Tag: ηπα

Κορέες 1

Παρασκευή 9 Φλεβάρη. Ο αντιβασιλιάς Pence χθες ήταν στο Τόκιο. Και «άνοιξε την καρδιά του»: Ανακοινώνω σήμερα ότι οι ηπα σύντομα θα γνωστοποιήσουν τον σκληρότερο και πιο επιθετικό γύρο οικονομικών κυρώσεων από ποτέ, σε βάρος της βόρειας κορέας είπε. Και ο σύμμαχος των ηπα ακροδεξιός και μιλιταριστής ιαπώνας πρωθ. Shinzo Abe συμλήρωσε, σαν «δεύτερη φωνή»: Θα συνεχίσουμε να απομονώνουμε τη βόρεια κορέα μέχρις ότου εγκαταλείψει το πυρηνικό και το βαλλιστικό της πρόγραμμα, μία και για πάντα.

Το ότι αυτά δηλώνονται παρά το γεγονός ότι τα αφεντικά των δύο κορεών βρίσκονται σε φανερές (κατά την γνώμη μας και μυστικές) διαπραγματεύσεις εδώ και μήνες (οι φανερές απ’ τις αρχές Γενάρη) σημαίνει ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, νοιώθοντας ότι «κάποιοι» τον περιθωριοποιούν στην ευρύτερη περιοχή, θα προσπαθήσει να γατζωθεί ακόμα περισότερο στην κορεατική χερσόνησο. Έτσι, για παράδειγμα, δεν αποκλείεται να προχωρήσει σε κάτι σα «ναυτικό αποκλεισμό» της βόρειας κορέας, αν και σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία κάτι τέτοιο θεωρείται πράξη πολέμου.

Υπάρχει ένα «χρονικό παράθυρο» που de facto δημιούργησαν Σεούλ, Πγιονγκγιάνγκ, και οι σύμμαχοί τους (Πεκίνο και Μόσχα): ως τα μέσα Μάρτη, όταν θα τελειώσουν και οι χειμερινοί παρα-ολυμπιακοί. Υπό ομαλές συνθήκες αυτό το διάστημα θα πρέπει να τρέξει υπέρ της «ολυμπιακής εκεχειρίας» και όσων θέλουν να την αξιοποιήσουν επεκτείνοντάς την επ’ αόριστο. Όμως αν πάρουμε τα λόγια του αντιβασιλιά τοις μετρητοίς, ίσως («ίσως» λέμε) η Ουάσιγκτον δεν αντέξει να κρατηθεί μέχρι τότε (διακινδυνεύοντας να βρεθεί προ δυσάρεστων τετελεσμένων από διπλωματική άποψη).

Όσο μακριά κι αν είναι η κορεατική χερσόνησος, αξίζει να έχουμε το νου μας (και) εκεί…

(φωτογραφία: Ο Han Zheng, μέλος του πολιτικού γραφείου του κ.κ. κίνας και ειδικός απεσταλμένος του κινέζου προέδρου Xi Jinping για την κορέα, τα κουβέντιασε χτες (αριστέρα) με τον νοτιοκορεάτη πρόεδρο Moon Jae-in, στη Σεούλ (δεξιά). Για τι άλλο; Για τις σχέσεις των δύο κρατών, και την κατάσταση στην κορεατική χερσόνησο… Στην κοινή τους δήλωση συμφώνησαν ότι εκεί γίνονται «θετικές αλλαγές». Την Ουάσιγκτον, φυσικά, δεν την ρώτησαν αν αυμφωνεί.

Σήμερα ο Han Zheng θα βρίσκεται στην τελετή έναρξης των αγώνων, σαν εκπρόσωπος του Πεκίνου.)

Κορέες 2

Παρασκευή 9 Φλεβάρη. Ίσως θεωρηθεί “μικροπολιτική”, αλλά δεν είναι. Μέχρι πριν από 2 βδομάδες ο Abe σκόπευε να απορρίψει την πρόσκληση να παραβρεθεί στην τελετή έναρξης των χειμερινών ολυμπιακών στη Σεούλ. Η πρόφαση (ενδεχομένως και αιτία, ως ένα σημείο) ήταν το ότι ο νοτιοκορεάτης Moon απορρίπτει μια συμφωνία που είχε κάνει η προηγούμενη κυβέρνηση της Σεούλ με το Τόκιο για το ηθικά (και όχι μόνο) φλέγον ζήτημα των γυναικών σκλάβων του σεξ στη διάρκεια της ιαπωνικής κατοχής στην κορεατική χερσόνησο – μια συμφωνία που είχε καταγγελθεί τότε απ’ την νοτιοκορεατική αντιπολίτευση σαν «κουκούλωμα» της μαζικής σεξιστικής βίας του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού.

