ: Μόσχα, Πεκίνο, Τεχεράνη.

Για παράδειγμα, κάθε 3 ή 4 μήνες μια αντιπροσωπεία τους βρίσκεται στη Μόσχα (ήταν εκεί και την προηγούμενη εβδομάδα) για σοβαρές συζητήσεις των οποίων το περιεχόμενο δεν ανακοινώνεται. Ενώ έχουν συμφωνήσει με το Πεκίνο για μεγάλα έργα υποδομής που θα επιτρέψουν την σύνδεση του κινεζικού εδάφους με το πακιστανικό μέσω της αφγανικής επαρχίας Badakhshan στα βορειοανατολικά. Είναι ένας κλάδος των «δρόμων του μεταξιού» που καταλήγει στο πακιστανικό λιμάνι Gwadar, στον ινδικό, απέναντι απ’ το ομάν, και θεωρείται στρατηγικής σημασίας για το Πεκίνο.

Επιπλέον, ενώ στα ‘90s οι ταλιμπάν ήταν αποκλειστικά Παστούν (η μεγαλύτερη αριθμητικά φυλή), τα χρόνια της ένοπλης αντίστασης τους τροφοδότησαν και με άλλες εθνότητες. Όπως τατζίκους, στα βόρεια. Άλλες φυλές, που θα μπορούσαν να υποστηρίζουν τον Ghani εναντίον τους δεν το κάνουν, προτιμώντας να μείνουν ουδέτερες μέχρι να διαμορφωθεί η καινούργια, μετα-αποικιακή κατάσταση. Ο συνδυασμός όλων αυτών των δεδομένων δείχνει ότι είτε σαν κεντρική εξουσία είτε σαν «85%», οι ταλιμπάν είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν μια πιο μετριοπαθή (σε σχέση με την ιδεολογία τους) «εσωτερική πολιτική» σε σχέση με την δεκαετία του 1990. Αφενός για να μην προκαλούν αχρείαστες τριβές και εντάσεις· αφετέρου επειδή δεν τους συμφέρει «οικονομικά» αν οι σύμμαχοι (κυρίως Μόσχα και Πεκίνο) πρόκειται να επενδύσουν στο αφγανικό έδαφος και υπέδαφος.

Πώς, όμως, θα αντιδράσει μεσοπρόθεσμα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μετά την ήττα και την ορμητική αλλαγή των συσχετισμών σ’ αυτή την στρατηγικής σημασίας περιοχή; Το παράδειγμα των ταλιμπάν είναι σίγουρο ότι εμπνέει και την ιρακινή αντίσταση· οι ρουκέτες στις αμερικανικές βάσεις στο ιράκ πέφτουν σαν το χαλάζι, και το μόνο που μειώνει τους κινδύνους για τον us army είναι ότι πρόκειται για «αυτοκατασκευές» περιορισμένης ακρίβειας και φονικότητας. Οι Houthis, νοτιότερα, βελτιώνουν τις θέσεις και τα όπλα τους στην υεμένη.

Κι αφού ακόμα και μια τέτοια αποχώρηση απ’ το αφγανιστάν επιτρέπει στους rivals να βελτιώσουν τις δικές τους θέσεις, τι θα ακολουθήσει;

Η τρελή επιτάχυνση (2)

Δευτέρα 28 Ιούνη>> Κανένα απ’ τα θηριώδη «υγειονομικά μέτρα» που επιβλήθηκαν δια της βίας στον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού» δεν είχε (και δεν έχει) οποιαδήποτε υγιειονομική αξία! Αυτό είναι πια τόσο ολοφάνερο ώστε μόνο πολιτικά και κοινωνικά θεόστραβοι δεν μπορούν να το καταλάβουν – και τέτοιοι υπάρχουν δυστυχώς πολλοί. Τον αυστηρό υγιειονομικό ορθολογισμό τον επέδειξε, ποιός άλλος;, το κράτος / κεφάλαιο που ΔΕΝ χρειαζόταν επιτάχυνση του ελέγχου της κοινωνικής αναπαραγωγής, επειδή τον είχε πετύχει ήδη σε ικανοποιητικό βαθμό… Το κινεζικό.

Τα συγχρονισμένα και με πρωτοφανή βία πραξικοπήματα που έγιναν ταυτόχρονα (και συνεχίζονται) σ’ όλον τον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, είχαν διπλό χαρακτήρα. Αφενός εναντίον των πληθυσμών, των οποίων οι συμπεριφορές θα έπρεπε να αλλάξουν εκ θεμελίων ώστε να προσαρμοστούν στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Αφετέρου εναντίον άλλων μερίδων του κεφάλαιου, των «πιο καθυστερημένων», που άνθησαν πάνω στις «παλιές» συμπεριφορές, τα «παλιά» ήθη και έθιμα, την «παλιά» αγορά: άλλες απ’ αυτές τις καπιταλιστικές δραστηριότητες πρόκειται να εξαφανιστούν, κι άλλες να προσαρμοστούν / αναδιαρθρωθούν δια της βίας.

Η ιστορικά υλιστική προσέγγιση μπορεί όμως να υποδείξει ότι το «φάρμακο» στην «αναπτυξιακή υστέρηση» και στον ατελή έλεγχο της κοινωνικής αναπαραγωγής στον δυτικό καπιταλισμό (: η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία) έχει όλα τα δομικά ελαττώματα της δυτικής … φαρμακολογίας! Ναι μεν έχει καταφέρει να επιταχύνει ορισμένες πλευρές της «μετάβασης»… Ναι μεν έχει καταφέρει να κατοχυρώσει πλευρές της αναδιάρθρωσης του ελέγχου επί των κοινωνιών, όπως για παράδειγμα το «δικαίωμα» της μορφής-κράτος να αναστέλει κατά βούληση ελευθερίες και δικαιώματα, κάτι που μέχρι πριν 2 χρόνια θεωρούνταν απλά αδιανόητο… Με δυο λόγια η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία έχει πράγματι σημαντικές πολιτικές επιτυχίες. Ταυτόχρονα όμως η δυτική καπιταλιστική «έφοδος στον ουρανό» έχει εμπλακεί στον φαύλο κύκλο των ίδιων των υγιειονομικών θεωρημάτων που χρησιμοποιεί για τη νομιμοποίησή της (και την παραπλάνηση των υπηκόων…), προκαλώντας μια εκτεταμένη κρίση εμπιστοσύνης μεγάλου μέρους των πρωτοκοσμικών κοινωνιών. Μια εκτεταμένη κρίση εμπιστοσύνης που μπορεί να είναι άγουρη και αντιφατική από πολιτική άποψη (άρα να θεωρείται απ’ τα αφεντικά «διαχειρίσιμη») αλλά οξύνει ορισμένες απ’ τις εσωτερικές δομικές αντιφάσεις του καπιταλισμού στη δυτική, χριστιανική εκδοχή του.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που ενδεικτικά φαίνεται στον πιο κάτω πίνακα: η απόσταση απ’ τον «στρατηγικό ανταγωνιστή» αυτό το διάστημα, απ’ το 2020 ως τα μέσα του 2021, όχι μόνο δεν μικραίνει αλλά, αντίθετα, μεγαλώνει!

