Tag: ηπα

Πέμπτη 22 Φλεβάρη. Είχαμε δίκιο όταν υποψιαζόμασταν πριν καμιά δεκαριά μέρες ότι το περιπολικό του ελληνικού λιμενικού που ήταν “ακίνητο μέσα στη νύχτα” κοντά στα Ίμια κάποια “βρωμοδουλειά” έκανε· εξού και του την έπεσε το τουρκικό πολεμικό – για να μην την πέσουν τίποτα τουρκικά ελικόπτερα, και γίνουν άλλα ντράβαλα… Κατά την Άγκυρα (έβγαλε και video…) είχε ρίξει βατραχάνθρωπους προς τη μεριά της ξέρας… Τι έκαναν άραγε οι λιμενοβάτραχοι; “Άσκηση”; Θα φύτευαν καμιά σημαία; Δεν θα το μάθουμε: στράβωσε η δουλειά…

Επίσημα, εννοείται, η φαιορόζ κυβέρνηση δεν παραδέχεται τίποτα. Ανεπίσημα όμως; Ένα χθεσινό ρεπορτάζ της καθεστωτικής “καθημερινής”, με τίτλο λιμενικό – πολεμικό ναυτικό σε στενή συνεργασία είναι υπερδιαφωτιστικό. Προσέξτε:

Στενότερη συνεργασία μεταξύ των ειδικών δυνάμεων του λιμενικού και του πολεμικού ναυτικού αποφασίστηκε στον απόηχο των πρόσφατων γεγονότων στα Ίμια… Λίγες ώρες μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο αρχηγείο του λιμενικού και την προτροπή του για διεύρυνση της συνεργασίας με το πολεμικό ναυτικό, η ηγεσία του σώματος κατέληξε σε μια πρώτη δέσμη μέτρων τα οποία αφορούν κυρίως θέματα εκπαίδευσης, ενώ έπεται συνέχεια.

Καλά ενημερωμένη πηγή αποκάλυψε στην “Κ” ότι σε κλειστή σύσκεψη στο αρχηγείο του λιμενικού… αποφασίστηκε η αύξηση της συμμετοχής των ανδρών της ελληνικής ακτοφυλακής στα “σχολεία πολέμου” του πολεμικού ναυτικού, καθώς επίσης η ενίσχυση της παρουσίας της μονάδας υποβρύχιων αποστολών (ΜΥΑ) του λιμενικού στο κέντρο εκπαίδευσης ναυτικής αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) του πολεμικού ναυτικού, στη νατοϊκή βάση της Σούδας…

Αν οι βατραχάνθρωποι του λιμενικού δεν ήταν μέσα στο νερό “στο πρόσφατο γεγονός στα Ίμια” τότε πως ξεφύτρωσε απ’ αυτό το “πρόφατο γεγονός” ζήτημα βελτίωσης της εκπαίδευσής τους, και μάλιστα στρατιωτικού τύπου, σε νατοϊκό κέντρο; Ε; Γιατί το λιμενικό αποφάσισε να εκπαιδεύσει τους “ΜΥΑ” του και όχι τους ασυρματιστές του; Και τι ελπίζει το ελληνικό κράτος / παρακράτος ότι θα πετύχει όταν θα έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα οι “ΜΥΑ” του;

Μια εξήγηση βλέπουμε μόνο: ότι οι αρχικαραβανάδες διαπίστωσαν ότι “έγιναν λάθη” στη συγκεκριμένη επιχείρηση (στα Ίμια) και ότι τους πήρε χαμπάρι το τουρκικό πολεμικό… Οπότε, σαν γνήσιοι κλαψοκάτι, έκαναν γαργάρα την αποτυχία τους και άρχισαν να περιφέρουν το video του «διεμβολισμού», μπας και τους λυπηθεί κανείς… (Πέρα απ’ το “κλαψοκάτι” κατάφεραν να κρύψουν και την αιτία του καυγά…)

(φωτογραφία: Στις 10 και μισή – 11 παρά κάτι, ένα βράδυ χειμωνιάτικο και σκοτεινό, στις 12 Φλεβάρη, το λιμενικό “γαύδος” πιάστηκε στα πράσα να έχει ρίξει τους “ΜΥΑ” του για να κάνουν ψαροντούφεκο παράνομα – λέμε τώρα…

