Tag: ηπα

Σιγκαπούρη 1

Σάββατο 16 Ιούνη. Τι έγινε, λοιπόν, στη συνάντηση του ψόφιου κουναβιού με τον little rocket man στη Σιγκαπούρη, την περασμένη Τρίτη (12 Ιούνη); Αν η διπλωματία έχει ακόμα πρακτικό νόημα σ’ έναν καπιταλιστικό κόσμο που οι αντιθέσεις οξύνονται, το meeting ήταν θρίαμβος του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ»!

Το ψόφιο κουνάβι έβαλε την υπογραφή του σ’ αυτό που κάτι λιγότερο από ένα χρόνο πριν είχε απορρίψει μετα βδελυγμίας: το «διπλό πάγωμα», που ήταν αρχικά πρόταση του Πεκίνου και, αμέσως μετά έγινε κοινή πρόταση Πεκίνου, Μόσχας, Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ. Το βορειοκορεατικό καθεστώς σταμάτησε τις πυρηνικές δοκιμές και τις δοκιμαστικές εκτοξεύσεις πυραύλων, ήδη απ’ τις αρχές του χρόνου. Με την υπογραφή του στην «κοινή δήλωση της Σιγκαπούρης» ο αμερικάνος πρόεδρος έκανε το δικό του μέρος: την αναστολή των στρατιωτικών ασκήσεων με την Σεούλ, με «βαριά όπλα».

Επιπλέον, το ψόφιο κουνάβι προσυπέγραψε την βασική λογική της συμφωνίας της 27ης Απρίλη, ανάμεσα στις δύο κορέες, γνωστή σαν «διακήρυξη του Panmunjom». Στο σημείο 3 της «κοινής δήλωσης της Σιγκαπούρης» αναφέρεται ρητά: Επιβεβαιώνοντας την Διακήρυξη του Panmunjon, η Λ.Δ.Β.Κ. δεσμεύεται να εργαστεί προς την πλήρη αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου». Το ότι το ψόφιο κουνάβι προσυπέργραψε (άρα αναγνώρισε) τις δεσμεύσεις της Πγιονγκγιάνγκ όπως αυτές διατυπώνονται αναλυτικότερα στην «διακήρυξη του Panmunjom» βγάζει – τουλάχιστον απ’ τα επίσημα έγγραφα – τα πυρηνικά της βόρειας κορέας σαν το μόνο ζήτημα στην περιοχή. Γιατί η «διακήρυξη του Panmunjom» αναφέρεται επίμονα, ξανά και ξανά, σε μια καθαρή από πυρηνικά κορεατική χερσόνησο· άρα και στη νότια κορέα. Όμως πυρηνικά στο νότο είναι τα αμερικανικά. Είτε τα αποθηκευμένα, είτε τα φορητά, σε στρατηγικά βομβαρδιστικά που είναι παρκαρισμένα σε διάφορες βάσεις στον ειρηνικό.

Είναι γι’ αυτό που ορισμένοι παρατηρούν ότι μια «πειστική αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου» φτάνει μέχρι την βάση του Guam…

Σιγκαπούρη 2

Σάββατο 16 Ιούνη. Προφανώς το ψόφιο κουνάβι δεν έδρασε «από μόνο του». Έχει σημασία, λοιπόν, να εκτιμηθεί ότι η Ουάσιγκτον υπέγραψε στις 12 Ιούνη «κάτι» που αποκλείεται να εφαρμόσει μεσομακρόθεσμα· ακόμα κι αν το καθεστώς Kim άρχιζε να διαλύει, βίδα βίδα, όλες τις βόμβες και τους πυραύλους του. Ωστόσο ούτε αυτό πρόκειται να συμβεί.

Ήταν οι ελιγμοί του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ», και ειδικά οι κινήσεις των δύο κορεατικών καθεστώτων, που υποχρεώσαν την Ουάσιγκτον να υπογράψει «κάτι» που μόνο σαν «διάλειμα» του μιλιταρισμού της στο κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου (στον Ειρηνικό) μπορεί να θεωρηθεί. Για να κερδίσει χρόνο, τροποποιώντας τα σχέδιά της. Απ’ την μεριά του και το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ σ’ αυτό αποσκοπούσε: στο να κερδίσει χρόνο. Τουλάχιστον σε ότι αφορά την κορεατική χερσόνησο, που είχε γίνει με κλιμακούμενη ένταση το 2017 ο κύριος αμερικανικός στόχος.

