Tag: ηπα

Συρία

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη. Επειδή έχει άμεση σχέση με την χθεσινή απορία μας για το από που ξεφύτρωσαν οι αμερικάνοι και κτυπάνε στο Idlib, το σημειώνουμε να υπάρχει εδώ· ίσως ξανάρθουμε το γεγονός.

Η Μόσχα εμφανίστηκε θυμωμένη («διπλωματικά» πάντα…) για την αμερικανική επίθεση / εκκαθάριση καμμιά 40αριά αξιωματικών αντικαθεστωτικών οργανώσεων. Υπονομεύει τις προσπάθειες για τον τερματισμό των εχθροπραξιών… Η επίθεση έγινε παραβιάζοντας όλες τις συμφωνίες και χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση των κύριων δυνάμεων που πολεμούν στην περιοχή δήλωσε ο βουλευτής Konstantin Kosashev, πρόεδρoς της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της ρωσικής βουλής. Και συνέχισε: Η επίθεση στη ζώνη αποκλιμάκωσης στο συριακό Idlib έγινε με σκοπό, πρώτα απ’ όλα, να δείξει ότι η Washington δεν σχεδιάζει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν άλλον και δεύτερον, ότι έχει έναν ενεργό ρόλο στην συριακή διαδικασία….

Για δυο λεπτά κυρ Kosashev.. Μπορεί να πρόκειται απλά για μια κουβέντα, σε στύλ «μην πάρετε αέρα και αρχίσετε τα σούρα φέρτα στο Idlib – ντάξει;» Αλλά επειδή κι εσείς τους βομβαρδίζατε μέχρι προχτές, αν το αμερικανικό κτύπημα «υπονομεύει τις προσπάθειες για τερματισμό των εχθροπραξιών» σημαίνει μήπως αυτό ότι οι εκκαθαρισθέντες και πεσόντες ήταν υπέρ του τερματισμού;

Κι αυτό το «δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν» η Ουάσιγκτον πως ακριβώς το εννοείτε; Μήπως ότι επίτηδες δεν (σας) ειδοποίησε για να μην προλάβετε να γλυτώσετε τους συγκεκριμένους αντικαθεστωτικούς;

Χμμμ…  (Πάντως αν συμβαίνουν τέτοια καταχθόνια πράγματα, μπορείτε κυρ Kosashev να πείτε στους επιζώντες αντικαθεστωτικούς: επειδή είτε θα σας σκοτώσουμε εμείς είτε αυτοί (οι «άλλοι»…), ελάτε υπό την προστασία μας και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουμε εμείς…)

Κορεατική χερσόνησος

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη. Αύριο ο ειδικός εκπρόσωπος του νοτιοκορεατικού υπ.εξ. για την κορεατική χερσόνησο Lee do-hoon θα πεταχτεί ως το Βλαδιβοστόκ για να συναντήσει τον ρώσο υφυπουργό για θέματα ασίας – ειρηνικού Igor Morgulov. O Morgulov είχε πεταχτεί ως την Πγιονγκγιάνγκ στις 14 Αυγούστου, οπότε επί τη ευκαιρία θα διηγηθεί στον Lee πως τα πέρασε….

Ταυτόχρονα ο κινέζος υπ.εξ. Wang Yi θα πεταχτεί από σήμερα ως τις 4 Σεπτέμβρη στην Πγιονγκγιάνγκ, για επαφές με τον βορειοκορεάτη υπ.εξ. Ri Yong-ho. Για να περάσει κι αυτός καλά όπως ο Morgulov.

Δεν είναι δα κακό να κουβεντιάζουν μεταξύ τους (οι αξιωματούχοι του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ). Το ότι προτιμούν να το κάνουν δυο δυο αντί να μαζευτούν παρέα όλοι μαζί δείχνει την διακριτικότητά τους. Υπάρχουν και τα «κακά μάτια», που μπορεί να…

Α, για παράδειγμα. Ο ψοφιοκουναβικός Bolton που πέρασε απ’ την Σεούλ στα τέλη Ιούλη, άφησε τον «λογαριασμό» του ετήσιου κόστους των βάσεων· του αμερικανικού στρατού δηλαδή. Μόνο 5 δις δολάρια τον χρόνο… Έκανε και μια γκριμάτσα στον Moon κλείνοντας το δεξί μάτι, του είδους …Ξηλωθείτε… Κι έφυγε.

