Tag: ηπα

«Σημειώσατε Χ»

Σάββατο 26 Αυγούστου. Ξέρετε κάποιον πόλεμο που να τέλειωσε με … ισοπαλία; Εμείς όχι. Μάχες ναι· μάχες φονικές, μάχες σφαγεία, όπου στο τέλος της ημέρας οι αντίπαλοι δεν είχαν κερδίσει μέτρο. Αλλά πόλεμος που να τελειώνει με ισοπαλία; Δεν έχουμε κάτι υπόψη. Σίγουρα όχι μετά από 16 ή 17 χρόνια.

Ενώ το ψόφιο κουνάβι αποφάσισε την αύξηση κατά τι του αριθμού των αμερικάνων πεζοναυτών στο αφγανιστάν «για να νικήσουμε εκεί πέρα», ο αμερικάνος υπ.εξ. φαίνεται να έχει μια πιο μετριοπαθή και ταυτόχρονα πιο σουρρεαλιστική προσέγγιση. Σχολιάζοντας την απόφαση του ψόφιου κουναβιού φέρεται να δήλωσε:

Νομίζω ότι ο πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι αυτή η προσπάθεια έχει στόχο να πιέσει τους ταλιμπάν έτσι ώστε οι ταλιμπάν να το καταλάβουν: δεν πρόκειται να νικήσετε στο πεδίο της μάχης. Μπορεί ούτε εμείς να κερδίσουμε, αλλά ούτε κι εσείς. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να βρεθούμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να βρούμε ένα τρόπο να τελειώνει αυτή η ιστορία…

Δεν είμαστε αρμόδιοι, αλλά αν (…”αν”…) αυτή είναι η μετριοπαθής προσέγγιση του αμερικανικού καθεστώτος στη «μοίρα» του πολέμου στο αφγανιστάν, επιτρέπεται να το πούμε: η Ουάσιγκτον έχει χάσει (και) εκεί! Το πότε και πως αυτό θα γίνει πιο καθαρό από γάργαρο νερό δεν το ξέρουμε. Αλλά:

  • Κανείς δεν κάλεσε τους αμερικάνους αυτοπροσώπως στο ινδοκούς. Μόνοι τους πήγαν, για πολύ συγκεκριμένους λόγους: βάσεις στο μαλακό υπογάστριο της κίνας. Συνεπώς:
  • Είναι γελοίο να λέει κάποιος στους ταλιμπάν «ούτε εσείς θα νικήσετε ούτε εμείς». Δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση! Είτε οι αμερικάνοι θα κρατήσουν τις βάσεις τους στα αφγανικά υψίπεδα, είτε θα φύγουν τρέχοντας όπως κάποτε απ’ το βιετνάμ. Και δεν υπάρχει ούτε μισός ταλιμπάν να συζητάει το πρώτο στα σοβαρά. Γιατί, απλούστατα, δεν υπάρχει ούτε ένας κινέζος ή ρώσος καθεστωτικός να ανέχεται (και να επιβραβεύει) τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Και δεν υπάρχει ούτε μισός ταλιμπάν που να έχει ξεχάσει (στα σοβαρά) το γιατί έσκασαν οι αμερικάνοι το 2001 στο αφγανιστάν… Το ότι φοράνε τουρμπάνια δεν σημαίνει ότι είναι ηλίθιοι. Να είστε σίγουροι: το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει…
  • Κάθε κουβέντα που υπονοεί «μπορεί και να τα βρούμε» είναι στην άλλη άκρη της πολεμοκάπηλης ιαχής των αμερικάνων νεοσυντηρητικών το 2001. Όμως εκείνοι είχαν ένα σχέδιο – που έχει ηττηθεί εν μέρει, και κινδυνεύει ήδη με πλήρη ήττα. Συνεπώς το «μπορεί και να τα βρούμε» είναι απελπισμένο. Όπως απελπισμένη είναι και η αύξηση των αμερικάνων πεζοναυτών στα υψίπεδα. Έμμεση παραδοχή της ήττας.

Φυσικά υπάρχει πάντα τα χαρτί της δωροδοκίας και της εξαγοράς. Πόσοι και πόσοι έχουν πουληθεί στην ιστορία; Μόνο που και πάλι το πράγμα δεν είναι απλό για την Ουάσιγκτον. Δεν έχει το μονοπώλιο της εξαγοράς. Υπάρχουν και ανταγωνιστές, όχι αμελητέοι.