Ο χρόνος είναι απαραίτητος στο βορειοκορεατικό καθεστώς για να δώσει μεγαλύτερο βάρος στην «οικονομική ανάπτυξή» του. Οι κυρώσεις σε βάρος του παραμένουν βέβαια σε ισχύ· και το ψόφιο κουνάβι δήλωσε ότι δεν σκοπεύει να τις άρει, μέχρι να προχωρήσει αισθητά η «αποπυρηνικοποίηση» της Πγιονγκγιάνγκ. Όμως (απόσπασμα από δηλώσεις του μετά την υπογραφή της «κοινής δήλωσης»):

… Εν τω μεταξύ οι κυρώσεις θα παραμείνουν σε ισχύ… Οι κυρώσεις θα αρθούν όταν βεβαιωθούμε ότι τα πυρηνικά δεν είναι πια απειλή…

… Ο κινέζος πρόεδρος Xi, που είχε κλείσει τα σύνορά του, [εννοεί με την βόρεια κορέα, κατ’ εφαρμογή των κυρώσεων…] μπορεί να έχει χαλαρώσει κάπως τους δύο τελευταίους μήνες, αλλά αυτό είναι ο.κ…

… Και νομίζω ότι τους δύο τελευταίους μήνες τα σύνορα είναι πιο ανοικτά απ’ ότι όταν ξεκινήσαμε [τις κυρώσεις] αλλά that is what it is…

Πρακτικά, λοιπόν, ούτε το Πεκίνο, ούτε η Μόσχα, ούτε η Σεούλ θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν «όλες τις κυρώσεις» – κι αυτό είναι βασικό για την αναδιάρθρωση α λα κίνα που θέλει να προωθήσει ο Kim: χρειάζονται και «επενδύσεις στις υποδομές», που τις έχουν σχεδιάσει ήδη οι υπόλοιποι τρεις του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ». (H εκπρόσωπος του ρωσικού υπ.εξ. Zakharova ζήτησε χτες την ακύρωση όλων των μονομερών, εκτός οηε, «δευτερογενών» κυρώσεων κατά της Πγιονγκγιάνγκ… Εννοούσε τις σκέτα αμερικανικές, που αφορουν και ρωσικές και κινεζικές εταιρείες…)

Εν τέλει, η Ουάσιγκτον, θα κινηθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, «πιο κεντρικά» στους στόχους της στον Ειρηνικό. Δηλαδή στον συγκεκριμένο ένα: το Πεκίνο. Οι οικονομικές / εμπορικές διαστάσεις αυτού του πολέμου (η επιβολή των δασμών) είναι τμήμα του ευρύτερου οικονομικού πολέμου της Ουάσιγκτον. Ωστόσο τα μεγέθη (και η γκάμα) των δασμών (και των κινεζικών αντι-δασμών) είναι σημαντικά από μόνα τους. Όπως και το γεγονός ότι το Πεκίνο απαντάει αμέσως…

Εν τω μεταξύ τα καταδιωκτικά, τα βομβαρδιστικά, τα υποβρύχια και τα αεροπλανοφόρα της Ουάσιγκτον δεν θα πρέπει να σκουριάσουν επειδή το ψοφιοκουναβιστάν αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί προσωρινά.

«America first» με τα σκυλιά δεμένα δεν γίνεται…

(φωτογραφία: Ο νο 2 στην επίσημη ιεραρχία του βορειοκορεατικού καθεστώτος Kim Yong-nam ταξίδεψε στη Μόσχα στις 14 Ιούνη. Με αφορμή, υποτίθεται, την έναρξη του μουντιάλ… Ο Putin έκανε μέσω του νο 2 πρόσκληση στον νο 1, τον Kim Jong-un, για την επερχόμενη σύνοδο του «Ανατολικού Οικονομικου Φόρουμ», στο Βλαδιβοστόκ, απ’ τις 11 ως τις 13 Σεπτέμβρη…)

Σιγκαπούρη 3

Σάββατο 16 Ιούνη. Αν έχετε 40 λεπτά δείτε το παρακάτω βίντεο. Είναι προπαγανδιστικό, απ’ το κρατικό κανάλι της Πγιονγκγιάνγκ, και διάφοροι που ξέρουν απ’ την βορειοκορεατική προπαγάνδα, σχολίασαν ότι είναι ασυνήθιστα «ανοικτό» στην προβολή όχι μόνο του «ηγέτη», αλλά και όλου του περιβάλλοντος της αποστολής του στην Σιγκαπούρη. Εννοείται ότι είναι πανηγυρικό!

Το σπικάζ είναι στα κορεατικά, οπότε δεν θα καταλάβετε γρι. Αυτό, το ότι δεν καταλαβαίνουμε τι λέει, παραδόξως, δεν αφαιρεί αλλά μάλλον προσθέτει: για τα μάτια τρίτων είναι διασκεδαστικό το τελικό αποτέλεσμα. Αλλά και πληροφοριακό σε κάποιο βαθμό.

