Tag: ηπα

Η πρεσβεία

Παρασκευή 11 Μάη. Ενόψει των εγκαινίων της αμερικανικής πρωτεύουσας στην (δυτική) Ιερουσαλήμ / Quds (σε 3 ημέρες…) το ισραηλινό καθεστώς μοιράζει προσκλήσεις σε διεθνείς διπλωματικές αποστολές. Κάποιες (τις λιγότερες) τις έχουν αποδεχθεί, άλλες (τις περισσότερες) όχι… Αλλά πόσο μπορεί να διαρκέσει η ηχώ της συγκεκριμένης τελετής; Ίσια ίσια μέχρι να ακουστούν οι σειρήνες…

Η υλοποίηση μιας απόφασης ενός αμερικάνου προέδρου που είναι κάτι σαν παγκόσμιο ανέκδοτο, ο οποίος επιπλέον κουβαλάει τις διεθνείς συνέπειες της πολύ πρόσφατης και τυχοδιωκτικής απόφασής του να σκίσει την υπογραφή του σε μια διεθνή συμφωνία (για τα πυρηνικά του ιράν), θα έπρεπε να προσφέρει μια παγερή ικανοποίηση ακόμα και για το ισραηλινό καθεστώς· αν δεν καιγόταν τόσο για συμβολισμούς (επειδή χάνει ουσιαστικά).

Καταλαβαίνουμε: είναι πολύ δύσκολο για το προκεχωρημένο φυλάκιο της πρωτοκοσμικής αποικιοκρατίας στη μέση Ανατολή να υπάρξει σαν κάτι άλλο εκτός απ’ αυτό που ήταν πάντα, απ’ την δημιουργία του την ίδια: ένα κράτος φονιάς, ένας κράτος βασανιστής, ένα κράτος α λα λευκή νότια Αφρική άλλοτε. Είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι αδύνατο. ..

Όπως συμβαίνει σε πολύ πιο «αντι-ηρωϊκές» περιπτώσεις, το να σου κτυπάνε την πλάτη όταν έχεις πέσει στην πρέζα δεν είναι ο τρόπος για να ξεμπερδέψεις. Κι ύστερα, αυτό που μπορεί ο κάθε πρεζάκιας να πιστεύει για τον εαυτό του σαν superiority, έχει συνήθως μια κατάληξη που λέγεται overdose.

Ο αβέρτος

Παρασκευή 11 Μάη. Χαλαρός ο Kim της βόρειας κορέας: δίνει. Δίνει «χαρτιά» που θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει αργότερα, στην κουβέντα του με το ψόφιο κουνάβι, σαν μέρος της διαπραγμάτευσης· ακόμα καλύτερα θα μπορούσε να του τα κάνει δώρο (στις 12 Ιούνη, στη Σιγκαπούρη), να έχει το ψόφιο κουνάβι να επιδεικνύει κατορθώματα και να καμαρώνει. Όμως όχι. Ο large Kim δίνει από τώρα. Πάρε κόσμε!!! Τελευταίο: απελευθέρωσε 3 αμερικανοκορεάτες αιχμάλωτούς του, και το «πιστώθηκε» ο ακροδεξιός αμερικάνος υπ.εξ. Pompeo…

Στο ψάρεμα με πετονιά (ή με καλάμι, που είναι το ίδιο) αν αγκιστρώσει μεγάλο ψάρι δεν αρχίζεις να το τραβάς σαν τρελός, μην το χάσεις. Όχι! Αν το κάνεις αυτό θα το χάσεις: το ψάρι «σου» χτυπιέται μ’ όλη του δύναμη, και είναι πολύ πιθανό να σπάσει το αγκίστρι· ή να κόψει την πετονιά.

Αντίθετα, το τραβάς λίγο και ύστερα του δίνεις αμπόλα. Να «νοιώσει ότι σώθηκε». Ύστερα το ξανατραβάς, και του ξαναδίνεις αμπόλα. Και το πας έτσι. Να κουραστεί. Να «σκάσει» απ’ το πήγαινε – έλα. Κι όταν καταλάβεις ότι κουράστηκε, τότε αρχίζεις να το τραβάς προς τα έξω· πάντα προσεκτικά.

Ξέρουν από ψάρεμα με πετονιά στην κορεατική χερσόνησο και στην πέριξ Ασία; Στην Ουάσιγκτον, πάντως, δεν φαίνεται να ξέρουν…