Η ασταμάτητη μηχανή εκτιμάει πως αν όχι το σύνολο σίγουρα το μεγαλύτερο μέρος των στελεχών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και οι υψηλόβαθμοι λακέδες τους είναι κοκάκηδες. Ποτέ δεν λαμβάνονται υπ’ όψη τέτοιου είδους δεδομένα όταν αναλύονται οι συμπεριφορές των αφεντικών και των ειδικών τους. Όμως ο κοκάκιας έχει απ’ την μια μεριά υπερτονισμένη (συχνά παρανοϊκά) την αίσθηση της δύναμής του, και απ’ την άλλη μεριά ανικανότητα ελιγμών μπροστά στις συνέπειες των πράξεών του. Απλά επιχειρεί να «λύσει» δια της βίας τα προβλήματα που δια της βίας δημιουργεί. Είναι ο τύπος που κρατάει μόνο ένα σφυρί…

Μια έκφανση αυτού του «φαύλου κύκλου των υγιεινομικών θεωρημάτων» είναι … οι μεταλλάξεις του τσαχπίνη!

Μέχρι πού φτάνει ο Ατλαντικός;

Δευτέρα 21 Ιούνη>> Ως τον Ειρηνικό βέβαια! Ολόκληρο! Και οπωσδήποτε περιλαμβάνει την ταϊβάν… Αυτό είναι το πολιτικο/στρατιωτικό συμπέρασμα απ’ την τελευταία σύνοδο του νατο, στις 14 του μήνα: για πρώτη φορά στην ιστορία του έχει αναφορά στο κινεζικό κράτος ως απειλή. Η παράγραφος 55 του τελικού «κειμένου» (για τους οχτρούς) γράφει επί λέξει:

Οι δηλωμένες φιλοδοξίες της Κίνας και η δυναμική συμπεριφορά της αποτελούν συστηματικές απειλές για την διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες και σε περιοχές σχετικές με την ασφάλεια της Συμμαχίας. Ανησυχούμε γι’ αυτές τις πιεστικές πολιτικές που βρίσκονται σε αντίθεση με τις θεμελειώδεις αξίες που περιλαμβάνονται στη Συμφωνία της Ουάσιγκτον. Η Κίνα επεκτείνει γρήγορα το πυρηνικό οπλοστάσιό της με περισσότερες κεφαλές και μεγαλύτερο αριθμό σύνθετων συστημάτων μεταφοράς του, για να αποκτήσει μια πυρηνική τριάδα. Είναι αδιαφανής στον στρατιωτικό εκσυγχρονισμό της και δημόσια έχει δηλώσει την σύνθεση στρατιωτικών και πολιτικών μέσων. Συνεργάζεται επίσης στρατιωτικά με την Ρωσία, συμπεριλαμβανόμενης της συμμετοχής της σε Ρωσικές ασκήσεις στην Ευρω-Αταλντική περιοχή. Ανησυχούμε με την συχνή έλλειψη διαφάνειας απ’ την μεριά της Κίνας και την χρήση παραπληροφόρησης. Καλούμε την Κίνα να τηρήσει τις διεθνείς δεσμεύσεις της και να δράσει με υπευθυνότητα στο διεθνές σύστημα, συμπεριλαμβανομένων του διαστήματος, του κυβερνοχώρου και των θαλασσών, για να κρατήσει τον ρόλο της σαν μεγάλη δύναμη.

Αυτά τα υποστηρίζει ένα κράτος που πανηγύριζε όταν έβλεπε εκατοντάδες σημαίες του στην εξέγερση του Χονγκ Κονγκ την οποία στήριξε με κάθε μέσο· που προσπαθεί να αποκτήσει «πάτημα» στην ταϊβάν· που περιπολεί στ’ ανοικτά της κίνας… Και όχι ένα κράτος που πανηγυρίζει για τις σημαίες με το σφυροδρέπανο στις διαδηλώσεις του BLM· προσπαθεί να αποκτήσει «πάτημα» στην κούβα· και περιπολεί στα ανοικτά του Joνυσταλεάν…

Η επόμενη παράγραφος, η νο 56, είναι η μισή σε μέγεθος σε σχέση με την νο 55, και μιλάει για «εποικοδομητικό διάλογο με την Κίνα όπου είναι δυνατόν». Οι δημαγωγοί (κι όχι μόνο στα μέρη μας) δείχνουν αυτήν για να βγάλουν το σοφό πόρισμα ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της «δεν είναι πολύ σκληροί» απέναντι στο Πεκίνο… Κοροϊδεύουν. Με δεδομένα τα διαφορετικά καπιταλιστικά συμφέροντα στον «δυτικό κόσμο», αυτή η νο 1 επίσημη στοχοποίηση του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου εκ μέρους του νατο ΔΕΝ θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να είναι κάτι πριν από κήρυξη πολέμου!..

Είναι όμως κάτι αρκετά παραπάνω από αναμέτρηση μεταξύ ηπα και κίνας: αποτελεί την βάση για να μπορούν οι «πρόθυμοι» του νατο (μπορείτε να βάλετε πρώτο πρώτο το Λονδίνο), πέρα απ’ τον usarmy, να γυροφέρνουν στη νότια θάλασσα της κίνας… Και να δοκιμάσουν να ξαναζεστάνουν την παλιά αποικιοκρατική ιστορία τους σ’ αυτήν τη ζώνη του πλανήτη που κάποτε λεγόταν «ινδοκίνα»: τη νοτιοανατολική ασία.

