Tag: ηπα

Μαζικής καταστροφής

Σάββατο 10 Ιούνη. Ο κ. Καμμένος, στην ομιλία του, αναφέρθηκε και στα τελευταία γεγονότα στον Κόλπο, τονίζοντας ότι τάσσεται υπέρ του χαρακτηρισμού των Αδελφών Μουσουλμάνων [!!!!] ως τρομοκρατικής οργάνωσης και πρόσθεσε πως κάθε χώρα πρέπει να διαλέξει «με ποίου το μέρος θέλει να είναι», αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά της Τουρκίας. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας είπε ότι «η Ελλάδα είναι βέβαιο ότι θα είναι με το μέρος των ΗΠΑ», και άφησε αιχμές εναντίον της Γερμανίας λέγοντας πως «όλος ο ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μόνος πραγματικός σύμμαχος της χώρας μας ήταν οι ΗΠΑ. Οι άλλοι είναι σύμμαχοι, αλλά είναι μόνο ως πιστωτές χωρίς σεβασμό και αυτό γιατί κάποιοι από αυτούς δεν θα ξεχάσουν ποτέ ότι έχασαν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο από αυτή τη χώρα».

Αυτά έγραψε η καθεστωτική «καθημερινή» χτες, και δεν τα έβγαλε απ’ το μυαλό της. «Είναι βέβαιο» ότι ένα καλό κομμάτι (ίσως πλειοψηφικό ίσως και χωρίς αντίπαλο) του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου είναι «με το μέρος των ΗΠΑ» εδώ και 70 χρόνια. Όπως, επίσης, είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχουν «αδελφοί μουσουλμάνοι» ούτε «αδελφές μουσουλμάνες». Υπάρχει μουσουλμανική αδελφότητα· αν κι αυτό δεν κάνει διαφορά για κανέναν φασίστα.

Είναι βέβαιο, επιπλέον, κάτι ακόμα, σοβαρότερο. Ότι ο πολεμόκαβλος ψεκασμένος υπ.αμ. είναι ατζέντης της Ουάσιγκτον, όχι τώρα αλλά απ’ τα νιάτα του. Γι’ αυτό, άλλωστε, έχει επιβιώσει πολιτικά και έφτασε να γίνει συνεταίρος των άλλων «ορφανών» του ελληνικού βαθέος κράτους, των ροζ. Το να λέει το «ποίημα της γραμμής» ένας ψεκασμένος, τον οποίο οι ροζ μπορεί να κοροϊδεύουν πίσω απ’ την πλάτη του, δεν τους ξεκαρφώνει. Υλοποιούν την «εθνική γραμμή» του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου, μαζί με όλα υπόλοιπα τα καθεστωτικά κόμματα και αποκόμματα.

Βέβαιο, εν τέλει, είναι κι αυτό: τον δικό μας λαιμό στον τάκο θέλουν όλοι αυτοί οι «πατριώτες» – συνεταράκια των αμερικάνων. Τον δικό μας και μόνο. Γιατί κατά τα άλλα, θαυμάσια ο ψεκασμένος θα μπορούσε να συμβάλει στον αμερικανικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας ρίχνοντας τον εαυτό του (χωρίς αλεξίπτωτο) από λίγες χιλιάδες πόδια – για λογαριασμό των φίλων του. Ίσως έτσι αποδεικνυόταν υπερόπλο: ο «πατέρας των βομβών»…

Όμως όχι! Άλλους θέλει να ρίξει στο λάκο. Άλλοι είναι το «κρέας»: εμείς….

Ο πρέσβης των ΗΠΑ, κ. Τζέφρι Πάιατ, μίλησε με ιδιαίτερα θερμά λόγια για τις σχέσεις της χώρας του με την Ελλάδα. Αναφέρθηκε στις αμυντικές δαπάνες ύψους 2% του ΑΕΠ στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, στην παρουσία στη δύναμη του Κοοσόβου και στις διευκολύνσεις που έχει παράσχει εσχάτως στη Συμμαχία. Αναφερόμενος στη Σούδα, ο κ. Πάιατ μίλησε για μια βάση «που μας δίνει στρατηγικό πλεονέκτημα και την δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις με ευελιξία και αποστελεσματικότητα στην ευρύτερη περιοχή». (Απ’ το ίδιο ρεπορτάζ).

