Tag: ηπα

Οι ανοικτές πληγές της Αφρικής 1

Δευτέρα 13 Νοέμβρη. Ο κλασσικός δυτικός επιχειρηματικός εισβολέας σ’ αυτό το κομμάτι της Σαχάρα είναι ο γαλλικός ενεργειακός κολοσσός που εξορύσσει ουράνιο στο νίγηρα: η Areva. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η Randgold Resources, που εξορύσσει χρυσό στο μάλι, και έχει έδρα στο νησί Jersey (ένα διάσημο φορολογικό παράδεισο), λίγο έξω απ’ τη γαλλία.

Τα αποτυπώματα της γαλλίας βρίσκονται παντού. Στην αλγερία, στη λιβύη. Και, τώρα, εδώ: στην Azawad. Οι ντόπιοι αφρικάνοι αποφάσισαν να αλλάξουν τα σύνορα της μετα-αποικιακής μοίρας τους. Οι Tuareg ξεσηκώθηκαν, τα όπλα και το θάρρος τους, μαζί με την υποστήριξη όλων όσων γύρισαν απ’ την εξορία στη λιβύη το 2011, θα ξανάγραφαν την ιστορία και την δικαιοσύνη στην Azawad. Το Timbuktu αναγεννήθηκε.

Το πρόβλημα ήταν ότι η αναγέννηση του Timbuktu ήταν ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Και «ο λευκός άνθρωπος» θορυβήθηκε. Είχε ένα καινούργιο δηλητήριο απέναντι στους ιθαγενείς: την «ισλαμική τρομοκρατία». Άνοιξε έτσι η πόρτα στην λεγεώνα των ξένων και στους αμερικάνους πεζοναύτες. Η προσθήκη του «τζιχαντισμού» στην πολιτική διαχείρισης αυτής της πλούσιας σε πρώτες ύλες περιοχές της αφρικής ξαναφάρδυνε τον δρόμο που είχε δυσκολέψει κατά την «μετα-αποικιακή» περίοδο.

… Ο proxy χαρακτήρας της «ισλαμικής τρομοκρατίας» στην Azawad – ο τρόπος που δουλεύει σε συνεργασία με τα συμφέροντα του «λευκού ανθρώπου» και των αφρικάνων συμμάχων του – έχει υποδειχθεί από δύο παρατηρητές με γνώση του τι συμβαίνει στην Σαχάρα.

Στα δύο του βιλία The Dark Sahara (2009) και The Dying Sahara (2013) ο βρετανός ανθρωπολόγος Jeremy Keenan εντοπίζει τις ρίζες της «ισλαμικής τρομοκρατίας» στην Azawad στις μυστικές υπηρεσίες της αλγερίας (DRS) και στον «παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» των ηπα. Η τεκμηριωμένη θέση του είναι ότι τα συμφέροντα της αλγερίας και της αμερικής συνδέθηκαν γύρω στο 2002 – 2003. Με μια κουβέντα: μετά την 11η Σεπτέμβρη οι ηπα έψαχναν για εχθρούς, και η αλγερία εφηύρε έναν: την al-Qaeda στο Μάγκρεμπ.

Ήταν ό,τι χρειαζόταν. Η αλγερία αγόρασε αμερικανικά όπλα και την υποστηρίξη των ηπα. Και η Ουάσιγκτον ανακάλυψε ξαφνικά ότι έχει μια καινούργια αποστολή στην ενεργειακά πλούσια αφρική. Φτιάχτηκε η africom (η αμερικανική στρατιωτική διοίκηση αφρικής), και μαζί της διάφορες αμερικανικές πρωτοβουλίες. Για παράδειγμα η «πρωτοβουλία του Sahel» (το 2002) και η «διασαχαριακή αντιτρομοκρατική συνεργασία» (το 2005).

Ο δρόμος για την ενέδρα στο Tongo Tongo (όχι μακριά απ’ το Timbuktu), όπου σκοτώθηκαν 4 αμερικάνοι πεζοναύτες, είχε ανοίξει.