Φαίνεται όμως ότι η Ουάσιγκτον πίεσε τον Abe να έρθει (σήμερα) στη Σεούλ. Για να μην είναι ο αντιβασιλιάς Pence μόνος του, σ’ ένα σημείο του πλανήτη που τυπικά παραμένει συμμαχικό, αλλά ήδη η Ουάσιγκτον (και το Τόκιο) το «αισθάνονται» σαν λάκο με λιοντάρια.

Ηπα και ιαπωνία έχουν θυμώσει πολύ που η Σεούλ τα βρίσκει με την Πγιονγκγιάνγκ χωρίς να τους ρωτήσει· και που κάλεσε το βορειοκορεατικό καθεστώς να συμμετάσχει, με κάθε επισημότητα, στους ολυμπιακούς. Οι σκληροπυρηνικοί υποστηρικτές του Abe εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να μποϋκοτάρει τους αγώνες· διότι, το λένε ανοικτά, δεν συμφέρει η κορεατική συμφιλίωση. «Απομακρύνει» την νότια κορέα απ’ τις ηπα…

Γι’ αυτό ο Abe υποστηρίζει, σε συνεννόηση με την Ουάσιγκτον, ότι θα κάνει τα μούτρα κρέας… Της Πγιονγκγιάνγκ και, έμμεσα αλλά καθαρά, της Σεούλ…

(πάνω ο αμερικάνος αντιβασιλιάς Pence και ο Abe χτες στο Τόκιο. Κάτω η πριγκήπισσα Kim Yo-jong, αδελφή του Kim 1, του βορειοκορεάτη βασιλιά.

Το που θα κάτσει ο καθένας, σε τι απόσταση μεταξύ τους, και σε ποια υψομετρική σειρά καθισμάτων, είναι ένας μπελάς του πρωτοκόλου που πρέπει να έχουν λύσει σήμερα οι οργανωτές των αγώνων. Τα έχουν αυτά τα συμβολικά οι άρχοντες.

Αλλά για να μην αφήσει αμφιβολίες ο Moon, απόψε θα δειπνήσει με την Kim Yo-jong· με τον Pence και τον Abe «αύριο – μεθαύριο»…)

Συρία

Παρασκευή 9 Φλεβάρη. Η επίσημη εξήγηση του αμερικανικού στρατού στη συρία για τον χθεσινό βομβαρδισμό (με ελικόπτερα) στρατού του Άσαντ ‘n’ friends κοντά στην Deir ez-Zor (με εκτίμηση 100 νεκρών) ήταν ότι «προστάτεψαν φίλιες δυνάμεις» – τους ypg δηλαδή. Όχι, δεν είναι τα αμερικανικά βομβαρδιστικά η «αεροπορία» των ypg· αυτοί είναι το πεζικό της Ουάσιγκτον στη συρία.

Η πραγματική αιτία είναι κάπως διαφορετική: τοπικοί πολέμαρχοι που ελέγχουν μερικά πετρελαιοπήγαδα φαίνεται ότι είχαν κάνει deal με τους φιλοΆσαντ ένοπλους (συμπεριλαμβανόμενων ρώσων μισθοφόρων) να τους παραχωρήσουν τον έλεγχο· πράγμα που θύμωσε διαδοχικά το αμερικανικό πεζικό (τους ypg) και την αμερικανική διοίκηση. Ο βομβαρδισμός δεν φαίνεται να είχε στόχο μόνο τους φιλοΆσαντ ένοπλους αλλά και τους σύριους άραβες ένοπλους που θα έκαναν deal μαζί τους σ’ αυτήν την ευαίσθητη για τα αμερικανικά συμφέροντα ζώνη της συρίας: την ανατολική όχθη του Ευφράτη. Την οποία η Ουάσιγκτον θεωρεί «δική της». Μαφιόζικο στυλ, αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα: Εδώ κουμάντο κάνουμε εμείς! Δεν θα κάνετε deal χωρίς την έγκρισή μας!