Αυτά τα όμορφα…

Συρία

Σάββατο 10 Ιούνη. Μ’ έναν γρήγορο ελιγμό, που οπωσδήποτε έγινε ευκολότερος λόγω της ερήμου, ο συριακός (ή φιλο-συριακός) στρατός παρέκαμψε το εμπόδιο που είχαν δημιουργήσει η Ουάσιγκτον και οι proxies της στη νότια συρία, την «deconfliction zone» στην At Tanf, και έφτασε στα σύνορα συρίας – ιράκ λίγο ανατολικότερα. Κατ’ αυτόν το τρόπο η αμερικανική “zone” έχει μετατραπεί τώρα σε έναν «θύλακα» αποκλεισμένο απ’ τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, την πρόσβαση δηλαδή στην κεντρική συρία και στον οδικό άξονα Palmyra – Deir ez-Zor… Προφανώς, αν τα πράγματα μείνουν έτσι, πρόκειται για ήττα (επί του εδάφους!) των proxies της Ουάσιγκτον και, κυρίως, της ίδιας – αυτό το τελευταίο για πρώτη φορά στο συριακό πεδίο μάχης. Είναι κάτι που πρέπει να σημειωθεί.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη ο συριακός στρατός και οι συμμαχοί του, κινούμενοι νοτιοανατολικά του Aleppo, έφτασαν στα όρια της περιοχής που ελέγχουν οι ypg και οι αμερικάνοι, έξω απ’ την Raqqa. Αν και έγιναν κάποιες αψιμαχίες με τις ypg ο συριακός στρατός δεν θα σταματήσει εκεί. Θα κινηθεί προς το νότο (κατά βάση ερημικές εκτάσεις) συγκλίνοντας προς τον άξονα Palmyra – Deir ez-Zor, με πιθανότερο σημείο συνάντησης (με εκείνους που προωθούνται απ’ την μεριά της Palmyra) την κωμόπολη As Sukhnah, στη μέση της διαδρομής ως την Deir ez-Zor.

Αν αυτό γίνει μέσα στις επόμενες ημέρες, τότε η συμμαχία Μόσχας – Τεχεράνης – Δαμασκού θα δικαιούται να βγάλει την γλώσσα (διακριτικά…) στους αντιπάλους της…

Συρία

Παρασκευή 9 Ιούνη. Είναι να τρίτη φορά (μέσα σε τρεις βδομάδες) που ο αμερικανικός στρατός κτύπησε τους συμμάχους του συριακού βόρεια της At Tanf – κοντά στα νότια συρο-ιρακινά σύνορα.

Η Ουάσιγκτον δηλώνει ότι υπάρχει μια «deconfliction zone» στην περιοχή, την οποία αυθαίρετα προσδιορίζει να έχει ακτίνα 55 χιλιομέτρα γύρω απ’ την βάση της. (Η 3η επίθεσή τους έγινε, πάντως, έξω απ’ αυτήν…). Η Μόσχα δια του υπ.εξ. της Lavrov δήλωσε προχτές ότι δεν καταλαβαίνει τι πάει να πει «deconfliction zone», ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στη συρία, και ότι σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να υπάρξουν οποιουδήποτε είδους «ζώνες» στη συριακή επικράτεια αν δεν τις εγκρίνει η «νόμιμη κυβέρνηση». Δηλαδή ο Άσαντ. Μ’ άλλα λόγια η Μόσχα κατηγορεί τον αμερικανικό στρατό για πειρατεία. Επιπλέον, παρά τις επιθέσεις, φαίνεται ότι οι κατά κύριο λόγο ιρανοί «φρουροί της επανάστασης» κρατάνε τις θέσεις τους και προωθούνται αργά μεν αλλά σταθερά προς τα σύνορα.

Η στάση της ρωσικης αεροπορίας, ως τώρα, μένει στα λόγια. Οι πράξεις (εκ μέρους της συμμαχίας Δαμασκού – Μόσχας – Τεχεράνης) δεν είναι απαραίτητες στη συγκεκριμένη περιοχή. ΑΛΛΑ: η Ουάσιγκτον πάει γυρεύοντας... Οι πάντες έχουν καταλάβει ότι στηρίζει συγκεκριμένους proxies και με συγκεκριμένη στόχευση, κάθε άλλο παρά «αντιτρομοκρατική».