Στο κάτω κάτω της γραφής το συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου μπορεί να έχει κάτι διδακτικό ευρύτερης σημασίας. Αφού πλήρωσε, εκπαίδευσε και εξόπλισε κάθε καρυδιάς καρύδι, η Ουάσιγκτον (η cia και το πεντάγωνο) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έχασε τα λεφτά της, και ότι οι καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι σύμμαχοί της είναι οι κούρδοι της συρίας. Έχει τέτοιους και στο αφγανιστάν;

Θα φανεί.

Το ψόφιο κουνάβι έμπορος

Σάββατο 26 Αυγούστου. Η Ουάσιγκτον συνεχίζει τον δρόμο της: εμπορικές / οικονομικές κυρώσεις, και ξανά και ξανά. Μ’ αυτόν τον τρόπο το αμερικανικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο υπολογίζει ότι θα στριμώξει τους αντιπάλους τους και θα ξαναπάρει οικονομικά / εμπορικά το πάνω χέρι στον πλανήτη. Η τελευταία δόση αφορά κινεζικές επιχειρήσεις – με αφορμή την παλιοβόρεια κορέα. Εννοείται ότι βρήκαν την ευκαιρία και στο Τόκιο. Παρότι οι κυρώσεις είναι «εκτός πλαισίου οηε» οι γιαπωνέζικες πολιτικές βιτρίνες έτρεξαν να τις υιοθετήσουν.

Αν υπάρχουν ακόμα ιστορικοί στις ηπα, θα πρέπει να έχουν αρρωστήσει. Στην χρυσή του εποχή (στον 20ο αιώνα, όχι και τόσο παλιά δηλαδή) το αμερικανικό κεφάλαιο / κράτος δεν είχε ανάγκη από κυρώσεις. Επιβαλλόταν στη ζώνη του χωρις δεύτερη κουβέντα.

Αυτός ο light (;) εμπορικός πόλεμος απ’ τον οποίο έχει πιαστεί η Ουάσιγκτον σα να είναι σανίδα σωτηρίας θα ήταν, ίσως, αποτελεσματικός για μια καπιταλιστική «δύναμη» μεσαίου βεληνεκούς, που θα εξασφάλιζε την απαραίτητη πρωταρχική συσσώρευση στην επικράτειά της, άντε και σε μερικές αποικίες – πριν αρχίσει κάποια επιθετική επέκταση. Για την νικήτρια του 3ου παγκόσμιου πολέμου είναι ήδη ήττα, χωρίς καν επίσημα κηρυγμένο πόλεμο. Πόσο πιθανό είναι να αγοράζουν τα ευρωπαϊκά κράτη το αμερικανικό γκάζι σε διπλάσια τιμή απ’ το ρωσικό, επειδή η Ουάσιγκτον επιβάλει διαρκώς κυρώσεις στο ρωσικό καθεστώς; Πόσο πιθανό είναι να συγκρατηθεί η οικονομική επέκταση του Πεκίνου επειδή η Ουάσιγκτον επιβάλει κυρώσεις σε κινεζικές εταιρείες; Στο τέλος, κι αν αυτό το βιολί συνεχίσει, ο κύριος «alibaba» θα αποκλείσει τον κύριο «amazon» απ’ το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου…

Αν η Ουάσιγκτον έχει σαν τελευταίο καταφύγιο (του εμπορικού πολέμου της) τα αεροπλανοφόρα της, καλύτερα να το ξανασκεφτεί….

Μεσανατολικές διευθετήσεις

Τετάρτη 23 Αυγούστου. Σημασία έχουν οι ευρύτεροι συσχετισμοί, τους οποίους έρχεται να μπλέξει σοβαρά το ανακοινωμένο για τις 25 Σεπτέμβρη ανεξαρτησιακό δημοψήφισμα στο ιρακινό κουρδιστάν. Είναι βέβαιο ότι ακόμα κι αν γίνει, ακόμα κι αν είναι «θετικό», κανείς δεν θα αναγνωρίσει επίσημα αυτό το «κράτος». Όπως είναι βέβαιο ότι η Άγκυρα ελέγχει ως ένα βαθμό, οικονομικά κατ’ αρχήν, αυτήν την κουρδική ζώνη.

Υπάρχει όμως και η επίσημη – με – διαφορετικό – τρόπο διάσταση. Κι αυτή λέγεται Ουάσιγκτον. Έχει φυτέψει ήδη βάσεις στην ελεγχόμενη απ’ τις ypg βόρεια συρία· όπως και στο ιράκ. Θα είναι πολύ δύσκολο να ξεριζωθούν από ‘κει, χωρίς ανοικτό πόλεμο.