Οι εκατό νεκροί της επίθεσης στην Deir ez-Zor είναι αμελητέο ζήτημα στο συριακό πεδίο μάχης· έχουν σκοτωθεί χιλιάδες ενόπλων, και ακόμα περισσότερες χιλιάδες αμάχων. Ίσως πιο σημαντικό αποδειχθεί το γεγονός ότι η «τριβή» μεταξύ των δύο πλευρών, του μπλοκ της Αστάνα απ’ τη μια μεριά, και του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ απ’ την άλλη, κρύβεται όλο και λιγότερο: όταν υπάρχουν νεκροί με τέτοιο τρόπο το πράγμα δεν μπορεί να κουκουλωθεί. Δεν περιμένουμε, μεν, μια γραμμική εξέλιξη αυτής της αντιπαράθεσης. Αλλά η μη-γραμμικότητα μπορεί να σημαίνει απότομη κλιμάκωση οποιαδήποτε στιγμή – αντιαμερικανική, μιας και ως τώρα η Ουάσιγκτον θεωρεί εύκολο και ανώδυνο να “καθαρίζει”.

Η επερχόμενη συνάντηση Πούτιν – Ερντογάν – Ρουχανί στην Istanbul είναι λογικό ότι θα ασχοληθεί και μ’ αυτό το ζήτημα… Εν τω μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν συμφώνησαν τηλεφωνικά χτες να ενισχύσουν την συνεργασία των στρατών τους και των μυστικών υπηρεσιών τους στη συρία…

Κορέες

Πέμπτη 8 Φλεβάρη. “Κούτσου κούτσου” άλλο ένα υψηλά ιστάμενο πρόσωπο του βορειοκορεατικού καθεστώτος θα βρίσκεται στη Σεούλ αύριο, στην τελετή έναρξης των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων. Πρόκειται για την Kim Yo-jong, νεαρή αδελφή του προέδρου Kim Jong-un. Η οποία δεν είναι σκέτη συγγενής. Είναι επικεφαλής του τμήματος προπαγάνδας του καθεστώτος – και much more… Η κυρία η Kim και ο κύριος Kim (ο Kim Yong-nam, ο 90χρονος) είναι οι δυο απ’ τους τέσσερεις υψηλού επιπέδου βορειοκορεάτες αξιωματούχους που θα παραβρεθούν στην τελετή· τα ονόματα των άλλων δυο δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα (που σημαίνει ότι ο κυρίως Kim προλαβαίνει να κλείσει θέση).

Εκείνο που σίγουρα θα σπάσει τα νεύρα στην Ουάσιγκτον είναι ότι η Kim Yo-jong έχει φάει αμερικανικές κυρώσεις. Δηλαδή; Η Σεούλ κάνει το κορόιδο σε κοτζάμ αμερικανική εξωτερική πολιτική, και δεν το κρύβει. Απ’ το κακό στο χειρότερο για την αμερικανική αποστολή στην ίδια τελετή. Ο αντιβασιλιάς Pence ρωτήθηκε αν θα συναντηθεί αύριο με κάποιους απ’ την βορειοκορεατική αντιπροσωπεία. Και έκανε το κουνέλι: «Δεν έχω ζητήσει τέτοια συνάντηση, αλλά θα δούμε τι θα γίνει».

Κι εμείς θα δούμε. Αλλά αν γίνει το «που πας ρε καραΜήτρο!»;

(φωτογραφία: οι βορειοκορεάτισες cheerleaders έφτασαν χτες στη νότια κορέα. Κι αν κάποιος σκεφτεί «πφφφφ… και ο βορειοκορεατικός κομμουνισμός κόλλησε τα ήθη του καπιταλισμού για τον αθλητισμό», θα κάνει λάθος. Το πιθανότερο είναι να πρόκειται για στελέχη του τμήματος των μυστικών υπηρεσιών της Πγιονγκγιάνγκ που ασχολείται με τα σπορ. Είναι πιθανό, επίσης, να μεταφέρουν φορητούς βαλλιστικούς πυραύλους με μίνι πυρηνικές κεφαλές.

Αλλά που να καταλάβουν οι αδαείς!!!)

Κορέες

Τρίτη 6 Φλεβάρη. Κι ενώ το σύμπαν (και όλα τα παράλληλα σύμπαντα) παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα αν η μαύρη αντίδραση μάζεψε στην Αθήνα 140, 190 ή 270 χιλιάδες ψεκασμένους, αν η κάμερα της ελληνικής αστυνομίας έσβησε την ώρα στο βίντεό της επίτηδες ή κατα λάθος, κι αν τα υπόλοιπα εκατομμύρια των ελλήνων της υφηλίου ψηφίζουν δαγκωτό Τσίπρα / Καμμένο / Κοτζιά και σία ή Σώρρα, σε ένα απομακρυσμένο και ασήμαντο σημείο του πλανήτη, την κορεατική χερσόνησο, συμβαίνουν εντελώς αδιάφορα πράγματα.

