Tag: ηπα

4ος παγκόσμιος

Δευτέρα 30 Μάη>> Το ότι τότε, το 2015, το ψοφιοκουναβιστάν ΔΕΝ δέχτηκε την ελληνική προσφορά δεν σημαίνει ότι δεν θα το ξανασκεφτεί. Όπως μπορεί να ξανασκεφτεί το Joνυσταλεάν ή η όποια επόμενη αμερικανική διοίκηση την άλλη ελληνική προσφορά, απ’ το ρημαδογκουβέρνο αυτή τη φορά, για αεροπορική βάση στη Σκύρο. Εν τω μεταξύ έχει «εμπλουτίσει» (ο us army) την διάταξή του σε ελληνικό έδαφος με τρόπο που σαφώς κοιτάει και προς το Αιγαίο.

Τι είναι εκείνο που μπορεί να οδηγήσει σε αναθεώρηση τα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (προς χαρά του ελληνικού) σε σχέση με τις προηγούμενες προσφορές; Η τελική έκβαση του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Έχουμε υποστηρίξει πως επί χρόνια, ειδικά μετά το πραξικόπημα στις αρχές του 2014, ήταν τέτοιο το στρατηγικό βάρος που είχε ρίξει η Ουάσιγκτον στο φασιστοκίεβο ώστε αν το χάσει θα της απομείνει μόνο το Αιγαίο για να αντιμετωπίσει την κάθοδο των ρωσικών πολεμικών πλοίων στην (ανατολική) Μεσόγειο και ό,τι αυτό σημαίνει για την ευρύτερη μέση Ανατολή / βόρεια Αφρική. Η ουκρανική επικράτεια δεν είναι σημαντική μόνο για την χερσαία έκτασή της∙ αλλά και (κυρίως) για τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας, και την «πίεση» κατά της Μόσχας έξω, ουσιαστικά, απ’ την βάση στη Σεβαστούπολη.

Αυτή τη στιγμή η Ουάσιγκτον έχει σχεδόν χάσει την Μαύρη Θάλασσα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δημιουργική καταστροφή (made by e.u.)

Δευτέρα 30 Μάη>>  Εν τω μεταξύ ξεκαθαρίζει (στο δικό μας μυαλό) η τακτική των ευρωπαϊκών κρατών / κεφαλαίων, ειδικά μετά το “fuck eu” απ’ το στόμα της φοβερής και τρομερής κυρίας Nuland στ’ αυτί του φοβερού και τρομερού κυρίου Pyatt εκείνον τον φοβερό και τρομερό Φλεβάρη του 2014 στο κέντρο του Κιέβου. Οι βασικές γραμμές της απάντησης στο γιατί, δηλαδή, ειδικά το Βερολίνο, έκανε ψόφιες προσπάθειες να «λυθεί το ουκρανικό πρόβλημα», αφήνοντάς το ουσιαστικά να επιδεινώνεται υπό την διεύθυνση της Ουάσιγκτον.

Υπό κανονικές συνθήκες ο ουκρανικός καπιταλισμός είχε ένα καλό αναπτυξιακό δυναμικό, ειδικά στον δευτερογενή, κληρονομιά του καταμερισμού εργασίας που είχε γίνει στη διάρκεια της σοβιετικής ένωσης. Την στιγμή του «διαζυγίου», στις αρχές της δεκαετίας του 1990, στην ουκρανία υπήρχε αυτοκινητοβιομηχανία και βιομηχανίες κατασκευής εξαρτημάτων για οχήματα, πυρηνικοί αντιδραστήρες (και φυσικά όλες οι κατηγορίες σχετικών τεχνικών και επιστημόνων), βιομηχανία κατασκευής πυραύλων, τανκς και λοιπών όπλων, know how κατασκευής τουρμποκινητήρων, ορυχεία άνθρακα καλής ποιότητας… Με δυο λόγια υπήρχαν αρκετά καπιταλιστικά δεδομένα, τόσο απ’ την άποψη της ζωντανής εργασίας όσο και των υποδομών και πρώτων υλών, για να εξελιχθεί η ουκρανία σε σοβαρό ανταγωνιστή του ευρωπαϊκού βιομηχανικού κεφάλαιου, ειδικά του γερμανικού και του γαλλικού…

Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να γίνει αποδεκτό; Όχι φυσικά!!! Το ουκρανικό κράτος / κεφάλαιο «αφέθηκε» ή και «σπρώχτηκε» στη μετασοβιετική παρακμή, αρχίζοντας απ’ το εποικοδόμημα: το πολιτικό σκέλος της εξουσίας, και τους μαφιόζους που αναδύθηκαν πολύ γρήγορα σαν τα ουσιαστικά αφεντικά. Η ουκρανία – έπρεπε – να – γίνει – ένας – καπιταλισμός – κατά – βάση – αγροτικός και σίγουρα παρακμιακός , για να προμηθεύει στάρι και κριθάρι την ευρώπη – και ειδικευμένους στην τιμή του ανειδίκευτου… κι ως εκεί! Αυτό ήταν κατ’ αρχήν δουλειά των μαφιόζων αφεντικών, αλλά την «δύση», και ειδικά τα ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια, καθόλου δεν την ενοχλούσε! Το αντίθετο…

Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα. Ακριβώς λόγω της γειτνίασης και της κοινής καπιταλιστικής (αλλά και πολιτισμικής) ιστορίας με την ρωσία, στο βαθμό που η δεύτερη ξαναστεκόταν στα πόδια της, θα ήταν πάντα πιθανό το ενδεχόμενο να «παρασυρθεί» ένα τμήμα της ουκρανικής ελίτ (και του πληθυσμού) σ’ ένα δρόμο αναδιάρθρωσης και καπιταλιστικής ανόρθωσης. Βλέποντας τι έκανε το «πατριωτικό τμήμα» των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών με εκπρόσωπο την ανεγκέφαλη αλεπού / Putin απ’ το 2000 και μετά, το τελευταίο που θα ήθελαν όχι μόνο η Ουάσιγκτον αλλά και το Παρίσι με το Βερολίνο, ήταν να συμβεί κάτι ανάλογο στην ουκρανική επικράτεια.

Αυτό εξηγεί το γιατί ενώ ο ουκρανικός καπιταλισμός στη βιομηχανική του διάσταση ρήμαζε σταθερά στα ‘90s, το 2013, η πρόταση της ε.ε. στο Κίεβο για στενότερες οικονομικές σχέσεις (με πρωτεργάτες το Βερολίνο και το Παρίσι) ήταν ουσιαστικά να ξεκόψει απ’ τις οικονομικές του παρτίδες με τη Μόσχα… Θεωρούμε πια προφανές ότι τα ευρωπαϊκά αφεντικά ήθελαν να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους ότι η ουκρανία θα μείνει για καιρό μια αγροτική / μαφιόζικη επικράτεια.

Ανάμεσα στο 2001 και στο 2008, οι ουκρανοί μαφιόζοι (σαν ιδιοκτήτες εργοστασίων και ορυχείων) κατάφεραν να ανεβάσουν την βιομηχανική απόδοση του ουκρανικού καπιταλισμού, χωρίς να ασχοληθούν με επενδύσεις και βελτίωση του εξοπλισμού, χάρη στις φτηνές πρώτες ύλες και στις γνώσεις των ειδικευμένων ουκρανών εργατών: ο μέσος όρος ετήσιας αύξησης του ουκρανικού αεπ ήταν 7,4%. Αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο αν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μια κεντρική εξουσία στο Κίεβο κατάφερνε άλλους από δαύτους να τους ρίξει στα σίδερα κι άλλους να τους «ενσωματώσει» όπως έγινε με το ρωσικό καθεστώς μετά το 2001.

Εν τέλει ένα στοιχειωδώς ισορροπημένο (κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά) ουκρανικό κράτος / κεφάλαιο θα είχε πιθανότατα λιγότερο συμφέρον να ενταχθεί σε ε.ε. (και νατο) και μεγαλύτερο να δικτυωθεί στις δομές του ευρασιατικού project: απ’ την ευρασιατική οικονομική ένωση (EEU) ως το σύμφωνο της Σαγκάης (SCO)… Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα πρέπει να θεωρούνταν εφιαλτικό, για διαφορετικούς ίσως λόγους αλλά πάντως αδιανόητο, και στις δ’υο πλευρές του Ατλαντικού.

Είναι γεγονός ότι η Ουάσιγκτον ελίχθηκε γρήγορα, πάτησε πάνω στον ευρωπαϊκό σχεδιασμό και στην πολιτική κρίση που προκάλεσε με την πρόταση για «σχέσεις με την ε.ε.» στο Κίεβο στα τέλη του 2013 (όταν η διοίκηση Γιανούκοβιτς απέρριψε τον εκβιασμό) και αναδύθηκε σαν το βασικό κέντρο ελέγχου του Κιέβου, μέσω της εκπαίδευσης των φασιστών, της σφαγής στη Maidan, και του πραξικοπήματος που ακολούθησε. Ουσιαστικά η Ουάσιγκτον κατέκτησε και ενίσχυσε το ήδη υπαρκτό ουκρανικό παρακράτος. Είναι πιθανό ότι το Παρίσι και το Βερολίνο δεν ήθελαν ένα Κίεβο αιχμή-του-νατοϊκού-δόρατος κατά της Μόσχας∙ θα ήταν ευχαριστημένα με μια παρακμιακή αγροτική επαρχία υπό τον δικό τους έλεγχο στις πρώτες ύλες και την ειδικευμένη εργασία. Αλλά η Ουάσιγκτον αυτό ακριβώς ήθελε – και το πέτυχε από το 2014 ως τις αρχές του 2022. Υπήρχε βασική διαφορά μεταξύ των ζητούμενων των κρατών / κεφαλαίων της γερμανίας και της γαλλίας απ’ τη μια μεριά, και των ηπα απ’ την άλλη. Υπήρχε όμως και ένα βασικό κοινό: «η διατήρηση του ουκρανικού καπιταλισμού κάτω, πολύ κάτω», χωρίς κακές επιρροές και κακά παραδείγματα απ’ την Μόσχα. Απ’ αυτή την άποψη η φασιστική μόχλευση του ουκρανικού παρακράτους μπορεί να μην ήταν ευρωπαϊκή πρωτοβουλία, δεν ήταν όμως αντίθετη με τα συμφέροντα του Βερολίνου, του Παρισιού, της Ρώμης, της Μαδρίτης, φυσικά του Λονδίνου…

