Tag: ηπα

5G

Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη. Σε μια μάλλον απροσδόκητη εξέλιξη του θέματος / θεάματος «η Huawei και πως θα την σταματήσουμε» ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης της Ren Zhengfei ανακοίνωσε πριν 3 ημέρες συνεντευξιαζόμενος στο αγγλικό καθεστωτικό περιοδικό economist ότι διατίθεται να πουλήσει την 5G τεχνολογία της εταιρείας (δηλαδή τις πατέντες, τις άδειες, τον κώδικα, την διαδικασία παραγωγής) σε οποιαδήποτε δυτική εταιρεία ενδιαφέρεται (με ένα εφάπαξ ποσό)… Έτσι ώστε να ξαναγράψει τον πηγαίο κώδικά της και να την χρησιμοποιήσει χωρίς η εταιρεία (ή το κινεζικό κράτος) να έχουν οποιονδήποτε έλεγχο. Ταυτόχρονα (είπε) η Huawei θα συνεχίσει να αναπτύσσει και να εμπορεύεται την 5G τεχνολογία της. Λογικό.

Η πρόταση / προσφορά του Zhengfei είναι ενδιαφέρουσα, επειδή απ’ την μια δείχνει την αυτοπεποίθηση της εταιρείας του (: ακόμα κι αν σας δώσουμε την τεχνολογία μας δεν μπορείτε να μας ανταγωνιστείτε αποτελεσματικά!) και απ’ την άλλη στοχεύει στην αμερικανική ρητορική περί “κινδύνου κατασκοπείας” του Πεκίνου μέσω των δικτύων της Huawei.

Ωστόσο η κατάσταση είναι πιο σύνθετη· και ο Zhengfei το ξέρει. Ήδη διάφορα επιτελεία στο ψοφιοκουναβιστάν δουλεύουν πάνω στη μετατροπή της «κινεζικής τεχνολογίας» συνολικότερα από οικονομική / εμπορική απειλή σε απειλή εθνικής ασφάλειας. Πρόκειται για μια σοβαρή «πολιτική μετατόπιση» που χρειάζεται μια νομική πανοπλία· κι αυτό είναι που χρειάζεται λεπτομερή δουλειά. Η νομική πανοπλία χρειάζεται όχι για να κηρυχτεί η Huawei (και όχι μόνον αυτή, φυσικά) «τρομοκράτης» (ας πούμε) αλλά για να προσδιοριστούν οι συνέπειες για όποιον συνεργάζεται άμεσα ή έμμεσα με κινεζικές τεχνολογικές εταιρείες πρώτης γραμμής. Οι συνέπειες της “εθνικής προδοσίας” αυτού του είδους. Απ’ αυτήν την άποψη η πρόταση του Zhengfei είναι στο ίδιο μήκος κύματος με την πρόταση του Putin προς το ψόφιο κουνάβι να αγοράσει (αν θέλει) ρωσικά όπλα τελευταίας τεχνολογίας: ειρωνικός ελιγμός.

Η άλλη πλευρά το θέμα έχει σοβαρές τεχνολογικές διαστάσεις. Μια σειρά πρωτοκλασσάτων τεχνολογικών εταιρειών (όπως η ιαπωνική toshiba ή/και η νοτιοκορεατική sk telecom) ερευνούν πυρετωδώς το πως θα ενσωματώσουν την κβαντική φυσική στις τηλεπικοινωνίες, πάνω στα 5G δίκτυα. Οι κβαντικές επικοινωνίες θεωρούνται σαν απόλυτα ασφαλείς απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια υποκλοπής…

Το «πρόβλημα» είναι ότι οι κινέζοι φυσικοί είναι πολύ μπροστά και σ’ αυτό το θέμα: τον Ιούνη του 2017 δοκίμασαν με επιτυχία την μεταφορά κβαντικού σήματος μέσω δορυφόρου. Κάτι που ήταν πολύ μακριά απ’ ότι είχαν πετύχει ως τότε (και ως σήμερα) τα εργαστήρια άλλων εθνικοτήτων. Μια υπόθεση της ασταμάτητης μηχανής είναι, λοιπόν, ότι η αυτοπεποίθηση με την οποία ο κυρ Zhengfei δηλώνει έτοιμος να μοιραστεί το τωρινό εμπορικά διαθέσιμο know how της εταιρείας τους σχετικά με τις 5G επικοινωνίες οφείλεται στο ότι η Ηuawei (ή άλλες κινέζικες εταιρείες…) βρίσκεται σχετικά κοντά στο να κάνει εκείνο που θεωρείται το υπέραγιο δισκοπότηρο παγκόσμια, το μεγάλο άλμα, για την 4η (ή μήπως την 5η;) βιομηχανική επανάσταση: κβαντικές εφαρμογές επικοινωνιών, για λογαριασμό του internet of things.

(Κάποιοι βολεύονται να πιστεύουν ότι η επιθετικότητα του ψοφιοκουναβιστάν οφειλόταν στον Bolton (κράτησε το πόστο του «συμβόλου εθνικής ασφάλειας» μόνο για 1,5 χρόνο) και ότι τώρα πια το ψόφιο κουνάβι, «λεύτερο και ξαλαφρωμένο», θα αρχίσει να γίνεται φίλος με τους πάντες. Με την Τεχεράνη, με το Πεκίνο, με την Πγιονγκγιάνγκ… Λες και πριν πιάσει δουλειά ο Bolton το ψοφιοκουναβιστάν ήταν μεσ’ τα μέλια…

Με την μία ή την άλλη φάτσα, η Ουάσιγκτον βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μια μάχη επιβίωσης της ηγεμονίας της. Ο καπιταλισμός δεν είναι καπη πολεμοκάπηλων· είναι μηχανή καταστροφής…)

Ζήτω το φασισταριό!