Είχαμε κάνει την υπόθεση (ρίχτερ στην Ουάσιγκτον με επίκεντρο την κορεατική χερσόνησο, 26 Γενάρη) ότι θα μπορούσε (ακόμα και) να βρεθεί ο βορειοκορεάτης Kim δίπλα στον νοτιοκορεάτη Moon στην τελετή έναρξη των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων στη Σεούλ, σε 3 ημέρες…

Εεε… Δεν πέσαμε και πολύ έξω, θα πρέπει να το παραδεχτείτε (ακόμα και οι «βιογράφοι του ασταμάτητου»): με κάθε μετριοφροσύνη δεν υστερούμε μέχρι στιγμής (για αύριο ποιος ξέρει;) σε αναλυτικό ρεαλισμό, πάντα από εργατική σκοπία – κι ας είναι για ζητήματα τόσο ασήμαντα και τόσο μακρινά όσο το κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου… Στην τελετή, λοιπόν, θα βρίσκεται ο Kim Yong-nam, που είναι κάτι σαν ο νο 2 του βορειοκορεατικού καθεστώτος. Ουάου!!!

Μια μικρή περιγραφή έχει την αξία της. Ο 90χρονος Kim Yong-nam δεν είναι το «Θεωδορακίστικο» λείψανο της Πγιονγκγιάνγκ. Είναι πρόεδρος της «ανώτατης λαϊκής συνέλευσης» της βόρειας κορέας απ’ το 1998 (έχει συμμετάσχει, δηλαδή, στη sunrise policy στο μεγαλύτερο μέρος των ‘00s) ενώ απ’ το 1983 ως το 1998 ήταν υπ.εξ. Σύμφωνα με το βορειοκορεατικό σύνταγμα, ο Kim Yong-nam σαν πρόεδρος της ανώτατης λαϊκής συνέλευσης, ο Pak Pong-ju σαν πρωθυπουργός και ο (γνωστός…) Kim Jong-un σαν πρόεδρος συγκροτούν την τριανδρία της κεντρικής εξουσίας, με τυπικά ίσιες μεταξύ τους εξουσίες και αρμοδιότητες. Σε κάθε περίπωση, πρακτικά, ο Kim Yong-nam θεωρείται ο αμέσως επόμενος στην ιεραρχία μετά τον Kim Jong-un. Αυτός, λοιπόν, θα κάτσει δίπλα στον Moon (αν, τελικά, δεν ζηλέψει το ταξίδι, τελευταία στιγμή, ο άλλος Kim, ο νο 1…)

Και τώρα τα ασήμαντα και όμορφα. Στην ίδια τελετή έναρξης στη Σεούλ, σε 3 ημέρες, υποτίθεται ότι θα βρίσκεται (έχει κληθεί και έχει απαντήσει θετικά) ο αντιβασιλιάς της Ουάσιγκτον Pence, καθώς και «μέλη της οικογένειας Trump» – λογικά η Ivanka (σύμβουλος του μπαμπά / βασιλιά) μετά του Kushner (βασιλικός σύμβουλος και σώγαμπρος).

Θα πάνε όμως; Κι αν πάνε πώς θα αντέξουν την έστω εθιμοτυπική χειραψία με την επιτομή του βορειοκορεάτικου καθεστώτος, την νο 2 έκφραση της παγκόσμιας απειλής, τον συγκυβερνήτη του “rocket man”; Κι αν, πάλι, δεν πάνε πως θα διαχειριστούν αυτήν την έμμεση έξωσή τους απ’ τον σύμμαχο Moon;

Δεν είναι άσχημη ιδέα: την ερχόμενη Παρασκευή, χορτάτοι από ελληνική μαύρη αντίδραση και φαιορόζ εθνοκαπατριωτική κουτοπονηριά, να παρακολουθήσετε μια τελετή έναρξης χειμερινών ολυμπιακών αγώνων.

Φαντασμαγορική θα είναι οπωσδήποτε! Κατά πάσα πιθανότητα η Ουάσιγκτον δεν θα συμμετάσχει με τους cruise missiles της…

Τα προβλήματα στις πόλεις…

Δευτέρα 5 Φλεβάρη. Ο καπιταλιστικός πλανήτης έχει πολύ σοβαρότερα και επείγοντα ζητήματα μπροστά του απ’ τα ελληνικά κόμπλεξ και τα α λα “Μίκης” βαθιά γεράματα της κουτοπονηριάς του ελληνικού ιμπεριαλισμού.