Εκείνοι που θέλουν να κουκουλώσουν τις δυτικές ιμπεριαλιστικές κινήσεις στο (είναι τέτοιο σίγουρα για την Ουάσιγκτον) «κύριο μέτωπο» του 4ου παγκόσμιου, στον Ειρηνικό, δείχνουν τις πιο light προσεγγίσεις (αντι-σινικές μεν αλλά όχι ακόμα κραυγαλέες) διάφορων ευρωπαϊκών κρατών. Πράγματι, δεν θα είναι το Βερολίνο που θα τρέξει πρώτο και καλύτερο να «υπερασπιστεί την ελευθερία της ναυσιπλοΐας» στα ανοικτά της Σαγκάης… Αλλά, επίσης, δεν ήταν το Βερολίνο εκείνο που «υιοθέτησε» στρατιωτικά την Βαρσοβία και τα κράτη της Βαλτικής· ούτε είναι εκείνο που κάνει και ξανακάνει στρατιωτικά γιγα-γυμνάσια στα δυτικά σύνορα της ρωσίας (αν και συμμετέχει…), με τις σημαίες του νατο, για την «υπεράσπιση της διεθνούς τάξης»… Όντως, δεν είναι όλοι οι ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί «αντισινικοί» στον ίδιο πολιτικό βαθμό και με την ίδια ένταση, όπως δεν είναι το ίδιο «αντιρωσικοί»…. Και τί έγινε; Έγινε ότι το Βερολίνο έπρεπε σχεδόν να πάρει την άδεια της Ουάσιγκτον και να της δώσει ανταλλάγματα να φτιάξει τον nordstream 2…

Ένα επιπλέον στοιχείο του εγκλήματος είναι το γεγονός του πως σκοπεύει να αξιοποιήσει αυτήν την «ατλαντική» στοχοποίηση του Πεκίνου για να επιταχύνει αυτό που ορέγεται σαν «ασιατικό νατο», με την συμμετοχή του Τόκιο, του Ν. Δελχί και της Καμπέρα. Με το παρατσούκλι Quad η επιχείρηση αυτή έχει ξεκινήσει απ’ τους καιρούς του ψόφιου κουναβιού, με ορισμένες δυσκολίες. Κυρίως απ’ την άποψη ότι το Τόκιο και το Ν. Δελχί ξέρουν πως μια τέτοια συμμαχία τους με την Ουάσιγκτον είναι ασύμμετρη: βρίσκονται δίπλα στην κινεζική επικράτεια, μ’ ότι αυτό σημαίνει σε περίπτωση πλήρους παγκόσμιου πολέμου…

Εντάσσοντας, τώρα, επίσημα το Λονδίνο (μέσω «ατλαντικού νατο») στην «αντιμετώπιση του εχθρού», είναι πιθανό ότι η Ουάσιγκτον ελπίζει στις ιστορικές (και αποκιακές) σχέσεις του αγγλικού κράτους τόσο με το ινδικό όσο και με το αυστραλιανό. (Ας θυμήσουμε ότι το τελευταίο, μαζί με το νεοζηλανδικό, ανήκει στην «βρετανική κοινοπολιτεία» και τυπικά έχει βασίλισσα: την σχεδόν αιωνόβια κυρία του Μπάκιγχαμ…)

SCO

Δευτέρα 21 Ιούνη>> Καθόλου τυχαία, μόλις επισημοποιήθηκε το νατοϊκό γρύλισμα προς την μεριά του, το Πεκίνο θύμισε την Συμφωνία της Σαγκάης (επίσημα: Shanghai Cooperation Organization / SCO). Πρόκειται για πολιτικο/light στρατιωτική συμμαχία στην οποία συμμετέχουν κίνα, ρωσία, καζακστάν, κιργιζιστάν, τατζικιστάν, ουζμπεκιστάν· κι απ’ το καλοκαίρι του 2017 το πακιστάν και η ινδία. Η συμμετοχή της τελευταίας είναι ενδιαφέρουσα αφού η Ουάσιγκτον την θέλει στη quad. Αλλά έγινε αναγκαστική εφόσον η Ισλαμαμπάντ ήταν βέβαιο ότι θα απαντούσε «ναι» στην πρόσκληση της Μόσχας πριν λίγα χρόνια. (Άλλο ενδιαφέρον επίκαιρο: το Ν. Δελχί έχει αναλάβει να δημιουργήσει εντός sco έναν οργανισμό για την παραδοσιακή ιατρική στην ασία…) Θέση “παρατηρητή” στις συνόδους του SCO έχουν η Άγκυρα και η Τεχεράνη.

Ο SCO δεν είναι ως τώρα ένα συμπαγές αντίβαρο του νατο του είδους που ήταν το «σύμφωνο της Βαρσοβίας» στην διάρκεια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου. Ωστόσο είτε η επέκταση του «ατλαντικού νατο» στην ασία, είτε οι μιλιταριστικές κινήσεις της Ουάσιγκτον και των πιο στενών συμμάχων της στην περιοχή, είτε και τα δύο μαζί, μεσοπρόθεσμα θα το κάνουν πιο συμπαγές· με την εξαίρεση, προφανώς, του Ν. Δελχί. Στους δηλωμένους στόχους του SCO είναι η διεθνής ισορροπία σ’ έναν πολυ-πολικό πλανήτη· αυτό, δηλαδή, που καθαρά εχθρεύεται ο δυτικός καπιταλισμός καθώς σημαίνει αμφισβήτηση της δυτικής ηγεμονίας.