Πέμπτη 12 Σεπτέμβρη. Ο φασιστοπρωθυπουργός Netanyahou (φίλος αδελφικός και σύμμαχος της Αθήνας και της Λευκωσίας, για να μην ξεχνιόμαστε) δήλωσε ότι θα προσαρτήσει την κοιλάδα του Ιορδάνη και όλες τις υπόλοιπες εποικισμένες ζώνες της δυτικής Όχθης – αν εκλεγεί (σε λιγότερο από μια βδομάδα). Κατά την καθεστωτική εφημερίδα times of israel, το ψοφιοκουναβιστάν ήταν ενημερωμένο έγκαιρα γι’ αυτή την δήλωση, και ότι κατά την γνώμη της Ουάσιγκτον:

… αυτές οι προσαρτήσεις δεν θα εμποδίσουν την επίτευξη μιας πολιτικής συμφωνίας [με τους παλαιστίνιους] στο μέλλον…

H Ουάσιγκτον λέει ωμά το ίδιο που λέει ωμά το ρατσιστικό Τελ Αβίβ: ζήτω το απαρτχάιντ! Η επίσημη «προσάρτηση» σημαίνει κλιμάκωση της βίας και της έντασης της στρατιωτικής κατοχής σε βάρος των παλαιστινίων, όπως αυτή εξελίσσεται απ’ το 1967 και μετά. Σημαίνει πολλές διάσπαρτες «λωρίδες της Γάζα», πολλά «μπαντουστάν» μέσα σ’ αυτές τις «προσαρτημένες» ζώνες…. Μόνο στη κοιλάδα του Ιορδάνη (περίπου το ¼ της έκτασης της δυτικής Όχθης…) ζούν 70.000 παλαιστίνιοι: απ’ την φυλακή της τωρινής κατοχής θα περάσουν στην απομόνωση.

Ή μήπως όχι; Μήπως δεν έχουν καταλάβει πως όλα αυτά (η στρατιωτική κατοχή, η εποικιστική αποικιοκρατία, το απαρτχάιντ) είναι για το καλό τους; Ο πρώην αρχηγός του ισραηλινού στρατού Benny Gantz, που στις προηγούμενες εκλογές στο ισραήλ (τον περασμένο Απρίλη) καμάρωνε με προεκλογικό video για το ότι έκανε μπάζα τη λωρίδα της Γάζα το 2014 σκοτώνοντας πολλές εκατοντάδες άμαχους, γυναίκες, παιδιά και σακατεύοντας ακόμα περισσότερους / ες, είναι και πάλι υποψήφιος για τις εκλογές της ερχόμενης Τρίτης. Αυτός ο φασιστοκαραβανάς για να πολιτικά και ιδεολογικά δεδομένα της ισραηλινής κοινωνίας θεωρείται «κεντρώος» (!). Να λοιπόν τι δήλωσε τις προάλλες:

… Αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός θα άφηνα τις αμερικανίδες βολευτίνες Ilhan Omar και Rashida Tlaib να επισκεφτούν τις (κατεχόμενες) περιοχές και το ισραήλ. Έτσι θα έβλεπαν με τα μάτια τους ότι το καλύτερο μέρος για έναν άραβα στη μέση Ανατολή είναι στο ισραήλ. Και το δεύτερο καλύτερο μέρος για έναν άραβα στη μέση Ανατολή είναι η δυτική Όχθη…

Νομίζει το φασιστόμουτρο ότι σκέφτηκε κάτι πρωτότυπο. Αλλά έρχεται δεύτερος, αν και πιστός στην υπεράσπιση του ισραηλινού απαρτχάιντ. Στις 17 Σεπτέμβρη του 1977 οι αμερικανικοί New York Times είχαν δημοσιεύσει συνέντευξη του John Vorster, πρωθυπουργού τότε του ρατσιστικού, απαρτχάιντ καθεστώτος της νότιας Αφρικής. Κι εκείνος είχε δηλώσει ότι:

… Το επίπεδο ζωής των μαύρων στη νότια αφρική είναι από 2 έως 5 φορές υψηλότερο από κάθε μαύρη χώρα στην Αφρική…

Που σήμαινε ότι «το καλύτερο μέρος» για έναν αφρικάνο ήταν η ρατσιστική, απαρτχάιντ εξουσία των λευκών στη νότια Αφρική…

Οι φασίστες είναι φασίστες, πάντα ίδιοι. Και γιατί όχι; Όταν έχεις μηχανές θανάτου δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο – για το καλό των αιχμαλώτων πάντα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώνεις μαζικά· το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς έχει δοκιμάσει και δοκιμάζει πολλούς.

Όμως δεν μπορεί να σκοτώσει το παλαιστινιακό δίκαιο· το δίκαιο του αγώνα χιλιάδων αντρών και γυναικών, επί πολλές γενιές, εδώ και δεκαετίες. Και γι’ αυτό θα έχει το ίδιο τέλος με το νοτιοαφρικάνικο.

Θα φροντίσουν εκατοντάδες χιλιάδες γι’ αυτό, παντού.

Το εθνικό δράμα

Τετάρτη 11 Σεπτέμβρη. Το ότι η είδηση του “κλειδώματος” ενός ραντεβού ανάμεσα στον ρημαδοΚούλη και τον Erdogan σε κάποιες απ’ τις πλαϊνές αίθουσες της έδρας του οηε στη Ν. Υόρκη στην επόμενη γενική συνέλευση του οργανισμού, είναι σημαντικότερη απ’ την χθεσινή συνάντηση του ρημαδοΚούλη με τον «όλα τα ξεπλένω όλα τα καθαρίζω» Αναστασιάδη, έχει το σημειολογικό (και όχι μόνο) ενδιαφέρον του. Γιατί, κατά τα άλλα, να είστε σίγουροι: ο «εθνικός κορμός» (οι μυριάδες θείες Λίστες και οι μηχανισμοί τους) θα τσακίσουν (ή θα προσπαθήσουν) κάθε προσπάθεια ρεαλισμού… Αν η «συμφωνία των Πρεσπών» θεωρήθηκε μια φορά προδοτική, εδώ θα πρόκειται για εκατό και χίλιες φορές μεγαλύτερη προδοσία…

Επειδή, πάντως, η ιστορία τρέχει και έχει την δική της πυκνότητα, για να έχετε μια καλή συγκριτική εικόνα της ήττας που έχει υποστεί ο «ενιαίος γκαζοχώρος ελλάδας – νότιας κύπρου» και το σχέδιο «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» (όπως το φαντάστηκαν στην Αθήνα και στη Λευκωσία διάφοροι ογκόλιθοι και λοιποί παρακρατικοί), δείτε τι έγραφε στις 21 Ιουλίου του 2019 (πριν 1,5 μήνα δηλαδή) ο δημοσιογράφος Δ. Διονυσίου στη νοτιοκυπριακή εφημερία «πολίτης»:

Αν επιστρέψουμε αρκετούς μήνες πιο πίσω, ο κύριος Χριστοδουλίδης [σ.σ.: νοτιοκύπριος υπ.εξ.] και ο μέντορας Πρόεδρός του [σ.σ.: ο πλυντηρέξ] έδιναν τη μάχη μέσω των τριμερών, ποντάροντας στην ανικανότητα της Τουρκίας να υλοποιήσει τους στόχους της.

