Tag: εξωτερική πολιτική

Οι “ασύμβατοι”

Πέμπτη 21 Φλεβάρη. Όταν επί σχεδόν 4 χρόνια σέρβοι, έλληνες, ρώσοι αλλά και διάφοροι άλλοι πρωτοκοσμικοί φασίστες έσφαζαν, βίαζαν, κατέστρεφαν στη βοσνία, αποδειχθήκαμε (από κάθε άποψη) μικροί κι ασήμαντοι για να δώσουμε την υποστήριξη που έπρεπε – έπρεπε γι’ αυτούς κι αυτές, έπρεπε γι’ εμάς. Ο βόσνιος Enki Bilal το υπέδειξε τότε: πάλι απ’ το Sarajevo ξεκινάει ένας καινούργιος πόλεμος εξόντωσης. Στον «Ύπνο του Τέρατος» έδεσε διαισθητικά και προειδοποιητικά την βοσνία του πρώτου μισού των ΄90s με τον 21ο αιώνα… Είναι αμφίβολο αν κατάλαβε κανείς το προμήνυμα του κινδύνου.

Κάποιος άλλος, ο Ζαν Μπωντριγιάρ, το διατύπωσε τότε όσο πιο καθαρά, ωμά γινόταν:

… Όλες οι Ευρωπαϊκές εθνότητες και πολιτικές δρουν σε συμφωνία, έχοντας συνάψει ένα συμβόλαιο θανάτου με τους Σέρβους, που κάνουν τώρα τη βρώμικη δουλειά για τη Δύση… Οι Βόσνιοι τα ξέρουν όλα αυτά. Ξέρουν ότι χρωστάνε την άθλια κατάστασή τους στη διεθνή «δημοκρατική» τάξη, και όχι στο τερατώδες ξέσπασμα κάποιου φασισμού. Ξέρουν ότι έχει προγραμματιστεί η εξόντωσή τους, η εξορία τους, ο αποκλεισμός τους, όπως συμβαίνει με κάθε «μη αφομοιώσιμο» ή «απείθαρχο στοιχείο» σ’ όλον τον κόσμο…

Αυτό τότε… Αυτό τώρα: ο νεοκρατισμός, με τις νεο-ολοκληρωτικές παραφυάδες του, αναδύεται γρήγορα σαν η καινούργια παγκόσμια τάξη… Και οι Παλαιστίνιοι το ξέρουν: το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς κάνει την βρώμικη δουλειά εναντίον εκατομμυρίων αράβων και μουσουλμάνων – για λογαριασμό του δυτικού καπιταλισμού. Υπέρ της λεηλασίας της εργασίας και των φυσικών πόρων τους…

Όπως ακριβώς το παινεύτηκε (αν και μισο-καμουφλαρισμένα…) ένας Ariel Sharon, ένας πρωτοκοσμικός χωροφύλακας, ένας στρατηγός και πρωθυπουργός…

Κλασσική εσωτερική υπόθεση…

Δευτέρα 18 Φλεβάρη. Το 1997, σαν συνέπεια των “συμφωνιών του Όσλο” (μεταξύ του Αραφάτ και του ισραηλινού κράτους) η Χεβρώνα μοιράστηκε στα δύο. Το ένα μισό υπό τον έλεγχο του Τελ Αβίβ, το άλλο μισό υπό τον έλεγχο της “παλαιστινιακής αρχής”. Όταν λέμε “μοιράστηκε” είναι κυριολεκτικό: κτίστηκαν τοίχοι στους δρόμους. Κι έγινε ρουτίνα για τους ισραηλινούς φασίστες στη Χεβρώνα να πετάνε τα σκουπίδια τους “απ’ την άλλη μεριά του τοίχου”. Στους Άλλους.