Μ’ αυτά τα δεδομένα η Μόσχα ζήτησε, ξαναζήτησε και ξαναζήτησε για χρόνια απ’ τα ευρωπαϊκά κράτη (ειδικά τη γερμανία) να σταματήσουν να πατάνε πάνω στα πτώματα που δημιουργούσε η αμερικανική τακτική στην ουκρανία, ανατολική και όχι μόνο. Οι προτάσεις της Μόσχας για μια «ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας» σε ότι αφορούσε το Κίεβο δεν αποσκοπούσαν στο να γίνει ο ουκρανικός καπιταλισμός αυτό που θα μπορούσε πριν 30 ή 25 χρόνια!! Αποσκοπούσαν όμως στο να φύγει απ’ την μέση η αμερικανική μιλιταριστική αξιοποίηση των ευρωπαϊκών συμφερόντων στο ουκρανικό έδαφος: ας έμενε η ουκρανία παρακμιακή αν αυτό τα βόλευε∙ να έπαυε όμως να είναι αμερικανική βάση… Και θα πρέπει να το παραδεχτούν όσοι έχουν μυαλό στο κεφάλι τους: η απαίτηση της Μόσχας για (στρατιωτική) ουδετερότητα του Κιέβου είναι άμεσα εναντίον της Ουάσιγκτον αλλά όχι στον ίδιο βαθμό εναντίον του Παρισιού και του Βερολίνου∙ όχι άμεσα ούτε υποχρεωτικά, σε κάθε περίπτωση.

Όπως, όμως, δείχνουν οι εξελίξεις μέχρι σήμερα, οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες δεν μπορούν να ξεφύγουν απ’ τον φόβο (καλύτερα: την βεβαιότητα) της περιθωριοποίησής τους σε σύγκριση με την αποικιακή / ιμπεριαλιστική ιστορία τους εδώ και 500 χρόνια: καθώς το ευρασιατικό project θα αναπτύσσεται και οικονομικά και στρατιωτικά, δείχνουν αυτές οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες να έχουν εναποθέσει τις όποιες ελπίδες τους για «ανάσχεση» στον u.s. army… Ακόμα και με την μόνη μέθοδο που ξέρει και μπορεί, της καμμένης γης. Κι όχι μόνο του καθαρά στρατιωτικού σκέλους του, αλλά και των υπόλοιπων διαστάσεων της αμερικανικής μιλιταριστικής μηχανικής.

Δείτε, για παράδειγμα, το πρόσφατο «πακέτο» 40 δισεκατομυρίων δολαρίων με το οποίο το Joνυσταλεάν θα «στηρίξει» και θα «σώσει» το φασιστοΚίεβο. Απ’ αυτόν τον πακτωλό τα 8,7 δις προορίζονται για τις αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες, για να αντικατασταθούν τα όπλα που στέλνονται στο Κίεβο (και εν πολλοίς καταστρέφονται απ’ τους ρωσικούς πυραύλους)∙ 3,9 δις για την αμερικανική «στρατιωτική διοίκηση ευρώπης» στην οποία υπάγεται ο κλόουν (για εξαγορές, δωροδοκίες και λοιπά έξοδα)∙ 5 δις για την απροσδιόριστη φροντίδα της «παγκόσμιας διατροφικής αλυσίδας»∙ 6 δις για όπλα και «εκπαίδευση» του ουκρανικού στρατού, όσου απομείνει∙ 9 δις σαν «οικονομική βοήθεια», για να ταϊστεί το ουκρανικό παρακράτος∙ και 900 εκατομμύρια για τους πρόσφυγες. Τα 16 δις είναι δανεικά, σ’ ένα φασιστοκράτος που είναι χρεωκοπημένο προ πολλού. Συνεπώς η Ουάσιγκτον θέλει να κρατήσει σε διαρκή ομηρία ότι απομείνει απ’ το ουκρανικό κράτος, παρακμιακό, μαφίοζικο και χρεωκοπημένο, για οποιαδήποτε μελλοντική χρήση.