Προσέξτε, για παράδειγμα, αυτήν την συμβολική (και καθόλου ασήμαντη) λεπτομέρεια: το boeing 747-400 που πήγε κι έφερε τον Kim απ’ την Πγιονγκγιάνγκ στη Σιγκαπούρη ήταν των κινεζικών κρατικών αερογραμμών. Όχι επειδή η βόρεια κορέα δεν έχει αεροπλάνα για τέτοια ταξίδια… Αλλά επειδή, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο, έπρεπε να γίνει σαφές ότι το Πεκίνο «ήταν παρόν» και στη Σιγκαπούρη.

Άλλωστε η από αέρα περιφρούρηση της συνάντησης έγινε επίσης απ’ την κινέζικη πολεμική αεροπορία…

Απολαύστε, λοιπόν, την συνάντηση του Kim με … την ιστορία!

 

Καμπάνια Μ15 + / Η εθνική γραμμή

Πέμπτη 13 Ιούνη. Θα προτείναμε να ξαναδείτε τα σχόλια της ασταμάτης μηχανής πριν δύο μέρες. Επειδή, όταν η «εθνική γραμμή» είναι συμπαγής και χωρίς κορδελάκια για εσωτερική κατανάλωση (κι αυτό αφορά 110% την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία), ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι κάτι παραπάνω από ένας εσωτερικός παράγοντας: γίνεται άτυπος υπ.εξ. στις διεθνείς επαφές. Για τα δικά του νταραβέρια μπορούν να ειπωθούν εκείνα που απαγορεύονται να λέγονται για τα «επίσημα» νταραβέρια.

Όταν, λοιπόν, ο καθαρμαΚούλης κουβεντιάζει με τον φασίστα Νετανιάχου α) για το «μέλλον του ιράν» και, β) για το «μέλλον της τουρκίας», δεν το κάνει σαν ένας I gonna be! Δεν θα είχε αξία κάτι τέτοιο. Το κάνει σαν εκπρόσωπος, ένας ανάμεσα σε άλλους, του ελληνικού βαθέος κράτους, κουβεντιάζοντας μ’ έναν «στρατηγικό σύμμαχο» μεσομακροπρόθεσμα.

Ο ένας (το φασιστικό, μιλιταριστικό, ρατσιστικό, απαρτχάιντ κράτος του ισραήλ) έχει «στόχο» το ιράν, τον λίβανο, τους παλαιστίνιους. Ο άλλος (το ελληνικό γεωπροσοδικό, μιλιταριστικό, φασιστο-«δημοκρατικό» προς το παρόν ελληνικό κράτος) έχει «στόχο» την τουρκία. Τι πιο φυσιολογικό μεταξύ συμμάχων να κουβεντιάζουν για τους εχθρούς τους… και πως θα τους «τακτοποιήσουν»;

Εννοείται πως όχι μόνο τα δεδομένα είναι εξαιρετικά ζόρικα αλλά ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπορούν να κρατάνε τέτοιου είδους «ανοικτούς λογαριασμούς» χωρίς την ομπρέλλα του «θείου απ’ την αμερική»!

Καμπάνια Μ15 + / Υπάρχει αντίπαλος της προκοπής;

Πέμπτη 13 Ιούνη. Από τα τέλη της περσινής χρονιάς, τόσο η ασταμάτητη μηχανή όσο και το project «αυτόνομοι» (όλα είναι διαθέσιμα ηλεκτρονικά, για να επιβεβαιώσετε τις χρονολογίες) στέλνουν όσο πιο έντονα μπορούν τα προμηνύματα του κινδύνου. «Κολλήματα» είπαν πολλοί… – (πάντα έτσι…)

Απ’ τις αρχές Απρίλη το «συμβούλιο για την εργατική αυτονομία» μπήκε αποφασισμένα στην υπόθεση, με αφορμή την «μεγάλη πορεία της επιστροφής» στη Γάζα και την εξελισσόμενη σφαγή εκεί. Άλλοι σύντοφοι απ’ την αυτονομία ακολούθησαν· και επίσης αναρχικοί, διάφορες μαχητικές πρωτοβουλίες, και άλλοι, είναι ήδη (σε κάποιες περιπτώσεις εδώ και πολύ καιρό) σ’ αυτό το διπλό μέτωπο. Αφενός, μεν, της υπεράσπισης της παλαιστινιακής αντίστασης· αφετέρου του πολέμου κατά των ιμπεριαλιστικών επιλογών του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου, στη μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο. (Εννοείται ότι πάντα καιροφυλακτούν διάφοροι και διαφόρων ειδών κομματικοί για να βγάλουν την «πολιτική υπεραξία» τους……).