Οι ανοικτές πληγές της Αφρικής 2

Δευτέρα 13 Νοέμβρη. Ένας άλλος βρετανός φίλος της Azawad, o Andy Morgan (μάνατζερ των Tinariwen, αυτής της σπουδαίας μπάντας των Tuareg) έδειξε κι αυτός τα βρώμικα κόλπα μιας άλλης κυβέρνησης της περιοχής, μια ακόμα αποτυχημένης μετα-αποικιακής κυβέρνησης: του μάλι. Έγραψε σχετικά το 2012, μεταφέροντας τα λόγια ενός απ’ τους ηγέτες των Tuareg και εκπροσώπους της Azawad, του Hama Ag Sid’ Ahmed:

Η al-Qaeda εξοπλίστηκε και φυτεύτηκε στην περιοχή μας απ’ την κυβέρνηση του μάλι, την δεκαετία πριν το 2012… Τους έφεραν στην περιοχή του Timbuktu και μετά στο Kidal… Όλες οι επιχειρήσεις τους ξεκινούσαν απ’ το μάλι και πάντα γυρνούσαν εκεί. Στο μάλι είναι το καταφύγιό τους. Όλοι ξέρουν ότι οι τρομοκράτες είναι σε επαφή με αξιωματικούς του στρατού, και ότι οι πολιτικοί του Bamako συναντούν τους εμίρηδες των τρομοκρατών τακτικά.

Το εθνικό κίνημα για την απελευθέρωση της Azawad στην εξέγερση του 2012 προσπάθησε να τα βάλει με την «ισλαμική τρομοκρατία», αλλά μέσα σε λίγους μήνες ηττήθηκε απ’ το «ισλαμιστικό» πρόγραμμα. Εκεί που ήταν ένα μικρής αξίας δίκτυο τρομοκρατών οι «ισλαμιστές» ξαφνικά και μυστηριωδώς διακήρυξαν την απόφασή τους να καταλάβουν όλο το μάλι· αν όχι τον κόσμο ολόκληρο.

Τα αφεντικά των «ισλαμιστών» (οι αλγερίνοι; οι μαλινέζοι;) και τα αφεντικά των αφεντικών τους (οι γάλλοι; οι αμερικάνοι;) έπρεπε να κτυπήσουν τον κώδωνα κινδύνου· για να αντιμετωπίσουν την απελευθέρωση της Azawad. Οπότε έγινε ένα πραξικόπημα στην πρωτεύουσα του μάλι, τον Μάρτη του 2012. Μέσα σε λίγους μήνες εισέβαλαν οι γάλλοι. Και με μαγικό τρόπο οι «ισλαμιστές τρομοκράτες» εξαφανίστηκαν λίγο πολύ.

Το πρόβλημα λύθηκε: η απειλή μιας ανεξάρτητης Σαχάρας – της Azawad – αντιμετωπίστηκε. Και ο «λευκός άνθρωπος» ξαναπήρε τον έλεγχο. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, έτσι συνεχίζουν τα πράγματα. Οι πραξικοπηματίες, η γαλλική λεγεώνα των ξένων και οι αμερικάνοι πεζοναύτες, παραμένουν. Και ίσως αυξηθούν.

Γιατί οι Tuareg δεν πρόκειται να φύγουν. Δεν πρόκειται να πάνε πουθενά. Και συνεχίζουν να ονειρεύονται την ανεξαρτησία τους.

Θα ξεγελαστούν με την διεθνή επιτυχία της μουσικής τους; Με το πολιτιστικό εμπόρευμα; Ελπίζουμε πως όχι…

Οι ανοικτές πληγές της Αφρικής 3

Δευτέρα 13 Νοέμβρη. Υπάρχει όμως κάτι ακόμα: μπορεί να το καταλαβαίνουν και να μην το λένε, μπορεί και όχι. Αν η ανεξαρτησία της Azawad θεωρείται επικίνδυνη απ’ το Παρίσι ή την Ουάσιγκτον δεν είναι επειδή οι Tuareg θα αξιοποιούσαν μόνοι τους τις πρώτες ύλες της περιοχής. Αλλά επειδή θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν την αξιοποίησή τους με αντίπαλους του γαλλικού ή του αμερικανικού κεφάλαιου. Κινέζικες, ρώσικες, ή γερμανικές εταιρείες.