Οπότε, αν υπάρξει κατάλληλη στιγμή, μπορεί να συμβεί αυτό που τώρα φαίνεται αδύνατο: να χάσουν οι αμερικάνοι κάποιο αεροπλάνο τους, από «μυστήριους (δηλαδή high tech ρωσικούς) λόγους»… Ήδη αναφέρεται μια τουλάχιστον επίθεση στις αμερικανικές θέσεις μέσω drone…

Συρία – ιράκ

Παρασκευή 9 Ιούνη. Ενώ αυτά συμβαίνουν στα νότια (της συριακής επικράτειας) συρο-ιρακινά σύνορα, στα ανατολικά, απ’ την μεριά του ιράκ, οι (φιλοϊρανοί ή και ιρανοί) PMU «καθαρίζουν» με μάλλον θυελλώδη ρυθμό τα κατεχόμενα απ’ τον isis εδάφη. Έχουν καταφέρει ήδη να έχουν πρόσβαση στο συριακό έδαφος χωρίς να χρειάζεται να διασχίσουν την αμερικανόφιλη ypgκρατούμενη ζώνη.

Αυτή η εξέλιξη βοηθάει στο να προτείνουμε μια απάντηση στο ερώτημα τι θα κάνει η Τεχεράνη μετά τις «τρομοκρατικές επιθέσεις» σε βάρος της, των οποίων την ευθύνη ανέλαβε ο isis, δηλαδή το Ριάντ – Τελ Αβίβ – Ουάσιγκτον (άσχετα με το ποιος τις έκανε πραγματικά…). Θα επιτεθεί άραγε το ιράν στη σαουδική αραβία όπως σερβίρουν διάφοροι «ειδικοί αναλυτές»;

Θα ήταν βλακώδες· τόσο πολύ ώστε μόνο οι εγκάθετοι «ειδικοί» μπορούν να το πουλάνε σαν «εκτίμηση». Το ιρανικό καθεστώς έχει αποδείξει ότι διαθέτει υψηλού επιπέδου στρατηγική τέχνη. Το απέδειξε όχι τώρα αλλά την πολύ δύσκολη δεκαετία του ’80, όταν του επιτέθηκε άμεσα το χουσεϊνικό ιράκ και έμμεσα οι ηπα, η ευρώπη και η σοβιετική ένωση… Κι ωστόσο νίκησε (το ιράν)!

Τώρα τα πράγματα είναι στοιχειώδη. Αν πρόκειται να κάνει κάτι το ιρανικό καθεστώς αυτό είναι να εντατικοποιήσει τις επιτυχίες του «εκεί που πονάει». Στο ιρακινό και στο συριακό έδαφος. Τόσο ο Άσαντ όσο και η Χεζμπ’ αλλάχ έχουν όρια στον αριθμό των πεζικάριων που μπορούν να διαθέσουν στο δεύτερο. Η Τεχεράνη, δηλαδή οι «φρουροί της επανάστασης», έχουν μεγάλα περιθώρια ακόμα. Αν, λοιπόν, η Τεχεράνη πρόκειται να απαντήσει στην «τρίζω τα δόντια» αμφισβήτηση του ρόλου της σ’ όλη αυτή τη ζώνη, ως την Μεσόγειο, κρίνουμε ότι έχει το περιθώριο να το κάνει (κάτω απ’ τα ρωσικά φτερά και, όπου χρειάζεται, με αναβαθμισμένα ρωσικά όπλα) εντατικοποιώντας την χερσαία εκστρατεία κατά του isis στην γραμμή Palmyra – Deir ez-Zor – συροϊρακινά σύνορα. Εκεί, ό,τι και να θέλουν η Ουάσιγκτον, το Ριάντ ή το Τελ Αβίβ, φαίνεται αδύνατο (αυτή τη στιγμή) να αποτρέψουν την πλήρη στρατιωτική κατάρρευση του isis· πριν καν καταφέρουν οι αμερικανοκινούμενοι ypg να «απελευθερώσουν» την Raqqa, (πετυχαίνοντας τελικά συμβολική μόνο νίκη). Κι αν αυτή η γραμμή «κατακτηθεί» απ’ τους συμμάχους του Άσαντ, θα πρόκειται για ήττα πολλές φορές χειρότερη (για τους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της) απ’ την «επανακατάκτηση» του Aleppo.