Η κακοτεχνία της αποτυχίας

Πέμπτη 10 Μάη. Όταν ο τοξικός, νοιώθοντας «θεός», φυλάκιζε ουσιαστικά τον «δικό του» λιβανέζο πρωθ. Hariri τον περασμένο Νοέμβρη, ελπίζοντας να προκαλέσει «εσωτερική κρίση» στην Βηρυττό και, μέσω αυτής, να προσφέρει στο συμμαχικό του Τελ Αβίβ την ευκαιρία να «παρέμβει» (ισοπεδωτικά πάντα…), ούτε αυτός, ούτε ο φίλος και σύμβουλός του (ο σώγαμπρος του ψόφιου κουναβιού), ούτε βέβαια τα ισραηλινά επιτελεία περίμεναν αυτήν την κατάληξη: την καθαρή νίκη της Χεζμπ’ αλλάχ και των συμμάχων της στις πρόσφατες εκλογές στο λίβανο. Σαν σκάνδαλο απέναντι στις σπονδές στη δημοκρατία (που είναι καλή μόνο όταν συμφέρει…), μετά από όντως δημοκρατικές εκλογές (αλλά και δημοκρατικότητα αποχή…), οι «τρομοκράτες» του «κόμματος του θεού» και οι σύμμαχοί τους έχουν, πλέον, την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στον λίβανο. Δεν είναι πια «κράτος εν κράτει». Είναι κράτος – έστω κι αν το λιβενάζικο σύνταγμα αλλά και οι δικές τους επιλογές δεν θα επιτρέψουν να φανεί έτσι. Ο Hariri πιθανότατα να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός· ίσα ίσα για να απολαμβάνει την φάρσα του ρόλου του…

Λοιπόν; Πριν 6 μήνες η σοφία των καθεστωτικών του πρώτου κόσμου προέβλεπε «πόλεμο στο λίβανο» – στην πραγματικότητα δεν ήταν πρόβλεψη αλλά ευχή. Τώρα το Τελ Αβίβ μπορεί να επαναλάβει το «χεσμπ’αλλάχ ή ξε-χεζμπ’αλλάχ όλοι ίδιοι είναι εκεί» αλλά δεν είναι σίγουρο ότι αυτό το δόγμα βολεύει. Όχι από στρατιωτική άποψη· από όλες τις υπόλοιπες.

Για να το πούμε ωμά: αν το Τελ Αβίβ φοβάται μήπως η Τεχεράνη πλησιάσει στα σύνορά του, αυτή βρίσκεται ήδη στα βόρειa, με τον πιο δημοκρατικό τρόπο που θα μπορούσε. Μπορεί να πλησιάζει και απ’ τα ανατολικά· ωστόσο είναι πια μαθηματικά αποδεδεδειμένο ότι το σχέδιο «isis στη συρία» όχi απλά απέτυχε αλλά, μάλλον, πέτυχε το ακριβώς ανάποδο απ’ ότι έπρεπε. Γιατί ναι μεν το Τελ Αβίβ έχει αεροπορική υπεροπλία… Ωστόσο το να κτυπάει «ιρανικούς στόχους» (όπου βολεύει) έχει αξία μόνο αν δεν υπάρχει ανταπόδοση. Αν υπάρξει, τότε το συριακό πεδίο μάχης δεν είναι ευκαιρία για το Τελ Αβίβ. Είναι εφιάλτης. Μπορεί να το χρησιμοποιεί ακόμα και η Χεζμπ’ αλλάχ – για να μην πούμε για παλαιστινιακές οργανώσεις – “undercover”…. (Τρόπος του λέγειν…)

Κι απομένει αυτό: να ολοκληρωθεί η συμφωνία Βηρυτού – Μόσχας για την παραχώρηση απ’ την πρώτη στη δεύτερη «στρατιωτικών διευκολύνσεων». Ναυτικών και αεροπορικών. Αν και όταν συμβεί κάτι τέτοιο, ο κάθε Netanyahu δεν θα χρειάζεται να τρέχει στη Μόσχα. Θα είναι πιο απλό να αναγνωρίσει σαν συνομιλητή του τον όποιον Nasrallah…

(φωτογραφία: Άσχετη με τις εκλογές στο λίβανο, σχετική με τις υποτιθέμενες εκλογές στην αίγυπτο, που έχουν ξεχαστεί. Όλοι οι πρωτοκοσμικοί κομμάντο της δημοκρατίας δεν πρόσεξαν τίποτα στο Κάιρο. Ούτε, καν, το 97% που πήρε τελικά ο φασιστοκαραβανάς Σίσι….)

Μέση ανατολή

Πέμπτη 10 Μάη. Οι εκλογές στο λίβανο (και κυρίως τα αποτελέσματά τους) παραήταν «λάθος» για να πάρουν μια θέση στο στερέωμα των πρωτοκοσμικών αναλύσεων για το μέλλον της μέσης Ανατολής· αναλύσεις που είναι γεμάτες από ψοφιοκουναβιστάν ‘n’ friends, ως εάν οι αντίπαλοί τους μόλις κατέβηκαν απ’ τα δέντρα.

Ωστόσο, κι ενώ τίποτα δεν έχει κριθεί οριστικά, διάφορα κρίνονται διαρκώς. Το ζήτημα δεν είναι αν η νικήτρια Χεζμπ’αλλάχ θα ξεκινήσει πόλεμο κατά του ισραηλινού καθεστώτος: δεν θα το κάνει, για πολλούς λόγους… Το ζήτημα είναι το ανάποδο: το κατά πόσον το ισραηλινό καθεστώς, το σαουδαραβικό, και ο μεγάλος ατλαντικός σύμμαχός τους, έχουν περιθώρια (και πόσα) να μην προσπαθήσουν να νικήσουν με καθαρά στρατιωτικά μέσα αφού αποτυγχάνουν με όλα τα υπόλοιπα.