Όπως συνέβαινε τις ηρωϊκές εποχές της πρωτοκοσμικής αποικιοκρατίας, η κατάληψη εδαφών (και η εξόντωση, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, των πληθυσμών και, κυρίως, της θέλησής τους για αυτοδιάθεση) δεν ωθείται μόνο απ’ την ακόρεστη δίψα για κατάκτηση πρώτων υλών ή γεωπολιτικών θέσεων. Αυτή θα μπορούσε να χορτάσει και με εμπορικές συμφωνίες· χάντρες και καθρεφτάκια έναντι ουρανίου ή χρυσού… Ωθείται, επιπλέον, απ’ τον φόβο ότι οι αντίπαλοι θα προτείνουν καλύτερες εμπορικές συμφωνίες· και θα κερδίσουν. Οπότε η κατάκτηση, αδιάφορο αν είναι επίσημη ή ανεπίσημη, ρητή ή άρρητη, είναι μονόδρομος.

Σα να λέμε: και η υποσαχάρια αφρική είναι ένα απ’ τα πεδία του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Αυτό μπορεί να μην κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Όμως μας συνδέει: αυτούς και αυτές εκεί, εμάς εδώ, άλλους κι άλλες πιο πέρα…

(φωτογραφία: απ’ την εξέγερση των Tuareg το ’12)

Ο μεσίτης

Κυριακή 12 Νοέμβρη. Αφού το ελληνικό βαθύ κράτος ήθελε να σπρώξει 200.000 βλήματα πυροβολικού «κάπου», χωρίς να φαίνεται που, ΔΕΝ μπορούσε να υπογράψει απευθείας διακρατική συμφωνία με το Ριάντ. Αυτό το τελευταίο ήθελε μόνο 100.000, του φτάνανε· όχι 300.000.

Ο μόνος τρόπος να γίνει η «μαύρη» δουλειά ήταν να υπογραφτεί deal με κάποιον μεσίτη. Για 300.000. Στη συνέχεια, αυτός θα έστελνε τις 100.000 στο Ριάντ και τις 200.000 «κάπου αλλού» – χωρίς να φαίνεται το ελληνικό κράτος…

Εκεί ήταν που χάλασε την δουλειά ο έλληνας ταξίαρχος (διευθυντής αμυντικών προγραμμάτων και κυρίων συμβάσεων) κάνοντας έξαλλο τον ψεκασμένο (πολιτικό εκπρόσωπο του βαθεος κράτους και, κατά συνέπεια, υπεύθυνο της “μαύρης” αποστολής των 200.000 οβίδων “κάπου”). Τι έκανε ο ταξίαρχος, πιθανόν εν αγνοία του για το τι παίζει; Έδωσε στον επίσημο εκπρόσωπο της σαουδαραβικής χούντας τηλέφωνα πιστοποιημένων ελληνικών μεταφορικών εταιρειών για την μεταφορά των 100.000 οβίδων στο λιμάνι. Αν, όμως, οι σαουδάραβες έπαιρναν οι ίδιοι το φορτίο που τους ενδιέφερε, ποιος και πως θα “έστελνε” (μαϊμουδένια) τις υπόλοιπες 200.000 (με προορισμό “κάπου αλλού”) μαζί με τις 100.000, δήθεν προς σαουδική αραβία; Η αυτοτελής και με σαουδαραβικό διακανονισμό μεταφορά μόνο 100.000 βλημάτων χάλαγε την δουλειά της μεταφοράς των 300.000 πακέτο!