Για την περσινή «προστασία» της η Σεούλ την έβγαλε πληρώνοντας μόνο 914 μύρια δολάρια. Αλλά η Ουάσιγκτον ακριβαίνει πια όχι χρόνο με τον χρόνο αλλά μήνα με τον μήνα. Τώρα θέλει πολύ περισσότερα…

Η συμφωνία για την αμερικανική στρατοπέδευση στη νότια κορέα είναι παλιά. Και προβλέπει ότι η μεν Σεούλ βάζει την γη και τις υποδομές, η δε Ουάσιγκτον καλύπτει όλα τα έξοδα παραμονής (συν «οδοιπορικά», συν “αναλώσιμα”) για τον στρατό της. Τότε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ήταν large. Τώρα έχει γίνει μίζερος και εντελώς νταβατζίδικος.

Ο κυβέρνηση Moon θα αρχίσει απ’ τον Σεπτέμβρη το παζάρι, αλλά είναι δύσκολο να αποφασίσει τώρα ότι «δεν πληρώνω σέντσι– πηγαίνετε στο καλό». Έτσι όπως πάνε όμως οι αμερικανικές απαιτήσεις, σε λίγο θα κάνει επίσκεψη στη Σεούλ ο κάθε Bolton και ο κάθε Pompeo, και θα έχει μαζί του μαύρη σακούλα σκουπιδιών για να παίρνει την «είσπραξη» για την τιμή που κάνει. (Ας έχουν κι εδώ στο ελλαδιστάν το νου τους κι ένα κουτί πάμπερς γεμάτο με ζεστό χρήμα, αν τους κάνει την τιμή ο Bolton τον Οκτώβρη…)

Ενώ η παρέα του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ είναι φιλαράκια…

(Το τεύχος Σεπτέμβρη του γιαπωνέζικου δεξιού περιοδικού Bungei, που απηχεί το πνεύμα της κυβέρνησης Abe όπως κάθε δημαγωγικό καθεστωτικό μέσο που σέβεται το αφεντικό του, κυκλοφόρησε με άρθο «Η μέρα που η κυβέρνηση Moon έγινε εχθρικό κράτος». Σύμφωνα με τον αρθρογράφο η αριστερή νοτιοκορεατική κυβέρνηση σκοπεύει να συμμαχήσει με την βόρεια κορέα και την κίνα κατά της ιαπωνίας. Συμβουλεύει δε να αρχίσουν οι προετοιμασίες για διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τη Σεούλ, και την δημιουργία ενός «θαλάσσιου μπλοκ» με την ταϊβάν και τις ηπα για να αντιμετωπιστεί το «χερσαίο μπλοκ» της βόρειας και της νότιας κορέας, της κίνας και της ρωσίας…

Δεν θα κατηγορήσουμε τον ιαπωνικό μιλιταρισμό / ιμπεριαλισμό και τους εκπροσώπους του που δείχνουν το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Θα τους περιγελάσουμε όμως για την αφέλειά τους να θεωρούν ότι η Μόσχα και το Πεκίνο φοβούνται μην βραχούν στον Ειρηνικό, οπότε είναι ένα «χερσαίο μπλοκ» που θα αποκλειστεί εύκολα και απλά δια θαλάσσης…

Αλλά έτσι είναι οι δημαγωγοί: όλα όσα τους συμφέρουν τα θεωρούν παιχνιδάκι…)

Το καταραμένο

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη. Δεν θέλουμε να ξύσουμε πληγές. Αλλά αυτό το καταραμένο τάνκερ Adrian Darya 1 έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει (εκεί που βλέπετε, σήμερα, νωρίς τα χαράματα) διασχίζοντας όλη τη Μεσόγειο από δύση σε ανατολή… και μας είπαν ότι θα χρειαστεί οπωσδήποτε ανεφοδιασμό, και μην τολμήσει κανείς να του δώσει ούτε ψωμί ούτε νερό… αλλά είτε δεν χρειαζόταν είτε του έδωσαν… και τι θα γίνει τώρα κυρ Pompeo, γενικέ αρχηγέ της θαλασσοαστυνομίας στην ανατολική Μεσόγειο; Αυτό πλέει με ταχύτητα 1,3 κόμβο την ώρα, δηλαδή με το πολύ ζόρι 3 χιλιόμετρα την ώρα, δεν πλέει, επιπλέει· και να δείτε κυρ πολίτσμαν ότι αυτοί οι άτιμοι του πληρώματος κάνουν βουτιές απ’ την πλώρη και ανεβαίνουν στο κατάστρωμα απ’ την πρύμνη, και είναι όλο χάχανα· μην σου πω κιόλας ότι έχουν ρίξει συρτή και ψαρεύουν…

Και τι άλλο να κάνουν δηλαδή, αφού δεν τους αφήνεις να ξεφορτώσουν; (Λέμε τώρα…).