Εν τω μεταξύ, και παράλληλα με τα πιο πάνω, «τρέχει» η «μοίρα» του αφγανιστάν. Ο usarmy και οι υπόλοιποι νατοϊκοί σύμμαχοί του αποχωρούν (αν και όχι απόλυτα) ηττημένοι μετά από 18 χρόνια πολέμου και κατοχής… η Ουάσιγκτον ψάχνει για βάση ή βάσεις κάπου κοντά (και δεν βρίσκει ως τώρα)… και η Άγκυρα υποστηρίζει πως είναι η πιο κατάλληλη για να προσέχει το αεροδρόμιο της Καμπούλ…

Αυτό το τελευταίο είναι ένα ακόμα «θαύμα» της τακτικής της πένσας που ακολουθούν Άγκυρα και Μόσχα! Την έχουμε περιγράψει προβλέποντας με ακρίβεια τις εξελίξεις στο συριακό και στο λιβυκό πεδίο μάχης, όπως και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ενώ, δηλαδή, το τουρκικό καθεστώς έχει το περιθώριο να δηλώνει (ταυτόχρονα σαν μέλος του νατο και με ισλαμοδημοκρατική διακυβέρνηση…) ότι μπορεί να γίνει αποδεκτό σαν «μέρος της λύσης» για το μετακατοχικό αφγανιστάν (οι ταλιμπάν επίσημα διαφωνούν…) και «για λογαριασμό της Ουάσιγκτον», είναι γνωστό ότι οι ταλιμπάν είχαν αποκτήσει σταθερές σχέσεις τόσο με το Πεκίνο όσο και με την Μόσχα! Έτσι, ενώ οι επαγγελματίες ηλίθιοι που πληρώνονται σαν «γεωπολιτικοί αναλυτές» τόσο στα μέρη μας όσο και αλλού στη δύση, υποστηρίζουν ότι «o Erdogan τα σπάει με τον Putin και τα βρίσκει με τον Biden», Άγκυρα, Ισλαμαμπάντ, Μόσχα, Πεκίνο (εκτός απ’ την πρώτη οι άλλοι τρεις μέλη του sco…), σε συνεργασία οπωσδήποτε με τους ταλιμπάν, είναι οι πραγματικοί νικητές στα υψίπεδα. Και το νατο, που στις δηλώσεις του ονειρεύεται να φρενάρει και να ελέγξει το Πεκίνο και το ευρασιατικό project, ο ηττημένος…

Σύγχυση και αποπροσανατολισμός

Δευτέρα 21 Ιούνη>> Μια δήλωση του νυσταλέου, όταν έχει τελειώσει το ραντεβού του με την ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) στη Γενεύη την περασμένη Τετάρτη, μπορεί να μαρτυράει εκείνο το “μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσε”. Τι δήλωσε ο νυσταλέος;

… Η Ρωσία βρίσκεται σε πολύ, πολύ δύσκολη θέση τώρα… Πιέζεται σοβαρά απ’ την Κίνα… Θέλουν με μεγάλη απελπισία να παραμείνουν μια μεγάλη δύναμη…

Το θέωρημα της Ουάσιγκτον πάει ως εξής: η κίνα αναπτύσσεται συνέχεια και πάει να γίνει (και) στρατιωτική υπεδύναμη· η ρωσία έχει μεγάλα σύνορα με την κίνα και οικονομία σε κακή κατάσταση· οπότε κινδυνεύει να την καταπιεί· η μόνη της ελπίδα (της ρωσίας) είναι οι ηπα… ‘Οχι, δεν είναι σενάριο. Αυτά τα είπε ο νυσταλέος στη συνέντευξη τύπου που έδωσε…

Θα σκεφτείτε πως τα επιτελεία στην Ουάσιγκτον έχουν αρρωστήσει βαριά. Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική. Ο αμερικανικός μιλιταρισμός χρειάζεται κάποιο χρόνο αφενός για να στρατιωτική αναδιάρθρωσή του και αφετέρου για να “αναπτύξει” νέα όπλα αλλά και “άμυνα” απέναντι σε ορισμένα πολύ εξελιγμένα ρωσικά. Είκοσι χρόνια “πολέμου κατά της τρομοκρατίας” απέτυχαν να καθηλώσουν τους ανταγωνιστές, αλλά διαμόρφωσαν τακτικές και μέσα (όπλα) που είναι ξεπερασμένα. Ένα απ’ τα θεωρούμενα σοβαρά αμερικανικά καραβανο-έντυπα το defence one, το έθεσε ως εξής (ο τονισμός δικός μας):

Ο Biden μπορεί να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος…. Έχοντας υπόψη ότι λιγότερο ακριβά επιθετικά όπλα μπορούν πάντα να αναπτυχθούν για να ξεπεράσουν, να σαμποτάρουν ή να καταστρέψουν κάθε πιθανό αμυντικό σύστημα, η διοίκησή του μπορεί να γυρίσει στην διπλωματία, να επιδιώξει αποδείξιμες αμοιβαίες μειώσεις [σ.σ.: εννοεί μειώσεις κάποιων κατηγοριών όπλων], να εμποδίσει την ανάπτυξη νέων απειλών, και να αντιμετωπίσει αυξανόμενους κινδύνους όπως η οπλοποίηση του διαστήματος και οι cyber απειλές. Αυτό θα επιτρέψει την μεταφορά χρημάτων από όπλα που δεν δουλεύουν σε προγράμματα που μπορούν να ξαναστήσουν και να ενισχύσουν την αμερικανική ασφάλεια.

Κατά την ταπεινή μας άποψη η τελευταία φράση είναι “κλειδί”. Εδώ και χρόνια η πολεμική τεχνολογία τόσο της Μόσχας όσο και του Πεκίνου ενώ είναι πολύ λιγότερο κοστοβόρα απ’ την αμερικανική αποδεικνύεται το ίδιο ή και περισσότερο αποτελεσματική. Και παρότι η Ουάσιγκτον έχει πάντα ένα ισχυρό ερευνητικό δυναμικό για στρατιωτική χρήση, όταν κάποιες “εφευρέσεις” πρέπει να μπουν στη γραμμή παραγωγής τα κόστη εκτοξεύονται δυσανάλογα σε σχέση με τα αποτελέσματα. Οι ογκώδεις (κι όλο και περισσότερο ογκώδεις) «προϋπολογισμοί άμυνας» του ψοφιοκουναβιστάν και του Joνυσταλεάν, που σημαίνουν όλο και μεγαλύτερο (κρατικό) χρέος, αυξάνουν βέβαια τα κέρδη των αμερικανικών εταιρειών πολέμου· αλλά δεν εξασφαλίζουν υπεροπλία απέναντι στη Μόσχα και το Πεκίνο· κυρίως την πρώτη. Παράδειγμα ο avangard, ένα είδος υπερηχητικού πυραύλου διαφοροποιούμενης τροχιάς, χαμηλής πτήσης, επιδεχόμενου πυρηνική κεφαλή, που παρουσίασε η ανεγκέφαλη αλεπού μαζί με άλλα πέντε στρατηγικά όπλα το 2018: έχει μπει απ’ τα τέλη του 2019 στο ρωσικό οπλοστάσιο, και ο αμερικανικός στρατός δεν έχει τρόπο να τον αντιμετωπίσει.