Αυτό παρηγορεί διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Θεωρούμε χαρακτηριστικό απ’ αυτή την άποψη τον επαναλαμβανόμενο λιγμό αυτού του θλιβερού γερμανού πρωθ. Scholz: η ρωσία δεν πρέπει να νικήσει…

Έχει κάποιον άλλο υποψήφιο για νικητή ο κύριος θλιβερός; Εύχεται, άραγε, να νικήσει η Ουάσιγκτον; Ίσως ούτε αυτό θα του άρεσε μεσοπρόθεσμα… (Αλλά μεσοπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί όπως είπε κάποτε ένας σοφός…)

Ακόμα και η πιο μυωπική καπιταλιστική τακτική παραμένει καπιταλιστική. Είναι απίθανο όμως να βγαίνουν νικητές εκείνοι που χάνουν το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους∙ και τον ορίζοντα απ’ τα μάτια τους… Τα περασμένα μεγαλεία που βρυκολακιάζουν δεν είναι έξοδος. Αν θέλει ο κύριος θλιβερός ας δει το πως η αφρική ξεφορτώνεται τον βασιλιά Macron…

Διαδηλώσεις κατά του γαλλικού ιμπεριαλισμού: στο μάλι, στο τσάντ, στην κεντροαφρικανική δημοκρατία και (φωτο επάνω) στη νότια αφρική. Οι διαδηλώσεις οργανώνονται από ακροαριστερές οργανώσεις. Στην πάνω φωτογραφία, δεξιά με τον μπερέ, ο Julius Malema, απ’ τις ηγετικές φυσιογνωμίες του αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος στην υποσαχάρια Αφρική…

Η πειρατεία είναι δίκοπο μαχαίρι!

Έτσι που τα φέρνει η ζωή (;) μπορεί ο ρημαδοΚούλης να μπλοκάρει με τις αγαπημένες ιστορικές του παρομοιώσεις (κατά των ιρανών / περσών). Για να προλάβει το κακό η ασταμάτητη μηχανή προτείνει κάτι απ’ την αποθήκη: ναυμαχία της Σαλαμίνας! Υπάρχει και προηγούμενο άλλωστε, απ’ το φαιορόζ 2015, οπότε δεν κινδυνεύει απ’ την (ας πούμε) αντιπολίτευση…

Δευτέρα 30 Μάη>> Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν. Αλλά θα πει κάποιος: εδώ έχουν κάνει όπλο το νομισμά τους, θα δυσκολεύονταν να χρησιμοποιήσουν σαν πειρατικά τα πολεμικά τους; Τον Αύγουστο του 2020 ο u.s. navy απήγαγε 4 τάνκερ που μετέφεραν ιρανικό πετρέλαιο στο Καράκας, τα οδήγησε σε αμερικανικό λιμάνι, και έκλεψε το φορτίο. (Τα δύο τάνκερ ήταν «ελληνικών συμφερόντων», οπότε επιστράφηκαν στους ιδιοκτήτες τους…)

Όμως η πρόσφατη απαγωγή του υπό ιρανική σημαία τάνκερ κοντά στο Ταίναρο ήταν αναβάθμιση της αμερικανικής τακτικής. Πρώτον επειδή έγινε από την ελληνική (και όχι την αμερικανική) ακτοφυλακή. Δεύτερον επειδή αξιοποιήθηκε το γεγονός ότι το τάνκερ βρέθηκε σε ανάγκη λόγω μηχανικών προβλημάτων και κακοκαιρίας, πράγμα που είναι εχθρικό με την ηθική του S.O.S. Και τρίτον επειδή η κλοπή του φορτίου και η μεταφόρτωσή του (σε ελληνικής πλοιοκτησίας τάνκερ, όνομα: Ice Tanker, εταιρεία: Dynacom Tankers, ιδιοκτήτης: Προκοπίου, σημαία: λιβερίας..) για να μεταφερθεί … στο μακρινό Τέξας δείχνει ιδιάζουσα δολιότητα και θρασύτητα: κάποιοι (ο έλληνας εφοπλιστής…) θα βγάλουν και λεφτά απ’ αυτήν την ιστορία!

Αυτά ξεκίνησαν στις 19 Μάη. Πώς θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα τόσο απ’ την Τεχεράνη όσο και απ’ την Μόσχα και άλλους; Και πως το νο 1 εθνικό κεφάλαιο θα μπορούσε να αισθάνεται ασφαλές όταν συμμετέχει είτε με την μορφή του κράτους του είτε με την μορφή των επιχειρηματιών του σε επιθετικές ενέργειες;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το κακό παραμονεύει! (1)

Δευτέρα 23 Μάη>> Όχι, δεν είναι συνωμοσία! (Και σίγουρα δεν είναι μια «θεωρία» της!!!) Ό,τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας δεν μπορεί να θεωρηθεί κρυφό, συνωμοτικό. Κι αν κλείσουμε τα μάτια, πάλι δεν είναι τέτοιο. Όσο σφικτά κι αν τα κλείσουμε (τα μάτια μας). Εξαιρούνται όσοι χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο…

Δείτε το λοιπόν σαν case study. Ψύχραιμα και κριτικά.

Αυτό είναι μια είδηση:

Αυτό είναι άλλη μια, πιο διεθνής:

Τα κρούσματα (ως πριν 3 ημέρες):

Εντάξει ως εδώ; Όλα είναι μυστηριώδη, περίεργα και δυτικά, αλλά η «επιστημονική κοινότητα αγρυπνά» (πρωτοκοσμική κι αυτή) … Χτες, σήμερα, αύριο.