Μαζί με την διαίρεση της πόλης δημιουργήθηκε απ’ τον οηε και μια διεθνής ομάδα παρατηρητών, ονόματι “προσωρινή διεθνής παρουσία στη Χεβρώνα” (temporary international presence in Hebron – TIPH) με σκοπό να επιβλέπει την “ειρήνη” του διαμελισμού της πόλης. Το «προσωρινό» στο όνομα αφορούσε την πρόβλεψη των «συμφωνιών του Όσλο» για μια πενταετία, μετά απ’ την οποία το Τελ Αβίβ θα απέσυρε τον στρατό του απ’ την προβλεπόμενη έκταση του παλαιστινιακού κράτους, τερματίζοντας την κατοχή…

Δεν έγινε έτσι. Η κατοχή μονιμοποιήθηκε (με τις ευλογίες της “διεθνούς κοινότητας”), οπότε η «προσωρινή» διεθνής παρουσία / ξεκάρφωμα εξελίχθηκε κι αυτή σε μόνιμη. Απ’ το 1997 ως τα τέλη του 2018, μέσα σε μια 20ετία, τα μέλη της TIPH κατέγραψαν περίπου 40.000 διακριτές περιπτώσεις βίας και διάφορων μορφών καταπίεσης του ισραηλινού φασιστικού κράτους κατά των παλαιστινίων στη Χεβρώνα. Κάποιες απ’ αυτές ήταν εγκλήματα πολέμου. Επαναλαμβάνουμε το νούμερο: σαράντα χιλιάδες βίαιες ενέργειες κατοχικού στρατού και πολιτών συνεργατών του – σε μια μονάχα πόλη.

Η πιο πρόσφατη έκθεση των παρατηρητών, που δημοσιοποίησε τα τελευταία εγκλήματα του Τελ Αβίβ (πάντα σε μια μόνο πόλη) στα τέλη του 2018, αποδείχθηκε κυριολεκτικά η τελευταία. Το ισραηλινό κράτος απαγόρευσε την συνέχιση της παραμονής τους στη Χεβρώνα – αρκετά πια! Ύστερα, όταν αρχές του 2019 το “συμβούλιο ασφαλείας” του οηε πήγε να εκδόσει ένα ψήφισμα έκφρασης των “ανησυχιών” του για την ισραηλινή απόφαση (έσταξε η ουρά του γαϊδάρου…), η Ουάσιγκτον έβαλε βέτο. Πρόκειται για εσωτερική υπόθεση του ισραήλ είπε. Αλλοίμονο…

Σε τι ακριβώς συνίσταται αυτή η “εσωτερική υπόθεση” που εξέθεσαν τα μέλη της TIPH στην τελευταία τους έκθεση; Αρκετές εκατοντάδες ισραηλινοί έποικοι έχουν εγκατασταθεί στο παλαιστινιακό τμήμα της πόλης, στο κέντρο, υπό την προστασία μιας χιλιάδας και βάλε στρατιωτών. Έχουν διώξει δια της βίας αρκετούς παλαιστίνιους, ενώ οι υπόλοιποι στην περίμετρο αυτού του εποικιστικού θύλακα που μεγαλώνει διαρκώς ζουν μισοφυλακισμένοι στα σπίτια τους. Οι παρατηρητές της TIPH είχαν, παρ’ όλα αυτά, μια χρησιμότητα, κάπως καλογερίστικη: φρόντιζαν, για παράδειγμα, να πηγαίνουν τα μικρά παλαιστινιάκια στα σχολεία τους χωρίς να τρώνε ροχάλες και κλωτσιές απ’ τους εποίκους στο δρόμο· εξασφάλιζαν επίσης ότι οι παλαιστίνιοι κάτοικοι της Χεβρώνα μπορούσαν να πηγαίνουν στις δουλειές τους. Απ’ την άλλη δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα με τους εμπρησμούς αυτοκινήτων (των παλαιστίνιων), τις καταστροφές δέντρων στα χωράφια τους, ή τις νυχτερινές επιθέσεις στο τζαμί. (Κλασσικοί τύποι κάποιων απ’ τις 40.000 κατοχικές ενέργειες…)