Απ’ την στιγμή που το ρωσικό καθεστώς δήλωσε ότι θα απαντά επιθετικά σε ό,τι παραβιάζει “τις κόκκινες γραμμές” του (μια κουβέντα που ειπώθηκε κατά την διάρκεια της πρόσφατης προετοιμαζόμενης “ουκρανικής προβοκάτσιας”…) η Ουάσιγκτον πρέπει να παραστήσει ότι “θέλει διάλογο” μαζί της, μέχρις ότου θεωρήσει ότι μπορεί να υπερφαλαγγίζει την ρωσική πολεμική τεχνολογία. Κι αυτό όχι βέβαια σε 3 τέρμινα.

Προς εσωτερική (κατά κύριο λόγο) κατανάλωση, και προς μετριασμό των πολύ έντονων αντι-ρωσικών παθών μέσα στους “δημοκρατικούς”, λανσάρεται η αναβίωση μιας παλιάς αμερικανικής τακτικής, της δεκαετίας του 1970. Ένα “διαίρει κίνα / ρωσία – και βασίλευε”. Αφού ο κινεζικός καπιταλισμός θεωρείται ήδη (και είναι) επικίνδυνος αντίπαλος, είναι απαραίτητο (έτσι πάει το πράγμα) να γίνει πιο ρηχή η στρατηγική του σχέση με τον ρωσικό. Συνεπώς θα χρειάζεται πότε πότε και κάποιο “καρώτο” προς τη Μόσχα… για να την “σώσει απ’ τον θανάσιμο εναγκαλισμό του Πεκίνου”…

Αυτό ήταν το (ας πούμε) “νόημα” των χοντροκομένων δηλώσεων του νυσταλέου. Εννοείται πως όποιος στο αμέρικα ή οπουδήποτε αλλού πιστεύει σε τέτοιες “εκτιμήσεις”, καλύτερα να περιμένει σωτηρία απ’ τον batman…

Ο γυμνός βασιλιάς

Δευτέρα 7 Ιούνη>> Ο νυσταλέος Jo έρχεται αυτή τη βδομάδα στην ευρώπη. Και θα πρέπει να γίνει δεκτός με όλες τις τιμές ξεγυμνωμένου βασιλιά. Έχει (ή θέλει να έχει) ηγεμονικές φιλοδοξίες· ή, το πιθανότερο, πάσχει (και) από νοσταλγία για τις «παλιές καλές μέρες» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Να μια φράση από χτεσινό άρθρο του στην καθεστωτική washington post:

…. Είτε πρόκειται για τον τερματισμό της πανδημίας του covid-19 παντού, για την υιοθέτηση των απαιτήσεων μιας επιταχυνόμενης κλιματικής κρίσης ή την αντιμετώπιση των βλαπτικών δραστηριοτήτων των κυβερνήσεων της Κίνας και της Ρωσίας, οι ΗΠΑ πρέπει να οδηγήσουν τον κόσμο από θέση ισχύος…

Καλωσύνη του παρακμιακού αμερικάνου προέδρου που θέλει «το τέλος της πανδημίας παντού» αλλά κάποιος πρέπει να τον ενημερώσει ότι σε διάφορα σημεία του πλανήτη έχει τελειώσει εδώ και καιρό· και μάλιστα χωρίς την «σωτήρια» γενετική μηχανική των αμερικανικών φαρμακομαφιών. Καλωσύνη του επίσης που είναι φίλος του κλίματος, αλλά θα πρέπει να αναμετρηθεί με τους δικούς πετρελαιάδες των σχιστολιθικών κοιτασμάτων.

Απομένει, φυσικά, το κυρίως πιάτο. Η αντιμετώπιση των rivals. Πράγματι η αναζήτηση συμμάχων (και) στην ευρώπη στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο είναι μια λογική ανάγκη της Ουάσιγκτον· σίγουρα και του Λονδίνου (και της Αθήνας…). Ωστόσο οι πραγματικοί (παγκόσμιοι) συσχετισμοί είναι σε διαρκή εξέλιξη, και το μπλοκ στο οποίο θέλει να ηγηθεί η Ουάσιγκτον βρίσκεται ήδη (από καπιταλιστική άποψη) σε θέση άμυνας, αν και όχι ακόμα στρατιωτικής.

Το Joνυσταλεάν είχε δηλωμένη πρόθεση, πριν ήδη απ’ τις εκλογές, να φτιάξει κάτι σαν «συμμαχία του ελεύθερου κόσμου», των «δημοκρατιών», ή κάπως έτσι. Το κακό για αυτήν την μιλιταριστική «ελευθερία» που ονειρεύεται ο νυσταλέος είναι πως ποτέ δεν ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει την αμερικανική ηγεμονία· δικτατορίες έσπερνε (ή στήριζε) ακόμα και στα καλύτερά της χρόνια. Κι έτσι, ενώ προσπαθεί να αναβιώσει την αντίθεση του 3ου παγκόσμιου («ελευθερία εναντίον ολοκληρωτισμού») επειδή απλά δεν έχει κάποιο καλύτερο on/off να πουλήσει, η Ουάσιγκτον είναι καταδικασμένη να κοροϊδεύει – όσους και για όσο καιρό μπορεί ακόμα.