Κι ωστόσο, αν απ’ την μια μεριά μπεί η όλο και πιο «χοντρή» στρατιωτική συνεργασία Αθήνας – Τελ Αβίβ (μέσα στην όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού τόσο γενικά όσο και στην ευρύτερη περιοχή) κι απ’ την άλλη η κινηματική απάντηση, χρειάζονται ακόμα πολλά. Πάρα πολλά. Πολλά, μαζικά και αντικαθεστωτικά· όχι μικροαστικοί τυχοδιωκτισμοί! Δεν είναι «εργολαβία», του είδους «ε, εμείς κάναμε αυτό, τι άλλο να κάνουμε;». Μπροστά, πίσω, πάνω και κάτω απ’ αυτήν την διακρατική, ιμπεριαλιστική συμμαχία έχουν κτιστεί πολλά, φανερά και «αόρατα», τόσο στο εσωτερικό καπιταλιστικό μέτωπο, όσο και εκτός συνόρων. Οι δολοφόνοι των παλαιστίνιων (και οι κάθε είδους υποστηρικτές τους), που είναι οι «διορθωτές» της ήττας τους στη μέση Ανατολή, ετοιμάζονται πλέον (πολύ φοβόμαστε, απ’ ότι μαθαίνουμε…) για το χοντρό κόλπο! Εντός ισραήλ οι πιο φασίστες δεν διστάζουν να το πουν με το όνομά του: Η Τελική Λύση….

Χρειάζεται, οπωσδήποτε, οι ντόπιοι «θεατές» αυτής της ιστορίας να πετάξουν στα σκουπίδια την τεμπελιά, την βαρεμάρα, την βολή, την αδράνειά τους.

Σαν οργανωμένοι αυτόνομοι εργάτες δεν ζητάμε τίποτα για εμάς! Ζητάμε τα πάντα γι’ αυτήν την υπόθεση που έχει ήδη τόσο αίμα και θάνατο (παλαιστινίων, αράβων, μουσουλμάνων) που δεν θα έπρεπε κανένας να περιμένει «κάτι ακόμα». Η κόλαση είναι αχόρταγη, και ταυτόχρονα είναι τρυφερή απέναντι στους μοιρολάτρες…

Επιτέλους: ΠΡΑΞΤΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ, ΜΕ ΔΙΑΡΚΕΙΑ, ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ! Και κάντε το με όποιον κινηματικό, μαζικό τρόπο σας ταιριάζει. Θα χρειαστεί καιρός, θα χρειαστούν μήνες και μήνες, μέχρις ότου εκείνο το τμήμα της τάξης μας (άντε, και ευρύτερα της «κοινωνίας») που μπορεί, που έχει λόγους να χαμπαριάσει, συνειδητοποιήσει ότι εδώ δεν χωράνε ούτε μικροαστικά παπατζιλίκια, ούτε άλλοθι, ούτε παραμυθάκια για κατανάλωση στις παρέες.

Θα έχουμε απέναντί μας σκληρούς και αποφασισμένους εχθρούς, ντόπιους και μη. Δεν είναι, και δεν θα είναι παιχνίδι…

Είναι το πρελούδιο του πολέμου που ξέραμε ότι θα έρθει· και ποτέ δεν θέλαμε…

Τους χαιρετισμούς μου στην κυρία σας!

 

Τετάρτη 13 Ιούνη. Δεν χωράει σήμερα η ασταμάτητη μηχανή τα πιο «χοντρά»… Θα έχουμε χρόνο τις επόμενες μέρες να σκάψουμε στην «ιστορική στιγμή» στη Σιγκαπούρη, για την οποία απασχολήθηκαν 3.000 δημοσιογράφοι (μαζί με τους τεχνικούς των συνεργείων)… Προς το παρόν μια πρώτη γνώμη.

Η θαυμαστή (ασιατική;) τέχνη της ρυμούλκησης πέτυχε: το ψόφιο κουνάβι υπέγραψε, επί της ουσίας, την συμφωνία που είχαν υπογράψει οι δύο κορέες πριν ένα μήνα, δεχόμενος αυτό που ένοιαζε όχι μόνο την Πγιονγκγιάνγκ αλλά και την Σεούλ: την παύση (για όσο κρατήσει…) των στρατιωτικών ασκήσεων στην κορεατική χερσόνησο.