Για παράδειγμα: η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε μόλις τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση του πυρηνικού της οπλοστασίου. Καθόλου “καλά νέα”, αν και αναμενόμενα καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται σταθερά. Τεχεράνη, Πεκίνο, Μόσχα αλλά και Βερολίνο κατηγόρησαν διαδοχικά την ψοφιοκουναβική κυβέρνηση… Αν όλη η ιστορία ήταν ένα blame game τότε θα το είχαν κερδίσει πριν καν οι αντίστοιχες πολιτικές περσόνες ανοίξουν το στόμα τους.

Είναι, όμως, πλέον αυτό; Η «αναζήτηση των υπευθύνων» ή, ακόμα, και η κατασκευή τους; Όχι. Καθώς οι διεθνείς διακρατικές εντάσεις αυξάνονται και οι πυρήνες των αντίπαλων μπλοκ σχηματοποιούνται, είτε λύνει κανείς διαφορές εδώ κι εκεί, ή τις κρατάει ανοικτές ελπίζοντας ότι το κακοφόρμισμά τους θα τον ευνοήσει. “Κάποτε”. Αν θέλει το δεύτερο, αμολάει και τους καννίβαλους που έχει στη δούλεψή του, σαν “λαϊκή υποστήριξη”: “κάποτε” μπορεί να χρειαστεί να σκοτώσουν και να σκοτωθούν· κι όσοι επιζήσουν να το μετανοιώσουν.

Αλλά αυτό μετά το “κάποτε”….

Menteşe

Σάββατο 3 Φλεβάρη. Δεν είναι “πόρτα”. Δεν είναι “παράθυρο”. Είναι μεντεσές. Γεωπολιτικός μεντεσές. “Μεταξύ της Ευρώπης και της ευρύτερης γειτονιάς”.

Αυτή είναι η άποψη του αμερικάνου πρεσβευτή στην Αθήνα – για την αξία του ελλαδιστάν. Δεν είμαστε εξοικειωμένοι με την τεχνική ορολογία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού· θα πρέπει να έχουν εξελιχθεί εκεί στην Ουάσιγκτον… Δεν φαίνεται όμως ότι κοτζάμ αξιωματούχος διάλεξε λάθος λέξη· κι ας αφήσουμε ότι κανένας φαιορόζ ή μείζον αντιπολιτευόμενος δεν στράβωσε. “Μεντεσές”;

Το συγκεκριμένο εξάρτημα συνδέει κάτι σταθερό με κάτι κινούμενο, για την ακρίβεια με κάτι που στρέφεται. Το σταθερό είναι το κούφωμα, το κινούμενο είναι το φύλλο (της πόρτας, του παράθυρου). Συνεπώς η πιο πρόσφατη αμερικανική ιδέα είναι ότι η ευρώπη είναι το “κούφωμα” και “η ευρύτερη γειτονιά” (θα) ανοίγει και θα κλείνει. Και το ελλαδιστάν είναι ο “γεωπολιτικός μεντεσές”.

Πως; Το είπε αλλού στη συνέντευξή του ο Geoffrey Pyatt: λόγω της νατοϊκής βάσης στη Σούδα. Η οποία, προφανώς, δεν είναι «μεντεσές». Είναι, μάλλον, το χέρι. Που «ανοίγει» το φύλλο· ή προσπαθεί να το κρατήσει μην κλείσει. Που «ανοίγει» (στον αμερικανικό στρατό και στους συμμάχους του) την ανατολική Μεσόγειο και τη μέση Ανατολή· ή την κρατάει, να μην «κλείσει».

Δεν φαίνεται να είναι και η καλύτερη θέση για ένα κράτος / κεφάλαιο / κοινωνία που νοιώθει «χρυσή βίδα» του σύμπαντος να πέσει στην κατάσταση «μεντεσές». Έχει όμως ένα καλό – κι αυτό είναι, υποθέτουμε, που ευχαρίστησε τους φαιορόζ. Θέλει λάδωμα – για να δουλεύει.

«Λαδάκι»…

 

Κάπου μακριά, στο αφγανιστάν

Παρασκευή 2 Φλεβάρη. Ενόσω το ελλαδιστάν βράζει στο ζουμί του (καθόλου πρωτότυπο!) κάπου μακριά, στην κεντρική ασία, υπάρχουν εξελίξεις που μπορεί να επηρεάσουν και το δικό του μέλλον· όχι υποχρεωτικά προς έναν “εθνικό θρίαμβο”.