Το Ριάντ τρώει διαρκώς πυραύλους απ’ τους υεμενίτες Huthis, άλλοι αναχαιτίζονται και άλλοι όχι, αλλά είναι ξεκάθαρο όχι μόνο ότι δεν πρόκειται για «περίπατο στο Aden» αλλά και ότι αρκεί ένας, και μόνον ένας αρχαίος «σοβιετικός» πύραυλος, με σφιγμένες κατάλληλα μερικές βίδες, για να κάνει μπάζα το παλάτι του τοξικού· είτε αυτός είναι μέσα είτε όχι. Κι άντε μετά να σηκώσεις το «συμβολικό φορτίο» των ερειπίων…

Το Τελ Αβίβ κτυπάει με πυραύλους την συριακή επικράτεια («εναντίον ιρανικών στόχων» πάντα), άλλοι αναχαιτίζονται και άλλοι όχι, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι πια «στο χέρι» του ισραηλινού καθεστώτος να κάνει ό,τι γουστάρει. Όχι μόνο επειδή ρωτάει και ξαναρωτάει την Μόσχα· αλλά επειδή η Μόσχα απαντάει γενικά «σας αντιλαμβάνομαι, αλλά…».

Η Ουάσιγκτον εκτοξεύει πυραύλους, κυριολεκτικούς ή μεταφορικούς, αλλά δεν γλυτώνει απ’ το να γίνει είτε περίγελως είτε αποσυνάγωγος. ‘Οχι επειδή λέει ψέμματα· αλλά επειδή δεν κάνει τίποτα άλλο απ’ αυτό – και τα πιστεύει…

Είναι εκείνη η πρακτικά και σκληρά δύσκολη στιγμή, που είτε κάποιος κάνει πίσω και προσπαθεί να διασωθεί «διαπραγματευόμενος», είτε προχωράει μπροστά, «και όπου βγει»· ελπίζοντας στην στρατιωτική του superiority.

Δεν είναι λίγοι στην ιστορία (ακόμα και στην πολύ πρόσφατη) που έκαναν το δεύτερο… Και δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι ότι υπάρχει κάτι σαν «καπιταλιστική, ιμπεριαλιστική σοφία»….

Το ψόφιο κουνάβι γουστάρει…

Τετάρτη 9 Μάη. Το πως θα κρίνει το μέλλον την εποχή μας δεν το ξέρουμε· «μεσοπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί». Για την ιστορία καθώς γράφεται οφείλουμε όμως να ξέρουμε.

Όπως ήταν αναμενόμενο το ψόφιο κουνάβι (με απόλυτα ψοφιοκουναβικό στυλ) έσκισε την αμερικανική υπογραφή στην 5+1 συμφωνία για τα ιρανικά πυρηνικά. Ανακοινώνοντας τις «μέγιστες δυνατές οικονομικές κυρώσεις» κατά του ιρανικού καπιταλισμού / κράτους, και δευτερογενείς κυρώσεις εναντίον οποιουδήποτε άλλου παγκόσμια «συνεργαστεί με το ιρανικό πρόγραμμα».

Στην πράξη, και επειδή δεν υπάρχει τέτοιο πρόγραμμα (όχι, σίγουρα, ως την ώρα της αμερικανικής ανακοίνωσης…) η απόφαση περί «δευτερογενών κυρώσεων» σημαδεύει στη Μόσχα, στο Πεκίνο, και στα ευρωπαϊκά κράτη. Γιατί οι «οικονομικές κυρώσεις» (θα) σημαδεύουν σίγουρα (και) το τραπεζικό σύστημα της Τεχεράνης· που μεσολαβεί κάθε οικονομική συναλλαγή. Ο φρέσκος αμερικάνος πρεσβευτής στο Βερολίνο (το δοκιμασμένο “γεράκι” Richard Grenell…) πρόλαβε να το ξεκαθαρίσει τιτιβίζοντας λίγα λεπτά μετά το ψοφιοκουναβικό λογίδριο: οι γερμανικές επιχειρήσεις που κάνουν δουλειές στο ιράν πρέπει να σταματήσουν αμέσως!!!

(Δεν χρειάζεται (χρειάζεται;) να πούμε ποιοί έτρεξαν να συγχαρούν αμέσως το ψόφιο κουνάβι, ε; Το Τελ Αβίβ και το Ριάντ. Ήταν οι πρώτοι – και θα είναι οι μοναδικοί… Επί τη ευκαιρία, και για να το γιορτάσει, ο ισραηλινός στρατός έριξε κάτι πυραύλους στα βόρεια της Δαμασκού…)

Η απάντηση της ε.ε., τουλάχιστον αυτό που θα μπορούσε να εκφραστεί μέσω της επιτρόπου εξωτερικών Mogherini, ήταν άμεση (επειδή ήταν έτοιμη) και – τολμάμε να πούμε – «απόλυτα κάθετη»:

…Καλούμε (δήλωσε) τον λαό και την ηγεσία του ιράν να μην επιτρέψουν σε κανέναν να διαλύσει αυτή τη συμφωνία… Τους καλούμε να συνεχίσουν να την τιμούν όπως θα την τιμήσουμε εμείς… Αυτή η συμφωνία ανήκει σ’ όλη τη διεθνή κοινότητα, και ελπίζουμε ότι η διεθνής κοινότητα θα συνεχίσει να την τιμά…

(φωτογραφία: Είμαι το εξυπνότερο ψόφιο κουνάβι στον κόσμο! Εκτός απ’ το να τιτιβίζω, ξέρω και να υπογράφω!!!)