Έχουμε ξαναπεί γνώμη γι’ αυτό: το αντίπαλο μπλοκ δεν συγκροτείται με σημαία την «ελευθερία» δυτικού τύπου, αλλά με σημαία αυτό που παρουσιάζει σαν (κοινωνική) δικαιοσύνη. Μετά από 4 δεκαετίες νεοφιλελευθερισμού (και άγριας εκμετάλλευσης διαφόρων περιοχών του πλανήτη) συν 30 χρόνια αμερικανικών στρατιωτικών εκστρατειών εδώ κι εκεί, είναι αδύνατο οι ατζέντηδες της «ελευθερίας» να πείσουν ακόμα και τα παιδιά στην αφρική. Αυτό που ονομάζουν «ελευθερία» το ξεφορτώνονται πια ακόμα και στις δικές τους επικράτειες: τόσα συνταγματικά πραξικοπήματα μαζεμένα ο δυτικός κόσμος είχε να ζήσει απ’ την δεκαετία του 1930. Κι αν οι δυτικοί υπήκοοι χώνουν τα κεφάλια τους στην άμμο (ή στις οθόνες), δεν είναι όλος ο πλανήτης τυφλός. Σε τελευταία ανάλυση εκατομύρια δυτικοί αποδέχτηκαν το δίλημα «ελευθερία ή υγεία» και ψήφισαν το δεύτερο. Αλλού στον πλανήτη τα άμεσα προβλήματα αφορούν ακόμα και την επιβίωση, ακόμα και το καθαρό νερό, ακόμα και το να μην σε πυροβολούν κατά βούληση ή να γκρεμίζουν το σπίτι σου (όπως στην Παλαιστίνη). Όλα αυτά τα «ταπεινά προβλήματα των Άλλων» έχουν ανεξίτηλα πάνω τους τα δακτυλικά αποτυπώματα του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Αντίθετα, ειδικά το Πεκίνο, που δεν έχει κανένα παρελθόν στρατιωτικών κατακτήσεων και, αντίθετα, μπορεί να επιδεικνύει πρακτικά εκείνο το είδος καπιταλισμού που ενδιαφέρεται να μειώσει αποτελεσματικά την φτώχια και το κάνει, έχει ένα σαφές ιδεο-πολιτικό πλεονέκτημα στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Η “soft power” του κινέζικου καπιταλισμού είναι σαφώς πιο πειστική απ’ τα κουρέλια των δυτικών δημοκρατιών ύστερα από 5 αιώνες λεηλασιών, κατακτήσεων, δολοφονιών, πολέμων που έχουν στο λογαριασμό τους.

Το καλύτερο (για τα 7,5 δισεκατομμύρια του πλανήτη) θα ήταν το Joνυσταλεάν και οι σύμμαχοί του να χάσουν οριστικά την ηγεμονία χωρίς να σκοτωθεί ένα δισεκατομύριο ψυχές. (Με βάση την ιστορία και την υψηλή καταστροφικότητα του σύγχρονου κεφάλαιου, ένας «θερμός» και στα ίσια παγκόσμιος πόλεμος θα είχε τέτοιο ρεκόρ “απωλειών”…)

Όχι επειδή το κινεζικό καθεστώς είναι «καλύτερο» – στον καπιταλισμό επιλογές τέτοιου είδους είναι ολέθριες! Αλλά επειδή οι όποιες κατακτήσεις του δυτικού πνεύματος (αναμφίβολα υπάρχουν σημαντικές τέτοιες!) θα χρειαστούν χρόνο κι όχι αίμα για να αποκαθαρθούν μετά από μισή χιλιετία πλιάτσικου.

Χρόνο – και αποκατάσταση κοινωνικών και φυσικών καταστροφών…

(φωτογραφίες: Απ’ το βιετνάμ (επάνω) ως το ιράκ (κάτω) και απ’ την αφρική ως τη λατινική αμερική, όλοι έχουν να θυμούνται την καλωσύνη και την ανωτερότητα του “λευκού ανθρώπου”. Κι αυτά μόνο στον 20ο αιώνα· μερικοί πληθυσμοί έχουν να θυμούνται πολύ περισσότερα και πιο πίσω στο χρόνο…)

Ο κυνισμός είναι trendy; “Συμφέρει”;

Δευτέρα 31 Μάη>> Οι θάνατοι που σχετίζονται άμεσα και οργανικά με τις πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης αυξάνουν συνέχεια· είναι ήδη χιλιάδες (σε ευρώπη, βόρεια αμερική, αλλά και σε ασιατικά κράτη που τις χρησιμοποιούν – κάποιοι αριθμοί στη συνέχεια…). Πρόκειται για κάτι εγκληματικά πρωτοφανές όχι μόνο για την ιατρική γενικά αλλά και για την κοινωνική πρόσληψη της ζωής και του θανατου: μιλάμε όχι απλά για «φάρμακο» αλλά για «προληπτικά μέτρα υγείας» (τέτοια ήταν τα εμβόλια και οι εμβολιασμοί όταν υπήρχαν πράγματι εμβόλια και όχι ψευδώνυμα…) που επιβάλλονται, με βαρύ ψυχο-συναισθηματικό πόλεμο, απ’ τα κράτη· με την απειλή του καταναγκασμού να κρέμεται ακριβώς πάνω απ’ τα κεφάλια μας!!!

Σ’ αυτήν την εξέλιξη υπάρχουν δύο συστατικά, εξίσου τρομακτικά, το καθένα με το δικό του βάρος. Το ένα είναι αυτή η περίεργη ακηδία όσων πλατφορμιάζονται, μετά φόβου μεν, αλλά με την περίεργη «κρυφή ελπίδα» ότι δεν θα τύχει σ’ αυτούς…. Σα να αποδέχονται ότι οι φονικές συνέπειες ενός ΑΝΟΙΚΤΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ τεχνολογικού / επιχειρηματικού κόλπου με μαζικά επιβεβλημένη (μέσω απειλών, απαγορεύσεων και υποσχέσεων) χρήση είναι ζήτημα «τύχης»… Ρωσική ρουλέτα…. Σα να παραιτούνται ήδη από καθε ικμάδα αντίληψης ότι γίνονται κρέας για βιοτεχνολογικά πειράματα…. Το δεύτερο είναι το εξίσου τρομακτικό «επιχείρημα» των κάθε είδους λακέδων και φερέφωνων, ειδικών και μη, ότι «το όφελος είναι μεγαλύτερο απ’ το κόστος»! Μια απάνθρωπη λογιστική θανάτου, ένα εγκληματικό «συμφέρει»· όπου οι μόνοι που έχουν αληθινό όφελος και μάλιστα με πολλές μορφές είναι οι φαρμακομαφίες και τα κράτη….