Τι έλαβε το ψόφιο κουνάβι έναντι αυτής της «δέσμευσης» (την οποία φαίνεται ότι δεν συμμερίζονται οι σωματοφύλακές του, αλλά αυτό θα ξεκαθαριστεί αργά ή γρήγορα…); Την δέσμευση του Kim ότι θα εργαστεί σοβαρά για την αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου – συνολικά… Και όχι, μόνο, της βόρειας κορέας… (Κάποιοι υποψιάζονται ότι η “αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου” μπορεί να φτάσει μέχρι τις αμερικανικές βάσεις στην ιαπωνία!… Πάντως το ψόφιο κουνάβι συμφώνησε….)

Τέλεια. Τέτοια ετεροβαρή συμφωνία σε βάρος της η Ουάσιγκτον ίσως δεν έχει υπογράψει ποτέ! (Φυσικά μπορεί πάντα να αλλάξει γνώμη. Σε μία μέρα. Σε μία βδομάδα. Σε ένα μήνα. Όποτε την βολεύει. Σιγά τώρα: οι υπογραφές είναι για να σβήνουν…)

(φωτογραφία κάτω: Ταπεινά, όσο πιο ταπεινά γίνεται, η ασταμάτητη μηχανή αποδίδει όλες τις τιμές σ’ Εκείνην! Την ντίβα πριγκίπισσα Kim Yo-jong, του οίκου των βορειοκορεατών αυτοκρατόρων, αδελφή του τωρινού. Πριν πέντε μήνες κανείς εκτός βόρειας κορέας δεν την ήξερε… Μέχρι που έσκασε στους χειμερινούς ολυμπιακούς…

Μετάλλιο δεν πήρε στους αγώνες (πήρε τα όλα τα υπόλοιπα). Πέντε μήνες μετά, χτες δηλαδή, ένας πρώην αρχιπράκτορας και νυν υπ.εξ. της άλλοτε υπερδύναμης, ο Mike Pompeo, ήταν υποχρεωμένος να ανταλλάξει μαζί της τα ντοσιέ της συμφωνίας / διακήρυξης…

Ω η δύναμη των συμβολισμών!!! Δεν θα ήταν λάθος αν συγκατήσετε αυτές τις σκηνές.. Αν, φυσικά, καταλαβαίνετε την δραματική ιστορικότητα της εποχής….)

Οκτώ χουντοκαραβάδες

Τρίτη 12 Ιούνη. Το ότι ο καθαρματοΚούλης πήγε να επιβεβαιώσει την συνέχεια της δουλειάς του καθαρματοΑλέξη (να «φιλήσει χεράκι» και στο Τελ Αβίβ, για να πάρει το ο.κ. δηλαδή…) την ώρα που οι ισραηλινές μπουλντόζες ξεκινούσαν να εξαφανίσουν το μισό μουσουλμανικό νεκροταφείο στην παλιά Ιερουσαλήμ και ο ισραηλινός στρατός σκοτώνει ότι και όπως γουστάρει στη Γάζα, δεν είναι τόσο σύμπτωση όσο φαίνεται. Με την έννοια πως όταν η ιστορία πυκνώνει (λόγω της έντασης της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης) πράξεις και λόγια πέφτουν έτσι κι αλλιώς το ένα πάνω στο άλλο.

Η ελληνοϊσραηλινή φιλία, λοιπόν, δυναμώνει, την ίδια περίοδο που η Αθήνα σηκώνει την πιο μεγάλη πέτρα που θα μπορούσε: οριστικά και αμετάκλητα έκρινε τους 8 τούρκους χουντοκαραβανάδες σχεδόν «αγωνιστές της ελευθερίας»· και, για χάρη τους (όχι για χάρη κανενός άλλου…) έχει κινητοποιήσει τον στρατό της. Να τους φυλάει, σαν το «άγιο φως». Σαν πολύτιμα asset. “Με τιμές αρχηγών κράτους”…

Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι πρόκειται για μια παρορμητική επιλογή του ελληνικού αντιτουρκικού ταμπεραμέντου!!! Καμμία σχέση!!! Έχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια από τότε που οι 8 χουντικοί καραβανάδες την έκαναν, αργά το βράδυ του πραξικομήματος της 15ης Ιούλη ή νωρίς το επόμενο πρωΐ, όταν χαμπάριασαν ότι έχουν ηττηθεί. Αρκετό διάστημα, δηλαδή, για να μελετήσει το ελληνικό βαθύ κράτος τα «υπέρ» και τα «κατά» της πολιτικής και ποινικής αθώωσης των χουντοκαραβανάδων.