– Μας έλεγαν ότι οι τριμερείς έχουν θωρακίσει την ΑΟΖ μας από κάθε επιβουλή της Τουρκίας. Με λίγα λόγια, μας πωλούσαν τις τριμερείς ως αμυντική συμμαχία και κατ’ επέκταση ως αντίδοτο κατά της προκλητικότητας της Τουρκίας.

– Σε ό,τι αφορά το φυσικό αέριο, μόνο η Κυπριακή Δημοκρατία μπορούσε να το εκμεταλλευθεί. Ο κ. Χριστοδουλίδης έλεγε δεξιά-αριστερά ότι η Τουρκία δεν μπορεί να βρει πλατφόρμα και γεωτρύπανο.

– Ο υπουργός Εξωτερικών σε συνομιλίες με δημοσιογράφους έλεγε ότι η Τουρκία – ακόμα κι αν βρει γεωτρύπανο – δεν θα βρει προσωπικό να εργαστεί στην πλατφόρμα της.

– Έλεγε επίσης ότι ακόμα κι αν όλα τα πιο πάνω γίνουν η Τουρκία θα χρειαστεί πολλές υποστηρικτικές διεθνείς εταιρείες για να κάνει τις γεωτρήσεις, κάτι που η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπλοκάρει εύκολα διότι όλες αυτές οι εταιρείες συνεργάζονται με τις εταιρείες-κολοσσούς που δρουν στην κυπριακή ΑΟΖ και τις έχουν περισσότερη ανάγκη.

– Μετά δε τις γεωτρήσεις, απτόητος συνέχισε να δηλώνει ότι οι εργαζόμενοι στις τουρκικές πλατφόρμες θα συλληφθούν μέσω ενταλμάτων που εξέδωσε η Κυπριακή Δημοκρατία και ότι η ΕΕ θα λάμβανε μέτρα εναντίον της Τουρκίας, όπως αυτά που λήφθηκαν εναντίον της Ρωσίας όταν αυτή εισέβαλε στην Ουκρανία.

Αυτός ο σύντομος κατάλογος περιγράφει ικανοποιητικά το ποιο ήταν το «ενιαίο γκαζο-δόγμα» Αθήνας – Λευκωσίας στη διάρκεια του προηγούμενου γκουβέρνου· και πόσο βαριά ηττήθηκε. Επειδή η γραμμή των φαιορόζ ήταν «εθνική» (οπότε και η ήττα είναι «εθνική») δεν υπάρχει πουθενά δημόσια ούτε η παραδοχή της, ούτε γκρίνιες μεταξύ αλλήλων για τις ευθύνες. Τουμπεκί!

Και ο ρημαδοΚούλης μέσα στο κόλπο ήταν, σαν επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης απ’ τις αρχές του 2016. Οπότε τώρα έχει αυτόν τον μπελά: να διαχειριστεί την ήττα («κλειδώνοντας» και «ξεκλειδώνοντας» συναντήσεις και σοβαρές συζητήσεις με τον Erdogan) σαν πρωθυπουργός μιας κοινωνίας που έχει «ποτίσει» ιδεολογικά απ’ τα «δικά μας» γκάζια στην ανατολική Μεσόγειο, έχει φάει δηλαδή και έχει χωνέψει όλο το ιδεολογικό σκατό της εθνικής γραμμής – που εν τω μεταξύ βούλιαξε (χωρίς να ανακοινωθεί ο Τιτανικός της…)

Δύσκολη η θέση του ρημαδοΚούλη. Μόνο μην του ζητήσει ο Erdogan να παραδώσει τους 8 χουντοκαραβανάδες· αν είναι ακόμα στα μέρη μας….

(Οι «τριμερείς» στην αρχή της αναφοράς είναι η συμμαχία Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, και Αθήνας – Λευκωσίας – Καΐρου)

Thank you John!

Τετάρτη 11 Σεπτέμβρη. Σχόλασε ο “σύμβουλος εθνικής ασφάλειας” σωματοφύλακας Bolton… (To «απολύεσαι» είναι η αγαπημένη ασχολία του ψόφιου κουναβιού). Είχε περιθωριοποιηθεί πολύ διακριτικά εδώ και δύο ή τρεις μήνες… Κάποιοι θα πουν ότι απολύθηκε μετά από 1,5 χρόνο επειδή «παραήταν πολεμοχαρής». Όντως, το ίδιο το ψόφιο κουνάβι είχε σχολιάσει την περασμένη άνοιξη (μετά την αποτυχία του project Guaido στη βενεζουέλα) ότι … Αν ήταν στο χέρι του (του Bolton) τώρα θα κάναμε καμμιά 20αριά πολέμους… Για να συμπληρώσει, όμως, … Ακόμα κι αν διαφωνούμε ακούω την γνώμη του…

Πράγματι «παραήταν πολεμοχαρής» ο Bolton· αλλά αυτό ήταν γνωστό πριν προσληφθεί. Γιατί τον επέλεξε το ψόφιο κουνάβι σαν διάδοχο του στρατηγού McMaster; Επειδή χρειαζόταν σαν ο «κακός μπάτσος» ώστε να αναδεικνύεται το ψόφιο κουνάβι σαν η προτιμότερη εκδοχή για να διαπραγματευτεί κανείς μαζί του την σωτηρία του απ’ την αμερικανική οργή… Ένα μαύρο φόντο ήταν ο Bolton (και όχι μόνον αυτός…) για να ξεχωρίζει το φωτοστέφανο του ψόφιου κουναβιού.