Προσκοπισμός τέλος! Ως τώρα για να πάνε οι μουσουλμάνοι παλαιστίνιοι στο τζαμί περνούσαν από διάφορους ελέγχους, συμπεριλαμβανομένων σωματικών ερευνών. Τώρα απλά θα τους απαγορεύεται – μέχρι να φύγουν εντελώς απ’ την πόλη. Είναι 200.000 – αλλά αυτά τα νούμερα είναι παιχνιδάκι για ένα απαρτχάιντ καθεστώς. Κι όπως είχε πει στις αρχές των ’90s ένας αμερικάνος υπ.εξ. για τους βόσνιους και την σφαγή τους απ’ τους σερβοφασίστες και τους συμμάχους τους: …Κοιτάξτε… Βασικά δεν είναι ότι θέλουν να τους σκοτώσουν… Να τους διώξουν θέλουν, κι ας πάνε αλλού… Οπότε δεν είναι γενοκτονία…

(φωτογραφίες: Αδειάζοντας παζάρια με οπλοπολυβόλα – και άλλα μέσα «δημόσιας τάξης»….)

Προσωρινή αστοχία

Δευτέρα 18 Φλεβάρη. Η Χεβρώνα βρίσκεται στην “Χαμάς free” κατεχόμενη δυτική Όχθη… Στην άλλη μεριά, στη λωρίδα της Γάζα, την προηγούμενη Παρασκευή (47η διαδήλωση της «πορείας της μεγάλης επιστροφής») ο ισραηλινός στρατός δεν κατάφερε να σκοτώσει κάποιον διαδηλωτή. Τραυμάτισε 16 με πραγματικές σφαίρες, και άλλους 2 με καουτσουκένιες.

Στον σχεδόν 1 χρόνο που κρατάει αυτή η εξέγερση (άρχισε στις 30 Μάρτη του του 2018) ο ισραηλινός στρατός έχει σκοτώσει 295 διαδηλωτές και έχει τραυματίσει με σφαίρες περίπου 6.000. Χώρια οι άλλοι, πολύ περισσότεροι τραυματίες, από δακρυγόνα, ασφυξιογόνα, κλπ.

Είναι μάλλον απίθανο ότι αν φορούσαν «κίτρινα γιλέκα» θα τραβούσαν ένα μικρό μέρος, έστω, της προσοχής και της συμπάθειας προς τους οριτζινάλ της γαλλίας (που δεν παύουν να εκδηλώνουν τις φασιστικές τους ιδέες – το τελευταίο κατόρθωμα μιας ομάδας από δαύτους ήταν το «πέσιμο» σ’ έναν γαλλοεβραίο διανοούμενο, στο δρόμο).

Ας το ξαναπούμε λοιπόν. Αν ένα πρωτοκοσμικό κράτος μπορεί, επί ένα χρόνο, να έχει σκοτώσει σχεδόν 300 διαδηλωτές και να έχει τραυματίσει (συχνά σακατέψει) πάνω από 6.000, χωρίς καμία κατακραυγή, τότε ναι. Πρόκειται για ένα «ιδιαίτερο κράτος». Ευλογημένο; Προφανώς: αλλά όχι από θεούς…

The special one killing machine… Υποθέτουμε πως οι σύμμαχοί της, όπως το ελλαδιστάν σε άψογη εθνική αρμονία, την χαίρονται. Υποθέτουμε επίσης ότι οι ντόπιοι πανεπιστημιακοί και οι «ερευνητές» που ετοιμάζονται να συνεργαστούν μαζί της παριστάνουν τους αθώους του αίματος…

Οι εγκληματικές συμμορίες στα high τους.

Α, και μην το ξεχνάτε: κάτω η ιδιωτικοποίηση της 3βάθμιας ελληνικής εκπαίδευσης· ζήτω η στρατιωτικοποίηση και η εγκληματοποίησή της!

