Tag: ηπα

“Είμαστε ειρηνόφιλοι ρε!” 2

Δευτέρα 20 Μάη. … Λοιπόν, το πράγμα πάει ως εξής: ο Pompeo σταμάτησε την ανανέωση δύο κρίσιμων εξαιρέσεων απ’ τις κυρώσεις των ηπα σε βάρος του ιράν. Αυτές οι δύο αρνήσεις σκοπεύουν να διαμορφώσουν μια πραγματική «αιτία πολέμου» – δείχνοντας τους αληθινούς στόχους των Pompeo και Bolton. Η μία ακύρωση αφορά την εξαγωγή του ιρανικού ουρανίου χαμηλού εμπλουστισμού, και η άλλη αφορά την εξαγωγή του «βαρέος ύδατος» απ’ τον αντιδραστήρα του Arak.

Το ζήτημα είναι ότι με βάση την συμφωνία 5 + 1 το ιράν δεν επιτρέπεται να έχει στην κατοχή του πάνω από 300 κιλά απ’ το πρώτο υλικό και πάνω από 300 λίτρα απ’ το δεύτερο. Συνεπώς, με βάση την συμφωνία, το ιράν πρέπει να εξάγει τις περισσευάμενες ποσότητες. Την πρώτη, του χαμηλά εμπλουτισμένου ουρανίου, την εξάγει στη ρωσία, και η δεύτερη αποθηκεύεται στο ομάν.

Ας το ξεκαθαρίσουμε: δεν υπάρχει κανένα πυρηνικό όφελος για το ιράν απ’ αυτές τις εξαγωγές. Αυτές υπηρετούν μόνο τα συμφέροντα των υπόλοιπων που υπέγραψαν την συμφωνία 5 + 1. Είναι, κατά κάποιον τρόπο, το υποθηκοφυλακείο αυτής της συμφωνίας.

Γιατί, λοιπόν, ο Pompeo απαγορεύει αυτές τις εξαγωγές;… Η μόνη απάντηση είναι ότι ο Pompeo και ο Bolton αναγκάζουν το ιράν να κρατήσει μεγαλύτερες απ’ τις επιτρεπόμενες ποσότητες αυτών των δύο υλικών ώστε να το κατηγορήσουν στη συνέχεια ότι δεν τηρεί τις δεσμεύσεις του με βάση την συμφωνία 5 + 1…

Είναι υπερβολικά χοντροκομμένο, αλλά είναι αληθινό! Αν νομίζετε ότι μια τέτοια «κατηγορία» αποκλείεται να επιστρατευτεί κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι η αμερικανική απαγόρευση είναι η αιτία, κάνετε λάθος! Δεν χρειάζεται να «πεισθεί» κανένας παραπάνω απ’ αυτούς που είναι ήδη «πεισμένοι»…

Κι εδώ βρίσκεται το νόημα του επαναλαμβανόμενου αμερικανικού «μα εμείς δεν θέλουμε πόλεμο»… Για να κηρύξει επίσημα πόλεμο το ψοφιοκουναβιστάν χρειάζεται έγκριση των κογκρέσσου… Για μερικούς «τιμωρητικούς πυραύλους» όμως δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω απ’ την εντολή του «γενικού αρχηγού του στρατού», δηλαδή του αμερικάνου προέδρου…

Υποτίθεται, τώρα, ότι το ψόφιο κουνάβι δεν θέλει πόλεμο με το ιράν – επειδή κάτι τέτοιο (εκτιμάει πως) θα βλάψει την εκστρατεία του για τις εκλογές του Νοέμβρη του 2020… Ακόμα κι αν είναι έτσι, δεν χρειάζεται να αποφασίσει «πόλεμο με το ιράν» (δηλαδή να ζητήσει την έγκριση του νομοθετικού…). Αρκεί να αποφασίσει «μόνο» μια κάποια πυραυλική «τιμωρία». Το έχει ξανακάνει (στην περίπτωση της δήθεν επίθεσης με χημικά του Άσαντ στην Douma), το έχουν κάνει κι άλλοι αμερικάνοι πρόεδροι στο παρελθόν (π.χ. ο Κλίντον στα ‘90s: πυραυλική επίθεση στο αφγανιστάν και μετά στο σουδάν). Και είναι εύκολο να «πεισθεί» για κάτι τέτοιο το ψόφιο κουνάβι αν «πεισθεί» ότι μια επίδειξη δύναμης εναντίον αυτού του δαίμονα (της Τεχεράνης) θα βοηθήσει την επανεκλογή του…

