Tag: ηπα

Η άλλοτε μόνη υπερδύναμη στην πένσα

Παρασκευή 19 Οκτώβρη. … Το αφετηριακό σημείο της στρατηγικής εθνικής ασφάλειας είναι η αναγνώριση ότι η αμερική έχει εισέλθει σε μια περίοδο ανταγωνισμού μεταξύ μεγάλων δυνάμεων, και ότι οι πολιτικές των ηπα στο παρελθόν δεν κατάφεραν ούτε να ανακόψουν αυτήν την αναδυόμενη τάση ούτε να εξοπλίσουν κατάλληλα το έθνος μας για να πετύχει τους στόχους του. Αντίθετα απ’ τις γεμάτες ελπίδα παραδοχές των προηγούμενων κυβερνήσεων, η ρωσία και η κίνα είναι σοβαροί ανταγωνιστές που ενισχύουν τις υλικές και ιδεολογικές προϋποθέσεις για να ανταγωνιστούν την υπεροχή και την ηγεσία των ηπα στον 21ο αιώνα. Συνεχίζει να είναι ένα απ’ τα πιο σημαντικά συμφέροντα εθνικής ασφαλείας των ηπα το να εμποδίσουν την κυριαρχία εχθρικών δυνάμεων πάνω στο έδαφος της ευρασίας. Ο κεντρικός σκοπός της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης είναι να προετοιμάσει το έθνος για να αντιμετωπίσει αυτήν την πρόκληση ενισχύοντας συστηματικά τις στρατιωτικές, οικονομικές και πολιτικές βάσεις της αμερικανικής δύναμης…

Αυτή ήταν η δεύτερη παράγραφος στην κατάθεσή του A. Wess Mitchell, στην επιτροπή διεθνών σχέσεων της αμερικανικής γερουσίας, στις 21 Αυγούστου 2018· με τίτλο «η στρατηγική των ηπα απέναντι στην ρωσική ομοσπονδία».

Ως προς το «τι θα κάνουμε απο εδώ και πέρα» ο Mitcell (υφυπουργός εξωτερικών των ηπα για τις ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις) δεν προσθέτει κάτι σε προηγούμενες αποφάσεις της ψοφιοκουναβικής κυβέρνησης, όπως, για παράδειγμα, η “στρατηγική εθνικής ασφάλειας”. Το καινούργιο είναι η παραδοχή της αποτυχίας των προηγούμενων αμερικανικών προσπαθειών να εμποδιστεί “η κυριαρχία εχθρικών δυνάμεων πάνω στο έδαφος της ευρασίας”. Είναι, δηλαδή, η τοποθέτηση των τωρινών αμερικανικών ενεργειών στις αλληλουχίες του ιστορικού χρόνου, πράγμα που είναι αρκετό για να διαφωτίσει τόσο για τον χαρακτήρα των “προηγούμενων αποτυχημένων προσπαθειών” όσο και για τα βασικά χαρακτηριστικά εκείνων που τώρα έχουν αρχίσει να ξεδιπλώνονται.

Ο κόσμος στην πένσα

Παρασκευή 19 Οκτώβρη. Ποιές ήταν, λοιπόν, οι προηγούμενες προσπάθειες; Πρώτη και κυριότερη ο προληπτικός πόλεμος κατά της τρομοκρατίας… στη μισή απ’ την γραμμή αντιπαράθεσης Μεσόγειος – Ειρηνικός, πρώτα με την εισβολή στο αφγανιστάν και, στη συνέχεια, με την εισβολή στο ιράκ και την κατασκευή της “ισλαμικής τρομοκρατίας 2.0 με κατάκτηση εδάφους”, του isis, για χρήση σε μεγάλο μέρος της μέσης Ανατολής, της βόρειας Αφρικής και της νοτιοανατολικής Ασίας. (Υπήρχαν βλέψεις για επέκταση της “τρομοκρατίας” στα δυτικά της κίνας, αλλά αυτές απέτυχαν γρήγορα…) Και ύστερα, εξίσου σημαντική, η προσπάθεια δημιουργίας μιας οικονομικο/στρατιωτικής συμμαχίας στην ανατολική και νοτιοανατολική ασία, με σκοπό τον «εγκιβωτισμό» του κινεζικού καπιταλισμού.