Είναι πολλά τα λέφτα λένε…

Ανάμικτα αισθήματα

Δευτέρα 18 Φλεβάρη. Ο Abe (του Τόκιο) προτείνει επίσημα το ψόφιο κουνάβι για το βραβείο νόμπελ (ειρήνης)… Κακά μαντάτα για τον τενεκεδένιο… (Μήπως να διεκδικήσει ένα άλλο; Ας πούμε χημείας, για την σχέση του με τον ψεκασμένο;)

Απ’ την άλλη κανείς δεν είναι τέλειος. Το ψοφιοκουναβιστάν δεν μπορεί να βρει τον ή την διάδοχο της ύαινας Nikki Haley, για την εκπροσώπησή του στον οηε. Φταίει, ίσως, και το ιστορικό ξεπέρασμα του οργανισμού – όμως τα λεφτά και το πρεστίζ είναι καλά. Κι ωστόσο η μια μετά την άλλη οι υποψήφιες για το πόστο αρνούνται την χάρη. Άλλη επειδή δεν ενδιαφέρεται. Άλλη επειδή προτιμάει να ασχοληθεί με την οικογένειά της. Τι μαρασμός!

Στο λαιμό θα του κάτσει το κλεμμένο νόμπελ ειρήνης· αν το πάρει…

(Σχολιάζοντας την προοπτική να κηρύξει το ψόφιο κουνάβι «κατάσταση εθνικής ανάγκης» για να βρει λεφτά να κτίσει το αγαπημένο του τείχος, μια περσόνα φανατική αλλά πλέον πρώην υποστηρίκτριά του, δήλωσε: «η μόνη κατάσταση εθνικής ανάγκης είναι ότι ο πρόεδρος είναι ηλίθιος».

Η απορία μας: Είναι αυτοί καλοί τρόποι; Να αποκαλείς «ηλίθιο» έναν εκλεγμένο άρχοντα;)

(φωτογραφία: Αυτό, όμως, το precious, του το τσάκωσε ο τενεκεδένιος! Θα το κορνιζάρει, θα το βάλει σε κεντρική θέα στο σύνθετο, και θα καμαρώνει: είναι η αρχή της παγκόσμιας εμβέλειας!

Και χωρίς γραβάτα, ε; Να τα λέμε κι αυτά…)

Η Ναϊλά και η εξέγερση

Την Παρασκευή 22 Φλεβάρη το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία παρουσιάζει, σε πρώτη προβολή στα μέρη μας, την ταινία της βραζιλιάνας σκηνοθέτιδας Julia Bacha Naila and the uprising.

Είναι η ιστορία της Naila Ayesh στην πρώτη intifada των παλαιστινίων· είναι χιλιάδες ιστορίες παλαιστίνιων γυναικών σ’ εκείνη την εξέγερση· είναι η ιστορία της παλαιστινιακής αντίστασης σαν πράξεις γένους θηλυκού…

(Για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων η ταινία δεν θα ανέβει στο διαδίκτυο).

Οποία σεμνότης!

Σάββατο 16 Φλεβάρη. Η ασταμάτητη μηχανή δυσκολεύεται να καταλάβει. Ξαφνική έκρηξη μετριοφροσύνης; Ή κουκούλωμα για πολιτικούς λόγους; Μήπως και τα δύο: η εθνική ενότητα σε άλλη μία “ντροπαλή” έκφρασή της.