Πώς θα απαντήσει (αν απαντήσει) η Τεχεράνη; Ωωωωω! Μα γι’ αυτό θα φταίει αυτή! (Και για να έχουμε καλό ερώτημα: δεν ήταν οι proxies της Τεχεράνης που έριξαν χτες ρουκέτα ή ρουκέτες στην αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη;)

“Είμαστε ειρηνόφιλοι ρε!” 3

Δευτέρα 20 Μάη. Στην πράξη το ψόφιο κουνάβι έχει πεισθεί για κάτι ακόμα χειρότερο: έχει κηρύξει σχεδόν πόλεμο στο Πεκίνο. Γιατί ακόμα κι αν είναι οι Pompeo και Bolton είναι που στέλνουν πολεμικά στον Περσικό, είναι το ψόφιο κουνάβι που στέλνει πολεμικά (και μάλιστα με προβοκατόρικο τρόπο) στη νότια θάλασσα της κίνας.

«Λογικό» απ’ την ψοφιουναβική ιμπεριαλιστική άποψη. Η Τεχεράνη δεν είναι απειλή για τις ηπα (αλλά το Τελ Αβίβ έχει εντελώς διαφορετική άποψη). Το Πεκίνο είναι – και η Ουάσιγκτον δεν χρειάζεται επ’ αυτού την γνώμη των συμμάχων της στην ανατολική Μεσόγειο…

Ποιός θα ανέβει πρώτος;

Δευτέρα 20 Μάη. Εν τω μεταξύ δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς όσα μετασχηματίζουν (και θα το κάνουν ακόμα πιο έντονα συν τω χρόνω) τον καπιταλιστικό κόσμο.

Η γερμανική start up Lilium παρουσίασε πολύ πρόσφατα το κατόρθωμά της: ένα ηλεκτρικό (έως και ρομποτικό) 5θέσιο αεροταξί. Βέβαια είναι ακόμα πολύ πίσω (τεχνολογικά) σε σχέση με την κινεζική Ehang: η δεύτερη έχει κάνει εκατοντάδες ώρες πτητικών δοκιμών με όλους τους καιρούς με το διθέσιο μοντέλο της 184, αποκτώντας πολύτιμη εμπειρία– η πρώτη απλά κατάφερε να σηκώσει το δικό της πρωτότυπο.

Ωστόσο, επειδή η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι μονόπλευρη, εκφράζει την συμπάθειά της στις γερμανικές προσπάθειες. Απομένει, βέβαια, κάτι ακόμα: να καταφέρει να πουλήσει η Lilium το επίτευγμά της στις ηπα, όπως σκοπεύει…

Γιατί στην γειτονιά του πλανήτη λένε ότι η ψοφιοκουναβική διοίκηση, εκτός απ’ τα κινεζικά δεν χωνεύει ούτε τα γερμανικά τεχνολογικά επιτεύγματα· ειδικά όταν φέρνουν σε δύσκολη θέση τις αμερικανικές εταιρείες.

Ως τότε, και αποκλειστικά για την ενημέρωσή σας (μην βιαστείτε να αγοράσετε! αφήστε να πέσουν οι τιμές!!! – και κυρίως μην πείτε τίποτα στον κυρ Θύμιο!!!) αυτά τα δύο promo:

Και επειδή είστε καλοί άνθρωποι: μπορείτε να φανταστείτε την στρατιωτική εκδοχή αυτών των οχημάτων; (Μια ερώτηση κάναμε…)

Πως να οξύνεις μια αναμέτρηση που είναι όλο και λιγότερο “οικονομική”

Σάββατο 18 Μάη. Σε μια κίνηση που σύμφωνα με την άποψη κάποιων «ειδικών» μπορεί να αποδειχθεί αυτοκαταστροφική, το ψόφιο κουνάβι υπέγραψε χτες την πλήρη απαγόρευση (χωρίς ειδική άδεια…) οποιασδήποτε εξαγωγής αμερικανικών τεχνολογικών εξαρτημάτων προς την κινεζική Huawei· και ταυτόχρονα την πλήρη απαγόρευση εισαγωγής προϊόντων της Huawei στις ηπα…