Τίνος ήταν η εντολή; Μήπως του ψεκασμένου; Μήπως; Μήπως ο “κύριος Πάνος”, συνεργάτης των υπηρεσιών από παλιά, ζήλεψε την δόξα του κυρ Αρσένη του 1996, τώρα με πολύ χειρότερους διεθνείς συσχεστισμούς (αλλά τι να περιμένει κανείς από ψεκασμένους;), ε; Μήπως, λέμε “μήπως”, το ελληνικό βαθύ κράτος τρίβεται στη γκλίτσα του τσοπάνη ελπίζοντας ότι θα σκάσουν οι αμερικάνοι να το γλυτώσουν, σε βάρος της Άγκυρας; Μήπως οι λακέδες ψάχνουν κανά δίφραγκο; Ε;)

Τετάρτη 21 Φλεβάρη. Το ελληνικό καθεστώς βολεύεται να φαντασιώνει ότι “ο τουρκικός στρατός θα φάει χώμα απ’ τον συριακό” – και οποιαδήποτε άλλη παράνοια μπορεί να κατεβάσει! Ότι «διαλύεται», «όπου νάναι διαλύεται» (η τουρκία), και τα λοιπά. Ειδικά οι ροζ διαχειριστές μεγαλοϋπάλληλοι τραβάνε το δικό τους ιδεολογικό ζόρι. Δεν είναι δυνατόν να έχεις μεγαλώσει πολιτικά με άφθονο «αμερικάνοι φονιάδες των λαών» και ύστερα αφενός να συμμαχείς μαζί τους και με κάθε άλλο κατακάθι της περιοχής, αφετέρου δε «ο αιώνιος εχθρός» να απειλεί και στρατιωτικά τις ηπα (έστω κιαν πρόκειται για βερμπαλισμούς…) και συ να εύχεσαι … να νικήσουν οι αμερικάνοι! Παράνοια στο τετράγωνο!

Δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς τίποτα καλύτερο από μια εθνική κουλτούρα που σα σημαία της έχει την αυτοϊκανοποίηση (: μαλακία!). Όσες / όσοι όμως δεν θέλουν να ανήκουν σ’ αυτήν δεν θα πρέπει να ξεχνούν αυτό: η πολιτική γεωμετρία του σε εξέλιξη 4^ου παγκόσμιου είναι σύνθετη, πυκνή, δυναμική· και πάντως δεν είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ονείρων, των φαντασιώσεων και των κόμπλεξ ανωτερότητας των ελλήνων.

Το «μπλοκ της Αστάνα», δηλαδή η συμμαχία Μόσχας, Άγκυρας, Τεχεράνης και Δαμασκού (και στο βάθος Πεκίνου…) έχει ακόμα πιο πλατειά έδραση. Περιλαμβάνει την Χεζμπ’ αλλάχ (άρα τον λίβανο), την Χαμάς (άρα το μεγαλύτερο μέρος της παλαιστίνης), το κατάρ. Εκεί που τελειώνει το συγκεκριμένο μπλοκ, αρχίζει ένα παρόμοιο, με κέντρο περιστροφής το αφγανιστάν (με την συμμετοχή του πακιστάν, και διάφορων άλλων κεντροασιατικών –σταν). Κι εκεί που τελειώνει αυτό αρχίζει το «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» με κέντρο περιστροφής την κορεατική χερσόνησο.

Σ’ όλη αυτή τη μακριά γραμμή αντιπαράθεσης, απ’ τη Μεσόγειο μέχρι τη θάλασσα της κίνας, τα κουκιά είναι μετρημένα. Και για όποιον θέλει κάτι πιο κοντινό, στη μέση Ανατολή, είναι εύκολο για εμάς να διαπιστώσουμε τις επιμέρους εθνοκρατικές στοχεύσεις, ιμπεριαλιστικές ή όχι. Όμως η συνδετική «ουσία» αυτών των συμμαχιών είναι τόσο ισχυρή (στη μέση Ανατολή ο αμερικανικός και ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός, στην ανατολική ασία ο αμερικανικός και ο ιαπωνικός) ώστε μόνο ηλίθιοι (ή έλληνες, πράγμα που είναι το ίδιο) θα περίμεναν ότι κάποιες απ’ τις εθνοκρατικές στοχεύσεις που συγκροτούν το «μπλοκ της Αστάνα» θα κάνουν το λάθος να συγκρουστούν μεταξύ τους ανοίγοντας πόρτες και παράθυρα στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ! Σα να λέμε: ότι θα είναι τόσο ανόητοι, μετά από τόσα χρόνια, ώστε η Άγκυρα και η Δαμασκός θα βγάλουν τα ματάκια τους με τα χεράκια τους!