Έγιναν τόσο έξαλλοι ο ψεκασμένος και το ελληνικό πεντάγωνο, που ήθελαν να κρεμάσουν τον ταξίαρχο!!! Μετά το σκέφτηκαν λίγο πιο ψύχραιμα, και αποφάσισαν να τον μεταθέσουν. Μια μέρα πριν είχε προλάβει ο μεσίτης να τηλεφωνήσει στον ταξίαρχο, για να του πει (όχι μ’ αυτά τα λόγια…): μαλακία έκανες, τώρα την γ…ες!

Αυτά έγιναν το περασμένο καλοκαίρι. Η δουλειά “χάλασε” και φαίνεται ότι την χάλασε ο ταξίαρχος που “αναγνώρισε” ουσιαστικά τον απεσταλμένο του σαουδαραβικού καθεστώτος βγάζοντας στην άκρη τον μεσίτη· χαλώντας άρα όλο το κόλπο που μόνο μέσω του μεσίτη μπορούσε να ευοδωθεί. Αλλά ο παλιοταξίαρχος έκανε και αναφορές, αφού (φαίνεται ότι) τα πήρε στο κρανίο για την μεταχείρισή του απ’ τον πολιτικό του προϊστάμενο.

Έτσι μάθαμε κι εμείς ότι περισσεύουν πολλά βλήματα, που το ελληνικό βαθύ κράτος θα ήθελε “να επενδύσει κάπου”…

Κάθε εμπόριο για καλό 1

Σάββατο 11 Νοέμβρη. Ο υπουργός εξωτερικών της κύπρου δήλωσε ότι η χώρα του θα στείλει περισσότερα ελαφρά όπλα και πυρομαχικά που δεν χρειάζεται πια στους κούρδους του ιράκ σαν υποστήριξη του αγώνα τους κατά του ισλαμικού κράτους.

Ο Ιωάνης Κασουλίδης δήλωσε την Παρασκευή ότι η κύπρος έχει στείλει ήδη δύο φορτία επιθετικών όπλων σερβικής κατασκευής τύπου zastava και πυρομαχικά στους κούρδους μαχητές, τα οποία παραλήφθηκαν απ’ τις αρχές των ηπα…

Αυτό είναι απόσπασμα (περίπου το μισό) από χθεσινό τηλεγράφημα του διεθνούς ειδησειογραφικού πρακτορείου associated press. Θα αναφωνήσουμε «πάνω στην ώρα»: γράφαμε προχτές (πολυπλόκαμη – αλλά σουπιά!):

…η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ έχουν ακολουθήσει συστηματικά αυτήν την τακτική, την αγορά, δηλαδή, φορητών όπλων (αυτομάτων) και πυρομαχικών απ’ την «βαλκανική αγορά» (κυρίως την σερβία…) μέσω εικονικών εταιρειών και φυτευτών «αντιπροσώπων» / μεσολαβητών, με πλαστά πιστοποιητικά «τελικού χρήστη», προκειμένου να εξοπλίζουν στη συρία «συμμάχους» τους, είτε τμήματα του isis είτε της al-Nusra… … Οι “εξαιρετικά λίγοι” ενδιαφερόμενοι για 200.000 βλήματα πυροβολικού μπορεί να είναι, τελικά, ένας: ακολουθώντας τον ποιον θέλει η Ουάσιγκτον να κρατήσει καλά εξοπλισμένο στο συριακό πεδίο μάχης είναι εύκολο να τον βρείτε…

Κάθε εμπόριο για καλό 2

Σάββατο 11 Νοέμβρη. Δώστε, τώρα, σημασία στα ψέμματα του τηλεγραφήματος που είναι ψέμματα του υπ.εξ. της νότιας κύπρου. Πρώτον, δεν υπάρχει εδώ και πάρα πολλούς μήνες isis στο ιράκ τον οποίο να πολεμούν οι εκεί κούρδοι!!! Η τελευταία μεγάλη μάχη ήταν η ανακατάληψη της Μοσούλης μετά από πολιορκία και καταστροφή πολλών μηνών (στις αρχές του καλοκαιριού). Αλλά εκεί δεν συμμετείχαν οι pesmerga! Ακόμα περισσότερο: τις ελάχιστες περιοχές που ελέγχει ακόμα ο isis τις πολιορκεί ο ιρακινός στρατός και οι pmu! Κανένας ιρακινός κούρδος δεν βρίσκεται σε αναμέτρηση με τον isis εδώ και πολύ πολύ καιρό…