Κυρ πολίτσμαν το καταραμένο το τάνκερ φυσάει τον καπνό του στα μούτρα σου εδώ και μέρες. Θα στείλεις τίποτα κομμάντα να ζεσταθεί η θάλασσα (με την ευρεία έννοια της θέρμανσης…) ή θα το αφήσεις να περάσει έτσι;

Καλά με τον Maduro… Τώρα θα σε κάνουν ρόμπα κι αυτές οι παλιολαμαρίνες;

Peace brothers (?)

Κυριακή 1 Σεπτέμβρη. … Σ’ αυτή τη φάση η άνοδος της κίνας δεν μπορεί να εμποδιστεί. Αυτή η χώρα είναι απλά πολύ μεγάλη και πολύ δυνατή για να μποϋκοταριστεί ή να ανασχεθεί. Σε τελευταία ανάλυση η επιθυμία του κινεζικού λαού να μοιραστεί την παγκόσμια ευημερία είναι εντελώς νόμιμη. Η δύση δεν μπορεί παρά να διατηρήσει καλές σχέσεις με τη νέα υπερδύναμη, υπερασπίζοντας ταυτόχρονα τις αξίες της. Η άνοδος της κίνας – και του κινεζικού συστήματος – αναπότρεπτα θα δημιουργήσει μεγαλύτερο ανταγωνισμό, κι αυτές οι νέες αντιπαλότητες θα πρέπει να λύνονται ειρηνικά με κάθε κόστος. Ένας κόσμος με 8 δισεκατομύρια ανθρώπους δεν αντέχει μια παγκόσμια σύγκρουση…

Τάδε έφη ο απ’ το 1998 ως το 2005 γερμανός υπ.εξ. (και εξτρεμιστής στα νειάτα του) «πράσινος» Joscha Fischer. Αποσυρμένος απ’ την γερμανική πολιτική σκηνή και μάλλον ξεχασμένος, πριν πάνω από 2,5 χρόνια «αποχαιρετούσε την δύση» εξαιτίας της εκλογής του ψόφιου κουναβιού (Sarajevo.pdf νο 113Α, Γενάρης 2017). Τώρα κατηγορεί τον αμερικανό πρόεδρο για «κινέζικο δούρειο ίππο», επειδή «κάνει ό,τι μπορεί για να υπονομεύσει την αξιοπιστία του δυτικού μοντέλου». Όχι, δεν τον λέει πράκτορα του Xi!

Δεν τον θεωρούμε καθόλου χαζό. Καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα γράφει. Ενώ πράγματι ο κινέζικος καπιταλισμός είναι «too large too…» η ανάδειξη ακροδεξιών «ηγετών» στα δυτικά κράτη είναι ένα είδος πολιτικής έκφρασης του στριμώγματος των αντίστοιχων καπιταλισμών απ’ τις παγκόσμιες (και ραγδαίες) αλλαγές που προκαλεί όχι μόνο η μη ελέγξιμη «άνοδος» της κίνας αλλά και όλων των ασιατικών (και μη) κρατών που έχουν επιλέξει να δεθούν με την κινεζική καπιταλιστική εξέλιξη.

Σε τέτοιες συνθήκες ο καπιταλιστικός «κόσμος των 8 δισεκατομυρίων» είναι δυστυχως μικρός για να χωρέσουν όλοι. Και μικραίνει γρήγορα· κυρίως για εκείνο το κράτος που πρόλαβε για λίγο να καμαρώσει πως είναι «η μόνη υπερδύναμη του πλανήτη», απολαμβάνοντας τα οφέλη απ’ την θέση του.

Η «παγκόσμια σύγκρουση» που ο πρώην γερμανός υπ.εξ. θεωρεί πέρα απ’ την αντοχή του κόσμου έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Παράξενο ή όχι (διαλέγει ο καθένας ανάλογα με την ανάλυσή του) εκείνο που την επιταχύνει δεν είναι μόνο (ή τόσο) η γρήγορη ανάπτυξη του κινεζικού καπιταλισμού, όσο το γεγονός ότι η πρώην «υπερδύναμη» που παρακμάζει δεν έχει κανένα ιστορικό παρελθόν «πτώσης». Δεν έχει, είτε σαν κοινωνία λευκών προτεσταντών είτε σαν «αξιωματούχοι» οποιουδήποτε είδους, συλλογική μνήμη διαχείρισης της όποιας υποτίμησης του κράτους και του κεφάλαιού της στον διεθνή καταμερισμό. Το ψοφιοκουναβιστάν έχει σαν εθνική ταυτότητα το «ατσαλάκωτο» και την διαρκή επέκταση· την ιδέα ενός εξαιρετικού κράτους, εν μέρει «ιεραποστολικού», εν μέρει στρατοαστυνομικού. Δεν μπορεί να υποχωρήσει συντεταγμένα, όπως θα πρότεινε μια πραγματιστική λογική. Απ’ όπου υποχώρησε (βιετνάμ, νοτιοανατολική ασία) το έκανε αφού πριν είχε σκοτώσει, κάψει και καταστρέψει ό,τι περισσότερο μπορούσε…