Φυσικά για τις φαντασιώσεις της ελληνικής εθνικοϊμπεριαλιστικής ψύχωσης υπάρχει αιτία: η συμμαχία της με την χούντα του Καΐρου, το κράτος απαρτχάιντ του Τελ Αβίβ και την αμερικανική ιμπεριαλιστική παρακμή. Φτάνει και περισσεύει η ελπίδα «περικύκλωσης της Μεσογείου» για να βλέπουν τα ελληνικά κρανία «πουλάκια» (κάθε φορά που τρώνε μια γερή κατακέφαλα…)

Παρασκευή 16 Φλεβάρη. Απ’ το είδος των δραστηριοτήτων του αυτό το νο 1 “εθνικό κεφάλαιο” προσανατολίζεται (πάντα αυτό έκανε) για “πολιτική και στρατιωτική προστασία” σε όποιο κράτος είναι η μεγαλύτερη “ναυτική δύναμη” του πλανήτη. Άλλοτε αυτή ήταν η αγγλία, την διαδέχτηκαν οι ηπα. Μάλιστα ήταν το αμερικανικό κράτος που αμέσως μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο, όχι μόνο αντέμειψε τους έλληνες εφοπλιστές για τον ρόλο τους στη διάρκεια του πολέμου κάνοντάς τους δώρο 100 εμπορικά πλοία liberty, αλλά τους εκπαίδευσε πάνω στο κόλπο «σημαίες ευκαιρίας» και «φορολογικοί παράδεισοι / off shore», που το ίδιο το αμερικανικό κράτος δημιούργησε. Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο ίσως είναι το πρώτο στον πλανήτη που έμαθε απ’ τον «μεγάλο προστάτη του» το πως να φοροδιαφεύγει «νόμιμα»…

Ενώ αυτά συμβαίνουν, ποτέ τα αφεντικά του εφοπλισμού δεν ήταν αυτό που ονομάζεται «εντόπια αστική τάξη» για τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Είτε λόγω επαγγελματικής διασποράς σ’ όλη την ευρώπη, ανατολική και δυτική, την μικρά Ασία και την βόρεια αφρική (αίγυπτος) ήδη πολύ πριν την δημιουργία του «νέου ελληνικού κράτους», είτε επειδή ποτέ δεν αντιμετώπισαν αυτό το κράτος σαν κάτι παραπάνω από «έδαφος ευκαιρίας» (για διάφορες συμπληρωματικές οικονομικές δραστηριότητες), οι έλληνες εφοπλιστές ποτέ δεν ανέλαβαν σαν «η ισχυρή μερίδα της ελληνικής αστικής» τάξης το σύνολο της ευθύνης της διοίκησης του ελληνικού κράτους. Μαζί με τους εμπόρους και τους τραπεζίτες (ελληνικής καταγωγής) έμειναν εν πολλοίς «απ’ έξω», επεμβαίνοντας και επιβαλλόμενοι μόνο εκεί, όταν και όπου είχαν συμφέροντα. Τα υπόλοιπα; Αφέθηκαν στους κοτσαμπάσηδες και στους δεσποτάδες σ’ όλες τις διαδοχικές γενιές τους (ως σήμερα), δηλαδή στην «λογική» του πολιτικού και του γεωπολιτικού προσοδισμού, της θρησκοληψίας, της «λαϊκής μεταφυσικής», κλπ κλπ..

Αυτός ο δι-μορφισμός, απ’ την μια μεριά «εθνικό κράτος χωρίς ηγεμονική αστική τάξη» (που θα δημιουργούσε και θα φρόντιζε την λειτουργία των «αστικών θεσμών» αλλά και τον πραγματισμό μιας κοσμικής ιδεολογίας) και απ’ την άλλη «εθνικό κεφάλαιο» ψηλά στην παγκόσμια ιεραρχία αλλά εκτός συνόρων, είναι μία απ’ τις βάσεις των συχνών «παρανοιών» του ελληνικού ιμπεριαλισμού, σ’ όλη την ιστορία του.