Το ότι παραήταν πολεμοχαρής (απο φυσικού του) ίσως να λειτουργούσε σαν γελοιογραφία όλο αυτόν τον καιρό. «Κάηκε» γρήγορα: όταν κάποιος είναι τόσο γνωστό κάθαρμα σαν τον Bolton (έχει μεγάλη και πολύ βρώμικη ιστορία, και μια πρόσφατη θητεία σε διάφορα πόστα των κυβερνήσεων του Μπους Β) και γαυγίζει συνέχεια, καταλήγει να γίνει γραφικός. Το γαύγισμα ποτέ δεν άλλαξε τους πραγματικούς συσχετισμούς.

Όμως η απόλυσή του μπορεί να αποτελεί μια μορφή έμμεσης παραδοχής ότι κανείς δεν τσιμπάει πλέον σε τέτοια κόλπα, και κανείς δεν τρομάζει για να τρέξει, μετά, στο «ειρηνοποιό» ψόφιο κουνάβι. Πάντα χρειάζονται οι «τρομακτικοί», οι «κακοί μπάτσοι»· αλλά αν κάποιος «καεί» ίσως πρέπει να δοκιμαστεί κάποιος άλλος…

Ή, μπορεί να μην χρειάζεται πια τέτοιος ρόλος…

Wellcome Matthew!

Τετάρτη 11 Σεπτέμβρη. Μετά από αρκετούς μήνες όπου το ψοφιοκουναβιστάν δεν είχε κανονικό υπουργό άμυνας, απέκτησε έναν, απ’ τα μέσα του περασμένου Ιούνη. Λέγεται Mark (Thomas) Esper. Επάξια πήρε το πόστο, αφού η προηγούμενη δουλειά του ήταν αντιπρόεδρος του τμήματος «σχέσεων με την κυβέρνηση» της γνωστής στρατιωτικής / πολεμικής βιομηχανίας Raytheon. Συνεπώς με το διπλό του know how, υπουργός «άμυνας» και πλασιέ όπλων, μπορεί να έρθει κι απ’ τα μέρη μας. Wellcome!

Και λέει ότι θα έχει πολύ δουλειά (κι’ απ’ τις δύο πλευρές του ικανοτήτων του). Να τι δήλωσε συνεντευξιαζόμενος στο γνωστό ακροδεξιό Fox στις 21 Αυγούστου, σαν υπουργός (κυρίως…):

… Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι πρέπει θα έχουμε την ικανότητα να ανασχέσουμε την κακή συμπεριφορά της κίνας… Η κίνα είναι η νούμερο 1 προετεραιότητα για το υπουργείο. Έχει υπογραμμιστεί στην εθνική στρατηγική ασφάλειας το γιατί θεωρούμε ότι είναι ένας μακροπρόθεσμα στρατηγικός ανταγωνιστής, κι αυτός που χρειάζεται μεγιστοποίηση της εκστρατείας, αν θέλετε, στο θέατρο Ινδικού-Ειρηνικού, είτε πολιτικά, είτε οικονομικά, είτε στρατιωτικά… Έρχεται μια αλλαγή, απ’ την σύγκρουση χαμηλής έντασης που κράτησε 18 χρόνια σε συγκρούσεις υψηλής έντασης με ανταγωνιστές όπως η ρωσία και η κίνα…

Παλιά την αλήθεια την μάθαινες είτε από μικρό είτε από τρελό. Προστέθηκαν τώρα και οι πλασιέ όπλων… Εδώ και 18 χρόνια η Ουάσιγκτον κάνει «πόλεμο χαμηλής έντασης» εναντίον της ρωσίας και της κίνας – το είπε καθαρά ο κυρ Matthew!.. Θυμάστε μήπως τι έγινε πριν 18 χρόνια; Η «11η/9ου» και η εκκίνηση του πολέμου κατά της τρομοκρατίας… Ευχαριστούμε κυρ Matthew που το ξεκαθαρίζεις με κάθε επισημότητα παρότι ελάχιστοι θα το καταλάβουν: ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» ήταν το ψευδώνυμο του «πολέμου χαμηλής έντασης» κατά της Μόσχας και του Πεκίνου (αν και οι αφγανοί, οι ιρακινοί, οι σύριοι, οι υεμενίτες, οι λίβυοι, οι αιγύπτιοι, οι παλαιστίνιοι, δεν έχουν καταλάβει «χαμηλή» ένταση – αλλά ποιος ασχολείται μ’ αυτούς); Συνεπώς έχει απόλυτα δίκιο το «περιθώριο» (: Τρίτη γενιά, Sarajevo…) που υποστηρίζει 18 χρόνια τώρα ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος. Never mind…

Αλλά ο αμερικάνος υπουργός / πλασιέ δεν αρκείται σ’ αυτό. Αναγγέλει ότι 18 χρόνια of low intensity conflicts είναι enough (για να μην πει ότι απέτυχαν). Και ότι στον ορίζοντα ανατέλλει η (αναπόφευκτα) επόμενη φάση, των high intensity conflicts. Θα κλάψουν περισσότερες μανούλες εννοεί… Όμως: ο κυρ Matthew θεωρεί, απ’ την καινούργια, την δεύτερη θέση του, ότι έχει το απαραίτητο οπλοστάσιο; Ή, δρώντας πρώτα και κύρια σαν πλασιέ, αναγγέλει την επόμενη φάση για να κάνει μπίζνες η εταιρεία που εκπροσωπεί με το υπουργείο στο οποίο ηγείται;

Ίσως (ίσως λέμε) όταν υπάρχουν Esper να μην πολυχρειάζονται οι Bolton…

Η άλλη εκδοχή του Indian – Pacific…

Τρίτη 10 Σεπτέμβρη. Το ψόφιο κουνάβι, το έχουμε ξαναπεί, ψάχνει κάποιον που θα πάει γονατιστός (κάτω απ’ το βάρος των “κυρώσεων”, των “δασμών”, των τιμωριών, του στρατού, κάτω απ’ το αμερικανικό βάρος τέλος πάντων!) και θα τονώσει (φωτογραφικά κατά προτίμηση…) το πεσμένο του ηθικό. Βορειοκορεάτης; Ιρανός; Ταλιμπάν έστω; Όμως παρά τις βεβαιότητές του για την αποτελεσματικότητα του “αμερικανού βάρους”, όλοι του γυρνάνε την πλάτη. Το ψοφιοκουναβιστάν όλο και λιγότερο αντιμετωπίζεται, καν και καν, σαν απειλή με την οποία θα πρέπει οι στοχοποιημένοι να συνδυαλλαγούν ψάχνοντας συμβιβασμούς.