(Οι ιδεολόγοι της «καθαρής θεωρίας» και, φυσικά, οι δημαγωγοί νοιώθουν άβολα με το σκληρό γεγονός ότι η έκβαση των πολέμων κρίνεται στο έδαφος και όχι … στα μήντια. Ο.Κ. Έχουμε να ακούσουμε μαλακίες… με τον τόνο… Ως συνήθως.)

Κουίζ

Τετάρτη 7 Ιούνη. Δεξιά είναι ο κινέζος πρόεδρος Xi Jinping, υποθέτουμε ότι τον αναγνωρίζετε. Πίσω είναι φύση και πουλιά. Αριστέρα, όμως, ποιος είναι; Ο πρόεδρος των νησιών Μάρσαλ; Ο ceo της high tech εταιρείας space overload; Όχι. Είναι ο Jerry Brown, κυβερνήτης της Καλιφόρνια.

Οπότε, με ελαφριά διάθεση, αρχίζουμε την ειρωνεία. Α) Ένας ένας οι κυβερνήτες διάφορων αμερικανικών πολιτειών επισκέπτονται το Πεκίνο και συνάπτουν χωριστή συμφωνία ειρήνης, όπως έκανε ο Δικαιόπολις στους “Αχαρνείς” – κι ας κόψει το λαιμό του ο ψοφιοκούναβος και οι στρατηγοί του. Όχι. Β) Η πολιτεία της Καλιφόρνια (το 4ο πλουσιότερο κράτος στον κόσμο, αν βέβαια ήταν ανεξάρτητο κράτος…) θέλει ιδιαίτερη σχέση με το 1ο πλουσιότερο κράτος στον κόσμο – έτσι κάνουν οι πλούσιοι μεταξύ τους, διάολε! Όχι. Γ) Ο Brown υποσχέθηκε στον Jinping ότι ΔΕΝ θα αναγνωρίσει την ταϊβάν σαν ανεξάρτητο κράτος, αρκεί το Πεκίνο να αναγνωρίσει την Καλιφόρνια έτσι, όταν χρειαστεί. Όχι! Δ)…

Χαριτωμένο είναι αυτό το απόσπασμα απ’ τις δηλώσεις του Jinping: ελπίζω ότι η Καλιφόρνια θα συνεχίσει να προωθεί τις διμερείς σχέσεις… σε επίπεδο κοινοτήτων… Όσο για τον Brown; Ανταπόδωσε: η Καλιφόρνια δίνει σημασία στην παραδοσιακή συμφωνία με την Κίνα και είναι αφοσιωμένη με τον διάλογο και την συνεργασία … με τις τοπικές κυβερνήσεις της Κίνας…

Ααααα!… Εντάξει. Το Πεκίνο δεν προωθεί την ανεξαρτοποίηση της Καλιφόρνια – προς το παρόν. Δεν θα ανοίξει πρεσβεία στο L.A. Μόνο προξενείο. Όπως τώρα…

Η άλλη Astana

Τετάρτη 7 Ιούνη. Τις επόμενες μέρες της βδομάδας πρόκειται να συμβεί κάτι που θα αξίζει να θεωρηθεί «τεκτονική αλλαγή» στις παγκόσμιες καπιταλιστικές ισορροπίες· αλλά, επειδή δεν βολεύει τους αμερικάνους και τους φίλους τους (όπως το ελλαδιστάν) είτε δεν θα το ακούσετε, είτε θα το ακούσετε διαστρεβωμένο: το Νέο Δελχί και η Ισλαμαμπάντ θα γίνουν μόνιμα μέλη του «συμφώνου της Σαγκάης» (Shanghai Cooperation Organization – SCO). Και σύντομα πρόκειται να γίνει μόνιμο μέλος και τη Τεχεράνη.

Νέο Δελχί και Ισλαμαμπάντ έχουν κάμποσες «ιστορικές» διαφορές μεταξύ τους. Έχουν φτάσει και στα πρόθυρα πολέμου, που εμπόδισαν (λένε…) οι ηπα. Από ιστορική άποψη είναι «διαφορές» που κληρονόμησε και συντήρησε η αγγλική αποικιοκρατία μετά την επίσημη αναδίπλωσή της απ’ την περιοχή. Φυσικά τα τοπικά αφεντικά άλλο που δεν ήθελαν. Έχουν, άλλωστε, πυρηνικά όπλα…

Μέχρι τώρα και για κάμποσα χρόνια τα δύο κράτη είχαν καθεστώς παρατηρητή στο SCO. Την μόνιμη ένταξη του Νέου Δελχί προωθούσε η Μόσχα· της Ισλαμαμπάντ το Πεκίνο. Για να μπουν και οι δύο στην ίδια (στρατιωτική) συμμαχία σημαίνει ότι Μόσχα και Πεκίνο έχουν δουλέψει πολύ για να εξασφαλίσουν «πολιτικοοικονομικούς» ορίζοντες για τα δύο νέα μέλη τέτοιους που να μην συγκρούονται μεταξύ τους.