Σήμερα βραβεύεται ο Όλυμπος της εντόπιας πολιτικής σκέψης, ο Αχελώος της τακτικής, ο Μπρους Λι του θεσμικού καράτε, ο τενεκεδένιος πρωθυπουργός, για την συμφωνία των Πρεσπών… Και αντί για γενικό σημαιοστολισμό της χώρας και 3ήμερη εθνική εορτή, μόνο κάτι σκόρπια (και παραπλανητικά…) σχολιάκια τρίτης διαλογής εδώ κι εκεί. Σήμερα μια απ’ τις ιστορικές νατοϊκές “δομές διαλόγου” (καταλαβαίνετε…), που εμφανίζεται σαν «πιο open» αλλά δεν παρασημοφορεί το κάθε περαστικό, “βαφτίζει” τον πιο αποφασισμένο αρνητή (του νατο, λέμε τώρα…) αλλά μετανοιωμένο, και αντί να βγει ο ψεκασμένος να πει “εγώ τον έμαθα να φιλάει χεράκια” δεν υπάρχει κανένας νονός και κανένας πανηγυρικός κανονιοβολισμός!!!

Δεν είμαστε λωτοφάγοι… Αφού μόνο η ασταμάτητη μηχανη τιμά την εξέλιξη του τενεκεδένιου (και, κατά συνέπεια, του ελλαδιστάν) σε “παγκόσμιας εμβέλειας” (αλήθεια μιας και το έφερε η κουβέντα, εκείνη η ιστορία με τα 300 χιλιάδες – βλήματα – που βρίσκεται;) ας θυμήσουμε το σχόλιό της πριν λίγες μόνο μέρες:

Την 16η Φλεβάρη, στη διάρκεια του νατοϊκού συνεδρίου ασφαλείας στο Μόναχο, πρόκειται να βραβευτούν οι κύριοι Zaev και Τσίπρας, με το βραβείο Ewald von Kleist! Μην το χάσετε! Πλούσιο θέαμα – και πλούσιος μπουφές!

Ο κύριος von Kleist, εκδότης το επάγγελμα, ήταν ο διευθυντής αυτού του ψυχροπολεμικού «συνεδρίου ασφαλείας του Μονάχου» απ’ την δημιουργία του, το 1962, μέχρι να συνταξιοδοτηθεί, το 1998. Σε αναγνώριση των υπηρεσιών του στο νατο ο von Kleist παρασημοφορήθηκε απ’ το αμερικανικό υπουργείο άμυνας, το 1991, με το βραβείο «διακεκριμένων υπηρεσιών»…

To βραβείο Ewald von Kleist καθιερώθηκε το 2009 απ’ το «συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου» (MSC). Οι 4 πρώτοι που το πήραν ήταν:

Το 2009 ο Henry Kissinger…

To 2010 ο γ.γ. του νατο Javier Solana…

To 2011 o τυπικά δημοκρατικός αλλά στην πράξη ακροδεξιός γερουσιαστής Joseph Lieberman…

Το 2012 ο σύμβουλος ασφαλείας του Μπους του Α Brent Scowcroft…

Τα καλύτερα «παιδιά» παρασημοφορούνται… O βραβευμένος της προηγούμενης χρονιάς, του 2018, ήταν ο γερουσιαστής John McCain, «άτυπος» υπ.εξ. διάφορων αμερικανικών διοικήσεων, ειδικός για βρώμικες δουλειές (ουκρανία, isis…) Ποιος «αριστερός» δεν θα ήθελε να μπει στο κάδρο όλων αυτών των τιμημένων;

Ε;

(φωτογραφία: Δεν πάνε για βραβείο…)

Όχι γραβάτα· μετάλλιο

Τετάρτη 13 Φλεβάρη. Μπορεί οι αυλοκόλακες να τον θεωρούν «ηγέτη παγκόσμιας εμβέλειας»… και «απ’ αυτούς που γεννιούνται μια φορά κάθε εκατό χρόνια»… Μπορεί το γλύψιμο να πηγαίνει σύννεφο και οι γλώσσες να έχουν βγάλει καντήλες…. Μπορεί να την έχει ψωνίσει σε βαθμό κακουργήματος, όπως θα έκανε κάθε μικροαστός αν του κτυπούσαν φιλικά την πλάτη «ανώτερες δυνάμεις»…. Μπορεί να ζει μέσα στο όνειρο ενός «νόμπελ ειρήνης»… Μπορεί να νοιώθει μετεμψύχωση του Λένιν (ή του Μάο, περιμένουμε κυβερνητικές διευκρινίσεις…) Όμως… Όμως ένας τενεκεδάκος παραμένει, που στους στροβιλισμούς του 21ου αιώνα αξίζει πολύ λιγότερο απ’ τις φαντασιώσεις του. (Οι οποίες τείνουν στο ότι είναι ο “εξαδάκτυλος” της κυβερνοαριστέρας…)