Έχουμε αφιερώσει δεκάδες κείμενα / αναλύσεις στο (χάρτινο) Sarajevo, πολύ περισσότερα σχόλια στην ασταμάτητη μηχανή (αλλά και το τετράδιο για εργατική χρήση νο 1) για να εξηγήσουμε τόσο το «πριν» των αμερικανικών ενεργειών (απ’ τον Σεπτέμβρη του 2001 και μετά) όσο και το «τώρα». Ένα απ’ τα βασικά χαρακτηριστικά των προηγούμενων (και ομολογημένα πια αποτυχημένων) προσπαθειών της Ουάσιγκτον να αντιμετωπίσει προκαταβολικά / προληπτικά τόσο το Πεκίνο όσο και την Μόσχα (όταν θεωρούσε αυτά τα καπιταλιστικά κράτη εν δυνάμει ανταγωνιστές της) ήταν πως δεν ήταν άμεσα στρατιωτικές. Απ’ τις «χρωματιστές επαναστάσεις» στο υπογάστριο της Μόσχας ως την προώθηση των φασιστών στην ουκρανία και απ’ τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» ως την ίδια την «ισλαμική τρομοκρατία» η Ουάσιγκτον και οι στενοί της σύμμαχοι απέφυγαν να εμπλακούν σε ένοπλη αναμέτρηση σαν κράτη πρώτης γραμμής εναντίον κρατών πρώτης γραμμής. Χρησιμοποίησε / χρησιμοποίησαν «υποκατάστατα», «εργολάβους», «μισθοφόρους»: ήταν η φτηνή εκδοχή ενός παγκόσμιου πολέμου (αυτό υποστηρίζουμε εδώ και 2 δεκαετίες, του 4ου…) που επέτρεπε να μην φαίνεται τέτοιος στα μάτια των πρωτοκοσμικών υπηκόων.

Αυτή η μέθοδος (λέει καθαρά ο Mitchell, και δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο πιο σημαντικός που το λέει), τοποθετώντας την στην ιστορική της συνέχεια, απέτυχε στους στόχους της. Οι ανταγωνιστές των ηπα στο έδαφος (αλλά και στη θάλασσα…) της ευρασίας ενισχύθηκαν θεαματικά μέσα σε λιγότερο από 20 χρόνια. Ο κινεζικός καπιταλισμός είναι αυτός που προκαλεί τρόμο με την απόδοση και την ταχύτητα της επέκτασής του. Όσο για τον ρωσικό, μπορεί από κοινωνικο/οικονομική άποψη να μην επιδεικνύει ως τώρα σπουδαία πράγματα, από στρατιωτική, τεχνολογική και διπλωματική άποψη όμως είναι μια χαρά: κατάφερε να «κατακτήσει» το συριακό έδαφος (και όχι μόνο), για πρώτη φορά απ’ τις ένδοξες εποχές της εσσδ στα ‘60s και στα ‘70s· ενώ ισχυρίζεται ότι κατέχει πολεμική τεχνολογία σαφώς ανώτερη απ’ την αμερικανική…

Αφού απέτυχε η «σκιώδης» φάση του 4ου παγκόσμιου, η φάση που δεν ήταν ανοικτά στρατιωτική / πολεμική· κι αφού η αποτυχία της δεν άφησε τα πράγματα (τους παγκόσμιους συσχετισμούς δύναμης) όπως ήταν το 2001 ή, έστω, το 2005 αλλά είναι πια ολοφάνερη η επιδείνωση σε βάρος των ηπα, τι χαρακτηριστικά μπορεί να έχει απο ‘δω και στο εξής η αμερικανική προσπάθεια «διατήρησης της παγκόσμιας ηγεμονίας στον 21ο αιώνα»;

Οπωσδήποτε πολύ χειρότερα απ’ ότι ως πρόσφατα. Δεν είναι, φυσικά, καθόλου εύκολο πια. Αλλά είναι αδύνατο για τις ηπα να «πέσουν κατηγορία», να γίνουν δηλαδή μια «περιφερειακή» δύναμη ομόλογη και ανάλογη είτε της ρωσίας, είτε της κίνας!! Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι μια «επιλογή» που ένα κράτος / κεφάλαιο (και μάλιστα με την αμερικανική ιστορία) θα μπορούσε να αποφύγει, προτιμώντας κάτι πιο «ειρηνικό» και «αναίμακτο». Είναι δομικό καπιταλιστικό καθήκον. Ο αμερικανικός καπιταλισμός (όπως και αρκετοί άλλοι) δεν είναι «αυτάρκης» ούτε ως προς την εκμετάλλευση της εργασίας, ούτε ως προς την εξασφάλιση πρώτων υλών, ούτε ως προς τις αγορές που θα καταναλώσουν τα εμπορεύματά του: θέλει μερίδια του πλανήτη, και θέλει να μην έχουν οι ανταγωνιστές του άλλα ισοδύναμα μερίδια…

Ενώ, λοιπόν, η καθημερινότητα (συμπεριλαμβανόμενης εκείνης που θέλει να λέγεται «πολιτική»…) περιστρέφεται γύρω από ζητήματα τρίτης ή τέταρτης κατηγορίας και σημασίας, στον όχι μακρινό ορίζοντα πυκνώνουν οι κάνες…

Τα κεφάλια στην άμμο

Παρασκευή 19 Οκτώβρη. Η αντί-δραση των πρωτοκοσμικών (χωρίς εξαιρέσεις!!) είναι «ψυχαναγκαστική»: απώθηση. «Αν κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τι συμβαίνει, τότε αυτό δεν συμβαίνει».