Πάμε τώρα πίσω, 14 μήνες πριν, πάντα τον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Unlimited hangover…

Δευτέρα 23 Μάη>> Στα μέσα Μάη (πριν μια βδομάδα ας πούμε) η κατάσταση (με το διεισδυτικό, δημαγωγικό βλέμμα της δύσης) ήταν ως εξής:

Α) Στο χαλυβουργείο της Μαριούπολης ο ρωσικός στρατός βρέθηκε αναγκασμένος να αποδεχθεί την «αποχώρηση» των ουκρανοφασιστών και των υπόλοιπων του τακτικού στρατού του Κιέβου (+ των ξένων μισθοφόρων), έναν μεγαλοφυή στρατηγικό ελιγμό του κλόουν προφέσορα της δημοκρατίας και της ειρήνης, ανάλογο του γνωστού «γκολ εσείς; σέντρα εμείς, να δούμε ποιος θα αντέξει περισσότερο…»

Β) Σε άλλα σημεία του μετώπου ο στρατός του Κιέβου νικούσε (ή θα νικούσε όπου νάναι…), έτσι ώστε εύλογα περίμενε κάθε φρόνιμος δυτικός ότι όπου νάναι θα αρχίσει η προέλασή του προς την Μόσχα… Πράγμα που οδηγούσε διάφορες πολιτικές βιτρίνες (ξεκινώντας απ’ τον βασιλιά γαλλίας, για να πάρουν την σκυτάλη ο θλιβερός κύριος Scholz και ο πρώην τραπεζίτης Draghi) να συμβουλεύουν φιλικά τον κλόουν «να μην νικήσει πολύ» (!) αφού έτσι θα αποσταθεροποιηθεί η ρωσία με άγνωστη κατάληξη, και ότι καλύτερα «να δώσει κάτι τις στους ρώσους» (για να νομίζουν ότι νίκησαν…), κι ας πάει το παλιάμπελο!

Αυτά ήταν ευχάριστα νέα (μπροστά από ένα βουναλάκι άσπρη σκόνη…)

Ελάχιστες μέρες μετά, η κατάσταση ήταν η εξής: οι ίδιοι καθεστωτικοί new york times που όπως όλοι οι παρόμοιοι επαγγελματίες της εξαπάτησης και των psyops αποθέωναν τον νικητή κλόουν, είχαν αυτό το κύριο άρθρο με αυτήν την χαρακτηριστική εικονογράφηση:

Και να ένα ενδεικτικό τμήμα του:

…. Η τωρινή στιγμή είναι πολύ μπερδεμένη σ’ αυτή τη σύγκρουση, πράγμα που ίσως εξηγεί γιατί ο πρόεδρος Biden και οι υπουργοί του διστάζουν να βάλουν καθαρούς στόχους. Ένας λόγος παραπάνω, λοιπόν, για τον κ. Biden, να εξηγήσει στους αμερικάνους ψηφοφόρους, αρκετά πριν το Νοέμβρη, ότι η υποστήριξη στην Ουκρανία σημαίνει υποστήριξη των δημοκρατικών αξιών και του δικαιώματος των κρατών να υπερασπίζονται τους εαυτούς απέναντι στην επιθετικότητα – αλλά η ειρήνη και η ασφάλεια παραμένει το ιδεώδες αποτέλεσμα αυτού του πολέμου.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουδέτερα κράτη με έφεση σε εκστρατείες…

Δευτέρα 16 Μάη>> «Την πάτησε η ανεγκέφαλη αλεπού!!! Εισέβαλε στην ουκρανική επικράτεια και ανάγκασε ‘φιλειρηνικά’ κράτη να κτυπήσουν την πόρτα του νατο… επειδή φοβούνται… Γλύτωσε τους πυραύλους στην ουκρανία, θα τους βρει μπροστά του απ’ την φινλανδία και τη σουηδία!» Ωραίο παραμύθι, έχει και αρκούδα (την ρωσική)… Διότι μπορεί να έγινε μόδα εξουσίας η επίκληση σε κάποιο «φόβο», σε κάποια «απειλή», απ’ τα αφεντικά και τους λακέδες τους για να υλοποιήσουν (και μιλιταριστικούς) σχεδιασμούς χρόνων∙ αλλά μόνο οι ignorants (δυστυχώς πάρα πολλοί…) τρέφονται μ’ αυτά τα φονικά παραμύθια. Και όταν θα τα πληρώσουν ακριβά, θα είναι αργά για μετάνοιες…