… όμως άλλοι γουστάρουν ακόμα περισσότερο!

Τετάρτη 9 Μάη. Στην Τεχεράνη έχουν ξεκινήσει πάρτυ!!! Τέτοια ανατροπή συσχετισμών (σε σχέση με το 2004 ή το 2005) ούτε στα καλύτερα όνειρά τους δεν θα μπορούσαν να έχουν φανταστεί!

Στην άμεση ανακοίνωσή του ο Rouhani δεν κήρυξε κανέναν «πόλεμο»! Είπε κάτι πολύ απλούστερο και λογικότερο: … Απ’ την συμφωνία των 5+1 κρατών μαζί μας έφυγε ένας. Συνεπώς έγινε συμφωνία 5 κρατών με το ιράν. Θα σεβαστούμε κατ’ αρχήν την συμφωνία. Τις επόμενες εβδομάδες θα συζητήσουμε με τα ευρωπαϊκά κράτη, την ρωσία και την κίνα, που την έχουν υπογράψει, για το πως θα επιλύσουμε μαζί τα προβλήματα που θα προκύψουν στις μεταξύ μας οικονομικές σχέσεις, στα χρηματοπιστωτικά ζητήματα, και ότι άλλο χρειαστεί…

Σαν επαρχιακός πολιτευτής που απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στους οπαδούς του γλύφοντάς τους (την ίδια στιγμή που τον ακούει και τον βλέπει όλος ο πλανήτης), το ψόφιο κουνάβι είπε τερατώδη ψέμματα και έπεσε σε τρελές αντιφάσεις «δικαιολογώντας» την απόφαση της Ουάσιγκτον. Απ’ την μια «…η Τεχεράνη δεν τήρησε τις υποχρεώσεις της με βάση την συμφωνία, και όπως απέδειξε ο κύριος Netanyahu πριν μια βδομάδα βρίσκεται ελάχιστα πριν την κατασκευή πυρηνικής βόμβας» («όμοιος ομοίω αεί πελάζει»!!!), κι απ’ την άλλη, λίγο μετά «… μπορούμε να διαπραγματευτούμε μαζί με τους συμμάχους μας μια άλλη συμφωνία, που θα εξασφαλίσει ότι το ιράν δεν θα φτιάξει πυρηνική βόμβα…» Είναι αμφίβολο πια αν οποιοσδήποτε στον πλανήτη παίρνει στα σοβαρά την Ουάσιγκτον. Όχι μόνο το ψόφιο κουνάβι, αλλά συνολικά την αμερικανική διοίκηση.

Κι αυτό είναι ιδιαίτερα ευχάριστο όχι μόνο για την Τεχεράνη αλλά και για μια σειρά «αναθεωρητικές δυνάμεις» (όπως τις χαρακτηρίζει το νέο «δόγμα εθνικής ασφάλειας» των ηπα), ασχέτως μεγέθους.

Αποδεικνύονται ολοταχώς οι ηπα «κράτος παρίας». Πυρηνικός παρίας όμως!!! Κι αυτό…

(φωτογραφία: Το να φύγουμε απ’ την JCPOA [σ.σ.: την συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν] σημαίνει ότι η αμερική γυρίζει την πλάτη της στους πιο στενούς της συμμάχους και σε μια συμφωνία την οποία διαπραγματεύτηκε η αφρόκρεμα των διπλωματών, των επιστημόνων και των πρακτόρων μας. Σε μια δημοκρατία πάντα μπορεί να υπάρχουν αλλαγές στην πολιτική και στις προτεραιότητες ανάμεσα σε διαφορετικές διοικήσεις. Αλλά η διαγραφή συμφωνιών στις οποίες η χώρα μας είναι μέλος διακινδυνεύει την αξιοπιστία της αμερικής και μας φέρνει αντιμέτωπους με τις μεγαλύτερες δυνάμεις του κόσμου… Δεν πρόκειται για μια συμφωνία ανάμεσα στην δική μου κυβέρνηση και την ιρανική…. Αλλά για μια πολυμερή συμφωνία ελέγχου όπλων, που εγκρίθηκε ομόφωνα απ’ το συμβούλιο ασφαλείας του οηε.

Αυτά τιτίβισε ο πρώην Obama. Το ξέρει όμως ότι δεν συμβαίνουν «αλλαγές» απλά. Η δική του («πολυμερής») πολιτική απέτυχε να εξασφαλίσει την αμερικανική ηγεμονία. Οπότε αυτή που την αντικαθιστά λέγεται μονομερής δράση· ανοικτοί εκβιασμοί (όπου είναι δυνατόν)· κλιμάκωση του μιλιταρισμού…)

Στην άλλη άκρη της γραμμής αντιπαράθεσης

Τετάρτη 9 Μάη. Για άγνωστο λόγο, ενώ το ψόφιο κουνάβι κατηγορούσε με κάθε «κοσμητικό» το ιρανικό καθεστώς και είχε ήδη ανακοινώσει το σκίσιμο της αμερικανικής υπογραφής, πετάχτηκε (κυριολεκτικά) στην κορεατική χερσόνησο. … Ο σύμβουλός μου Pompeo βρίσκεται ήδη καθ’ οδόν προς την βόρεια κορέα (είπε) για να κανονίσει τις λεπτομέρειές της συνάντησής μου με τον Kim-Jong un… Και συνέχισε λέγοντας τι σπουδαία πράγματα θα γίνουν για την παγκόσμια ειρήνη και ευημερία, «αν…» (φυσικά).