Παράδειγμα οι όλο και πιο «θερμές» συμμαχικές σχέσεις του ελλαδιστάν, τόσο με την Ουάσιγκτον όσο και με το Τελ Αβίβ. Η μαζική εθνική απώθηση συμβουλεύει καταπραϋντικά πως αυτές οι σχέσεις θα είναι αναίμακτες, όσο κι αν τραβήξουν στο χρόνο. «4ος παγκόσμιος πόλεμος»; Μα όχι, τι λέτε; Δεν γίνεται – δεν γίνεται – δεν γίνεται!!! Ίσως «μπορεί» να γίνει…. κάποτε στο μακρινό μέλλον… Κι αυτό ενόσω το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο σχεδόν εκλιπαρεί τόσο την Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ να «βοηθήσει»…

Σε τι να βοηθήσει και πως; Αν όλες αυτές οι «βοήθειες» εγγράφονται στην εξέλιξη (και στην «θέρμανση») του 4ου παγκόμιου (όπως υποστηρίζουμε) τι είναι αυτό που προσφέρει το ελλαδιστάν στους «συμμάχους» του; Τον φοβερό και ανίκητο στρατό του; Όχι… Τα τρομερά και ακαταμάχητα όπλα του; Ούτε γι’ αστείο… Την στρατηγική του σκέψη; Εδώ γελάνε όλοι μέχρι δακρύων… Τότε τι;

Αυτό που προσέφερε σ’ όλους τους προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους, τον 1ο, τον 2ο, τον 3ο (τον επονομαζόμενο: ψυχρό): την γεωγραφική θέση του! Ξηρά, θάλασσα, αέρα. Σε κανέναν απ’ τους προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δεν είχε κάτι άλλο να «καταθέσει στην αρένα» εκτός απ’ την γεωγραφία του. Και, φυσικά, τους λαιμούς των υπηκόων του, μάχιμων ή άμαχων, σαν «μπάζα». Γι’ αυτήν την προσφορά που (ποτέ, ποτέ, ποτέ!) δεν ήταν «αναίμακτη», ο ελληνικός ιμπεριαλισμός ανταμοιβόταν στις διεθνείς μεταπολεμικές συμφωνίες και μοιρασιές· αφού συνέβαινε να βρίσκεται πάντα με την μεριά των νικητών… Χάρη σ’ αυτήν την προσφορά τα ντόπια αφεντικά έγιναν αυτά που είναι σήμερα, από οικονομική, ιδεολογική και ηθική άποψη: η γεωπολιτική πρόσοδος ήταν και παραμένει το «επιχειρησιακό μοντέλο» του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου / ιμπεριαλισμού. Όπως η πολιτική πρόσοδος, σαν «ιμπεριαλισμός εσωτερικού», είναι η ποτισμένη ως το μεδούλι, κυρίαρχη «αντίληψη για τα καλά και συμφέροντα»…

Τόσο η πολιτική όσο και η γεωπολιτική πρόσοδος απ’ το αίμα έχουν βγει, κι εκεί επιστρέφουν όταν τα πράγματα ζορίζουν. Οι νεκροί, φυσικά, δεν μιλάνε ούτε διεκδικούν το δίκιο τους. Όμως αυτούς ακριβώς τους νεκρούς (της τάξης μας) κουβαλάμε για να μας υποδεικνύουν να μην χαζεύουμε, να μην ξεγελιόμαστε, να μην παραμυθιαζόμαστε. (Τίποτα ευκολότερο όμως απ’ το να τους ξεφορτωνόμαστε και να τους πουλάμε κι αυτούς και την πείρα τους…)

Μπορεί όλα αυτά να είναι εξαιρετικά δυσάρεστα. Ίσως, όμως, το πραγματικά δυσάρεστο να είναι ένα και μόνο ένα: κανείς δεν διαλέγει ούτε πότε ούτε σε ποιο μέρος θα γεννηθεί! Μπορεί όμως να διαλέξει (ή να μην διαλέξει) αν θα αντισταθεί..

Το σίγουρο είναι πως καμία απώθηση δεν έσωσε ποτέ κανέναν απ’ τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των αφεντικών «που του έτυχαν»…

Είναι τοξικός ο τοξικός…

Τετάρτη 17 Οκτώβρη. Δεν μπορούμε να περηφανευτούμε για τέτοιου είδους «επιρροές» της ασταμάτητης μηχανής. Πρέπει, όμως, να το μάθετε από εμάς.