Από πρώτη ματιά θα ήταν όχι απλά οξύμωρο∙ θα ήταν παρανοϊκό: δύο κράτη/κεφάλαια (το σουηδικό και το φινλανδικό) έχουν εξασφαλίσει την ησυχία τους στις ενδοκαπιταλιστικές πολεμικές συγκρούσεις με τον μόνο τρόπο που αυτό είναι κατορθωτό: δηλώνοντας ουδετερότητα… Και, ξαφνικά, αποφασίζουν ότι θα προστατευτούν καλύτερα αν ενταχτούν σ’ έναν μιλιταριστικό μηχανισμό που είναι η μία πλευρά του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου… Με άλλα λόγια (λένε οι πολιτικές τους βιτρίνες) οι στρατοί και οι πόλεμοι είναι καλύτερη προστασία της «ειρήνης» απ’ την ουδετερότητα – και το νατο είναι στη «σωστή μεριά της ιστορίας» (δηλαδή στους νικητές)!!! Κι αυτό (λένε στη Στοκχόλμη και στο Ελνσίνκι) επειδή η ανεγκέφαλη αλεπού εισέβαλε σ’ ένα άλλο κράτος που απειλούσε να ενταχτεί στο νατο!

Αν αυτά τα παρανοϊκά τα τρώνε οι υπήκοοι του βασιλιά Κάρλ 16ου Γουσταύου και της φινλανδικής δημοκρατίας… ας πρόσεχαν!!! Η αλήθεια είναι εντελώς αντίθετη! Η προετοιμασία για τη νατοϊκή επέκταση στα ουδέτερα σκανδιναβικά κράτη είναι πολύ παλιότερη! Και οι αιτίες της δεν έχουν σχέση με τη Μαύρη Θάλασσα!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το νατο στους πάγους

Δευτέρα 16 Μάη>> Το 2012 το γκουβέρνο στο Ελσίνκι προετοίμαζε την ένταξη στο νατο, αλλά απέναντι στη Μόσχα παρίστανε τον ανήξερο. To 2015 αποφάσισε ότι πρέπει να εκσυγχρονίσει την πολεμική αεροπορία του (παρά το καθεστώς ουδετερότητας…). Στις 10 Δεκέμβρη του 2021 ανακοίνωσε τον νικητή του σχετικού διεθνούς διαγωνισμού: το πανάκριβο (και προβληματικό) f-35 της lockheed martin: 64 κομμάτια και ένα καλό μέρος «υποστηρικτικών υπηρεσιών», στις οποίες περιλαμβάνονται η κατασκευή τμημάτων του σκάφους σε φινλανδικά εργοστάσια, ένα τμήμα των επισκευών και της συντήρησης, ένα τμήμα της τελικής συναρμολόγησης, εν τέλει ένα 30% «προστιθέμενης αξίας» σε φινλανδικό έδαφος… Έναντι 9,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό το deal θα εξασφαλίσει (κατά το φινλανδικό υπ.αμ.) 4.500 άμεσες και 1.500 έμμεσες θέσεις εργασίας για τα επόμενα χρόνια…. Συγκινητικό… Αργότερα (φέτος) θα υπογραφτούν ξεχωριστές συμφωνίες για την αγορά των (αμερικανικών) πυραύλων που θα φορτώνονται στα f-35… Τα πρώτα κομμάτια αεροπλάνων (σχεδιάζεται) να παραδοθούν το 2030.

Γιατί; θα μπορούσε να ρωτήσει η ανεγκέφαλη αλεπού, αλλά δεν το κάνει πια. Ξέρει.

Υπάρχει (από το 1952) ένας θεσμός πολιτικών συνεργασιών ονόματι nordic council, στον οποίο συμμετέχουν κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι απ’ την δανία, την φινλανδία, την νορβηγία, την σουηδία, την ισλανδία, τα νησιά Faroe, την γροιλανδία και τα νησιά του αυτόνομου και ουδέτερου (φινλανδικού) συμπλέγματος Aland. Μισό ευκαιρία για ταξίδια και δημόσιες σχέσεις, μισό πεδίο για οικονομικά, εμπορικά και πολιτιστικά νταραβέρια, το nordic council απέφευγε συζητήσεις για «θέματα ασφάλειας» λόγω της ουδετερότητας της Στοκχόλμης και του Ελσίνκι.

Όχι πια – κι αυτό πριν οποιαδήποτε ρωσική εισβολή!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι πρωτοκοσμικοί υπήκοοι στον πάγο

Δευτέρα 16 Μάη>> Καμία σχέση, λοιπόν, των αιτήσεων Στοκχόλμης και Ελσίνκι για ένταξη στο νατο με τον δήθεν φόβο τους ότι η παλιο-ανεγκέφαλη αλεπού θα τα πάρει όλα σβάρνα μετά την ουκρανία! Αυτά είναι παραμύθια για να νομιμοποιήσουν απ’ τους υποτελείς (μερικά γκάλοπ, ίσως και κανά στημένο δημοψήφισμα θα δείξουν την αποτελέσματικότητα του κρατικού παραμυθιού) αποφάσεις που έχουν ληφθεί προ πολλού, σχέδια πολεμικά που ετοιμάζονται εδώ και χρόνια, επιλογές των αφεντικών εδώ κι εκεί που είναι ιμπεριαλιστικές:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Συμβουλές επιβίωσης

Δευτέρα 16 Μάη>> Όταν ένας αμερικανικός ογκόλιθος της δημαγωγίας σαν την καθεστωτική washington post δίνει συμβουλές (διαχείρισης της φτώχιας…) εμείς του πάτου πρέπει να ακούμε: Προς τους νέους (ή τους λιγότερο νέους): Έξω κυκλοφορεί ένα ανθρωποφάγο θηρίο. Λέγεται πληθωρισμός. Γι’ αυτό καθίστε με την μαμά και τον μπαμπά∙ κάπως θα σας νταντέψουν.