Τι κατακεφαλιά έφαγε κι εκεί που έβριζε την Τεχεράνη ένοιωσε την ανάγκη να δηλώσει πόσο σκοπεύει να αγαπήσει την Πγιονγκγιάνγκ; Είναι παρανοϊκός; Ίσως του βγήκε η ανάγκη να σκιαγραφήσει κάτι «ευχάριστο» για να μην κατηγορηθεί σαν «άρχοντας του σκότους». Ή, είναι εξίσου πιθανό να αντιλαμβάνεται την διεθνή διπλωματία σα σέρφινγκ σε τηλεοπτικά κανάλια: λίγο σεξ εδώ, λίγο καράτε εκεί, να περνάει η ώρα…

Δείτε, λοιπόν, το ζήτημα απ’ την μεριά του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Ένα ψόφιο κουνάβι που το δείχνει σχεδόν όλος ο πλανήτης για την ακύρωση μιας αντιπυρηνικής συμφωνίας που ήταν επιβεβαιωμένα αποτελεσματική, πάει να συναντήσει τον Kim για να φτιάξει την «φήμη» του (ή, το πιθανότερο, για να βρει τη νέμεσή του…). Ο εκπρόσωπος ενός καθεστώτος (του αμερικανικού) που αποδεικνύει πανηγυρικά ότι δεν τηρεί καμία συμφωνία (και καμία «συνέχεια του κράτους») θα συναντηθεί με τον εκπρόσωπο ενός άλλου καθεστώτος (του βορειοκορεατικού), για να τον πείσει να υπογράψουν μια αντιπυρηνική συμφωνία… («Τι είναι αυτό; Το χαρτί με το οποίο μόλις σκουπίσατε τα οπίσθιά σας;» θα μπορούσε να αναρωτηθεί ο οποιοσδήποτε…)

Εσείς, στη θέση της Πγιονγκγιάνγκ (αλλά και της Σεούλ, της Μόσχας και του Πεκίνου), τι άλλο θα κάνατε αν όχι να βρείτε «έξυπνους τρόπους» για να δουλεύετε ψιλό γαζί το ψόφιο κουνάβι; Ειδικά όταν το επιτελείο του δουλεύει για μια «αποτυχία» των όποιων συνομιλιών, με τρόπο που να μπορούν να την φορτώσουν στην Πγιονγκγιάνγκ, επεκτείνοντας κατά βούληση τους όρους που θα απαιτήσουν για τον «βορειοκορεατικό αφοπλισμό»… Σε ελληνικό στυλ δηλαδή…

Απ’ την μια μεριά ούτε αποθήκη σε υπόγειο ελληνικής πολυκατοικίας δεν μπορεί να νοικιάσει πια η κεντρική πολιτική βιτρίνα της Ουάσιγκτον…. όχι να κάνει διεθνή συμφωνία… Απ’ την άλλη μεριά όμως πρέπει να ενισχυθούν οι ναρκισσιστικές ελπίδες του ψόφιου κουναβιού ότι αυτός μπορεί να κάνει αυτά που δεν έκαναν οι προηγούμενοι· αφού, είναι ξεκάθαρο πια, ότι σαν άσχετος και άχρηστος κυνηγιέται απ’ τα φαντάσματα των προηγούμενων προέδρων· και ειδικά του Ομπάμα…

(φωτογραφία: Δεν πέρασαν 5 βδομάδες απ’ την προηγούμενη συνάντηση τους, και νάτους πάλι μαζί! Ο κινέζος Xi και ο βορειοκορεάτης Kim ξανασυναντήθηκαν για δυο μερούλες, προχτές και χτες. Στην κινεζική πόλη Dalian, κοντά στα σινο-κορεατικά σύνορα. Με θέα τη θάλασσα… Πανταχού παρούσα και η αδελφή / πριγκίπισσα Kim…

Και θα ξανασυναντηθούν! Αυτή τη φορά στην Πγιονγκγιάνγκ. Μάλλον πριν το ραντεβού Kim – ψόφιου κουναβιού… Τι κουβεντιάζουν; Ε: συνήθως για το ελληνικό μεγαλείο… Aλλά καμιά φορά και για τον καιρό…)

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ

Τετάρτη 9 Μάη. Εκεί που το ψόφιο κουνάβι ετοιμάζεται να πάει καμαρωτό καμαρωτό (για να πάρει την προκαταβολή του νόμπελ ειρήνης…), μερικά κρατικά αφεντικά παραδίδουν μαθήματα μεθοδικής, ορθολογικής «εξωτερικής πολιτικής». Αποδεικνύοντας όχι μόνο ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα (όπως ο ορθολογισμός των τεχνικών της πολιτικής εξουσίας) αλλά ότι πιθανότατα το «κέντρο βάρους» του έχει μετατοπιστεί (κι αυτό) στην Ασία…