Εντοπίστηκε, λοιπόν, ένας απ’ τους (πολλούς) κρυφούς και ανομολόγητους αναγνώστες της: είναι ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Lindsey Graham (μέλος της επιτροπής στρατού της αμερικανικής γερουσίας…). Αν και όπως το παραδέχεται υπήρξε ένας απ’ τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Mohammed bin Salman (μια φορά τον γράφουμε με το όνομά του), μετά την δολοφονία του Khashoggi δήλωσε:

Το ξέρω καλά. Τίποτα δεν γίνεται στη σαουδική αραβία εν αγνοία του MBS. Νομίζω ότι έχει μπει σε άσχημο δρόμο. Δεν μπορώ να ξανακάνω δουλειές με την σαουδική αραβία μέχρις ότου ξεπεράσουμε αυτό το ζήτημα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα ξαναπάω στη σαουδική αραβία όσο είναι στο πόστο του αυτός ο τύπος… Είναι μπουλτόζα κατεδαφίσεων. Σκότωσε αυτόν τον άνθρωπο στο προξενείο στην τουρκία και περιμένει να το αγνοήσω;… Ο MBS για μένα είναι τοξικός…

Ναι!!! Αποκάλεσε τον τοξικό «τοξικό»!!! (Με άλλο νόημα βέβαια, αλλά…) «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται»!!!

… αλλά οι καμήλες του xέζουν στο δωμάτιο…

Τετάρτη 17 Οκτώβρη. Στα πιο σοβαρά τώρα: «ανώνυμοι» τούρκοι αξιωματούχοι που συμμετέχουν στις έρευνες για τις «συνθήκες εξαφάνισης» του Khashoggi είπαν στο al jazeera ότι έχουν στην κατοχή τους ένα ηχητικό διάρκειας 11 λεπτών, μέσα απ’ το προξενείο, που καταγράφει την επίθεση στον Khashoggi και την δολοφονία του. Ξεκαθάρισαν ότι προέρχεται από άλλη πηγή, και όχι απ’ το apple watch του.

Το πρόβλημα που είχε απ’ την αρχή το τουρκικό καθεστώς είναι πως διαθέτει μεν αρκετά χειροπιαστά στοιχεία για την δολοφονία, αλλά τα έχει αποκτήσει «παράνομα»: από την παρακολούθηση της σαουδαραβικής πρεσβείας μέσα-έξω. Δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει (όχι όλα, σίγουρα) επειδή θα είναι σα να παραδέχεται ότι παρακολουθεί ξένες πρεσβείες (προφανώς και άλλες πλην του Ριάντ). Προσπαθεί, λοιπόν, να βρει στοιχεία απ’ την εκ των υστέρων «τυπική» έρευνα… Κι ως τώρα μόνο με διαρροές δείχνει ότι «έχει στο χέρι» τον τοξικό, δημιουργώντας “κλίμα”…

Το al jazeera – στην αραβική έκδοσή του, κι αυτό έχει την σημασία του… – δημοσιοποιεί ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, που υποθέτουμε πως έχουν τουρκική προέλευση. Ότι η “διμοιρία θανάτου” που είχε έρθει απ’ το Ριάντ την έπεσε στον Khashoggi αμέσως μόλις μπήκε στο προξενείο, κι ότι τον έσυραν στο γραφείο του γενικού προξένου, όπου τον κτύπησαν μέχρι θανάτου παρόντος του προξένου. Στη συνέχεια ο ιατροδικαστής Salah al Tabiqi, που είχε έρθει επί τούτου, ζήτησε απ’ τον πρόξενο να βγει έξω και άρχισε να κομματιάζει το πτώμα του Khashoggi με το “ειδικό ηλεκτρικό πριόνι” του, μια δουλειά που κράτησε επτά λεπτά. Ταυτόχρονα ζήτησε απ’ τους υπόλοιπους που ήταν στο δωμάτιο να βάλουν δυνατά μουσική, προφανώς για να καλύψουν τον ήχο του πριονιού…

Είναι προφανές ότι με ζεστό ακόμα το σώμα, ο διαμελισμός του θα γέμισε το γραφείο με αίματα. Είναι γι’ αυτό που ο Erdogan δήλωσε χτες ότι «έχει γίνει προσπάθεια να καλυφθούν στοιχεία μέσω φρεσκοβαψίματος κάποιων χώρων» στο προξενείο…

Εν τω μεταξύ το bbc, ευκαιρίας δοθείσης, θυμήθηκε κάτι που είχε ξεχάσει ως τώρα. Ότι τρεις πρίγκηπες, του οίκου των Σαούντ αλλά αντίπαλοι του τοξικού, έχουν «εξαφανιστεί» τα 3 τελευταία χρόνια. Και οι τρεις εξαφανίστηκαν από ευρωπαϊκό έδαφος (ο ένας απ’ το Παρίσι), που σημαίνει στην καλύτερη των περιπτώσεων ότι τους απήγαγαν και τους πήγαν στο Ριάντ. Εκεί όπου το «ειδικό ηλεκτρικό πριόνι» δεν χρειάζεται μασκάρισμα…

Φαίνεται, όμως, ότι μέχρι να ηττηθεί οριστικά ο τοξικός στο συριακό πεδίο μάχης (και η οριστική του ήττα θεωρούμε πως ήταν στο Idlib…) δεν κρινόταν συμφέρον να αναρωτηθούν οι ευρωπαϊκές αστυνομίες ή τα καθώς πρέπει media «τι στην ευχή απέγιναν αυτοί οι πρίγκηπες;»…