Δύο τινά συμβαίνουν λοιπόν: είτε οι αμερικάνοι εξοπλίζουν τους κούρδους του ιράκ για να επιτεθούν κατά του συριακού στρατού (πράγμα που δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε αλλά το θεωρούμε ελάχιστα πιθανό)· είτε τα όπλα δεν πηγαίνουν εκεί, αλλά στις ypg. Στη συρία…

Δεύτερον, τα «σερβικής κατασκευής zastava με τα πυρομαχικά τους», που δεν τα χρειάζεται άλλο η νότια κύπρος…. Αν δεν κάνουμε λάθος η νότια κύπρος έχει έναν ολιγάριθμο «στρατό», την αποκαλούμενη «εθνική φρουρά». Και δεν έχει φορητά επιθετικά όπλα «σερβικής κατασκευής» – ψωνίζει απ’ αλλού. Ναι μεν δεν συμμετέχει στο νατο, αλλά τα στρατιωτικά ψώνια της είναι συμβατά με τις νατοϊκές προδιαγραφές. Ψωνίζει απ’ το ισραήλ (αλλοίμονο!), τις ηπα, την αγγλία, τη γερμανία, την γαλλία, την ελλάδα… Επιπλέον αυτό το «μας περισσεύουν» θα μπορούσε να είναι αστείο: πόσα φορτία όπλων «περισσεύουν ακόμα» στη νότια κύπρο;

Η δική μας εξήγηση είναι ότι η νότια κύπρος χρησιμεύει σαν hub για την μεταφορά όπλων και πυρομαχικών προς το συρο-ιρακινό πεδίο μάχης, πιθανόν σαν «ενδιάμεσος αγοραστής» ή απλά σαν προσωρινό πάρκινγκ. Οι παραλήπτες όμως (θεωρούμε εύλογο) ότι δεν είναι πλέον οι pesmerga· αν ήταν ποτέ ο τελικός προορισμός. Είναι οι ypg.

Το ότι δεν λέγεται είναι επίσης εύλογο…

Κάθε εμπόριο για καλό 3

Σάββατο 11 Νοέμβρη. Μέχρι πριν λίγες βδομάδες οι αμερικάνοι μετέφεραν τακτικά μεγάλα φορτία όπλων απ’ το ιρακινό κουρδιστάν στις ypg – οδικά. Φαίνεται ότι αυτό βόλευε για τεχνικούς λόγους (κατάλληλο αεροδρόμιο για μεταγωγικά στο ιρακινό κουρδιστάν). Μετά την προώθηση, όμως, του ιρακινού στρατού και των pmu σε μεγάλο μήκος των συνόρων ιράκ – συρίας, σχεδόν ως το τριεθνικό με την τουρκία, αυτή η διαδρομή έχει «ζορίσει». Δεν ξέρουμε αν έχει κοπεί εντελώς· αν συνεχίζεται είναι, πάντως, κάτω απ’ τα μάτια τόσο της Βαγδάτης όσο και της Άγκυρας. Καμία απ’ τις δύο δεν θέλει τον συνεχιζόμενο εξοπλισμό είτε των pesmerga είτε των ypg….

Μπορείτε, τώρα, να συνδυάσετε ακόμα καλύτερα τα δεδομένα για τους παραλήπτες της «μαύρης» αποστολής (που ωστόσο έχει στραβώσει ως τώρα) των 200.000 οβίδων πυροβολικού που «περίσσευαν στον ελληνικό στρατό» (πολλά περισσεύματα σε Αθήνα και Λευκωσία, δεν συμφωνείτε;) Στο ερώτημα: «γιατί ήταν ‘μαύρη’ και όχι ‘άσπρη’ σαν τα deal που όλο καμάρι ανακοίνωσε ο νοτιοκύπριος υπ.εξ.» η απάντηση μπορεί να αναζητηθεί είτε σε «μαύρες» πληρωμές, είτε στο ότι η Αθήνα δεν θέλει να «εκτεθεί» χοντρά· απέναντι στην Άγκυρα ας πούμε… Ή, ακόμα, και την Βαγδάτη.