Σήμερα θα γίνει στην ιαπωνία τριμερής συνάντηση κορυφής: Πεκίνο, Σεούλ, Τόκιο. Εκεί θα κουβεντιαστούν «οι ειρηνευτικές εξελίξεις» στην κορεατική χερσόνησο και ευρύτερα, σε ένα σχήμα 2 προς 1. Οι δύο είναι η Σεούλ και το Πεκίνο: βρίσκονται στην ίδια στρατηγική πλευρά… Υποθέτουμε ότι θα έχουν «κάποια προσφορά» προς τον ακροδεξιό Abe (στο πνεύμα εκείνης που του έγινε τον περασμένο Σεπτέμβρη στο Βλαδιβοστόκ, που αρχικά δέχτηκε αλλά μετά απέρριψε)· και υποθέτουμε τι είναι το ζητούμενο: να «συρθεί» το Τόκιο, με κάπως σταθερό τρόπο, μακρύτερα απ’ την Ουάσιγκτον…

Έχει ενδιαφέρον ότι στο ανακοινωθέν που θα εκδοθεί μετά την συνάντηση (σύμφωνα με τα τελευταία, δηλαδή χθεσινά δεδομένα μας…) δεν θα υπάρχει καμία αναφορά σε «πλήρη, επαληθεύσιμη και μη αντιστρέψιμη αποπυρηνικοποίηση» της κορεατικής χερσονήσου! Η επιδίωξη της Σεούλ (με την διακριτική υποστήριξη του Πεκίνου) είναι να συμφωνήσει και να συνυπογράψει το Τόκιο την «διακήρυξη του Panmunjeom» – την συμφωνία, δηλαδή, μεταξύ βόρειας και νότιας κορέας. Ο λόγος που επικαλείται η Σεούλ είναι ότι το ζήτημα της «αποπυρηνικοποίησης» είναι θέμα που πρέπει να κουβεντιαστεί μεταξύ Πγιονγκγιάνγκ και Ουάσιγκτον, και όχι από άλλους… (!!!)

Αξιοποιώντας με προσοχή και με εξαιρετική ακρίβεια (μέχρι τώρα) την αμερικανική ψοφιοκουναβίαση, το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ σπρώχνει «σιγά «σιγά» (με τρόπο που μοιάζει αόρατος) την Ουάσιγκτον…

(φωτογραφία: Ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon Jae-in σε τηλεφωνική κουβέντα εργασίας με τον κινέζο Xi Jinping, στις 4 Μάη…)

Εκβιασμοί και «διαπραγματεύσεις»

Τετάρτη 9 Μάη. Θα εφαρμόσει αμέσως το αμερικανικό κράτος κυρώσεις σε βάρος της Τεχεράνης; Εκτιμάμε «ναι». Θα εφαρμόσει αμέσως κυρώσεις σε οποιονδήποτε «κάνει δουλειές» με την Τεχεράνη; Εκτιμάμε «όχι». Είτε επειδή τέτοια είναι η τακτική, είτε επειδή υπάρχει ένα είδος δομικής σύγχισης στο «πολιτικό επιτελείο» των ηπα (προϊόν, προφανώς, ισχυρά αντιτιθέμενων εσωτερικών συμφερόντων), φαίνεται πιθανό να ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία όπως με τους δασμούς σε διάφορα εισαγόμενα είδη.

Μόλις τους ανακοίνωσε, το ψόφιο κουνάβι άρχισε τις «δίμηνες» ή «τρίμηνες καθυστερήσεις» στην εφαρμογή τους. Πότε για τον καναδά, πότε για την ε.ε., πότε για τη νότια κορέα… Αυτό δημιουργεί μια «ομιχλώδη ατμόσφαιρα» σε κρίσιμες πλευρές της καπιταλιστικής συσσώρευσης / αξιοποίησης: προφανώς καμία σοβαρή επιχείρηση δεν μπορεί να δουλέψει με «δίμηνες και τρίμηνες παρατάσεις» και ασάφειες στο τι ισχύει σχετικά με τις εξαγωγές ή τις εισαγωγές της.

Είναι πιθανό ότι η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει να κάνει το ίδιο με τις «δευτερογενείς κυρώσεις» κατά των (αρκετών) γαλλικών, ιταλικών, γερμανικών, κινεζικών, ρωσικών, ιαπωνικών και λοιπών επιχειρήσεων και τραπεζών που έχουν ξεκινήσει (ή σκοπεύουν να ξεκινήσουν) μπίζνες στο ιράν. Πάρτε 90 μέρες τράτο, πάρτε 60 ημέρες τράτο, άντε κι άλλες τόσες επειδή είμαστε large… Αυτό θα προκαλεί μεν μια θολούρα στη δημοσιότητα (με δηλώσεις διαφόρων περιεχομένων, που θα αλληνοαναιρούνται…) αλλά θεωρούμε αδύνατο να γίνει δεκτό πρακτικά.