Αν το δεύτερο μπορεί να θεωρηθεί «προσπάθεια οικονομικού γονατίσματος» (με επιχείρημα την «ασφάλεια των ηπα») το πρώτο γίνεται με την ελπίδα ότι χωρίς τα μικροτσίπ που εισάγει η Huawei απ’ τις ηπα θα «κλατάρει» – επιτρέποντας στις αμερικανικές εταιρείες 5G να την προλάβουν. Είναι έτσι όμως;

Η αμερικανική Qualcomm θεωρείται «πρώτης γραμμής» στην κατασκευή μικροτσίπ για κινητά, και πρώτη στον κόσμο σ’ αυτήν την κατηγορία. Όμως το 65% των εσόδων της προέρχεται απ’ τις πωλήσεις της στην κίνα (και στην Huawei) – έσοδα που τώρα θα πρέπει να ξεχάσει… Απ’ την άλλη μεριά οι πωλήσεις της Huawei στις ηπα είναι μόνο το 6,6% του τζίρου της (έναντι 51,6% απ’ την κινεζική αγορά, 28,4% απ’ την ευρώπη, την μέση ανατολή και την αφρική, και 11,4% απ’ την ασία).

Εν τω μεταξύ η Huawei έχει μια θυγατρική στην κίνα, ονόματι HiSilicon, που ανακοίνωσε χτες (σχεδόν ταυτόχρονα με τις ψοφιοκουναβικές απαγορεύσεις…) πως οι τεχνικοί της προετοιμάζονταν μυστικά εδώ και χρόνια για την στιγμή που η μητρική θα αποκλειόταν απ’ την τεχνολογική αγορά των ηπα, σε εξαρτήματα –συμπεριλαμβανόμενων των μικροτσίπ. Η HiSilicon είναι μεν γνωστή για την κατασκευή μικροτσίπ, αλλά ήταν άγνωστο ότι έχει σχεδιάσει και είναι σε θέση να φτιάξει τέτοια για 5G κινητά. Η διαβεβαιώση της HiSilicon έχει προκαλέσει έκπληξη, αφού κανείς δεν ξέρει ούτε τις τεχνολογικές ούτε τις παραγωγικές της δυνατότητες (συμπεριλαμβανομένου του outsourcing της παραγωγής).

Είτε αυτή η εξέλιξη είναι ακριβής είτε όχι, τα αμερικανικά πανηγύρια ότι «υπογράφτηκε η θανατική καταδίκη της Huawei» είναι το λιγότερο γελοία: θα ήταν δυνατόν ο «κεντρικά ελεγχόμενος» κινεζικός καπιταλισμός να μην έχει συναίσθηση του πόσο μακριά θα προσπαθήσει να πάει η Ουάσιγκτον; Όχι. Το ψοφιοκουναβιστάν πάσχει απο σύνδρομο μεγαλείου, υποτιμώντας τους πάντες – κι αυτό το ξέρουν οι πάντες, και μερικοί ακόμα…

Το πραγματικό ζήτημα για την Huawei και όχι μόνον αυτήν δεν είναι το ενδεχόμενο τεχνολογικού «κλαταρίσματος» αλλά ο αποκλεισμός απ’ την αμερικανική αγορά. Το πραγματικό πρόβλημα για τις αμερικανικές εταιρείες (θα) είναι ο αποκλεισμός τους απ’ την 4πλάσιου μεγέθους κινεζική αγορά!