Συνεπώς Μόσχα, Άγκυρα, Τεχεράνη, Δαμασκός (αλλά και Βηρυτός, η Χεμπ’ αλλάχ οπωσδήποτε) κερδίζουν μεν τον πόλεμο στο συριακό πεδίο μάχης, αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά το σχέδιο για την διάλυση της συριακής επικράτειας, βρίσκονται όμως μπροστά στην αμερικανική κατοχή τμημάτων του εδάφους, που προσυπογράφεται από τους proxies τους. Δεν μπορούν να την ακυρώσουν, μπορούν όμως να την «σχετικοποιήσουν». Ή να το επιχειρήσουν.

Για να κρατήσουν, επί του εδάφους, τα δικά τους συμφέροντα, χρειάζεται μια αξιόπιστη συμμαχία, ικανή να αντέξει σε βάθος χρόνου. Κι όχι μόνο στρατιωτική: το Κάιρο, το Τελ Αβίβ και το Ριάντ, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να βάζουν τρικλοποδιές σ’ αυτήν την «πολλαπλή συνεννόηση» που αλλάζει σε βάρος τους τα δεδομένα στην ευρύτερη μέση Ανατολή…

Αφγανιστάν

Τετάρτη 23 Αυγούστου. Ο αμερικανικός στρατός έχει βάσεις στο αφγανιστάν. Πέντε ή έξι. Δεν τις έφτιαξε για να τις διαλύσει. Τις έφτιαξε επειδή του χρειάζονται (και) εκεί. Τυπικά είναι νατοϊκές. Ουσιαστικά είναι δικές του. (Το νατο είναι κάπως αβέβαιο).

Όχι ο ψοφιοκούναβος αλλά και ο θεός ο ίδιος να έλεγε «θα φύγουμε», ψέμματα θα ήταν. Το ιδανικό για την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της, ειδικά το Λονδίνο, θα ήταν να υπάρχει στην Καμπούλ ένα καθεστώς μαριονέτα που να ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της αφγανικής επικράτειας, έτσι ώστε οι αμερικάνοι να περιορίσουν τον στρατό τους στο προσωπικό των βάσεων.

Τέτοιο καθεστώς η Ουάσιγκτον προσπάθησε φιλότιμα να φτιάξει και να στηρίξει. Ο «πρόεδρος» Karzai ήταν ένας τέτοιος «μπροστινός», όπως είναι τώρα ο διάδοχός του απ’ τον Σεπτέμβρη του 2014, Ashraf Ghani. O Karzai δεν κατάφερε να ελέγξει την αφγανική επικράτεια. Ο Ghani ακόμα λιγότερο: οι πιο «ευχάριστοι» υπέρ του υπολογισμοί δείχνουν ότι έχει ήδη χάσει το 40%. Κυρίως απ’ τους ταλιμπάν.

Οι ταλιμπάν θα ήταν, ίσως, λιγότερο πετυχημένοι στην αντεπίθεση που έχουν ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια αν οι στόχοι τους δεν συνέπιπταν με εκείνους της Μόσχας, του Πεκίνου· και καμιά φορά από τακτική απόψη με εκείνους της Ισλαμαμπάντ. Το πακιστανικό καθεστώς δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψει στην Ουάσιγκτον ή οποιονδήποτε άλλον να αποκτήσει το «πάνω χέρι» στο αφγανιστάν. Συνεπώς έχει συμφέρον να ζορίζονται οι αμερικάνοι… Αυτός είναι ο λόγος που στις χθεσινές του δηλώσεις περί αφγανιστάν ο ψοφιοκούναβος την έπεσε με την γνωστή κομψότητά του στην Ισλαμαμπάντ.

Η Μόσχα και το Πεκίνο απ’ την μεριά τους θέλουν να γίνει (και) το αφγανιστάν ένας βούρκος αίματος για τον αμερικανικό στρατό και τους ντόπιους συμμάχους του… Έως ότου η Ουάσιγκτον αναγκαστεί να παραδεχτεί την ήττα της, να τα μαζέψει και να φύγει εντελώς.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι οι ταλιμπάν έχουν γίνει ιδιαίτερα εφευρετικοί και αξιόμαχοι (και φαίνεται πολύ αποτελεσματικότεροι απ’ τον αμερικανο-εκπαιδευμένο στρατό της Καμπούλ…), καλά εξοπλισμένοι και έχουν τις διακριτικές πλάτες της Μόσχας και του Πεκίνου, αναγκάζει την Ουάσιγκτον να αυξήσει τις δικές της «μπότες στο χώμα» (καθώς και των συμμάχων της, σίγουρα των άγγλων) στο αφγανιστάν. Ωστόσο τα νούμερα είναι ακόμα σχετικά μικρά. Τώρα έχει εκεί περίπου 8.500 κεφάλια, θα τα κάνει (σ’ αυτή τη φάση) 13.000. Αλλά στην κορύφωση της κατοχής πριν λίγα χρόνια ήταν 100.000.