(φωτογραφία: Ο τοξικός χτες, μ’ έναν αμερικάνο φίλο – στο παλάτι του φυσικά…)

Καθαρίζοντας τους λεκέδες 1

Τρίτη 16 Οκτώβρη. Ο βασιλικός γαμπρός έκανε την προεργασία σαν “γραμματοκομιστής” του τοξικού… . Ο πεθερός πρόεδρος εντυπωσιάστηκε τηλεφωνικά απ’ την επίμονη άρνηση του τοξικού, “όχι δεν το έκανα εγώ, όχι δεν είμαι αυτό που λένε για μένα”. Και σκέφτηκε (εντελώς μόνος του, μπορεί να συμβαίνει κι αυτό καμιά φορά…) ότι τελικά κάποια “ανεξέλεγκτα στοιχεία” καθάρισαν τον σαουδάραβα Jamal Khashoggi…. (Μωρέ μήπως ήταν τίποτα πράκτορες του ιράν;)

Αφού ο τοξικός δεν ήξερε, κι αφού η διμοιρία των δολοφόνων ήταν «ανεξέλεγκτη», ίσως μπορεί το Ριάντ να το παραδεχτεί πια: ναι, κάτι δεν πήγε καλά εκεί στο προξενείο μας, και τον σκότωσαν οι αληταράδες τον άνθρωπο ενώ ήθελαν απλά να τον ρωτήσουν κανά δυο πραματάκια – τα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του και οι ένοχοι θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους.

Υπάρχει, βέβαια, το ερώτημα, «τι το κουβάλησαν μαζί τους το ηλεκτρικό χειρουργικό πριόνι που κόβει κόκκαλα» οι 15 «ειδικοί απεσταλμένοι» απ’ το Ριάντ αν όλο κι όλο που σκόπευαν ήταν να ανακρίνουν τον Khashoggi. Αλλά θα χωθεί κι αυτό κάτω απ’ το χαλί – άσε που δεν ξέρει κανείς πως γίνονται οι ανακρίσεις στη σαουδαραβική χούντα. (Ο υπ.εξ. Pompeo, πρώην αρχι-cia, ανέλαβε κι αυτή τη δουλειά, και βρίσκεται στο Ριάντ. Λογικά για να συνταχτεί από κοινού με τον τοξικό η “μισοανάληψη” της ευθύνης…)

Κάτω απ’ το χαλί υπάρχει χώρος… Ωστόσο το χαλί θα μείνει στη θέση του: στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ. Και επειδή ο καπιταλιστικός κόσμος δεν είναι πλέον «μονοπολικός», δεν είναι τέτοιες ούτε και οι ετυμηγορίες περί του ενός ή του άλλου εγκλήματος. Πράγμα που σημαίνει πως αν η Ουάσιγκτον αναλάβει να σώσει τον τοξικό (πράγμα που δείχνει να το θέλει…), απλά θα γίνει ακόμα περισσότερο «κοράκι», κουβαλώντας διάσημα πτώματα.

Όχι μόνο του Khashoggi….

Καθαρίζοντας τους λεκέδες 2

Τρίτη 16 Οκτώβρη. Παρότι τέτοιους καιρούς ποιός ασχολείται, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς πόσο επικίνδυνος (και πόσο άμεσα επικίνδυνος) ήταν ο Khashoggi ώστε να τον σκοτώσουν και να τον κομματιάσουν για να τον εξαφανίσουν σε μια επιχείρηση που θα τραβούσε την προσοχή· ενώ θα μπορούσαν να τον σκοτώσουν οπουδήποτε, μια άλλη στιγμή, αλλού, με μια σφαίρα στο κεφάλι – και να παρουσιαστεί σαν απόπειρα ληστείας…

Η μία εξήγηση είναι ότι ο τοξικός κάθεται πάνω σ’ ένα βουνό κόκα: σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει λογική (εντός ή εκτός εισαγωγικών) εξήγηση για το πως και τι σκέφτεται ένα αφεντικό, και για το πως δρα. Η άλλη εξήγηση (που δεν αναιρεί την προηγούμενη) είναι η σοβαρή πιθανότητα όχι μόνο το βασίλειο του τοξικού αλλά και κάποια κυκλώματα των αμερικανικών υπηρεσιών να ήθελαν το κακό του Khashoggi· και να έσπρωξαν τον τοξικό (πάνω σ’ ένα βουνό κόκα δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια σπρωξίματος) να αναλάβει δράση, κατά βούληση.

Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα το μεγαλύτερο έγκλημα του Khashoggi να μην ήταν η κριτική του στον τοξικό. Αλλά η στενή σχέση του με τον Turki al Faizal, μια μούρη του οίκου των Σαούντ, απ’ τον κλάδο που θα έπρεπε να διαδεχθεί τον τωρινό βασιλιά (αν αυτός ο τελευταίος δεν είχε διορίσει πραξικοπηματικά τον γυιό του σαν διάδοχο).