Πέμπτη 15 Φλεβάρη. Οι γλαφυρές περιγραφές του «διεμβολισμού», τα video (πολλές ώρες πριν και πολλές ώρες μετά…), διάφορα graphics, κι όλο το υπόλοιπο υλικό σκηνοθεσίας του εθνικού μελοδράματος ενισχύουν τις υποψίες μας και τις κάνουν βεβαιότητα: κάτι θέλει να κρύψει το ελληνικό βαθύ κράτος και τα φερέφωνά του στο story imia 2.0… Και η αλήθεια είναι ότι ενώ σε άλλα ζητήματα η ελληνική φαντασία οργιάζει, στα «εθνικά θέματα» είναι στείρα και μουγκή. Γιατί, για παράδειγμα, πέρα απ’ τα υπόλοιπα εθνικά επωφελή (έστω, στις φαντασιώσεις…) ο ψεκασμένος υπ.αμ. (σαν ατζέντης των μυστικών υπηρεσιών που, ως γνωστόν, είναι….) να μην θέλησε να αναβαθμίσει την θέση του, τώρα που είναι στριμωγμένος, όχι μόνο απ’ την ιστορία με τα 300 (χιλιάδες) βλήματα, αλλά, κυρίως, εξαιτίας της αποτυχίας του ελιγμού του (με τις ευλογίες της Κουμουνδούρου…) στο «εθνικό θέμα του ονόματος»; Γιατί όχι;

Το βέβαιο για εμάς είναι πάντως, το εξής: «σαν έτοιμοι από καιρό» οι διάφοροι εγκάθετοι, ελπίζοντας να αξιοποιήσουν δημόσια την κόντρα Ουάσιγκτον – Άγκυρας, περίμεναν ότι η Ουάσιγκτον θα τους κτυπήσει φιλικά στην πλάτη… Όταν αυτό δεν έγινε έτρεξαν, που λέτε; Στην ε.ε.!!! Με τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση: τον ψεκασμένο!!!

Η εκτίμηση που απολαμβάνει στην ε.ε. (και στα κεντροευρωπαϊκά μέλη του νατο) ο ψεκασμένος σαν έλληνας υπ.αμ. θα πρέπει να συναγωνίζεται την εκτίμηση που απολάμβανε ο κύριος Γιάνης σαν υπ.οικ. Είναι ο τύπος (μαζί με τον ογκόλιθο) που απειλούσε να εκσφενδονίσει χιλιάδες πρόσφυγες και εκατοντάδες «τζιχαντιστές» στην ήπειρο, «αν δεν…» Είναι ο τύπος που έταζε πετρέλαια του Αιγαίου στους αμερικάνους… Είναι ο τύπος που μοιράζει βάσεις στους αμερικάνους, όπου γουστάρουν… Είναι ο τύπος που «τιμά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας», και είναι ο τύπος που συγχρωτίζεται εγκάρδια με κάτι τύπους σαν τον Lieberman και τον Sisi. Είναι ο τύπος που απ’ όπου και να τον πιάσεις μυρίζει βαθυκρατισμό…

Ε, αυτός ο τύπος ανέλαβε να κάνει τον ελληνικό νταλκά ευρωπαϊκό. Δεν ήταν ελληνικό το σκάφος που κτύπησαν οι τούρκοι – δήλωσε. Ήταν ευρωπαϊκό!!!

Ουάου!!! Τι άλλο είναι «ευρωπαϊκό» στο ελλαδιστάν εκτός απ’ το συγκεκριμένο σκάφος του λιμενικού;

Απλές κουβέντες. Ο τούρκικος ιμπεριαλισμός, στη ανοδική φάση του βρίσκεται, έχει πολλούς λόγους να δείχνει πυγμή και κανέναν να το παίζει θύμα. Αντίθετα ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, στην παρακμιακή κατάσταση που βρίσκεται, προσπαθεί να βγάλει «τον κόπο» του (τον φιλοαμερικανικό και φιλοϊσραηλινό) παριστάνοντας το θύμα (καμμία σχέση με τα ‘90s!!!)

Θα αποδώσει η εθνική ζητανιά; Απέδωσε στα 2015; Θα αποδώσει τώρα;

Να μια ενδιαφέρουσα ερώτηση που προς το παρόν θέλουμε να αφήσουμε αναπάντητη…

(Ο χάρτης στη φωτογραφία δείχνει πάντως, υποθέτουμε, πόσο απύθμενο είναι το θράσος να θέλει η Αθήνα να “ελέγξει” την ανατολική Μεσόγειο σε βάρος της Άγκυρας… Και γιατί κανένας απ’ τους συμμάχους της δεν έχει συγκινηθεί αυτές τις μέρες με το “ελληνικό δράμα”. Αν όχι τίποτα άλλο, προτιμούν να κρατήσουν τις δυνάμεις τους για τα δικά τους δράματα, μέσα ή έξω από εισαγωγικά, που είναι σοβαρά.