Η Ουάσιγκτον θέλει να προστατέψει τις βάσεις της και τη «νομιμότητα» (;) της παρουσίας τους στο ινδοκούς – τελεία και παύλα. Κανένα ψόφιο κουνάβι δεν θα ήθελε ποτέ κάτι άλλο! Όμως αυτός ακριβώς ο στόχος θα τραβήξει μελλοντικά ακόμα περισσότερο αμερικανικό στρατό σε έναν πόλεμο που γίνεται απ’ το 2001, και είναι πια φανερό ότι δεν μπορεί να κερδίσει.

(φωτογραφία κάτω: η γερμανική αστυνομία έδεσε έναν πατέρα και έναν γυιό με 5.000 χάπια σαν αυτό της φωτογραφίας, ολλανδικής παραγωγής. «Έκσταση» είπε. Λάθος! Είναι καραμέλες ψοφιοκουναβίνης! Πρόκειται για ένα κοκτέιλ βιταμινών που μπορεί να σε ανεβάσει πολύ. Μέχρι και πρόεδρος μπορεί να νομίζεις ότι είσαι…)

Προσοχή στις μιμήσεις!

Τρίτη 22 Αυγούστου. Τα αμάξια, ι.χ., βανάκια, νταλίκες, έχουν γίνει «όπλα ευκαιρίας»! Ποιος θα το περίμενε; «Τρομοκράτες» και «βαρεμένοι», «τζιχαντιστές» και «διαταραγμένοι», λύνουν τα φρένα και πατάνε τα γκάζια τους. Φυσικά, χρειάζεται και κάποιο site του «isis» να «αναλάβει την ευθύνη»….

Τι γίνεται όμως με το γεγονός ότι έχει γίνει μόδα αμερικανικά πολεμικά πλοία στην ανατολική ασία να τρακάρουν με ό,τι πλέει στην περιοχή; Ατυχήματα… «Ατυχήματα»; Γιατί τέτοια; Απλό: επειδή δεν αναλαμβάνει την ευθύνη ο καταραμένος isis…

O.K. Πάντως αν (a “big if” που θα έλεγαν και οι τούρκοι) μπει στο μυαλό των ειδικών του αμερικανικού πενταγώνου ότι «κάτι τρέχει εδώ», εμείς στηρίζουμε!!!! Εννοείται: τα στενά της Malacca τα απειλεί ο isis!!!!

Για να μπαίνουν τα πράγματα σε μια σειρά…

Περιμένουμε (μάταια…) τα τσακάλια της δημαγωγίας, τοπικής και διεθνούς, να δώσουν έμφαση στα εξής. Πρώτον, το τελευταίο αντιτορπιλικό που έφαγε μια τρύπα «να» στα πλευρά του από τράκο, λεγόταν «John S. McCain» – και με το συμπάθειο δηλαδή: ξέρετε ποιος είναι ο συγκεκριμένος πολιτικός άνδρας· ή όχι;… Δεύτερον, το αρχηγείο του αμερικανικού ναυτικού διέταξε «παγκόσμιο pause» στις επιχειρήσεις του (αφορά και την τρέχουσα άσκηση με τους νοτιοκορεάτες;).

Να άλλη μια απόδειξη ότι ο “isis” είναι κατασκευή μυστικών υπηρεσιών. Αν δεν ήταν, δεν θα σκότωνε αμάχους στην rambla. Θα ασχολιόταν με αμερικανικά πολεμικά…

«Εχθρός στη θάλασσα!»