Σ’ αυτού του είδους τον πόλεμο η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει να τραβήξει (με το ζόρι, με απειλές κλπ) και την ε.ε.: να ακολουθήσει την δική της γραμμή, στερώντας απ’ τις κινεζικές επιχειρήσεις και την ευρωπαϊκή αγορά. Η ε.ε. (και σίγουρα τα μεγαλύτερα κράτη / μέλη) έχουν τους δικούς τους λόγους να αρνηθούν· δεν ξέρουμε ωστόσο σε ποιο βαθμό μπορούν να περιφρουρήσουν τις αποφάσεις τους απέναντι στις αμερικανικές «τιμωρίες». Είναι προφανές όμως ότι το project europe «λαχανιάζει» απ’ τον αμερικανικό πόλεμο: υπάρχει ήδη η απαγόρευση αγοράς υδρογονανθράκων απ’ το ιράν, η απαγόρευση επενδύσεων εκεί, και φυσικά οι κυρώσεις κατά της Μόσχας…

Το βλέμμα του “δράκου”

Σάββατο 18 Μάη. Εν τω μεταξύ το κ.κ. κίνας συνεχίζει την εκστρατεία εθνικής ενότητας. Σε χθεσινό τους άρθρο οι «global times» αναφέρεται μεταξύ άλλων:

… Οι ηπα έχουν εγκαταλείψει εντελώς τις εμπορικές αρχές και αδιαφορούν για το νόμο. Η βαρβαρική τους συμπεριφορά απέναντι στην Huawei μέσα απ’ την χρήση της διοικητικής εξουσίας μπορεί να θεωρηθεί σαν κήρυξη πολέμου στην κίνα στο οικονομικό και τεχνολογικό πεδίο. Είναι καιρός ο κινεζικός λαός να εγκαταλείψει τις ψευδαισθήσεις του. Οι συμβιβασμοί δεν οδηγούν τις ηπα σε καλή θέληση.

Πρέπει με αποφασιστικότητα να αναμετρηθούμε με τα διαβολικά χαρακτηριστικά που έχουν ενσωματωθεί στις ηπα. Παραμένοντας προσηλωμένη στο άνοιγμα, η κίνα θα πρέπει να βελτιωθεί στην αντιμετώπιση των ηπα.

Σ’ αυτή τη μάχη εναντίον των ηπα, απ’ την μια μεριά θα πρέπει να σεβόμαστε την διεθνή νομοθεσία και να λαμβάνουμε υπόψη την γενική τάση των κινεζικών μεταρρυθμίσεων και του ανοίγματος. Απ’ την άλλη μεριά, δεν θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα ευγενείς ή να ανησυχούμε για την γνώμη της Δύσης. Οποιοδήποτε μέτρο που μπορεί να δαγκώσει τις ηπα χωρίς να βλάπτει την κίνα πρέπει να υιοθετηθεί…

Σαφές…

Ο πυρήνας των μπλοκ

Σάββατο 18 Μάη. Την ίδια ημέρα, χτες, βρισκόταν στο Πεκίνο ο ιρανός υπ.εξ. Javad Zarif. Ο Zarif βρίσκεται σε «τουρνέ» στην ασία (πέρασε απ’ το Νέο Δελχί, μετά το Πεκίνο θα πάει στο Τόκιο) με κατάληξη την Μόσχα, για να χαρτογραφήσει ξανά τις διεθνείς σχέσεις (συμπεριλαμβανόμενων των οικονομικών) της Τεχεράνης. Το Πεκίνο εισάγει ιρανικό πετρέλαιο, και έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν σκοπεύει να πειθαρχήσει στις αμερικανικές τιμωρίες… Δεν υπάρχει ωστόσο άλλος τρόπος μεταφοράς του στην κίνα εκτός απ’ τον θαλάσσιο. Κι εκεί ο αμερικάνικος στόλος μπορεί να μπλοκάρει τις μεταφορές.

Ανάλογα με το πόσο θα πιέσει το ψοφιοκουναβιστάν τις κινεζικές αγορές πετρελαίου απ’ το ιράν, δεν θα προστεθεί απλά ένα ακόμα «σημείο τριβής». Θα επιταχυνθούν και οι ανταποδόσεις των κτυπημάτων: το ψοφιοκουναβιστάν απλά οδηγεί ένα σπιράλ όξυνσης του οποίου το τέλος δεν ορίζει…

Τεχεράνη

Πέμπτη 16 Μάη. Αυτό ήταν λογικό να συμβαίνει, αυτό συμβαίνει. Μόσχα, Πεκίνο και Τεχεράνη βρίσκονται σε «μυστικές» συζητήσεις (σε ανώτατο επίπεδο…) για το τι μπορούν να κάνουν τα δύο πρώτα κράτη στην περίπτωση που η αμερικανική επιθετικότητα κατά του ιράν χοντρύνει.