Η επίσκεψη του ιρανού υπ.εξ. Zarif στο Πεκίνο στα τέλη Αυγούστου (αμέσως μετά το σύντομο πέρασμά του απ’ το γαλλικό Biarritz…) πέρασε στα ψιλά. Κακώς. Για την ακρίβεια η σημασία που δόθηκε στις κουβέντες του με τον Macron ήταν δυσανάλογα μεγάλη για ένα μάλλον αμελητέο γεγονός δημόσιων σχέσεων, σε σχέση με το τι έκανε στην κινεζική πρωτεύουσα.

Λοιπόν: υπέγραψε μια 25ετή συμφωνία «οικονομικών σχέσεων» μεταξύ Τεχεράνης και Πεκίνου που, πρακτικά, συνιστά μεγάλης κλίμακας απόβαση του κινεζικού καπιταλισμού στην ιρανική επικράτεια. Τα μεγέθη είναι εντυπωσιακά το λιγότερο: κινέζικες επενδύσεις 280 δις δολαρίων στον πετροχημικό τομέα του κινεζικού καπιταλισμού, κι άλλα 120 δις δολάρια σε υποδομές μεταφορών και βιομηχανίας. Σε αντάλλαγμα το Πεκίνο θα αγοράζει ιρανικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο με έκπτωση 30% σε σχέση με την μέση διεθνή τιμή εξαμήνου καθε φορά· ενώ θα είναι η πρώτη προτίμηση του ιρανικού καθεστώτος για την εκμετάλλευση νέων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, την παραγωγή προϊόντων διύλισης, την σχετική τεχνολογία· ακόμα και το εξειδικευμένο προσωπικό που θα χρειάζεται κάθε φορά. Οι υποδομές που θα φτιαχτούν (δρόμοι, γραμμές τραίνων, τραίνα, γέφυρες, αγωγοί, εγκαταστάσεις υγροποίησης) και τα εργοστάσια θα είναι ενταγμένα στον κινεζικό σχεδιασμό για τους «δρόμους του μεταξιού». Αυτό σημαίνει κάποιες προεκτάσεις τους προς την τουρκία. Σ’ αυτόν τον τομέα (ειδικά τους αγωγούς) θα πάρει μέρος και μία τουλάχιστον ρωσική εταιρεία.

Επειδή η 25ετία είναι πολύς καιρός, η συμφωνία προβλέπει ότι η υλοποίησή της θα είναι «εμπροσθοβαρής»: θα ξεκινήσει εντατικά την 5ετία που αρχίζει τώρα, απ’ το 2020, κι αν στην εξέλιξη χρειαστεί επιπλέον χρήμα, θα δοθεί.

Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι αυτό: στην 25ετή συμφωνία προβλέπεται ότι 5.000 κινέζοι «security personnel» θα εγκατασταθούν στην επικράτεια του ιράν για την προστασία των κινεζικών project, και θα είναι διαθέσιμο επιπλέον προσωπικό και υλικά μέσα για την προστασία της διαρκούς μεταφοράς πετρελαίου, αερίου και πετροχημικών παραγώγων απ’ το ιράν στην κίνα, όποτε χρειαστεί, συμπεριλαμβανομένου του περσικού κόλπου….

Τι είδους θα είναι αυτό το «security personnel» είναι εύκολο να το φανταστεί ο καθένας. Το σύνταγμα του ιράν απαγορεύει βέβαια την δημιουργία ξένων βάσεων στο έδαφός του, από οποιονδήποτε. Θα χρειαστεί μια κάπως ελαστική ερμηνεία του· αυτά είναι απλά όταν μιλάμε για τέτοιες δουλειές.

Αν και η οικονομική σχέση Τεχεράνης Πεκίνου δεν ήταν κρυφή, αυτή η 25ετής συμφωνία σημαίνει ότι ο κινέζικος καπιταλισμός αποφάσισε να «υιοθετήσει» ουσιαστικά τον ιρανικό, φροντίζοντας και για την ασφάλεια των επενδύσεών του. Ακόμα και μόνο του αυτό θα ήταν αρκετό σαν καταστροφή των σχεδιασμών του ψοφιοκουναβιστάν να γονατίσει την Τεχεράνη με οικονομικά μέσα. Αλλά δεν είναι μόνο του. Προσθέστε και την ένταξη του ιράν στην (ρωσοκεντρική) «ευρασιατική οικονομική ένωση» και θα έχετε μια πληρέστερη εικόνα.

Όλα αυτά έχουν φυσικά και «γεωπολιτικές» συνέπειες: όσο περνάει ο καιρός τόσο γρηγορότερα η ευρύτερη μέση Ανατολή «γλυστράει» όπως η άμμος απ’ τα χέρια του αμερικανικού, του αγγλικού, του γαλλικού και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού…. Κι όλο περισσότερο ακούγεται στη δύση όχι μόνο η κουβέντα του Macron (“η ηγεμονία της δύσης φτάνει στο τέλος της”) αλλά ότι ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας της ασίας…

Μόνο που δεν πρόκειται για σκυταλοδρομία! Πρόκειται για ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό…

(φωτογραφία: Πλάνο απ’ το κέντρο της Τεχεράνης)