Το κάνει συνειδητά το ελληνικό βαθύ κράτος!!! Συνειδητά επιλέγει να φτύσει στα μούτρα του Erdogan (τον οποίο προσπάθησαν να δολοφονήσουν κάποιοι απ’ τους «8»…) και στα μούτρα των εκλεγμένων και ξαναεκλεγμένων ισλαμοδημοκρατών στην τουρκία. Συνειδητά επιλέγει να δηλώσει «ναι, εμείς είμαστε με το πραξικόπημα του ’16, και με κάθε άλλο που θα καταφέρει να ανατρέψει τον Erdogan»… Αλλά, αυτό, δεν είναι μια διένεξη μεταξύ των δύο κρατών, του είδους «υφαλοκρηπίδα» ή «κυπριακό»… Όχι!!! Αν το ελλαδιστάν ήταν μόνο του απέναντι στην Άγκυρα θα έκανε εκείνο που υποσχέθηκε ο ψόφιος κοριός στον Erdogan στην αρχή: θα στους παραδώσω σύντομα. Δεν θα μπορούσε κάτι άλλο…

Όχι λοιπόν. Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο από μόνο του δεν έχει τα «κυβικά» να αθωώνει τούρκους χουντοκαραβανάδες! Έχει σημασία: δεν επεδίωξε καν να εξασφαλίσει εσωτερική (κοινωνική) συναίνεση γι’ αυτήν την αθώωση, πράγμα που σημαίνει ότι το ελληνικό βαθύ κράτος δεν θεώρησε το ζήτημα “υπόθεση εσωτερικής ιδεολογικής θέρμανσης”! Απλά τα πρακτόρικα μήντια (και οι λοιποί «συνεργάτες») ψιλοέκαναν μια εκστρατεία υπέρ τους. Συλλαλητήρια, διαδηλώσεις, ενέργειες «υπέρ των 8», δημοσιογραφικά αφιερώματα για το πόσο δίκιο είχαν, απειλές του είδους “αν τους δώσετε είστε προδότες” δεν έγιναν. Η θεία Λίτσα αγνοεί (σχεδόν) την περίπτωσή τους. Σαμπουάν και κωλόχαρτα για τους “αγωνιστές” δεν συγκεντρώθηκαν. Ούτε ο sky.fm ούτε ο real.fm, ούτε το “κόκκινο” έκαναν εκστρατεία για τα “δίκαια των χουντικών”, σε στυλ “όλοι μαζί μπορούμε” ή “coup pride”….

Είναι εύλογο το γιατί. Το ελλαδιστάν πουλάει άγριο τσαμπουκά απέναντι (ακόμα και στην ψόφια «αριστερή» ηθική, κυρίως όμως) στο τουρκικό καθεστώς, όχι επειδή βασίζεται στους εσωτερικούς συσχετισμούς… Αλλά επειδή έχει συνεννοηθεί επ’ αυτού με τους συμμάχους. Του άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ – Ριάντ. Η μάζα των προβάτων απλά μένει στο μαντρί της – αυτά τα ζητήματα, που είναι για το καλό της, είναι δουλειά των ειδικών…

Χωρίς την συγκατάθεση, το ο.κ., της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ, η Αθήνα δεν θα τολμούσε να κάνει κάτι τόσο άθλια προκλητικό – όσο κι αν το ήθελε….

(φωτογραφία: Μια χαρά φαίνονται. Σχεδόν stars! Μπορεί να διαλέξει ο καθένας ποιούς αγαπημένους του χουντικούς θα ήθελε να είναι τόσο σένιοι…)

Η «εθνική γραμμή» σε τραβάει απ’ το μανίκι – φουκαρά!…

Τρίτη 12 Ιούνη. Η περίπτωση των 8 διαφέρει από κάθε άλλη ατόμων που, ευρισκόμενοι εκτός τουρκικής επικράτειας (σε πρεσβείες, σε διπλωματικές αποστολές, σε πόστα του νατο, κλπ) κατηγορήθηκαν απ’ την Άγκυρα σαν «γκιουλενιστές», και ζητήθηκε η έκδοσή τους. Οι 8 χουντοκαραβανάδες είναι οι μόνοι που αποδεδειγμένα συμμετείχαν άμεσα, υλικά, πρακτικά στο πραξικόπημα! Δεν είναι «συμπαθούντες» ή «ίσως συμπαθούντες»… Είναι «αυτουργοί»!