Είναι άγνωστο, προφανώς, το περιεχόμενο των «λύσεων» που μεθοδεύονται. Δεν πρέπει να είναι μόνο στρατιωτικές, ωστόσο θα πρέπει να υπάρχουν και τέτοιες. Εκκρεμεί από το 2008, για παράδειγμα, η αίτηση της Τεχεράνης για πλήρη συμμετοχή της στο «σύμφωνο της Σαγκάης». Ως το 2015 η άποψη για την διατήρησή της σε καθεστώς «παρατηρητή» ήταν πως βρίσκεται κάτω από καθεστώς κυρώσεων του οηε, και γι’ αυτό δεν μπορεί να γίνει πλήρες μέλος. Μετά την συμφωνία 5 + 1 όμως αυτές οι κυρώσεις τερματίστηκαν. Κι ωστόσο δυο φορές, το 2016 και το 2017 η αίτηση της Τεχεράνης για πλήρη συμμετοχή απορρίφθηκε. Φαίνεται ότι κάποιο ή κάποια απ’ τα υπόλοιπα μέλη του SCO διαφωνούσαν: μερικοί έδειξαν το τατζικιστάν, χωρίς παραπάνω εξηγήσεις. Ωστόσο, αφού μέλη έγιναν εν τω μεταξύ το Νέο Δελχί και η Ισλαμαμπάντ (με τις γνωστές μεταξύ τους αντιθέσεις) είναι αξιοπερίεργο το ότι η Τεχεράνη ως τώρα στέκεται στην πόρτα – περιμένοντας αυτό που κανένας απ’ την SCO δεν θέλει: την αμερικάνικη δεσμοφυλακή, στρατιωτική και οικονομική.

Το «σύμφωνο της Σαγκάης» περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και την αλληλοϋποστήριξη των μελών του σε περίπτωση επίθεσης από τρίτους· δεν έχει δημιουργήσει όμως έναν κοινό στρατό τύπου νατο. (Υπάρχει μια κοινή «αντιτρομοκρατική» στρατιωτική δομή. Η πρώτη κοινή «αντιτρομοκρατική» άσκηση των μελών του sco έχει προγραμματιστεί για τους επόμενους μήνες…) Περιλαμβάνει επίσης και την οικονομική συνεργασία κατά προτεραιότητα.

Το να γίνει η Τεχεράνη πλήρες μέλος του οργανισμού θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτρεπτικά απέναντι στην αμερικανική επιθετικότητα – και σαν μέσο πίεσης προς την «χλωμή» υποστήριξη της συμφωνίας 5+1 από το Βερολίνο και το Παρίσι. Με δεδομένο ότι η αποτροπή είναι που ενδιαφέρει σ’ αυτήν την ιστορική φάση της ενδοκαπιταλιστικής όξυνσης τόσο την Μόσχα όσο και το Πεκίνο, το να γίνει το ιράν πλήρες μέλος του SCO φαίνεται η καλύτερη φόρμουλα.

Δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε αν αυτή θα είναι η απάντηση ή θα βρεθεί κάποιο υποκατάστατο: η επόμενη σύνοδος κορυφής του «συμφώνου της Σαγκάης» θα γίνει τον ερχόμενο Ιούνιο…

Πεκίνο

Πέμπτη 16 Μάη. Οι γνώσεις μας της κινεζικής γλώσσας δεν βοηθούν (οι δικές σας ίσως…). Σε κάθε περίπτωση η τρέχουσα ερμηνεία αυτών που γράφονται πιο πάνω, κάτω απ’ τα κίτρινα αστέρια, φέρεται να είναι η εξής:

Διαπραγμάτευση; Σίγουρα!

Πόλεμο; Οποιαδήποτε στιγμή!

Προσβολές; Ευσεβείς πόθοι!