Aκόμα και η απειλή τέτοιων κυρώσεων (ούτε καν οι ίδιες δηλαδή) θα επιταχύνει και θα ενισχύσει τις ήδη υπαρκτές κινήσεις απο-δολαριοποίησης του παγκόσμιου εμπορίου. Αν δεν χρησιμοποιείται το δολάριο στις διεθνείς συναλλαγές ο προσδιορισμός των «στόχων για τις δευτερογενείς κυρώσεις» απ’ το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών δυσκολεύει. Αν, επιπλέον, εγκαταλειφθεί το αμερικανο-ελεγχόμενο swift και αρχίσει να δουλεύει το ρωσο-κινεζικό σύστημα τραπεζικών εκκαθαρίσεων (ή δημιουργήσει η ευρωζώνη το δικό της…) οι «δευτερογενείς κυρώσεις» θα αχρηστευτούν.

Που πας ωρέ θεία Λίτσα;

Τρίτη 8 Μάη. Η θεία Λίτσα δεν καταλαβαίνει («χριστό»). Δεν πα να είναι το συνεταιράκι της ένας ξεπεσμένος stand up comedian; Δεν πα να είναι επικεφαλής της εκτέλεσης εν ψυχρώ δεκάδων άοπλων διαδηλωτών (και του τραυματισμού χιλιάδων);.Οι δουλειές είναι δουλειές είναι το motto της, και το εννοεί. Υποθέτουμε (στη γειτονιά) ότι ένας μετανοιωμένος «αριστερός» είναι χίλιες φορές χειρότερος από έναν οριτζινάλ «δεξιό»: επειδή ο πρώτος θέλει να ντουμπλάρει τον δεύτερο, οπότε πρέπει να δίνει κάτι παραπάνω. Σε πάθος, αλλά και σε άλλα. Αφού οι παλιοί το έχουν φιλοσοφήσει έτσι: μακριά από παλιά πουτάνα και αριστερό αφεντικό! Κάτι θα ξέρουν…

Όσο για τον Endy Zemenides, αν δεν τον ξέρετε, κακό της κεφαλής σας. Απ’ το γνωστό Σικάγο ορμώμενος, είναι εδώ και 5 χρόνια ceo του hellenic american leadership counsil, ενός απ’ τα καθεστωτικά «ελληνοαμερικανικά» λόμπυ που ευδοκιμούν στην «χώρα των ευκαιριών». Το counsil διαφημίζει τον εαυτό του σαν πανάρχαιο (απ’ το 1922). Σύμφωνα με την αυτοπαρουσίασή του, σε συνδυασμό με τις εργατικές γνώσεις μας, είναι 110% εγγυημένα αφεντικίσιο…

Αυτός, λοιπόν, ο κυρ Endy, σε συνέντευξη (: διαφήμιση) στην καθεστωτική «καθημερινή» στις 6 Μάη, βάζει τα πράγματα στη θέση τους· από κάθε άποψη. Κάναμε τον κόπο να την αντιγράψουμε, κάντε τον κόπο να την διαβάσετε (οι τονισμοί με υπογραμμίσεις εντελώς δικοί μας):

Η ελληνοαμερικανική κοινότητα, σε συνεργασία με την εβραϊκή, προωθεί νομοσχέδια στο Κογκρέσσο για την αμυντική θωράκιση της Κύπρου, όπως και για τη μη πώληση μαχητιών F-35 στην Τουρκία, τονίζει στην «Κ» ο εκτελεστικός διευθυντής του Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC) Έντις Ζεμενίδης, με αφορμή το συνέδριο που διοργανώνουν από κοινού με την Αμερικανική ΕβραΪκή Επιτροπή (AJC), αύριο και μεθαύριο στην Ουάσιγκτον.

Ερώτηση: Τι φέρνει μαζί την AJC και το HALC στην Ουάσιγκτον;

Απάντηση: Το 2013 βοηθήσαμε τους βουλευτές Γκας Μπιλιράκη και Τεντ Ντόιτς να εγκαινιάσουν την οργάνωση Ελληνοϊσραηλινή Συμμαχία στο Κογκρέσσο (CHIA). Από τότε, προωθούμε κοινές δράσεις στην Ουάσιγκτον, και στο φετινό μας, πέμπτο, ετήσιο συνέδριο, που θα διεξαχθεί την Δευτέρα και την Τρίτη, έχουμε τη μεγαλύτερη ομάδα συμμετεχόντων και την ευρύτερη ατζέντα που είχαμε ποτέ.

Ερώτηση: Ποιοι είναι οι στόχοι σας;

Απάντηση: Το HALC και η AJC δεν κάνουν απλώς ένα συνέδριο ή ένα ταξίδι στο εξωτερικό κάθε χρόνο. Είμαστε σε συνεχή επαφή για τις αντίστοιχες προτεραιότητές μας, σε σημείο που γιορτάζουμε μαζί την 28η Οκτωβρίου και την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.