Πάτησαν σκανδάλη, πως να το πούμε; Γι’ αυτό και δεν μπορεί να υπάρξει καμία σύγκριση με άλλες περιπτώσεις όπου διάφορα ευρωπαϊκά κράτη αρνήθηκαν την έκδοση (των κατηγορούμενων σαν «γκιουλενιστών»). Στην ελληνική επικράτεια ήρθαν «καραμπίνα» χουντικοί, άμεσα χωμένοι στο πραξικόπημα – και ήρθαν «καπάκι», τα χαράματα εκείνης της νύχτας, μόνο για να σώσουν τα τομάρια τους. Καραβανάδες που σκότωσαν – και ευτυχώς ηττήθηκαν – αλλά, φυσικά, το κεφάλι τους το ήθελαν…. Καραβανάδες που πρόδοσαν τους όρκους και στράφηκαν κατά της (τουρκικής) δημοκρατίας…

Γι’ αυτό και η άγρια προβοκάτσια της αθώωσης των 8 μπορεί να εννοηθεί μόνο μ’ έναν τρόπο: σαν μια ακόμα ελληνική συμβολή στον πολεμικό άξονα της Ουάσιγκτον και σία, σαν ένας κρίκος της αλυσίδας της ελληνο-αμερικανο-ισραηλινής φιλίας και συμμαχίας! Μόνο έτσι η ελληνική προβοκάτσια μπόρεσε να διαπραχθεί και να έχει ένα νόημα: να «σπρώξει» το τουρκικό καθεστώς σε πράξεις αντιποίνων τέτοιες που, στη συνέχεια, θα αξιοποιηθούν όχι μόνο (ή όχι τόσο) απ’ το ελλαδιστάν αλλά και απ’ το ψοφιοκουναβιστάν ή/και το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς. Ή, σε μια άλλη εκδοχή, για να νομιμοποιήσει προκαταβολικά τους πιθανούς επόμενους πραξικοπηματίες. (Τα αντίποινα δεν θα δουλέψουν όπως θα βόλευε, αλλά αυτό είναι η επόμενη ιστορία…)

Το ίδιο το (αποτυχημένο) πραξικόπημα του Ιούλη του 2016 ήταν άμεσα εγγεγραμμένο στην αμερικανο-ισραηλινή στρατηγική για τη μέση Ανατολή. Απ’ την στιγμή που οι ισλαμοδημοκράτες της Άγκυρας άλλαξαν συμμαχία, εγκατέλειψαν το αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο για την συρία και την μέση Ανατολή και προσχώρησαν το ρωσο-ιρανικό, «έπρεπε να πεθάνουν». (Τα ίδια συμβαίνουν τώρα και στην ιορδανία, θα τα πούμε σύντομα). Υπήρχαν κάποια εσωτερικά ερείσματα υπέρ της κατεδάφισης των ισλαμοδημοκρατών, αλλά αποδείχθηκαν εξαιρετικά αδύναμα τις πρώτες ώρες: είναι του είδους που χειροκροτούν μια χούντα αφού πρώτα νικήσει και εδραιωθεί. Δεν ματώνουν για πάρτη της…

Το πραξικόπημα, είτε επειδή δεν ήταν καλά σχεδιασμένο, είτε επειδή η Μόσχα πρόλαβε να ειδοποιήσει έγκαιρα τον Erdogan, είτε (κατά την γνώμη μας: κυρίως!) επειδή το μεγαλύτερο μέρος της τουρκικής κοινωνίας, ακόμα και ένα μέρος εκείνων που είναι αντίπαλοι του Erdogan, δεν ανέχεται πλέον, ξανά, στρατιωτική εξουσία, απέτυχε. Δεν βγαίνει έτσι ο κόσμος στους δρόμους, απέναντι στα τανκς και στα πολυβόλα, αν δεν έχει να υπερασπιστεί κάτι ανώτερο!!! Και στην τουρκία τον Ιούλη του ‘16, δεξιοί κι αριστεροί, εργάτες και αστοί, τούρκοι, κούρδοι, σύριοι πρόσφυγες, αιγύπτιοι φυγάδες, είχαν να υπερασπιστούν απέναντι στα τανκς κάτι πολύ ανώτερο. (Αντίθετα, η δήθεν «ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη», το μόνο που υπερασπίζεται είναι τους μισθούς των εγκάθετων, των κυκλωμάτων, των μηχανισμών… – και τα τουρκικά τανκς!!!)