Η επίσημη υποδοχή των νέων μελών θα γίνει στη σύνοδο της SCO στην Astana. Την ερχόμενη Πέμπτη και Παρασκευή. Με δεδομένο πως ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο έχουν φήμη «επιπόλαιων» η διεύρυνση της συμμαχίας που, πλέον, θα καλύπτει το 60% της «ευρασίας» (αυτής που φοβόταν ο Μπρεσίνσκι), θα αλλάξει εντελώς τα δεδομένα – κατ’ αρχήν στην ασία. Και, μετά στην ευρώπη. (Το project europe για παράδειγμα πρέπει να επιταχυνθεί άμεσα…)

Συσχετίστε αυτήν την εξέλιξη με τα περιληπτικά που γράφαμε χτες για τις σχέσεις πακιστάν – σαουδικής αραβίας (: Ισλαμαμπάντ). Συσχετίστε την με την αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβική λύσσα για τις απώλειες τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ. Και αφήστε την νωχελική συνήθεια του «καλά μωρέ, αυτά είναι μακριά».

Ο πλανήτης είναι μεγάλος και μικρός! Ταυτόχρονα! Και ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος είναι σε εξέλιξη!

(Α, by the way: μεγάλη διπλωματική επιτυχία και γεωπολιτική αναβάθμιση το γεγονός ότι το ελλαδιστάν έγινε «μεσάζοντας» της αιγυπτιακής χούντας στη διένεξη με το κατάρ! Ας κοιτάξει ο μετρ και “διανοούμενος της δημοκρατίας” Nick the Greek μήπως υπάρχει καμία άλλη δικτατορία στον πλανήτη όπου μπορεί να πουλήσει τις υπηρεσίες του. Για φραγκοδίφραγκα; Ναι – αλλά σημασία έχει να μην χάνεις την γεωπολιτικο-προσοδική σου φόρμα!

Η Ιστορία θα κρατήσει για δαύτον, τους πολιτικούς του «συναδέλφους» και, επιπλέον, τα αφεντικά που είναι πίσω τους όχι μόνο μια «χρυσή σελίδα»… «Χρυσό τόμο», ολόκληρο!!!)

Συρία

Τετάρτη 7 Ιούνη. Την εποχή του χαρτιού και των τυπογραφείων θα έλεγαν «πριν στεγνώσει το μελάνι». Κάτι ανάλογο χρονικά τώρα, χωρίς μελάνι: η βασιμότητα εκείνων που γράφαμε χτές (για την κατάσταση της αναμέτρησης στη συρία) αποδείχθηκε ξανά στη διάρκεια της μέρας όταν αμερικανικά βομβαρδιστικά «αυτοπροσώπως» κτύπησαν τον συριακό στρατό «αυτοπροσώπως» βορειοανατολικά της συνοριακής At Tanf, στον συριακό νότο. Για δεύτερη φορά, μετά την 18η Μάη. Χωρίς υπερβολή: ως τώρα η αεροπορία της Ουάσιγκτον στη νότια συρία περισσότερο ασχολείται με το να σταματήσει τον συριακό στρατό και τους συμμάχους του να φτάσουν στα νότια σύνορα με την ιορδανία και το ιράκ παρά με το να κτυπήσει τον φθονερό isis…

Το ότι το αμερικανικό πεντάγωνο κτυπάει απευθείας στην συριο-ρωσο-ιρανο-λιβανέζικη συμμαχία οφείλεται στο γεγονός ότι οι proxies του δεν μπορούν να τα καταφέρουν (τις προηγούμενες ημέρες δοκίμασαν την τύχη του στις ίδιες θέσεις, χωρίς αποτέλεσμα). Και το ότι οι αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβοκάτι proxies δεν μπορούν, οφείλεται στην ισχύ της άλλης πλευράς. Ακόμα κι αν δεν είναι οι proxies της Ντόχα που άλλαξαν τους συσχετισμούς, άμα είσαι στριμωγμένος ξεσπάς εκεί που μπορείς. Και η «προδοσία» της Ντόχα (όχι καινούργια μεν, κρίσιμη δε πια) είναι η βολική περίπτωση του μικρού γείτονα που σηκώνει καμιά σφαλιάρα… (έστω εικονική).