Αυτός ο πρίγκηπας Turki al Faizal ήταν επικεφαλής των σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών απ’ το 1977 ως το 2001 – πιο «βαθύ κράτος» δεν γίνεται. Απ’ τη θέση του συνεργαζόταν με διάφορες πρωτοκοσμικές υπηρεσίες, όπως οι αμερικανικές και οι αγγλικές. Και πάλι λόγω θέσης «ήξερε πολλά» για το τι έγινε στις 11 Σεπτέμβρη του 2001· πράγματα που, πιθανότατα, τα ήξερε και ο Khashoggi. Μια χαρά, δηλαδή, αυτός ο τύπος θα μπορούσε να είναι κομβικός σε μια κίνηση κατά του “τοξικού” (που θα αποκαθιστούσε την παραδοσιακή σειρά διαδοχής στο σαουδαραβικό παλάτι σουτάροντας τον τοξικό και την φράξιά του) εξασφαλίζοντας, μέσω των κατάλληλων εκβιασμών για αποκαλύψεις, την εξουδετέρωση των αμερικανικών μηχανισμών που τώρα στηρίζουν τον ένα βουνό κόκα (λέγε με ψόφιο κουνάβι, σόι, μοσάντ, κλπ).

Παρότι η ασταμάτητη μηχανή δεν κατέχει από τέτοιου επιπέδου “αντικατασκοπεία”, μπορεί να κάνει την εκτίμηση πως αν πράγματι υποδειχθεί (έστω και “έμμεση”) εμπλοκή των αμερικανικών υπηρεσιών στη δολοφονία του Khashoggi, τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα για τον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ. Γιατί δεν θα είναι λίγοι (στον δυτικό κόσμο) που θα επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά ότι η απόπειρα κατά τον Skripal που χρεώθηκε στη Μόσχα είχε πολύ πιο ασήμαντα κίνητρα· αλλά αντιμετωπίστηκε με πολύ πιο σκληρή «παιδαγωγική» απ’ το «αααα… ήταν ανεξέλεγκτα στοιχεία».

Δεν είναι ο αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος της αυστρίας ο Khashoggi: η δολοφονία του δεν θα γίνει η τυπική αφορμή για την έναρξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Πρώτον επειδή αυτός έχει ξεκινήσει προ πολλού· και δεύτερον επειδή στους θεαματικούς, μεταμοντέρνους καιρούς που η πραγματική τιμή της διασημότητας έχει καταβαραθρωθεί, όχι ένα κεφάλι αλλά μια πυραμίδα από διάσημα κεφάλια χρειάζεται για να φτιαχτούν “σήματα”….

Χριστέ και παναγία!

Τρίτη 16 Οκτώβρη. Το ότι διάφορα αρχιτραγάτα τα σπάνε μεταξύ τους, θα μπορούσε να είναι αδιάφορο θέμα· τουλάχιστον για την επι γης κόλαση. Ωστόσο το γεγονός ότι το αρχιτραγάτο Istanbul αποφάσισε να δώσει υπόσταση στην ακροδεξιά ουκρανική παπαδοδιάσπαση αφού πρώτα συμβουλεύτηκε το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο (υπό την εμβληματική διεύθυνση του ογκόλιθου) live, στην Αθήνα, κάνει de facto το ελλαδιστάν συνένοχο σε εξελίξεις (στην ουκρανία) που μυρίζουν αίμα. Και η επι γης κόλαση δεν χορταίνει ποτέ…

Η αντίδραση του αρχιτραγάτου Μόσχας (που ως τώρα είχε το επίσημο εκκλησιαστικό μονοπώλιο στους χριστιανούς της ουκρανίας) ήταν αναμενόμενη. Προηγήθηκε, εννοείται, σύ-σκεψη με το Κρεμλίνο. Η δήλωση του πρώην καγκεπίτη Putin ότι «θα προστατέψει τους ορθόδοξους» είναι πολιτική· καθόλου θρησκευτική.

Όπως πολιτικά είναι τα αμερικανικά πανηγύρια για την έγκριση του αρχιτραγάτου Istanbul στην «αυτοκεφαλία» της εθνικιστικής ουκρανικής εκκλησιαστικής φράξιας (φωτογραφία επάνω).

Τι σύμπτωση!!! Στην ίδια πόλη, την Istanbul, έγιναν με μικρή χρονική απόσταση μια δολοφονία με διαμελισμό του πτώματος και ένας «θρησκευτικός» διαμελισμός ενός τίγκα στην πτωμαΐνη failed state…

Cui bono?