Ενδεχομένως υπάρχει και μια ακόμα εκδοχή, που συνδυάζει τις δύο προηγούμενες. Η «μαύρη» παραγγελία των οβίδων που «περισσεύουν» απ’ την Αθήνα (να) είναι αμερικανικής προέλευσης – όπως και των σερβικών όπλων και πυρομαχικών, που «περίσσεψαν» απ’ τη Λευκωσία.

Δεν ξέρουμε αν ο ελληνοκύπριος υπ.εξ. βγήκε και έκανε τις δηλώσεις του επειδή κινδύνευε να βρεθεί στη θέση του έλληνα φίλου του. Υποθέτουμε πάντως ότι κάποιοι στη φαιορόζ κυβερνητική παρέα (όχι ο ψεκασμένος ή ο ογκόλιθος) δεν θα ήθελαν να χρεωθούν τα παραμύθια που είπε ο κυρ Κασουλίδης.

Οι φίλοι στην ανάγκη φαίνονται

Σάββατο 11 Νοέμβρη. Δεν είναι μόνη της η σαουδαραβική χούντα στον ισχυρισμό ότι ο πύραυλος που έφαγε (το παλάτι λέει ότι τον κατέρριψε, αλλά υπάρχουν στοιχεία ότι λέει ψέμματα…) το διεθνές αεροδρόμιο του Ριάντ στις 4 Νοέμβρη, προερχόμενος απ’ τους υεμενίτες Houthi, αποδεικνύει την εμπλοκή της Τεχεράνης στο πλευρό τους. Την ίδια γνώμη και έχει ένας αμερικάνος στρατηγός, ο Jeffrey L. Harrigian, διοικητής της «κεντρικής διοίκησης» της αμερικανικής αεροπορίας. Αλλά και ο Macron δήλωσε «σίγουρος» ότι ο πύραυλος ήταν made in iran. (Αυτός έχει ίσως άλλο πράγμα στο μυαλό του: μιας και ο γαλλικός καπιταλισμός έχει εδώ και πολλά χρόνια καλές σχέσεις με τον ιρανικό, η πολιτική βιτρίνα του Παρισιού θέλει μάλλον να «χωθεί» κάπως στην αντι-ιρανική ρητορική, μπας και ελέγξει τις εξελίξεις από μέσα. Το έχει ξανακάνει, αλλού…).

Το γεγονός είναι ότι ο στρατός της υεμένης, που έχει περάσει στο πλευρό των Houthi, είχε βαλλιστικούς πυραύλους. Τουλάχιστον 300. Παλιάς τεχνολογίας αλλά είχε. Επιπλέον οι Houthi έχουν εκτοξεύσει δεκάδες τέτοιους (τουλάχιστον 70) είτε κατά του στρατού που πληρώνει η σαουδική αραβία και τα εμιράτα στο έδαφος της υεμένης, είτε κατά στρατοπέδων και άλλων στόχων εντός σαουδαραβίας. Έχουν ρίξει και απέναντι σε αμερικανικό καταδρομικό· που αναχαιτίστηκε.

Εκείνο που τρελαίνει τον τοξικό πρίγκηπα και τα εμιράτα δεν είναι οι πύραυλοι αυτοί καθ’ εαυτοί, αλλά το βεληνεκές που επέδειξε η βολή της 4ης Νοέμβρη: περίπου 1000 χιλιόμετρα. Με τέτοιο βεληνεκές βρίσκονται στο στόχαστρο όλα τα λούσα των εμίρηδων. Και θεωρούν αποτελεσματικό να κατηγορήσουν την Τεχεράνη επειδή αυτό είναι το σχέδιο Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ, δηλωμένο εδώ και μήνες. Ένα πράγμα, όμως, δεν μπορούν να εξηγήσουν: πως μπήκαν οι ιρανικοί πύραυλοι στην υεμένη αφού είναι πολιορκούμενη από ξηρά και θάλασσα;