Οπότε λέει ο ψοφιοκούναβος την ίδια μέρα, που σαν κλόουν δεν ξέρει (δεν χρειάζεται να ξέρει) τι γίνεται στο πεδίο της μάχης, απλά του σπρώχνουν τα non papers που πρέπει να εκφωνήσει: μα όταν πήγα στο Ριάντ που το είπανε: η Ντόχα φταίει! (Θα ήθελε να συμπληρώσει: αλλά δεν τρέχει τίποτα, εκεί δεν κάνω μπίζνες αλλά έχουμε την κεντρική βάση μας στη μέση Ανατολή…)

Α ρε ψοφιοκουναβίδη! Θα γλυτώσεις μόνο χάρη στα εκατομμύριά σου (εδώ που τα λέμε για ποιον άλλο λόγο θα τον έκαναν μόστρα;)

Ο άσπρος σίφουνας

Τετάρτη 7 Ιούνη. Μετά την «συνωμοσία του κλίματος» (και την καταλυτική συμπόρευση της γενοπ – δεη…) το ψοφιοκουναβιστάν θέλει να βάλει στον ντορβά την «συνωμοσία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Του οηε φυσικά. Τον οποίο κατηγορεί ότι παραείναι αντι-ισραηλινός… την ίδια ώρα που επιτρέπει σε εχθρούς (των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), όπως η συρία, η ερυθραία, η ουκρανία (η ανατολική βέβαια) το κογκό, η βενεζουέλα και η τουρκία να έχουν δικαίωμα ψήφου στην σχετική επιτροπή.

Το ψόφιο κουνάβι είναι σωστό, σαν τον αρχάγγελο με την πύρινη ρομφαία, από δύο απόψεις. Πρώτα απ’ όλα ο οηε συνολικά είναι ένα υπόλειμμα του ψυχρού (3ου παγκόσμιου) πολέμου, ένα κουφάρι που δεν έχει πια ιστορικό νόημα και αποστολή. Και ύστερα, στο κράτος που οι μπάτσοι σκοτώνουν έναν άοπλο μαύρο κάθε δύο μέρες, υπάρχει βαθιά και επίκαιρη αίσθηση «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» – ποιος, λοιπόν, θα πάει κόντρα;

Κάποιος έντρομος θα πει: αν διαλυθούν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί τι θα απογίνει; Απαντάμε: πρώτον περιμένουμε την σοφή στάση της Ουάσιγκτον για το δντ (που αφορά και την Αθήνα αν δεν κάνουμε λάθος), οπότε δεν καταρρέουν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί (ακόμα). Δεύτερον: κάποιος θα έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη: να τελειώνουν τα υπόλοιπα του 3ου παγκόσμιου, να προχωρήσει ο 4ος χωρίς άχρηστα προσχήματα. Αν αυτός με την πύρινη ρομφαία είναι ηλίθιος τίποτα δεν αλλάζει την ιστορική του αποστολή. Σε τελευταία ανάλυση κάθε ηλίθιος μπορεί να είναι χρήσιμος! Επιτέλους σταματείστε τις προκαταλήψεις σας!

Τρίτο και τελευταίο. Η «κοινωνία των εθνών» ήταν η μεγάλη ελπίδα των ανθρωπιστών μετά τον Α παγκόσμιο και το «ποτέ ξανά!» που ακολούθησε. Η «κοινωνία των εθνών» έσβησε ήσυχα και θάφτηκε χωρίς τιμές στη διάρκεια του Β παγκόσμιου – το «ποτέ ξανά» δεν έπιασε. Ύστερα φτιάχτηκε ο οηε. Πάλι ως «ποτέ ξανά».

Ε, έχει παρατραβήξει..