Κι ακόμα: όταν το μικρό και ασήμαντο αλλά πάντα πρόθυμο για θελήματα πανούργο ελληνικό βαθύ κράτος κληθεί να πληρώσει αυτά τα χρέη που φτάχνει τώρα (γιατί θα κληθεί, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, “δωρεάν γεύματα” δεν υπάρχουν στον καπιταλισμό!), θα κάτσουμε να ξαναπληρώσουμε σαν γνήσιοι μαλάκες; Ή θα έχουμε διαχωριστεί έγκαιρα και αδιαπραγμάτευτα;

Έλα ντε…

Αεροπλανοφόρο μεν, αλλά λιανά

Κυριακή 14 Οκτώβρη. Η αποκάλυψη (;) ότι το αμερικανικό πεντάγωνο είχε για 4 χρόνια, απ’ το 2013 ως το 2017, αεροπορική βάση στην κύπρο, δεν ήταν άξια προσοχής για την ελληνική καθεστωτική δημαγωγία. Υποθέτουμε για σοβαρούς λόγους. Ίσως επειδή ισχύουν πράγματα «περίπλοκα» για την εντόπια γεωπολιτικο-προσοδική λογική: όταν ο ψεκασμένος εκφράζει δυνατά και γκροτέσκα αυτό που σκέφτεται το σύνολο του ελληνικού βαθέος κράτους, «αμερικάνοι πάρτε, εδώ οι καλές τοποθεσίες για βάσεις!» ελπίζοντας σε ικανά ανταλλάγματα, μπορεί να εκδηλώνει ένα κάποιο εθνικό διαζύγιο με την πραγματικότητα. Δεν είναι το πρώτο, δεν είναι ούτε το τελευταίο…

Τι βάση ήταν αυτή η αμερικανική στην κύπρο; Μέσα στην αγγλική βάση στο Ακρωτήρι, ο αμερικανικός στρατός είχε «πιάσει» χώρο και υποδομές για καμιά 10αριά πολεμικά ελικόπτερα. Η εξήγηση που δόθηκε ήταν ότι θα χρησιμοποιούνταν σε «περίπτωση ανάγκης» για την εκκένωση από αμερικάνους της Βηρυτού. (Αν θέλετε το πιστεύετε: 4 χρόνια περίμεναν την “περίπτωση ανάγκης”; Και δεν συμμετείχαν τα ελικόπτερα σε καμία απ’ τις πολλές νατοϊκές ή μη αεροναυτικές ασκήσεις που έχουν γίνει στην περιοχή αυτά τα χρόνια;). Εννοείται πως μετά την πολύ πρόσφατη αποκάλυψη της βάσης (η οποία έγινε στις ηπα) το ελληνοκυπριακό γκουβέρνο δηλώνει ότι «δεν ήξερε τίποτα»… (Και πώς διέσχιζαν τα αμερικανικά απάτσι τον νοτιοκυπριακό ενάεριο χώρο; Μήπως το κανόνισε κανάς «σύμβουλος»; Συμβαίνουν κι αλλού, γι’ αυτό ρωτάμε…)

Σε κάθε περίπτωση ήταν μια ευέλικτη και πάντως όχι μόνιμη εγκατάσταση του αμερικανικού στρατού, απέναντι απ’ την συριακή επικράτεια. Κι έτσι προκύπτει όσο πιο καθαρά και τεκμηριωμένα γίνεται η post-modern αντίληψη (και) του αμερικανικού πενταγώνου για το τι συγκροτεί τις επιμελητειακές υποδομές του. Σταθερές και μόνιμες εγκαταστάσεις όσες χρειάζονται· ακριβώς οι απαραίτητες και όχι περισσότερες. Απο ‘κει και ύστερα «ευκαιριακά συμβόλαια» χρήσης εδάφους, θάλασσας ή αέρα, πότε εδώ και πότε εκεί, για όσο και όπου προκύπτουν επιχειρησιακές ανάγκες. Απ’ την μια μεριά: όλος ο πλανήτης διαθέσιμος σαν μια βάση. Απ’ την άλλη: πρακτικά εδώ ή εκεί, όταν χρειάζεται, με το ελάχιστο δυνατό κόστος…

(Να ένα παράδειγμα που θα κάνει πικραμμένο κάθε καμμένο και ψεκασμένο: παρότι έχουν μόνιμη και σταθερή βάση στο κόσοβο, οι αμερικάνοι θέλουν άλλη μία σε αλβανικό έδαφος. Ε, θα ξοδέψουν 50 μύρια δολάρια για να την φτιάξουν στο παλιό και παρατημένο αεροδρόμιο της Kucova, λίγα χιλιόμετρα βόρεια του Berat).