Το ότι αυτό το τρίπτυχο προωθείται απ’ το κομμουνιστικό κόμμα της κίνας τις τελευταίες ημέρες θα πρέπει να ενισχύει (ακόμα και τις μύτες μας που είναι τόσο μακριά απ’ το Πεκίνο) την μυρωδιά «εμπόλεμης εθνικής ενότητας». Φαίνεται πως ο κινεζικός καπιταλισμός ετοιμάζεται για μια φάση «περιορισμού της ανάπτυξής» του, σα συνέπεια του αμερικανικού «εμπορικού πολέμου». Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει και κάτι ακόμα, δεν είναι δα δύσκολο: σε συνθήκες «εθνικής οικονομικής άμυνας», χωρίς να διατυπωθεί επίσημα καμμία τέτοια προτροπή, διάφορες αμερικανικές πολυεθνικές θα αρχίσουν να χάνουν την κινεζική αγορά. Θα χάνουν μαζικά πελάτες, λάδια, «τ’ αυγά και τα πασχάλια» – αν τα εκατομμύρια κινέζων καταναλωτών τις θεωρήσουν «μέρος του εχθρού». Apple; Tesla; Λοιπές αυτοκινητοβιομηχανίες; Αμερικανικές εμπορικές αλυσίδες; Στην πράξη δεν χρειάζεται καν να επιβληθούν δασμοί στις εισαγωγές στην κίνα. Αρκεί ο κινεζικός εθνικισμός· τον οποίο, προφανώς, δεν έχει λάβει σοβαρά υπόψη του το ψοφιοκουναβιστάν.

Υπάρχουν παραπάνω από ένας τρόποι για να «προστατευτούν» οι «εθνικές» αγορές: ο τελευταίος γύρος αμερικανικών δασμών και εκείνο το ναρκισσιστικό τιτίβισμα του ψόφιου κουναβιού που καμάρωνε ότι «έχει φάει πολύ ξύλο η κίνα στις διαπραγματεύσεις» θα πληρωθούν ακριβά. (Εδώ που τα λέμε: ένας τύπος που στην ιδιωτική οικονομική του καριέρα ήταν πρωταθλητής στις χρεωκοπίες, με ποια έννοια μπορεί να μοστράρεται σαν «πετυχημένος οικονομικά potus»;)

(φωτογραφία κάτω: Κοντέινερ, κοντέινερ, κοντέινερ. Είναι το λιμάνι Yaposhan έξω απ’ την Σαγκάη….)

Idlib

Πέμπτη 16 Μάη. Κάπως μακριά (ως τώρα) απ’ την «πρώτη γραμμή» της διεθνούς δημαγωγίας, ο συριακός στρατός (με την βοήθεια των ρωσικών βομβαρδιστικών) έχει ξεκινήσει μια κάποια εισβολή στον θύλακα του Idlib, απ’ το νότο. H επίθεση, που ξεκίνησε στις 28 Απρίλη, έχει πιέσει τους αντικαθεστωτικούς «τζιχαντιστές» της Hayat Tahrir al-Sham (η μακράν ισχυρότερη ένοπλη οργάνωση μέσα στον θύλακα) που σε κάποιες περιπτώσεις εγκαταλείπουν τις θέσεις τους αμαχητί.

Κάποιοι «πονηροί» (ή, απλά, πληρωμένοι) θέλουν να βλέπουν σ’ αυτήν την εισβολή «ρήξη» στις σχέσεις ανάμεσα στην Άγκυρα (που υποστηρίζει υποτίθεται την HTS) και την Μόσχα (που την βομβαρδίζει). Εκείνο που κανείς δεν αναφέρει είναι ότι η HTS κατηγορεί την Άγκυρα – ότι δεν κάνει κάτι για να την προστατέψει! Και πράγματι, ο τουρκικός στρατός που υπάρχει στην περίμετρο του θύλακα είναι επιεικώς “ουδέτερος”· ακόμα κι όταν κατά λάθος κτυπήθηκαν απ’ το συριακό πυροβολικό δυο τουρκικά «παρατηρητήρια». Ας δούμε λοιπόν περιληπτικά τι συμβαίνει στο Idlib.

Οι ένοπλοι που έχουν συγκεντρωθεί στον θύλακα σαν ηττημένοι σε όλους τους υπόλοιπους στη συριακή επικράτεια ελέγχονται (ακόμα σε ικανό βαθμό) όχι απ’ την Άγκυρα αλλά απ’ τον τοξικό και τον μέντορά του στο Ντουμπάι. Η Άγκυρα θα ήθελε να τους σκουπίσει· και εμφανίστηκε όντως σαν «προστάτης» τους μέσα στο μπλοκ της Αστάνα. (Η προστασία ήταν φυσικά υπό όρους).