Μέση ανατολή

Τρίτη 6 Ιούνη. Η άποψη ότι ο αραβικός κόσμος απομονώνει το κατάρ είναι λάθος· πιο φιλο-ριάντ και φιλο-αμερικανική δεν θα γινόταν. Κι αυτό επειδή αραβικά κράτη είναι και το ιράκ, και η συρία και ο λίβανος· αραβική είναι και η παλαιστίνη. Συνεπώς εκείνο που (θεωρούμε πως) έχει συμβεί είναι πως η Ντόχα έχει περάσει «με την άλλη μεριά» στο συριακό πεδίο μάχης. Με την μεριά της συμμαχίας Δαμασκού – Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας. Κι αυτό μ’ έναν μόνο τρόπο μπορεί να έχει συμβεί, τρόπο που όμως εκνευρίζει αφάνταστα τόσο την χούντα του Ριάντ όσο και, σε δεύτερο χρόνο, το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον: οι ένοπλοι αντικαθεστωτικοί που χρηματοδοτούσε το κατάρ να έχουν περάσει (όχι υποχρεωτικά ανοικτά) με την μεριά της «συμφωνίας της Astana».

Γράφαμε επ’ αυτού πριν μερικές μέρες (Κυριακή 28 Μάρτη: Ντόχα). Οι «κατηγορίες» της χούντας του Ριάντ ότι η Ντόχα «υποστηρίζει φιλο-ιρανούς τρομοκράτες» μεταφράζεται (ελλείψει «φιλο-ιρανών τρομοκρατών» οπουδήποτε!) σ’ αυτήν την στροφή που περιγράψαμε πριν. Που δεν είναι ημερών αλλά εβδομάδων.

Σε κάθε περίπτωση η full χθεσινή αντίδραση των αράβων χρηματοδοτών του isis κατά της Ντόχα, δείχνει έναν πολύ σοβαρό εκνευρισμό. Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι οι δημαγωγοί, ντόπιοι και διεθνείς δεν θα δείξουν την αιτία του. Εμείς, απ’ την άλλη, (σας) ενημερώνουμε τακτικά για το τι συμβαίνει στο συριακό πεδίο μάχης. Ας προσθέσουμε τα πιο πρόσφατα.

To κλίμα στο αμέρικα

Κυριακή 4 Ιούνη. Μεγαλώνει ο αριθμός των αμερικάνων τοπικών αρχόντων που αμφισβητούν την απόφαση της κυβέρνησής τους για απόσυρση απ’ την συμφωνία του Παρισιού. Δηλώνουν ότι αυτοί θα συνεχίσουν να την τηρούν.

Μπορεί να διεκδικήσουν εξαίρεση απ’ τα αντίποινα που αναμφίβολα θα βάλουν σε εφαρμογή οι «πιστοί της συμφωνίας» (οπωσδήποτε η ε.ε.); Θα ήταν κάπως παράξενο: σα να μην αναγνωρίζουν (αυτοί οι «πιστοί») τις αρμοδιότητες και την ισχύ της κεντρικής, ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ηπα· και να αντιμετωπίζουν αμερικανικές πολιτείες, πόλεις και χωριά κατά περίπτωση, σαν «ανεξάρτητες οντότητες».

Κάτι τέτοιο θα ήταν ανορθόδοξο· αλλά θα ρεζίλευε την Ουάσιγκτον. Λίγο ακόμα και η Καλιφόρνια θα φύγει απ’ τις ηπα και θα ζητήσει ένταξη στην ε.ε.!!!

Προς το παρόν, ο και απελευθερωτής του πλανήτη Macron, δήλωσε διατειθεμένος για κάτι ευκολότερο: να δώσει (πολιτικό) άσυλο στους αμερικάνους επιστήμονες που είναι αντίθετοι με τις αντι-οικολογικές απόψεις του ψόφιου κουναβιού:

… Προς όλους τους επιστήμονες, μηχανικούς, επιχειρηματίες, υπεύθυνους πολίτες που δυσαρεστήθηκαν απ’ την απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ, θέλω να πω ότι θα βρουν στη Γαλλία μια δεύτερη πατρίδα.

Τους καλώ: ελάτε να δουλέψετε εδώ, μαζί μας. Να δουλέψουμε μαζί σε στέρεες λύσεις για τον κλίμα μας, για το περιβάλλον μας. Σας διαβεβαιώ ότι η Γαλλία δεν θα εγκαταλείψει τον αγώνα…

Μάλιστα…. Για αμερικάνους «υπεύθυνους πολίτες» έχει άφθονο χώρο η γαλλική δημοκρατία. Για πρόσφυγες απ’ την συρία όχι!…