Τρίτη 22 Αυγούστου. Αλλά δεν χρειάζεται ο isis σ’ αυτήν την θαλάσσια περιοχή. Το ελαφρά αλλά και συγκεκριμένα δηλητηριώδες άρθρο των κινεζικών global times (υπό τον έλεγχο του κινεζικού καθεστώτος) θυμίζει, έστω και με μια κάποια δόση υπερβολής, ότι «δρυός περιπεσούσης…»

Κάτω απ’ τον τίτλο «για τους αμερικάνους η θάλασσα της νότιας κίνας δεν είναι οι βερμούδες» το άρθρο ξεκινάει πληροφοριακά / πανηγυρικά:

Το αμερικανικό αντιτορπιλικό John S. McCain συγκρούστηκε με ένα εμπορικό πλoίο ανατολικά της Σιγκαπούρης νωρίς την Δευτέρα, με αποτέλεσμα 10 ναύτες να αγνοούνται και 5 να έχουν τραυματιστεί. Στις 17 Ιούνη το αμερικανικό πολεμικό Fitzgerald συγκρούστηκε με ένα κοντεϊνεράδικο στα ανοικτά της Ιαπωνίας, με 7 αμερικάνους ναύτες νεκρούς.

Αφού ο αρθρογράφος στέλνει τα συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων (μαζί με την παρατήρηση ότι η κινέζικη κυβερνόσφαιρα έχει χαρεί μ’ αυτά τα νέα…) συνεχίζει:

Τα αμερικανικά πολεμικά μπλέκουν συνέχεια σε ατυχήματα στη νότια θάλασσα της κίνας. Απ’ την μια μεριά το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό συμπεριφέρεται επιθετικά στην περιοχή της ασίας- ειρηνικού. Δεν δείχνει σεβασμό στα μεγάλα εμπορικά πλοία και δεν καταφέρνει να βγάλει την σωστή πορεία όταν χρειάζεται, με αποτέλεσμα σοβαρά ατυχήματα.

Απ’ την άλλη, τα αμερικανικά πολεμικά περιπολούν πολύ συχνά στην ασία – ειρηνικό. Ένας μεγάλος αριθμός εμπορικών πλοίων, πολλών τύπων και με πολλές σημαίες, χρησιμοποιεί τις ασιατικές θαλάσσιες οδούς. Αν το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό σκοπεύει να συνεχίσει την πυκνή παρουσία του σ’ αυτά τα νερά, χρειάζεται να εξοικειωθεί και να διαδρά μ’ αυτά τα εμπορικά πλοία, κάτι που θα έχει μεγάλο οικονομικό κόστος.

Εν προκειμένω οι global times την «βγαίνουν» στην Ουάσιγκτον απ’ τα δεξιά: τι σκατά θέλετε τις περιπολίες με τόσο trafficο; Αμέσως μετά όμως πλησιάζει στο ψητό: οι θαλάσσιοι δρόμοι είναι μια χαρά, ασφαλέστατοι, και δεν χρειάζονται το δικό σας θαλασσονταβατζιλίκι. Με άλλα λόγια: yankees go home… Το μόνο που κάνετε είναι να προκαλείτε ατυχήματα!!!

Εντάξει. Αισθητικά όμως οι τρύπες στα πλαϊνά των αμερικανικών πολεμικών είναι μαχαιριές για τους κοκκινόσβερκους – ντάξει;

(φωτογραφίες: Πάνω, το uss John S. McCain με την τρύπα στα ύφαλά του μετά από σύγκρουση / ατύχημα: 5 βεβαιωμένους τραυματίες και 10 αγνοούμενους, που καλά να είναι οι άνθρωποι, αλλά…

Κάτω, το uss Cole, με μια ανάλογη τρύπα, 17 νεκρούς και 37 τραυματίες. Απ’ την άποψη της ζημιάς δεν υπάρχει φανερή διαφορά. Υπάρχει όμως πολιτική: πάνω στο cole, που ήταν ελλιμενισμένο στο Άντεν, έσκασε στις 12 Οκτώβρη του 2000 «πυρπολικό», της «διεθνούς» που προσπαθούσε να φτιάξει ο bin Laden, φορτωμένο εκρηκτικά. Ένα αραβικό crew “Κανάρης” φάση…

Εντάξει. Αλλά θα πρέπει να συμφωνήσουμε, ε; Αν η «τρομοκρατία» χρειάζεται εκρηκτικά, τότε το τράκο του John S. McCain είναι ατύχημα· αλλά τέτοιο είναι και η Βαρκελώνη ή η Νίκαια ή το Βερολίνο. Αν, πάλι, δεν χρειάζονται εκρηκτικά αλλά αρκεί η κακόβουλη πρόθεση, τότε…. Τότε οι κινέζοι είναι παλιάνθρωποι!!!