Παρά την έκθεση του σαουδαραβικού καθεστώτος μετά την δολοφονία του Khashoggi και την πίεση που άσκησε η Άγκυρα στον τοξικό γι’ αυτήν την υπόθεση, ο άλλος «τοξικός», των εμιράτων, κατάφερε να διαφύγει τον κίνδυνο του στριμώγματος. Και φαίνεται πως μαζί με τον υποβαθμισμένο μεν αλλά υπαρκτό τοξικό του Ριάντ εξακολουθούν να έχουν (χρηματική…) επιρροή στους «τζιχαντιστές» της HTS στο Idlib.

Πως αποδεικνύεται αυτό; Απ’ τις πρόσφατες επιθέσεις τους κατά της ρωσικής αεροπορικής βάσης στο Khmeimim, όχι μόνο με drones αλλά, για πρώτη φορά, και με πυραύλους! Οι επιθέσεις αναχαιτίστηκαν, αλλά προέκυψε ότι ο θύλακας του Idlib και οι θέσεις της HTS σ’ αυτόν «παραείνα κοντά”, σε απόσταση βολής απ’ την ρωσική βάση.

Οι επιθέσεις αυτές ήταν σαφέστατη παραβίαση των όρων που είχε βάλει η Άγκυρα (και μέσω αυτής το σύνολο του μπλοκ της Αστάνα) για να μην ισοπεδώσουν το Idlib. Συνεπώς η σε εξέλιξη επίθεση έχει έναν σαφή στόχο: να «ανεβάσει» τους αντικαθεστωτικούς προς τα βόρεια, τόσο όσο χρειάζεται για να μην απειλούν το Khmeimin, καταστρέφοντας τις υποδομές τους. Εξηγείται έτσι μια χαρά το γιατί η Άγκυρα δεν ανακατεύεται: προφανώς συμφωνεί με την επίθεση, και πολύ θα ήθελε να δει την HTS να εγκαταλείπει τις μακρινές φιλίες της με τις πετροχούντες των “bin”, και να συχρονιστεί μαζί της.

Φυσικά το καθεστώς Erdogan δεν μπορεί να πει ανοικτά «γειά σας χέρια σας» στον στρατό του Άσαντ και του Putin! Θα πρέπει να συνεχίζει να το παίζει ο «ιδανικός προστάτης» του Idlib…. Έτσι, ενώ εμποδίζει όσους ένοπλους αντικαθεστωτικούς ελέγχει στα βόρεια να πάρουν μέρος στην “υπεράσπιση του θύλακα” κάνοντας επιθέσεις σε συριακές θέσεις, απ’ την άλλη κατηγορεί το καθεστώς Άσαντ (ποιον άλλον;) ότι “προσπαθεί να υπονομεύσει τις σχέσεις Άγκυρας – Μόσχας”. Αστεία δήλωση αφού τα ρωσικά βομβαρδιστικά κάνουν την κυρίως δουλειά στην εκκαθάριση στα νότια του θύλακα απ’ τον στρατό του Άσαντ!

Εννοείται πως αυτοί οι βομβαρδισμοί σκοτώνουν και άμαχους. Υπολογίζονται σε 170 ως τώρα. Περίπου 150.000 έχουν ξεσπιτωθεί απ’ τα νότια, για να γλυτώσουν τις βόμβες, και έχουν μετακινηθεί προς το κέντρο του θύλακα. Ο μιλιταριστικός κυνισμός προβλέπει, όντως, την εκκένωση αυτής της νότιας ζώνης και απ’ τους άμαχους – αφού άλλωστε είναι οι οικογένειες των ενόπλων της HTS.

Θα είναι ωστόσο προτιμότερο οι οπλαρχηγοί εκεί να κάνουν μια καινούργια συμφωνία και να την τηρήσουν· παρά να γαργαλάνε τα “φιλάνθρωπα ένστικτα” του ψόφιου κουναβιού στην μακρινή Ουάσιγκτον.