Αυτή είναι η πιο πρόσφατη οδηγία του σε αναδιάρθρωση (αμερικανικού και όχι μόνο) καπιταλισμού: με τους πραγματικούς (όχι τους ονομαστικούς…) μισθούς στο γκρεμό, την κοινωνική σας αναπαραγωγή αναθέστε την, οπωσδήποτε εν μέρει, στην οικογένεια. Μπορεί να έχει λίγο παραπάνω γκρίνια, λίγο παραπάνω ζόρια, αλλά μας συμφέρει (σαν αφεντικά).

Καταλαβαίνετε εδώ αυτό που καταλαβαίνουμε κι εμείς; Μια αναδίπλωση της πολιτικής οικονομίας του καπιταλισμού, μέσα σε πολλές άλλες παρόμοιες και μαζί μ’ αυτές, απ’ τον άλλοτε «ουρανό της ελευθερίας και της καταναλωτικής αυτοπραγμάτωσης» στις λάσπες της σπάνης, της πειθαρχίας και της μιζέριας; Καταλαβαίνετε ότι η υπερσυσσώρευση των αφεντικών δηλαδή η υπερεκμετάλλευση της εργασίας και η υπεραπόσπαση υπεραξίας που δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να πραγματοποιηθεί πλήρως στην αγορά (μην μας ρωτήσετε τι είναι η «πραγματοποίηση της υπεραξίας», αυτά είναι βασικά!) οδηγεί απ’ την μια σε ορέξεις για ακόμα-μεγαλύτερη-«δημιουργική»-καταστροφή (…) κι απ’ την άλλη σε συμπίεση (και εντατικότερο έλεγχο / αυτοπεριορισμό) του κοινωνικού εργοστάσιου και ειδικά της σύγχρονης εργατικής τάξης; (Της ποιας;)

Αν το καταλαβαίνετε αυτό, τότε δεν μπορεί παρά να καταλαβαίνετε και το άλλο: πόσες ομοιότητες έχουν οι περιορισμοί λόγω «ενεργειακής κρίσης» με τους περιορισμούς λόγω «υγιειονομικής κρίσης»; Πόσο στρώσιμο του εδάφους και άνοιγμα του δρόμου ήταν η (χρονικά) πρώτη «κρίση», η πολύπλευρη κοινωνική καταστροφή της προηγούμενης διετίας;

Μην την χάσετε!

Δευτέρα 9 Μάη>> Μπορεί να το ξέρετε, μπορεί όχι, αλλά σήμερα η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) θα ανακοινώσει … την «συντέλεια του κόσμου»!!! Θα πρέπει να το είπαν σ’ αυτό το παρακμιακό δυτικό μαγαζί δημαγωγίας «ασφαλείς πηγές», το αναπαρήγαγε φυσικά, και δείχνει να είναι η αγαπημένη τις τελευταίες ημέρες δυτική «πρόγνωση». Αν όχι για άλλους λόγους, επειδή αποδεικνύει ότι η ανεγκέφαλη αλεπού είναι ο Σατανάς ο ίδιος…

Απ’ την μεριά της η ασταμάτητη μηχανή έχει να συμβουλέψει πως ένα τέτοιο κοσμοϊστορικό γεγονός σαν την «συντέλεια του κόσμου» δεν πρέπει να το χάσετε με τίποτα! Τι θα έχετε να λέτε στα εγγόνια σας; Κλείστε εισιτήρια, αν είναι δυνατόν στο «πέταλο» (πάντα εκεί πάει ο καλός ο κόσμος), όσο ακριβά κι αν είναι!!!

Αν, πάλι, ούτε ανακοινωθεί αύριο ούτε γίνει μεθαύριο, μην στεναχωρηθείτε. Οι δυτικοί δημαγωγοί δείχνουν να πίνουν πολλά κιλά απ’ τους τόνους κόκας που διακινούνται στα μαγαζιά τους, οπότε κάτι άλλο συγκλονιστικό θα βρουν να ανακοινώσουν το συντομότερο. (Εδώ που τα λέμε, απ’ το πολύ κάψιμο, έχουν ξεχάσει τα βασικά. Αν η ανεγκέφαλη αλεπού φέρει την «συντέλεια του κόσμου», ο αυτοκράτορας Xi που είναι ο βασικότερος και πιο επικίνδυνος εχθρός, τι θα κάνει; Το Big Bang 2.0, με κινέζικα χαρακτηριστικά, για να ξαναφτιάξει τον κόσμο;)