Κάνοντας επίδειξη δύναμης οι ταλιμπάν έκαναν τις τελευταίες εβδομάδες δύο φονικές επιθέσεις στις καλύτερα φρουρούμενες περιοχές της πρωτεύουσας Καμπούλ. Στο κέντρο της. Από δίπλα εμφανίστηκε και ο ασήμαντος isis του αφγανιστάν, με την εύκολη αλλά επίσης φονική μέθοδο του «βομβιστή αυτοκτονίας».

Η δράση των ταλιμπάν είναι πονοκέφαλος για την αμερικανική κατοχή· η δράση του isis ευλογία. Οι ταλιμπάν είναι μια μαζική οργάνωση στο αφγανιστάν· ο isis είναι ένα ξένο στοιχείο που καλύπτει η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της ώστε να έχουν μια «αντιτρομοκρατική δικαιολογία» για συνέχιση της κατοχής τμημάτων του αφγανιστάν.

Έτσι, οι όποιες δράσεις του isis χρησιμεύουν για να δικαιολογήσουν το (χωρις plan b) σχέδιο της Ουάσιγκτον για φρεσκάρισμα των αρβυλών της στα υψίπεδα του Ινδοκούς· ενόσω οι επιθέσεις των ταλιμπάν δείχνουν προς την έξοδό της.

Μέσα στα δυτικά, πρωτοκοσμικά «σκοτάδια της δημοσιότητας», οι φανερές ή όχι επαφές των εχθρών της Ουάσιγκτον συνεχίζονται περί το αφγανιστάν. Για παράδειγμα, στις 31 Γενάρη, ο ειδικός απεσταλμένος του πακιστανικού υπ.εξ. Tansim Aslan συναντήθηκε στη Μόσχα με τον ρώσο υφ.υπ.εξ. Igor Morgylov. Με θέμα το αφγανιστάν και την “αντιμετώπιση της τρομοκρατίας”. Στην αργκώ αυτών των ραντεβού “τρομοκράτες” δεν είναι οι ταλιμπάν· αυτοί, ακριβώς, που θέλει να εξοντώσει (προς το παρόν…) η Ουάσιγκτον. Χωρίς, όμως, να μεταφέρει εκεί τις πάνω από 200.000 στρατιώτες που θα χρειάζονταν γι’ αυτήν την δουλειά…

Μπορεί ο αφγανικός κρίκος της μεγάλης γραμμής αντιπαράθεσης, που αρχίζει απ’ την μέση Ανατολή (και την ανατολική Μεσόγειο πλέον) και φτάνει ως τον δυτικό Ειρηνικό να μην έχει σπάσει ακόμα, όμως το μεταλλό του πριονίζεται συστηματικά. Για τον αμερικανικό και τον ισραηλινό ιμπεριαλισμό (οι ειδικοί τους δεν είναι στραβοί) η “εναλλακτική” είναι “στρατιωτική ενδυνάμωση” των δύο κομματιών που θα απομείνουν: στη συρία, στην ανατολική Μεσόγειο – και, φοβούμαστε, κάποιου είδους ισραηλινού “μαρς” στον λίβανο, απ’ τη μια μεριά… Στην θαλάσσα της κίνας, στην ιαπωνία, σε πιθανούς άλλους “πρόθυμους” στην ανατολική ασία (όλο και πιο δύσκολο να βρεθούν), και στη φαντασίωση (;) ενός “μαρς” στη βόρεια κορέα, απ’ την άλλη.

Είναι ριψοκίνδυνη έως τυχοδιωκτική μια τέτοια τακτική. Αυτό κρίνουμε. Μέχρις ότου σπάσει (κι όταν σπάσει καθαρά) ο “κρίκος του αφγανιστάν”, οι συσχετισμοί δύναμης στα δύο κομμάτια της γραμμής αντιπαράθεσης θα έχουν επιδεινωθεί – σε βάρος των ηπα. Γιατί μπορεί μεν οι αμερικανικές βάσεις στο ιράκ και στη βόρεια συρία να φαίνονται αμετακίνητες. Αλλά το ίδιο φαίνονται και στο αφγανιστάν: τότε γιατί η Ουάσιγκτον ψάχνει τρόπο να τις ανεφοδιάζει αν η Ισλαμαμπάντ “χοντρύνει” την αντι-αμερικανική εχθρότητά της;