Κι έτσι τώρα παραδέρνει, προσπαθώντας να φρενάρει και να περιορίσει το Πεκίνο: απ’ την μια μεριά νομίζει ότι θα πετύχει «περικυκλώνοντας» στρατιωτικά την ευρασία· απ’ την άλλη νομίζει ότι θα πετύχει «ακρωτηριάζοντας» τις ροές χρήματος και εμπορευμάτων μέσα από «κυρώσεις» και λοιπές τιμωρίες… Και τα δύο αποτυγχάνουν, το καθένα μόνο του και στον συνδυασμό τους. Το μέγιστο που θα μπορούσε να εξασφαλίσει η Ουάσιγκτον ήταν, πρακτικά, μια μικρή και ιστορικά μάλλον ασήμαντη αναβολή: αν πετύχαινε η εκστρατεία της στο ιράκ και τα σχεδιά της για τη «νέα μέση Ανατολή», στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Απέτυχε, ηττήθηκε, δοκίμασε ό,τι μπορούσε…

Αυτό που συμβαίνει πια εκεί, δηλαδή εδώ δίπλα, είναι αιματηρές μάχες οπισθοφυλακών… Που ανήκουν, όμως, σ’ εκείνο που κάθε «καλούλης» Fischer νομίζει ότι μπορεί να αποφευχθεί…

(φωτογραφίες, χάρτες: Αν το Adrian Darya 1 είναι ακόμα φορτωμένο, έχουμε την απορία: τι θα κάνει ο Pompeo αν πάει και κάτσει στ’ ανοικτά της ρωσικής ναυτικής βάσης στην συριακή Tartus; Θα πείσει τους ισραηλινούς φίλους του να το βουλιάξουν; Θα μαζέψει τα ονόματα και τις διευθύνσεις των τάνκερ που θα πάνε να πάρουν το oil για να τους κάνει μηνύσεις;

Ρωτάμε από καθαρή περιέργεια: πολύ νωρίς το πρωί σήμερα το επικηρυγμένο τάνκερ βρισκόταν απέναντι…

Είναι βαρύ κι ασήκωτο, εσύ που κάποτε ήσουνα ο φόβος και ο τρόμος του πλανήτη, να μην πείθεις και να μην φοβίζεις πια… Κι απο πάνω να σε κοροϊδεύουν ότι τα έχεις χάσει…)

Ινδοκούς

Σάββατο 31 Αυγούστου. Τι είπαμε ότι υποτίθεται πως διαπραγματεύεται ο ειδικός εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον Zalmay Khalilzad με αντιπροσωπεία των ταλιμπάν στην Ντόχα; Ένα σχέδιο ειρήνευσης στο αφγανιστάν με αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απο εκεί;

Ξεχάστε το! Πριν 6 ημέρες ένας απ’ τους πιο «δυναμικούς» βουλευτές του ψόφιου κουναβιού, που βρίσκεται χωμένος σ’ όλες τις υποθέσεις «εξωτερικής πολιτικής», ονόματι Lindsey Graham, προειδοποίησε δημόσια (μέσω cbs) το ψόφιο κουνάβι:

Κύριε πρόεδρε, αν δεν έχετε μια αντιτρομοκρατική δύναμη εκεί, ακόμα κι αν κάνετε συμφωνία με τους ταλιμπάν – για το οποίο αμφιβάλλω, αλλά μπορεί – δεν έχουν την δυνατότητα ή την θέληση να προστατέψουν την αμερικανική ενδοχώρα… Κατά τον Graham τουλάχιστον 8.600 αμερικάνοι πεζοναύτες πρέπει να μείνουν στο αφγανιστάν, σαν «insurance policy έναντι μιας ακόμα 11ης Σεπτέμβρη». Γιατί η «προστασία της αμερικανικής ενδοχώρας» ξεκινάει απ’ όσο πιο μακριά γίνεται· και για κάποιο λόγο οι “οκτώ εξακόσιοι” είναι η σωστή αμερικανική συνοριοφυλακή για την περίπτωση της κεντρικής ασίας…

Χτες το ψόφιο κουνάβι το επιβεβαίωσε: ο αμερικανικός στρατός ΔΕΝ πρόκειται να φύγει απ’ τα οροπέδια. Θα μειώσουμε τον στρατό στους 8.600… πάντα θα έχουμε παρουσία εκεί… τιτίβισε. Αντιγράφει τον Graham; Ο Graham ανήκει στους καθοδηγητές του; Τι σημασία έχει;