Κάτοψη του ουκρανικού πεδίου μάχης, με τους ίσως φιλόδοξους νατοϊκούς γείτονες στα δυτικά…

Εν τω μεταξύ ο «άξονας» (στον οποίο έχει προστεθεί η Βαρσοβία…) φαίνεται να επιδιώκει απελπισμένα την δημιουργία κάποιου «δεύτερου μετώπου» στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Μια φήμη (αλλά μόνο φήμη) θέλει τον κλόουν να ζήτησε απ’ το γεωργιανό κράτος να επιτεθεί στο ρωσικό∙ αν αυτό αληθεύει τότε πήρε την απάντηση «τί πίνεις;». (Ξέρουμε…) Πιο πιθανό (και παρ’ όλα αυτά απελπιστικό) είναι είτε να εισβάλει στην ουκρανία πολωνικός στρατός απ’ τα βορειοδυτικά, είτε ρουμανικός απ’ τα νοτιοδυτικά (στα βόρεια έχει βουνά). Η Βαρσοβία κάνει «ασκήσεις» κοντά στα πολωνο-ουκρανικά σύνορα, για προθέρμανση (;), προκειμένου να καταλάβει (για «ανθρωπιστικούς» πάντα λόγους…) τα παλιά εδάφη της στην τώρα ουκρανική Γαλικία (Lviv…). Κάτι τέτοιο θα σήμαινε διαμελισμό της ουκρανικής επικράτειας… Ωστόσο, αν όντως το φασιστοπολωνικό καθεστώς ορέγεται κατακτήσεις, ίσως να μην προλάβει: έκτακτες ασκήσεις κάνει και ο στρατός της λευκορωσίας, ακριβώς δίπλα, στα σύνορα με την ουκρανία∙ κι ένα «πουλάκι» λέει πως αν χρειαστεί θα εισβάλει πρώτος (μαζί με ρωσικές ενισχύσεις…), για να κόψει τον Μίνσκ τον δρόμο (και την όρεξη) στη Βαρσοβία… Ποιός ξέρει;

Νοτιότερα, προς την μεριά της Μαύρης Θάλασσας, ένα «δεύτερο μέτωπο» θα αφορούσε την λωρίδα της τρανσδνειστερίας, ανάμεσα στη μολδαβία και την ουκρανία. Και πάλι πρόκειται για φήμη (ή για ανεφάρμοστα σχέδια του άξονα): να επιτεθεί το Βουκουρέστι στην τρανσδνειστερία, να την «απελεθερώσει» απ’ τον ρωσικό στρατό, και να την «χαρίσει» στην μολδαβία. Όμως και πάλι απόγνωση: με το που θα πατήσουν ρουμανικές αρβύλες στο ουκρανικό έδαφος στα νοτιοδυτικά της Οδησσού, θα είναι στο έλεος των ρωσικών υπερηχητικών (και διαπιστωμένα φονικών) πυραύλων. Βέβαια το Βουκουρέστι είναι μέλος του νατο (από το 2004) κι ίσως κάποιοι σκέφτονται ότι η Μόσχα «δεν θα τολμήσει να κτυπήσει νατοϊκό στρατό»… Χμμμμ… Τί πίνουν; Ποιός ξέρει;

Αυτά θα μπορούσαν να είναι μόνο «σκέψεις τρελές». Και έτσι θα έπρεπε να μείνουν. Όμως… Όμως οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες (και, προφανώς κάποιοι από εκείνους που εκπροσωπούν) βλέπουν εφιάλτες στην προοπτική (ή στην βεβαιότητα) «να νικήσει η ρωσία». (Είναι όλοι τους παλιοί «ειρηνοποιοί» όταν τους συνέφερε, συνεπώς τώρα έχουν στριμωχτεί και φοβούνται…). Και επειδή φοβούνται αυτούς τους δυόμισυ μήνες του πολέμου στην ουκρανία τα στρατηγεία του «άξονα» κάνουν την μια λάθος εκτίμηση πάνω στην άλλη – και συνεχίζουν.

Τι άλλο μπορεί να περιμένει κάποιος από δαύτους εκτός απ’ το επόμενο «αισιόδοξο» λάθος; Αν έχουν αρχίσει να ερωτοτροπούν με την “συντέλεια του κόσμου” τι να περιμένει κανείς;

(Υ.Γ. Στις 3 Μάη η ανεγκέφαλη αλεπού υπέγραψε διάσταγμα που δίνει ένα δεκαήμερο στις σχετικές υπηρεσίες για να φτιάξουν μια λίστα των εμπορευμάτων – κυρίως πρώτων υλών – που είτε θα σταματήσει εντελώς η πώλησή τους σε “μη φιλικούς πελάτες”, είτε αυτοί θα πληρώνουν όπως και το φυσικό αέριο. Η προθεσμία λήγει στις 13 Μάη.

Δεν θα έρθει τότε η “συντέλεια του κόσμου”… Αν, όμως, ακούσετε γύρω ένα έντονο, γοερό κλάμα θα φταίνε αυτές οι αντι-κυρώσεις…)