Αν η ίδια ζημιά γίνεται χωρίς εκρηκτικά, το θαλάσσιο πέρα-δώθε πέφτει στη χερσαία urban εξέλιξη: απ’ τα αυτοκίνητα βόμβες στα αυτοκίνητα χωρίς φρένα. Και μετά;)

Ο ασυγχώρητος;

Δευτέρα 21 Αυγούστου. Η ιστορία του και οι ρατσιστικές του απόψεις (και πρακτικές) ήταν γνωστές όταν κατέβηκε σαν υποψήφιος πρόεδρος. Ήταν γνωστές όταν οι ψηφοφόροι των ρεπουμπλικάνων του έδειχναν την προτίμησή τους. Ήταν γνωστές όταν το κόμμα του τον επέλεξε σαν επίσημο υποψήφιο, ανάμεσα σε 18 συνυποψήφιους. Ήταν γνωστό επίσης ότι την επομένη της εκλογής του η κκκ πανηγύριζε. Γιατί, τώρα, παριστάνουν ότι πέφτουν απ’ τα σύννεφα;

Πρόκειται για παιχνίδι σκιών πίσω από μια βιτρίνα «περιορισμένης ευθύνης». Το βασικό μειονέκτημα του ψόφιου κουναβιού (αν και όχι στα μάτια των ψηφοφόρων του…) είναι ότι δεν ξέρει τι είναι «διπλωματία». Είναι ένας αμερικάνος Μπερλουσκόνι: όμως η έμφαση πρέπει να δοθεί και στις δύο λέξεις. Και στο «μπερλουσκόνι» και στο «αμερικάνος». Αφαιρέστε απ’ την μπερλουσκόνια φασιστοτσογλανιά την φλούδα της ιταλικής φινέτσας και προσθέστε τσαμπουκά γελαδάρικου real estate, και ιδού το ψόφιο κουνάβι!

Έτσι, από κάποιες απόψεις, το ψόφιο κουνάβι εκφράζει την αδυναμία του συνόλου του αμερικανικού καθεστώτος: μαθημένο για σχεδόν 2 αιώνες να «μεγαλώνει», να «αυξάνει» και να «κυριαρχεί» δεν κατέχει το know how των ελιγμών υποχώρησης τώρα που ζορίζεται και η παγκόσμια επιρροή του, οικονομική κατ’ αρχήν, έχει πάρει «καθοδική τροχιά». Θεωρούμε ενδεικτικό ότι στην μέχρι τώρα φάση της κόντρας με την Πγιονγκγιάνγκ, το βορειοκορεατικό καθεστώς έχει δείξει μεγαλύτερη ικανότητα ελιγμών μπρος / πίσω σε σχέση με το αμερικανικό. Και τι είναι η βόρεια κορέα; Όχι, πάντως, κάποια υπερδύναμη· ακόμα κι αν έχει το Πεκίνο πίσω της.

Δεν είναι το ψόφιο κουνάβι που προκαλεί παρακμή στις ηπα. Είναι το ανάποδο: η αμερικανική παρακμή έβαλε στο άσπρο σπίτι έναν τύπο σαν τον Τραμπ. Και μετά απ’ αυτόν θα βάλει ένα μαντρόσκυλο. Κάποια στιγμή θα σχολάσει· και την θέση του θα πάρει ο Pence. Έχει τις ίδιες ακριβώς απόψεις, μπορεί και χειρότερες. Απλά τόχει να μαζεύει το στόμα του. Αν δεν είναι άρρωστος με τα τιτιβίσματα θα μοιάζει για σοβαρός…

Όταν αναλάβει καθήκοντα προέδρου ο τωρινός αντιπρόεδρος, η αμερικανική παρακμή δεν θα (έχει) σταματήσει. Απλά δεν θα εκδηλώνεται τόσο φλύαρα όσο τώρα. Θα αλλάξει την συσκευασία της…

Κορέα

Δευτέρα 21 Αυγούστου. Σήμερα αρχίζουν οι 10ήμερες «ασκήσεις» του αμερικανικού και του νοτιοκρεατικού στρατού στην ευρύτερη περιοχή της κορεατικής χερσονήσου. Υπό τον κωδικό «Ulchi Freedom Guardian” είναι ετήσια γυμνάσια που γίνονται απ’ το 1976 και μετά, και η ημερομηνία τους ήταν προκαθορισμένη. Φέτος θα πάρουν μέρος 17.500 αμερικάνοι στρατιώτες (εκ των οποίων οι 14.500 από αμερικανικές βάσεις στη νότια κορέα), αισθητά λιγότεροι απ’ τους περσινούς 25.000. Η “Ulchi Freedom Guardian” ξεκινάει αμέσως μετά το τέλος της ναυτικής “Northern Viper 17” – αμερικανο-ιαπωνικής σύνθεσης αυτή η τελευταία.