Είναι όντως λογικό ότι κάποιοι καλοί μηχανικοί έχουν βελτιώσει τόσο το βεληνεκές όσο και την ακρίβεια των συγκεκριμένων πυραύλων. Γιατί, όμως αυτό απαγορεύεται; Τον στρατό που έχει εισβάλει στην υεμένη τον στηρίζει άμεσα και έμμεσα, με πολλούς τρόπους, το αμερικανικό πεντάγωνο· πιθανόν και άλλοι (εκτός απ’ τους έμπορους βλημάτων…). Οι Houthis δεν μπορούν να έχουν συμμάχους;

Πολυπλόκαμη – αλλά και σουπιά!

Παρασκευή 10 Νοέμβρη. Σχεδόν 17 εκατομμύρια υεμενιτών (περισσότεροι / ες απ’ τον μισό πληθυσμό) δεν έχουν αρκετό φαγητό· και απ’ αυτούς τα 7 εκατομμύρια ζουν ήδη σε κατάσταση λιμού. Πρακτικά αυτοί οι πολιορκούμενοι ζουν απ’ την δυτική ανθρωπιστική βοήθεια, την οποία όμως ο τοξικός πρίγκηπας του Ριάντ και οι σύμμαχοί του έχει μπλοκάρει εδώ και μερικές ημέρες. Επιπλέον η επιδημία χολέρας που έχει ξεσπάσει στην υεμένη (ελλείψει καθαρού νερού…) έχει σκοτώσει περισσότερους από 2.000 ανθρώπους· και έχει κτυπήσει συνολικά 900.000. Και πάλι η μόνη αντιμετώπιση / βοήθεια έρχεται απ’ έξω…

Αυτά είναι χθεσινές εκτιμήσεις του οηε. Όλα οφείλονται στον πόλεμο που κάνει η σαουδαραβική χούντα και έχει οξύνει ο τοξικός Salman· με τις ευλογίες και την υποστήριξη της Ουάσιγκτον.

Μ’ αυτά τα δεδομένα η πώληση των 100.000 οβίδων και του άγνωστου αριθμού βομβών σ’ αυτή την δολοφονική χούντα δεν είναι ένα απλό οικονομικό νταραβέρι. Έχοντας υπόψη ότι το ελληνικό βαθύ κράτος δεν θα μπορούσε να πουλήσει και πολύ περισσότερα στους σεΐχηδες, όχι επειδή δεν θέλει αλλά επειδή δεν έχει, πρόκειται για πλήρη συνεργασία και συνενοχή απ’ τη μεριά του στη σφαγή στην υεμένη. Αυτό είναι (θα ήταν) ένα «γαλόνι» στα μπράτσα του παρακμιακού ελλαδιστάν, στην προσπάθειά του να δείξει χρήσιμο στην Ουάσιγκτον μπας και πάρει κανά πόντο.

Όμως η συμφωνία που υπέγραψε ο ψεκασμένος υπ.αμ. με έναν κάποιο «Βασίλη Παπαδόπουλο» στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης δεν ήταν μόνο για τις 100.000 οβίδες που ήθελε το Ριάντ. Ήταν για 300.000. Αυτή η διαφορά οδηγεί σε μια μόνο σκέψη: ότι οι 200.000 προορίζονταν για «κάπου αλλού». Και επειδή αυτό το «κάπου αλλού» ήταν σε πλήρη γνώση του ψεκασμένου και των υπηρεσιών και όχι η «κομπίνα» του εμπόρου, έγινε προσπάθεια απ’ την φαιορόζ κυβέρνηση να κουκουλωθεί κρυμμένο μέσα στην σαουδαραβική παραγγελία.