Οι “άγγελοι” στα σκουπίδια

Τρίτη 10 Σεπτέμβρη. Ήταν η 1η Οκτώβρη του 1908, πριν έναν αιώνα και βάλε, όταν το πρώτο αυτοκίνητο T Model της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Ford βγήκε απ’ το εργοστάσιο για να πουληθεί. Ήταν ένα μοντέλο σχετικά φτηνό, προσιτό στις τσέπες της τότε αμερικανικής «μεσαίας τάξης» – κέρδισε την καρδιά της και τους τότε δρόμους. Το T Model, ο «επαναστατικός» τρόπος παραγωγής του (η αλυσίδα συναρμολόγησης σαν λογική ολοκλήρωση του ταιηλορισμού…), και ο αυτοκινητοβιομήχανος Henry Ford (με την αναδιάρθρωση στην οργάνωση της βιομηχανικής εργασίας) έμειναν σαν οι σημαίες της 2ης βιομηχανικής επανάστασης, και όχι μόνο στις ηπα: της μαζικής παραγωγής, του μεγάλου εργοστάσιου, της μαζικής βιομηχανικής εργατικής τάξης…

Χτες ο γνωστός «οίκος αξιολόγησης» moody’s υποβάθμισε τα ομόλογα της αυτοκινητοβιομηχανίας Ford (τα χρέη της δηλαδή) στην κατηγορία Ba1· κοινώς σκουπίδια. Είχαμε γράψει γι’ αυτό (που φαινόταν στον ορίζοντα) πριν μήνες: η άλλοτε ναυαρχίδα της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας (και, για μεγάλο μέρος του 20ου αιώνα, του αμερικανικού καπιταλισμού) φλέρταρε εδώ και καιρό με τον “πάτο”. Τώρα τον έπιασε, αν και εκκρεμούν οι ανάλογες αξιολογήσεις άλλων “οίκων”. Που, πάντως, δεν αναμένεται να έχουν διαφορετική προσέγγιση.

Η Ford γλύτωσε την χρεωκοπία λίγο πριν το πιο πρόσφατο ξέσπασμα της κρίσης / αναδιάρθρωσης (2008…) με δανεισμό 23 δις δολαρίων. Τώρα χρωστάει 84 δις δολάρια, και δυσκολεύεται να ξεχρεώνει, σίγουρα για τα επόμενα 2 με 3 χρόνια. Έχει μπει εδώ και χρόνια σ’ ένα «πρόγραμμα αναδιάρθρωσης», το οποίο όμως θα αργήσει να αποδόσει· αν αποδόσει. Έχει ρευστό στη διάθεσή της (οπότε δεν χρεωκοπεί). Αλλά μια Ford στο Ba1 είναι «ένας καπιταλιστικός άγγελος στα σκουπίδια».

Πως απέτυχε αυτή η αμερικανική «πολυεθνική»; Πολλά μπορούν να ειπωθούν (και έχουν γραφτεί κατά καιρούς), αλλά το βασικό είναι ότι έχει ηττηθεί στον παγκόσμιο ενδο-καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Και (παρότι όχι απίθανο) θα είναι δύσκολο να «σωθεί» τελικά, αφού η Αλλαγή Παραδείγματος στην κίνηση των οχημάτων δεν αφήνει πολλά κενά στην παγκόσμια αγορά. Πάντως κανένα ψόφιο κουνάβι δεν πρόκειται (και δεν μπορεί) να κάνει αύριο ή σε έξι μήνες την “Ford first”…

Ωστόσο η δανειοληπτική «πτώση» του άλλοτε διαμαντιού στο στέμμα του αμερικανικού καπιταλισμού, μεγέθους 84 δις, μπορεί να αποδειχθεί «σταγόνα στον ωκεανό». Οι «ειδικοί» φοβούνται πως αυτή θα είναι η αρχή για μια γενικευμένη «πτώση» των δανείων πολλών αμερικανικών επιχειρήσεων που δεν τα καταφέρνουν· ένα συνολικό ποσό γύρω στο 1 τρις δολάρια. Ένας «σεισμός» στην αγορά των εταιρικών junk bonds είναι εύκολο να επεκταθεί σαν πανικός αλλού.

Αν η «πτώση» της Ford συμπαρασύρει κι άλλους, το φινάλε θα είναι πράγματι grand. Ταιριαστό, απ’ την ανάποδη, με την αφετηρία…

Τα σκουπίδια στην μπρίζα

Τρίτη 10 Σεπτέμβρη. Θα υπέθετε ίσως κάποιος ότι η δανειοληπτική πτώση της Ford συμπίπτει με την άνοδο μιας άλλης αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, της Tesla· και πως κατά συνέπεια το παλιό πεθαίνει ενόσω έχει γεννηθεί το καινούργιο (διαμάντι).

Όμως τα νέα για την persona Elon Musk (ή, πιο σωστά, για την «περιπέτειά» του στην αυτοκινητοβιομηχανία) δεν είναι ευχάριστα. Η Tesla παραμένει σταθερά ζημιογόνος (την βγάζει με δάνεια και με αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου) και, κυρίως, δεν φαίνεται ικανή να πετύχει ένα επίπεδο παραγωγής που να αντιστοιχεί στη σχετική ζήτηση. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Musk πρώτα επέδειξε το ηλεκτρικό αυτοκίνητο (σε διάφορες εκδοχές) σαν πρότυπο και μετά άρχισε να μαζεύει λεφτά για να φτιάξει τα εργοστάσια για την κατασκευή του. Η τελευταία του ελπίδα είναι ένα υπό κατασκευή εργοστάσιο στην κίνα.

Όμως… Ενώ ξεκίνησε χωρίς ανταγωνιστές στο είδος, τώρα αυτοί φυτρώνουν σαν μανιτάρια, όχι μόνο στην κίνα (πάνω από 100 κατασκευαστικές ηλεκτρικών αυτοκινήτων) ή στην ιαπωνία και τη νότια κορέα, αλλά και στην ευρώπη. Με υπαρκτά εργοστάσια και έτοιμες γραμμές παραγωγής…

Διάφοροι υποστηρίζουν ότι η Tesla είναι τελειωμένη ιστορία… Θα φανεί οριστικά τους επόμενους μήνες. Πάντως οι προβλέψεις δείχνουν ότι ακόμα κι αν επιβιώσει σαν φίρμα, το «Tesla first» δεν έχει πια καμμία προοπτική.