Για παράδειγμα κοτζάμ Νετανιάχου και πορεύεται για της φυλακής τα σίδερα…)

Πέμπτη 15 Φλεβάρη. Η επίσκεψη στην Άγκυρα του αμερικάνου υπ.εξ. Tillerson που παίζει, θέλει δεν θέλει, τον ρόλο του «καλού μπάτσου» στις δημόσιες σχέσεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, εξυπηρετεί και τους δύο. Στην πραγματικότητα η Άγκυρα το ξέρει ότι ο Tillerson δεν «βγάζει τη γραμμή» της Ουάσιγκτον· η τριανδρία πίσω απ’ το ψόφιο κουνάβι κάνει κουμάντο, και είναι ξεκάθαρο (και, από ιμπεριαλιστική άποψη, λογικό) τι επιδιώκει και πως. Ωστόσο ενώ οι «μετριοπαθείς» δηλώσεις του, κατά καιρούς, είναι λόγια του αέρα, βολεύουν. Όχι μόνο την Άγκυρα αλλά και την Μόσχα, την Τεχεράνη, το Πεκίνο – τους πάντες. Ο ρόλος του τους επιτρέπει να υποστηρίζουν ότι δεν έχουν «καθολικά αντι-αμερικανικές προθέσεις» αλλά μόνο αμύνονται απέναντι στα «γεράκια» του αμερικανικού καθεστώτος – ως εάν να ήταν δυνατόν να επιβιώσει ό,τι έχει μείνει απ’ την παγκόσμια αμερικανική ηγεμονία με «περιστέρια», «κότες», «χελιδόνια» ή «στρουθοκάμηλους».

Αλλά και την τριανδρία την βολεύει ο Tillerson – προσωρινά. Επιτρέπει στο αμερικανικό προφίλ να εμφανίζει κι ένα «διαλλακτικό πρόσωπο», ως εάν οι ανταγωνιστές των ηπα να παραμυθιάζονται ότι μπορεί κάποια στιγμή τα «περιστέρια» να φάνε τα «γεράκια» – και μετά να κάτσουν στ’ αυγά τους!

Το ότι η διεθνής διπλωματία εμφανίζεται τόσο παραμυθατζού, δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Δεν είναι καθόλου πρωτοφανές στην καπιταλιστική ιστορία, ειδικά όταν οξύνονται οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις. Οι «φωνές της λογικής» και οι «μετριοπαθείς» (μαύρη κοροϊδία!) προσφέρουν παρηγοριά στις μάζες που ανησυχούν, τους επιτρέπουν να απωθούν ευκολότερα τα δυσοίωνα ενδεχόμενα (που είναι οι πραγματικές τάσεις), καθησυχάζουν και προκαλούν την αναγκαία σύγχιση.

Για το συγκεκριμένο «ταξίδι για δουλειές» του Tillerson στην Άγκυρα, το ενδιαφέρον μας είναι τι δουλειά θα έχει εκεί ο αμερικάνος πρεσβευτής στην Αθήνα Geoffrey Pyatt. Τι είναι που πρέπει να ξέρει από πρώτο χέρι; (Οι επίσημες ανακοινώσεις των ηπα μιλούν για ένα «jam» διάφορων αμερικάνων αξιωματούχων, από πολλές χώρες, «απ’ το Μπακού ως το Βελιγράδι», επί τουρκικού εδάφους, με θέμα την «ενεργειακή ατζέντα των ηπα στην ευρύτερη περιοχή». Γιατί, όμως, συναντιούνται εκεί;  Θα διαμορφώσουν κάποια δελεαστική πρόταση προς την Άγκυρα; )

Γνωστός ατζέντης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού απ’ την σύνθετη θητεία του στο Κίεβο (για να μην ξεχνιόμαστε: η αμερικανική πρεσβεία, δηλαδή ο ίδιος ο Geoffrey Pyatt, πλήρωνε cash τους ουκρανούς φασίστες στη Maidan square, και όχι μόνο εκεί…) φαίνεται ο κατάλληλος άνθρωπος για να πληρώσει, μόλις εγκλιματιστεί, οποιονδήποτε για οτιδήποτε.

Στην Άγκυρα το αμερικανικό κλιμάκιο πηγαίνει (εικάζουμε) με περισσότερα «κρυφά» παρά «φανερά» – αν και δεν πρέπει να περιμένει κανείς ότι θα ξεγελάσει με χάντρες και καθρεφτάκια το τουρκικό καθεστώς! Στην Αθήνα; Τα ροζ τσακάλια ας παρακολουθούν τα μετεωρολογικά δελτία και τις «προγνώσεις καιρού»: με τόσες καντήλες που έβγαλε η γλώσσα τους γλύφοντας την Ουάσιγκτον δεν μπορούν να κάνουν και πολλά περισσότερα.