Αυτό αφορά και τις ελληνικές φιλοαμερικάνικες και φιλοϊσραηλινές γεωπολιτικές προσδοκίες. Τις έκτισε (κράτος, κεφάλαιο και κοινωνία) τα 180 χρόνια της ιστορίας του σαν γεωπολιτική προσοδική κουλτούρα, όταν βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της όποιας μείζονος ενδοκαπιταλιστικής αναμέτρησης. Όμως η θέση “μετόπισθεν” έχει πολύ λιγότερη “απόδοση” – και είναι άγνωστη για τους κλόουν της τωρινής ελληνικής «εξωτερικής πολιτικής». Έμαθαν να συμπεριφέρονται σαν η «χρυσή βίδα». Έμαθαν να απειλούν ότι θα γεμίζουν πρόσφυγες και τζιχαντικές την ευρώπη – μέχρι που κατάπιαν το σάλιο τους και απλά συνέχισαν να κάνουν ό,τι πάντα, να βασανίζουν τους πρόφυγες. Το χειρότερο: αν σπάσει το μέτωπο τότε τα μετόπισθεν γίνονται απλά νοσοκομείο και ψυχιατρείο της “συμμαχίας” τους· με την κυριολεκτική ή την μεταφορική έννοια… Και αυτό δεν το μπορούν!!!

Ένας παλιός ινδός πρεσβευτής σε διάφορα πόστα στην ευρύτερη περιοχή, καλές γνώσεις (και γνωριμίες), ο M.K. Bhadrakumar, έγραφε χτές στο blog του:

…Μην εκπλαγείτε αν κάτι σαν την διαδικασία της Αστάνα για τον τερματισμό της σύγκρουσης στη Συρία επαναληφθεί και για το Αφγανιστάν. Η βασική θέση είναι ότι η χωρίς ημερομηνία τέλους αμερικανική παρουσία εκεί είναι απαράδεκτη από όλα τα κράτη που συνορεύουν με το Αφγανιστάν…

Συγγνώμη κυρ πρώην πρεσβευτή: αυτά τα έχουμε πει εδώ και μήνες, χωρίς γνωριμίες, αλλά σε μια περιθωριακή γλώσσα. Πότε θα γενικευτεί η αυτόματη μετάφραση να πολλαπλασιαστούν παγκόσμια οι εχθροί μας;

Όχι καλά μαντάτα

Πέμπτη 1 Φλεβάρη. … Ξεκινώντας απ’ την πρώτη σύγκρουση στο Περσικό Κόλπο το 1990 – 91, οι Ηνωμένες Πολιτείες πολεμούν διαρκώς εδώ και 25 χρόνια. Ενώ χρησιμοποιούν προπαγαναδιστικά κλισέ, όπως υπεράσπιση των ανθρωπινών δικαιωμάτων και πόλεμος κατά της τρομοκρατίας για να κρύψουν τους πραγματικούς στόχους των επεμβάσεών τους στη Μέση Ανατολή, στην Κεντρική Ασία και στην Αφρική, όπως επίσης την σύγκρουσή τους με την Ρωσία και την Κίνα, οι ΗΠΑ στην πραγματικότητα κάνουν αγώνα για την παγκόσμια ηγεμονία. Καθώς οι ΗΠΑ προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την οικονομική τους αδυναμία και τις επιδεινούμενες εσωτερικές κοινωνικές εντάσεις, η εκ μέρους τους κλιμάκωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων απειλεί να εξελιχθεί σε πλήρη παγκόσμιο πόλεμο, ανάμεσα σε κράτη με πυρηνικά όπλα…

Αν σας θυμίζουν αυτά μια γνώμη που ίσως έχει διαβάσει στο Sarajevo εδώ και χρόνια (και στην ασταμάτητη μηχανή τα δύο τελευταία), καμμία σχέση! Πρόκειται για μια παράγραφο απ’ το βιβλίο Ένα τέταρτο αιώνα πολέμου, του (τροτσκιστή) David North, που εκδόθηκε τον Ιούλη του 2016. Είναι σίγουρο: όταν το λένε αυτόνομοι εργάτες είναι «κόλλημα». Αν το πει και κανάς άλλος…

Όμως το θέμα μας είναι τωρινό. Ο καθεστωτικός αγγλικός economist, παλιό μαγαζί, τόσο παλιό ώστε πριν 150 χρόνια ο Μαρξ να τον χαρακτηρίσει “το ευρωπαϊκό όργανο της αριστοκρατίας του χρηματοπιστωτισμού”, καλά πληροφορημένος πάντα (αλλά όχι το ίδιο πετυχημένος στις επιμέρους προβλέψεις του…), θεώρησε σωστό να κάνει δημόσια αυτήν την εκτίμηση – εντελώς πρόσφατα:

… Τα τελευταία 25 χρόνια ο πόλεμος έχει πάρει πάρα πολλές ζωές. Ωστόσο, παρότι εμφύλιες και θρησκυετικές συγκρούσεις ξέσπασαν στη Συρία, στην κεντρική Αφρική, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, μια αποσταθεροποιητική σύγκρουση ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου παράμενε εντελώς αδιανόητη.