Πεκίνο και Πγιονγκγιάνγκ δεν γουστάρουν (ευνόητο). Η τελευταία απείλησε (όπως κάνει κάθε χρόνο…) ότι η αμερικανο-νοτιοκορεατική άσκηση μπορεί να καταλήξει σε πόλεμο. Ωστόσο, αν ακούσετε κάτι “να χοντραίνει”, μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα.

Στη διάρκεια της ίδιας άσκησης, πριν δύο χρόνια, 2 νοτιοκορεάτες στρατιώτες σκοτώθηκαν από νάρκη στην “αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη” μεταξύ βορρά και νότου. Μια γρήγορη έρευνα των καραβανάδων του οηε έβγαλε το συμπέρασμα ότι ο βορειοκορεατικός στρατός είχε φυτέψει επίτηδες τη νάρκη σε γνωστή διαδρομή περιπολιών του νοτιορεατικού. Η Πγιονγκγιάνγκ το αρνήθηκε, αλλά η Σεούλ το πήρε σοβαρά.

“Κουβέντα την κουβέντα” και “δήλωση την δήλωση” η κόντρα χόντρυνε, και στις 20 Αυγούστου, ενώ η αμερικανο-νοτιοκορεατική άσκηση βρισκόταν σε εξέλιξη, άρχισαν να πέφτουν κανονιές και απ’ τις δύο μεριές των συνόρων. Η Πγιονγκγιάνγκ έστειλε τελεσίγραφο 48ωρών στη Σεούλ να σταματήσει την εναντίον της προπαγάνδα αλλιώς θα γίνει πόλεμος. Τελικά, “με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων”, μετά από τρεις ημέρες διαπραγματεύσεων, οι δύο κορέες ζήτησαν η μία συγγνώμη απ’ την άλλη και το θέμα έληξε με την υπόσχεση ότι “ο διάλογος θα συνεχιστεί”….

Μπορεί να πει κάποιος ότι το 2015 πρόεδρος ήταν ο Ομπάμα ενώ τώρα είναι το ψόφιο κουνάβι. Αυτό κάνει διαφορά. Αλλά το 2015 οι αμερικάνοι που συμμετείχαν στην άσκηση ήταν διπλάσιοι απ’ τους τωρινούς: 35.000.

Εν τω μεταξύ οι (αν)ισορροπίες δυνάμεων, λόγων και προθέσεων ζυγίστηκαν πολύ πρόσφατα. Και η Σεούλ, ό,τι και να λέει, επιμένει να φυλάει τα οπίσθιά της· και καλά κάνει…

Εκτός αν η έκλειψη ηλίου στις ηπα αύριο “σεληνιάσει” τον αρχιστράτηγό τους ακόμα περισσότερο…

Η υπόθεση στο αρχείο

Σάββατο 19 Αυγούστου. Όπως έχει γίνει κατά κόρον (με ελάχιστες και αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, δεν θα θυμίσουμε εδώ το τι και πως) όλοι οι «ύποπτοι» για τις επιθέσεις στην Καταλωνία είναι νεκροί. Δεν υπάρχει περίπτωση να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, ούτε να αποκαλύψουν κάτι που δεν θα έπρεπε.

Η «εξουδετερώσή» τους έχει όνομα. Εξωδικαστική εκτέλεση. Είναι εύκολη υπόθεση, αρκεί να ανήκει (ο εκτελεσμένος) σε μια κοινωνική κατηγορία που έχει ποινικοποιηθεί προκαταβολικά. Ας πούμε «μουσουλμανικού θρησκεύματος». Ποιος οπαδός των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και γιατί θα ασχοληθεί τώρα αν οι «νεκροί ύποπτοι» έπρεπε να δολοφονηθούν πριν καν απολογηθούν. Ποιος; Κανένας… Τα ανακοινωθέντα της αστυνομίας είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ! Τελεία και παύλα!

Το κακό (ακόμα και με την στενή έννοια) είναι ότι οι ποινικοποιημένες / περιθωριοποιημένες κοινωνικές κατηγορίες, και άρα η «εκκαθάρισή τους», θα αυξηθούν· δεν θα μειωθούν.

Αν μας θεωρείτε υπερβολικούς απλά θυμηθείτε: πόσο εύκολη είναι στις ηπα η εκτέλεση μαύρου… Άσχετα από θρησκευτικό ή αθεϊστικό ριζοσπαστισμό…

Λόγια σοφών ανδρών· και άλλα…

Πέμπτη 17 Αυγούστου. Η επικινδυνότητα οφείλεται στη θέση του· αλλά η ιλαρότητα είναι του χαρακτήρα του. Κι όταν του ξεφεύγει γίνεται stand up comedian!