Στο mass shooting πάντως το ψοφιοκουναβιστάν είναι αδιαφιλονίκητος παγκόσμιος πρωταθλητής!

(φωτογραφία: Ο Musk συμμετείχε πριν λίγες ημέρες σ’ ένα «debate» στη Σαγκάη, μαζί με τον Jack Ma, της Alibaba, με θέμα το μέλλον της ανθρωπότητας στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης. Ο Musk, ένας αποτυχημένος αμερικάνος επιχειρηματίας αλλά τυχερός ως τώρα «πλασιέ» και συλλέκτης χρηματοδοτήσεων, ήταν εξαιρετικά απαισιόδοξος. Αντίθετα ο Ma, ένας πετυχημένος επιχειρηματίας, ή έστω πετυχημένη βιτρίνα του Πεκίνου, προσπαθούσε να τον συμμαζέψει. Οι άνθρωποι θα είναι πάντα εξυπνότεροι απ’ τις μηχανές υποστήριξε.

Εξαρτάται απ’ το τι πουλάνε – θα λέγαμε. Οι άνθρωποι ή/και οι μηχανές… Να θυμίσουμε ότι ο Musk κυρίως πουλάει τρέλα. Για παράδειγμα η πρότασή του να βομβαρδιστεί ο Άρης με πυρηνικά για να γίνει κατοικήσιμος απ’ το είδος μας…

Με τέτοια μυαλά έχει δίκιο να ανησυχεί για τη νοημοσύνη των μηχανών. Ακόμα κι ένας θερμοσίφωνας φαίνεται ώρες ώρες εξυπνότερος μπροστά του…)

Ινδοκούς

Δευτέρα 9 Σεπτέμβρη. Και “ξαφνικά” το ψόφιο κουνάβι έκοψε τις διαπραγματεύσεις και τις συμφωνίες με τους ταλιμπάν…. Έτσι, τουλάχιστον, φαίνονται τα πράγματα. Είναι, όμως το ψόφιο κουνάβι που πήρε την απόφαση, ή μήπως οι ταλιμπάν το ανάγκασαν· χωρίς να το παινευτούν;

Αιτία του ψοφιοκουναβικού εκνευρισμού ήταν μια διπλή επίθεση αυτοκτονίας στο κέντρο της Καμπούλ πρώτα στις 3 και ξανά στις 5 Σεπτέμβρη. Η δεύτερη επίθεση έγινε σε αστυνομικό σημείο ελέγχου, στο “κυριλέ” τμήμα της πόλης, εκεί που βρίσκονται όλες οι διεθνείς αντιπροσωπείες – κοντά στην αμερικανική πρεσβεία. Σκοτώθηκαν τουλάχιστον 10 άτομα (μεταξύ των οποίων ένας αμερικάνος και ένας ρουμάνος πεζοναύτης) και τραυματίστηκαν δεκάδες, κυρίως σεκιουριτάδες και αφγανοί ασφαλίτες. Είναι, άραγε, αφελείς οι ταλιμπάν να κάνουν τέτοιες επίθεσεις, και μάλιστα με “βαρύ συμβολισμό”, την ώρα που, υποτίθεται, είναι έτοιμοι να υπογράψουν την αποχώρηση ενός (μικρού) τμήματος του αμερικανικού στρατού απ’ το αφγανιστάν;

Η ασταμάτητη μηχανή κρίνει ότι δεν είναι καθόλου αφελείς. Πρώτον, επειδή αν υπογράψουν συμφωνία που θα δέχεται την παραμονή 8.500 αμερικάνων πεζοναυτών στο αφγανιστάν, θα έχουν αποτύχει· το αντίθετο απ’ αυτό που συμβαίνει «επί του εδάφους». Και δεύτερον, επειδή το αμερικανικό θέατρο ήταν το εξής: η Ουάσιγκτον είναι ο «ενδιάμεσος» ανάμεσα στους ταλιμπάν και την στηριγμένη απ’ την ίδια κυβέρνηση στην Καμπούλ· και κάνει ό,τι μπορεί για να τους φέρει κοντύτερα, να τα βρουν, για «ένα καλύτερο μέλλον». Συγκινητικό!

Αυτή η σκηνοθεσία, που θα έπαιρνε περισσότερη σάρκα και οστά με την υποτιθέμενη συνάντηση τις επόμενες ημέρες εκπροσώπων των ταλιμπάν και της κυβέρνησης στην Καμπούλ στο camp David, επί αμερικανικού εδάφους, είναι εντελώς αντίθετη με τις απόψεις των ταλιμπάν. Οι οποίοι υποστηρίζουν, και σωστά, ότι η μεν κυβέρνηση είναι μαριονέτα, και δεν συζητούν μαζί της· ο δε κύριος εχθρός είναι οι κατοχικοί στρατοί και ειδικά ο αμερικανικός. Κι αν στο πρώτο θα μπορούσαν να υποχωρήσουν με κάποιον ελιγμό, τι όφελος θα είχαν να υποχωρήσουν στο δεύτερο; Να μείνουν αγκαλιά με μια αμερικανική μεραρχία μαζί μ’ όλα τα «απαραίτητα»; Να συνδιοικούν στην Καμπούλ με κάποιον γκριζομάλη στρατηγό; Να χαιρετιούνται με αμερικάνους πράκτορες και μισθοφόρους; (Λέμε «υποτιθέμενη» συνάντηση επειδή υπάρχουν από αρκετές μεριές βάσιμες αμφιβολίες για το ρεαλιστικό του πράγματος. Κάποιοι θεωρούν τα σχετικά ψοφιοκουναβικά τιτιβίσματα ένα ακόμα πυροτέχνημα, άσχετο με την πραγματικότητα, απ’ αυτά που πετάει απ’ την αγωνία του να πετύχει κάτι… Π.χ.: λίγο πριν ή λίγο μετά την «επέτειο» της 11ης / 9ου θα έσκαγαν ταλιμπάν στις ηπα;)