Όχι πια… Δυναμικές και για καιρό εξελισσόμενες αλλαγές στη γεωπολιτική και στη υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών οδηγούν στην αμφισβήτηση της στρατιωτικής ηγεμονίας που απολάμβαναν η Αμερική και οι σύμμαχοί της. Μια σύγκρουση σε κλίμακα και ένταση που δεν έχει ξανασυμβεί απ’ τον Β παγκόσμιο πόλεμο είναι πιθανή και πάλι. Κι ο κόσμος δεν έχει προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο…

Ευτυχώς το «ευρωπαϊκό όργανο» δεν κάνει αυτήν την πρόβλεψη για το 2018. Δυστυχώς σαν καπιταλιστικό όργανο που είναι δεν υποχρεώνεται να προβλέπει (ή να ξέρει) το timing της όξυνσης της ενδοκαπιταλιστικής σύγκρουσης.

Για παράδειγμα, το περιεχόμενο της «λίστας του Κρεμλίνου», του καταλόγου ρώσων κυβερνητικών και οικονομικών αφεντικών απέναντι στους οποίους η Ουάσιγκτον μπορεί, σκέφτεται, το ψάχνει να επιβάλει κυρώσεις (επειδή «ανακατεύονται στα εσωτερικά των ηπα») είναι κάτι παραπάνω από τις ως τώρα φιλοπόλεμες δηλώσεις. Η λίστα περιλαμβάνει εκτός από 96 ρώσου ceo, τον τωρινό πρωθυπουργό, τον υπ.εξ. και τον υπ.αμ. της Μόσχας και άλλους 111 κυβερνητικούς αξιωματούχους· και ο Putin σαρκαστικά σχολίασε κάτι του είδους εμένα γιατί με ξεχάσατε;

Με ειρωνεία ή απωθήσεις μπορούμε να αγνοήσουμε το θέμα. Η Ουάσιγκτον έφτιαξε την λίστα των εχθρών αντιγράφοντας και ενώνοντας δύο άλλες, δημόσια γνωστές λίστες: εκείνη του Frobes για τους πλουσιότερους ρώσους και τον κατάλογο του Κρεμλίνου με τους αξιωματούχους τους, απ’ την αγγλόφωνη εκδοχή του site του.

Αυτό δεν είναι αστείο. Μπορεί να είναι απελπισμένο, μπορεί να είναι αγχωμένο – αλλά είναι κλιμάκωση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού του είδους που μια χαρά ταιριάζει με τις προβλέψεις του «ευρωπαϊκού οργάνου»…

Κορέες

Πέμπτη 1 Φλεβάρη. Ενώ οι δύο κορέες ετοιμάζονται για την 9 Φλεβάρη (τελετή έναρξης των χειμερινών ολυμπιακών στη Σεούλ), η Ουάσιγκτον τρίζει τα δόντια της ψάχνοντας να βρει πως ακριβώς θα εμποδίσει αυτό που εξελίσσεται.

Ο αμερικανο-κορεάτης Victor Cha προοριζόταν για την κενή θέση του αμερικάνου πρεσβευτή στη Σεούλ. Καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Georgetown και βασικός σύμβουλος σε think tank πρώτης γραμμής, είχε όλα τα προσόντα για το πόστο· και η πρόσληψή του είχε αναγγελθεί, ανεπίσημα, έτσι ώστε να θεωρείται βέβαιη.

Αλλά «κόπηκε» στα τέλη Δεκέμβρη· μαθεύτηκε πριν λίγες ημέρες. Γιατί; Επειδή είναι αντίθετος σε μια «προληπτική» και «περιορισμένη» αμερικανική επίθεση στη βόρεια κορέα. Αν και είναι λογικό ότι η πολεμοχαρής τριανδρία πίσω απ’ το ψόφιο κουνάβι δεν θα ήθελε να έχει στα πόδια της έναν πρεσβευτή που συμφωνεί με τη νοτιοκορεατική κυβέρνηση και όχι με τους δικούς της σχεδιασμούς, υπάρχει το ερώτημα του πόσο βιάζεται να δράσει η Ουάσιγκτον. Ακόμα και προβοκατόρικα…

Είναι θέμα χρόνων; Μηνών; Ή απλά φαντασιώσεις που θα καταλήξουν σε κάποιον σκουπιδοντενεκέ;