Ειλικρινά: η ασταμάτητη μηχανή δεν θέλει να την «πέσει» σε κανέναν απ’ την πρώτη κατηγορία. Όμως στα 41 γεμάτα χρόνια της πολιτικής της διαδρομής ποτέ δεν συνάντησε κάτι τέτοιο, ούτε στα μέρη μας ούτε πουθενά αλλού. Να κυκλοφορεί ένα τρόφιμο δηλητηριώδες (γιατί περί αυτού πρόκειται με τις πλατφόρμες γενετικής παρέμβασης στα κύτταρα…) και οι καταναλωτές να το «ψωνίζουν» ένας ένας έχοντας την ατομική ελπίδα (και μετά την «ικανοποίηση»…) ότι «εμένα δεν με σκότωσε»!!!

Προσέξτε, αυτή η κοινωνική πόρωση / τρομακτικότητα δεν επιδέχεται αμφισβήτηση! Αν η αστυνομία (στα μέρη μας και στην υπόλοιπη ευρώπη) πυροβολούσε στο κεφάλι κάθε «υποψήφιο» διαρρήκτη (ή, απλά, «ύποπτο») θα μπορούσε να πει ακριβώς το ίδιο: «το όφελος είναι μεγαλύτερο απ’ το κόστος»! (Αυτό κάνει στο αμέρικα!!!) Κι ύστερα; Ύστερα όλοι εσείς που κλείνετε τα μάτια σ’ αυτήν την απάνθρωπη σύγκριση μεταξύ «αρρώστιας» και «θεραπείας» πάνω στον πάγκο του χασάπη θα διαδηλώνατε φωνάζοντας «black life matters», όπου «blacks» θα ήταν χιλιάδες υγιείς άνθρωποι που απλά έτυχε να μην είναι γνωστοί και φίλοι σας; Αυτό θα κάνατε;

Όσο κι αν είναι μάταιο (;) πρέπει να θυμίσουμε ότι στον δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο (πλην ηπα…) η θανατική καταδίκη έχει καταργηθεί εδώ και πολύ καιρό, σαν απάνθρωπη. Κι όμως: μπροστά στα μάτια μας, μπροστά στα «μπράτσα» του καθενός και της καθεμιάς, η θανατική καταδίκη έχει επανέλθει πανηγυρικά σαν το «τυχαίο, τυφλό, στατιστικό αποτέλεσμα» ενός κυριαρχικού επιχειρηματικού / κρατικού σχεδίου που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω απ’ την «δημόσια υγεία»!!! Θανατική καταδίκη χωρίς καν «αδίκημα» – το ίδιο που έχουν νοιώσει εκατοντάδες χιλιάδες στο ιράκ ή στο αφγανιστάν, το “πρωτότυπο” των παράπλευρων απωλειών· θανατική καταδίκη επειδή «αξίζει τον κόπο» όπως είχε δηλώσει για το ιράκ ένα κάθαρμα της εξουσίας…

Ποιο είναι το «αντάλλαγμα» για αυτόν τον ψυχρό κυνισμό, γι’ αυτήν την σιωπηλή αποδοχή ότι «ναι, πολλές χιλιάδες θα πεθάνουν» όχι από κάποιον ιό αλλά επειδή αυτό συμφέρει τα λογιστήρια και τους μετόχους των φαρμακομαφιών που ενώ πουλάνε «υγεία» στην πραγματικότητα κατασκευάζουν μαζικά κάθε είδους κοινωνική νοσηρότητα;

Να ποιο είναι το αντάλλαγμα: μια ψευδής, αόριστη και αυθαίρετη «υπόσχεση» ψευτοανοσίας· ταξίδια για τα οποία αύριο και μεθαύριο τα αφεντικά θα ζητούν ακόμα περισσότερο φακέλωμα· παγωτά· μπέργκερ· λοταρίες με αυτοκίνητα· μπύρες· κλειστές απαρτχάιντ ζώνες κατανάλωσης «μόνο για λευκούς» («μόνο για εγκεκριμένους» απ’ τις φαρμακομαφίες· μόνο για πειθαρχημένους πελάτες τους δηλαδή)· «δικαίωμα στη δουλειά» (μέχρι να έρθουν απ’ τα αφεντικά οι επόμενες και οι μεθεπόμενες απαιτήσεις ψηφιακού φακελώματος)…. Αυτά είναι τα ανταλλάγματα…

Χιλιάδες σήμερα και ελπίζουμε εκατοντάδες χιλιάδες αύριο δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε απέναντι σε όλα αυτά. Όταν επελαύνει ένα τόσο εγκληματικό κόλπο, το «εγώ την γλύτωσα» είναι προδοσία του οτιδήποτε ανθρώπινου έχει απομείνει πάνω μας….

Κι ακόμα χειρότερο είναι το πιεστικό «κάντο κι εσύ – κι ό,τι βγει»…

(φωτογραφία πάνω: Έχει κάποιος υπόψη του τι θα έλεγαν οι ναζί γιατροί αν τα «πειραματόζωά» τους δεν ήταν φυλακισμένα στα στρατόπεδα και μπορούσαν να πουν «όχι»;

φωτογραφία κάτω: Το ρεπορτάζ του νοτιοκορεατικού site αναφέρει μεταξύ άλλων: … Από την ημέρα που ξεκίνησε το εμβολιαστικό πρόγραμμα, στις 26 Φλεβάρη, ως τις 24 Μάη, έχουν καταγραφεί συνολικά 153 θάνατοι μετά τον εμβολιασμό σύμφωνα με τα στοιχεία του Korea Disease Control and Prevention Agency (KDCA). Η Pfizer έχει προκαλέσει 93 θανάτους και η AstraZeneca 60. Η ειρωνεία είναι ότι κάποιοι κορεάτες αποφεύγουν το εμβόλιο της AstraZeneca και προτιμούν εκείνο της Pfizer… Πρόσφατα αναφέρθηκαν περιπτώσεις καρδιακών φλεγμονών σε νέους ανθρώπους μετά τον εμβολιασμό τους – στις ηπα και στο ισραήλ – αλλά δεν έχουν βγει ακόμα οριστικά συμπεράσματα…