Το βραβείο που πρόκειται να πάρει ο τενεκεδένιος το ερχόμενο Σάββατο (μαζί με τον Zaev) στο Μόναχο φαίνεται ότι πάει να το κάνει γαργάρα. Είναι κάπως ζόρικη η υπόθεση αυτή. Να το αρνηθεί; Θα ήταν αχαριστία, κι άλλωστε μπορεί να μην υπάρξει άλλο. Μπορεί ως εκεί να είναι η «παγκόσμια εμβέλειά» του!… Να το διαφημίσει στο εσωτερικό σαν απόδειξη της «αξίας» του; Θα σηκώνονταν και οι πέτρες… Pet της Ουάσιγκτον θα τον ανεβάζουν, pet της Ουάσιγκτον θα τον κατεβάζουν!

Λοιπόν: ακούσατε ακούσατε κυρίες και κύριοι! Την 16η Φλεβάρη του τρέχοντος έτους, στη διάρκεια του νατοϊκού συνεδρίου ασφαλείας στο Μόναχο, πρόκειται να βραβευτούν οι κύριοι Zaev και Τσίπρας, με το βραβείο Ewald von Kleist! Μην το χάσετε! Πλούσιο θέαμα – και πλούσιος μπουφές!

Ο κύριος von Kleist, εκδότης το επάγγελμα, ήταν ο διευθυντής αυτού του ψυχροπολεμικού «συνεδρίου ασφαλείας του Μονάχου» απ’ την δημιουργία του, το 1962, μέχρι να συνταξιοδοτηθεί, το 1998. Σε αναγνώριση των υπηρεσιών του στο νατο ο von Kleist παρασημοφορήθηκε απ’ το αμερικανικό υπουργείο άμυνας, το 1991, με το βραβείο «διακεκριμένων υπηρεσιών»… Why not?

To βραβείο Ewald von Kleist καθιερώθηκε το 2009 απ’ το «συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου» (MSC). O “κύριος διακεκριμένες υπηρεσίες” ζούσε ακόμα… Οι 4 πρώτοι που το πήραν (και το άξιζαν, μα τις χίλιες καλοκαβουρντισμένες τράπεζες!) ήταν:

Το 2009 ο Henry Kissinger…

To 2010 ο γ.γ. του νατο Javier Solana…

To 2011 o τυπικά δημοκρατικός αλλά στην πράξη ακροδεξιός γερουσιαστής Joseph Lieberman…

Το 2012 ο σύμβουλος ασφαλείας του Μπους του Α Brent Scowcroft…

Τα καλύτερα «παιδιά» παρασημοφορούνται… Κανείς δεν πάει χαμένος! O περσινός βραβευμένος ήταν ο γερουσιαστής John McCain, «άτυπος» υπ.εξ. διάφορων αμερικανικών διοικήσεων, ειδικός για βρώμικες δουλειές (ουκρανία, isis…). Ποιος έλληνας «αριστερός» δεν θα ήθελε να μπει στο κάδρο όλων αυτών των τιμημένων; Ε;

Βραβείο νάναι κι ότι νάναι – ή είσαι global ή δεν είσαι! Στο κάτω κάτω ούτε Λάνθιμος ούτε Πετρούνιας θα γίνει ο τενεκεδένιος… Μιλάμε για την κατηγορία “λακέδες της εθνικής γραμμής”. Ούτε για σινεμά, ούτε για ενόργανη!