(φωτογραφία πάνω: η “fuck e.u.” αμερικανίδα υφ.υπ.εξ. αρμόδια για τις ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις Victoria Nuland ψώνισε απ’ το σούπερ μάρκετ και μοιράζει «δώρα» στο φασισταριό της Maidan, στις 11 Δεκέμβρη του 2013. Πίσω της, όλο καμάρι, ο Pyatt…

φωτογραφία στη μέση: ο ανεπίσημος «υπ.εξ.» γερουσιαστής McCain, «ειδικός» για τα κονέ σε διάφορες βρωμοδουλειές, στη Maidan. Δεξιά είναι ο Pyatt. Αριστερά δίπλα στον McCain, με το σκουφί, είναι ο Oleh Tyahnybok, νεοναζί, επικεφαλής του φασιστικού κόμματος Svoboda.

φωτογραφία κάτω: ο Geoffrey Pyatt συγχαίρει τον επικεφαλής των «ουκρανικών ειδικών δυνάμεων» στρατηγό Ihor Lunyov, στο Khmelnytskyi (άτυπη αμερικανική βάση στην ουκρανία), τον Γενάρη του 2016 – πριν τον διορισμό του στην Αθήνα.

O Pyatt θεωρείται ο «νονός της εξέγερσης στην ουκρανία» – αν και το σωστότερο θα ήταν «ένα απ’ τα εξαπτέρυγα, που οργάνωνε και έκανε τις βρωμοδουλειές». Όπως κάθε αμερικάνος αξιωματούχος στις μέρες μας, και επειδή τυπικά μεν είναι «πολιτικό προσωπικό» αλλά, εδώ και κάτι χρόνια, η εξωτερική πολιτική των ηπα ρυθμίζεται απ’ τις αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας που στρατολογούν και το «πολιτικό προσωπικό» που χρειάζονται, όποιος του δίνει το χέρι καλό είναι να μετρήσει τα δάκτυλά του μετά…

Συνεπώς: το με πόσους φασίστες έχει ή θα αποκτήσει επαφές στα μέρη μας, δεν το ξέρουμε… Όμως η δουλειά του είναι… Είναι «μάχιμος» σα να λέμε… )

Τετάρτη 14 Φλεβάρη. Μήπως όταν η Ουάσιγκτον αυξάνει τον εξοπλισμό και την «βοήθεια» προς τους λακέδες της στη βόρεια συρία, κι όταν το τουρκικό καθεστώς βάζει στις ηπα (βερμπαλιστικά ίσως, αλλά το κάνει) το δίλημμα “ή με εμάς ή εναντίον μας” οι έλληνες πονηρούληδες θεωρούν ότι είναι ευκαιρία για “μαγκιές”; (Κάνουν τέτοια πράγματα οι πονηρούληδες έλληνες; Μπαααααα!… Μόνη της η προβοκάτσια που έστησαν στα Ίμια το 1996 τα λέει όλα!!! Και τότε νόμιζαν ότι τους έπαιρνε, και ότι θα έσκαγαν οι αμερικάνοι δίπλα τους…)

Όταν το ελλαδιστάν εκπαιδεύει τους ισραηλινούς πιλότους, εκπαιδεύει δηλαδή αυτούς που, κατόπιν διαταγής, θα βομβαρδίσουν είτε τον λίβανο, είτε την συρία, είτε το ιράν, και, ανάλογα με την περίπτωση, θα βάλουν φωτιά (οι φίλοι και σύμμαχοι του Τελ Αβίβ) στην ανατολική Μεσόγειο, σε ποιούς νομίζει ότι πουλάει “ειρηνισμό” και “σταθερότητα”; Και ποιοί νομίζει ότι αγοράζουν το παραμύθι;

Όταν το ελλαδιστάν παρακαλάει την Ουάσιγκτον να φτιάξει κι άλλες βάσεις στην επικράτειά του, γιατί το τουρκικό καθεστώς (και το ρωσικό, και το ιρανικό, και το συριακό, και το λιβανέζικο) να μην αντιλαμβάνονται αυτό το failed state σαν εκείνο που θέλει να είναι, σαν εξάρτημα δηλαδή του αμερικανικού και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού; Και γιατί θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν διαφορετικά απ’ αυτό που θέλει να είναι;

Κι όταν η Ουάσιγκτον (απέναντι στην «επίθεση του τουρκικού πολεμικού κατά του ελληνικού λιμενικού»!… ) κρατάει «ίσες αποστάσεις» (επειδή, προφανώς, ξέρει τι συμβαίνει γενικά και τι συγκεκριμένα έχει συμβεί) γιατί «ο έλληνας κολαούζος» θα άξιζε κάτι παραπάνω;