Διότι …την ξέρουμε καλά την ιστορία των ταλιμπάν… και την μπλεγμένη ιστορία με την al-Qaeda, και γι’ αυτό ακριβώς οποιαδήποτε συμφωνία, αν υπάρξει κάποια, θα πρέπει να επιβλέπεται και να επιβεβαιώνεται αυστηρά… εξήγησε ένας εκπρόσωπος του ψοφιοκουναβικού υπ.εξ. Ξέθαψε την al-Qaeda, δείγμα σοβαρής έλλειψης δικαιολογιών, σε συνθήκες “άγχους”… Αλλά έχει κι αυτό κάποια σημασία πια;

Το παραμύθι, λοιπόν, ότι το ψοφιοκουναβιστάν θα φύγει απ’ το αφγανιστάν αφήνοντάς το στο Πεκίνο, στη Μόσχα, στην Ισλαμαμπάντ και την Τεχεράνη τελειώνει. Λογικό… Ξαναρχίζει όμως εκείνο που δεν είναι καθόλου παραμύθι. Αν η Ουάσιγκτον, έστω και προσχηματικά, βρέθηκε να διαπραγματεύεται με τους ταλιμπάν, είναι για έναν πολύ απλό λόγο: επειδή ελέγχουν ήδη το 40% με 50% της αφγανικής επικράτειας, και δεν μπορεί να τους σταματήσει ούτε ο τυπικός «αφγανικός στρατός», ούτε οι 14.000 αμερικάνοι πεζοναύτες (μαζί με άλλους 17.000 «συμμαχικούς»)…. Ειπωμένο αλλιώς: η Ουάσιγκτον δεν μπήκε απ’ τον περασμένο Οκτώβρη σε συζήτηση με τους εχθρούς της (τους ταλιμπάν…) ευρισκόμενη σε θέση ισχύος… Αλλά σε θέση αδυναμίας…

Διαπραγματεύσεις τέλος λοιπόν (ο 9ος γύρος βρισκόταν σε εξελίξη αυτές τις ημέρες και, υποτίθεται, απέμεναν οι τελευταίες λεπτομέρειες για την συμφωνία…). Όταν οι ταλιμπάν λένε «έξω οι κατοχικοί στρατοί» το εννοούν, και δεν θα μπορούσαν παρά να το εννοούν. Την ανακοίνωση του ψόφιου κουναβιού την απέρριψαν αμέσως: Το τέλος της κατοχής δεν θα το διαπραγματευτούμε με κανέναν δήλωσε ο εκπρόσωπός τους Suhail Shaheen απ’ την Ντόχα. Κι αν ως τώρα οι αμερικανικές βάσεις ήταν δευτερεύον στόχος τους, «απ’ έξω – απ’ έξω», από σήμερα είναι στη διακριτική τους ευχέρεια πόσο τακτικά και πόσο δυναμικά θα κτυπάνε τον αμερικανικό κατοχικό στρατό.

Δεν είναι, όμως, μόνον αυτά. Διακριτικά αλλά με καίριο τρόπο πίσω απ’ τους ταλιμπάν βρίσκονται η ρωσία, η κίνα, το πακιστάν και το ιράν. Απ’ την μεριά του το ψοφιοκουναβιστάν έχει την «βοήθεια» λίγων εκατοντάδων ενόπλων τζιχαντιστών (αναγκαστικές μετακινήσεις από συρία και ιράκ) που έχουν κάποιες μικρές βάσεις στα βουνά ανατολικά· και είναι σπεσιαλίστες στις βόμβες – στο – ψαχνό.

Αφού, λοιπόν, Η Ουάσιγκτον δεν σκοπεύει να πάρει με το καλό τον στρατό της απ’ το αφγανιστάν, βρίσκεται τώρα εκτεθειμένη σ’ αυτό το ενδεχόμενο, καθόλου ευχάριστο για ένα προεκλογικό ψόφιο κουνάβι: να αναγκαστεί να στείλει μερικές χιλιάδες πεζοναύτες επιπλέον, μπας και καταφέρουν να σταματήσουν τους ταλιμπάν, αν αρχίσουν τα πεσίματα. Για τους ταλιμπάν μια τέτοια εξέλιξη δεν θα ήταν υποχρεωτικά αρνητική: άντεξαν και με 100.000 αμερικάνους πεζοναύτες στο αφγανιστάν στο πρόσφατο παρελθόν…

Κάποιοι έχουν παρατηρήσει ότι «είναι εύκολο να ξεκινήσεις έναν πόλεμο, αλλά δύσκολο να τον σταματήσεις». Μετά από 18 χρόνια και μια αδιαμφισβήτητη ήττα, το ψόφιο κουνάβι βάζει υποψηφιότητα όχι για νόμπελ ειρήνης αλλά για το δικό του μερίδιο στο πολύχρονο «αφγανικό βιετνάμ». Ίσως είναι το χειρότερο κομμάτι: τώρα όλα τα χαρτιά έχουν ανοίξει.