Είναι εύκολα κατανοητό και στους ταλιμπάν αλλά και στους υποστηρικτές τους (Μόσχα, Πεκίνο, Τεχεράνη, Ισλαμαμπάντ) πως εκείνος που καίγεται να πουλήσει μια «ειρηνευτική επιτυχία» στο πόπολο, εν όψει εκλογών, είναι το ψόφιο κουνάβι. Και πως ούτε αυτήν δεν μπορεί να πουλήσει καλά καλά, αφού οι σωματοφύλακες έχουν αποφασίσει ότι «οπωσδήποτε θα μείνουν 8.600 πεζοναύτες στο ινδοκούς, να φυλάνε τα σύνορά μας…» Γιατί, λοιπόν, θα έμπαιναν στον κόπο να δώσουν μια προεκλογική χαρά στο ψόφιο κουνάβι, χάνοντας απ’ την άλλη μεριά την δική τους πολιτική αξιοπιστία (εφόσον η αποχώρηση του κατοχικού στρατού είναι ο σταθερά δηλούμενος στόχος τους) και, κατά συνέπεια, την επιρροή τους;

Όχι. Οι ταλιμπάν μπορούν να είναι βέβαιοι ότι η Ουάσιγκτον είναι αδύνατο να τους σταματήσει. Κι ότι αν δεν τα μαζέψει άμεσα, θα αναγκαστεί να το κάνει αργότερα, αλλά με κακό τρόπο…

Εκτιμάμε πως η συγκεκριμένη διπλή επίθεση σε διαδοχικούς χρόνους, και οπωσδήποτε η δεύτερη εκεί που έγινε, είχε αυτόν τον σκοπό. Να θυμώσει το ψόφιο κουνάβι, και έτσι να στερηθεί το εύκολο φωτοστέφανο μιας ψόφιας «ειρήνης»… Ίσως ίσως και για να αποφασίσει κανά άλλο κράτος της (νατοϊκής) κατοχικής συμμαχίας να μαζέψει τα χακί λιμά του από τώρα …αφού έτσι κι αλλιώς θα υπάρξει ειρήνη…

Θα μείνει μόνο με το ισραηλινής κατασκευής «deal του αιώνα» το ψόφιο κουνάβι για να το παίξει ειρηνοποιός…. Που όλο είναι να ανακοινωθεί και όσο καθυστερεί. Αλλά αυτό εκτός απ’ τον γαμπρό του και τον φασιστοπρωθυπουργό του ισραήλ δεν πρόκειται να το «αγοράσει» κανείς άλλος. Ας αφήσουμε ότι προήγαγε σε «επίσημο διαπραγματευτή» για το «deal του αιώνα» έναν νεαρό που φτιάχνει τους καφέδες του βασιλογαμπρού και τον βοηθάει στα λογιστικά, στο γραφείο…

Η “america first” στα καλύτερά της!

Χονγκ Κονγκ

Δευτέρα 9 Σεπτέμβρη. Θα μπορούσε να τους αναγνωριστεί, σαν ελαφρυντικό, η έλλειψη πολιτικής πείρας… Αλλά δεν είναι αρκετό. Είναι σίγουρο ότι ξέρουν κινέζικα, και άρα ξέρουν ότι το Πεκίνο κατηγορεί το ψοφιοκουναβιστάν για εμπλοκή στην εξέγερση στην πόλη. Αν, παρ’ όλα αυτά, μερικές δεκάδες κατεβαίνουν με αμερικανικές σημαίες, διαδηλώνοντας στο αμερικανικό προξενείο, για να ζητήσουν την βοήθεια του ψόφιου κουναβιού, τότε εκτός από πολιτική πείρα τους λείπει και η στοιχειώδης νόηση. Η κοινή λογική. Και, πιθανόν, περισσεύει η απελπισία. Να λοιπόν μια υπόθεση που άνετα θα μπορούσε να ονομαστεί “οι αγανακτισμένοι του Χονγκ Κονγκ”!

Ακόμα και τα καθεστωτικά μήντια στο Πεκίνο αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στην οικονομία του Χονγκ Κόνγκ· που θίγουν αυτούς που θα ήθελαν και θα μπορούσαν να ανήκουν στη “μεσαία τάξη” της πόλης, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Κατά το επίσημο κινεζικό κράτος το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η πολύ ακριβή κατοίκηση, είτε πρόκειται για νοίκι είτε πρόκειται για αγορά. Οπότε η “λύση” είναι η ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση του καπιταλισμού του Χονγκ Κόνγκ με τον κεντρικό καπιταλισμό του Πεκίνου.

Αυτή είναι μια ανάλυση “αιτίων” που μπορεί να μην απέχει πολύ απ’ την πραγματικότητα, ωστόσο είναι βολική για το Πεκίνο. Το αναδεικνύει σαν την λύση (υπονοώντας ότι το “δεύτερο σύστημα”, αυτό του Χονγκ Κονγκ, έχει αποτύχει…) Απ’ την άλλη μεριά οι νεαροί διαδηλωτές, εκτός απ’ το να δείχνουν την δυσφορία τους (και απέναντι στην καταστολή) δεν φαίνονται ικανοί για τίποτα παραπάνω απ’ το να γυρίζουν γύρω γύρω απ’ τους εαυτούς τους και τις εντυπώσεις που δημιουργούν.

Παρότι αυτοί οι αμερικανο-σημαιοφόροι είναι λίγοι σε σχέση με το σύνολο των διαδηλωτών, το γεγονός ότι υπάρχουν εδώ και καιρό και παραμένουν ανεκτοί δείχνει σύγχιση. Το ελάτε να μας σώσετε ω γιάνκηδες (ή και οτιδήποτε άλλο) σαν δημόσια έκκληση είναι κάτι που δεν θα το επέτρεπαν στους εαυτούς τους σοβαροί τύποι μετά από δύο μήνες διαδηλώσεων· ακόμα κι αν το πίστευαν. Αν όχι τίποτα άλλο, σίγουρα επειδή έτσι θα παραδέχονταν την μεγάλη αδυναμία τους.

Μην ανησυχείτε boys. Κάποια στιγμή, στο μέλλον, θα έρθει αυτή η πολυπόθητη “αμερικανική βοήθεια”. Αλλά θα έχει σχήμα B-52, και μάλλον δεν θα σας αρέσει…