Το 1996 τα ντόπια φασιστόμουτρα παρεξήγησαν ηθελημένα την φράση του τότε καινούργιου πρωθ. Σημίτη «ευχαριστώ τις ηπα». Εννοούσε ότι «ευχαριστώ τις ηπα που ανακατεύτηκαν και δεν χόντρυνε κι άλλο η φάση Ίμια», επειδή έμαθε – δεν ήταν δα και δύσκολο – ότι την προβοκάτσια την είχε στήσει ο υπ.αμ. του, ονόματι Αρσένης, με το τσιράκι του τον δήμαρχο Καλύμνου, επειδή ο εθνικοσιαλιστής υπουργός θεώρησε ότι «μας παίρνει να στριμώξουμε χοντρά την τουρκία» στο Αιγαίο. Εμπνευστής του «ενιαίου αμυντικού δόγματος Θράκη – Κύπρος» ήταν ο άνθρωπος, γιατί να μην κάνει και βρώμικα κόλπα; Μόνο που αν δεν ανακατεύονταν οι αμερικάνοι θα είχαν καταληφθεί τα μισά νησιά του ανατολικού αιγαίου: ο σοσιαλφασίστας υπ.αμ. Αρσένης είχε κάνει εντελώς λάθος υπολογισμούς στην προβοκάτσιά του με την σημαία στα Ίμια! Και άντε μετά να ξεμπερδέψεις!

Τώρα λοιπόν, μετά από 21 και κάτι χρόνια, με τον τουρκικό στρατό στο Afrin, μήπως τίποτα «εθνικόφρονες» τρώγονται ότι τους παίρνει να «στριμώξουν την Άγκυρα» με βρώμικα κόλπα; Και μήπως το τουρκικό καθεστώς εννοεί κάτι πολύ συγκεκριμένο όταν λέει οι μαγκιές των ελλήνων θα τελειώσουν όταν δουν τα πολεμικά μας;

Πάντως αυτό το ελληνικό «Ωωωωω! Βοήθεια!!! Βοήθεια!!! Λύκοι, λύκοι στο κοπάδι!!!!» ποτέ δεν το φάγαμε. Και ούτε θα το φάμε! Πάντα αποδεικνύεται, αργά ή γρήγορα, ότι έχουμε δίκιο…

Τετάρτη 14 Φλεβάρη. Για το ελληνικό φασισταριό (και είναι αμφίβολο αν υπάρχει και τίποτ’ άλλο…) οι αντιθέσεις ανάμεσα στην Άγκυρα και την Ουάσιγκτον ερμηνεύονται σαν αντιπαράθεση ανάμεσα σ’ έναν (σχετικά) αδύναμο (την Άγκυρα) και έναν δυνατό (την Ουάσιγκτον) όπου, φυσιολογικά, ο αδύναμος θα χάσει. Πλασσάρεται, λοιπόν, η ελληνική εθνική γραμμή δίπλα στον ισχυρό, μπας και μαζέψει κανά ψίχουλο γεωπολιτικής προσόδου.

Επειδή, επιπλέον, στο ελληνικό μικροαστικό φαντασιακό, το «ξανθό γένος» (οι ρώσοι δηλαδή) δεν μπορεί παρά να είναι «υπέρ μας» σαν “ορθόδοξοι χριστιανοί” (απ’ τα Ορλωφικά…), η συμμαχία Άγκυρας – Μόσχας είτε απωθείται, είτε θεωρείται «προσωρινή», και «όπου νάναι διαλύεται». Την Τεχεράνη το ελληνικό μικροαστικό φαντασιακό την έχει χεσμένη· είτε δεν ξέρει που πέφτει, είτε νομίζει ότι εκεί ζουν σε σπηλιές… Και, φυσικά, ούτε θέλουν οι πιστοί αυτού του φαντασιακού να σκεφτούν ότι υπάρχει κι ένα Πεκίνο στο λογαριασμό, ακόμα και στη Μεσόγειο…

Όμως οι επιλογές του τουρκικού καθεστώτος δεν είναι του είδους «το ανάδελφο έθνος ορμάει»!!! Εκείνο που δεν πρόκειται να παραδεχτούν ποτέ τα ελληνικά φασιστόμουτρα είναι ότι αν συγκρίνει κανείς την ιστορία των δύο κρατών, του ελληνικού και του τουρκικού (απ’ το 1922 και μετά για το δεύτερο, όταν δημιουργήθηκε σαν σύγχρονο κράτος), η πολιτική της Άγκυρας είναι υπόδειγμα ρεαλισμού, έστω κι αν υπάρχουν μικρές εξαιρέσεις· ενώ, αντίθετα, η πολιτική της Αθήνας είναι υπόδειγμα σουρεαλισμού, ακόμα κι αν κατέφερε σε πολλές περιπτώσεις να επωφεληθεί απ’ τις συμμαχίες της.