Αλλά ο κόσμος δεν είναι λογικός. Αν οι πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου θεωρούν ότι δεν έχουν ηττηθεί στο συριακό πεδίο μάχης, έχουν το χρήμα να συνεχίσουν να αγοράζουν οπαδούς… Κι αν αυτοί σκοτώνονται; Σιγά!

«Περσικός»… όπως «του Τονκίν»…

Τετάρτη 15 Μάη. Το διαβάσατε εδώ (ευχόμαστε…) την περασμένη Δευτέρα (Δεν είναι Περλ Χάρμπορ… Αλλά…). Χτες έγινε «ημιεπίσημο». «Ανώνυμοι» αμερικάνοι υποστηρίζουν ότι το «σαμποτάζ σε τάνκερ» έγινε είτε από ιρανούς, είτε από proxies της Τεχεράνης…

Λογική; Μην την ψάχνετε, δεν υπάρχει. Ποιος θα πεισθεί; Αδιάφορο. Αρκεί να «πεισθούν» οι αμερικάνοι γερουσιαστές / βουλευτές και, φυσικά οι στενοί σύμμαχοι: το Τελ Αβίβ, το Ριάντ, ίσως και η Αθήνα.

Η «δουλειά» (το «σαμποτάζ») ήταν πράγματι επαγγελματική. Μια τρύπα σε κάθε σκαρί, στην ίσαλο γραμμή, σε σημείο που ούτε ναυάγιο να προκληθεί, ούτε νεκροί ή τραυματίες, ούτε διαρροή πετρελαίου. Εύκολα πράγματα για κάποιες «μονάδες υποβρύχιων καταστροφών». Τίνος κράτους όμως; Των εμιράτων; Του τοξικού; Ή του Τελ Αβίβ;

Οι ισραηλινές υπηρεσίες είναι οπωσδήποτε στο βάθρο των πιθανών σαμποτέρ. Γιατί; Επειδή ήταν αυτές που «πληροφόρησαν έγκαιρα ότι υπάρχει αξιόπιστος κίνδυνος εχθρικών ενεργειών στα στενά του Ορμούζ» πριν καιρό – την Ουάσιγκτον πληροφόρησαν. Έτσι ώστε η μάλλον ρουτινιάρικη πλεύση του αεροπλανοφόρου Abraham Lincoln προς τις θερμές θάλασσες να μετατραπεί σε αποστολή απειλών προς το ιράν.

Το «σαμποτάζ» ήταν προβοκάτσια. Αλλά (κρίνουμε) όχι Η προβοκάτσια. Είναι μια προβοκάτσια που «νομιμοποιεί» τον κατάπλου του αμερικάνου αεροπλανοφόρου και των συνοδευτικών στα στενά του Ορμούζ. Θεωρητικά θα μπορούσε (πάντα στα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά μυαλά) να επιτρέπει μέχρι μια «μικρή πυραυλική τιμωρία», κτυπήματα σε κάποιο ιρανικό λιμάνι – αφήνοντας στην Τεχεράνη το αν θα επιλέξει να απαντήσει κλιμακώνοντας ή να «σωπάσει»…

Το ψόφιο κουνάβι, προς το παρόν είναι βλοσυρό, με πατρικό τόνο, με το γνωστό λεξιλόγιο των 10 λέξεων. «Ακούω κάτι ιστοριούλες για το ιράν. Αν κάνουν οτιδήποτε θα είναι μεγάλο λάθος. Θα υποφέρουν πολύ. Θα δούμε τι έχει γίνει με το ιράν. Δεν θα είναι χαρούμενοι. Δεν θα είναι καθόλου χαρούμενοι. Εντάξει;

Εντάξει!… Απ’ την μεριά της η Τεχεράνη είναι υπερβολικά ψύχραιμη (και «σίγουρη»). Δεν θα γίνει κανένας πόλεμος… Δεν επιδιώκουμε πόλεμο, ούτε κι αυτοί… Δεν τους συμφέρει.. δήλωσε ο αρχιτράγος του ιρανικού καθεστώτος Ayatollah Ali Khamenei.

Έχει μεν μια βάση αυτή η στάση: προφανώς το ιρανικό καθεστώς ΔΕΝ θέλει πόλεμο με το ψοφιοκουναβιστάν. Αλλά δεν αποκλείουμε να είναι «με την ψυχή στο στόμα»…