Το deal χάλασε. Για που προοριζόταν, όμως, αυτή η κρυφή, «μαύρη παραγγελία» των 200.000 οβίδων πυροβολικού; Οι ενδιαφερόμενοι αυτή την εποχή δεν είναι πολλοί. Είναι, μάλλον, εξαιρετικά λίγοι. Κι αν συνυπολογίσει κανείς ότι η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ έχουν ακολουθήσει συστηματικά αυτήν την τακτική, την αγορά, δηλαδή, φορητών όπλων (αυτομάτων) και πυρομαχικών απ’ την «βαλκανική αγορά» (κυρίως την σερβία…) μέσω εικονικών εταιρειών και φυτευτών «αντιπροσώπων» / μεσολαβητών, με πλαστά πιστοποιητικά «τελικού χρήστη», προκειμένου να εξοπλίζουν στη συρία «συμμάχους» τους, είτε τμήματα του isis είτε της al-Nusra, αυτοί οι “εξαιρετικά λίγοι” ενδιαφερόμενοι για 200.000 βλήματα πυροβολικού μπορεί να είναι, πια, ένας. Αυτός που έχει απομείνει: ψάχνοντας το ποιον θέλει η Ουάσιγκτον να κρατήσει καλά εξοπλισμένο στο συριακό πεδίο μάχης τώρα πια είναι εύκολο να τον βρείτε. (Στο ίδιο σημείο συγκλίνουν και κάτι “παλιές”, νεανικές, “υπηρεσιακές” ανησυχίες του “κυρίου Πάνου”…)

Θα πείτε: όλα τα πιο πάνω είναι καχύποπτες κι αστήρικτες υποθέσεις… Έστω. Έχετε κάποια καλύτερη εξήγηση;

Ο πλασιέ απ’ το αμέρικα

Παρασκευή 10 Νοέμβρη. Φαίνεται ότι το Πεκίνο διαθέτει κάτι που μπορεί να τυφλώσει έναν μπίζνεσμαν του είδους του ψόφιου κουναβιού, που είναι ανίδεος σχεδόν για τα πάντα, και επιπλέον δεν είχε ποτέ δοσοληψίες με τον κινεζικό καπιταλισμό: μεγαλείο. Με την ιδέα που έχει το ψόφιο κουνάβι για τον εαυτό του, το Πεκίνο, μ’ όλο το ιστορικό φόντο της κινεζικής αυτοκρατορίας, είναι ίσως απ’ τα ελάχιστα μέρη του κόσμου που μπορεί να νοιώσει τουρίστας χωρίς να (θεωρήσει ότι) προδίδει τον αμερικανισμό του. Κι όταν αναφέρει τον Xi Jinping για «φίλο» του, φαίνεται ότι το ψόφιο κουνάβι κάπως κορδώνεται. Μέχρι και την εγγονή του Arabella έβαλε («πίσω, στο σπίτι») να τραγουδήσει στα κινέζικα, την βιντεοσκόπισε, και έπαιξε το βίντεο καμαρώνοντας πριν το επίσημο δείπνο με τον Xi Jinping!… Σκεφτείτε το: ένας αμερικάνος πρόεδρος βάζει το προσωπικό του να βγάλει την ψυχή στην 6χρονη εγγονή του, για να μάθει να τραγουδάει στα κινέζικα, στη γλώσσα της αυτοκρατορικής γραφειοκρατίας μάλιστα, ώστε να εντυπωσιάσει την κινεζική “κομμουνιστική” ηγεσία! Σε στυλ: να, είδατε τι μπορούμε να κάνουμε κι εμείς; (Θα πρέπει να έφυγαν όλα τα κεραμίδια απ’ την Αιώνια Πόλη απ’ τα κρυφά χάχανα…)

Ωστόσο αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τα αμερικανικά ή τα κινεζικά καπιταλιστικά συμφέροντα. Το ξέρουν καλά οι «τρεις σωματοφύλακες» του ψόφιου κουναβιού, το ξέρει καλά και το κινεζικό καθεστώς. Μόλις το ψόφιο κουνάβι απομακρυνθεί, τα αφεντικά του θα του θυμίσουν σε τι πόστο βρίσκεται· όσο βρίσκεται ακόμα…