Μετά απ’ αυτά το καταπίνει το νατοϊκό μετάλλιο ο τενεκεδένιος ή δεν το καταπίνει; Μωρέ το καταπίνει! Και τσίχλα το κάνει!!!

(Εξου και η μούγκα στην εθνική στρούγκα…)

(φωτογραφία: Το νατοϊκό μετάλλιο, καθότι η ασταμάτητη μηχανή δεν θα μπορούσε να σας το στερήσει. Φανταστείτε το κρεμασμένο στη θέση της γραβάτας!

‘Εχει και καρφίτσα, για το πέτο…)

Όχι γραβάτα· ζαλάδα

Τετάρτη 13 Φλεβάρη. Εν τω μεταξύ, ενόσω ο τενεκεδένιος (υποθέτουμε ότι) σχεδιάζει τις δηλώσεις του μετά την παρασημοφόρησή του, οι διοργανωτές του συνεδρίου που θα τον τιμήσει έχουν σοβαρότερες έγνοιες. Σε μια έκθεση 100 σελίδων εν όψει του επερχόμενου ραντεβού μεθαύριο, σε κάποιο σημείο, οι αναλυτές του συνεδρίου ασφαλείας του Μονάχου σημειώνουν:

…Αν πιστέψει κανείς αυτά που λέγονται στις πρωτεύουσες των μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων, ο κόσμος μπαίνει σε μια καινούργια εποχή ανταγωνισμού μεταξύ μεγάλων δυνάμεων….

Αμάν! Τι κακό μας βρήκε; Πως έγινε αυτό; Κυρ global leader τενεκεδένιε, πας που πας εκεί, κάνε κάτι και γι’ αυτό!!! Αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο, πες ένα απ’ τα αγαπημένα σου ανέκδοτα, που να ‘χει μέσα καμήλα, ουρά, σκυλιά – πες κάτι τέλος πάντων!

(φωτογραφία: Μήπως περιμένουν τον Μεσσία; Τον global ηγέτη;

Έρχεται!!!)

Η εγκληματική οργάνωση επιστρατεύει και τα ιδρύματα

Κυριακή 10 Φλεβάρη. Ενώ η εξέγερση στη Γάζα συνεχίζεται απ’ τις 30 του περασμένου Μάρτη, όπως και οι δολοφονίες διαδηλωτών απ’ τον ισραηλινό στρατό, το ελληνικό κράτος / παρακράτος κάνει ότι μπορεί για να βαθύνει την συμμαχία του με το ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ.

Το υπ.οικ. χρηματοδοτεί με τουλάχιστον 7 μύρια απ’ τα εσπα την «συνεργασία ελλάδας ισραήλ» σε έρευνα και τεχνολογία. Το κόλπο αφορά απ’ την μια ντόπιους «ερευνητικούς οργανισμούς» (πανεπιστήμια και ινστιτούτα, δημόσια ή ιδιωτικά) και απ’ την άλλη μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Απ’ το ελλαδιστάν θα πρέπει (στις προτάσεις για χρηματοδότηση) να συμμετέχουν τουλάχιστον ένα ερευνητικό σκέλος και ένα επιχειρηματικό· θα πρέπει όμως, υποχρεωτικά, να υπάρχει και ισραηλινό σκέλος… Το μέγιστο ποσό επιχορήγησης ανά έργο έχει οριστεί στις 400.000 ευρώ.