Ο Kim Jong Un της βόρειας κορέας πήρε μια πολύ σοφή και πολύ λογική απόφαση. Η εναλλακτική θα ήταν μαζί καταστροφική και απαράδεκτη.

Αυτό τιτίβισε το ψόφιο κουνάβι. Ανακουφισμένο. Το συμπεραίνουμε απ’ τον τόνο του «πολύ σοφή και πολύ λογική». Θα μπορούσε να πει «αν μπορούσε ας έκανε κι αλλιώς». Αλλά όχι. Ο παρανοϊκός της Πγιονγκγιάνγκ είναι, φορές φορές, «πολύ σοφός και πολύ λογικός». Γι’ αυτόν, πάντως, οι γιάνκηδες παραμένουν ηλίθιοι.

Πίσω απ’ αυτά έχει απλωθεί ένα σοβαρό ζήτημα, που δεν είναι άγνωστο. Θα θυμάστε (θυμάστε;) ίσως ότι το 2003 ο αμερικανικός στρατός μπούκαρε συμπούρμπουλος στο ιράκ επειδή …. «ο Χουσεΐν έχει όπλα μαζικής καταστροφής». Ο δικτάτορας του ιράκ δεν είχε τέτοια, και η Ουάσιγκτον το ήξερε. Χρησιμοποίησε όμως την κατασκευασμένη δικαιολογία των όπλων «μαζικής καταστροφής» (πυρηνικών, χημικών, βιολογικών) για να προχωρήσει το σχέδιο καταστροφής της μέσης Ανατολής. Τότε η βόρεια κορέα (μαζί με τη συρία και λιβύη) είχαν τοποθετηθεί στον «άξονα του κακού», και είχαν αναγγελθεί σαν οι επόμενοι στόχοι στρατιωτικού συνετισμού. Για το καλό της ανθρωπότητας.

Πέρασαν 14 χρόνια. Όποιο κράτος/καθεστώς ΔΕΝ είχε πυρηνικά όπλα υπέστη τις «συνέπειες του νόμου». Και το ιράκ, και η συρία, και η λιβύη. Όχι, όμως η βόρεια κορέα. Γιατί; Επειδή το καθεστώς της Πγιονγκγιάνγκ έχει πυρηνικά όπλα! Έχει, επίσης, και κάτι πυραύλους, που μπορεί να φτάνουν ή να μη φτάνουν στο L.A., φτάνουν όμως στις αμερικανικές βάσεις στην ιαπωνία και λίγο πιο κεί.

Συμπεραίνει κανείς ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς την έχει γλυτώσει επειδή διαθέτει τα όπλα που δεν έπρεπε. Δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Έχει και συμμάχους. Ωστόσο, μετά από 16 χρόνια «προληπτικού πολέμου» είναι αδύνατο να μην επιβεβαιώσει κανείς το συμπέρασμα που είχαν βγάλει οι ιρανοί το 2003: δεν μπορείς να κοντράρεις τους αμερικάνους αν δεν έχεις πυρηνικά.

Ναι, αυτό το είχε σχολιάσει ιρανός αξιωματούχος το 2003· λίγο μετά την εισβολή των ηπα στο ιράκ. 14 χρόνια μετά η Ουάσιγκτον έχει στη μπούκα την Τεχεράνη (για χάρη του Τελ Αβίβ και του Ριάντ), αμφισβητώντας την 5+1 συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν, ψάχνοντας τρόπους να ξαναβάλει στο στόχαστρο το ιρανικό καθεστώς.

Και η απλή ερώτησή μας είναι αυτή: αν ανήκατε σ’ αυτό το καθεστώς δεν θα κάνατε οτιδήποτε για να αποκτήσετε πυρηνικά όπλα; Ακόμα και να αγοράσετε έτοιμα απ’ την βόρεια κορέα – σε περίπτωση που πρέπει να αποφύγετε τις εντόπιες δοκιμές; Ε;

Γιατί, πράγματι, οι σύμμαχοι σας μόνοι τους ίσως να μην μπορούν να σας βγάλουν απ’ τη μέγγενη. Και η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι όποιος είχε μόνο συμβατικό οπλοστάσιο βρέθηκε απέναντι στους αμερικάνους, τελικά, με τα χέρια σηκωμένα ψηλά…

(Αυτό επιβεβαιώνεται τώρα στην ανατολική ασία. Όποια συνέχεια κι αν υπάρξει…)