In memoriam

Δευτέρα 31 Μάη>> Δεν αρέσει καθόλου στην ασταμάτητη μηχανή, αλλά πρέπει να το κάνει. Το σύστημα «φαρμακοεπαγρύπνησης» για βλάβες από εμβόλια των αμερικανικών cdc, ονόματι VAERS, είχε καταγράψει (μόνο στις ηπα) ως τις 7 Μάη του 2021 4.057 θανάτους και 192.954 άλλες «παρανέργειες» (από ήπιες μέχρι εξαιρετικά σοβαρές, που αντιμετωπίστηκαν ιατρικά) άμεσα συνδεδεμένα με τις γενετικές πλατφόρμες που χρησιμοποιούνται εκεί (phizer/biontech, moderna, johnson&johnson – χωρίς astrazeneca). Το αντίστοιχο ευρωπαϊκό σύστημα, ονόματι EudraVigilance είχε καταγράφει ως τις 8 Μάη του 2021, 10.570 θανάτους και 405.259 άλλες «παρενέργειες» στην ευρώπη, επίσημα άμεσα συνδεδεμένα με τις γενετικές πλατφόρμες που «έχουν αδειοδοτηθεί για χρήση έκτακτης ανάγκης»….

Υπάρχει βεβαιότητα ότι αυτά είναι μεγέθη «υποκαταγραφής»· όμως δεν θα τα πολλαπλασιάσουμε επί 10 όπως κάνουν όσοι γνωρίζουν πως δουλεύουν τέτοιες βάσεις δεδομένων. Θα θυμίσουμε μόνο ότι στις ηπα οι ως τώρα θάνατοι απ’ τις πλατφόρμες είναι περισσότεροι απ’ τους θανάτους εξαιτίας επιπλοκών ΟΛΩΝ των εμβολίων εδώ και 15 χρόνια, συνολικά· and still counting… Θα θυμίσουμε επίσης ότι το 1976 μια εκστρατεία εμβολιασμού κατά της γρίπης σταμάτησε εντελώς μετά από 30 (ολογράφως: τριάντα) θανάτους και περίπου 400 περιπτώσεις μερικής νευρικής παράλυσης (σύνδρομο Guillain-Barre)…

Τι έχει αλλάξει τόσο δραματικά απ’ το 1976 ως το 2021; Για τι πρέπει να θρηνήσουμε; Για εκείνους που καταδικάζονται ερήμην σε θάνατο και εκτελούνται με συνοπτικές διαδικασίες από καπιταλιστικές επιχειρήσεις ή για τους επιζώντες που πεθαίνουν ηθικά βουλιάζοντας στη συνένοχη και τελικά αυτο-υπόδουλη αδιαφορία τους;

Προλαβαίνουμε να θρηνήσουμε; Προλαβαίνουμε να πολεμήσουμε;

(φωτογραφία: Τα αμερικανικά cdc δίνουν οδηγία να σταματήσουν τα μοριακά τεστ (PCR) για τους πλατφορμιασμένους! Η προηγούμενη οδηγία τους ήταν να βγαίνουν αποτελέσματα μόνο με 28 «κύκλους», αντί για 35, 40 ή 45 που γίνεται εδώ και μήνες. Φαίνεται ότι αποφάσισαν πως οι ριζικές λύσεις είναι οι αποτελεσματικότερες…

Γιατί αυτή η οδηγία; Καταλαβαίνετε: για να εξαφανιστούν οι «positive» πλατφορμιασμένοι και να μείνει η «πίστη» ότι με τις πλατφόρμες δεν κολλάς και δεν μεταδίδεις….

Όχι το 1976 αλλά ούτε το 1996 θα «περνούσαν» τέτοια ψέμματα ολκής!)

Διασκεδαστικό απαρτχάιντ

Δευτέρα 31 Μάη>> Η punk συναυλία αναμένεται δυνατή. MakeWar, Rutterkin και Teenage Bottlerocket θα είναι τα τρία πιο γνωστά ονόματα επί σκηνής. Θα γίνει στη Florida, στο παραλιακό και τουριστικό St. Petersburg. Ήλιος, ζέστη, μπύρες… Χμμμ…. Αλλά το εισιτήριο είναι ακριβό. Χίλια δολάρια (999,99 για την ακρίβεια). Ουπς; Γιατί έτσι; Μήπως συγκεντρώνονται λεφτά για την αποπεράτωση κάποιου ιερού punk ναού;

Όχι. Το εισιτήριο είναι απρόσιτο … αλλά μόνο για τους «μη εγκεκριμένους». Για όσους δεν έχουν πλατφορμιαστεί. Οι υπόλοιποι; Με την επίδειξη του «πιστοποιητικού» τους θα έχουν έκπτωση 98,2%. Θα πληρώσουν μόνο 18 δολάρια….

Ο (συντηρητικός) κυβερνήτης της πολιτείας απαγορεύει τις διακρίσεις με βάση τους πλατφορμιασμούς. Γι’ αυτό και ο (προοδευτικός…;) μάνατζερ του event σκέφτηκε να μην κάνει διακρίσεις· μόνο έκπτωση… Τα μέλη των συγκροτημάτων συμφωνούν: «αν δεν θέλετε να εμβολιαστείτε κάντε ρεφενέ να στείλετε έναν απ’ την παρέα σας – με 1000 δολάρια εισίτηριο» είπε ένα από δαύτα, των Teenage Boottlerocket. Κάπως κομμουνιστικό ακούγεται, έτσι δεν είναι; Ή μήπως υπάρχει «μαύρη χρηματοδότηση» αυτής της ξεφτίλας από κάποια φαρμακομαφία;

Η φαντασία της εξουσίας είναι δυνατή όσο και πρόστυχη· ακόμα και με μοϊκάνα. Κι ύστερα με την τέχνη υπήρχε συχνά ένα σοβαρό πρόβλημα: άλλα λες κι άλλα κάνεις.

Ισχύει όμως κι αυτό για κάθε είδους τσάτσους, αναιδείς, κλπ: κούνια που σας κούναγε…