Η αποτυχία του πραξικοπήματος και πάλι εγγράφεται στις εξελίξεις (στα σχέδια και στα αντι-σχέδια) για την μέση Ανατολή. Οι 8 κοπανατζήδες αυτού του πραξικοπήματος πως θα έπρεπε να θεωρηθούν; Σαν οι φουκαράδες μετανάστες που ψάχνουν μια καλύτερη ζωή; Όχι βέβαια!!! Είναι τα υλικά αποτυπώματα, άμεσα, μιλιταριστικά, κατηγορηματικά αποτυπώματα, αυτού του πραξικοπήματος· και της ήττας του. Συνεπώς η αθώωσή τους (και η περιφρούρηση της καλής τους «τύχης» απ’ τον ελληνικό στρατό) δεν είναι η πάγια τακτική του ελληνικού κράτους απέναντι στους μετανάστες / πρόσφυγες που φτάνουν σε ελληνικό έδαφος με ελικόπτερα – ή, άντε, με πλαστικές βάρκες!!!

Όχι!!! Είναι μέρος της ειδικής τακτικής του άξονα Ουάσιγκτον – Ριάντ απέναντι στο μπλοκ της Αστάνα… Είναι η ειδική μεταχείριση που επιφυλάσσεται στους πράκτορες, στους αρτζέντηδες, στους “ανθρώπους μας”! Όπου, ούτε οι ντόπιες ιδεολογίες (σκατά στην αριστεροσύνη τους!!) ούτε οι ηθικές («μα είναι φονιάδες»!!!) παίζουν ρόλο. Δουλειά έχουν τα εθνικά συμφέροντα και τα καθαρόαιμα καθάρματα!!!

Μόνο που την τεράστια πέτρα που σήκωσε το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο με την μορφή της αθώωσης των «8» δεν μπορεί να την κρατήσει. Θα πέσει απ’ τα χέρια του, αν όχι για άλλους λόγους γι’ αυτόν: επειδή οι συμμαχίες σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο είναι αρκούντως κυνικές, κι «αν έχεις εσωτερικά προβλήματα φιλαράκο, λύστα μόνος σου, δεν μπορούμε να ασχοληθούμε, έχουμε αλλού μέτωπα»… . Και δεν θα πέσει η τεράστια πέτρα ούτε επάνω στον ψόφιο κοριό, ούτε πάνω στον ψεκασμένο, ούτε πάνω στον ογκόλιθο, ούτε πάνω στα ντόπια και διεθνή αφεντικά τους. Αυτοί θα την έχουν κάνει έγκαιρα…

Θα πέσει πάνω μας. Το ξέρουμε πως είναι εύκολο να απωθήσετε αυτήν την αλήθεια. Όταν, όμως, την δείτε με τρόμο, μην πείτε «δίκιο είχατε».

Θα είναι αργά…

Η συνάντηση των 20 εκατομυρίων δολαρίων (σε έξοδα)

Δευτέρα 11 Ιούνη. Μα τις χίλιες καλοκαβουρντισμένες τράπεζες, τι περιμένει η ανθρωπότητα από έναν τύπο που δεν μπορεί να διαχειριστεί συντεταγμένα το «πρόβλημά του» με τους καναδέζικους δασμούς στο μοσχαρίσιο γάλα; Ότι είναι ο μάγος που θα «λύσει το πρόβλημα» των πυρηνικών της βόρειας κορέας;

Για να το πούμε αλλιώς: τέτοια απελπισμένη κρατική διοίκηση σαν αυτή που εκπροσωπεί το ψόφιο κουνάβι, πού πάει στη Σιγκαπούρη;

(φωτογραφία: Σωσίες είναι. Κάπως πρέπει να βγάλουν το μεροκάματο. Και ποιος θα τους κατηγορήσει αν “τα βρουν” όταν το fake είναι Η μόδα;)

Αφγανιστάν

Δευτέρα 11 Ιούνη. Συγγνώμη που η ασταμάτητη μηχανή τρώγεται και, καταλαβαίνουμε, σιγά μην σας νοιάζει τι γίνεται στα αφγανικά υψίπεδα. Αυτή, απ’ την μεριά της, επιμένει: οι ένοπλοι στη φωτογραφία είναι ταλιμπάν. Οι οποίοι συνεχίζουν την εαρινή εκστρατεία τους, εξουδετερώνοντας διαρκώς τον «επίσημο» αφγανικό στρατό, εν προκειμένω στη δυτική επαρχία της Farah, παρά τις αμερικανικές αεροπορικές επιθέσεις.

Έτσι βρε αδερφέ, μήπως και έρθει σε καμιά καφενειακή κουβέντα το θέμα… Ξέρετε, απ’ αυτές τις γνωστές, που οι πιο «ειδικοί» είναι σίγουροι για τον κόσμο – τον οποίο αγνοούν…

(Αυτά εν όψει της υποθετικής προς το παρόν στιγμής όπου κάποιος υπ.εξ. τύπου Lavrov βγαίνει και λέει…. Χμμμ, στο αφγανιστάν ο πόλεμος δεν είναι πλέον μέσω proxies…)