Το ελληνικό κράτος / παρακράτος επιδιώκει την «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας» μέσα απ’ την αξιοποίηση του ισραηλινού know how. Αν αυτό το κόλπο προχωρήσει θα βγάλει «διαμάντια» για την «ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας». Μ’ όποιον δάσκαλο καθήσεις…

Κι αν για τα αφεντικά το να βγάζουν φράγκα απ’ το αίμα είναι κοινοτοπία, οι πανεπιστημιακοί και οι «ερευνητές» πως ακριβώς σκοπεύουν να δικαιολογηθούν για την συνενοχή τους στο έγκλημα;

Θα πρέπει να ερωτηθούν – χωρίς περιστροφές… Όπως επίσης θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις το «αριστερό» υπουργείο «παιδείας και θρησκευμάτων», που είναι ο «ενδιάμεσος φορέας» σ’ αυτό το κόλπο.

Υπάρχει σοβαρό θέμα εδώ κυρ Κώστα (Φωτάκη): αναδεύετε για καιρό το αίμα των παλαιστίνιων και λογαριασμό δεν δίνετε…

Κανάς άλλος για τον ισραηλινό τεχνομιλιταρισμό;

Τρίτη 5 Φλεβάρη. Πριν 2 χρόνια τέτοια εποχή τα ισραηλινά δικαστήρια έχωσαν για εννιά χρόνια στα μπουντρούμια τους έναν παλαιστίνιο πιτσιρικά που, αν ζούσε αλλού, θα είχε προσληφθεί από κάποια high tech εταιρεία με μισθό αρκετών μηδενικών. Ο 23χρονος Majid Oweida, απ’ την Γάζα, με εργαλεία έναν φορητό υπολογιστή, έναν αποκωδικοποιητή σήματος και ένα δορυφορικό πιάτο είχε καταφέρει να χακέψει για καιρό το «διάμαντι» της ισραηλινής βιομηχανίας drones, το Heron TP, που κτυπούσε στη λωρίδα τους «τρομοκράτες». Ο Oweida κατάφερε να «κλέβει» σε πραγματικό χρόνο αυτά που «έβλεπαν» τα ισραηλινά drones – εξαιρετικά χρήσιμες πληροφορίες ώστε να αποφεύγονται τα θανατηφόρα κτυπήματα απ’ τους βομβαρδισμούς του Heron TP. Κάποιος «κάρφωσε» τον Oweida που δούλευε σαν μηχανικός ήχου σ’ έναν ρ/σ της «ισλαμικής τζιχάντ» στη Γάζα. Και τον έδεσαν τον Φλεβάρη του ’16, όταν επιχείρησε να πάει στη δυτική Όχθη για να βοηθήσει στο στήσιμο ενός τηλεοπτικού σταθμού…

Ο Oweida δεν λέγεται Guaido… Δεν δήλωσε «πρόεδρος» της airbus… Και – κυρίως – είναι παλαιστίνιος της αντίστασης. Αμφιβάλλουμε καν και καν αν είναι ένας ήρωας της διεθνούς των hackers.

Δυο χρόνια μετά την καταδίκη του, προχτές, ανακοινώθηκε η έναρξη ενός προγράμματος εκπαίδευσης του γερμανικού στρατού, στην ισραηλινή στρατιωτική βαση του Tel Nof, σ’ αυτά ακριβώς τα «διαμάντια»: τα Heron ΤP. Δύο γερμανοί καραβανάδες, ένας πιλότος και ένας χειριστής αισθητήρων, άρχισαν την δίμηνη εκπαίδευσή τους σ’ αυτά τα drones που είναι ελεγμένα στην πράξη! Το Βερολίνο είναι υπερήφανο για την συνεργασία. Ο αρχικαραβανάς της αεροπορίας του Kristof Conrath δήλωσε όλο καμάρι:

…Οι ισραηλινοί εταίροι μας έχουν πολύ μεγάλη εμπειρία σ’ αυτόν τον τομέα, και έχουν και το κατάλληλο περιβάλλον εκπαίδευσης…

Και η «εμπειρία» και το «περιβάλλον εκπαίδευσης» έχουν όνομα: Παλαιστίνη.

Υπάρχουν σύντροφοι / συντρόφισσες στη γερμανία; Τι κάνουν;