Αυτό, τώρα, που βλέπουν οι ελλήνες σαν «η τουρκία που παραφέρεται», δεν είναι ούτε παραφορά ούτε αποκλειστικά και μόνο η τουρκία. Είναι η ανάδυση του ευρασιατικού project, που εκτείνεται (άμεσα) απ’ την ανατολική ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο, και φτάνει (περνώντας απ’ τον Ινδικό) ως τον Ειρηνικό. Μέσα στην ανάδυση αυτού του καπιταλιστικού project, που δεν είναι καθόλου χωρίς εσωτερικές αντιθέσεις, κάθε κράτος, κάθε «εθνικό» κεφάλαιο, το τουρκικό, το ρωσικό, το ιρανικό, το πακιστανικό, το ινδικό, το κινέζικο, το κορεατικό, το φιλιππινέζικο, κ.ο.κ, ψάχνουν τη θέση τους. Η κοινή προοπτική τους είναι το να «δαγκώσουν, να «κλέψουν» κομμάτια κυρίως απ’ την αμερικανική ζώνη επιρροής.

Σ’ αυτήν την υλική πραγματικότητα του 4^ου παγκόσμιου πολέμου, ισχυρός πόλος, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, δεν είναι οι ηπα. Για την ακρίβεια οι ηπα είναι ισχυρές στρατιωτικά· όμως αυτό, από μόνο του, δεν είναι το σύνολο της ισχύος… Μάλιστα μπορεί να είναι και η αχίλλεια πτέρνα του αμερικανικού imperium, λόγω της στρατιωτικής υπερεπέκτασης, των μεγάλων γραμμών επιμελητείας, κλπ. Η αδυναμία των ηπα εκδηλώνεται απ’ την «προστατευτική» αναδίπλωσή τους: αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι την περίοδο που ένοιωθαν ότι έχουν (και είχαν) το απόλυτο «πάνω χέρι», στα’90s, έκαναν το ακριβώς αντίθετο. Οικονομικά και ιδεολογικά.

Σε κάθε περίπτωση οι ελληνικές «ερμηνείες» με βάση τα παραδοσιακά εθνικιστικά (και βλακώδη) «εργαλεία» είναι ξανά λαθεμένες: το τουρκικό καθεστώς δεν «παραφέρεται»! Διεκδικεί δυναμικά (και ιμπεριαλιστικά) την δική του «ζώνη ελέγχου» – αλλά όχι μόνο για λογαριασμό του! Δρα και για λογαριασμό άλλων· ή, αν αυτό είναι πιο κατανοητό, δρα σε σχέση με το ευρασιατικό project. Η “νέα μέση Ανατολή” που υποσχέθηκε η Ουάσιγκτον στην Άγκυρα έχει τελειώσει εδώ και χρόνια. Τώρα στην ημερήσια διάταξη είναι το “ψείρισμα” των united states…

Το γεγονός ότι η Άγκυρα δεν θέλει να τα σπάσει ανοικτά και καθαρά με την Ουάσιγκτον (αλλά μόνιμα το απειλεί) είναι η «μεθοριακή» παραλλαγή του ίδιου πράγματος που κάνουν ακόμα η Μόσχα και το Πεκίνο, παρότι έχουν επικηρυχτεί επίσημα σαν «εχθροί» απ’ το νέο στρατιωτικό δόγμα των ηπα.

Αντίστοιχα, οι «παραδοσιακές συμμαχίες» του ελλαδιστάν, και η δική του ιμπεριαλιστική ιδέα για την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου», είναι καθαρή συμμετοχή στον 4^ο παγκόσμιο· που σερβίρεται σαν «ειρηνισμός» και «σταθερότητα», μόνο για τους ηλίθιους ντόπιους. Δυστυχώς είναι πολλοί.

Εμείς οι λίγοι πρέπει να διαλέξουμε ιμπεριαλισμό; Όχι βέβαια! Πολεμώντας εναντίον του ιμπεριαλισμού του «δικού μας» κράτους και εναντίον των συμμαχιών του, έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε.

Δεν το ξέρετε;