(φωτογραφία: Ο αφγανο-αμερικάνος Zalmay Khalilzad, πρώην πρεσβευτής της Ουάσιγκτον στο αφγανιστάν, στο ιράκ και στον οηε, διορίστηκε απ’ τον Pompeo «ειδικός απεσταλμένος» (και) για τις διαπραγματεύσεις με τους ταλιμπάν. Θα κάνει μήνυση τώρα που τον “αδειάζουν”; Όχι… Μπορεί όμως κάποια στιγμή στο μέλλον να γράψει ένα βιβλίο με τα απομνημονεύματά του… )

Κι άλλες τιμωρίες

Σάββατο 31 Αυγούστου. Μέχρι πριν ένα χρόνο η λιβανέζικη τράπεζα Jammal Trust συνεργαζόταν με την αμερικανική υπηρεσία διεθνούς ανάπτυξης (usaid) για την υποστηρίξη φτωχών χωριών στον λίβανο. Απο χτες άλλαξε θέση: μπήκε στη λίστα «τραπεζών που υποστηρίζουν τρομοκράτες»: «Η Jammal Trust παρέχει υποστήριξη και υπηρεσίες στο εκτελεστικό συμβούλιο της Hizballah και του Ταμείου των Μαρτύρων, που διοχετεύει χρήματα στις οικογένειες των βομβιστών αυτοκτονίας» ήταν η ετυμηγορία του αμερικανικού υπ.οικ., που επέβαλε τις συνηθισμένες «κυρώσεις». Το παράξενο (;) είναι ότι η Χεζμπ’ αλλάχ δεν χρησιμοποιεί βομβιστές αυτοκτονίας εδώ και 35 τουλάχιστον χρόνια, απ’ την δεκαετία του ’80, όταν ήταν μια μικρή οργάνωση. Και τότε (τoν Οκτώβρη του 1983…) το έκανε σε ελάχιστες περιπτώσεις (που ανάγκασαν όμως τον αμερικανικό και τον γαλλικό στρατό να τα μαζέψουν και να φύγουν απ’ τον λίβανο).

Η «δικαιολογία» για την τιμωρία της λιβανέζικης τράπεζας στήθηκε, ολοφάνερα, άρον άρον. Γιατί ο στόχος δεν είναι αποκλειστικά αυτή· είναι συνολικά η «οικονομία» του λιβανέζικου κράτους· που έχει τα χάλια της. Πρόκειται, λοιπόν, για μια επιθετική κίνηση αποσταθεροποίησης με οικονομικά μέσα του λιβάνου (όπου η Χεζμπ’ αλλάχ είναι ένα εντελώς νόμιμο κόμμα…). Η άσκηση της αμερικανικής “παιδαγωγικής” και σε βάρος της Βηρυτού δεν μπορεί να είναι τυχαία.

Σε μια παράλληλη και διπλανή εξέλιξη, το ψοφιοκουναβιστάν απείλησε με κυρώσεις όσους πάρουν μέρος στη διεθνή εμπορική έκθεση στη Δαμασκό, την επόμενη βδομάδα. Άσφαιρα πυρά θα σχολίαζε κάποιος: στο βαθμό που πρόκειται για μια ακόμα ευκαιρία συμφωνιών με το καθεστώς για έργα ανοικοδόμησης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι 40 αντιπροσωπείες που έχουν δηλώσει συμμετοχή θα έχουν και τους τρόπους τους να κάνουν τις δουλειές τους μακριά απ’ τα αμερικανικά ραντάρ.

Άσφαιρα τα πυρά, αλλά δεν είναι καθόλου το μόνο είδος. Μέση Ανατολή – εδώ δίπλα…

Κορεατική χερσόνησος

Σάββατο 31 Αυγούστου. Μετά την ακύρωση της διμερούς (με το Τόκιο) gsomia απ’ την Σεούλ, οι σχέσεις της Ουάσιγκτον με την κυβέρνηση Moon δεν είναι στα καλύτερά τους. Ανοικτά. Εκτός απ’ τις επαναλαμβανόμενες αμερικανικές δηλώσεις περί «μεγάλης απογοήτευσης» (για την επιλογή της Σεούλ), η Ουάσιγκτον έκανε πριν 4 ημέρες (στις 27 Αυγούστου) κάτι ακόμα: σχολίασε αρνητικά τις διήμερες ασκήσεις που έκανε ο νοτιοκορεατικός στρατός στις νησίδες Dokdo (που διεκδικεί το Τόκιο). Η (ψοφιοκουναβική) «παρατήρηση» ότι με δεδομένες τις πρόσφατες διαφωνίες [με το Τόκιο] η χρονική στιγμή, το μήνυμα και η αυξημένη κλίμακα των ασκήσεων δεν βοηθούν στην επίλυση των τρεχουσών διαφωνιών συμπληρωνόταν μ’ αυτό: οι ηπα δεν παίρνουν θέση σε σχέση με την κυριότητα των νησιών… αυτό πρέπει να λυθεί ειρηνικά μεταξύ των δύο κρατών.