Φέτος κάνουμε το πρώτο ταξίδι των νεαρών μελών HALC και AJC κάτω των 40 ετών, στην Αθήνα, στη Λευκωσία, όπως και στην Ιερουσαλήμ, όπου θα συμμετάσχουν στο Παγκόμιο Φόρουμ της AJC. Επίσης, το φετινό συνέδριο συμπίπτει με την τριμερή σύνοδο κορυφής Κύπρου – Ελλάδας – Ισραήλ, στις 8 Μαΐου στη Λευκωσία, που πραγματοποιείται στην αρχή της θητείας του νέου υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο και σε μια εποχή όπου όλα τα ζητήματά μας, από την ενέργεια στην Αν. Μεσόγειο, τα ανθρώπινα δικαίωματα στην περιοχή, μέχρι την αμυντική συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ, Κύπρου, Ελλάδας και Ισραήλ στο προσκήνιο.

Ερώτηση: Συγκεκριμένες δράσεις;

Απάντηση: Προωθούμε δύο νομοσχέδια που έχουν ήδη εισαχθεί προς συζήτηση και εργαζόμαστε για ένα τρίτο. Το πρώτο είναι το ψήφισμα 835 της Βουλής, το οποίο στηρίζει και ενθαρρύνει τις ισχυρές και συνεχώς διευρυνόμενες σχέσεις μεταξύ όλων των εθνών με το Ισραήλ στην 70ή επέτειο από την ίδρυση του ισραηλινού κράτους. Έχουμε επίσης το ψήφισμα 5508 του σώματος, για τον τερματισμό της απαγόρευσης της πώλησης όπλων στην Κύπρο. Αυτή η νομοθεσία θα εξαλείψει τα εμπόδια που δυσχεραίνουν τη μετεξέλιξη της Κύπρου σε χώρα «πρώτης γραμμής» για τα συμφέροντα και την ασφάλεια της Δύσης και θα δυσκολέψει την Τουρκία από το να συνεχίσει να κρατά όμηρο τη διμερή συνεργασία ΗΠΑ – Κύπρου μέσω της αδιαλλαξίας της στο Κυπριακό. Τέλος, θα συνεχίσουμε την πίεση για να μη δοθούν μαχητικά F-35 στην Τουρκία έως ότου η χώρα αυτή αρχίσει να συμπεριφέρεται υπεύθυνα.

Ερώτηση: Πού στοχεύει η κοινή επίσκεψη σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ;

Απάντηση: Το ταξίδι σε Αθήνα, Λευκωσία και Ιερουσαλήμ θα δημιουργήσει το υπόβαθρο για την προώθηση μιας επιθετικής ατζέντας στο Κογκρέσο. Το επόμενο διάστημα θα προωθήσουμε τα νομοσχέδια που αποσκοπούν στην εμβάθυνση της συνεργασίας στους τομείς της ασφάλειας και της άμυνας μεταξύ Αμερικής, Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, και την προώθηση ερευνών για τον εντοπισμό και την αξιοποίηση πηγών ενέργειας στην Αν. Μεσόγειο. Δεν επικεντρωνόμαστε μόνο σε νομοθέτες και διπλωμάτες, αλλά και σε διαμορφωτές γνώμης. Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες μας είναι η ενημέρωση που κάνουμε από κοινού σε εμπειρογνώμονες του Κογκρέσου και συμβούλους γερουσιαστών και βουλευτών. Είτε εξασφαλίσουμε συγκεκριμένη στήριξη στο Κογκρέσο είτε όχι, η κοινή μας ατζέντα θα γίνει γνωστή.

Η ασταμάτητη μηχανή σεβόμενη στην σοβαρότητα αυτών των σχεδίων, σας αφήνει για λίγες ώρες να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας… Ωστόσο αξίζει να σημειώσετε την πλήρη και αγαστή συνεργασία των δύο λόμπυ: του ελληνικού και του ισραηλινού. Προφανώς υπό τις ευλογίες των μητέρων πατρίδων…. Όπως και την κομψότητα της έκφρασης “πρώτη γραμμή” για το μεσανατολικό σφαγείο (η θέση για την οποία προορίζεται η νότια κύπρος…), το οποίο φυσικά κάθε Zemenides θα απολαμβάνει (απολαμβάνει ήδη) από απόσταση ασφαλείας. (Ή σ’ αυτό ελπίζει…)

Τέλος σημειώστε κι αυτό: πόσο έλληνας και πόσο φασίστας μπορεί να είναι κάποιος που θέλει να εμποδίσει την Άγκυρα να πάρει f-35 ενώ το πραγματικό του πρόβλημα είναι οι s-400· πλην δεν τολμάει ούτε να το πει;

Α, και κάτι ακόμα. Μπορεί να πείτε ότι περιαυτολογούμε, αλλά ελάτε αύριο στο Πολυτεχνείο στην εκδήλωση του συμβουλίου για την εργατική αυτονομία. Θα ρισκάρετε να ανακαλύψετε ότι έχετε σοβαρούς λόγους όχι μόνο να ανησυχείτε αλλά και να δράσετε ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία…

(φωτογραφία μέση: Ο κυρ Endy τότε που το έπαιζε με τον Obama και όχι με τον Πομπηΐα/Pompeo…

φωτογραφία κάτω: Καλά, αυτός είναι Zemenides, εκείνος στα δεξιά μπροστά του και ο άλλος πίσω του, με την γλώσσα έξω, ποιοί είναι;

Κάτι παιδιά μωρέ, που δουλεύουν σ’ ένα μαγαζί του αφεντικού….)