Δεν θα έπρεπε να παραξενεύει αυτό το «πλουραλιστικό» μοντέλο των «διευκολύνσεων» αντί για μόνιμες βάσεις. Είναι ευέλικτο απ’ την άποψη ότι προσαρμόζεται εύκολα σε εξελισσόμενες στρατιωτικές αναγκαιότητες. Είναι σαφώς πιο οικονομικό με την έννοια ότι δεν χρειάζονται τα έξοδα μόνιμων εγκαταστάσεων που δεν δουλεύουν πάντα και συχνά υπολειτουργούν. Είναι και τεχνολογικά επίκαιρο επειδή είτε οι αλυσίδες εφοδιασμού είτε οι πολεμικές επιχειρήσεις οργανώνονται μέσα απ’ την αναζήτηση, όπου είναι εφικτό, εναλλακτικών, που θα «μετατρέπουν τον χώρο σε χρόνο» – όπως υποδεικνύει το καπιταλιστικό δόγμα σε κάθε μείζονα τεχνολογική αναδιάρθρωσή του.

Εκείνοι που θέλουν να πουλάνε συμμαχικές εκδουλεύσεις έναντι «σοβαρών εθνικών ανταλλαγμάτων» μπορεί και να προβληματίζονται. Άλλο να «πουλάς» μόνιμη εγκατάσταση στον αμερικανικό στρατό, κι άλλο να «πουλάς» πέντε ώρες προσγείωσης / απογείωσης κάθε δέκα μέρες…

Δυστυχώς δεν ισχύει στην παροχή τέτοιου είδους «διευκολύνσεων» η απόδοση του airbnb, παρότι από λειτουργική άποψη το πράγμα μοιάζει. Η «χρονομίσθωση» είναι πιο κερδοφόρα από τα ετήσια συμβόλαια μόνο αν έχεις πολλούς (και διαφορετικούς) πελάτες. Αν έχεις τον ίδιο, αν παίζει «μονοψώνιο»….. Οιμέ! Την τιμή την καθορίζει ο ένας και μοναδικός πελάτης κι όχι ο ιδιοκτήτης! Ίσως, λοιπόν, αν είσαι τέτοιος ιδιοκτήτης, να αναγκαστείς ν’ ανέβεις στα κεραμίδια φωνάζοντας ότι διατίθεσαι, προκειμένου να «κάθεται περισσότερο» ο ενοικιαστής, να του δώσεις για καθε δύο διανυκτερεύσεις άλλες δύο δώρο, και τσάμπα relax στο σπίτι στο χωριό…

Ακόμα και την συζυγική σου κρεβατοκάμαρα… αν ο «έρωτας» προχωρήσει…

(Πού είναι εκείνες οι καλές, μοντέρνες, ψυχροπολεμικές εποχές; Πού είναι εκείνα τα ηρωϊκά ‘80s με το «εφτά προς δέκα»; Πού είναι εκείνοι οι καιροί που ο Παπαντρέου ο Β “ανέβαζε την τιμή” του οικοπέδου παριστάνοντας ότι θα διώξει τις βάσεις; Τώρα το βαθύ κράτος θέλει κι άλλες, όσο περισσότερες γίνεται, μπας και πιάσει κανά ντάλαρ…)

Θα καθαρίσει ο τοξικός;

Κυριακή 14 Οκτώβρη. Αυτό προσπαθεί… Το «σενάριο» που σπρώχνει ο ίδιος και όλο το καθεστώς του είναι ότι «αυτός» (ο τοξικός) δεν ήξερε τίποτα (για την προετοιμασία, την δολοφονία και το κομμάτιασμα του Khashoggi), και πως για όλα φταίει κάποιος «σύμβουλος»… Υποθέτουμε ότι κι αυτός ο «σύμβουλος» κάπου θα κρυφτεί και δεν θα φαίνεται· ή θα τον καθαρίσει ο τοξικός και μετά θα κοκορεύεται: να, είδατε, έχω την δικαιοσύνη μέσα μου… Ωστόσο δεν έχει αφήσει την τουρκική αστυνομία να μπει μέσα στο προξενείο… Ίσως οι λεκέδες απ’ το αίμα να είναι «δύσκολοι»…

Περιμένουμε να δούμε πόσοι (και ποιοί) θα αγοράσουν το παραμύθι της τοξικής άγνοιας. Ξέρουμε, ωστόσο, ποιοί θα είναι οι πωλητές της αθωώτητάς του στις ηπα: ο βασιλικός γαμπρός Jerad Kushner οπωσδήποτε· αν και πιθανά όχι ο μόνος…

Στα σίγουρα: η τακτική της Ουάσιγκτον, μετά από 12 ολόκληρες ημέρες και νύχτες, “περιμένουμε εξηγήσεις” (απ’ το Ριάντ) είναι η σημαδούρα υπόγειων και βιαστικών προσπαθειών να πεταχτεί η μπάλα όσο πιο μακρυά γίνεται απ’ τα βασιλικά καθάρματα της σαουδικής αραβίας (και, πιθανότατα, από μηχανισμούς στις ηπα και όχι μόνο…)

Όταν επρόκειτο για “χρήση χημικών” στη συρία οι “τιμωροί” ήταν σίγουροι για το τι έγινε και ποιος το έκανε πριν καν γίνει… Τώρα ψειρίζουν την μαϊμού.