Με απλά λόγια η Ουάσιγκτον αμφισβήτησε την (νοτιο)κορεατική κυριότητα στις νησίδες Dokdo! Όπως ακριβώς κάνει το Τόκιο… Θα το έλεγε κανείς έως και χοντράδα… Μετά απ’ αυτά κλήθηκε απ’ το νοτιοκορεατικό υπ.εξ. για «τράβηγμα αυτιών» ο αμερικάνος πρεσβευτής στη Σεούλ· το κερασάκι στην τωρινή τούρτα.

Πιο καθαρά θα φανεί η κατάσταση των σχέσεων όταν αρχίσουν, μέσα στο φθινόπωρο, οι διαπραγματεύσεις για την ανανέωση της «αμυντικής συμφωνίας» Ουάσιγκτον – Σεούλ.

Κάτι μας λέει ότι ο Moon έχει ξεσπαθώσει, κι ότι δεν θα είναι εύκολος και βολικός.

(Να θυμίσουμε επί τη ευκαιρία πως όταν κινεζικά και ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά πέταξαν πάνω απ’ τις Dokdo και η νοτιοκορεατική αεροπορία τους έριξε κάτι σφαίρες, η Μόσχα με την Σεούλ κουβέντιασε το θέμα. Δεν είπε “δεν ξέρουμε τίνος είναι η κυριότητα”…

Αυτή η υπενθύμιση χρειάζεται επειδή η ασταμάτητη μηχανή είχε υποστηρίξει τότε – στις 26 Ιούλη – ότι η ρωσο-κινεζική “απρέπεια” ήταν, στην πράξη, κίνηση υποστηρίξης της Σεούλ. Να που τώρα η αιρετική θέση της ενισχύεται…)

Πού είναι το oil;

Παρασκευή 30 Αυγούστου. Πως θα σας φαινόταν αν το επικηρυγμένο ιρανικό τάνκερ Adrian Darya 1, έχει ξεφορτώσει το πετρέλαιο που κουβαλούσε, εν πλω, σε μικρότερα τάνκερ – τα οποία μεταφέρουν (ή έχουν ήδη μεταφέρει) το staff στον τελικό του προορισμό;

Μια ερώτηση κάνουμε… Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά επειδή η Τεχεράνη ανακοίνωσε πριν μέρες ότι τα 2,1 εκατομύρια βαρέλια πετρελαίου «πουλήθηκαν» (σε άγωνστο αγοραστή…)· κι αυτό μπορεί κάλιστα να είναι κυριολεκτικό: τα πήρε… πάνε…

Εν τω μεταξύ όσο το Adrian Darya 1 κινείται μέσα ή κοντά στα τουρκικά χωρικά ύδατα, ο Pompeo (και το ψοφιοκουναβιστάν) έχουν βγάλει τον σκασμό σε σχέση με απειλές για τιμωρίες, κλπ. Κάτι πρέπει να δείχνει αυτό – έτσι δεν είναι;

Ο Τεράστιος

Πέμπτη 29 Αυγούστου. Ο σοσιαλφιλελεύθερος Macron φαίνεται ότι προσπαθεί να καθιερωθεί σαν «παγκόσμιας εμβέλειας» (χωρίς να χρησιμοποιήσει την εμπειρία του τενεκεδένιου…) Επειδή δεν του έφταναν οι άλλοι g6 στο αδιάφορο ραντεβού τους, ή (το πιθανότερο) για να τους εντυπωσιάσει, δεν κάλεσε μόνο τον ιρανό υπ.εξ. Zarif να κάνει μια βόλτα απ’ το Παρίσι τις ημέρες της συνόδου. Κάλεσε και τον χουντοκαραβανά της αιγύπτου στρατηγό Sisi.

Έτσι, την περασμένη Δευτέρα ο υπερδραστήριος γάλλος απατεώνας (με την έννοια της εξουσίας πάντα!) είχε την ευκαιρία να μιλήσει στο Παρίσι με τον χασάπη της αιγύπτου για την κατάσταση στη μέση Ανατολή – αλλά και στη λιβύη. Όπου τα συμφέροντά τους συμπίπτουν, αφού Παρίσι και Κάιρο υποστηρίζουν τον στρατηγό Haftar. Εννοείται ότι τόνισαν τους δεσμούς που ενώνουν τα δύο κράτη, την ιστορία (μέγας Ναπολέων…), κλπ κλπ.

Κάμποσες οργανώσεις προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ανάμεσά τους διάφορες αιγυπτιακές / αραβικές – παράνομες εννοείται στην επικράτεια της αιγυπτιακής χούντας) επιχείρησαν να ζητήσουν απ’ τον τεράστιο Macron να βάλει λίγο χέρι στον φασίστα φίλο του.

Μάταιος κόπος. Όταν η γαλλική βιτρίνα πονάει για κάτι, είναι για τον Αμαζόνιο – για να την πει όχι στον Bolsonaro, αλλά στους υποστηρικτές του στο ψοφιοκουναβιστάν. Σιγά μην χαλάσει την ζαχαρένια του για τους δολοφονημένους, για τους εξαφανισμένους, τους φυλακισμένους, τους φυγάδες, τους πληβείους αιγύπτιους.

Σαν σωστό πρωτοκοσμικό αφεντικό διαλέγει για συνεργάτες τους φασίστες που του κάνουν…

(φωτογραφία κάτω: Θα έχαναν την ευκαιρία ένας χουντικός και ένα ψόφιο κουνάβι; Όχι βέβαια…)

Η αυτο-οργάνωση των μηχανών 1

Πέμπτη 29 Αυγούστου. Πείτε τα «σμήνη», «αγέλες» ή «ορδές». Οι διαθέσιμες λέξεις αφορούν συμπεριφορές ζωντανών οργανισμών· κι απ’ αυτή την άποψη, εκτός απ’ την τεχνολογική εξέλιξη συμβαίνει, παράλληλα, μια ακόμα απαλλοτρίωση λέξεων και εννοιών…

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ρομποτικές μηχανές. Προς το παρόν, στις σχετικές δημόσιες επιδείξεις, πρωταγωνιστούν ιπτάμενα ρομπότ (drones). Μπορεί να είναι εκατό… Μπορεί να είναι και χίλια (αν η επίδειξη είναι κινεζική…) Και προορίζονται για στρατιωτική χρήση.

… Εξαιτίας της σύνθετης φύσης της μάχης, τα ΧΧΧΧ [όνομα συγκεκριμένου τύπου drone] δεν είναι προ-προγραμματισμένα, συγχρονισμένα άτομα. Είναι ένας συλλογικός οργανισμός, που μοιράζεται έναν κατανεμημένο εγκέφαλο για την λήψη αποφάσεων και την επαφή του ενός με το άλλο όπως συμβαίνει στα σμήνη στη φύση… Επειδή κάθε XXXX επικοινωνεί και συνεργάζεται με κάθε άλλο XXXX, το σμήνος δεν έχει ηγέτη και μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί στην είσοδο ή στην έξοδο drones απ’ την ομάδα….

Αυτά λέει ένας ειδικός από ένα αμερικάνικο καραβανίστικο project. Το στρατιωτικό πλεονέκτημα αυτής της «αυτο-οργάνωσης των μηχανών» είναι ότι περιλαμβάνοντας έναν ικανό αριθμό «ατόμων / μηχανών» δημιουργούνται επιθετικοί σχηματισμού «νέφους», που δεν χάνει τους στόχους του ακόμα κι αν χάσουν έναν αριθμό (μπορεί και μεγάλο) «ατόμων» – όπλων δηλαδή. Εν τέλει αυτές οι “αυτο-οργανωμένες” πολεμικές μηχανές χαρακτηρίζονται από “αυταπάρνηση”: και μία να μείνει, θα κτυπήσει…

Τέτοιου είδους έρευνες (προχωρημένες ως ένα σημείο αλλά με μεγάλη προοπτική) και εφαρμογές κάνουν όλα τα σοβαρά καπιταλιστικά κράτη· είναι μέρος της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Φυσικά υπάρχουν ήδη και τα αντίμετρα: για παράδειγμα ηλεκτρομαγνητικά κύματα υψηλής ενέργειας που «καίνε» όλα τα ηλεκτρονικά κυκλώματα στην ακτίνα τους, καταστρέφοντας και τις μηχανές και την “αυτο-οργάνωσή” τους….

Κατά συνέπεια τέτοιου είδους πολεμικές μηχανές προορίζονται κυρίως εναντίον στόχων που δεν έχουν στη διάθεσή τους τέτοια αναβαθμισμένα αντίμετρα…

Στη συνέχεια μια μικρή, χαριτωμένη και εορταστική επίδειξη 1000 «αυτο-οργανωμένων» drones – από κίνα μεριά, στα τέλη του 2017…